Η ακύρωση των στρατιωτικών ασκήσεων στην Τουρκία και η προεκλογική αντιπαράθεση

Έντονο προβληματισμό προκάλεσε στην τουρκική κοινή γνώμη η ακύρωση των στρατιωτικών ασκήσεων από το τουρκικό γενικό επιτελείο λίγο πριν την ολοκλήρωσή τους. Η απόφαση είναι ενδεικτική της έντασης που επικρατεί στην εσωτερική πολιτική σκηνή της Τουρκίας προεκλογικά.

Ασυνήθιστη τροπή πήρε φέτος η διεξαγωγή των στρατιωτικών ασκήσεων της Τουρκίας στο Αιγαίο. Υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι οι ασκήσεις ακυρώθηκαν λόγω εξελίξεων στην υπόθεση «Βαριά» που εξετάζει η τουρκική Δικαιοσύνη.

Την εβδομάδα που πέρασε ακυρώθηκε κατά ένα απρόσμενο τρόπο το τελικό στάδιο των ασκήσεων «Ντενίζκουρντου 2011» (Θαλασσόλυκος) και «Έφες 2011» (Έφεσος) που διεξήγαν οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις στο Αιγαίο. Οι εν λόγω ασκήσεις είχαν ξεκινήσει στις αρχές και στα μέσα Μαΐου αντίστοιχα και υπολείπετο η τελική φάση για την ολοκλήρωσή τους. Η εν λόγω φάση, αφενός, θα γινόταν με χρήση αληθινών πυρών, και, αφετέρου, θα γινόταν παρουσία της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας


Καμία επίσημη ανακοίνωση δεν έγινε από το τουρκικό Γενικό Επιτελείο ή από την κυβέρνηση σχετικά με τα αίτια που οδήγησαν στην ακύρωση των ασκήσεων. Το πέπλο μυστηρίου που καλύπτει την υπόθεση, προς το παρόν, πολιτικοί αναλυτές της γείτονας το αποδίδουν στη δυσαρέσκεια της στρατιωτικής ηγεσίας. Ο τουρκικός Τύπος συνέδεσε το γεγονός με την εντολή προανάκρισης επτά υψηλόβαθμων αξιωματικών, που εξέδωσε η εισαγγελία Κωνσταντινουπόλεως λίγες ώρες πριν από τη διεξαγωγή της τελικής φάσης των ασκήσεων. Οι εν λόγω εντολές εκδόθηκαν στο πλαίσιο της υπόθεσης «Βαριά», σύμφωνα με την οποία οι Ένοπλες Δυνάμεις σχεδίαζαν να πραγματοποιήσουν επιθέσεις εις βάρος ισλαμικών στόχων, να προκαλέσουν κρίση με την Ελλάδα κ.λπ., για να πετύχουν την απομάκρυνση των ισλαμιστών από την εξουσία.

Ας σημειωθεί ακόμη ότι ανάμεσα στα ονόματα για τα οποία εκδόθηκε εντολή ήταν και ο διοικητής της Σχολής Πολέμου, ο στρατηγός Μπιλγκίν Μπαλανλί, ο οποίος αναμένεται να ανέλθει στην ιεραρχία προσεχώς. Ο Μπαλανλί επρόκειτο να συνοδεύσει τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου, στρατηγό Ισίκ Κοσάνερ στη Μαρμαρίδα, στη Νοτιοδυτική ακτή της Μικράς Ασίας, όπου θα διεξαγόταν η τελική φάση της άσκησης. Κατόπιν σύσκεψης των στρατιωτικών αποφασίστηκε η ακύρωση της άσκησης και η επιστροφή του αρχηγού στην πρωτεύουσα. Στην Άγκυρα φαίνεται ότι ο Κοσάνερ επισκέφτηκε το Προεδρικό Μέγαρο, προφανώς για να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του στον Πρόεδρο Αμπντουλάχ Γκιούλ. Το ίδιο εκτιμάται ότι έπραξε και στη συνάντησή του με τον ισλαμιστή πρωθυπουργό την επομένη. («Βατάν», 26/5/2011)

Από την πλευρά της η πολιτική ηγεσία απέφυγε να προβεί σε δηλώσεις σχετικά με το θέμα. Ο ίδιος ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αρκέστηκε στο να δηλώσει ότι «δε θα πρέπει να δίνεται προσοχή σε κάθε φήμη που κυκλοφορεί» και ότι «ισχύει ότι ανακοινώθηκε από τις ένοπλες δυνάμεις». Σε σχόλιο δε δημοσιογράφων περί της μη έκδοσης σχετικής ανακοίνωσης από το στρατό, ο πρωθυπουργός ανταποκρίθηκε λέγοντας ότι «δε δίνονται εξηγήσεις για κάθε απόφαση».

Εξάλλου, σε ορισμένα φύλλα του τουρκικού Τύπου παρουσιάστηκαν προβοκατόρικες ειδήσεις με εμφανή πρόθεση την εξαγωγή και εκτόνωση της κρίσεως μεταξύ στρατιωτικών και ισλαμιστών. Η ημερήσια «Μιλιέτ», επί παραδείγματι, στις 27 Μαΐου ανάρτησε στην ηλεκτρονική της έκδοση είδηση -για σύντομο χρονικό διάστημα - σύμφωνα με την οποία ελληνικά αεροσκάφη «κλείδωσαν τα ραντάρ των τουρκικών F-16 για περίπου είκοσι λεπτά».

Η σοβούσα κρίση μεταξύ των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων και της ισλαμικής παράταξης κρίνουμε ότι δεν είναι τυχαία, καθώς λαμβάνει χώρα στο τέλος της προεκλογικής περιόδου. Δεδομένης της ισχυρής αυτοδυναμίας που έχει ανάγκη ο Ερντογάν για να πετύχει την τροποποίηση του Συντάγματος του 1982 κατά την επόμενη θητεία του, όλα δείχνουν πως θα επιδιώξει να ανεβάσει τους τόνους στις σχέσεις του με τον θεματοφύλακα του κεμαλισμού, πετυχαίνοντας συσπείρωση των οπαδών και ψηφοφόρων του.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

http://paratiritirio-tourkias.blogspot.com/

Διαβάστε περισσότερα...

Πιέσεις Αμερικανών προς Ερντογάν για τη νέα φλοτίλα

Του Κ.Βοσπορίτη

Απρόσμενες πιέσεις δέχτηκε ο ισλαμιστής πρωθυπουργός της Τουρκίας από μέλη του Κογκρέσου για τη νέα «ανθρωπιστική» φλοτίλα με προορισμό τη Γάζα. Η στάση της τουρκικής ηγεσίας προμηνύει νέα ένταση με το Τελ Αβίβ και μεγαλύτερη αποσταθεροποίηση της περιοχής

Η ένταση που δημιουργήθηκε πέρσι κατά την προσπάθεια παραβίασης του αποκλεισμού της Λωρίδας της Γάζας από την «ανθρωπιστική» φλοτίλα και την αιματηρή επέμβαση του Ισραήλ που ακολούθησε, δεν αποκλείεται να επαναληφθεί και φέτος. Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις που είχαν διοργανώσει τη νηοπομπή έναν χρόνο πριν, τέτοια εποχή, απ' ό,τι φαίνεται, ετοιμάζονται να επαναλάβουν το εγχείρημά τους στις αρχές Ιουνίου.

Την εβδομάδα που κύλησε, μέλη της αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων απηύθυναν επιστολή στον ισλαμιστή πρωθυπουργό της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με την οποία του ζητούσαν να συμβάλει στις προσπάθειες αποτροπής μιας κρίσης που θα μπορούσε να προξενήσει η νέα ανθρωπιστική βοήθεια. Έχοντας ενημερωθεί για τις ενέργειες του «Κινήματος για την Απελευθέρωση της Γάζας» και της τουρκικής μη κυβερνητικής οργάνωσης ΙΗΗ, τα 36 μέλη του αμερικανικού Κογκρέσου εξέφρασαν την ανησυχία τους για το ενδεχόμενο μιας νέας κρίσης με το Ισραήλ. Υπενθυμίζεται ότι η ΙΗΗ έχει ισλαμικό προσανατολισμό και διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στα αιματηρά επεισόδια που σημειώθηκαν στα διεθνή ύδατα λίγο έξω από τη Γάζα τον περασμένο Μάιο.

Οι βουλευτές συγκεκριμένα ζήτησαν από τον Ερντογάν να συμβάλει στην αποθάρρυνση τυχών προβοκατόρικων ενεργειών της φλοτίλας και να συνεργαστεί στενά με την ισραηλινή κυβέρνηση, η οποία, ισχυρίζονται, έχει επιτρέψει τη «νόμιμη» ανθρωπιστική βοήθεια στους αποκλεισμένους Παλαιστινίους, αλλά όχι τον εφοδιασμό τους με όπλα. Προειδοποίησαν δε τον ισλαμιστή πρωθυπουργό ότι σε περίπτωση που δεν αποτρέψει τον απόπλου της ανθρωπιστικής φλοτίλας, το Ισραήλ διατηρεί το δικαίωμα να παρέμβει στη νηοπομπή και να κάνει τον απαραίτητο έλεγχο για όπλα, με τη δικαιολογία ότι το Τελ Αβίβ οφείλει να προστατεύσει τους πολίτες του («Χααρέτζ», 12/5/2011). Τέλος, απευθυνόμενοι στον Ερντογάν, τόνισαν ότι με τη συμμετοχή της Άγκυρας σε μια προσπάθεια εύρεσης «εναλλακτικών» τρόπων ανθρωπιστικής βοήθειας θα μπορούσαν να σωθούν αρκετές ανθρώπινες ζωές, υποδεικνύοντας έτσι και τη σκληρή στάση που είναι διατεθειμένοι να τηρήσουν οι Ισραηλινοί.

Σύμφωνα με τον τουρκικό Τύπο, ο εκπρόσωπος Τύπου του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών επιβεβαίωσε ότι έχουν λάβει την εν λόγω επιστολή, περιοριζόμενος να αναφέρει ότι η συγκεκριμένη κίνηση είναι μια πρωτοβουλία διεθνών μη κυβερνητικών οργανισμών, στην οποία συμμετέχει και μία τουρκική οργάνωση. Ωστόσο, αξιωματούχος της τουρκικής διπλωματίας φέρεται να δήλωσε ότι η τουρκική κυβέρνηση δεν είναι αναγκασμένη να απαντήσει στην επιστολή, καθώς δεν είναι το άμεσα εμπλεκόμενο μέρος («Ραντικάλ», 13/5/2011). Η απάντηση, όμως, ήρθε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Ερωτηθείς σχετικά με τη φλοτίλα ο Ερντογάν στην εκπομπή του Charlie Rose στον αμερικανικό τηλεοπτικό σταθμό PBS, απάντησε ότι οι απαιτήσεις της Άγκυρας είναι πάγιες, υποδηλώνοντας ότι θα τηρήσει αδιάλλακτη στάση έναντι του Ισραήλ. Οι εν λόγω απαιτήσεις είναι οι εξής: α) το Ισραήλ να ζητήσει συγγνώμη, β) άμεση αποζημίωση, και γ) άρση του αποκλεισμού της Γάζας. Τέλος, σημείωσε ότι η Χαμάς δεν θα πρέπει να θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση, καθώς συμμετείχε στις εκλογικές διαδικασίες στην Παλαιστίνη. Εξάλλου στον ίδιο δημοσιογράφο έδωσε συνέντευξη και ο υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος, αφού επανέλαβε τα αιτήματα της Άγκυρας, σημείωσε ότι, όταν το Ισραήλ ζητήσει συγγνώμη, τότε θα συνεχίσει η Τουρκία να το βλέπει ως φίλη χώρα.

Η στάση της τουρκικής ηγεσίας απέναντι στο αίτημα των αμερικανών βουλευτών για συνεργασία της Άγκυρας στη «συγκράτηση» των ριζοσπαστικών κινημάτων που σχεδιάζουν να κινηθούν έναντι του Ισραήλ υπό τον μανδύα της ανθρωπιστικής νηοπομπής υποδηλώνει τη διάθεση της ισλαμικής κυβέρνησης ΑΚΡ να αυξήσει τους τόνους της αντιπαράθεσης με το Τελ-Αβίβ. Το ενδεχόμενο αυτό εγκυμονεί ακόμη μεγαλύτερους κινδύνους για την Ανατολική Μεσόγειο, η οποία έχει ήδη επιβαρυνθεί από τις εξεγέρσεις των αραβικών λαών. Η ισλαμική ηγεσία επιχειρεί, δηλαδή, να αποσταθεροποιήσει ακόμη περισσότερο την περιοχή, γεγονός που δεν αποκλείεται να συνδέεται και με τη μοίρα του καθεστώτος Αλ Άσαντ της Συρίας, το οποίο πνέει τα λοίσθια. Μια ένταση με το Ισραήλ θα μπορούσε εύκολα να αποπροσανατολίσει τη διεθνή κοινή γνώμη από τα κοσμογονικά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα αυτήν την περίοδο στη Συρία και βεβαίως να αποφέρει στον Έρντογαν την πολυπόθητη δημοτικότητα και ψήφους ενόψει των εκλογών του Ιουνίου. Μέλλει να δούμε αν η Άγκυρα θα βγει ενισχυμένη από την αναστάτωση που πάει να προκαλέσει.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

http://paratiritirio-tourkias.blogspot.com

Διαβάστε περισσότερα...

Το Σχέδιο «Διώρυγα Κωνσταντινουπόλεως» και η Συνθήκη του Μοντρέ

Toυ Κ.Βοσπορίτη

Έντονο προβληματισμό προκάλεσε στη διεθνή κοινή γνώμη η αναγγελία σχεδίου διάνοιξης διώρυγας στην Κωνσταντινούπολη από τον πρωθυπουργό της Τουρκίας. Η υλοποίηση του εν λόγω σχεδίου, το οποίο θα παρακάμπτει τα στενά του Βοσπόρου. έχει περίπλοκες προεκτάσεις για το διεθνές καθεστώς των Στενών και αφορά άμεσα τις χώρες της περιοχής.

Πριν από λίγες μέρες ο ισλαμιστής πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Έρντογαν ανήγγειλε τις προθέσεις του για την κατασκευή διώρυγας στον ευρωπαϊκό τομέα του Νομού Κωνσταντινουπόλεως. Η εν λόγω διώρυγα θα ενώνει τον Εύξεινο Πόντο με την Προποντίδα, προσφέροντας μια εναλλακτική οδό για τα δεξαμενόπλοια και τα φορτηγά πλοία που διέρχονται από το Βόσπορο.

Το σχέδιο διάνοιξης της διώρυγας, το οποία δεν υπολείπετε τίποτα των σύγχρονων υπερκατασκευών που υλοποιούνται στις πλούσιες χώρες του Περσικού Κόλπου, θα έχει μήκος δεκάδων χιλιομέτρων. Η κατασκευή της θα διαρκέσει περίπου μία δεκαετία και θα δαπανηθούν τουλάχιστον 10 δις. δολάρια. Η ακριβής τοποθεσία κατασκευής της διώρυγας δεν έχει οριστεί ακόμη, καθώς οι σχετικές μελέτες για την κατασκευή της αναμένεται να ολοκληρωθούν σε δύο χρόνια.

