Η Κίνα ανακηρύσσει Ζώνη Αναγνώρισης Αεράμυνας στα νησιά Ντιαογού/Σενκάκου
Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013
Οι πολιτικές πτήσεις δεν θα επηρεαστούν, αλλά το Πεκίνο επεσήμανε ότι θα λαμβάνει «αμυντικά μέτρα έκτακτης ανάγκης» στην περίπτωση που αεροσκάφη (μη πολιτικών πτήσεων) δεν δηλώνουν τα στοιχεία τους στις κινεζικές αρχές, όταν εισέρχονται στη συγκεκριμένη ζώνη. Η δήλωση αυτή ερμηνεύεται ως πρόθεση αναχαίτισης ή και εξαναγκασμού των μη συμμορφούμενων αεροσκαφών σε προσγείωση. Ήδη η κινεζική αεροπορία ανακοίνωσε ότι εκτέλεσε τις πρώτες εναέριες περιπολίες της στην περιοχή.
Η ADIZ δεν αποτελεί εθνικό εναέριο χώρο, αλλά μια προκαθορισμένη περιοχή του διεθνούς εναερίου χώρου, στον οποίο μια χώρα δηλώνει ότι θα παρακολουθεί ή/και αναχαιτίζει τα εισερχόμενα αεροσκάφη, για λόγους ασφαλείας. Αρκετές χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας, έχουν ανακηρύξει τέτοιες περιοχές - και μάλιστα η Ιαπωνία έχει ήδη ανακηρύξει τη δική της ADIZ στην ίδια περιοχή, που τώρα θα υπερκαλύπτεται με την κινεζική.
Παρ' όλα αυτά, οι αντιδράσεις από πλευράς Ιαπωνίας και ΗΠΑ ήταν έντονες.
Με διάβημα στην κινεζική πρεσβεία στο Τόκιο, η ιαπωνική κυβέρνηση χαρακτήρισε «απολύτως απαράδεκτη» την κίνηση και προειδοποίησε ότι θα οδηγήσει σε «απροσδόκητα ατυχύματα στον εναέριο χώρο». Οι αντιδράσεις συνεχίστηκαν αμείωτες από το Τόκιο, με την αναφορά του πρωθυπουργού Σίνζο Άμπε τη Δευτέρα πως η απόφαση «δεν έχει καμία ισχύ στην Ιαπωνία», τονίζοντας πως το Τόκιο «απαιτεί από την Κίνα αναστολή όσων μέτρων περιστέλλουν την ελευθερία πτήσεων σε διεθνή εναέριο χώρο»
Στην επίσης άμεσή τους αντίδραση, οι ΗΠΑ χαρακτήρισαν κίνηση αποσταθεροποίησης την απόφαση της Κίνας. Ο αμερικανός υπουργός Άμυνας Τσακ Χέιγκελ μίλησε για «αποσταθεροποιητική απόπειρα του Πεκίνου να αλλάξει το στάτους κβο στην περιοχή», η οποία «αυξάνει τον κίνδυνο παρανοήσεων και λανθασμένων υπολογισμών» ενώ το υπουργείο Εξωτερικών σημείωσε την «ελπίδα [του] για πιο συνεργάσιμη και λιγότερο συγκρουσιακή στάση».
Το Πεκίνο πέρασε γρήγορα στην αντεπίθεση, με την κινεζική πρεσβεία στο Τόκιο να λέει ότι «η Ιαπωνία δεν έχει δικαίωμα να προχωρά σε ανεύθυνα σχόλια». Επαναλαμβάνοντας την αναφορά για «αδικαιολόγητες αναφορές» από το Τόκιο, και το κινεζικό υπουργείο Άμυνας επανέλαβε ότι η απόφαση είναι «άσκηση τους δικαιώματος αυτοάμυνας. Στρεφόμενο έπειτα εναντίον των αναφορών από την Ουάσινγκτον, το κινεζικό υπουργείο Άμυνας κάλεσε τις ΗΠΑ «να μην λαμβάνουν το μέρος μίας πλευράς στη διαμάχη για τα νησιά Ντιαογού, να μην κάνουν σχόλια ακατάλληλα για την περίσταση και να μην δίνουν το λανθασμένο μήνυμα στην Ιαπωνία, ενθαρρύνοντας την επικίνδυνη στάση της».
22 σχόλια:
όχι που δεν.
ελέγχουν τον παγκόσμιο πλούτο
και θα περιμένουν την έγκριση των
αμερικάνων για τις κινήσεις τους.
δε το βουλώνουν τα αμερικανάκια, που έτσι και τραβήξουν τα λεφτουδάκια που ρίχνουν για τη στήριξη του "πανίσχυρου" dollar, θα πουν το ψωμί, ψωμάκι
Δεν καταλαβαίνω μέχρι πότε:
- θα ανέχεται η Δύση τον ιμπεριαλισμό του Πεκίνου λόγω των φθηνών εργατικών χεριών που προσφέρει στις πολυεθνικές δυτικών συμφερόντων που εδρεύουν στην Κίνα
- δεν θα κατασκευάζει η Ιαπωνία διηπειρωτικούς πυραύλους (ICBM)εξοπλισμένους με πυρηνικές κεφαλές απ' την στιγμή που διαθέτει ΚΑΙ το πυρηνικό υλικό ΚΑΙ τον πύραυλο φορέα στερεών καυσίμων, ενώ για τις ικανότητες καθοδήγησης ας μην μιλήσουμε (πέτυχαν αστεροειδή στο διάστημα).
