«Minoan Star»: Ελληνο-ισραηλινή συνεκπαίδευση στη Κρήτη
Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2013
 |
| H Αεροπορία Στρατού θα πραγματοποίησει νέα συνεκπαίδευση στη Κρήτη με την Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία. |
strategyreports
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αεροπορία Στρατού. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αεροπορία Στρατού. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
strategyreports
Στη Βουλή η προμήθεια 10 πρόσθετων Chinook από τις ΗΠΑ
Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013
Στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή εθνικής άμυνας και εξωτερικών υποθέσεων πρόκειται να εισαχθεί σήμερα, Τετάρτη 9 Οκτωβρίου, προς συζήτηση και έγκριση το πρόγραμμα προμήθειας 10 μεταφορικών ελικοπτέρων CH-47D Chinook από τα αποθέματα του Στρατού των ΗΠΑ.Σύμφωνα με τις πληροφορίες του «defence-point.gr», τα ελικόπτερα θα αποκτηθούν στο πλαίσιο διακρατικής συμφωνίας με τις ΗΠΑ με τιμή μονάδας περί τα 3,5 ως 4 εκατ. δολάρια ΗΠΑ. Πριν την παράδοση τους στην Αεροπορία Στρατού του Ελληνικού Στρατού τα 10 ελικόπτερα θα υποστούν εργοστασιακή συντήρηση σε εργοστάσιο βάσης του Στρατού των ΗΠΑ, ενώ θα είναι εξοπλισμένα και με σύστημα αυτοπροστασίας συμπεριλαμβανομένων και εκτοξευτών αναλωσίμων (chaffs & flares). Tο συνολικό κόστος της προμήθειας των 10 ελικοπτέρων, μαζί με τη γενική επισκευή και τον εξοπλισμό τους, ανέρχεται σε περίπου 90 εκατ. ευρώ.
Η αποπληρωμή του προγράμματος θα γίνει σε περίοδο 5-10 ετών γεγονός που ελαφρύνει δραματικά το βάρος της προμήθειας στον «πιεσμένο» προϋπολογισμό του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας.
Το να επισημανθεί εδώ, ότι για το συγκεκριμένο κόστος η απόκτηση των 10 ελικοπτέρων που σχεδόν θα διπλασιάσουν τον ελληνικό στόλο, αποτελεί τεράστια ευκαιρία, είναι πλεονασμός. Μάλιστα, για την ταχεία υλοποίηση του συγκεκριμένου προγράμματος αποδόθηκε ιδιαίτερη μέριμνα από το ΓΕΕΘΑ το οποίο συνεχώς επιζητεί τρόπους ενίσχυσης της ταχύτητας αντίδρασης των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Από ότι αποδείχθηκε, ούτε η αναβολή, λόγω της κρίσης στη Συρία, της επίσημης επίσκεψης στην Ελλάδα του αρχηγού των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων στρατηγού Μάρτιν Ντέμπσεϊ, που ήταν προγραμματισμένη για τα μέσα του προηγούμενου μήνα, στάθηκε ικανή να καθυστερήσει το πρόγραμμα, αφού το ΓΕΕΘΑ, και μάλιστα ο αρχηγός προσωπικά ολοκλήρωσαν «εξ αποστάσεως» τις απαραίτητες συνεννοήσεις με την αμερικανική πλευρά.
Με την ένταξη τους στην ελληνική Αεροπορία Στρατού η μεταφορική ικανότητα αυτής ενισχύεται σημαντικά και το κυριότερο άμεσα αφού το CH-47D ως οπλικό σύστημα είναι πολύ γνωστό στο προσωπικό της. Επιπρόσθετο πλεονέκτημα αποτελεί το γεγονός ότι η έκδοση –D βρίσκεται ήδη σε υπηρεσία με το εδρεύον στην Πάχη Μεγάρων 4ο Τάγμα Ελικοπτέρων Αεροπορίας Στρατού (4ο ΤΕΑΣ) και κατά συνέπεια η υποδομή εκπαίδευσης, τεχνικής και λογιστικής υποστήριξης υφίσταται και βρίσκεται σε πλήρη λειτουργία. Κατά συνέπεια δεν υπάρχουν παρεπόμενα ή «κρυφά» κόστη.
Όπως από τον προηγούμενο Αύγουστο είχε σημειώσει σε ανάρτηση του («Οι αληθινές ελληνικές προτεραιότητες για οπλικά συστήματα από τις ΗΠΑ» στον σύνδεσμο: http://www.defence-point.gr/news/?p=81773), με τη συνεργασία του Ινστιτούτου Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας (Ι.Α.Α.Α. – ISDA) είχαμε αναφέρει, η διάθεση των CH-47D Chinook προτάθηκε από αμερικανικής πλευράς ως εναλλακτική επιλογή του ελληνικού αιτήματος για την παραχώρηση ελικοπτέρων γενικής χρήσης UH-60 Blackhawk.
Σε ότι αφορά τα δεύτερα, η αμερικανική πλευρά συμφώνησε για την παραχώρηση 30 ελικοπτέρων της έκδοσης UH-60L και μάλιστα σε τιμή ίδια με αυτή που κοστίζει στον αμερικανικό Στρατό η πρόσκτηση ενός ελικοπτέρου του τύπου.
Δυστυχώς όμως για τα σημερινά ελληνικά οικονομικά δεδομένα, το κόστος των περίπου 500 εκατ. δολαρίων για τα 30 ελικόπτερα είναι μη υποστηρίξιμο οικονομικά. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, επελέγη η λύση των CH-47D Chinook που συνολικά προσφέρουν μεγαλύτερη μεταφορική ικανότητα από τα 30 UH-60L Blackhawk αλλά και βρίσκονται ήδη σε υπηρεσία με την Αεροπορία Στρατού του Ελληνικού Στρατού.
Πηγή
Σημείωση "Εν Κρυπτώ":
Η απόκτηση 10 πρόσθετων ελικοπτέρων CH-47D Chinook συνιστά ασφαλώς σημαντική αναβάθμιση των μεταφορικών δυνατοτήτων της Αεροπορίας Στρατού και, κατά συνέπεια των ικανοτήτων ταχείας αντίδρασης του ΕΣ. Με δεδομένη μάλιστα την οικονομική στενότητα και εξοπλιστική "ξηρότητα" της περιόδου που διανύουμε, αξίζουν συγχαρητήρια στη στρατιωτική ηγεσία που επέμεινε για την προμήθεια και την πολιτική ηγεσία που την ενστερνίστηκε και την προώθησε κατά την επίσκεψη του υπουργού στις ΗΠΑ τον Αύγουστο.
Παρ' όλα αυτά, αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι η προμήθεια αυτή δεν λύνει το πρόβλημα αεροκίνησης που αντιμετωπίζει ο ΕΣ. Όπως γράφαμε πριν 2 μήνες περίπου, "οι αεροκίνητες επιχειρήσεις συνεπάγονται, τουλάχιστον στο πρώτο κύμα τους, τη μεταφορά και αποβίβαση προσωπικού σε εχθρικό ή διεκδικούμενο χώρο, με σκοπό την εκμετάλλευση της κάθετης διάστασης του πεδίου της μάχης. Για το λόγο αυτό η διεξαγωγή αεροκίνητων επιχειρήσεων προϋποθέτει ικανό αριθμό αξιόπιστων μέσων ελικοπτέρων γενικής χρήσης, που έχουν ικανοποιητικές δυνατότητες ελιγμών, δίνουν μικρό στόχο και η τυχόν απώλεια μερικών μονάδων δεν είναι δυσαναπλήρωτη ούτε συμπαρασύρει μεγάλο αριθμό στρατιωτών".
Τα χαρακτηριστικά αυτά δεν πληρούνται από τα Σινούκ, και επομένως η σχετική απαίτηση παραμένει. Η οικονομική στενότητα είναι κατανοητός περιορισμός, ιδίως όταν οι πράξεις δείχνουν ότι η ηγεσία πασχίζει να τον ξεπερνά με εφευρετικότητα. Απλώς δεν πρέπει να δημιουργούνται αυταπάτες: το κενό των μέσων ελικοπτέρων παραμένει ανοιχτό...
Άφιξη έβδομου ΝΗ-90 στο Α/Δ Μεγάρων
Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013
Το συγκεκριμένο ελικόπτερο (ΕΣ 840) είναι το τρίτο που παραδίδεται σε διαμόρφωση FOC (Final Operational Capability), στην οποία αναμένεται να αναβαθμιστούν σταδιακά όλα τα ελικόπτερα.
Το ιπτάμενο και τεχνικό προσωπικό του 2ου ΤΕΑΣ συνεχίζει με ταχύτατους ρυθμούς την αξιοποίηση του τύπου. Ως το τέλος του 2013 αναμένεται η άφιξη ενός ακόμη ελικοπτέρου.
Το παρόν και το μέλλον της Ελληνικής Αεροπορίας Στρατού
Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2013
 |
| Ε/π NH-90 και CH-47SD της Αεροπορίας Στρατού |
Η ομιλία – ενημέρωση έγινε την 3η Σεπτεμβρίου κατά την επίσκεψη του Υπουργού Εθνικής Άμυνας Δημήτρη Αβραμόπουλου, συνοδευόμενου από τους Α/ΓΕΕΘΑ στρατηγό Μιχαήλ Κωσταράκο, Α/ΓΕΣ αντιστράτηγο Αθανάσιο Τσέλιο και Α/ΓΕΝ αντιναύαρχο Ευάγγελο Αποστολάκη, στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Πάχης Μεγάρων. Ο υποστράτηγος Δήμου αφού παρουσίασε μία πολύ συνοπτική εικόνα του Όπλου της Αεροπορίας Στρατού, που είναι ανεπτυγμένη στα τρία αεροδρόμια, του Στεφανοβικείου, της Αλεξάνδρειας και της Πάχης, αναφέρθηκε ειδικότερα στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Πάχης Μεγάρων. Όπως σημείωσε, από το 2005, εδρεύει στο αεροδρόμιο και η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ) στην οποία έχουν παραχωρηθεί 100 στρέμματα για την εγκατάσταση της υπηρεσίας, τη λειτουργία αεροπορικών εταιρειών, καθώς και στάθμευση πολιτικών αεροσκαφών και ελικοπτέρων ιδιωτών, μετά το κλείσιμο του αεροδρομίου του Ελληνικού.
Τα σημαντικότερα όμως σημεία της ομιλίας του αφορούν την εξέλιξη του προγράμματος προμήθειας των μεταφορικών ελικοπτέρων NH-90 και τη δρομολόγηση της προμήθειας μεταφορικών ελικοπτέρων από τα αποθέματα του Στρατού των ΗΠΑ.
Πρόγραμμα NH-90
Η αρχική σύμβαση προμήθειας των ελικοπτέρων NH-90 που αφορούσε 16 μεταφορικά ελικόπτερα και τέσσερα ειδικών αποστολών υπογράφηκε τον Αύγουστο του 2003 και ήταν συνολικού κόστους περίπου 700 εκατ. ευρώ.
Τον Αύγουστο του 2010 έγινε η 3η τροποποίηση της σύμβασης και σύμφωνα με το νέο χρονοδιάγραμμα μεταφέρθηκε η έναρξη των παραδόσεων τον Ιούνιο 2011 και πέρας τον Απρίλιο του 2015. Επιπλέον, λόγω της καθυστέρησης της παράδοσης των ελικοπτέρων, αναπροσαρμόστηκε το κόστος υπό την μορφή αποζημίωσης από την εταιρία σε περίπου 70 εκατ. ευρώ.
Όπως ανέφερε ο υποστράτηγος Δήμου μέχρι τώρα το Δημόσιο έχει προβεί στην πληρωμή περίπου του 55% της σύμβασης. Παράλληλα αναμένεται η ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων με την κοινοπραξία ΝΗΙ (NATO Helicopters Industry )για την 4η τροποποίηση της αρχικής σύμβασης, που θα διευκολύνει την εκτέλεση της σύμβασης.
Επιπρόσθετα τον Μάιο του 2013, το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών και Άμυνας (ΚΥΣΕΑ) ενέκρινε ποσό των 5 εκατ. ευρώ για τη συντήρηση των ελικοπτέρων ΝΗ-90 για τα έτη 2013-14.
Αναφορά έγινε επίσης και στα προγράμματα αντισταθμιστικών ωφελημάτων του προγράμματος και συγκεκριμένα αυτά που αφορούν άμεσα τις Ένοπλες Δυνάμεις. Τα έργα που ολοκληρώθηκαν είναι ονομαστικής αξίας 30,5 εκατ. ευρώ και είναι τα ακόλουθα:
• Δύο υπόστεγα συντήρησης κλιμακίου (Aviation Maintenance Unit-AVUM και Aviation Intermediate Maintenance-AVIM)
• Κτίριο Διοικητηρίου Μονάδος (2ο ΤΥΑΔ)
• Κτίριο Λόχου δύναμης 80 ανδρών στο αεροδρόμιο των Μεγάρων.
Σε ότι αφορά την παραλαβή των ελικοπτέρων NH-90, τον Ιούνιο 2011, ξεκίνησε η παράδοση των δύο πρώτων και μέχρι σήμερα η Αεροπορία Στρατού έχει παραλάβει έξι μονάδες, ενώ μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους αναμένεται η παράδοση ακόμη δύο.
