Καθελκύσθηκε η πρώτη ιταλική FREMM
Τρίτη 19 Ιουλίου 2011
Πραγματοποιήθηκε στις 16 Ιουλίου στα ναυπηγεία της Fincantieri στη Γένοβα, παρουσία της ηγεσίας του ιταλικού Ναυτικού, η καθέλκυση της πρώτης από τις ιταλικές φρεγάτες κλάσης FREMM. Το πλοίο ονομάστηκε «Carlo Bergamini» (F590), προς τιμήν Ιταλού ναυάρχου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Όπως είναι γνωστό, οι φρεγάτες FREMM είναι προϊόν κοινού γαλλοϊταλικού προγράμματος, που αποσκοπεί στην κάλυψη των αναγκών των δύο ναυτικών δυνάμεων με ένα κοινό σκάφος και σύστημα πρόωσης, που διαμορφώνεται σε διαφορετικές εκδόσεις αναλόγως των εκάστοτε αναγκών. Η συγκεκριμένη φρεγάτα ανήκει στην έκδοση "γενικής χρήσης" (General Purpose - GP) που αναπτύχθηκε για το ιταλικό ναυτικό, ενώ οι επόμενες που θα παραδοθούν θα ανήκουν στην ανθυποβρυχιακή έκδοση (ASW). 
Οι ιταλικές φρεγάτες έχουν κοινά με τις γαλλικές τα παρακάτω συστήματα:
- Εκτοξευτή SYLVER και ΑΑ βλήματα MBDA Aster
- Σόναρ κύτους Thales UMS 4410 CL
- Παρεμβολείς Sigen RECM
- Ελικοδρόμιο με δυνατότητα υποδοχής ελικοπτέρων ΝΗ90, ΕΗ101, Cougar και Caracal
- Τορπίλες MU 90
Διαφέρουν όμως από τις γαλλικές στην υπερκατασκευή (που σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις πιθανώς αυξάνει το ίχνος ραντάρ των ιταλικών φρεγατών), καθώς και στα παρακάτω συστήματα:
- Ραντάρ EMPAR (οι γαλλικές FREMM φέρουν το ραντάρ Héraklès)
- IRST Galileo Avionica SASS (οι γαλλικές φέρουν το Thales Artemis)
- Κύριο πυροβόλο Otobreda 127/64 με πυρομαχικά Vulcano και βεληνεκές ως 120 km και πυροβόλο Otobreda Super Rapid 76 mm στην οροφή του υποστέγου ελικοπτέρων (οι γαλλικές φρεγάτες φέρουν μόνο ένα Super Rapid των 76 mm στην πλώρη, αλλά στις εκδόσεις χερσαίας κρούσης φέρουν και το βλημα Scalp Navale με εμβέλεια ως 1000 km)
- ΣΕΠ πυροβόλων NA-25 DARDO-F (οι γαλλικές φέρουν το Najir της Sagem)
- Σύστημα μάχης SAMP-SD (οι γαλλικές φέρουν το SETIS)
- Εκτοξευτές αντιμέτρων (decoys) SCLAR (οι γαλλικές φέρουν το σύστημα NGDS)
- Δυο Oto Melara/Oerlikon των 25mm για εγγύς άμυνα (οι γαλλικές φέρουν Nexter των 20 mm)
- Βλήματα Teseo\Otomat Mk-2/A block 4 με δυνατότητα χερσαίας κρούσης (οι γαλλικές φέρουν Exocet MM-40)
- Σύστημα ανάκτησης ελικοπτέρου TC-ASIST (οι γαλλικές φέρουν το σύστημα Samahe)
Στην ανθυποβρυχιακή τους έκδοση (ASW) οι ιταλικές FREMM φέρουν επίσης σόναρ μεταβλητού βάθους (VDS) Thales 4249 (όπως και οι αντίστοιχες γαλλικές) και ανθυποβρυχιακό βλήμα MILAS, ενώ το πρωραίο Otobreda 127/64 αντικαθίσταται από δεύτερο Super Rapid των 76 mm. 
