Η τραγωδία της αμυντικής βιομηχανίας μέσα από τις δηλώσεις όσων διοίκησαν!
Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013
Του Κώστα Καββαθά
Μία κατάθεση του υπο/γου Ε.Α (δυστυχώς!) Κ. Φράγκου που είδα στο Almanac Press και που, λίγο-πολύ λέει τα όσα έγραφα στους παλιούς 4Τ και στην Πτήση._K.K.
(Ή αλλιώς Πίθος Δαναΐδων για το χρήμα των φορολογούμενων ή Πρυτανείο Νομενκλατουρίων και Συνδικαλιστών ή Χώροι εξαπάτησης και λαμογιάς):
του Κων. Φράγκου*
Έχουν γραφτεί τόσα τελευταία, τα περισσότερα όψιμα, για τις ΚΑΒ που αν προσθέσω ένα άλλο κείμενο στο ίδιο μοτίβο, φοβάμαι ότι κανείς δεν θα το διαβάσει.
Θα πάρω την εύθυμη πλευρά του θέματος, δηλαδή των φαλιμέντων των ΚΑΒ, αφού πρόκειται για ιλαροτραγωδία, και θα σας προσφέρω ως «ορεκτικό» δηλαδή εισαγωγή, μερικά χαριτωμένα τσιτάτα και διαπιστώσεις που όταν εγράφησαν ουδένα, από τους κατέχοντες τους θώκους συγκίνησαν. Ούτε καν τους απασχόλησαν. Είχαν πέσει με τα μούτρα στο μεγάλο φαγοπότι….Παχυδερμία, αδράνεια, αφασία…….
«Και τρέλα πολλή και αμαρτία περισσότερη και ψυχή του δράματος η φρίκη». Όταν ο Πόε έγραψε αυτά, άλλα είχε στο νου του, αλλά ο στίχος ταιριάζει στη σημερινή Κρατική Αμυντική Βιομηχανία.
Ν. ΚΥΡΙΑΖΗΣ, Καθηγητής(ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 20/07/1999)
Οι διορισμένοι στις κορυφαίες αμυντικές θέσεις κομματικοί νομενκλατούριοι από τους έχοντες «υψηλή αντίληψη της ευθύνης» Υπουργούς Άμυνας στο διάστημα 1996-2006 είχαν μη γνώση του αντικειμένου, μη εμπειρία και σπουδές ανύπαρκτες. Ήταν παντελώς άσχετοι και εν πολλοίς επικίνδυνοι. Όσο για το ήθος μερικών ας μη μιλήσουμε….
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 18/02/06
Στις Ελληνικές Αμυντικές Βιομηχανίες διορίζονται ως Πρόεδροι και Διευθύνοντες Σύμβουλοι κάθε καρυδιάς καρύδι. Π.χ. στην ΕΛΒΟ ένας εικαστικός, στην ΠΥΡΚΑΛ ένας τ. Πρόεδρος της Λαχαναγοράς, στην ΕΑΣ ένα οδοντίατρος, στην ΕΑΒ ένας συνδικαλιστής του ΟΤΕ και μετά ένας….φαρμακοποιός.
Στη συνέχεια...
στη Γενική Διεύθυνση Αμυντικής Βιομηχανίας του ΥΠΕΘΑ ένας λέκτωρ του Συνταγματικού Δικαίου, Πρόεδρος του Ινστιτούτου Αμυντικών Ερευνών ένας οικοδόμος, Διοικητής της Γενικής Τράπεζας ένας λογιστής! Επί 10 χρόνια (1996-2006) οι καταχρεωμένες αμυντικές βιομηχανίες παραδίδονται, ως βορά, σε κομματικούς λεγεωνάριους. Τα χρέη τους τα πληρώνει, φυσικά, ο ελληνικός λαός.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 26/2/06
Μετά προκήρυξη και αυστηρή κρίση φακέλλων υποψηφίων το Τουρκικό Υπουργείο Άμυνας επέλεξε ως Διευθύνοντα Σύμβουλο της μεγάλης αεροπορικής βιομηχανίας TUCAS AEROSPACE INDUSTRIES (TAI) τον Άγγλο Μηχανικό κ. JERRY JONES. DEFENCE NEWS/5 Οκτ. ‘98
Το 50% των αντισταθμιστικών (ΑΩ) θα είναι υποκατασκευαστικό έργο στη βιομηχανία μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΜΠΩΚΟΣ (Συνέντευξη – ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ/Φεβρ. ’99)
Τρία πουλάκια κάθονταν και ρώταγαν τον Σμπώκο.
Άρθρο του Γρ. Ρουμπάνη (Ε. 4/12/04)
Γίνεται απομύζηση του Ελληνικού Δημοσίου μέσω σκανδαλωδών υπερκοστολογήσεων. Πέλαγος θυγατρικών εταιρειών απολύτως παθητικών, η διατήρηση των οποίων αποσκοπεί μόνο στο βόλεμα «ημέτερων» και τη δυνατότητα συγκάλυψης αδιάφορων αδιάφανων συναλλαγών.
