Περί της αλλαγής φρουράς στο ΥΠΕΘΑ

Γράφει ο Βελισάριος

Κάθε αρχή αποτελεί μία αφετηρία προσδοκιών, και η τοποθέτηση του κ. Βενιζέλου στο Υπουργείο Αμύνης από την νέα κυβέρνηση αποτελεί, αν μη τι άλλο, μία ανακούφιση. Και κάποιος αισιόδοξος, θα μπορούσε να τη θεωρήσει ακόμη και πηγή κάποιας – λελογισμένης – αισιοδοξίας.

Ανακούφιση
Η τοποθέτηση του κυρίου Βενιζέλου αποτελεί ανακούφιση για δύο βασικούς λόγους:
Κατ’αρχάς, γιατί τερματίζει την εφιαλτική διοίκηση του Υπουργείου Αμύνης από την τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, καθώς και τη συνακόλουθη διοίκησης της ΓΔΑΕΕ από τον απερίγραπτο κ. Βασιλάκο. Ανάμεσα στις – ιστορικά ανεπαρκείς – πολιτικές ηγεσίες του Υπουργείου Αμύνης, το δίδυμο αυτό μπορεί εύκολα να διεκδικήσει μία από τις κορυφαίες επιδόσεις ανεπάρκειας. Η – ούτως ή άλλως κλονισμένη – αμυντική ισχύς της χώρας εδέχθη κατά την υπουργία Μεϊμαράκη επιπρόσθετα ισχυρά πλήγματα, όχι απλώς τακτικού αλλά ιστορικού και στρατηγικού χαρακτήρα. Η περαιτέρω μείωση της στρατιωτικής θητείας – χωρίς προγραμματισμό, πέραν του κρισίμου χρονικού ορίου που δίνει κάποια σκοπιμότητα στη θητεία καθ’ εαυτή, με μόνο λόγο τη χυδαία ψηφοθηρία – η δραματική καθυστέρηση ή
και εμπλοκή στην προμήθεια κρίσιμου στρατιωτικού υλικού, καθώς και η προσχηματική άρνηση και ο συνολικώς γελοίος χειρισμός της υπόθεσης των υποβρυχίων αποτελούν μόνον τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία. Τα λιγότερο εμφανή, και ακόμη πιο σημαντικά υπήρξαν η συνεχής κατάρευση του ηθικού, της επιχειρησιακής ικανότητας και του μαχητικού πνεύματος των ΕΔ.
Κατά δεύτερον, διότι με την τοποθέτηση του κ. Βενιζέλου στη θέση αυτή τερματίστηκαν διάφορα, μάλλον εφιαλτικά σενάρια, σχετικά με το πρόσωπο που θα αναλάμβανε τη θέση – και ο νοών νοείτω.

Οι ελπίδες
Ο νέος υπουργός είναι κατα κοινή ομολογία ευφυής άνθρωπος, μεγάλης οξυδέρκειας και ευρέων οριζόντων. Με δεδομένη τη φύση των προβλημάτων του οργανισμού των ΕΔ, αυτό το τελευταίο αποτελεί κρίσιμο προσόν.
Επιπλέον, η ιδεολογική και πολιτική του συγκρότηση δεν έχει μεγάλη σχέση με τη διεθνιστική νεφελοκοκκυγία που επικρατεί σε μεγάλο μέρος της ηγετικής τάξης της χώρας, του πολιτικού της προσωπικού και της νέας κυβέρνησης, και η οποία καθιστά έτσι κι αλλιώς αδύνατη κι ελαφρώς κωμική την άσκηση αμυντικής πολιτικής

Οι επιφυλάξεις
Παρά τις όποιες ελπίδες, δε μπορούν να παραβλεφθούν κάποιες βασικές επιφυλάξεις.
Ανεξαρτήτως των προσωπικών πεποιθήσεων και συγκροτήσεως, ο νέος υπουργός καλείται – θεσμικά και πρακτικά – να ακολουθήσει τη γενικότερη αμυντική πολιτική που εξήγγειλε προεκλογικά το κόμμα του και ο νέος πρωθυπουργός, και η οποία αποτελεί χαριστική βολή στην αμυντική ισχύ της χώρας, και ευθεία υπόσκαψη των όποιων περιθωρίων αντίστασης σε στρατιωτική πίεση έχει σήμερα η χώρα..
Το αντικείμενο του νέου αξιώματος του κ. Βενιζέλου του είναι παντελώς άγνωστο, κι ο ίδιος είναι άσχετος με τα κρίσιμα, βαθιά προβλήματα της αμυντικής οργάνωσης της χώρας. Δυστυχώς, ένας αμυντικός οργανισμός είναι ριζικά διαφορετικής υφής και φύσεως από τους οργανισμούς και μηχανισμούς από τους οποίους έχει παραστάσεις το πολιτικό προσωπικό της χώρας, ακόμη και το καλύτερο. Καλή αντίληψη και προσωπική άποψη για τα οικονομικά, πολιτικά και διοικητικά θέμάτα έχουν αρκετοί, αλλά αντίστοιχη αντίληψη για τα αμυντικά θέματα ελάχιστοι.

Μία στοιχειωδώς σοβαρή πολιτική στο Υπουργείο Αμύνης προϋποθέτει την απεμπλοκή από ισχυρά συμφέροντα που νέμονται το χώρο του Υπουργείου τόσο σε ότι αφορά τους εξοπλισμούς όσο και σε ότι αφορά την επιρροή στο χώρο των στελεχών. Αντιπρόσωποι εταιρειών και κομματικά προσκείμενοι απόστρατοι αποτελούν δύο μεγάλες μάστιγες της άμυνας. Αλλά είναι αμφίβολη η διάθεση του νέου υπουργού να προχωρήσει σε τέτοιες πολιτικές συγκρούσεις. Γιατί περί πολιτικών συγκρούσεων πρόκειται.

Επίλογος
Αρχή άνδρα δείκνυσι: Θα παρακολουθήσουμε την πορεία του υπουργού με εξαιρετική προσοχή. Το ζητούμενο είναι η ισχυρή εθνική άμυνα. Του ευχόμαστε ολόθερμα κάθε επιτυχία στο δύσκολο και κρίσιμο έργο του.