Το πρώτο βιβλίο για την δραστηριότητα του προξενείου Κομοτηνής

Συνέντευξη του Θεοφάνη Μαλκίδη, συγγραφέα του βιβλίου «Διπλωματικές και πολιτικές συνιστώσες της δραστηριότητας του γενικού προξενείου της Τουρκίας στην Κομοτηνή», στην εφημερίδα Χρόνος. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γόρδιος

Ήρθε καιρός να συζητήσουμε για το ρόλο των προξενικών αρχών και κατά πόσο ορισμένες ενέργειες εμπίπτουν στις διεθνείς συμβάσεις, αλλά και στην πολιτική ηθική, ανέφερε ο Θεοφάνης Μαλκίδης

Θυμίζοντας το ρόλο του Τουρκικού Προξενείου στα Σεπτεμβριανά του 1955 στην Κωνσταντινούπολη και επικρίνοντας σήμερα την ανάμειξή του σε θέματα οικονομικά της χώρα μας με την προσπάθεια να ηγηθεί στο εγχείρημα εδραίωσης στη Θράκη, Ειδικής Οικονομικής Ζώνης, ο Θεοφάνης Μαλκίδης υπογράφει το πρώτο βιβλίο για την προξενική αρχή με έδρα την Κομοτηνή. «Διπλωματικές και πολιτικές συνιστώσες της δραστηριότητας του γενικού προξενείου της Τουρκίας στην Κομοτηνή» είναι το πρώτο βιβλίο που αφορά στο προξενείο της Τουρκίας στην πόλη μας, το οποίο γράφτηκε για συγκεκριμένους λόγους για τους οποίους μίλησε στο «ΧΡΟΝΟ» ο κ. Μαλκίδης.

«Το πρώτο ζήτημα είναι το γεγονός ότι παρότι αναφερόμαστε σε μία προξενική αρχή, εντούτοις υπάρχουν προβλήματα που όπως ξέρετε και εσχάτως αναδείχθηκαν μέσα στο Κοινοβούλιο και μας προβληματίζουν. Θυμίζω την πρώτη ερώτηση των 12 βουλευτών και ακολούθησε ακόμα μία από 32 βουλευτές, οι οποίοι ζητούσαν απαντήσεις σε ορισμένα πράγματα όχι μόνο για την ενημέρωσή τους, αλλά και για τις κινήσεις που έχουν γίνει από το αρμόδιο υπουργείο. Έχουν γίνει κατά καιρούς ανάλογες ερωτήσεις, αλλά φαίνεται ότι πλέον το ζήτημα έχει ωριμάσει και υπάρχουν ενέργειες που υπερβαίνουν τα οριζόμενα από τις διπλωματικές και προξενικές συνθήκες, αλλά και γενικότερα τις διεθνείς συνθήκες. Ήρθε καιρός να συζητήσουμε για το ρόλο των προξενικών αρχών και κατά πόσο ορισμένες ενέργειες εμπίπτουν στις διεθνείς συμβάσεις αλλά και στην πολιτική ηθική».

Εθνικιστική η πολιτική του προξενείου

Η πολιτική που ακολουθεί, για πολλές δεκαετίες, η Τουρκία για τη Θράκη, μέσω του Γενικού της προξενείου στην Κομοτηνή, είναι ξεκάθαρα εθνικιστική. Η λειτουργία της Τουρκικής προξενικής αποστολής και ο προκλητικός τρόπος επέμβασής της σε οποιοδήποτε θέμα, πέρα του δεδομένου ότι αμφισβητεί την Ελληνική εθνική κυριαρχία, επιδρά καταλυτικά και στη στάση των μουσουλμανικών μειονοτήτων. Το Τουρκικό Προξενείο αποτελεί ένα μηχανισμό που παρεμβαίνει σε κάθε πτυχή της πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής, θρησκευτικής, ζωής στη Θράκη, και διαμορφώνει ένα διχαστικό περιβάλλον στην περιοχή. Το βιβλίο αναλύει ποιες είναι βάσει του Διεθνούς Δικαίου και των κανόνων της Διπλωματίας, οι αρμοδιότητες και οι υποχρεώσεις και του Γενικού Προξενείου της Τουρκίας στην Κομοτηνή, αλλά και τους πλήρεις και ποικίλους λόγους για τους οποίους θα έπρεπε από καιρό να έχει επαναπροσδιοριστεί η θέση του, εξαιτίας της σταθερά από το 1923 και εξής, εξωθεσμικής και υπονομευτικής του δράσης για την ελληνική εθνική κυριαρχία.

Μιλώντας στο «ΧΡΟΝΟ» ο συγγραφέας έκανε μία αναδρομή στο παρελθόν αναφερόμενος στο ρόλο του προξενείου στα Σεπτεμβριανά του 1955, τονίζοντας πως «ο εκρηκτικός μηχανισμός που χρησιμοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη κινήθηκε μέσα από το προξενικό αυτοκίνητο της Κομοτηνής και στη συνέχεια ο δράστης διέφυγε με διπλωματικό αυτοκίνητο στην Τουρκία». 90 χρόνια εδρεύει στην Κομοτηνή το Τουρκικό Προξενείο αρχικά ως προξενικό γραφείο και στη συνέχεια ως γενικό προξενείο και εν έτη 2012 έχει επικεντρώσει τις ενέργειες του όχι μόνο στην πολιτική αλλά και στην οικονομία, επιχειρώντας μία άνευ προηγουμένου ανάμειξη στα εσωτερικά της χώρας μας. Ειδικότερα ο κ. Μαλκίδης αναφέρθηκε στη δημιουργία των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών στη Θράκη και στην προσπάθεια του προξενείου να έχει λόγο σε αυτήν.

Με αφορμή μάλιστα στην επίσκεψη τον περασμένο Ιανουάριο επιχειρηματικών φορέων της Θράκης στην Ειδική Οικονομική Ζώνη στο Τσόρλου της Τουρκίας στην οποία ηγήθηκε ο προηγούμενος Τούρκος πρόξενος Μουσταφά Σαρνίτς, ο κ. Μαλκίδης είπε πως «αυτή είναι μία στάση που πρέπει να μας παραξενέψει αλλά και να μας ενοχλήσει γιατί οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες όπου και αν λειτούργησαν όχι μόνο δε προασπίζουν τα εργασιακά δικαιώματα, αλλά πολλές φορές λειτουργούν με έναν περίεργο τρόπο αναφορικά με την εθνική κυριαρχία».

Καταλήγοντας ο συγγραφέας είπε με νόημα ότι υπάρχουν εκείνοι οι μηχανισμοί στο κράτος για να διασφαλίσει ότι το Τουρκικό Προξενείο λειτουργεί στο νόμιμο πλαίσιο όπως αυτό ορίζεται από τις συμβάσεις της Βιέννης 1961 και 1963 για τις διπλωματικές και προξενικές σχέσεις, θυμίζοντας τη στάση της Γερμανίας που ζήτησε την ανάκληση Τούρκου διπλωμάτη στο Ντίσελντορφ γιατί λειτουργούσε διχαστικά.

Δήμος Μπακιρτζάκης

malkidis

Διαβάστε περισσότερα...

Θράκη και Τουρκία

Του Φάνη Μαλκίδη

Είναι γεγονός ότι μέχρι σήμερα η τουρκική πρακτική για την ελληνική Θράκη έχει περάσει κάθε διπλωματική οδό και κινείται σε παρακρατικές και τρομοκρατικές λεωφόρους. Η «Εργκενεγκόν» και οι μέχρι τώρα αποκαλύψεις για τη δραστηριότητά της έδωσαν την ευκαιρία σε όσους είχαν αυταπάτες και ψευδαισθήσεις για τον τουρκικό ρόλο στη Θράκη να κατανοήσουν και στην πράξη ότι οι δομές του τουρκικού μηχανισμού, κράτος, στρατός, παρακράτος, λειτουργούν σε πλήρη αρμονία και καθολική συνεργασία έχοντας σαν στόχους όχι μόνο μέσα στην τουρκική επικράτεια (στόχος δολοφονίας ο Οικουμενικός Πατριάρχης), αλλά και εκτός.

Η οργάνωση στην πραγματικότητα είναι το alter ego της στρατογραφειοκρατίας. Η οργάνωση η οποία έκανε την βρώμικη δουλειά, από δολοφονίες και βομβιστικές ενέργειες, μέχρι τις προβοκατόρικες υποθέσεις

Μάλιστα η Θράκη δεν αποτελεί έναν περιφερειακό στρατηγικό στόχο για το κράτος-παρακράτος- τρομοκράτη, αλλά κεντρική επιλογή με διακριτές και ουσιαστικές στοχεύσεις. Εναντίον προσώπων και κινήσεων που παλεύουν για την ανάδειξη του τουρκικού επεκτατισμού στη Θράκη.

Παράλληλα θεσμοί που απολαμβάνουν τη στήριξη αυτού του τριγώνου τρομοκρατικών δραστηριοτήτων όπως σύνδεσμοι, σύλλογοι και περιοδικά αλληλεγγύης προς τους «Τούρκους της Δυτικής Θράκης», αποτελούν κέντρα μυστικών υπηρεσιών, παράνομων και έκνομων πράξεων που αμφισβητούν και υποσκάπτουν την ακεραιότητα της Ελλάδας.

Για παράδειγμα, το περιοδικό «Γενί Μπατί Τράκια» είναι ο μηχανισμός μέσω του οποίου το βαθύ κράτος ασχολείται με την Θράκη.

Επίσης στον κατάλογο των συλληφθέντων για την υπόθεση της Εργκενεγκόν, είναι και ο πρόεδρος του Εμπορικού Επιμελητηρίου της Άγκυρας Σινάν Αϊγκιούν, μέσω του οποίου πραγματοποιούνταν χρηματοδοτήσεις ψυχολογικών επιχειρήσεων στον χώρο της μειονότητας στη Θράκη.

Ο εν λόγω επιχειρηματίας ήταν χρηματοδότης του Σαδίκ στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και την τελευταία φορά που επισκέφθηκε την Θράκη με ιδιωτικό αεροσκάφος δήλωσε με νόημα ότι την επόμενη φορά θα έλθει με πολλά αεροσκάφη…

Ο Σινάν Αιγκιούν δεξιά απο τον ψευδομουφτή Κομοτηνής Iμπραήμ Σερήφ.

Και αυτές οι διαπιστώσεις αποτελούν την αρχή μόνο ενός μεγάλου παγόβουνου που το λιώσιμό του θα αποκαλύψει και άλλες πράξεις που αναιρούν τις διακηρύξεις για ειρηνική συμβίωση και προετοιμάζουν ένταση και διαρκή κρίση.

