Επαναφορά αποζημιώσεως 4 ΗΕΕ για ΕΤΑ και Ζ΄ ΜΑΚ

Του Σάββα Δ. Βλάσση*

Σημαντική ανάσα δίνεται στα στελέχη των Ειδικών Δυνάμεων του Στρατού Ξηράς, τα οποία υπηρετούν στο ΕΤΑ και την Ζ΄ ΜΑΚ, κατόπιν διαταγών του Α/ΓΕΕΘΑ Στρατηγού Μιχαήλ Κωσταράκου και του Α/ΓΕΣ Αντιστρατήγου Αθανασίου Τσέλιου. Συγκεκριμένα, αποφασίστηκε η αναδρομική, από 1-1-2013, καταβολή αποζημιώσεως 4 Ημερών Εκτός Έδρας ανά μήνα στα στελέχη των δύο μονάδων, ήτοι 105 ευρώ καθαρά προστίθενται στο μηνιαίο εισόδημά τους. Παράλληλα, τακτοποιήθηκε και μία σοβαρή εκκρεμότητα που υπήρχε έναντι των στελεχών του ΕΤΑ, καθώς το διάστημα Αυγούστου – Δεκεμβρίου 2012 δεν είχαν καταβληθεί καθόλου οι προβλεπόμενες αποζημιώσεις. Με διαταγή του Α/ΓΕΕΘΑ, διευθετήθηκε απολύτως και το ζήτημα αυτό. Υπενθυμίζεται ότι στις 17 Ιουνίου ο Στρατηγός Κωσταράκος επισκέφθηκε για μια ακόμη φορά την Ζ΄ ΜΑΚ.

Η στρατιωτική ηγεσία, αναγνωρίζοντας τους ιδιαίτερους κόπους που καταβάλλουν τα στελέχη των συγκεκριμένων μονάδων, αποδέχθηκε τις σχετικές εισηγήσεις που προώθησε ιεραρχικώς τους τελευταίους μήνες η 13η Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων. Η 13η ΔΕΕ, διέγνωσε εγκαίρως το πρόβλημα και τις επιπτώσεις στο προσωπικό, με αποτέλεσμα να κινητοποιηθεί άμεσα, αναδεικνύοντας το ζήτημα. Επιδίωξη ήταν να καταδειχθεί εμπράκτως η αναγνώριση και εκτίμηση της ηγεσίας προς τα στελέχη που υπηρετούν στις ανωτέρω μονάδες αυξημένου βαθμού ετοιμότητος. Σημειώνεται ότι προ της κρίσεως, για το προσωπικό του ΕΤΑ και της Ζ΄ ΜΑΚ προβλεπόταν μηνιαίως αποζημίωση 10-12 Ημερών Εκτός Έδρας, λόγω των αυξημένων εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων και υποχρεώσεών τους, αποζημίωση η οποία σταδιακώς περιορίσθηκε δραστικώς, για να σταματήσει να καταβάλλεται από τις αρχές του τρέχοντος έτους.

*Ο Σάββας Δ. Βλάσσης είναι εκδότης του περιοδικού ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ

Διαβάστε περισσότερα...

Ρωσικοί ελιγμοί στην Κύπρο

Η Ρωσία φέρεται να διαπραγματεύεται μία μόνιμη στρατιωτική παρουσία στην Κύπρο. Παρατηρητές κάνουν λόγο για εναλλακτική λύση στη ρωσική βάση της Συρίας. Πάντως την περασμένη Πέμπτη (27.06.) το ρωσικό υπουργείο Άμυνας διέψευσε τις πληροφορίες για αποχώρηση ρωσικού στρατιωτικού προσωπικού από το λιμάνι της Ταρτούς. «Στην περιοχή δεν υπάρχει καν στρατιωτικό προσωπικό, γιατί η τεχνική υποστήριξη των πλοίων γίνεται εδώ και πολύ καιρό αποκλειστικά από πολιτικό προσωπικό» ανέφερε ο εκπρόσωπος της Μόσχας. Πολλοί πιστεύουν ότι σε περίπτωση που καταρρεύσει το συριακό καθεστώς η Ρωσία θα αναζητήσει εναλλακτική λύση στη Μεσόγειο και αυτή δεν αποκλείεται να είναι η Κύπρος. Προ ημερών μάλιστα ο υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου Ιωάννης Κασουλίδης δήλωσε στη «Φωνή της Ρωσίας» ότι η Λευκωσία διαπραγματεύεται με τη Μόσχα τη χρήση βάσης στην Πάφο από τη ρωσική αεροπορία
«Αυτό σίγουρα έχει σχέση με τα όσα συμβαίνουν στο λιμάνι της Ταρτούς» δηλώνει στην Deutsche Welle η συνεργάτης του γερμανικού Ιδρύματος Επιστήμης και Πολιτικής (SWP) Μαργκαρέτε Κλάϊν. Ήδη πυκνώνουν οι επισκέψεις του ρωσικού ναυτικού στην Κύπρο. Στις 19 Ιουνίου τρία πολεμικά πλοία αγκυροβόλησαν για ανεφοδιασμό στη Λεμεσό, ενώ τον Μάϊο είχε προηγηθεί το καταδρομικό πλοίο «Μόσχα», επικεφαλής του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας.

Μακροχρόνιες σχέσεις Μόσχας- Λευκωσίας

Δεν είναι σύμπτωση ότι η Ρωσία επιλέγει την Κύπρο για νέο ορμητήριο στη Μεσόγειο. Οι δύο χώρες εξακολουθούν να διατηρούν στενές οικονομικές σχέσεις, η Κύπρος εξακολουθεί να προσελκύει ρωσικά κεφάλαια, προ ετών έλαβε δάνειο από τη Μόσχα, ενώ στην προσπάθειά της να αντιμετωπίσει την κρίση χρέους η κυπριακή ηγεσία είχε στραφεί και στη Ρωσία πριν αποδεχθεί τελικά το ευρωπαϊκό πακέτο διάσωσης. Αν τελικά η Μόσχα συνάψει συμφωνία για μία πιο στενή στρατιωτική συνεργασία, θα είναι η πρώτη φορά που επανακάμπτει σε χώρα-μέλος της ΕΕ από το 1994, όταν τα ρωσικά στρατεύματα εγκατέλειψαν τις βάσεις τους στην πρώην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας. Κάποιοι πιστεύουν ότι η κινήσεις της Μόσχας εντάσσονται σε έναν ευρύτερο σχεδιασμό. «Η Ρωσία θα ήθελε να αναλάβει και πάλι ρόλο υπερδύναμης»εκτιμά η Μαργκαρέτε Κλάϊν από το ίδρυμα Επιστήμης και Πολιτικής. Για τον σκοπό αυτόν προετοιμάζει μία μόνιμη στρατιωτική παρουσία στη Μεσόγειο, την οποία άλλωστε ο πρόεδρος Βλάντιμιρ Πούτιν αποκαλεί «στρατηγικά σημαντική περιοχή». Πιθανή θεωρείται η αποστολή μοίρας ρωσικών πλοίων, όπως συνέβαινε επί Σοβιετικής Ένωσης, όταν τριάντα έως πενήντα πλοία περιπολούσαν συνεχώς στη Μεσόγειο δίνοντας το παρόν απέναντι στον αμερικανικό έκτο στόλο.

Συμβολική η παρουσία της Ρωσίας;

Πολλοί αμφιβάλλουν πάντως για την ικανότητα της Ρωσίας να διατηρήσει μία σημαντική στρατιωτική παρουσία στη Μεσόγειο. «Πρόκειται μάλλον για πολιτική συμβολισμών» δηλώνει η Μαργκαρέτε Κλάϊν, ενώ παρόμοια άποψη εκφράζει και ο Ρώσος αναλυτής Αλεξάντερ Γκολτς. «Η βασική αποστολή της ρωσικής μοίρας πλοίων θα είναι απλώς …να υπάρχει» λέει ο Γκολτς στην Deutsche Welle. «Η Ρωσία ούτως ή άλλως δεν έχει πολλά πλοία και δεν διαθέτει παρά μόνο ένα αεροπλανοφόρο», υπενθυμίζει ο Ρώσος αναλυτής. Τόσο ο ίδιος, όσο και η Μαργκραέτε Κλάϊν από το Ίδρυμα Επιστήμης και Πολιτικής πιστεύουν ότι η Ρωσία δεν πρόκειται να αναμειχθεί στην εμφύλια σύρραξη της Συρίας και θεωρούν ότι το ΝΑΤΟ δεν χρειάζεται να ανησυχεί γι αυτό το ενδεχόμενο.

Roman Goncharenko / Γιάννης Παπαδημητρίου

Υπεύθ.σύνταξης: Σταμάτης Ασημένιος

Πηγή: ΣΚΑΪ & DW

Διαβάστε περισσότερα...

«Τα δέντρα της Ταξίμ τράφηκαν από τους νεκρούς μας»

Ταξίμ στο παρελθόν. Ως το 1930 βρισκόταν εκεί το αρμενικό νεκροταφείο Πανγκαλτί.

Πάνω στην Ταξίμ βράζει το αίμα του τουρκικού λαού, κάτω ουρλιάζει η ιστορία των Αρμενίων

Της Αλεξάνδρας Τζαβέλλα

«Ολα τα δέντρα της Ταξίμ έχουν τραφεί από τους νεκρούς μας. Ομως ακόμη κι αυτά θα θαφτούν κάτω από ένα τερατώδες mall ή θα ξεριζωθούν μαζί με τις ρίζες της αρμενικής ιστορίας». Πάνω στην Ταξίμ βράζει το αίμα του τουρκικού λαού. Από κάτω ουρλιάζει η ιστορία των Αρμενίων. Ιστορία η οποία παραλίγο να ξεριζωθεί στο βωμό της ανάπτυξης. Κάθε άλλο παρά τυχαίο το γεγονός ότι ανάμεσα στους πρώτους 50 διαδηλωτές που κατέφθασαν στην πλατεία Ταξίμ, στις 28 Μαΐου, ήταν διανοούμενοι της Πόλης, οι περισσότεροι ενεργοί στα θέματα της αρμενικής γενοκτονίας. Ανάμεσά τους ο γνωστός και στην Ελλάδα, κοινωνιολόγος και ιστορικός Τανέρ Ακτσάμ, ο καθηγητής Κοινωνικής Ιστορίας Τζεγκίζ Ακτάρ και άλλοι υποστηρικτές των ελευθεριών μειονοτήτων. Φωτογραφήθηκαν και ανέβασαν τη φωτογραφία τους στο facebook: Occupy Gezi. Μπιριντζί γκιουν. Ελληνιστί, 1η μέρα διαδήλωσης.

Μέσα στο λευκό πλαίσιο η ιδιοκτησία του αρμενικού νοσοκομείου Σουρπ Αγκόπ,

στο οποίο ανήκε και το νεκροταφείο Πανγκαλτί, πριν κατασχεθεί

Αναδρομή στο παρελθόν: ώς το 1930 η περιοχή της Ταξίμ ήταν νεκροταφείο - το μεγαλύτερο μη μουσουλμανικό. «Ηταν το αρμενικό νεκροταφείο Πανγκαλτί. Ηταν ιδιοκτησία του αρμενικού νοσοκομείου/εκκλησίας Σουρπ Αγκόπ (Αγιος Ιάκωβος)» λέει η Κουίν Μινασιάν, εκπαιδευτικός, Ελληνίδα αρμενικής καταγωγής, κρατώντας στα χέρια της τη φωτογραφία του μνημείου της 11ης Απρίλη. «Αυτό ήταν το αρμενικό μνημείο για τη γενοκτονία στο Ταξίμ», συνεχίζει η ίδια. «Θάφτηκε για πάντα κάτω από το ξενοδοχείο "Ντιβάν". Αρμενικές ταφόπετρες έβγαιναν στην επιφάνεια τις μέρες που γίνονταν τα έργα στο πάρκο Γκεζί».