Πρέπει να σημειωθεί ότι η ιταλική έκδοση των FREMM φαίνεται να πληροί ορισμένες απαιτήσεις του ΠΝ πληρέστερα από τη γαλλική, ειδικά λόγω του ραντάρ φασικής διάταξης EMPAR που κρίνεται ικανότερο του Herakles. Μάλιστα σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες στις ιταλικές φρεγάτες εγκαθίσταται βελτιωμένο σύστημα μάχης ονομαζόμενο SAAM-ESD (Extended Self Defence) το οποίο συνεργαζόμενο με το EMPAR θα μπορεί να διαχειρίζεται, όχι μόνο τους αρχικά προβλεπόμενους ΑΑ πυραύλους Aster 15, αλλά και τους μεγαλύτερου βεληνεκούς Aster 30. Το τελικό αποτέλεσμα βρίσκεται πολύ κοντά στις αρχικές απαιτήσεις του ΠΝ, οι οποίες - ας μην το ξεχνάμε - πριν νοθευτούν "καταλλήλως", αφορούσαν φρεγάτες αντιαεροπορικού ρόλου... 
Η φρεγάτα «Carlo Bergamini» (F590) στη ναυπηγική κλινη των ναυπηγείων Fincantieri, πριν την καθέλκυσή της. Δίπλα της διακρίνεται σε προχωρημένο στάδιο ναυπήγησης η δεύτερη φρεγάτα της κλάσης, Virginio Fasan (F591), η οποία είναι ανθυποβρυχιακού τύπου (ASW) σε αντίθεση με την Carlo Bergamini που είναι γενικής χρήσεως (GP).
Το Carlo Bergamini αναμένεται να παραδοθεί για επιχειρησιακή χρήση εντός του 2012. Έχει μήκος 139 μέτρα και εκτόπισμα 5.900 τόνων. Θα μπορεί να αναπτύσσει ταχύτητα μεγαλύτερη των 27 κόμβων και θα διαθέτει πλήρωμα 145 ατόμων. Οι φρεγάτες FREMM στο ιταλικό ναυτικό αναμένεται να αντικαταστήσουν τις 4 φρεγάτες κλάσης «Lupo» και τις 8 φρεγάτες κλάσης «Maestrale».
Κύριος κατασκευαστής για λογαριασμό της Ιταλίας στο πρόγραμμα των FREMM είναι η κοινοπραξία Orizzonte Sistemi Navali (51% Fincantieri, 49% Finmeccanica) και για τη γαλλική πλευρά η κοινοπραξία Armaris (DCNS + Thales).
9 σχόλια:
Αντε και στα δικά μας.
Ένα ερώτημα πάνω στο άρθρο: αναφέρεται ότι οι προδιαγραφές για τις ελληνικές φρεγάτες μεταβλήθηκαν σε κάποια φάση. Πώς, από ποιον και υπό την επιρροή ποιων; Αν υπάρχει κάποια παραπομπή, θα ήμουν υπόχρεος! Γιατί ειδικά οι ΑΑ φρεγάτες είναι τόσο φοβερό όπλο;
Η απάντηση στο ανωτέρω ερώτημα απαιτεί μια μικρή αναφορά στις διαδικασίες που προηγούνται της ανάθεσης ενός εξοπλιστικού προγράμματος για το Πολεμικό Ναυτικό (ΠΝ):
1. Καταρχήν συντάσσεται η Μελέτη Καθορισμού Προγράμματος (ΜΚΠ), ο οποία καθορίζει το σκοπό για τον οποίο θα αποκτηθεί το συγκεκριμένο οπλικό σύστημα και κάποια γενικά επιθυμητά χαρακτηριστικά του. Η ΜΚΠ για το εν λόγω πρόγραμμα εκδόθηκε το 2004 και παραμένει απόρρητη, αλλά θεωρείται ότι πρότεινε την απόκτηση φρεγατών Α/Α περιοχής.
2. Στη συνέχεια συντάσσεται η Μελέτη Γενικών Επιχειρησιακών Απαιτήσεων (ΜΓΕΑ) στην οποία εξειδικεύονται περισσότερο τα χαρακτηριστικά του οπλικού συστήματος. Για τις φρεγάτες η ΜΓΕΑ εισήχθη για γνωμοδότηση στο Ανώτατο Ναυτικό Συμβούλιο (ΑΝΣ) την άνοιξη του 2008, το οποίο ζήτησε να γίνουν σημαντικές τροποποιήσεις.
