Στο τεύχος Μαΐου του περιοδικού «Ελληνική αμυνα & Ασφάλεια» αποκαλύπτεται το τελευταίο επίτευγμα του ελληνικού Υπουργείου Εθνικής ’μυνας, να αγνοήσει την πιστοποίηση του ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ από το Γερμανικό Ναυτικό και την κρατική αρχή διασφάλισης ποιότητας του Ομοσπονδιακού Γραφείου Στρατιωτικής Τεχνολογίας και Προμηθειών (BWB) την οποία εκείνο το ΥΠΕΘΑ ζήτησε! Με αποτέλεσμα να παρατείνεται το αδιέξοδο για τα υποβρύχια Τύπου 214, οι σχέσεις των δύο κυβερνήσεων να βρίσκονται στο ναδίρ και η γερμανική ThyssenKrupp Marine Systems (TKMS) να αναζητά ελληνικό όμιλο για την πώληση του 51% των Ελληνικών Ναυπηγείων ΑΕ (ΕΝΑΕ) Σκαραμαγκά.
Αναλυτικότερα, το δεύτερο εξάμηνο του 2007 το ΥΠΕΘΑ ζήτησε να γνωματεύσουν το Γερμανικό Ναυτικό και η BWB για το ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ, με αποτέλεσμα να αρχίσουν επαφές μεταξύ των δύο υπουργείων ’μυνας και ανταλλαγή σχεδίων Μνημονίου Κατανόησης (MoU). Το ελληνικό αίτημα επιβεβαίωσε στις 27 Μαρτίου 2008 ο Υπουργός Εθνικής ’μυνας κ. Ε. Μεϊμαράκης, σε συνάντηση με τους διαπιστευμένους συντάκτες του ΥΠΕΘΑ. Ταυτόχρονα η TKMS ενημέρωσε για την πρόθεση εφαρμογής σειράς τεχνικών μέτρων και εκτέλεσης δοκιμών, με συμμετοχή της BWB. Το ΠΝ αποφάσισε στις 5 Ιουνίου 2008 να συμμετάσχει στις δοκιμές προσωπικό του Ναυτικού Κλιμακίου Κιέλου, με την ιδιότητα των παρατηρητών. Το πρόγραμμα ελέγχων και δοκιμών ολοκληρώθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2008, για να ακολουθήσει σχετική αναφορά της BWB και του Γερμανικού Ναυτικού, η οποία υποβλήθηκε με επιστολή στο ΠΝ στις 20 Οκτωβρίου 2008 διαβεβαιώνοντας για τα ακόλουθα:
Το ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ πληροί τις συμβατικές προδιαγραφές.
Εάν προοριζόταν για το Γερμανικό Ναυτικό, το υποβρύχιο θα παραλαμβανόταν αμέσως.
Ακολούθησε τον Ιανουάριο του 2009 συνάντηση των αναδόχων και αρμόδιας επιτροπής της ΓΔΑΕΕ, με σκοπό την αναθεώρηση της σύμβασης 012Β/2000 για να περιγραφεί η παρούσα κατάσταση του ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ μετά την εφαρμογή των τεχνικών μέτρων, επιτρέποντας έτσι την παραλαβή του υποβρυχίου και την αντίστοιχη μετατροπή των επόμενων τριών Τύπου 214 κατασκευής ΕΝΑΕ. Μετά τα αποτελέσματα των δοκιμών υπό την επίβλεψη του Γερμανικού Ναυτικού, της BWB και με παρατηρητές του ΠΝ, καθώς και με βάση τις διαπραγματεύσεις μεταξύ Αυγούστου 2006 και Απριλίου 2007, οι ανάδοχοι θεωρούσαν πως ήταν δυνατή η σύντομη εξεύρεση λύσης για την αποδοχή του ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ και την καταβολή των καθυστερούμενων πληρωμών του προγράμματος, οι οποίες κατά πληροφορίες δημοσιευμένες στον Τύπο προσέγγιζαν τα 400 εκατ. Η επιτροπή της ΓΔΑΕΕ θεώρησε υπερβολικές τις θέσεις των αναδόχων και διέκοψε τις συνομιλίες. Έκτοτε, από τον Ιανουάριο του 2009 ουδεμία εξέλιξη.
Στο πλαίσιο των προαναφερόμενων τεχνικών μέτρων μεταξύ Μαρτίου και Ιουνίου 2009, μεταφέρθηκαν χαμηλότερα ή αφαιρέθηκαν εντελώς βάρη από την υπερκατασκευή του υποβρυχίου ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ, τα οποία επηρέαζαν την ευστάθεια και συμπεριφορά του στην επιφάνεια. Ενδεικτικά καταργήθηκε η δεξαμενή ψύξης καυσαερίων βάρους 5 τόνων, η οποία βρισκόταν στον οχετό εξαγωγής καυσαερίων της υπερκατασκευής. Η δεξαμενή αυτή αντικαταστάθηκε από οχετό εξαγωγής καυσαερίων διπλού τοιχώματος, με κυκλοφορία ύδατος ενδιάμεσα για ψύξη. Σε αντίθεση με ορισμένες διαδόσεις, δεν προστέθηκαν πτερύγια στο ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ, ούτε πραγματοποιήθηκε οποιαδήποτε εξωτερική παρέμβαση. Όσες παρεμβάσεις και μετατροπές πραγματοποιήθηκαν, δεν επηρέασαν τις επιχειρησιακές επιδόσεις του υποβρυχίου γενικά, ούτε επιβάρυναν το ίχνος θορύβου του. Αυτό επιβεβαιώθηκε με ακουστικές μετρήσεις στο πλαίσιο των δοκιμών εν πλω μεταξύ Ιουνίου και Σεπτεμβρίου 2008, πάντα υπό την επίβλεψη του Γερμανικού Ναυτικού και της BWB.
Παράλληλα, η TKMS αποδέχθηκε αίτημα της ΓΔΑΕΕ και του ΠΝ, να κατασκευασθούν δύο νέα υποβρύχια Τύπου 209/1400mod AIP αντί να εκσυγχρονισθούν τα ΑΜΦΙΤΡΙΤΗ (S117) και ΠΟΝΤΟΣ (S119) Τύπου 209/1200, χωρίς επιβάρυνση του τιμήματος της αρχικής σύμβασης Neptune II. Όπως όμως αναφέρθηκε στον Τύπο, τέθηκαν οι όροι της εξεύρεσης λύσης στο πρόγραμμα υποβρυχίων Τύπου 214, καθώς και της καταβολής ποσού 108 εκατ. από τις καθυστερούμενες πληρωμές ύψους του Neptune II. Το ποσό και ο χρόνος καταβολής συμφωνήθηκαν σε υψηλό επίπεδο, αλλά η πληρωμή εξακολουθεί να εκκρεμεί 8 μήνες αργότερα.
Δολοφονήθηκε, με τρόπο που θυμίζει «επαγγελματική εκτέλεση» ο William Bennett, ενώ έκανε τζόκιν, κοντά στο σπίτι του στην Ουάσιγκτον. Στο ίδιο συμβάν τραυματίσθηκε η σύζυγός του Σύνθια που παραμένει σε κρίσιμη κατάσταση. Τις έρευνες έχει αναλάβει το FBI, ως θέμα εθνικής ασφάλειας.
Ποιος ήταν ο Μπένετ και γιατί μας ενδιαφέρει; Ήταν ο άνθρωπος της CIA που έκανε το «λάθος», εξαιτίας του οποίου βομβαρδίστηκε η κινέζικη πρεσβεία στο Βελιγράδι πριν ακριβώς 10 έτη. Ο Μπένετ που είχε συμβόλαιο με την CIA μέχρι το 2000 ήταν ένας από τους πράκτορες που έκαναν εξακρίβωση στόχων στο Βελιγράδι κατά τη διάρκεια του πολέμου για το Κόσοβο.
Από ό, τι φαίνεται κάποιοι δεν ξεχνούν και δεν συγχωρούν…
Οι Αμερικανοί ξανάρχονται, καταλαμβάνουν κυβέρνηση και τορπιλίζουν τον αγωγό. "Μακαρθικές" τεχνικές στο Υπουργείο Εξωτερικών
Πριν τρία χρόνια, ο Πρόεδρος της ΓΚΑΖΠΡΟΜ Αλεξέι Μίλeρ ήρθε στην Αθήνα για να μας πει ότι, όταν τελειώσει η τωρινή σύμβαση για το αέριο, θα προμηθεύονται όλες τις ποσότητες μέσω Τουρκίας. Ο Μεσούτ Γιλμάζ, σε συμμαχία με την ιταλική ΕΝΙ, είχε φροντίσει να κατεβάσει έναν υποθαλάσσιο αγωγό μέσω Μαύρης Θάλασσας, ανακουφίζοντας τους Ρώσους από το ουκρανικό made in USA εμπόδιο. O Γιλμάζ πλήρωσε την «αποκοτιά» του, η Τουρκία όμως απέκτησε τον αγωγό. Οι ρωσοτουρκικές σχέσεις, και με τους ισλαμιστές και με τους κεμαλιστές, έπιαναν ιστορικό ζενίθ.
Μερικούς μήνες αργότερα, η Ντόρα Μπακογιάννη κουβέντιαζε με την παρέα της στο ξενοδοχείο Μεζντουναρόντναγια της Μόσχας. Κάποιος, γνώστης των συνομιλιών Μίλερ, τη ρώτησε: «Γιατί δεν φτιάχνετε έναν αγωγό αερίου παράλληλο του Μπουργκάς/Αλεξανδρούπολη?». Η Υπουργός έδειχνε τότε να ενδιαφέρεται κυρίως για το θαλασσίως μεταφερόμενο υγροποιημένο και πεπιεσμένο αέριο.
Η ιδέα όμως τράβηξε την προσοχή του Κώστα Καραμανλή και του Κάρολου Παπούλια. Το ίδιο και του δραστήριου Ρώσου Πρέσβη Αντρέι Βντόβιν, που αναζητούσε εκείνη την εποχή «υλικό» περιεχόμενο για τον τόσο παθιασμένο, πλην «πλατωνικό» έρωτα της Ελλάδας με τη Ρωσία, έψαχνε να μετασχηματίσει την ιδεολογική σε στρατηγική σχέση. Από όλα αυτά γεννήθηκε η ιδέα του αγωγού Σάουθστρημ, ενός από τους στρατηγικότερους στον κόσμο. Παρακάμπτει και την Ουκρανία και την Τουρκία, επιτρέποντας τον απευθείας εφοδιασμό της Ευρώπης με ρωσικό αέριο. Και φυσικά παρακάμπτει και τον υπόγειο αμερικανικό πόλεμο, δια του «τηλεχειρισμού» της Νέας Ευρώπης… Εκτός του Σάουθστρημ, μπήκε στα σκαριά και ένα πρόγραμμα εξοπλιστικής συνεργασίας.
‘Όταν έμαθαν τα νέα, στην Ουάσιγκτον χτύπησε συναγερμός σε Πεντάγωνο, Στέητ Ντηπάρτμεντ, CIA και NSC. Ο αμερικανός Πρέσβης στην Αθήνα Τσαρλς Ρις ήταν ο πρώτος που την πλήρωσε: Μετατέθηκε δυσμενώς στη Βαγδάτη, σε θέση αναντίστοιχη με τον βαθμό του. Στη συνέχεια άρχισε η κάθε είδους και μορφής επίθεση εναντίον των προσώπων-φορέων και οπαδών της ελληνορωσικής προσέγγισης. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων (Σόρος, Μπρεζίνσκι κλπ.) χαραλκτήρισαν την Ελλάδα και τον Παπαδόπουλο στην Κύπρο «Δούρειους ‘Ιππους» της Ρωσίας. Την ίδια ώρα ο Πούτιν παρασημοφορούσε τον ‘Ελληνα Υπουργό Ανάπτυξης Δημήτρη Σιούφα και τον Πρέσβη του στην Αθήνα, σε μια σαφή εκδήλωση της μεγάλης σημασίας που απέδωσε στον Σάουθστρημ και στην όλη συνεργασία με την Ελλάδα.
Αν για την Αθήνα, η ελληνορωσική προσέγγιση είναι η μόνη σήμερα διαθέσιμη σοβαρή εναλλακτική πολιτική απέναντι στις αμερικανικές πιέσεις και την υποστήριξη της Ουάσιγκτον προς την ‘Αγκυρα, αν είναι ζήτημα στοιχειώδους εθνικής ασφάλειας να μην εισάγει όλο το αέριό της από έναν δυνητικό έστω αντίπαλο, όπως η Τουρκία, και να διαφοροποιήσει κάπως τους στρατιωτικούθς εξοπλισμούς της, για την Αμερική τα πολλά «πάρε-δώσε» με τη Μόσχα είναι casus belli. Τη διαχρονική «στρατηγική εξίσωσή» μας την διατύπωσε από το 1844 ο Βρετανός Πρέσβης Σερ Λάιονς, σε ένα υπόμνημα: «Μια ανεξάρτητη Ελλάδα είναι παραλογισμός. Η Ελλάδα θα είναι είτε ρωσική, είτε αγγλική. Κι αφού δεν πρέπει να είναι ρωσική, θα είναι αγγλική». Το ενδεχόμενο να υπάρξει μια στενότερη ελληνορωσική σχέση προκαλεί πάντα σχεδόν υστερία σε Αμερικανούς, που συχνά μας κατατάσσουν σε έναν όχι φιλικό «ορθόδοξο» κόσμο!
Ο Καραμανλής είχε δίκηο στη ρώσικη πολιτική του – πολιτική σχεδόν φορσέ για τη χώρα. Αλλά το παιχνίδι είναι «χοντρό» και πρέπει να μπορείς να το παίξεις. Αν μη τι άλλο, πρέπει τουλάχιστο να συμφωνεί το … Υπουργείο Εξωτερικών σου! Η Κυρία Μπακογιάννη δεν ήταν αυτής της σχολής, όπως φάνηκε καθαρά στην περίπτωση της αντιβαλλιστικής άμυνας (και, λένε οι κακές γλώσσες, με τα τωρινά μπλεξίματα με Γεωργιανούς και Ρώσους στον ΟΑΣΕ). Η ελληνική κυβέρνηση ανοίχτηκε σε μια τολμηρή πολιτική, χωρίς καν την αναγκαία εσωτερική ενότητα και χωρίς ίσως να έχει ακριβώς προβλέψει τις συνέπειες.
Αντιμέτωπος με πίεση, ο Πρωθυπουργόςέκανε δύο λάθη στο σκάκι, υποστηρίζουν συνεργάτες του: ξόδεψε το πολυτιμότερο μέρος του ηθικο-πολιτικού κεφαλαίου του, υπερασπιζόμενος μη υπερασπίσιμους “αξιωματικούς” (Βουλγαράκη και Ρουσόπουλο), ενώ δεν υπερασπίστηκε αυτούς που υλοποιούσαν τις πολιτικές του, εκτιμώντας, εσφαλμένα, ότι η «θυσία» τους θα κατεύναζε το «θηρίο». Από τον Νοέμβριο, φάνηκε να αποδέχεται την εισήγηση του ΥΠΕΞ ότι έχει σημασία να τα φτιάξουμε με τον Ομπάμα και ας πάνε πίσω τα ρωσικά. Μάταια ο Ρώσος Πρέσβης ολόκληρο το φθινόπωρο, αναζητούσε απάντηση στο γιατί δεν προχωράνε οι εξοπλιστικές συμφωνίες. Οι αρμόδιοι δεν τούβγαιναν στο τηλέφωνο!!!… Κάμποσοι «αναλυτές» των media, που υμνούσαν την ελληνορωσική προσέγγιση, ανακάλυψαν ξαφνικά τη σημασία της «διαφοροποίησης» των πηγών ενεργειακής προμήθειας.