Ολόκληρη η περιοχή, εκεί που βρίσκεται σήμερα το «Χίλτον», το «Ντιβάν» και τα κτήρια των κρατικών καναλιών (Radio Istanbul Harbiye Military camp) ήταν μέχρι το 1930 το νεκροταφείο των Αρμενίων. Χτίστηκε το 1560 με πανάκριβες πλάκες «ντουφ» οι οποίες με την κατάσχεσή του, πουλήθηκαν ή χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του πάρκου Γκεζί και της πλατείας Εμινονού

Επιστροφή στο παρόν. Στην πρώτη διαδήλωση, που πραγματοποιήθηκε στην Ταξίμ στις 28 Μαΐου, συμμετείχαν περίπου 300 πολίτες (οι οποίοι σε λίγες ώρες έγιναν περισσότεροι από 1.000). Ανάμεσα τους ο Σίρι Σουρέ Οντέρ, Τούρκος βουλευτής, ενεργός σε θέματα δικαιωμάτων των μειονοτήτων, ο οποίος συμμετείχε και φέτος σε πολλές εκδηλώσεις για τη γενοκτονία του 1915. «Ηταν κατά κάποιο τρόπο, ο επικεφαλής της πρώτης διαδήλωσης. Ξεκίνησε να μιλάει στους αστυνομικούς ώσπου κάθισε μέσα στη δαγκάνα της μπουλντόζας. Τον ψέκασαν από πολύ κοντινή απόσταση στα μάτια. Διακομίστηκε στο νοσοκομείο και έχει ακόμα προβλήματα. Το ίδιο βράδυ στήθηκαν σκηνές στην πλατεία», λέει η κ. Μινασιάν. Η ίδια την Πρωτομαγιά είχε δει τη σπίθα της εξέγερσης, ενώ βρισκόταν στην πλατεία Ταξίμ. Το σίγουρο είναι ότι τα δέντρα του Γκεζί δεν μπορούν να κρύψουν το δάσος: η ιστορία του τόπου κραυγάζει μέσα από τα χαλάσματα όχι μόνο την επιστροφή της κλεμμένης περιουσίας -που ακολούθησε τη γενοκτονία- από τις τουρκικές μειονότητες, αλλά και τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης.

Πηγή Ελευθεροτυπία

Διαβάστε περισσότερα...

817 φακέλους άφησε ο Παναγιωτόπουλος!

 

Του Σάββα Δ. Βλάσση*

Οι 817 ανυπόγραφοι φάκελοι που «κληρονόμησε» ο Δ. Αβραμόπουλος από τον προκάτοχό του, δείχνουν το μέγεθος της αδιαφορίας του Π. Παναγιωτόπουλου, και κατ’ επέκταση της κυβερνήσεως, για την Εθνική Αμύνα. Ως «αποχαιρετιστήριο δώρο» δε, προς τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, άφησε τις εκκρεμούσες επί ένα και πλέον μήνα μεταθέσεις, βυθίζοντας στην αβεβαιότητα τον οικογενειακό προγραμματισμό χιλιάδων στελεχών. Αιτία της καθυστερήσεως; Τα 4.000 ρουσφέτια μεταθέσεων που είχε συγκεντρώσει η πολιτική ηγεσία, εκ των οποίων 3 στα 4 προήρχοντο από το γραφείο του υπουργού. Όλα αυτά τα ρουσφέτια, προωθήθηκαν από τον Π. Παναγιωτόπουλο στα Γενικά Επιτελεία, προς εξέταση, με φυσική συνέπεια απίστευτη σπατάλη χρόνου και ενέργειας από πλευράς επιτελων, για την μία προς μία εξέταση των περιπτώσεων. Οι επιπτώσεις από αυτή την καθυστέρηση, απλώς δεν ενδιέφεραν τον υπουργό.

Αν η παραπάνω εικόνα δείχνει την βούληση για έργο, που έχει ο μέσος πολιτικός προϊστάμενος που τοποθετείται σε τόσο κρίσιμες θέσεις, οι τελευταίες επιλογές προσώπων στο ΥΠΕΘΑ, επιβεβαιώνουν την αίσθηση ότι το συγκεκριμένο υπουργείο αντιμετωπίζεται από τους πολιτικούς ηγέτες ως «σκουπιδότοπος», στον οποίο «παρκάρουν» όποιον νάναι. Φυσικά, οι περιστάσεις για την αντιμετώπιση των δεινών προβλημάτων της κρίσεως, επιβάλλουν σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, την τοποθέτηση τεχνοκρατών στις καίριες θέσεις ευθύνης. Αν όμως ο πολιτικός κόσμος, παρά την εμφανή έλλειψη πολιτικών εφεδρειών επιπέδου, εμφανιζόταν διστακτικός στην τοποθέτηση ενός εξωκομματικού στρατηγού ως ΥΕΘΑ, η ιδιαιτερότητα των συνθηκών υπό τις οποίες επήλθε τελικά ο ανασχηματισμός της κυβερνήσεως, ανέτρεψε τα πάντα, οδηγώντας στην πεπατημένη. Μετά λοιπόν τον εντελώς ανεπαρκή Π. Παναγιωτόπουλο, ποιος; Τί απέδωσε το νέο «παρκάρισμα», στο ΥΠΕΘΑ;

Ο ΥΦΕΘΑ Αθανάσιος Δαβάκης, άβγαλτος και άπειρος, ανέλαβε για έναν και μόνο λόγο: θεωρήθηκε ότι η τοποθέτησή του μπορεί να λειτουργήσει ανασχετικά, στην πορεία της Χρυσής Αυγής στην εκλογική του περιφέρεια... Άτομο, αναμφισβήτητα καλών προθέσεων, αλλά τα τριτεύοντα καθήκοντα που δίχως άλλο θα του ανατεθούν, δεν δικαιολογούν την παρουσία του ως τρίτο μέλος της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΘΑ.

Η ΑΝΥΕΘΑ Φ. Γεννηματά, τοποθετήθηκε με έναν και μόνο σκοπό: να επιβλέψει την συγκάλυψη των όποιων «θεμάτων» άφησε στο πέρασμά του από το ΥΠΕΘΑ ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Επιλεγμένη για έναν χώρο με τον οποίο εκ των πραγμάτων είναι ξένη, είναι βέβαιο ότι ουδείς θα μπορεί να την κατηγορήσει στο τέλος ως «αποτυχημένη». Ήδη στην πρώτη συνέντευξη που έδωσε, αναδείχθηκαν και οι κίνδυνοι που υπάρχουν εάν η ΑΝΥΕΘΑ μεταφέρει τις γνωστές ιδεοληψίες της παράταξέως της, επιδιδόμενη σε ένα «κυνήγι μαγισσών». Η ερώτηση – πάσα που της έγινε, για την αντιμετώπιση του φαινομένου της Χρυσής Αυγής στις Ένοπλες Δυνάμεις, είναι ενδεικτική των κινδύνων από την αναστάτωση που μπορεί να επιφέρει η μεταφορά στο Στράτευμα, του ιδιότυπου «ιερού πολέμου» που εμπνεύστηκε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.

Ο ΥΕΘΑ Δ. Αβραμόπουλος, συνοδευέται από την φήμη του μετριοπαθούς αλλά αδύναμου, ως προς την επίτευξη έργου ουσίας. Τοποθετήθηκε μόνο και μόνο για την τήρηση του «πρωτοκόλλου υπουργείων», μετά την κατάληψη του ΥΠΕΞ από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Διαθέτει όμως εμπειρία από την πρόσφατη ολιγόμηνη θητεία του στο ΥΠΕΘΑ και σίγουρα μπορεί να αποδώσει περισσότερα από τον Π. Παναγιωτόπουλο, που έσπασε κάθε ρεκόρ ανεπαρκείας. Αποτελεί άλλωστε και την μόνη ελπίδα της ΝΔ, ώστε να «κερδίσει» την τάξη των στρατιωτικών, την οποία έχει χάσει με την συνέχιση της «εκδικητικής» πολιτικής που εγκαινίασε στο ΥΠΕΘΑ το δίδυμο Βενιζέλου – Μπεγλίτη.

Στην ομιλία του μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Δ. Αβραμόπουλος στάθηκε σε κάποια πράγματα. Αποκήρυξε τον κομματισμό. Το αν αυτό ήταν προειδοποίηση προς την Φ. Γεννηματά ή απλό «καρφί» για τους Παναγιωτόπουλο – Καράμπελα και την αναταραχή που προκάλεσαν χάνοντας τον έλεγχο των κρίσεων, θα φανεί στην πράξη. Εμφανίσθηκε επίσης κάθετα αντίθετος στις νέες μισθολογικές περικοπές των στρατιωτικών, που έχουν ήδη διαφανεί. Αν ο Δ. Αβραμόπουλος καταφέρει να τις αποτρέψει, εκμεταλλευόμενος την προσωπική του σχέση με τον πρωθυπουργό και την δυσαρέσκεια που δοκίμασε το τελευταίο διάστημα, αυτή θα είναι μια σημαντική συμβολή.
Σε κάθε περίπτωση, οι 817 ανυπόγραφοι φάκελοι για τους οποίους ο Π. Παναγιωτόπουλος θα μείνει στην ιστορία, δείχνουν ότι υπάρχουν πολλά και σοβαρά ζητήματα ουσίας που εκκρεμούν επί τουλάχιστον έναν χρόνο. Τί μπορεί να κάνει με αυτά ο Δ. Αβραμόπουλος, αν θέλει να αφήσει θετικό πρόσημο ως ΥΕΘΑ; Είναι πολύ εύκολο και απλό: Να εισακούσει τις υπεύθυνες εισηγήσεις της στρατιωτικής ηγεσίας.

*Ο Σάββας Δ. Βλάσσης είναι εκδότης του περιοδικού ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ
____

 
Σημ Εν Κρυπτώ: Ευχαριστούμε για την αναδημοσίευση πληροφοριών από το παρόν ιστολογιο σε εφημερίδες κι επαγγελματικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους αλλά καλό θα είναι να αναφέρεται και η πηγή και ο συγγραφέας που έχει κάνει και το ρεπορτάζ, όπως προστάζει και η δεοντολογία άλλωστε.

Διαβάστε περισσότερα...

Eνοχλεί ακόμα ο "μετανάστης" Φράγκος..