Η αναγγελία των προθέσεων της ισλαμικής κυβέρνησης της Τουρκίας να κατασκευάσει την εν λόγω διώρυγα έχει περιβαλλοντικές, οικονομικές, πολιτικές και κυρίως νομικές προεκτάσεις. Η κατασκευή της διώρυγας θα έχει βαριές περιβαλλοντικές επιπτώσεις, καθώς η ανθρώπινη παρέμβαση θα ανατρέψει ισορροπίες αιώνων. Αρκεί να αναφέρει κανείς ότι με το χώμα που θα προκύψει από τη διάνοιξη, η ισλαμική κυβέρνηση σχεδιάζει να κατασκευάσει ακόμη και τεχνητά νησιά στην Προποντίδα, το οικοσύστημα της οποίας είναι ήδη επιβαρυμένο, κυρίως λόγω των έργων «ανάπλασης» στην περιοχή. Πολλοί είναι άλλωστε εκείνοι που θα προτιμούσαν να πραγματοποιηθεί η διάνοιξή της, σε περίπτωση που αυτό κριθεί απολύτως απαραίτητο, στον Κόλπο της Νικομήδειας, στην ασιατική ακτή, χωρίς αυτό να σημαίνει πως το εν λόγω σενάριο είναι λιγότερο επιζήμιο για το περιβάλλον.

Το σχέδιο του Έρντογαν έχει επίσης οικονομικές προεκτάσεις. Η διάνοιξη της διώρυγας αυτή καθεαυτή συνεπάγεται μια τεράστια οικονομική δραστηριότητα, η οποία θα απασχολήσει σημαντικό εργατικό δυναμικό για μία δεκαετία. Η ισλαμική κυβέρνηση, δηλαδή, σχεδιάζει μία τεράστια επένδυση στην Ανατολική Θράκη για την οποία πρέπει να εξασφαλίσει πόρους. Οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι εξέφρασαν την πεποίθησή τους ότι με τον τρόπο αυτό θα εισρεύσει ξένο κεφάλαιο στη χώρα, το οποίο, βάσει της οικονομικής κρίσης που ταλανίζει τη Δύση, εκτιμούμαι ότι θα προέλθει μάλλον από την Ανατολή. Εξάλλου, όπως σε κάθε επένδυση, και στην περίπτωση της κατασκευής της εν λόγω διώρυγας στόχος είναι επίσης το κέρδος. Η χρήση όμως της εν λόγω διώρυγας, όταν κατασκευαστεί, δεν μπορεί παρά να είναι προαιρετική. Ανακύπτουν συνεπώς τεράστια πολιτικά και νομικά ζητήματα τα οποία αφορούν άμεσα τη χώρα μας.

Η διέλευση από μια τέτοια διώρυγα, η οποία εφόσον κατασκευάζεται με ίδιους πόρους, θα υπόκειται στην εθνική νομοθεσία. Θα ελέγχετε δηλαδή από την Τουρκία. Η διώρυγα όμως στοχεύει να αποτελέσει εναλλακτική οδό στα Στενά του Βοσπόρου, τα οποία σύμφωνα με τις τουρκικές κυβερνήσεις απειλούνται καθημερινώς από τη διέλευση δεξαμενόπλοιων που μεταφέρουν υδρογονάνθρακες. Με αφορμή την εν λόγω απειλή, οι τουρκικές αρχές πριν από μια δεκαετία προχώρησαν παρανόμως στην επιβολή ενός κανονισμού διέλευσης από τα Στενά. Ωστόσο, το ισχύον καθεστώς των Στενών του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων, όπως αυτό καθορίζεται από τη Συνθήκη του Μοντρέ το 1936, διασφαλίζει την αβλαβή διέλευση από τα Στενά. Συνεπώς, ούτε η χρήση των Στενών μπορεί να περιοριστεί, ούτε η χρήση της διώρυγας μπορεί να επιβληθεί.

Το σχέδιο για την κατασκευή της διώρυγας όμως δεν είναι άμοιρο γεωστρατηγικών υπολογισμών. Η ισλαμική κυβέρνηση θα επιχειρήσει να αποσπάσει μια πολιτική απόφαση από τις υπερδυνάμεις, κυρίως τη Ρωσία, για τη χρήση της διώρυγας, η οποία είναι προαιρετική. Μία συμφωνία για τη χρήση της διώρυγας, όμως, φαίνεται ότι δε λειτουργεί παρά ως όχημα για την αλλαγή του καθεστώτος των Στενών. Κατασκευάζοντας τη διώρυγα και αποσπώντας τη δέσμευση για τη χρήση τής, η Άγκυρα, προφανώς, στοχεύει στην «αυτόβουλη» παραίτηση της διεθνούς κοινότητας από τη χρήση των Στενών στο διάστημα που θα ακολουθήσει.

Επειδή η τουρκική τακτική της επιβολής τετελεσμένων δεν μας είναι άγνωστη, και με αφορμή τις ανησυχητικές δηλώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων περί της ακαταλληλότητας της περιόδου που διανύουμε για τη χάραξη της ΑΟΖ μας, εμείς θα επισημάνουμε κάποια ζητήματα. Καταρχάς, να σημειώσουμε ότι η χώρα μας έχει ιστορικούς, πολιτικούς, οικονομικούς και άλλους λόγους να προασπίζεται τα συμφέροντά της τόσο στην Προποντίδα όσο και στον Εύξεινο Πόντο. Εξάλλου, οι μεταβολές που προσπαθεί να επιβάλλει η Άγκυρα με τη δικαιολογία της κυκλοφοριακής αποσυμφόρησης του Βοσπόρου, θα μεταφέρουν το πρόβλημα στα Δαρδανέλια με κίνδυνο ατυχημάτων στο Αιγαίο, τα οποία θα αποβούν μοιραία τόσο για την ελληνική γη όσο και για την πολλά υποσχόμενη «βαριά βιομηχανία» μας (τουριστικός τομέας).

Δεύτερον, η Συνθήκη του Μοντρέ του 1936, η οποία παρέχει ευρύτερα δικαιώματα και αρμοδιότητες στην Τουρκία απ’ ό,τι παρέχει το ισχύον Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (1982) στο θέμα των Στενών, το οποίο δεν έχει υιοθετήσει ακόμη η Άγκυρα, έχει λήξει εδώ κι αρκετές δεκαετίες χωρίς όμως να το έχει καταγγείλει κανείς. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα έπρεπε η διεθνής κοινότητα να είχε επικαλεστεί την επαναφορά του πιο φιλελεύθερου καθεστώτος για τα Στενά που είχε οριστεί στη Λωζάννη το 1923. Εναλλακτικά, η σύγκληση μιας νέας διάσκεψης θα καθόριζε τη συνέχιση ή τη μεταβολή του καθεστώτος των Στενών. Το γεγονός ότι η Συνθήκη του Μοντρέ παραμένει εκ των πραγμάτων σε ισχύ οφείλεται, όπως δηλώνουν και έμπειροι τούρκοι νομικοί, στις ευαίσθητες ισορροπίες ασφάλειας μεταξύ των παράκτιων κρατών του Εύξεινου Πόντου, με κυριότερη τη Ρωσία, της Δύσης και της ίδιας της Τουρκίας, η οποία φαίνεται να τις εκμεταλλεύεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η ευνοϊκή αυτή κατάσταση για την Τουρκία θα μπορούσε να ανατραπεί ανά πάσα στιγμή, εξαιτίας της αλλαγής που μπορεί να επέλθει στις διεθνείς ισορροπίες (Ανατολή και Δύση).

Το μεγαλεπήβολο σχέδιο διάνοιξης διώρυγας που προωθεί η ισλαμική κυβέρνηση ΑΚΡ, εμφανίζεται σε μια στιγμή που η κατασκευή αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου συνεχίζεται με φρενήρεις ρυθμούς. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η μεταφορά υδρογονανθράκων από τα Στενά θα μειωθεί στο άμεσο μέλλον. Το γεγονός αυτό μας κάνει να πιστέψουμε ότι τα κίνητρα της τουρκικής διπλωματίας στοχεύουν στην αύξηση της ισχύος της στα Στενά, πράγμα που θα την παρέχει ακόμη ένα μοχλό πίεσης στα παράκτια κράτη. Το εν λόγω σενάριο μπορεί να ανατραπεί μόνο με την έμπρακτη και ορθολογική προάσπιση των εθνικών μας συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή.

http://paratiritirio-tourkias.blogspot.com

Διαβάστε περισσότερα...

Το "στενό φόρεμα" του Νταβούτογλου και η επίσκεψη στο Ερζερούμ

Του Κ. Βοσπορίτη (9-1-2011)

Η αναγγελθείσα επίσκεψη του έλληνα πρωθυπουργού στην Τουρκία τις προσεχείς ημέρες, εγείρει εύλογα ερωτήματα για την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων και τους στόχους της κυβέρνησης. Μια ενδεχόμενη εφ’ όλης της ύλης συμφωνία με την Άγκυρα θα έχει ανεπανόρθωτες συνέπειες για την Αθήνα.

Ο έλληνας πρωθυπουργός έχει προσκληθεί από τον τούρκο ομόλογό του, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, να παρευρεθεί στην τελετή έναρξης των χειμερινών Πανεπιστημιακών Αγώνων που διεξάγονται στην Ερζερούμ (Θεοδοσιούπολη). Ο έλληνας πρωθυπουργός θα ανταποδώσει έτσι την επίσκεψη του τούρκου πρωθυπουργού, ο οποίος είχε επισκεφθεί την Αθήνα πριν από λίγο χρονικό διάστημα με αφορμή τη Σύνοδο Κορυφής για την Κλιματική Αλλαγή της Μεσογείου. Ωστόσο, οι πανεπιστημιακοί αγώνες φαίνεται να είναι το πρόσχημα για μια σειρά από «συνεννοήσεις» που αφορούν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα κυρίως στο Αιγαίο. Εξάλλου, ο έλληνας πρωθυπουργός θα παρευρεθεί και στις εργασίες της ετήσιας συνόδου τούρκων πρεσβευτών. Ο θεσμός αυτός, πρωτάκουστος για τα μεσανατολικά δεδομένα, έχει καθιερωθεί από τον τούρκο υπουργό Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου, και προσβλέπει στην ενημέρωση των πρέσβεων, την ανταλλαγή απόψεων, τον συντονισμό και την χάραξη της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.

Φέτος είναι η τρίτη χρονιά που διεξάγεται η σύνοδος πρέσβεων. Το πρώτο μέρος της συνόδου πραγματοποιήθηκε στην Άγκυρα, ενώ το δεύτερο έχει ήδη ξεκινήσει στην Ερζερούμ. Στην Άγκυρα, ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου, απευθυνόμενος στα ανώτερα στελέχη του τουρκικού διπλωματικού σώματος, έδινε το στίγμα για την πολιτική που θα ακολουθήσει η Τουρκία στη διεθνή σκηνή στο μέλλον. Αξίζει τον κόπο να αναφερθούμε σε ορισμένα σημεία της ομιλίας του. Η Τουρκία, έλεγε ο τούρκος υπουργός, «θα γίνει μία χώρα με λόγο στα διεθνή πράγματα. Θα προάγει οράματα και θα παρεμβαίνει στις παγκόσμιες κρίσεις. […]»

Ο ρόλος που επιδιώκουμε για τη χώρα μας, έλεγε ο Νταβούτογλου, είναι εκείνος «μιας σοφής χώρας. Της χώρας που αντιλαμβάνεται τις διεθνείς κρίσεις προτού αυτές εκδηλωθούν και τις αντιμετωπίζει με την προσφυγή σε λεπτές διπλωματικές ενέργειες». Τόνιζε δε ότι «η Τουρκία δεν είναι χώρα που επηρεάζεται από κρίσεις, και επ’ ουδενί είναι χώρα που δημιουργεί κρίσεις. Ο τουρκικός λαός είναι φιλόδοξος, δεν επιθυμεί ένα αδύναμο κράτος. […] Θέλουμε να γνωστοποιήσουμε σε όλο τον κόσμο ότι το φόρεμα που μας έραψαν είναι στενό [και δεν μας γίνεται]. Αν θέλουν ας το αποκαλέσουν αλλαγή άξονος»! Θα πρέπει, τόνισε ο Νταβούτογλου, «η Άγκυρα να ξεπεράσει το σύνδρομο της κατωτερότητας που «διακατείχε» την τουρκική διπλωματία, καθώς η Τουρκία είναι η χώρα που μπορεί να προσφέρει περισσότερο από κάθε άλλη χώρα στην ανοικοδόμηση της νέας διεθνούς τάξεως»! Χαρακτήριζε δε τους τούρκους διπλωμάτες ως «πυροσβεστικό σώμα που τρέχει ανά την υφήλιο να αποτρέψει διεθνείς κρίσεις», για να συμπληρώσει ότι η εν λόγω δράση δεν είναι αρκετή. Ο Νταβούτογλου εξέφρασε ακόμη την προτίμησή του για διπλωμάτες που θα αναλαμβάνουν ρυθμιστικό ρόλο στα διεθνή δρώμενα. Τέλος, ο τούρκος υπουργός, εκφράστηκε με σκληρά λόγια έναντι των δυτικών, οι οποίοι «θέτουν συνεχώς εμπόδια» στην Τουρκία. Συγκεκριμένα επεσήμανε ότι «δεν θα πρέπει κανείς να μας θέτει ενώπιον του διλήμματος Κύπρος ή ΕΕ. Δεν έχει κανείς τη δύναμη να μας επιβάλει να κάνουμε κάτι που δεν το επιθυμούμε. Όταν κρίθηκε αναγκαίο πήραμε τις πιο απρόβλεπτες αποφάσεις [και αν παραστεί ανάγκη είμαστε έτοιμοι να το επαναλάβουμε]» (TRT, 4/1/2010).

Η παραπάνω τοποθέτηση του Αχμέτ Νταβούτογλου δεν αφήνει καμία αμφιβολία για το πνεύμα από το οποίο διακατέχεται ο αρχηγός της τουρκικής διπλωματίας. Η εικόνα που προσπαθεί να προσδώσει στην Τουρκία ως χώρα προσβλέπουσα στη «διεθνή τάξη και ειρήνη», στην πραγματικότητα έρχεται σε αντίθεση με τους στόχους που επιδιώκει η Άγκυρα, η οποία προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την άναρχη κατάσταση που επικρατεί στο διεθνές σύστημα. Έτσι, αυτοπροβαλλόμενη ως μια φιλειρηνική και κυρίως ισχυρή χώρα, η ισλαμική ηγεσία ευελπιστεί να εξασφαλίσει στην Τουρκία μια προεξέχουσα θέση μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων. Σε παρόμοιες περιπτώσεις, οι χώρες που δέχονται τις συνέπειες φιλόδοξων περιφερειακών και διεθνών πολιτικών, είναι οι χώρες με τις οποίες γειτνιάζουν με τα ηγεμονικά κράτη. Η στάση της Άγκυρας τόσο στο Κυπριακό όσο και στην πορεία ένταξής της στην ΕΕ, είναι ασφαλώς ενδεικτική της απαξίωσής της για τις αρχές και τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου.

