Το χαλάκι του Μαξίμου

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Χρόνια πολλά γι’ αύριο, αδέρφια, γιορτάζει η Μάνα όλων μας.

Κολυμπήστε άφοβα. Φυλάω εγώ το κλεινόν άστυ. Θα τα βρείτε όλα εδώ, όταν με την βοήθεια της Παναγιάς γυρίσετε πίσω, τους σομαλούς και νιγηριανούς ναρκέμπορους στην Ομόνοια και στη Στουρνάρη, τις μαύρες πουτάνες και τα τραβέλια που κοντεύουν να φτάσουν ως το Χαϊδάρι, τα δύστυχα πρεζόνια στην Πλατεία Καραϊσκάκη, που μοιράζονται το κουτάλι, την σύριγγα και την ηπατίτιδα ντάλα μεσημέρι.

Όλα και όλοι θα είναι εδώ, υπό το βλέμμα της Τζούλιας, που σας καλεί να παίξετε όπως είσαστε: αποχαυνωμένοι, ρέστοι και φυσικά με κυβέρνηση «αντεξουσιαστών». Μόνο το ηλεκτρονικό καζίνο δεν σας έλειπε; Θα κονομήσει και το κράτος του ψηλού παιδιού από τη Μινεσότα.

Τα έσοδα, αδέρφια, έχουν υστέρηση, η βιομηχανική και βιοτεχνική παραγωγή κατρακυλάνε, ένα στα τέσσερα μαγαζιά πάει για φούντο κι η αμόλυβδη πουλιέται σε μικρά μπουκαλάκια για τους λεκέδες. Ο πληθωρισμός τώρα με τις ζέστες κάνει ορειβασία για να δροσιστεί. Κάνει κόντρες με την ανεργία.

Στην Ερμού και στην Σταδίου, εκεί που κάποτε ο «αέρας» μετριόταν με κατοσταριές χιλιάδες ευρώπουλα, τώρα υπάρχουν ξενοίκιαστα μαγαζιά που χάσκουν.

Μια βόλτα δε στα συνοικιακά κι επαρχιακά σούπερ μάρκετ θα σας καταθλίψει. Ανύπαρκτη ποικιλία και ποιότητα άθλια. Φτηνοπράματα, σχεδόν σκουπίδια σε πολλές περιπτώσεις, γιατί ο κόσμος αγοράζει τα απολύτως απαραίτητα κι όσο πιο φτηνά μπορεί.

Εκεί που ψωνίζει η Άντα, στα ντελικατέσεν των Β.Π., δεν θα πάρει χαμπάρι, όμως στον Κορυδαλλό, τη Νίκαια, το Περιστέρι, στα Γιάννενα και την Ξάνθη, ο κόσμος «την έχει ακούσει στερεοφωνικά». Από τη μια η ακρίβεια κι απ’ την άλλη η ανεργία, του βαράνε στο κεφάλι τα πράσινα πιατίνια. Και φυσικά ο μαέστρος Γιώργος κουνάει τα χεράκια του στο ρυθμό.

Η φτώχεια δεν χτυπάει πια την πόρτα της μεσαίας τάξης, έχει μπει στο σαλόνι. Η από κάτω τάξη είναι ήδη στα γόνατα.

Κι όλα αυτά με την εθνική κατάθλιψη να σέρνεται παντού. Άθλος του Γιώργου και των κολαούζων του που δεν διέσυραν μόνο παντού τη χώρα αλλά τρομοκράτησαν τους απλούς ανθρώπους, έσπασαν το ηθικό της κοινωνίας, κι απ’ ότι φαίνεται με σκοπό.