3. Την τροποποιημένη ΜΓΕΑ, και με αυτήν ως βάση, ακολουθεί η Μελέτη Επιχειρησιακών Απαιτήσεων και Προδιαγραφών Επιδόσεων (ΜΕΑ-ΠΕ) η οποία περιγράφει λεπτομερώς το πλοίο και τα επιμέρους συστήματα μάχης, πρόωσης, όπλων κλπ. και τις επιθυμητές επιδόσεις τους. Η εν λόγω μελέτη εγκρίθηκε από το ΑΝΣ τον Αύγουστο του 2008.
4. Η κοινή λογική λέει πως για τέτοιου κόστους και σημασίας πρόγραμμα θα έπρεπε να προκηρυχθεί διεθνής διαγωνισμός για να μεγιστοποιηθούν τα οικονομικά, βιομηχανικά και πολιτικά οφέλη. Αντίθετα, το Κεντρικό Υπουργικό Συμβούλιο Εξωτερικών και Άμυνας (ΚΥΣΕΑ) αποφασίζει τον Ιανουάριο του 2009 την απευθείας ανάθεση του προγράμματος στη Γαλλία με τις φρεγάτες FREMM.
Σε όσους ασχολούνται με τα εξοπλιστικά, είναι ανατριχιαστικά προφανείς οι ομοιότητες με το πρόγραμμα των ΤΟΜΑ BMP-3. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση το ΑΝΣ (προφανώς κατόπιν πολιτικής εντολής) υποβάθμισε τις επιθυμητές επιδόσεις του πλοίου (τροποποιώντας τη ΜΓΕΑ) με σκοπό να συμπεριληφθεί στη λίστα των υποψήφιων φρεγατών και η FREMM, προκειμένου το ΚΥΣΕΑ να ισχυριστεί στη συνέχεια ότι απέκτησε πλοίο από τη λίστα που ικανοποιεί τις απαιτήσεις του ΠΝ… (συνέχεια)
Εν συντομία οι «εκπτώσεις» αφορούσαν α) στη μέγιστη διατηρούμενη ταχύτητα (ΜΚΠ 30 κόμβοι, ΜΓΕΑ 28 κόμβοι, τροποποιημένη ΜΓΕΑ 27 κόμβοι, που είναι και η μέγιστη ταχύτητα της FREMM, όταν οι φρεγάτες MEKO 200 και «S» έχουν 32 και 30, με αποτέλεσμα ενδεχόμενα προβλήματα συνεργασίας), β) σε ραντάρ Α/Α άμυνας (ΜΚΠ: ξεχωριστό ραντάρ ενεργής φασικής διάταξης για την εμπλοκή εναέριων στόχων και ξεχωριστό ραντάρ επιτήρησης εναέριου χώρου για τον εντοπισμό τους, ΜΓΕΑ: κατάργηση της απαίτησης για δύο ξεχωριστά ραντάρ – μια και η FREMM διαθέτει μόνο ένα και για τις δύο - πολύ απαιτητικές - αποστολές), γ) στον αριθμό των μεταφερόμενων βλημάτων [αρχική ΜΓΕΑ: τουλάχιστον 40 θέσεις βλημάτων για 24 βλήματα Α/Α περιοχής, 24 (σε 8 θέσεις με μια τετράδα σε καθεμιά) για Α/Α σημείου και 8 για ανθυποβρυχιακές ρουκέτες, τροποποιημένη ΜΓΕΑ: τουλάχιστον 32 (όσες οι θέσεις στη FREMM) θέσεις βλημάτων για 16 και 16 βλήματα Α/Α περιοχής και τοπικής Α/Α αντίστοιχα καθώς και απαίτηση για 8 βλήματα cruise, τα οποία όταν φορτώνονται θα απομένουν μόλις 8 θέσεις για βλήματα Α/Α περιοχής], δ) στην τερματική προστασία κατά βλημάτων του πλοίου από Οπλικά Συστήματα Εγγύς Προστασίας (CIWS, όπως π.χ. το γνωστό Phalanx που υπηρετεί στις ΜΕΚΟ 200) (τροποποιημένη ΜΓΕΑ: απαίτηση κάλυψης 360ο του πλοίου, προφανώς με χρήση δύο συστημάτων σε πλώρη και πρύμνη, επιλεγείσα φρεγάτα FREMM: ύπαρξη μοναδικού συστήματος στην πρύμνη με αποτέλεσμα τη μη κάλυψη του πρωραίου τόξου).