Αυτά μπορούν να συνδυαστούν και με το γεγονός ότι με κάθε τρόπο οι τουρκικοί μηχανισμοί προωθούν τη προσφυγή σε ευρωπαϊκή και διεθνή φόρα προκειμένου να υπάρξουν αποφάσεις δικαστηρίων που θα πιέσουν πολιτικά την Ελλάδα να προβεί σε περαιτέρω υποχωρήσεις στη Θράκη.

Η Τουρκία προσπαθεί εδώ και χρόνια να αμφισβητήσει την ύπαρξη και άλλων συνιστωσών μέσα στους κόλπους των μουσουλμάνων, τόσο θρησκευτικά όσο και εθνοτικά. Για αυτήν υπάρχουν μόνο σουνίτες και μόνο Τούρκοι. Μάλιστα με ενέργειές της προσπαθεί να επιβάλλει αυτήν την ρατσιστική πραγματικότητα. Οι επισκέψεις σε χώρους των σιιτών- μπεκτασίδων από τους Τούρκους επισήμους, η αλλοίωση του χαρακτήρα των πομακικών πανηγυριών, η πίεση προς τους Τσιγγάνους και οι διαρκείς υπομνήσεις για «τουρκική μειονότητα» κινούνται προς αυτήν την κατεύθυνση. Ταυτόχρονα η τουρκική πολιτική προσπαθεί να υπονομεύσει κάθε προσπάθεια διαφορετικότητας μέσα στους μουσουλμάνους, τρομοκρατώντας με κάθε τρόπο τις προσπάθειες των Πομάκων και των Τσιγγάνων για ανάκτηση της ταυτότητάς τους και απεμπλοκής από τους τουρκικούς μηχανισμούς. Μάλιστα σε κάθε ευκαιρία γίνεται αναφορά από καθεστωτικούς παράγοντες από την Τουρκία, από τους ψευδομουφτήδες, στη μία και ενιαία μειονότητα, δηλαδή την «τουρκική» και στον αγώνα που πρέπει να συνεχιστεί ώστε «να γίνει η δυτική Θράκη τουρκική!»

Η συνεχής υπονόμευση και αμφισβήτηση με κάθε μέσο της ελληνικής κυριαρχίας στην ελληνική Θράκη είναι πραγματικότητα. Η Άγκυρα ανήγαγε τη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη σε μείζον θέμα «διαπραγματεύσεων» με την Αθήνα. Η ενέργεια μάλιστα της Τουρκίας να συγκαλέσει «ειδική συνεδρίαση» της τουρκικής εθνοσυνέλευσης για το θέμα της μειονότητας και οι σχετικές ανακοινώσεις του Γκιουλ επισημοποιούν πλέον από πλευράς Τουρκίας ότι «μείζον θέμα» της διαπραγμάτευσης θα αποτελεί πλέον η μειονότητα στη Θράκη.
Η κατάσταση στη Θράκη δεν αποτελεί ούτε κυνήγι μαγισσών, ούτε φαντασμάτων. Είναι μία πραγματικότητα την οποία όσοι την αντιληφθούν μπορούν να κατανοήσουν ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος, που δεν είναι άλλο από τη δράση του τουρκικού κράτους, το οποίο επισήμως απέκτησε και δομή παρακράτους.

http://www.agonas.gr/

Διαβάστε περισσότερα...

Συνέντευξη Φάνη Μαλκίδη : Θράκη, Τουρκία και Μικρασιατικός Ελληνισμός

«Η εφαρμογή μιας ελληνικής πολιτικής για τη Θράκη, δεν πρέπει να εξαρτάται από μια ξένη δύναμη η οποία αμφισβητεί την εθνική κυριαρχία»

«Ανάγκη δημιουργίας ενός μουσείου για τους πρόσφυγες που ήρθαν στην Ελλάδα το 1922»

Συνέντευξη στο Θανάση Πολυμένη. Εφημερίδα «Πρωινός Τύπος Δράμας» 17 Ιουνίου 2010.

Για την ανάγκη να δημιουργηθεί επιτέλους ένα μουσείο των προσφύγων που ήρθαν στην Ελλάδα το 1922, την πολιτική της Ελλάδας και της Τουρκίας στη Θράκη και την απουσία της Ελλαδικής πολιτείας από την παγκόσμια αναγνώριση της γενοκτονίας των, μιλάει στον «Πρωινό Τύπο» ο κ. Φάνης Μαλκίδης.

O Φάνης Μαλκίδης γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη από γονείς πρόσφυγες από την Αδριανούπολη της ανατολικής Θράκης. Είναι διδάκτωρ κοινωνικών επιστημών και είναι μέλος της Διεθνούς Ένωσης για τη Μελέτη των Γενοκτονιών, η οποία το 2007 αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων. Έχει τιμηθεί από το Συμβούλιο Τύπου των Εθνικών Κοινοτήτων του Καναδά γι9α τη συνεισφορά του στην προαγωγή του πολιτισμού και την αλληλοκατανόηση μεταξύ των εθνικών κοινοτήτων του Καναδά.


ΘΠ:. κ. Μαλκίδη. Σε πρόσφατη ομιλία σας με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Μουσείων που οργάνωσε το Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο της Νέας Ορεστιάδας, αναφερθήκατε στην ανάγκη δημιουργίας «ζωντανών μουσείων» για τον προσφυγικό ελληνισμό. Πώς ακριβώς θα μπορούσαν να δημιουργηθούν σήμερα τέτοια μουσεία και ποια είναι η προσφορά της Πολιτείας σ’ αυτό το ζήτημα;

Φ.Μ: Είναι γεγονός ότι δεν υπάρχει μουσείο των προσφύγων που ήρθαν στην Ελλάδα το 1922. Ουσιαστικά δεν υπάρχει ένα μουσείο για ένα μέρος του ελληνικού λαού, το οποίο έζησε για χιλιάδες χρόνια στη Μικρά Ασία, στην Καππαδοκία, στον Πόντο, στην ενιαία Θράκη, ένας πληθυσμός ο οποίος έχει σημαντική προσφορά στον ελληνικό και παγκόσμιο πολιτισμό. Μία προσφορά η οποία διακόπηκε βίαια με τη Γενοκτονία, η οποία στοίχισε τη ζωή σε 1.000.000 Έλληνες, από τους 2.600.000 που ζούσαν στο οθωμανικό κράτος το 1914, και εξαφάνισε τα τεκμήρια της ελληνικής παρουσίας. Με εξαιρέσεις τις φιλότιμες προσπάθειες προσφυγικών σωματείων και άλλων φορέων – αναφέρω ενδεικτικά την Ένωση Σμυρναίων, το Κέντρο Θρακικών Μελετών, την Επιτροπή Ποντιακών Μελετών, το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών, το Κέντρο Σπουδής του Μικρασιατικού Ελληνισμού του Δήμου Νέας Ιωνίας Αττικής- τα οποία διέσωσαν ένα μεγάλο μέρος του Ελληνισμού, η ελλαδική πολιτεία δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον για τη συγκρότηση μουσείων για τον Ελληνισμό της καθ΄ ημάς Ανατολής.
Στην απουσία και στην ολιγωρία αυτή φαίνεται ότι θα απαντήσουν οι πρόσφυγες, ήδη το κάνουν από τη Νέα Ορεστιάδα μέχρι την Κρήτη και από την Ευρώπη μέχρι την Αυστραλία και τις ΗΠΑ. Το ζωντανό μουσείο είναι πραγματικότητα σε πολλές περιοχές της Ελλάδας και του εξωτερικού, είναι η τέταρτη γενιά προσφύγων, είναι η μεγάλη ανάγκη για να βρει ο Έλληνας την ταυτότητά του.

Θ.Π:Τον τελευταίο καιρό βλέπουμε να αναπτύσσεται μια περίεργη κινητικότητα στη Θράκη. Έχουμε το περιστατικό της δασκάλας κας Χαράς Νικοπούλου στο Μεγάλο Δέρειο, έχουμε τα ζητήματα του τουρκικού Προξενείου και άλλα πολλά, που καθημερινά συνθέτουν ένα σκηνικό. Φαινομενικά, όλα μοιάζουν γνωστά και καθημερινά! Στο σύνολό τους όμως, κάτι αλλάζει στη Θράκη, όσον αφορά τη στάση της Τουρκίας. Πώς βλέπετε την εξέλιξη σ’ αυτή την περίεργη κατάσταση;

Φ.Μ:Όπως είχε πει ο παλιός πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Μιτεράν «αποτελεσματική πολιτική είναι η τέχνη της διαχείρισης των συμβόλων».
Η δημοσιοποίηση της επίσκεψης της τουρκικής αντιπροσωπείας δεν έπιασε απροετοίμαστη τη Θράκη και τους κατοίκους της, απλώς εξέπληξε με τη σημειολογία της. Για τους Θρακιώτες, η 14η Μαΐου είναι η ημέρα απελευθέρωσής τους το 1920, μετά από 600 (!) χρόνια. Η ημέρα αυτή επιλέχθηκε να επισκεφθεί την Ελλάδα ο πρωθυπουργός της Τουρκίας και μάλιστα είχε προετοιμασθεί και η επίσκεψή του και στη Θράκη. Αυτή αναβλήθηκε, σύμφωνα με τις δηλώσεις του ίδιου του Ερντογάν, ως «χειρονομία καλής θέλησης» έναντι της Ελλάδας, λόγω της οικονομικής συγκυρίας και «για να μην παρεξηγηθεί η επίσκεψη».
Είναι γνωστό ότι έναν από τους κύριους μοχλούς πίεσης της τουρκικής πολιτικής προς την Ελλάδα, αποτελεί η Θράκη. Με μέσο το Τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής, επιχειρείται αρχικώς η χειραγώγηση των μουσουλμανικών μειονοτήτων, εκπέμποντας μηνύματα «συμβολικής και ουσιαστικής συνδιοίκησης» στην Θράκη.
Παράλληλα εκτός από την προφανή εξωτερική απειλή και την αμφισβήτηση της κυριαρχίας της Ελλάδας στη Θράκη, υπάρχει και μία εσωτερική πτυχή αφού η κοινωνική και πολιτική συγκρότηση στην περιοχή, έχει μεγάλη Τουρκική δραστηριότητα:

Α) οικονομική, ήδη έχει δοθεί στη δημοσιότητα η πρόθεση τουρκικών εταιρειών να αγοράσουν τα κουφάρια των βιομηχανιών στην Θράκη,
Β) πολιτική με την διαχείριση της μειονοτικής ψήφου και
Γ) κοινωνική- θρησκευτική, με την εκλογή των μουφτήδων και του μη διορισμού των ιμάμηδων από το ελληνικό κράτος, διαιωνίζοντας την εξάρτηση των θρησκευτικών λειτουργών από την Τουρκία.

