Συμμετοχή της ΠΑ στην 'Ασκηση "BOLD AVENGER 2009"

Το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας ανακοινώνει ότι η Π.Α συμμετείχε στη ΝΑΤΟϊκή άσκηση BOLD AVENGER 2009, από 14 έως 25 Σεπτεμβρίου 2009, που πραγματοποιήθηκε στη Δανία.

Σκοπός της άσκησης ήταν η αύξηση του επιπέδου αποτελεσματικότητας, τυποποίησης και διαλειτουργικότητας κατά την εκτέλεση αεροπορικών επιχειρήσεων, μέσω της εξάσκησης των Ιπταμένων σε νέες τακτικές και διαδικασίες. Οι αποστολές που εκτελέσθηκαν ήταν εναέριας μάχης, προσβολής επίγειων στόχων, καταστολής εχθρικής αεράμυνας, ηλεκτρονικού πολέμου, εναέριος ανεφοδιασμός, καθώς και έρευνα - διάσωση μάχης.

Στην άσκηση αυτή συμμετείχαν με αεροπορικό δυναμικό οι παρακάτω χώρες :


Βέλγιο : 3 F-16
Τσεχία : 1 ΑΝ-26
Δανία : 8 F-16
Γαλλία : 4 M-2000, 2 C-130, 1 E-3F
Ολλανδία : 2-4 F-16
Νορβηγία : 5 F-16, 1 DA-20
Πολωνία : 6 F-16
Πορτογαλία : 5 F-16
Τουρκία : 5 F-16
ΗΠΑ : 4 F-15, 2 - 4 KC-135
ΝΑΤΟ : 1 E-3A, 2 DA-20

Η Π.Α συμμετείχε με πέντε (5) Α/Φ F-16 C BLK 50 της 111 ΠΜ/347Μ, που μεταστάθμευσαν στην Α.Β. KARUP της Δανίας, με ενδιάμεσο αεροδρόμιο ανεφοδιασμού το AVIANO Iταλίας.

Διαβάστε περισσότερα...

«Ευχαριστώ» του ανώτατου διοικητή του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη στην Αθήνα

Την ευγνωμοσύνη του για τη θερμή φιλοξενία που του επιφυλάχθηκε κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα εκφράζει ο ανώτατος διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων στην Ευρώπη (SACEUR), ναύαρχος Τζέιμς Σταυρίδης.

«Συγκινήθηκα από τον ενθουσιασμό, το μεγαλείο και την αμεσότητα όλων όσους συνάντησα», αναφέρει ο ναύαρχος Σταυρίδης στην ευχαριστήρια επιστολή του προς την ανώτατη στρατιωτική ηγεσία της χώρας μας.

«Οφείλω να παραδεχτώ ότι όπως ο πρώτος SACEUR στρατηγός Αϊζενχάουερ πριν από περίπου 60 χρόνια, έτσι και εγώ εμπνεύστηκα από την ομορφιά και το μεγαλείο της Ακρόπολης. Το νέο μουσείο της Ακρόπολης, ένα μουσείο που επάξια προσελκύει την προσοχή και εκτίμηση όλου του κόσμου, είναι ένας πραγματικός εθνικός θησαυρός», σημειώνει στην επιστολή του ο ανώτατος διοικητής του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη και προσθέτει:

«Είναι προφανές ότι οι Έλληνες συμμερίζονται αυτήν την υπερηφάνεια, εξαιτίας της μακράς και λαμπρής ιστορίας τους και της αδιαμφισβήτητης προσφοράς τους στην πλούσια ιστορία των Βαλκανίων, της Ευρώπης αλλά και ολόκληρου του κόσμου.

Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μου συναντήθηκα με τον Α/ΓΕΕΘΑ Πτέραρχο Ιωάννη Γιάγκο και άλλους ανώτατους αξιωματούχους, ανθρώπους με ξεκάθαρη προοπτική για το μέλλον και με πλήθος ιδεών για το πώς θα εξελιχθεί περαιτέρω η συμμαχία μας».

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ

Διαβάστε περισσότερα...

Παπανικολής : Ερωτήσεις αφελούς...

-Φερρρμπότεν!!
-Γκαρσόνι :τι παράγγειλες?
-Θαμώνας : ένα υποβρύχιο..

Η υπόθεση του περιβόητου πλέον υ/β Παπανικολής είναι λίγο πολύ γνωστή στο πανελλήνιο.Νομίζουμε δεν χωράει αμφιβολία ότι μεγάλο μερίδιο της ευθύνης για την αρνητική εξέλιξη στο θέμα των υ/β την φέρει ο ευθυνόφοβος πρώην ΥΠΕΘΑ Β.Μειμαράκης και ο υπ'αυτόν ΓΔΑΕΕαρχης Βασιλάκος.Καθότι όταν τα προβλήματα που όντως παρουσιάστηκαν επιδιορθώθηκαν και το υ/β πιστοποιήθηκε απο τον Γερμανικό νηογνώμωνα θα έπρεπε να επιτευχθεί ο πολυπόθητος συμβιβασμός μεταξύ ΤΚMS και ΥΠΕΘΑ. Αλλά αυτός ο χειρισμός προϋποθέτει ότι σε κάποιο σημείο ο κ. υπουργός θα αναλάμβανε την ευθύνη του συμβιβασμού,βάζοντας την υπογραφή του. Και προφανώς ο αξιότιμος κ.Μεϊμάρακης και ο Βασιλάκος ΔΕΝ θέλανε αυτή την ευθύνη ακόμα και με κόστος να αφήσουν το ΠΝ χωρίς 5 υ/β ΑΙΡ εν μέσω ιδιαιτέρως κρίσιμης περιόδου... Κι έτσι, ενώ το υποβρύχιο πιστοποιήθηκε με βούλα του γερμανικού νηογνώμονα, ενώ το παραδέχτηκε και ο Α/ΓΕΝ ότι το ΠΝ το θεωρεί εντάξει, συνεχίσαμε - εντελώς αναιτιολόγητα πια - να μην πληρώνουμε. Αυτά για να απαριθμήσουμε τα δικά μας λάθη,αλλά και για να οριοθετήσουμε και την έκταση της ευθύνης που φέρει η ελληνική πλευρά.

Απο την άλλη όμως αυτές τις τελευταίες ημέρες είδαμε και το εξής παράδοξο.Παραμονές
μιας εξαιρετικά δύσκολης και κρίσιμης (για το ΠΝ) διαιτησίας ορισμένοι αυτόκλητοι υπερασπιστές των Γερμανικών θέσεων έσπευσαν να περάσουν στο άλλο άκρο, ξεχνώντας -βολικά- μερικές προφανώς δυσάρεστες πραγματικότητες.Επειδή θεωρούμε ότι πρόκειται προφανώς για το αποτέλεσμα της συσσωρευμένης αγανάκτησης η οποία θολώνει την κρίση και όχι κάτι άλλο,θα θέλαμε να θέσουμε μερικά καλόπιστα ερωτήματα που θα χρησιμεύσουν και ως πηγή προβληματισμού για τους αναγνώστες του "Εν κρυπτώ"..

• Αληθεύει ή όχι ότι οι Γερμανοί υπερέβησαν τις προθεσμίες παράδοσης του Παπανικολή ? (καθότι είναι πλέον κοινώς αποδεκτό ότι όντως υπήρχε πρόβλημα το οποίο κατόπιν επιδιορθώθηκε.)
• Προβλέπονται ή όχι ποινικές ρήτρες σε όλες τις ανάλογες συμβάσεις, σε περίπτωση υπέρβασης των προθεσμιών?
• Υπήρχαν τέτοιες ποινικές ρήτρες στη σύμβαση, και αν ναι, γιατί δεν μιλάει κανείς για αυτές?
• Αν ΔΕΝ υπήρχαν ποινικές ρήτρες για τυχόν καθυστέρηση στην τεράστιας αξίας σύμβαση, δεν θα πρέπει να αποδώσουμε και τις ανάλογες ευθύνες στους πράσινους "φωστήρες" που την υπέγραψαν το 2000?

• Αληθεύει ότι έχουμε πληρώσει το 80% επι του συνόλου της σύμβασης και δεν έχει παραληφθεί ούτε ένα (1) υποβρύχιο? (προσέξτε,όχι 80% προκαταβολή ,αλλά 80% επί του συνολικού ποσού των περίπου 1,7 δισ ευρώ)
  

• Αληθεύει ότι όχι μόνο δεν έχουμε παραλάβει κανένα υ/β,αλλά η ΤΚΜS αποστέρησε με την καταγγελία των συμβάσεων και το υ/β Ωκεανός απο το ΠΝ ,αφήνοντας τον στόλο υ/β με μόλις 7 μονάδες?

• Αληθεύει ότι ένας από τους λόγους που προχώρησε σε αυτή την ενέργεια είναι ότι στο τέλους Σεπτέμβρη τελειώνει το οικονομικό έτος και δεν ήθελε να εγγράψει και άλλες ζημιές?Μήπως η καταγγελία των συμβάσεων εν μέσω προεκογικής περιόδου απο τους κατα τα άλλα "τυπολάτρες" Γερμανούς ήταν μια προσπάθεια να θέσουν την καινούργια κυβέρνηση προ τετελεσμένων?Είναι τυχαίο μήπως το timing ?
• Αληθεύει ότι η εκστρατεία λάσπης που εξαπέλυσαν τα Γερμανικά μέσα έγινε υπο την σιωπηλή συγκατάθεση αν όχι τις ευλογίες της μπουκωμένης απο ελληνικά αμυντικά προγράμματα Γερμανικής κυβέρνησης?
  

(η οποία επιδιώκει να αρμέξει και κανα 2-3 δις ακόμα απο το πρόγραμμα ΝΜΑ)

• Αληθεύει ότι οταν αναλαμβάνεις μια παραγγελία ως εργολάβος, τους εργαζόμενους τους πληρώνεις εσύ, και στο τέλος παίρνεις το εργολαβικό αντάλλαγμα?
  

Αυτά τα ολίγα,για να αποδίδουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι..Είναι κρίμα προσπαθώντας να ασκήσουμε καλόπιστη κριτική να ρίχνουμε νερό στον μύλο της γερμανικής προπαγάνδας .

Διαβάστε περισσότερα...

Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης

Έχει γίνει ντόρος μεγάλος αυτές τις μέρες γιά ένα ποίημα του Καβάφη που θα περιείχε κάποιο κομματικό περιοδικό αλλά λόγω της προεκλογικής περιόδου και κατόπιν πιέσεων που ασκήθηκαν αποφασίσθηκε να μην δημοσιευτεί τελικά. Το αριστούργημα του Καβάφη που υπέστη «λογοκρισία» είναι το εξής :

Άρεσε γενικώς στην Aλεξάνδρεια,
τες δέκα μέρες που διέμεινεν αυτού,
ο ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης
Aριστομένης, υιός του Μενελάου.
Ως τ’ όνομά του, κ’ η περιβολή, κοσμίως, ελληνική.
Δέχονταν ευχαρίστως τες τιμές, αλλά
δεν τες επιζητούσεν· ήταν μετριόφρων.
Aγόραζε βιβλία ελληνικά,
ιδίως ιστορικά και φιλοσοφικά.
Προ πάντων δε άνθρωπος λιγομίλητος.
Θάταν βαθύς στες σκέψεις, διεδίδετο,
κ’ οι τέτοιοι τόχουν φυσικό να μη μιλούν πολλά.

Μήτε βαθύς στες σκέψεις ήταν, μήτε τίποτε.
Ένας τυχαίος, αστείος άνθρωπος.
Πήρε όνομα ελληνικό, ντύθηκε σαν τους Έλληνας,
έμαθ’ επάνω, κάτω σαν τους Έλληνας να φέρεται·
κ’ έτρεμεν η ψυχή του μη τυχόν
χαλάσει την καλούτσικην εντύπωσι
μιλώντας με βαρβαρισμούς δεινούς τα ελληνικά,
κ’ οι Aλεξανδρινοί τον πάρουν στο ψιλό,
ως είναι το συνήθειο τους, οι απαίσιοι.

Γι’ αυτό και περιορίζονταν σε λίγες λέξεις,
προσέχοντας με δέος τες κλίσεις και την προφορά·
κ’ έπληττεν ουκ ολίγον έχοντας
κουβέντες στοιβαγμένες μέσα του.

Πάσα ομοιότης με οικείες παραστάσεις και πρόσωπα είναι εντελώς συμπτωματική..

Διαβάστε περισσότερα...