φίλε ανώνυμε, ας κοιτάξει η ιαπωνία το χάλι της, που θα μας πάρει όλους ο διάολος με τις αμφιβόλου ποιότητος πυρηνικές εγκαταστάσεις που διαθέτει, ας κοιτάξει τα οικονομικά της κι ας αφήσει τους λεονταρισμούς με τις πλάτες των αμερικάνων.
έχει ξεφύγει πλεον ο έλεγχος του παγκοσμίου εμπορίου με την κινέζικη πλημμύρα και ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν γυρίζει πίσω.
Για τα Σενκάκου θεωρώ ότι η Κίνα έχει δίκιο. Τα είχαν πουλήσει σε Ιάπωνα ιδιώτη και τώρα το Τόκιο ισχυρίζεται ότι είναι δικά του. Σαν να λέμε π.χ. ότι αν ο... Οζλάν Μπακτίς αγοράσει οικόπεδο στη Ρόδο, το έδαφος θα ανήκει στην Τουρκία και θα μπορούν να στήσουν εκεί στρατιωτική βάση, ο εναέριος χώρος θα είναι τουρκικός και αν πιάνει και λίγη ακρογιαλιά τότε θα έχει και.. τουρκικά χωρ. ύδατα.
Για τα περί ιμπεριαλισμού κλπ, όλες οι υπερδυνάμεις με τον έναν ή τον άλλο τρόπο προσπαθούν να ασκήσουν ιμπεριαλισμό. Άλλος με όπλα/φοβέρα, άλλος με χρήμα/εμπορεύματα, άλλος με ιδεολογία, και συνήθως με συνδυασμό των παραπάνω.
Ας θυμηθούμε και τους Αρχαίους ημών προγόνους, "πραγματεία περί ιμπεριαλισμού" θα μπορούσε να ονομαστεί η Κλασική Εποχή (τηρουμένων βέβαια των αναλογιών).
Το ζητημα εχει και Ελληνικο ενδιαφερον. Η αντιδραση της παγκοσμιας κοινοτητας σε αυτη την αναθεωρητικη και επεκτατικη ενεργεια της Κινας εχει σημασια και για τις Τουρκικες αμφισβητησεις-διεκδηκησεις του εναεριου και θαλασσιου χωρου στο Αιγαιο.
Αν το παρει πισω η Κινα (λιγο δυσκολο) ή τελος παντων δεν αναγνωριστει απο την πλειοψηφια των κρατων ως δικαιωμα της η μονομερης επεκταση του ενεριων δικαιοδοσιων και ελεγχων, δημιουργει θετικο προηγουμενο και για εμας.
Σε γενικες γραμμες στη διαμαχη Κινας Ιαπωνιας βλεπω καποιες ομοιοτητες (και διαφορες φυσικα), με την Ελληνοτουρκικη αντιπαλοτητα στο Αιγαιο.
Περίμενα πιο έγκυρη πληροφόρηση από το αγαπητό "εν κρυπτό" και όχι απλή αναπαραγωγή λανθασμένων δημοσιευμάτων. Η Κίνα δεν έκανε "επέκταση του εναερίου χώρου", απλά καθιέρωσε ζώνη αναγνώρισης για την αεράμυνα της ADIZ). Ας γίνει μία παρουσίαση για την διεθνή νομοθεσία σχετικά με τα FIR και τα ADIZ μπας και μάθουν μερικοί για επιλογές που έχει η Ελλάδα για την άμυνα της. Πολλοί ούτε καν γνωρίζουν ότι η Ελλάδα (ή καλύτερα το ΝΑΤΟ) είχε καθιερώσει ADIZ στην βόρεια Ελλάδα κατά την διάρκεια του ΨΠ.
Διονύσης
@ Διονύση:
Έχεις απόλυτο δίκιο, και ευχαριστώ για την επισήμανση του λάθους.
Διορθώθηκε τόσο ο τίτλος όσο και το κείμενο.
Επειδή ορισμένοι συνεχίζουν να αναπαράγουν την κίτρινη ελληνική δημοσιογραφία:
- οι αντιδραστήρες στην Φουκουσίμα ήταν πρώτης γενιάς ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ κατασκευής.
Το ατύχημα συνέβη εξαιτίας ενός συνδυασμού παραγόντων που συμπέφτουν κάθε 100 χρόνια.
Η σύγχρονη ιαπωνική τεχνολογία πυρηνικών αντιδραστήρων είναι η πλέον ασφαλής, και δεν είναι τυχαίο ότι π.χ οι Τούρκοι την επέλεξαν.
- η Ιαπωνία δεν πρόκειται (και πολύ σωστά κατά την γνώμη μου) να ανεχθεί μεμονωμένες ενέργειες, καθώς αυτές απλώς ανοίγουν την όρεξη της αναθεωρητικής δύναμης, που στην παρούσα φάση είναι η Κίνα. Κάντε τους απαραίτητους παραλληλισμούς με τα ελληνοτουρκικά, και θυμηθείτε πότε η Τουρκία σταμάτησε να διεκδικεί μετά από υποχωρήσεις μας.
- η Ιαπωνία αυτή την στιγμή διαθέτει αεροναυτική υπεροπλία έναντι της Κίνας, και μόνο η παρουσία του πανίσχυρου 7ου Αμερικανικού Στόλου αρκεί για να ανατρέψει τα δεδομένα.