Το ερώτημα, λοιπόν, που ανακύπτει στην εν λόγω περίπτωση, είναι τι είδους ειρήνη μπορεί να επιβάλλει μια εν δυνάμει «Μεγάλη Δύναμη», η οποία δεν σέβεται η ίδια τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και πρωτοπορεί στην παρανομία. Είναι απορίας άξιον πως ο κ. πρωθυπουργός συναίνεσε σε μια τέτοιου είδους επίσκεψη την ώρα που δεν έχει σημειωθεί απολύτως καμία πρόοδος στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, η Άγκυρα διεκδικεί το μισό Αιγαίο, εποφθαλμιά την ελληνική Θράκη και αρνείται να συμμορφωθεί με τις διεθνείς επιταγές στην Κύπρο! Μήπως πιστεύει ότι είναι σε θέση να τα βγάλει πέρα με 180 πρεσβευτές της ισλαμικής κυβέρνησης ΑΚΡ, τους οποίους θα έχει ως ακροατήριο;

Εμείς ας τον προετοιμάσουμε πάντως. Ας μην παρασυρθεί από τα κολακευτικά λόγια που θα του απευθύνουν, γιατί δεν γοητεύονται παρά μόνο από τους ισχυρούς ηγέτες. Ας μην πιστέψει ούτε τα χειροκροτήματά τους! Κυρίως δε να ανησυχεί σε περίπτωση που το χειροκρότημα υπερβαίνει εκείνου που ευελπιστούσε να λάβει!

http://paratiritirio-tourkias.blogspot.com/2011/01/180.html

Διαβάστε περισσότερα...

Η Σεγκολέν, ο Κιλιτσντάρογλου και ο Γιώργος

Σε αποκαλύψεις προέβη η Σεγκολέν Ρουαγιάλ σε συνάντηση που είχε με τον Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου στα πλαίσια της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Ο πρόεδρος του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (ΡΛΚ) συναντήθηκε και με τον έλληνα πρωθυπουργό.

Την εβδομάδα που πέρασε πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι συνέδριο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, στο οποία έλαβαν μέρος οι αρχηγοί των σοσιαλιστικών κομμάτων που είναι μέλη της οργάνωσης. Το συνέδριο ασχολήθηκε με φλέγοντα ζητήματα, όπως η κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας και οι προοπτικές εξόδου από την κρίση, οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και η αντιμετώπισή τους, η ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών κ.λπ. Στα πλαίσια του συνεδρίου έλαβαν χώρα και οι καθιερωμένες συναντήσεις μεταξύ προέδρων σοσιαλιστικών κομμάτων, αξιωματούχων της Σοσιαλιστικής Διεθνούς κ.ά.

Μια από τις εν λόγω συναντήσεις ήταν και εκείνη που πραγματοποιήθηκε μεταξύ της αντιπροέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Σεγκολέν Ρουαγιάλ και τον πρόεδρο του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος της Τουρκίας Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου. Η πρώην πρόεδρος του σοσιαλιστικού κόμματος Γαλλίας και υποψήφια για την Προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας το 2007 είχε μια «εγκάρδια» συζήτηση με τον κ. Κιλιτσντάρογλου στα πλαίσια της δεξίωσης που παρατέθηκε προς τιμήν των συμμετεχόντων. Κατά την εν λόγω συνάντηση διημείφθησαν αρκετά ενδιαφέροντα. Η Σεγολέν Ρουαγιάλ φαίνεται να εκμυστηρεύτηκε ορισμένα σοβαρά σφάλματα στα οποία είχε υποπέσει κατά την προεκλογική της εκστρατεία. Απευθυνόμενη, λοιπόν, στον κ. Κιλιτσντάρογλου ομολόγησε ότι η απόφαση στήριξης της υποψηφιότητας της Τουρκίας για ένταξη στην ΕΕ απεδείχθη καταστροφική γι’ αυτήν. Και αυτό γιατί η Ρουαγιάλ θεώρησε τη στήριξη που παρείχε στην Τουρκία στο ευρωπαϊκό εγχείρημά της, ως μία από τα πρωταρχικά αίτια της αποτυχίας της στην αναμέτρησή της με τον Νικολά Σαρκοζί. (Ταράφ, 17/11/2010). Για να διασκεδάσει, ωστόσο, οποιαδήποτε υποψία πικρίας πρότεινε τη διεξαγωγή στην Τουρκία διεθνούς συνεδρίου για την γυναίκα, τομέας στον οποίο υστερούσε ανέκαθεν η Τουρκία, αλλά που έχει επιδεινωθεί αρκετά μετά την άνοδο των ισλαμιστών στην εξουσία.

Στα πλαίσια της ίδιας διοργάνωσης ο κ. Κιλιτσντάρογλου έγινε δεκτός και από τον Πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς κ. Γεώργιο Παπανδρέου. Μετά τη συνάντηση ο κ. Κιλιτσντάρογλου δήλωσε ότι έκανε γνωστό στον κ. Πρόεδρο την επιθυμία του κόμματός του (ΡΛΚ) να συμμετέχει πιο ενεργά στις δραστηριότητες της εν λόγω οργάνωσης, καθώς και να αναλάβει τη διοργάνωση υψηλού επιπέδου συναντήσεων στην Τουρκία. Από τη μεριά του ο κ. Πρόεδρος επανέλαβε ότι η Ελλάδα στηρίζει την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας και εξέφρασε την πεποίθησή του ότι η εν λόγω πορεία θα συμβάλλει σημαντικά στην ανάπτυξη των Ελληνοτουρκικών σχέσεων. Δεν λησμόνησε ακόμη να προσκαλέσει τον κ. Κιλιτσντάρογλου στην Αθήνα.

Η πεποίθηση της κ. Ρουαγιάλ για το ότι η απόφαση στήριξης στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας συνέβαλε στην εκλογική της αποτυχία, δημιουργεί ερωτήματα γύρω από τη στάση των ευρωπαίων πολιτικών στο εν λόγω θέμα. Δεν θα έπρεπε η κ. Ρουαγιάλ να δώσει εξηγήσεις για ποιο λόγο στήριξε δημόσια την τουρκική υποψηφιότητα ενώ (θα έπρεπε να) γνωρίζει ότι η γαλλική κοινή γνώμη παρ’ όλες τις προσπάθειες του τουρκικού λόμπι στην Ευρώπη εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά επιφυλακτική στο εν λόγω ζήτημα. Καλόπιστοι, θα δεχτούμε ότι για λόγους αβροφροσύνης η κ. Ρουαγιάλ εκμυστηρεύτηκε τον «πόνο» της στον κ. Κιλιτσντάρογλου, τον οποίο μάλλον θεωρεί πολιτικό φίλο και ομοϊδεάτη της. Και εδώ έγκειται προφανώς η ατυχή επιλογή της κ. Ρουαγιάλ, καθώς φαίνεται ότι δεν γνωρίζει τον ιστορικό ρόλο που έχει διαδραματίσει το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (ΡΛΚ) στην Τουρκία, και τη σχέση του με τη Σοσιαλδημοκρατία.

Ακόμη και την περίοδο της περίφημης αριστερής στροφής του, αυτοπροσδιοριζόμενο στα «αριστερά του κέντρου», ή αργότερα με την αναρρίχηση στην ηγεσία του της «σοσιαλδημοκρατικής πτέρυγας» με αρχηγό τον Μπ. Ετζεβίτ, το ΡΛΚ άσκησε άλλου είδους πολιτικές με αποκορύφωμα την εισβολή της Κύπρου. Δεν έχει αντιληφθεί ακόμη η κ. Ρουαγιάλ ότι το κόμμα που ηγείται ο κ. Κιλιτσντάρογλου δεν έχει κατ’ ελάχιστο πια σχέση με τον αριστερό χώρο. Αλλά δεν είναι και η μόνη φαίνεται, χωρίς αυτό να αποτελεί φυσικά παρήγορο. Καθώς ο ίδιος ο Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, ο Έλληνας πρωθυπουργός, εξακολουθεί να στηρίζει άκριτα και αβασάνιστα την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ την ίδια στιγμή που η χώρα του δέχεται αφόρητες πιέσεις από την Άγκυρα και αμφισβητούνται κυριαρχικά της δικαιώματα. Ας μην λησμονούμε ότι οι πιέσεις αυτές λαμβάνουν χώρα σε στιγμές σοβαρής αδυναμίας της Αθήνας να ανταποκριθεί στις οικονομικές προκλήσεις των καιρών. Πραγματικά, αν η Άγκυρα θεωρείται σύμμαχος, πώς να αντιλαμβάνεται άραγε ο κ. πρωθυπουργός τις χώρες που δεν εντάσσονται στην κατηγορία των συμμάχων μας; Αλλά προφανώς ο ίδιος θεωρεί ότι όλες οι διαφορές με τη γείτονα έχουν λυθεί προς το συμφέρον της χώρας (;)!

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

Διαβάστε περισσότερα...

Κύπρος: Το περιουσιακό και οι νεοοθωμανικές κουτοπονηριές

Γράφει ο Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

Ακραίες προτάσεις για το περιουσιακό κατέθεσε η τουρκοκυπριακή ηγεσία κατά τις πρόσφατες συνομιλίες. Οι εν λόγω προτάσεις προσβλέπουν στην πολλαπλή ενίσχυση της τουρκικής παρουσίας στη Μεγαλόνησο.

Στις αρχές του τρέχοντος μηνός πραγματοποιήθηκε συνάντηση στα πλαίσια των
συνομιλιών που διεξάγονται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, μεταξύ του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Δ. Χριστόφια και του τουρκοκύπριου ηγέτη Ντερβίς Έρογλου. Η τουρκοκυπριακή πλευρά βρήκε την ευκαιρία να αναπτύξει τις προτάσεις της για τη «διευθέτηση» του ακανθώδους ζητήματος του περιουσιακού.

Σύμφωνα με τον τουρκικό Τύπο, η Άγκυρα έχει θέσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ένα νέο πακέτο προτάσεων, επιχειρώντας να εγκαταλείψει τη γενική αρχή περί των «ανταλλαγών και των αποζημιώσεων» στο περιουσιακό. Η ημερήσια «Χουριέτ», το γνωστό για τις ανθελληνικές του θέσεις φύλλο, αναφέρει ότι η τουρκική πλευρά έχει επεξεργαστεί σχέδιο που θα «επιλύει το ζήτημα των περιουσιακών δικαιωμάτων των Ελληνοκυπρίων, λαμβάνοντας υπόψη τα ανθρώπινα δικαιώματα». Αναλυτικότερα, η πρόταση συνίσταται στη δημιουργία ενός «συνεταιρισμού διαχείρισης ακινήτων», στον οποίο Έλληνες και Τούρκοι θα συμμετέχουν επί ίσοις όροις (50-50).

Το πολυσέλιδο σχέδιο για τη δημιουργία του συνεταιρισμού φαίνεται να το έχει επεξεργαστεί το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, σε συνεργασία με τους αρμόδιους φορείς της Τουρκίας και του «ψευδοκράτους». Μετά από πολύμηνη προετοιμασία το σχέδιο συζητήθηκε στο Προεδρικό Μέγαρο (Τσάνκαγια), παρουσία του Προέδρου Αμπντουλάχ Γκιουλ, του υπουργού Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου και του αναπληρωτή πρωθυπουργού Τζεμίλ Τσιτσέκ στα μέσα του Ιουλίου. Κατόπιν κατατέθηκε αυτούσιο στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων από τον Ντερβίς Έρογλου, στη συνάντηση που είχε με τον κύπριο Πρόεδρο στις 6 Σεπτεμβρίου,
ημερομηνία που συμπίπτει με την 55η επέτειο του πογκρόμ του 1995, που είχε στόχο την ελληνική κοινότητα της Κωνσταντινούπολης και την περιουσία της!

Σύμφωνα με το σχέδιο, τα κέρδη για τους Τουρκοκύπριους και τους εποίκους θα είναι πολλαπλά. Κι αυτό γιατί βραχυπρόθεσμα δεν προβλέπεται επιστροφή των περιουσιών στους Ελληνοκύπριους και κυρίως σε περιοχές όπου το ελληνικό στοιχείο διέθετε πάνω από το 95% της γης. Δηλαδή, οι Τούρκοι που κατέχουν ελληνικές περιουσίες στα κατεχόμενα θα συνεχίσουν να τις κατέχουν όπως και πριν! Και ο αριθμός των Ελλήνων που θα επιστρέψουν στα κατεχόμενα δεν θα ξεπερνάει το 15% των Τουρκοκυπρίων και των εποίκων! Οι Ελληνοκύπριοι, όμως,υποστηρίζει το δημοσίευμα, θα βγουν κερδισμένοι μεσοπρόθεσμα! Κι αυτό θα γίνει, λένε οι Τούρκοι, χάρη στον «συνεταιρισμό διαχείρισης ακινήτων», που θα αξιοποιήσει τόσο τις περιουσίες των Τουρκοκυπρίων που παρέμειναν στην ελεύθερη Κύπρο όσο και τις ανεκμετάλλευτες ελληνικές περιουσίες στα κατεχόμενα εδάφη, όπως εκείνα της πόλης της Αμμοχώστου! Στην περίπτωση που η Λευκωσία δεχτεί τις προτάσεις περί «συνεταιρισμού», η Άγκυρα ευελπιστεί ότι έτσι θα απομακρυνθεί ο κίνδυνος αποζημιώσεων που ξεπερνούν τα 30 εκατ. δολάρια. Στην πράξη, θα ενισχυθεί η θέση της Άγκυρας, καθώς θα απαλλαγεί από οποιαδήποτε οικονομική υποχρέωση προς τους έλληνες πρόσφυγες. Ούτε η Άγκυρα ούτε, πολύ περισσότερο, το «ψευδοκράτος» είναι σε θέση να καταβάλουν τις αποζημιώσεις που θα προκύψουν από την ανταλλαγή περιουσιών που επιζητούν οι Τούρκοι επί χρόνια. Θα ενισχυθεί ακόμη η πολιτική και διπλωματική θέση της Άγκυρας, μια και μέσω του εν λόγω σχεδίου αυτή θα έχει πετύχει να επιβάλει τελικά τους όρους του Σχεδίου Ανάν στο περιουσιακό. Όχι μόνο δεν θα καταβάλει δηλαδή αποζημιώσεις, αλλά θα έχει δικαίωμα λόγου στις περιουσίες των Ελλήνων σε ολόκληρη τη Μεγαλόνησο!

Δεν είναι μυστικό ότι η τουρκική πλευρά αυξάνει τις πιέσεις και τις απαιτήσεις της για έναν εφ' όλης της ύλης διακανονισμό στο Κυπριακό. Μια τέτοια διευθέτηση για την Άγκυρα πρέπει, ιδανικά, να επιτευχθεί το συντομότερο δυνατό. Ως και ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών φαίνεται να έχει επιστρατευθεί, απειλώντας ότι αν δεν σημειωθεί «πρόοδος», θα κηρύξει το Κυπριακό «ανεπίλυτο» ζήτημα! Η βιασύνη της Άγκυρας οφείλεται σε πολλούς
λόγους. Κατ' αρχάς η νεοοθωμανική ηγεσία συνειδητοποίησε ότι το Κυπριακό αποτελεί το μαλακό υπογάστριό της και η διαιώνισή του έχει επιβλαβή αποτελέσματα για τη διεθνή εικόνα που επιθυμεί να προβάλλει ως ανερχόμενη περιφερειακή υπερδύναμη. Επιπλέον, άρχισε να αισθάνεται τις επιπτώσεις από την κλιμάκωση της έντασης και τη ρήξη που προκάλεσε με το Τελ Αβίβ, έναν από τους καθοριστικούς παράγοντες στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Τέλος, αντιλαμβάνεται ότι αν δεν συμμορφωθεί με τις συμβατικές υποχρεώσεις που ανέλαβε προς τις Βρυξέλλες για την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας, η ένταξή της στην ενωμένη Ευρώπη θα συναντήσει πρόσθετες δυσχέρειες.