Σε ότι αφορά την εκπαίδευση, μέχρι σήμερα έχει υλοποιηθεί η εκπαίδευση του προσωπικού, χειριστών και τεχνικού προσωπικού, σε ποσοστό περίπου 90% και αναμένεται να ολοκληρωθεί μέχρι τον Ιούλιο του 2014. Βασικά, εκκρεμεί η υλοποίηση της εκπαίδευσης του συνόλου των χειριστών (18 χειριστές) στα ελικόπτερα διαμόρφωσης ειδικών αποστολών. Η εκπαίδευση διεξάγεται με μέριμνα της ΝΗΙ, η οποία σύμφωνα με τις συμβατικές της υποχρεώσεις οφείλει να παράσχει 640 ώρες πτητικής εκπαίδευσης και τις ανάλογες ώρες εκπαίδευσης σε εξομοιωτή πτήσεων.
Ταυτόχρονα, η μονάδα που επιχειρεί τα ελικόπτερα του τύπου, το 2ο Τάγμα Ελικοπτέρων Αεροπορίας Στρατού (2ο ΤΕΑΣ), υλοποιεί, με βάση τον προγραμματισμό τη διαδικασία για την επίτευξη πλήρους επιχειρησιακής ετοιμότητας. Σε αυτό το επίπεδο ετοιμότητας, η μονάδα θα είναι σε θέση να εκτελέσει τα επιχειρησιακά σχέδια, αλλά και να συμμετέχει σε αεροδιακομιδές επικουρικά προς την Πολεμική Αεροπορία.
Επίκειται επίσης η ολοκλήρωση των διαδικασιών για την υπογραφή σύμβασης «Εν Συνεχεία Υποστήριξης (FOS) των ΝΗ-90», με την οποία θα εξασφαλισθεί η υποστήριξη του συνόλου των ελικοπτέρων, δεδομένου ότι η υποστήριξη ενός οπλικού συστήματος και ειδικά αεροπορικού μέσου, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την τήρηση διαθεσιμότητάς του και εκτέλεση της αποστολής του. Επιπρόσθετα γίνονται οι προβλεπόμενες ενέργειες, ώστε να καταστεί δυνατή, η ένταξη της Ελλάδας στην Κοινότητα Χρηστών (ΝΗ90) προκειμένου να εκπροσωπείται στις απευθείας διαπραγματεύσεις με την ΝΗΙ μέσω της ΝΑΗΕΜΑ.
Το ίδιο ισχύει και τις ενέργειες που αφορούν για προμήθεια αριθμού κάδων δασοπυρόσβεσης, προκειμένου να καταστεί δυνατή εάν αυτό απαιτηθεί, η χρήση των ΝΗ-90 σε αποστολές αεροπυρόσβεσης.
Τέλος, δρομολογούνται οι ενέργειες για την αξιοποίηση των υγειονομικών συλλογών (MEDEVAC), καθώς τον Αύγουστο του 2013 παρελήφθη η πρώτη υγειονομική συλλογή από το σύνολο των τεσσάρων προβλεπομένων. Ήδη σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Υγειονομικού του ΓΕΣ (ΓΕΣ/ΔΥΓ) βρίσκονται σε εξέλιξη οι διαδικασίες για την εκπαίδευση του προσωπικού και αξιοποίηση των συλλογών.
Απόκτηση CH-47D από τις ΗΠΑ
Ο υποστράτηγος Δήμου αναφέρθηκε για τη δρομολόγηση της προμήθειας 10 μεταφορικών ελικοπτέρων CH-47D από τα αποθέματα του Στρατού των ΗΠΑ.
Συνεκπαίδευση με Ισραήλ
Σε ότι αφορά την εκπαιδευτική δραστηριότητα, ο υποστράτηγος Δήμου ανέφερε ότι στο Πλαίσιο Στρατιωτικής Συνεργασίας είναι σε εξέλιξη η σχεδίαση άσκησης συνεκπαίδευσης με ελικόπτερα από το Ισραήλ μέχρι το τέλος του χρόνου στην περιοχή της Κρήτης.
Κλείνοντας την παρούσα αναφορά μας παραθέτουμε το απόσπασμα της ομιλίας – ενημέρωσης του διευθυντή της ΓΕΣ/ΔΑΣ που αφορά στο πιο πολύτιμο «περιουσιακό» στοιχείο, το προσωπικό που επανδρώνει τους σχηματισμούς, τα συγκροτήματα και τις μονάδες του Όπλου αλλά και στο όραμα της ΓΕΣ/ΔΑΣ για τα επόμενα χρόνια:
«….Πριν κλείσω την ενημέρωσή σας, θα ήταν παράλειψή μου να μην αναφερθώ, πέρα από τα αεροπορικά μέσα, στο εξαιρετικό προσωπικό που διαθέτει η Μονάδα του 2ου ΤΕΑΣ αλλά και όλη η Αεροπορία Στρατού.
Σας διαβεβαιώνω, ότι έχουμε άξια στελέχη με τεράστιες δυνατότητες στον αεροπορικό, τακτικό και επιχειρησιακό τομέα, οι οποίες αναπτύχθηκαν με την «επ έργω» τριβή, στο έδαφος και στον αέρα, τόσων ετών στην ΑΣ και ιδιαίτερα μετά την έλευση των Σύγχρονων Επιθετικών Ε/Π, από το 1995 και εντεύθεν. Γεγονός που έδωσε ένα επιθετικό πνεύμα και μια σύγχρονη αντίληψη για την αξία της ΑΣ, ως εναέριας ισχύος, στο πλαίσιο των επιχειρήσεων του Στρατού Ξηράς και των ΕΔ γενικότερα.
Το ιπτάμενο προσωπικό μας είναι άρτια καταρτισμένο, ικανότατο, έχει ηθικό και αναγνωρίζεται, θα τολμούσα να πω, διεθνώς. Έχει παραστάσεις για το αντικείμενό του, κατά βάση από τον αμερικανικό Στρατό αφού ένα μεγάλο μέρος του προσωπικού εκπαιδεύτηκε στην Αμερική με ότι αυτό συνεπάγεται και εκτελεί ένα πραγματικά προκλητικό αντικείμενο που σαγηνεύει όλους τους εμπλεκόμενους.
Πέρα από το επιχειρησιακό και εκπαιδευτικό έργο που μας αναλογεί, κρίνω σκόπιμο να σας αναφέρω ότι η ΑΣ συμμετέχει ενεργά σε αποστολές κοινωνικού χαρακτήρα, όπως αεροπυρόσβεση, αεροδιακομιδές, μεταφορά υλικών σε δυσπρόσιτες περιοχές, κ.α. προβάλλοντας έτσι το ενδιαφέρον, την προσφορά και τον κοινωνικό χαρακτήρα των Ενόπλων Δυνάμεων στα μάτια του ελληνικού λαού.
Το τελικό αποτέλεσμα του εξοπλισμού της ΑΣ, μετά την παραλαβή των Ε/Π ΝΗ-90, και μια ενδεχόμενη μελλοντική αντικατάσταση των UH -1H θα φέρει την Ελληνική ΑΣ σε επίπεδο αντάξιο με αυτό που αρμόζει σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα.
www.defence-point.gr
Μεταχειρισμένο υλικό από ΗΠΑ: προσδοκίες και ανάγκες
Παρασκευή 2 Αυγούστου 2013
Έτσι σύμφωνα με δημοσίευμα του ιστοτόπου onalert.gr στα οπλικά συστήματα που έχουν ζητηθεί από την ελληνική πλευρά περιλαμβάνονται όχι μόνο 10-12 ελικόπτερα CH-47D Chinook, αλλά και 5 μεταγωγικά τύπου C-130 (άγνωστης έκδοσης) και αριθμός σκαφών ειδικών επιχειρήσεων. Επίσης σύμφωνα με την ίδια πηγή δρομολογείται τελικά η παραλαβή των παραχωρούμενων Μ-113 και παραγώγων του (Μ-901, Μ-577 κλπ) και η προμήθεια των αρμάτων μάχης τύπου Abrams, αν και σε μικρότερο αριθμό (της τάξης των 100) που μάλλον αφορά εκείνα μόνο από τα άρματα που βρίσκονται σε άριστη κατάσταση και δεν απαιτούν ανακατασκευή. Τέλος στον ιστότοπο hellarmforces αναφέρεται ότι στο "πακέτο" περιλαμβάνεται η παραχώρηση 36 εκτοξευτών MLRS για τις ανάγκες του Πυροβολικού, ενώ τα σκάφη ειδικών επιχειρήσεων είναι τύπου Mark V, που είχαν ζητηθεί κατά την επίσκεψη του Α/ΓΕΝ στις ΗΠΑ προς εξαμήνου.
Προφανώς κάθε δωρεάν παραχώρηση στρατιωτικού υλικού είναι καλή είδηση, ειδικά στην τρέχουσα συγκυρία όπου, ελλείψει κονδυλίων για αγορά νέου υλικού (αλλά και συντήρηση του υπάρχοντος), τα αμερικανικά αποθέματα πλεονάζοντος στρατιωτικού υλικού (EDA) είναι η μόνη πηγή στην οποία μπορούν να προσβλέπουν οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Παρ' όλα αυτά, αξίζει να γίνουν κάποιες παρατηρήσεις σχετικά με τις στοχεύσεις της ελληνικής πλευράς.
Οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν υποβάλει προς τις ΗΠΑ έναν μακροσκελή κατάλογο συστημάτων και υλικών, για τα οποία ζητείται η δωρεάν παραχώρησή τους. Τα περισσότερα από αυτά υπηρετούν ήδη στις ΕΕΔ, και το αίτημα αφορά την παραχώρηση πρόσθετων μονάδων, ώστε να αυξηθεί ο αριθμός ή να βελτιωθεί η διαθεσιμότητα των υπηρετούντων συστημάτων. Εκτός όμως από αυτές τις περιπτώσεις ποσοτικής επαύξησης και "τρέχουσας διαχείρισης" υπάρχουν και κάποια οπλικά συστήματα που η απόκτησή τους μπορεί να επιλύσει προβλήματα στρατηγικής τάξεως για την Ελλάδα. Τα προβλήματα αυτά είναι (α) η αεροναυτική παρουσία στην Αν. Μεσόγειο και (β) η αδυναμία διεξαγωγής αεροκίνητων επιχειρήσεων αξιόλογης κλίμακας.
(α) Το πρόβλημα της αεροναυτικής παρουσίας στην Αν. Μεσόγειο ήταν πάντα υπαρκτό για την Ελλάδα λόγω Κύπρου, αλλά έχει αναδειχθεί πιεστικότερα εν όψει της αξιοποίησης των πιθανών αποθεμάτων υδρογονανθράκων στην περιοχή. Η Ελλάδα από τη δεκαετία του '90 διέθετε μέσα κατάλληλα για να εξασφαλίσουν στοιχειωδώς την κάλυψη της περιοχής, και συγκεκριμένα αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας μεγάλης ακτίνας δράσης (P-3B Orion από το 1996) αλλά και πλοία με δυνατότητα αντιαεροπορικής άμυνας περιοχής (αντιτορπιλικά κλάσης Charles F. Adams από το 1991). Παραδόξως, η (έστω περιορισμένη) δυνατότητα παρουσίας και ελέγχου στην Αν. Μεσόγειο που εξασφάλιζαν τα μέσα αυτά, εγκαταλείφθηκε από ελληνικής πλευράς, πρώτα με την απόσυρση των αντιτορπιλικών κλάσης Adams (2004) και στη συνέχεια με την (εντελώς σκανδαλώδη) μη συντήρηση των P-3B Orion που οδήγησε στην καθήλωσή τους (2009). Και στις δύο περιπτώσεις, υπήρχαν διαθέσιμες εναλλακτικές λύσεις. Και στις δύο περιπτώσεις, η Ελλάδα τις άφησε επιδεικτικά αναξιοποίητες, ωσάν να υπήρχε μια άρρητη οδηγία του τύπου "η Αν. Μεσόγειος είναι μακριά"...
Εάν υποτεθεί ότι η "γραμμή" της ηγεσίας άλλαξε λόγω του θέματος της ΑΟΖ και των υδρογονανθράκων ή έστω ότι η απώλεια των δυνατοτήτων παρουσίας στην Αν. Μεσόγειο έγινε επιτέλους επώδυνα αισθητή (π.χ. όταν χρειάστηκε να επιστρατευθούν C-130 σε ρόλο ΑΦΝΣ για να καλυφθούν κάποιες αποστολές), η προσέγγιση με τις ΗΠΑ δίνει τη δυνατότητα να καλυφθούν τα λάθη του παρελθόντος.