Είναι πλέον σύνηθες φαινόμενο προ ανασχηματισμού να παρατηρούμε δημοσιεύματα που στοχοποιούν δυνητικούς μνηστήρες του υπουργικού θώκου, στην συγκεκριμένη περίπτωση του ΥΠΕΘΑ. Φυσικά η κοφτερή πένα των λειτουργών της ενημέρωσης ξιφουλκεί (πάντα στα πλαίσια της δημοσιογραφικής δεοντολογίας) με στόχο την υπεύθυνη ενημέρωση του Έλληνα πολίτη και όχι την δημιουργία κλίματος υπέρ πολιτικών προσώπων... Ενίοτε οι παρεμβάσεις αυτές έχουν και ψυχαγωγικό χαρακτήρα, υπερβάλλων ζήλος γαρ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα σειρά δημοσιευμάτων δημοσιογράφου του αμυντικού ρεπορτάζ για τον πρώην ΥΕΘΑ  Φ.Φράγκο, ο οποίος -σύμφωνα πάντα με "έγκυρες" πληροφορίες- ετοιμάζεται να... μεταναστεύσει στο εξωτερικό (Τουρκία ίσως;).

Ευτυχώς στην Μεσογείων κατέληξε το δίδυμο Αβραμόπουλου-Φώφης. Και η καρδιά ορισμένων πήγε στην θέση της.

Διαβάστε περισσότερα...

Σενάριο αναδιοργάνωσης και συγχώνευσης αμυντικών βιομηχανιών εξετάζει η κυβέρνηση

Το εν λόγω ζήτημα βρέθηκε στο επίκεντρο των επαφών της Πέμπτης μεταξύ του Γιάννη Στουρναρα και της Φώφης Γεννηματά. Το θέμα των αμυντικών βιομηχανιών βρέθηκε στο επίκεντρο της συνάντησης μεταξύ του υπουργού Οικονομικών, Γιάννη Στουρναρα, και της αναπληρώτριας υπουργού Εθνικής Άμυνας, Φώφης Γεννηματά, την Πέμπτη στο υπουργείο Οικονομικών.

Κύκλοι του ΥΠΟΙΚ αναφέρουν ότι προκρίνεται μοντέλο αναδιοργάνωσης των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων (ΕΑΣ) εν΄ λειτουργία.
Σύμφωνα με τα ίδια στελέχη, η κυβέρνηση εξετάζει και το σενάριο συγχώνευσης της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (ΕΑΒ), των ΕΑΣ, που διαθέτει σημαντική ακίνητη περιουσία, και της Ελληνικής Βιομηχανίας Οχημάτων (ΕΛΒΟ).
Σημειώνεται ότι οι εν λόγω τρεις αμυντικές βιομηχανίες, ΕΑΒ, ΕΑΣ και ΕΛΒΟ, απασχολούν περίπου 3.000 εργαζόμενους, ενώ διαθέτουν μεγάλη και άμεσα αξιοποιήσιμη ακίνητη περιούσια.

Πηγή: ΣΚΑΪ

Διαβάστε περισσότερα...

Προσγείωση εκτός του προκαθορισμένου σημείου(;) ΜΕΑ του ΕΣ

Μέχρι στιγμής τα αίτια της προσγείωσης εκτός του προκαθορισμένου σημείου δεν έχουν γίνει γνωστά. Ένα μη επανδρωμένο, τηλεκατευθυνόμενο αεροσκάφος το οποίο είχε επιστρατευθεί για αναζήτηση των δραπετών των Τρικάλων έχει καταπέσει. Την πτώση εκτός ζώνης του μη επανδρωμένου αεροσκάφος UAV (τηλεκατευθυνόμενο γαλλικής κατασκευής) έξω από το χωριό Αγία Ευθυμία της Φωκίδας, σήμερα τα ξημερώματα, έκανε γνωστή ο Ελληνικός Στρατός, ο οποίος συμμετείχε στις έρευνες της ΕΛ.ΑΣ. για τον εντοπισμό της ομάδας του Μάριο Κόλα, ο οποίος φέρεται να ηγείται της ομάδας των δραπετών από τις φυλακές Τρικάλων.

Το μη επανδρωμένο σκάφος φρουρείται περιμετρικά και στο σημείο αναμένεται, σύμφωνα με πληροφορίες, να καταφθάσει ελικόπτερο τύπου Σινούκ της Αεροπορίας Στρατού, προκειμένου να το μεταφέρει στη βάση του. Το αεροσκάφος έχει μήκος περίπου τέσσερα μέτρα, ενώ το βάρος του υπολογίζεται ότι υπερβαίνει τα 300 κιλά. Βρίσκεται σε δύσβατη περιοχή και λόγω του βάρους του η μεταφορά του, σύμφωνα με αξιωματούχους, θα είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Σύμφωνα με στρατιωτικές πηγές- τουλάχιστον όσον αφορά την επίσημη ηγεσία του Υπουργείου Άμυνας, το μη επανδρωμένο αεροσκάφος «προσγειώθηκε» με τη χρήση του παγίως φερόμενου αλεξιπτώτου, αλλά όχι στο σημείο όπου είχε προγραμματιστεί. Οι ίδιες πηγές αναφέρουν πως το UAV δεν έχει υποστεί ζημιές, ενώ η ΕΛ.ΑΣ. φαίνεται να έχει ζητήσει τη βοήθεια από το Πεντάγωνο για να καλύψει την περιοχή από αέρος.

www.ikypros.com

 Σημ Εν Κρυπτώ: Ο ΕΣ διαθέτει τα τακτικά ΜΕΑ Sperwer της Γαλλικής SAGEM που xρησιμοποιούνται από τα 472 και 473 Τάγματα Ηλεκτρονικής Επιτήρησης-Πληροφορικής (ΤΕΠΠ) του Όπλου των Διαβιβάσεων και υπάγονται οργανικά στο Δ' ΣΣ και την ΑΣΔΕΝ. Το ΓΕΣ δεν έχει εκδόσει επίσημη ανακοίνωση μέχρι στιγμής.  Βίντεο με την διαδικασία εκτόξευσης και ανάκτησης του ΜΕΑ Sperwer από τον ιστότοπο του ΓΕΣ μπορειτε να δείτε εδώ:

 

Κι ένα ρεπορτάζ από την εκπομπή με Αρετή και Τόλμη που παρουσιάζει εκτενέστερα το ΜΕΑ Sperwer:

Διαβάστε περισσότερα...

ΜΚ/Β NIKE: Η ..."απειλή"

MIM-14 με φόντο τη Μαρμαρίδα

Στον ελληνικό αμυντικό τύπο πρόσφατα δημοσιεύθηκαν άρθρα σχετικά με τη μεταφορά Μοιρών ΝΙΚΕ HERCULES στα μικρασιατικά παράλια ως νέα εξέλιξη που υποτίθεται οδήγησε τις ελληνικές υπηρεσίες πληροφοριών να συλλέξουν πληροφορίες και να καταλήγουν πως η τουρκική ενέργεια είχε διπλό σκοπό, τόσο σε ΑΣΕΠΕ-killer, όσο και σε βαλλιστικό. Το αποτέλεσμα, βάσει των δημοσιευμάτων, είναι να αλλάξει το status quo στο Αιγαίο, αφού τα EMB-145 θα αναγκαστούν πλέον να επιχειρούν δυτικότερα κι επειδή απειλούνται πλέον να ισοπεδωθούν αστικά κέντρα που βρίσκονται 150-200km από τα μικρασιατικά παράλια.

Στην πραγματικότητα η μεταφορά των ΝΙΚΕ στα μικρασιατικά παράλια δεν είναι νέα εξέλιξη, αφού οι Μοίρες αυτές μεταφέρθηκαν στα μέσα της περασμένης δεκαετίας, ενώ τα αστικά κέντρα στο Αιγαίο βρίσκονται σε πολύ κοντινή απόσταση από τα μικρασιατικά παράλια που καθιστά άνευ ουσίας το αυξημένο βεληνεκές των ΝΙΚΕ, αν υποτεθεί πως μπορούν πράγματι να χρησιμοποιηθούν σε αυτόν το ρόλο. Την εποχή που μεταφέρθηκαν, μια δεκαετία πριν, η Τουρκία διέθετε ήδη αξιολογότερα συστήματα μακρού πλήγματος με κρίσιμα συγκριτικά πλεονεκτήματα, όπως τη δυνατότητα εξαπόλυσης μεγαλύτερου, ταχύτερου κι ακριβέστερου όγκου πυρός από αυτοκινούμενα συστήματα που διασφάλιζαν ακρίβεια προσβολής, αιφνιδιασμό και την επιβίωση των μέσων.

Ιστορικό τουρκικών ΜΚ/Β ΝΙΚΕ

Η Τουρκία διέθετε οκτώ Μ/ΚΒ ΝΙΚΕ που βρίσκονταν στην Κων/πολη, μοιρασμένες σε δύο συγκροτήματα των τεσσάρων Μοιρών εκατέρωθεν του Βοσπόρου. Στο διαδίκτυο μπορεί εύκολα να βρει κανείς σχετικές αναφορές από ιστοσελίδες που ασχολούνται με την ιστορία της χρήσης των συγκεκριμένων α/α συστημάτων παγκοσμίως, με αναλυτικές λεπτομέρειες ως προς τις δυνατότητες, τις θέσεις και τη λειτουργία των Μοιρών αυτών, ενώ για τα δύο συγκροτήματα της Κων/πολης υπάρχουν σχετικά άρθρα ήδη από το 2009 όπως αυτό. Στην Κων/πολη οι Μοίρες του κάθε συγκροτήματος απείχαν έως 7νμ (12,5km) ενώ η μέγιστη απόσταση των πιο απομακρυσμένων Μοιρών, μεταξύ των δύο συγκροτημάτων, ήταν 35νμ (63km). Παρομοίως στην Ελλάδα η αντίστοιχη απόσταση δεν ξεπερνούσε τα 40νμ (72km), γεγονός που ομολογεί πως στην πράξη ικανοποιητική α/α προστασία (αυξημένο Pk), όπως κάθε α/α συστήματος, επιτυγχάνεται χονδρικά στη μισή από τη μέγιστη αναφερόμενη εμβέλεια, στην προκειμένη δηλαδή, στη μισή των ~80νμ (145km). Η απαίτηση εγκατάστασης σε αυτές τις αποστάσεις ήταν κρίσιμη διότι τα ΝΙΚΕ λειτουργούσαν σε εκτεταμένες σταθερές υποδομές που περιλάμβαναν τις τρεις περιοχές εξαπόλυσης βλημάτων με τις ράμπες των τριπλών εκτοξευτών, τις αποθήκες πυρομαχικών, τις εγκαταστάσεις RADAR, των γεννητριών κοκ (εικ.1) που αποτελούσαν σχετικά εύκολο στόχο μιας συνδυασμένης προσβολής, λόγω των εγγενών αδυναμιών του συστήματος και της έκτασης του.

