Casus Belli: Προπαγάνδα και Πραγματικότητα

Του Σταύρου Λυγερού

Αρκεσε ένα μη επισήμως επιβεβαιωμένο ρεπορτάζ της τουρκικής εφημερίδας «Σαμπάχ» για να προεξοφλήσουν με θόρυβο τα ελληνικά ΜΜΕ ότι καταργείται το περιβόητο casus belli. Καθόλου τυχαίο, βεβαίως. Το φοβικό σύνδρομο παρεμποδίζει ακόμα και μία στοιχειωδώς νηφάλια προσέγγιση.

Υπενθυμίζουμε ότι με ψήφισμα η τουρκική Εθνοσυνέλευση έχει χαρακτηρίσει την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια αιτία πολέμου. Παρότι το Διεθνές Δίκαιο δίνει ρητά στην Αθήνα το δικαίωμα επέκτασης, αυτή αποφεύγει να το ασκήσει λόγω ακριβώς της επίσημης τουρκικής απειλής. Ας σημειωθεί ότι εάν η Ελλάδα αποκτούσε χωρικά ύδατα 12 μιλίων, θα ακυρώνονταν στην πράξη οι περισσότερες τουρκικές διεκδικήσεις στο αρχιπέλαγος.
Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι η επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια θα «έπνιγε» την Τουρκία, εμποδίζοντας ακόμα και τη θαλάσσια επαφή μεταξύ των μικρασιατικών ακτών! Πρόκειται για γελοιότητες. Επειδή οι αποστάσεις μεταξύ των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και των μικρασιατικών ακτών είναι κατά κανόνα μικρές και επειδή βεβαίως σε τέτοιες περιπτώσεις ισχύει η αρχή της μέσης γραμμής, η επέκταση στα 12 μίλια ελάχιστα θα διαφοροποιούσε την ελληνοτουρκική θαλάσσια μεθοριακή γραμμή.

Αντιθέτως, θα άλλαζε αποφασιστικά το καθεστώς στο Κεντρικό Αιγαίο, δυτικά της γραμμής Σαμοθράκη-Λήμνος-Λέσβος-Χίος-Σάμος-Δωδεκάνησα. Θα αύξανε σημαντικά τα ελληνικά χωρικά ύδατα, περιορίζοντας αντιστοίχως τα διεθνή ύδατα. Η αλλαγή αυτή δεν θα επηρέαζε τη διεθνή ναυσιπλοΐα, αλλά ούτε και την έξοδο των τουρκικών πολεμικών πλοίων στα διεθνή ύδατα. Το Δίκαιο της Θάλασσας υποχρεώνει την Ελλάδα να δημιουργήσει διαύλους αβλαβούς διέλευσης, όπως ισχύει σήμερα στις Κυκλάδες.

Σύμφωνα με τη «Σαμπάχ», στο πλαίσιο της αναθεώρησης του Εγγράφου για την Πολιτική Εθνικής Ασφαλείας, η επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων θα πάψει να θεωρείται casus belli. Η πληροφορία δεν επιβεβαιώθηκε επισήμως. Ακόμα, όμως, κι αν από το Εγγραφο αφαιρεθεί η σχετική αναφορά, δεν θα αλλάξει τίποτα όσο δεν ακυρώνεται το σχετικό ψήφισμα της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης.

Είναι προφανές ότι με τη διαρροή, η κυβέρνηση Ερντογάν κάνει ανέξοδα επίδειξη διαλλακτικότητας, προσδοκώντας, μεταξύ άλλων, και τη διευκόλυνση της τουρκικής ενταξιακής διαδικασίας στην Ε.Ε. Οι πιο υποψιασμένοι θεωρούν ότι η Αγκυρα παίζει το χαρτί της κατάργησης του casus belli, επειδή η Ελλάδα εμφανίζεται διατεθειμένη να δεσμευθεί πως δεν θα ασκήσει το νόμιμο δικαίωμά της.

Στο πλαίσιο της διερευνητικών επαφών, οι δύο πλευρές συζητούν την υιοθέτηση ελληνικών χωρικών υδάτων πολλαπλού εύρους. Εκεί που η Τουρκία δεν ενοχλείται (π.χ. Ιόνιο) τα ελληνικά ζωτικά ύδατα θα επεκταθούν στα 12 μίλια. Στο Δυτικό Αιγαίο θα επεκταθούν στα 8-9 μίλια. Τέλος, στο Ανατολικό Αιγαίο, εκεί που η επέκταση ακυρώνει τις τουρκικές διεκδικήσεις, τα ελληνικά χωρικά ύδατα θα παραμείνουν στα έξι.

Θα είχε ενδιαφέρον εάν η κυβέρνηση Παπανδρέου ξεκαθάριζε εγκαίρως τη θέση της.

www.kathimerini.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Tρίτη παραίτηση υποναυάρχου μέσα σε τέσσερις μήνες

Σοβαρά ερωτήματα για το κλίμα που επικρατεί στις Ενοπλες Δυνάμεις προκαλεί η χθεσινή παραίτηση του μάχιμου υποναυάρχου Αντ. Παπαϊωάννου από τη θέση του διευθυντή Κλάδου Πόρων του ΓΕΕΘΑ. Πρόκειται για την τρίτη- μέσα σε διάστημα τεσσάρων μηνών- παραίτηση ανωτάτου αξιωματικού του Πολεμικού Ναυτικού, γεγονός που από ορισμένους ερμηνεύεται ως ένα ιδιότυπο «κίνημα του Ναυτικού», παρά την επίκληση «προσωπικών λόγων» από τον ίδιο.

Οι ίδιες πληροφορίες επιμένουν ότι το τελευταίο διάστημα έχει γενικευθεί η δυσαρέσκεια και η δυσφορία ανωτάτων αξιωματικών και των τριών κλάδων έναντι τόσο της πολιτικής όσο και της στρατιωτικής ηγεσίας του υπουργείου Εθνικής Αμυνας. Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα οι ανωτέρω πηγές αναφέρουν την έλλειψη διαβούλευσης για πολλές πρωτοβουλίες, όπως μεταξύ άλλων αυτή για το νέο νομοσχέδιο «περί ιεραρχίας και προαγωγών».

Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο φέρεται να είναι, κατά τις εκτιμήσεις στρατιωτικών πηγών, και η αφορμή της υποβολής παραίτησης εκ μέρους του υποναυάρχου Παπαϊωάννου. Πόσω μάλλον που ο συγκεκριμένος αξιωματικός ήταν υπεύθυνος λόγω της θέσεώς του στο ΓΕΕΘΑ και για τη διαχείριση του ανθρωπίνου δυναμικού. Παράλληλα οι γνωρίζοντες τα τεκταινόμενα στο Πεντάγωνο μιλούσαν χθες για το «ανησυχητικό κλίμα» που διαμορφώνεται στις Ενοπλες Δυνάμεις λόγω των παραιτήσεων αξιωματικών, των απωλειών στρατιωτικού προσωπικού αλλά και της γενικότερης πολιτικής που ακολουθείται από την πολιτική ηγεσία. Στη μη υπηρεσιακή αναφορά του προς τον Α/ΓΕΕΘΑ, ο υποναύαρχος Παπαντωνίου αναφέρεται στη μεταβολή του «αξιακού κώδικα που έχει σαν αποτέλεσμα τη δυσαρέσκεια του στρατιωτικού προσωπικού» του Πολεμικού Ναυτικού. Επισημαίνει δε, αφήνοντας σαφείς αιχμές, ότι δεν υλοποιούνται θεσμικές αλλαγές «που θα βελτιώσουν και θα ανακουφίσουν τα χρόνια προβλήματα του στρατιωτικού προσωπικού, όσον αφορά κυρίως αξιοκρατικά κριτήρια τοποθέτησης» για τα οποία, όπως παρατηρεί, «ουδεμία κινητικότητα υπάρχει». Και καταλήγει λέγοντας ότι η συμμετοχή του στο Ανώτατο Ναυτικό Συμβούλιο (ΑΝΣ) υπήρξε «ανούσια και τυπική». Σύμφωνα με πληροφορίες, στην απάντησή του προς τον Α/ΓΕΕΘΑ, ο Α/ΓΕΝ αντιναύαρχος Δ. Ελευσινιώτης αναφέρεται στον «αόριστο σχολιασμό» και στις «υπαινικτικές διατυπώσεις» του υποναυάρχου Παπαϊωάννου. Παράλληλα επισημαίνει ότι ουδέποτε κατά τις συνεδριάσεις του ΑΝΣ «δεν αντιτάχθηκε στις ληπτές αποφάσεις» ούτε «εξέφρασε έστω αμυδρώς τις αντιρρήσεις του».

Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι ο υποναύαρχος Παπαϊωάννου είχε διαδεχθεί στη συγκεκριμένη θέση τον υποναύαρχο Στ. Φενέκο , ο οποίος είχε επίσης παραιτηθεί στις 30 Απριλίου. Ο υποναύαρχος Φενέκος είχε εκφράσει μάλιστα την έντονη δυσφορία του για τα υποτιμητικά σχόλια της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου και του ιδίου του κ. Ευ Βενιζέλου για τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων. Ο τρίτος υποναύαρχος που παραιτήθηκε ήταν ο Κ. Γκιώνης, ο οποίος κατείχε τη θέση του διευθυντή Εξοπλισμών του ΓΕΝ. Μετά και την παραίτηση Παπαϊωάννου όμως θα υπάρχουν πλέον δύο κενές θέσεις υποναυάρχων στο ΑΝΣ, καθώς δεν υπάρχουν αρχιπλοίαρχοι οι οποίοι να πληρούν τα τυπικά κριτήρια προαγωγής τους στον βαθμό του υποναυάρχου.

Ο υποναύαρχος Παπαϊωάννου ήταν ένας αξιωματικός ο οποίος είχε περάσει από διάφορες μάχιμες θέσεις. Την περίοδο 2008-2009 διετέλεσε πρώτος διοικητής της πρώτης ναυτικής επιχείρησης της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), με την ονομασία «Αtalanta», στην περιοχή ανοικτά της Σομαλίας για την αντιμετώπιση της πειρατείας.

http://www.tovima.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Αλβανία: Σκληρό Εθνικιστικό Ροκ

του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η ειδεχθής δολοφονία του Βορειοηπειρώτη Αριστοτέλη Γκούμα από τη Χειμάρρα, που τον διαμέλισε Αλβανός εθνικιστής με το αυτοκίνητό του γιατί μιλούσε ελληνικά, ήρθε να επιβεβαιώσει το πολύ εχθρικό έως ρατσιστικό, φασίζον κλίμα εις βάρος των Ελλήνων που επικρατεί σε μεγάλο τμήμα του αλβανικού πληθυσμού. Μερικές μέρες αργότερα σημειώθηκε επίσης δεύτερο κρούσμα, όταν μια παρέα Αλβανών ξυλοκόπησε άσχημα σε μια παραλία έναν ‘Eλληνα, όταν διαπίστωσε ότι δεν μιλάει αλβανικά, ενώ σε ένα τρίτο επεισόδιο ρίχτηκαν εκφοβιστικοί πυροβολισμοί στο σπίτι του δολοφονηθέντος!
Το χειρότερο όμως είναι ο τρόπος που χειρίσθηκαν το θέμα οι αλβανικές αρχές και τα πολιτικά κόμματα της γείτονος, κατηγορώντας αρχικά τους ‘Eλληνες γιατί … διαμαρτυρήθηκαν και αποδεικνύοντας έτσι, πέραν κάθε αμφιβολίας, ότι το περιστατικό δεν ήταν μια τυχαία εξτρεμιστική πράξη, αλλά προϊόν ενός έντονου, διαρκούς και συνειδητά καλλιεργούμενου ανθελληικού κλίματος! Χρειάστηκε η επέμβαση της ελληνικής κυβέρνησης για να αποδοκιμασθεί το επεισόδιο, να ληφθούν τα δέοντα μέτρα κατά των δραστών και να εκδώσουν καταδικαστικές αποφάσεις τα αλβανικά κόμματα. Μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ επέκρινε μάλιστα τον Πρωθυπουργό Μπερίσα, γιατί είπε το αυτονόητο, χαρακτηρίζοντας τη δολοφονία πράξη “ακραίου και τυφλού φανατισμού”! Oι Σοσιαλιστές καταδίκασαν μεν φραστικά τη δολοφονία, την απέδωσαν όμως στη γενική εγκληματικότητα, αθωώνοντας έτσι τα εθνικιστικά-ρατσιστικά κίνητρα των δραστών.

Οι εκπρόσωποι άλλωστε των ίδιων των αλβανικών κομμάτων στην περιοχή, αλλά και οι αλβανικές εφημερίδες συνέχισαν στη γραμμή των επικρίσεων των διαμαρτυρομένων ‘Ελλήνων, που ουσιαστικά συνεπάγεται εμμέσως μεν, ουσιαστικά δε τη δικαιολόγηση και κάλυψη της δολοφονίας. Αυτό που έγινε ωχριά μπροστά σε αυτά που κάνουν στους Αλβανούς μετανάστες στην Ελλάδα, υποστήριξαν πολλές εφημερίδες, ενώ το αλβανικό ίντερνετ πλημμύρισε από σχόλια που κήρυσσαν εθνικό ήρωα τον δολοφόνο και αξίωναν το διωγμό των Ελλήνων από τη Χειμάρρα.

Ο αλβανικός εθνικιστικός παροξυσμός στη Χειμάρρα συνδέεται πιθανώς και με την επανιδιωτικοποίηση της κρατικής γης μιας περιοχής που συνιστά το τουριστικό φιλέτο της Αλβανίας. Συνδέεται επιπλέον με τη σταδιακή έγερση ζητήματος Τσαμουριάς, διεκδικήσεων δηλαδή εις βάρος της Ελλάδος. Ενθαρυμμένος από τις επιτυχίες στο Κόσοβο και τη στήριξη των ΗΠΑ και της Τουρκίας, ο αλβανικός εθνικισμός επιδεικνύει όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τους “σκλαβωμένους αδελφούς” του Μαυροβουνίου, του Πρέσεβο και του Μπουγιάνοβιτς στη Νότιο Σερβία, της δυτικής ΠΓΔΜ και, βεβαίως, της Ηπείρου.

Προ ημερών ομάδα βουλευτών, που δραστηριοποιούνται διεθνώς για το θέμα των Τσάμηδων έγιναν δεκτοί από τον Πρωθυπουθγό Μπερίσα, που αποδέχθηκε αίτημα για την ανέγερση νεκροταφείου στα σύνορα με την Ελλάδα για τους 2500 Τσάμηδες που, όπως υποστηρίζουν, εκτελέσθηκαν από τον ΕΔΕΣ το 1945, λόγω της συνεργασίας των Τσάμηδων με τις ναζιστικές αρχές κατοχής. Θεωρείται θέμα χρόνου η συμπερίληψη του θέματος των Τσάμηδων στην ατζέντα της αλβανικής διπλωματίας.

Τα προβλήματα της μειονότητας και των Τσάμηδων έρχονται εξάλλου να προστεθούν στην ακύρωση από την Αλβανία της συμφωνίας για την υφαλοκρηπίδα που είχε υπογράψει με την Ελλάδα και στην παροχή διευκολύνσεων στο τουρκικό ναυτικό, που του επιτρέπουν να δημιουργεί δεύτερο μέτωπο στα μετόπισθεν της Ελλάδας. Αυτά όλα ενώ η Αθήνα υποστηρίζει με ακραίο ενθουσιασμό, φανατισμό και δογματισμό την ένταξη των Τιράνων στην Ευρωπαϊκή ‘Ενωση, προκαλώντας και τη δυσφορία πολλών εταίρων μας στην ΕΕ, που θεωρούν παραλογισμό αυτή τη στιγμή τη συνέχιση μιας διεύρυνσης, που είναι ελάχιστα δημοφιλής και στην οποία πολλοί αποδίδουν την σημερινή κρίση της Ευρώπης.

Για πολλούς διπλωμάτες μας, οι εξελίξεις αυτές, μαζί και η δημογραφική συρρίκνωση και παρακμή του ελληνισμού της Αλβανίας, έρχονται να πιστοποιήσουν πέραν κάθε αμφιβολίας, όπως υπογραμμίζουν, τη χρεωκοπία της πολιτικής που άσκησε η Αθήνα επί δύο δεκαετίες και την ανάγκη πλήρους επανεξέτασης και αναθεώρησής της!
Kόσμος του Επενδυτή, 21.8.2010
konstantakopoulos.blogspot.com

Διαβάστε περισσότερα...