Γ. ΜΟΣΧΟΠΑΙΔΗΣ, Αποχωρών Πρόεδρος ΕΑΒ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 14/06/01
Αδιαφανείς συμβάσεις προς τους ημετέρους και το αλόγιστο ξόδεμα τρισεκατομμυρίων δραχμών «στο όνομα της πατρίδας και της Εθνικής Άμυνας» είναι το ισχύον σύστημα των στρατιωτικών προμηθειών.
ΣΥΡΟΣ ΚΟΣΚΟΒΟΛΗΣ, Πρόεδρος ΕΒΟ-ΠΥΡΚΑΛ (ΕΑΣ) ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 31/12/03
Μετά τα «ορεκτικά» που είμαι βέβαιος ότι τα απολαύσατε θα σας προσφέρω ως «κύριο πιάτο» αποσπάσματα από ένα, εντελώς πρόσφατο, αποκαλυπτικό σχόλιο της Καθημερινής (04 Σεπτεμβρίου) δια χειρός κ. Αλέξη Παπαχελά :
Πώς χάσαμε την αμυντική βιομηχανία μας
Η Ελλάδα αγόρασε τα τελευταία 30 χρόνια ορισμένα από τα πιο ακριβά και υπερσύγχρονα εξοπλιστικά συστήματα. Είναι άκρως εντυπωσιακό, και πολύ θλιβερό, το ότι δεν κατάφερε να αποκτήσει μια στοιχειώδη αμυντική βιομηχανία.
Το ανθρώπινο δυναμικό υπήρχε και υπάρχει. Έλληνες που έχουν δουλέψει σε μεγάλες βιομηχανίες στο εξωτερικό, καλοί επιστήμονες και τεχνικοί αποτελούν μια εξαιρετική «μαγιά» για μια σοβαρή βιομηχανία. Βρέθηκαν όμως οι «νταβατζήδες» που λυμαίνονταν τον χώρο των στρατιωτικών προμηθειών και βρήκαν τη φάμπρικα των αντισταθμιστικών. Πληρώναμε....λίγο πιο ακριβά κάθε σύστημα, με την ασαφή υπόσχεση πως ελληνικές εταιρείες θα αναλάμβαναν μέρος της παραγωγής. Τα αντισταθμιστικά προγράμματα αποδείχθηκαν μια από τις μεγαλύτερες κομπίνες και σε ελάχιστες μόνο περιπτώσεις άφησαν απτά οφέλη στο ελληνικό Δημόσιο.
Στην πράξη φαγώθηκαν σε «Καγιέν» και χλιδάτη ζωή για λίγους, καλά διασυνδεδεμένους, επιχειρηματίες και τους προστάτες τους.
Τον δρόμο της παρακμής πήρε όμως και η κρατική αμυντική βιομηχανία, που μέχρι κάποια εποχή στεκόταν και μπορούσε να διεκδικήσει υπεργολαβίες μεγάλων εταιρειών. Εκεί έμπλεξαν συνδικαλιστές, κομματικοί αξιωματούχοι που διόρισε το πολιτικό σύστημα και η συνέχεια είναι γνωστή. Δεν φτιάχναμε τίποτα μόνοι μας και ό,τι προσπαθούσαμε να φτιάξουμε μας κόστιζε 3-4 φορές πιο ακριβά.
Σε αντίθεση με την Ελλάδα, η Τουρκία έχει προχωρήσει πολύ και στη συμπαραγωγή αεροσκαφών και σε πολλούς άλλους τομείς. Το έκανε με σύστημα και πειθαρχία. Εμείς ξοδέψαμε πολλά δισεκατομμύρια χωρίς να μείνει πίσω τίποτα απολύτως από την παραγωγική ικανότητα της χώρας. Άλλη μια πτυχή κακοδιαχείρισης, με σημαντικές όμως επιπτώσεις εθνικής σημασίας.
Συνεχίζω εγώ:
Επαναλαμβάνω ότι αν γινόταν σωστή χρήση κι εκμετάλλευση των ΑΩ και αν τοποθετούντο εκεί, ικανές Διοικήσεις οι ΑΒ θα ευημερούσαν!
Συμπέρασμα: Δεν ξέρω τι θ’ αποφασίσει ο κ. Αλμούνια για την τύχη των Αμυντικών βιομηχανιών αλλά αν συνεχισθεί η κομματική φιλοσοφία και πάλι σε 2-3 χρόνια θα αναζητούμε έτερο κ. Αλμούνια.
Το .......επιδόρπιο
Οι χαμένες μάχες συμπυκνώνονται σε δύο λέξεις: Πολύ αργά..............ΜΑΚΑΡΘΟΥΡ
Σημειώνω μόνο ένα γεγονός για να θαυμάσετε τις αθλιότητες εις βάρος της Αμυντικής μας βιομηχανίας, εις βάρος της Άμυνας, εις βάρος της Χώρας: Σε μια από τις μεγαλύτερες προμήθειες, κραυγαλέα σκάνδαλα της 10ετίας 2000-2010, (την αγορά ελικοπτέρων ΝΗ-90) ήταν τόση η πρεμούρα του ΥΕΘΑ να υπογράψει την άθλια σύμβαση ώστε εκείνο που φρόντισε πρώτα ήταν να δοθεί «χοντρή» προκαταβολή στην πωλήτρια Εταιρεία. Για ένα υλικό άγνωστο, γουρούνι στο σακί. Ελληνική συμμετοχή στο γιγαντιαίο πρόγραμμα των 720 εκ. € περιορίσθηκε στο 1,19%, επαναλαμβάνω 1,19% (!!!). Τα αντισταθμιστικά, από την ίδια σύμβαση δόθηκαν σε «φιλαράκια».