Τουρκική ένταξη στην ΕΕ: η "χαριστική βολή" στην ευρωπαϊκή ιδέα

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η τουρκική ένταξη στην Ευρωπαϊκή ‘Ενωση είναι μια ιδέα που ξεκίνησε και προωθείται κυρίως από το Λονδίνο και την Ουάσιγκτον, εδώ και δεκαετίες, παρά τις σοβαρές και σταθερές αντιρρήσεις των ευρωπαϊκών λαών, αλλά και σημαντικών Ευρωπαίων πολιτικών της δεξιάς, αλλά και της αριστεράς (Χέλμουτ Κολ, Χέλμουτ Σμιτ, Οσκαρ Λαφονταίν, Βαλερί Ζισκάρ Ντ’Εσταίν, Λωράν Φαμπιούς κλπ.). Είναι μια πολιτική εναντίον της ευρωπαϊκής ανεξαρτησίας από τις ΗΠΑ, πολιτική φιλελεύθερη, αντιδημοκρατική, ατλαντική και διαλυτική του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Την πολιτική αυτή έχει αποδεχθεί και η Αθήνα μετά το 1999, ισχυριζόμενη ότι εξυπηρετεί το ελληνικό εθνικό συμφέρον και ότι οδηγεί στη λύση του κυπριακού και των ελληνοτουρκικών διαφορών, στην πραγματικότητα όμως προσαρμοζόμενη σε μεγάλο βαθμό στη θέληση του αμερικανοβρετανού «ηγεμόνα» και αναπτύσσοντας διάφορα επιχειρήματα – δικαιολογίες για να το κάνει (1).

Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ θα μπορούσε όντως να χρησιμοποιηθεί για την επίλυση των ελληνικών προβλημάτων με την Τουρκία, για να γίνει αυτό θάπρεπε Αθήνα και Λευκωσία να θέσουν σοβαρούς όρους για τη συγκατάθεσή τους στην ενταξιακή πορεία. ‘Οχι μόνο δεν έθεσαν τέτοιους όρους, αντίθετα εμφανίστηκαν διατεθειμένες, στην καλύτερη παράδοση ελληνικής υποτέλειας στους Αγγλοαμερικανούς, να αποδεχθούν εξωφρενικές ρυθμίσεις, όπως την αυτοδιάλυση του κυπριακού κράτους με το σχέδιο Ανάν, προκειμένου να διευκολύνουν την ένταξη της Τουρκίας! Σήμερα, η τουρκική ένταξη δεν είναι μοχλός πίεσης στα χέρια Ελλάδας και Κύπρου, αλλά μοχλός πίεσης επί της Ελλάδας και της Κύπρου, από τις οποίες οι Αγγλοαμερικανοί ζητούν να κάνουν μείζονες, καταστροφικές παραχωρήσεις κυριαρχίας, προκειμένου να διευκολύνουν την πρόοδο της Τουρκίας. Αυτή, η εξυπηρέτηση δηλαδή των αγγλοαμερικανικών επιδιώξεων, εις βάρος αυτού που συνηθίζουμε μέχρι τώρα να αποκαλούμε εθνικό συμφέρον, είναι και η «φιλοδοξία» μεγάλου μέρους της ελληνικής και κυπριακής πολιτικής ελίτ.

Η διεύρυνση της ΕΕ ως διάλυσή της

‘Οσο περισσότερο μεγαλώνει το ζώο που λέγεται Ευρώπη, τόσο δυσκολότερα διακρίνεται το μυαλό του. Αυτό το μότο χρησιμοποίησε προ ετών το γαλλικό περιοδικό Geopolitique, θέλοντας να καταδείξει τα διαλυτικά αποτελέσματα της διεύρυνσης, ειδικά και πολύ περισσότερο της διεύρυνσης στην Τουρκία, επί της συνοιχής, λειτουργίας και ρόλου της ΕΕ. Η διαρκής προσθήκη νέων κρατών στην ‘Ενωση παρέλυσε ήδη σε μεγάλοι βαθμό την πολιτική λειτουργία της, παρόξυνε τα θεσμικά της προβλήματα και κατέστησε έτι δυσχερέστερη τη ριζική μεταρρύθμισή της, που έθεσε, ήδη από το 2005, στην ημερήσια διάταξη η ψήφος του γαλλικού και του ολλανδικού λαού εναντίον της ευρωπαϊκής συνταγματικής συνθήκης. Μια μεταρρύθιμιση που επιβάλει επίσης η προφανής αδυναμία της ΕΕ να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση, ή να παίξει οποιονδήποτε αξιοσημείωτο διεθνή ρόλο. Πόσο μάλλον συμβαίνουν αυτά, στο μέτρο που τα νέα μέλη διαφέρουν όλο και περισσότερο από τα παληά, από την άποψη του οικονομικού επιπέδου, της πολιτικής κουλτούρας τους και του τρόπου που αντιλαμβάνονται την Ευρώπη και τον ρόλο της στον κόσμο. ‘Ηδη το 2003, τα περισσότερα από τα κράτη της «νέας Ευρώπης» ετάχθησαν υπέρ των ΗΠΑ, στηρίζοντας την εισβολή στο Ιράκ, εναντίον της θαραλλέας αντίθεσης του ευρωπαϊκού πυρήνα (Γερμανία, Γαλλία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο). Χρειαζόταν όλο το (ομολογουμένως τεράστιο) απόθεμα (ιστορικά εξηγήσιμης) γερμανικής ιδίως «στρατηγικής ηλιθιότητας», για να γίνουν δεκτά, ένα χρόνο αργότερα, τα αμερικανικά «νεοπροτεκτοράτα» της Αν. Ευρώπης στους κόλπους της ‘Ενωσης!

Είναι προφανές ότι η διαρκής διεύρυνση αποσυνθέτει κάθε έννοια συλλογικότητας στην Ευρώπη και, επιπλέον, εμπεδώνει την απουσία δημοκρατίας στο ευρωπαϊκό εγχείρημα. Τι κοινό μπορεί να έχει ένας χρηματιστής στο Σίτυ, ένας ολλανδός ομοφυλόφιλος που θέλει να υιοθετεί παιδιά και μια Κούρδισσα αγρότισσα του Ντιαρμπακίρ που υποφέρει από το τουρκικό κράτος, τον πατριάρχη άντρα της και την υπανάπτυξη; Προφανώς κανένα. Μόνο ένα πολιτικό και τεχνοκρατικό προσωπικό που ζει στον «κόσμο του Νταβός», μετακινείται διαρκώς από το ένα διεθνές ξενοδοχείο στο άλλο και συμμετέχει ακατάπαυστα σε «συσκέψεις χωρίς σκέψεις», μπορεί να πιστέψει στα αλήθεια σε ένα τέτοιο «όραμα». Η «ελίτ» αυτή είναι αποκομμένη από τους ευρωπαϊκούς λαούς, όσο και η Μαρία Αντουανέττα από τον δικό της (2)

Επειδή οι ευρωπαϊκές συνθήκες απαγορεύουν ρητά οποιαδήποτε εναρμόνιση των κοινωνικών και φορολογικών στάνταρτς και θέτουν ως θεμέλιο του ευρωπαϊκού εγχειρήματος τον «ελεύθερο και ανόθευτο ανταγωνισμό», η διεύρυνση σε πολύ φτωχότερες χώρες, λειτουργεί πρακτικά ευνοώντας την εξίσωση των κοινωνικών, φορολογικών και οικολογικών στάνταρτς προς τα κάτω, χρησιμοποιείται δηλ. ως όπλο για την κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους της Δυτ. Ευρώπης, που είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Πόσο μάλλον που δεν συνοδεύεται από χρηματοδοτικές ροές, έστω και από μακριά αντίστοιχες αυτών που πήγαν στις (πολύ πλουσιώτερες της Αν. Ευρώπης και, ακόμα περισσότερο, της Τουρκίας) Ελλάδα, Ισπανία και Πορτογαλλία, για να βοηθήσουν (χωρίς πάντα να το καταφέρουν) την ένταξή τους σε πιο ανεπτυγμένο περιβάλλον.

Διεύρυνση: εργαλείο μετατροπής της ΕΕ σε ζώνη ελεύθερων ανταλλαγών υποτελή του ΝΑΤΟ

Με δύο λόγια, η διεύρυνση έχει ως συνέπεια τη μετατροπή της Ευρώπης σε αυτό που πάντα επεδίωκε η Βρετανία, μια μεγάλη ζώνη ελεύθερων ανταλλαγών, στην εμπέδωση του μονεταριστικού, νεοφιλελεύθερου οικοδομήματος του Μάαστριχτ και στην υποταγή της Ευρώπης στο ΝΑΤΟ, δηλαδή στις ΗΠΑ. Δύο δηλώσεις του απερίγραπτου Μπαρόζο, που ανταμείφθηκε για την υποστήριξή του στην εισβολή του Ιράκ, τοποθετούμενος επικεφαλής της ΕΕ, αντιπροσωπευτικότατο σύμβολο της ευρωπαϊκής υποτέλειας και παρακμής, είναι απολύτως χαρακτηριστικές. «Όλοι ξέρουμε ότι οι επόμενες γενηές θα ζήσουν χειρότερα» ήταν η μία, «χρειαζόμαστε μια αυτοκρατορία» ήταν η άλλη. Η ΕΕ είναι η οικονομική, πολιτική και ιδεολογική κάλυψη της αυτοκρατορίας. Μόνο που αυτή η «αυτοκρατορία» δεν είναι καν ευρωπαϊκή, ο πυρήνας της εξουσίας της, οι πράγματι αποφασίζοντες είναι εκατό ευρωατλαντικές τράπεζες και επιχειρήσεις, που ελέγχουν την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Κομισιόν, όπως επίσης, για θέματα στρατηγικής, το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ.

Μια διεύρυνση υπέρ της Ευρώπης δεν θα ήταν αδύνατη, μια τέτοια διεύρυνση όμως θα προϋπέθετε ριζική αλλαγή του οικονομικού και πολιτικού μοντέλου, αποσαφήνιση του πολιτικού σχεδίου πίσω από την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, ανεξαρτοποίηση από τις ΗΠΑ, μεγάλες χρηματοδοτικές ροές, είδει σχεδίου Μάρσαλ, προς τις νέες χώρες και μια μορφή λελογισμένου προστατευτισμού, μερική τουλάχιστον αναθεώρηση της πλήρους ελευθερίας διεθνών ανταλλαγών που επέβαλαν τρεις δεκαετίες συνεπούς διεθνούς νεοφριλελευθερισμού. Τίποτα από αυτά δεν είναι στη σημερινή τουλάχιστο ημερήσια διάταξη της Ευρώπης. Επιπλέον, η διεύρυνση δεν έχει τέλος. Μετά την Τουρκία γίνεται λόγος για το Ισραήλ, το Μαγκρέμπ, την Ουκρανία, την Υπερκαυκασία. Αυτό δεν είναι Ευρώπη. Είναι η παγκόσμια αυτοκρατορία των ΗΠΑ, του Ισραήλ και της Βρετανίας, με μέσο και εργαλείο τα σχεδόν κατηργημένα ευρωπαϊκά κράτη και την Ευρώπη σε μια θέση υποτελούς, που θυμίζει, επί της ουσίας, τις πόλεις της αρχαίας Ελλάδας υπό τον Φίλιππο της Μακεδονίας ή τους Ρωμαίους.

Ακόμα όμως κι αν όσα υποστηρίξαμε πιο πάνω είναι όλα λάθος, παραμένει γεγονός η κατηγορηματική και σταθερή αντίθεση της πλειοψηφίας των Ευρωπαίων πολιτών στην τουρκική ένταξη. Δεν είναι όμως δυνατόν να συνεχισθεί η «ευρωπαϊκή οικοδόμηση» ερήμην τους. ‘Οπως πραγματοποιείται, η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση όχι μόνο δεν είναι «ευρωπαϊκή», αλλά εξελίσσεται όλο και περισσότερο στην κατάργηση της δημοκρατίας στην ήπειρο, στην εισαγωγή ενός μεταμοντένρου ολοκληρωτισμού που μπορεί, κάποια στιγμή, να μετατραπεί σε κανονικό ολοκληρωτισμό, περισσότερο ταιριαστό με την Αυτοκρατορία. Η όποια δυνατότητα δημοκρατικού ελέγχου της εξουσίας εξαφανίζεται από το επίπεδο του έθνους-κράτους, εν ονόματι της υπερεθνικής ολοκλήρωσης, δεν επανεμφανίζεται όμως σε δημοκρατικά πλαίσια, αλλά συνήθως ως στοιχείο ισχύος αντιδημοκρατικών ευρωπαϊκών θεσμών.