Έρχεται το καραβάνι του τουρκισμού..

Ιστοσελίδα του Περιοδικού Ρόντοπ Ρουζγκαρί 7-8-2010

"Το Καραβάνι της αφθονίας θα γυρίσει τις χώρες των Βαλκανίων και θα ανοίξει σοφρά στην Κομοτηνή

Στην τελετή ξεπροβοδίσματος μετείχαν ο νομάρχης Κωνσταντινούπολης Χουσείν Αβνί, ο δήμαρχος Μπαιράμπασά Χουσείν Μπουργκέ, ο δημοτικός σύμβουλος της Κωνσταντινούπολης Γκιοκσέλ Γκιουμουσντάγ, ο καϊμακάμης του Μπαιράμπασά Αμπντουλκαντίρ Γιαζιντζί, ο προϊστάμενος Εθνικής Παιδείας του Μπαιράμπασά Σερβέτ Μπακιρτζί, ο μουφτής Μπαιράμπασά Ιζέτ Σενέρ, ο πρόεδρος της τοπικής οργάνωσης του κόμματος ΑΚΠ Τζεμίλ Γιλντίζ, ο επικεφαλής του τομέα υγείας Δρ. Ρεχά Αλζαφέρ, αντιδήμαρχοι του Μπαιράμπασά, δημοτικοί σύμβουλοι και επιχειρηματίες.

Ο νομάρχης Κωνσταντινούπολης Χουσείν Αβνί Μουτλού πριν να έρθει στο χώρο της τελετής, επισκέφτηκε τον καϊμακάμη του Μπαιράμπασά και μετά πήγε στο δημαρχείο του Μπαϊράμπασά όπου θα γινόταν και η τελετή. Εκεί έγινε δεκτός από τον δήμαρχο Χουσείν Μπουργκέ που τον ενημέρωσε για τις έντονες προσπάθειες του δήμου. Ακολούθως ο δήμαρχος Μπουργκέ και ο νομάρχης Μουτλού μαζί με αυτούς που τους συνόδευαν πήγαν στο χώρο όπου θα γινόταν η τελετή.

Το πρόγραμμα άρχισε με συναυλία της ομάδας mehter (οθωμανικά εμβατήρια) του δήμου Μπαιράμπασά και συνεχίστηκε με παραδοσιακά τραγούδια των συνόρων. Ακολούθως βγήκε στο βήμα για να μιλήσει ο αρχιτέκτονας του σχεδίου αυτού δήμαρχος του Μπαιράμπασά Χουσείν Μπουργκέ και είπε : Όταν βγήκαμε στους δρόμους για να πραγματοποιήσουμε τα όνειρα μας, ξέραμε πως θα πάμε στην γη των προγόνων μας. Πήγαμε να δούμε τους ομογενείς μας, ώστε οι άνθρωποι κάθε φυλής θρησκείας και γλώσσας να νοιώσουν την δύναμη του έθνους μας. Τις ομορφιές που βλέπουμε στη χώρα των προγόνων μας, φέρνουμε στην πατρίδα μας με αυτά τα αγαπημένα μας φορτηγά. Ας είναι καλός ο δρόμος για το ετήσιο καραβάνι της αφθονίας που οργανώνουμε κάθε χρόνο και ας έχουν αφθονία τα τραπέζια που θα στηθούνε, μακάρι¨.

Ακολούθως βγαίνοντας στο βήμα ο δημοτικός σύμβουλος Γκιοκσέλ Γκιουμουσντάγ είπε : ¨ Ήρθε πάλι με αφθονία και συγχώρεση αυτός ο ευλογημένος μήνας. Τα χώματα των Βαλκανίων, εδώ κι εκεί, μυρίζουν τουρκισμό. Όλα φέρουν τα ίχνη που άφησαν σε εμάς οι πρόγονοι μας. Η Προύσα είναι η συνέχεια της Βοσνίας. Πάντα είμαστε δίπλα στα Βαλκάνια και στις τουρκικές δημοκρατίες. Αποτελούμε τους φρουρούς της κληρονομιάς που άφησαν οι πρόγονοι μας. Συγχαίρω εκ βάθους καρδίας τον αρχιτέκτονα του καραβανιού της αφθονίας κύριο Χουσείν Μπουργκέ¨.

Τέλος, βγαίνοντας στο βήμα ο νομάρχης Κωνσταντινούπολης Αβνί Μουτλού είπε : ¨Αυτό το καραβάνι είναι πολύ διαφορετικό. Αυτό το καραβάνι θα μεταφέρει τα ίχνη του πολιτισμού μας σε κάθε μέρος. Συγχαίρω τον δήμαρχο Μπουργκέ και τους άλλους εργαζόμενους. Ο πολιτισμός μας είναι πολιτισμός αγάπης και αλληλεγγύης. Συγχαίρω τον δήμαρχο του Μπαιράμπασά Χουσείν Μπουργκέ, διότι 6 χρόνια τώρα μας κάνει να νιώθουμε αυτά τα συναισθήματα. Με αυτά τα συναισθήματα, εύχομαι στον μήνα του Ραμαζανιού να επικρατήσει η αλληλεγγύη και η αγάπη¨.

Αφού μοιράστηκε πιλάφι, αριάνι και λουκούμια, πολιτικοί και κάτοικοι του Μπαιράμπασα ξεπροβόδησαν με ενθουσιασμό και προσευχές, το αποτελούμενο από 150 άτομα συνολικά Καραβάνι της Αφθονίας (4 TIR, 2 λεωφορεία, 4 μινιμπάς, οχήματα-γεννήτριες και οχήματα ζωντανής μετάδοσης). Στο πραγματοποιούμενο επί πέντε χρόνια με μεγάλη επιτυχία Καραβάνι της Αφθονίας, που διανύοντας χιλιάδες χιλιόμετρα δυναμώνει τους δεσμούς συγγένειας, και με την πίστη πως για μια ακόμη φορά θα δείξει πως η αδερφοσύνη σύνορα δεν γνωρίζει, ευχόμαστε καλό δρόμο.



Σχόλιο : Προσέξτε τα υπογραμισμένα και κρίνετε μόνοι σας τους σκοπούς του καραβανιού αυτού. Και να μην έχετε καμμία αμφιβολία, φυσικά και θα παραβρεθούνε και οι Έλληνες (λέμε τώρα….) αυτοδιοικητικοί σε κάποια από τις εκδηλώσεις αυτές. Το πρόγραμμα όπως ανακοινώθηκε είναι ως εξής :

Χωριό Μίσχος-Ροδόπης, 31-8-2010

Χωριό Εύλαλο-Ξάνθης, 1-9-2010

Χωριό Αμαξάδες-Ροδόπης, 2-9-2010

Εκεί στο ΥΠΕΞ κύριε Δρούτσα οι βίζες βγαίνουν αυτόματα ; Όποια και αν είναι η πρόθεση των μουσαφίρηδων ;

Τουρκικά Νέα

Διαβάστε περισσότερα...

Έχασε τη μάχη με τη ζωή ο δεύτερος πιλότος του F-16

Στη 01.15 σήμερα τα ξημερώματα έχασε τελικά τη μάχη για τη ζωή, ο Ηρακλειώτης σμηναγός Σήφης Αναστασάκης, ο οποίος νοσηλευόταν στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου μετά τη σύγκρουση δυο F- 16, κατά τη διάρκεια άσκησης νότια της Κρήτης.

Ο Αναστασάκης έφερε συντριπτικά κατάγματα στη λεκάνη, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν η εγκεφαλική λειτουργία που είχε υποστεί ανεπανόρθωτες βλάβες εξαιτίας των τριών ανακοπών που είχε υποστεί κατά τη διάρκεια της μεταφοράς του στο νοσοκομείο.

Ο 36χρόνος πιλότος, ο οποίος καταγόταν από την Γέργερη Ηρακλείου, ήταν παντρεμένος και είχε ένα τρίχρονο κοριτσάκι, ενώ η σύζυγός του είναι έγκυος.

www.kathimerini.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Οι περικοπές πίσω απο τις τραγωδίες

Του Ανδρέα Κούτρα

Οι χαμηλή διαθεσιμότητα μαχητικών λόγω έλλειψης σε ανταλλακτικά,υλικά συντήρησης ,κινητήρες και οι παραιτήσεις μηχανικών και τεχνικού προσωπικού έχουν συμπιέσει σημαντικά το πτητικό πρόγραμμα των πιλότων και δημιουργούν προβλήματα στην επιχειρησιακή λειτουργία της Πολεμικής Αεροπορίας. Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας επέτρεψε να κυριαρχήσει η πολιτική της τρόικας στο Πεντάγωνο και σαν να μην έφτανε αυτό αδυνατεί να στηρίξει τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων. Αντιθέτως, τα απαξιώνει με δηλώσεις και ενέργειες της. Μεγάλος αριθμός αεροσκαφών είναι καθηλωμένα στο έδαφος, αφού δεν υπάρχουν ανταλλακτικά για την συντήρηση και επισκευή τους. Πολλά από αυτά είναι μαχητικά F-16 Block 30 που έχουν "μείνει" από κινητήρα.

Η τραγική καθυστέρηση στην έγκριση της προμήθειας αεροκινητήρων κόστος περί τα 225 εκατομμύρια ευρώ, αναμένεται να εντείνει το πρόβλημα , που συμπληρώνουν οι συνεχείς βλάβες σε αεροσκάφη περασμένης γενιάς τα οποία η Πολεμική Αεροπορία δεν μπορεί πλέον να υποστηρίξει. Προβλήματα τα οποία έχει επισημάνει και ο Αρχηγός ΓΕΑ αντιπτέραρχος Βασίλειος Κλόκοζας καθώς επίσης και η προηγούμενη ηγεσία. Η διαθεσιμότητα αεροσκαφών πλήττεται ταυτόχρονα από τις σωρηδόν παραιτήσεις τεχνικών της Πολεμικής Αεροπορίας οι οποίοι εγκαταλείπουν την ένστολη υπηρεσία λόγω των δυσμενών αλλαγών στο ασφαλιστικό τους. Συνέπεια αυτού είναι οι Πτέρυγες Μάχης να μην μπορούν να ανταποκριθούν πολλές φορές στην επιχειρησιακή τους λειτουργία. Εξαιτίας του ασφαλιστικού έχουν καταγραφεί και πολλές παραιτήσεις ιπταμένων ,έμπειρων αξιωματικών οι οποίοι θα μπορούσαν να εκπαιδεύσουν την νέα γενιά πιλότων.

Οι ελλείψεις σε μέσα και προσωπικό έχουν οδηγήσει σε μείωση και συρρίκνωση του εκπαιδευτικού προγράμματος των ιπταμένων, αφού την ίδια στιγμή η τουρκική προκλητικότητα και οι απαιτήσεις για την αναχαίτιση στο Αιγαίο όχι μόνο παραμένουν σε υψηλά επίπεδα αλλά αυξάνονται. Και ενώ θα περίμενε κανείς από τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Ευάγγελο Βενιζέλο και τον αναπληρωτή υπουργό Πάνο Μπεγλίτη, να στηρίζουν τα στελέχη που αγωνίζονται και κινδυνεύουν για την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων , αυτοί καταφέρουν απανωτά πλήγματα στο ηθικό των ένστολών.

Απαξίωση

Εξαπέλυσαν επίθεση στους αεροπόρους που αντέδρασαν στην περικοπή του επιδόματος υψηλής επικινδυνότητας Τέσσερις νεκρούς θρηνούν οι Ένοπλες Δυνάμεις τον τελευταίο μήνα και όλοι ανήκαν στην κατηγορία αυτή. Οι δυο χειριστές του Απάτσι, ο ΟΥΚάς και ο πιλότος του F-16. Τους χαρακτήρισαν άσχετους δυναμιτίζοντας το κλίμα στο Στράτευμα, και "δημόσιους υπάλληλους", λες και χτυπάνε κάρτα τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και δεν ανεβαίνουν στα αεροσκάφη μετά τις 3 το μεσημέρι να αναχαιτίσουν τους Τούρκους στο Αιγαίο.

Η αστοχία των κινήσεων της πολιτικής ηγεσίας ενισχύθηκε με τις κομματικές κρίσεις του Μαρτίου στις Ένοπλες Δυνάμεις και την προώθηση ημετέρων σε νευραλγικούς τομείς. Και τώρα η απαξίωση στους στρατιωτικούς συνεχίζεται με τον νόμο περί ιεραρχίας και προαγωγών. Το σχέδιο Νόμου συντάχθηκε από ανθρώπους εκτός του Στρατεύματος και εκ των υστέρων δόθηκε στα Επιτελεία για . Ένα σχέδιο νόμου για αυτούς, χωρίς αυτούς.

Ελεύθερος Τύπος



Και για να θυμηθούμε πώς φτάσαμε ώς εδώ..

Ηθικό..ακμαιότατο
Λευκή απεργία των πιλότων Πολεμικής Αεροπορίας
Eπιχείρηση κατευνασμού των πιλότων
Λεονταρίδης: «Απαράδεκτες οι δηλώσεις Βενιζέλου»
To κίνημα του Ναυτικού Νο2
Eξωθήθηκε σε παραίτηση υποναύαρχος
Ρεκόρ παραιτήσεων στις Ενοπλες Δυνάμεις

Περικοπές ελέω μικρών-ευέλικτων ιδεοληψιών..
Το δόγμα της καφετζούς : Περικοπές μονάδων και μείωση εξοπλισμών
Η εφαρμογή του "αμυντικού" δόγματος ΓΑΠ ξεκίνησε
Αναδιοργανώσεις και προσχήματα

Διαβάστε περισσότερα...

Μάχη για τη ζωή δίνει ο 34χρονος «Ικαρος»

Αγώνα για να κρατηθεί στη ζωή δίνει ο 34χρονος σμηναγός Σήφης Αναστασάκης, πιλότος και εκπαιδευτής διθέσιου μαχητικού F-16D το οποίο συγκρούστηκε προχθές στον αέρα με άλλο F16 κατά τη διάρκεια εικονικής αερομαχίας.

Εκτός κινδύνου νοσηλεύεται ο ανθυποσμηναγός Παύλος Βοτζάκης, 25 χρόνων, ο οποίος επέβαινε στο ίδιο αεροσκάφος, ενώ η σφοδρή σύγκρουση στοίχισε τη ζωή στον πιλότο του δεύτερου F16, τον άτυχο σμηναγό Τάσο Μπαλατσούκα.

Αν και οι γιατροί κατάφεραν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της εσωτερικής αιμορραγίας του Σ. Αναστασάκη προχωρώντας σε εμβολή της αρτηρίας, παραμένουν επιφυλακτικοί για την εξέλιξη της υγείας του και δεν προχωρούν σε νέα χειρουργική επέμβαση, καθώς φοβούνται ότι μπορεί να επανέλθει το πρόβλημα.

Ο 34χρονος ίκαρος είχε διακομιστεί στο Νοσοκομείο Ιεράπετρας και εν συνεχεία με αεροδιακομιδή μεταφέρθηκε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου. Πάνω του έχει «πέσει» ολόκληρη η ιατρική ομάδα του νοσοκομείου που δίνει μάχη για να τον κρατήσει στη ζωή.

«Παλεύει παλικαρίσια για να ζήσει» ανέφερε ο χειρουργός του Νοσοκομείου Ιεράπετρας Ανδρέας Μαμαντόπουλος, ο οποίος συνόδευσε τον Σήφη Αναστασάκη κατά τη μεταφορά του στο ΠΕΠΑΓΝΗ.

«Τα άτομα που τον μετέφεραν του είπαν: «παλικάρι τι κάνεις;» κι εκείνος σήκωσε το χέρι του. Αυτό δείχνει ότι είχε επαφή και δεν υπήρχε σοβαρή κρανιοεγκεφαλική κάκωση. Oταν έφτασε στο νοσοκομείο δεν είχε σφυγμό, ήταν με ελάχιστη αναπνοή, χωρίς καμία επικοινωνία και εκεί έγιναν οι πρώτες προσπάθειες ανάνηψης με απινίδωση. Επίσης έγιναν μαλάξεις και επανήλθε».