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η νεοοθωμανική ηγεσία της Τουρκίας τηρεί μια καθ' όλα συνεπή στάση προς όσα πρεσβεύει, ανεξάρτητα από αυτά που διακηρύττει σε κοσμικές εκδηλώσεις, εθιμοτυπικές συναντήσεις, συνεστιάσεις σε τουριστικά θέρετρα, αθλητικούς αγώνες κ.λπ. Εμείς που έχουμε βιώσει τις καταστροφικές συνέπειες της παραχώρησης των περιουσιών του μικρασιατικού ελληνισμού με αντάλλαγμα μόνο υποσχέσεις, που κλείσαμε τα μάτια στις λεηλασίες των ελληνικών περιουσιών στην Κωνσταντινούπολη, που αδρανήσαμε στην εισβολή και κατοχή της Κύπρου, ας επαναλάβουμε το βροντερό «ΟΧΙ» του 2004 -για την αποφυγή κάθε παρεξήγησης- κι ας αρνηθούμε την άμεση ή έμμεση συγκυριαρχία στη Μεγαλόνησο.

http://paratiritirio-tourkias.blogspot.com/2010/09/blog-post_20.html

Διαβάστε περισσότερα...

Δημοψήφισμα στην Τουρκία: Από το σύνταγμα των στρατηγών στο σύνταγμα των ισλαμιστών;

(Δημοψήφισμααα..., Σκίτσο του Ερτζάν Ακγιόλ, Μιλιέτ 9/9/2010)

Μια καθοριστικής σημασίας απόφαση καλείτε να λάβει ο τουρκικός λαός στο δημοψήφισμα της 12ης Σεπτεμβρίου. Ωστόσο, το πακέτο συνταγματικής αναθεώρησης που προωθεί η ισλαμική κυβέρνηση, φαίνεται να έχει σημαντικές αδυναμίες.

Στις 12 Σεπτεμβρίου ο τουρκικός λαός έχει κληθεί να αποφασίσει για την αναθεώρηση μέρους του ισχύοντος συντάγματος, το οποίο αποτελεί προϊόν του στρατιωτικού πραξικοπήματος του 1980. Το δημοψήφισμα που πραγματοποιείται σε μία μέρα εξαιρετικής συμβολικής σημασίας για τη σύγχρονη Τουρκία, την 30η επέτειο της κατάληψης της εξουσίας από τους στρατιωτικούς και την επιβολή ενός άτεγκτου στρατιωτικού καθεστώτος (1980-1983), εγείρει υποψίες και ερωτηματικά για το αν και κατά πόσο το πακέτο αναθεώρησης θα διορθώσει τα κακώς κείμενα ή θα τα επιδεινώσει.

Το δημοψήφισμα που λαμβάνει χώρα στην Τουρκία αυτή την Κυριακή, έχει λάβει έντονο πολιτικό χαρακτήρα, οδηγώντας τους ψηφοφόρους σε πόλωση μεταξύ δύο στρατοπέδων: Του «ναι» και του «όχι». Από τη μία έχουμε τους οπαδούς της αναθεώρησης του στρατιωτικού συντάγματος, οι οποίοι προσεγγίζουν το θέμα από μία αρκετά κοντόφθαλμη και ρεβανσιστική σκοπιά, με αποκλειστικό κίνητρο το γόητρο που θα προέλθει από την αναθεώρηση άρθρων του συντάγματος τα οποία ταυτίστηκαν με το στρατιωτικό καθεστώς. Σε αυτό έχει συμβάλλει τα μέγιστα και το κυβερνόν ισλαμικό κόμμα, καθώς φρόντισε να κινητοποιήσει τον κομματικό μηχανισμό του και να ευαισθητοποιήσει τους ψηφοφόρους του υπέρ της αναθεώρησης. Η ισλαμική κυβέρνηση φαίνεται να εξασφαλίζει ακόμη περιορισμένη υποστήριξη από μερίδα θυμάτων της χούντας του Εβρέν, οι οποίοι έχοντας δεχτεί διωγμούς, βασανιστήρια κ.λπ. αντιλαμβάνονται το δημοψήφισμα ως «δικαίωση» για τα δεινά που υπέστησαν.

Από την άλλη, έχουμε εκείνους που αντιτίθενται στην αναθεώρηση στα πλαίσια του ίδιου πνεύματος αντιπαράθεσης. Το εν λόγω στρατόπεδο τάσσεται υπέρ της διατήρησης των άρθρων του συντάγματος απορρίπτοντας την ιδέα της «αλλαγής». Οι οπαδοί του «όχι», ωστόσο, δεν αποτελούν μία συμπαγής ομάδα και οι λόγοι της αρνητικής στάσης που τηρούν έως και τις παραμονές του δημοψηφίσματος διαφέρουν. Διακρίνουμε κατ’ αρχάς τους οπαδούς της αξιωματικής αντιπολίτευσης, του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος, και τους γκρίζους λύκους του Κόμματος της Εθνικιστικής Δράσης. Τα δύο αυτά κόμματα είχαν τηρήσει αρνητική στάση και στην ψηφοφορία που διεξήχθη στην εθνοσυνέλευση πριν από λίγους μήνες. Διακρίνουμε επίσης το Κόμμα της Ειρήνης και της Δημοκρατίας. Το κουρδικό κόμμα έχει καλέσει τους ψηφοφόρους του να απέχουν από τη διαδικασία, μολονότι είχε υπερψηφίσει ορισμένα άρθρα στην εθνοσυνέλευση, με το σκεπτικό ότι οποιαδήποτε προσπάθεια αναθεώρησης του τουρκικού συντάγματος πρέπει να επικεντρωθεί κατ’ αρχάς στην επίλυση του κουρδικού ζητήματος, πράγμα που θα εξασφαλίσει ένα δημοκρατικό χαρακτήρα στην αναθεώρηση.

Ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές αντιπαραθέσεις και τα μικροπολιτικά παιχνίδια και πέραν αυτής της φαινομενικά «επιβεβλημένης» αναθεώρησης του Συντάγματος εκφράζονται σοβαρές ανησυχίες για τον δημοκρατικό χαρακτήρα του δημοψηφίσματος αυτού καθεαυτού. Και ο λόγος είναι ότι το πακέτο περιλαμβάνει αρκετά άρθρα που δεν σχετίζονται μεταξύ τους, γεγονός που αντιβαίνει στις αρχές της δημοκρατίας. Η συνολική ψήφισή ή απόρριψή του περιορίζει τις επιλογές των ψηφοφόρων, οι οποίοι ενδέχεται να συμφωνούν με την αναθεώρηση ορισμένων άρθρων, αλλά να διαφωνούν ριζικά με κάποια άλλα. Εξάλλου, εκφράζονται φόβοι ότι η αναθεώρηση των άρθρων που σχετίζονται με τη δικαιοσύνη, θα αποτελέσουν σημαντική παρέμβαση στον χαρακτήρα της νομοθετικής εξουσίας, η οποία ούτος ή άλλος τελεί υπό την επιρροή του κεμαλικού στρατοπέδου. Έτσι οι ισλαμιστές θα κατορθώσουν να «αλώσουν» ακόμη ένα «προπύργιο» των αντιπάλων τους. Στην ουσία, όμως, το κέντρο βάρους του συστήματος κινδυνεύει να μετατοπιστεί από το ένα άκρο στο άλλο.

Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος αναμένεται να είναι αμφίρροπο και θα διεξαχθεί σε κλίμα εκλογικής αναμέτρησης. Μέλλει να δούμε κατά πόσο η εκστρατεία του ισλαμικού κόμματος θα του εξασφαλίσει και την προσδοκώμενη πολιτική νίκη. Σε κάθε περίπτωση είναι γεγονός ότι η Τουρκία θα εξακολουθεί να έχει ανάγκη από ένα δημοκρατικό σύνταγμα την επομένη του δημοψηφίσματος!

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

http://paratiritirio-tourkias.blogspot.com/2010/09/blog-post_13.html

Διαβάστε περισσότερα...

Το ΑΚΡ επιθυμεί Φιλικό Διακανονισμό για αποφυγή νέων διασυρμών στο ΕΔΑΔ

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

Φιλικό διακανονισμό στις υποθέσεις ελευθερίας της έκφρασης που βαραίνουν την Τουρκία στο ΕΔΑΔ, φαίνεται να επιθυμεί η ισλαμική κυβέρνηση ΑΚΡ. Η απόφαση αυτή προσβλέπει στη βελτίωση της διεθνούς εικόνας της Τουρκίας.

Μετά το «διασυρμό» της Τουρκίας στην υπόθεση του δολοφονηθέντος αρμένιου δημοσιογράφου και ακτιβιστή Χράντ Ντίνκ ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), η ισλαμική κυβέρνηση ΑΚΡ έλαβε την απόφαση να μην καταθέσει «ποτέ ξανά» εκθέσεις υπεράσπισης για υποθέσεις ελευθερίας της έκφρασης που αμαυρώνουν τη διεθνή εικόνα της Τουρκίας. Ο συντάκτης της εν λόγω έκθεσης υπεράσπισης, υπάλληλος του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών, είχε χρησιμοποιήσει ατυχείς εκφράσεις στην προσπάθειά του να παραλληλίσει την υπόθεση Ντίνκ με εκείνη ενός ναζί. Το ΕΔΑΔ είχε δικαιώσει τη Γερμανία για την ποινή που είχε επιβάλει στον ναζί εξαιτίας άρθρων του στα οποία υπερασπιζόταν τον εθνικοσοσιαλισμό. Υπενθυμίζεται ότι ο Ντινκ προτού δολοφονηθεί είχε προσφύγει στο ΕΔΑΔ για τις ποινές που του είχε επιβάλει η τουρκική δικαιοσύνη με την κατηγορία της εξύβρισης του τουρκισμού (αρθ. 301 του ΤΠΚ). Η εν λόγω υπόθεση, μετά τη δολοφονία του Ντινκ, είχε ενοποιηθεί με τις προσφυγές της οικογενείας του, οι οποίες εκκρεμούσαν στο ΕΔΑΔ κατά του τουρκικού κράτους.

Για την αποφυγή, λοιπόν, παρόμοιων καταστάσεων στο εξής, η ισλαμική κυβέρνηση αποφάσισε αντί των εκθέσεων υπεράσπισης, σε ανάλογες καταστάσεις να επιδιώκεται φιλικός διακανονισμός. Στη συνάντηση των αρμοδίων υπουργών που έλαβε χώρα την περασμένη εβδομάδα στο τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών, οι τρεις υπουργοί, Α. Νταβούτογλου (Εξωτερικών), Σαντουλάχ Εργκίν (Δικαιοσύνης) και Μπεσίρ Αταλάϊ (Εσωτερικών), πρότειναν στον πρωθυπουργό, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, τα εξής:

α) Την προσφυγή σε φιλικό διακανονισμό δίχως την κατάθεση έκθεσης υπεράσπισης στις υποθέσεις που το κράτος κατηγορείται για παραβίαση της ελευθερίας της σκέψης, και

β) την αλλαγή του τρόπου λειτουργίας της Επιτροπής Φιλικών Διακανονισμών και εξουσιοδότησής της με ουσιαστικές αρμοδιότητες.

Ο ισλαμιστής πρωθυπουργός σύμφωνα με τον τουρκικό Τύπο ενέκρινε τις προτάσεις των υπουργών και στο εξής αναμένεται να καθιερωθεί η προσφυγή στο διακανονισμό αντί της έκθεσης υπεράσπισης στο ΕΔΑΔ, που θα είναι ο κανόνας, εκτός και εάν ο ίδιος ο πρωθυπουργός αποφασίσει το αντίθετο, περίπτωση που θα συνιστά την εξαίρεση στον κανόνα.

Η Επιτροπή Φιλικού Διακανονισμού αποτελεί ένα άτυπο διυπουργικό όργανο επιφορτισμένο με την επικοινωνία μεταξύ των υπουργείων Εξωτερικών, Δικαιοσύνης, Εσωτερικών και Οικονομικών. Έως σήμερα το εν λόγω όργανο λειτουργούσε με αρκετά αργούς ρυθμούς καθώς η επίτευξη συμφωνίας μεταξύ των τεσσάρων υπουργείων δεν ήταν πάντα δεδομένη.

Με την ενίσχυση του ρόλου της Επιτροπής το ζητούμενο φαίνεται να είναι η απαλλαγή του υπουργείου Εξωτερικών – και του υπουργού Εξωτερικών προσωπικά – από το πολιτικό βάρος παρόμοιων ατιμωτικών καταστάσεων που εκθέτουν την εικόνα της χώρας διεθνώς. Έτσι οι αρμόδιοι υπουργοί προσέφυγαν στη λύση της μεταφοράς του προβλήματος στην επιτροπή, ενώ αυτά θεωρητικά παραμένουν συνυπεύθυνα. Μία από τις απόψεις που εκφράστηκαν είναι ότι η ισλαμική κυβέρνηση δεν επιθυμεί πια να υπερασπίζεται τα κακώς κείμενα του κρατικού μηχανισμού για τα οποία δεν φέρει η ίδια ευθύνη, αλλά το κεμαλικό κατεστημένο, επιχείρημα που συνδέεται άμεσα και με την επικαιρότητα στη γείτονα.

Η απόφαση της απευθείας προσφυγής στην Επιτροπή, η οποία θα επεξεργάζεται προτάσεις για τον φιλικό διακανονισμό και το ύψος των αποζημιώσεων, προκαλεί εκ πρώτης όψεως θετικές εντυπώσεις. Ωστόσο, η υπόθεση του διακανονισμού είναι αφ’ εαυτού της μία περίπλοκη και ιδιαιτέρως χρονοβόρα υπόθεση. Και τι μέλλει γενέσθαι στις περιπτώσεις εκείνες που ο ενάγων αρνείται να υποχωρήσει και να διαπραγματευτεί, όπως τυχαίνει να συμβαίνει με την περίπτωση της οικογένειας Ντινκ, η οποία απέρριψε το ενδεχόμενο φιλικού διακανονισμού; Εξάλλου, θα πρέπει να αναρωτηθεί κανείς πώς ένα κράτος σαν την Τουρκία θα «πάψει» πια να υπερασπίζεται τις αποφάσεις της εσωτερικής έννομης τάξης της; Και από πότε η Άγκυρα άρχισε να «παραδέχεται» τα αδικήματα που έχει πράξει εναντίον των ανυπεράσπιστων πολιτών της; Ακόμη και ο πιο αφελής παρατηρητής αντιλαμβάνεται αμέσως ότι κάτι πονηρό πρέπει να συμβαίνει με την εν λόγω απόφαση. Και η απάντηση είναι πολύ απλή. Η Τουρκία κατέχει τη δεύτερη θέση (έπεται της Ρωσίας) στις χώρες που εκκρεμούν εναντίον τους υποθέσεις στην ΕΔΑΔ! Και το μεγαλύτερο μέρος αυτών αφορά την ελευθερία της έκφρασης! Πράγμα που πάει να πει ότι ο πολύς κύριος Νταβούτογλου θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει πολλές παρόμοιες καταστάσεις ακόμη, κάτι που φυσικά απεύχεται και επιδιώκει ν αποφύγει πάσα θυσία.