Μετά, άρχισαν οι αλλαγές στα πρόσωπα. Ο κ. Φώλιας, που, λένε οι κακές γλώσσες, δεν αντιλήφθηκε ακριβώς τι του είπε ο Πρέσβης Σπέκχαρτ «ανασχηματίστηκε» και στη θέση του μπήκε ο νεοφιλελεύθερος φίλος της Υπουργού Εξωτερικών κ. Χατζηγάκης, οπαδός των εναλλακτικών προς τον Σάουθστρημ αγωγών. Θεωρούμενος από πολλούς ως αρχιτέκτων της ελληνορωσικής σχέσης και από τους σοβαρότερους διπλωμάτες μας, ο Κωνσταντίνος Μπίτσιος πήρε μετάθεση δια προαγωγής από το διπλωματικό γραφείο του Πρωθυπουργού. Ο Πρέσβης στη Μόσχα κ. ΚΛης, συνταξιοδοτήθηκε.
Στη Μόσχα υπήρχε ακόμα ένας διπλωμάτης στον οποίο είχε ανατεθεί η στενή παρακολούθηση των ενεργειακών θεμάτων και έγραφε κάθε τόσο υπομνήματα για ενημέρωση της Αθήνας. Επρόκειτο μάλλον περί παράφρονος, αφού έκανε συστηματικά τη δουλειά του, την οποία φαινόταν και να αγαπάει, ενημερωνόταν για τη βιβλιογραφία και είχε και το θάρρος της άποψής του! Οι συνάδελφοί του είχαν εντυπωσιασθεί από την αναλυτικότητα των δεδομένων που παρέθετε στις εκθέσεις του και από την ποιότητα και διάρθρωση των επιχειρημάτων του, που, ως γνωστόν, δεν είναι το δυνατό σημείο ούτε του κράτους μας, ούτε καν των πανεπιστημίων μας. Κείμενά του δημοσίευσε επανειλημμένα το ΚΑΣ του ΥΠΕΞ στο δελτίο του, ενώ μια εξαιρετική εργασία του δημοσιεύτηκε επίσης στο περιοδικό «Διεθνής και Ευρωπαϊκή Πολιτική» (τεύχος 10, Απρίλιος – Ιούνιος 2008). ‘Όπως μπορεί να διαπιστώσει ο είναι μία από τις ελάχιστες, καλύτερες και πιο τεκμηριωμένες εργασίες στα ελληνικά για ενεργειακά θέματα άμεσου, ζωτικού ελληνικού ενδιαφέροντος. Φυσικά, δεν είναι υποχρεωτικό ούτε να συμφωνήσει κανείς με τα συμπεράσματα του συγγραφέα, ούτε να τα ενστερνισθεί η πολιτική ηγεσία. Θα είχε ενδιαφέρον να πληροφορούμεθα με εξίσου αναλυτικό τρόπο και τα επιχειρήματα των αντιπάλων της ελληνορωσικής προσέγγισης, που ελπίζουμε να μην εξαντλούνται στο «προσκύνα τους δυνατούς»! Μια αληθινή, δι’ επιχειρημάτων συζήτηση θα ήταν πολύ ωφέλιμη για την ελληνική εξωτερική και όχι μόνο πολιτική, μόνο που δεν συνηθίζεται! Τα σοβαρά κράτη όχι μόνο την ανέχονται, την επιδιώκουν και την προκαλούν.
Δεν είναι η ελληνική μέθοδος αυτή. Ο Πρέσβης στην Ουκρανία κ. Δημητρίου, ένας από τους αποδέκτες του τελευταίου αναλυτικού σημειώματος από τη Μόσχα, αποφάσισε ξαφνικά να του απαντήσει. ‘Όχι, όπως φαίνεται, ανασκευάζοντας τα επιχειρήματα του συναδέλφου του, αλλά με πρωτοφανή υπονοούμενα, ότι δηλαδή ο συντάκτης γράφει πιο φιλορωσικά και από Ρώσο υπάλληλο! Ο συντάκτης του υπομνήματος του απάντησε με προσωπική επιστολή επιχειρηματολογώντας και υπερασπιζόμενος τον εαυτό του, την οποία κοινοποίησε στους υπόλοιπους αποδέκτες. Το αποτέλεσμα ήταν, κατά τρόπο υπηρεσιακά πρωτοφανή, ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου να τον καλέσει σε απολογία, με την κατηγορία της έλλειψης του προσήκοντος σε ανωτέρους σεβασμού, κατηγορίας που είναι περίπου είδος «ιδιώνυμου» για διπλωμάτη και μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην καριέρα του. Αντιθέτως, ουδείς ενόχλησε τον Πρέσβη κ. Δημητρίου, για τους τόσο ανοίκειους χαρακτηρισμούς του. Πέραν όμως της όποιας προσωπικής διαμάχης, η σημασία της υπόθεσης είναι άλλη: η κλήση σε απολογία του κύριου έλληνα διπλωμάτη που παρακολουθεί από κοντά τα ενεργειακά θέματα και υποστηρίζει με επιχειρήματα το επίσημο ελληνο-ρωσικό σχέδιο, στέλνει και ένα προφανές μήνυμα σε όλη τη διπλωματική υπηρεσία («ο ΣάουθΣτρημ είναι σε δυσμένεια και μην παραασχολείστε με αυτόν). ‘Οσο για τα επιχειρήματα περί Ρώσων πρακτόρων στο ελληνικό κράτος, τι να πει κανείς? Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί! Συνεργάτες της Κυρίας Μπακογιάννη επιμένουν ότι η Υπουργός δεν είχε ιδέα για την υπόθεση και καμμία ανάμειξη. Είμαστε υποχρεωμένοι να το δεχθούμε, αλλά κι έτσι αν είναι, καλό θα ήταν οι ανώτεροι υπηρεσιακοί παράγοντες και το περιβάλλον της Υπουργού να την προστατεύουν από ενέργειες που, έστω κακοβούλως, θα μπορούσαν να αποδοθούν σε χρήση αθέμιτων μέσων για να υπονομευθεί μια πολιτική.
Λέγεται ότι ο Πρωθυπουργός δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος όταν πληροφορήθηκε τα καθέκαστα. Αλλά παραμένει ασαφές το τι επιδιώκει τελικά ο κ.Καραμανλής με το «ένα βήμα μπρος, δύο πίσω» στα ελληνορωσικά. Μετά από μια περίοδο ταλάντευσης, αποφάσισε προχθές το μεσημέρι να πάει τελικά στην ενεργειακή διάσκεψη της Σόφιας, παρά την ματαίωση της παρουσίας εκεί του Βλαντιμίρ Πούτιν. Καλά πληροφοημένες πηγές σε Αθήνα και Μόσχα, υποστηρίζουν ότι ο Πούτιν δεν πάει γιατί η διάσκεψη κινδυνεύει να γίνει αμερικανική «φιέστα», υπό την κάλυψη της ατλαντικής πτέρυγας της Κομισιόν, υπέρ του αγωγού Ναμπούκο, ευθέως ανταγωνιστικού, όχι μόνο του ΣάουθΣτρημ, αλλά ακόμα και αυτού του Τουρκία-Ελλάδα-Ιταλία. Στη Σόφια θα μεταβεί ανώτερος αμερικανός αξιωματούχος, δεν θα εκπροσωπηθούν όμως σε πολιτικό επίπεδο, Γερμανοί, Ιταλοί και Γάλλοι. Η Γκαζπρόμ άρχισε στο μεταξύ λόμπυ διαμαρτυρόμενη γιατί η ΕΕ δεν χαρακτηρίζει προτεραιότητα τον ελληνο-βουλγαρο-ρωσικό αγωγό.
Ο αγωγός «Τουρκία-Ελλάδα-Ιταλία» είναι ανταγωνιστικός του Σάουθστρημ. Αλλά ο αγωγός Ναμπούκο, πέραν του παντελώς αντιοικονομικού του χαρακτήρα, είναι επόισης αγωγός που παρακάμπτει την Ελλάδα και αναβαθνμίζει κολοσσιαία την Τουρκία. Αναδεικνύει έντονα τον ενεργειακό ρόλο της (αμερικανικής) Νέας Ευρώπης, εις βάρος της «Παλαιάς» και της Ρωσίας, διαιωνίζοντας την αμερικανική και εξωευρωπαϊκή εξάρτηση της Νέας. Οι αγωγοί χρησιμοποιούνται υπονομεύοντας κάθε δυνατότητα ευρωπαϊκής ανεξαρτησίας και ευρωρωσικής συνεργασίας! ‘Εχουμε εθνικό συμφέρον, για να μην κακοκαρδίσουμε την Ουάσιγκτον, να υποστηρίξουμε εμμέσως τέτοια σχέδια? Γιατί αυτά που μπορεί να κάνει το τουρκικό κράτος με τους Ρώσους, τους ‘Αραβες ή τους Ιρανούς, δεν επιτρέπεται να τα κάνει η Ελλάδα?
Τεθωρακισμένο ΒΤR της στρατοχωροφυλακής στην περιοχή της χθεσινής βομβιστικής επίθεσης
Τους 10 συνολικά έφτασαν οι νεκροί Τούρκοι στρατιώτες μετά απο το νέο επεισόδιο στην περιοχή πλησίον της κωμόπολης Ντερετσίκ της επαρχίας Σεντιμλί (Τουρκικό Κουρδιστάν) .Πρόκειται για κλασική ενέδρα εναντίον της τουρκικής περιπόλου ,η οποία εχθές το μεσημέρι δέχθηκε επίθεση και καθηλώθηκε απο τα πυρά των Κούρδων αυτονομιστών , καλώντας αμέσως ενισχύσεις .Απο την ανταλλαγή πυρών φονεύθηκε ένας Τούρκος στρατιώτης και δεν υπήρξε καμία απώλεια απο την μεριά του ΡΚΚ.Στην περιοχή έσπευσαν (κατόπιν εορτής) ισχυρές δυνάμεις ,οι οποίες προσπαθούν να εντοπίσουν το ανταρτικο τμήμα.
Τις πρώτες πρωινές ώρες της ίδια ημέρας ,είχε προηγηθεί επίθεση με αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό (ΙΕD) εναντίον τεθωρακισμένου Μ-113 του Τουρκικού στρατού στην περιοχή Lice κατα την οποία σκοτώθηκαν 9 στρατιώτες .Το Μ-113 συνόδευε άρμα μάχης Μ-48 και προπορευόταν στρατιωτικής φάλαγγας .Σημειώνεται ότι στην ίδια περιοχή οι Τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας είχαν προσφάτως ανακαλύψει άλλους 2 παρόμοιους εκρηκτικούς μηχανισμούς των 100 και 65 κιλών εκρηκτικής ύλης αντίστοιχα ,οι οποίοι ενεργοποιούνται με τηλεχειρισμό .
Ο πρώην πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος κατα την διάρκεια επιθεώρησης τμήματος Καταδρομέων
του Άδωνη Παλληκαρίδη
Ενώ ο Πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας και ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Κώστας Καραμανλής άλλαζαν δώρα στο μεγάλο σαλόνι του προεδρικού, όλοι άκουσαν τις φωνές που έρχονταν από το προαύλιο. «Ελλάς, Ελλάς, σκέπασε και μας, την Κύπρο σου την όμορφη ποτέ μην την ξεχνάς», φώναζαν οι ευσταλείς λοκατζήδες. Κατά τη μετακίνηση του αγήματος προς το χώρο υποδοχής και κατά την αποχώρησή του ακούστηκαν ακόμη τα συνθήματα «Ψηλά ψηλά το πράσινο μπερέ» και «Ο Τολμών νικά». Το τελευταίο σύνθημα έφεραν στα πέτα και οι ηρωικοί κομμάντος της Α' Μοίρας Καταδρομών, που ήρθαν για να προσφέρουν βοήθεια στη σπαραζόμενη από τον Αττίλα Κύπρο τον Ιούλιο του 1974. Είναι σύνθημα ταυτόσημο με τις ελληνικές καταδρομές, συμφυές με τον τρόπο σκέψης και αντίδρασής τους. Παραδόξως τα συνθήματα ενόχλησαν κάποιους στο προεδρικό. Στελέχη της Κυβέρνησης έκαναν λόγο για «θορυβώδη παρεμβολή» εν μέσω επίσημης τελετής. Το θέμα δεν έμεινε εκεί, ο αρμόδιος υπουργός ζήτησε εξηγήσεις και την επομένη 23 Απριλίου, κατά την προσέλευση του Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας, άλλος επικεφαλής είχε λάβει την ευθύνη του αγήματος. Ο στρατός μας είναι πειθαρχημένος και σίγουρα τα παιδιά δεν ενήργησαν από μόνα τους.
Μέρος της εκπαίδευσης Σύμφωνα με έρευνα που έκανε η «Σημερινή», τα συνθήματα αυτά φωνάζονται στην καθημερινή τους εκπαίδευση. Είναι μέρος της εκπαίδευσης, για να έχουν το αναγκαίο ηθικό και την πίστη να αντιμετωπίσουν τυχόν νέα επιθετική κίνηση του Αττίλα. Ο βουλευτής του ΔΗΣΥ Αντρέας Θεμιστοκλέους δήλωσε στη «Σημερινή» ότι η πλευρά μας πρέπει, επιτέλους, να αποφασίσει κατά πόσο θέλει ή δεν θέλει την ελλαδική συμπαράσταση. Θέλει ή δεν θέλει το ενιαίο αμυντικό δόγμα; Αν τα θέλει όλα αυτά, δεν πρέπει να θυμώνει με τους στρατιώτες, γιατί πιστεύουν στην Ελλάδα. Και πού να πιστέψουν, λέει ο Θεμιστοκλέους, στον Αττίλα, που δεν άφησε ούτε ιερό ούτε όσιο, και προβάλλει καθημερινά ως η μόνιμη απειλή της ζωής και της αξιοπρέπειάς μας; Το θέμα συζητήθηκε χθές έντονα στα πηγαδάκια της Βουλής.
Προβληματισμός στην Εθνική Φρουρά Επικοινωνήσαμε με τη διοίκηση των Καταδρομών και πήραμε τη λακωνική απάντηση, ότι το όλο θέμα το χειρίζεται το Υπουργείο Άμυνας. Στους κύκλους των αξιωματικών όχι μόνο της Εθνικής Φρουράς, αλλά και της ΕΛΔΥΚ, υπάρχει προβληματισμός κατά πόσο θα επιβληθούν οποιεσδήποτε παρατηρήσεις στους επικεφαλής. Οι πληροφρορίες που πήραμε από διάφορες πλευρές κάνουν λόγο για αξιωματικούς-διαμάντια, που πιστεύουν με ζέση στην Κύπρο και στο δίκιο της. Κάνουν τη δουλειά τους έργο ζωής σε βάρος των οικογενειών τους. Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι πως κανείς δεν απαγόρευσε τα συγκεκριμένα συνθήματα όταν ακούγονταν κατά κόρον στην εκπαίδευση. Βέβαια, αυτό που ενόχλησε ήταν ότι ακούστηκαν σε χώρο επίσημης τελετής. Αυτό, σύμφωνα με την έρευνα που ήδη άρχισε, αποδίδεται στον ενθουσιασμό του επικεφαλής αξιωματικού στο άγημα, όταν είδε τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας να εισέρχεται στο προεδρικό μέγαρο. Η γαλανόλευκη στον ιστό του μεγάρου, δίπλα στην ευρωπαϊκή και την κυπριακή σημαία, όλοι αυτοί οι επίσημοι, Κύπριοι και Ελλαδίτες δημοσιογράφοι, όλοι μαζί και το σύνθημα «Ελλάς, Ελλάς, σκέπασε και μας», βγήκε εντελώς αυθόρμητα. Είναι αυτό που όλοι έχουμε στη σκέψη μας, ακόμη και οι επίσημοι όλων των κομμάτων, και δεν το εκφράζουν γιατί φοβούνται ότι οι ξένοι θα μας παρεξηγήσουν.