Τουρκικός «εκδημοκρατισμός», «εξευρωπαϊσμός» και επεκτατισμός
Το επιχείρημα των ελληνικών ελίτ την τελευταία δεκαετία είναι ότι, δια της εντάξεως, η Τουρκία θα «εξευρωπαϊσθεί» και θα «εκδημοκρατισθεί», ο στρατός της θα περιθωριοποιηθεί και, ως αποτέλεσμα αυτών των αλλαγών, θα παύσει να είναι επεκτατική. Θα ζήσουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Μόνο που είναι τελείως συζητήσιμη η εκδοχή ότι μια χώρα που εντάσσεται στην ΕΕ δημοκρατικοποιείται, πέραν του ότι αυτός ο υπολογισμός αντιστρέφει στην πραγματικότητα τα «κριτήρια της Κοπεγχάγης», σύμφωνα με τα οποία η δημοκρατία είναι προϋπόθεση για να μπει μια χώρα σε ενταξιακή διαπραγμάτευση. Αν η δημοκρατία εξηρτάτο από την απερίγραπτη ευρωπαϊκή Κομισιόν, πιθανώς δεν θα διέφερε και πολύ από το καθεστώς του Λουδοβίκου ΙΔ’. Η δημοκρατία υπήρξε, ιστορικά, προϊόν συνέργειας πληβειακών μαζών και ριζοσπαστών διανοουμένων, δεν συνοψίζεται στον τύπο της, ούτε είναι ένα τραμ που παίρνεις για να πας στον προορισμό σου, όπως την περιέγραψε, στις αρχές της δεκαετίας, ο ηγέτης των Τούρκων ισλαμιστών Ταγίπ Ερντογάν. Βλέποντας κανείς το φοβισμένο βλέμμα του μέσου Τούρκου πολίτη στους δρόμους της χώρας του, αναλογιζόμενος το απολυταρχικό παρελθόν της Τουρκίας, το ότι είναι μια από τις ελάχιστες χώρες που δεν γνώρισαν επανάσταση στην ιστορία τους και σκεπτόμενος το μεγάλο ποσοστό της κουρδικής μειονότητας, συνειδητοποιεί τα προβλήματα της τουρκικής δημοκρατίας. Και μόνο το γεγονός ότι η Ευρώπη έχει αναθέσει στο «κόμμα της μαντήλας» τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας, την ίδια ώρα που απαγορεύει στα δικά της σχολεία (ανοήτως και απαραδέκτως κατά τη γνώμη μας) τη «μαντήλα» (Γαλλία), δείχνει το μέγεθος των εκρηκτικών αντιφάσεων και του υφέρποντος παραλογισμού της τουρκικής ενταξιακής πορείας. Το ίδιο δείχνει και η επιλογή των ισλαμιστών να εντάξουν την Τουρκία όχι σε μια μεσανατολική ή ισλαμική, αλλά στην Ευρωπαϊκή ‘Ενωση!

Εν πάσει περιπτώσει το βέβαιο είναι ότι η δημοκρατία, και αν ακόμα προκύψει, δεν οδηγεί αναγκαστικά στη διεθνή ειρήνη. Το γνωρίζουμε από την εποχή της Αρχαίας Αθήνας έως τις σύγχρονες εισβολές των Αγγλοαμερικανών και τη ρατσιστική αποικιοκρατία του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή. Μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, τα μεγάλα προβλήματα σημειώθηκαν με ισχυρές πολιτικές κυβερνήσεις (Μεντερές, Ετσεβίτ, Οζάλ, Τσιλέρ), όχι όταν κυριαρχούσαν οι κεμαλιστές στρατιωτικοί. Το μόνο που δείχνει η συχνή επίκληση διαφόρων υποτίθεται αυτονόητων επιχειρημάτων, που όχι αυτονόητα, αλλά ούτε καν σωστά δεν είναι, από τους ‘Ελληνες πολιτικούς, «αναλυτές», «διανοούμενους» και πανεπιστημιακούς, είναι το πολύ χαμηλό μορφωτικό τους επίπεδο και ο «ετερόφωτος», υποτελής χαρακτήρας της σκέψης τους.

Μια καταστροφή για το ελληνικό εθνικό συμφέρον

Μπορεί κάποτε στο μέλλον να μην υπάρχει τουρκική απειλή και επεκτατισμός σε Κύπρο, Αιγαίο και Θράκη. Μέχρι νάρθει όμως αυτός ο όμορφος, καλός κόσμος, καλό θάταν να προσέχει αυτή η χώρα μην πάθει καμιά καταστροφή.

‘Οπως σημειώνει ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής σε ένα σημείωμα που δημοσιεύτηκε μετά τον θάνατό του στα αρχεία του (αλλά και σύμφωνα με πληθώρα άλλων μαρτυριών) ο βασικός λόγος για τον οποίο θέλησε την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, ήταν γιατί μια τέτοια ένταξη θα μετέτρεπε μια επίθεση κατά της Ελλάδας επίθεση κατά της Ευρώπης. Με άλλα λόγια, γιατί μετατρέπει το ελληνοτουρκικό σε ευρωτουρκικό σύνορο. Σήμερα, οι ελληνοκτουρκικές διαφορές είναι διαφορές μιας τρίτης χώρας και ενός μέλους της ΕΕ. Αύριο θα είναι διαφορές δύο μελών της ΕΕ – με την Τουρκία μάλιστα να παίζει, λόγω πληθυσμού αν μη τι άλλο, πολύ σπουδαιότερο ρόλο στα ευρωπαϊκά πράγματα. ‘Οπως άλλωστε γνωρίζουμε, η συμμετοχή των δύο κρατών σε έναν διεθνή οργανισμό όπως το ΝΑΤΟ, δεν απέτρεψε τη μεταξύ τους σύγκρουση για το κυπριακό.

Υποστηρίζοντας την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, η Αθήνα χάνει το μεγαλύτερο στρατηγικό πλεονέκτημα έναντι της ‘Αγκυρας, ότι δηλαδή ανήκει σε μια ισχυρή ‘Ενωση στην οποία δεν ανήκει η Τουρκία. Και επιπλέον, συμβάλει στην καταστροφή αυτής της περιφερειακής ‘Ενωσης στην οποία αποβλέπει για μια πληθώρα λόγων! Επιπλέον, η ένταξη της Τουρκίας θα σημάνει αργά ή γρήγορα την ελεύθερη διακίνηση Τούρκων πολιτών στην Κύπρο, τα νησιά του Αιγαίου και τη Θράκη. Επιθυμούμε μια τέτοια ελεύθερη διακίνηση;

Μέχρι τώρα άλλωστε, η εμπειρία, τελικός κριτής κάθε «θεωρίας», είναι σαφής. Από το 1999, όταν η Ελλάδα άρχισε να υποστηρίζει την τουρκική ένταξη στην ΕΕ, δεν υπήρξε καμμιά βελτίωση στις διμερείς σχέσεις, το αντίθετο, εκτός αν θεωρηθεί επιτυχία αυτής της πολιτικής η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ. Μόνο που η ΕΕ δεν μπορούσε να αποφύγει την ένταξη της Κύπρου γιατί α) δεν θα βρισκόταν εύκολα ελληνική βουλή που να εγκρίνει τη μεγάλη διεύρυνση αποκλείοντας την Κύπρο και β) γιατί χωρίς ένταξη της Κύπρου δεν θα μπορούσε να γίνει συζήτηση για ένταξη της Τουρκίας. ‘Αλλωστε είναι ούτως ή άλλως προς ώφελος της ΕΕ η ένταξη της Κύπρου. Είναι μάλλον αναξιοπρεπές το γεγονός ότι οι ‘Ελληνες και Κύπριοι πολιτικοί, εμφορούμενοι συχνά από νοοτροπία αναξιοπρεπών ζητιάνων, δεν το επισημαίνουν καν αυτό.

Εν πάσει περιπτώσει, αν η Αθήνα πίστευε αυτά που έλεγε, πίστευε δηλαδή ότι η ευρωτουρκική συνεννόηση θα ήταν προς ώφελος της επίλυσης των διαφορών, όφειλε να θέσει ως προϋπόθεση την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τον τερματισμό της στρατιωτικής κατοχής της, την άρση του casus belli και τη διάλυση των μέσων της απειλής, την άρση των διεκδικήσεων στο Αιγαίο και μέτρα αμοιβαίου ελέγχου των εξοπλισμών, προτού αρχίσουν οι συνομιλίες ένταξης. ‘Οχι μόνο δεν το έπραξε, αλλά ενοχλήθηκε όταν ο Γάλλος Πρωθυπουργός Ντομινίκ Ντε Βιλπέν και η μετέπειτα Καγκελλάριος της Γερμανίας ‘Αγκελα Μέρκελ έθεσαν ως προϋπόθεση έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων την αναγνώριση της Κύπρου. Λυπάται κανείς να κάνει τέτοιες διαπιστώσεις, αν θέλει όμως να είναι ειλικρινής είναι υποχρεωμένος να διαπιστώσει ότι, τόσο η Ελληνική, όσο και η Κυπριακή Δημοκρατία ακολουθούν δυστυχώς, εν έτει 2009, και σε συνθήκες σοβαρής κρίσεως της παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ μια διπλωματία «καραγκιόζη» και μια πολιτική υποτέλειας στην Ουάσιγκτον, το Λονδίνο (και εμμέσως το Ισραήλ) που κινδυνεύουν, όπως και στο παρελθόν, να πληρώσουν πολύ ακριβά.

Αύγουστος 2009

Το άρθρο αυτό θα δημοσιευθεί στο επόμενο τεύχος της ελληνικής έκδοσης της επιθεώρησης Monthly Review, στα πλαίσια αφιερώματος στις ευρωτουρκικές σχέσεις

Σημειώσεις
(1) Είναι πιθανό ότι υπάρχουν λίγοι ‘Ελληνες πολιτικοί που πιστεύουν ειλικρινά αυτά που λένε για την ευεργετική επίδραση της τουρκικής ενταξιακής πορείας για τα ελληνοτουρκικά (π.χ. Γιώργος Παπανδρέου). Είναι προφανές όμως ότι οι περισσότεροι μας κοροϊδεύουν σε αυτό, όπως και στα περισσότερα άλλα θέματα. Δεν χρειάζεται να πάει κανείς μακριά. Μια ματιά στο ‘Ιντερνετ να ρίξει θα βρει πολλές και σοβαρές μελέτες για τις επιπτώσεις της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ. Οι μόνες χώρες όπου το θέμα δεν έχει μελετηθεί (απλώς η χώρα εφαρμόζει όσα της υπαγορεύει η Ουάσιγκτων) είναι η Ελλάδα και η Κύπρος, οι δύο χώρες δηλαδή που θα επηρεασθούν περισσότερο από την ένταξη της Τουρκίας. Την καλύτερη απόδειξη ότι πρόκειται για άσκηση υποτέλειας και όχι αυτόνομη εθνική πολιτική την προσέφερε ο ίδιος ο εμπνευστής της πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης. Επί των ημερών της κυβέρνησής του και με Υπουργό Εξωτερικών τον Γιώργο Παπανδρέου εγκαινιάστηκε αυτή η πολιτική και αναπτύχθηκε η «ιδεολογία» που τη στηρίζει, ότι δηλ. οδηγεί στον εκδημοκρατισμό και «εξευρωπαϊσμό» της Τουρκίας, άρα στην παραίτηση από τον επεκτατισμό της, άρα στη διαρκή ειρήνη. Προ δύο ετών όμως, ο ίδιος ο κ. Σημίτης αποφάσισε να ταχθεί υπέρ της «ειδικής σχέσης» και εναντίον της «ένταξης», χωρίς να μπει στοιν στοιχειώδη κόπο να εξηγήσει σε μας, τους φτωχούς υπηκόους του, που ενδέχεται να είχαμε πεισθεί από τα δικά του επιχειρήματα, γιατί τώρα του φαίνονται λάθος. Στην πραγματικότητα, μοιάζει πιθανότερο ότι ο κ. Σημίτης συμφώνησε και εν συνεχεία διαφώνησε με την ένταξη, ανεξαρτήτως της αξίας των επιχειρημάτων του, προσαρμοζόμενος απλώς στη μεταβαλλόμενη πολιτική βούληση του γερμανικού κατεστημένου, με το οποίο συνδέεται περισσότερο απότι οι περισσότεροι άλλοι ‘Ελληνες πολιτικοί, που προτιμάνε Ουάσιγκτον. Και η Ουάσιγκτον, πριν από οτιδήποτε άλλο, απαιτεί από οποιονδήποτε ‘Ελληνα πολιτικό, «δήλωση υποστήριξης της τουρκικής ένταξης», είτε πιστεύει, είτε δεν πιστεύει σε αυτή την πολιτική. Ακόμα κι ο Αντώνης Σαμαράς, που επιχειρεί να εκφράσει την πιο «εθνική» πτέρυγα της ΝΔ, υιοθέτησε το σύνθημα «πλήρης ένταξη, πλήρης συμμόρφωση», στην «προγραμματική» ομιλία του στο ‘Ιδρυμα Καραμανλή. Η «πλήρης συμμόρφωση» απευθύνεται στους πολίτες, η «πλήρης ένταξη» στις ΗΠΑ.
(2) Φίλοι που εργάζονταν στην έδρα του ΟΟΣΑ στο Παρίσι και στην Κομισιόν στις Βρυξέλλες, μου εξηγούσαν ότι δεν υπήρχε ούτε ένας (αρ. 1) μεταξύ χιλιάδων γαλλικής καταγωγής υπάλληλος ή αξιωματούχος που να ψήφισε όχι στο δημοψήφισμα του 2005. ‘Οταν έγινε γνωστόι το αποτέλεσμα μάλιστα, οι Γάλλοι κυκλοφορούσαν με έντονα αισθήματα ντροπής για τη χώρα τους!

http://konstantakopoulos.blogspot.com/2009/09/blog-post_18.html

Διαβάστε περισσότερα...