Οι απέλπιδες προσπάθειας της ισλαμικής κυβέρνησης να αλλάξει τη διεθνή εικόνα της δεν θα τελεσφορήσουν εάν δεν αλλάξει κατ’ αρχάς νοοτροπία η ίδια. Ακόμη και η συνταγματική αναθεώρηση για την οποία έγινε πολύς λόγος και οι τούρκοι πολίτες θα προσέλθουν στις κάλπες σε λίγες ημέρες, κρύβει παγίδες και λειτουργεί προς την αντίθετη κατεύθυνση με εκείνη της απόδοσης γρήγορης και αμερόληπτης δικαιοσύνης. Συγκεκριμένα το δικαίωμα στην ατομική προσφυγή στο Συνταγματικό Δικαστήριο, ένα όργανο που αποφαίνεται κατεξοχήν με αργούς ρυθμούς και πολιτικά κριτήρια, δεν μπορεί να αποτελεί παρά ακόμη ένα μεγάλο εμπόδιο που θα πρέπει να αντιμετωπίσει ο πολίτης προτού καταφέρει να απευθυνθεί στο ΕΔΑΔ!

Πηγή : Παρατηρητήριο Τουρκίας

Διαβάστε περισσότερα...

Σε ισλαμικά ομόλογα στρέφεται η Τουρκία

Σε δανεισμό από την ισλαμική χρηματαγορά μέσω αγοράς σουκούκ (ισλαμικά χρεόγραφα) προσέφυγαν για πρώτη φορά τούρκοι επιχειρηματίες. Στην άντληση κεφαλαίων από παρόμοιες εναλλακτικές πηγές δανεισμού μπορεί να προσφύγει προσεχώς και το τουρκικό Δημόσιο, σύμφωνα με κυβερνητικούς αξιωματούχους.

Tην εβδομάδα που πέρασε τούρκοι επιχειρηματίες προσέφυγαν για πρώτη φορά στην ιστορία της «κοσμικής» Τουρκίας σε δανεισμό δεκάδων εκατ. δολαρίων από την ισλαμική αγορά κεφαλαίων, πράξη που έγινε σύμφωνα με τους ισλαμικούς νόμους. Η προσφυγή στα ισλαμικά ομόλογα, γνωστά και ως σουκούκ, προσφέρει μια ανεπανάληπτη ευκαιρία για τη χρηματοδότηση της τουρκικής οικονομίας, η οποία αντιμετωπίζει επίσης σοβαρά προβλήματα ρευστότητας.

Η χρηματοδότηση πραγματοποιήθηκε από τη συνεταιριστική (ισλαμική) Κουβεϊτιανοτουρκική Τράπεζα με τη μεσολάβηση της Citibank και του κουβεϊτιανού επενδυτικού ομίλου LMH (Liquidity Management House). Το ποσό που άντλησε η Τουρκία ανέρχεται στα 100 εκατ. δολάρια, ενώ η προσφορά ξεπέρασε κάθε προσδοκία υπερκαλύπτοντας το απαιτούμενο ποσό κατά 45%. Τα ομόλογα ήταν τριετούς διάρκειας με απόδοση 5,25% ετησίως. Η επιτυχής άντληση κεφαλαίων γεμίζει τους επιχειρηματικούς κύκλους της γείτονος με αισιοδοξία ότι η τουρκική αγορά σύντομα θα αντλήσει επιπλέον κεφάλαια από τη χρηματαγορά του Περσικού Κόλπου, η οποία σύμφωνα με εκτιμήσεις ανέρχεται σε πολλά δισ. δολάρια.

Σε θρησκευτική εκδήλωση ιφτάρ -πρόκειται για τον δείπνο της ισλαμικής κοινότητας πιστών μετά τη διακοπή της ολοήμερης νηστείας- που πραγματοποιήθηκε από την Κουβεϊτιανοτουρκική Τράπεζα με αφορμή τη δημοπρασία των ομολόγων, συμμετείχε και ο υπουργός Οικονομικών Μεχμέτ Σιμσέκ. Ο Σιμσέκ σημείωσε ότι η δημοπρασία αποτελεί ένα σημείο καμπής για την Τουρκία και ότι το ισλαμικό ομόλογο αποτελεί ένα σημαντικό προϊόν για την κάλυψη των αυξημένων αναγκών της τουρκικής οικονομίας. Αυτό, όμως, που προκαλεί εντύπωση στις δηλώσεις του Σιμσέκ είναι ότι δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο η ισλαμική κυβέρνηση ΑΚΡ να προχωρήσει στη θέσπιση του κατάλληλου νομικού πλαισίου για τα ισλαμικά ομόλογα, το οποίο απουσιάζει σήμερα από την Τουρκία, ούτως ώστε να επωφεληθεί τόσο το Δημόσιο όσο και ο επιχειρηματικός κόσμος.

Το σουκούκ είναι ένα χρηματοπιστωτικό προϊόν σύμφωνο προς τις ισλαμικές επιταγές. Το ισλαμικό ομόλογο αντικαθιστά τα δυτικού τύπου ομόλογα, καθώς το ισλαμικό δίκαιο απαγορεύει την παροχή δανείου με τόκο. Αναλυτικότερα το σουκούκ είναι ένα είδος τίτλου ιδιοκτησίας ακινήτων ή επιχειρηματικών σχεδίων το οποίο πωλείται, ενοικιάζεται και αγοράζεται εκ νέου από τον αρχικό ιδιοκτήτη του. Λειτουργεί βάσει της αρχής της συμμετοχής σε προκαθορισμένα ποσοστά κέρδους, όπως επίσης και σε ζημίες ανάλογα με τη συνεισφορά των εμπλεκομένων μερών. Συνεπώς η επιχείρηση που εκδίδει τα ισλαμικά ομόλογα, αρχικά τα πωλεί στους επενδυτές. Στη συνέχεια οι επενδυτές ενοικιάζουν τα εν λόγω χρεόγραφα στην εκδότρια επιχείρηση έναντι ενός προκαθορισμένου μισθώματος. Στο τέλος της συμφωνημένης χρονικής περιόδου η επιχείρηση που εξέδωσε τα ισλαμικά ομόλογα, τα αγοράζει στην αρχική τους τιμή. Έτσι, σύμφωνα με τη σαρία, ο εκδότης θεωρείται ότι είχε εισπράξει νομίμως τα έσοδα από το κτήμα, επιχείρηση κ.λπ. που ενοικίασε σε τρίτους. Και συνεπώς τα έσοδά του δεν θεωρείται ότι προήλθαν από τόκους.

Στις ημέρες μας οι πιο αναπτυγμένες αγορές σουκούκ είναι στη Μαλαισία και τον Περσικό, ενώ αυτού του είδους το ισλαμικό προϊόν έχει επίσης εισαχθεί στις ευρωπαϊκές αγορές από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Αρχικά φαίνεται ότι η Γαλλία προσέλκυσε τέτοιου είδους χρεόγραφα και επιχείρησε μάλιστα να γίνει το κέντρο έκδοσής τους. Αυτήν τη στιγμή όλα δείχνουν ότι το Λονδίνο αποτελεί το πλέον αναπτυγμένο κέντρο έκδοσης των σουκούκ στην Ευρώπη, καθώς η Βρετανία πέτυχε, απ' ό,τι φαίνεται, να κάνει τις κατάλληλες τροποποιήσεις στη νομοθεσία της ώστε να μην έρχεται σε αντιπαράθεση με τη σαρία.

Η στροφή της Τουρκίας προς το σουκούκ δεν μπορεί παρά να επιβεβαιώσει την αλλαγή που έχει συντελεστεί σε επίπεδο λαϊκής βάσης, συνεπεία της χρεοκοπίας του «κοσμικού» καθεστώτος. Ωστόσο, το ισλαμικό ομόλογο δεν συνιστά παρά μία μόνο μέθοδο άντλησης κεφαλαίων από τις πλούσιες σε υδρογονάνθρακες αραβικές και ισλαμικές χώρες, οι οποίες στηρίζουν οικονομικά την Τουρκία τουλάχιστον από τη δεκαετία του '80. Γεγονός είναι πάντως ότι η ισλαμική κυβέρνηση ΑΚΡ επιταχύνει -ενώ οι κεμαλιστές τηρούν σιγήν ιχθύος- τους ρυθμούς εισροής ισλαμικού κεφαλαίου στη χώρα, πράξη τα αποτελέσματα της οποίας είναι εδώ και καιρό ορατά. Η χώρα επιστρέφει ολοταχώς στο οθωμανικό σύστημα!

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

http://paratiritirio-tourkias.blogspot.com/2010/08/blog-post_31.html

Διαβάστε περισσότερα...

Toυρκία: Παρέμβαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου

Γράφει ο Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

Το πράσινο φως για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος τον προσεχή Σεπτέμβριο έδωσε το Συνταγματικό Δικαστήριο της Τουρκίας. Το ανώτατο δικαστήριο, ωστόσο, προκάλεσε τις επιδοκιμασίες της ισλαμικής κυβέρνησης για τη μερική διαγραφή άρθρων.

Την εβδομάδα που πέρασε το Συνταγματικό Δικαστήριο της Τουρκίας αποφάνθηκε έπειτα από πολύωρη συνεδρίαση (9,5 ώρες) επί της συνταγματικής αναθεώρησης που προωθεί η ισλαμική κυβέρνηση. Το ανώτατο δικαστήριο αρχικά εξέτασε την προσφυγή της αξιωματικής αντιπολίτευσης (Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα) για τη μη αποδοχή του πακέτου αναθεώρησης –με αιτιολογία παρατυπίες στη διαδικασία που ακολουθήθηκε– και την απέρριψε. Ωστόσο, τα μέλη του δικαστηρίου αποφάσισαν την εξέταση των άρθρων του πακέτου ως προς την ουσία, με αποτέλεσμα τη διαγραφή μέρους ορισμένων άρθρων.

Το Συνταγματικό Δικαστήριο παρενέβη σε άρθρα που αφορούσαν τη διαδικασία εκλογής και διορισμού των μελών του Συνταγματικού Δικαστηρίου και του Ανωτάτου Συμβουλίου Δικαστών και Εισαγγελέων. Συγκεκριμένα το ανώτατο δικαστήριο διέγραψε τις προτάσεις του άρθρου 16 που προέβλεπαν δικαίωμα μοναδικής ψήφου στο εκλεκτορικό σώμα όσον αφορά την εκλογή των μελών του Συνταγματικού Δικαστηρίου. Το ίδιο αποφάσισε και για το άρθρο 22 το οποίο ρυθμίζει την εκλογή των μελών του Ανώτατου Συμβουλίου Δικαστών και Εισαγγελέων (HSYK). Εξάλλου, από το ίδιο άρθρο αφαιρέθηκε η πρόταση που επέτρεπε σε ακαδημαϊκούς πέραν του κλάδου της νομικής, όπως των πολιτικών επιστημών και των οικονομικών επιστημών, να εκλεγούν σε μία από τις τέσσερις θέσεις που είναι αφιερωμένη σε αυτήν την κατηγορία λειτουργών στο Ανώτατο Συμβούλιο (HSYK).

Η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου κατά περίεργο τρόπο δεν ικανοποίησε ούτε την κυβέρνηση, πράγμα αναμενόμενο, αλλά ούτε και την αντιπολίτευση. Η κυβέρνηση κατηγόρησε το ανώτατο δικαστήριο ότι με την εξέταση επί της ουσίας –και όχι επί της διαδικασίας– που προέβη επικαλούμενο το άρθρο 2 του Συντάγματος περί του χαρακτήρα του καθεστώτος, η αναθεώρηση του οποίου άρθρου απαγορεύεται ρητά από το Σύνταγμα, στην πραγματικότητα υπερέβη τις εξουσίες του, καθώς το πακέτο αναθεώρησης δεν έχει γίνει ακόμη νόμος του κράτους, κάτι που θα κριθεί από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος το προσεχές φθινόπωρο. Από την άλλη η αντιπολίτευση εξέφρασε τη δυσαρέσκειά της για τη μη απόρριψη τουλάχιστον των άρθρων που επιδιώκουν να φέρουν μετατροπές στα σημαντικότερα όργανα της τουρκικής δικαιοσύνης.

Η ισλαμική κυβέρνηση ΑΚΡ είχε δρομολογήσει μια ευρεία αναθεώρηση του στρατιωτικού συντάγματος του 1982, η οποία ψηφίστηκε στα μέσα του Μαΐου. Ωστόσο, το κυβερνών κόμμα είχε αποτύχει να περάσει άρθρα που προέβλεπαν σημαντικές αλλαγές ως προς τη λειτουργία των πολιτικών κομμάτων και, το σημαντικότερο, δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει την απαραίτητη πλειοψηφία που θα επέτρεπε την αυτόματη νομοθέτηση της συνταγματικής αναθεώρησης. Έτσι, βάσει της προηγούμενης συνταγματικής ρύθμισης που πέρασε επίσης επί ημερών του Ερντογάν, θα διεξαχθεί δημοψήφισμα για την αποδοχή ή απόρριψη του πακέτου αναθεώρησης από τον λαό.

Η απόφαση του Δικαστηρίου θεωρήθηκε από πολλούς ως παρέμβαση που κόμιζε ένα πολιτικό μήνυμα με αποδέκτη την ισλαμική κυβέρνηση ΑΚΡ. Όσον αφορά τη μετατροπή που υπέστη το άρθρο 16, το Συνταγματικό Δικαστήριο φαίνεται να επιχείρησε να παρεμποδίσει την πολιτική διείσδυση του ΑΚΡ στο ανώτατο δικαστήριο, μέθοδο που οι ισλαμιστές έχουν χρησιμοποιήσει για να αλώσουν τις διοικήσεις των πανεπιστημίων. Για δε το άρθρο 22, το οποίο αποκλείει ακαδημαϊκούς εκτός της νομικής επιστήμης, το δικαστήριο μάλλον έστειλε το μήνυμα ότι η δικαιοσύνη οφείλει να παραμείνει υπό τον έλεγχο όσων σχετίζονται άμεσα με τη δικαιοσύνη προστατεύοντάς την από πολιτικές επιρροές.

Παρά την παρέμβαση του ανώτατου δικαστηρίου και τη διαγραφή μέρους άρθρων του πακέτου αναθεώρησης, το ισλαμικό κόμμα πρέπει να είναι ικανοποιημένο ότι δεν τέθηκαν σοβαρότερα εμπόδια στη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος, η ημερομηνία διεξαγωγής του οποίου είναι φορτισμένη με έναν συμβολισμό εξαιρετικής σημασίας. Ως ημέρα διεξαγωγής του έχει επιλεγεί η 12η Σεπτεμβρίου, που συμπίπτει με την τριακοστή επέτειο της στρατιωτικής επέμβασης του 1980. Μέλλει να δούμε εάν η λαϊκή ετυμηγορία που θα αποφανθεί το φθινόπωρο για το πακέτο αναθεώρησης, θα σημάνει την «ανατροπή» του κατεστημένου στη γείτονα. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο δρόμος που έχει να διανύσει ακόμη η γείτων για να πετύχει τον πλήρη εκδημοκρατισμό της, παρά τις όποιες προσπάθειες απ' όπου κι αν προέρχονται, φαντάζει μακρύς και δύσβατος.

Παρόν

Διαβάστε περισσότερα...

Αλλαγή ηγεσίας στο τουρκικό Ρεπουμπλικανικό κόμμα

Του Κ.Βοσπορίτη

Η αλλαγή στην ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης πριν από λίγο διάστημα στην Τουρκία, έδωσε ελπίδες για ανανέωση του τουρκικού πολιτικού συστήματος. Ωστόσο, τα μηνύματα που στέλνει ο νέος πρόεδρος κάθε άλλο από ελπιδοφόρα είναι.