Φ Ι Λ Ο Σ μεν Πλάτων, φιλτέρα δε η αλήθεια. Κι αυτό είναι αναγκαίο να προταχθεί και τώρα που ήγγικεν η ώρα αποχαιρετισμού του απερχομένου Αρχηγού της Εθνικής Φρουράς, αντιστρατήγου Κωνσταντίνου Μπισμπίκα και υποδοχής του νέου Αρχηγού, αντιστρατήγου Πέτρου Τσαλικίδη. Φίλος μεν Μπισμπίκας, λοιπόν, φιλτέρα δε η αλήθεια. Και η αλήθεια είναι μία:
Ο ΑΠΕΡΧΟΜΕΝΟΣ Αρχηγός ΓΕΕΦ παραδίδει μιαν Εθνική Φρουρά πολύ ισχνότερη, πολύ πιο αδύναμη απ' όση την παρέλαβε. Μια αμυντική θωράκιση με πολύ λιγότερο Ένοπλο Λαό: Πολύ λιγότερους εθνοφύλακες, πολύ λιγότερους εφέδρους, πολύ λιγότερους κληρωτούς, δηλαδή πολύ λιγότερες κάννες άμυνας, απ' όσες τού είχε παραδώσει ο προηγούμενος Αρχηγός, αντιστράτηγος Αθανάσιος Νικολοδήμος.
Ε Π Ι ΑΡΧΗΓΙΑΣ Μπισμπίκα απλώς… ξεχείλισαν οι αποθήκες από χιλιάδες αποσυρθέντα τυφέκια G-3 και οπλοπολυβόλα ΗΚ-11. Που αφαιρέθηκαν από τους αποδεσμευθέντες εφέδρους και εθνοφύλακες και αποσύρθηκαν από την ενεργό αμυντική θωράκιση της Κύπρου.
Ε Π Ι ΑΡΧΗΓΙΑΣ Μπισμπίκα «εφευρέθηκε» και η συρρικνωμένη κατά το έν τρίτο… διμοιρία! Με την ομάδα τυφεκιοφόρων από 9μελή σε 6μελή! Αυξήθηκαν τα «τρελόχαρτα» της φυγοστρατίας των κληρωτών! Μειώθηκαν οι κατ’ έτος ημέρες εκπαίδευσης και υπηρεσίας των εφέδρων και των εθνοφυλάκων! Δεν προστέθηκε ούτε ανανεώθηκε οποιοδήποτε οπλικό σύστημα! Εξοντώθηκε έτι περαιτέρω το φρόνημα όσων απέμειναν να υπηρετούν! Η ευσυνειδησία των οποίων, στην εκτέλεση των καθηκόντων τους, είναι ό,τι απέμεινε να διασώζει τα απομεινάρια της πάλαι ποτέ θάλλουσας προσπάθειας (ιδίως επί αρχηγίας Βορβολάκου, Δήμου και αειμνήστου Φλωράκη) για την αμυντική θωράκιση των ελεύθερων περιοχών της Κύπρου απέναντι στον αυξανόμενης ισχύος κατοχικό Αττίλα.
Α Υ Τ Η είναι η στυγνή και πικρή αλήθεια. Με λίγα, παραστατικά λόγια, γνωστά ήδη σε κάθε οικογένεια Ελλήνων Κυπρίων, εν Κύπρω διαμενόντων, αρρένων, μονίμων, κληρωτών, εφέδρων και εθνοφυλάκων. Δεν φταίει γι’ αυτά ο απερχόμενος Μπισμπίκας. Την πολιτική της κυβέρνησης και των εκάστοτε υπουργών Άμυνας, πολιτικών του προϊσταμένων, εφήρμοζε. Που τού κατήργησαν 13η Οκτωβρίου 2008 και την επανενεργοποιηθείσα από το 2005 ετήσια άσκηση «Νικηφόρος» της Εθνικής Φρουράς, έστω και ορφανή από τον «Τοξότη» της ελλαδικής Αεροπορίας και Ναυτικού ήδη από το 2001. Τα… απομεινάρια, λοιπόν, αποχαιρετούν τον Μπισμπίκα και υποδέχονται τον Τσαλικίδη. Με όσα όρισε διά της ψήφου του ο ίδιος ο λαός, εκλέγοντας εδώ τον Χριστόφια κι εκεί τον Καραμανλή, με υπουργούς Άμυνας Κώστα Παπακώστα και Βαγγέλη Μεϊμαράκη…
Εκρηκτικός μηχανισμός πυροδοτήθηκε σήμερα έξω από το πανεπιστήμιο Μπιλκέντ της Άγκυρας, με στόχο τον πρώην υπουργό Δικαιοσύνης της Τουρκίας, Χικμέτ Σάμι Τουρκ. Σύμφωνα με το τηλεοπτικό δίκτυο NTV, μια γυναίκα που παρίστανε τη φοιτήτρια, πλησίασε τον Χικμέτ Σάμι Τουρκ και πυροδότησε εκρηκτικό μηχανισμό, ο οποίος εξερράγη σε απόσταση ενός μέτρου μακριά από τον υπουργό, χωρίς ωστόσο να τραυματισθεί κανείς.
Η γυναίκα συνελήφθη και κρατείται, ενώ κατά την έρευνα βρέθηκαν επάνω της άλλοι δύο εκρηκτικοί μηχανισμοί. Ο Χικμέτ Σάμι Τουρκ είχε προκαλέσει την οργή, πολλών αριστερών οργανώσεων για την πολιτική που ακολούθησε ως υπουργός Δικαιοσύνης. Επίσης Σάμι Τουρκ έχει δεχθεί αρκετές φορές απειλές κατά της ζωής του. Σύμφωνα με νεώτερες πληροφορίες η τουρκική αστυνομία κρατεί και δεύτερο ύποπτο ως συνεργό στη βομβιστική επίθεση.
σημ ενκρυπτώ : τα τουρκικά ΜΜΕ σε μα σαφή προσπάθεια να εμπλέξουν την Ελλάδα στην βομβιστική επίθεση αναμεταδίδουν ότι η 23η Ντιντέμ Α. - πιθανότατα μέλος του DHKP-C - η οποία κρατείται για την επίθεση ‘είχε εκπαιδευτεί στην Ελλάδα στην χρήση εκρηκτικών‘
Μετά την Αυστραλία και την Ολλανδία, μια ακόμα χώρα που συμμετέχει στο πρόγραμμα ανάπτυξης του F-35 δείχνει να μην εμπιστεύεται το πρόγραμμα εξέλιξης του αεροσκάφους και κυρίως, το διαφημιζόμενο κόστος τους.
Ο υπουργός Άμυνας της Δανίας Søren Gade ανακοίνωσε την απόφαση της κυβέρνησης βάσει της οποίας η απόφαση για το ποιο μαχητικό θα επιλεγεί για την βασιλική Αεροπορία της Δανίας, θα αναβληθεί, όπως αναφέρει δημοσίευμα στην τοπική εφημερίδα Berlingske Tidende. Το θέμα έχει υπάρξει φλέγον, τόσο στο κοινοβούλιο της χώρας όσο και στα τοπικά μέσα ενημέρωσης τουλάχιστον τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Ωστόσο, όπως δήλωσε ο υπουργός, δεδομένου ότι τα F-16A/B MLU της βασιλικής Αεροπορίας της Δανίας δεν πρόκειται τελικά να αποσυρθούν μέχρι το 2020 (!), δεν υπάρχει λόγος οι βουλευτές να αναλώνονται σε ατέρμονες διαβουλεύσεις.
Αρχικά, οι πολιτικοί είχαν φέρει το θέμα στην βουλή σε σύνδεση με τις συνομιλίες για το επερχόμενο εθνικό πλάνο άμυνας της Δανίας, το οποίο χρονικά θα καλύψει τα επόμενα πέντε έτη. Ο Gade όμως απέκρουσε την προσπάθεια αυτή και δήλωσε τα εξής: «Οι πληροφορίες που είναι απαραίτητες για την λήψη οποιασδήποτε απόφασης δεν είναι ακόμα διαθέσιμες, και επιθυμώ να ξεκινήσω τις διαπραγματεύσεις για το εθνικό πλάνο Άμυνας».
Τόνισε δε ότι αναμένει την συζήτηση για το νέο μαχητικό αεροσκάφος να φουντώσει ξανά το φθινόπωρο. Η Δανία αυτήν την στιγμή διαθέτει 48 μαχητικά F-16A/B MLU. Έχει δε επενδύσει στην ανάπτυξη του F-35 όντας μέλος της ομάδας ανάπτυξής του, γεγονός που έχει κατακριθεί έντονα στην χώρα με το σκεπτικό ότι προετοιμάζει την άνευ όρων τυφλή προμήθεια ενός μαχητικού για το οποίο δεν γνωρίζει κανείς τίποτα, ούτε το κόστος του, ούτε τις δυνατότητές του. Σημειώνεται ότι εκτός της Lockheed Martin, ενδιαφέρον για τον διαγωνισμό της Δανίας έχει εκδηλώσει η σουηδική Saab, με το Gripen NG, μια βαρέα αναβάθμιση του απλού Gripen, καθώς και το πολυεθνικό EF-2000 Typhoon.Πρόσφατα όμως ο ανταγωνισμός εντάθηκε καθώς και η Boeing εισήλθε στον χώρο με την προσφορά του μαχητικού F-18E/F Super Hornet, υποσχόμενη μάλιστα συμβόλαια αξία 20 δις δανέζικων κορόνων για τοπικές βιομηχανίες σε περίπτωση που επιλεγεί το μαχητικό της.
Τέσσερα τουρκικά F-16, πέταξαν, λίγο μετά τις 12 το μεσημέρι της Τρίτης, σε ύψος 1500 ποδών, πάνω από το Φαρμακονήσι.
Η υπερπτήση των τουρκικών μαχητικών, γίνεται λίγες μόλις ώρες μετά από τη συνάντηση του Βαγγέλη Μειμαράκη με τον Αμερικανό ομόλογό του στην οποία, σύμφωνα με την ελληνική πλευρά, είχε τεθεί το θέμα των τουρκικών προκλήσεων στο Αιγαίο.
Πρὀκειται για ένα θέμα που πέρασε στα ψιλά του σημερινού Κυπριακού τύπου σχετιζόμενο με την πρόσφατη επίσκεψη Καραμανλή στην Μεγαλόνησο καιτην πραγματικά αναξιοπρεπέστατη στάση της κυβέρνησης Χριστόφια...
Ο επικεφαλής Αξιωματικός στο άγημα αποδώσεως τιμών στον Έλληνα Πρωθυπουργό ,Λοχαγός Καταδρομών μάλιστα, κατσαδιάστηκε από μέλος της προεδρικής φρουράς κατά την άφιξή του στο Προεδρικό Μέγαρο, διότι το τμήμα του πρίν την επιβίβαση στα λεωφορεία για να αναχωρήσουν,τόλμησε να αναφωνήσει το σύνθημα "Ελλάς Ελλάς σκέπασε κι εμάς, την Κύπρο την πανέμορφη πότέ μην την ξεχνάς".
Το Προεδρικό ήτανε τόσο δυσαρεστημένο μάλιστα ,ώστε έδωσε εντολή στον ΥΠΑΜ Παπακώστα ο οποίος με την σειρά του επικοινώνησε με το ΓΕΕΦ και αυτό με την σειρά του με την Διοίκηση Καταδρομών..Ως αποτέλεσμα στον τύμβο της Μακεδονίτισσας ο επικεφαλής αξιωματικός αντικαταστάθηκε και το σύνθημα (το οποίο δυναμιτίζει τις προσπάθειες για επίλυση του Κυπριακού!!) δεν ξανακούστηκε...
Παρακολουθώντας τις φωτογραφίες απο το εν λόγω άγημα πάντως μπορούμε να πούμε μετα βεβαιότητας ότι ο αστυνομικός που κατσάδιασε τον καταδρομέα είναι πολύ τυχερός που δεν εισέπραξε και ο ίδιος κατσάδα -"καταδρομική" αυτή την φορά-...
Συνεχίζοντας στο θέμα της ψοφοδεούς συμπεριφοράς ορισμένων ,πληροφορηθήκαμε ότι ο εθνοφρουρός που "τόλμησε" να κατεβάσει το κατοχικό σύμβολο απο φυλάκιο των Τουρκικών κατοχικών δυνάμενων τιμωρήθηκε με 20ημερη φυλάκιση και αναμένεται το πόρισμα της ανάκρισης του ΓΕΕΦ για να αποφασιστούν περαιτέρω μέτρα...
Κάτι το οποίο δεν έγινε ευρέως γνωστό είναι ότι ο στρατονόμος στον οποίο ανέθεσαν να διπλώσει στρατιωτικά την σημαία και να την παραδώσει, αρνήθηκε ,και μάλιστα επέμενε ακόμα και μετά την απειλή ‘καμπάνας‘..Σύμφωνα με πληροφορίες ο εν λόγω στρατονόμος φέρεται να είπε ότι θα θεωρήσει τυχόν ποινή για την μη συμόρφωση του ,τιμή, και θα την δεχτεί αδιαμαρτύρητα..Κατόπιν τούτου το άχαρο έργο της παράδοσης της κατοχικής σημαίας ανέλαβε άλλος περισσότερο πρόθυμος αξιωματικός.
Μπορεί η αμυντική συνεργασία Αθηνών και Λευκωσίας και το Αμυντικό δόγμα να φαντάζει ανέκδοτο, ,αλλά τουλάχιστον στον τομέα που εξετάζουμε εδώ ο συντονισμός είναι πραγματικά αξιοθαύμαστος...
Κοπήκαν τα χαμόγελα στην Λίντα Όραμ μετά την απόφαση του δικαστηρίου...
Δικαίωση για τα δικαιώματα των Ε/Κ επί των καταπατηθέντων περιουσιών τους στα κατεχόμενα Δικαίωση από το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ) για τους εκτοπισμένους Ελληνοκυπρίους και τα δικαιώματά τους επί των καταπατηθέντων περιουσιών τους στα κατεχόμενα κυπριακά εδάφη. Εκτός από τα δικαιώματα των εκδιωχθέντων Ελληνοκυπρίων, η απόφαση του Δικαστηρίου στην υπόθεση C 420/07, Μελέτιος Αποστολίδης κατά David Charles Orams και Linda Elizabeth Orams, αφορά και την έκταση εφαρμογής της αναστολής του κοινοτικού κεκτημένου στην κατεχόμενη Β. Κύπριο (όπως αυτή προβλέπεται από το Πρωτόκολλο 10 της Συνθήκης Προσχώρησης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση).
Με την απόφαση ανοίγει ο δρόμος για την απόδοση στους Ελληνοκυπρίους εκατοντάδων ιδιοκτησιών που βρίσκονται στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο.
Σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου η αναστολή της εφαρμογής του κοινοτικού κεκτημένου στις περιοχές στις οποίες η κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν ασκεί αποτελεσματικό έλεγχο και το γεγονός ότι η απόφαση δεν μπορεί στην πράξη να εκτελεστεί στον τόπο όπου βρίσκεται το ακίνητο, δεν εμποδίζουν την αναγνώριση και την εκτέλεσή της σε άλλο κράτος μέλος.