Οι φρεγάτες Α/Α περιοχής κάνουν αυτό που λέει το όνομά τους: προσφέρουν Α/Α σε εκτεταμένη περιοχή γύρω από αυτές (ακτίνας πολλών δεκάδων ή και εκατοντάδων χλμ.), σε αντίθεση με τις φρεγάτες γενικών καθηκόντων οι οποίες διαθέτουν βλήματα (π.χ. ESSM) που ουσιαστικά προορίζονται για την αυτοπροστασία τους (ακτίνας έως 25 χλμ.). Οι εν λόγω φρεγάτες μας είναι απαραίτητες για την Α/Α προστασία νηοπομπών που θα πλεύσουν προς τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου ή την Κύπρο σε περίοδο πολέμου. Επίσης μπορούν να συμμετέχουν στην αναχαίτιση βαλλιστικών βλημάτων, είτε στα πλαίσια της σχεδιαζόμενης αμερικανικής πρωτοβουλίας (με τα ανάλογα γεωπολιτικά οφέλη), είτε αντιμετωπίζοντας τα αντίστοιχα βλήματα της Τουρκίας που στοχεύουν τα νησιά ή την ηπειρωτική χώρα. Δυστυχώς, λόγω της οικονομικής μας κατάστασης, η απόκτησή τους μάλλον αποτελεί όνειρο θερινής νύκτας για τα επόμενα χρόνια…
@Ηλία
Ευχαριστώ για την αναλυτική απάντηση, περιέχει και τη διαδικασία λήψης αποφάσεων που δεν τη γνώριζα. Με βάση αυτά που αναφέρεις θα ήθελα να σε ρωτήσω επιπλέον τα εξής:
1. Από ποιον συντάσσεται η ΜΚΠ;
2. Η απόκτηση ΑΑ φρεγατών από την Ελλάδα θεωρείται ότι διαταράσσει την ισορροπία δυνάμεων ή η Ελλάδα ακολουθεί και σε αυτή την περίπτωση την κούρσα εξοπλισμών της γείτονος, όπως γίνεται συνήθως;
3. Το ΑΝΣ έχει καθαρά διακοσμητικό ρόλο;
4. Το μοναδικό ραντάρ των FREMM είναι συνέπεια της εξέλιξης της τεχνολογίας ή εγγενής αδυναμία της πλατφόρμας;
5. Υπήρχε κατά τη σύνταξη της αρχικής ΜΓΕΑ πλοίο που κάλυπτε τις προδιαγραφές που αυτή έθετε (προφανώς όχι αντιτορπιλικό);
6. Η μη κάλυψη της απαίτησης για την αυτοπροστασία πώς πέρασε παρόλα αυτά;
7. Η αντιβαλλιστική προστασία που παρέχουν οι ΑΑ φρεγάτες ποια τουρκικά συστήματα καλείται να αντιμετωπίσει; Το ρωτάω αυτό γιατί αναφέρεις κίνδυνο για την ηπειρωτική χώρα!
Ευχαριστώ
1. Η ΜΚΠ συντάσσεται από ειδική Επιτροπή του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού (ΓΕΝ) που συγκροτείται για το σκοπό αυτό.
2. Η Τουρκία έχει και αυτή σε εξέλιξη πρόγραμμα για την απόκτηση φρεγατών Α/Α άμυνας περιοχής. Ασχέτως αυτού όμως, η απόκτηση των φρεγατών αυτών από τη μεριά μας είναι επιβεβλημένη λόγω της κατακόρυφης αναβάθμισης των δυνατοτήτων προσβολής στόχων επιφανείας της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας σε συνδυασμό με τις απαιτήσεις παροχής Α/Α προστασίας περιοχής στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, όπου δεν υπάρχουν νησιά για να εγκατασταθούν βάσεις Α/Α πυραύλων ή μαχητικών αεροσκαφών. Επιπλέον λόγοι είναι αυτοί που αναφέρω και στο προηγούμενο σχόλιό μου, δηλαδή η συμμετοχή στην αντιπυραυλική ασπίδα του ΝΑΤΟ και η αντιμετώπιση των τουρκικών βαλλιστικών βλημάτων (για το δεύτερο θα μιλήσω στη συνέχεια). Με την είσοδο δε σε υπηρεσία τέτοιων φρεγατών η ισορροπία δυνάμεων, πάντα κατά την ταπεινή μου άποψη και μόνο, θα επηρεαστεί σε σημαντικό βαθμό.