Εικ.1 Διάταξη συγκροτήματος RADAR

Κύρια αδυναμία του συστήματος πέραν του ότι δεν είναι αυτοκινούμενο, είναι η δυνατότητα εξαπόλυσης ενός μόνο α/α βλήματος κάθε φορά και η απαίτηση καθοδήγησης του, που σημαίνει πως σε κάθε βολή το σύστημα αδυνατεί να εξαπολύσει άλλο βλήμα για 3-4 λεπτά, με αποτέλεσμα τα 9 διαθέσιμα βλήματα να αξιοποιούνται συνολικά σε χρόνο που προσεγγίζει τη μισή ώρα, ενώ η αναχορηγία των εκτοξευτών είναι χρονοβόρα διαδικασία. Άλλη αδυναμία του συστήματος αποτελεί το γεγονός πως την έρευνα, ιχνηλάτηση, αναγνώριση κι εγκλωβισμό στόχου και τη καθοδήγηση του βλήματος την αναλαμβάνουν διαφορετικά RADAR (εικ.2) με διακριτό ρόλο που πρέπει να συνεργάζονται απρόσκοπτα, ενώ η απώλεια είτε της καθοδήγησης του βλήματος, είτε του εγκλωβισμού του στόχου έχει ως αποτέλεσμα την αποτυχία της βολής

Εικ.2 Λειτουργία RADAR

Το RADAR έρευνας διαθέτει διαφορετικές κλίμακες σάρωσης θυσιάζοντας την ακρίβεια εντοπισμού με την εμβέλεια. Στη μεγαλύτερη κλίμακα η αύξηση της εμβέλειας έχει αντίτιμο τη μείωση ακρίβειας στον εντοπισμό στόχων, ειδικά μικρού μεγέθους σε χαμηλό ύψος. Η δε τεχνολογία και οι δυνατότητες των RADAR έρευνας (HIPAR/ABAR, LOPAR), ιχνηλάτησης και αποστασιομέτρησης στόχου (TTR/TRR) είναι παρωχημένη και δεν καλύπτει τις απαιτήσεις του σύγχρονου περιβάλλοντος απειλών, αφού το σύστημα αναπτύχθηκε τη δεκαετία του '60 με σκοπό την αναχαίτιση των σοβιετικών βομβαρδιστικών σε μεγάλο υψόμετρο και δευτερευόντως σε βαλλιστικό και αντιβαλλιστικό ρόλο καλύπτοντας ψυχροπολεμικές ανάγκες. Τα RADAR έρευνας είναι αμφίβολο αν μπορούν να εντοπίσουν σε μεγάλες αποστάσεις σύγχρονα μαχητικά, ενώ είναι βέβαιο πως χαμηλά ιπτάμενα στόχοι <100ft δεν εντοπίζονται πέραν των ~10νμ. Επίσης τα TTR/TRR είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν μπορούν να παρακολουθούν αδιαλείπτως σύγχρονα μαχητικά για όσο καθοδηγείται το α/α βλήμα (>2 λεπτά) από το MTR, ενώ η κάθε απώλεια ιχνηλάτησης στόχου ή βλήματος έχει αποτέλεσμα την αποτυχία της βολής. Αυτές και άλλες αδυναμίες του συστήματος το καθιστούν παρωχημένο σε α/α ρόλο έναντι σύγχρονων μαχητικών. Παρ όλες τις βελτιώσεις στα συστήματα, βλήματος και MTR, δεν απέτρεψαν ατυχήματα σε εκπαιδευτικές βολές τις περασμένες δεκαετίες στο πεδίο βολής της Κρήτης που φανερώνει το μέγεθος της αναξιοπιστίας του συστήματος και των βλημάτων ηλικίας μισού αιώνα. 

Μετακίνηση MK/B NIKE από Κων/πολη

Εικ.3 Παλαιότερη διάταξη Κων/πολης

Η μεταφορά των ΜΚ/Β ΝΙΚΕ στα μικρασιατικά παράλια ξεκίνησε πριν το 2002, αρχικά με την μεταφορά τριών Μοιρών, της 1ης, 2ης και 6ης όπως εμφανίζεται στην εικ.3, ενώ η 1η και η 6η από το 1987 δεν υπαγόταν στο ΝΑΤΟικό δίκτυο αλλά στο εθνικό. Σε δεύτερη φάση μεταφέρθηκαν η 5η και η 8η στα μέσα του 2005. Σε τρίτη φάση φαίνεται να διαλύθηκαν η 3η, 4η και 7η στα μέσα του 2006 όπου παραλήφθηκαν οι ΜΚ/Β HAWK, ενώ η 3η και η 7η αποτελούσαν τις διοικήσεις του κάθε συγκροτήματος διαθέτοντας HIPAR. Για τις τρεις τελευταίες Μοίρες που απέμειναν μέχρι την προμήθεια των HAWK δεν υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία σε ανοιχτές πηγές. Στον ελληνικό τύπο γίνεται αναφορά για μεταφορά Μοιρών ΝΙΚΕ από τα Δαρδανέλια, όμως εκεί δεν ήταν ποτέ εγκατεστημένες τέτοιες Μοίρες. Το μόνο βέβαιο είναι ότι έχουν μετακινηθεί και οι τρεις τελευταίες από την Κων/πολη εδώ και επτά χρόνια περίπου κι από το 2007 κάποια ίχνη τους εμφανίζονται ως στατικό έκθεμα.

ΜΙΜ-14Β και HIPAR, Μουσείο Πολεμικής Αεροπορίας, Etimesgut

Ως α/α απειλή στο Αιγαίο

Στον ελληνικό τύπο αναφέρεται πως η μεταφορά των ΜΚ/Β ΝΙΚΕ στα μικρασιατικά παράλια είχε σκοπό να χρησιμοποιηθεί ως α/α απειλή για τα ΕΜΒ-145 που θα τα αναγκάσουν να επιχειρούν εκτός της μέγιστης τους εμβέλειας (140km) και παρουσιάζεται ως νέα εξέλιξη. Στην πραγματικότητα η μεταφορά των ΝΙΚΕ  πραγματοποιήθηκε πριν 11 χρόνια περίπου, περίοδος που σηματοδοτεί σημαντικές εξελίξεις στην ελληνική και τουρκική αεροπορία και στην α/α άμυνα. Το πρώτο μισό της δεκαετίας του '00 υπήρξε η προμήθεια νέων αεροσκαφών και πυρομαχικών με νέες δυνατότητες, ξεκίνησε το πρόγραμμα προμήθειας ΑΣΕΠΕ (2001) από την Ελλάδα που ολοκληρώθηκε τελικά το 2009, ενώ αναβαθμίστηκε η ελληνική αεράμυνα από την ένταξη των S-300PMU1 (2000), TOR-M1 και επιπλέον OSA/AKM (2001), Patriot (2003) και της ολοκλήρωσης της αναβάθμισης των MK/B HAWK (2006). Οι εξελίξεις αυτές αναβάθμισαν θεαματικά την ελληνική αεράμυνα έναντι της ΤΗΚ και της πενιχρής προστασίας που της πρόσφερε η μεταφορά των ΝΙΚΕ, η δε τουρκική προμήθεια 8 ΜΚ/Β HAWK (2005) και συστημάτων RAPIER τα προηγούμενα χρόνια, δεν κάλυπτε τις ανάγκες αλληλοϋποστήριξης ΤΗΚ-αεράμυνας σε ενδεχόμενο αεροπορικό πόλεμο στο Αιγαίο. Από τα δεδομένα αυτά η μεταφορά των ΝΙΚΕ στο Αιγαίο στις αρχές της δεκαετίας '00 ήταν μονόδρομος παρά το γεγονός πως είναι παρωχημένων δυνατοτήτων, αφού δεν υπήρχε άλλο α/α σύστημα μακρού βεληνεκούς για να μεταφέρουν ώστε να ισορροπήσουν την α/α κάλυψη των ε/τ συνόρων και την αλληλοϋποστήριξή της με την ΤΗΚ. Δεν είναι τυχαίο πως εκείνη την περίοδο η Τουρκία έδωσε ιδιαίτερο βάρος στην αναβάθμιση και την περαιτέρω ανάπτυξη του δικτύου έγκαιρης προειδοποίησης στα παράλια, όπως και στις δυνατότητες μακρού πλήγματος από αέρος και ξηράς.

Τα ΝΙΚΕ θεωρητικά αποτελούν απειλή για αεροσκάφη μεγέθους μεταγωγικού, ειδικά εφόσον τα προσεγγίζουν, στην περίπτωση δηλαδή που κινούνται ανατολικά. Όμως είναι αυτονόητο πως σε ενδεχόμενη σύγκρουση οι πρώτοι στόχοι που θα προσβληθούν είναι οι σταθερές εγκαταστάσεις RADAR τόσο των ΝΙΚΕ όσο και του δικτύου έγκαιρης προειδοποίησης. Πολλοί τέτοιοι στόχοι βρίσκονται ακόμα κι εντός βεληνεκούς πυρών ΠΒ από τα ανατολικά νησιά. Κατα μία έννοια η μεταφορά των ΝΙΚΕ προβληματίζει περισσότερο ως προς τις δυνάμεις που θα δεσμευθούν στην έγκαιρη καταστροφή τους, παρά στο ότι συνιστούν αξιόλογη απειλή. Στο σενάριο δε απειλής μεταγωγικών που κινούνται ανατολικά προς ενίσχυση αμυντικών δυνάμεων κάποιου ανατολικού νησιού, πρέπει να ληφθεί υπόψη πως τέτοια επιχείρηση απαιτεί εναέρια επικράτηση, έστω τοπικά και χρονικά περιορισμένη. Για να επιτευχθεί αυτή είναι προφανές πως θα έχουν προσβληθεί με οποιοδήποτε τρόπο τα ΝΙΚΕ όπως και οι υπόλοιποι σταθεροί παραλιακοί στόχοι. 

ΑΣΕΠΕ-killer 

Στα ελληνικά δημοσιεύματα αναφέρεται πως το αυξημένο βεληνεκές των ΝΙΚΕ λειτουργεί ως φόβητρο για τα ΑΣΕΠΕ κι ως εκ τούτου θα αναγκαστούν να επιχειρούν δυτικότερα. Για να ισχύει αυτός ο φόβος θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο πως τα ΕΜΒ-145 θα επιχειρήσουν στο κεντρικό Αιγαίο και συγκεκριμένα ~150km από τις μικρασιατικές ακτές, το οποίο όμως στερείται λογικής διότι σε αυτήν την απόσταση κινδυνεύουν περισσότερο από τα τουρκικά F-16 κι όχι από τα ΝΙΚΕ.

Εικ.4 Απεικόνιση κάλυψης RADAR

Στην εικ.4 απεικονίζονται οι τρεις κάθετοι άξονες στο Αιγαίο στην απλοϊκή μορφή του θεάτρου αεροπορικών επιχειρήσεων σε άξονα Α-Δ:

1. Ανατολικός άξονας. Των μικρασιατικών παραλίων συμπεριλαμβανομένου των ανατολικών νησιών από όπου θα προσπαθούν να διεισδύσουν δυτικότερα τα τουρκικά μαχητικά για εναέρια υπεροχή και κρούση, γεωγραφικά από όλα τα ανατολικά σύνορα από Έβρο έως Καστελόριζο

2. Κεντρικός άξονας. Του κεντρικού Αιγαίου το οποίο θα προσπαθεί η ΕΠΑ να ελέγχει με τη συνδρομή των α/α δυνάμεων τόσο για την άμυνα στρατηγικών στόχων της ενδοχώρας και της Κρήτης, όσο για την εναέρια επικράτηση στο κεντρικό και ανατολικό Αιγαίο για την προστασία των φίλιων δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένου επιθετικών επιχειρήσεων για την προσβολή στρατηγικών στόχων και δυνάμεων κατά προτεραιότητα. Γεωγραφικά από ανατολικά Χαλκιδικής έως ανατολικά Κρήτης.

3. Δυτικός άξονας. Του δυτικού Αιγαίου, γεωγραφικά από Θεσ/νικη, Εύβοια έως Κρήτη.