Θα επαναλάβω όμως ότι οι διοικήσεις των ΑΒ αντί να αναθέτονται σε έμπειρους τεχνοκράτες παραδίδονται, κατά κανόνα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, σε χέρια ανεύθυνων, ανεπαρκών, άσχετων και ενίοτε απατεώνων.
Ακόμα και πρόσφατα σημειώνουν τα εξής τραγικά:
Ο σπουδαίος Υπουργός Άμυνας κ. Ε. Μεϊμαράκης διόρισε στην ΕΑΒ ως Πρόεδρο Διευθυντή Φροντιστηρίου, κομματάρχη του, τον οποίο διετήρησε ο κ. Ε. Βενιζέλος και ο κ. Παναγιωτόπουλος! Μόλις προ μηνός αντικαταστάθηκε...
Σήμερα, και τώρα, ο φιλόπατρης κ. Ε. Βενιζέλος μετακινεί από την τρεκλίζουσα ΕΛΒΟ τον φίλο του Πρόεδρο, εξαίρετο κύριο αλλά παντελώς άσχετο, και τον τοποθετεί Διευθύνοντα Σύμβουλο της ΕΑΒ!
Τελειώνοντας θα παραθέσω μία παράγραφο από άρθρο του κορυφαίου δημοσιογράφων κ. Χρ. Πασαλάρη (R-N 16 Μαρ. 13) και ένα στίχο από τον συμπατριώτη μου αξέχαστο ποιητή Νίκο Γκάτσο:
ΣΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ο λαός αδρανεί, παραδίδεται αμαχητί στους αφέντες του, επαφίεται στην κούφια ρητορική καραγκιόζηδων της πολιτικής και των καναλιών. Περιμένει κάποιον σαν εκείνα τα άξια τέκνα που βλέπει στα αγάλματα, να βγει μπροστά, να τον ξυπνήσει, να τον οδηγήσει στην επαναστατική αλλαγή. Όχι να συναλλάσσεται παρακλητικά με τους υπηρέτες των ξένων δανειστών. Η ιστορία λέει ότι η Ελλάδα γεννοβολάει συνεχώς επαναστάτες. Ίσως υπάρχουν και σήμερα και δεν τους βλέπουμε... Ίσως κελαηδάνε και δεν τους ακούμε.... Ίσως.....»
«Έλα της θάλασσας θεριό
και του πελάγου μπόρα
το θλιβερό σκουπιδιαριό
να διώξεις απ’ τη Χώρα
Και για να σας ιντριγκάρω ακόμη πιο πολύ σας περιγράφω ότι, σύμφωνα με υπολογισμούς, το ποσό που διατέθηκε για Αντισταθμιστικά την περίοδο 1996-2006 ήταν περίπου 2,5 δις €. Προορίζονταν, κυρίως, για την εισαγωγή τεχνολογίας με παράλληλη ενίσχυση της Αμυντικής Βιομηχανίας. Απ’ αυτά και περισσότερο από 1,5 δις € αντιπροσωπεύει το ποσό που εισήλθε στις τσέπες των διαφόρων «συγγενών» γραφείων στα οποία είχαν «χειρισθεί» την εκτέλεση των ΑΩ.
Σήμερα, ώρα της καταστροφής, ο ανεκδιήγητος κ. Ε. Βενιζέλος, θλιβερά αποτυχών Υπουργός Άμυνας και Οικονομικών, ουδόλως «αντιλαμβανόμενος» την κρισιμότητα της κατάστασης εξακολουθεί ν’ απαιτεί από τον κ. Σαμαρά τον έλεγχο του μισού ΥΕΘΑ (Γεννηματά – Γεωργιόπουλος) και την ΕΑΒ (Διευθύνων Σύμβουλο).
Ζήτω το Έθνος.
*Ο Κων. Φράγκος είναι Υπ/γος ε.α. Αναλυτής Αμυντ. Θεμάτων
Συγγραφέας – DEA Σορβόννης στα Αμυντικά
Πηγή
Μία κατάθεση του υπο/γου Ε.Α (δυστυχώς!) Κ. Φράγκου που είδα στο Almanac Press και που, λίγο-πολύ λέει τα όσα έγραφα στους παλιούς 4Τ και στην Πτήση._K.K.
(Ή αλλιώς Πίθος Δαναΐδων για το χρήμα των φορολογούμενων ή Πρυτανείο Νομενκλατουρίων και Συνδικαλιστών ή Χώροι εξαπάτησης και λαμογιάς):
του Κων. Φράγκου*
Έχουν γραφτεί τόσα τελευταία, τα περισσότερα όψιμα, για τις ΚΑΒ που αν προσθέσω ένα άλλο κείμενο στο ίδιο μοτίβο, φοβάμαι ότι κανείς δεν θα το διαβάσει.