Η επιθετικότητα της Κίνας πρέπει αργά ή γρήγορα να ανασχεθεί.
Θυμίζω ότι την τελευταία φορά που ο Κινεζικός Στρατός ενεπλάκη σε σύγκρουση τα βρήκε σκούρα (Σινοβιετναμικός Πόλεμος 1979)
@12:04 συγκρίνεις την Κίνα με τις ΗΠΑ σε στρ. ή οικονομική ισχύ? Πας καλά? έχουν οι κινέζοι 1 τρις δολλάρια σε αμερικανικό χρέος και ξέρεις τους ένοιαξε πολύ τους Αμερικανούς, τους είναι δύσκολο να τυπώσουν λίγο παραπάνω δολλάριο. Εαν δε τους κουνηθούν και πολύ τους αμερικάνους, οι Κινέζοι ξέρουν ότι μπορεί ο αμερικανός να τους παει σε μια νύχτα 50 χρόνια πίσω....
Μάριε, βάσει όσων έχω υπόψη μου, δεν είμαι σίγουρος ότι οι Κινέζοι έχουν δίκιο. Το ενδιαφέρον και η διεκδίκηση Κίνας και Ταϊβάν για την κυριαρχία του νησιωτικού συμπλέγματος είχε ξεκινήσει το 1968 με την ανακάλυψη υδρογονανθράκων στην περιοχή και ενισχύθηκε με την απόσυρση (1971) των αμερικάνικων στρατιωτικών δυνάμεων που κατείχαν τη διοίκηση στο νησιωτικό νομό της Οκινάουα από το 1945 (Β'ΠΠ). Η Ιαπωνία με τη συνθήκη επιστροφής του νησιωτικού τόξου Οκινάουα συμπεριέλαβε το σύμπλεγμα Σενκάκου το οποίο είχε ανακηρύξει "αδέσποτα εδάφη" (terrae nullius) δλδ εδάφη που δεν άνηκαν τυπικά σε κανένα από τα γειτονικά (φεουδαρχικά) κράτη και το κατέλαβε κατά τον πρώτο σινοϊαπωνικό πόλεμο (1895). Με τη νίκη του πρώτου σινοϊαπωνικού πολέμου τους παραχωρήθηκε από την Κίνα επ' αόριστο η Ταϊβάν, η οποία απελευθερώθηκε κι επιστράφηκε το 1947 με τα γεγονότα του Β'ΠΠ. Στις Συνθήκες του 1895 και 1947 δεν υπάρχει ρητή αναφορά του νησιωτικού συμπλέγματος ούτε υπήρξε διαμαρτυρία από Κίνα και Ταϊβάν για την ιαπωνική κι αμερικανική παρουσία και χρήση τους από το 1895 ως το 1971.
Το νησιωτικό σύμπλεγμα Σενκάκου (Senkaku) όπως το ονομάζει η Ιαπωνία, Ντιαογιουτέ (Diaoyutai) η Κίνα και Τιαογιουτέ (Tiaoyoutai) η Ταϊβάν που περιλαμβάνει 5 βραχονησίδες και 3 σκοπέλους αναφέρεται σε χάρτες περασμένων αιώνων (κινεζικές δυναστείες) χωρίς όμως να υπάρχει ποτέ ανθρώπινη δραστηριότητα αλλά κυριότερα χωρίς να συμπεριλαμβάνεται ποτέ στα αμυντικά (διοικητικά) όρια των παράκτιων νησιών. Γεωγραφικά βρίσκονται σε ίση απόσταση από Ταϊβάν και του νησιωτικού τόξου της Οκινάουα και σε διπλάσια απόσταση από την Κίνα, η δε Κίνα τα αξιώνει μέσω Ταϊβάν που τη θεωρεί επικράτειά της όπως και η Ιαπωνία που δεν την αναγνωρίζει ως ανεξάρτητο κράτος. Η απεικόνιση σε χάρτες ναυτικού-επιστημονικού ενδιαφέροντος δεν προσδίδει τίτλο κυριαρχίας όπως αναφέρουν και οι Ιάπωνες, διαφορετικά με την κινεζική λογική θα πρέπει να θεωρηθεί η αμερικανική Ήπειρος, όπως και μεγάλο μέρος των νησιωτικών συμπλεγμάτων του Ειρηνικού, ως Κινεζική κτήση. Η Κίνα επίσης ισχυρίζεται πως της ανήκει διότι επικάθονται στην κινεζική υφαλοκρηπίδα κι αποτελούν γεωμορφολογικό χαρακτηριστικό της που διαχωρίζεται από την υποθαλάσσια τάφρο ανατολικά όπου εκτείνεται η υποθαλάσσια ράχη του νησιωτικού τόξου Τανέγκα-Οκινάουα-Ισιγκάκι που ενώνει Ιαπωνία με Ταϊβάν (εικ.1). Η Ιαπωνία ορθά αναφέρει πως βάσει διεθνούς δικαίου η έκταση της υφαλοκρηπίδας δεν αποδίδεται από γεωμορφολογικά και γεωλογικά χαρακτηριστικά, αλλά μόνο από την απόσταση των ακτών όπου ασκείται εθνική κυριαρχία.