Υπενθυμίζεται ότι η γενική εισαγγελέας του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων Juliane Kokott είχε εκτιμήσει πως μία απόφαση Δικαστηρίου της Κυπριακής Δημοκρατίας πρέπει να αναγνωρίζεται και να εκτελείται σε άλλα κράτη – μέλη της Ε.Ε. ακόμη και όταν αφορά ακίνητο στη Βόρειο Κύπρο καθώς κάτι τέτοιο δεν εμποδίζεται από το γεγονός ότι μέχρι τη διευθέτηση του κυπριακού προβλήματος η εφαρμογή του κοινοτικού δικαίου έχει ανασταλεί στις περιοχές της Κυπριακής Δημοκρατίας, στις οποίες η κυβέρνησή της δεν ασκεί αποτελεσματικό έλεγχο.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο της Λευκωσίας με δύο αποφάσεις του στις 9 Νοεμβρίου 2004 και στις 19 Απριλίου 2005 έκρινε ότι οι Οραμς θα πρέπει να σταματήσουν την καταπάτηση του οικοπέδου Αποστολίδη, να το παραδώσουν στον κ. Αποστολίδη, να καταβάλουν ενοίκιο σε αυτόν για την περίοδο που το κατείχαν, να κατεδαφίσουν το κτίσμα και την περίφραξη, καθώς και να καταβάλουν μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος.
Ο κ. Αποστολίδης απευθύνθηκε ακολούθως στο Ανώτατο Δικαστήριο της Αγγλίας ζητώντας βάσει του Κανονισμού 44/2001 της ΕΕ την εκτέλεση των δύο αποφάσεων, όμως οι Οραμς κατέθεσαν έφεση, η οποία έγινε δεκτή από τη βρετανική Δικαιοσύνη με το σκεπτικό ότι αφενός αμφισβητείται ο αποτελεσματικός έλεγχος που ασκεί η Κυπριακή Δημοκρατία στα Κατεχόμενα, παρά τις προβλέψεις του Πρωτοκόλλου 10 και αφετέρου ότι οι Οραμς δεν μπόρεσαν να υπερασπιστούν επαρκώς τα δικαιώματά τους ενώπιον της κυπριακής Δικαιοσύνης.
Πιο αναλυτικά:
Το αγγλικό Court of Appeal επιλήφθηκε, κατόπιν αιτήσεως του Μ. Αποστολίδη, Κυπρίου υπηκόου, της διαφοράς μεταξύ του ιδίου και του ζεύγους Orams, Βρετανών υπηκόων, με αντικείμενο την αναγνώριση και την εκτέλεση δύο αποφάσεων του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας. Το ως άνω δικαστήριο, το οποίο εδρεύει στο νότιο τμήμα της Κύπρου, υποχρέωσε το ζεύγος Orams να εγκαταλείψει ένα ακίνητο το οποίο βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της νήσου και να καταβάλει διάφορα ποσά ως αποζημιώσεις. Το ζεύγος Orams είχε αγοράσει το ως άνω ακίνητο από τρίτον προκειμένου να αναγείρει σε αυτό εξοχική κατοικία. Σύμφωνα με τα όσα διαπίστωσε το κυπριακό δικαστήριο, ο Μ. Αποστολίδης, η οικογένεια του οποίου εκδιώχθηκε από το βόρειο τμήμα της νήσου κατά τον χρόνο της διχοτομήσεώς της, είναι ο νόμιμος κύριος του ακινήτου. Η πρώτη απόφαση, η οποία εκδόθηκε ερήμην, επικυρώθηκε με έτερη απόφαση επί της εφέσεως την οποία άσκησε το ζεύγος Orams.
Το εθνικό δικαστήριο υπέβαλε στο ΔΕΚ σειρά ερωτημάτων σχετικά με την ερμηνεία και την εφαρμογή του κανονισμού Βρυξέλλες I . Ερωτά ιδίως αν η αναστολή της εφαρμογής του κοινοτικού δικαίου στο βόρειο τμήμα της Κύπρου (η εφαρμογή του κοινοτικού δικαίου στο βόρειο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας ανεστάλη με πρωτόκολλο που προσαρτήθηκε στην Πράξη Προσχωρήσεως) και το γεγονός ότι το εν λόγω ακίνητο βρίσκεται σε περιοχή στην οποία η κυβέρνηση της Κύπρου δεν ασκεί αποτελεσματικό έλεγχο έχουν επίπτωση επί της αναγνωρίσεως και της εκτελέσεως της αποφάσεως, ιδίως από την άποψη της διεθνούς δικαιοδοσίας του δικαστηρίου που εξέδωσε την απόφαση της οποίας ζητείται η αναγνώριση και η εκτέλεση, της δημοσίας τάξεως του κράτους μέλους αναγνωρίσεως και της εκτελεστότητας της αποφάσεως. Επιπλέον, το εθνικό δικαστήριο ερωτά αν χωρεί άρνηση αναγνωρίσεως ή εκτελέσεως μιας ερήμην εκδοθείσας αποφάσεως λόγω του ότι το εισαγωγικό έγγραφο της δίκης δεν επιδόθηκε ή δεν κοινοποιήθηκε στον εναγόμενο εγκαίρως και κατά τέτοιον τρόπον ώστε να μπορεί να αμυνθεί, όταν αυτός μπόρεσε να ασκήσει ένδικο μέσο κατά της αποφάσεως αυτής.
Καταρχάς, το ΔΕΚ διαπιστώνει ότι η αναστολή την οποία προβλέπει η Πράξη Προσχωρήσεως της Κύπρου περιορίζεται στην εφαρμογή του κοινοτικού δικαίου στο βόρειο τμήμα. Ωστόσο, οι επίμαχες αποφάσεις, την αναγνώριση των οποίων ζήτησε ο Μ. Αποστολίδης, εκδόθηκαν από δικαστήριο εδρεύον στο υπό κυβερνητικό έλεγχο τμήμα. Το γεγονός ότι οι αποφάσεις αυτές αφορούν ακίνητο το οποίο βρίσκεται στο βόρειο τμήμα δεν αντιτίθεται στην ερμηνεία αυτή, καθόσον, αφενός, δεν εξαλείφει την υποχρέωση εφαρμογής του κανονισμού στο υπό κυβερνητικό έλεγχο τμήμα και, αφετέρου, δεν συνεπάγεται ότι ο κανονισμός έχει γι’ αυτόν τον λόγο εφαρμογή στο εν λόγω βόρειο τμήμα. Το Δικαστήριο καταλήγει επομένως στο συμπέρασμα ότι η αναστολή της εφαρμογής του κοινοτικού δικαίου στο βόρειο τμήμα, την οποία προβλέπει το πρωτόκολλο που προσαρτήθηκε στην Πράξη Προσχωρήσεως, δεν εμποδίζει την εφαρμογή του κανονισμού Βρυξέλλες I επί αποφάσεως η οποία εκδόθηκε από κυπριακό δικαστήριο εδρεύον στο υπό κυβερνητικό έλεγχο τμήμα, αλλά αφορά ακίνητο το οποίο βρίσκεται στο βόρειο τμήμα.
Εν συνεχεία, το ΔΕΚ διαπιστώνει αφενός ότι η επίμαχη στο πλαίσιο της κύριας δίκης διαφορά εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του κανονισμού Βρυξέλλες I και αφετέρου ότι το γεγονός ότι το εν λόγω ακίνητο βρίσκεται σε περιοχή στην οποία η κυβέρνηση δεν ασκεί αποτελεσματικό έλεγχο και ότι, κατά συνέπεια, οι επίμαχες αποφάσεις δεν μπορούν στην πράξη να εκτελεστούν στον τόπο όπου βρίσκεται το ακίνητο δεν εμποδίζει την αναγνώριση και την εκτέλεση των εν λόγω αποφάσεων σε άλλο κράτος μέλος.
Συναφώς, δεν αμφισβητείται ότι το ακίνητο βρίσκεται στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας και ότι, ως εκ τούτου, το κυπριακό δικαστήριο είχε διεθνή δικαιοδοσία να αποφανθεί επί της υποθέσεως, δεδομένου ότι η οικεία διάταξη του κανονισμού Βρυξέλλες I αφορά τη διεθνή δικαιοδοσία των κρατών μελών και όχι την εσωτερική δωσιδικία τους.
Το Δικαστήριο υπενθυμίζει επίσης, όσον αφορά τη δημόσια τάξη του κράτους μέλους αναγνωρίσεως, ότι το δικαστήριο ενός κράτους μέλους δεν μπορεί να αρνηθεί την αναγνώριση αποφάσεως που προέρχεται από άλλο κράτος μέλος για τον μοναδικό λόγο ότι θεωρεί ότι εφαρμόστηκε εσφαλμένα το εθνικό ή το κοινοτικό δίκαιο, διότι διαφορετικά θα διακυβευόταν ο σκοπός του κανονισμού Βρυξέλλες I. Το εθνικό δικαστήριο μπορεί να αρνηθεί την αναγνώριση μόνον αν το νομικό σφάλμα έχει ως συνέπεια ότι η αναγνώριση ή η εκτέλεση της αποφάσεως θεωρείται ως κατάφωρη παράβαση κανόνα δικαίου ουσιώδους για την εσωτερική έννομη τάξη του οικείου κράτους μέλους. Στην υπόθεση της κύριας δίκης, το Court of Appeal δεν έκανε μνεία καμίας θεμελιώδους αρχής της εννόμου τάξεως του Ηνωμένου Βασιλείου την οποία θα μπορούσε να θίξει η αναγνώριση ή η εκτέλεση των επίμαχων αποφάσεων.
Επιπλέον, σε σχέση με την εκτελεστότητα των επίμαχων αποφάσεων, το ΔΕΚ διαπιστώνει ότι το γεγονός ότι ο Μ. Αποστολίδης ενδέχεται να συναντά δυσκολίες στην εκτέλεση των εν λόγω αποφάσεων δεν τους στερεί την εκτελεστότητά τους. Έτσι, η κατάσταση αυτή δεν εμποδίζει τα δικαστήρια άλλου κράτους μέλους να κηρύξουν εκτελεστές τις ως άνω αποφάσεις.
Τέλος, το ΔΕΚ διαπιστώνει ότι δεν χωρεί άρνηση αναγνωρίσεως ή εκτελέσεως μιας ερήμην εκδοθείσας αποφάσεως όταν ο εναγόμενος μπόρεσε να ασκήσει ένδικο μέσο κατά της αποφάσεως αυτής και το ως άνω ένδικο μέσο τού παρέσχε τη δυνατότητα να ισχυριστεί ότι το εισαγωγικό έγγραφο της δίκης ή το ισοδύναμο έγγραφο δεν του είχε επιδοθεί ή κοινοποιηθεί εγκαίρως και κατά τέτοιον τρόπον ώστε να μπορεί να αμυνθεί. Στην υπόθεση της κύριας δίκης, δεν αμφισβητείται ότι το ζεύγος Orams άσκησε ένα τέτοιο ένδικο μέσο. Κατά συνέπεια, δεν χωρεί άρνηση αναγνωρίσεως και εκτελέσεως των αποφάσεων του κυπριακού δικαστηρίου στο Ηνωμένο Βασίλειο για τον λόγο αυτό.
Δυναμική συγκέντρωση διαμαρτυρίας πραγματοποιήθηκε σήμερα, 28 Απριλίου μπροστά από την αλβανική πρεσβεία της Αθήνας κατά των συνεχών προσπαθειών αφανισμού του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού από το αλβανικό κράτος.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως η διαμαρτυρία διοργανώθηκε και υποστηρίχθηκε από το σύνολο των Βορειοηπειρωτικών σωματείων. Στην συγκέντρωση εκτός από τους Βορειοηπειρώτες, συμμετείχαν πολλοί Ελλαδίτες αδερφοί οι οποίοι θέλησαν να συμπαρασταθούν καθώς και πολιτικά στελέχη από την Νέα Δημοκρατία, το Πα.Σο.Κ, και τον Λα.Ο.Σ.
Η διαδήλωση απετέλεσε παράλληλα μία κίνηση έμπρακτης στήριξης του προέδρου της ΔΕΕΕΜ ΟΜΟΝΟΙΑ και δημάρχου της Χιμάρας Βασίλη Μπολάνου όπως γίνεται εμφανές και από τα συνθήματα με κυρίαρχο το "Κάτω τα χέρια από τον Μπολάνο". Εν όψει βουλευτικών εκλογών στην Αλβανία και ενώ βρισκόμαστε εν μέσω μίας δύσκολης περιόδου για τον ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου, οι ενωμένοι Βορειοηπειρώτες δίνουν ηχηρό μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση. Με Ντούλε και Μπολάνο συναντήθηκε ο Καραμανλής
Κατά την διάρκεια της επίσημης επίσκεψης του Πρωθυπουργόυ της Ελλάδας, Κωνσταντίνου Καραμανλή στα Τίρανα, πραγματοποιήθηκε συνάντηση με την ηγεσία του ΚΕΑΔ και της ΔΕΕΕΜ ΟΜΟΝΟΙΑ.Σύμφωνα με πληροφορίες από τα Τίρανα, σε ιδιαίτερα ευχάριστο κλίμα πραγματοποιήθηκε η συνάντηση του Πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή και της Υπουργού Εξωτερικών κας. Ντόρας Μπακογιάννη με τους εκπροσώπους των Βορειοηπειρωτών, κύριο Ευάγγελο Ντούλε πρόεδρο του ΚΕΑΔ και Βασίλη Μπολάνο πρόεδρο της ΔΕΕΕΜ ΟΜΟΝΟΙΑ. Οι εκπρόσωποι της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας έθεσαν υπ’ όψιν του κυρίου Πρωθυπουργού όλα τα θέματα που αφορούν τον ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου, συμπεριλαμβανομένων των προσφάτων άδικων αποφάσεων των αλβανικών δικαστηρίων. Από την πλευρά του ο κύριος Καραμανλής δήλωσε την αμέριστη στήριξη στον αγώνα που δίδεται σε όλα τα μέτωπα υπέρ της ΕΕΜ ενώ συμφωνήθηκε προσεχώς να πραγματοποιηθεί συνάντηση των προέδρων ΚΕΑΔ και ΟΜΟΝΟΙΑς με την Υπουργό Εξωτερικών στην Αθήνα ούτως ώστε να αναπτυχθούν λεπτομερέστερα τα θέματα που αφορούν τον ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου.
Στα εγκαίνια της Διεθνούς Έκθεσης Αμυντικού Υλικού (IDEF) 2009 χθες 27 Απριλίου στην Κωνσταντινούπολη, η ιταλική AgustaWestland αποκάλυψε πρόπλασμα πλήρους κλίμακας της ειδικής έκδοσης του AW149, με την οποία διεκδικεί το Πρόγραμμα Τουρκικού Ελικοπτέρου Γενικής χρήσης (TUHP).
Πρόκειται για νέας γενιάς ελικόπτερο μέσου βάρους, 8,1 τόνων και πολλαπλού ρόλου, σχεδιασμένο για να καλύψει τις στρατιωτικές απαιτήσεις των τουρκικών υπηρεσιών. Το TUHP μεγιστοποιεί την ανάμιξη της Τουρκικής Αεροδιαστημικής Βιομηχανίας (ΤΑΙ) και πρόσθετων ηγετικών εγχώριων εταιρειών όπως οι Aselsan, Τουρκική Βιομηχανία Κινητήρων (ΤΕΙ), Roketsan και Havelsan, διευρύνοντας τις στρατηγικές συνεργασίες τις οποίες ήδη οικοδόμησε η AgustaWestland για το πρόγραμμα Τακτικού Ελικοπτέρου Μάχης και Αναγνώρισης (ATAK) T-129. Αξίζει να αναφερθεί πως ΤΑΙ και AgustaWestland υπέγραψαν τον Μάρτιο του 2004 σύμβαση για την κατασκευή 250 ατράκτων του ελαφρύτερου ελικοπτέρου γενικής χρήσης AW139, οι παραδόσεις των οποίων άρχισαν τον Δεκέμβριο του 2006 και προβλέπεται να ολοκληρωθούν το 2017.