Θα πάρω την εύθυμη πλευρά του θέματος, δηλαδή των φαλιμέντων των ΚΑΒ, αφού πρόκειται για ιλαροτραγωδία, και θα σας προσφέρω ως «ορεκτικό» δηλαδή εισαγωγή, μερικά χαριτωμένα τσιτάτα και διαπιστώσεις που όταν εγράφησαν ουδένα, από τους κατέχοντες τους θώκους συγκίνησαν. Ούτε καν τους απασχόλησαν. Είχαν πέσει με τα μούτρα στο μεγάλο φαγοπότι….Παχυδερμία, αδράνεια, αφασία…….
«Και τρέλα πολλή και αμαρτία περισσότερη και ψυχή του δράματος η φρίκη». Όταν ο Πόε έγραψε αυτά, άλλα είχε στο νου του, αλλά ο στίχος ταιριάζει στη σημερινή Κρατική Αμυντική Βιομηχανία.
Ν. ΚΥΡΙΑΖΗΣ, Καθηγητής(ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 20/07/1999)
Οι διορισμένοι στις κορυφαίες αμυντικές θέσεις κομματικοί νομενκλατούριοι από τους έχοντες «υψηλή αντίληψη της ευθύνης» Υπουργούς Άμυνας στο διάστημα 1996-2006 είχαν μη γνώση του αντικειμένου, μη εμπειρία και σπουδές ανύπαρκτες. Ήταν παντελώς άσχετοι και εν πολλοίς επικίνδυνοι. Όσο για το ήθος μερικών ας μη μιλήσουμε….
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 18/02/06
Στις Ελληνικές Αμυντικές Βιομηχανίες διορίζονται ως Πρόεδροι και Διευθύνοντες Σύμβουλοι κάθε καρυδιάς καρύδι. Π.χ. στην ΕΛΒΟ ένας εικαστικός, στην ΠΥΡΚΑΛ ένας τ. Πρόεδρος της Λαχαναγοράς, στην ΕΑΣ ένα οδοντίατρος, στην ΕΑΒ ένας συνδικαλιστής του ΟΤΕ και μετά ένας….φαρμακοποιός.
Στη συνέχεια...
στη Γενική Διεύθυνση Αμυντικής Βιομηχανίας του ΥΠΕΘΑ ένας λέκτωρ του Συνταγματικού Δικαίου, Πρόεδρος του Ινστιτούτου Αμυντικών Ερευνών ένας οικοδόμος, Διοικητής της Γενικής Τράπεζας ένας λογιστής! Επί 10 χρόνια (1996-2006) οι καταχρεωμένες αμυντικές βιομηχανίες παραδίδονται, ως βορά, σε κομματικούς λεγεωνάριους. Τα χρέη τους τα πληρώνει, φυσικά, ο ελληνικός λαός.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 26/2/06
Μετά προκήρυξη και αυστηρή κρίση φακέλλων υποψηφίων το Τουρκικό Υπουργείο Άμυνας επέλεξε ως Διευθύνοντα Σύμβουλο της μεγάλης αεροπορικής βιομηχανίας TUCAS AEROSPACE INDUSTRIES (TAI) τον Άγγλο Μηχανικό κ. JERRY JONES. DEFENCE NEWS/5 Οκτ. ‘98
Το 50% των αντισταθμιστικών (ΑΩ) θα είναι υποκατασκευαστικό έργο στη βιομηχανία μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΜΠΩΚΟΣ (Συνέντευξη – ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ/Φεβρ. ’99)
Τρία πουλάκια κάθονταν και ρώταγαν τον Σμπώκο.
Άρθρο του Γρ. Ρουμπάνη (Ε. 4/12/04)
Γίνεται απομύζηση του Ελληνικού Δημοσίου μέσω σκανδαλωδών υπερκοστολογήσεων. Πέλαγος θυγατρικών εταιρειών απολύτως παθητικών, η διατήρηση των οποίων αποσκοπεί μόνο στο βόλεμα «ημέτερων» και τη δυνατότητα συγκάλυψης αδιάφορων αδιάφανων συναλλαγών.
Γ. ΜΟΣΧΟΠΑΙΔΗΣ, Αποχωρών Πρόεδρος ΕΑΒ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 14/06/01
Αδιαφανείς συμβάσεις προς τους ημετέρους και το αλόγιστο ξόδεμα τρισεκατομμυρίων δραχμών «στο όνομα της πατρίδας και της Εθνικής Άμυνας» είναι το ισχύον σύστημα των στρατιωτικών προμηθειών.
ΣΥΡΟΣ ΚΟΣΚΟΒΟΛΗΣ, Πρόεδρος ΕΒΟ-ΠΥΡΚΑΛ (ΕΑΣ) ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 31/12/03
Μετά τα «ορεκτικά» που είμαι βέβαιος ότι τα απολαύσατε θα σας προσφέρω ως «κύριο πιάτο» αποσπάσματα από ένα, εντελώς πρόσφατο, αποκαλυπτικό σχόλιο της Καθημερινής (04 Σεπτεμβρίου) δια χειρός κ. Αλέξη Παπαχελά :
Πώς χάσαμε την αμυντική βιομηχανία μας
Η Ελλάδα αγόρασε τα τελευταία 30 χρόνια ορισμένα από τα πιο ακριβά και υπερσύγχρονα εξοπλιστικά συστήματα. Είναι άκρως εντυπωσιακό, και πολύ θλιβερό, το ότι δεν κατάφερε να αποκτήσει μια στοιχειώδη αμυντική βιομηχανία.