Οι εμβέλειες στα ανατολικά απεικονίζουν τις εμβέλειες των 5 ΜΚ/Β ΝΙΚΕ στην απόσταση των 83νμ και 42νμ (150km & 75km). Από την εικόνα φαίνεται ότι δεν είναι λογικό να θεωρεί κανείς πως τα ΕΜΒ-145 θα επιχειρούν στον κεντρικό άξονα διότι:

(α) Είναι παράλογο να πιστεύει κανείς πως η ΕΠΑ θα επιτύχει πλήρη αεροπορική υπεροχή έως τον ανατολικό άξονα απαγορεύοντας στα τουρκικά μαχητικά να διεισδύουν έως τον κεντρικό άξονα, ώστε να μην κινδυνεύουν τα ΑΣΕΠΕ.

(β) Στην προσπάθεια για το (α) θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο πως τα ΜΚ/Β ΝΙΚΕ με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα αδρανοποιηθούν ή/και θα καταστραφούν, λόγω των παρωχημένων δυνατοτήτων τους και των σταθερών τους εγκαταστάσεων. 

(γ) Τα ΕΜΒ-145 αν επιχειρήσουν στον κεντρικό άξονα, δηλαδή 50-70νμ από την περιοχή που θα διεξάγεται η εναέρια μάχη, θα αποτελέσουν δεδομένα προτεραιότητα για την ΤΗΚ αφού είναι υψηλής επιχειρησιακής αξίας στόχος. Σε τέτοια περίπτωση η απειλή F-16/AIM-120 είναι μεγαλύτερος κίνδυνος από τα ΝΙΚΕ/ΜΙΜ-14.

(δ) Στον κεντρικό άξονα τα ΕΜΒ-145 στερούνται την κάλυψη του πυκνού α/α δικτύου του δυτικού.

(ε) Απο τα παραπάνω προκύπτει η απαίτηση αυξημένης προστασίας αν επιχειρήσουν τα ΕΜΒ-145 στον κεντρικό τομέα, σε σχέση με το να επιχειρούσαν στο δυτικό, δεσμεύοντας μεγαλύτερο αριθμό αεροπορικών δυνάμεων που θα στερηθεί η ΕΠΑ από άλλες αεροπορικές  επιχειρήσεις.   

(στ) Στην εικόνα απεικονίζεται η εμβέλεια (350km) αποκάλυψης στόχου μεγέθους μαχητικού από το ΕΜΒ-145. Φαίνεται χαρακτηριστικά πως από τον δυτικό άξονα καλύπτει επαρκώς το Αιγαίο και τα μικρασιατικά παράλια μέχρι το ύψος των δυτικών αεροπορικών βάσεων της Τουρκίας, υπό την κάλυψη ισχυρού α/α δικτύου που θα αλληλοϋποστηρίζεται με τα αεροσκάφη συνοδείας και περιπολίας χωρίς να κινδυνεύει άμεσα από εχθρικά μαχητικά.

Στο παράδειγμα αυτό εξετάζεται μόνο η σύγκριση πιθανών περιοχών επιχειρήσεων ΑΣΕΠΕ, δηλαδή του κεντρικού και δυτικού άξονα του Αιγαίου, σε σχέση με τις δυνητικές απειλές ΜΙΜ-14Β/ΑΙΜ-120 και δεν συνυπολογίζονται οι υπόλοιποι παράγοντες που εμπλέκονται οι οριζόντιοι άξονες Μακεδονίας-Θράκης, Κρήτης-Καστελορίζου (και Κύπρου) και η ύπαρξη δυνητικών απειλών από σκάφη επιφανείας. Το πιο πιθανό είναι τα ΑΣΕΠΕ να επιχειρούν ακόμα πιο δυτικά από το δυτικό άξονα της εικ.4.

Τα ΜΙΜ-14 βαφτ(ιστ)ηκαν Yildirim

Στα πρόσφατα δημοσιεύματα αναφέρεται επίσης ότι οι υπηρεσίες πληροφοριών κατέληξαν στο συμπέρασμα πως οι Μοίρες ΝΙΚΕ μετακινήθηκαν στα μικρασιατικά παράλια όχι μόνο σε α/α ρόλο με σκοπό τον εκφοβισμό των ΑΣΕΠΕ, αλλά σε βαλλιστικό ρόλο με σκοπό την προσβολή αστικών κέντρων σε ακτίνα 150-200km. Ενισχυτικό του συμπεράσματος προβάλλεται και η υποτιθέμενη αλλαγή βαφής όπως των γνωστών Yildirim.

TR-.300, Αλμυρά Λίμνη 2010

Στην εικ.4 που με μαύρο χρώμα απεικονίζεται η εμβέλεια 150km των Μοιρών NIKE, βλέπει κανείς πως τα αστικά κέντρα που απειλούνται είναι αυτά των ανατολικών νησιών, κυριότερα Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου, Κω, Ρόδου που η απόστασή τους από τα μικρασιατικά παράλια κυμαίνεται από 9 έως 25km. Αυτό σημαίνει πως είναι εντός βεληνεκούς του τουρκικού ΠΒ, συνεπώς τα αστικά κέντρα και γενικά τα ανατολικά νησιά ποτέ δεν ήταν ασφαλή από χερσαία προσβολή για να ισχυρίζεται κανείς πως η προ δεκαετίας έλευση των ΝΙΚΕ άλλαξε την κατάσταση.

Εξετάζοντας τη δυνατότητα προσβολής στόχων στα νησιά από χερσαία τουρκικά συστήματα θα πρέπει επίσης να επισημανθεί πως πριν τη μεταφορά των ΜΚ/Β ΝΙΚΕ στα παράλια που πραγματοποιήθηκε την περίοδο 2002-2005, η Τουρκία είχε προμηθευτεί ήδη από το 1997 μια Πυροβολαρχία με 5 ΠΕΠ ΤR-300 (WS-1A), με ελάχιστο βεληνεκές 20km και μέγιστο 80km, ενώ μέχρι το 1999 είχαν κατασκευαστεί άλλοι 25 εκτοξευτές συγκροτώντας συνολικά 6 Πυρ/χιες. Τουλάχιστον μία από αυτές εγκαταστάθηκε εξ αρχής στην Ίμβρο με αποστολή την προσβολή στόχων στη Λήμνο, το οποίο είχε αποκαλυφθεί το 2004 από τον τότε ΥΕΘΑ Σπ. Σπηλιωτόπουλο, ενώ το σύστημα παρουσιάστηκε επίσημα στην παρέλαση της 30.8.2006.

TR-300, Αλμυρά Λίμνη 4.4.2000

Η εξέλιξη αυτή ήταν στα πλαίσια του προγράμματος Kasirga που περιελάμβανε την προμήθεια, αλλά κι εγχώρια ανάπτυξη και παραγωγή ΠΕΠ έπειτα από την άρνηση των ΗΠΑ να αποδεσμεύσει τεχνογνωσία για την εγχώρια παραγωγή του πυραύλου Μ26 κι αργότερα του MGM-140 (ATACMS) του M270 (MLRS). Παράλληλα συνεχιζόταν από το 1995 το πρόγραμμα TOROS με ΠΕΠ των 230 και 260mm με βεληνεκές 65km και 110km αντίστοιχα και με τις πρώτες δοκιμαστικές βολές να σημειώνονται παρουσία δημοσιογράφων τον Φεβρουάριο του 2000 στο πεδίο βολής της Χήλης, τον Απρίλιο του ίδιου έτους πραγματοποιήθηκε βολή TR-300 στο πεδίο βολής της Αλμυράς Λίμνης.

T-260, Χηλή 10.2.2000

Παρά τα όσα έχουν γραφτεί στον ελληνικό τύπο σχετικά με τα Τ-230/260 δεν αποδεικνύεται η παραγωγή τους και η εισαγωγή στο τουρκικό οπλοστάσιο που φαίνεται να καλύπτεται με την προμήθεια των Μ270 MLRS και την παραγωγή κι ανάπτυξη των TR-300. Αντίθετα αποδεικνύεται η χρήση των ΠΕΠ Τ-122 με βεληνεκές της τάξης των 40km το οποίο αναπτύχθηκε επίσης την ίδια περίοδο, μέσα δεκαετίας '90 και μπήκε σε υπηρεσία το 1997 καλύπτοντας το κενό βεληνεκούς ανάμεσα στα πυροβόλα και τα τακτικά βλήματα των M270 και TR-300.

Την ίδια περίοδο εξελίχθηκε και το πρόγραμμα Jaguar που αφορά την προμήθεια κι εγχώρια ανάπτυξη και παραγωγή βαλλιστικού πυραύλου, που είχε ως αποτέλεσμα το 1998 να συναφθεί συμφωνία με την Κίνα για την ανάπτυξη του J-600T που ήταν αντίγραφο του B-611.

J-600T, Σινώπη 30.5.2012

Η πρώτη δοκιμαστική βολή έγινε το 2001 στα 120km και έφτασε τα 150km το 2003. Το κοινό πρόγραμμα της τουρκικής Roketsan και των κινεζικών CASIC και CPMIEC από το 1995 εώς το 2004 κατέληξε στο γνωστό Yildirim I με βάρος κεφαλής 480kgr και βεληνεκές 150km που παρουσιάστηκε επίσημα στην παρέλαση της 30.8.2007 ένα χρόνο μετά την επίσημη παρουσίαση του TR-300. Τούρκοι αξιωματούχοι ανάφεραν πως η συνεργασία αυτή δεν αφορούσε την παραγωγή του αντίστοιχου Β-611Μ με βεληνεκές 250km.

Ωστόσο η ανάπτυξη του βλήματος συνεχίστηκε και τον Μάρτιο του 2008 πραγματοποιήθηκε η πρώτη βολή του βελτιωμένου Yildirim II. Τον Μάιο του 2012 πραγματοποιήθηκαν νέες δοκιμές στο νέο πεδίο βολής της Σινώπης που βάσει τουρκικών πηγών πραγματοποιήθηκαν συνολικά 7 βολές βλημάτων με βεληνεκές από 40 έως 280km αποκαλύπτοντας την εμβέλεια των Yildirim II.

J-600T Χήλη, άγνωστη ημερομηνία από πρόσφατο video της ROKETSAN

Με τις δεδομένες δυνατότητες των τουρκικών χερσαίων συστημάτων ΠΒ και των stand off βλημάτων της ΤΗΚ, η ύπαρξη των ΝΙΚΕ δεν άλλαξε ουσιαστικά την απειλή μακρού πλήγματος αν κι εφόσον χρησιμοποιηθούν σε τέτοιο ρόλο. Η απειλή αυτή προϋπήρχε της μεταφοράς τους στα μικρασιατικά παράλια, που πραγματοποιήθηκε πριν μια δεκαετία περίπου κι όχι πρόσφατα. Η δε αναφορά σε εκατοντάδες βλήματα των ΝΙΚΕ που μπορούν να ισοπεδώσουν ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα αστικών κέντρων, αυτή τη φορά δεν συνοδεύτηκε από "προκλητικές αφίσες", αλλά από φωτογραφία που αν και περασμένης δεκαετίας, "αποδείκνυε" την πρόσφατη αλλαγή χρώματος όπως των Yildirim.