Σύμφωνα με τον χειρουργό του Νοσοκομείου Ιεράπετρας «Διαπιστώθηκε ότι παρά τις ζημιές που είχε στον θώρακα δεν ήταν αυτές υπεύθυνες για τη σοβαρή κατάστασή του, δεν υπήρχε ζημιά στην κοιλιά και αποκαλύφθηκε τελικά ότι το μεγάλο πρόβλημα είναι στη λεκάνη του, όπου έχει κάταγμα, κάκωση μεγάλων αγγείων και μεγάλη αιμορραγία. Εγινε ανάταξη του κατάγματος της λεκάνης, αλλά δυστυχώς η αιμορραγία εξακολουθεί».

Τον σμηναγό επισκέφθηκε εξειδικευμένη ομάδα γιατρών από το Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας της Αθήνας, η οποία και διέγνωσε την εξαιρετικά δύσκολη περίπτωσή του.

www.ethnos.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Σύγκρουση μαχητικών της Πολεμικής Αεροπορίας

Δύο μαχητικά αεροσκάφη F-16 (ένα -C και ένα -D) της 340 Μ "Αλεπού" της 115 Πτέρυγας Μάχης που εδρεύει στην Σούδα, συγκρούστηκαν στον αέρα κατα την διάρκεια εκπαιδευτικής δραστηριότητας, με αποτέλεσμα να συντριβούν। Και οι τρείς αεροπόροι μας κατάφεραν να κάνουν χρήση των εκτινασσόμενων καθισμάτων τους και δύο εξ αυτών περισυνελέγησαν και έχουν μεταφερθεί στο νοσοκομείο της Ιεράπετρας. Δυστυχώς οι τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο τρίτος χειριστής περισυνελλέγη νεκρός.

Διαβάστε περισσότερα...

Το "Πρωτόκολλο Πολιτικής Εθνικής Ασφάλειας" και ο Ρόλος του στην Άσκηση της Τουρκικής Εξωτερικής Πολιτικής

Του Σάββα Καλεντερίδη*

Ιστορικό

Το σύστημα εξουσίας στην Τουρκία, αυτό που ονομάζεται βαθύ κράτος, για να αποφύγει πιθανές «αστοχίες» των χειριστών της πολιτικής, για πρώτη φορά τα μέσα της δεκαετίας του '60, προχώρησε στη σύνταξη του "Πρωτοκόλλου Πολιτικής Εθνικής Ασφάλειας» (Milli Guvenlik Siyaset Belgesi) της Τουρκικής Δημοκρατίας, αυτό που είναι γνωστό στη γειτονική χώρα ως «Ερυθρά Βίβλος» (Kirmizi Kitap).

Το πρωτόκολλο του 1960 παρέμενε αναλλοίωτο επί μια 20ετία, μέχρι που η αλλαγή των γεωπολιτικών, των εσωτερικών πολιτικών συνθηκών και η επιβολή της χούντας του Εβρέν οδήγησε στην πρώτη του αλλαγή. Η κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ και οι γεωπολιτικές αλλαγές που δρομολογήθηκαν οδήγησαν στη σύνταξη του τρίτου πρωτοκόλλου (1992), ενώ οι ταραγμένες συνθήκες που επικρατούσαν στο Αιγαίο οδήγησαν στη σύνταξη του τέταρτου πρωτοκόλλου, το Νοέμβρη του 1997. Το 2005 εγκρίθηκε από το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας το πέμπτο (;) πρωτόκολλο, το οποίο επικυρώθηκε με απόλυτη μυστικότητα από το υπουργικό συμβούλιο και τέθηκε σε ισχύ στις αρχές του 2006.

Τι είναι το μυστικό «Πρωτόκολλο Πολιτικής Εθνικής Ασφαλείας»

Η ερυθρά βίβλος είναι ένα επίσημο έγγραφο του τουρκικού κράτους, που καθορίζει ρητά τις βασικές γραμμές της πολιτικής εθνικής ασφάλειας της Τουρκίας και υποχρεώνει την εκάστοτε κυβέρνηση να ακολουθεί πολιτικές που στηρίζονται απαρέγκλιτα στις γραμμές του πρωτοκόλλου.
Συντάσσεται από τη γραμματεία του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας (ΣΕΑ), εγκρίνεται και υπογράφεται από τα μέλη του ΣΕΑ και από το υπουργικό συμβούλιο. Στη συνέχεια, υπογράφεται ανάλογα από εκείνα τα όργανα του κράτους και της κυβέρνησης που έχουν αρμοδιότητα υπογραφής διεθνών και διμερών συμβάσεων και συμφωνιών, νόμων, διαταγμάτων και λοιπών διοικητικών αποφάσεων. Όλοι όσοι υπογράφουν το πρωτόκολλο αυτό, δεσμεύονται και δεν έχουν δικαίωμα να πάρουν αποφάσεις ή να υπογράψουν διεθνείς συμβάσεις ή συμφωνίες, νόμους, διατάγματα κλπ, τα οποία να έρχονται σε αντίθεση με όλα όσα αναφέρονται σε αυτό.
Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζεται η συνέχεια στην πολιτική και ιδιαίτερα στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, κυρίως στα κρίσιμα ζητήματα που απασχολούν την Τουρκική Δημοκρατία.
Δηλαδή, ο ΤΥΠΕΞ, ανεξάρτητα από τις εξωτερικές ή άλλες πιέσεις που ενδεχομένως δεχθεί σε μια διαπραγμάτευση, δεν έχει δικαίωμα να υποχωρήσει και να δεσμεύσει τη χώρα του, έστω και αν πάρει προφορική ή γραπτή εντολή από τον πρωθυπουργό ή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αν αυτή έρχεται σε αντίθεση με όσα αναφέρονται στο ως άνω πρωτόκολλο.

Η Ερυθρά Βίβλος και το εθνικό σχέδιο της Τουρκίας

Το μυστικό Πρωτόκολλο Πολιτικής Εθνικής Ασφάλειας, που χαρακτηρίζεται από τους ίδιους τους Τούρκους και ως «Μυστικό Σύνταγμα» λειτουργεί στην ουσία και σαν Εθνικό Σχέδιο για την Τουρκία, το οποίο είναι υποχρεωμένες να στηρίξουν και να υποστηρίξουν όλες οι δυνάμεις του τόπου.
Έτσι, όταν ο Τούρκος πρωθυπουργός, ο ΥΠΕΞ ή οποιοσδήποτε άλλος εκπροσωπεί την Τουρκία, προσέρχεται σε διμερείς ή πολυμερείς διαπραγματεύσεις, έχει ξεκάθαρους και συνήθως καλοδουλεμένους στόχους, τους οποίους είναι υποχρεωμένος να στηρίξει χωρίς παρεκκλίσεις, ενώ ταυτόχρονα δεν έχει δικαίωμα να διαπραγματευθεί και φυσικά ούτε να υποχωρήσει σε θέματα που περιέχονται στο πρωτόκολλο.
Από την άλλη πλευρά, όσοι έχουν την τύχη ή την ατυχία να διαπραγματεύονται με την Τουρκία, όπως για παράδειγμα η Ελλάδα και η Κύπρος, βρίσκονται πάντα ή σχεδόν πάντα στη δυσάρεστη θέση να υποχωρούν, αφού η άτεγκτη στάση της Τουρκίας προκαλεί ένταση και κρίση, η οποία έντεχνα αφήνεται να εννοηθεί ότι μπορεί να εξελιχθεί ακόμα και σε ένοπλη σύγκρουση, κάτι που, όπως είναι φυσικό, προσπαθεί να αποφύγει πάση θυσία η άλλη χώρα, αφού συνήθως είναι απροετοίμαστη για μια τέτοια ακραία εξέλιξη. Αρκεί κανείς να ρίξει μια ματιά στο χρονικό και την εξέλιξη των Ε-Τ σχέσεων τα τελευταία χρόνια και να κρίνει αν τα όσα αναφέρονται παραπάνω ανταποκρίνονται ή όχι στην πραγματικότητα.

Τί προβλέπει η Ερυθρά Βίβλος για Αιγαίο και Κύπρο

Όσον αφορά το περιεχόμενο των πρωτοκόλλων σε σχέση με τη χώρα μας, αυτό του 1992 δέσμευε και υποχρέωνε την όποια τουρκική κυβέρνηση να κάνει ό,τι ήταν δυνατό, ακόμη και πόλεμο, για να αποτρέψει οποιαδήποτε αλλαγή του STATUS στο Αιγαίο, δηλαδή την επέκταση των Χ.Υ. από πλευράς της χώρας μας από τα 6 στα 12 Ν.Μ.
Με βάση αυτό, οι τουρκικές κυβερνήσεις άσκησαν κάθε μορφής πιέσεις, με αποκορύφωμα τις πιέσεις που ασκήθηκαν στη χώρα μας και μέσω Ουάσιγκτον, το Νοέμβρη το 1994, περίοδο που τέθηκε σε ισχύ η διεθνής συνθήκη για το δίκαιο της θάλασσας. Τότε η Τουρκία πέρασε από το Κοινοβούλιό της και επικύρωσε την απειλή πολέμου κατά της χώρας μας. Οι πιέσεις είχαν ως αποτέλεσμα τη δήλωση από πλευράς της χώρας μας, η οποία έλεγε ότι 'η Ελλάδα διατηρεί το δικαίωμα της επέκτασης, το οποίο όμως θα κάνει χρήσει όταν αυτό κριθεί σκόπιμο και αναγκαίο', δήλωση που στην ουσία ισοδυναμούσε με σαφή υποχώρηση, υπό το κλίμα των συνθηκών της εποχής.
Από τη στιγμή που η Ελλάδα δεν έκανε χρήση του δικαιώματος της επέκτασης των χωρικών της υδάτων με την ισχύ της διεθνούς συνθήκης για το δίκαιο των θαλασσών (1994), η Τουρκία θεώρησε ότι πέτυχε τον εθνικό αντικειμενικό σκοπό, όπως αυτός είχε καθοριστεί και αναγραφεί στην ερυθρά βίβλο, που ήταν η διατήρηση του STATUS στο Αιγαίο.
Αμέσως μετά την εξέλιξη αυτή, άρχισε να επεξεργάζεται πολιτικές ανατροπής του, όπως φάνηκε για πρώτη κατ΄ ουσίαν φορά στα Ίμια, τον Ιανουάριο του 1996. Οι πολιτικές αυτές επισημοποιήθηκαν και θεσμοθετήθηκαν στην ερυθρά βίβλο ή μυστικό σύνταγμα που εγκρίθηκε το Νοέμβρη του 1997, οπότε η Τουρκία έθεσε τους εξής εθνικούς αντικειμενικούς σκοπούς:
Πρώτον, την ανατροπή του STATUS στο Αιγαίο υπέρ της Τουρκίας με διαπραγματεύσεις και αν αυτές δεν αποδώσουν ακόμα και με τη χρήση βίας και
Δεύτερον, τη διατήρηση του STATUS στην Κύπρο, δηλαδή της κατοχής του 40% της Μεγαλονήσου.

Η πρώτες αλλαγές επί κυβέρνησης Ερντογάν

Οι πρώτες αλλαγές επί κυβερνήσεων Ερντογάν άρχισαν να κυοφορούνται το 2005 και τέθηκαν σε ισχύ το 2006. Το πρώτο ανανεωμένο Πρωτόκολλο Εθνικής Ασφάλειας των κυβερνήσεων Ερντογάν, που απαρτίζεται από τρία βασικά μέρη, έχει ως εξής:
Σο πρώτο μέρος περιέχονται οι 'Βασικές Αρχές' της Πολιτικής Εθνικής Ασφάλειας. Στο μέρος αυτό τονίζεται ότι ο βασικός στόχος του εγχειριδίου είναι η καθορισμός του πλαισίου της πολιτικής εθνικής ασφάλειας της Τουρκίας. Υπό την έννοια αυτή το Πρωτόκολλο έχει ως σκοπό να ορίσει :

• Την εξασφάλιση της Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκικής Δημοκρατίας
• Τα απαραίτητα βήματα που πρέπει να γίνουν στον τομέα αυτό
• Τις βασικές αρχές της πολιτικής εθνικής ασφάλειας σε θέματα εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής.Ως νομιμοποιητικό έρεισμα του Πρωτοκόλλου Πολιτικής Εθνικής Ασφάλειας (ΠΠΕΑ), αναφέρεται το 118ο άρθρο του Συντάγματος της Τουρκίας και ο νόμος 2945, περί Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας (ΣΕΑ) και Γενικής Γραμματείας του ΣΕΑ.

Στη συνέχεια, αφού γίνεται μια παρουσίαση των θεμάτων ασφάλειας που αφορούν την Τουρκία, αναφέρεται ότι η περίοδος προσαρμογής της Τουρκίας στα της Ε.Ε. είναι δυνατόν να αυξήσουν τον κίνδυνο σε κάποια από τα προβλήματα εξωτερικής και εσωτερικής ασφάλειας που αντιμετωπίζει η Τουρκία και σε κάποια να τον μειώσουν.

Εσωτερική ασφάλεια: Ενιαία δομή του κράτους και Κοσμικότητα

Στο μέρος που αφορά την εσωτερική-εξωτερική ασφάλεια, αναφέρεται ότι η βασική πολιτική της Τουρκίας στηρίζεται στη ρήση του Κεμάλ «Ειρήνη στην πατρίδα ειρήνη στον κόσμο». Δίπλα σ' αυτό τονίζεται ότι θα πρέπει να επιδιώκεται να μετατραπεί η Τουρκία σε μια χώρα που θα ενσωματώνει τον σύγχρονο πολιτισμό.
Όσον αφορά στην εσωτερική ασφάλεια τονίζονται τα εξής:

• Θα πρέπει να προστατευθεί η ενότητα της Τουρκίας και να διαφυλαχθούν-διευρυνθούν οι αρχές-στόχοι του δημοκρατικού, κοσμικού κράτους δικαίου.
• Ο βασικός δρόμος για τη διαφύλαξη της ενότητας της Τουρκίας είναι η επιβίωση του εθνικισμού του Ατατούρκ.
• Για να συνεχίσει να παραμένει η Τουρκία μια ισχυρή χώρα, παράλληλα με τις παραπάνω αρχές-στόχους, θα πρέπει να έχει ως στόχο την αύξηση της ευημερίας και τη δίκαιη διάχυσή της σε όλα τα τμήματα της κοινωνίας.
• Τα βασικά στοιχεία που απειλούν την ασφάλεια της Τουρκίας είναι το ριζοσπαστικό Ισλάμ, οι διαμελιστικές κινήσεις και τα ακροαριστερά κινήματα. Η Τουρκία, όσο αγωνίζεται να εξουδετερώσει τα στοιχεία αυτά, δεν θα πρέπει να παραιτηθεί και να παραβιάσει τις πανανθρώπινες αξίες.
• Οι σχέσεις με τις μαζικές οργανώσεις, που υπηρετούν αξίες ίδιες με αυτές που αποτελούν τις βασικές ιδρυτικές αρχές της Τουρκικής Δημοκρατίας, έχουν μεγάλη σημασία για την Τουρκία.
  
• Θα γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες για να αποτραπεί η δημιουργία και απόκτηση κοινωνικών ερεισμάτων από οργανώσεις και ιδεολογίες που αποτελούν βασική απειλή για την ενότητα της Τουρκίας, και για το σκοπό αυτό απαιτείται να γίνουν οι απαραίτητες δράσεις σε επίπεδο κοινωνίας. Στον τομέα αυτό θα πρέπει να γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες ώστε να αποτραπεί η δράση των ιεραποστολικών οργανώσεων στην Τουρκία.
• Στην Τουρκία δεν είναι δυνατόν να γίνει διδαχή άλλης γλώσσας εκτός από την Τουρκική. Αυτό αποτελεί βασική αρχή.
• Η ελευθερία του τύπου εξασφαλίστηκε με σχετικό άρθρο στο Σύνταγμα. Αυτή θα πρέπει να διαφυλαχθεί με κάθε τρόπο.
• Η Συνθήκη της Λοζάννης αποτελεί βασικό έρεισμα σε πολλά θέματα που αφορούν την ύπαρξη της Τουρκίας. Στο θέμα των Μειονοτήτων η Τουρκία θα πρέπει να λάβει υπ' όψιν της τις υποχρεώσεις της που απορρέουν από τη Συνθήκη της Λοζάννης και από τη συμφωνία που υπέγραψαν οι κυβερνήσεις της Τουρκίας και της Βουλγαρίας στις 18 Οκτωβρίου 1925.