Το TUHP 149 διαθέτει πλατύ και ανεμπόδιστο θάλαμο σταθερής διατομής, με μεγάλες συρόμενες θύρες. Ο θάλαμος μπορεί εύκολα να αναδιαμορφωθεί για να εκπληρώσει διαφορετικές επιχειρησιακές απαιτήσεις, περιλαμβανόμενης της ικανότητας μεταφοράς 18 πλήρως εξοπλισμένων στρατιωτών. Τα ψηφιακά αεροπορικά ηλεκτρονικά ανοικτής αρχιτεκτονικής και τεχνολογίας αιχμής, καθώς και τα ολοκληρωμένα συστήματα αποστολής και όπλων επιτρέπουν στο ελικόπτερο να αναλάβει ευρύ φάσμα αποστολών. Το υψηλών επιδόσεων δικινητήριο ελικόπτερο είναι σχεδιασμένο για αποστολές σε κάθε περιβάλλον, ημέρα και νύχτα. Μπορεί να διαμορφωθεί για να μεταφέρει ευρύ φάσμα όπλων, περιλαμβάνοντας κάλαθους εκτόξευσης ρουκετών, βλήματα αέρος-εδάφους και πολυβόλα, καθώς και εξωτερικές δεξαμενές σε ποικιλία συνδυασμών. Πολυβόλα σε έστορες μπορούν να τοποθετηθούν σε παράθυρα σταθερού πλαισίου ή στις θύρες. Παρέχονται επίσης δομικές προβλέψεις για την εγκατάσταση εξωτερικού άγκιστρου φορτίου, ενισχυμένου βαρούλκου διάσωσης και ποικιλίας εξοπλισμού αποστολής. Εξαιτίας της τμηματικής του σχεδίασης για ταχεία αναδιαμόρφωση ρόλου, το TUHP 149 προσαρμόζεται άριστα σε εντυπωσιακό φάσμα καθηκόντων όπως η μεταφορά στρατιωτών, οι επιχειρήσεις πεδίου μάχης και εφοδιαστικής, η υποστήριξη με πυρά, η Έρευνα Και Διάσωση (SAR) και η SAR Μάχης (CSAR), οι επιχειρήσεις ειδικών δυνάμεων, η αναγνώριση, η επιτήρηση, η αεροδιακομιδή θυμάτων (CASEVAC), ο ρόλος διοίκησης, ελέγχου και επικοινωνιών, η ανύψωση εξωτερικών φορτίων και η μεταφορά στρατιωτικών Πολύ Σημαντικών Προσώπων (VIP). Πάντα κατά την εταιρεία, το TUHP 149 είναι εξαρχής σχεδιασμένο με χαμηλές απαιτήσεις υποστήριξης και συντήρησης, για να ελαχιστοποιούνται τα λειτουργικά κόστη και τα κόστη κυριότητας εφ' όρου ζωής. Σειρά υπηρεσιών υποστήριξης και εκπαίδευσης θα είναι διαθέσιμη για αποτελεσματική από άποψη κόστους υποστήριξη εφ' όρου ζωής, η οποία θα καλύπτει τις απαιτήσεις του πελάτη. Προβλέπεται επίσης πλήρης εξομοιωτής πτήσης «Επιπέδου D».
Υπενθυμίζεται πως στις 5 Δεκεμβρίου 2007 η Εκτελεστική Επιτροπή Αμυντικής Βιομηχανίας (SSIK) της Τουρκίας ακύρωσε δύο Αιτήματα Προσφορών (RfP) για 84 ελικόπτερα συνολικής αξίας $1,5 δισ. και αποφάσισε την έναρξη παράλληλων διαπραγματεύσεων με τις Sikorsky των ΗΠΑ -προφανώς για το S-70A- και AgustaWestland για την υλοποίηση των προγραμμάτων. Το RfP για 52 ελικόπτερα μεταφορών πολλαπλού ρόλου αναφερόταν σε 20 γενικής χρήσης για τον Στρατό και 6 για το Ναυτικό, 6 CSAR για την Πολεμική Αεροπορία και 20 για τις πυροσβεστικές δυνάμεις της Γενικής Διεύθυνσης Δασών. Το δεύτερο RfP αναφερόταν σε 12 δικινητήρια Ελικόπτερα Επιτήρησης και Αναγνώρισης (SRH) για την τουρκική Στρατοχωροφυλακή και 20 για σχετική απαίτηση της Γενικής Διεύθυνσης Ασφαλείας του Υπουργείου Εσωτερικών.
Επίσημη επίσκεψη του Κ. Καραμανλή στην Αλβανία και συνάντησή του με τον Αλβανό ομόλογό του, Σ. Μπερίσα. Επίσης θα έχει επαφές και με τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας, Αναστάσιο.
Παρουσία των πρωθυπουργών των δυο χωρών Κώστα Καραμανλή και Σαλί Μπερίσα υπογράφτηκε σήμερα στα Τίρανα η συμφωνία για το καθορισμό των θαλάσσιων ζωνών και της υφαλοκρηπίδας μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας.
Τη συμφωνία, η οποία καταρτίστηκε στην βάση των κανόνων του δικαίου της θάλασσας, υπέγραψαν οι υπουργοί Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη και Λουλζιμ Μπάσα και σε δηλώσεις τους αμέσως μετά οι δυο πρωθυπουργοί την χαρακτήρισαν ιδιαίτερα σημαντική.
Οι κ.κ. Καραμανλής και Μπερίσα αναφερόμενοι στις διμερείς σχέσεις υπογράμμισαν τη σημαντική και ποιοτική, όπως την χαρακτήρισαν, πρόοδο που αυτές έχουν σημειώσει τα τελευταία χρόνια.
«Και οι δυο χώρες έχουν κάνει αξιοσημείωτα βήματα για την δημιουργία ενός κλίματος κατανόησης και εμπιστοσύνης και σε αυτό το πνεύμα η Ελληνική Εθνική Μειονότητα στην Αλβανία αποτελεί έναν ισχυρό δεσμό ζωτικής σημασίας μεταξύ των δυο χωρών μας», πρόσθεσε επ' αυτού ο κ. Καραμανλής.
Ο κ.Καραμανλής, που πραγματοποιεί από το μεσημέρι επίσημη επίσκεψη στα Τίρανα, συνεχάρη τον κ. Μπερίσα για την ένταξη της χώρας του στο ΝΑΤΟ και ο Αλβανός πρωθυπουργός από την πλευρά του τον ευχαρίστησε για την ελληνική βοήθεια στη διαδρομή προς την Ατλαντική Συμμαχία αλλά και στην προσπάθεια για ένταξη της Αλβανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
«Υποστηρίζουμε και ενθαρρύνουμε την ευρωπαϊκή προοπτική της Αλβανίας και όλων των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων. Συζητήσαμε με τον κ. Μπερίσα σχετικά με τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η Αλβανία έναντι της ΕΕ. Η εφαρμογή των κριτηρίων και των προαπαιτούμενων σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές αξίες θα διευκολύνει την προσέγγιση με την ευρωπαϊκή οικογένεια. Η διεξαγωγή εκλογών σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα, το κράτος δικαίου, η αντιμετώπιση της διαφθοράς, ο σεβασμός των ανθρωπίνων και μειονοτικών δικαιωμάτων είναι πολύ σημαντικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση», ανάφερε μεταξύ άλλων ο κ. Καραμανλής.
Ο Σαλί Μπερίσα αναφερόμενος στην ελληνική μειονότητα είπε ότι η κυβέρνησή του βοηθάει για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσής της κάτι που, όπως είπε, θα συμβάλει σημαντικά στην περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των δυο χωρών.
Η συνάντηση των δυο πρωθυπουργών διήρκησε μισή ώρα και συζητήθηκε όλο το φάσμα των ελληνοαλβανικών σχέσεων.
Αμέσως μετά ο κ. Καραμανλής συναντήθηκε με την πρόεδρο της βουλής κ. Κόμπα Τοπαλι και στη συνέχεια με τον πρόεδρος της Δημοκρατία Μπαμιρ Τόπι.
Στις 18:00 τοπική ώρα θα εκφωνήσει λόγο στο αλβανικό κοινοβούλιο και στη συνέχεια πρόκειται να συναντηθεί με τον αρχιεπίσκοπο Αλβανίας κ. Αναστάσιο και την ηγεσία της ελληνικής μειονότητας.
Πριν την αναχώρησή του για τα Τίρανα, ο κ. Κ. Καραμανλής συναντήθηκε νωρίς το πρωί με τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζοζέ Μπαρόζο, ενώ στη συνέχεια μίλησε συνέδριο για τη βιοποικιλότητα σε κεντρικό ξενοδοχείο.
Η προκοπή μιας κοινωνίας εξαρτάται από το πόσο καθαρή ματιά έχει, από το πόσο μπορεί να διαβλέψει σωστά τη θέση και τον ρόλο της στον κόσμο. Αν βλέπει τον εαυτό της με τα δικά της μάτια ή με τα μάτια των ξένων. Αν επιδιώκει ρόλους που έχουν σχέση με την ταυτότητα, τις βαθύτερες ανάγκες, τον εσωτερικό δυναμισμό και τις εξωστρεφείς φιλοδοξίες της ή απλώς αποδέχεται παθητικά τους (δευτερεύοντες) ρόλους που τις επιφυλάσσουν άλλοι… Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε η προκοπή της Ελλάδας είναι πολύ αμφίβολη…
Πάρτε για παράδειγμα το πώς βλέπουμε την Τουρκία: Οι απίστευτες ρεβεράντζες που έκανε ο νέος αμερικανός Πρόεδρος προς τους μουσουλμάνους ηγέτες στην Τουρκία και τη Σαουδική Αραβία αποτελούν πλήρη αντιστροφή της προηγούμενης στάσης της Ουάσινγκτον. Ο Μπους είχε κατηγορηθεί ότι «κήρυξε τον πόλεμο στο Ισλάμ». Κι ο νέος Πρόεδρος προσπαθεί σπασμωδικά να κάνει άνοιγμα στο Ισλάμ με «εφαλτήριο» την Τουρκία. Όμως, η στροφή αυτή δεν συνιστά βιώσιμη πολιτική. Μάλλον η Αμερική «ψάχνεται» και πάλι. Και ψάχνεται στα τυφλά. Σε λάθος δρόμους. Με λάθος τρόπους. Προς λάθος κατεύθυνση…
Η Τουρκία, τον τελευταίο χρόνο, αποτόλμησε πολιτική στροφή υψηλού ρίσκου: Συγκρούστηκε μετωπικά με το Ισραήλ (και μάλιστα με τον μετριοπαθή πρόεδρό του, Σιμόν Πέρεζ). Αλλά συγκρούστηκε και με τα «μετριοπαθή» αραβικά καθεστώτα της Αιγύπτου, της Σαουδαραβίας, της Ιορδανίας. Όλοι αυτοί βλέπουν με απόλυτη καχυποψία τη Χαμάς, που ήλεγχε τη Λωρίδα της Γάζας.
Τους ενοχλεί βαθύτατα ότι η Χαμάς στηρίζεται από το σιιτικό Ιράν. Γι' αυτό και οι Άραβες ήταν πολύ φειδωλοί σε καταδίκες της ισραηλινής επέμβασης στη Γάζα. Για τα αραβικά καθεστώτα του Κόλπου (και την Αίγυπτο), το Ιράν είναι μακροχρόνια πολύ μεγαλύτερος κίνδυνος απ' ό,τι το Ισραήλ.
Όταν η Άγκυρα υποστήριξε ανοικτά τη Χαμάς, τα περισσότερα αραβικά καθεστώτα ενοχλήθηκαν. Όπως ενοχλήθηκε και η Παλαιστινιακή Αρχή. Που βρίσκεται σε μόνιμη, εμφύλια σύγκρουση με τη Χαμάς.
Η Τουρκία, λοιπόν, με τη στροφή που έκανε στο Μεσανατολικό προκάλεσε τη δυσφορία και την καχυποψία των περισσότερων αραβικών καθεστώτων της περιοχής (πλην Συρίας), καθώς και την οργή του Ισραήλ, ο νέος πρωθυπουργός του οποίου, ο δεξιός Μπεν Νετανιάχου, δεν συγχωρεί και δεν ξεχνά τη στάση του Ερντογάν.
Η Τουρκία ακόμα προκάλεσε τη δυσφορία του Αζερμπαϊτζάν, μιας ακόμα μουσουλμανικής χώρας με σημαντικά ενεργειακά αποθέματα, που θεωρούνταν προνομιακός της σύμμαχος στην περιοχή και βασικός ανταγωνιστής της Ρωσίας για τον ανεφοδιασμό της Δύσης με ενεργειακούς πόρους.
Τώρα, η Άγκυρα έσπρωξε το Αζερμπαϊτζάν πιο κοντά στη Ρωσία και τίναξε στον αέρα τα σχέδια των ΗΠΑ για εναλλακτικούς αγωγούς ενεργειακού εφοδιασμού της Δύσης.
Τέλος, η στροφή των ΗΠΑ στο Ισλάμ μέσω Τουρκίας είχε και δύο ακόμα αρνητικές επιπτώσεις (για τις ΗΠΑ και την Τουρκία): Έσπρωξε την Ινδία (που βλέπει με απόλυτη καχυποψία το Ισλάμ λόγω Κασμίρ) πιο κοντά στη Ρωσία. Κι απομάκρυνε το Ιράν από την Τουρκία (λόγω σφοδρού αντιαμερικανισμού της Τεχεράνης).
Χώρια που μέσα στην Τουρκία το κοσμικό Κεμαλικό κατεστημένο (του Στρατού) εξέφρασε κι αυτό σφοδρές επικρίσεις σε βάρος της «ισλαμικής στροφής» στην εξωτερική πολιτική της χώρας.
Είναι αλήθεια, βέβαια, ότι η επικαιρότητα έχει πολλές αναγνώσεις. Όμως, εμείς διαβάζουμε πάντα την πιο αρνητική για τα ελληνικά συμφέροντα!
Γιατί όσο πιο αρνητικά (για μας) εκλαμβάνουμε τις διεθνείς εξελίξεις, τόσο «βολευόμαστε» στην παθητική στάση ενός προτεκτοράτου, που αναζητεί «προστάτες». Και δεν διεκδικούμε ρόλους κυρίαρχης χώρας που αναζητεί συμμάχους για να προωθήσει τα συμφέροντά της.
Κάποτε οι μισοί Έλληνες έβλεπαν την Ελλάδα με τα μάτια των Ατλαντιστών και οι άλλοι μισοί με τα μάτια της σοβιετικής Ρωσίας. Σήμερα έχουν προστεθεί κι εκείνοι που βλέπουν την Ελλάδα με τα μάτια των οπαδών της παγκοσμιοποίησης (που αποδοκιμάζονται πλέον παντού στον κόσμο, λόγω της διεθνούς κρίσης), με τα μάτια των ευρω-γραφειοκρατών (που αποδοκιμάζονται στις ίδιες τις χώρες τους), με τα μάτια των εξτρεμιστών παλαιστινίων (που αποδοκιμάζονται από τους υπόλοιπους Παλαιστίνιους και τους Άραβες), με τα μάτια των τούρκων ισλαμιστών, με τα μάτια των σκοπιανών υπερεθνικιστών...
Μένει να βρεθούν και κάποιοι να δουν την Ελλάδα και τον ρόλο της με τα μάτια των… Ελλήνων!
Όχι για να τα «σπάσουμε» με την Τουρκία. Αλλά για να τα βρούμε με τον εαυτό μας, πριν απ' όλα. Κι ύστερα να διεκδικήσουμε ρόλους, να αξιοποιήσουμε ευκαιρίες, να μας εμπιστεύονται οι σύμμαχοί μας, να μας υπολογίζουν οι αντίπαλοί μας, να αποκαταστήσουμε ισορροπίες, να ανακτήσουμε αυτοπεποίθηση, να διασφαλίσουμε τα συμφέροντά μας, να σταθεροποιήσουμε την περιοχή μας.