Εικ.5 Κρήτη, αριστερά 1971, δεξιά 1998

Στην πραγματικότητα τα βλήματα των ΝΙΚΕ είχαν δύο βασικούς τύπους χρωματισμού, τα αρχικά ΜΙΜ-14Α της δεκαετίας '60 είχαν λευκό χρώμα όπως οι πρώτες παρτίδες των βελτιωμένων ΜΙΜ-14Β. Η μεγαλύτερη παραγωγή των ΜΙΜ-14Β είχε χακί χρώμα, όπως και το σύνολο του ακόμα νεώτερου τύπου ΜΙΜ-14C.

Παρατηρεί κανείς στις παλαιότερες βολές βλήματα λευκού χρώματος αφού προφανώς αναλώνονταν τα αποθέματα των παλαιότερων τύπων και παρτίδων όπως φαίνεται στην εικ.5, ενώ αργότερα αφού εξαντλήθηκαν ή αποσύρθηκαν οι παλαιότεροι τύποι χρησιμοποιούνται νεώτερα βλήματα χρώματος χακί.

Εικ.6 Στατικά εκθέματα ΜΙΜ-14 στην Τουρκία

Αντιστοίχως στην Τουρκία αποσύρθηκαν πρώτα οι παλαιότεροι τύποι όπως αποδεικνύεται από το λευκό χρώμα (εικ.6) και κατόπιν τα νεώτερα χακί χρώματος, ενώ στις φωτογραφίες της δεκαετίας '00 κι έπειτα εμφανίζονται μόνο οι νεώτεροι τύποι χακί χρώματος (εικ.7, εικ.8).

Συγκρότημα εκτοξευτών και RADAR

Άγνωστο εν τούτοις παραμείνει η πραγματική σημερινή κατάσταση των Μοιρών αυτών, οι τυχών αναβαθμίσεις και ο ρόλος τους, δεδομένου ότι στις εικόνες δεν εμφανίζονται σε όλες τις περιπτώσεις η τυπική διάταξη όπως υπήρχε στην Κων/πολη. Σε κάποιες περιπτώσεις δεν φαίνεται το RADAR έρευνας HIPAR/ABAR, ενώ φαίνονται τα υπόλοιπα (LOPAR, MTR, TTR, TRR), σε κάποιες άλλες εμφανίζονται θόλοι RADAR αλλά και TRS-22XX, ενώ οι περιοχές εκτόξευσης με τις ράμπες των τριπλών εκτοξευτών είναι δύο κι όχι τρεις όπως συμβαίνει στη τυπική διάταξη μιας ΜΚ/Β ΝΙΚΕ. Σε κάθε περίπτωση είναι δεδομένο πως η Τουρκία μέχρι σήμερα έχει μεγάλο κενό ως προς την α/α προστασία μέσου-μεγάλου βεληνεκούς και για αυτό έχει ακόμα σε υπηρεσία κάποιες από τις αρχικές 8 ΜΚ/Β ΝΙΚΕ αν και περιορισμένης έως μηδενικής πραγματικής επιχειρησιακής αξίας έναντι σύγχρονων απειλών, μαχητικών και πυρομαχικών. Μέχρι να καλυφθεί το κενό αυτό η α/α προστασία των τουρκικών στόχων καλύπτεται από ανεπαρκές δίκτυο αεράμυνας. Η αδυναμία αυτή καλύπτεται έως τώρα από την ΤΗΚ, τη γεωγραφική έκταση, τον αριθμό α/δ με την ύπαρξη ενισχυμένων καταφύγιων αεροσκαφών, τη δυνατότητα εναέριου ανεφοδιασμού και το δίκτυο έγκαιρης προειδοποίησης. Οι δε ραγδαίες εξελίξεις στο βαλλιστικό οπλοστάσιο και στην απόκτηση stand off πυρομαχικών από την ΤΗΚ, ακυρώνει στην ουσία την αξία του ενδεχόμενου να κληθούν τα ΜΙΜ-14Β/C να χρησιμοποιηθούν σε ρόλο εδάφους-εδάφους.

Διαβάστε περισσότερα...

Επίσημη επιβεβαίωση για TAP: "Χάσαμε" ανακοίνωσε η αυστριακή OMV

Ο βασικός μέτοχος του αγωγού Nabucco West, η αυστριακή ενεργειακή εταιρεία OMV αποκάλυψε προ ολίγου με επίσημη ανακοίνωση ότι ενημερώθηκε για την απόφαση του Shah Deniz: Νικητής στη διαδικασία επιλογής είναι ο TAP και όχι ο Nabucco West. Συγκεκριμένα, η αυστριακή εταιρεία πετρελαίου και φυσικού αερίου OMV ανακοίνωσε ότι ο αγωγός της Nabucco West έχασε το διαγωνισμό για την μεταφορά φυσικού αερίου από την περιοχή της Κασπίας στην Κεντρική Ευρώπη. Σε γραπτή ανακοίνωσή της η OMV αναφέρει ότι η κοινοπραξία Shah Deniz 2 πληροφόρησε την εταιρεία για την απόφασή της να μην επιλέξει τον αγωγό Nabucco West ως τον αγωγό που θα μεταφέρει το αέριό της. Στην ίδια ανακοίνωση η OMV αναφέρει ότι θα αποδεχθεί την απόφαση της κοινοπραξίας παρόλο που η ίδια εκτιμά ότι η προσφορά του Nabucco ήταν ανταγωνιστική και πληρούσε όλα τα κριτήρια.

Η OMV στην ανακοίνωσή της δεν αναφέρει ποιος αγωγός επελέγη, αλλά η μόνη ανταγωνιστική πρόταση είχε γίνει από τον ΤΑΡ. Θυμίζουμε ότι σήμερα το πρωί το Μέγαρο Μαξίμου επισκέφθηκαν εκπρόσωποι του κονσόρτιουμ του Shah Deniz, που ενημέρωσαν για την απόφαση της επιλογής του αγωγού που θα μεταφέρει το αέριο της Κασπίας στην Ευρώπη. Ανάλογες άτυπες ενημερωτικές συναντήσεις είχαν αντιπροσωπείες από το Shah Deniz σε όλες τις χώρες που μετέχουν στα δύο project των αγωγών. Η τυπική πλέον ανακοίνωση για την επιλογή του κονσόρτιουμ έχει προγραμματιστεί για μεθαύριο Παρασκευή στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν.


Το απόγευμα της Τετάρτης μάλιστα, στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία», αναμένεται να υπογραφεί και η Συμφωνία Φιλοξενούσας Χώρας (Host Government Agreement – HGA) με την παρουσία του υπουργού Οικονομικών κ. Γ. Στουρνάρα, του υφυπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής κ. Ασημ. Παπαγεωργίου και του Διευθύνοντος Συμβούλου του ΤΑΡ Κέτιλ Τούνγκλαντ. Η επιλογή του ΤΑΡ έναντι του Nabucco West βασίζεται στην σαφή οικονομοτεχνική του υπεροχή και στο γεγονός ότι από εμπορικής άποψης συμφέρει περισσότερο. Όταν οριστικοποιηθεί και επισήμως η επιλογή της κοινοπραξίας, για την οποία ο αζέρος πρόεδρος Ιλχάμ Αλίεφ είχε προϊδεάσει τους Χέρμαν βαν Ρομπάι και Ζοζέ Μπαρόζο την προηγούμενη εβδομάδα, θα χρειαστεί ένα αγώνας δρόμου για την ολοκλήρωση διαφόρων τεχνικών λεπτομερειών καθώς και για την τελική επενδυτική απόφαση (Fund Investment Decision – FDI). Παράλληλα, αναμένεται να επιταχυνθούν οι διαδικασίες τόσο για τον Ionian – Adriatic Pipeline που θα τροφοδοτεί τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων (Μαυροβούνιο, Κροατία κ.ά) καθώς και του IGB που θα συνδέει την Ελλάδα με τη Βουλγαρία.

Στην κοινοπραξία του TAP μετέχουν η βρετανική BP και η νορβηγική Statoil με ποσοστά από 25,5% καθώς και οι SOCAR (Αζερμπαϊτζάν, 10%), Total (Γαλλία, 10%), LukAgip (ιταλική Eni και ρωσική LUKoil, 10%), ΝIOC (Ιράν, 10%) και TPAO (Τουρκία, 9%).

Πηγές: capital.gr-Το Βήμα-Nαυτεμπορική

Διαβάστε περισσότερα...

Αλβανικές εκλογές: Καταγγελίες για νοθεία σε βάρος της μειονότητας

«Δεν είναι απλώς ένα μεμονωμένο περιστατικό αλλά μια εκλογική σφαγή» δήλωσε ο κ. Ντούλες από ένα κέντρο καταμέτρησης στους Αγίους Σαράντα.

Ο πρόεδρος του ελληνικού μειονοτικού κόμματος ΚΕΑΔ (Κόμμα Ένωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) Βαγγέλης Ντούλες, με αφορμή και την έκθεση του ΟΑΣΕ, κατηγόρησε τα δύο μεγάλα κόμματα, το Δημοκρατικό και το Σοσιαλιστικό, για νοθεία κατά τη διαδικασία της καταμέτρησης σε βάρος του σε περιοχές όπως η Χειμάρα και Άγιοι Σαράντα. «Δεν είναι απλώς ένα μεμονωμένο περιστατικό αλλά μια εκλογική σφαγή» δήλωσε ο κ. Ντούλες από ένα κέντρο καταμέτρησης στους Αγίους Σαράντα. 

Αναφερόμενος σε στατιστικές και στο γεγονός ότι στις κοινότητες αυτές με απόλυτη πλειοψηφία Ελλήνων μειονοτικών, που είτε στις τοπικές είτε στις εθνικές εκλογές ψηφίζουν πάνω από το 60% για το ΚΕΑΔ, ο κ. Ντούλες τόνισε ότι τα δύο κόμματα αν και αντίπαλες παρατάξεις συνεργάζονται για να αλλάξουν το εκλογικό αποτέλεσμα σε βάρος του ΚΕΑΔ.

Νωρίτερα και ο γραμματέας του ΚΕΑΔ Γρηγόρης Καραμέλος κατήγγειλε αυτό που περιέγραψε ως «μυστική συμμαχία» μεταξύ του Δημοκρατικού και του Σοσιαλιστικού κόμματος κατά του ΚΕΑΔ κυρίως στην Χειμάρα και σε άλλες περιοχές του νότου όπου ζει η ελληνική μειονότητα αν και το κόμμα αυτό εντάσσεται στον ίδιο συνασπισμό με τους σοσιαλιστές.

Πηγή: ΣΚΑΪ

Διαβάστε περισσότερα...

Ανασχηματισμός: Ξανά ΥΕΘΑ ο κ. Αβραμόπουλος...

Ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης φέρνει στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας έναν παλιό γνώριμο: λόγω της ανάληψης του υπουργείου Εξωτερικών από τον Ε. Βενιζέλο, ο Δ. Αβραμόπουλος μετακινείται στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας, με αναπληρώτρια τη Φώφη Γεννηματά.