Θ.Π:Ζήτημα Πομάκων. Οι ίδιοι οι Πομάκοι, επιμένουν να δηλώνουν ότι δεν είναι Τούρκοι μουσουλμάνοι, αλλά Έλληνες μουσουλμάνοι πολίτες. Διαμαρτύρονται προς το ελληνικό υπουργείο Παιδείας, ότι αναγκάζονται να διδάσκονται την τουρκική γλώσσα σε μειονοτικά σχολεία και όχι την ελληνική, όπως οι ίδιοι επιθυμούν. Από την άλλη πλευρά, η ελληνική Πολιτεία μοιάζει να κωφεύει στα αιτήματά τους. Σπρώχνει η Ελλάδα τους Πομάκους προς την Τουρκία ώστε αυτοί να τουρκοποιηθούν πλήρους; Προσφέρει η Ελλάδα στην Τουρκία μια μειονότητα για κάποιο λόγο; Τι ακριβώς συμβαίνει μ’ αυτό το ζήτημα;

Φ.Μ:Το σχέδιο που έχει σαν στόχο έχει την ομαδοποίηση της μειονότητας με βάση τη θρησκεία και η πολιτική της τουρκοποίησης των μουσουλμάνων πρέπει να σταματήσει.
Όπως πρέπει να λυθεί και το ζήτημα των σχολείων όπου διδάσκεται μόνο η τουρκική γλώσσα, καταπιέζοντας και εξαφανίζοντας τις άλλες μειονοτικές γλώσσες, την πομακική και τη Ρωμανί.
Το ζητούμενο για τη Θράκη σήμερα σε σχέση με την Τουρκία, είναι η απαλλαγή από τον εναγκαλισμό από ένα κράτος με φασιστικά- ρατσιστικά χαρακτηριστικά, ο εκδημοκρατισμός της κοινωνίας των μουσουλμανικών μειονοτήτων της Θράκης. Να αποκτήσει δηλαδή η μειονοτική κοινωνία πολυφωνία, αυτόνομη έκφραση, ταυτότητα και αυτοπροσδιορισμό, όπου έχει καταπιεσθεί και συμπιεσθεί (Πομάκοι-Ρωμά).
Η κατάρρευση των δομών του τουρκικού κράτους στη Θράκη, δομές που θυμίζουν Εργκενεγκόν, δηλαδή κράτος- παρακράτος, αποτελεί βήμα ενίσχυσης της εθνικής κυριαρχίας, παράδειγμα απελευθέρωσης και εκσυγχρονισμού των μουσουλμάνων, αποκόπτοντάς τους από τους εθνικιστές κεμαλικούς Τούρκους.
Η τουρκική πολιτική όπως αυτή εμφανίστηκε με την πρόσφατη επίσκεψη του Ερντογάν δεν πρέπει να συνεχιστεί άλλο για τη Θράκη. Η εφαρμογή μίας ελληνικής πολιτικής για την περιοχή, την πλειονότητα και τη μειονότητα, δεν πρέπει να εξαρτάται από μία ξένη δύναμη που εδώ και δεκάδες χρόνια αμφισβητεί την εθνική κυριαρχία. Για να πάνε μπροστά οι διμερείς σχέσεις οφείλουν να κοιτούν και πίσω, δηλαδή την ιστορία. Αυτή είναι η βασική θέση όλων των θεωριών των Διεθνών Σχέσεων.

Θ.Π:Από το 1908 έως και το 1923 οι ομαδικές σφαγές και εκτοπίσεις των Ελλήνων από τους Τούρκους, είχαν ως στόχο να αφανίσουν τον Ελληνισμό και να προωθήσουν το όραμα του Παντουρκισμού. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι σήμερα η Τουρκία, μέσω της επεκτατικής της πολιτικής έναντι της Ελλάδας, συνεχίζει να προωθεί το όραμα του Παντουρκισμού ή μήπως έχουν αλλάξει τα συμφέροντά της; Την ενδιαφέρει δηλαδή μόνο η οικονομική εκμετάλλευση του Αιγαίου ή μήπως ενδιαφέρεται και για κάτι περισσότερο από αυτό;
Φ.Μ:Η Τουρκία και οι μηχανισμοί της σε όλον τον κόσμο εφευρίσκουν διάφορα σενάρια προκειμένου να δικαιολογήσουν τις μαζικές εκτοπίσεις και τελικώς τις μαζικές δολοφονίες ενάντια στους Έλληνες. Προσπαθούν να δικαιολογήσουν τους Νεότουρκους, τους διδάξαντες το ρατσισμό και εθνικισμό στους Γερμανούς Ναζί, καθώς και τους Κεμαλικούς.
Στο εξωτερικό, η Τουρκία αφιερώνει ένα διαρκώς αυξανόμενο προϋπολογισμό σε προγράμματα που αποσκοπούν να δώσουν μια άσπιλη εικόνα για το παρελθόν της και να της εξασφαλίσουν καλές σχέσεις. Επίσης απειλεί για την οργάνωση εκδηλώσεων για τη Γενοκτονία και στοχοποιεί όσους ασχολούνται με την ανάδειξή της, παρεμβαίνοντας σε ξένες κυβερνήσεις για να αποτραπεί η είσοδος και η δραστηριότητα σε ακαδημαϊκούς και πολιτικούς που ασχολούνται με τη Γενοκτονία.
Στο εσωτερικό η Τουρκία προσπαθεί να συσπειρώσει το εθνικό συναίσθημα γύρω από γεγονότα, όπως τα μνημόσυνα των θυμάτων της Τουρκίας κατά την περίοδο 1915-1918, ή ημέρες μνήμης και τιμής ορισμένων υπευθύνων της γενοκτονίας (μεταξύ των οποίων οι Μουσταφά Κεμάλ, και οι ηγέτες των Νεότουρκων, ο Ταλάτ, ο Ενβέρ, Τζεμάλ, ή ο Τοπάλ Οσμάν), καθώς και με τη δημιουργία «ινστιτούτων» και άλλων «κέντρων τουρκικών μελετών».
Τίθεται το ερώτημα γιατί οι Νεότουρκοι και οι Κεμαλικοί συνειδητά επεδίωξαν την εξόντωση των Ελλήνων; Ο κυριότερος λόγος ήταν χωρίς αμφιβολία τα εθνικιστικά αισθήματα, που ενισχύθηκαν μετά το 1908 και οπωσδήποτε μετά την επικράτηση του Μουσταφά Κεμάλ, ενώ δεν πρέπει να παραβλεφθούν οι ρατσιστικές θεωρίες που αναπτύχθηκαν από τα δύο αυτά εθνικιστικά κινήματα.
Όλες οι διαδοχικές κυβερνήσεις της Τουρκίας, αρνήθηκαν τη σχετική με τη γενοκτονία κατηγορία και δεν έπαψαν να αναπτύσσουν συντονισμένες προσπάθειες για να εμποδίσει κάθε αναγνώριση της γενοκτονίας, και κάθε έρευνα πάνω στα περιστατικά της γενοκτονίας.
Η αλήθεια όμως, η πραγματικότητα δεν μπορεί να εμποδιστεί. Αυτό γίνεται αντιληπτό και στην ίδια την Τουρκία όπου έχει ξεκινήσει μία μεγάλη προσπάθεια ανάδειξης των γενοκτονιών και των διώξεων που έχουν υποστεί οι μη μουσουλμανικές μειονότητες. Η Τουρκία δεν μπορεί να συνεχίσει αρνούμενη την ευθύνη της για τη γενοκτονία των Ελλήνων για αυτό στρέφει την δραστηριότητα στο Αιγαίο, στην Κύπρο, στη Θράκη. Εκεί έχει το προνόμιο της δράσης. Στο ζήτημα της Γενοκτονίας όμως έχει την αντίδραση για αυτό και η ανασφάλειά της. Για αυτό και η βία που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, από τη δολοφονία του καθολικού ιερέα Αντρέα Σαντόρο στην Τραπεζούντα μέχρι τη δολοφονία του Αρμένιου δημοσιογράφου Χραντ Ντίνκ, και του καθολικού επισκόπου στον Εύξεινο Πόντο Λουίτζι Καντονέζε.

Θ.π: Ποια είναι η σημερινή κατάσταση σχετικά με τη γενοκτονία; Τι προοπτικές υπάρχουν σχετικά με την αναγνώρισή της;
Φ.Μ: Οι επιλογές της Ελλάδας μετά την Γενοκτονία – σύμφωνο ελληνοτουρκικής φιλίας, πρόταση από τον Ελ. Βενιζέλο για απονομή βραβείου Νόμπελ ειρήνης στον Κεμάλ (!), αποσιώπηση της ιστορίας – ώθησε τη δεύτερη και την τρίτη γενιά προσφύγων σε δυναμική προσέγγιση της κατάστασης. Οι παλιοί πρόσφυγες συνάντησαν τις νέες γενιές, οι οποίες αναζήτησαν μία νέα σχέση με την ιστορία και την παράδοση, περνώντας σε νέες οδούς αναζήτησης της ταυτότητας. Και εν μέρει το έχουν πετύχει αν αναλογιστούμε το πρόσφατο παρελθόν της λήθης και το συγκρίνουμε με το παρόν της ενεργοποίησης και του μέλλοντος της δημιουργικής και της παραγωγικής μνήμης και ειδικότερα με τη διεθνή ανάδειξη του ζητήματος.
Μέχρι σήμερα την γενοκτονία των Ελλήνων έχει αναγνωρίσει, το Σουηδικό Κοινοβούλιο, η Βουλή των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας, πολιτείες, δήμοι και άλλοι φορείς των ΗΠΑ και η βουλή της Νότιας Αυστραλίας.
Την υπόθεση έχει απασχολήσει το Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο του ΟΗΕ, και τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη μετά από παρεμβάσεις μη κυβερνητικών οργανώσεων.
Η γενοκτονία τέθηκε στην Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (5 Σεπτεμβρίου 2006), με την κατάθεση της έκθεσης του Ολλανδού ευρωβουλευτή Camiel Eurlings, ο οποίος ανέφερε τις παρατηρήσεις τους για την πρόοδο της Τουρκίας, στην πορεία για την Ευρωπαϊκή της ένταξη.
Επίσης το Δεκέμβριο του 2007, η Διεθνής Ένωση Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars –IAGS) αναγνώρισε με ψήφισμά της τη Γενοκτονία των Ασσυρίων και των Ελλήνων στο διάστημα 1914-1923, ψήφισμα στο οποίο κατέληξε μετά από ψηφοφορία μεταξύ των μελών της.
Παρά την απουσία της ελλαδικής πολιτείας, διαπιστώνεται ότι Έλληνες κυρίως της Διασποράς και Φιλέλληνες, έχουν αναδείξει το ζήτημα και έχουν πετύχει σημαντικά αποτελέσματα, εάν αναλογιστούμε, ότι είναι μόνοι.