Στα νησιά αυτά η κυριαρχία πρωτοεμφανίστηκε το 1895 με την κατάληψή τους από την Ιαπωνία καθώς δεν υπήρχε προηγούμενη σαφής ή και ρητή απόδειξη ότι ανήκουν σε κάποιον άλλον. Οι Ιάπωνες όταν τα κήρυξαν terrae nullius και τα κατέκτησαν, μίσθωσαν (1896) σε επιχειρηματία τις 4 από τις 5 νησίδες (πλην της Taisho που ήταν πολύ απομακρυσμένη) που τις εκμεταλλεύτηκε εμπορικά και τις εξαγόρασε το 1932, αλλά η επένδυσή του απέτυχε και εκκενώθηκαν από τους 248 εργαζόμενους το 1940, τα οποία παραμένουν έκτοτε ακατοίκητα. Το 1945 η διοίκηση τους περιήλθε στις ΗΠΑ που μετέτρεψαν τις υπόλοιπες 2 νησίδες (Kuba-Taisho) σε πεδίο βολής, καθεστώς που τυπικά συνεχίστηκε με συμφωνία κατά την αποχώρησή τους (1972) και δεν έχει τυπικά τερματιστεί ως τις μέρες μας, αν και επίσημα δεν έχουν χρησιμοποιηθεί από το 1978. Η λεπτομέρεια αυτή καθώς κι ότι οι ΗΠΑ μεταπολεμικά ενίσχυσαν εμπορικά την Ταϊβάν (βλ. προοπτική ανεξαρτησίας από Κίνα) καθιστά τις ΗΠΑ μέρος του προβλήματος. Παρότι επίσημα δεν παίρνει θέση ως προς την κυριαρχία των νήσων επισημαίνει πως δεσμεύεται βάσει συμφωνίας με την Ιαπωνία σε περίπτωση στρατιωτικής επίθεσης που σημαίνει αναγνώριση της κυριαρχίας που ασκεί στα νησιά. Εξάλλου το 1945 που απελευθερώθηκε η Ταϊβάν κράτησαν τη διοίκηση του νησιωτικού τόξου από Σενκάκου ως Οκινάουα ακολουθώντας την ιαπωνική εκδοχή ως προς το που ανήκουν χωρίς καμία αντίδραση από Κίνα και Ταϊβάν.
Οι κληρονόμοι των νησιών πούλησαν τις 3 από τις 4 νησίδες το 1970 σε άλλη ιαπωνική οικογένεια. Οι αντιδράσεις αμφισβήτησης της κυριαρχίας τους στην πορεία είχε ως αποτέλεσμα να προτείνει το ιαπωνικό εθνικιστικό κόμμα την αγορά και την εθνικοποίηση τους το 1993. Το 2002 πέτυχαν συμφωνία μίσθωσης των 3 νησίδων σε μια προσπάθεια να μην αξιοποιηθούν εμπορικά από ιδιωτική πρωτοβουλία ενώ παράλληλα είχαν απαγορεύσει στη διοίκηση του γειτονικού νησιωτικού συμπλέγματος Ισιγκάκι ενέργειες αξιοποίησης που θα πυροδοτούσαν κλιμάκωση αντιδράσεων. Θυμίζει την ενέργεια εξαγοράς των μεριδίων Βορείου Αιγαίου της κυβέρνησης Παπανδρέου που είχε σκοπό να προλάβει επέκταση δραστηριότητας στο Μπάμπουρα, αντίθετα όμως με τον ελληνικό χειρισμό που οδήγησε στο αντίθετο του επιθυμητού καταλήγοντας σε κρίση και το Νταβος, οι Ιάπωνες προφανώς αποσκοπούσαν σε συμφωνία εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων που είχαν εντοπιστεί από το 1968. Το 2008 συμφώνησαν με την Κίνα στην από κοινού εκμετάλλευση (Joint Development Zone) του κοιτάσματος Chunxiao σε μια προσπάθεια να εκμεταλλευτούν οι πόροι χωρίς να επιλυθεί η διαμάχη κυριαρχίας των Σενκάκου και η οριοθέτηση της περιοχής. Ήδη από το 1974 η Ιαπωνία είχε συνάψει τέτοια συμφωνία με την Κορέα σε διεκδικούμενη έκταση (εικ.2) ξεπερνώντας το ζήτημα επήρειας του σκοπέλου Socotra (εικ.3) κυριαρχία του οποίου μάλιστα διεκδικεί η Κίνα!
Παρενθετικά, οι ζώνες από κοινού εκμετάλλευσης (JDZ) προσφέρουν προσωρινή λύση ως προς την εκμετάλλευση κοιτασμάτων σε μη οριοθετημένη έκταση ενώ διατηρείται η διεκδίκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της και δεν πρέπει να συγχέεται με τις ζώνες ενοποιημένης εκμετάλλευσης (Unitization Development Zones) που προκύπτουν από την ανάγκη βέλτιστης εκμετάλλευσης κοιτάσματος (αρχή ενότητας κοιτάσματος) που εκτείνεται σε οριοθετημένες εκτάσεις, όπως εφαρμόζεται στην περίπτωση της Αφροδίτης. Όπως αποκαλύφθηκε σχετικά πρόσφατα η Τουρκία είχε προσεγγίσει την κυβέρνηση Μητσοτάκη με πρόταση για δημιουργία JDZ που ορθά δεν έγινε δεκτή τουλάχιστον ως προς την περίπτωση δημιουργίας της εντός του Αιγαίου καθώς εκεί η Τουρκία προβάλλει ζητήματα εθνικής κυριαρχίας κι όχι απλώς βαθμού απόδοσης δικαιωμάτων θαλασσίων ζωνών όπως στην περίπτωση των νησιωτικών ακτών με μέτωπο στη Μεσόγειο.