Από πλευράς ΑΦΝΣ, εξακολουθεί - εξ όσων γνωρίζουμε - να βρίσκεται στο τραπέζι η πρόταση παραχώρησης αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας P-3C Orion για την κάλυψη (επιτέλους) της επιτήρησης του ελληνικού θαλάσσιου χώρου, την οποία επανέφερε προ εξαμήνου και η ηγεσία του ΠΝ κατά την επίσκεψη του πρώην Α/ΓΕΝ Κ.Χρηστίδη στις ΗΠΑ. Σε σχέση με τα γαλλικά ATL-2 που επίσης συζητιούνται ως εναλλακτική λύση, τα Orion έχουν το πλεονέκτημα ότι θα αξιοποιηθεί η εμπειρία (όση απέμεινε) από τα P-3B και θα είναι ευκολότερη η υποστήριξή τους, καθώς υπηρετούν σε μεγάλους αριθμούς ανά τον κόσμο. Επιπλέον, τα ATL-2 μάλλον προσφέρονται από τη Γαλλία "πακέτο" με την ενοικίαση φρεγατών FREMM, που θα ήταν μια κάκιστη επιλογή για το ΠΝ, όπως έχουμε εκθέσει αναλυτικά.
Από πλευράς πλοίων, υπενθυμίζουμε ότι στην προ εξαμήνου επίσκεψη του τότε Α/ΓΕΝ στις ΗΠΑ είχε τεθεί το ζήτημα παραχώρησης πλοίων Α/Α άμυνας περιοχής από το US Navy στο ΠΝ... Αν και τα καταδρομικά κλάσης Ticonderoga που προορίζονταν για παροπλισμό τελικά διατηρήθηκαν σε υπηρεσία, η τρέχουσα κατάσταση στην Αν. Μεσόγειο δίνει κάποια πρόσθετα επιχειρήματα στην ελληνική πλευρά υπέρ της παραχώρησής τους, ειδικά αν ισχύουν οι διακηρύξεις περί σύμπλευσης ελληνικών και αμερικανικών συμφερόντων...
(β) Το δεύτερο ελληνικό πρόβλημα στρατηγικής τάξεως που θα μπορούσε να επιλυθεί με τη δωρεάν παραχώρηση αμερικανικού υλικού είναι η αδυναμία διεξαγωγής αεροκίνητων επιχειρήσεων ευρείας κλίμακας. Η Ελλάδα, ενώ διαθέτει τέσσερα κατ' όνομα αερομεταφερόμενα τάγματα (τα 595, 596 και 601 της 71ης Α/Μ ταξιαρχίας και το 547 ΤΠ), ουσιαστικά αδυνατεί να εκτελέσει αεροκίνηση έστω ενός από αυτά λόγω έλλειψης κατάλληλων μέσων ελικοπτέρων, με αποτέλεσμα να ακυρώνεται ο ρόλος της 71ης Α/Μ ταξιαρχίας ως στρατηγικής εφεδρείας.
Η προοπτική παραχώρησης ελικοπτέρων CH-47D Chinook που εμφανίστηκε πρόσφατα, είναι ασφαλώς θετική αλλά δεν λύνει το πρόβλημα αυτό. Και τούτο διότι τα Σινούκ, λόγω μεγέθους, όγκου και τρωτότητας, μπορούν να εκτελέσουν επιχειρήσεις αερομεταφοράς μονάδων μόνο σε χώρους ελεγχόμενους από τις φίλιες δυνάμεις. Αντίθετα οι αεροκίνητες επιχειρήσεις συνεπάγονται, τουλάχιστον στο πρώτο κύμα τους, τη μεταφορά και αποβίβαση προσωπικού σε εχθρικό ή διεκδικούμενο χώρο, με σκοπό την εκμετάλλευση της κάθετης διάστασης του πεδίου της μάχης. Για το λόγο αυτό η διεξαγωγή αεροκίνητων επιχειρήσεων προϋποθέτει ικανό αριθμό αξιόπιστων μέσων ελικοπτέρων γενικής χρήσης, που έχουν ικανοποιητικές δυνατότητες ελιγμών, δίνουν μικρό στόχο και η τυχόν απώλεια μερικών μονάδων δεν είναι δυσαναπλήρωτη ούτε συμπαρασύρει μεγάλο αριθμό στρατιωτών.
Τέτοια ελικόπτερα αυτή τη στιγμή δεν διαθέτει η ΑΣ, καθώς τα μεν UH-1H είναι υπέργηρα και πετούν με πολλούς περιορισμούς, τα δε ΝΗ-90 είναι ελάχιστα (6 σήμερα, 20 όταν ολοκληρωθούν οι παραδόσεις) και λόγω κόστους αποκλείεται να αυξηθούν. Εφ' όσον λοιπόν τα υπηρετούντα UH-1H δεν μπορούν να αντικατασταθούν σε αναλογία 1:1 από τα NH-90 λόγω κόστους, η μόνη εφικτή λύση για τη διασφάλιση της αξιόπιστης αερομεταφοράς της 71ης Α/Μ ταξιαρχίας είναι η δωρεάν προμήθεια ικανού αριθμού ελικοπτέρων γενικής χρήσης από τα αμερικανικά αποθέματα. Παλαιότερα δημοσιεύματα έκαναν λόγο για πιθανότητα δωρεάν απόκτησης 60 ελικοπτέρων UH-60A Blackhawk από τα αμερικανικά αποθέματα. Η προοπτική αυτή, που είναι η μόνη που δίνει άμεση λύση στο χρονίζον πρόβλημα αεροκίνησης που αντιμετωπίζει ο ΕΣ, δεν πρέπει να ακυρωθεί από την ενδεχόμενη (και ευπρόσδεκτη) παραχώρηση Σινούκ, τουλάχιστον αν θέλουμε να έχουν λόγο ύπαρξης τα αερομεταφερόμενα τάγματα του ΕΣ.
Η ενίσχυση της ΑΣ αποκλειστικά με Chinook, ενώ η "ραχοκοκαλιά" της θα παραμείνει εξοπλισμένη με UH-1H, θα ισοδυναμούσε με παραίτηση από κάθε προοπτική αεροκίνητης επιχείρησης και με ομολογία ότι η ΑΣ θα εκτελέσει αποκλειστικά αποστολές ενίσχυσης των νησιών πριν την έναρξη εχθροπραξιών. Σε μια τέτοια περίπτωση, οι αερομεταφερόμενες μονάδες δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης, καθώς δεν θα μπορούσαν να επιχειρήσουν με τον τρόπο για τον οποίο προορίζονται.
Είμαστε βέβαιοι ότι τα παραπάνω είναι σε γνώση των αρμοδίων. Ελπίζουμε η γνώση να μετουσιωθεί και σε πράξεις...
Άμεση προσγείωση ελικοπτέρου UH-1H
Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013
Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση του ΓΕΣ, "την Πέμπτη 25 Ιουλίου 2013 και ώρα 18:00, στο πλαίσιο προγραμματισμένης επίσκεψης της Στρατιωτικής Ηγεσίας σε Μονάδες της Περιοχής Ευθύνης της 1ης Στρατιάς, ελικόπτερο UH – 1H, κατά την διάρκεια της απογείωσης από το ελικοδρόμιο του Στρατοπέδου στο Κάτω Νευροκόπι Δράμας, παρουσίασε μερική απώλεια ισχύος κινητήρα.
Το πλήρωμα του ελικοπτέρου προέβη προληπτικά σε άμεση προσγείωση για έλεγχο, σύμφωνα με τις προβλεπόμενες διαδικασίες, εντός του Στρατοπέδου. Λόγω της στενότητας του χώρου κατά την προσγείωση προκλήθηκαν υλικές ζημιές σε δυο σταθμευμένα Ι.Χ. οχήματα από το ουραίο τμήμα του ελικοπτέρου. Από το περιστατικό δεν προκλήθηκε καμία σωματική βλάβη στους επιβαίνοντες και δεν υπέστη καμία ζημιά το πτητικό μέσο".
Συνεκπαίδευση μονάδων Ειδικών Δυνάμεων και 1ης ΤΑΞΑΣ
Σάββατο 25 Μαΐου 2013
Το ΓΕΣ αποδέσμευσε φωτογραφίες από την συνεκπαίδευση προσωπικού Μονάδων των Ειδικών Δυνάμεων και της 1ης Ταξιαρχίας Αεροπορίας Στρατού, που προαγματοποιήθηκαν την εβδομάδα από 20 έως 24 Μαΐου 2013.
Ειδικότερα, πραγματοποιήθηκαν Τακτικές Ασκήσεις συνεργασίας και ρίψεις αλεξιπτωτιστών στατικού ιμάντα και ελευθέρας πτώσεως, ημέρα και νύχτα. Στη δραστηριότητα χρησιμοποιήθηκαν επιθετικά ελικόπτερα AH-64DHA και μεταφορικά ελικόπτερα CH-47D, NH 90 και UH-1H.
Το βασικό ευχάριστο μήνυμα από τις φωτογραφίες είναι ότι τα νέα ελικόπτερα ΝΗ-90 αξιοποιούνται ήδη από το προσωπικό και έχουν ενταχθεί πλήρως σε ασκήσεις, σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα μέσα της ΑΣ. Ακολουθούν οι φωτογραφίες που δημοσιεύθηκαν στην ιστοσελίδα του ΓΕΣ:
Διαβάστε περισσότερα...
Άφιξη πέμπτου ελικοπτέρου ΝΗ-90 στην Πάχη Μεγάρων
Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013
Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, το συγκεκριμένο ελικόπτερο είναι ενδιάμεσης επιχειρησιακής ικανότητας και το πρώτο διαμόρφωσης ειδικών επιχειρήσεων.
Το ελικόπτερο μπορεί να μεταφέρει 21 πλήρως εξοπλισμένους στρατιώτες/αλεξιπτωτιστές ή φορτίο τεσσάρων τόνων εντός της ατράκτου. Το σύνολο των υπερσύγχρονων ελικοπτέρων του 2ου ΤΕΑΣ εξοπλίζεται με σύστημα αυτοπροστασίας και συγκεκριμένα με δέκτη προειδοποίησης ραντάρ (RWR), σύστημα προειδοποίησης λέιζερ (LWS), σύστημα εντοπισμού εκτόξευσης βλημάτων (MILDS) και σύστημα εκτόξευσης αεροφύλλων/θερμοβολίδων. H oλοκλήρωση των παραδόσεων αναμένεται εντός διετίας.
Πηγή: strategyreports Διαβάστε περισσότερα...
Η Φωτογραφία της Εβδομάδας
Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012
Θαλάσσιος Γρύπας 1/12, βίντεο
Σάββατο 2 Ιουνίου 2012
Ένα μοντάζ από το βίντεο που αποδεύσμευσε το ΠΝ και φωτογραφίες από την ΠΑ σχετικές με την «Θαλάσσιος Γρύπας 1/12» που διεξήχθη στο Πεδίο Βολής Κρήτης (ΠΒΚ), η οποία περιελάμβανε βολές κατευθυνόμενων βλημάτων από μέσα των τριών Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων.
Ευχαριστούμε τον χρήστη Evian100 για την παραχώρηση του βίντεο.
Πηγή
Επίσκεψη Α/ΓΕΕΘΑ στο 2ο Συγκρότημα Αεροπορίας Στρατού
Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012
Σκοπός της επίσκεψης ήταν η επικοινωνία με το προσωπικό, η ενημέρωση επί επιχειρησιακών θεμάτων και η παροχή κατευθύνσεων και οδηγιών στο πλαίσιο της επιχειρησιακής ετοιμότητας. Ακολούθως ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, επιβαίνοντας σε ελικόπτερο ΑΗ-64 Apache, παρακολούθησε βολές ελικοπτέρων.
Περισσότερες φωτογραφίες :
109 καινούργια Sikorsky για την Τουρκία: Μερικά Σχόλια – Μέρος 1ο
Τρίτη 3 Μαΐου 2011
Γράφει ο Βελισσάριος
Η είδηση ότι η Τουρκία επελεξε τον αναδοχο για τον διαγωνισμό συμπαραγωγής 110 νέων μέσων μεταφορικών ελικοπτέρων αντιμετωπίστηκε στη χώρα μας με τη γνωστή ανησυχία. Σε συνδυασμό με την συνεχή μείωση του αμυντικού προϋπολογισμού και τη γενικευμένη αίσθηση κατάπτωσης και αποσάθρωσης, η είδηση παίρνει διαστάσεις κατάθλιψης. Παρ’ όλα αυτά, τα σχόλια που ακολουθούν την είδηση – τόσο από πολίτες όσο και, δυστυχώς, από πάρα πολλά στελέχη, είναι χαρακτηριστικός των αδυναμιών του ελληνικού αμυντικού συστήματος – που, δυστυχώς, μικρή σχέση έχουνε με την μείωση των αμυντικών μας δαπανών.
Τουρκική Αεροπορία Στρατού και Αιγαίο
Κατ’ αρχάς, είναι σημαντικό να ειπωθεί ότι ο τουρκικός στρατός έχει μακρά παράδοση στην διατήρηση ισχυρής και ικανής αεροπορίας στρατού. Η ανάπτυξη της ΑΣ ξεκίνησε μετά το 1964, με αιτία την πολιτική διάθεση για επέμβαση στην Κύπρο. Επιζητώντας λύση στο στρατιωτικό πρόβλημα μιας επέμβασης στην Κύπρο, οι τούρκοι στρατιωτικοί διατύπωσαν την απαίτηση για δυνατότητα ταχείας αερομεταφοράς σημαντικού όγκου στρατευμάτων στον (ήδη κατεχόμενο) βασικό θύλακα Λευκωσίας-Αγύρτας-Κιόνελι. Η απαίτηση αυτή οδήγησε στη βαθμιαία αλλά συστηματική κι επίμονη αύξηση των τουρκικών ελικοπτέρων, καθώς και τη συνολική ανάπτυξη του όπλου. Το όπλο δοκιμάστηκε με επιτυχία στην Κύπρο το 1974 – με όλες τις επιφυλάξεις που μπορεί κανείς να έχει για την αξία της δοκιμής.