3. Το ΑΝΣ δεν έχει διακοσμητικό ρόλο, ή πιο σωστά δε θα έπρεπε να έχει τέτοιο ρόλο, ειδικά σε τέτοιου είδους προγράμματα (καταλαβαίνεις νομίζω τι εννοώ…).
4. Οι φρεγάτες FREMM σχεδιάστηκαν ως πλοία γενικών καθηκόντων, συνεπώς το ραντάρ που χρησιμοποιούν είναι βελτιστοποιημένο να εκτελεί όλες τις λειτουργίες σε αποδεκτό (ίσως και υψηλό) βαθμό. Κατά πάσα πιθανότητα όμως υστερεί απέναντι σε συστήματα ραντάρ που διαθέτουν πλοία σχεδιασμένα για την παροχή Α/Α άμυνας περιοχής, ακριβώς γιατί αυτά είναι βελτιστοποιημένα για το ρόλο αυτό. Έτσι στα πλοία αυτά εγκαθίστανται ξεχωριστά ραντάρ για την επιτήρηση του εναέριου χώρου και για την εμπλοκή των στόχων, με αποτέλεσμα την κατανομή αρμοδιοτήτων και τελικά τη μείωση του χρόνου που απαιτείται από την αποκάλυψη ενός στόχου μέχρι την καταστροφή του (μια μείωση που είναι και η κορυφαία απαίτηση για τα συστήματα της κατηγορίας). Βεβαίως όλα αυτά είναι εκτιμήσεις, μια και συγκριτική αξιολόγηση μεταξύ των ανταγωνιστικών συστημάτων ραντάρ (για να προκύψει ποιο καλύπτει πληρέστερα τις ανάγκες του ΠΝ) δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. (συνέχεια)
5. Υπάρχουν πλοία Α/Α άμυνας περιοχής που θα μπορούσαν να καλύψουν τις απαιτήσεις του ΠΝ: οι φρεγάτες τύπου F105 (ισπανική, σε υπηρεσία), F124 (γερμανική, σε υπηρεσία), MEKO D (γερμανική, σχέδιο) και LCF (ολλανδική, σε υπηρεσία) είναι οι κυριότερες. Το πρόβλημα ήταν ότι, με την υποβάθμιση των επιδόσεων, μπήκαν «από το παράθυρο» και οι FREMM, μια και η πολιτική απόφαση για την προμήθειά τους ήταν ειλημμένη.
6. Με δεδομένη την πολιτική απόφαση για την επιλογή συγκεκριμένης σχεδίασης, ακόμα και χωρίς καθόλου CIWS η κατάληξη θα ήταν πιθανότατα η ίδια!
7. Η Τουρκία έχει εδώ και χρόνια, με κινεζική, νοτιοκορεατική και πακιστανική βοήθεια, σε εξέλιξη προγράμματα για την κατασκευή βαλλιστικών βλημάτων. Το πιο γνωστό αποτέλεσμα της προσπάθειάς της αυτής είναι το βλήμα J-600 Yildirim, το οποίο έχει βεληνεκές της τάξης των 200 – 300 χλμ. (σε υπηρεσία 36 εκτοξευτές από το 2001, ναι, 2001, και συχνές εμφανίσεις στην περιοχή της Ανατολικής Θράκης για εκπαίδευση). Είναι προφανές ότι σε βάθος χρόνου θα επιτευχθεί (αν δεν έχει γίνει ήδη) αύξηση της εμβέλειας, με πρώτο στόχο τα 600 χλμ. (δηλαδή 2 φορές η απόσταση Αθήνα – Σμύρνη). Αυτό σημαίνει ότι οι φρεγάτες που θα αποκτήσουμε θα πρέπει να έχουν δυνατότητα αντιμετώπισης της απειλής αυτής και μάλιστα σε ευρύτερο χρονικό ορίζοντα, μια και τα πλοία θα παραμείνουν σε υπηρεσία για 30 χρόνια τουλάχιστον.
@Ηλία
Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις. Ας ελπίσουμε ότι οι τελικές διαμορφώσεις των FREMM θα καλύψουν κατά το δυνατό τις ανάγκες μας.
Σε ένα περιβάλλον περιορισμένων οικονομικών πόρων, δεν βλέπω την λογική της δαπάνης των 900 εκατ. ευρώ για κάθε γενική χρήσης φρεγάτα FREMM . Tο ναυτικό μας χρειάζεται τουλάχιστον τέσσερις φρεγάτες αεράμυνας. Είναι πιο λογικό να αυξηθούν οι δυνατότητες αεράμυνας τις ΜΕΚΟ-200 τύπου φρεγατών .