Ωστόσο η προσπάθεια συνεχίζεται, έχει αποτελέσματα και το επόμενο διάστημα θα είμαστε σε θέση να δούμε ότι η δικαίωση των θυμάτων και των απογόνων τους, θα γίνει πράξη.
Ο ελληνικός λαός έχει δικαίωμα να απαιτεί με επιμονή την αναγνώριση των εγκλημάτων και αδικιών που διαπράχτηκαν σε βάρος του. Μάλιστα όσο μεγαλύτερη είναι η αδικία, όταν σχεδόν το 50% των Ελλήνων εξαφανίσθηκαν όσο περισσότερο χρόνο αποκρύφτηκαν τα γεγονότα, τόσο πιο έντονη είναι η επιθυμία για μια τέτοια αναγνώριση. Αναγνώριση η οποία είναι ένας ουσιαστικός τρόπος πάλης ενάντια στο έγκλημα της γενοκτονία, αναγνώριση που αποτελεί μία επιβεβαίωση του δικαιώματος ενός λαού να γίνει σεβαστή η ύπαρξή του σύμφωνα με το δίκαιο και την ιστορική αλήθεια.

http://geopolitics-gr.blogspot.com

Διαβάστε περισσότερα...

Ιπεκτσί και "ελληνοτουρκική φιλία"

του Θεοφάνη Μαλκίδη

Είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι σχεδιάζεται μια πολιτική, άλλοι την ονομάζουν εκσυγχρονιστική, άλλοι ρεαλιστική ή της τεχνοκρατικής προσέγγισης και άλλοι πιο συγκεκριμένα μιλούν για αυτήν της Ελληνοτουρκικής φιλίας και προσέγγισης, που σε σύντομο χρονικό διάστημα θα θελήσουν οι οραματιστές της να υλοποιηθεί στα εθνικά μας ζητήματα.

Μπροστάρηδες σ’ αυτήν την πολιτική "ψυχραιμίας, σύνεσης και φιλίας" που έχει πάρει το χαρακτήρα μονόδρομου στην εξωτερική πολιτική, είναι η Επιτροπή του βραβείου Ιπεκτσί. Μια επιτροπή που απονέμει βραβεία και στις δύο πλευρές του Αιγαίου, για την προώθηση της φιλίας μεταξύ των δύο λαών τιμώντας τη μνήμη του Αμπντί Ιπεκτσί που προώθησε, κατά αυτήν, την ειρήνη και την προσέγγιση.
Ο Αμπντί Ιπεκτσί ήταν αρχισυντάκτης της Miliyet και θεωρείται το alter ego του πρωθυπουργού της εισβολής Μπουλέντ Ετσεβίτ.

Ο Ιπεκτσί ήταν donme, δηλαδή Θεσσαλονικιός εβραϊκής καταγωγής, και η οικογένειά του έχει μεγάλη συμβολή στον τεκτονισμό και στην πολιτική στο Οθωμανικό και στο κεμαλικό κράτος. Ο Ιπεκτσί, σύμφωνα με τις απόψεις συναδέλφων του, ήταν ένας κατά δήλωση, μετριοπαθής σοσιαλδημοκράτης, αλλά βαθύτατα εθνικιστής (Miliyeti), είχε δεσμούς με τις ένοπλες δυνάμεις γνωρίζοντας πρόσωπα και πράγματα και μπορεί να χαρακτηρισθεί σύμφωνα με τον Ν. Σαρρή, ως "ο κύριος εκπρόσωπος του πολιτικοστρατιωτικού κατεστημένου της Τουρκίας" |1|.

Δεν είναι τυχαίο που ήταν υποστηρικτής της χούντας που έγινε στις 12 Μαρτίου του 1971 και δήλωνε "ότι ο στρατός έκανε πραξικόπημα για να ενισχύσει τη δημοκρατία"! Οι στενές του σχέσεις με το στρατογραφειοκρατικό, τρομοκρατικό κατεστημένο του κεμαλικού κράτους, τον ώθησαν αργότερα να επεξεργαστεί από πολύ κοντά την εισβολή στην Κύπρο, ωθώντας τον Ετσεβίτ να πάρει τελικά την "αναγκαία" πολιτική απόφαση για την "ειρηνιστική" επιχείρηση. Οι σχέσεις αυτές θα επισημοποιηθούν λίγο καιρό μετά, όταν το 1975 παρέστη ως απεσταλμένος της τουρκικής κυβέρνησης με την ιδιότητα του διπλωμάτη σε συζήτηση για το Κυπριακό |2|.

Για να οδηγήσει τον Ετσεβίτ, τον πρωθυπουργό του Αττίλα, στα ανώτατα πολιτικά κλιμάκια της Τουρκίας, ο Ιπεκτσί είχε "τραβήξει πάρα πολλά επί 10 χρόνια", όπως είχε εκμυστηρευτεί στον Τούρκο δημοσιογράφο Τζουνέιτ Αρτζαγιουρέκ σ’ ένα ταξίδι τους στην Αμερική, ενώ οι απόψεις του για το Αιγαίο και την Κύπρο είναι οι γνωστές επίσημες τουρκικές, δηλαδή συγκυριαρχία, διχοτόμηση, συνεκμετάλλευση για το αρχιπέλαγος και αποδοχή των τετελεσμένων για τη μεγαλόνησο.

Για το Αιγαίο έγραφε σε άρθρο του στις 21 Αυγούστου του 1976:

"...Η Τουρκία υπέγραψε το 1958 συμφωνία με την οποία αποδεχόταν την ύπαρξη υφαλοκρηπίδας των νησιών ...Τελικά οι τουρκικές κυβερνήσεις ξύπνησαν όταν μια μέρα βρέθηκε πετρέλαιο στην Θάσο... Δεν χρειάζεται να μπούμε σε λεπτομέρειες για να δείξουμε ότι οι παραλείψεις των τουρκικών κυβερνήσεων δημιούργησαν μεγάλες αδικίες εις βάρος της Τουρκίας... Με μια ματιά στο χάρτη μπορεί κανείς να καταλάβει ότι η ηγεμονία των Ελλήνων στο Αιγαίο δεν στηρίζεται σε κανένα δίκαιο.
Αυτή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει, αυτό είναι δεδομένο. Το θέμα είναι αν αυτό θα γίνει με το καλό ή θα χρειαστεί βία. Αυτή είναι η ουσία του θέματος".

Γνωστός φίλος του Ιπεκτσί και συνεργάτης του στις περίφημες συζητήσεις στο Διεθνές Ινστιτούτο Τύπου της Ζυρίχης, που αποσκοπούσαν στην προσέγγιση μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων δημοσιογράφων για χαμήλωμα εκατέρωθεν των τόνων, κάτι που το έκαναν οι Έλληνες συνάδελφοι τους αλλά οι Τούρκοι δεν τηρούσαν με το πρόσχημα "δεν μπορούμε να ελέγξουμε τον τύπο στην Τουρκία", ήταν ο Γιαλμάν, ο αντιπρόεδρος της τρομοκρατικής οργάνωσης η "Κύπρος είναι Τουρκική", που ευθύνεται εν μέρει για τα Σεπτεμβριανά του 1955.

Για την Κύπρο, ο Ιπεκτσί υποστήριζε την εισβολή και ήταν αυτός που τελικά ώθησε τον Ετσεβίτ να προχωρήσει σ’ αυτήν, μια και όπως λέει ο Τούρκος δημοσιογράφος Αρτζαγιουρέκ, στο βιβλίο του "Demokrasinin sonbahari 1977-78" (Φθινόπωρο της Δημοκρατίας): "ο Ιπεκτσί επηρέαζε τόσο τον Ετσεβίτ που συζητούσε όλα τα ζητήματα μαζί του και μάλιστα τον επηρέαζε στην τελική λήψη των αποφάσεων" |3|.

Η Miliyet, επίσημο όργανο του CHP (Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα), σύμφωνα με τον Dogus Aucioglou που γράφει γι’ αυτήν τη στενή σχέση της εφημερίδας και κόμματος, στο βιβλίο του "Επανάσταση και Δημοκρατία", ξεκίνησε εκστρατεία ενίσχυσης του τουρκικού στρατού αμέσως μετά την εισβολή (24 Ιουνίου 1974), μια εκστρατεία που την ενίσχυσε και η DISK, Ομοσπονδία Εργατικών Επαναστατικών Συνδικάτων με πρόεδρο τον Κεμάλ Τουλκλέρ που δολοφονήθηκε και αυτός λίγα χρόνια αργότερα, περικόπτοντας από κάθε Τούρκο εργάτη, ένα μεροκάματο.

Σε άρθρο του, στις 16 Ιουνίου του 1976, ο Ιπεκτσί εκθείαζε την εισβολή στην Κύπρο και την θεωρούσε νόμιμη, μάλιστα θεωρούσε ότι είχε αργήσει να πραγματοποιηθεί, ενώ για τα γεγονότα (έτσι ονόμαζε την εισβολή) στην Κύπρο έγραφε "πως έδειξαν ότι Τούρκοι και Έλληνες δεν μπορούν να ξαναζήσουν μαζί και το μέτρο που πρέπει να παρθεί για να αποφευχθούν όλοι οι κίνδυνοι πολέμου είναι η πραγματοποίηση μιας γεωγραφικής ομοσπονδίας στο νησί".