Τουρκικό ελικόπτερο UH-1H στην Κύπρο κατά τη διάρκεια της εισβολής
Η πολιτική πρόθεση της Τουρκίας να απειλήσει τα νησιά του Αιγαίου συνέχισαν την υποστήριξη στο Αεροπορικό του Στρατού, ενώ εν συνεχεία η έκρηξη του Κουρδικού αντάρτικου όχι μόνον διατήρησε το όπλο στο επίκεντρο της προσοχής των τούρκων στρατιωτικών αλλά και προσέδωσε στον τουρκικό στρατό πλούσια και πολύτιμη επιχειρησιακή εμπειρία στη διεξαγωγή αεροκίνητων επιχειρήσων. Όσο κι αν κανείς υποστηρίξει ότι οι επιχειρησιακές συνθήκες ενδεχόμενης εμπλοκής του αεροπορικού στο Αιγαίο θα είναι διαφορετικές, δεν πρέπει να υποτιμηθεί η εμπειρία των τούρκων ελικοπτεράδων (αλλά και του επίλεκτου πεζικού με το οποίο συνεργάζονται στις αερομεταφερόμενες επιχειρήσεις). Μέρος της εμπειρίας ασφαλώς έχει σχέση με τις δεδομένες επιχειρησιακές συνθήκες της Χώρας των Κούρδων – που είναι άσχετες με αυτές του Αιγαίου, αλλά (σημαντικότατο) μέρος της εμπειρίας έχει σχέση με τις ίδιες τις διαδικασίες σχεδιασμού και εκτέλεσης επιχειρήσεων ε/π μεγάλης κλίμακας και μεγάλης διάρκειας, που είναι πολύτιμες για οπουδήποτε – και για το Αιγαίο.
Τουρκικό ελικόπτερο S-70 σε προκεχωρημένη βάση στο Κουρδιστάν
Όμως η έκταση των τουρκικών δυνατοτήτων Α/Μ επιχειρήσεων θέτει στο Αιγαίο απειλή που δε φαίνεται να έχει εκτιμηθεί επαρκώς. Και είναι απειλή που εκδηλώνεται στο επιχειρησιακό επίπεδο, αλλά έχει άμεσες επιπτώσεις στο στρατηγικό επίπεδο.
Η υφιστάμενη απειλή από την τουρκική ΑΣ
Η μέχρι τώρα αντίληψη για το ρόλο των αερομεταφερόμενων δυνάμεων σε μία απόπειρα κατάληψης νησιού είναι ότι αυτές θα επιδιώξουν την υποβοήθηση της εξασφάλισης του προγεφυρώματος της κύριας – αμφίβιας – ενέργειας, με την αιφνιδιαστική αποβίβαση τμημάτων σε περιοχές γύρω από το επιδιωκόμενο προγεφύρωμα, τα οποία θα έχουν σαν αποστολή:
■να αποκόψουν την κίνηση δυνάμεων των υπερασπιστών προς την περιοχή του προφεφυρώματος, προκειμένου να αποτραπεί αντεπίθεση κατά τις πρώτες, κρίσιμες ώρες, και μέχρι να διεκπεραιωθούν στην ακτή βαριές δυνάμεις, και
■να καταλάβουν σημεία μεγάλης σημασίας στα ενδότερα του νησιού, τα οποία θα διευκολύνουν τη διεξαγωγή των επιχειρήσεων από την κύρια δύναμη, όταν αυτή θα αναπτυχθεί κανονικά στο προγεφύρωμα και θα ξεκινήσει την πορεία της προς το εσωτερικό, αναμένοντας τη συνένωσή τους με αυτήν.
Σημειώνεται ότι το παραπάνω δεν αφορά την δράση των τουρκικών ειδικών δυνάμεων που θα επιδιώξουν την αποδιάρθρωση της άμυνας σε όλη την έκταση του νησιού, κυρίως με την προσβολή κρίσιμων στρατηγικών στόχων (αποθηκών πυρομαχικών και καυσίμων, λιμένων, αεροδρομίων και εγκαταστάσεων, τηλεπικοινωνιακών εγκαταστάσεων, καθώς και, πιθανόν, πρόσωπα-κλειδιά για την άμυνα του νησιού) που θα καθιστούν αδύνατη τη συνέχιση των επιχειρήσεων και την άφιξη ενισχύσεων, ασχέτως της διαμόρφωσης της τακτικής καταστάσεως.
Υπάρχουν παράγοντες που επιτείνουν την παραπάνω αντίληψη επιχειρήσων:
■Η τουρκική αεροπορία στρατού είναι διαρθρωμένη σε τέσσερα συντάγματα αεροπορίας στρατού, καθένα υπό τη διοίκηση της αντίστοιχης στρατιάς. Αυτό φαίνεται να θέτει στη διάθεση της στρατιάς Αιγαίου (που θα αναλάβει τη διεξαγωγή οποιασδήποτε ενέργειας εναντίον του Αιγαίου) ένα, μόνον, Σύνταγμα ΑΣ.
Όμως εδώ πρέπει να παρατηρηθεί ότι είναι προφανές λάθος να θεωρείται αυτό ανελαστικό. Σε περίπτωση επιχειρήσεων, το σύνολο των ΕΠ θα συγκεντρωθεί άμεσα στην δυτική Μικρά Ασία για να υποστηρίξει τις επιχειρήσεις, κι αυτό είναι κάτι που κατ΄εξοχήν τα ελικόπτερα μπορούν να κάνουν ταχύτατα, και με πολύ μικρή προειδοποίηση.
■Οι μέχρι σήμερα ασκήσεις Efes, οι οποίες θεωρείται ότι δοκιμάζουν το σχέδιο ενεργείας των τούρκων εναντίον μεγάλου νησιού στο Αιγαίο προβλέπουν συνήθως τη δράση ενός σχετικά μικρού ΑΜ τμήματος, δυνάμεως λόχου, το οποίο χρησιμοποιείται σε ρόλους όπως αυτός που αναφέρθηκε πιο πάνω. Προφανώς στην πραγματικότητα δεν αναμένεται η δράση μόνον ΑΜ λόχου (και 15 ε/π), αλλά αναμένεται αντίστοιχος ρόλος: υποβοήθηση της κύριας ενέργειας, η οποία θα είναι αμφίβια.
Τουρκικά ελικόπτερα S-70 Blackhawk και AH-1 Cobra στην άσκηση Εφές 2010. Η συνοδεία των μεταφορικών ελικοπτέρων από επιθετικά θα πρέπει να θεωρείται βέβαιη σε περίπτωση αεραπόβασης.
Όμως πρέπει να παρατηρηθεί ότι αυτό δεν υποχρεωτικό. Είναι γεγονός ότι οι τούρκοι στρατιωτικοί είναι σχετικά συντηρητικοί, και είναι πιθανόν να δοκιμάζουν το σχέδιο που θα εφαρμόσουν. Όμως, να υπενθυμίσουμε ότι το μέρος της άσκησης που αφορά την (νυχτερινή) ενέργεια αεραπόβασης είναι ανοικτό μόνο σε τούρκους δημοσιογράφους, σε χαρακτηριστική αντίθεση με τα υπόλοιπα μέρη της ασκήσεως. Και μόνη η φροντίδα της τουρκικής στρατιωτικής ηγεσίας να κρατήσει το συγκεκριμένο τμήμα μυστικό είναι ενδεικτική.
Νυκτερινές επιχειρήσεις τουρκικών ελικοπτέρων κατά την άσκηση Εφές 2010. Απεικονίζονται ελικόπτερα AS 532 Cougar και αερομεταφερόμενες δυνάμεις μετά την αποβίβασή τους. Το συγκεκριμένο τμήμα της άσκησης καλύπτεται μόνο από τούρκους δημοσιογράφους.
■Είναι γεγονός ότι στην Κύπρο υπήρξε μαζική χρήση ΑΜ δυνάμεων με χρήση ε/π, αλλά εκεί οι ΑΜ δυνάμεις αποβιβάστηκαν εντός ήδη κατεχόμενης και ισχυρά οργανωμένης αμυντικής θέσης (του θύλακα Λευκωσίας) με σκοπό να ενισχύσουν την άμυνά του, μέχρι τη συνένωση με τις βαριές δυνάμεις που θα αποβιβάζονταν στην Κηρύνεια. Δηλαδή, και εκεί οι ΑΜ δυνάμεις δεν κινήθηκαν επιθετικά, αλλά, στην ουσία αμυντικά.
Όμως, στην περίπτωση των νησιών του Αιγαίου έχουμε ακόμη πιο ισχυρές ΑΜ δυνάμεις που ενεργούν εναντίον πολύ μικρότερου στόχου (και αντιπάλου). Οι αναλογία δυνάμεων και χώρου είναι ριζικά διαφορετική.
Οποιαδήποτε σημαντική ΑΜ επιχείρηση των τούρκων εναντίον μείζονος ελληνικού νησιού του Αν. Αιγαίου δεν μπορεί παρά να λάβει χώρα στο πλαίσιο μιας συνολικής ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης, πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να έχει επαρκώς κινητοποιηθεί το σύνολο του τουρκικού μηχανισμού που θα συμμετάσχει σε μία τέτοια ενέργεια – και το οποίο είναι πολύ μεγάλο, και άρα μπορεί εύλογα να αναμένεται ότι θα γίνει εγκαίρως αντιληπτό.
Η νέα απειλή στο επιχειρησιακό επίπεδο
Σε πολύ γενικές γραμμές, ο κίνδυνος είναι ο εξής: η παρουσία (πολύ) μεγάλου αριθμού τουρκικών ε/π δίνει τη δυνατότητα στην Τουρκία να διεξαγάγει αιφνιδιαστικά πολύ μεγάλης κλίμακας αερομεταφερόμενη επιχείρηση εναντίον μεγάλου ελληνικού νησιού του Ανατολικού Αιγαίου, ανατρέποντας τη βασική σύλληψη που η ελληνική πλευρά έχει για τον τρόπο ενέργειας των τούρκων – και άρα για το πως πρέπει να αντιμετωπιστούν.
Ο τουρκικός στρατός έχει ήδη στη διάθεσή του 100, περίπου, ε/π sikorsky, 50 περίπου ε/π Cougar, περίπου 100 ε/π UH-1H (τα οποία θα αντικατασταθούν με την νέα παραγγελία των sikorsky), 50 UH-1N (δικινητήρια Huey), ενώ σε εξέλιξη βρίσκεται η προμήθεια 10 βαρέων ε/π Chinook. Το σύνολο των ε/π αυτών επαρκεί απολύτως για την πλήρη αεροκίνηση μίας ελαφράς ταξιαρχίας σε ένα, μόνον κύμα. Είναι ευνόητο ότι ένας τέτοιος όγκος ε/π, εφ’ όσον εμπλακεί, δε θα περιοριστεί σε ένα, μόνον, κύμα.
Η διοικητική διάρθρωση του συνόλου των ε/π σε τέσσερα συντάγματα αεροπορικού, υπό τη διοίκηση των αντιστοίχων στρατιών του ΤΣ δεν πρέπει να παραπλανά. Τα ε/π είναι κατ’ εξοχήν το μέσον με στρατηγική (για την ελληνοτουρκική κλίμακα) ευκινησία. Με άλλα λόγια, είναι απολύτως εφικτό να συγκεντωθεί το σύνολο των τουρκικών ε/π ταχύτατα κι αιφνιδιαστικά στη δυτική ακτή της Μικράς Ασίας, απέναντι από οποιοδήποτε ελληνικό νησί επιλεγεί, αφήνοντας ελάχιστα χρονικά περιθώρια αντίδρασης στην ελληνική πλευρά.
Συναφώς με τη δυνατότητα αερομεταφοράς, από την τουρκική πλευρά έχει στη διάθεσή της 5 ταξιαρχίες επίλεκτου ελαφρού πεζικού ( “καταδρομών”), που έχουν τη δυνατότητα εκτέλεσης αερομεταφερόμενων επιχειρήσεων σε συνεργασία με τα ε/π. Από αυτές, η 1η ταξιαρχία καταδρομών, με έδρα την Καισάρεια είναι ειδικά προσανατολισμένη στη διεξαγωγή Α/Μ επιχειρήσεων, αλλά το σύνολο των ταξιαρχιών αυτών είναι από τη φύση τους εξοικειωμένες με διεξαγωγή α/μ επιχειρήσεων.