Την αρνητική άποψή μας για τον κ. Αβραμόπουλο ως ΥΕΘΑ την είχαμε εκφράσει επανειλημμένα (1, 2, 3) κατά τη διάρκεια της προηγούμενης υπουργίας του στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Θυμίζουμε ότι μεταξύ άλλων ο νέος ΥΕΘΑ είχε προτείνει την κατάργηση της παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη, ενώ είχε ανοίξει και δημόσιο διάλογο με το "Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων Σπάρτακος". Δε βλέπουμε κανένα λόγο αισιοδοξίας ότι η δεύτερη θητεία του θα είναι διαφορετική - εκτός αν τον επηρεάσουν προς το καλύτερο οι στρατηγικές γνώσεις της νέας αναπληρώτριας υπουργού, Φώφης Γεννηματά (...) Από την άλλη μεριά, με δεδομένη την εμπειρία της αδράνειας και του οργίου ρουσφετιών κατά την υπουργία Παναγιωτόπουλου, ίσως συγκριτικά να προέκυψε βελτίωση...

Κατά τα άλλα αναρωτιέται κανείς τι να πρωτοθαυμάσει σε αυτόν τον ανασχηματισμό: την ανάθεση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης σε εκπρόσωπο του κυρίαρχου ιδιωτικού ομίλου ΜΜΕ; την παράδοση της δημόσιας διοίκησης στην οικογένεια Μητσοτάκη, διάσημη για τον πελατειακό μηχανισμό της; την επιλογή ενός "αξιόπιστου συνομιλητή" στο υπουργείο Υποδομών που διαχειρίζεται τεράστια κονδύλια; ή μήπως τη μετακίνηση του κ. Παναγιωτόπουλου στο υπουργείο Πολιτισμού, με μόνο προσόν τις γνώσεις του περί τα χρώματα και τις βαφές; Η ευχάριστη είδηση είναι ότι παραμένει στη θέση του ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Ν. Δένδιας, ενώ ενδιαφέρουσα αναμένεται και η επιστροφή του Γ. Μανιάτη ως υπουργού στο ΥΠΕΚΑ, καθώς ως υφυπουργός στο ίδιο υπουργείο (2009-2011) είχε προωθήσει αποτελεσματικά το ζήτημα της εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων.

Το νέο κυβερνητικό σχήμα

Πρωθυπουργός
Αντώνης Σαμαράς

Υπουργείο Εξωτερικών
Υπουργός: Ευάγγελος Βενιζέλος (αντιπρόεδρος της κυβέρνησης)
Υφυπουργός: Δημήτρης Κούρκουλας
Υφυπουργός: Άκης Γεροντόπουλος

Υπουργείο Οικονομικών
Υπουργός: Γιάννης Στουρνάρας
Αναπληρωτής υπουργός: Χρήστος Σταϊκούρας
Υφυπουργός: Γιώργος Μαυραγάνης

Υπουργείο Εθνικής Αμυνας
Υπουργός: Δημήτρης Αβραμόπουλος
Αναπληρώτρια υπουργός: Φώφη Γεννηματά
Υφυπουργός: Αθανάσιος Δαβάκης

Υπουργείο Εσωτερικών
Υπουργός: Γιάννης Μιχελάκης
Αναπληρωτής υπουργός: Λεωνίδας Γρηγοράκος

Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης
Υπουργός: Κυριάκος Μητσοτάκης
Υφυπουργός: Εύη Χριστοφιλοπούλου

Υπουργείο Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας
Υπουργός: Κωστής Χατζηδάκης
Υφυπουργός: Αθανάσιος Σκορδάς
Υφυπουργός: Νότης Μηταράκης

Υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων
Υπουργός: Μιχάλης Χρυσοχοΐδης
Υφυπουργός: Μιχάλης Παπαδόπουλος

Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων
Υπουργός: Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος
Υφυπουργός: Κώστας Γκιουλέκας
Υφυπουργός: Συμεών Κεδίκογλου

Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού
Υπουργός: Πάνος Παναγιωτόπουλος
Υφυπουργός Αθλητισμού: Γιάννης Αδριανός

Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής
Υπουργός: Γιάννης Μανιάτης
Αναπληρωτής υπουργός: Σταύρος Καλαφάτης
Υφυπουργός: Ασημάκης Παπαγεωργίου

Υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας
Υπουργός: Γιάννης Βρούτσης
Υφυπουργός: Βασίλης Κεγκέρογλου

Υπουργείο Υγείας
Υπουργός: Αδωνις Γεωργιάδης
Υφυπουργός: Αντώνης Μπέζας
Υφυπουργός: Σοφία Βούλτεψη

Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων
Υπουργός: Αθανάσιος Τσαυτάρης
Αναπληρωτής υπουργός: Μάξιμος Χαρακόπουλος

Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Υπουργός: Χαράλαμπος Αθανασίου

Υπουργείο Δημοσίας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη
Υπουργός: Νίκος Δένδιας

Υπουργείο Τουρισμού
Υπουργός: Όλγα Κεφαλογιάννη

Υπουργείο Ναυτιλίας
Υπουργός: Μιλτιάδης Βαρβτσιώτης

Υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης
Υπουργός: Θεόδωρος Καράογλου

Υπουργός Επικρατείας
Δημήτρης Σταμάτης

Υφυπουργός Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης
Παντελής Καψής

Κυβερνητικός εκπρόσωπος και υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ
Σίμος Κεδίκογλου

Διαβάστε περισσότερα...

F-35 Customers, Competitors, and Challenges

O διεθνούς φήμης δημοσιογράφος Bill Sweetman του γνωστού περιοδικού Αviaton Week and Space Technology γράφει για τις τελευταίες εξελίξεις στο πρόγραμμα του F-35:

By Bill Sweetman, Amy Butler

June 17, 2013

The F-35 fighter program remains fully funded despite delays and overruns,
but acquisition plans for the U.S. and some partner nations are in flux.
Orders have been delayed or cut by some partners and further delays are
possible now that the 3F software release needed for international
countries to declare initial operational capability has slipped to 2019. One
hundred of the original 730 partner orders have been removed from
acquisition plans due to increasing cost and defense budget reductions
globally.

Almost 360 more are jeopardized by planning changes and political
challenges. Denmark has launched a new source-selection process with a
mid-2015 decision deadline. The Canadian government launched a review of its
choice of the stealthy Joint Strike Fighter, after the nation's
auditorgeneral found flaws in the sole-source plan and it is under pressure
to start a competition. The U.K. and Australia remain committed, but some of
their purchases are likely to be deferred beyond 2030, while major political
groups in Italy (including the fast-growing M5S movement) and the
Netherlands are opposed to buying any F-35s.

The U.S. services have held to their total buys -- but those are subject to
decisions of future Congresses, since fewer than half of the planned orders
will be placed in the next 10 years. Multiple Washington think-tanks,
including the influential Center for Strategic and Budgetary Assessments,
have recommended reducing F-35 orders (and in some cases, tactical fighter
forces in general) in favor of longer-range systems.

The U.S. Navy's peak annual JSF acquisition rate (for both the B and C
models) has been reduced to 40 from 50 aircraft per year, according to the
latest selected acquisition report. Nominally, the U.S. Air Force plans to
increase its delivery rate to 60 per year in 2018 and 80 in 2021, but this
does not mesh with service testimony to Congress that shows 1,130 or more
older aircraft, including 300-plus updated F-16s, in its 2030 inventory.
That would leave the Air Force with 770 F-35s, but current plans show 1,050
JSFs delivered to the service by 2030. The Air Force has not been willing to
comment on the discrepancy.

By contrast, Lockheed Martin has nabbed sales to Israel and Japan and is in
the running for orders in South Korea and Singapore.

These developments have opened up opportunities for competitors to challenge
the F-35 in U.S. and international markets with upgraded versions of
in-service aircraft. Boeing will flight-test features of a stealthier, more
powerful, longer-range Advanced F/A-18E/F Super Hornet in the coming months
and Australia has announced its intention to acquire EA-18G Growlers, which
would be the first-ever export sale of a dedicated fighter-based electronic
combat aircraft. Two development contracts for the Saab JAS 39E Gripen were
issued in February and March by Sweden. Meanwhile, the Eurofighter partner
nations -- seeing opportunities in the United Arab Emirates, Canada, and
Denmark, among others -- appear to be more ready to back the consortium&# 39;s
product-improvement plans, a Eurofighter executive says.

-- Amy Butler and Bill Sweetman/Washington

Software: U.S. Air Force Lt. Gen. Christopher Bogdan, F-35 program director,
is "moderately confident" of on-time delivery of the fighter' s 2B software
package for the U.S. Marine Corps to be the first to declare initial
operational capability (IOC) by December 2015. Likewise, the 3I release,
including 2B software and updated hardware, is needed for the Air Force's
IOC planned for December 2016. Bogdan acknowledges greater risk in the
readiness of the 3F package, which will include a more comprehensive attack
capability, when development wraps up in 2017 (AW&ST July 9, 2012, p. 103).

Helmet: Questions remain about whether Rockwell Collins Vision Systems
International will deliver the so-called "Gen 3" helmet-mounted display
system needed for full F-35 performance. The Marine Corps plans to declare
F-35B IOC in December 2015 with the "Gen 2" helmet on which the night-vision
camera falls short of requirements for nighttime aerial refueling and
vertical landing. A new nighttime camera will be tested on a Gen 3 helmet in
January. Questions remain about whether earlier jitter and horizon
calibration issues will be addressed in this next helmet version. (AW&ST
June 10, p. 29).

Testing, "Concurrency Cost": Customers, especially those buying early such
as the U.S., U.K., and the Netherlands, are exposed to the financial risk of
taking ownership of aircraft that will require retrofits to address issues
found in flight or durability testing, which is not expected to wrap up
until 2017. Additionally, F135 engine manufacturer Pratt & Whitney is
conducting durability testing with particular attention to whether
high-cycle fatigue could cause more cracking than predicted in the
low-pressure turbine. This risk is prompting some customers to delay their
purchases until the configuration is solid and fully tested, adding to the
price of early deliveries (AW&ST Dec. 24, 2012, p. 39).

Πηγή
 

Διαβάστε περισσότερα...