Ο Ιπεκτσί δεν παρέλειψε να γράψει και για την καταπίεση των "Τούρκων" της Θράκης με το άρθρο του "Soyadaslarinizi Bati Trayada tutmanin yolu bu olmanalidir". (Αυτός θα πρέπει να είναι ο δρόμος για να κρατήσουμε τους αδελφούς μας στη Δυτική Θράκη") στο περιοδικό Turk Dunyasi (Τουρκικός Κόσμος), Νο 4-14. Το άρθρο βρίσκεται σε ειδική σελίδα του τουρκικού υπουργείου εξωτερικών βιβλιογραφικής βάσης δεδομένων, που εκθέτει τις κεμαλικές θέσεις περί Θράκης, στο διεθνές δίκτυο Internet. Φυσικά το άρθρο, το οποίο για πρώτη φορά έρχεται στην επιφάνεια, έχει αποσιωπηθεί, καλύτερα έχει αποκρυφτεί από την επιτροπή του βραβείου Ιπεκτσί, όπως άλλωστε και όλα τα άλλα, μια και το προσωπείο είναι αυτό του "φιλέλληνα και του δημοκράτη".

Ο Ιπεκτσί δολοφονήθηκε την 1η Φεβρουαρίου του 1979 από τους φασίστες του Τουρκές, τους γνωστούς και από άλλες πρόσφατες και τρομοκρατικές επιθέσεις, "γκρίζους λύκους" και πιο πιθανός δράστης φέρεται ο Αλί Αγτσά, αυτός που αποπειράθηκε να σκοτώσει και τον Πάπα. Οι "γκρίζοι λύκοι" είχαν την υποστήριξη του Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ (είχε πει στον Ιπεκτσί λίγο πριν τη δολοφονία του, πως "αν υποστήριζες εμάς όσο έκανες με τον Ετσεβίτ τότε θα είχαμε λύσει πολλά προβλήματα της χώρας") και του Στρατού και είχαν ανοιχτό πόλεμο με το κατ’ όνομα αριστερό κόμμα του Ετσεβίτ, που τασσόταν υπέρ του κοινοβουλευτικού φασισμού |4|, όπως και με Κούρδους και Τούρκους αντικαθεστωτικούς, με αποτέλεσμα, από το 1977 έως το 1980, να σκοτωθούν 3.972 άτομα και να τραυματιστούν 16.940.

Ο Ουγουν Μουμτζού, που δολοφονήθηκε πριν τρία περίπου χρόνια και αυτός, από τις ίδιες τρομοκρατικές ομάδες, σ’ ένα βιβλίο που είχε γράψει και ανέλυε τα γεγονότα, υποστηρίζει ότι ο Ιπεκτσί δολοφονήθηκε επειδή είχε αρχίσει μια σταυροφορία μέσω της Miliyet κατά των λαθρεμπόρων όπλων, "εμπόριο" που, μαζί με αυτό των ναρκωτικών, ανθεί στην Τουρκία και χρηματοδοτεί πολλές "δράσεις" πολιτικών στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, και παράλληλα υποστηρίζει πως ο Ιπεκτσί δολοφονήθηκε, γιατί ήταν τέκτων και εβραϊκής καταγωγής, κάτι που δεν το θέλουν οι "γνήσιοι" Τούρκοι που, ως ρατσιστές και φασίστες, θέλουν καθαρότητα θεωρώντας τον κάθε Εβραίο εχθρό σ’ αυτούς και το Ισλάμ.

Ήδη από το 1979, χρονιά δολοφονίας του Ιπεκτσί, η επίσημη κεμαλική πολιτική προώθησε μια "προσέγγιση" με την Ελλάδα, με ένα σχέδιο που από τη μια μεριά είχε καθαρά εδαφικές διεκδικήσεις, που είχαν ενταθεί με την αποχώρηση της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, θέτοντας ειδικά το Αιγαίο υπό διαπραγμάτευση, και από την άλλη διέδιδε ότι και οι δύο λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα μεταξύ τους προωθώντας τη "φιλία".

Σε όλη την προσπάθεια προώθησης αυτής της "φιλίας" πρωτοστατούσε ο Ιπεκτσί και πλέον ήταν τιμή για κάποιον να παίρνει βραβείο αφιερωμένο στη μνήμη του. Από το 1986 θα πάρει σάρκα και οστά το Βραβείο Ειρήνης και Φιλίας Αμπντί Ιπεκτσί, που απονέμεται σε άτομα και φορείς που προωθούν την ελληνοτουρκική φιλία βαδίζοντας στα χνάρια και στο δρόμο που χάραξε ο "οραματιστής" της, αρχισυντάκτης της Miliyet |5|.

Φέτος (1997)τα βραβεία Ιπεκτσί θα απονεμηθούν, μεταξύ των άλλων, στο πρώην πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη που έχει ήδη στο ενεργητικό του την πρόταση αποστρατικοποίησης της Θράκης, στα τέλη του 1991, μια πρόταση που είχε αποδεχτεί η Βουλγαρία γνωρίζοντας την κατάσταση της τότε και είχε απορρίψει η Τουρκία για τους δικούς της λόγους, και έχει προτείνει την συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και την προώθηση της ομοσπονδίας στην Κύπρο. Ακόμη, θα τιμηθεί με το βραβείο Ιπεκτσί ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου για τις προωθημένες απόψεις του στα θέματα Τουρκίας και για την δεδηλωμένη πρόθεση προσέγγισης και ρεαλισμού στις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών, όπως και γνωστή Κίνηση για την ειρήνη των δημοσιογράφων στο Αιγαίο.

Η ειρήνη είναι ένα αγαθό που όλοι το ζητούμε και πασχίζουμε να το αποκτήσουμε ή να το διατηρήσουμε. Ο ελληνικός και ο τουρκικός λαός θα πρέπει να βρουν δρόμο φιλίας, συνεργασίας και ειρήνης. Σ' αυτόν τον δρόμο όμως δεν θα χρειαστούν βοήθεια από επιτροπές και βραβεία που έχουν το όνομα ανθρώπων που είναι λερωμένοι από το αίμα του Κυπριακού Ελληνισμού και άνοιξαν το δρόμο αμφισβήτησης και διεκδίκησης του Αιγαίου και της Θράκης.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Νεοκλής Σαρρής, εφ. Χρόνος (Κομοτηνή) 24/11/1995

2. Αλή Καρδούχος, εφ. Πολιτικά (Μυτιλήνη) 17/3/1995

3. Αλή Καρδούχος, εφ. Πολιτικά (Μυτιλήνη) 24/3/1995

4. Αλή Καρδούχος, εφ. Πολιτικά (Μυτιλήνη) 17/3/1995

5. Φάνης Μαλκίδης, εφ. Ηχώ (Δράμα) 14/4/1995


Σημ Εν Κρυπτώ : Το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Άρδην το 1997 (τεύχος 7) και το επανέφερε στο προσκήνιο ο Ινφογνώμωνας στο ιστολόγιο του. Οι αποκαλύψεις για το ποιον του "συμβόλου" της ελληνοτουρκικής προσέγγισης και φιλίας , προφανώς χαλάσανε την προσεκτικά κατασκευασμένη εικόνα που πλασάρανε επι αρκετά χρόνια τα εκσυγχρονιστικά ΜΜΕ , με αποτέλεσμα ορισμένοι στρατευμένοι κονδυλοφόροι ως άλλοι Γκεμπελίσκοι να ξεκινήσουν μια μικρή προπαγανδιστική καμπάνια , ώστε να περισώσουν ότι μπορούν.

Βασικό επιχείρημα αυτής της προσπάθειας ήταν το γεγονός ότι ο Ιπεκτσί αποτελεί στόχο κακών εθνικιστών Ελλήνων (φυσικά) οι οποίοι του αποδίδουν το ποιήμα Kin (Το Μίσος) το οποίο εμφανίστηκε στις σελίδες της εφημερίδας Χουριέτ της μέρες της εισβολής. Θα θέλαμε να τους αφιερώσουμε το παραπάνω άρθρο , με πολύ αγάπη.

Διαβάστε περισσότερα...

«Βλέπουν» Μεγάλη Αλβανία μέχρι την... Πρέβεζα

«Αλβανικά εθνικά εδάφη» τα Ιωάννινα, η Ηγουμενίτσα, η Άρτα και η Πρέβεζα … «Αλβανοί» ο Μάρκος Μπότσαρης και ο Πύρρος Δήμας. Αυτά και άλλα πολλά … «ανέκδοτα» περιλαμβάνει η νέα έκδοση του Αλβανικού Εγκυκλοπαιδικού Λεξικού, που κυκλοφόρησε πρόσφατα η Ακαδημία Επιστημών των Τιράνων, με κρατική χρηματοδότηση.
Πρόκειται για τη «βελτιωμένη» επανέκδοση του Αλβανικού Εγκυκλοπαιδικού Λεξικού, που είχε κυκλοφορήσει το 1985 επι καθεστώτος του Ενβέρ Χότζα.

Στη νέα έκδοση, αφαιρέθηκαν τα «φιλοχοτζικά» λήμματα τα οποία αντικαταστάθηκαν με αναφορές που τονώνουν το αλβανικό εθνικό μεγαλείο, όπως η «απελευθέρωση» του Κοσσυφοπεδίου κλπ .
Στην εισαγωγή υπογραμμίζεται πως το συγκεκριμένο λεξικό είναι «εθνικού χαρακτήρα» και το περιεχόμενό του «αφορά το αλβανικό έθνος και την πατρίδα του».

«ΑΛΒΑΝΙΚΟ ΕΘΝΙΚΟ ΕΔΑΦΟΣ» Η Β.Δ ΕΛΛΑΔΑ
Για την Αλβανική Ακαδημία Επιστημών, τη πνευματική και επιστημονική «ελίτ» της χώρας ουσιαστικά, η περιοχή της Ηπείρου, θεωρείται «αλβανικό εθνικό έδαφος», το οποίο κατέλαβε στρατιωτικά η Ελλάδα το 1912 – 1913. «Τα Ιωάννινα μαζί με ένα μεγάλο κομμάτι της Τσαμουριάς και άλλα αλβανικά εδάφη εδόθησαν στην Ελλάδα από τις Μεγάλες Δυνάμεις η οποία τα κατέλαβε στρατιωτικά» γράφει συγκεκριμένα το Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό, που «βλέπει» Τσάμηδες σε Θεσπρωτία και Πρέβεζα. «Η Τσαμουριά είναι μεγάλη γεωγραφική και εθνολογική περιοχή στο νοτιότερο τμήμα των εδαφών που κατοικούνται από Αλβανούς» αναφέρει συγκεκριμένα, κάνοντας λόγο για «γενοκτονία» που υπέστησαν οι Τσάμηδες μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, από τις ελληνικές αρχές, που τους εκδίωξαν από την περιοχή.