Ένα κράτος, ένα έθνος, μια σημαία, μια γλώσσα

Όσον αφορά τα άλλα βασικά θέματα που αφορούν την εσωτερική ασφάλεια της Τουρκίας, αναφέρονται τα εξής:

• Η Τουρκική Δημοκρατία δεν ιδρύθηκε σε εθνική βάση. Οι βασικές αρχές πάνω στις οποίες στηρίχτηκε η ίδρυσή της είναι ένα κράτος, ένα έθνος, μια σημαία, μια γλώσσα. Η ρήση του Ατατούρκ που λέει ότι «Ο λαός της Τουρκίας που ίδρυσε την Τουρκική Δημοκρατία, καλείται Τουρκικό έθνος» είναι βασική αρχή. Όλοι όσοι είναι υπήκοοι της Τουρκικής Δημοκρατίας, είναι βασικά στοιχεία της χώρας.
• Η ρήση του Ατατούρκ που λέει ότι «Έθνος είναι ένα πολιτική και κοινωνικό σύνολο που αποτελείται από πολίτες που συνδέονται μεταξύ τους με τη γλώσσα, τον πολιτισμό και την ενότητα της χώρας», συνεχίζει να ισχύει μέχρι σήμερα και είναι μια προσέγγιση που δίνει απαντήσεις στις αναγκαιότητες της εποχής μας. Υπό την έννοια αυτή, οι τοπικές γλώσσες και πολιτισμοί θα πρέπει να προσεγγίζονται στη λογική των ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Είναι σημαντικό αυτές οι ελευθερίες να μην χρησιμοποιούνται για κακό σκοπό. Θα πρέπει να εξασφαλιστεί να μη χρησιμοποιούνται τα στοιχεία αυτά από τα μέλη της διαμελιστικής οργάνωσης.
• Οι δραστηριότητες των ισλαμιστικών οργανώσεων συνεχίζονται σε εξωτερικό και το εσωτερικό. Όσο γίνεται αγώνας για την εξουδετέρωσή τους, θα πρέπει να λαμβάνονται υπ' όψιν και να μην πλήττονται οι θρησκευτικές ευαισθησίες του λαού. Υπό την έννοια αυτή, δεν θα πρέπει να δίνεται η δυνατότητα να δρουν εκείνοι που θέλουν να εκμεταλλευτούν τις θρησκευτικές ευαισθησίες του λαού.
• Είναι απαραίτητο να εφαρμόζονται απαρέγκλιτα οι Νόμοι του Εκσυγχρονισμού στους οποίους γίνεται αναφορά στο Σύνταγμα. Η θρησκευτική εκπαίδευση θα πρέπει να συνεχίσει ένα θέμα που παρέχεται μόνο από το κράτος.
• Θα πρέπει να παρεμποδιστούν οι ένοπλες δραστηριότητες και οι προσπάθειες που καταβάλλουν οι ακροαριστερές οργανώσεις για τη δημιουργία ταξικής συνείδησης στην κοινωνία. Είναι αξιοσημείωτο ότι οι οργανώσεις αυτές χρησιμοποιούν κυρίως άτομα από το φοιτητικό χώρο.

Ειδικό ενδιαφέρον στις ευαίσθητες περιοχές

Στο ΠΠΕΑ υπάρχει ειδικό κεφάλαιο στις ευαίσθητες περιοχές της Τουρκίας. Οι περιοχές αυτές αναφέρθηκαν μια προς μια καθώς και οι ενέργειες που θα πρέπει να γίνουν από πλευράς του κράτους.
Στην πρώτη σειρά είναι η περιοχή του νομού Αντιοχείας (Χατάι), όπου αναφέρεται ότι παρά τη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ Τουρκίας-Συρίας το τελευταίο διάστημα, η Συρία δεν έχει ακυρώσει εντελώς την πολιτική που είχε για τη συγκεκριμένη περιοχή.
Στη συνέχεια ακολουθεί η περιοχή του Πόντου (Karadeniz) και γίνεται αναφορά στις δραστηριότητες για την αναβίωση της Ποντιακής Ιδέας στην περιοχή. Αναφέρεται ότι στην περιοχή αυτή γίνεται μια πολιτική προπαγάνδα που πηγάζει από το εξωτερικό.
Μια από τις αλλαγές είναι η αναφορά που γίνεται στο θέμα της πώλησης γης σε ξένους υπηκόους. Τονίζεται ότι θα πρέπει να παρακολουθείται στενά το ζήτημα απόκτησης ακινήτων και γης από ξένους σε ευαίσθητες περιοχές.
Η Ίμβρος και η Τένεδος είναι ανάμεσα στις ευαίσθητες περιοχές. Τονίζεται ότι θα πρέπει να εφαρμοστούν ειδικές πολιτικές για την ανάπτυξη της οικονομίας των δυο αυτών νησιών.
Υπάρχει επίσης ειδική αναφορά στη δράση της Αρμενίας και των Αρμενίων σε ορισμένους νομούς κυρίως της Ανατολικής Τουρκίας.

Οι σχέσεις Τουρκίας - ΗΠΑ

Στο ΠΠΕΑ τονίζεται ότι η πολυδιάστατη πολιτική στις εξωτερικές σχέσεις της Τουρκίας είναι μια απόλυτη αναγκαιότητα, ενώ υπάρχει ειδική αναφορά στις σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ. Στο τμήμα αυτό υπογραμμίζονται τα εξής:

• Οι σχέσεις με τις ΗΠΑ είναι παραδοσιακές και πολυδιάστατες.
• Στις σχέσεις Τ-Α υπάρχει η πολιτική και οικονομική διάσταση και η διάσταση της ασφάλειας.
• Οι σχέσεις αυτές θα πρέπει να επεκταθούν στους τομείς του εμπορίου και της τεχνολογίας.
• Στις ΗΠΑ δρουν αρκετά λόμπι που κινούνται εναντίον της Τουρκίας. Υπάρχουν και λόμπι που στηρίζουν την Τουρκία. Οι δραστηριότητες των λόμπι έχουν μεγάλη σημασία, με βάση τις ιδιαιτερότητες της χώρας αυτής.
• Η δημιουργία κοινής γνώμης στις ΗΠΑ που θα αντιμετωπίζει θετικά την Τουρκία είναι σημαντική για πολλούς λόγους.
• Η σχέση της Τουρκίας με τις ΗΠΑ είναι στρατηγικής σημασίας για τις περιοχές της Κεντρικής Ασίας, των Βαλκανίων, του Νοτίου Καυκάσου και της Μέσης Ανατολής. Η συνεργασία και η αλληλεγγύη στις περιοχές αυτές είναι προς το συμφέρον της Τουρκίας.
• Οι σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ είναι στρατηγικές, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι είναι εναλλακτικές μιας άλλης σχέσης, όπως για παράδειγμα με την Ε.Ε.
• Θα πρέπει να διατηρήσουμε το ρόλο μας στο ΝΑΤΟ και να αποκτήσουμε θέση στις μεταβαλλόμενες πολιτικές του ΝΑΤΟ.

Κυπριακό

• Η παρουσία του τουρκικού στρατού στην Κύπρο στηρίζεται στις συμφωνίες Λονδίνου-Ζυρίχης του 1959-1960. Η Τουρκία διατηρεί το δικαίωμα της εγγυήτριας δύναμης στο σύνολο της Κύπρου. Τα τουρκικά στρατεύματα υπάρχουν στην Κύπρο για την ασφάλεια των Τουρκοκυπρίων και η συνέχιση της παρουσίας τους εκεί είναι βασική αρχή.
• Ο πληθυσμός των Ρωμιών στο νησί είναι μεγάλος. Είναι μεγαλύτερος από αυτόν των Τουρκοκυπρίων. Με βάση τη διάσταση αυτή θα πρέπει να ενισχυθούν ηθικά και πνευματικά οι δεσμοί της τουρκοκυπριακής κοινότητας.
• Η ΤΔΒΚ θα πρέπει να διατηρηθεί και να ισχυροποιηθεί μέχρι να εξασφαλιστεί μόνιμη ειρηνική λύση στο νησί.
• Η θαλάσσια περιοχή γύρω από την Κύπρο είναι ένα ξεχωριστό θέμα. Στην περιοχή αυτή η Τουρκία και η ΤΔΒΚ έχουν νόμιμα δικαιώματα.

Οι σχέσεις με την Ελλάδα

• Η Τουρκία αποσκοπεί στην ενίσχυση των σχέσεών της με την Ελλάδα σε περιβάλλον ειρήνης.
• Είναι βέβαιο ότι υφίστανται μια σειρά από προβλήματα μεταξύ των δυο χωρών, όμως η Τουρκία δεν θα πρέπει να δώσει την άδεια/ευκαιρία στην Ελλάδα να μεταφέρει τα προβλήματα αυτά στους θεσμούς της Ε.Ε., με στόχο τα προβλήματα αυτά να πάρουν τη μορφή προβλημάτων Τουρκίας-Ε.Ε.
• Η Θάλασσα του Αιγαίου είναι πολύ σημαντική για την ασφάλεια και για την οικονομία της Τουρκίας. Υπό την άποψη αυτή, οι απόπειρες και οι κινήσεις της Ελλάδας για αύξηση των χωρικών της υδάτων από τα 6 στα 12 ν.μ. δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να διατηρηθεί η αποτροπή που επιτυγχάνεται δια της απειλής πολέμου, η οποία θα πρέπει να συνεχιστεί και να διαφυλαχτεί.
• Δεν θα πρέπει να δοθεί στην Ελλάδα η άδεια/δυνατότητα να δημιουργήσει τετελεσμένα στις νησίδες και τις βραχονησίδες του Αιγαίου.

Η πολιτική των 'μηδενικών προβλημάτων' και οι κυοφορούμενες αλλαγές στην Ερυθρά Βίβλο
Η τοποθέτηση του Νταβούτογλου σηματοδότησε μια σειρά από σημαντικές αλλαγές όχι στους στόχους, αλλά στις βασικές αρχές άσκησης της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.
Ο νέος υπουργός εξωτερικών, υιοθέτησε την πολιτική των 'μηδενικών προβλημάτων' με τις γειτονικές χώρες, χωρίς όμως να τροποποιήσει και να θίξει, σε ό,τι αφορά την Τουρκία, .τις πραγματικές αιτίες που δημιούργησαν τα προβλήματα με τις γειτονικές χώρες.
Οι κύριοι λόγοι για τους οποίους η Τουρκία προχώρησε στην κίνηση αυτή είναι δυο.

Ο ένας είναι εσωτερικός και σχετίζεται με το αγώνα που γίνεται ανάμεσα σε πολιτικούς και στρατιωτικούς για τον έλεγχο της εξουσίας. Οι προβληματικές σχέσεις που είχε η Τουρκία με όλες σχεδόν τις γειτονικές χώρες, όπως η Αρμενία, το Ιράν, το Ιράκ, η Συρία, η Κύπρος και η Ελλάδα, ανεδείκνυαν το ρόλο του στρατού, αφού τα προβλήματα ήταν προβλήματα εθνικής ασφάλειας. Με την πολιτική των 'μηδενικών προβλημάτων', ο ρόλος του στρατού αποδυναμώνεται, γεγονός που ευνοεί τους πολιτικούς και συγκεκριμένα τον Ερντογάν και το ΑΚΡ, στη διελκυστίνδα της εξουσίας που έχει με το Στρατό.

Ο δεύτερος λόγος είναι εσω/εξωτερικός και αναφερόμαστε στο Κουρδικό. Μέσα από τη διαδικασία των 'μηδενικών προβλημάτων', η Τουρκία δημιουργεί ένα κλίμα επίπλαστης ηρεμίας στις διμερείς σχέσεις με όλες τις γειτονικές της χώρες, κλίμα που περιορίζει τη δυνατότητα των Κούρδων να εξασφαλίσουν πολιτική και επιχειρησιακή στήριξη ή ανοχή από τις γειτονικές προς την Τουρκία χώρες, στήριξη/ανοχή που είναι ζωτικής σημασίας για τη συνέχιση του αγώνα τους.
Στα πλαίσια της πολιτικής αυτής, η κυβέρνηση Ερντογάν, σε συνεργασία με το Στρατό, προχωρεί στην τροποποίηση του Πρωτοκόλλου Πολιτικής Εθνικής Ασφάλειας, τροποποίηση που αναμένεται να εγκριθεί στην τακτική σύσκεψη του ΣΕΑ τον Αύγουστο, οπότε θα εγκριθούν και οι αλλαγές στην κορυφή της ιεραρχίας των ΤΕΔ.
Αλλαγές σε ό,τι αφορά το Κυπριακό και το Αιγαίο και εννοούμε τις διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο και την 'απειλή πολέμου', δεν αναμένεται να υπάρξουν.

Για λόγους εντυπώσεων όμως, στο τμήμα Εξωτερικές Απειλές, το Ιράν και η Ελλάδα δεν θα χαρακτηρίζονται πλέον ως κύριες απειλές για την Τουρκία, εξέλιξη που αποτελεί προσαρμογή στην πολιτική 'μηδενικών προβλημάτων' που υιοθέτησε η κυβέρνηση Ερντογάν από τότε που ανέλαβε τα ηνία της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής ο Νταβούτογλου. Εν αναμονή των αλλαγών στην κορυφή των ΤΕΔ και της συνόδου του ΣΕΑ, τον Αύγουστο του ...σωτηρίου έτους 2010.

*To άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ και ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ", τεύχος Αυγούστου 2010

Διαβάστε περισσότερα...

Άρση του casus beli ή ακόμα μια μπλόφα;

Της Δωρας Aντωνιου

Την απαλοιφή του casus belli για ενδεχόμενη απόφαση της Ελλάδας επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, από το νέο Πολιτικό Εγγραφο Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας, εξετάζουν οι αρμόδιες τουρκικές αρχές, σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν στην τουρκική εφημερίδα Sabah. Μια τέτοια απόφαση θα μπορούσε να αποτελέσει το πρώτο βήμα για άρση της απόφασης της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης για το casus belli.
Οι πληροφορίες, που είδαν χθες το φως της δημοσιότητας στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, αναφέρουν ότι το νέο Πολιτικό Εγγραφο Εθνικής Ασφάλειας, που αποτελεί την «κόκκινη βίβλο» της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, συντάσσεται στη βάση του δόγματος «μηδενικών προβλημάτων» με τους γείτονες, που εισήγαγε στη διπλωματική γλώσσα της γείτονος ο Τούρκος ΥΠΕΞ, Αχμέτ Νταβούτογλου. Ετσι, οι γειτονικές χώρες δεν αντιμετωπίζονται ως εξωτερική απειλή, αλλά ως στοιχείο συνεργασίας. Σε πρόσφατες δηλώσεις του στην Αγκυρα, ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, είχε επισημάνει ότι οι εξωτερικές απειλές «εδράζονται σε τεχνητούς φόβους και ανησυχίες που για μεγάλο διάστημα κυριαρχούσαν στην τουρκική εξωτερική πολιτική».

Το Πολιτικό Εγγραφο Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας γράφεται εκ νέου κάθε πέντε χρόνια, ωστόσο, το περιεχόμενό του υπόκειται σε ετήσιες αναθεωρήσεις. Η κυβέρνηση Ερντογάν επιθυμεί μέσα από το νέο κείμενο να δώσει το στίγμα εκδημοκρατισμού της Τουρκίας και των αλλαγών που συνεπάγεται η αποδυνάμωση της επιρροής του στρατιωτικού κατεστημένου. Δεν είναι τυχαίο ότι το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας αποτελείται πλέον από περισσότερους αξιωματούχους της κυβέρνησης και λιγότερους εκπροσώπους του στρατού, ενώ οι εισηγήσεις για τις ριζικές αλλαγές στο νέο κείμενο έγιναν από το γραφείο του κ. Ερντογάν.

Στο νέο κείμενο, λοιπόν, η επέκταση από την Ελλάδα των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ., δεν χαρακτηρίζεται ως «προέχουσα απειλή», όπως μέχρι τώρα. Γίνεται, δε, αναφορά στο Συμβούλιο Συνεργασίας Υψηλού Επιπέδου Ελλάδας – Τουρκίας, που συστάθηκε για την προσέγγιση και συνεργασία ανάμεσα στις δύο χώρες. Η διαδικασία συγγραφής και έγκρισης του νέου Εγγράφου αναμένεται να ολοκληρωθεί τον προσεχή Δεκέμβριο.