Πήγα κι εγώ για μια βδομάδα στη Χαλκιδική. Στο ξενοδοχείο καθόταν δίπλα μου ένας τύπος. Ροδοκόκκινος, μοσχαροκεφαλή, με ανύπαρκτο σβέρκο. Πεχλιβάνης. “Russian?”, του λέω. Δίστασε για λίγο και μετά κατάλαβα γιατί, “eeeee, from Skopje”, μου απάντησε. Μετά από διάφορες κοινοτυπίες, τον ρωτάω: “How is the economy in Skopje?”. Χαμογέλασε και μου ‘δωσε μια με τη βαριοπούλα κατακούτελα. “Well, it’s still bad but not like yours”. Το τελευταίο μέρος της φράσης με έμφαση και χειρονομία, μην νομίσω ότι έχουν τα χάλια μας. Μας λυπάται ο Σκοπιανός, αδέρφια αλλά με σαφήνεια, κουνώντας το κεφάλι και το δάχτυλο δεξιά κι αριστερά, μου είπε ότι δεν έχουν καταντήσει σαν τα μούτρα μας. Ήθελα να βρω λάκκο να κρυφτώ αλλά κατάφερα να μην παίξω βλέφαρο.

Οι χαρωποί «σοσιαλιστές» του Γιώργου, η μανούλα του κι ο Νικολάκης, « ο μεταμφιεσμένος Έλληνας με την αμερικάνικη καρδιά» ντε, δεν παίρνουν χαμπάρι. Ξέρετε γιατί; Γιατί όλη τους η πολιτική είναι παρενδυτική. Τραβεστί. Είναι μεταμφιεσμένη «ελληνική» πολιτική, με καρδιά αμερικάνικου ξεπερασμένου αριστερισμού. Το εν λόγω σόϊ, μετά τον πατριώτη Γέρο, χρωστάει την φήμη του, την ευημερία του, την πολυτελή αεργία του, όλη του την οντότητα σε αυτό τον λαό, τον οποίο ποτέ δεν αγάπησαν. Έχω προσεκτικά φυλαγμένο το τεύχος της «ΝΕΜΕΣΕΩΣ» με την περιβόητη αλληλογραφία. Για να μην ξεχνώ. Γι’ αυτούς είμαστε οι Ινδιάνοι, που ανέλαβαν να τους αρμέξουν κι εκπολιτίσουν οι “καράβλαχοι” (“rednecks”) «προοδευτικοί» από τη Μινεσότα, εκεί που ανεβαίνουν στην κολοκύθα για να δουν κάτι από ψηλά. «Μισούν» το όμαιμον, ομόγλωσσον κι ομόθρησκον των Ελλήνων. «Μισούν» το Εθνικό Κράτος, την ίδια την έννοια του Έθνους, γιατί πιστεύουν ότι ο πολυπολιτισμός είναι «καλό πράγμα».

Πιστεύω πια ακράδαντα ότι ο Γιώργος και η ομάδα του είναι «πράκτορες» των πεποιθήσεων τους. Είναι εργώδεις αποδομητές της εθνικής ταυτότητας, της εθνικής υπερηφάνειας, εχθροί κάθε πράγματος και ιδέας που συγκροτεί την συνοχή του Ελληνικού Εθνικού Κράτους ως τέτοιου. Ο Γιώργος και οι μαϊμού «αντεξουσιαστές» του πιστεύουν σε κάτι ανύπαρκτο, ένα νεφέλωμα παγκόσμιας αδερφοσύνης και διακυβέρνησης, μια σαπουνόφουσκα, μια φενάκη αντάξια του ανύπαρκτου «μαϊμού» κέντρου των λούληδων. Γι’ αυτό πηγαίνουν σαν μοσχάρια πάνω στις λεπίδες του ισλαμοφασισμού και διαλύουν το φρόνημα, απαραίτητο για κάθε αγώνα, αυτό που ο μεγάλος Κορσικανός έλεγε ότι είναι τρία προς ένα με τα όπλα.