Το 2012 η Ιαπωνία εθνικοποίησε τα νησιά εξαγοράζοντας τα 3 που είχε μισθώσει, όπως και το 4ο από την κληρονόμο της πρώτης οικογένειας που είχε αρχικά τη συνολική ιδιοκτησία το οποίο τυπικά αποτελεί αμερικανικό πεδίο βολής στο οποίο απαγορευόταν η προσέγγιση χωρίς την έγκριση του αμερικανικού υπουργείου άμυνας. Προηγουμένως (2010) η Ιαπωνία είχε επεκτείνει τη ζώνη αναγνώρισης αεράμυνας (ADIZ) στο νησί Yonaguni επεκτείνοντάς την τοπικά 12νμ δυτικότερα εις βάρος της ταϊβανέζικης ADIZ εναρμονίζοντας την με το εύρος της χωρικής θάλασσας και του υπερκείμενου εναέριου χώρου. Η ενέργεια αυτή καθώς και η κλιμακούμενη ένταση πυροδότησε τη συζήτηση περί της εφαρμογής ADIZ που είχαν καθιερώσει οι ΗΠΑ το 1969 (εικ.4) που εκτείνονταν σε αδιαμφισβήτητη κινεζική και κορεάτικη έκταση. Η εφαρμογή ADIZ από τις ΗΠΑ προήλθε από το φόβο αιφνιδιαστικής επίθεσης έπειτα από το Περλ Χάρμπορ που ενισχύθηκε μεταπολεμικά κατά τον ψυχρό πόλεμο. Οι ζώνες ADIZ όπως και του FIR δεν συμπίπτουν με τις εκτάσεις θαλασσίων ζωνών όμως ενώ η περίπτωση FIR προβλέπεται στο διεθνές δίκαιο και οι κανόνες (δικαιώματα και υποχρεώσεις) θεσπίζονται από τη Διεθνή Οργάνωση Πολιτικής Αεροπορίας (ICAO) κι αφορά την ασφάλεια πολιτικών πτήσεων, οι κανόνες στις ADIZ θεσπίζονται σε εθνικό επίπεδο κι αφορά την εθνική ασφάλεια με τον έλεγχο εναέριου χώρου που επιτηρείται κι ελέγχεται από το εθνικό δίκτυο έγκαιρης προειδοποίησης κι αεράμυνας και δεν προβλέπεται στο διεθνές δίκαιο ως ζώνη δικαιοδοσίας.
Η κινεζική ενέργεια για εφαρμογή ADIZ νομίζω ότι είναι η συνέχεια στην κλιμακούμενη ένταση σχετικά με την επέκταση επιρροής ισχύος στα ανατολικά, με σκοπό να πιέσει για ευνοϊκές εξελίξεις ως προς το θέμα (ανατροπής) της Ιαπωνικής ADIZ που καλύπτει αδιαμφισβήτητη έκταση θαλάσσιας ζώνης ενώ παράλληλα θέτει τα όρια που θεωρεί πως δικαιούται στη θάλασσα. Στην εικ.5 φαίνεται πως τα όρια της κινεζικής ADIZ δεν είναι τυχαία αφού είναι χαραγμένα στα όρια της γεωλογικής υφαλοκρηπίδας που αποτελεί την πάγια θέση της ως προς τη χάραξη θαλασσίων ζωνών, όπως περιλαμβάνει την διεκδικούμενη κορεάτικη έκταση, αλλά και την JDZ Κορέας-Ιαπωνίας στα βόρεια και την έκταση των Σενκάκου στα νότια όπου όμως φροντίζει να μην παραβιάσει τα 12νμ του Yonaguni που δεν αμφισβητεί πως ανήκει στο ιαπωνικό σύμπλεγμα Ishigaki και το σημείο εκείνο είναι ακριβώς στο γεωγραφικό μήκος 123.00 που αποτελούσε αμερικανικό ανατολικό όριο διοίκησης από το Β΄ΠΠ.
Την ίδια διεκδικητική πολιτική ακολουθεί η Κίνα και στα νότια αμφισβητώντας προς όφελός της μεγάλη έκταση που διεκδικούν μεταξύ τους τρίτα κράτη (εικ.6) οξύνοντας το έτσι κι αλλιώς μεγάλο πρόβλημα οριοθέτησης ζωνών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Ενώ λοιπόν οι ADIZ εφαρμόστηκαν για συγκεκριμένο σκοπό καλύπτοντας συγκεκριμένες ανάγκες άμυνας που δεν προβλέπονται στο διεθνές δίκαιο, ούτε αποδίδουν τίτλο κυριαρχίας η Κίνα το εκμεταλλεύεται εξυπηρετώντας τα εθνικά της συμφέροντα που αφορούν την αμφισβήτηση κυριαρχίας νησιών παράλληλα με την ευνοϊκή εξέλιξη στην οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών με σκοπό την αποκλειστική τους εκμετάλλευση. Τα δαιδαλώδη διπλωματικά και νομικά ζητήματα περιπλέκονται περισσότερο καθώς οι μεν ΗΠΑ αποδυναμώνονται ως η μοναδική υπερδύναμη και η δε Κίνα ενισχύει την οικονομική και στρατιωτική της ισχύ. Στα δε άλυτα προβλήματα οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών η δημιουργία JDZ είναι προσωρινές μόνο λύσεις με σκοπό την οικονομική εκμετάλλευση πόρων, η Κίνα φαίνεται να μην ενδιαφέρεται (πχ όπως η Κορέα, η Ιαπωνία, το Βιετναμ κλπ) για τέτοιες λύσεις αλλά αποσκοπεί σε οριστικές και την αποκλειστική εκμετάλλευσή τους. Σημαντική λεπτομέρεια επίσης που οξύνει το πρόβλημα σε σχέση με τη διεθνή νομιμότητα και την προοπτική δικαστικής επίλυσης είναι η καταχρηστική χάραξη Ευθειών Γραμμών Βάσης (εικ.7) με την οποία επεκτείνεται αδικαιολόγητα, βάσει διεθνούς δικαίου, η εθνική κυριαρχία και οι ζώνες κυριαρχικών δικαιωμάτων (όπως εξηγώ εδώ).