Το ανθρώπινο δυναμικό υπήρχε και υπάρχει. Έλληνες που έχουν δουλέψει σε μεγάλες βιομηχανίες στο εξωτερικό, καλοί επιστήμονες και τεχνικοί αποτελούν μια εξαιρετική «μαγιά» για μια σοβαρή βιομηχανία. Βρέθηκαν όμως οι «νταβατζήδες» που λυμαίνονταν τον χώρο των στρατιωτικών προμηθειών και βρήκαν τη φάμπρικα των αντισταθμιστικών. Πληρώναμε....λίγο πιο ακριβά κάθε σύστημα, με την ασαφή υπόσχεση πως ελληνικές εταιρείες θα αναλάμβαναν μέρος της παραγωγής. Τα αντισταθμιστικά προγράμματα αποδείχθηκαν μια από τις μεγαλύτερες κομπίνες και σε ελάχιστες μόνο περιπτώσεις άφησαν απτά οφέλη στο ελληνικό Δημόσιο.
Στην πράξη φαγώθηκαν σε «Καγιέν» και χλιδάτη ζωή για λίγους, καλά διασυνδεδεμένους, επιχειρηματίες και τους προστάτες τους.
Τον δρόμο της παρακμής πήρε όμως και η κρατική αμυντική βιομηχανία, που μέχρι κάποια εποχή στεκόταν και μπορούσε να διεκδικήσει υπεργολαβίες μεγάλων εταιρειών. Εκεί έμπλεξαν συνδικαλιστές, κομματικοί αξιωματούχοι που διόρισε το πολιτικό σύστημα και η συνέχεια είναι γνωστή. Δεν φτιάχναμε τίποτα μόνοι μας και ό,τι προσπαθούσαμε να φτιάξουμε μας κόστιζε 3-4 φορές πιο ακριβά.
Σε αντίθεση με την Ελλάδα, η Τουρκία έχει προχωρήσει πολύ και στη συμπαραγωγή αεροσκαφών και σε πολλούς άλλους τομείς. Το έκανε με σύστημα και πειθαρχία. Εμείς ξοδέψαμε πολλά δισεκατομμύρια χωρίς να μείνει πίσω τίποτα απολύτως από την παραγωγική ικανότητα της χώρας. Άλλη μια πτυχή κακοδιαχείρισης, με σημαντικές όμως επιπτώσεις εθνικής σημασίας.
Συνεχίζω εγώ:
Επαναλαμβάνω ότι αν γινόταν σωστή χρήση κι εκμετάλλευση των ΑΩ και αν τοποθετούντο εκεί, ικανές Διοικήσεις οι ΑΒ θα ευημερούσαν!
Συμπέρασμα: Δεν ξέρω τι θ’ αποφασίσει ο κ. Αλμούνια για την τύχη των Αμυντικών βιομηχανιών αλλά αν συνεχισθεί η κομματική φιλοσοφία και πάλι σε 2-3 χρόνια θα αναζητούμε έτερο κ. Αλμούνια.
Το .......επιδόρπιο
Οι χαμένες μάχες συμπυκνώνονται σε δύο λέξεις: Πολύ αργά..............ΜΑΚΑΡΘΟΥΡ
Σημειώνω μόνο ένα γεγονός για να θαυμάσετε τις αθλιότητες εις βάρος της Αμυντικής μας βιομηχανίας, εις βάρος της Άμυνας, εις βάρος της Χώρας: Σε μια από τις μεγαλύτερες προμήθειες, κραυγαλέα σκάνδαλα της 10ετίας 2000-2010, (την αγορά ελικοπτέρων ΝΗ-90) ήταν τόση η πρεμούρα του ΥΕΘΑ να υπογράψει την άθλια σύμβαση ώστε εκείνο που φρόντισε πρώτα ήταν να δοθεί «χοντρή» προκαταβολή στην πωλήτρια Εταιρεία. Για ένα υλικό άγνωστο, γουρούνι στο σακί. Ελληνική συμμετοχή στο γιγαντιαίο πρόγραμμα των 720 εκ. € περιορίσθηκε στο 1,19%, επαναλαμβάνω 1,19% (!!!). Τα αντισταθμιστικά, από την ίδια σύμβαση δόθηκαν σε «φιλαράκια».
Θα επαναλάβω όμως ότι οι διοικήσεις των ΑΒ αντί να αναθέτονται σε έμπειρους τεχνοκράτες παραδίδονται, κατά κανόνα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, σε χέρια ανεύθυνων, ανεπαρκών, άσχετων και ενίοτε απατεώνων.
Ακόμα και πρόσφατα σημειώνουν τα εξής τραγικά:
Ο σπουδαίος Υπουργός Άμυνας κ. Ε. Μεϊμαράκης διόρισε στην ΕΑΒ ως Πρόεδρο Διευθυντή Φροντιστηρίου, κομματάρχη του, τον οποίο διετήρησε ο κ. Ε. Βενιζέλος και ο κ. Παναγιωτόπουλος! Μόλις προ μηνός αντικαταστάθηκε...