«Ευπρόσδεκτη» χαρακτηρίζει η Αθήνα μια τέτοια ενέργεια της Αγκυρας, διπλωματικές πηγές, ωστόσο, υπογραμμίζουν ότι θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε τις οριστικές διατυπώσεις, καθώς οι πληροφορίες δεν αποκλείεται να είναι ακόμα και κίνηση σκοπιμότητας, που εντάσσεται στις εσωτερικές διεργασίες της Τουρκίας. Οι ίδιες πηγές υπογραμμίζουν ότι η άρση του casus belli είναι στοιχειώδης υποχρέωση της Τουρκίας ως υποψήφιου κράτους μέλους της Ε.Ε. και θα αποτελούσε σαφές δείγμα έλευσης της γείτονος στη σύγχρονη εποχή. Επισημαίνουν, ωστόσο, ότι η ελληνική πλευρά σε καμιά περίπτωση δεν θέτει ανάλογες ενέργειες σε βάση αμοιβαιότητας ή ανταλλαγμάτων

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_31_24/08/2010_412433

Διαβάστε περισσότερα...

Από το 'καρτ-κούρτ', στις διαπραγματεύσεις με το ΡΚΚ

Του Μουράτ Γετκίν
Εφημερίδα Ραντικάλ, 21 Αυγούστου 2010

Πριν από λίγες μέρες, ένας φίλος μου, που υπηρετεί ως πρέσβης σε μια σημαντική χώρα, μου εξιστόρησε ένα περιστατικό που του συνέβη το έτος 1981 (τότε έκανα τα πρώτα μου βήματα στη δημοσιογραφία), όταν προετοιμαζόταν να αναλάβει πρώτα του διπλωματικά καθήκοντα στο εξωτερικό.

Μου είπε ο φίλος μου διπλωμάτης:
«Τότε μας δίνονταν μαθήματα για να είμαστε έτοιμοι να δώσουμε κατάλληλες απαντήσεις, σε περίπτωση που δεχόμασταν ερωτήσεις για τα εθνικά μας θέματα. Για ενημέρωση πάνω στο Κουρδικό Ζήτημα ήλθε στο Υπουργείο Εξωτερικών ένας υπάλληλος της ΜΙΤ, ο οποίος μας είπε: 'Δεν υπάρχουν Κούρδοι. Αυτοί είναι σκηνίτες Τούρκοι που ζουν στα βουνά. Πήραν το όνομά τους από τον ήχο που κάνει το χιόνι, όταν περπατάνε πάνω σ' αυτό: Καρτ-κουρτ. Έτσι πήραν το όνομα Κούρδοι'. Φυσικά αυτό το είχε ισχυριστεί και το είχε διακηρύξει από το μπαλκόνι απευθυνόμενος στα πλήθη, ο Κενάν Εβρέν, όμως δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι θα μας το έλεγαν επίσημα και σε μας τους διπλωμάτες, που θα εκπροσωπούσαμε τη χώρα στο εξωτερικό. Συνέχισε ο υπάλληλος της ΜΙΤ: 'Δεν υπάρχει επίσης κουρδική γλώσσα. Υπάρχουν δυο-τρεις διάλεκτοι, όμως αυτές δεν είναι γλώσσα, είναι μαζέματα από δω κι από κει'. Εμείς ήμασταν νέοι διπλωμάτες. Όμως δεν ήταν δυνατόν αποδεχτούμε κάτι τέτοιο. Γνωρίζαμε ότι θα ντρεπόμαστε να πούμε κάτι τέτοιο στους ξένους συναδέλφους μας. Όμως τότε ήταν στρατιωτικό καθεστώς, η κατάσταση δύσκολη, δεν φέρναμε αντίρρήσεις σε όσα μας έλεγαν.»

Από εκείνα τα χρόνια μέχρι σήμερα πέρασαν πολλά χρόνια και άλλαξαν πολλά πράγματα. Ό,τι έγινε δεν έγινε σε μια μέρα, ούτε καν σε λίγα χρόνια. Πάντως έγιναν πολλά.
Πριν από τριάντα χρόνια η ΜΙΤ που ερχόταν στο Υπουργείο Εξωτερικών και έλεγε ότι 'Δεν υπάρχουν Κούρδοι, υπάρχουν Τούρκοι που περπατάν πάνω στα χιόνια και ακούγεται το καρτ-κουρτ', τώρα είναι το επίκεντρο των επαφών με τις ομάδες των Κούρδων, συμπεριλαμβανομένου και του ΡΚΚ.
Ο εκ των υποδιοικητών της ΜΙΤ, Τζεβάτ Ονές (Cevat Ones), μόλις συνταξιοδοτήθηκε, δημοσίευσε άρθρο του στη Ραντικάλ (7 Δεκεμβρίου 2005), στο οποίο φαίνεται ότι η ΜΙΤ είναι σε σημείο καμπής σε σχέση με τις απόψεις που είχε για το Κουρδικό. Ο Ονές είναι παρών σε κάθε συνάντηση που συζητείται η επίλυση του Κουρδικού.

Η αντιπολίτευση πίεσε, ο Ερντογάν το ανακοίνωσε

Τα δημοσιεύματα που έλεγαν ότι ο Εμρέ Τανέρ συναντήθηκε και συζήτησε με τον Οτζαλάν στο Ιμραλί, δεν έχει διαψευσθεί μέχρι σήμερα από τη ΜΙΤ, που δεν αφήνει κανένα δημοσίευμα αναπάντητο που την αφορά. Ο Τανέρ ήταν ένας κρατικός αξιωματούχος που συναντιόταν όποτε ήθελε με τον Μπαρζανί στο επιτελείο του στη Σελαχατίν και το Ερμπίλ.

Η αποστολή του σημερινού διοικητή της ΜΙΤ, Χακάν Φιντάν, δεν είναι τόσο εύκολη στο θέμα αυτό. Γιατί; Να απαριθμήσουμε:

1. Τα στρατεύματα των ΗΠΑ αποσύρονται από το Ιράκ, κυβέρνηση δεν μπορεί να συγκροτηθεί στη Βαγδάτη, οι Κούρδοι του Ιράκ είναι ανήσυχοι,
2. Το πρόβλημα με τα πυρηνικά 'θερμαίνεται' και οι ΗΠΑ λένε ότι προσπαθούν να αποτρέψουν το Ισραήλ να επιτεθείς το Ιράν,
3. Το Ισραήλ, δεν εμπιστεύεται στον νέο διοικητή της ΜΙΤ, επειδή συμμετέχει στις διαπραγματεύσεις για τα πυρηνικά και συνομιλεί με το Ιράν και κόβει τη ροή πληροφοριών,
4. Το PKK από την πλευρά του, χρησιμοποιεί ως 'όπλο' την εκεχειρία και το 'Ναι' που επιδιώκει το ΑΚΡ στο επικείμενο δημοψήφισμα της 12ης Σεπτεμβρίου και ανακοινώνει ότι 'συζητάμε με το κράτος' για να πάρουμε αυτές τις αποφάσεις,
5. Όσο και αν οι πηγές της ΜΙΤ το διαψεύδουν (τουλάχιστον δυο φορές τις δυο τελευταίες εβδομάδες), η είδηση ότι η ΜΙΤ συμμετέχει σε 'διαπραγματεύσεις' με το ΡΚΚ, έχει γίνει αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, την προεκλογική περίοδο που οδηγεί στο δημοψήφισμα.

Προχθές ο πρόεδρος του εθνικιστικού κόμματος ΜΗΡ, Ντεβλέτ Μπαχτσελί (Devlet Bahceli), δήλωνε 'Τέσσερις ημέρες διήρκεσαν οι διαπραγματεύσεις, σε τέσσερις μέρες συμφώνησαν, ανακοινώστε τι συμφωνήσατε', έχοντας τη βεβαιότητα ενός ατόμου που διάβασε σχετικό υπηρεσιακό έγγραφο. ). Χθες ο πρόεδρος του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (CHP) Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου (Kemal Kilicdaroglu) και πρόεδρος του Δημοκρατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος (DSP), Μασού Τουρκέρ (Masum Turker), κάλεσαν την κυβέρνηση να κάνει ανακοίνωση για το θέμα.

Πάνω σ' αυτές τις πιέσεις, ο πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε χθες στο Καχραμάν-μαράς: «Η κυβέρνηση του ΑΚΡ δεν κάνει διαπραγματεύσεις με οποιαδήποτε τρομοκρατική οργάνωση. Και αυτό δεν πρόκειται να γίνει ούτε στο μέλλον».
Ο πρωθυπουργός κατέκρινε τα κόμματα της αντιπολίτευσης που έκαναν σημαία της προεκλογικής τους καμπάνιας τη δήλωση του ηγετικού στελέχους του ΡΚΚ, Μουράτ Καραγιλάν (Murat Karayilan), ο οποίος είπε: «Συζητήσαμε και συμφωνήσαμε».

Είναι δυνατόν αυτά να είναι προπαγάνδα και διαστρέβλωση;
Οι δηλώσεις του Ερντογάν μπορεί να επηρεάστηκαν από έγγραφο που συνέταξε η ΜΙΤ, σύμφωνα με το οποίο 'οι δηλώσεις μπορεί να είναι τακτική αποπροσανατολισμού του ΡΚΚ'. Και αυτό γιατί στους κύκλους των υπηρεσιών πληροφοριών, μετά την 1η Ιουνίου 2010, που άρχισε η νέα περίοδος 'ενεργού άμυνας' που κήρυξε το ΡΚΚ, υπάρχει η εκτίμηση ότι στην ηγετική ομάδα του ΡΚΚ υπάρχουν δυο τάσεις. Η μια που εκφράζεται από τον Μουράτ Καραγιλάν και λέει ότι πρέπει να γίνουν σοβαρές επιθέσεις για 2-3 μήνες και μετά να σταματήσουν οι επιθέσεις και η άλλη, που εκφράζεται από τον Τζεμίλ Μπαγίκ (Cemil Bayik), που λέει ότι θα πρέπει να γίνουν επιθέσεις σε βάθος χρόνου.

Η ανακηρυχθείσα εκεχειρία αρμόζει πιο πολύ στην άποψη του Καραγιλάν. Ο Καραγιλάν με τη δήλωση του ότι 'ο Οτζαλάν συμφώνησε, κάναμε εκεχειρία', θέλει από τη μια πλευρά να φορτώσει την ευθύνη της εκεχειρίας στον Οτζαλάν και από την άλλη να δώσει την ετνύπωση ότι η κυβέρνηση κάθισε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μαζί τους, για να αυξήσει τις ψήφους του 'ΝΑΙ', στο επικείμενο δημοψήφισμα.

Ο Οτζαλάν, στη συνάντησή του με τους δικηγόρους του προχθές, ανακοίνωσε τους 'όρους της δημοκρατικής αυτονομίας'. Με βάση τις αρχές που εξήγγειλε ο Οτζαλάν, οι Κούρδοι που θα αποκτήσουν αυτονομία στα σύνορα της Τουρκίας, θα έχουν τις δικές τους 'δυνάμεις αμύνης', θα απαλλαγούν σταδιακά από την καπιταλιστική οικονομία και θα αποκτήσουν τον έλεγχο των οικονομικών πόρων της περιοχής τους, συμπεριλαμβανομένων των φραγμάτων και των υδροηλεκτρικών έργων της περιοχής. Όσον αφορά το κράτος, λέει ότι οι Μαρξ και Λένιν έκαναν λάθη και ότι ο ίδιος θα τα διορθώσει.

Σημείωση: Σήμερα, ο σύμβουλος του Ερντογάν, Yalçın Akdoğan, δήλωσε στην εφημερίδα ΑΚΣΑΜ ότι το τουρκικό κράτος και η κυβέρνηση έκαναν διάλογο με τον Οτζαλάν, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο διάλογος με έναν φυλακισμένο, συνιστά διαπραγματεύσεις με την τρομοκρατική οργάνωση!

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/08/blog-post_6404.html

Διαβάστε περισσότερα...

Οι επίγονοι του Τσολάκογλου και η «θεωρία εξημέρωσης του θηρίου»

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Ο Τσολάκογλου, ο Ιωάννης Ράλλης, ο Λογοθετόπουλος, ο Μερκούρης κι ο Έκτωρ Τσιρονίκος, ο πρώτος και τελευταίος εθνικοσοσιαλιστής «Πρωθυπουργός» της εξόριστης δοσιλογικής εν Βιέννη ελληνικής κυβέρνησης, θα ριγούν στον τάφο τους. Ο σπόρος τους δεν μαράθηκε. Το πνεύμα που έσυραν μαζί τους στην Βιέννη οι υπέρμαχοι του ρεαλισμού και της νίκης του Άξονος, οι κήρυκες της υποταγής και του συμβιβασμού, οι ασυμβίβαστοι εχθροί της άφρονος αντιστάσεως στις πόλεις, τα βουνά της Ελλάδας και την Βόρειο Αφρρική, παραμένει στις σώφρονες ψυχές ορισμένων.

Ο Πούλος, που με τους γερμανοντυμένους κατσαπλιάδες του της «Griechische Freiwillige Gentarmerie» (Ελληνική Εθελοντική Χωροφυλακή), αφού σκότωσε Έλληνες, βούτηξε προίκες κι έβαλε χέρι σε κοτέτσια, μέχρι παρτιζάνους του Τίτο κυνήγησε στην Σλοβενία, πριν τον στήσει η μετακατοχική Ελλάδα στον τοίχο και χώσει φυλακή την περιβόητη Μοσχούλα, την συμβία του, που «διηύθυνε» τα της στρατολογίας καθαρμάτων, δεν έπεσε άδικα από τα βόλια του εκτελεστικού αποσπάσματος της αληθινής Χωροφυλακής. Και το δικό του πνεύμα, πνεύμα αφοσίωσης στους ισχυρούς, συνεργασίας μαζί τους και καταστολής κάθε αντιστάσεως του εθνικού φρονήματος, λανθάνει στα μυαλά κάποιων στη σημερινή Ελλάδα.

Σήμερα, υπάρχουν κάποιοι, δημοσιογραφούντες και μη που με λίγα λόγια λένε: «η Τουρκία είναι πολύ μεγάλη κι εμείς μικροί. Δεν έχουμε σε όλα δίκιο, είναι μύθευμα ότι η Ελλάδα έχει το Διεθνές Δίκαιο με το μέρος της».

Μάλιστα κάποιοι λένε και το γράφουν κιόλας και κάτι καινοφανές, πιο τούρκικο κι από αυτά που λένε οι Τούρκοι. Για την υφαλοκρηπίδα ισχύει, λένε, η αρχή της αναλογικότητας. Προσέξτε όμως, δεν εννοούν αυτό που λέει το Διεθνές Δίκαιο, ότι η υφαλοκρηπίδα είναι ανάλογη με το μήκος των ακτών σου, κι εμείς ορθά λέμε ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα κι αφού έχουμε μήκος ακτών δεκαπλάσιο από την Τουρκία, έχουμε και την ανάλογη υφαλοκρηπίδα. Δεν εννοούν αυτό που είπε το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης το 1994, ότι ένας γίγαντας έχει τα ίδια δικαιώματα μ’ ένα νάνο, λύνοντας το θέμα που αφορούσε την υφαλοκρηπίδα μιας ηπείρου, της Γροιλανδίας, κι ενός λιλιπούτειου νορβηγικού νησιού.

Οι επίγονοι του Τσιρονίκου, εννοούν ότι η Τουρκία δικαιούται υφαλοκρηπίδα και δικαιώματα στο Αιγαίο ανάλογα με το γεωγραφικό και πληθυσμιακό της μέγεθος. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό.

Εν ολίγοις, υπάρχουν Έλληνες, οι οποίοι δεν εισηγούνται απλώς έναν επώδυνο αλλά τάχα «ρεαλιστικό» συμβιβασμό. Εισηγούνται την αποδοχή του Νόμου της Ζούγκλας, πέραν βέβαια από την κατάλυση των αποτελεσμάτων της Ελληνικής Επανάστασης και των Εθνικοαπελευθερωτικών Πολέμων του ’12 – ’13 και του 1917 – 1922.