Όχι για να κλειστούμε στον εαυτό μας. Αλλά για να ανοιχτούμε στον κόσμο!
Γιατί μόνον αν βλέπουμε τον κόσμο από την ελληνική σκοπιά, μπορεί η Ελλάδα να γίνει υπολογίσιμη από τους άλλους και να παίξει ρόλους... Εμείς, για την ώρα, πορευόμαστε με «μάτια ερμητικά κλειστά». Με εικόνες θολές και στρεβλές, ενός κόσμου που αλλάζει ταχύτατα γύρω μας.
Η Krauss-Maffei Wegmann (KMW) ανακοίνωσε σήμερα 27 Απριλίου πως οι κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Τουρκίας συμφώνησαν τον προηγούμενο Νοέμβριο για την προμήθεια από τον Τουρκικό Στρατό 36 γεφυροφόρων αρμάτων Leguan, με βάση το όχημα του άρματος Leopard 1. Η KMW θα προμηθεύσει τα συστήματα στο πλαίσιο σχετικής επιστολής εμπλοκής.
Οι τελικές διαπραγματεύσεις βρίσκονται σε εξέλιξη μεταξύ KMW και Ομοσπονδιακού Γραφείου Στρατιωτικής Τεχνολογίας και Προμηθειών (BWB). Η σύμβαση αναμένεται να υπογραφεί σύντομα. Η ανακοίνωση επισημαίνει πως οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις θα κατασκευάσουν και θα συναρμολογήσουν σημαντικά τμήματα των συστημάτων στην Τουρκία.
Το Τεθωρακισμένο Όχημα Καθέλκυσης Γέφυρας (AVLB) Leguan ελέγχεται από μοναδικό χειριστή με κλειστή θυρίδα και τοποθετεί γέφυρα Στρατιωτικής Κατηγορίας Βάρους 80 (MLC 80) μήκους 26m, εντός 5 λεπτών με χρήση ενός ηλεκτρονικού συστήματος ελέγχου. Η KMW κατασκεύασε συστήματα Leguan για γεφυροφόρα άρματα Leopard 1 και Leopard 2, τα οποία παραδόθηκαν στον Ελληνικό, Βελγικό, Νορβηγικό και Φινλανδικό Στρατό. Το σύστημα Leguan μπορεί να τοποθετηθεί επίσης σε ευρεία ποικιλία νέων ή μεταχειρισμένων αρμάτων μάχης. Χρησιμοποιείται ενδεικτικά με οχήματα του πολωνικού άρματος μάχης PT91, με Μ47 και Μ60 του Ισπανικού Στρατού και στο Μ1 "Wolverine" των ΗΠΑ.
Η προμήθεια Leopard 1 Leguan από τον Τουρκικό Στρατό ήταν αναμενόμενη, για την υποστήριξη των 298 αρμάτων μάχης Leopard 2A4 τα οποία αποκτήθηκαν από τα γερμανικά πλεονάσματα. Ωστόσο ο αριθμός των 36 γεφυροφόρων αρμάτων υπερβαίνει κατά πολύ την ελάχιστη σχετική απαίτηση και υποδεικνύει ευρύτερο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού του σχετικού εξοπλισμού. Συγκριτικά, ο Ελληνικός Στρατός παραλαμβάνει 170 Leopard 2HEL και 183 Leopard 2A4, αλλά απέκτησε μόλις 8 Leopard 1 Leguan. Πηγή
Ο ΠΡΩΗΝ αμερικανός πρεσβευτής στην Αγκυρα Μαρκ Πάρις τον απεκάλεσε σχετικά πρόσφατα «Χένρι Κίσινγκερ της Τουρκίας». Αν και η παρομοίωση με τον «μάγο» της αμερικανικής διπλωματίας θα εθεωρείτο από πολλούς ιεροσυλία, η επιρροή του Αχμέτ Νταβούτογλου στην εξωτερική πολιτική της Αγκυρας είναι τέτοια που μπορεί να παραλληλιστεί με εκείνη που ασκούσε ο... δαιμόνιος Χένρι στην Ουάσιγκτον. Ο αρχιτέκτονας της «ρυθμικής διπλωματίας» της Τουρκίας που κρύβεται πίσω από όλες τις κινήσεις της γειτονικής χώρας, η οποία είναι εσχάτως πανταχού παρούσα σε όλη τη Μέση Ανατολή και την Ασία, με καταιγισμό πρωτοβουλιών. Αυτές αφορούν μεταξύ άλλων τη διαμεσολάβηση μεταξύ Ισραήλ και Συρίας (στο πλαίσιο αυτό, ο κ. Νταβούτογλου δεν δίστασε να προτείνει και την πρόσκληση του εξόριστου στη Δαμασκό ηγέτη της Χαμάς Χαλέντ Μεσάαλ στην Αγκυρα το 2006), την προσέγγιση με την Αρμενία και το ιρακινό Κουρδιστάν, την ανάληψη ενεργού ρόλου στον Καύκασο μετά τον πόλεμο Ρωσίας- Γεωργίας ή την προθυμοποίηση μεσολάβησης μεταξύ Ουάσιγκτον και Τεχεράνης. Απώτερος στόχος του διοπτροφόρου κ. Νταβούτογλου είναι η εμπέδωση της Τουρκίας ως περιφερειακής δύναμης και- γιατί όχι;- η αναβάθμισή της σε παγκόσμια δύναμη.
O κορυφαίος σύμβουλος του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σε θέματα εξωτερικής πολιτικής είναι τόσο ισχυρός ώστε ο ισλαμιστής πρωθυπουργός αλλά και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Αμπντουλάχ Γκιουλ τον σέβονται απεριόριστα. Τον αποκαλούν μάλιστα «δάσκαλο». Οι δύο άνδρες πρόσεξαν τον 49χρονο κ. Νταβούτογλου κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 εξαιτίας ορισμένων δοκιμίων που είχε γράψει για τις σχέσεις Ισλάμ και Δύσης. Οσο για τον υπουργό Εξωτερικών Αλί Μπαμπατζάν, αυτός δεν πάει σε καμία κρίσιμη επίσκεψη χωρίς τον κ. Νταβούτογλου. Ωστόσο, ο πρωθυπουργικός σύμβουλος δεν ήταν παρών στην τελευταία επίσκεψη του κ. Μπαμπατζάν στην Αθήνα- με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Γεννηθείς σε οικογένεια εμπόρων στο συντηρητικό Ικόνιο ο κ. Νταβούτογλου αποτελεί κλασική έκφραση ευσεβούς μουσουλμάνου. Μαθήτευσε σε ένα από τα καλύτερα λύκεια της Κωνσταντινούπολης όπου σπούδασε στα γερμανικά. Στη συνέχεια εστράφη προς τις πολιτικές επιστήμες. Ελαβε διδακτορικό δίπλωμα Πολιτικών Επιστημών και Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Βοσπόρου και στη συνέχεια δίδαξε τόσο στο Ισλαμικό Πανεπιστήμιο της Μαλαισίας όσο και στο τουρκικό Πανεπιστήμιο Μπαχτσέ Σεχίρ. Το 2002, όταν το ισλαμικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) ανήλθε στην εξουσία, έλαβε τον τίτλο του πρέσβη.
Ανθρωποι που είναι σε θέση να γνωρίζουν στοιχεία του χαρακτήρα του τον χαρακτηρίζουν «ήρεμο και χαμηλού προφίλ». Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και σήμερα επιμένει στη διατήρηση της ακαδημαϊκής του ιδιότητας, αρνούμενος να αποδεχθεί οποιοδήποτε πολιτικό- υπουργικό αξίωμα. Οι εμφανίσεις του στα μέσα ενημέρωσης είναι επιλεγμένες, όπως και η συμμετοχή του σε συνέδρια του εξωτερικού. Ενδεικτικό όμως της δύναμής του είναι ότι συνομιλεί απευθείας με ηγέτες όπως ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο κ. Νταβούτογλου έχει γράψει πέντε βιβλία. Αυτό όμως που τον καθιέρωσε και το οποίο κατέληξε σήμερα να θεωρείται η «βίβλος της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής» που ακολουθεί πιστά το κυβερνών κόμμα του κ. Ερντογάν το έγραψε το 2001, με τίτλο Στρατηγικό βάθος- Η διεθνής θέση της Τουρκίας. Πρόκειται ουσιαστικά για πραγματεία περίπου 500 σελίδων (χωρίς βιβλιογραφία), χαρακτηριστικό της οποίας είναι ότι προς το παρόν δεν έχει μεταφραστεί σε οποιαδήποτε γλώσσα. Σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές όμως «πρόκειται για το πιο συστηματικό,ουσιαστικό και αναλυτικό όραμα σχετικά με τη στρατηγική θέση της Τουρκίας το οποίο έχει γραφτεί ποτέ».
Τι υποστηρίζει λοιπόν ο «Κίσινγκερ της Τουρκίας»; Ο κ. Νταβούτογλου προσπαθεί να θέσει επί νέας βάσεως το δόγμα του «νεο-οθωμανισμού» που πρώτος είχε διατυπώσει, μάλλον πρόχειρα, ο πρώην πρόεδρος της Τουρκίας Τουργκούτ Οζάλ. Το βασικό του επιχείρημα είναι ότι η εξωτερική πολιτική της Αγκυρας έδινε επί πολλά χρόνια υπερβολική έμφαση στις σχέσεις με τη Δυτική Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, αγνοώντας τα τουρκικά συμφέροντα σε άλλες περιοχές, κυρίως στη Μέση Ανατολή, καθώς και όσον αφορά τη Ρωσία.
Η Τουρκία λοιπόν πρέπει να συνδυάσει τον φιλοδυτικό της ρόλο με τη μουσουλμανική κληρονομιά της, ώστε «να επαναρρυθμίσει» τη διπλωματία της και να αποκτήσει το αναγκαίο «στρατηγικό βάθος» που περιγράφεται στο ομώνυμο βιβλίο. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι ο Νταβούτογλου δεν αφιερώνει στο βιβλίο περισσότερες από δύο σελίδες στις σχέσεις με την Ελλάδα και την Κύπρο. Και τούτο διότι εκείνο που τον ενδιαφέρει είναι να βρει ευκαιρίες συνεργασίας, όχι να ασχοληθεί με συγκρούσεις. Αυτές τις χειρίζεται η γραφειοκρατία του υπουργείου Εξωτερικών, όχι οι κκ. Ερντογάν, Γκιουλ και Μπαμπατζάν.
Σύμφωνα με τον πολιτικό αναλυτή και αρθρογράφο της τουρκικής εφημερίδας Ζaman Ομερ Τασπινάρ το όραμα του Νταβούτογλου στηρίζεται σε τρεις πυλώνες. Σύμφωνα με τον πρώτο, η Τουρκία πρέπει να συμβιβαστεί με το μουσουλμανικό και οθωμανικό παρελθόν της, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Αυτό οδηγεί στον δεύτερο πυλώνα: η Τουρκία πρέπει να ασκεί εξωτερική πολιτική με αυτοπεποίθηση και αίσθηση μεγαλείου. Κατά τον Νταβούτογλου, η Τουρκία είναι περιφερειακή υπερδύναμη και πρέπει να διαδραματίσει σημαίνοντα ρόλο στην περιφέρειά της, άποψη στην οποία αντιδρά έντονα το κεμαλικό κατεστημένο. Ο τρίτος πυλώνας είναι ο συνδυασμός των καλών σχέσεων με τη Δύση αλλά και τον μουσουλμανικό κόσμο. Κατά τον Νταβούτογλου, η Αγκυρα πρέπει να επιμείνει στην προοπτική ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ), διότι μόνο έτσι θα μετατραπεί σε ισχυρό, σύγχρονο κράτος που θα εμπνέει σεβασμό. ΒΗΜΑ μέσω ινφογνώμων
ΠΛΗΘΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ «Για Τούρκους της Δυτ. Θράκης που απέκτησαν τον σύλλογό τους» έκανε αναφορά Ο βουλευτής Αχμέτ Χατζηοσμάν προσφώνησε ως «σοφολογιότατο μουφτή» τον ψευτομουφτή Κομοτηνής, που παρίστατο χθες στα εγκαίνια του νεοσύστατου πολιτιστικού συλλόγου Σαπών Η νομαρχιακή αυτοδιοίκηση θα παρέχει την στήριξη στον σύλλογό σας όπως κάνει και με άλλους συλλόγους ανέφερε η αντινομάρχης Σιμπέλ Μουσταφάογλου Οι Σάπες στην εποχή του Εβλιγιά Τσελεπή παρουσιάστηκαν από έντυπο που μοιράστηκε σε ελληνικά και τουρκικά… Αλήθεια τί έχουμε, συγκυριαρχία; Από πότε οι φιλοξενούμενες προξενικές αρχές έχουν ρόλο, προηγούνται στο πρωτόκολλο των επίσημων ελληνικών αρχών, κόβουν κορδέλες εγκαινίων και λειτουργούν σα να βρίσκονται στο έδαφος της χώρας που εκπροσωπούν;
Μια ακόμη επαναλαμβανόμενη πρόκληση από αυτές που καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες να συμβαίνουν με την ανοχή των ελληνικών αρχών ζήσαμε χθες στα εγκαίνια του μειονοτικού πολιτιστικού λαογραφικού συλλόγου Σαπών που έγιναν παρουσία πολύ κόσμου, εκπροσώπων από τους επιστήμονες της μειονότητας και με τη θέληση όλων μέσα από τον πολιτισμό να υπάρξουν πολλές προσεγγίσεις για μια ποιότητα ζωής και πνευματική ανέλιξη. Πώς όμως θα συμβούν όλα αυτά όταν στο πίσω μέρος των μυαλών κάποιων αλλά και των διοργανωτών είναι να ξεκινούν την έναρξη της λειτουργίας συλλόγων δίνοντας το βήμα κι εξασφαλίζοντας παρουσίες ανθρώπων που πυροδοτούν κάθε άλλο την συνύπαρξη, που εκμεταλλευόμενοι το μικρόφωνο ασκούν προπαγάνδα ή απευθύνονται στο κοινό, θα να είναι υπήκοοί τους κι όχι πνευματικές μονάδες;
Τα εγκαίνια του πολιτιστικού συλλόγου μειονότητας των Σαπών είχαν αυτά τα στοιχεία. Ο πρόεδρος Χαφούζ Αλή Ερτζάν και το νέο διοικητικό συμβούλιο είχαν σχεδιάσει με κάθε λεπτομέρεια τα της τελετής. Από τα κείμενα για τις Σάπες στα ελληνικά και τουρκικά που είχαν αναφορές μόνο στον Εβλιγιά Τσελεμπή τον γνωστό περιηγητή και με μηδενικές αναφορές στο σημερινό γίγνεσθαι του δήμου, αφού οι αναφορές περιοριζόταν στο …Ασάρ, στο Κιουλ Μπααλάρ, στο Σαρλάκ κι άλλα τοπωνύμια, τους χείμαρρους Σαπ Ντερέ και Μπουκλουτζά… Καμιά αναφορά στο σημερινό προφίλ του πολυπολιτισμικού δήμου, στη νεολαία, την λειτουργία της ΑΣΠΕΤΕ, την έδρα του δήμου με τους οικισμούς του, τον απίθανο ορεινό όγκο, τα Πετρωτά και την παραλιακή ζώνη, τα γραφικά χωριά, τα σπήλαια της Στρύμης και τόσα άλλα αξιοπρόσεκτα σημεία του Δήμου.