Σήμερα, και τώρα, ο φιλόπατρης κ. Ε. Βενιζέλος μετακινεί από την τρεκλίζουσα ΕΛΒΟ τον φίλο του Πρόεδρο, εξαίρετο κύριο αλλά παντελώς άσχετο, και τον τοποθετεί Διευθύνοντα Σύμβουλο της ΕΑΒ!
Τελειώνοντας θα παραθέσω μία παράγραφο από άρθρο του κορυφαίου δημοσιογράφων κ. Χρ. Πασαλάρη (R-N 16 Μαρ. 13) και ένα στίχο από τον συμπατριώτη μου αξέχαστο ποιητή Νίκο Γκάτσο:
ΣΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ο λαός αδρανεί, παραδίδεται αμαχητί στους αφέντες του, επαφίεται στην κούφια ρητορική καραγκιόζηδων της πολιτικής και των καναλιών. Περιμένει κάποιον σαν εκείνα τα άξια τέκνα που βλέπει στα αγάλματα, να βγει μπροστά, να τον ξυπνήσει, να τον οδηγήσει στην επαναστατική αλλαγή. Όχι να συναλλάσσεται παρακλητικά με τους υπηρέτες των ξένων δανειστών. Η ιστορία λέει ότι η Ελλάδα γεννοβολάει συνεχώς επαναστάτες. Ίσως υπάρχουν και σήμερα και δεν τους βλέπουμε... Ίσως κελαηδάνε και δεν τους ακούμε.... Ίσως.....»
«Έλα της θάλασσας θεριό
και του πελάγου μπόρα
το θλιβερό σκουπιδιαριό
να διώξεις απ’ τη Χώρα
Και για να σας ιντριγκάρω ακόμη πιο πολύ σας περιγράφω ότι, σύμφωνα με υπολογισμούς, το ποσό που διατέθηκε για Αντισταθμιστικά την περίοδο 1996-2006 ήταν περίπου 2,5 δις €. Προορίζονταν, κυρίως, για την εισαγωγή τεχνολογίας με παράλληλη ενίσχυση της Αμυντικής Βιομηχανίας. Απ’ αυτά και περισσότερο από 1,5 δις € αντιπροσωπεύει το ποσό που εισήλθε στις τσέπες των διαφόρων «συγγενών» γραφείων στα οποία είχαν «χειρισθεί» την εκτέλεση των ΑΩ.
Σήμερα, ώρα της καταστροφής, ο ανεκδιήγητος κ. Ε. Βενιζέλος, θλιβερά αποτυχών Υπουργός Άμυνας και Οικονομικών, ουδόλως «αντιλαμβανόμενος» την κρισιμότητα της κατάστασης εξακολουθεί ν’ απαιτεί από τον κ. Σαμαρά τον έλεγχο του μισού ΥΕΘΑ (Γεννηματά – Γεωργιόπουλος) και την ΕΑΒ (Διευθύνων Σύμβουλο).
Ζήτω το Έθνος.
*Ο Κων. Φράγκος είναι Υπ/γος ε.α. Αναλυτής Αμυντ. Θεμάτων
Συγγραφέας – DEA Σορβόννης στα Αμυντικά
Πηγή
5 σχόλια:
12 χρόνια δούλευε ο πατέρας μου στην ΕΛΒΟ (πρώην Steyr ΕΛΛΑΣ), από το 1979 έως το 1991, ως στέλεχος του τμήματος σχεδιασμού με θέση αρκετά υπεύθυνη, όχι όμως διευθυντική. Στα 12 αυτά χρόνια είδε τα πράγματα από όλες τις απόψεις. Είδε τη ρεμούλα, είδε την παγαποντιά, είδε τον ημετερισμό, τις μίζες, όλα. Συνεργαζόμενοι υψηλά ιστάμενοι της βιομηχανίας και στρατιωτικοί, σε αγαστή συνεργασία για την απομύζηση του κρατικού χρήματος με σκανδαλώδεις υπερτιμολογήσεις στο οτιδήποτε. (Ναι και οι στρατιωτικοί ήταν στο κόλπο - για όσους νομίζουν ότι η στολή σημαίνει κάτι).
Είδε και το χειρότερο: αν δεν συμμετέχεις σε όλο αυτό σε πετάμε έξω. Το σύστημα καθολικοποιέίται με τη σιωπηλή συνωμοσία όσων έχουν δύναμη για τον εξοβελισμό όσων δεν συμμετέχουν και είναι "επικίνδυνοι" για τη μπίζνα.
Το τελικό συμπέρασμα είναι ένα: Αριστεροί και Δεξιοί ήταν το ίδιο πράγμα. ΚΚΕδες, ΠΑΣΟΚοι, Νεοδημοκράτες, όλοι όταν έβρισκαν ευκαιρία για προσωπικό όφελος την άρπαζαν. Άλλοι έπεφταν με τα μούτρα στο μέλι, έστω κι αν ήταν ξένο, άλλοι τεμπέλιαζαν και παρίσταναν ότι δούλευαν, άλλοι προσπαθούσαν να γλείφουν και να καιροσκοπούν αλλάζοντας μάλιστα μεριές για να είναι υπό καθεστώς μόνιμης ευαρέσκειας από τους προϊστάμενους. Η σαπίλα μέχρι εκεί που δεν πήγαινε. Συνέχεια. Από την Ελλάδα του Καραμανλή στην Ελλάδα του Ανδρέα και μετά στου Μητσοτάκη, τίποτε δεν άλλαζε. Η ρεμούλα ρεμούλα, η ρέκλα ρέκλα και η κλοπή κλοπή.