Γράφτηκαν κι άλλα ωραία, ότι π.χ. ούτε στο FIR έχουμε δίκιο κι ότι όποτε αντισταθήκαμε απωλέσαμε κυριαρχία και διάφορα άλλα εξόχως σκυφτά, ραγιάδικα, ανιστόρητα και κόντρα φυσικά στο Διεθνές Δίκαιο, το Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας και τα συμφέροντα του Ελληνικού Λαού, που κατοικεί κάτι χιλιάδες χρόνια αυτά τα νησιά, που κατά τα μεμέτια και τους εν Ελλάδι αντζέντηδες των συμφερόντων τους, «πνίγουν» την Τουρκία, την στενεύουν στις ισλαμοφασιστικές μασχάλες της κι έχουν βέβαια κι άλλη ιδιότητα, μοναδική παγκόσμια: είναι ιπτάμενα, δεν έχουν υφαλοκρηπίδα. Βέβαια, κατά την προωθημένη υπερτουρκική άποψη τινών εγχωρίων κι αν έχουν υφαλοκρηπίδα, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι η Τουρκία είναι πολύ μεγάλη κι έτσι τάχα δικαιούται την μάνα μας, τον πατέρα μας, την υφαλοκρηπίδα, το τζαμί στο Βοτανικό και κάτι αγνοούμενους ρέστα.

Μάλιστα, οι μικροδραγουμάνοι των τουρκικών και όχι μόνο συμφερόντων, περιβάλλονται και τον μανδύα του σώφρονος πατριωτισμού και προκαταβολικά καθυβρίζουν ως ακραίους, άφρονες και συνωμοσιολόγους, όσους θα αντισταθούν σε μια τέτοια λεόντεια διευθέτηση υπέρ της Τουρκίας, την οποία λένε, ήδη απεργάζεται το ψηλό παιδί από τη Μινεσότα.

Λοιπόν, αδέρφια, τίποτα δεν άλλαξε στα χρόνια που πέρασαν. Πολύ πριν ο Μεταξάς για λογαριασμό του Λαού και της πάρτης του πει το ΟΧΙ, ενώ έχτιζε οχυρά, έκανε μυστικά μερική επιστράτευση και προσπαθούσε να βρει συμμαχίες, υπήρχαν κάτι καλόπαιδα, κολωνακιώτες της εποχής και λάτρεις του μεγέθους, της ισχύος και της ιδεολογίας του Φασισμού και του Ναζισμού, που προπαγάνδιζαν υπέρ της Ρώμης και του Βερολίνου και θεωρούσαν άφρονα ενέργεια την αντίσταση.

Στην Κατοχή όλα αυτά τα τομάρια έσπευσαν να καταλάβουν θέσεις κι αξιώματα στις δοσιλογικές κυβερνήσεις κι ορισμένοι σήκωσαν και όπλα ενάντια στον ίδιο το Λαό τους. Μαντέψτε δε τι επικαλούνταν: τον «αληθινό και σώφρονα πατριωτισμό», που επέβαλε την καρτερική αλλά κι ενεργητική συνεργασία με τους Γερμανούς, που ως γνωστόν, κατά Δήμο Σταρένιο στην περίφημη ταινία, ήσαν φίλοι μας, θέλανε το καλό μας, ήταν πιο δυνατοί και θα νικούσαν. ΟΙ ταγματασφαλίτες και οι πολιτικοί πάτρωνες τους κατήγγειλαν δε σε κάθε ευκαιρία τους ΕΛΑΣίτες, τους ΕΔΕΣίτες, όσους κατέφευγαν στην Μέση Ανατολή κι όσους γενικά αντιστέκονταν, ως άφρονες, ολετήρες της Πατρίδος κλπ.

Σήμερα το μόνο που έχει προστεθεί, επειδή άλλαξε η μόδα βλέπετε, είναι ότι οι σημερινοί τουρκοτσολιάδες, επίγονοι των γερμανοτσολιάδων και του Τσιρονίκου, αποκαλούν τους εαυτούς τους «προοδευτικούς» και όσους αντιστέκονται οχυρωμένοι στα πασέ κάστρα του Συντάγματος και του Εθνικού Συμφέροντος, ως «εθνικιστές», «φασίστες» κλπ.

έβαια δεν έχουν κατακτήσει ακόμη της κορυφές της αρετής του Συνταγματάρχη Πούλου. Δεν έχουν ακόμη προτείνει να φτιάξουμε μια Ελληνική Εθελοντική Τζιαντάρμα και μαζί με την αληθινή τούρκικη Τζιαντάρμα (Στρατοχωροφυλακή) να καίμε κούρδικα χωριά και να πυροβολάμε γυναικόπαιδα στο Ντέρσιμ, στην Ούρφα και στο Καντίκ. Προς το παρόν είναι υπέρ της παθητικής συνεργασίας, προφανώς λόγω ιδιοσυγκρασίας. Ίσως αργότερα, για λόγους ποικιλίας, δοκιμάσουν και την ενεργητική.

Γιατί λέγονται αυτά τώρα αδέρφια: γιατί η κρίση βολεύει. Γιατί οι «αντεξουσιαστές» σοσιαλιστές μας, οι μόνοι άνθρωποι στον πλανήτη που πιστεύουν στην Παγκόσμια Διακυβέρνηση, θεωρούν ότι είναι μοναδική ευκαιρία να περάσουν στο ζαλισμένο και άφραγκο πόπολο και αυτές τις ιδεοληψίες τους, οι οποίες επίσης βολεύουν μια χαρά κάποια μεσοπρόθεσμα συμφέροντα των ΗΠΑ.

ΟΙ Αμερικανοί βλέπουν την Τουρκία να διολισθαίνει στου κακού την σκάλα και για να κρατήσουν κάποια επιρροή και έλεγχο προσφέρουν ανταλλάγματα. Κι επειδή δεν είναι μαλάκες αλλά είμαστε εμείς μαλάκες, γιατί να προσφέρουν κάτι δικό τους; Προσφέρουν λοιπόν κάτι δικό μας: Αιγαίο, μερίδα του λέοντος στην υφαλοκρηπίδα, στα πετρέλαια κλπ.

Το δέλεαρ δε που ρίχνουν οι πολιτικοί και δημοσιογραφικοί «λαγοί» είναι απλό: συνεκμετάλλευση, φράγκα, ειρήνη, μείωση εξοπλισμών. Αυτό με μια φράση λέγεται «Θεωρία εξημέρωσης του θηρίου». Στην πράξη είναι κατάλυση της Εθνικής Κυριαρχίας, υποταγή, απώλεια πλουτοπαραγωγικών πηγών που ανήκουν στον Ελληνικό Λαό κι άνοιγμα της όρεξης για την Θράκη και την Κύπρο.

Γιατί δε τόση βιασύνη και καψούρα; Για να προλάβουν.

Γιατί ξέρουν ότι η Κυβέρνηση του Μνημονίου ήδη μαζεύει υπογραφές, γιατί οι ντομάτες και τα γιούχα πάνε σύννεφο όπου εμφανίζονται και γιατί ξέρουν ότι ο Αντώνης ποτέ δεν θα δεχτεί να γίνει Ηγεμών της Βλαχίας και να μαζεύει τα δοσίματα για την Υψηλή Πύλη.

Ο επιτυχημένος Ερντογάν, αδέρφια, παντού τα κατάφερε. Μόνο στο Κουρδιστάν ψώνισε από σβέρκο. Δηλαδή στο ένα τρίτο της χώρας, στα βουνά και τους κάμπους των φλεγόμενων κουρδικών επαρχιών αλλά και στις αχανείς κούρδικες συνοικίες των τριτοκοσμικών μητροπόλεων της Τουρκίας, που βράζουν. Πήρε τα ηνία της ΜΙΤ, τον Στρατό τον μαστιγώνει αλλά ανά πάσα στιγμή κάποιος θολωμένος κεμαλικός ή άλλος μπορεί να του την φυτέψει στο δόξα πατρί και να γίνει κόλαση. Η συνέπεια θα είναι στο τέλος η οριστική ήττα του προναζιστικού απολιθώματος του κεμαλισμού από τον ισλαμοφασισμό αλλά στο τέρμα του ιστορικού δρόμου η Τουρκία, όπως την ξέραμε δεν θα υπάρχει και θα είναι οι ίδιες οι ΗΠΑ που θα αποφασίσουν τον διαμελισμό της. Αυτό οι Τούρκοι το ξέρουν και το φοβούνται και γι’ αυτό είναι καχύποπτοι.

Η απόσχιση του Κουρδιστάν, ο διαμελισμός της Τουρκίας, είναι μόνο ζήτημα χρόνου. 25.000.000 λαό δεν μπορείς πια να τους σφάξεις Ρετζέπ, καρντάση μου. Αλλάξανε οι καιροί. Τότε, παλιά μπορούσε να γίνει στα μουλωχτά, όπως με τους Χριστιανούς, Έλληνες κι Αρμένηδες. Πάνε αυτά.

Ποιος βιάζεται λοιπόν να ταΐσει με το σώμα της Πατρίδας το θηρίο του τουρκικού ισλαμοφασισμού;

Μερικοί διατείνονται ότι εκφράζουν απλώς τις σώφρονες πεποιθήσεις και ιδέες τους, οι οποίες, όλως τυχαίως συμπίπτουν με τα αδηφάγα συμφέροντα της Τουρκίας.

Κι η Σίτσα Καραϊσκάκη τα ίδια έλεγε και τα πίστευε αλλά το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων την καταδίκασε ερήμην σε θάνατο.

Το έχουμε ξαναπεί, αδέρφια, η προδοσία μετράει εκ του αποτελέσματος. Ξαναδιαβάστε το Σύνταγμα, Έλληνες, κι απλά να θυμάστε φάτσες κι ονόματα…

http://www.antinews.gr/?p=58655

Διαβάστε περισσότερα...

Στο προσκήνιο τα δικαιώματα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας της Αλβανίας

Ο πρόεδρος του ΚΕΑΔ (Κόμματος Ένωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) Ευάγγελος Ντούλες σε συνέντευξή του, που παραχώρησε στο BBC στις 17 Αυγούστου, αναφέρθηκε εκτενώς στη δολοφονική επίθεση αλβανών εθνικιστών στη Χιμάρα, χαρακτηρίζοντάς την ως «το πιο απεχθές έγκλημα που συνέβη τα τελευταία 20 χρόνια» . Επίσης ο κ. Ντούλες για άλλη μια φορά εξέφρασε την άποψη και την προσέγγιση του ΚΕΑΔ σχετικά με το απεχθές αυτό γεγονός , αλλά και την εθνική πραγματικότητα στη Χιμάρα.

BBC: Πως βλέπουν το γεγονός αυτό στη μειονότητα;

Ντούλες: Τα γεγονότα στη Χιμάρα ίσως αποτελούν το πιο απεχθές έγκλημα που συνέβη τα τελευταία 20 χρόνια στη χώρα μας κι αυτό γιατί, σύμφωνα με τις μέχρι τώρα ενδείξεις, έχουμε να κάνουμε με ένα έγκλημα που έχει εμπνευστεί από την πιο σκοτεινή αφετηρία: αυτή του εθνικού μίσους.

Εμείς είμαστε αρκετά ανήσυχοι. Αφενός η ανθρώπινη πλευρά, έχουμε μια οικογένεια που έχασε το νέο άνθρωπό της, αφετέρου έχουμε ένα κοινωνικό φαινόμενο που πρέπει να ξεριζώσουμε.

Σήμερα το 2010 από καμία οπτική γωνία δεν μπορεί να δικαιολογηθεί να λέγεται σε κάποιον γιατί μιλάς ελληνικά ή αγγλικά, άλλο τόσο καθώς είναι γνωστό ευρέως πως στη Χιμάρα ομιλείται διαχρονικά η ελληνική γλώσσα. Κι αυτό να μην συνέβαινε, γίνεται λόγος για τη γλώσσα μιας χώρας, ενός γειτονικού λαού.

BBC: Κύριε Ντούλε, εσείς ζητήσατε ώστε στην περιοχή αυτή να έχει αστυνόμους από τη μειονότητα. Ποια είναι συγκεκριμένα η ιδέα σας

Ντούλες: Πρώτον, εμείς κάναμε μια απλή έκκληση, που πρέπει να την αντιληφθούν σωστά. Πρέπει κάθε κυβέρνηση να αλλάξει τις πολιτικές που ακολουθούνται. Περισσεύει η στείρα ρητορική αναφορικά με το σεβασμό τωνδικαιωμάτων της μειονότητας, αυτά πρέπει να γίνουν σεβαστά στην πράξη.

Εάν στην Χιμάρα δεν είχαμε αυτή την διττή πολιτική ώστε όταν υπάρχουν εντάσεις να κάνουμε λόγο για διγλωσσία ή για μια γλώσσα που ομιλείται παράλληλα με την επίσημη. Πρέπει να έχουμε ξεκάθαρη πολιτική, σύμφωνα με τα στάνταρς που εφαρμόζει η σημερινή Ευρώπη. Εκεί έχουμε πολίτες που ταυτίζονται ως προς την εθνική τους καταγωγή ως μέλη της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας.

Γιατί να μην εγγυούμαστε στην πράξη τα δικαιώματά τους, γιατί να μην λειτουργήσει κι εκεί το σύτημα της δημόσιας παιδείας όπως και στο χωριό μου λ.χ. τη Γοραντζή, τη στιγμή που επίσημα έχουμε απομακρυνθεί από τη νοοτροπία των μειονοτικών ζωνών…;

Ως προς αυτό, υπάρχει ένας σταθμός αστυνομία στη Χιμάρα που ήταν προβληματικός. Δεν είναι η πρώτη φορά που στη Χιμάρα συμβάινουν τέτοια επεισόδια. Αυτή τη φορά χάσαμε και μια ανθρώπινη ζωή.

Μην ξεχνάτε όμως ότι στις τοπικές εκλογές του 2000, 2003 και 2007, κυρίως σ΄αυτές του 2003 είχαμε κια άλλα σοβαρά επεισόδια με τραυματισμούς και μαζαιρώματα , και θα είχαμε θύματα εάν δεν είχαν μετακομιστεί σε εξειδικευμένα νοσοκομεία.

Επιδεικνύεται συστηματική ανοχή όταν οι κάτοικοι της Χιμάρας δέχονται προκλήσεις σχετικά με τη γλώσσα τους, την ταυτότητά τους. Και περίσσια σκληρότητα όταν κάποιος Χιμαραίος εκδηλώνει την εθνική του ταυτότητα.

BBC: Γιατί αυτό συμβαίνει ειδικά στη Χιμάρα και στο χωριό σας Γοραντζή;

Ντούλες: Γιατί στη Γοραντζή σε συνέχεια το κράτος είχε αναγνωρίσει, και τον καιρό του κομμουνισμού, το στάτους της μειονότητας, ενώ κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί στη Χιμάρα.

Το 1945 στις πρώτες εκλογές η Χιμάρα ψήφισε συντριπτικά κατά της εγκαθίδρυσης του κομμουνιστικού συστήματος. Στη συνέχεια ξεκίνησαν όχι μόνο οι λεηλασίες και οι εξορίες, αλλά και οι εκτελέσεις.

Έχουμε και δυο αποφάσεις που παραβίασαν το σεβασμό των δικαιωμάτων ως μειονότητα σ΄αυτήν την περιοχή: την αφαίρεση της εθνικότητας από τα ληξιαρχικά βιβλία, την μη θεώρηση ως μέρος της ελληνικής εθνικής κοινότητας και το κλείσιμο του ελληνικού σχολείου. Από τότε ακολουθήθηκε αυτή η πολιτική και δυστυχώς και σήμερα εφαρμόζεται η ίδια πολιτική εκτός από κάποιες ρητορικές δηλώσεις.

BBC: Δεν φαίνεται σαν να προκαταλαμβάνετε λιγάκι το εθνικό περίβλημα του συμβάντος αυτού όταν ακόμα δεν μίλησε η δικαιοσύνη, δηλαδή ο νεαρός που φέρεται ως δολοφόνος λέει δεν ήταν κάτι τέτοιο, αλλά απλά μια λογομαχία μεταξύ νέων;

Ντούλες: Δεν θα ασχοληθώ με τις λεπτομέρειες μιας τέτοιας διαδικασίας. Το κατηγορητήριο κάνει λόγο για έγκλημα εκ προμελέτης. Δεν μπορούμε να έχουμε προκαταλήψεις πως θα συνεχίσει η διαδικασία, είμαστε όμως επιφυλακτικοί.