ΓΙΑ ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΕΚΑΝΕ ΑΝΑΦΟΡΑ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΝΕΟΣΥΣΤΑΣΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Ο πρόεδρος του συλλόγου καλωσορίζοντας τους προσκεκλημένους ανέφερε:
«Απόψε εδώ στις Σάπες μετά από προσπάθειες κατορθώσαμε με την βοήθεια των συμπολιτών μας και με την βοήθεια των τοπικών αρχών να ιδρύσουμε επίσημα τον πολιτιστικό σύλλογο, γι’ αυτό η μέρα αυτή για μας είναι σημαντική και την χαρακτηρίζουμε σαν μία μέρα ιστορική για τον τόπο μας. Σαν σύλλογος έχουμε κύριο σκοπό την διαφύλαξη και την τήρηση των ηθών, εθίμων και των παραδόσεων που χαρακτηρίζουν την μειονότητα, την σύμπραξη φιλικών σχέσεων ανάμεσα στους συμπολίτες μας από όποια θρησκεία ή πολιτισμό και αν προέρχονται.
Την ανάπτυξη του πνεύματος αλληλεγγύης και συναδέλφωσης μεταξύ των συμπολιτών, είμαστε ανοικτοί σε όλους για συνεργασία για την πραγματοποίηση των διαφόρων δραστηριοτήτων είτε αυτές είναι πολιτιστικές, είτε είναι αθλητικές ή ψυχαγωγικές. Και με αυτό τον τρόπο σκοπεύουμε να πάρουμε την θέση μας στην κοινωνία της πολυπολιτισμικότητας που χαρακτηρίζει την περιοχή μας, συνδράμοντας θετικά στα δρώμενα του τόπου μας. Σαν πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου ελπίζω αυτοί που μας τιμούν και μας αγαπάνε να συνδράμουν θετικά και ζητάμε την βοήθεια των τοπικών αρχών σε αυτή την δύσκολη προσπάθειά μας. Τέλος, θέλω εκ μέρους του διοικητικού συμβουλίου να εκφράσω ακόμη μία φορά τις ευχαριστίες στους αξιότιμους παρευρισκόμενους προσκεκλημένους». Μέλη μπορούν να εγγραφούν ως φίλοι και όσοι κατάγονται από τις Σάπες αλλά κι εκτός των Σαπών όπως μαθαίνουμε χωρίς όμως δικαίωμα ψήφου κι εκλογής.
Εκ μέρους της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης η αντινομάρχης Σιμπέλ Μουσταφάογλου, εξέφρασε τη χαρά της που δημιουργούνται σύλλογοι σε όλο το νομό Ροδόπης που βοηθούν στην διατήρηση των ηθών, των εθίμων της μειονότητας. «Εμείς ως νομαρχία Ροδόπης όπως στηρίζαμε μέχρι τώρα αυτές τις προσπάθειες των συλλόγων θα συνεχίσουμε και από εδώ και πέρα να στηρίζουμε τους πολιτιστικούς συλλόγους. Εύχομαι καλή επιτυχία στο έργο σας και εμείς θα είμαστε πάντα στήριγμα και βοήθεια στην διοργάνωση των εκδηλώσεών σας όπως και στην λειτουργία του συλλόγου σας» ανέφερε χαρακτηριστικά .Τις ευχές του έδωσε και ο βουλευτής Αχμέτ Χατζηοσμάν δηλώνοντας υπέρμαχος των πρωτοβουλιών του. ΟΣΚΑΝ ΝΤΟΥΜΑΝ υποπρόξενος:«…Ελπίζω αυτός ο σύλλογος των Σαπών να πάρει την θέση του ανάμεσα στους συλλόγους των Τούρκων της Δυτικής Θράκης»… Σε άλλο κλίμα ήταν η ομιλία του υποπροξένου του γενικού προξενείου της Τουρκίας στην Κομοτηνή Οσκάν Ντομάν, που από την επίσημη μετάφραση που έγινε μέσα σε τρεις προτάσεις τα είπε όλα. Μίλησε για Τούρκους της Θράκης, έδωσε εθνικό χαρακτήρα στην μειονότητα μιλώντας για «τουρκική μειονότητα» και χαιρέτησε τον ψευτομουφτή ως «σοφολογιότατο μουφτή». Ειδικότερα ανέφερε:
«Σοφολογιότατε μουφτή Κομοτηνής, αξιότιμη κ. αντινομάρχη, αξιότιμοι προσκεκλημένοι, αξιότιμε κ. βουλευτή, σας χαιρετώ όλους. Σήμερα βρισκόμαστε στα εγκαίνια ενός μειονοτικού συλλόγου στις Σάπες. Παρατηρούμε ότι η Τουρκική μειονότητα της Δυτικής Θράκης βρίσκεται σε μία περίοδο που δημιουργεί συλλόγους και πιστεύω ότι ο μειονοτικός πολιτιστικός, λαογραφικός σύλλογος Σαπών θα συμβάλει στην διατήρηση των ηθών και εθίμων της Τουρκικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης. Θέλω να συγχαρώ τους ομογενείς μας που συνέβαλαν στην δημιουργία αυτού του συλλόγου και ελπίζω αυτός ο σύλλογος των Σαπών να πάρει την θέση του ανάμεσα στους συλλόγους των Τούρκων της Δυτικής Θράκης».
Στα εγκαίνια παρέστησαν επίσης ο πρόεδρος του νομαρχιακού συμβουλίου Ροδόπης Πανάγος Γρηγορόπουλος, η νομαρχιακή σύμβουλος Μαρία Τρυφωνίδου, δημοτικοί σύμβουλοι των Σαπών και πρόεδροι των καταργημένων συλλόγων νεολαίας κλπ.
(σημ ‘εν κρυπτώ‘ Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο απο το μπλόγκ του Σ.Καλεντερίδη, οι υπογραμίσεις δικές μας...)
Ο Πούτιν δεν πάει στη Σόφια λόγω Ελλάδας Γράφει ειδικός συνεργάτης
Ένα τηλεφώνημα του υπουργού Ανάπτυξης κ. Χατζηδάκι ήταν φαίνεται η αφορμή, αν όχι η αιτία, ώστε να ματαιωθεί η συμμετοχή του Πούτιν στη Σόφια όπου πραγματοποιείται συνάντηση εκπροσώπων ή αρχηγών 26 κρατών για την ενεργειακή ασφάλεια. Στη Σόφια επρόκειτο να συναντηθεί και ο κ. Καραμανλής με τον Ρώσο πρωθυπουργό. Συγκεκριμένα, ελληνική αντιπροσωπεία της ΔΕΠΑ και της ΔΕΣΦΑ (πετρέλαιο και φυσικό αέριο αντίστοιχα) έφθασε στη Μόσχα τη Μεγάλη βδομάδα με σκοπό να καταλήξει σε συμφωνία (σε υπηρεσιακό επίπεδο) για τον αγωγό φυσικού αερίου (South Stream) με τους Ρώσους εν όψει της Διάσκεψης στη Σόφια όπου θα υπέγραφαν τα τελικά κείμενα οι πολιτικές ηγεσίες Ρωσίας και Ελλάδας. Σύμφωνα με πληροφορίες, το βράδυ της Μ. Τετάρτης ο υπουργός Ανάπτυξης κ. Χατζηδάκις τηλεφώνησε στην ελληνική αντιπροσωπεία και έδωσε εντολή να ματαιωθεί κάθε περαιτέρω συζήτηση με τους Ρώσους αφήνοντας έκπληκτο (και έκθετο) τον κ. Κανελλόπουλο (Διευθύνων Σύμβουλος της ΔΕΣΦΑ) όπως και τα άλλα μέλη της ελληνικής Αποστολής. Έντονο εκνευρισμό έδειξε, την επομένη, και ο επικεφαλής της Ρωσικής αντιπροσωπείας κ. Στογιάνοφ όταν έμαθε την αλλαγή στάσης της ελληνικής πλευράς. Μετά την ελληνική υπαναχώρηση ήταν δεδομένο ότι ο Πούτιν δεν είχε λόγο να πάει στη Σόφια. Είναι αυτονόητο ότι ο κ. Χατζηδάκις δεν μπορεί να ενήργησε αυτοβούλως αλλά εκτελούσε εντολή του κ. Καραμανλή διαφορετικά η παραμονή του στην κυβέρνηση θα ήταν αδιανόητη. Όπως είναι γνωστό οι ΗΠΑ έχουν εκφράσει επανειλημμένα την αντίθεση τους στο ενεργειακό άνοιγμα της χώρας μας προς τη Ρωσία και ειδικότερα στην κατασκευή του αγωγού South Stream τον οποίο θεωρούν ανταγωνιστικό του Nabouco. Από αυτή την άποψη θα ήταν ενδιαφέρον να γίνει γνωστό αν το θέμα των αγωγών συζητήθηκε κατά τη συνάντηση Ομπάμα-Καραμανλή λίγο πριν από την επίσκεψη του αμερικανού προέδρου στην Τουρκία. Και αν η αναδίπλωση της κυβέρνησης οφείλεται στις γνωστές αμερικανικές πιέσεις που κορυφώθηκαν στη συνάντηση Καραμανλή με τον Ομπάμα. Πολιτικοί παρατηρητές διερωτώνται, συνεπώς, αν πρόκειται για πλήρη στρατηγική αναδίπλωση της κυβέρνησης ως προς τις σχέσεις με τη Ρωσία (είναι γνωστό, πάντως, ότι δεν υπάρχει πλέον η αρχική θερμότητα) ή αν η εμπλοκή έχει περιορισμένη σημασία. Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις ενδέχεται η ελληνική κυβέρνηση και προσωπικά ο κ. Καραμανλής να ήλπιζε σε μεγαλύτερη (και υπεσχημένη (....) βοήθεια από τον Πούτιν την οποία, όμως, ματαίως περίμενε. Πρέπει πάντως να σημειωθεί ότι ο Βούλγαρος ΥΠΕΞ αλλά και το βουλγαρικό ραδιόφωνο εξέφρασαν (ηπίως και διπλωματικά) την απογοήτευση αν όχι τη δυσαρέσκεια και της Σόφιας για «εκκρεμότητες» που δεν επέτρεψαν να πραγματοποιηθεί η επίσκεψη Πούτιν και η υπογραφή συμφωνίας για τον αγωγό. Το βουλγαρικό ραδιόφωνο υποστήριξε ότι πρέπει να ικανοποιηθούν τα συμφέροντα «όλων των πλευρών» εννοώντας ότι αυτό, ως τώρα, δεν έχει επιτευχθεί. Αντιθέτως ο Ρώσος Υ/Ενέργειας κ. Σεργκέϊ Σματκό υποστηρίζει σε αισιόδοξες δηλώσεις του ότι ο επίμαχος αγωγός θα λειτουργήσει το αργότερο το 2015.
Για πρώτη φορά online ,ολόκληρο το ιστορικό διάγγελμα του 2004..Αξίζει να αφιερώσεις 10 λεπτά απο τον χρόνο σου για να το δείς ,πρόκειται για ένα ιστορικό ντοκουμέντο ,μνημείο στην αξιοπρέπεια και στην φιλοπατρία.
Εντάσεις μεταξύ των εταίρων του προγράμματος του Ευρωμαχητικού προκάλεσε η παραδοχή απο πηγές του Βρετανικού Υπουργείου Οικονομικών ότι το πρόγραμμα (η περαιτέρω βρετανικές αγορές δλδ) είναι "νεκρό λόγω έλλειψης κονδυλίων ".
Απο την μεριά του το Βρετανικό ΥΠΑΜ δείχνει να συμφωνεί καθώς πηγές στο Whitehall επικαλούνται την άρνηση του Γενικού Λογιστηρίου να υπογράψουν την παραγγελία για επιπλέον 16 αεροσκάφη για την RAF συνολικού κόστους 1.44 δισεκατομυρίων λιρών.‘Απλά δεν υπάρχουν λεφτά για τα αεροσκάφη‘ φέρεται να είναι η ακριβής δήλωση πηγών μέσα απο το υπουργείο.
Τα οικονομικά στοιχεία που δώθηκαν στην δημοσιότητα αυτή την εβδομάδα δείχνουν ότι το Βρετανικό Υπουργείο άμυνας βρίσκεται σε δεινή οικονομική κατάσταση και προβλέπεται μια περικοπή του προυπολογισμού του της τάξης των 2 δισεκατομυρίων λιρών για το επόμενο έτος.Την ίδια στιγμή όλος ο δημόσιος τομέας βρίσκεται υπο συνεχή πίεση απο τις αρμόδιες υπηρεσίες για να επιτευχθεί μείωση δαπανών.Ο Υπουργός Άμυνας John Hutton προσπάθησε να παρέμβει για να προχωρήσει το πρόγραμμα των Ευρωμαχητικών, χωρίς επιτυχία μέχρι στιγμής .
Η αποκάλυψη οδήγησε τον διευθύνων σύμβουλο της Airbus να καταφερθεί εναντίον της Βρετανίας για το "πάγωμα" του Tranche3 και την Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ στην έναρξη εκστρατείας άσκησης πίεσης για την επίλυση των καθυστερήσεων που προκαλούνται από το Βρετανικό Υπουργείο Οικονομικών.
24η Απριλίου σήμερα... σας θυμίζει κάτι η ημερομηνία; Όχι; Λογικό είναι, δε φρόντισε και κανείς να μας το θυμίσει...
Σαν σήμερα πριν από 5 χρόνια, ο λαός της Κύπρου υπό την ηγεσία του Τάσσου Παπαδόπουλου είπε με την ψήφο του ένα υπερήφανο και ηχηρό «Όχι» στο σχέδιο Ανάν, παρά τις ασφυκτικές πιέσεις που του ασκήθηκαν από ξένες και εγχώριες δυνάμεις για να το δεχτεί. Στο δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004, το ποσοστό του «Όχι» ξεπέρασε το 75%, μην αφήνοντας κανένα περιθώριο αμφισβήτησης ως προς τη βούληση του ελληνικού κυπριακού λαού να αντισταθεί σε μια άδικη λύση και στη νομιμοποίηση των κεκτημένων του Αττίλα. Το «Όχι» του 2004 επέτρεψε στην Κύπρο να εισέλθει στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως ανεξάρτητο και αξιοπρεπές κράτος, και όχι ως προτεκτοράτο και Δούρειος Ίππος της Τουρκίας. Και είναι αυτό που επιτρέπει σήμερα στην Κύπρο, ενισχυμένη, να διαπραγματεύεται με την Τουρκία μια δικαιότερη λύση.
Ας δούμε ένα σύντομο ιστορικό...
Η διπλωματική διελκυστίνδα που κατέληξε στο δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2009 ξεκίνησε στις 13.11.2002, όταν παρουσιάστηκε το αρχικό σχέδιο Ανάν. Μετά από σειρά διπλωματικών διεργασιών, κατά τις οποίες κατατέθηκαν και τροποποιημένες εκδοχές του σχεδίου, το Φεβρουάριο του 2004 με τη συμφωνία της Ν. Υόρκης έγινε δεκτή από τις δύο πλευρές η επιδιαιτησία του Γ.Γ. του ΟΗΕ σε περίπτωση μη επίτευξης συμφωνίας και η υποβολή δικού του σχεδίου, μη συμφωνημένου από τις πολιτικές ηγεσίες, σε παράλληλα δημοψηφίσματα στην Ε/Κ και Τ/Κ πλευρά της Κύπρου. Έτσι, όταν κατά τον τελικό γύρο διαπραγματεύσεων, το Μάρτιο του 2004 στη Λουκέρνη της Ελβετίας, δεν επιτεύχθηκε συμφωνία, ενεργοποιήθηκε η πρόβλεψη περί υποβολής του σχεδίου του Γ.Γ. του ΟΗΕ σε παράλληλα δημοψηφίσματα. Συνεπώς το Σχέδιο Ανάν, όπως παρουσιάστηκε στον κυπριακό λαό το 2004, δεν ήταν αποτέλεσμα συμφωνίας αλλά επιδιαιτησίας.