Τέλος, θεωρώ ότι είναι άστοχος ο παραλληλισμός του ζητήματος Σενκάκου με τα Ίμια και η αναφορά τους ως "Ίμια του Ειρηνικού", καθώς αντίθετα με την Κίνα, η Ελλάδα έχει επίσημα στοιχεία που περιλαμβάνει διοικητικά τα Ίμια στο Δήμο Καλύμνου της Δωδεκανήσου, υπάρχει ρητή αναφορά τους ως το 30ο ελληνικό σημείο βάσης στο πρωτόκολλο της Ιταλοτουρκικής Σύμβασης 1932 που αποδέχθηκε η Τουρκία και δεν περιλαμβάνονται στα τουρκικά σημεία βάσης βραχο/νησίδων όταν χάραξαν Ευθείες Γραμμές Βάσης και υπήρχε άσκηση εθνικής κυριαρχίας τόσο με ανθρώπινη παρουσία, όσο με το δείκτη του ΓΥΣ.
@Γεράκι
Υπέροχη παρουσίαση, και συμφωνώ με τα στοιχεία που παρουσιάζεις αν και διαφωνώ με την διευρυμένη θεματολογία που δεν αφορά άμεσα την θέσπιση ADIZ. Οι σύμμαχοι των ΗΠΑ στην περιοχή είχαν -αυθαίρετα- ανακοινώσει την δημιουργία των δικών τους ζωνών αεράμυνας πριν από την Κίνα. Αναμεταξύ τους υπάρχουν διαφορές (δες Ιαπωνία-Ταϊβάν στο θέμα), πόσο μάλλον με την Κίνα. Είναι προκλητικό για την Ιαπωνία να θέλει να κάνει αναγνώριση αεροσκαφών σε διεθνή εναέριο χώρο μόλις 140χμ από της ακτές της Κίνας και σε απόσταση άνω των 400χμ από κάποιο κατοικημένο της νησί. Το ίδιο προκλητικό είναι να θέλει να κάνει αναγνώριση σε περιοχές που η ίδια συμφωνεί ότι ανήκουν στην ΑΟΖ της Κίνας. Δεν θέλω να παριστάνω τον συνήγορο της Κίνας, αλλά το θέμα δεν είναι τόσο απλό όσο το παρουσιάζουν τα περισσότερα ΜΜΕ.
Διονύσης
Δύο B-52 φαίνεται να εγκαινίασαν την κινεζική ADIZ χθες, πετώντας στα Σενκακου.
http://online.wsj.com/news/articles/SB10001424052702303281504579221993719005178
Προφανώς έστειλαν θηριώδη αεροσκάφη για να είναι σίγουροι ότι θα τα εντοπίσουν οι Κινέζοι. Το ζήτημα που τίθεται δεν είναι για το αν θεσπίζεις ή όχι ADIZ και πόσο εκτείνεται, αλλά κατά πόσο έχεις τη δύναμη και το θάρρος να την επιβάλλεις.
@Διονύση
Τίποτα δεν είναι απλό, το σεντόνι σκόπευε σε μια μίνι παρουσίαση του θέματος. Τα περισσότερα άρθρα απέφευγαν να αναφερθούν στην αντίστοιχη ιαπωνική κι όσα το έκαναν δεν διευκρίνιζαν ότι είχε θεσπιστεί από τις ΗΠΑ από το 1969. Όταν διάβαζα τις κινεζικές θέσεις και πήγα να περάσω τις συντεταγμένες της ADIZ ήμουν σχεδόν βέβαιος (κι επιβεβαιώθηκε) για το μέχρι που θα εκτείνεται. Η εικ.6 δείχνει τις προθέσεις της Κίνας, τα Σενκάκου φαντάζουν πολύ απλοϊκή περίπτωση σε σχέση με εκείνα που θέλει να μπλέξει. Δεν είμαι σίγουρος για το πόσο δίκιο έχει η Ιαπωνία, ούτε θεωρώ πως η ADIZ που είχαν καθιερώσει οι ΗΠΑ είναι δίκαια. Οι όποιες αλλαγές όμως και η προσαρμογή στα σύγχρονα δεδομένα θεωρώ πως οφείλει η κάθε πλευρά να τα διεκδικήσει με ειρηνικά μέσα.
2 αμερικανικα Β-52 εντος της κινεζικης ζωνης με το ετσι θελω.