Δεξαμενισμένη στην Σμύρνη η F-501 Bodrum

Σύμφωνα με πληροφορίες του "Εν κρυπτώ" η τουρκική κορβέτα F-501 Bodrum βρίσκεται δεξαμενισμένη στον ναύσταυθμο Σμύρνης μετά απο την "στενή επαφή" με τον ύφαλο Κουτσουμπά, κατα την οποία μας άφησε σουβενίρ και το σοναρ της. Η ζημιές που προκάλεσε η πρόσκρουση (άγνωστο το μέγεθος τους) ανάγκασαν τους Τούρκους να δεξαμενίσουν το πλοίο σε μία εκ των δύο πλωτών δεξαμενών του ναυστάθμου για όσο διαρκούν οι αναγκαίες επισκευές. (στην φωτογραφία αρχείου,οι δύο πλωτές δεξαμενές)

Εάν λάβουμε υπόψην ότι το περιστατικό έλαβε χώρα στις 15 Αυγούστου και η κορβέτα βρισκόταν μέχρι και πριν λίγες μέρες ακόμα εκτός νερού μπορούμε να υποθέσουμε ότι η ζημιά είναι σοβαρότερη απ'οτι είχε εκτιμηθεί αρχικά..

Διαβάστε περισσότερα...

Κληρονομικά δικαιώματα Ελλήνων στην Τουρκία αναγνώρισε το ΕΔΑΔ

Τα κληρονομικά δικαιώματα Ελλήνων υπηκόων στην Τουρκία αναγνώρισε με σημερινή απόφασή του το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ΕΔΑΔ .

Σε προσφυγή των Ευάγγελου και Ιωάννη Φωκά από την Ελλάδα, το ΕΔΑΔ έκρινε ότι η Τουρκία παραβιάζει το άρθρο 1 του Πρωτοκόλλου 1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για προστασία του δικαιώματος της περιουσίας.
Απέρριψε επίσης τα επιχειρήματα της Τουρκίας αναφορικά με την «αρχή της αμοιβαιότητας».

Η απόφαση είναι πολύ σημαντική, δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο δικηγόρος που χειρίστηκε την υπόθεση, Αχιλλέας Δημητριάδης, γιατί «θα ανοίξει το δρόμο στην πορεία διεκδίκησης περιουσιών των Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη, τους οποίους το τουρκικό κράτος εμποδίζει να κληρονομήσουν τις περιουσίες των προγόνων τους, διότι δεν είναι Τούρκοι υπήκοοι».

Όπως ανέφερε, οι αδελφοί Φωκά ζητούν αποζημιώσεις γύρω στα 19 εκατ. ευρώ για απώλεια χρήσης της περιουσίας τους και διεκδικούν να πάρουν πίσω τα ακίνητα. Αν δεν πάρουν τα ακίνητα πίσω, τότε θα ζητηθούν πρόσθετες αποζημιώσεις για την αξία των ακινήτων.

Η απόφαση αφορά την προσφυγή κατά της Τουρκίας των Ελλήνων υπηκόων Ιωάννη και Ευάγγελου Φωκά, οι οποίοι διεκδικούν τα κληρονομικά δικαιώματα της αδελφής τους Πολυξένης Φωκά- Πιστικά, η οποία απεβίωσε στην Κωνσταντινούπολη το 2000, αφήνοντας μεγάλη περιουσία - δύο επταώροφες πολυκατοικίες- στην περιοχή Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης.

Το Τουρκικό Δικαστήριο είχε αποφασίσει ότι η Πολυξένη δεν μπορούσε να κληρονομήσει τους θετούς γονείς της, γιατί ήταν Ελληνίδα.

Μετά το θάνατο της Φωκά οι αιτήσεις των αδελφών της να αναγνωριστούν ως κληρονόμοι απορρίφθηκαν από το Ειρηνοδικείο της Κωνσταντινούπολης και το Ακυρωτικό Δικαστήριο της Άγκυρας. Η προσφυγή στο ΕΔΑΔ κατατέθηκε το Μάρτιο του 2002.

Η υπουργός Εξωτερικών χαρακτήρισε την απόφαση του ΕΔΑΔ σημαντική, διότι, όπως ανέφερε, διαπιστώνει παραβίαση του άρθρου 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της Σύμβασης (δικαίωμα στην περιουσία).

«Με την απόφαση αυτή κατοχυρώνεται το κληρονομικό δικαίωμα Ελλήνων πολιτών σε ακίνητες περιουσίες στην Κωνσταντινούπολη και ανοίγει ο δρόμος για την θετική έκβαση και άλλων αντίστοιχων υποθέσεων διεκδίκησης ακίνητης περιουσίας στην Κωνσταντινούπολη» σημείωσε μεταξύ άλλων.

naftemporiki.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Θα ξαναπάει διακοπές η Αισέ* , Yorgo?

Η αιματοβαμμένη Γαλανόλευκη του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στα χέρια των μεχμετσίκ.

Άραγε τι να σκέφτεται κάποιος που δεν έχει ελληνικά βιώματα αντικρίζοντας την παραπάνω φωτογραφία? Να αντιλαμβάνεται άραγε το ειδικό βάρος που έχει η φράση "τούρκεψε ο τόπος" ? Να καταλαβαίνει μήπως το "περί βραχέος άν πολεμείν"... του Αλιμούσιου προπάτορα μας?

Κατα την διάρκεια της φονικής μάχης στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ το 1/3 των υπερασπιστών της τοποθεσίας έπεσε μαχόμενο τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι.Για αυτό το "μικρό" στρατόπεδο,για αυτά "λιγοστά στρέμματα" γής ,για το "πανί" που κρατάει ο τούρκος εισβολέας..

*Ayse tatile ciksin (Η Αισέ πήγε διακοπές) : συνθηματικό για την έναρξη της τουρκικής εισβολής το 1974

"Περί βραχέος άν πολεμείν"...

(ή αλλιώς ταχύρυθμα μαθήματα αποτροπής για υποψήφιους πρωθυπουργούς)

Διαβάστε περισσότερα...

Τουρκική παρενόχληση ελληνικών F-16 πάνω από το Φαρμακονήσι

Συνεχίζει τις προκλήσεις η Αγκυρα. Όπως έγινε γνωστό από το ΓΕΕΘΑ στις 13:32 ραντάρ της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας απηύθυνε σημεία, μέσω ασυρμάτου, προς τρία ελληνικά F-16, που πετούσαν στην περιοχή του Φαρμακονησίου εντός του Εθνικού Εναερίου Χώρου, εκτελώντας εκπαιδευτική άσκηση να απομακρυνθούν από την περιοχή, επειδή δήθεν πετούσαν σε τουρκικό εναέριο χώρο. Προειδοποιούσε μάλιστα πως σε διαφορετική περίπτωση θα αναχαιτίζονταν.

Τα ελληνικά μαχητικά, που πετούσαν σε ύψος τριών χιλιάδων ποδών συνέχισαν κανονικά και ολοκλήρωσαν την άσκηση ανεπηρέαστα, οπότε επέστρεψαν στη βάση τους, στο αεροδρόμιο της Σούδας.

Το συγκεκριμένο ραντάρ της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας έχει απευθύνει παρόμοια σήματα ακόμη και προς τα αεροσκάφη της Ευρωπαϊκής Δύναμης, που δρουν στην περιοχή για τον εντοπισμό λαθρομεταναστών.

naftemporiki.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Εκδηλώσεις Μνήμης του Πολεμικού Ναυτικου

Για δυό πολύ σημαντικές εκδηλώσεις μνήμης του Πολεμικού Ναυτικού μας ενημερώνει η επίσημη ιστοσελίδα του.Πιο συγκεκριμένα την Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009 στη Σκιάθο πραγματοποιήθηκαν με ιδιαίτερη λαμπρότητα οι εκδηλώσεις μνήμης της 66η επέτειου από τη βύθιση του ηρωικού «Υ/Β ΚΑΤΣΩΝΗΣ» (Υ-1) ανοικτά της νήσου ανήμερα της εορτής του Σταυρού,στις 14 Σεπτεμβρίου 1943,Παρόντες στις εκδηλώσεις ήταν ο Αρχηγού Στόλου Αντιναυάρχος Ιωάννης Καραϊσκος ΠΝ καθώς και παλαίμαχοι του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Μετά τη δοξολογία στον ιερό ναό Τριών Ιεραρχών εκφωνήθηκε ο πανηγυρικός της ημέρας από το Διοικητή Διοικήσεως Υποβρυχίων, Πλοίαρχο Σ.Δημουλά ΠΝ και στη συνέχεια πραγματοποιήθηκαν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του ηρωικού Κυβερνήτη του «Υ/Β ΚΑΤΣΩΝΗΣ» Αντιπλοιάρχου Βασίλη Λάσκου ΠΝ (σύνθεση του γλύπτη κ. Μ. Ρεντούμη) από τον Αρχηγό Στόλου Αντιναύαρχο Ιωάννη Καραϊσκο ΠΝ, τον Γενικό Γραμματέα Περιφέρειας Θεσσαλίας κ. Φ. Γκούπα. Στις εορταστικές συμμετείχαν αντιπροσωπείες από το ΤΠΚ ΛΑΣΚΟΣ και το Υ/Β ΠΟΣΕΙΔΩΝ καθώς και από το λαογραφικό σύλλογο Ελευσίνας «Το Αδράχτι». Μετά την επιμνημόσυνη δέηση πραγματοποιήθηκε κατάθεση στεφάνων από το σύνολο της στρατιωτικής και πολιτειακής ηγεσίας.

To υ/β Ποσειδών στην Σκίαθο

Λίγες μέρες αργότερα, τo Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009 έλαβαν χώρα στη Λέρο οι εκδηλώσεις μνήμης της 66η επέτειου από τη βύθιση του ηρωικού «Α/Τ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ» (D-15) στον όρμο
Λακκί της Λέρου, παρουσία του Διοικητού Διοικητικής Μέριμνας Ναυτικού Υποναυάρχου Κωνσταντίνου Γκιώνη ΠΝ.
Στην τελετή παρέστησαν επιζώντες Αξιωματικοί, Υπαξιωματικοί και Ναυτοδίοποι που υπηρετούσαν στο A/Τ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ την ημέρα της βύθισης του, καθώς και οι συγγενείς 1ου και 2ου βαθμού εκείνων, που απωλέσθησαν κατά τη βύθιση του πλοίου καθώς και αντιπροσωπεία και άγημα αποδόσεεως τιμών από την Κ/Φ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ.
Μετά την επιμνημόσυνη δέηση πραγματοποιήθηκε κατάθεση στεφάνων από τη στρατιωτική ηγεσία καθώς και παλαμάχους.

Διαβάστε περισσότερα...

Περί λαβάρων (αγγλιστί banner) ο λόγος..

Στα πλαίσια της ανανέωσης της σελίδας (η οποία θα γίνει προσεχώς) δημιουργήσαμε 2 μπανεράκια για τους φίλους που θέλουν να προσθέσουν μια παραπομπή στην ιστιοσελίδα τους.

Διαβάστε περισσότερα...

Παζάρι αλα Τούρκα...

-Οι κύριοι της ΓΔΑΕΕ παρακαλούνται να κρατήσουν σημειώσεις-

Διέψευσε ο πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν τις φήμες περί επικείμενης αγοράς μεγάλου πυραυλικού συστήματος από τις ΗΠΑ. «Δεν τίθεται θέμα αγοράς (πυραύλων) αξίας 7 - 8 δισ. δολαρίων. Ούτε πρόκειται για ειλημμένη απόφαση», δήλωσε.

Ο κ. Ερντογάν απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων κατά την επιστροφή του από τις Ηνωμένες Πολιτείες ανέφερε ότι, οι εκτοξευτήρες των πυραύλων δεν είναι σταθεροί, αλλά κινούμενοι και συνεπώς δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αναπτύσσονται εναντίον κάποιου συγκεκριμένου στόχου «συμπεριλαμβανομένου και του Ιράν».

«Για παράδειγμα, ο γείτονάς μας, η Ελλάδα, διαθέτει έξι συστοιχίες πυραύλων. Η Τουρκία έναντι αυτού δεν διαθέτει κάτι αντίστοιχο. Όσον αφορά στο Ιράν, δεν γνωρίζω πόσους διαθέτει», σημείωσε ο Τούρκος πρωθυπουργός.

Ορισμένα μέσα ενημέρωσης διατύπωσαν την άποψη ότι η Τουρκία πρόκειται να υπογράψει μεγάλη συμφωνία αγοράς πυραύλων, οι οποίοι θα εντάσσονταν στο σύστημα της αντιπυραυλικής ζώνης που σχεδίασε να εγκαταστήσει η προηγούμενη αμερικανική κυβέρνηση στην Ευρώπη.

Όταν το σύστημα αυτό εγκαταλείφθηκε από τη σημερινή κυβέρνηση του προέδρου Ομπάμα, ορισμένα μέσα ενημέρωσης «υπαινίχθηκαν» ότι η αγορά των πυραύλων μπορεί να εξυπηρετεί αμυντικές ανάγκες απέναντι στην Ελλάδα.

Ο Τούρκος υφυπουργός αμυντικής βιομηχανίας Μουράτ Μπαγιάρ, ο οποίος επισκέφθηκε εγκαταστάσεις της εταιρείας Raytheon στις ΗΠΑ, αναχωρεί σήμερα για τη Μόσχα, προκειμένου να πραγματοποιήσει επίσκεψη στις εγκαταστάσεις της ρωσικής εταιρείας, η οποία κατασκευάζει τους πυραύλους S-400.