Ο Γιώργος δεν έχει πάρει χαμπάρι ότι η πραγματικότητα ΥΠΑΡΧΕΙ. Το’ χει η έρμη αυτό το ελάττωμα. Τα πράγματα είναι αυτά που είναι κι όχι αυτά που νομίζουμε. Ένας τύπος έφτασε να γράψει ότι ο Ερντογάν κι ο Νταβούτογλου φτιάχνουν ένα ευρασιατικό αταξικό προοδευτικό σύστημα, στο οποίο πρέπει να ενταχθούμε!

Μιλάμε για θεωρητικοποίηση του ραγιαδισμού. Και προσέξτε, αυτός ο τύπος είναι πανεπιστημιακός. Τον πληρώνεις, Έλληνα.

Η μεταπολιτευτική «παράγκα» όμως έχει ένα τεράστιο άγχος. Βλέπει ότι το παιχνίδι φτάνει στο τέρμα του. Πρωτοκλασάτοι κι εξαπτέρυγα, νταβαντζήδες και δημοσιογραφικές θεραπαινίδες, βλέπουν ότι η ιστορία με το Μνημόνιο οδηγεί με ταχύ βήμα στον γκρεμό. Ο Αντώνης Σαμαράς, δυστυχώς επιβεβαιώνεται μέχρι κεραίας, για τον φαύλο και καταστροφικό κύκλο στον οποίο μας έβαλαν ο Γιώργος κι οι ερασιτέχνες οικονομολόγοι του κι επαγγελματίες αποδομητές. Προσπαθούν όμως παράλληλα, να προλάβουν να «σπάσουν» όλο και περισσότερο το φρόνημα του Λαού, να κατακερματίσουν την κοινωνία, ώστε μήπως μπορέσουν να διασωθούν μέσα από το κράτος του Φόβου.

Ματαιοπονούν. Βγαίνει που και που κι ο Πάγκαλος και βρυχάται αλλά πρέπει, επειδή είναι όχι μόνο πονηρός αλλά κι έξυπνος, να ξέρει στο βάθος την θλιβερή αλήθεια. Όσες εξυπνάδες κι αν πει στα ελληνικά, γαλλικά ή αρβανίτικα, ακόμη κι αν κάνει κωλοτούμπες, μπάντζι τζάμπινγκ ή πάει στα 70 του στο «so you think you can dance», στην Ιστορία θα γραφτεί για δυο μόνο πράγματα: για τα Ίμια και για κείνο το τελευταίο τηλεφώνημα για τον Οτσαλάν. Οπότε, τραγούδα όσο θες Μεγάλε Τραγουδιστή, η θέση σου είναι ήδη κλεισμένη στο Μεγάλο Βιβλίο κι η παρέα που θα ‘χεις, είναι αυτή που διάλεξες.

Η «παράγκα» όμως, αδέρφια, έχει κι άλλο άγχος. Φοβάται τον Αντώνη, γιατί δεν τον ελέγχει. Η σθεναρή καταψήφιση του Μνημονίου κι η τεκμηριωμένη αντιπρόταση του, την οποία άλλοι αποσιώπησαν, άλλοι διαστρέβλωσαν αλλά ελάχιστοι προέβαλαν κι ανάλυσαν, έστω για να την αντικρούσουν, έχει προκαλέσει εκνευρισμό στο σύστημα.

Γνωρίζουν ότι ο Αντώνης έχει στην συνείδηση του κόσμου την εικόνα του ανθρώπου που πάει κόντρα στο ρεύμα και ξέρει να λέει όχι. Γνωρίζουν ότι δεν μπορούν, χωρίς να γελοιοποιηθούν, να του αποδώσουν ευθύνες για την κακή πορεία της χώρας. Έτσι γνωρίζουν ότι ο Λαός θα στραφεί σε κείνον, την νύχτα που θα τρέχουν για το αεροδρόμιο κρατώντας το τρύπιο φέσι τους μην το πάρει ο αέρας.