Πριν από λίγες εβδομάδες ο Ντενίζ Μπαϊκάλ αναγκάστηκε σε παραίτηση από την ηγεσία του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος, εξαιτίας της αποκάλυψης σκανδάλου στο οποίο φερόταν να έχει εμπλακεί. Η ομόφωνη εκλογή του Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου στη θέση του προέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στα τέλη Μαΐου, μπορεί να πει κανείς ότι ήταν «έκπληξη». Κι αυτό γιατί εκ πρώτης όψεως ο νεοεκλεγείς πρόεδρος έχει ορισμένες ιδιαιτερότητες που τον διακρίνουν: τη σταδιοδρομία του και τις εθνικοθρησκευτικές καταβολές του.

Ο Κιλιτσντάρογλου είναι ένα σχετικά νέο και «άφθαρτο» πρόσωπο στην πολιτική σκηνή της γείτονος. Φαίνεται ότι είχε στενές σχέσεις με το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς του Μπουλέντ Ετζεβίτ, ωστόσο εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής από το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα το 2002, ενώ πέτυχε την επανεκλογή του στις εκλογές του 2007. Μολονότι νέος στην πολιτική, έχει σχετικά πλούσια σταδιοδρομία ως γραφειοκράτης. Το 1971, μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του, διορίστηκε στο υπουργείο Οικονομικών ως εφοριακός. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 μπήκε στη Γενική Διεύθυνση Εσόδων και εξελίχθηκε ως τη βαθμίδα του υποδιευθυντή. Την επόμενη δεκαετία διορίστηκε αρχικά διευθυντής στο Ταμείο των Ελεύθερων Επαγγελμάτων (Bag-Kur) και λίγο μετά στον μεγαλύτερο οργανισμό κρατικών ασφαλίσεων της χώρας (SSK). Επόμενος σταθμός στη σταδιοδρομία του ήταν το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλειας, όπου εργάστηκε ως αναπληρωτής γενικός γραμματέας. Μετά τη συνταξιοδότησή του το 1999, δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Χατζέτεπε, στην Άγκυρα, και διετέλεσε μέλος του ΔΣ της τουρκικής Τράπεζας Εργασίας.

Η επαγγελματική εξέλιξη του Κιλιτσντάρογλου φαινομενικά μπορεί να μη διαφέρει από εκείνη ενός οποιουδήποτε γραφειοκράτη. Ενδιαφέρον προκαλεί, ωστόσο, η ανοδική του πορεία, δεδομένων των καταβολών του. Γεννήθηκε το 1948 σε μια κωμόπολη του νομού Τουντζελί (Ντερσίμ) της κεντρικής Μικράς Ασίας. Χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτής της περιοχής είναι το ισχυρό κουρδικό στοιχείο (Ζαζά), το οποίο ταυτόχρονα είναι και Αλεβίδες - «κλάδος» του σιιτικού (μη-ορθόδοξου) Ισλάμ. Τη δεκαετία του 1930, μάλιστα, το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα είχε καταστείλει κουρδική εξέγερση στην περιοχή και είχε επιβάλει τη βίαιη τουρκοποίηση της περιοχής.

Έχοντας κατά νου τα παραπάνω, θα συλλογιζόταν κανείς ότι πρόκειται για «παιχνίδι της μοίρας» η άνοδος στην ηγεσία του κόμματος ενός γόνου των θυμάτων που έπεσαν στις αιματηρές διώξεις του Ντερσίμ. Ωστόσο, τα φαινόμενα πολλές φορές εξαπατούν. Η περίπτωση του Κιλιτσντάρογλου θέλει προσοχή, καθώς, όπως αποκάλυψε ο Γιαλτσίν Σονέρ στην ημερήσια «Χουριέτ» στα τέλη Μαΐου, το εν λόγω πρόσωπο φαίνεται ότι απορρίπτει -όπως και άλλοι πολλοί που βρέθηκαν πριν από αυτόν στην ίδια θέση- τις κουρδικές-αλεβιδικές καταβολές του. Με έγγραφα και μελέτες που απέστειλε στον δημοσιογράφο, επιχείρησε να υποστηρίξει ότι η φυλή στην οποία ανήκει, εκείνη των Κουρεϊσάν, έχει τουρκικές καταβολές και προέρχεται από την Υπερωξιανή. Εξάλλου, στις ομιλίες του στα όργανα του κόμματος φάνηκε ότι αποδίδει το Κουρδικό ζήτημα σε πρόβλημα οικονομικής ανέχειας και υπανάπτυξης, παραβλέποντας τα πραγματικά αίτια και την ανάγκη ανεύρεσης πολιτικής λύσης. Η στάση του αυτή μάλιστα θεωρήθηκε και ως μια προσπάθεια να παραμείνει πιστός στην παραδοσιακή κρατικιστική γραμμή του κόμματος, το οποίο, ωστόσο, από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 έχει να επιδείξει «προοδευτικότερες» προσεγγίσεις στις ειδικές εκθέσεις του για το εν λόγω ζήτημα. Εκτός κι αν η κίνηση του Κιλιτσντάρογλου αποσκοπούσε στην προσέλκυση ψηφοφόρων από τους συντηρητικούς και ακροδεξιούς κύκλους της χώρας!

Κάθε εκλογή νέου προέδρου στην ηγεσία πολιτικού κόμματος προμηνύει αλλαγές. Η αισιοδοξία, όμως, που εκφράστηκε από την εκλογή του Κιλιτσντάρογλου στην προεδρία του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος ίσως να μην έχει και τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Κι αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στα ισχυρά εθνικά και θρησκευτικά στερεότυπα που εξακολουθούν να παίζουν ρυθμιστικό ρόλο στην κοινωνική και πολιτική ζωή της σύγχρονης Τουρκίας. Τι κι αν το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα «επεδίωξε» τον εκσυγχρονισμό και εξευρωπαϊσμό της χώρας; Η πολιτική δράση, η πολιτική και κοινωνική εξέλιξη και η πολιτική επιτυχία και πρόοδος εξαρτώνται ακόμη από την εθνική ταυτότητα του ατόμου. Υπ' αυτές τις συνθήκες, το κεμαλικό κόμμα φαίνεται δύσκολο να πετύχει τις απαραίτητες τομές στο τουρκικό κομματικό και πολιτικό σύστημα.

Το Παρόν

Διαβάστε περισσότερα...

Η επίσκεψη του Νταβούτογλου στα Σκόπια

Toυ Κ.Βοσπορίτη

Έντονο ενδιαφέρον για ανάπτυξη σχέσεων με τις βαλκανικές χώρες εξέφρασε ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στα Σκόπια. Το εν λόγω ενδιαφέρον αποτελεί έμπρακτη ένδειξη των ηγεμονικών διαθέσεων που τρέφει η Άγκυρα για την περιοχή.

Στη διήμερη επίσημη επίσκεψη που πραγματοποίησε ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας στα Σκόπια, συναντήθηκε με την πολιτική ηγεσία της γειτονικής χώρας, την οποία διαβεβαίωσε ότι η Άγκυρα της παρέχει κάθε στήριξη στις προσπάθειες ένταξής της τόσο στο ΝΑΤΟ όσο και στην ΕΕ. Κατά την περιοδεία του στις δυτικές κυρίως περιοχές, όπως στην Οχρίδα, στο Μοναστήρι, στο Τέτοβο κ.λπ., συναντήθηκε επίσης με σειρά γηγενών στοιχείων, τουρκογενών ή μουσουλμάνων Αλβανών, και επισκέφθηκε πλήθος τεμενών και άλλων θρησκευτικών μνημείων, αλλά και τα τουρκικά κολέγια «Γιαχγιά Κεμάλ», τα οποία έχουν ιδρυθεί και λειτουργούν υπό την επίβλεψη κύκλων που πρόσκεινται στον Φετχουλάχ Γκιουλέν, γνωστό θρησκευτικό ηγέτη της «τουρκοϊσλαμικής σύνθεσης», που έχει «αυτοεξοριστεί» στις ΗΠΑ.

Η επίσημη επίσκεψη στα Σκόπια ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την Άγκυρα να ανανεώσει τους συμμαχικούς δεσμούς με τη γειτονική πρωτεύουσα αλλά και να αναπτύξει διά στόματος του ίδιου του υπουργού το νέο «όραμά» της για τη Βαλκανική. Σύμφωνα με τον Νταβούτογλου, η νέα προσέγγιση της Άγκυρας στην περιοχή συνίσταται σε τέσσερις άξονες: Πρώτον, στη συνέχεια και στην εντατικοποίηση του πολιτικού διαλόγου, βάσει του οποίου η Άγκυρα πιστεύει ότι είναι δυνατή η επίλυση όλων των προβλημάτων – με τους γνωστούς όρους. Δεύτερον, στην εξασφάλιση της ασφάλειας για όλες τις χώρες και όλους τους λαούς των Βαλκανίων, ανεξαρτήτως εθνικής και θρησκευτικής προέλευσης. Τρίτον, στην αλληλεπίδραση και στην αμοιβαία συνεργασία στα θέματα της οικονομίας, κυρίως στους τομείς των μεταφορών και της ενέργειας, όπως το σχέδιο Νabucco. Και, τέλος, στην προστασία και στην ανάπτυξη των πολυπολιτισμικών, πολυεθνικών, πολυθρησκευτικών δομών στις βαλκανικές χώρες.

Ο τούρκος υπουργός ισχυρίζεται ότι τα παραπάνω είναι οι βασικές προϋποθέσεις που θα επιτρέψουν στην Τουρκία να συμμετάσχει στην «ανοικοδόμηση» των Βαλκανίων. Ωστόσο, λησμονεί, απ' ό,τι φαίνεται, ότι η γνωστή ρητορεία περί ανεκτικότητας και επιείκειας για το διαφορετικό, το «άλλο» στις ανθρώπινες κοινωνίες πρέπει να δεσμεύει κατ' αρχάς τα μέρη που την προωθούν ως ιδανικό μοντέλο διαβίωσης των λαών. Τα μέρη αυτά πρωτίστως βαρύνονται με την ηθική υποχρέωση της προάσπισης και της εφαρμογής των προτάσεών τους, προτού προσκαλέσουν να κάνουν το ίδιο και οι γειτονικές τους χώρες. Αυτό θα είναι ίσως και το σοβαρότερο βήμα για τη διασφάλιση της καλής γειτονίας, που είναι ικανή να οδηγήσει σε συνεργασία και σε άλλα επίπεδα. Συνεπώς, ο Νταβούτογλου θα έπρεπε να φροντίσει κατ' αρχάς τα του οίκου του προτού επιχειρήσει να σχολιάσει, φέρ' ειπείν, τα σύμβολα που διέκρινε κατά την περιοδεία του σε έναν πύργο ρολογιού, όπως μας τα μεταφέρει ο Σαχίν Αλπάι σε άρθρο του, λέγοντας ότι «τα τεμένη πρέπει να λειτουργούν ως τεμένη, οι εκκλησίες ως εκκλησίες και οι πύργοι ρολογιού ως πύργοι ρολογιού» («Ζαμάν», 31/3/2010). Γιατί δεν είναι λίγες οι καταπατήσεις θρησκευτικών και άλλων ελευθεριών στην ίδια την Τουρκία. Θα πρέπει ακόμη, αν θέλει να τιμήσει την αρχή της καλής γειτονίας, να πάψει να υπονομεύει την εθνική ιστορία λαών της Βαλκανικής. Δεν είναι δυνατόν, δηλαδή, να ανταποδίδει τις φιλοφρονήσεις του σκοπιανού Προέδρου Γ. Ιβάνοφ, ο οποίος δήλωσε ότι η χώρα του αντλεί τις ρίζες της πολυπολιτισμικής πολιτικής που ακολουθεί από το οθωμανικό σύστημα των «μιλέτ» (!), με αναφορές στον Μέγα Αλέξανδρο! Συνεπώς, η νέα προσέγγιση του Νταβούτογλου έχει εγγενείς αδυναμίες, τις οποίες θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη για να είμαστε προετοιμασμένοι κατά την υποδοχή του Ερντογάν.

Η επίσκεψη του Νταβούτογλου έχει ενδιαφέρον όμως και για έναν επιπλέον λόγο, που συνδέεται άμεσα με τα παραπάνω. Η ημέρα που επελέγη για την πραγματοποίηση της επίσκεψης αυτής συνιστά επίσης μια συμβολική χειρονομία με αποδέκτες τους ενοίκους του νεοκλασικού της Βασιλίσσης Σοφίας, καθώς είναι ενδεικτική των προθέσεων της Άγκυρας. Ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών επέλεξε να πραγματοποιήσει επίσημη επίσκεψη στα Σκόπια την ημέρα της εθνικής μας εορτής, την 25η Μαρτίου! Η εν λόγω επιλογή προσέφερε κατ' αρχάς στον αρχηγό της τουρκικής διπλωματίας Αχμέτ Νταβούτογλου μια καλή δικαιολογία για να μην επισκεφθεί και να μη συμμετάσχει σε εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται σε τέτοιες περιπτώσεις στις ελληνικές πρεσβείες για τον εορτασμό εθνικών επετείων, όπως έκαναν κατά καιρούς οι προκάτοχοί του. Εκείνο που μας προβληματίζει, ωστόσο, δεν είναι τόσο η απουσία του υπουργού από τέτοιου είδους εκδηλώσεις στις πρεσβείες μας, καθώς η παρουσία του θα επιβεβαίωνε ενδεχομένως και τις «ευγενείς και ειλικρινείς» προθέσεις του, όσο η πραγματοποίηση επίσημης επίσκεψης σε μια γειτονική χώρα με την οποία έχουμε να διευθετήσουμε θέματα που άπτονται της ιστορίας μας, την επέτειο μάλιστα της εθνικής μας εορτής! Αν αναλογιστεί κανείς και τη στάση που τηρεί η Άγκυρα, στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε, στο Αιγαίο και στο Κυπριακό, γίνεται πιο ευδιάκριτη η πραγματικότητα πίσω από τις ρητορείες περί φιλίας, συνεργασίας κ.ά., με τις οποίες μας κατακλύζουν συνήθως πριν από τις επισκέψεις αξιωματούχων μας στην Άγκυρα… Η απουσία σοβαρής πολιτικής βούλησης για την προάσπιση της εθνικής μας κυριαρχίας στο Αιγαίο έχει αποθρασύνει την Άγκυρα, η οποία δεν διστάζει να παραβιάζει ούτε τον εθνικό μας εναέριο χώρο αλλά ούτε και τα εθνικά μας χωρικά ύδατα. Στο δε Κυπριακό ετοιμάζονται να ζητήσουν και τα ρέστα. Αυτά, για να μην τρέφουμε αυταπάτες για το τι μπορεί να προκύψει από την επίσκεψη στην Άγκυρα στα μέσα του Απρίλη (σημ : το ήδη πραγματοποιηθέν ταξίδι Δρούτσα). Το ταξίδι δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί υπό τις καλύτερες δυνατές συνθήκες, κυρίως δε όταν δεν εξασφαλίζονται ούτε καν οι βασικές προϋποθέσεις καλής γειτονίας.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

paratiritirio-tourkias.blogspot.com

Διαβάστε περισσότερα...