«ΑΛΒΑΝΙΔΑ» ΚΑΙ Η ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ
Για την αλβανική «πνευματική» ελίτ, η μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου Ολυμπιάδα, ήταν … Αλβανίδα, αφού τα αρχαία ηπειρωτικά φύλα (Θεσπρωτοί, Χάονες, Μολοσσοί κ.α) χαρακτηρίζονται ιλλυρικής και όχι ελληνικής προέλευσης, όπως είναι γενικά αποδεκτό.
Ακόμη και ο Σουλιώτης Μάρκος Μπότσαρης, κορυφαία μορφή της ελληνικής επανάστασης του 1821, παρουσιάζεται ως … «Marko Boçari». Αλβανός μισθοφόρος, που απλά … πολέμησε στο πλευρό των Ελλήνων εξεγερμένων κατά των Τούρκων.
Ως «αλβανική» προσωπικότητα, υπάρχει καταχωρημένος και ο Χρυσός Ολυμπιονίκης Πύρρος Δήμας, χωρίς καμία απολύτως αναφορά στην ελληνική καταγωγή του.

«ΕΠΟΙΚΟΙ» ΟΙ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΕΣ
Οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου, στο νότιο τμήμα της χώρας, θεωρούνται «έποικοι» στην περιοχή, από τα χρόνια της τουρκοκρατίας, αφού σύμφωνα με τους συντάκτες του Εγκυκλοπαιδικού Λεξικού «βρέθηκαν εκεί για να … εργαστούν στα τσιφλίκια των μπέηδων».

«Ουσιαστικά δεν υπάρχει καμία αναφορά για τα πολιτιστικά, δημογραφικά και γεωγραφικά χαρακτηριστικά της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, καθώς και της συμβολής της στην αλβανική κοινωνία» λέει στο nenanews.eu ο κ.Κώστας Μπάρκας, πρώην βουλευτής της «Ομόνοιας» και πρόεδρος του ομογενειακού συλλόγου «Προωθώντας την ταυτότητα μας».

ΜΕ ΟΡΑΜΑ ΤΗ «ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΒΑΝΙΑ»
Η Αλβανική Ακαδημία Επιστημών, θεωρείται το πιο σημαντικό επιστημονικό ίδρυμα της Αλβανίας. Οι δράσεις της κινούνται με μοναδικό στόχο την προώθηση επίλυσης του «αλβανικού εθνικού ζητήματος», με ένωση όλων των Αλβανών στα Βαλκάνια.

Εκτός από το Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό, σημαντικότερο έργο της Ακαδημίας θεωρείται η έκδοση του βιβλίου : «Πλατφόρμα για την επίλυση του Αλβανικού Ζητήματος» το 2000 σε αλβανικά και αγγλικά.
«Το έργο χαρακτηρίζεται από έντονο αλυτρωτισμό, αφού υποστηρίζεται με φανατισμό η «ένωση όλων των Αλβανών σε ένα εθνικό κράτος». Συγκεκριμένα γίνεται λόγος για «το σύνολο του Κοσσυφοπεδίου, τα δυτικά Σκόπια με την πρωτεύουσα της χώρας», ενώ τα όρια του «ιστορικά εθνικού αλβανικού χώρου» απλώνονται πολύ πέρα από τις κατοικούμενες από Αλβανούς περιοχές της πρώην Γιουγκοσλαβίας, για να περιλάβουν την «μείζονα Τσαμουριά» μέχρι την Πρέβεζα, την Καστοριά και τη Φλώρινα» λέει στο nenanews.eu ο κ.Φάνης Μαλκίδης, διδάκτωρ κοινωνικών επιστημών στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.

ΔΥΟ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΔΥΟ ΣΤΑΘΜΑ
Πρόσφατα στα γειτονικά Σκόπια, απειλήθηκε νέα εμφύλια σύρραξη ανάμεσα σε Σλάβους και Αλβανούς της χώρας, λόγω της Εγκυκλοπαίδειας που εξέδωσε η εκεί Ακαδημία Επιστημών και Τεχνών, με «αμφιλεγόμενες» αναφορές στην αλβανική μειονότητα, που είχε ως αποτέλεσμα να υπάρξουν σοβαρές αντιδράσεις.
Τελικά η σκοπιανή Ακαδημία, αποφάσισε να προχωρήσει στην αναθεώρηση όλων των επίμαχων αναφορών, που από τους Αλβανούς, τόσο στα Σκόπα, όσο στη Πρίστινα και στα Τίρανα, θεωρήθηκαν ως «υποτιμητικές» για τους ίδιους.

«Είναι ειρωνικό από τη μία οι Αλβανοί να ζητούν από τους Σκοπιανούς να αφαιρεθούν από την Εγκυκλοπαίδεια τους τα όσα οι ίδιοι θεωρούν προσβλητικά για το έθνος τους και την Αλβανία και την ίδια στιγμή μέσω της δικής τους Ακαδημίας, να προχωρούν στην έκδοση ενός επίσημου Εγκυκλοπαιδικού Λεξικού, με αναφορές που προσβάλλουν την Ελλάδα και την ελληνική μειονότητα και σίγουρα δε συνάδουν με το καλό πνεύμα συνεργασίας και φιλίας ανάμεσα στις δύο χώρες»

,επεσήμανε από την πλευρά του στο nenanews.eu ο κ.Βασίλης Μπολάνος πρόεδρος της «Ομόνοιας» του κόμματος της ελληνικής εθνικής μειονότητας στην Αλβανία.
Αξίζει να σημειωθεί πως αν οι δύο πρώτοι τόμοι του επίμαχου Αλβανικού Εγκυκλοπαιδικού Λεξικού, τυπώθηκαν το 2008 στα Τίρανα, κυκλοφόρησαν μόλις πρόσφατα στα αλβανικά βιβλιοπωλεία. Οι υπόλοιποι τόμοι, αναμένεται να εκδοθούν, μέχρι το τέλος του 2010.

North Epirus News Agency
www.nenanews.eu

Διαβάστε περισσότερα...

Το τοπικό κοινοβούλιο της νότιας Αυστραλίας αναγνωρίζει την γενοκτονία

Πριν ακριβώς ένα χρόνο στην Αδελαίδα σε εκδήλωση που είχε διοργανώσει μία από τις παλαιότερες ποντιακές οργανώσεις του πλανήτη, η Ποντιακή Αδελφότητα νότιας Αυστραλίας (έτος ίδρυσης 1958), είχαν προταθεί δύο ζητήματα προς υλοποίηση. Το πρώτο ήταν να τεθεί στην πολιτική ατζέντα της Αυστραλίας το ζήτημα της γενοκτονίας. Το δεύτερο ήταν να γίνει ένας αγώνας της ποδοσφαιρικής ομάδας της αδελφότητας «Ποντιακοί Αετοί»- μετέχει στο εθνικό πρωτάθλημα της Αυστραλίας- στη μνήμη των Ποντίων ποδοσφαιριστών του ελληνικού αθλητικού συλλόγου «Πόντος» Μερζιφούντας που δολοφονήθηκαν το 1921 στην Αμάσεια. Το δεύτερο πραγματοποιήθηκε το φθινόπωρο του 2008, όταν οι Πόντιοι της Αυστραλίας φορούσαν τα ακριβή αντίγραφα της στολής που φορούσαν οι πρόγονοί τους στον Πόντο.
Το πρώτο αφού πέρασε την περίοδο της προετοιμασίας και της αρχικής κινητοποίησης- ανάρτηση σχετικής πλάκας για τη γενοκτονία στο μουσείο μετανάστευσης της Αδελαΐδας- αλλά και των αντιδράσεων της Τουρκίας, έφτασε σήμερα, 30 Απριλίου 2009, στο τελικό της στάδιο. Με βάση το ψήφισμα το οποίο κατέθεσε στη βουλή της πολιτείας της νότιας Αυστραλίας ο υπουργός Δικαιοσύνης M. Άτκινσον, η τοπική βουλή της νότιας Αυστραλίας ενέκρινε ομόφωνα το ψήφισμα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας από τους Τούρκους την περίοδο 1915-1923. Στη ειδική συνεδρίαση στην οποία έλαβαν μέρος και τα 45 μέλη του τοπικού κοινοβουλίου, μίλησαν 4 βουλευτές του κυβερνώντος και άλλοι τόσοι της αντιπολίτευσης. Με το ψήφισμα, η βουλή της νότιας Αυστραλίας αναγνωρίζει ότι "η γενοκτονία σε βάρος των Αρμενίων, των Ελλήνων, των Ασσυρίων και άλλων μειονοτήτων, είναι από τα μεγαλύτερα εγκλήματα που έγιναν ποτέ σε βάρος της ανθρωπότητας. Με το ψήφισμα, καταδικάζονται τα εγκλήματα από τον λαό και την πολιτεία της νότιας Αυστραλίας, τα οποία δεν παραγράφονται εξαιτίας του χρόνου που διέρρευσε από τότε που διαπράχθηκαν, ενώ τέλος καλείται η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Αυστραλίας να αναγνωρίσει τη γενοκτονία. Το συγκεκριμένο ψήφισμα αποτελεί αποτέλεσμα της μεγάλης και ανιδιοτελούς προσπάθειας που γίνεται στην Αυστραλία, αλλά και σε όλο τον κόσμο, για το ζήτημα της γενοκτονίας. Παρά τις αντιδράσεις του θύτη, ο αγώνας συνεχίζεται και έχει αποτελέσματα. Μετά τη λήθη, το θάνατο, το σκοτάδι, έρχεται η μνήμη, η ανάσταση, η ζωή και το φως.
Το πλήρες κείμενο του ψηφίσματος είναι το εξής:
Επειδή η γενοκτονία που διαπράχθηκε από το Οθωμανικό κράτος μεταξύ 1915- 1923 εναντίον των Αρμενίων, Ελλήνων, Ασσυρίων και άλλων μειονοτήτων στη Μικρά Ασία, είναι ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας, ο λαός της νότιας Αυστραλίας και το κοινοβούλιό του, μαζί με τα μέλη των κοινοτήτων των Αρμενίων της Αυστραλίας, των Ελλήνων Ποντίων της Αυστραλίας και των Ασσυρίων της Αυστραλίας, τιμά τη μνήμη των αθώων ανδρών, των γυναικών και των παιδιών, οι οποίοι ήταν τα θύματα της πρώτης σύγχρονης γενοκτονίας, καταδικάζει τη γενοκτονία των Αρμενίων, των Ελλήνων και των Ασσυρίων και άλλων χριστιανικών μειονοτήτων και όλες τις άλλες ενέργειες Γενοκτονίας σαν έσχατες ενέργειες θρησκευτικού ρατσισμού και πολιτισμικής μισαλλοδοξίας, αναγνωρίζει τη σπουδαιότητα της μνήμης και της διδασκαλίας αυτών των σκοτεινών κεφαλαίων της ανθρώπινης ιστορίας, τα οποία δεν πρέπει να επαναληφθούν, καταδικάζει και αποτρέπει όλες τις προσπάθειες για άγνοια και διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας της γενοκτονίας των Αρμενίων και άλλων πράξεων γενοκτονίας που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια αυτού του αιώνα, με τη δικαιολογία την πάροδο του χρόνου, αναγνωρίζει τη σημαντική ανθρωπιστική προσπάθεια του λαού της νότιας Αυστραλίας στα θύματα και στους επιζώντες της Γενοκτονίας των Αρμενίων και των Ελλήνων και καλείται η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Αυστραλίας να αναγνωρίσει τη γενοκτονία.