Ανάλογη επίσκεψη αναμένεται να πραγματοποιήσε το Νοέμβριο ή το Δεκέμβριο στις εγκαταστάσεις της κινεζικής εταιρείας CPMIEC.

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ

Διαβάστε περισσότερα...

Ο προβοκάτορας των Ιμίων, οι Zειμπεκιές και οι Τελάκ

Ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα φέρνει αυτές της μέρες στην δημοσιότητα μεγάλη εφημερίδα ,το οποίο έχει να κάνει με την απόδοση άδειας εισόδου στην χώρα μας στον Τούρκο δημοσιογράφο Τζεσούρ Σερτ ,έναν εκ των πρωταγωνιστών της προβοκατόρικης υποστολής της ελληνικής σημαίας στα Ίμια το 1996.Ο συντάκτης μας ενημερώνει ότι
η επίσκεψη του συγκεκριμένου δημοσιογράφου προκαλεί (δικαιολογημένα) οργή ,και αναρωτιέται πώς γίνεται κατα την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου "η Ν.Δ. να θέτει τα ευαίσθητα θέματα της εξωτερικήςπολιτικής στην ατζέντα και κάνει μαθήματα πατριωτισμού στο ΠΑΣΟΚ" . Και μέσα στην δικαιολογημένη ..αγανάκτηση του παραλείπει μερικά πολύ σημαντικά στοιχεία απο το ρεπορτάζ του.Ποια είναι αυτά? Θα σας εξηγήσουμε λίγο παρακάτω..

Επειδή βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο και οι καιροί είναι πονηροί θα σας μεταφέρουμε ολόκληρη την εικόνα,την οποία ο αρθρογράφος προφανώς μέσα στην φούρια του παρέλειψε να συμπεριλάβει..Το 2005 σύμφωνα με το ρεπορτάζ το ΥΠΕΞ επέλεξε να ξαναδώσει βίζα στον Τούρκο "δημοσιογράφο", ο οποίος επισκέφτηκε την Αθήνα. Στην σελίδα που διατηρούν οι εθνικιστές οπαδοί του στο facebook δημοσιεύτηκαν μερικές φωτογραφίες απο την επίσκεψη του στον Παρθενώνα συνοδευόμενες απο ειρωνικά σχόλια για την ελληνική μαλθακότητα .Φυσικά δεν έχουν καθόλου άδικο οι συγκεκριμένοι "φίλοι και σύμμαχοι", καθότι ένα σοβαρό κράτος θα τον είχε κυρήξει persona non grata και πιθανότατα θα του είχε ασκήσει και δίωξη για παράνομη είσοδο στην χώρα και βεβήλωση εθνικού συμβόλου.Απο την άλλη ένα σοβαρό κράτος δεν θα εμπιστευόταν την υπεύθυνη θέση του ΥΠΕΞ στην κυρία Μπακογιάννη..Ας πάμε όμως παρακάτω.

Ο προβοκάτορας στην Ακρόπολη

Αυτό που παραλείπει να μας πεί ο αρθρογράφος είναι οτι ο κ Σερτ αποδεικνύεται συχνός επισκέπτης στα μέρη μας καθώς μας "τίμησε" πρώτη φορά με την παρουσία του πολύ πριν απο το 2005. Πιο συγκεκριμένα τον Ιούνιο του 2001 ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος (αφού εξασφάλισε την κατάλληλη βίζα) επισκέφτηκε την χώρα μας στα πλαίσια δημοσιογραφικής αποστολής.Ποιός ήταν ο λόγος?

Να αποθανατίσει το "ιστορικό" ζειμπέκικο του Γιώργου Παπανδρέου παρουσία του Τούρκου ΥΠΕΞ Ισμαήλ Τζέμ και του τότε υπουργού Γιώργου Σηφουνάκη, πρώτα στην Σάμο και μετά στο Κουσάντασι...


Στα τέλη Ιουνίου του 2001 ο Σέρτ ήρθε στην Ελλάδα (νομίμως αυτή τη φορά) για να καλύψει την συνάντηση την συνάντηση των ΥΠΕΞ της Ελλάδας και της Τουρκίας ,για λογαριασμό του συγκροτήματος τύπου "Ντογάν" (DHA) που μεταξύ άλλων εκδίδει και την γνωστή σε όλους μας εφημερίδα Χουριέτ.Η δημοσιογραφική αποστολή είχε περάσει απο το Κουσάντασι στην Σάμο με καράβι συνοδεύοντας και Τούρκους επιχειρηματίες που θα συμμετείχαν στη συνάντηση μεταξύ Επιμελητηρίων των ελληνικών νησιών και των μικρασιατικών ακτών.

Προφανώς νοιώθωντας ευγνομωσύνη για την μεγαλοθυμία του ΓΑΠ ,o εν λόγω κύριος κατόπιν συνέγραψε σειρά ιδιαιτέρως κολακευτικών άρθρων, για τους ανέμους ειρήνης που θα πνέουν στο Αιγαίο υπο την υπουργία του(1) ,για την "σώφρονα στάση" που κράτησε στο θέμα του σχεδίου Αννάν(2) ,αλλά και αρκετά νωρίτερα για την "αντρίκια θέση του" στο θέμα της αναγνώρισης Τουρκικής και όχι μουσουλμανικής μειονότητας.(3) Σε συνέντευξη του μερικά χρόνια μετά ο Σέρτ είχε δηλωσει ότι : «Θέλω απλά και μόνο να κάνω τη δουλειά μου. Και νιώθω πολύ περίεργα που μου επέτρεψαν την είσοδο (εμείς να δείς!). Μέχρι που πέρασα από το τελωνείο στη Σάμο ένιωθα ότι με το που θα πατούσα το πόδι μου στην Ελλάδα θα με συνελάμβαναν».

Φυσικά κάτι τέτοιο δεν έγινε γιατί πολύ απλά θα αλλοίωνε το κλίμα ...."φιλίας και αδελφοσύνης" μεταξύ των δύο λαών το οποίο εδραίωσε ο τωρινός υποψήφιος πρωθυπουργός, εμμένοντας στην λογική του κατευνασμού που μας έφερε εδώ που είμαστε σήμερα.

Η παρουσία ενός τέτοιου προσώπου στην τουρκική αποστολή αποσκοπούσε σε ένα και μόνο στόχο : την δοκιμή των αντοχών του ΓΑΠ και της ελληνικής διπλωματίας , η οποία την "ανάγκη" φιλοτιμία ποιούσα ένεκα της προσωπικής πολιτικής του τότε υπουργού,έκανε τα στραβά μάτια.Στην ουσία ο περίτιμος τότε ΥΠΕΞ εις γνώση του επέτρεψε άλλον ένα εξευτελισμό της εθνικής μας αξιοπρέπειας, για να μην χαθεί η ευκαιρία να χορέψει ζειμπέκικο για τους επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας.

Τελάκ και τουρκικά στερεότυπα

Ειρήσθω εν παρόδω για όσους δεν γνωρίζουν ορισμένα στερεότυπα της Τουρκικής κοινωνίας (μεταξύ αυτών και ο κύριος Παπανδρέου) εάν θέλεις να σε πάρουν στα σοβαρά Τούρκοι αξιωματούχοι (ή Οθωμανοί παλαιότερα) ΔΕΝ χορεύεις ποτέ "γιά την ευχαρίστησή τους" αν είσαι αρσενικού γένους,για τον απλούστατο λόγου ότι σε θεωρούν (για να το πούμε ευγενικά) γυναικωτό ,μή ανδροπρεπή και τουτέστιν ανάξιο σεβασμού. Μία απο τις εκφάνσεις της πλούσιας πολιτιστικής παράδοσης των γειτόνων είναι και η παράδοση των Τελάκ,δηλαδή αγοριών ή εφήβων εργαζόμενων στα τουρκικά χαμάμ που χόρευαν αισθησιακούς χορούς μπροστά στους άρχοντες και στη συνέχεια αποσύρονταν μαζί τους γιά τα καθέκαστα.Κατά το "Dellakmane-i Dilkusa" μάλιστα, το "μενού υπηρεσιών τους", περιγράφονται δεκάδες ή εκατοντάδες διαφορετικοί τρόποι που ένας Τελάκ μπορεί να "ευχαριστήσει" τον πελάτη.

Κρίνοντας απο τα νούμερα των παραβιάσεων του ΕΕΧ επι ημερών Παπανδρέου στο ΥΠΕΞ,ο πελάτης στην περίπτωση μας έμεινε πολύ ευχαριστημένος..Απο τις 931 παραβιάσεις το 1999 (1ος χρόνος υπουργίας ΓΑΠ στο Εξωτερικών) ,περάσαμε στις 1892 το 2001 ,στις 6010!! το 2002 και στις 5809 το 2003..

Και εις ανώτερα!

Διαβάστε περισσότερα...

Ο "Άγνωστος" πόλεμος

(o Σμήναρχος (Ι) ε.α. Παναγιώτης Γεωργιάδης,Airforces Monthly)

Το γνωστό Αγγλικό περιοδικό Air Forces Monthly στο τρέχον τεύχος του φιλοξενεί ένα άρθρο γραμμένο από τον Σμήναρχο (Ι) ε.α. Παναγιώτη Γεωργιάδη στο οποίο αναφέρεται σε μια αναχαίτιση που πραγματοποίησε ο ίδιος ως αρχηγός ζεύγους ετοιμότητας το 1994.

Η συγκεκριμένη αναχαίτιση δεν έγινε πρωτοσέλιδο, δεν ρωτήθηκε γι αυτήν στο press room ο Κυβερνητικός εκπρόσωπος, δεν έκανε δηλώσεις ο εκπρόσωπος του State Department, ούτε είχαμε αύξηση της έντασης μεταξύ δύο χωρών του ΝΑΤΟ με κίνδυνο να προκληθεί θερμό επεισόδιο. Ήταν άλλο ένα περιστατικό ρουτίνας από τα χιλιάδες που έχουν συμβεί καθημερινά τα τελευταία 40 και πλέον χρόνια. Είναι πραγματικά ενοχλητικό να ακούμε προεκλογικά ελάχιστες αναφορές στο θέμα της Τουρκικής επεκτατικής πολιτικής, και τα δύο μεγάλα κόμματα να κατηγορούν το ένα το άλλο λες και τώρα μαθαίνουν για πρώτη φορά το τι γίνεται στο Αιγαίο.

Ένα απο τα F-5 της 343 Μοίρας Αναχαίτισης Ημέρας(ΠΑ)

Το συγκεκριμένο περιστατικό είναι χαρακτηριστικό για πολλούς λόγους. Πρώτα απ όλα το Αεροδρόμιο από το οποίο σηκώθηκαν τα αναχαιτιστικά μας ήταν η 113ΠΜ που βρίσκεται στο Αεροδρόμιο Μακεδονία της Θεσσαλονίκης. Από το Μάρτιο του 2001 κανένα μαχητικό της ΠΑ δεν έχει για βάση την 113ΠΜ, και τα καταφύγια αεροσκαφών παραμένουν είτε άδεια είτε φιλοξενούν F-5 τυλιγμένα με πλαστικό για …μελλοντική επανενεργοποίησή τους, αποδυναμώνοντας έτσι τον Βόρειο Τομέα. Η κατ’ ευφημισμόν πλέον 113 «Πτέρυγα Μάχης» φιλοξενεί τα πυροσβεστικά CL-415 της 383 ΜΕEA. Η εγγύτητα της Μίκρας τόσο στον Έβρο όσο και στα σύνορα με την ΠΓΔΜ, είναι ένα πλεονέκτημα το οποίο αφήνουμε ανεκμετάλλευτο.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι ότι τα α/φη που σηκώθηκαν ήταν τα Northrop F-5A, τα οποία είχαμε αρχίσει να παραλαμβάνουμε το 1965, σχεδόν 30 χρόνια νωρίτερα. Το F-5A ήταν ένα σχετικά φτηνό στην αγορά αλλά και στην χρήση δικινητήριο μαχητικό, χωρίς ραντάρ, με περιορισμένη ακτίνα δράσης αλλά εξαιρετικά ευέλικτο. Ήταν ιδανικό για ελιγμούς BFM (Βασικούς Ελιγμούς Μάχης) και γι αυτό το λόγο προς το τέλος της καρρίερας του στην ΠΑ χρησιμοποιήθηκε ως άτυπο προκεχωρημένο εκπαιδευτικό μετά το Τ-2 και πριν τα μαχητικά 3ης γενιάς. Παρ’ ολ’ αυτά οι Έλληνες Αεροπόροι εκμεταλλεύθηκαν στο μέγιστο τις ικανότητές τους και εφαρμόζοντας τις σωστές τακτικές, κατάφεραν να φέρουν τα Τουρκικά F-16 στο σταυρόνημα του φωτοπολυβόλου τους. Η ΠΑ αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα οργανισμού που παρακολουθεί τα διεθνώς τεκταινόμενα, τα μελετά και τα προσαρμόζει στις δικές μας ανάγκες και τα εφαρμόζει στην πράξη με απόλυτη επιτυχία. Είναι σαφές ότι το φιλότιμο και οι ικανότητες περισσεύουν, όπως είναι επίσης σαφές ότι μόνον αυτά δεν αρκούν. Δεν επιτρέπεται ν’ αφήσουμε την ΠΑ να μείνει πίσω από πλευράς συστημάτων για οικονομικούς λόγους, για τον απλούστατο λόγο ότι θα χάσουμε τον μοναδικό ίσως αποτρεπτικό παράγοντα πολέμου που έχουμε. Η ΠΑ είτε μας αρέσει είτε όχι είναι ο κυριότερος λόγος που η Τουρκία δεν αποτολμά ένα θερμό επεισόδιο, πολύ δε περισσότερο έναν πόλεμο.