Το Σχέδιο Ανάν χαρακτηρίστηκε από έγκριτους συνταγματολόγους ως «κείμενο παράφρονος» και «συνταγματικό τερατούργημα, που έρχεται σε πλήρη αντίθεση προς τις θεμελιώδεις αρχές του σεβασμού της αξιοπρέπειας του ανθρώπου και της προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου και της δημοκρατίας» αποκρούσθηκε από διεθνή επιτροπή εμπειρογνωμόνων, ενώ επικρίθηκε σκληρά, με εκτενείς μονογραφίες, από ξένους ειδικούς που ενεπλάκησαν στη διαδικασία διαπραγμάτευσης από πλευράς ΟΗΕ. Παρ’ όλα αυτά, από την παρουσίασή του και ως την πανηγυρική καταψήφισή του, διάφορες «Κινήσεις πολιτών κατά του εθνικισμού», αλλά και η πλειονότητα των "mainstream" πολιτικών, διανοουμένων, καθηγητών διεθνών σχέσεων, δημοσιογράφων και διαμορφωτών κοινής γνώμης, ιδίως στην Ελλάδα αλλά και στην Κύπρο, επιδόθηκαν σε μια συντονισμένη εκστρατεία με στόχο να πεισθεί ο λαός ότι το Σχέδιο Ανάν ήταν «ισορροπημένο και λειτουργικό» (δήλωση Κ. Μητσοτάκη), ή πάντως η «τελευταία ευκαιρία», και ότι τυχόν απόρριψή του θα επέφερε οριστική διχοτόμηση και γενικώς μεγάλα δεινά στην Κύπρο και την Ελλάδα. Βέβαια πρέπει να εξαρθεί η στάση ορισμένων προσωπικοτήτων που αντιτάχθηκαν δημοσίως στο κατευθυνόμενο ρεύμα υπέρ του Σχεδίου Ανάν, όπως ο Μ. Γλέζος, ο Μ. Θεοδωράκης, ο Χ.Γιανναράς οι 145 πανεπιστημιακοί και άλλοι που εξέφρασαν την υποστήριξή τους στον Τάσσο Παπαδόπουλο κ.ά. Όμως η επικοινωνιακή κυριαρχία της "παράταξης του "Ναι" ήταν συντριπτική, καθώς υπέρ του Σχεδίου Ανάν τάχθηκε άμεσα ή έμμεσα (δηλ. δίνοντας προνομιακό βήμα στους υποστηρικτές του), το σύνολο των μεγάλων τηλεοπτικών σταθμών, ενώ και η μεγάλη πλειονότητα των εφημερίδων πήραν θέση υπέρ της αποδοχής του: τα "προοδευτικά" ΝΕΑ μέσα σε ένα μήνα δημοσίευσαν δέκα (!) άρθρα του γνωστού πανεπιστημιακού - προπαγανδιστή που "ντρέπεται να είναι Έλληνας". Στην κατεύθυνση αυτή συστρατεύτηκαν και γνωστά ονόματα της "ανανεωτικής αριστεράς" όπως π.χ. ο Λ. Κύρκος, ο Μ. Παπαγιαννάκης, και ο πανταχού παρών Ν. Μπίστης, χωρίς καθόλου να προβληματιστούν από τη συμπόρευσή τους, π.χ., με τον Κ. Μητσοτάκη και με τα κελεύσματα ξένων δυνάμεων.
Άραγε τι σκέφτονται όλοι αυτοί σήμερα, που η ίδια η Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλαρυ Κλίντον δικαιώνει τον Τάσσο Παπαδόπουλο και τους τότε λοιδορηθέντες ως "εθνικιστές και υπερπατριώτες", δηλώνοντας ότι "το σχέδιο απορρίφθηκε επειδή ήταν απαράδεκτο για τους Ελληνοκυπρίους", και "επιχειρήθηκε να τους επιβληθούν κάποια πράγματα";
Και δεν είναι τυχαία τα λόγια αυτά από το στόμα της υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ... Το υπουργείο του οποίου προϊσταται γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα, ότι οι υπέρ του Σχεδίου Ανάν τοποθετήσεις και οι κινδυνολογίες για την επόμενη μέρα που αποσκοπούσαν να κάμψουν το φρόνημα του ελληνικού κυπριακού λαού δεν ήταν όλες καλοπροαίρετες... Όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων κυρίως χάρη στο δημοσιογράφο Μ. Ιγνατίου, τα λεφτά ήταν πολλά... μέσω του άμεσα ελεγχόμενου από τον αμερικανό πρέσβη Bi-Communal Support Program (BSP), μέσω αδιαφανών ΜΚΟ στις οποίες διοχετεύονταν από το 1997 τουλάχιστον δέκα εκατομμύρια δολλάρια ετησίως, ακόμα και με το κάλυμμα του ΟΗΕ (UNOPS) υπό το οποίο καλύπτονταν αμερικανικές χρηματοδοτήσεις (USAID) , και μέσω πολλών άλλων διαύλων, διοχετεύθηκαν ως το 2004 στην Κύπρο δεκάδες εκατομμύρια δολλάρια, χωρίς τα οποία, κατά τη γνωστή δήλωση αμερικανού διπλωμάτη, "το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του 2004 θα ήταν 90% υπέρ του Όχι". Όσο για την Ελλάδα, το μόνο που μαθεύτηκε ήταν ότι στις αρχές του 2003 το ΕΛΙΑΜΕΠ (που υποτίθεται αποσκοπεί στην επεξεργασία και προαγωγή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής) ζήτησε χρηματοδότηση από τα συγκεκριμένα κονδύλια. Το τι άλλα ποσά ήρθαν στην Ελλάδα, δεν το μάθαμε ποτέ...
Όμως όλες οι προσπάθειες των προπαγανδιστών του Σχεδίου Ανάν, ξένων και ημεδαπών, εξωνημένων και μη, απέβησαν μάταιες, γιατί προσέκρουσαν τελικά σε έναν ογκόλιθο: τον Πρόεδρο Τάσσο Παπαδόπουλο. Το διάγγελμά του της 7ης Απριλίου 2004 υπήρξε πραγματικό μνημείο πατριωτισμού και ηγεσίας, αλλά ταυτόχρονα νηφαλιότητας και ευθυκρισίας. Άγγιξε ευαίσθητες χορδές ο Πρόεδρος, αλλά δεν εκμεταλλεύτηκε το θυμικό των συμπατριωτών του όπως τον κατηγόρησαν κάποιοι μικρόψυχοι: επί μία ώρα σχεδόν ανέλυσε διεξοδικά τις κρίσιμες πτυχές του Σχεδίου Ανάν, πριν καταλήξει στην προτροπή του προς τον λαό να το καταψηφίσει. Παραθέτουμε εδώ, για πρώτη φορά στο Διαδίκτυο εξ όσων γνωρίζουμε, ολόκληρο το διάγγελμα του Τάσσου Παπαδόπουλου – γιατί αξίζει να ακούγεται ολόκληρο, και όχι μόνο σε αποσπάσματα όπως συνήθως (σε γραπτή μορφή θα το βρείτε εδώ):
Και όταν τελείωσε το ιστορικό διάγγελμα, έπεσε σιωπή, σε Ελλάδα και Κύπρο... Πολλοί μοιράστηκαν το δάκρυ του Προέδρου. Και η Ιστορία του Ελληνισμού καταχώρισε για πάντα, με χρυσά γράμματα, το όνομα του Τάσσου Παπαδόπουλου.
Συγκρινόμενη με το ανάστημα που όρθωσε ο Τάσσος Παπαδόπουλος, ο οποίος από την σαφώς πιο αδύναμη θέση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας μίλησε στην πραγματικότητα ως ηγέτης όλου του Ελληνισμού, η στάση της ελλαδικής πολιτικής ηγεσίας υπήρξε, σε γενικές γραμμές, απογοητευτική.
Ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής τήρησε επαμφοτερίζουσα στάση, άφησε (εσκεμμένα μήπως; ) τον Τ. Παπαδόπουλο να διαμορφώσει το κλίμα υπέρ του «Όχι» (όπως παραπονέθηκε, ποιος άλλος, ο Κ. Μητσοτάκης) και τελικά τάχθηκε ελαφρώς υπέρ του «Ναι» με μια δήλωση που εμφανώς αποσκοπούσε στον κατευνασμό του «εξωτερικού παράγοντα». Αυτός ο χειρισμός χαρακτηρίστηκε από μερικούς ως επιδέξιος «τετραγωνισμός του κύκλου με σφραγίδα Μολυβιάτη», ενώ κατακρίθηκε από το ΠΑΣΟΚ ως απόσειση ευθυνών. Σίγουρα θα ανέμενε κανείς μια σθεναρότερη στάση από τον Έλληνα πρωθυπουργό, αλλά τουλάχιστον πιστώνεται την καταδίκη της καταστροφολογίας και την εμφατική του διακήρυξη ότι οι Κύπριοι μπορούν να υπολογίζουν στην υποστήριξη της Ελλάδας ό,τι κι αν αποφασίσουν.
Ο Γ. Παπανδρέου έγραψε μια μαύρη σελίδα στην ιστορία του ΠΑΣΟΚ αλλά και της οικογένειάς του (αφού ο παππούς του, Γεώργιος Παπανδρέου, ήταν που έστειλε τη μεραρχία στην Κύπρο το 1964), τασσόμενος ανοιχτά υπέρ του «Ναι», και μάλιστα με δήλωση που έγινε λίγες ώρες πριν το ιστορικό διάγγελμα του Τάσσου Παπαδόπουλου, με προφανή στόχο να τον προκαταλάβει και να τον «επισκιάσει» επικοινωνιακά (όχι ότι το κατάφερε βέβαια...). Το ίδιο έπραξαν και τα περισσότερα στελέχη του ΠΑΣΟΚ ( όπως ο Κ. Σημίτης , η Α. Διαμαντοπούλου , ο Χ. Πολυζωγόπουλος, Κ. Σκανδαλίδης, ο Θ. Πάγκαλος κ.ά) που αναπαρήγαγαν πρόθυμα τις κινδυνολογίες περί δήθεν δεινών που θα έπλητταν την Κύπρο σε περίπτωση καταψήφισης του σχεδίου. Οι λίγες επαινετέες εξαιρέσεις, όπως ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, αλλά και οι Γ. Αρσένης, Κ. Λαλιώτης, Λ. Βερυβάκης, Π. Κρητικός δεν ήρκεσαν για να σώσουν την τιμή ενός ΠΑΣΟΚ που κάποτε μπορούσε να αυτοαποκαλείται πατριωτικό...
Στο διάστημα των 5 χρόνων από το «Όχι» στο Σχέδιο Ανάν, η ορθότητα της πολιτικής του Τάσσου Παπαδόπουλου αποδείχτηκε περίτρανα: κανένας "σεισμός, λιμός και καταποντισμός" δεν έπληξε την Κύπρο λόγω του υπερήφανου "Όχι". Αντίθετα με όσα επέσειαν οι Κασσάνδρες, ούτε ένα κράτος διεθνώς δεν αναγνώρισε το τουρκικό ψευδοκράτος, το οποίο μάλιστα αναγκάστηκε για πρώτη φορά να προβεί σε μια κίνηση καλής θέλησης με το άνοιγμα των οδοφραγμάτων και την αποκατάσταση της κυκλοφορίας από και προς τα κατεχόμενα. Ούτε οριστική διχοτόμηση επήλθε, ούτε σταμάτησαν οι διεθνείς προσπάθειες για λύση του Κυπριακού, όπως δείχνει και η κινητικότητα που αναπτύσσεται πάλι. Η διαπραγματευτική θέση της Κύπρου, χάρη στην άοκνη δραστηριότητα του Τάσσου Παπαδόπουλου, ενισχύθηκε με τη συμμετοχή της στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με σημαντικές στρατηγικές συνεργασίες (Γαλλία), με την προώθηση της εκμετάλλευσης της κυπριακής υφαλοκρηπίδας κ.ά. Η Κύπρος του 2009, η Κύπρος που διασφάλισε ο Τάσσος Παπαδόπουλος, είναι σίγουρα μια Κύπρος πολύ ισχυρότερη από την Κύπρο του 2004, και απείρως ισχυρότερη από αυτήν που προέβλεπε το Σχέδιο Ανάν.
Ο Τάσσος Παπαδόπουλος έφυγε χτυπημένος από τον καρκίνο, αλλά σήμερα η παρακαταθήκη του και το «Όχι» του 2004 είναι πιο επίκαιρα από ποτέ. Το Δεκέμβριο του 2009 λήγει η προθεσμία που έχει δοθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση στην Τουρκία για να συμμορφωθεί με τις υποχρεώσεις της από την τελωνειακή ένωση, π.χ. ανοίγοντας τα λιμάνια και τα αεροδρόμιά της σε πλοία και αεροσκάφη προερχόμενα από την Κυπριακή Δημοκρατία. Η Τουρκία έχει δηλώσει πως δεν θα το πράξει, και επομένως ως το Δεκέμβριο το κίνητρο των «διεθνών παραγόντων» (βλ. ΗΠΑ - Βρετανία) για την επίτευξη λύσης στο Κυπριακό είναι ισχυρό, ώστε να αποφευχθεί ο εκτροχιασμός της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας. Είναι λοιπόν βέβαιο ότι θα προταθεί στην Κύπρο μια νέα λύση, την οποία θα πιεστεί να αποδεχθεί - και είναι εξίσου βέβαιο ότι αν αποτύχουν οι διαπραγματεύσεις για τη νέα αυτή λύση, Κύπρος και Ελλάδα θα πιεστούν να δείξουν κάποιου είδους «ανοχή» εντός της ΕΕ για τη μη συμμόρφωση της Τουρκίας με τις υποχρεώσεις της.
Η συγκυρία κρύβει κινδύνους, όπως δείχνει και η αυξημένη «νευρικότητα» της Τουρκίας στο Αιγαίο, με τις συνεχείς υπερπτήσεις ελληνικών νησιών. Κρύβει όμως και την πιθανότητα μιας δίκαιης λύσης, καλύτερης από το Σχέδιο Ανάν – γιατί ο ελληνικός κυπριακός λαός θυμάται την παρακαταθήκη του Τάσσου Παπαδόπουλου, και δεν θα δεχτεί τίποτα λιγότερο από τη δίκαιη λύση που εκείνος επεδίωξε. Κύριε Χριστόφια, κύριε Καραμανλή, ο Τάσσος σας κοιτάει από ψηλά... μην τον απογοητεύσετε.
Στείλτε μας τα άρθρα σας, την κριτική και τα σχόλια σας, στο:
enkripto@gmail.com
“Κι αν είναι κ’ έρθουνε χρόνια δίσεχτα, πέσουν καιροί οργισμένοι, κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δέντρα, για τίποτ’ άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια, μη φοβηθείς το χαλασμό.
Φωτιά! Τσεκούρι! Τράβα!, ξεσπέρμεψέ το, χέρσωσε το περιβόλι, κόφτο, και χτίσε κάστρο απάνω του και ταμπουρώσου μέσα, για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα, π’ όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για νάρθει, κι’ όλο συντρίμμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων!..
Φτάνει μια ιδέα να στο πει, μια ιδέα να στο προστάξει,κορώνα ιδέα , ιδέα σπαθί, που θα είναι απάνου απ’ όλα!"
Κωστής Παλαμάς
«Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται,ζυγόν δουλείας ας έχωσι·
θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία»
Α.Κάλβος
«Τι θα πει ραγιάς;Ραγιάς είναι εκείνος που τρέμει από τον φόβο τον Τούρκο, που είναι σκλάβος του φόβου του, που θέλει να ζήσει όπως και να είναι. Που κάνει τον ψόφιο κοριό για να μην τον πατήσει κάποιος. Την ραγιαδοσύνη του την ονομάζει αναγκαία φρονιμάδα».