Επιπλέον αυτών, κατά τις ασκήσεις Efes, οι τούρκοι έχουν χρησιμοποιήσει τμήματα της 11ης ταξιαρχίας ΠΖ για τη διεξαγωγή των α/μ φάσεων της άσκησης. Το στοιχείο αυτό, μάλιστα, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Δεδεμένης της ύπαρξης των πιο έμπειρων κι εξειδικευμένων σχηματισμών των καταδρομών για τη διενέργεια των ΑΜ επιχειρήσεων, θα ήταν περίεργο να χρησιμοποιηθεί μια απλή ταξιαρχία ΠΖ για το ρόλο αυτό (ο χαρακτηρισμός “motorized” ιστορικά σημαίνει απλώς την οργανική δυνατότητα μετακινήσεως με τροχοφόρα). Επιπλέον, η 11η ταξιαρχία ανηκει στην 4η Στρατιά και εδρεύει στη Λαοδίκεια (ενώ σε αντίστοιχο ρόλο βορειότερα, με έδρα το Αδραμύττιο υπάρχει η 19η ταξιαρχία ΠΖ), δηλαδή ανήκει στον μείζονα σχηματισμό που έχει επισημανθεί ως ο υπεύθυνος για τη διεξαγωγή επιχειρήσεων στο Αιγαίο. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι οι τούρκοι
i) είτε χρησιμοποιούν παραπειστικά τις ταξιαρχίες ΠΖ για να στρέψουν εκεί την προσοχή του ελληνικού μηχανισμού επιτήρησης, και να δώσουν έτσι στις ταξιαρχίες ΚΔ την ευκαιρία να επιτύχουν στρατηγικό αιφνιδιασμό
ii) είτε εκπαιδεύουν σε Α/Μ επιχειρήσεις επιπλέον σχηματισμούς, ώστε να μπορούν να εκμεταλλευτούν στο έπακρο τις αυξημένες δυνατότητες αερομεταφοράς που τους δίνει ο στόλος των επ τους, ειδικά για το ρόλο της εφεδρείας (και τη διεκπεραίωση στο 2ο ή 3ο κύμα)
iii) είτε σχεδιάζουν την εξ αρχής εμπλοκή ταξιαρχίας ΠΖ στην επιχείρηση αεραποβάσεως.
Εδώ το κρίσιμο σημείο είναι οι διαφορές στις δυνατότητες των δύο σχηματισμών: ενώ η ταξιαρχία ΚΔ έχει τριαδική δομή και, πιθανόν, ένα μικρό στοιχείο πυροβολικού από πυροβόλα των 75 mm – πιθανότατα χρησιμοποιούμενα στη Χώρα των Κούρδων λόγω του ειδικού χαρακτήρα του αγώνα εκεί, η ταξιαρχία ΠΖ έχει τετραδική δομή καθώς και μοίρα πυροβολικού στη σύνθεσή της (η οποία μπορεί εύκολα να αερομεταφερθεί). Με άλλα λόγια, η ταξιαρχία ΠΖ αποτελεί έναν τακτικό σχηματισμό με σημαντική ισχύ, ο οποίος, άπαξ και αερομεταφερθεί, δεν είναι αναγκασμένος σε παθητική άμυνα εν αναμονή της συνένωσης με τις βαριές δυνάμεις του προγεφυρώματος, αλλά μπορεί να αναλάβει, άμεσα και αυτόνομα, επιθετικές επιχειρήσεις.
Ποιο είναι το συμπέρασμα από τα παραπάνω; Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι ο τουρκικός στρατός έχει τη δυνατότητα για διεξαγωγή αερομεταφερόμενων επιχειρήσεων μεγάλης κλίμακας εναντίον των μεγάλων νησιών του Ανατολικού Αιγαίου. Έχει τη δυνατότητα από άποψη μέσων, δυνάμεων και εμπειρίας. Αλλά το βασικό, εδώ, είναι η μεγάλη κλίμακα.
Ο τουρκικός στρατός μπορεί να αερομεταφέρει αιφνιδιαστικά σε νησί του Ανατολικού Αιγαίου μία πλήρη ταξιαρχία ΠΖ και επιπλέον αυτής, μία σημαντική δύναμη (δύο ή τριών μοιρών καταδρομέων).
Σε σχέση με την έκταση των νησιών-στόχων και τις δυνάμεις που τα υπερασπίζονται, οι τουρκικές αερομεταφερόμενες δυνάμεις είναι πολύ μεγάλες. Για την ακρίβεια, η σύγκριση είναι τέτοια που επιβάλει την αναθεώρηση βασικών υποθέσεων εργασίας για την τουρκική απειλή – και τον τρόπο αντιμετώπισής τους. Οι αερομεταφερόμενες δυνάμεις των τούρκων είναι τέτοιες που το βασικό στερεότυπο μιας τουρκικής ενέργειας: ένταση, κινητοποίηση και προπαρασκευή – αεροπορική κυριαρχία γύρω από το νησί-στόχο – αερομεταφερόμενες επιχειρήσεις σε υποβοηθητικό ρόλο – κύρια αποβατική ενέργεια, πρέπει να αναθεωρηθεί. Μαζί με αυτές πρέπει να αναθεωρηθούν και άλλες βασικές παράμετροι της τουρκικής απειλής, βασικές υποθέσεις εργασίας της ελληνικής αντίδρασης, και βασικές αντιλήψεις για την αντιμετώπισή τους.
Η δυνατότητα ανάπτυξης μιας (πλήρους) ταξιαρχίας πεζικού με ελικόπτερα σε ένα νησί του μεγέθους των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου σημαίνει ότι ο σχηματισμός αυτός δε θα περιοριστεί στην υποστήριξη της κύριας προσπάθειας των δυνάμεων που θα επιχειρήσουν να αποβιβαστούν στο νησί με πλοία, δε θα αναμείνει παθητικά την συνένωσή του με αυτές, και δε θα εξαρτάται (άμεσα) από αυτές για την επιβίωσή του, και δε θα χρειαστεί να αναπτυχθεί σε περιοχές σε άμεση γειτνίαση με την περιοχή του προγεφυρώματος. Μία ταξιαρχία ΠΖ, με την υποστήριξη του οργανικού της ΠΒ θα επιδιώξει να εκτελέσει αποφαστικό επιθετικό ελιγμό, και να τον εκτελέσει σε χρόνο που η ελληνική πλευρά δε θα έχει κατορθώσει να κινητοποιηθεί επαργκώς.
Οι υποθέσεις εργασίας που ανατρέπονται
Μία τέτοια κατάσταση ανατρέπει βασικές υποθέσεις εργασίας της ελληνικής πλευράς, και θέτει σε αμφιβολία το δόγμα και τη διάταξη των αμυνομένων. Πιο συγκεκριμένα:
Η υπόθεση για άμεση εξάρτηση οποιασδήποτε τουρκικής ενέργειας από αποβατική κύρια προσπάθεια θέτει ορισμένες βασικές προϋποθέσεις από τουρκικής πλευράς: Για να γίνει μία τέτοια ενέργεια, θα πρέπει να συγκεντρωθεί επαρκής ναυτική δύναμη σε κάποια μείζονα λιμενική εγκατάσταση της Δυτικής Μικράς Ασίας, και να κινηθούν προς τα εκεί οι ταξιαρχίες που θα λάβουν μέρος στην επιχείρηση. Το είδος αυτό της κινητοποίησης είναι αφ΄ενός χρονοβόρο, αφ΄ετέρου σχετικά “θορυβώδες”, με αποτέλεσμα να θεωρείται εφικτός ο έγκαιρος εντοπισμός του, και άρα εφικτή η (κρίσιμη) κινητοποίηση του ελληνικού αμυντικού μηχανισμού: αραιώσεις αεροσκαφών, συναγερμός και κίνηση των μονάδων των νήσων προς τους χώρους διασποράς, αύξηση της επάνδρωσης των δυνάμεων άμυνας στα νησιά. Με πιο απλά λόγια: η υπόθεση για αποβατική κύρια προσπάθεια αποκλείει το στρατηγικό αιφνιδιασμό.
Το παραπάνω δε σημαίνει ότι πρόκειται να επιχειρηθεί απόπειρα κατάληψης νησιού χωρίς μείζονα αποβατική επιχείρηση – τελικά: οι από θαλάσσης μεταφερόμενες δυνάμεις είναι αυτές που θα καταφέρουν την οριστική επικράτηση. Όμως μεταβάλλονται τρεις βασικές παράμετροι σχετικά με αυτήν:
i) ο χρόνος αντίδρασης της φρουράς του νησιού: οι αποβατικές δυνάμεις δε θα είναι αναγκασμένες να προλάβουν να διασώσουν κάποιες ασθενείς, καθηλωμένες δυνάμεις που τις περιμένουν για να επιβιώσουν. Αντιθέτως, επάνω στο νησί θα βρίσκεται ένας πλήρης, ισχυρός σχηματισμός – σχεδόν εξ ίσου ισχυρός με τον αμυνόμενο. Η αποβατική ενέργεια θα έχει τουλάχιστον 24 ώρες για να εκδηλωθεί – αφού έχει εκδηλωθεί αεραποβατική ενέργεια – πιθανότατα παραπάνω από 48 ώρες, με την προϋπόθεση ότι ο αιφνιδιασμός της αεραπόβασης έχει επιτύχει. Για την επίτευξη στρατηγικού αιφνιδασμού, ένας τέτοιος χρόνος κινητοποιήσεως παραμένει μικρός, αλλά όχι ανέφικτος.
ii) ο χρόνος αντίδρασης των δυνάμεων ενισχύσεως: η προηγούμενη παράμετρος επιδεινώνει την κατάσταση και για τις δυνάμεις ενισχύσεως: ο χρόνος που προϋπολογίζεται για την κινητοποίηση της ναυτικής δύναμής που θα σπεύσει να βοηθήσει τους αμυνομένους, καθώς και της (χερσαίας) δύναμης ταχείας αντίδρασης μειώνεται δραματικά.
iii) η κύρια εχθρική προσπάθεια: η αναμονή της κύριας προσπάθειας από θαλάσσης σημαίνει ότι οι περιοχές των αναμενόμενων ενεργειών είναι συγκεκριμένες, οι αμυντικές δυνάμεις έχουν διαταχθεί με αυτές κατά νου, και τα σχέδια έχουν εκπονηθεί με αυτές σαν επίκεντρο: Τάδε ακτή αποβάσεως, άμεση επάνδρωσή της στις πρώτες ενδείξεις εχθρικής δραστηριότητας, εξασφάλιση των δρομολογίων προς αυτήν, συγκέντρωση των δυνάμεων αντεπιθέσεως κοντά σε αυτή, για άμεσο χτύπημα, φρούρηση των σημείων στρατηγικής σημασίας στο υπόλοιπο νησί από μικρές φρουρές, απλά για εξασφάλισή τους από καταδρομικές ενέργειες. Το σενάριο αυτό παύει να ισχύει: η δυνατότητα αεραπόβασης μιας ολόκληρης ταξιαρχίας ΠΖ (με τα στοιχεία υποστήριξής της) να αποβιβαστούν όπου επιλέξουν σημαίνει ότι ο αμυνόμενος διοικητής αντί να αγωνιά για την εξασφάλιση των οδών προς την περιοχή αποβάσεως θα αγωνιά για την περιοχή εκδήλωσης της αεραποβατικής ενέργειας, με ότι αυτό σημαίνει για τη διάταξη και τη συγκέντρωση των δυνάμεών του.
Η Δυσκολία του Σεναρίου
Το σενάριο που παρουσιάστηκε δεν είναι, ασφαλώς, το πιο πιθανό στρατιωτικό ενδεχόμενο στο Αιγαίο. Οι βασικές ενστάσεις είναι οι εξής:
Μία στρατιωτική επιχείρηση της Τουρκίας δε μπορεί να συμβεί σε πολιτικό κενό. Με άλλα λόγια, δεν είναι δυνατόν η Τουρκία να διενεργήσει ένα πρωί εν ψυχρώ μείζονα στρατιωτική επιχείρηση εναντίον της Ελλάδας. Μία περίοδος κλιμάκωσης της έντασης είναι απαραίτητη για την δικαιολόγηση οποιασδήποτε πολεμικής ενέργειας, αλλά η ένταση, τουλάχιστον θεωρητικά, δίνει στην Ελλάδα ένα περιθώριο κινητοποιήσεως – και το προαναφερόμενο σενάριο δεν είναι εφικτό χωρίς το στρατηγικό αιφνιδιασμό της ελληνικής πλευράς. Πιο απλά, δεν είναι εφικτό, ή είναι αρκετά πιο δύσκολο, αν στα νησιά οι Μοίρες Ελαφρού Αντιαεροπορικού Πυροβολικού βρίσκονται σε ετοιμότητα στους χώρους διασποράς τους.
Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να τονιστεί ότι στην πράξη, η διαδικασία κινητοποίησης από ελληνικής πλευράς (όπως και από την πλευρά οποιουδήποτε έχει περιέλθει σε αντίστοιχη με την Ελλάδα πολιτική θέση στο παρελθόν, όπως χαρακτηριστικά το Ισραήλ προ του 1973) δεν είναι τόσο απλή. Οι συνεχείς εντάσεις, απειλές και κινητοποιήσεις από μέρους της τουρκικής πλευράς προκαλούν ένα είδος μιθριδατισμού, που μπορεί να οδηγήσουν σε αδράνεια ή (κρίσιμη) καθυστέρηση στην κινητοποίηση από ελληνικής πλευράς. Επιπλέον το ζητούμενο δεν είναι ο απόλυτος αιφνιδιασμός, αλλά ένα χρονικό παράθυρο αιφνιδιασμού, δηλαδή ένα χρονικό παράθυρο στο οποίο έχει διεθνώς καταστεί σαφής η ένταση, αλλά η ελληνική πλευρά δεν έχει αντιδράσει (ίσως και εσκεμμένα, προκειμένου να αποκλιμακώσει την ένταση) με την απαιτούμενη κινητοποίηση.
Επιπλέον αυτού, η τουρκική στρατιωτική ηγεσία δεν έχει επιδείξει ιδιαίτερη τόλμη στο σχεδιασμό επιχειρήσεων – κι αυτό δεν αναφέρεται ως μομφή. Οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις δεν έχουν ιδιαίτερα μεγάλη πείρα σε σχεδιασμό κι εκτέλεση συμβατικών επιχειρήσεων μεγάλης κλίμακας, και, ευλόγως, είναι συντηρητικές στο σχεδιασμό τους. Η επιχείρηση της εισβολής στην Κύπρο είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα, όπου το τουρκικό σχέδιο ήταν το απολύτως αναμενόμενο και συμβατικό, και από τουρκικής πλευράς δεν έγινε καμία ιδιαίτερη προσπάθεια παραπλάνησης ή αιφνιδιασμού.
Από την άλλη, τα τόσα έτη εμπειρίας στην διεξαγωγή Α/Μ επιχειρήσεων στη Χώρα των Κούρδων είναι ένα πολύτιμο πλεονέκτημα της τουρκικής πλευράς, και δεν είναι απίθανο να μπει στον πειρασμό να το αξιοποιήσει.
Τα ανωτέρω σημαίνουν ότι ένα σενάριο όπως αυτό που παρουσιάστηκε δε μπορεί να είναι το μοναδικό σχέδιο από τουρκικής πλευράς. Είναι πιθανότερο να έχει εκπονηθεί ένα τέτοιο σχέδιο είτε ως σχέδιο “ευκαιρίας”, δηλαδή για την εκμετάλλευση μιας περίπτωσης στην οποία από την τουρκική πλευρά διαπιστωθούν οι κατάλληλες συνθήκες, δηλαδή πολιτική ένταση χωρίς την αντίστοιχη ελληνική κινητοποίηση. Αλλιώς, η τουρκική πλευρά θα είναι αναγκασμένη να καταφύγει σε μία ενέργεια με τη σχετική κλιμάκωση ενεργειών: κινητοποίηση ναυτικών και χερσαίων δυνάμεων, προσπάθεια αεροπορικής υπεροχής πάνω από το χώρο του νησιού στόχου (είτε με τοπικές ενέργειες, είτε με ενέργειες σε όλη την ελληνοτουρκική περιοχή επιχειρήσεων), και, αν το προηγούμενο στάδιο επιτύχει) αεραπόβαση κατόπιν προετοιμασίας.
Πρέπει, όμως, επιπροσθέτως, να τονιστεί ένα ακόμη στοιχείο. Οι στρατιωτικές δυνατότητες του (κάθε) αντιπάλου δεν έχουν βαρύτητα αποκλειστικά στην περίπτωση διεξαγωγής πολέμου. Σε “ψυχροπολεμικές” καταστάσεις, όπως είναι η περίπτωση των ελληνοτουρκικών, έχει ιδιαίτερη σημασία για τις πολιτικές επιλογές η “αντίληψη” ή “εντύπωση” ή “εικόνα” (“perception”) της κάθε πλευράς για την ισχύ της άλλης. Η “αντίληψη” αυτή είναι σχετικά θολή, και αφορά κυρίως αδρές εντυπώσεις, παρά ρεαλιστική στρατιωτική ανάλυση. Είναι όμως σημαντική σε πολιτικό επίπεδο, και κυρίως για τους πολιτικούς, που είναι πιθανόν να εντυπωσιαστούν από την αναφορά σε “300 τουρκικά ελικόπτερα και 5 ταξιαρχίες καταδρομών που είναι έτοιμες να καταλάβουν όποιο νησί διαλέξουν”. Τη σημασία της αντίληψης αυτής την είδαμε γλαφυρά στην κρίση των Ιμίων, όταν μείζονες πολιτικές αποφάσεις ελήφθησαν χωρίς καμία σοβαρή στρατιωτική ανάλυση ή συμβουλή – και για την ακρίβεια, παρά τις αντίθετες εισηγήσεις των υπευθύνων.
(Αναδημοσίευση από το belisarius21.wordpress.com)
Διαβάστε περισσότερα...
Η είδηση ότι η Τουρκία επελεξε τον αναδοχο για τον διαγωνισμό συμπαραγωγής 110 νέων μέσων μεταφορικών ελικοπτέρων αντιμετωπίστηκε στη χώρα μας με τη γνωστή ανησυχία. Σε συνδυασμό με την συνεχή μείωση του αμυντικού προϋπολογισμού και τη γενικευμένη αίσθηση κατάπτωσης και αποσάθρωσης, η είδηση παίρνει διαστάσεις κατάθλιψης. Παρ’ όλα αυτά, τα σχόλια που ακολουθούν την είδηση – τόσο από πολίτες όσο και, δυστυχώς, από πάρα πολλά στελέχη, είναι χαρακτηριστικός των αδυναμιών του ελληνικού αμυντικού συστήματος – που, δυστυχώς, μικρή σχέση έχουνε με την μείωση των αμυντικών μας δαπανών.Τουρκική Αεροπορία Στρατού και Αιγαίο
Κατ’ αρχάς, είναι σημαντικό να ειπωθεί ότι ο τουρκικός στρατός έχει μακρά παράδοση στην διατήρηση ισχυρής και ικανής αεροπορίας στρατού. Η ανάπτυξη της ΑΣ ξεκίνησε μετά το 1964, με αιτία την πολιτική διάθεση για επέμβαση στην Κύπρο. Επιζητώντας λύση στο στρατιωτικό πρόβλημα μιας επέμβασης στην Κύπρο, οι τούρκοι στρατιωτικοί διατύπωσαν την απαίτηση για δυνατότητα ταχείας αερομεταφοράς σημαντικού όγκου στρατευμάτων στον (ήδη κατεχόμενο) βασικό θύλακα Λευκωσίας-Αγύρτας-Κιόνελι. Η απαίτηση αυτή οδήγησε στη βαθμιαία αλλά συστηματική κι επίμονη αύξηση των τουρκικών ελικοπτέρων, καθώς και τη συνολική ανάπτυξη του όπλου. Το όπλο δοκιμάστηκε με επιτυχία στην Κύπρο το 1974 – με όλες τις επιφυλάξεις που μπορεί κανείς να έχει για την αξία της δοκιμής.
Τουρκικό ελικόπτερο UH-1H στην Κύπρο κατά τη διάρκεια της εισβολής
Η πολιτική πρόθεση της Τουρκίας να απειλήσει τα νησιά του Αιγαίου συνέχισαν την υποστήριξη στο Αεροπορικό του Στρατού, ενώ εν συνεχεία η έκρηξη του Κουρδικού αντάρτικου όχι μόνον διατήρησε το όπλο στο επίκεντρο της προσοχής των τούρκων στρατιωτικών αλλά και προσέδωσε στον τουρκικό στρατό πλούσια και πολύτιμη επιχειρησιακή εμπειρία στη διεξαγωγή αεροκίνητων επιχειρήσων. Όσο κι αν κανείς υποστηρίξει ότι οι επιχειρησιακές συνθήκες ενδεχόμενης εμπλοκής του αεροπορικού στο Αιγαίο θα είναι διαφορετικές, δεν πρέπει να υποτιμηθεί η εμπειρία των τούρκων ελικοπτεράδων (αλλά και του επίλεκτου πεζικού με το οποίο συνεργάζονται στις αερομεταφερόμενες επιχειρήσεις). Μέρος της εμπειρίας ασφαλώς έχει σχέση με τις δεδομένες επιχειρησιακές συνθήκες της Χώρας των Κούρδων – που είναι άσχετες με αυτές του Αιγαίου, αλλά (σημαντικότατο) μέρος της εμπειρίας έχει σχέση με τις ίδιες τις διαδικασίες σχεδιασμού και εκτέλεσης επιχειρήσεων ε/π μεγάλης κλίμακας και μεγάλης διάρκειας, που είναι πολύτιμες για οπουδήποτε – και για το Αιγαίο.
Τουρκικό ελικόπτερο S-70 σε προκεχωρημένη βάση στο Κουρδιστάν
Όμως η έκταση των τουρκικών δυνατοτήτων Α/Μ επιχειρήσεων θέτει στο Αιγαίο απειλή που δε φαίνεται να έχει εκτιμηθεί επαρκώς. Και είναι απειλή που εκδηλώνεται στο επιχειρησιακό επίπεδο, αλλά έχει άμεσες επιπτώσεις στο στρατηγικό επίπεδο.
Η υφιστάμενη απειλή από την τουρκική ΑΣ
Η μέχρι τώρα αντίληψη για το ρόλο των αερομεταφερόμενων δυνάμεων σε μία απόπειρα κατάληψης νησιού είναι ότι αυτές θα επιδιώξουν την υποβοήθηση της εξασφάλισης του προγεφυρώματος της κύριας – αμφίβιας – ενέργειας, με την αιφνιδιαστική αποβίβαση τμημάτων σε περιοχές γύρω από το επιδιωκόμενο προγεφύρωμα, τα οποία θα έχουν σαν αποστολή:
■να αποκόψουν την κίνηση δυνάμεων των υπερασπιστών προς την περιοχή του προφεφυρώματος, προκειμένου να αποτραπεί αντεπίθεση κατά τις πρώτες, κρίσιμες ώρες, και μέχρι να διεκπεραιωθούν στην ακτή βαριές δυνάμεις, και
■να καταλάβουν σημεία μεγάλης σημασίας στα ενδότερα του νησιού, τα οποία θα διευκολύνουν τη διεξαγωγή των επιχειρήσεων από την κύρια δύναμη, όταν αυτή θα αναπτυχθεί κανονικά στο προγεφύρωμα και θα ξεκινήσει την πορεία της προς το εσωτερικό, αναμένοντας τη συνένωσή τους με αυτήν.
Σημειώνεται ότι το παραπάνω δεν αφορά την δράση των τουρκικών ειδικών δυνάμεων που θα επιδιώξουν την αποδιάρθρωση της άμυνας σε όλη την έκταση του νησιού, κυρίως με την προσβολή κρίσιμων στρατηγικών στόχων (αποθηκών πυρομαχικών και καυσίμων, λιμένων, αεροδρομίων και εγκαταστάσεων, τηλεπικοινωνιακών εγκαταστάσεων, καθώς και, πιθανόν, πρόσωπα-κλειδιά για την άμυνα του νησιού) που θα καθιστούν αδύνατη τη συνέχιση των επιχειρήσεων και την άφιξη ενισχύσεων, ασχέτως της διαμόρφωσης της τακτικής καταστάσεως.
Υπάρχουν παράγοντες που επιτείνουν την παραπάνω αντίληψη επιχειρήσων:
■Η τουρκική αεροπορία στρατού είναι διαρθρωμένη σε τέσσερα συντάγματα αεροπορίας στρατού, καθένα υπό τη διοίκηση της αντίστοιχης στρατιάς. Αυτό φαίνεται να θέτει στη διάθεση της στρατιάς Αιγαίου (που θα αναλάβει τη διεξαγωγή οποιασδήποτε ενέργειας εναντίον του Αιγαίου) ένα, μόνον, Σύνταγμα ΑΣ.
Όμως εδώ πρέπει να παρατηρηθεί ότι είναι προφανές λάθος να θεωρείται αυτό ανελαστικό. Σε περίπτωση επιχειρήσεων, το σύνολο των ΕΠ θα συγκεντρωθεί άμεσα στην δυτική Μικρά Ασία για να υποστηρίξει τις επιχειρήσεις, κι αυτό είναι κάτι που κατ΄εξοχήν τα ελικόπτερα μπορούν να κάνουν ταχύτατα, και με πολύ μικρή προειδοποίηση.
■Οι μέχρι σήμερα ασκήσεις Efes, οι οποίες θεωρείται ότι δοκιμάζουν το σχέδιο ενεργείας των τούρκων εναντίον μεγάλου νησιού στο Αιγαίο προβλέπουν συνήθως τη δράση ενός σχετικά μικρού ΑΜ τμήματος, δυνάμεως λόχου, το οποίο χρησιμοποιείται σε ρόλους όπως αυτός που αναφέρθηκε πιο πάνω. Προφανώς στην πραγματικότητα δεν αναμένεται η δράση μόνον ΑΜ λόχου (και 15 ε/π), αλλά αναμένεται αντίστοιχος ρόλος: υποβοήθηση της κύριας ενέργειας, η οποία θα είναι αμφίβια.