Η έμφαση στην συνεχή εκπαίδευση με ότι αυτό συνεπάγεται σε άλλους τομείς όπως η διαθεσιμότητα και η ασφάλεια πτήσεων, είναι μονόδρομος προκειμένου να διατηρηθεί το προσωπικό σε κατάσταση που θα επιτρέπει στην ΠΑ να βρίσκεται ένα βήμα μπροστά σε επίπεδο τακτικής. Και αυτή η έμφαση αποδίδει αποτελέσματα στους ουρανούς του Αιγαίου.

Το 1994 ήταν σημαντική χρονιά λόγω της εξαγγελίας και πραγματοποίησης με ασκήσεις έκτοτε, του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδος-Κύπρου. Η ΠΑ μετά από πολλά έτη, μελέτησε και σχεδίασε επιχειρήσεις επάνω από την Κύπρο και συμπεριέλαβε πιο ενεργά τη Μεγαλόνησο στα πολεμικά της σχέδια. Για τα επόμενα χρόνια, οι Τουρκικές παραβάσεις των Κανόνων Εναέριας Κυκλοφορίας και οι παραβιάσεις του Εθνικού μας Εναέριου Χώρου, παρουσίασαν γεωμετρική πρόοδο και συνεχίζουν μέχρι σήμερα. Από τα εκατοντάδες ετήσια περιστατικά, πήγαμε στα χιλιάδες. Οι ασκήσεις Νικηφόρος-Τοξότης έγιναν στην κυριολεξία πρόβες πολέμου καθώς σχεδόν το σύνολο των διαθέσιμων μαχητικών της ΠΑ και της ΤΗΚ βρίσκονταν στον αέρα, σε συνθήκες που αν τις χαρακτηρίσουμε επικίνδυνες μάλλον θα είμαστε μετριοπαθείς στην εκτίμησή μας. Είναι χαρακτηριστικό ότι τότε οι αναφορές στα δελτία ειδήσεων για πτώσεις Τουρκικών μαχητικών αυξήθηκαν επίσης, αναφέροντας φυσικά ως αιτία της πτώσης τη «μηχανική βλάβη» αν και είχαμε π.χ. και το φαινόμενο να «ξεχνάει» ο Τούρκος χειριστής να γυρίσει την τροφοδοσία της μηχανής σε καύσιμο από τις εξωτερικές δεξαμενές.


Η κατάσταση αυτή συνεχίζεται και σήμερα, με μικρές αλλαγές από το 1994. Τα readiness είναι πολλά, η ΠΑ εκτελεί την αποστολή της και πολιτική λύση δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Η λύση είναι να είμαστε έτοιμοι ν' αντιμετωπίσουμε στον αέρα οποιαδήποτε Τουρκική κίνηση. Μόνο έτσι θα έχουμε εξασφαλισμένη την ειρήνη.

"Σοφόν εν βούλευμα πολλάς χέρας νίκα"

Διαβάστε περισσότερα...

Στις 10 Οκτωβρίου η συμφωνία σύναψης διπλωματικών σχέσεων Τουρκίας - Αρμενίας

(σημ εν κρυπτώ: και εμείς που νομίζαμε ότι ο χρόνος σταμάτησε λόγω εκλογών..)

"Υστερα από έναν αιώνα εχθρότητας, η Τουρκία και η Αρμενία θα υπογράψουν συμφωνία για τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων στις 10 Οκτωβρίου στη Ζυρίχη", ανακοίνωσε σήμερα αξιωματούχος της τουρκικής κυβέρνησης..

Αγκάθια στις σχέσεις των δυο χωρών είναι η γενοκτονία των Αρμενίων και το ζήτημα του Ναγκόρνο Καραμπάχ. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, οι υπουργοί Εξωτερικών των δυο χωρών θα υπογράψουν δυο πρωτόκολλα το περιεχόμενο των οποίων έχει ήδη συμφωνηθεί.

Οι δυο χώρες ανακοίνωσαν τον περασμένο μήνα ότι κατέληξαν σε συμφωνία για δυο πρωτόκολλα που προβλέπουν από τη μια πλευρά τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων και το εκ νέου άνοιγμα των κοινών συνόρων τους και από την άλλη ένα χρονοδιάγραμμα για μια σειρά μέτρων που θα βελτιώσουν τις διμερείς σχέσεις.

Για να ισχύσουν τα δυο αυτά πρωτόκολλα, θα πρέπει να επικυρωθούν από τα Κοινοβούλια των δυο χωρών.

kathimerini.gr

Διαβάστε περισσότερα...

«Μηδέν στο πηλήκιο»

Tου Χρηστου Γιανναρα

Ναι, το είπε ο ανελλήνιστος: «Και τι κατάφεραν οι αντίπαλοί μας; Μηδέν στο πηλήκιο»!

Υπήρξε υπουργός Παιδείας, υπουργός Εξωτερικών, ετοιμάζεται να είναι αυριανός πρωθυπουργός των Ελλήνων. Και δεν ξέρει να ξεχωρίσει το «πηλίκον» (αποτέλεσμα της διαίρεσης δύο αριθμών) από το «πηλήκιο» (στρατιωτικό κάλυμμα της κεφαλής).

Η Ελλάδα δεν είναι ούτε γεωγραφία ούτε Ιστορία αλλοτριωμένη σε ιδεολόγημα. Είναι στάση ζωής και νόημα ζωής σαρκωμένα και τα δύο στη γλώσσα. Οσο υπήρχαν Ελληνες, πρώτη ανάγκη είχαν: «Ελευθερία και γλώσσα» (Σολωμός). Ελευθερία είναι η κατακτημένη ετερότητα, η ανάγκη να είσαι ο εαυτός σου, να αυτοκαθορίζεσαι, όχι να σε διαφεντεύουν άλλοι. Και η γλώσσα σαρκώνει την ετερότητα, καθιστά τον αυτοκαθορισμό κοινή, κοινωνούμενη πράξη.

Ο ανελλήνιστος πολιτικός αρχηγός δεν ξέρει να ξεχωρίσει το «πηλίκον» από το «πηλήκιο». Πώς να εμπιστευθούμε ότι καταλαβαίνει πού βρίσκονται τα γλωσσικά σύνορα της ελληνικής ετερότητας: ποια η διαφορά (βιωματικού φορτίου αιώνων) ανάμεσα στην «κοινωνία» και στη «societas», στη «δημοκρατία» και στη «respublica», στον «λόγο» και στη «ratio», στην «αλήθεια» και στη «veritas», στο «πρόσωπο» και στην «persona», στον «νόμο» και στη «lex». Και αν στις διαφορές αυτές δεν έχει ριζωμένα παιδικά βιώματα πατρίδας, τι θα υπερασπίσει σαν πρωθυπουργός; Το ακαθάριστο εθνικό προϊόν και την κατά κεφαλήν καταναλωτική ευχέρεια; Αλλά τότε ας δικτυωθεί καλύτερα η οικογένειά του να τον κάνει πρωθυπουργό σε κράτος με γλώσσα (και συνείδηση) δίχως ετερότητα - σε κανένα Βέλγιο ή Λουξεμβούργο.
Οι επερχόμενες εκλογές, στις 4 Οκτωβρίου 2009, θυμίζουν κάτι από τις αποφράδες εκείνες του Νοεμβρίου 1920, τότε που οι Ελληνες, ασυλλόγιστα και φανατισμένα, όδευαν προς τη συμφορά. Σαν οσμή και τώρα στην ατμόσφαιρα η ανατριχίλα από το κακό που συνοδεύει πάντα την αλογία και την τυφλότητα. Και μάλιστα χωρίς να υπάρχει σήμερα αμφιλεγόμενος ηγέτης, δίλημμα για τον λαό. Μια παράδοση στόχων αλήθειας και ποιότητας ζωής τρεισήμισι χιλιάδων χρόνων παραδίνεται (από αμηχανία, αγανάκτηση ή απερισκεψία) στα χέρια ενός ανθρώπου που δεν ξέρει να ξεχωρίσει το «πηλίκον» από το «πηλήκιο».

Δεν φταίει που είναι ανελλήνιστος ο μεθοδικά κατασκευασμένος «ηγέτης». Δεν είχε παιδικά βιώματα πατρίδας στην Ελλάδα ούτε γλώσσα μητρική τα ελληνικά. Το κρίμα και η ιστορική ευθύνη είναι των παραιτημένων από τη σκέψη και την κρίση τους ψηφοφόρων. Ο ίδιος απέδειξε απροσχημάτιστα πόσο έτοιμος είναι να απεμπολήσει κοιτίδες της ελληνικής πρότασης πολιτισμού, όταν προπαγάνδιζε, δίχως αιδώ ή λύπη, την εξωφρενική πλεκτάνη του Σχεδίου Ανάν για την Κύπρο. ΄Η, πριν από λίγες μέρες, με τις δηλώσεις του εκπροσώπου του για το Σκοπιανό.

Στην προεκλογική του εκστρατεία μιλάει μόνο για λεφτά, πώς θα μπουκώσει τον Ελλαδίτη της παρακμής με ψευδαισθητική ευζωία. Ούτε λέξη για τις τουρκικές έμπρακτες (καθημερινής βίας) απαιτήσεις κυριαρχίας στο Αιγαίο, για τα πολιτικά καμώματα του «κομμουνιστή» (αλλά νατοϊκής ποδηγέτησης) προέδρου της Κύπρου να νεκραναστήσει, μαζί με τον Ταλάτ, την εκτρωματική πανουργία του Ανάν. Ούτε σχολίασε ποτέ (όπως και κανένας Ελλαδίτης πολιτικός) τον προγραμματικό αφελληνισμό της παιδείας και των θεσμών στην Κύπρο από το καθεστώς Χριστόφια.

Το ορθολογικό συμπέρασμα είναι αδυσώπητο: Η ελληνικότητα της Κύπρου, η ελληνικότητα του ονόματος Μακεδονία αφήνουν παγερά αδιάφορο τον αυριανό πρωθυπουργό της Ελλάδας. Τι φυσικότερο να τον αφήνει αδιάφορο και η ελληνικότητα του Αιγαίου, της Θράκης, του Καστελλόριζου, της Λήμνου, της Μυτιλήνης. Με ανελλήνιστη ηγεσία, βουβή και άλαλη για τα εθνικά θέματα, ο ορθολογισμός μεταγγίζει τον φόβο της σαφέστατα επαπειλούμενης συμφοράς. Γι' αυτό και οι επερχόμενες εκλογές θυμίζουν κάτι από τις αποφράδες εκείνες του 1920, έχουν μια πρόγευση φόβου προσφυγιάς, ξεριζωμού, ίσως αίματος. Τα σημάδια της πολιτικής «σταδιοδρομίας», ώς τώρα, του γλωσσικά ανελλήνιστου μάλλον βεβαιώνουν ότι, αν γίνει πρωθυπουργός, η «λύση» του Κυπριακού, του Σκοπιανού, της μοιρασιάς του Αιγαίου θα επιβληθεί μέσα σε εβδομάδες ή ελάχιστους μήνες. Ομως Θρακιώτες, Καστελλοριζιοί, Μυτιληνιοί, μέσα στο περίπου 40% των Ελλαδιτών ψηφοφόρων, χοροπηδάνε, με πράσινες σημαιούλες, κάτω από το μπαλκόνι του ξενότροπου κομματάρχη διαδηλώνοντας την ίδια εκείνη επιλογή του 1920: «Μικράν Ελλάδα», συρρικνωμένη, και ούτε λόγος για «έντιμον» - σήμερα τη θέλουμε «πάροχον καταναλωτικής ευχέρειας».

Εναλλακτική λύση; Μα είναι φανερό πως δεν υπάρχει, ο ανελλήνιστος δεν έχει αντίπαλο. Η «Νέα Δημοκρατία» έχει τελειώσει πολιτικά, ήταν είκοσι χρόνια ανύπαρκτη ως αντιπολίτευση και πέντε χρόνια ανύπαρκτη ως κυβέρνηση. Σίγουρα δεν μπερδεύει το «πηλίκον» με το «πηλήκιο», αλλά έχει πια αποδείξει, επί είκοσι έξι χρόνια, ότι είναι το ίδιο ή και πιο θεαματικά ανελλήνιστη: στα μπλα-μπλα που με στόμφο εκφέρει και στα αυτοκτονικής ατολμίας διαχειριστικά της ενεργήματα. Δεν πιστεύει αυτό το κόμμα σε τίποτα, το μόνο που ήθελε, και προσπάθησε υστερικά, ήταν να γίνει ΠΑΣΟΚ. Και δεν τα κατάφερε. Αποδείχτηκε, εκτός από εξωφρενικά ανίκανη, και ανήκεστα φαύλη.