Τι εχει να σχολιασει τωρα αυτος που εκανε το πρωτο σχολιο στο αρθρο ??
Ο αλλος στο τριτο σχολιο γραφει για τις αμφιβολου ποιοτητος πυρηνικες εγκαταστασεις της Ιαπωνιας. Ε αμα ειναι ετσι να τους προτεινουμε να τους πουλησουμε δικης μας κατασκευης πυρηνικα εργοστασια....
Γιαννης
Υ.Σ, Ειμαστε απιστευτα πισω απο τους αμερικανους και ιαπωνεζους και θα φτασουμε να ειμαστε μια μολις τριχα απο τα αυτα τους σε καμμια 60αρια χρονια. Η Ελλαδα την εχει πατησει γιατι εχει ,,εξυπνους,, πολιτες οπως αυτοι εδω στο 1ο και 3ο σχολιο.
Μια μερα θα μας ξεπερασει και η Αλβανια...
Καληνυχτα μας μεταφορικα και κυριολεκτικα.
@ Γεράκι:
Διαφωτιστικότατος όπως πάντα, ευχαριστούμε πολύ για το άρθρο. Ιδιαίτερα πολύπλοκο το ζήτημα, και τρομερά ψευδής αυτός που έγραψε εκείνο που διάβασα εγώ, ότι οι Ιάπωνες ιδιώτες είχαν αγοράσει τα Σενκάκου από την Κίνα. όπως είναι τα πράγματα όπως τα παρουσίασες κι εγώ πλέον κλίνω προς τη μεριά της Ιαπωνίας.
@Γεράκι
Με αφορμή τα σχόλια σου εδώ, είχα την ευκαιρία να διαβάσω την απάντηση σου στο άλλο ερώτημα που σου είχα θέσει. Δυστυχώς είχα χρόνο μόνον να τα κάνω μια ανάγνωση και δεν είχα χρόνο να κοιτάξω τις παραπομπές.
Κι εγώ πάντως νομίζω πως η υπόθεση της διαμάχης αυτής μεταξύ Ιαπωνίας και Κίνας δεν έχει κοινά χαρακτηριστικά με τις δικες μας υποθέσεις.
Ωραία όλα αυτά που μου γραφεις στις απαντήσεις όσον αφορά το δίκαιο και βεβαια δεν μπορεί η Ελλάδα να οριστεί ως Αρχιπελαγικό κράτος, αλλα δεν μπορώ να καταλάβω από την άλλη, ποια είναι τα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας έξω από την Εύβοια, μεταξύ Πάρου και Νάξου, μεταξύ Μυκόνου και Ικαρίας, μεταξύ Σαντορίνης και Πελοποννήσου!
Με αυτό θέλω να πω δηλαδή, πως οι υποθέσεις του Μπαχρέιν, της Ρουμανίας και της Ουκρανίας, δεν έχουν σχέση με τη δικη μας εκτος και αν απομονώσουμε την περιοχή του Καστελόριζου. Τα δικά μας νησιά δημιουργούν εσωτερικά ύδατα, κάτι άλλωστε που θα γινόταν αυτομάτως μονο και μονο αν επεκτείναμε τα χωρικά ύδατα.
Και epanalmbanw πως ναι μεν η περίπτωση του Καστελόριζου δε μας ευνοεί νομικά, αλλα δεν καταλαβαίνω γιατί μας πειράζει τόσο πολύ, αφού τώρα αυτή η ασάφεια και μη λύση, δημιουργεί προβλήματα σε όλο το Αιγαίο!
Μια άλλη ερώτηση, αν γνωρίζεις, είναι το καθεστώς που διέπει τον Εύξεινο Πόντο, ισχύει ότι η Τουρκια χαρακτηρίζει τον Εύξεινο Πόντο ως εσωτερική θάλασσα, αν ισχύει αυτό, μήπως λοιπόν είναι αβάσιμα όλα αυτά που λέγονται ότι οι μεγάλες δυνάμεις βλέπουν το Αιγαίο σαν πέρασμα και δε θα επέτρεπαν στην Ελλάδα την πλήρη δικαιοδοσία του?
Αλέξανδρε, δεν μπορώ να απαντήσω σχόλια που αφορούν άλλη συζήτηση σε άλλο θέμα.
Κατανοητό, πάντως ακόμα και στο παλιό άρθρο αν μπορείς να γράψεις την απάντηση εγώ καλύπτομαι, πρόκειται για απορία και ενδιαφέρον και μιας και σίγουρα είσαι ο πιο κατατοπισμένος σε αυτά τα θέματα, οπωσδήποτε με ενδιαφέρει τρομερά η άποψή σου! Επίσης, ευχαριστώ για τις απαντήσεις στο ερώτημα που σου είχα θέσει!