Το ΑΚΡ και η επιδίωξη της πυρηνικής «ενέργειας»

Toυ Κ.Βοσπορίτη

Νέα συμφωνία για την κατασκευή πυρηνικών αντιδραστήρων υπέγραψε η Τουρκία. Η εμμονή της ισλαμικής κυβέρνησης του ΑΚΡ στην απόκτηση πυρηνικής ενέργειας είναι ενδεικτική της σημασίας που δίνει για την απόκτηση στρατηγικού πλεονεκτήματος.

Την εβδομάδα που πέρασε υπεγράφη νέο πρωτόκολλο συνεργασίας μεταξύ Τουρκίας και Κορέας για την κατασκευή πυρηνικών αντιδραστήρων στη Σινώπη του Ευξείνου Πόντου. Η υπογραφή της συμφωνίας ενέχει εσωτερικές και διεθνείς διαστάσεις.

Στο πλαίσιο των εργασιών του Τουρκοκορεατικού Επιχειρηματικού Φόρουμ υπεγράφη στην Κωνσταντινούπολη πρωτόκολλο συνεργασίας μεταξύ της δημόσιας εταιρείας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της Τουρκίας (TEU) και της αντίστοιχης νοτιοκορεατικής (CEPCO) για την κατασκευή πυρηνικών σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στη Σινώπη.

Η συμφωνία υπεγράφη από αξιωματούχους των δημόσιων εταιρειών αμφότερων των χωρών παρουσία του τούρκου υπουργού Ενέργειας Τανέρ Γιλντίζ, ο οποίος δήλωσε ότι στόχος της Τουρκίας είναι έως το 2020 η χώρα να παράγει το 10% των αναγκών της σε ενέργεια από τα πυρηνικά εργοστάσια.

Η συμφωνία προβλέπει την εκτέλεση του έργου από την κορεατική εταιρεία η οποία θα κατασκευάσει τέσσερις (έως έξι) πυρηνικούς αντιδραστήρες 1.600 MW έκαστος ως το 2020. Το κόστος του έργου υπολογίζεται να φτάσει τα 20 εκατομμύρια δολάρια. Αυτήν την προκαταρκτική συμφωνία μεταξύ των δημόσιων φορέων αναμένεται να ακολουθήσει έπειτα από διάστημα 4-6 μηνών -εφόσον θα έχουν ολοκληρωθεί ως τότε οι απαραίτητες μελέτες- διακρατική συμφωνία μεταξύ Άγκυρας και Σεούλ.

Το ενδιαφέρον στην υπόθεση αυτή είναι ότι η συμφωνία προβλέπει άμεση ανάθεση του έργου, παρακάμπτοντας την προβλεπόμενη γι' αυτές τις περιπτώσεις διαδικασία δημόσιου διεθνούς διαγωνισμού. Εξάλλου, τον Νοέμβριο του 2009 το Συμβούλιο της Επικρατείας της Τουρκίας είχε ακυρώσει προηγούμενες συμφωνίες που είχε συνάψει η ισλαμική κυβέρνηση για την κατασκευή πυρηνικών εργοστασίων στην περιοχή της Μερσίνας.

Τότε, ο αρμόδιος τούρκος υπουργός είχε ανακοινώσει ότι θα προκηρυχτούν νέοι διεθνείς διαγωνισμοί για την ανάθεση των εν λόγω έργων. Ωστόσο, στον τουρκικό Τύπο διέρρευσε ότι η ισλαμική κυβέρνηση διεξάγει ήδη συζητήσεις και για την απευθείας ανάθεση του πυρηνικού εργοστασίου της Μερσίνας στους Ρώσους.

Στην κατασκευή του εργοστασίου στον Εύξεινο Πόντο ενδέχεται να συμμετάσχει και τουρκικός κατασκευαστικός όμιλος. Μια τέτοια περίπτωση είναι ο όμιλος ΕΝΚΑ, ο οποίος φημολογείται ότι θα συμμετάσχει στην κοινοπραξία με μία από τις θυγατρικές του, γεγονός που σημαίνει ότι μέρος του προβλεπόμενου κονδυλίου θα παραμείνει εντός των συνόρων.

Εξάλλου, διαδίδεται από τα τουρκικά μέσα ότι η κατασκευή του εργοστασίου θα χρηματοδοτηθεί και από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα βάσει μιας γενικότερης συμφωνίας που είχε συνάψει ο ισλαμιστής πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατά την επίσκεψή του στο Άμπου Ντάμπι τον περασμένο Ιανουάριο.

Το γεγονός συνδέεται και με την πρόσφατη ανάθεση στην κορεατική εταιρεία της κατασκευής πυρηνικού εργοστασίου αρκετών εκατομμυρίων δολαρίων στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα κατόπιν διεθνούς διαγωνισμού.

Το θέμα της κατασκευής πυρηνικών εργοστασίων ηλεκτρικής ενέργειας είναι αρκετά σοβαρό. Πέρα από τους κινδύνους που ενέχει ένα τέτοιο εγχείρημα εξαιτίας της κατασκευής τους σε μια κατʼ εξοχήν σεισμογενή περιοχή όπως η Μικρά Ασία, θα πρέπει να αναλογιστούμε και το στρατηγικό πλεονέκτημα που ενδέχεται να αποκτήσει η γείτων στον τομέα της πυρηνικής τεχνογνωσίας.

Προσπάθειες προς αυτήν την κατεύθυνση έχουν γίνει και παλιότερα από την Άγκυρα, με πιο εντυπωσιακή εκείνη που αποκαλύφθηκε μετά τις καταγγελίες της Σιμπέλ Έντμοντς για εμπλοκή της Άγκυρας σε δωροδοκίες αμερικανών αξιωματούχων και κατασκοπεία εις βάρος των ΗΠΑ με ενεργό συμμετοχή στην πολύκροτη υπόθεση και των πακιστανικών υπηρεσιών. Προβληματίζει επίσης η πιο πρόσφατη πρόταση της Άγκυρας περί «προσωρινής» αποθήκευσης του εμπλουτισμένου ουρανίου της Τεχεράνης. Σε κάθε περίπτωση, προκαλεί ανησυχία η εμμονή της ισλαμικής κυβέρνησης να αποκτήσει πυρηνική τεχνογνωσία, καθώς από τον συνδυασμό όλων των παραπάνω στοιχείων προκύπτει ένα εν δυνάμει «εκρηκτικό» μείγμα.

Το θέμα της κατασκευής πυρηνικών εργοστασίων στην Τουρκία είναι λεπτό και αξίζει να δοθεί η απαραίτητη προσοχή εκ μέρους μας για όσο διάστημα βρίσκεται ακόμη σε αρχική φάση. Γιατί βάσει της υφιστάμενης κατάστασης στις διμερείς μας σχέσεις με τη γείτονα, η ενδεχόμενη κατασκευή των εργοστασίων θα σημαίνει αυτόχρημα και την κατοχύρωση σημαντικού στρατηγικού πλεονεκτήματος, γεγονός που θα δυσχεραίνει την ανεύρεση αποδεκτών λύσεων στα εθνικά μας ζητήματα.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

http://paratiritirio-tourkias.blogspot.com/

Διαβάστε περισσότερα...

Ο τουρκοϊσραηλινός στρατηγικός άξονας στα πρόθυρα της κατάρρευσης

(Σκίτσο του Ερτζάν Ακιόλ, Μιλιέτ - 15/02/2008)

Ραγδαία επιδείνωση στις σχέσεις Τουρκίας - Ισραήλ σημειώθηκε εξαιτίας του πρόσφατου αποκλεισμού της ισραηλινής αεροπορίας από ΝΑΤΟϊκή άσκηση που διεξήχθη στην Κεντρική Μικρά Ασία. Η εξέλιξη αυτή αναμένεται να δώσει μια δυναμική ώθηση στις σχέσεις της Τουρκίας με τα γειτονικά της κράτη ενώ δεν αποκλείεται να αλλάξει και τις εύθραυστες ισορροπίες στη Μέση Ανατολή.

Ο αποκλεισμός της ισραηλινής αεροπορίας από τη ΝΑΤΟϊκή άσκηση «Αετός της Μικράς Ασίας» εγκαινίασε μια νέα περίοδο έντασης μεταξύ της Άγκυρας και του Τελ Αβίβ. Η Άγκυρα ανακοίνωσε αιφνιδίως την απόφασή της να αναβάλει το διεθνές σκέλος της άσκησης, που διεξάγεται στο Ικόνιο από τις αρχές σχεδόν της νέας χιλιετίας και στην οποία συμμετείχαν, εκτός της Τουρκίας, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ.

Η άσκηση θεωρείται ένα είδος κληρονομιάς της στρατιωτικής παρέμβασης της 28ης Φεβρουαρίου 1997, που οδήγησε γενικότερα την τουρκική πολιτική ηγεσία στο περιθώριο της πολιτικής σκηνής και επέτρεψε ειδικότερα στους στρατιωτικούς να χειριστούν τα θέματα της ασφάλειας της χώρας, κυρίως αυτά με το Ισραήλ, κατά το δοκούν. Στο πλαίσιο της στρατηγικής συνεργασίας που δρομολογήθηκε μεταξύ της Άγκυρας και του Τελ Αβίβ στα μέσα της δεκαετίας του 1990, η ισραηλινή πλευρά πέτυχε τη διεξαγωγή αεροπορικών ασκήσεων στον νομό Ικονίου για την εξάσκηση της ισραηλινής αεροπορίας. Ο λόγος είναι ότι η γεωγραφία της περιοχής είναι παρόμοια με εκείνη των χωρών από τις οποίες το Ισραήλ νιώθει ότι απειλείται, δηλαδή τη Συρία και κυρίως το Ιράν.

Η απόφαση της Άγκυρας να αποκλείσει το Ισραήλ από την άσκηση προκάλεσε αλυσιδωτές αντιδράσεις στην ισραηλινή πρωτεύουσα. Ο αντιπρόεδρος της ισραηλινής κυβέρνησης Σιλβάν Σαλόμ υπενθύμισε ότι η Τουρκία και το Ισραήλ διατηρούν στρατηγικές σχέσεις και κάλεσε την τουρκική πολιτική ηγεσία να συνετισθεί. Ο δε ισραηλινός Τύπος και οι διανοούμενοι προσέλαβαν την κίνηση της Άγκυρας ως «στρατηγικό πραξικόπημα» εναντίον των ισραηλινών συμφερόντων. Η ισραηλινή δυσαρέσκεια εκφράστηκε και με αφορμή τη σειρά «Ο Χωρισμός» που προβάλλεται στην τουρκική κρατική τηλεόραση. Η εικόνα των ισραηλινών στρατιωτών να διαπράττουν δολοφονίες αμάχων στην Παλαιστίνη εξόργισε τους Ισραηλινούς που διά στόματος του υπουργού Εξωτερικών Αβιγκντόρ Λίμπερμαν δήλωσαν πως η ταινία είναι προκλητική και ότι έχαιρε σαφώς της τουρκικής κρατικής υποστήριξης. Από την άλλη, η ισλαμική κυβέρνηση του ΑΚΡ δεν έδειξε ιδιαίτερα σημεία διαλλακτικότητας. Ο μεν Νταβούτογλου κάλεσε το Ισραήλ να ακολουθήσει μια πιο σώφρονα πολιτική και να αλλάξει πλεύση στο Παλαιστινιακό, ο δε Ερντογάν δήλωσε ότι η κυβέρνησή του αφουγκράστηκε τη λαϊκή κατακραυγή εναντίον του Ισραήλ και επανήλθε τονίζοντας ότι η κυβέρνηση του ΑΚΡ δεν λαμβάνει αποφάσεις υπό πίεση και δεν δέχεται εντολές από κανέναν.

Η ραγδαία επιδείνωση των τουρκοϊσραηλινών σχέσεων πάντως έχει αρκετές πτυχές που βγαίνουν στην επιφάνεια μετά τη ρήξη που επήλθε μεταξύ των ηγετών των δύο χωρών στο Νταβός. Η πιο σημαντική από αυτές αφορά τα εξοπλιστικά προγράμματα που έχει αναλάβει να διεκπεραιώσει το Ισραήλ για λογαριασμό των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων. Η Άγκυρα φαίνεται να πιέζει το Τελ Αβίβ να παραδώσει το συντομότερο τα αναβαθμισμένα άρματα μάχης (Μ60-Α1), τα πολεμικά αεροσκάφη (F-4) και τα νέα μη επανδρωμένα κατασκοπευτικά αεροσκάφη (Heron) που επιθυμεί να αποκτήσει διακαώς. Μια άλλη πτυχή έχει να κάνει με την απροκάλυπτη πια προσέγγιση της Άγκυρας με τη Δαμασκό στον αμυντικό τομέα. Το Τελ Αβίβ φαίνεται να ανησύχησε με τις δηλώσεις του σύρου υπουργού Αμύνης ότι πριν από λίγο διάστημα διεξήχθησαν κοινές συροτουρκικές στρατιωτικές ασκήσεις και ότι σχεδιάζεται να πραγματοποιηθούν κι άλλες σημαντικότερες προσεχώς.

Έπειτα από μία και πλέον δεκαετία στενής συνεργασίας, οι πολυσυζητημένες τουρκοϊσραηλινές στρατηγικές σχέσεις φαίνεται πως έχουν εισέλθει σε μια περίοδο βαθιάς κρίσης. Η Άγκυρα φαίνεται διατεθειμένη να αναβαθμίσει τις σχέσεις της με τις γειτονικές αραβικές -και όχι μόνο- χώρες, με κόστος να θέσει στο περιθώριο τις σχέσεις της με το Τελ Αβίβ. Η υποβάθμιση, όμως, του τουρκοϊσραηλινού άξονα όχι μόνο ενέχει τον κίνδυνο της ανατροπής των υφιστάμενων ισορροπιών στη Μέση Ανατολή, αλλά δηλώνει κυρίως την επιθυμία της Άγκυρας να ηγηθεί των χωρών της περιοχής, με τις οποίες συνδέεται με θρησκευτικούς και ιστορικούς δεσμούς, εξοβελίζοντας το Ισραήλ από την πρωτοκαθεδρία του διεθνούς υποσυστήματος.

Η στάση των ΗΠΑ και ο ρόλος που θα αναλάβουν οι μικρές περιφερειακές δυνάμεις και τα άλλα πολιτικά μορφώματα, όπως η Αυτόνομη Κουρδική Περιοχή στο βόρειο Ιράκ, προβλέπεται να είναι καθοριστικής σημασίας στη διαμόρφωση του νέου σκηνικού στη Μέση Ανατολή.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

Το Παρόν της Κυριακής - 18/10/2009

http://paratiritirio-tourkias.blogspot.com

Διαβάστε περισσότερα...

Οι δηλώσεις Μπάσμπουγ και η επιδείνωση των σχέσεων ΑΚΡ - Στρατού

Το Παρόν της Κυριακής - 19/4/2009

Παρά την ανταπόκριση που δέχεται η Άγκυρα από μερίδα της διεθνούς κοινότητας, είναι ηλίου φαεινότερον ότι διανύει μια εξαιρετικά περίπλοκη περίοδο στην εσωτερική πολιτική σκηνή. Απόδειξη αυτής της δύσκολης κατάστασης, στην οποία έχει περιέλθει η χώρα, είναι η επανεμφάνιση των τριβών στις σχέσεις μεταξύ του στρατεύματος και της κυβέρνησης.