Γι’ αυτό προσπαθούν να τον «νουθετήσουν», διάφοροι εκπρόσωποι της «μαλακοπυρηνικής» (σε αντίθεση με μας τους σκληροπυρηνικούς) καθεστωτικής δημοσιογραφίας, συνοψίζοντας τις επιθυμίες του θνήσκοντος συστήματος για τον Αντώνη: να τον εξημερώσει και να τον ποδηγετήσει.

Αυτοί βέβαια είναι πιο συστημικοί κι απ’ το χαλάκι στην εξώπορτα του Μαξίμου, εκεί που σκουπίζει τα παιδικά παπουτσάκια του ο Παπακωνσταντίνου, όταν πηγαίνει με την σάκα του στους ώμους να πει στον Γιώργο: «George, we fucked up».

Μούγκα στη στρούγκα για την παταγώδη αποτυχία του ανθρωποφαγικού μοντέλου που επέλεξε ο Γιώργος.

Τουμπεκί ψιλοκομμένο για την πλήρη δικαίωση των θέσεων του Αντώνη.

Αντί γι’ αυτά, του κουνάνε το δάχτυλο να «παίξει» καθεστωτικά τώρα πια. Αυτό που λανθάνει είναι το «απαλλάξου από τις εθνοκεντρικές ιδέες σου και τους αδιάλλακτους ιδεολόγους συνεργάτες σου κι εμείς θα σε «παίζουμε»».

Όμως αδέρφια, αυτοί που τα λένε αυτά, δεν φυτρώσανε στα λάχανα, έχουν πορεία, ντοκουμέντα κι ιστορία. Όταν τα διαβάσετε προσεκτικά και δείτε τι έλεγαν σε όλες τις μεγάλες στιγμές της πρόσφατης Ιστορίας (Ίμια, S 300, Οτσαλάν, βομβαρδισμοί Σερβίας, Σχέδιο Ανάν, είσοδος της Τουρκίας στην Ε.Ε., Μνημόνιο κλπ) θα δείτε ότι είναι “outsiders”, εκπροσωπούν περιθωριακές ιδέες, απόψεις που στη λαϊκή συνείδηση είναι σχεδόν απόβλητες αλλά αυτοί, λόγω κονέ, είναι στα μέσα και στα έξω. Όπου βρισκόταν ο Λαός και τα συμφέροντα του, κοιτάξτε απέναντι και θα δείτε την γνωστή γκρίζα πολιτικοδημοσιογραφική παρέα.

Πρόκειται για ιδεολογικά και πολιτικά δέκατα του πυρετού.

Γιατί ξέρετε και το ξέρουν κι αυτοί, πως η μεγάλη δύναμη του Αντώνη είναι ότι εκφράζει τις κυρίαρχες αντιλήψεις στα σπλάχνα του ίδιου του Λαού, τις Ιδέες που συγκροτούν διαχρονικά τον Ελληνικό Εθνισμό, την ταυτότητα αυτής της Γης και των Ανθρώπων της.

Του ζητούν λοιπόν, έστω και την υστάτη να λιποτακτήσει προς τις περιθωριακές απόψεις τους, που με πειρατικό τρόπο δυναστεύουν την δημόσια ζωή χρόνια τώρα και οδήγησαν την χώρα στο χείλος του γκρεμού.

Του ζητούν να προσκυνήσει το κουρελιάρικο ξόανο που έστησαν στην μέση της Αγοράς, αυτοί που το βράδυ της 29ης Νοεμβρίου, όταν έπρεπε να πουν τη φράση «ο Αντώνης Σαμαράς, νέος Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας» είχαν έκφραση σαν να κατάπιναν κινίνο με τη χούφτα.

Τώρα μερικοί υποδύονται τους σώφρονες με τις παραινέσεις τους και χαϊδεύουν τις «ξένες φούντες» στο σκουριασμένο στραβό σπαθάκι τους αλλά εμείς ξέρουμε τι είναι. Έτσι δεν είναι;

www.antinews.gr