Μένει ακόμα μία εβδομάδα ώς τις εκλογές. Η πορεία της χώρας είναι προδιαγεγραμμένη, όσοι οσφραίνονται τα επερχόμενα νιώθουν ανήμποροι να αναχαιτίσουν την αλογία. Για την εξαφάνιση των «εθνικών» θεμάτων και της άμυνας από την προεκλογική ατζέντα θα μπορούσε να έχει υπάρξει κάποια παρήγορη παρέμβαση (συμβολική αντίσταση συλλογικής αξιοπρέπειας) της Ακαδημίας Αθηνών, της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων, της ηγεσίας της Δικαιοσύνης. Εχει μάλλον χαθεί η επίγνωση ότι μπροστάρηδες στην κοινωνία δεν μπορεί να είναι μόνο οι ανυπόληπτοι επαγγελματίες της εξουσιαστικής μονομανίας και ιδιοτέλειας.

Τουλάχιστον, στην εβδομάδα που απομένει, ας μπορούσε να εμφανιστεί ένας τίμιος και ανυστερόβουλος «εκλογολόγος» από αυτούς που σπουδάζουν την σε βάρος μας πανουργία των εκλογικών νόμων, να μας συμβουλέψει: Ποια είναι η αποτελεσματικότερη οδός για να αποτραπεί η αυτοδυναμία του ανελλήνιστου: Η αποχή; Η υπερψήφιση εξωκοινοβουλευτικών κομματιδίων «της πλάκας»; Το λευκό; Το άκυρο;

Στη δεκαετία του 1950 ή '60, αν ένας πολιτικός μιλούσε για «μηδέν στο πηλήκιο» θα είχε τελειώσει αυθημερόν την καριέρα του μέσα στον γενικό καγχασμό. Η γλωσσική ευαισθησία ήταν τέτοια, που επέτρεπε στο χιούμορ του Μποστ να λειτουργεί καθολικά στην ελληνική κοινωνία και να σπάζει κόκαλα. Σήμερα, μια σατυρική ιδιοφυΐα με τη γλώσσα του Μποστ δεν θα προκαλούσε ούτε μειδίαμα. Μέσα σε πενήντα χρόνια οι Ελληνες ξεριζώθηκαν μεθοδικά από τη συνέχεια της γλώσσας τους, από την κοινή σάρκα και κοινωνούμενη πράξη του αυτοκαθορισμού τους, της ετερότητάς τους.

Αυτή η απώλεια φαίνεται πως πρέπει να μετρηθεί και με εδαφική συρρίκνωση. Το ιστορικό τέλος ιστορικών λαών πάντοτε εντοπίζεται και χαρτογραφημένο.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_519_27/09/2009_331008


(σημ εν κρυπτω: η γελοιογραφία του Στάθη απο το σημερινό Παρόν..)

Διαβάστε περισσότερα...

12.000 ψηφοφόρους στέλνει η Άγκυρα

Εφ. Το Παρόν 27/9

Διαβάστε περισσότερα...

Βρέμε : Ο "μαλακός Παπανδρέου" είναι καλό σημάδι

Άρθρο της Eφημερίδας Βρέμε, αριθμός 1776, 22/09/2009

[Το] ΟΝΟΜΑ κέρδισε την εκστρατεία στην Ελλάδα

Ο μαλακός Παπανδρέου είναι καλό σημάδι

Αυξήθηκαν σημαντικές αμοιβαίες κατηγορίες μεταξύ [ΠΓΔ] Μακεδονίας και Ελλάδας για το ποιος είναι υπεύθυνος που μέχρι σήμερα δεν σημειώθηκε πρόοδος στις διαπραγματεύσεις πριν από την έναρξη της αυριανής Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.
«Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τους εθνικιστές των Σκοπίων,» «αν θέλουν Ευρώπη πρέπει να μάθουν να είναι καλοί με τους γείτονές τους», «Είναι σφάλμα της Ελλάδος που η διαφορά δεν έχει επιλυθεί». Αυτές οι κατηγορίες είναι μόνο ένα μέρος των δημοσίων δηλώσεων που κορυφώθηκαν και από τις δύο πλευρές μέχρι τώρα.

Προκλήσεις που έρχονται από την επίσημη Αθήνα μπορεί να γίνουν κατανοητές γιατί η Ελλάδα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο, αλλά εκπλήσσει η συμπεριφορά της [ΠΓΔ] Μακεδονικής ηγεσίας, η οποία τόνισε επανειλημμένα ότι ο νότιος γείτονας θα πρέπει να προβεί σε παραχωρήσεις και ότι η [ΠΓΔ] Μακεδονία έχει ήδη φθάσει στην κόκκινη γραμμή. Ο Πρόεδρος Γκιόργκε Ίβανοφ ξαφνικά δήλωσε ότι η [ΠΓΔ] Μακεδονία έχει ένα ιδιαίτερο πλεονέκτημα και πιστεύει ότι θα ήταν ανόητο για τη [ΠΓΔ] Μακεδονία να αποδεχθεί ό, τι η Ελλάδα ζήτησε από εμάς, ή να παραιτηθούμε από το συνολικό «κεφάλαιο» που μέχρι στιγμής έχουμε κερδίσει.

Πολιτικοί αναλυτές υπογραμμίζουν ότι αυτή τη στιγμή αυτό που η [ΠΓΔ] Μακεδονία χρειάζεται λιγότερο είναι να ρίξει λάδι στην φωτιά και πως η διεθνής κοινότητα αναμένει από εμάς να δείξουμε μια εποικοδομητική προσέγγιση, αντί να δείχνουμε με το δάχτυλο την Ελλάδα ως εμπόδιο στις διαπραγματεύσεις και να επιστρέψουμε στο παιχνίδι της διπλής φόρμουλας. Επισημαίνουν ότι οι δηλώσεις αυτές είναι μόνο και μόνο να καθυστερηθεί η απόφαση με την οποία, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κανείς δεν θα είναι 100% ικανοποιημένος, αλλά κανείς δεν πρέπει να αισθάνονται ηττημένος. Ο Ζίντας Δασκάλοφσκι του Κέντρου για Έρευνα και Πολιτική είπε ότι η ελληνική θέση και οι έντονες δηλώσεις κατά την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας δεν είναι πολύ διαφορετική από τη γενική αντί-[ΠΓΔ] Μακεδονική στάση της Αθήνας.

- Μην περιμένετε ότι η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ θα εξετάσει τη διαφωνία για το θέμα του ονόματος. Θα είναι σημαντικό αν το ΠΑΣΟΚ κερδίσει άνετα με πλεονέκτημα να έχει την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο. Ανακοινώσεις για την βελτίωση των σχέσεων με την Τουρκία αναφέρουν ότι η στάση έναντι της [ΠΓΔ] Μακεδονίας μπορεί να αλλάξει ελαφρώς - είπε ο Δασκάλοφσκι . Θετικά σήματα ότι οι χώρες της περιοχής θα μπορούσαν να επιλύσουν τις διμερείς διαφορές τους προέρχονται από τον ηγέτη της αντιπολίτευσης του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος είναι ο σοβαρός υποψήφιος που θα διαδεχθεί τον σημερινόν Πρωθυπουργόν Κώστα Καραμανλή. Ο ίδιος είπε στην «Καθημερινή» ότι το βέτο θα είναι το τελευταίο όπλο τους. - Επιτυχία για μας θα είναι η λύση του ονόματος. Παρά τις αντίξοες συνθήκες, θα εργαστούμε για την εξεύρεση λύσης, με βάση τις περιγραφόμενες κόκκινες γραμμές - είπε ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Ο πολιτικός αναλυτής Ριζβάν Σουλεϊμανί λέει ότι δεν υπάρχει καμία λογική εξήγηση για τη σκληρή ρητορική της [ΠΓΔ] Μακεδονικής ηγεσίας, ειδικά όταν ο αρχηγός της ελληνικής αντιπολίτευσης έρχεται με θετικό τόνο για τη διαφορά του ονόματος.

- Με τέτοιες δηλώσεις, αντί να "βοηθήσει" τον Παπανδρέου να αναλάβει την εξουσία, τον εμποδίζει. Ίσως στην περίπτωση αυτή είναι μια «αδελφική» βοήθεια που παρέχουν τα δεξιά συντηρητικά κόμματα σήμερα στην εξουσία - λέει ο Σουλεϊμανί. Πιστεύει ότι ο κύκλος γύρω από την εξεύρεση λύσης στη διαφωνία του ονόματος είναι πιο στενός, διότι ο διεθνής παράγοντας έχει ήδη εναρμονιστεί για το θέμα αυτό. - Το μόνο πράγμα που δεν ταιριάζει στο παζλ είναι η [ΠΓΔ] Μακεδονία με τη σταθερή θέση της - προσθέτει ο Σουλεϊμανί. Λόγω παρουσίας Ελλήνων και [ΠΓΔ] Μακεδόνων εκπροσώπων στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, η οποία αρχίζει αύριο και θα διαρκέσει έως τις 26 Σεπτεμβρίου, θα πρέπει να προγραμματισθεί μια συνάντηση με τον ειδικό μεσολαβητή Μάθιου Νίμιτς. Προβλέπεται ότι ο πρόεδρος Γκιόργκε Ίβανοφ, ο οποίος ηγείται της [ΠΓΔ] Μακεδονικής αντιπροσωπείας στον ΟΗΕ, μαζί με τον Πρέσβη Ζόραν Γιόλεφσκι, θα έχουν άτυπη συνάντηση με τον Νίμιτς. Κατά τη συνάντηση των εκπροσώπων των δύο πλευρών θα πρέπει ο διαμεσολαβητής να γνωστοποιήσει ότι οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν μετά την ολοκλήρωση των εκλογών στην Ελλάδα και ότι οι δύο πλευρές αναμένονται να επιδείξουν εποικοδομητική προσέγγιση. Δεν έχουν υπάρξει ανακοινώσεις σχετικά με μια πιθανή άμεση συνάντηση μεταξύ της [ΠΓΔ] Μακεδονικής και Ελληνικής αντιπροσωπείας στη Νέα Υόρκη.

http://taxalia.blogspot.com/2009/09/blog-post_4364.html

(σημ εν κρυπτώ: είναι σαφές ότι δεν συμφωνούμε απαραίτητα με την οπτική των Σκοπιανών δημοσιογράφων,απλά μεταφέρουμε το τι γράψανε)

Διαβάστε περισσότερα...

Προς εγκατάσταση σλαβομακεδονικής μειονότητας στη Μακεδονία;

[To συγκεκριμένο άρθρο απευθύνεται στους φίλους που μας κατηγορούν ότι ανακαλύψαμε "ξαφνικά" αντεθνικές θέσεις στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ ,λόγω κομματικής εμπάθειας.Θα επαναλάβουμε ότι το "εν κρυπτώ" είναι μακριά απο κόμματα αλλά κοντά στην αλήθεια,τα όσα λέμε είναι τεκμηριωμένα 100%..Οι απόψεις Λοβέρδου δεν ήρθαν ακριβώς σαν κεραυνός εν αιθρία,είχαν κατετεθεί απο το 2003]

Άρθρο του του Ευαγγέλου Κωφού στο Βήμα, Τετάρτη 25 Ιουνίου 2003

Απροσδόκητα δύο πρόσφατες κυβερνητικές ανακοινώσεις έθεσαν θέμα "επαναπατρισμού" των Σλαβομακεδόνων φυγάδων της περιόδου 1941-1949[2]. Συγκεχυμένα κάπως, ο υφυπουργός Εξωτερικών Ανδρέας Λοβέρδος, σαφέστερα ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών Παναγιώτης Μπεγλίτης αφήνουν να εννοηθεί ότι μέσα στο καλοκαίρι θα ρυθμιστεί νομοθετικά όχι μόνο η διευκόλυνση επισκέψεων (βίζες κλπ.), αλλά και ο "επαναπατρισμός". Καθώς οι δηλώσεις αυτές συνέπεσαν με το θόρυβο για χορήγηση της ελληνικής ιθαγένειας σε "300,000 Βορειοηπειρώτες" και πιθανής συμμετοχής τους στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές, ο προαναγγελλόμενος "επαναπατρισμός" των "Αιγαιατών Σλαβομακεδόνων"[3] είναι φυσικό να προκαλεί ανάλογους συνειρμούς.

Ξενίζει ωστόσο το γεγονός ότι ένα τόσο σοβαρό θέμα που είχε αντιμετωπιστεί με εθνική ευαισθησία από όλες τις μεταπολεμικές κυβερνήσεις και προσωπικά από τους Γεώργιο και Ανδρέα Παπανδρέου στις δεκαετίες 1960 και 1980, εμφανίζεται σήμερα ανατρεπτικό χωρίς πειστική αιτιολόγηση. Ποιος ο λόγος που αποσιωπώνται ή παραποιούνται τα ιστορικά δεδομένα και εμφανίζονται οι "Αιγαιάτες" ως τα τελευταία θύματα του ελληνικού εμφυλίου; Και γιατί δεν δίδονται στην ελληνική κοινή γνώμη οι σημερινές διαστάσεις του προβλήματος;

• Σήμερα, σύμφωνα με τους δικούς τους υπολογισμούς, οι "Αιγαιάτες" μαζί με τους κατιόντες και τους μικτούς γάμους εγγίζουν τους 100.000 στην πΓΔΜ. Πέραν αυτών υπάρχουν αρκετές χιλιάδες σε Βουλγαρία, Αυστραλία, Καναδά
  

• Στη διάρκεια της Κατοχής η ένταξη πολλών από αυτούς στο πλευρό των βουλγαρικών και γερμανικών αρχών κατοχής, και αργότερα, στον Εμφύλιο, στη σλαβομακεδονική οργάνωση του ΝΟΦ χρησιμοποιήθηκε ως μοχλός διεκδίκησης περιοχών της Μακεδονίας από την ελληνική επικράτεια. Αλλά και έναντι του ΚΚΕ η αυτομόλησή σημαντικού αριθμού "Αιγαιατών από τις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας προς τη Μακεδονία του Τίτο κατάφερε οδυνηρό "πισώπλατο χτύπημα" στο ΔΣΕ.
  