Φάνης Μαλκίδης

Διαβάστε περισσότερα...

Γενοκτονία της Θράκης: Μια μεγάλη αρχή για άλλο ένα εθνικό μας θέμα

Την ώρα που ο Αμερικανός Πρόεδρος Barack Obama μιλώντας στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση κατά την πρώτη ουσιαστικά επίσημη επίσκεψη του εκτός ΗΠΑ, έθετε διακριτικά αλλά με διπλωματικό τρόπο το θέμα της θρησκευτικής ελευθερίας και ζητούσε το άνοιγμα της Θεολογικής σχολής της Χάλκης εκπλήσσοντας για ακόμα μια φορά τους αναλυτές μας, στην Νέα Υόρκη έξω από το κτήριο των Ηνωμένων Εθνών(ΟΗΕ) άνοιγε μια νέα σελίδα ιστορικής αποκατάστασης, εθνικής διεκδίκησης και προβολής μιας ακόμα γενοκτονίας που διπεραξε το κράτος των Νεότουρκων υπό τον Κεμάλ Ατατούρκ που λίγο νωρίτερα εξυμνούσαν οι ΗΠΑ δια του Αμερικανού προέδρου στο μαυσωλείο που κείτεται η σωρός του μεγαλύτερου σφαγέα των Ελλήνων και κάθε άλλης εθνικής και θρησκευτικής μειονότητας που επιβιώσε των σφαγών και της καταπίεσης των Σελτζούκων Τούρκων Οθωμανών.
Απομεινάρια της μεγάλης βυζαντινής αυτοκρατορίας που ακόμα και η Οθωμανική αυτοκρατορία διατήρησε μιμούμενη την πάλαι ποτέ 1000χρονη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Την ίδια ώρα μια ομάδα γαινόψυχων αληθινά Eλληνόψυχων νέων, έγραφαν την δική τους σελίδα στην νεότερη ιστορία του Ελληνισμού.
Παιδιά δεύτερης γενιάς Ελλήνων μεταναστών στην άλλη άκρη του ατλαντικού στις ΗΠΑ, στην ΝΥ, στην γη της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας έγραψαν τις πρώτες γραμμές στο μεγάλο κεφάλαιο της ιστορίας μας ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΡΩΜΥΛΙΑΣ. Την ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ. Το μεγάλο άγνωστο κεφάλαιο στον ευρύτερο απανταχού Ελληνισμό των πέντε ηπείρων που περιγράφει με τα πιο ζοφερά χρώματα η ΜΑΥΡΗ ΒΙΒΛΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ που το Greek American News Agancy αποκάλυψε.
Σήμερα εδώ στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών{ΟΗΕ} μια μικρή χούφτα ανιδιοτελών αλλά αθροιστικά 100πλασιο σε πνευματική δύναμη όρεξη για αγώνα και εθνική δράση για τα απαράηγραπτα δίκαια της Ελλάδας νέων ανθρώπων έθετε για πρώτη φορά με τον πιο επίσημο κατηγορηματικό -αλλά συμβολικό τρόπο- το μεγάλο θέμα της ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ!
Οργανώθηκε η πρώτη συμβολική συγκέντρωση με τίτλο "σταματείστε τον κύκλο της άνρησης" που οργάνωσαν μια ομάδα λίγων αλλά υγιών εθνικά σκεπτόμενα νέων. Η συγκέντρωση που υποστηρίχτηκε και από τους Αρμένιους, ήταν συνδιοργάνωση της Πανθρακικής Ένωσης Αμερικής ΟΡΦΕΥΣ, τον Φιλανθρωπικό Ελληνοαμερικανικό Οργανισμό, και την Ελληνική Ένωση Αμερικής (HLA), ένα πατριωτικό Ελληνικό οργανισμό που απαρτίζουν κυρίως νέοι ΕλληνοΑμερικανοί. Οι λίγοι συγκεντρωμένοι που κυρίως μοίραζαν ενημερωτικά φυλάδια έκαναν μια πρώτη αρχή για να ανοίξει αυτό το κεφάλαιο της ιστορίας μας που παρέμενε κλειστό για περισσότερο από 100 χρόνια. Το λόγο πήρε πρώτος ο νεαρός Θρακιώτης Γιαννης Φυδανάκης ο οποίος έκανε την ιστορική αναδρομή και στο χρνονικό των σφαγών και της Γενοκτονίας των Ελλήνων της ανατολικής Ρωμυλίας.
Εκ μέρους της Πανθαρακικής Ένωσης την συμβολική ενέργεια χαιρέτισε ο κ. Γιώργος Μολοχίδης ενισχύοντας την προσπάθεια με θερμά λόγια και μετριοπαθή εθνικό λιτό λόγο. Όλοι οι ομιλητές απευθύνονταν στους περαστικούς που έστω και υπό καταρακτώδη βροχή στέκονταν για λίγο να ακούσουν βλέποντας την γνώριμη φωτογραφία του Κεμάλ Ατατούρκ με τα πλακάτ και την μικρή πικετοφορία να παραλαμβάνουν έντυπο ενημερωτικό υλικό στα αγγλικά που ενημέρωνε για τις θηριωδίες των Τούρκων.
Και φυσικά οφείλουμε να μην παραλείψουμε να αναφέρουμε ότι στην σημερινή τίμια γνήσια και καθαρή εθνική προσπάθεια ΔΕΝ ΠΑΡΑΒΡΕΘΗΚΑΝ ο Συντονιστής ΣΑΕ Αμερικής κ. Θεόδωρος Σπυρόπουλος, ο Πρόεδρος του Ελληνοαμερικανικού Εθνικού Συμβουλίου κ. Μανόλης Βεληβασάκης, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος ΝΥ κ. Δημήτρης Καλαμαράς {είναι η ομοσπονδία που οργανώνει συντονίζει την μεγάλη παρέλαση στην 5η Λεωφόρο), ΟΥΤΕ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΟΥΣ. Το ίδιο άφαντοι ήταν και οι άλλοι "μεγάλοι πρόεδροι" τριτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων φορέων της κατά τ΄άλλα "οργανωμένης ομογένειας" που όπου "γάμος και χαρά" τρέχει να προλάβει τα flash των ΜΜΕ, παρόλο που το θέμα κάλυπτε ο γνωστός μαχητής παλαίμαχος φωτορεπόρτερ του Ενθικού Κήρυκα Κώστας Μπέης(φαίνεται δεν είχαν ενημερωθεί ότι θα είναι εκεί ο φωτορεπόρτερ της Ομογένειας). Από την σημερινή συμβολική προσπάθεια εκωφαντική και άκρως προσβλητική ήταν παντελής απουσία όλων των αυτοπροβαλλόμενων (εθνο)σωτήρων "ηγετών" και ηγετίσκων, "παραγόντων" και παραγοντίσκων της "οργανωμένης ομογένειας" που περιφέρονται εδώ και εκεί σε Ελλάδα και Αμερική παριστάνοντας τους αγωνιστές των Εθνικών θεμάτων.
Ο μόνος που έδωσε το παρών από τους παλαιούς και ειλικρινά δραστήριους Ομογενείς εν αντιθέσει με κάποιους μεγαλόσχημους και κομποριμπονούντες που υποκριτικά καλούν τους νέους να αναλάβουν δράση και να παράλαβουν την σκυτάλη ήταν ο παλάιμαχος τίμιος αγωνιστής κ. Ηλίας Τσεκερίδης της Ομοσπονδίας Ποντίων Αμερικής ο οποίος όχι μόνο χαιρέτισε με θερμά λόγια την σημερινή συμβολική διαμαρτυρία έξω από την έδρα του ΟΗΕ στην ΝΥ αλλά προέτρεψε τους νέους να αναλάβουν και περαιτέρω γαινόψυχη δράση.
Οι Μόνοι που έδωσαν το παρών είναι όπως πάντα το συμβολικό παρών εκ μέρους της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος ΝΥ και των οργανισμών που εκπροσωπούν-και ουφείλουμε να τους διαχωρίσουμε και ξεχωρίσουμε - ήταν δυο νέα παιδιά που δραστηριοποιούνται στα εθνικά μας θέματα, και δεν έχουν καμία σχέση με όσα τεκταίνονται στο εσωτερικό της πάλαι ποτέ ισχυρής και κραταίας ομοσπονδίας ήταν οι κύριοι Διονύσης Πυλαρινός και ο Χρήστος Ορφανάκος. Μέλη και οι δυο του Δ.Σ. της παραπαίουσας και βαθιά βυθισμένης στην σύψη των σκανδάλων και τη δυσωδία του ζόφου των διαχειριστικών ,διοικητικών, οικονομικών και ηθικών σκανδάλων της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης.
Στην συμβολική προσπάθεια υπήρχαν και αρκετοί άλλοι νέοι και νέες που έδωσαν το παρών έστω και κάτω από αυτή την καταρακτώδη βροχή.
Την σημερινή συμβολική συγκέντρωση έκλεισε ο γνωστός πολυγραφότατος συγγραφέας καθηγητής και αγωνιστής για το μείζονος σημασίας εθνικό ζήτημα της γενοκτονίας των Ποντίων κ. Θεοφάνης Μαλκίδης ο οποίος με λίγα λόγια και καθαρό εθνικό μεστό Λόγο έδωσε όλο το στίγμα της προσπάθειας που ξεκίνησε σεμνά από μια μικρή ομάδα τονίζοντας ότι όλα τα μεγάλα γεγονότα της ιστορίας του Ελληνισμού ξεκίνησαν από λίγους.
Η Πανθαρκική Ένωση Αμερικής ΟΡΦΕΑΣ υπό τον νεαρό Ελληνοαμερικανό Γιάννη Φυδανάκη, ένα μετριοπαθή νέο γεννημένο στις ΗΠΑ που με κάθε τρόπο αγωνίζεται για τα εθνικά μας θέματα στην Αμερική, σήμερα υπό καταρακτώδη συνεχή βροχή έδωσε ένα ακόμα μάθημα υγιούς πατριωτισμού με μια ευπρεπή συμβολική συγκέντρωση διαμαρτυρίας και ενημέρωσης, χωρίς κορώνες, χωρίς εθνικιστικές εξάρσεις, πρωτίστως σε όλους τους παλαιότερους που "αγωνίζονται" κυρίως για την δική τους αυτοπροβολή... δυστυχώς στο όνομα της πατρίδας και του έθνους μας.
Σήμερα αυτά τα λίγα, αλλά πολλαπλάσια σε δύναμη, μαχητικότητα, ορμή και πάθος για την Πατρίδα και τα εθνικά απαράγραπτα δίκαια της έδωσαν ένα δυναμικό παρών. Έδωσαν ένα μάθημα σε όλους αυτούς της «οργανωμένης δήθεν ομογένειας» που περιφέρονται καπηλευόμενοι τα εθνικά μας δίκαια για την δική τους προσωπική αυτοπροβολή. Έδωσαν ένα ηχηρό χαστούκι σε όλους εκείνους που υποκριτικά δήθεν αντιπροσωπεύουν την «οργανωμένη ομογένεια» αλλά περιέργως πάντα λείπουν από τους μεγάλους αγώνες και εμφανίζονται μόνο όπου υπάρχουν τα flash των ΜΜΕ.
Παιδιά Ελλήνων μεταναστών δεύτερης και τρίτης γενιάς έδωσαν ένα μοναδικό μάθημα ευπρέπειας, αγώνα και δράσης σε όλους αυτούς που ανεύθυνα, απροετοίμαστα στο πόδι και πάντα χωρίς σχέδιο και συτατηγική με λόγο υπεύθυνο οργάνωσαν μια συμβολική ενέργεια που δεν πέρασε απαρατήρητη από αυτούς που πρέπει.
Παιδιά και γόνοι μια τίμιας κουρασμένης πια γενιάς Ελλήνων οικονομικών μεταναστών που κυνήγησαν το όνειρο μακριά από την ρημαγμένη από τον πόλεμο και τον εμφύλιο Ελλάδα χτίζοντας μια άλλη Ελλάδα στην καρδιά της Αμερικής, έδωσαν ένα μάθημα εθνικής συμπεριφοράς. Μιας γενιάς που έχτισε με τον ιδρώτα της σχολεία, Εκκλησίες, ιδρύματα, συλλόγους, μεγάλες και μικρές οργανώσεις δημιουργώντας την ανεξάντηλητη ελληνική δύναμη της Αμερικής. Μια δύναμη που βρίσκεται σε ύπνωση και κόπωση λόγω των γνωστών παρενεργειών που προκαλεί η πνευματική ασθένεια που προσβάλει κάθε "ηγέτη" που χάνει την πυξίδα και το δρόμο του...
Αυτά τα λίγα παιδιά σήμερα 6 Απριλίου(1941) μια γεμάτη εθνικά διδάγματα και μεγάλα νοήματα μέρα όχι μόνο για τον ελληνισμό αλλά για ολόκληρη την ανθρωπότητα μια ομάδα νέων -γιατί οι μεγάλες επαναστάσεις και οι εθνικοί αγώνες ξεκινούν πάντα από τους λίγους- ξεκίνησαν μια μεγάλη εθνική προσπάθεια. Οφείλουμε να τους υποστηρίξουμε. Να τους σταθούμε. Να είμαστε δίπλα τους.
Έδωσαν μια ζωντανή μαρτυρία ότι όσο υπάρχουν νέοι άνθρωποι υπάρχει ελπίδα. Υπάρχει δύναμη. Υπάρχει προοπτική. Μια χούφτα νέων ανθρώπων που διδάσκονται από τα μεγάλα ιδανικά και οράματα της πατρίδας και της γεμάτης λαμπρές αλλά και μαύρες σελίδες γεμάτες θυσίες και αίμα, των ηρών του έθνους μας έκαμαν μια αρχή για ένα ακόμα εθνικό μας θέμα.
Σήμερα, εδώ στην ΝΥ την πρωτεύουσα του κόσμου έξω από το κτήριο του ΟΗΕ νέοι άνθρωποι έδωσαν ένα μάθημα σε όλους μας. Μάθημα συντονισμού δράσης και αγώνα. Ας τους ακολουθήσουμε. Ας τους στηρίξουμε.
Greek American News Agency ,μεσω infognomon