Υπάρχει μια προγραμματισμένη MLU (Mid Life Upgrade) για αυτές τις φρεγάτες να αρχίσει τα επόμενα 3-5 χρόνια. Ανάλογα με τα αποτελέσματα μιας ανάλυσης κόστους / οφέλους η αποτελεσματικότητας θα μπορούσε να θεωρηθεί η εγκατάσταση και ενσωμάτωση το Thales Ηρακλής πολλαπλών λειτουργιών ραντάρ με την MBDA ASTER 15/30 που εκτοξευέται από την DCNS SYLVER A50 32-cell VLS.
Έχει αναφερθεί ότι οι 3.200 ton Formidable κλάσης φρεγάτες του Ναυτικού της Δημοκρατίας της Σιγκαπούρης έχουν μιά τέτοια δυνατότητα. Δηλαδή, είναι εξοπλισμένα με το Thales Ηρακλή phased-array πολλαπλών λειτουργιών ραντάρ, το οποίο προβλέπει 3D παρακολούθηση έως και 250 χιλιομέτρων. Το ραντάρ παρέχει ολόπλευρη αυτόματη αναζήτηση και τον εντοπισμό αέρος και στόχων επιφανείας και ολοκληρώνεται με το MBDA Aster σύστημα αεράμυνας. Αξιοποιώντας το DCNS Sylver VLS (κάθετο σύστημα εκτόξευσης), κάθε φρεγάτα είναι εξοπλισμένη με 32 cells. Έχει αναφερθεί ότι η φρεγάτες έχουν ειδική διαμόρφωση αέρος, που συνδυάζει το Thales ραντάρ Ηρακλής με τον Sylver Α50 εκτοξευτή και ένα μείγμα από Aster 15 και Aster 30 πυραύλους.
Μια τέτοια αναβάθμιση θα ενισχύσει όχι μόνο τις ικανότητες αεράμυνας των φρεγατών κλάσης Ύδρας αλλά και τις δυνατότητες αντιβαλλιστικής άμυνά τους. Η μέγιστη επιχειρησιακή εμβέλεια του Aster 30 πυραύλου είναι γνωστό ότι είναι περίπου 120 Km. Το ραντάρ ελέγχου πυρός που θά αφαιρεθεί από τις ΜΕΚΟ-200 φρεγάτες θα μπορούσε να εγκατασταθεί και να ενσωματωθεί στις 4 από τις 6 ήδη αναβαθμισμένες φρεγάτες Kortenaer. Eτσι δίνοντας αυτές τις 4 φρεγάτες την δυνατότητα εκτόξευσης των πυραύλων ESSM (Evolved Sea Sparrow Missiles). Η ολοκλήρωση ενός τέτοιου σχεδίου θα αυξήσει τις δυνατότητες αεράμυνας οκτώ συνολικά φρεγατών.
Oι δυνατότητες αεράμυνας και επίθεσης μεγάλης εμβέλειας, SCALP NAVAL, των φρεγατών FREMM είναι πολύ εντυπωσιακές. Το ερώτημα είναι: θέλουμε να έχουμε όλα τα μπισκότα μας μέσα στο ίδιο βάζο; Οι περίπου 6.000 ton φρεγάτα FREMM σίγουρα θα γίνει ένας από τους πρωταρχικούς στόχους τόσο της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας καθώς και των τουρκικών U-209 και U-214 υποβρυχίων. Κάνει περισσότερο νόημα να επενδύσουμε περισσότερο στον τομέα των air launched καθώς και πωλ land launched πυραύλων Κρουζ; Αντί να έχουμε μία φρεγάτα FREMM που να μεταφέρει 16 SCALP NAVAL πυραύλους cruise θα μπορούσαμε να έχουμε οκτώ χερσαίους εκτοξευτές και οκτώ Mirage 2000-5 Mk2 που μεταφέρουν ένα fire and forget SCALP πύραυλο. Αμέσως ο ένας αρκετά εύκολος να εντοπιστεί μεγάλος στόχος γίνεται 16 δύσκολοι να βρεθούν και να εντοπιστούν στόχοι.
Δημοσίευση σχολίου