Δεν με θεωρώ ως τον πιο καταρτισμένο όπως λες, είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν αναγνώστες με περισσότερες γνώσεις, αλλά δεν συμμετέχουν λόγω έλλειψης διαθέσιμου χρόνου ή και διάθεσης. Για Καστελόριζο, Αιγαίο, Πόντο κλπ θα βρεις κάποιες απαντήσεις στις απορίες σου εδώ. Ο καθένας μπορεί να διαθέσει λίγο χρόνο για να διαλευκάνει κενά κι απορίες, να βρει απαντήσεις μέσω συζήτησης που θα οδηγήσει σε νέους προβληματισμούς κι εκ νέου αναζήτηση. Όσο περιμένουμε άλλους να μας ενημερώσουν επειδή φέρουν κάποιον τίτλο, τόσο παραμένουμε παθητικοί δέκτες και χαζοί αναμεταδότες των όσων τους εξυπηρετεί να διαδίδονται. Εξυπηρετεί πολλούς να διαδίδεται η διαστρεβλωμένη εικόνα της πραγματικότητας, πάνω σε αυτό τα χώνω στους δημοσιογράφους που δεν θέλω να πιστεύω ότι το κάνουν επί πληρωμή, αλλά από απλή ηλιθιότητα στο όνομα του συμφέροντος, συγχέοντας τις ιδεοληψίες και τα διαπλεκόμενα με τα εθνικά. Φωτεινές, μοναχικές εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Όπως ο Μάριος και πολλοί άλλοι διάβασαν το ψέμα που αναφέρει, όπως θα διάβασαν την ερμηνεία πως η Κίνα είναι ο κακός της υπόθεσης. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, αλλά ενέργειες προς εξυπηρέτηση συμφερόντων με σκοπό να αποκτηθεί διαπραγματευτικό πλεονέκτημα. Κατασκευή αξιώσεων κι εντυπώσεων. Το μειονέκτημα στο Σενκάκου και το αδιέξοδο στην οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών περιλαμβάνει σε ένα βαθμό τον αμερικανικό παράγοντα ξεκινώντας από την θέσπιση ADIZ το 1969 εντός αδιαμφισβήτητου κινεζικού χώρου ως την στάση τους έναντι της κυριαρχίας των Σενκάκου. Οι ΗΠΑ δεν παίρνουν θέση ως προς την κυριαρχία των νησιών, λένε ότι όταν έφυγαν τη δεκαετία του '70 παρέδωσαν τη διοίκηση τους όπως την είχαν βρει, δλδ υπό ιαπωνική κυριαρχία, τονίζουν δε πως δεν παρέδωσαν κυριαρχία, σε αντίθεση με την απελευθέρωση της Ταϊβάν και με τον τρόπο που είχε περιέλθει υπό ιαπωνικό έλεγχο. Μου θυμίζει χονδρικά την αντίστοιχη περίπτωση με την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου κι εξήγησα γιατί δεν θεωρώ πως τα Σενκάκου είναι τα "Ίμια του Ειρηνικού".
Από τη μια όμως η Κίνα δεν νομίζω να ευνοείται με παραπομπή των διαφορών της σε διεθνές δικαστήριο εξηγώντας τις αβάσιμες κι αδύναμες νομικά θέσεις της, από την άλλη όμως δεν παραβλέπω πως η κινεζική ADIZ εν πολλοίς είναι μια απάντηση ακύρωσης της ιαπωνικής, δλδ εκείνης που θεσπίστηκε από τις ΗΠΑ το 1969. Τα όρια της κινεζικής δεν εξυπηρετούν τόσο την ανάγκη της για εναέριο έλεγχο, αλλά οριοθετούν την έκταση που διεκδικούν στη θάλασσα και τους πόρους της, εναρμονίζονται με την κινεζική θέση σχετικά με την έκταση του δικαιώματος θαλασσίων ζωνών που περιλαμβάνει και το ζήτημα κυριαρχίας των Σενκάκου, την αστήρικτη νομικά γεωλογική ερμηνεία της υφαλοκρηπίδας ή αλλιώς τη μειωμένη επήρεια του ιαπωνικού νησιωτικού τόξου. Εδώ έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τα αμερικανικά συμφέροντα και το διεθνές δίκαιο ως έχει κι όπως εξελίσσεται όπως αναφέρω εδώ. Τα νησιά αλλά και οι βράχοι, σε αντίθεση με το Άρθρο 121(2),(3) καταλήγουν να έχουν εκ πρώτης όψης μεν πλήρες δικαίωμα αλλά τόσο όσο τους επιτρέπει η θέση τους σε σχέση με το κατά πόσο δίκαιο αποτέλεσμα παράγουν. Θεωρώ πως η κινεζική ADIZ δεν θεσπίστηκε για το σκοπό που εξυπηρετεί μια ADIZ, ούτε νομίζω οτι η Ιαπωνία εφάρμοζε κι έλεγχε αυστηρά κι απόλυτα την έκταση ADIZ πέραν της μέσης απόστασης. Το ζητούμενο είναι η έκταση στα κυριαρχικά δικαιώματα στη θάλασσα και των πόρων της, αρχή της επίλυσης μέσω επιτάχυνσης διαπραγματεύσεων μπορεί να εκκινήσει από την διαπραγμάτευση των ορίων των επικαλυπτόμενων ADIZ.
Οι Αμερικανοί χθες έστειλαν B-52 (προφανώς για να τα δούν λόγω ίχνους θέλουν-δεν θέλουν) πάνω απ' τα νησιά, όπως και οι Ιάπωνες.
Περιμένω να δω μέχρι που θα φτάσουν με τους λεονταρισμούς τους οι Κινέζοι...
Η ανάπτυξή τους βασίζεται σε πήλινα πόδια, αν τους αποκλείσει η Δύση απ' τις αγορές τους, όλο το οικο.θαύμα τους θα καταρρεύσει εν μία νυκτί.
Πρέπει να καταλάβουν ότι αλλαγές του status quo ΔΕΝ θα γίνουν ανεκτές.
Δημοσίευση σχολίου