Διαβάστε περισσότερα...

Αποζημιώνονται οι απόγονοι 1000 Ελλήνων θυμάτων της γενοκτονίας του 1915

αναδημοσίευση άρθρου του Φάνη Μαλκίδη απο το euxin.tv .Μια εξέλιξη που ίσως αποδειχθεί ορόσημο στον αγώνα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της καθ'ημάς Ανατολής .

08.09.2008, Φάνης Μαλκίδης
Ασφαλιστική εταιρεία στις ΗΠΑ βρήκε 1.000 συμβόλαια θυμάτων της Γενοκτονίας και αποζημιώνει τους δικαιούχους.

Πριν από λίγο καιρό είχαμε κάνει γνωστό τη μεγάλο αγώνα του δικηγόρου Βαρτκές Γεγκιαγιάν να διεκδικήσει αποζημιώσεις υπέρ των απογόνων των θυμάτων της Γενοκτονίας των Αρμενίων του 1915.

Ο Αρμένιος δικηγόρος Βαρτκές Γεγκιαγιάν, που κατάγεται από την Σπάρτη της Πισιδίας, υποχρέωσε τις ασφαλιστικές εταιρείες New York Life Insurance Co και ΑΧΑ, μετά από πολύχρονο και δύσκολο δικαστικό αγώνα να καταβάλουν σε δικαιούχους το συνολικό ποσό των 53 εκατομμυρίων δολαρίων. Ο Αρμένιος δικηγόρος ανακάλυψε ότι στις ασφαλιστικές εταιρείες που είχαν ασφαλίσει Αρμένιους υπήρχαν και ονόματα Ελλήνων που ζούσαν στις περιοχές της Θράκης, της Μικράς Ασίας και του Πόντου, άρα γινόταν πολύ ενδιαφέρον η εξέλιξη αυτή και για την ελληνική πλευρά, προκειμένου να αποδοθoύν εκ των υστέρων στους απογόνους των Ελλήνων τα χρήματα ως αποζημίωση για την απώλεια της ζωής τους.

Κάποια στιγμή έγινε γνωστή και στην Ελλάδα η ανακοίνωση του δικηγορικού γραφείου από τις ΗΠΑ και έτσι ξεκίνησε μία προσπάθεια ενημέρωσης και πληροφόρησης των πολιτών, οι οποίοι έλκουν την καταγωγή τους από τις περιοχές του Πόντου, της Θράκης της Μικράς Ασίας. Μετά ξεκίνησε μία προσπάθεια προκειμένου να βρεθούν τεκμήρια ύπαρξης ασφαλειών ζωής οι οποίες αφορούσαν Έλληνες που ζούσαν σε αυτές τις περιοχές.

Η ύπαρξη επιστολής του Μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομου ο οποίος ανέφερε την σύναψη τριών ασφαλιστηρίων συμβολαίων σε εταιρείες στη Βιέννη, στην Άγκυρα και στη Νέα Υόρκη με τελικό δικαιούχο τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης και η εύρεση του συμβολαίου του ιατρού από το Αιδίνιο Νικόλαου Τσιουμπάκη, ήταν δύο ελπιδοφόρα μηνύματα για τη συνέχεια. Συνέχεια η οποία πράγματι δικαίωσε την προσπάθεια αυτών που αναζητούν την αλήθεια και τα εφόδια για την τεκμηρίωση της γενοκτονίας με την ανακοίνωση της ασφαλιστικής εταιρείας των ΗΠΑ New York Life Insurance Co. H εταιρεία ανακοίνωσε ότι θα αποζημιώσει Έλληνες δικαιούχους που έζησαν στην Οθωμανική αυτοκρατορία πριν το 1915. Το συνολικό ποσό εκτιμάται από την εταιρεία στα 12 με 15 εκατ. δολάρια και αφορά 1. 000 περίπου συμβόλαια θυμάτων τα οποία είχαν κάνει οι Έλληνες πριν το 1915. Τα συμβόλαια αυτά ανακάλυψε στα αρχεία της, μετά από σχετική έρευνα σε αρχεία που αφορούσε Αρμένιους.

Η σημαντική αυτή είδηση από την New York Life Insurance Co αποτελεί μία σημαντική εξέλιξη, αφού είναι ουσιαστικά μία ηθική δικαίωση και ένα ακόμη περαιτέρω βήμα στην αναγνώριση και διεθνοποίηση της γενοκτονίας. Το μείζον θέμα σε αυτή την περίπτωση δεν είναι η αποζημίωση κάποιων ανθρώπων που θα πάρουν τα χρήματα των προγόνων τους, αλλά ουσιαστικά αποτελεί ένα μέτρο προκειμένου να πιεσθεί η Τουρκία που έχει διαπράξει το μαζικό έγκλημα, τη γενοκτονία, να προβεί και στην αναγνώριση αλλά και στη συγνώμη απέναντι στα θύματα αυτής της γενοκτονίας.

Θα πρέπει τα προσφυγικά σωματεία να συμβάλλουν και αυτά στην περαιτέρω ανάδειξη του σοβαρού αυτού ζητήματος, το οποίο αναδεικνύει μία νέα παράμετρο στην υπόθεση της γενοκτονίας, παράμετρος η οποία δεν είναι θέμα χρημάτων, αλλά ηθικής δικαίωσης. Είναι ανάγκη να συγκεντρωθούν όποιες πληροφορίες υπάρχουν επί των θεμάτων ασφάλειας ζωής από τους απογόνους των θυμάτων της γενοκτονίας και μέσα στο χρονικό διάστημα που αναφέρει η παρακάτω ανακοίνωση της ασφαλιστικής εταιρείας να γίνει η σχετική διαδικασία. Η προσπάθεια για την ανάδειξη του αποσιωπημένου μαζικού εγκλήματος εναντίον των Ελλήνων συνεχίζεται και από ότι φαίνεται έχει ουσιαστικά αποτελέσματα.

H σχετική ανακοίνωση της Ασφαλιστικής εταιρίας

Διαβάστε περισσότερα...