• Αυτός ο διπλά αρνητικός ρόλος των "Αιγαιατών" στην Ελλάδα εκτιμήθηκε ως απόλυτα θετικός από το γιουγκοσλαβικό καθεστώς σε Βελιγράδι και Σκόπια. Η δράση τους στην Ελλάδα αναγνωρίσθηκε ως στρατιωτική υπηρεσία όχι στον ελληνικό Εμφύλιο, αλλά στον "Εθνικοαπελευθερωτικό Πόλεμο της Μακεδονίας". 'Ετσι, όσοι κατέφυγαν στην τότε Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας έτυχαν ειδικών ευεργετημάτων [γιουγκοσλαβική υπηκοότητα, "μακεδονική" ταυτότητα, δωρεάν κατοικίες, τιμητικές διακρίσεις] και, το κυριότερο, πολεμικών συντάξεων.
  

• 'Εκτοτε, δύο νέες γενεές, τέκνα των αρχικών φυγάδων, διαπαιδαγωγήθηκαν σε περιβάλλον αξιών που θεωρεί ότι το "Αιγαιατικό Τμήμα της Μακεδονίας υπό την Ελλάδα"-- δηλαδή η Ελληνική Μακεδονία-- παραμένει "αλύτρωτο".[4]
  

• Με την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της πΓΔΜ το 1991, "Αιγαιάτες" ακτιβιστές σε πΓΔΜ και Διασπορά βρέθηκαν στην πρωτοπορία ακραίων ανθελληνικών εθνικιστικών εκδηλώσεων.

Με βάση τα δεδομένα αυτά, είναι λογικό ότι η επαναπροώθηση στην Ελλάδα χιλιάδων ατόμων με εδραιωμένη εθνικιστική σλαβομακεδονική συνείδηση και συμπεριφορά δεν συνιστά "επαναπατρισμό", αλλά αυθαίρετο εποικισμό αλλοεθνούς εθνικιστικής μειονότητας στις παραμεθόριες περιοχές των μακεδονικών νομών της χώρας.

Τρεις συνέπειες ας επισημανθούν εδώ:
Σε πρώτο πλάνο οδηγούμεθα σε αναδιάταξη του εθνολογικού χάρτη της παραμεθόριας ζώνης της πατρίδας μας, και μάλιστα σε εποχή που οι εθνικιστικές και εθνοτικές συγκρούσεις στον άμεσο περίγυρό μας δεν έχουν κοπάσει. 'Ενα πρόσφορο έδαφος θα διευκόλυνε τη μετάστασή τους πρός Νότον.
Σε δεύτερο πλάνο είναι αναπόφευκτο να εγερθούν ανάλογες πιέσεις για "επαναπατρισμό" αρκετών δεκάδων χιλιάδων Αλβανών Τσάμηδων φυγάδων (1944-45) από τη Θεσπρωτία, Βουλγάρων πολιτικών φυγάδων (1944) από Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, και Τούρκων Μουσουλμάνων.
Σε τρίτο πλάνο η εμφύτευση χιλιάδων Αιγαιατών Makedonci, με τον εθνικιστικό μεσσιανισμό τους, στις κοινωνίες των Ελλήνων Μακεδόνων μας αναπότρεπτα θα προκαλέσει ένα μίνι "πόλεμο των πολιτισμών" με τη διεκδίκηση της μακεδονικής ιστορίας, του μακεδονικού πολιτισμού και του μακεδονικού ονόματος. Και αυτό το καλό κλίμα στις διμερείς σχέσεις, που με τόσο κόπο έχει επιτευχθεί τα τελευταία χρόνια, θα κινδυνεύει να ανατραπεί από τον ελλαδικό χώρο.

Οφείλουμε όμως να αναγνωρίσουμε ότι διαχρονικά το Μακεδονικό Ζήτημα δημιούργησε συλλογικά και προσωπικά τραύματα Το ελληνικό κράτος υπήρξε μικρόκαρδο, απαγορεύοντας επί δεκαετίες την απλή επίσκεψη στη χώρα μας χιλιάδων "Αιγαιατών". Σημαντικές βελτιώσεις έχουν σημειωθεί τελευταία, αλλά πρέπει να ολοκληρωθούν. 'Αλλες εκκρεμότητες, όπως οι εκατέρωθεν περιουσιακές απαιτήσεις πρέπει επίσης να αντιμετωπισθούν σε διακρατικό επίπεδο με ένα "νέο πακέτο". Για την ειρήνη και την καλή γειτονία, σε αυτό θα πρέπει να ρυθμιστούν και οι πολιτισμικές διαφορές, ανάμεσά τους και το αγκάθι του ονόματος.

(σημ εν κρυπτώ : να σημειώσουμε ότι τα ανωτέρω δεν δημοσιεύτηκαν ούτε σε κάποια "εθνικιστική φυλλάδα" ούτε σε κάποια προσκείμενη στην ΝΔ εφημερίδα.Δημοσιεύτηκαν στο ΒΗΜΑ..Τώρα για κάποιο περίεργο λόγο το άρθρο απεσύρθει απο το αρχείο του Βήματος, ευτυχώς όμως είχε αναδημοσιευθεί απο τον Γιάννη Τριάντη στην Ελευθεροτυπία εκείνης της εποχής..
http://archive.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=26.06.2003,id=33564296 )

[1] Ο Ευ. Κωφός υπήρξε εμπειρογνώμων πρεσβευτής στο υπουργείο Εξωτερικών

[2] Συνέντευξη υφυπουργού Εξωτερικών Ανδρέα Λοβέρδου στην "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία" 8.6.2003 και συνέντευξη Τύπου του Π. Μπεγλίτη, εκπροσώπου του υπουργείου Εξωτερικών στις 9.6.03 (βλ. ιστοσελίδα www.mfa.gr 9.6.03).

[3] Με τον όρο "Αιγαιάτες Μακεδόνες"--ή "Egejiski Makedonci"--ορίζονται στα Σκόπια οι εκ της Ελληνικής Μακεδονίας--"Μακεδονίας του Αιγαίου"--καταγόμενοι καθώς και κατιόντες τους.

[4] Στην κατοχή του παρόντος συντάκτη, ντοκουμέντα και πρόσφατες βιντεοταινίες από τη διδασκαλία της ιστορίας της Μακεδονίας σε σχολεία της πΓΔΜ.

Διαβάστε περισσότερα...

Τουρκία: Καμία κατηγορία εναντίον του ηθοποιού που συμμετείχε στον «Αττίλα»

"Δεν στοιχειοθετείται κατηγορία εναντίον του Τούρκου ηθοποιού, Ατίλα Ολγκάτς, ο οποίος πριν λίγο καιρό είχε δηλώσει στη διάρκεια τηλεοπτικής εκπομπής ότι σκότωσε δέκα αιχμάλωτους Ελληνοκύπριους, κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974", ανακοίνωσε ο εισαγγελέας, που είχε αναλάβει τη σχετική έρευνα.

Κατά τη διαδικασία της έρευνας, ο εισαγγελέας πήρε καταθέσεις από τον ίδιο τον Ολγκάτς, τις παρουσιάστριες της τηλεοπτικής εκπομπής, στην οποία είχε μιλήσει ο Ολγκάτς, τον Τούρκο ιστορικό Γιαλτσίν Κοιουτσούκ, που είχε υπηρετήσει τη θητεία του μαζί με τον ηθοποιό στην Κύπρο το 1974, ενώ ζητήθηκαν στοιχεία κι από το τουρκικό γενικό επιτελείο ενόπλων δυνάμεων.

Το επιτελείο στην απάντησή του ανέφερε ότι ο Ολγκάτς δεν πήρε ενεργό μέρος στην εισβολή και ότι υπηρέτησε μεν τη θητεία του στην Κύπρο, αλλά στα μετόπισθεν.

Ο ιστορικός Κιουτσούκ, από την πλευρά του, ανέφερε πως ήταν διοικητής του Ολγκάτς στην Κύπρο. Χαρακτήρισε τον ηθοποιό «φοβισμένη προσωπικότητα», που δεν είχε λάβει μέρος στις μάχες.

Ωστόσο, ο εισαγγελέας ζήτησε και τη γνωμάτευση δύο εμπειρογνωμόνων από πλευράς ανθρωπιστικού δικαίου. Οι δύο καθηγητές του Πανεπιστημίου Γκαλατάσαραϊ της Κωνσταντινούπολης, διατύπωσαν ότι ακόμη κι αν ευσταθούν οι πρώτοι ισχυρισμοί του Ολγκάτς πως, δηλαδή, σκότωσε δέκα αιχμαλώτους, από πλευράς ανθρωπιστικού δικαίου η Τουρκία δεν φέρει καμία ευθύνη και ότι δεν τίθεται θέμα να δικαστεί ο ηθοποιός στο διεθνές δικαστήριο εγκλημάτων πολέμου.

Υπενθυμίζεται ότι ο ηθοποιός αρχικά είχε υποστηρίξει ότι σκότωσε δέκα αιχμαλώτους Ελληνοκυπρίους. Στη συνέχεια, όμως, και αφού προκλήθηκαν αντιδράσεις στην Τουρκία, επανήλθε και διόρθωσε, λέγοντας ότι τα όσα είπε ήταν μέρος ενός σεναρίου ταινίας, που έχει γράψει ο ίδιος.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

(σημ εν κρυπτώ : λές και περιμέναμε κάτι διαφορετικό..)

Διαβάστε περισσότερα...

Άγκυρα και κυβερνοπόλεμος

Δυο πολύ ενδιαφέροντα άρθρα του Μάνου Ηλιάδη,απο τον Κόσμο του Επενδυτή

Διαβάστε περισσότερα...

Προθεσμία για να απολογηθούν πήραν οι τέσσερις των «Πυρήνων της Φωτιάς»

Ο εισαγγελέας τους άσκησε ποινική δίωξη για τρία κακουργήματα και τέσσερα πλημμελήματα και θα απολογηθούν στην 32η τακτική ανακρίτρια την Τρίτη.

Στον εισαγγελέα οδηγήθηκαν τα τέσσερα άτομα που συνελήφθησαν για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση στο πλαίσιο των ερευνών που πραγματοποίησε η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία και μετά την έφοδο που έγινε σε διαμέρισμα-γιάφκα, στην οδό 25ης Μαρτίου 8, στο Χαλάνδρι το απόγευμα της Τετάρτης.

Τους ασκήθηκε ποινική δίωξη για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, προμήθεια και κατοχή εκρηκτικών υλών, έκρηξη από κοινού (αφορά τις επιθέσεις σε βάρος του Παναγιώτη Χηνοφώτη και της Λούκας Κατσέλη), διακεκριμένες φθορές, παράβαση του νόμου περί όπλων και εκρηκτικών, παράβαση του νόμου περί κροτίδων και φωτοβολίδων, προμήθεια και κατοχή μικροποσότητας ναρκωτικών προς ιδίαν χρήση και οδηγήθηκαν στην 32η τακτική ανακρίτρια από την οποία ζήτησαν και πήραν προθεσμία για να απολογηθούν την ερχόμενη Τρίτη.

Τις επόμενες ώρες, αναμένεται να εκδοθούν έξι ακόμα εντάλματα σύλληψης για άτομα που θεωρούνται ύποπτοι για συμμετοχή σε τρομοκρατικές οργανώσεις.

Μάλιστα, με εισαγγελική παρέμβαση δόθηκαν τα ονόματα των συλληφθέντων αλλά και των υπόπτων στη δημοσιότητα. Οι τέσσερις που οδηγήθηκαν στον εισαγγελέα είναι οι: Χαρίλαος Χατζημιχελάκης, Εμμανουήλ Γιόσπας, Μυρτώ Παντέλογλου και Παναγιώτης Μασούρας. Οι έξι για τους οποίους αναμένεται η έκδοση ενταλμάτων σύλληψης είναι οι: Γιώργος και Μιχάλης Νικολόπουλος, Νταμιανό Μπαλάνο, Γιώργος Καραγιαννίδης, Ελένη Κοντοπούλου και Κωνσταντίνα Καρακατσάνη.

Στο χώρο των δικαστηρίων της Ευελπίδων έχουν συγκεντρωθεί άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου προκειμένου να συμπαρασταθούν στους συλληφθέντες.

www.kathimerini.gr

Διαβάστε περισσότερα...