Μέχρι και για κατασκοπία έμαθα - κάποια στιγμή στη δεκαετία του '80 τα σχέδια του ΛΕΩΝΙΔΑΣ-2 ταξίδεψαν προς Ρωσία μεριά...
Αυτό είναι το απόσταγμα της 12χρονης εμπειρίας του, και ακόμα και σήμερα έχει να μου πει ιστορίες που δεν μου έχει πει ποτέ. Δεν φταίνε ούτε τα κόμματα, ούτε ο Ανδρέας, ούτε ο Κωνσταντίνος. Όλοι ξεχωριστά ο καθένας από μόνος του ήταν (και είναι) ένοχος για την κατάντια της Ελλάδας. Και όσοι δεν έκλεψαν; Πραγματικά, θα ήθελα να ξέρω πόσοι Έλληνες από όσους δεν έχουν κλέψει τη χώρα το έκαναν από επιλογή και όχι απλώς γιατί δεν βρήκαν την ευκαιρία.
Τι έκανε ο πατέρας σου Μάριε που τα έβλεπε όλα αυτά που περιγράφεις να γίνονται γύρω του;
Τίποτα!
Το ίδιο και ο πατέρας μου (όχι στην ΕΛΒΟ), το ίδιο οι πατεράδες και οι μανάδες όλων μας.
Όλοι φοβόντουσαν αυτό που είπες: "αν δεν συμμετέχεις σε όλο αυτό σε πετάμε έξω. Το σύστημα καθολικοποιέίται με τη σιωπηλή συνωμοσία όσων έχουν δύναμη για τον εξοβελισμό όσων δεν συμμετέχουν και είναι "επικίνδυνοι" για τη μπίζνα."
Η "συμμετοχή" μπορεί να είναι ενεργή, μπορεί να είναι και μόνο η σιωπή και η ανοχή.
Έτσι, φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, με τις πράξεις κάποιων όχι ολίγων και την απραξία των πολλών.
Οι οποίοι να μην ξεχνάμε ότι σε ποσοστό 80% μέχρι πριν λίγα χρόνια και σε μικρότερο σήμερα, στήριζαν και στηρίζουν το ίδιο το διεφθαρμένο σύστημα της διαπλοκής, της πελατειακής σχέσης, της κομματοκρατίας.
Είτε από άγνοια, είτε από ηλιθιότητα, είτε από ωχαδερφισμό, είτε από φόβο, είτε από ενεργό συμμετοχή, φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και βιώνουμε το αποτέλεσμα.
Τέτοιοι "πολίτες" αξίζουν τη δημοκρατία και την ευημερία;
Και μήπως εμείς, η σημερινή γενιά είμαστε καλύτεροι;
Δηλαδή, αν δια μαγείας μηδενίζονταν το χρέος μας και έφευγε η τρόικα (όχι ότι επιθυμώ την παρουσία της), δεν θα ξαναγυρνούσαμε σε λίγα χρόνια στα ίδια χάλια;
Χ.
Κύριοι η τραγωδία ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.
Οι Κύπριοι αδελφοί μας κουράστηκαν να κάνουν τους μ@@@κες.
http://limitofadvance.wordpress.com/2013/12/20/%CE%BA%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CF%83%CF%8D%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80/
Παραθέτω για την ιστορία τέσσερα + δύο δώρο ντοκουμέντα που δείχνουν το 80% του λαού (γνωστός και ως λαοθάλασσα) που τότε κουνούσε σημαιάκια ωρυόμενο σαν επιληπτικό κομματικά συνθήματα, ενώ τώρα, που δεν έχει να φάει και που τα παιδιά του είναι άνεργα, φωνάζει για κλέφτες και απατεώνες. Λες και δεν ήξερε τι ψήφιζε τριάντα ολόκληρα χρόνια, απ’ τα σύννεφα έπεσε ο καημένος…
Ομιλία Ανδρέα Παπανδρέου (Αθήνα 1985)
http://γγγ.youtube.com/watch?v=G1HvYaB9CSE
Ομιλία Ανδρέα Παπανδρέου (Θεσσαλονίκη 1985)
http://γγγ.youtube.com/watch?v=5TWdQvng4jI
Ομιλία Ανδρέα Παπανδρέου (Πάτρα 1985)
http://γγγ.youtube.com/watch?v=2tRt4w56Q1k
Ομιλία Κωνσταντίνου… άστο καλύτερα (Θεσσαλονίκη 1993)
http://γγγ.youtube.com/watch?v=DtE5j6LplTw
και δύο δώρα,
1. Διαδικασία Πρόσληψης στο Δημόσιο επί ΠΑΣΟΚρατίας
http://γγγ.youtube.com/watch?v=7gGPkVDiUiY
2. ο λαός, κοινώς το πόπολο…
http://γγγ.youtube.com/watch?v=zykafTuIMKo
Ποιοι να φταίνε άραγε για την καταστροφή…
Τόλης Β
@ Χάρη
"Τι έκανε ο πατέρας σου Μάριε που τα έβλεπε όλα αυτά που περιγράφεις να γίνονται γύρω του;
Τίποτα!"