Τις μέρες που πέρασαν, ο αρχηγός των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγός Ιλκέρ Μπάσμπουγ, έκανε την καθιερωμένη ετήσια αξιολόγηση της πολιτικοστρατιωτικής κατάστασης της χώρας στην Ακαδημία Πολέμου στην Κωνσταντινούπολη. Στην ομιλία του ο στρατηγός έθιξε μια σειρά από ευαίσθητα θέματα τα οποία μας επιτρέπουν να εξάγουμε χρήσιμα συμπεράσματα για τον προσανατολισμό του στρατεύματος και την τοποθέτησή του στις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις.

Το πιο σημαντικό σημείο στην ομιλία του στρατηγού αφορούσε τη σύγκρουση που λαμβάνει χώρα εδώ και δεκαετίες στη νοτιοανατολική Τουρκία μεταξύ του τουρκικού στρατού και των κούρδων αγωνιστών. Στην αξιολόγησή του ο Ι. Μπάσμπουγ αιφνιδίασε τους πάντες, επιλέγοντας να χρησιμοποιήσει την πιο ευρεία δυνατή εκδοχή της έννοιας του έθνους για να χαρακτηρίσει το τουρκικό έθνος. Είπε συγκεκριμένα ότι «τουρκικό έθνος λέγεται ο τουρκικός λαός που ίδρυσε την Τουρκική Δημοκρατία»! Για να στηρίξει μάλιστα τη θέση του αυτή σημείωσε ότι ο ορισμός ανήκει στον ίδιο τον Μουσταφά Κεμάλ, τον ιδρυτή της σύγχρονης Τουρκίας.

Η κίνηση του στρατηγού δεν είναι, βέβαια, τυχαία και συνδέεται στενά με την εικόνα που διαμορφώθηκε στο πολιτικό σκηνικό μετά τις δημοτικές εκλογές στη γείτονα. Υπενθυμίζουμε ότι το στράτευμα είχε στηρίξει σιωπηρά το κυβερνών ισλαμικό κόμμα ΑΚΡ στις μεθόδους που ακολούθησε στο κουρδικό ζήτημα. Εντούτοις, κατά τις πρόσφατες δημοτικές εκλογές, το ΑΚΡ επέδειξε παντελή αδυναμία στην εξουδετέρωση των κεντρόφυγων τάσεων που επικρατούν στις τάξεις των Κούρδων.

Άμεσο αποτέλεσμα της αποτυχίας του ΑΚΡ ήταν η επιβεβαίωση της ισχύος του κουρδικού κόμματος της Δημοκρατικής Τουρκίας (DTP) στην περιοχή, γεγονός που προβληματίζει τους σκληροπυρηνικούς Κεμαλιστές εντός και εκτός του στρατεύματος. Η παράδοξη όσο και αντιφατική επιλογή του στρατηγού να ορίσει το τουρκικό έθνος με τρόπο που δεν θα αποκλείει, αλλά θα περικλείει μέσα του όλους τους λαούς της Ανατολίας, εκ πρώτης όψεως θα μπορούσε να ερμηνευθεί και ως επιθυμία αλλαγής των αποτυχημένων πολιτικών που ακολουθήθηκαν στο κουρδικό ζήτημα. Επιδιώκεται, δηλαδή, να σταλεί ένα συμφιλιωτικό μήνυμα με αποδέκτες τους Κούρδους που στήριξαν το DTP εν όψει της νέας θητείας των δημαρχιακών συμβουλίων.

Ωστόσο, το πολιτικό άνοιγμα του στρατεύματος, όπως αναμενόταν άλλωστε, δεν ακολουθήθηκε από την απαραίτητη συγγνώμη. Αντιθέτως, ο στρατηγός απέρριψε κατηγορηματικά κάθε πολιτική αφομοίωσης ή εξόντωσης που εφάρμοσε είτε ο κρατικός μηχανισμός είτε ο στρατός ενάντια στο κουρδικό στοιχείο, κυρίως μετά το πραξικόπημα του 1980 και τη δράση των παρακρατικών από τη δεκαετία του 1990 και εντεύθεν.

Το δεύτερο πιο σημαντικό σημείο στην ομιλία του στρατηγού είχε να κάνει με τη δράση σκοτεινών κύκλων που ενεργούν δήθεν στο όνομα της δημοκρατίας. Ο Ι. Μπάσμπουγ έκανε ιδιαίτερη αναφορά στις αδελφότητες, τις οποίες κατηγόρησε πως επιδιώκουν την οικονομική επιφάνεια, την οποία χρησιμοποιούν σαν όπλο για να επιβάλουν ένα κοινωνικοπολιτικό μοντέλο βασισμένο στις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους. Έτσι διαχώρισε τις αδελφότητες από τους κοινωνικούς φορείς που στοχεύουν στην κοινωνική προσφορά. Από τα συμφραζόμενα του στρατηγού έγινε κατανοητό ότι στόχευε κυρίως την «αδελφότητα» του Φετχουλάχ Γκιουλέν, που έχει στενούς δεσμούς με το ΑΚΡ και έχει εξαπλωθεί επικίνδυνα στους τομείς της εκπαίδευσης, των ΜΜΕ κ.ά. τόσο στην Τουρκία αλλά και στο εξωτερικό. Ευκαιρίας δοθείσης υπογράμμισε ακόμη ότι ο τουρκικός στρατός, τον οποίο αποκάλεσε «Εστία του Προφήτη» (!) δεν εναντιώθηκε ποτέ στο Ισλάμ, συμπλέοντας με το νέο αμερικανικό δόγμα της συνεργασίας με τον ισλαμικό κόσμο, και ότι δεν θα παραμείνει αμέτοχος σε περίπτωση που θα απειληθεί η ενότητα του κράτους και του έθνους.

Από τα παραπάνω συνάγεται ότι τα μηνύματα που έστειλε ο στρατηγός Μπάσμπουγ είχαν αποδέκτες, εκτός τους Κούρδους και τις ισλαμικές αδελφότητες, κυρίως το κυβερνών ισλαμικό κόμμα ΑΚΡ. Φαίνεται, δηλαδή, ότι η ηγεσία του στρατεύματος δεν είναι διατεθειμένη να συνεχίσει να παρέχει την υποστήριξή της στους ισλαμιστές δίχως τα απαραίτητα ανταλλάγματα, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η εξουδετέρωση της πολιτικής ισχύος του DTP στην περιοχή και του κουρδικού ένοπλου αγώνα. Υπό αυτές τις συνθήκες μπορεί να αναμένει κανείς πυκνά μαύρα σύννεφα να καλύπτουν τις σχέσεις του ΑΚΡ με τον στρατό στο άμεσο μέλλον.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

http://paratiritirio-tourkias.blogspot.com/

Διαβάστε περισσότερα...

Η Άγκυρα διεισδύει στη νέα βαλκανική δορυφόρο Πρίστινα

Του Κ.Βοσπορίτη

Το Παρόν της Κυριακής - 18.01.2009


Την εβδομάδα που πέρασε, ενώ το βλέμμα όλων ήταν στραμμένο στις τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο, που στοχεύουν στη συνιδιοκτησία του ελληνικού αρχιπελάγους, η Άγκυρα δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να υφαίνει λεπτό πλέγμα πολιτικών και διπλωματικών σχέσεων με το νεώτερο «κράτος» της Βαλκανικής: το προσφάτως αποσχισθέν από τη σερβική κυριαρχία Κόσοβο.

Λίγες μόνο εβδομάδες μετά τη βαλκανική περιοδεία του προέδρου της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, Τοπτάν Κιοκσάλ, στα Σκόπια και τα Τίρανα, ήταν η σειρά του τούρκου υπουργού Εξωτερικών, Αλί Μπαμπατζάν, να επισκεφτεί την περιοχή με πολυπληθή συνοδεία. Στην Πρίστινα ο τούρκος υπουργός είχε συναντήσεις με τον πρωθυπουργό του Κοσόβου Χασίμ Θάτσι, τον πρόεδρο Φάτμιρ Σεϊντίου, τον ομόλογό του Σκεντέρ Χουσεΐνι και τον πρόεδρο της Εθνοσυνέλευσης Ιακούπ Κρασνίκι. Κατά τις συναντήσεις που είχε, υπέγραψε έγγραφο στρατηγικής (συνεργασίας), που στοχεύει, όπως και με την πΓΔΜ, στην αναβάθμιση των διμερών σχέσεων, καθώς και συμφωνία αμοιβαίας κατάργησης της θεώρησης για την ευκολότερη διακίνηση των πολιτών ανάμεσα στις δύο χώρες! Ο Μπαμπατζάν έτυχε εξαιρετικής υποδοχής απ' όλους τους κοσοβάρους αξιωματούχους, οι οποίοι, παραβαίνοντας μάλιστα το πρωτόκολλο, τον παρότρυναν να δοθεί κοινή συνέντευξη Τύπου και να απευθύνει ακόμη και χαιρετισμό στην Εθνοσυνέλευσή τους (στην τουρκική!), προνόμιο που προβλέπεται μόνο για τους αρχηγούς κρατών! Ο τούρκος υπουργός εξέφρασε την ικανοποίησή του για το καλό επίπεδο των σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες και υποσχέθηκε περαιτέρω ενίσχυση της Πρίστινας.

Στον τομέα των διεθνών σχέσεων, η Άγκυρα δεσμεύτηκε να ..απευθύνει «έκκληση» στις χώρες της Ισλαμικής Διάσκεψης να αναγνωρίσουν την αποσχισθείσα σερβική επαρχία, πράγμα που οι αραβικές τουλάχιστον χώρες απέφυγαν να πράξουν, φοβούμενες πως κάτι τέτοιο θα εξασθενούσε τη θέση τους στο Παλαιστινιακό. Η Άγκυρα φαίνεται διατεθειμένη να συνδράμει τη «χώρα των ευκαιριών», όπως την αποκάλεσε ο Θάτσι, και στα οικονομικά ζητήματα, εάν κρίνει κανείς από τον μεγάλο αριθμό των επιχειρηματιών που ακολουθούσαν τον υπουργό στην επίσκεψή του. Καρπός αυτής της οικονομικού χαρακτήρα «απόβασης» ήταν, άλλωστε, και το πρωτόκολλο συνεργασίας που υπεγράφη ανάμεσα στο Εμπορικό Επιμελητήριο Κοσόβου-Τουρκίας και τη Συνομοσπονδία Επιχειρηματιών και Βιομηχάνων Τουρκίας.

Προς επιτάχυνση της ανάπτυξης πολιτικών και οικονομικών σχέσεων της Πρίστινας με τη διεθνή κοινότητα, η Τουρκία υποσχέθηκε να προσφέρει επίσης την τεχνογνωσία και την εμπειρία της για τη σύσταση ενός κοσοβάρικου εθνικού αερομεταφορέα. Πράγματι, ιθύνων στέλεχος των Τουρκικών Αερογραμμών, που συνόδευε τον υπουργό, ανέλαβε να πληροφορήσει σχετικά τους αρμόδιους. Όσον αφορά την εκπαίδευση, ο Μπαμπατζάν ανακοίνωσε ότι η Άγκυρα προσφέρεται να ανοίξει παράρτημα της Πολυτεχνικής Σχολής Μέσης Ανατολής στο Κόσοβο!

Ζωηρό ενδιαφέρον έδειξε ο τούρκος υπουργός κυρίως για την τύχη του τουρκικού στοιχείου στο Κόσοβο, τονίζοντας πόσο σημαντική θεωρεί η Άγκυρα τη διασφάλιση των ελευθεριών της μειονότητάς της, καθώς και τη συμμετοχή της στο πολιτικό σύστημα. Το ενδιαφέρον του αποδεικνύεται και από την επίσκεψή του στην έδρα του Τουρκικού Δημοκρατικού Κόμματος του Κοσόβου, ευθύς αμέσως μετά την άφιξή του στην Πρίστινα! Ας σημειωθεί ότι ο πρόεδρος του εν λόγω κόμματος, Μαχίρ Γιαγτζιλάρ, κατέχει το αξίωμα του υπουργού Περιβάλλοντος και Χωροταξίας στην κυβέρνηση Θάτσι. Ο Μπαμπατζάν επισκέφτηκε επίσης το χωριό Μαμουσά, που είναι αμιγώς τουρκικό, καθώς και τα εναπομείναντα οθωμανικά μνημεία της περιοχής, όπως παλιά οθωμανικά τεμένη, βρύσες κ.ά.. Ο σημαντικότερος όμως σταθμός της περιοδείας του στην Πρίστινα, που ανασκαλεύει ανεξίτηλες μνήμες του παρελθόντος, ήταν το μαυσωλείο του Σουλτάνου Μουράτ του Α΄, που έπεσε στη μάχη του Κοσόβου το 1389, όπου ο υπουργός απέτισε φόρο τιμής στη μνήμη του. Δεν λησμόνησε δε να επισκεφτεί το αρχηγείο του τουρκικού τάγματος που υπηρετεί στην περιοχή, στα πλαίσια της ειρηνευτικής δύναμης ΚFOR, από το 1999.
Η επίσημη επίσκεψη του τούρκου υπουργού στο Κόσοβο, που εντάσσεται στα πλαίσια προγραμματισμένης βαλκανικής περιοδείας, τον δεύτερο σταθμό της οποίας αποτελεί η Βοσνία - Ερζεγοβίνη, πραγματοποιήθηκε σε εξαιρετικά κρίσιμο χρονικό σημείο για την ασφάλεια και την πολιτική και οικονομική σταθερότητα της περιοχής. Και αυτό γιατί η επίσκεψη του Μπαμπατζάν ήρθε προτού καν ολοκληρωθεί ένας χρόνος από τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου. Και κυρίως γιατί η Πρίστινα δεν έχει εξασφαλίσει την αναγνώρισή της από την πλειοψηφία της διεθνούς κοινότητας! Αλλά η βιασύνη της Άγκυρας να επιδείξει την υποστήριξή της στο νεοσύστατο κρατίδιο δεν μας εκπλήττει, καθώς, υπενθυμίζουμε, είχε διατελέσει σημαντικός θιασώτης της απόσχισης της σερβικής επαρχίας και από τις πρώτες που την αναγνώρισαν ως ανεξάρτητη χώρα. Ό,τι ακριβώς και με τις υπόλοιπες ανίσχυρες χώρες που προέκυψαν από τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας!

Η επίσκεψη αυτή δεν είναι παρά τρανή απόδειξη του αποσταθεροποιητικού ρόλου της Άγκυρας στην περιοχή, που ελπίζει να επωφεληθεί από τη δυσχερή θέση της Πρίστινας στη διεθνή σκηνή, προωθώντας τα σχέδιά της για τη δορυφοροποίηση της Βαλκανικής. Είναι επίσης απόδειξη της ιδιοτελούς προσέγγισης και ερμηνείας του διεθνούς δικαίου που επιχειρεί, καθώς, ενώ από τη μια υποστηρίζει το δικαίωμα ανεξαρτησίας των Αλβανών του Κοσόβου με το πρόσχημα, ότι πλειοψηφούν έναντι των Σέρβων, από την άλλη, αρνείται τα κυριαρχικά δικαιώματα του 82% κυπριακού λαού, που είναι Έλληνες! Και συντηρεί το ψευδοκράτος, αισχρό αποκύημα της επεκτατικής της πολιτικής, στο όνομα μιας μειοψηφίας της τάξεως του 18%!

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

http://paratiritirio-tourkias.blogspot.com/

Διαβάστε περισσότερα...