Τουρκικά ελικόπτερα S-70 Blackhawk και AH-1 Cobra στην άσκηση Εφές 2010. Η συνοδεία των μεταφορικών ελικοπτέρων από επιθετικά θα πρέπει να θεωρείται βέβαιη σε περίπτωση αεραπόβασης.
Όμως πρέπει να παρατηρηθεί ότι αυτό δεν υποχρεωτικό. Είναι γεγονός ότι οι τούρκοι στρατιωτικοί είναι σχετικά συντηρητικοί, και είναι πιθανόν να δοκιμάζουν το σχέδιο που θα εφαρμόσουν. Όμως, να υπενθυμίσουμε ότι το μέρος της άσκησης που αφορά την (νυχτερινή) ενέργεια αεραπόβασης είναι ανοικτό μόνο σε τούρκους δημοσιογράφους, σε χαρακτηριστική αντίθεση με τα υπόλοιπα μέρη της ασκήσεως. Και μόνη η φροντίδα της τουρκικής στρατιωτικής ηγεσίας να κρατήσει το συγκεκριμένο τμήμα μυστικό είναι ενδεικτική.
Νυκτερινές επιχειρήσεις τουρκικών ελικοπτέρων κατά την άσκηση Εφές 2010. Απεικονίζονται ελικόπτερα AS 532 Cougar και αερομεταφερόμενες δυνάμεις μετά την αποβίβασή τους. Το συγκεκριμένο τμήμα της άσκησης καλύπτεται μόνο από τούρκους δημοσιογράφους.
■Είναι γεγονός ότι στην Κύπρο υπήρξε μαζική χρήση ΑΜ δυνάμεων με χρήση ε/π, αλλά εκεί οι ΑΜ δυνάμεις αποβιβάστηκαν εντός ήδη κατεχόμενης και ισχυρά οργανωμένης αμυντικής θέσης (του θύλακα Λευκωσίας) με σκοπό να ενισχύσουν την άμυνά του, μέχρι τη συνένωση με τις βαριές δυνάμεις που θα αποβιβάζονταν στην Κηρύνεια. Δηλαδή, και εκεί οι ΑΜ δυνάμεις δεν κινήθηκαν επιθετικά, αλλά, στην ουσία αμυντικά.
Όμως, στην περίπτωση των νησιών του Αιγαίου έχουμε ακόμη πιο ισχυρές ΑΜ δυνάμεις που ενεργούν εναντίον πολύ μικρότερου στόχου (και αντιπάλου). Οι αναλογία δυνάμεων και χώρου είναι ριζικά διαφορετική.
Οποιαδήποτε σημαντική ΑΜ επιχείρηση των τούρκων εναντίον μείζονος ελληνικού νησιού του Αν. Αιγαίου δεν μπορεί παρά να λάβει χώρα στο πλαίσιο μιας συνολικής ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης, πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να έχει επαρκώς κινητοποιηθεί το σύνολο του τουρκικού μηχανισμού που θα συμμετάσχει σε μία τέτοια ενέργεια – και το οποίο είναι πολύ μεγάλο, και άρα μπορεί εύλογα να αναμένεται ότι θα γίνει εγκαίρως αντιληπτό.
Η νέα απειλή στο επιχειρησιακό επίπεδο
Σε πολύ γενικές γραμμές, ο κίνδυνος είναι ο εξής: η παρουσία (πολύ) μεγάλου αριθμού τουρκικών ε/π δίνει τη δυνατότητα στην Τουρκία να διεξαγάγει αιφνιδιαστικά πολύ μεγάλης κλίμακας αερομεταφερόμενη επιχείρηση εναντίον μεγάλου ελληνικού νησιού του Ανατολικού Αιγαίου, ανατρέποντας τη βασική σύλληψη που η ελληνική πλευρά έχει για τον τρόπο ενέργειας των τούρκων – και άρα για το πως πρέπει να αντιμετωπιστούν.
Ο τουρκικός στρατός έχει ήδη στη διάθεσή του 100, περίπου, ε/π sikorsky, 50 περίπου ε/π Cougar, περίπου 100 ε/π UH-1H (τα οποία θα αντικατασταθούν με την νέα παραγγελία των sikorsky), 50 UH-1N (δικινητήρια Huey), ενώ σε εξέλιξη βρίσκεται η προμήθεια 10 βαρέων ε/π Chinook. Το σύνολο των ε/π αυτών επαρκεί απολύτως για την πλήρη αεροκίνηση μίας ελαφράς ταξιαρχίας σε ένα, μόνον κύμα. Είναι ευνόητο ότι ένας τέτοιος όγκος ε/π, εφ’ όσον εμπλακεί, δε θα περιοριστεί σε ένα, μόνον, κύμα.
Η διοικητική διάρθρωση του συνόλου των ε/π σε τέσσερα συντάγματα αεροπορικού, υπό τη διοίκηση των αντιστοίχων στρατιών του ΤΣ δεν πρέπει να παραπλανά. Τα ε/π είναι κατ’ εξοχήν το μέσον με στρατηγική (για την ελληνοτουρκική κλίμακα) ευκινησία. Με άλλα λόγια, είναι απολύτως εφικτό να συγκεντωθεί το σύνολο των τουρκικών ε/π ταχύτατα κι αιφνιδιαστικά στη δυτική ακτή της Μικράς Ασίας, απέναντι από οποιοδήποτε ελληνικό νησί επιλεγεί, αφήνοντας ελάχιστα χρονικά περιθώρια αντίδρασης στην ελληνική πλευρά.
Συναφώς με τη δυνατότητα αερομεταφοράς, από την τουρκική πλευρά έχει στη διάθεσή της 5 ταξιαρχίες επίλεκτου ελαφρού πεζικού ( “καταδρομών”), που έχουν τη δυνατότητα εκτέλεσης αερομεταφερόμενων επιχειρήσεων σε συνεργασία με τα ε/π. Από αυτές, η 1η ταξιαρχία καταδρομών, με έδρα την Καισάρεια είναι ειδικά προσανατολισμένη στη διεξαγωγή Α/Μ επιχειρήσεων, αλλά το σύνολο των ταξιαρχιών αυτών είναι από τη φύση τους εξοικειωμένες με διεξαγωγή α/μ επιχειρήσεων.
Επιπλέον αυτών, κατά τις ασκήσεις Efes, οι τούρκοι έχουν χρησιμοποιήσει τμήματα της 11ης ταξιαρχίας ΠΖ για τη διεξαγωγή των α/μ φάσεων της άσκησης. Το στοιχείο αυτό, μάλιστα, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Δεδεμένης της ύπαρξης των πιο έμπειρων κι εξειδικευμένων σχηματισμών των καταδρομών για τη διενέργεια των ΑΜ επιχειρήσεων, θα ήταν περίεργο να χρησιμοποιηθεί μια απλή ταξιαρχία ΠΖ για το ρόλο αυτό (ο χαρακτηρισμός “motorized” ιστορικά σημαίνει απλώς την οργανική δυνατότητα μετακινήσεως με τροχοφόρα). Επιπλέον, η 11η ταξιαρχία ανηκει στην 4η Στρατιά και εδρεύει στη Λαοδίκεια (ενώ σε αντίστοιχο ρόλο βορειότερα, με έδρα το Αδραμύττιο υπάρχει η 19η ταξιαρχία ΠΖ), δηλαδή ανήκει στον μείζονα σχηματισμό που έχει επισημανθεί ως ο υπεύθυνος για τη διεξαγωγή επιχειρήσεων στο Αιγαίο. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι οι τούρκοι
i) είτε χρησιμοποιούν παραπειστικά τις ταξιαρχίες ΠΖ για να στρέψουν εκεί την προσοχή του ελληνικού μηχανισμού επιτήρησης, και να δώσουν έτσι στις ταξιαρχίες ΚΔ την ευκαιρία να επιτύχουν στρατηγικό αιφνιδιασμό
ii) είτε εκπαιδεύουν σε Α/Μ επιχειρήσεις επιπλέον σχηματισμούς, ώστε να μπορούν να εκμεταλλευτούν στο έπακρο τις αυξημένες δυνατότητες αερομεταφοράς που τους δίνει ο στόλος των επ τους, ειδικά για το ρόλο της εφεδρείας (και τη διεκπεραίωση στο 2ο ή 3ο κύμα)
iii) είτε σχεδιάζουν την εξ αρχής εμπλοκή ταξιαρχίας ΠΖ στην επιχείρηση αεραποβάσεως.
Εδώ το κρίσιμο σημείο είναι οι διαφορές στις δυνατότητες των δύο σχηματισμών: ενώ η ταξιαρχία ΚΔ έχει τριαδική δομή και, πιθανόν, ένα μικρό στοιχείο πυροβολικού από πυροβόλα των 75 mm – πιθανότατα χρησιμοποιούμενα στη Χώρα των Κούρδων λόγω του ειδικού χαρακτήρα του αγώνα εκεί, η ταξιαρχία ΠΖ έχει τετραδική δομή καθώς και μοίρα πυροβολικού στη σύνθεσή της (η οποία μπορεί εύκολα να αερομεταφερθεί). Με άλλα λόγια, η ταξιαρχία ΠΖ αποτελεί έναν τακτικό σχηματισμό με σημαντική ισχύ, ο οποίος, άπαξ και αερομεταφερθεί, δεν είναι αναγκασμένος σε παθητική άμυνα εν αναμονή της συνένωσης με τις βαριές δυνάμεις του προγεφυρώματος, αλλά μπορεί να αναλάβει, άμεσα και αυτόνομα, επιθετικές επιχειρήσεις.
Ποιο είναι το συμπέρασμα από τα παραπάνω; Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι ο τουρκικός στρατός έχει τη δυνατότητα για διεξαγωγή αερομεταφερόμενων επιχειρήσεων μεγάλης κλίμακας εναντίον των μεγάλων νησιών του Ανατολικού Αιγαίου. Έχει τη δυνατότητα από άποψη μέσων, δυνάμεων και εμπειρίας. Αλλά το βασικό, εδώ, είναι η μεγάλη κλίμακα.
Ο τουρκικός στρατός μπορεί να αερομεταφέρει αιφνιδιαστικά σε νησί του Ανατολικού Αιγαίου μία πλήρη ταξιαρχία ΠΖ και επιπλέον αυτής, μία σημαντική δύναμη (δύο ή τριών μοιρών καταδρομέων).
Σε σχέση με την έκταση των νησιών-στόχων και τις δυνάμεις που τα υπερασπίζονται, οι τουρκικές αερομεταφερόμενες δυνάμεις είναι πολύ μεγάλες. Για την ακρίβεια, η σύγκριση είναι τέτοια που επιβάλει την αναθεώρηση βασικών υποθέσεων εργασίας για την τουρκική απειλή – και τον τρόπο αντιμετώπισής τους. Οι αερομεταφερόμενες δυνάμεις των τούρκων είναι τέτοιες που το βασικό στερεότυπο μιας τουρκικής ενέργειας: ένταση, κινητοποίηση και προπαρασκευή – αεροπορική κυριαρχία γύρω από το νησί-στόχο – αερομεταφερόμενες επιχειρήσεις σε υποβοηθητικό ρόλο – κύρια αποβατική ενέργεια, πρέπει να αναθεωρηθεί. Μαζί με αυτές πρέπει να αναθεωρηθούν και άλλες βασικές παράμετροι της τουρκικής απειλής, βασικές υποθέσεις εργασίας της ελληνικής αντίδρασης, και βασικές αντιλήψεις για την αντιμετώπισή τους.
Η δυνατότητα ανάπτυξης μιας (πλήρους) ταξιαρχίας πεζικού με ελικόπτερα σε ένα νησί του μεγέθους των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου σημαίνει ότι ο σχηματισμός αυτός δε θα περιοριστεί στην υποστήριξη της κύριας προσπάθειας των δυνάμεων που θα επιχειρήσουν να αποβιβαστούν στο νησί με πλοία, δε θα αναμείνει παθητικά την συνένωσή του με αυτές, και δε θα εξαρτάται (άμεσα) από αυτές για την επιβίωσή του, και δε θα χρειαστεί να αναπτυχθεί σε περιοχές σε άμεση γειτνίαση με την περιοχή του προγεφυρώματος. Μία ταξιαρχία ΠΖ, με την υποστήριξη του οργανικού της ΠΒ θα επιδιώξει να εκτελέσει αποφαστικό επιθετικό ελιγμό, και να τον εκτελέσει σε χρόνο που η ελληνική πλευρά δε θα έχει κατορθώσει να κινητοποιηθεί επαργκώς.