Σε πρώτη όψη έχεις δίκιο. Αν ο ένας κλέβει και ο δίπλα δεν κάνει τίποτα κάτι στραβό υπάρχει. Θα σου θυμίσω όμως δύο πράγματα:
1. Στην Ελλάδα θεωρείσαι "καρφί", "χαφιές" η δεν ξερω εγώ τι άλλο εαν βλέποντας το στραβό δεν το βουλώνεις αλλά πας στην Αρχή και το λες. Από τις πρώτες τάξεις του σχολείου μέχρι οπουδήποτε, η ελληνική κουλτούρα είναι αυτή, δυστυχώς η ευτυχώς. Ότι και να βλέπουμε δε μιλάμε γιατί θεωρούμαστε "καρφιά". Λάθος κατά τη γνώμη μου αλλά εδώ στιγματίζεσαι αν πας έτσι.
2. Στην προκειμένη περίπτωση, και ας πούμε ότι δεν υπήρχε ο ενδοιασμός του "καρφώματος", τι έπρεπε να έκανε ο πατέρας μου; Να το παίξει "μυστική υπηρεσία" μόνος του για να μαζέψει αποδεικτικά στοιχεία που να αποδεικνύουν την ενοχή ολόκληρου του ανώτερου διοικητικού τομέα της εταιρείας; Και μετά να καταγγείλει μια τεράστια από σούπερ κομματόσκυλα (που περιελάμβαναν και τους προϊσταμένους του) σε άλλα κομματόσκυλα; Δεν ξέρεις ότι κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει; Αυτό θα ισοδυναμούσε με αυτοκτονία. Η να παραιτούνταν; Τι θα κατάφερνε με αυτό; τίποτα απολύτως - στο κάτω-κάτω ο ίδιος δεν είχε κάνει τίποτα. Μόνο την ευχαρίστηση των συναδέλφων του θα κατάφερνε, που θα φρόντιζαν τη θέση του να πάρει κάποιος πιο "μέσα" στα κόλπα.
Με λίγα λόγια μάλλον δεν κατάλαβες για τι πράγμα επρόκειτο στη συγκεκριμένη εταιρία. Δεν ήταν οι "όχι λίγοι" βρωμεροί και οι "περισσότεροι" αδιάφοροι όπως λες. Ήταν σχεδόν όλοι είτε μέσα στη ρεμούλα είτε γύρω-γύρω ψάχνοντας τρόπο να μπουν, και οι ελάχιστοι που απείχαν συνειδητά και σιωπούσαν αναγκαστικά για να μην τους φάει η μαρμάγκα. Και μόνο το ότι δεν συμμετείχε σε όλο αυτό, κατόρθωμα είναι. Από ηθικής πλευράς θεωρώ το μεγαλύτερο κατόρθωμά του σε όλη του τη ζωή. Γιατί ήταν πολύ γλυκό και πολύ εύκολο, πάρα πολύ εύκολο. Και γιατί μέσα στις κουζίνες των διαμερισμάτων, εκεί που δηλαδή συμβαίνουν οι ψιθυριστές αλλά ουσιαστικές κουβέντες, άκουγες "μπράβο" από τους πάντες αν συμμετείχες σε κάτι τέτοιο. Δεν είναι λοιπόν η μόνο "αδιαφορία" των υπολοίπων αλλά η σχεδόν καθολική αποδοχή της πρακτικής αυτής σαν την Εδέμ του εύκολου πλουτισμού. Το κρατικό χρήμα ήταν (και είναι) απρόσωπο, σαν μάνα εξ' ουρανού, σχεδόν με "θεϊκή" υπόσταση, σαν ένα νησί με θησαυρό που ο καθένας τον ψάχνει με το χάρτη της κομματοσύνης και τον μπούσουλα της ρεμούλας.
Εν τέλει δεν έφυγε οικειοθελώς. Υπάρχει όριο στο πόσο αντέχεται το "αγκάθι" βλέπεις. Βρήκαν αστείες αφορμές και τον έδιωξαν αυτοί. Με τέτοιο τροπο μάλιστα που έγινε και δικαστήριο. Δεν μπορώ να πω περισσότερα, αλλά ας μην λέμε εύκολες κουβέντες χωρίς να ξέρουμε λεπτομέρειες ΟΚ;
Άλλωστε ούτε εσύ με πείθεις, ούτε κανένας άλλος ότι αν βρισκόσουν σε παρόμοια θέση με τέτοιο πειρασμό και εργασιακό περιβάλλον θα έλεγες όχι. Γιατί το μίσος του "απέξω", στην Ελλάδα τις πιο πολλές φορές ζήλια είναι - όταν ο "απέξω" βρεθεί από "μέσα" τότε συνήθως αλλάζει τροπάρι...
Δημοσίευση σχολίου