Να είναι ξεκάθαρα τα πράγματα ώστε αύριο να μην έχουμε μια διαδικασία υπό αμφισβήτηση, από τώρα ζητήσαμε ώστε στη διαδικασία να είναι παρόντες με τις γνωματεύσεις τους και οι εξειδικευμένες δομές της ΕΕ και του ΟΑΣΕ που βρίσκονται στη χώρα μας

BBC: Είσαστε εσείς που κάνατε έκκληση στην τοπική αυτοδιοίκηση για μια ώρα στάση εργασίας;

Ντούλες: Ναι, κι αυτό όχι μόνο στη Χιμάρα, αλλά σε όλες τις αυτοδιοικητικές μονάδες της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας. Ήταν μια συμβολική πράξη, μήνυμα αλληλεγγύης προς την οικογένεια, σεβασμός στη μνήμη του αδικοχαμένου νέου. Επιπλέον να μεταφέρουμε στην υγιή κοινή γνώμη πως είμαστε αποφασισμένοι να αντισταθούμε σε κάθε τέτοιο φαινόμενο…
BBC: Ποια είναι η αντίδρασή σας για τα σχόλια της Αθήνας για το γεγονός;
Ντούλες: Είναι γνωστό πως η Αθήνα έχει νόμιμο ενδιαφέρον για τα μέλη της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας. Δεν είναι αυτό δικαίωμα της Αθήνας, γιατί είναι η Αθήνα. Είναι δικαίωμα κάθε κράτους για τα μέλη της μειονότητά του σε μια άλλη χώρα. Κι αυτό να μην συμβαίνει, θεωρώ ότι είμαστε χώρα του ΝΑΤΟ. Η Ελλάδα είναι σύμμαχός μας, είμαστε μια οικογένεια.

http://www.antinews.gr/?p=58446

Διαβάστε περισσότερα...

Σε δοκιμή πυραύλου εδάφους-εδάφους προχώρησε το Ιράν

Ο υπουργός Άμυνας του Ιράν Αχμάντ Βαχιντί ανακοίνωσε σήμερα πως η χώρα πραγματοποίησε δοκιμαστική εκτόξευση ενός νέου πυραύλου εδάφους-εδάφους με την ονομασία Qiam-1.

Μιλώντας κατά την τελετή της προσευχής σήμερα στην Τεχεράνη, ο υπουργός δήλωσε πως η δοκιμή ήταν επιτυχής, χωρίς να κάνει γνωστό πότε, ούτε πού πραγματοποιήθηκε. Καμιά διευκρίνιση δεν δόθηκε επίσης για το βεληνεκές του πυραύλου.

Η ανακοίνωση για την επιτυχή πυραυλική δοκιμή έγινε μια ημέρα πριν από την έναρξη της λειτουργίας, αύριο Σάββατο, του πρώτου ιρανικού πυρηνικού σταθμού στο Μπουσέρ, στο νότιο Ιράν. Η κρατική τηλεόραση μετέδωσε εικόνες από την εκτόξευση.

Ο Βαχιντί δήλωσε πως ο Qiam-1 (qiam σημαίνει εξέγερση) έχει σχεδιαστεί και κατασκευαστεί αποκλειστικά από ιρανούς ειδικούς του υπουργείου Άμυνας, λειτουργεί με υγρά καύσιμα και πλήττει στόχους με μεγαλύτερη ακρίβεια απ' ό,τι οι προηγούμενοι πύραυλοι της ίδιας κατηγορίας. Πρόσθεσε πως ο πύραυλος δεν έχει πτερύγια, γεγονός που τον καθιστά ταχύτερο και δυσχεραίνει την αναχαίτισή του.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Διαβάστε περισσότερα...

Περικοπές δαπανών μέχρι τελικής πτώσης

Σε πλήρη αποδιοργάνωση οι Ένοπλες Δυνάμεις ,εξαιτίας της μείωσης των κονδυλίων ακόμα και για τα στοιχειώδη - Οι δηλώσεις Βενιζέλου που εντείνουν την ανησυχία.

Του Μ. Ηλιάδη απο τον Κόσμο του Επενδυτή.

Διαβάστε περισσότερα...

Ο "Τέταρτος δρόμος" και η ιδεολογία του Προτεκτοράτου

Toυ Ν.Ζ

Μέσα στην αυγουστιάτικη αποχαύνωση πέρασε μάλλον απαρατήρητη η δήλωση του Γιώργου Παπανδρέου ότι: ο τέταρτος δρόμος είναι η παγκόσμια διακυβέρνηση, η οποία είναι ισχυρότερη κι από το εθνικό συμφέρον!

Καταρχάς, ο πρωθυπουργός μας προτείνει κάτι που είναι αντίθετο προς τις βασικές αρχές του Οργανισμών Ηνωμένων Εθνών. Και κυρίως προς την αρχή της «Αυτοδιάθεσης». Όλοι αγώνες των λαών για Ελευθερία τις τελευταίες δεκαετίες αυτήν ακριβώς την αρχή της Αυτοδιάθεσης επικαλέστηκαν.

Τώρα ο κ. Παπανδρέου διακηρύσσει το ακριβώς αντίθετο: όπου τα εθνικά συμφέροντα προσκρούουν στις αρχές της «παγκόσμιας διακυβέρνησης» θα πρέπει να υποτάσσονται τα εθνικά συμφέροντα! Να υποτάσσονται σε ποιόν; Ποια είναι η νομιμοποιητική Αρχή της Παγκόσμιας διακυβέρνησης; Δεν υπάρχει!

Ούτε μπορεί να υπάρξει! Οι ισχυροί δεν θέλουν να υπαχθούν κάτω από πιθανούς συνασπισμούς άλλων ισχυρών. Και οι αδύναμοι, δεν θέλουν να χάσουν την ελευθερία τους να ελίσσονται ανάμεσα στους ισχυρούς και να επιβιώνουν ως ελεύθερες κοινωνίες.

Το σημαντικότρο, ο Έλληνας Πρωθυπουργός προτείνει κάτι αντίθετο και με Ελληνικό Σύνταγμα, το οποίο ορίζει ρητά ότι: «Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα» [άρθρο 1, παράγραφος 2 και 3].

Στο τελευταίο άρθρο του ορίζει ακόμα, ότι: «η τήρησή του επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο σε όποιον προσπαθεί να το καταλύσει…»[άρθρο 120, παράγραφος 4].

Αυτά που λέει ο κ. Παπανδρέου για «παγκόσμια διακυβέρνηση» έρχονται σε ευθεία αντιπαράθεση με το πρώτο άρθρο του Συντάγματος και παραπέμπουν κατευθείαν στο τελευταίο.

Η πολιτική ουσία της σύγκρουσης που εγκαινιάζει ο κ. Παπανδρέου είναι ακριβώς αυτή: Η υπεράσπιση της λαϊκής κυριαρχίας και του πολιτεύματος.

«Παγκόσμια διακυβέρνηση» και λαϊκή κυριαρχία δεν συμβιβάζονται. Είναι άκρα αντίθετα.

Εδώ δεν πρόκειται απλώς για τους καταναγκασμούς που επιβάλλει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Πολλές χώρες βρέθηκαν υπό τον έλεγχο του ΔΝΤ…

Καμιά δεν έγινε εθελοντικά προτεκτοράτο!

Ο κ. Παπανδρέου επιλέγει οικειοθελώς να κάνει την Ελλάδα προτεκτοράτο της «διεθνούς διακυβέρνησης».

Αυτό ακριβώς αποκαλύπτουν οι διακηρύξεις περί «παγκόσμιας διακυβέρνησης»: την Ιδεολογία του Προτεκτοράτου.

Δια στόματος εκκολαπτόμενου «Ύπατου Αρμοστή»!

Ο κ. Παπανδρέου μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει.

Δικαίωμά του…

Αλλά εκλέχθηκε Πρωθυπουργός κυρίαρχης χώρας.

Αν αποφάσισε να γίνει… Ύπατος Αρμοστής προτεκτοράτου, στα πλαίσια μιας «παγκόσμιας διακυβέρνησης» που δεν υπάρχει, που κανείς δεν τη θέλει, που ακυρώνει τις θεμελιώδεις αρχές των Ηνωμένων Εθνών και παραβιάζει το Ελληνικό Σύνταγμα, αυτό δεν είναι δικαίωμά του.

Είναι δικαίωμα και υποχρέωση των πολιτών της χώρας αυτής να τον εμποδίσουν!

http://www.antinews.gr/?p=58355

Διαβάστε περισσότερα...

Περί Ελληνο-ισραηλινής προσέγγισης

Γράφει ο Βελισάριος

Όπως ήταν αναπόφευκτο, η επίσκεψη Νετανιάχου στην Αθήνα και η συνακόλουθη ελληνο-ισραηλινή προσέγγιση προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και μία ελάχιστα ψύχραιμη πόλωση θέσεων σχετικά με τη σκοπιμότητα της, ακόμη και σχετικά με το θεμιτό της.
Αν παρακάμψει κανείς τα συναισθηματικής υφής επιχειρήματα, τα οποία δεν έχουν θέση σε μία συζήτηση περί πολιτικής ασφαλείας, καθώς και τα ιστορικά επιχειρήματα – τα οποία μπορούν, άλλωστε, να δικαιώσουν ή να αποκλείσουν τους πάντες ώς συμμάχους – κι επικεντρώσουμε την προσοχή μας στην πολιτική ουσία της υπόθεσης, τότε προκύπτουν τα εξής σημεία ουσίας

1) Αν το Ισραήλ είχε ευχέρεια επιλογής, θα προτιμούσε αναφανδόν τη συμμαχική σχέση με την Τουρκία. Οι λόγοι είναι οι εξής:

I. Η Τουρκία είναι πολύ πιο στρατηγικά τοποθετημένη γεωγραφικά στην περιοχή ενδιαφέροντος των Ισραηλινών απ΄ ότι η Ελλάς. Η Τουρκία συνορεύει με την Περσία και τη Συρία, που είναι κεντρικής σημασίας για το Ισραήλ, ενώ συνορεύει και με το Ιρακινό Κουρδιστάν και κατέχει το τουρκικό Κουρδιστάν, περιοχές (και πολιτικές οντότητες) που πρωταγωνιστούν στις κρίσιμες για την ασφάλεια του Ισραήλ εξελίξεις (τουλάχιστον όπως αυτό την αντιλαμβάνεται) στο άμεσο και απώτερο μέλλον. Σε αντίθεση με αυτήν, η Ελλάς είναι στην περιφέρεια της περιοχής των εξελίξεων, και μόνον η Κύπρος – και δευτερευόντως η Κρήτη – έχουν κάποια σημασία για το Ισραήλ, δευτερεύουσα υπό τις παρούσες συνθήκες.

II. Η Τουρκία έχει μεγαλύτερη ισχύ, καθώς και διάθεση και δυνατότητα να την χρησιμοποιήσει ενεργά στην περιοχή, γεγονός που την καθιστά σημαντικό παίκτη. Σε αντίθεση με αυτήν, η Ελλάς έχει περιορισμένη ισχύ, και η διάθεσή της για εμπλοκή περιορίζεται στην παροχή “καλών υπηρεσιών” - που κανείς δεν έχει ανάγκη.
Αν, λοιπόν, το Ισραήλ είχε την ευχέρεια, θα επιθυμούσε την Τουρκία ως σύμμαχο, αδιαφορώντας παντελώς για την Ελλάδα. Δυστυχώς για αυτό, η κρατούσα τουρκική πολιτική ηγεσία, σε αντίθεση με την προηγούμενη κεμαλική, επέλεξε τη συμμαχία με στρατηγικούς εχθρούς του Ισραήλ, καθώς και τροχιά σύγκρουσης μαζί του. Η σύγκρουση, που εκτός της πολιτικής έλαβε κι έντονες επικοινωνιακές διαστάσεις, οδήγησε το Ισραήλ σε εκνευρισμό, κι εν συνεχεία σε στροφή προς την ελληνική πλευρά.

Είναι μεγάλης σημασίας να καταλάβουμε ότι η στροφή του Ισραήλ προς την Ελλάδα δεν υποκαθιστά και δεν αναπληρώνει την τρωθείσα σχέση με την Τουρκία. Στο βαθμό που δεν αποτελεί απλό προϊόν εκνευρισμού της ισραηλινής ηγεσίας από πρόσφατες προκλητικές κι εξόχως συμβολικές ενέργειες των τούρκων (στις οποίες, δυστυχώς, συμμετείχαν ενθουσιωδώς και δικοί μας ανόητοι “ειρηνιστές”), αλλά αποτελεί πολιτική επιλογή, αυτή αποσκοπεί στο να εξουδετερώσει, ή έστω να αμβλύνει τη νέα απειλή για τα ισραηλινά συμφέροντα. Με άλλα λόγια, το Ισραήλ δεν περιμένει να αντικαταστήσει την τουρκική συμμαχία με την ελληνική (γιατί αυτή δεν του προσφέρει κανένα από τα πλεονεκτήματα της τουρκικής), αλλά να εξουδετερώσει την νέα απειλή (στην οποία εξελίχθηκε η τουρκική πολιτική) με την εμπλοκή ενός νέου εξωτερικού παράγοντα (της Ελλάδος). Ενώ η Τουρκία βοηθούσε το Ισραήλ στην επίτευξη των στόχων του στην περιοχή που το ενδιέφερε, η Ελλάς απλώς το βοηθά στο να περισπά την Τουρκία από την περιοχή που το ενδιαφέρει.

Αυτό δεν είναι, κατ΄ ανάγκην, κακό για εμάς, εξαρτάται όμως από μία κρίσιμη παράμετρο. Η στροφή της πολιτικής της Τουρκίας εξαρτάται άμεσα από την επικράτηση της νέας πολιτικής ηγετικής τάξης που εκπροσωπεί ο Ερντογάν. Συνεπώς, η διάρκεια και η σταθερότητα αυτής της πολιτικής ασφαλείας και προσανατολισμών εξαρτάται αντίστοιχα από το πόσο οριστικοί είναι οι νέοι πολιτικοί συσχετισμοί εντός της Τουρκίας, δηλαδή από την οριστική έκβαση της μάχης εξουσίας που δίνεται αυτή τη στιγμή στην Άγκυρα. Ο Ερντογάν δεν είναι Μεντερές, έχει ένα ισχυρό πολιτικό σχηματισμό πίσω του, εκφράζει βαθύτερες ανακατατάξεις της τουρκικής κοινωνίας, έχει αποκτήσει σημαντικότατα ερείσματα στον κρατικό μηχανισμό, αλλά απέχει πολύ από το να μπορεί να θεωρηθεί ο νέος πολιτικός επικυρίαρχος της Τουρκίας – αυτός ή το κόμμα του. Οι κεμαλικές δυνάμεις είναι ακόμη ισχυρότατες, έχουν ισχυρή έξωθεν υποστήριξη κι απ΄ ότι φαίνεται η οριστική σύγκρουση είναι μπροστά μας.

Από το αποτέλεσμα αυτής της σύγκρουσης θα κριθεί η τελική στάση του Ισραήλ, και η πραγματική του προθυμία για σοβαρή στρατηγική σχέση με την Αθήνα, σχέση που να έχει κάποια σημασία για την Ελλάδα. Στο παρόν στάδιο, το Ισραήλ απλώς στέλνει ένα μήνυμα προς την Άγκυρα, ότι αν συνεχίσει την πολιτική που το ενοχλεί, έχει κι αυτό τρόπο να την ενοχλήσει. Είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν, στην παρούσα φάση το Ισραήλ έχει πρόθεση και διάθεση για κάτι ποιο ουσιώδες. Η “προσέγγιση” που σημειώθηκε κατά τις τελευταίες ημέρες είναι αμιγώς συμβολικού χαρακτήρα, χωρίς κανένα πρακτικό υπόβαθρό. Οι δε συμφωνίες που κλείστηκαν κατά τη φάση αυτή (πχ στον αμυντικό τομέα) είναι άνευ ουσίας, πέραν του ότι θα αφήσουν κάποια χρήματα στους Ισραηλινούς, χωρίς εμείς να αποκομίσουμε κάτι που δεν είχαμε πριν. (Το να συνεκπαιδευτούν οι Έλληνες αλεξιπτωτιστές με τους ισραηλινούς είναι μεν θεμιτό, αλλά δεν αποκομίζουμε κάποια κρίσιμα όφελη. Αντίστοιχο των συλλογών SPICE μπορούμε να βρούμε κι αλλού – στις ίδιες ή και σε καλύτερες τιμές, και δεν αποτελούν το περιεχόμενο “στρατηγικής σχέσης” κτλ κτλ)

Η προθυμία του Ισραήλ για πιο ουσιώδεις σχέσεις (με έμπρακτο περιεχόμενο) θα γίνει ουσιώδης στο μέτρο που θα συγκλίνουν τρεις παράγοντες:

1. Η Τουρκία προχωρά σε ουσιώδεις ενέργειες που αντίκεινται στα συμφέροντα του Ισραήλ
2. Ο εσωτερικός αγώνας στην Τουρκία τείνει όλο και πιο αποφασιστικά υπέρ του Ερντογάν και των Ισλαμιστών – χωρίς από αυτούς να απαιτηθεί αλλαγή εξωτερικής πολιτικής ως αντάλλαγμα και
3. η Ελλάδα θα αρχίσει να δίνει δείγματα σοβαρότητας, τόσο σε πολιτικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο κρατικού μηχανισμού.