Οι υποθέσεις εργασίας που ανατρέπονται
Μία τέτοια κατάσταση ανατρέπει βασικές υποθέσεις εργασίας της ελληνικής πλευράς, και θέτει σε αμφιβολία το δόγμα και τη διάταξη των αμυνομένων. Πιο συγκεκριμένα:
Η υπόθεση για άμεση εξάρτηση οποιασδήποτε τουρκικής ενέργειας από αποβατική κύρια προσπάθεια θέτει ορισμένες βασικές προϋποθέσεις από τουρκικής πλευράς: Για να γίνει μία τέτοια ενέργεια, θα πρέπει να συγκεντρωθεί επαρκής ναυτική δύναμη σε κάποια μείζονα λιμενική εγκατάσταση της Δυτικής Μικράς Ασίας, και να κινηθούν προς τα εκεί οι ταξιαρχίες που θα λάβουν μέρος στην επιχείρηση. Το είδος αυτό της κινητοποίησης είναι αφ΄ενός χρονοβόρο, αφ΄ετέρου σχετικά “θορυβώδες”, με αποτέλεσμα να θεωρείται εφικτός ο έγκαιρος εντοπισμός του, και άρα εφικτή η (κρίσιμη) κινητοποίηση του ελληνικού αμυντικού μηχανισμού: αραιώσεις αεροσκαφών, συναγερμός και κίνηση των μονάδων των νήσων προς τους χώρους διασποράς, αύξηση της επάνδρωσης των δυνάμεων άμυνας στα νησιά. Με πιο απλά λόγια: η υπόθεση για αποβατική κύρια προσπάθεια αποκλείει το στρατηγικό αιφνιδιασμό.
Το παραπάνω δε σημαίνει ότι πρόκειται να επιχειρηθεί απόπειρα κατάληψης νησιού χωρίς μείζονα αποβατική επιχείρηση – τελικά: οι από θαλάσσης μεταφερόμενες δυνάμεις είναι αυτές που θα καταφέρουν την οριστική επικράτηση. Όμως μεταβάλλονται τρεις βασικές παράμετροι σχετικά με αυτήν:
i) ο χρόνος αντίδρασης της φρουράς του νησιού: οι αποβατικές δυνάμεις δε θα είναι αναγκασμένες να προλάβουν να διασώσουν κάποιες ασθενείς, καθηλωμένες δυνάμεις που τις περιμένουν για να επιβιώσουν. Αντιθέτως, επάνω στο νησί θα βρίσκεται ένας πλήρης, ισχυρός σχηματισμός – σχεδόν εξ ίσου ισχυρός με τον αμυνόμενο. Η αποβατική ενέργεια θα έχει τουλάχιστον 24 ώρες για να εκδηλωθεί – αφού έχει εκδηλωθεί αεραποβατική ενέργεια – πιθανότατα παραπάνω από 48 ώρες, με την προϋπόθεση ότι ο αιφνιδιασμός της αεραπόβασης έχει επιτύχει. Για την επίτευξη στρατηγικού αιφνιδασμού, ένας τέτοιος χρόνος κινητοποιήσεως παραμένει μικρός, αλλά όχι ανέφικτος.
ii) ο χρόνος αντίδρασης των δυνάμεων ενισχύσεως: η προηγούμενη παράμετρος επιδεινώνει την κατάσταση και για τις δυνάμεις ενισχύσεως: ο χρόνος που προϋπολογίζεται για την κινητοποίηση της ναυτικής δύναμής που θα σπεύσει να βοηθήσει τους αμυνομένους, καθώς και της (χερσαίας) δύναμης ταχείας αντίδρασης μειώνεται δραματικά.
iii) η κύρια εχθρική προσπάθεια: η αναμονή της κύριας προσπάθειας από θαλάσσης σημαίνει ότι οι περιοχές των αναμενόμενων ενεργειών είναι συγκεκριμένες, οι αμυντικές δυνάμεις έχουν διαταχθεί με αυτές κατά νου, και τα σχέδια έχουν εκπονηθεί με αυτές σαν επίκεντρο: Τάδε ακτή αποβάσεως, άμεση επάνδρωσή της στις πρώτες ενδείξεις εχθρικής δραστηριότητας, εξασφάλιση των δρομολογίων προς αυτήν, συγκέντρωση των δυνάμεων αντεπιθέσεως κοντά σε αυτή, για άμεσο χτύπημα, φρούρηση των σημείων στρατηγικής σημασίας στο υπόλοιπο νησί από μικρές φρουρές, απλά για εξασφάλισή τους από καταδρομικές ενέργειες. Το σενάριο αυτό παύει να ισχύει: η δυνατότητα αεραπόβασης μιας ολόκληρης ταξιαρχίας ΠΖ (με τα στοιχεία υποστήριξής της) να αποβιβαστούν όπου επιλέξουν σημαίνει ότι ο αμυνόμενος διοικητής αντί να αγωνιά για την εξασφάλιση των οδών προς την περιοχή αποβάσεως θα αγωνιά για την περιοχή εκδήλωσης της αεραποβατικής ενέργειας, με ότι αυτό σημαίνει για τη διάταξη και τη συγκέντρωση των δυνάμεών του.
Η Δυσκολία του Σεναρίου
Το σενάριο που παρουσιάστηκε δεν είναι, ασφαλώς, το πιο πιθανό στρατιωτικό ενδεχόμενο στο Αιγαίο. Οι βασικές ενστάσεις είναι οι εξής:
Μία στρατιωτική επιχείρηση της Τουρκίας δε μπορεί να συμβεί σε πολιτικό κενό. Με άλλα λόγια, δεν είναι δυνατόν η Τουρκία να διενεργήσει ένα πρωί εν ψυχρώ μείζονα στρατιωτική επιχείρηση εναντίον της Ελλάδας. Μία περίοδος κλιμάκωσης της έντασης είναι απαραίτητη για την δικαιολόγηση οποιασδήποτε πολεμικής ενέργειας, αλλά η ένταση, τουλάχιστον θεωρητικά, δίνει στην Ελλάδα ένα περιθώριο κινητοποιήσεως – και το προαναφερόμενο σενάριο δεν είναι εφικτό χωρίς το στρατηγικό αιφνιδιασμό της ελληνικής πλευράς. Πιο απλά, δεν είναι εφικτό, ή είναι αρκετά πιο δύσκολο, αν στα νησιά οι Μοίρες Ελαφρού Αντιαεροπορικού Πυροβολικού βρίσκονται σε ετοιμότητα στους χώρους διασποράς τους.
Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να τονιστεί ότι στην πράξη, η διαδικασία κινητοποίησης από ελληνικής πλευράς (όπως και από την πλευρά οποιουδήποτε έχει περιέλθει σε αντίστοιχη με την Ελλάδα πολιτική θέση στο παρελθόν, όπως χαρακτηριστικά το Ισραήλ προ του 1973) δεν είναι τόσο απλή. Οι συνεχείς εντάσεις, απειλές και κινητοποιήσεις από μέρους της τουρκικής πλευράς προκαλούν ένα είδος μιθριδατισμού, που μπορεί να οδηγήσουν σε αδράνεια ή (κρίσιμη) καθυστέρηση στην κινητοποίηση από ελληνικής πλευράς. Επιπλέον το ζητούμενο δεν είναι ο απόλυτος αιφνιδιασμός, αλλά ένα χρονικό παράθυρο αιφνιδιασμού, δηλαδή ένα χρονικό παράθυρο στο οποίο έχει διεθνώς καταστεί σαφής η ένταση, αλλά η ελληνική πλευρά δεν έχει αντιδράσει (ίσως και εσκεμμένα, προκειμένου να αποκλιμακώσει την ένταση) με την απαιτούμενη κινητοποίηση.
Επιπλέον αυτού, η τουρκική στρατιωτική ηγεσία δεν έχει επιδείξει ιδιαίτερη τόλμη στο σχεδιασμό επιχειρήσεων – κι αυτό δεν αναφέρεται ως μομφή. Οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις δεν έχουν ιδιαίτερα μεγάλη πείρα σε σχεδιασμό κι εκτέλεση συμβατικών επιχειρήσεων μεγάλης κλίμακας, και, ευλόγως, είναι συντηρητικές στο σχεδιασμό τους. Η επιχείρηση της εισβολής στην Κύπρο είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα, όπου το τουρκικό σχέδιο ήταν το απολύτως αναμενόμενο και συμβατικό, και από τουρκικής πλευράς δεν έγινε καμία ιδιαίτερη προσπάθεια παραπλάνησης ή αιφνιδιασμού.
Από την άλλη, τα τόσα έτη εμπειρίας στην διεξαγωγή Α/Μ επιχειρήσεων στη Χώρα των Κούρδων είναι ένα πολύτιμο πλεονέκτημα της τουρκικής πλευράς, και δεν είναι απίθανο να μπει στον πειρασμό να το αξιοποιήσει.
Τα ανωτέρω σημαίνουν ότι ένα σενάριο όπως αυτό που παρουσιάστηκε δε μπορεί να είναι το μοναδικό σχέδιο από τουρκικής πλευράς. Είναι πιθανότερο να έχει εκπονηθεί ένα τέτοιο σχέδιο είτε ως σχέδιο “ευκαιρίας”, δηλαδή για την εκμετάλλευση μιας περίπτωσης στην οποία από την τουρκική πλευρά διαπιστωθούν οι κατάλληλες συνθήκες, δηλαδή πολιτική ένταση χωρίς την αντίστοιχη ελληνική κινητοποίηση. Αλλιώς, η τουρκική πλευρά θα είναι αναγκασμένη να καταφύγει σε μία ενέργεια με τη σχετική κλιμάκωση ενεργειών: κινητοποίηση ναυτικών και χερσαίων δυνάμεων, προσπάθεια αεροπορικής υπεροχής πάνω από το χώρο του νησιού στόχου (είτε με τοπικές ενέργειες, είτε με ενέργειες σε όλη την ελληνοτουρκική περιοχή επιχειρήσεων), και, αν το προηγούμενο στάδιο επιτύχει) αεραπόβαση κατόπιν προετοιμασίας.
Πρέπει, όμως, επιπροσθέτως, να τονιστεί ένα ακόμη στοιχείο. Οι στρατιωτικές δυνατότητες του (κάθε) αντιπάλου δεν έχουν βαρύτητα αποκλειστικά στην περίπτωση διεξαγωγής πολέμου. Σε “ψυχροπολεμικές” καταστάσεις, όπως είναι η περίπτωση των ελληνοτουρκικών, έχει ιδιαίτερη σημασία για τις πολιτικές επιλογές η “αντίληψη” ή “εντύπωση” ή “εικόνα” (“perception”) της κάθε πλευράς για την ισχύ της άλλης. Η “αντίληψη” αυτή είναι σχετικά θολή, και αφορά κυρίως αδρές εντυπώσεις, παρά ρεαλιστική στρατιωτική ανάλυση. Είναι όμως σημαντική σε πολιτικό επίπεδο, και κυρίως για τους πολιτικούς, που είναι πιθανόν να εντυπωσιαστούν από την αναφορά σε “300 τουρκικά ελικόπτερα και 5 ταξιαρχίες καταδρομών που είναι έτοιμες να καταλάβουν όποιο νησί διαλέξουν”. Τη σημασία της αντίληψης αυτής την είδαμε γλαφυρά στην κρίση των Ιμίων, όταν μείζονες πολιτικές αποφάσεις ελήφθησαν χωρίς καμία σοβαρή στρατιωτική ανάλυση ή συμβουλή – και για την ακρίβεια, παρά τις αντίθετες εισηγήσεις των υπευθύνων.
(Αναδημοσίευση από το belisarius21.wordpress.com)
Παραλίγο νέα τραγωδία με Apache
Το περιστατικό συνέβη στις 22.45 ανατολικά από τα Μέγαρα, στο 2ο ΤΕΕΠ, κατά τη διάρκεια νυχτερινής εκπαιδευτικής πτήσης. Το ελικόπτερο καταστράφθηκε ολοσχερώς. Το Γενικό Επιτεείο Στρατού μιλά για μηχανική βλάβη, χωρίς να προβαίνει σε περαιτέρω διευκρινίσεις, μέχρι να ολοκληρωθεί η διερεύνηση του συμβάντος.
Πιθανότατα το πρόβλημα παρουσιάστηκε σε έναν από τους κινητήρες του ελικοπτέρου, χωρίς ωστόσο να αποκλείεται το να έχει ξεσπάσει η φωτιά από κάποια άλλη αιτία.
Το ελικόπτερο ανήκει στη «φουρνιά» των καινούργιων ελικοπτέρων του τύπου τα οποία αξιοποιεί επιχειρησιακά η Αεροπορία Στρατού. Ωστόσο, πρόκειται για το δεύτερο περιστατικό εντός ενός έτους, αφού στο τέλος Ιουλίου 2010 είχε καταπέσει ένα παρόμοιο ελικόπτερο, με αποτέλεσμα την απώλεια των δυο χειριστών του.
Αυτές είναι η συνέπειες της «αποψίλωσης» της Αεροπορίας Στρατού από ικανά στελέχη, συνεπεία των μαζικών περικοπών στις αμοιβές, αλλά και γενικότερα το κίνητρο των στελεχών, ενώ και η Πολιτεία, περί άλλων τυρβάζει…
Όχι ότι θα συγκινηθεί το υπουργείο Οικονομικών…
www.defencepoint.gr
Πρώτη εκπαιδευτική πτήση ελληνικού πληρώματος με NH-90
Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010
Oι παραδόσεις των πρώτων ελικοπτέρων αναμένεται να πραγματοποιηθούν εντός του 2011 (4 ε/π), και θα ολοκληρωθούν το 2014-2015.. Ακολουθούν φωτογραφίες των εκπαιδευόμενων χειριστών με ένα εκ των πρώτων ελληνικών ΝΗ-90 :
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