Ας μη γελιόμαστε. Πέραν όλων των άλλων, βασικό μειονέκτημα της Ελλάδος στο στρατηγικό παίγνιο της περιοχής ΔΕΝ είναι η – οξεία, έστω – οικονομική της δυσκολία, αλλά η έλλειψη σοβαρότητας και αξιοπιστίας, όπως αυτή έχει κυρίως εδραιωθεί από τη διακυβέρνηση Σημίτη (όχι πως πριν ή μετά είμαστε υποδειγματική χώρα από αυτή την άποψη). Η δε βαρύτητά μας, όπως αυτή προκύπτει από τη σοβαρότητα και την ποιότητα του κρατικού μας μηχανισμού, είναι μάλλον... αρνητική. Με άλλα λόγια, ακόμη κι αν το Ισραήλ θα ήθελε ειλικρινώς να στραφεί σε εμάς, για να αντισταθμίσει την πίεση της Τουρκίας, εμείς έχουμε μια δυσκολία, η οποία μάλιστα δεν είναι συγκυριακή αλλά ιστορική, να επωφεληθούμε από την ευκαιρία αυτή.

Ο κίνδυνος που ελλοχεύει για εμάς στην προσέγγιση αυτή, είναι να είναι προσωρινή. Αν το Ισραήλ πιέζει απλώς την Τουρκία, κι επανέλθει σε συμμαχική σχέση μαζί της με την πρώτη πολιτική αλλαγή, το αποτέλεσμα για εμάς θα είναι ότι θα έχουμε εκτεθεί έναντι των Αράβων σε συμβολικό επίπεδο, χωρίς να έχουμε αποκομίσει τίποτα το ουσιώδες. Είναι γεγονός ότι δεν πρέπει να υπερτιμάται η πραγματική και πρακτική αξία της σχέσης μας με τους “Άραβες, είναι γεγονός ότι δεν υπάρχει, άλλωστε, καμία συμπαγής “αραβική” πολιτική οντότητα αλλά πολυδιασπασμένες οντότητες με διαφόρων ειδών σχέσεις με το Ισραήλ (και τις ΗΠΑ). Παρ' όλα αυτά, επειδή υπάρχει, έστω και υπό την πίεση της αραβικής κοινής γνώμης, μία σημαντική φόρτιση στο θέμα των σχέσεων με το Ισραήλ, είναι πιθανόν η προσέγγιση να αποτελέσει την αιτία ή την αφορμή συμβολικών για αυτούς αλλά επιζήμιων για εμάς διπλωματικών ενεργειών (πχ, αναγνώριση ΤΔΒΚ). Αυτό σημαίνει ότι η προσέγγιση με το Ισραήλ εμπεριέχει για εμάς κάποιο ρίσκο. Το ρίσκο αυτό δεν είναι απαγορευτικό, αλλά είναι υπαρκτό, και πρέπει να ισοσκελίζεται από την προσέγγιση με το Ισραήλ.

Με άλλα λόγια: ενώ από την Ισραηλινή πλευρά η προσέγγιση με την Ελλάδα σε συμβολικό, αρχικά επίπεδο είναι απολύτως ασφαλής, για εμάς είναι λιγότερο. Συνεπώς, η δική μας επιδίωξη στη σχέση μας με το Ισραήλ θα πρέπει να είναι η απόσπαση, εξ αρχής και ταχύτατα, έμπρακτων και ουσιωδών ανταλλαγμάτων. Με άλλα λόγια, θα πρέπει να καταστεί, διπλωματικά αλλά κατηγορηματικά, σαφές στο Ισραήλ ότι δεν είμαστε εδώ για να κάνουμε το παιγνιδάκι τους όσο θέλουν, και μετά να αποφασίσουν τι θα κάνουν. Αλλά επειδή εμείς το ρίσκο το επωμιζόμαστε εξ αρχής, θα πρέπει να συνεισφέρουν κι αυτοί εξ αρχής στην αμοιβαία σχέση. Οι συμφωνίες που κλείστηκαν σε πρώτη φάση δεν ανταποκρίνονται σε αυτό το στόχο. Και δεν αναφερόμαστε κατ' ανάγκην σε εντυπωσιακές ή προκλητικές ενέργειες, αλλά σε θέματα ουσίας. Ενδεικτικά και μόνον: Η Ελλάς έχει σε εκκρεμότητα το θέμα της ΑΟΖ στη ΝΑ Μεσόγειο. Μπορεί να καλέσει το Ισραήλ να πάρει θέση ανοιχτά και να οδηγηθούν σε συγκεκριμένες συμφωνίες. Η Ελλάδα έχει συμφέροντα στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, τα οποία δε σέβεται απολύτως η Ισραηλινή κυβέρνηση (για τους δικούς της λόγους). Στο στρατιωτικό τομέα, η συνεκπαίδευση των αλεξιπτωτιστών δεν προσφέρει τίποτα συγκλονιστικό, η συνεκπαίδευση, όμως, του ΕΤΑ με κάποιες Ισραηλινές sayeret, ή, πολύ περισσότερο, η φοίτηση στελεχών των Ελληνικών ΕΔ σε ισραηλινά σχολεία (κι Ισραηλινοί έχουν πολλά κορυφαία σχολεία, διαφορετικής αντίληψης από τα ΝΑΤΟικά) θα μπορούσε να δώσει ουσιώδη οφέλη στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις. Και ο κατάλογος θα μπορούσε να είναι μακρύτατος.

Συμπερασματικά, και σε σχέση με την ελληνοϊσραηλινή προσέγγιση. Δεν είναι κακή, αλλά χρειάζεται επιφυλακτικότητα. Απαιτείται προσοχή στις εξελίξεις στην Τουρκία (για να σταθμίζεται το μέλλον της κι η αξιοπιστία της), και πίεση εκ μέρους μας για απτά και ουσιώδη ανταλλάγματα, κι όχι για συμβολικές κινήσεις.

Κι αν βελτιώναμε και το κράτος μας λίγο, δε θα έβλαπτε...

Διαβάστε περισσότερα...

Κουρδική απαίτηση για παραχώρηση καθεστώτος αυτονομίας

(«Δημοκρατικό Άνοιγμα – Καθεστώς». Σκίτσο του Χασλέτ Σογιόζ, «Μιλιέτ», 15/9/2009)

Νέα εξέλιξη σημειώθηκε στο κουρδικό μετά την απαίτηση των Κούρδων να τους παραχωρηθεί καθεστώς αυτονομίας στην Τουρκία. Το γεγονός αυτό αναμένεται να αυξήσει τις πιέσεις προς την ισλαμική κυβέρνηση, καθώς συνδέεται με το δόγμα της «εδαφικής ακεραιότητας» στο οποίο η κεμαλική παράταξη προσδίδει μεγάλη σημασία.

Την παραχώρηση αυτόνομου καθεστώτος στον κουρδικό λαό ζήτησαν από την ισλαμική κυβέρνηση ΑΚΡ κορυφαίοι κούρδοι πολιτικοί. Το αίτημα των κούρδων ηγετών διατυπώθηκε την περασμένη εβδομάδα στα πλαίσια των εργασιών της Συνέλευσης για μία Δημοκρατική Κοινωνία (ΣΔΚ) και συνοδεύτηκε από αίτημα για αμοιβαίο τερματισμό των εχθροπραξιών.

Στην 4η Γενική Συνέλευση της ΣΔΚ που διήρκησε δύο μέρες και έλαβε χώρα στα γραφεία της Τ.Ο. Ντιαρμπακίρ του κουρδικού Κόμματος της Ειρήνης και της Δημοκρατίας (ΚΕΔ), κυριάρχησε το θέμα της παροχής αυτόνομου καθεστώτος στον κουρδικό πληθυσμό στα πλαίσια των κινήσεων «εκδημοκρατισμού» που φαίνεται ότι θέλει να προωθήσει το ΑΚΡ. Κατά τις εργασίες της Συνέλευσης επικράτησε η άποψη ότι το καθεστώς της «δημοκρατικής αυτονομίας» ταιριάζει απόλυτα στις ανάγκες του κουρδικού λαού που προσδοκά σε ένα πιο φιλελεύθερο καθεστώς. Και αυτό το καθεστώς, δηλώνουν οι κούρδοι, μπορεί να επιτευχθεί μόνο όταν εκδημοκρατιστεί πλήρως η Τουρκία. Η Συνέλευση υιοθέτησε ένα σχέδιο για την αυτονόμηση, οι βασικές γραμμές του οποίου προβλέπουν: α) Ριζικές μεταρρυθμίσεις που θα εξασφαλίσουν τον εκδημοκρατισμό του τουρκικού πολιτικού και διοικητικού συστήματος. β) Την καθιέρωση της κοινωνικής αυτάρκειας ως βασική διοικητική αρχή, δεδομένου ότι η αλλαγή του συστήματος δεν αρκεί από μόνη της για την επίλυση των προβλημάτων. γ) Την υιοθέτηση μιας φιλοσοφίας που θα ενδυναμώνει την περιφέρεια και θα καθιστά τον γηγενή πληθυσμό υπεύθυνο και θα του παρέχει δικαίωμα λόγου στις αποφάσεις αναφορικά με τις μεθόδους επίλυσης προβλημάτων που θα αναπτυχθούν. δ) Την υπεράσπιση της δημοκρατικής συμμετοχής για την ένταξη του γηγενή πληθυσμού στις διαδικασίες λήψης απόφασης και την υιοθέτηση του συστήματος εκπροσώπησης σε όλα τα επίπεδα της τοπικής αυτοδιοίκησης. ε) Την υποστήριξη μίας δομής στην τοπική αυτοδιοίκηση κατά την οποία οι πολιτισμικές διαφορές θα εκφράζονται ελεύθερα αντί μίας νοοτροπίας που βασίζεται στην έννοια του «έθνους και του εδάφους». στ) Τη δημιουργία δομών δημοκρατικής αυτοδιοίκησης, συμπεριλαμβανομένης της υιοθέτησης των ιδιαίτερων χρωμάτων και συμβόλων κάθε περιοχής, δίχως να αναιρείται η έννοια της σημαίας και της επίσημης γλώσσας του «Λαού της Τουρκίας». ζ) Την οργάνωση της δημοκρατικής αυτοδιοίκησης σε «περιφερειακά κοινοβούλια». Τα μέλη τους αποκαλούνται «εκπρόσωποι των περιφερειακών κοινοβουλίων» και έχουν συγκεκριμένα δικαιώματα και υποχρεώσεις. η) Κάθε περιφέρεια θα αποκαλείται με το όνομα της μεγαλύτερης πόλης που περιλαμβάνεται στα γεωγραφικά της όρια. θ) Την ανάθεση στους νομάρχες της εκτέλεσης των αποφάσεων που έχει λάβει τόσο η κεντρική κυβέρνηση όσο και η τοπική αυτοδιοίκηση.

Στη Συνέλευση (ΣΔΚ) συμμετείχαν σημαντικά ονόματα, όπως ο Αχμέτ Τούρκ και η Αϊσέλ Τουγλούκ, οι οποίοι εκλέχτηκαν στην προεδρία από τους συνέδρους. Οι Τουρκ και Τουγλούκ είχαν διατελέσει πρόεδροι του κουρδικού Κόμματος της Δημοκρατικής Κοινωνίας (ΚΔΚ), το οποίο έκλεισε με απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου τον Δεκέμβριο του 2009, ενώ οι ίδιοι είχαν καταδικαστεί σε ποινή πενταετούς αποκλεισμού από κάθε πολιτική δράση. Άλλοι επιφανείς κούρδοι πολιτικοί που έδωσαν το παρόν στη Συνέλευση ήταν ο Σελαχατίν Ντεμίρτας, ο Πρόεδρος του ΚΔΚ, ο Δήμαρχος του Ντιαρμπακίρ, Οσμάν Μπαϊντεμίρ, στέλεχος του ΚΕΔ το οποίο βρέθηκε πρόσφατα στο μάτι του κυκλώνα για την πρόσφατη πρότασή του περί της τοποθέτησης της κουρδικής σημαίας δίπλα στην τουρκική σε δημαρχία της Νοτιοανατολικής Μικράς Ασίας, ο Χατίπ Ντιτζλέ και η Λεϊλά Ζανά.

Μέλη του κουρδικού Κόμματος της Ειρήνης και της Δημοκρατίας (ΚΕΔ), δήλωσαν ότι το σχέδιο της αυτονόμησης περιλαμβάνει δύο πολύ σημαντικές διαστάσεις: Η πρώτη συνίσταται στο να ενώσει όλες τις κουρδικές οργανώσεις υπό τη σκέπη του ΣΔΚ και η δεύτερη στο να πείσει την κυβέρνηση να υιοθετήσει το επίμαχο σχέδιο. Έσπευσαν ακόμη να δηλώσουν ότι το καθεστώς της «δημοκρατικής αυτονομίας» περιορίζεται με την τοπική αυτοδιοίκηση και δεν πρέπει να συγχέεται με εκείνο των ομοσπονδιών και συνομοσπονδιών. Έτσι, αμέσως μετά το τέλος των εργασιών οργανώθηκαν συλλαλητήρια και πορείες συμπαράστασης στο σχέδιο αυτονομίας σε πόλεις της Νοτιοανατολικής Μικράς Ασίας. Ωστόσο, οι αστυνομικές δυνάμεις απαγόρευσαν την πορεία και επιτέθηκαν στους διαδηλωτές με δακρυγόνα κ.λπ., αυξάνοντας την ένταση.

Το αίτημα για αυτονόμηση δεν είναι καινούριο. Έχει εκφραστεί πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν από ηγετικές φυσιογνωμίες του κουρδικού πολιτικού κόσμου. Ωστόσο, η υφιστάμενη πολυφωνία και φήμες να θέλουν ηγετικό στέλεχος των κούρδων αγωνιστών του ΡΚΚ να προβαίνει σε δηλώσεις περί αυτονομίας στα μέσα του Αυγούστου, έχουν περιπλέξει την κατάσταση. Στην προσπάθειά τους να αυξήσουν τις πιθανότητες υιοθέτησης του σχεδίου, αλλά και για να πείσουν για τις ειλικρινείς προθέσεις τους, οι κούρδοι σπεύδουν να υπενθυμίσουν την απόφαση της πρώτης τουρκικής εθνοσυνέλευσης – με σύμφωνη γνώμη του Μ. Κ. Ατατούρκ – να παρέχει καθεστώς αυτονομίας στους κούρδους, κάτι που δεν εφαρμόστηκε ποτέ.

Το κουρδικό αίτημα έρχεται σε μία δύσκολη χρονική στιγμή, καθώς το κυβερνόν κόμμα αναγκάστηκε σε ταπεινωτική υποχώρηση ενώπιον των στρατιωτικών στην πρόσφατη κρίση που ξέσπασε στο Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο, ενώ η πολιτική του για «δημοκρατικό άνοιγμα» προς τον κουρδικό λαό απείχε κατά πολύ από τα επιθυμητά αποτελέσματα. Θα πρέπει να υπολογίσουμε ακόμη ότι το ισλαμικό κόμμα ΑΚΡ διανύει προεκλογική περίοδο μιας και το δημοψήφισμα για την κύρωση των συνταγματικών μεταρρυθμίσεων απέχει μόλις ένα μήνα. Έχει ενδιαφέρον να δούμε αν και κατά πόσο η κίνηση αυτή των κούρδων στοχεύει στο να αποσπάσει αυτονομία από το ισλαμικό κόμμα σε αντάλλαγμα προς την κουρδική υποστήριξή υπέρ των μεταρρυθμίσεων. Γεγονός είναι πάντως ότι η κουρδική αντίσταση δεν στάθηκε δυνατό να καμφθεί ούτε με στρατιωτικά, αλλά ούτε και με πολιτικά μέσα με αποτέλεσμα μία συμβιβαστική λύση, που στη σκέψη της και μόνο ταράζονται οι στρατηγοί, να φαντάζει αναπόφευκτη.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

http://paratiritirio-tourkias.blogspot.com/2010/08/blog-post_17.html

Διαβάστε περισσότερα...