Γιατί «ξύπνησε» ο Παναγιωτόπουλος;

Του Σάββα Δ. Βλάσση*

Ο ανασχηματισμός της κυβερνήσεως, δίνει την ευκαιρία για έναν πρόχειρο απολογισμό του ενός έτους θητείας του Πάνου Παναγιωτόπουλου στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης, η απομάκρυνση του οποίου θεωρείται βεβαία. Ο Π. Παναγιωτόπουλος αναδεικνύεται σε έναν εκ των πλέον αναποτελεσματικών ΥΕΘΑ, εφόσον η ευθυνοφοβία και η έλλειψη ουσιαστικού ενδιαφέροντος, υπήρξαν τα κύρια χαρακτηριστικά του. Οι πληροφορίες φέρουν τους φακέλους που έχουν συγκεντρωθεί στο γραφείο του, περιμένοντας υπογραφή, να ξεπερνούν τους 500!!! Μόλις προσφάτως ο κ. Παναγιωτόπουλος έδειξε να «ξυπνάει», φέρνοντας στο ΚΥΣΕΑ σειρά προγραμμάτων υποστηρίξεως οπλικών συστημάτων καθώς και την Νέα Δομή Δυνάμεων (ΝΔΔ). Τι μεσολάβησε και άλλαξε στάση απότομα; Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, θορυβημένος από την πρωτοφανή αδράνεια του ΥΕΘΑ, αναγκάστηκε να του «βάλει χέρι». Οι πάντες είναι δυσαρεστημένοι με τον ΥΕΘΑ και μοιραία το κλίμα θα έφτανε στο Μαξίμου. Δυστυχώς, απαιτήθηκε ένας χρόνος για να ταρακουνηθεί ο πρωθυπουργός, δίχως άλλο απορροφημένος από τον σκληρό αγώνα για την αντιμετώπιση της κρίσεως. Πώς αντέδρασε ο κ. Παναγιωτόπουλος; Σε πρώτη φάση άλλαξε τον διευθυντή του Στρατιωτικού Γραφείου του (περνώντας έτσι το μήνυμα ότι αυτός ευθυνόταν για την αδράνεια). Εν συνεχεία, αντί να υπογράψει άμεσα κάποιους φακέλους, προτίμησε να κάνει μία κίνηση εντυπωσιασμού και να εμπλέξει το ΚΥΣΕΑ. Στις 30 Μαΐου συνεδρίασε το ΚΥΣΕΑ κι ενέκρινε το φλέγον ζήτημα της ΝΔΔ, που σέρνεται επί σειρά ετών. Η ΝΔΔ, την οποία δούλεψε ως αρμόδιος ο ΥΦΕΘΑ Παναγιώτης Καράμπελας, ήταν έτοιμη από τον περασμένο Νοέμβριο. Ο κ. Παναγιωτόπουλος άφησε τον σχετικό φάκελο να σκονίζεται επί 6 μήνες, δίχως ουσιαστικό λόγο! Παράλληλα, ξεπάγωσε σειρά προγραμμάτων υποστηρίξεως και συντηρήσεως οπλικών συστημάτων, τα οποία κινδυνεύουν να απαξιωθούν, παρά τις διαρκείς κρούσεις των Γενικών Επιτελείων. Και εδώ, η στάση που τήρησε ο κ. Παναγιωτόπουλος, ήταν χαρακτηριστική. Πολλά από τα προγράμματα που ήλθαν στο ΚΥΣΕΑ, βάσει της σχετικής νομοθεσίας, μπορούσαν να έχουν δρομολογηθεί με υπογραφή του αρμοδίου ΥΦΕΘΑ. Ήταν στην διακριτική ευχέρεια της πολιτικής ηγεσίας, εάν θα «τα έβλεπε» και ο ΥΕΘΑ. Ο κ. Παναγιωτόπουλος τα κράτησε για «να τα δει», δίχως όμως να υπογράφει. Μόνο μετά τις «φωνές» του πρωθυπουργού, έφερε στο ΚΥΣΕΑ έναν αριθμό προγραμμάτων. Φυσικά η κίνηση αυτή προκάλεσε την ενόχληση του πρωθυπουργού, αφού το ΚΥΣΕΑ εμφανίζεται να ασχολείται περίπου με την «πολιτική κάλυψη» του ΥΕΘΑ, για ζητήματα χαμηλότερου επιπέδου που σχετίζονται περισσότερο με την εφοδιαστική υποστήριξη του Στρατεύματος (δηλαδή με αυτονόητα ζητήματα) και όχι με μείζονες αποφάσεις εξοπλισμών. Από την αρχή της θητείας του ο κ. Παναγιωτόπουλος επέδειξε οκνηρία. Δεν ενδιαφέρθηκε καν να κοινοποιήσει κατευθύνσεις και στόχους. Έσπευσε μερικές εβδομάδες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, να παγώσει την αύξηση της θητείας, την οποία επεδίωκε η στρατιωτική ηγεσία, προκειμένου να καλύψει το φλέγον ζήτημα του χαμηλού ποσοστού επανδρώσεως των μονάδων. Η υπόθεση είχε ωριμάσει πολιτικά τους προηγουμένους μήνες, μέχρι που ήλθε ο κ. Παναγιωτόπουλος να παρέμβει με επιχειρηματολογία που ταίριαζε περισσότερο σε υπουργό Κοινωνικής Προνοίας...

Στο θέμα των μισθολογικών περικοπών των στελεχών, άπαντες μιλούν για απλό «εμπαιγμό» από την πλευρά του υπουργού. Οι δηλώσεις περί «μεσοσταθμικών μειώσεων» κατωτέρων της αρχικής προθέσεως, δεν στέκουν.

Στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας, το ενδιαφέρον του κ. Παναγιωτόπουλου ήταν μηδενικό. Ασχολήθηκε μόνο με ζητήματα ναυπηγείων, επειδή απετέλεσαν κυβερνητική προτεραιότητα και κεντρική κατεύθυνση του ίδιου του πρωθυπουργού. Από τις αρχές του χρόνου, ο κ. Παναγιωτόπουλος προσπαθεί να ενισχύσει το προφίλ του, προωθώντας «έξυπνες», δήθεν, λύσεις, σε πολυδάπανα εξοπλιστικά προγράμματα, παρά την δύσκολη οικονομική κατάσταση της χώρας. Υποτίθεται ότι οι περιστάσεις και η πολιτική περί ΑΟΖ, πιέζουν για ενίσχυση των ναυτικών δυνάμεων, έναντι της τουρκικής επιβουλής. Η επιλογή της ενοικιάσεως φρεγατών από την Γαλλία, είναι άστοχη. Κατ’ αρχάς, πρωτεύουσα προϋπόθεση για τον έλεγχο μιας οποιασδήποτε περιοχής, μέσα και από την προοπτική μιας αεροναυτικής αναμετρήσεως, είναι η αεροπορική κυριαρχία. Όποιος πιστεύει ότι δύο φρεγάτες μπορούν να επιζήσουν έναντι στοχευμένων αεροπορικών επιθέσεων κορεσμού, αγνοεί βασικές αρχές και διδάγματα. Θα ήταν πολύ πιο ωφέλιμο και εθνικώς χρήσιμο, εάν το σοβαρό ετήσιο αντίτιμο της ενοικιάσεως των φρεγατών (μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ), αφιερωνόταν για την εκκίνηση ενός εθνικού προγράμματος ναυπηγήσεως πολεμικού πλοίου, για το οποίο υπάρχουν μελέτες. Ένα τέτοιο πρόγραμμα, θα ενισχύσει σοβαρά το Πολεμικό Ναυτικό, θα αναζωογονήσει την εγχώρια ναυπηγική βιομηχανία, θα επιτρέψει ανάπτυξη τεχνογνωσίας και μέσω της προοπτικής εξαγωγών, θα συνεισφέρει μακροπρόθεσμα στην εξασφάλιση εσόδων στα δημόσια ταμεία.

Ο κ. Παναγιωτόπουλος «θα μείνει στην ιστορία» και για ένα άλλο ιδιαίτερο θέμα: την επιβολή εμπάργκο στην προβολή του έργου των Ενόπλων Δυνάμεων! Για προσωπικούς λόγους, απαγόρευσε την επίσκεψη δημοσιογράφων στις μονάδες και την παρακολούθηση και προβολή των επίπονων και αξιόλογων ως παράδειγμα προς μίμηση, κόπων του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων. Δεν αντιλήφθηκε το πλήγμα στο ηθικό.

Εν κατακλείδι, οι Ένοπλες Δυνάμεις αξίζουν έναν πιο σοβαρό πολιτικό προϊστάμενο.

*Ο Σάββας Δ. Βλάσσης είναι εκδότης του περιοδικού ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ  και το "Εν Κρυπτώ" τον ευχαριστεί που μας εμπιστεύεται για την δημοσίευση των άρθρων του.

Διαβάστε περισσότερα...

Ενοικίαση FREMM: Πρόσω ολοταχώς για το σφάλμα...

Φαίνεται ότι δυστυχώς "ο κύβος ερρίφθη" για την ενοικίαση δύο φρεγατών τύπου «FREMM» από το ΠΝ, κατά τη συνάντηση που είχαν στο Παρίσι ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Πάνος Παναγιωτόπουλος με τον Γάλλο Υπουργό Άμυνας Ζαν Υβ Λε Ντριάν.

Ο Έλληνας Υπουργός βρέθηκε στη Γαλλική πρωτεύουσα για συνομιλίες με τον Γάλλο ομόλογό του, στο περιεχόμενο των οποίων συμπεριλαμβάνεται και το θέμα της ενοικίασης από την Ελλάδα των δύο φρεγατών τύπου «FREMM», αλλά και αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας τύπου «ATLANTIQUE» από τις Γαλλικές Ένοπλες Δυνάμεις.

Οι δηλώσεις του κ. Παναγιωτόπουλου, που επιβεβαιώνουν τους χειρότερους φόβους που είχε δημιουργήσει το "φλερτ" με τη γαλλική πλευρά, έχουν ως εξής:


«Με τον καλό μου φίλο, Υπουργό Άμυνας της Γαλλικής Δημοκρατίας τον κ. Ζαν Υβ Λε Ντριάν είχα την ευκαιρία να έχω μια ακόμη πολύ θερμή και πολύ γόνιμη συνάντηση εδώ στο Παρίσι.

Κάναμε μια ευρύτατη ανασκόπηση όλων των διμερών σχέσεων σε θέματα Αμυντικής και Στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας. Δώσαμε ιδιαίτερη έμφαση και προσοχή στο θέμα της ενοικίασης των δύο φρεγατών και στο θέμα της ενοικίασης επίσης των αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας.

Αποφασίσαμε, μέσα στον Ιούλιο να έρθει στο Παρίσι για επίσημη επίσκεψη -για να προχωρήσουν οι σχετικές διαδικασίες- ο Αρχηγός του Ναυτικού, ο Ναύαρχος ο κ. Ευάγγελος Αποστολάκης και παράλληλα να προχωρήσουν οι εργασίες της Μεικτής Επιτροπής μεταξύ των δύο Υπουργείων, που θα επιληφθεί αυτών των θεμάτων, των σχετικών λεπτομερειών αλλά και άλλων θεμάτων διμερούς ενδιαφέροντος.

Εκτός αυτών, συζητήσαμε ενδεχόμενες κοινές πρωτοβουλίες μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας στο πλαίσιο της Ελληνικής Προεδρίας που θα ξεκινήσει, όπως είναι γνωστό, από το πρώτο εξάμηνο του 2014.

Κάναμε μια ανασκόπηση των εξελίξεων στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στις εξελίξεις στο πρόβλημα της Συρίας.

Συμφωνήσαμε να ξαναβρεθούμε πολύ σύντομα, ίσως και μέσα στο καλοκαίρι όπου πιστεύω ότι ο κ. Λε Ντριάν θα ανταποκριθεί στην πρόσκληση μου να έρθει για λίγες ημέρες στην Αθήνα».

Τα επιχειρήματα κατά της ενοικίασης φρεγατών τύπου FREMM από το ΠΝ είναι συντριπτικά και έχουν καταγραφεί επανειλημμένα από σοβαρούς παρατηρητές (1, 2, 3). Από πλευράς μας είχαμε τονίσει το ζήτημα της ελληνικής βιομηχανικής συμμετοχής που ακυρώνεται με την ενοικίαση, παρατηρώντας επίσης ότι "με δεδομένο ότι η Γαλλία χρειάζεται αυτή τη συμφωνία πολύ περισσότερο από την Ελλάδα, ορισμένες βασικές αρχές πρέπει να διατυπωθούν:

1. Όπως έχει τονιστεί και από άλλους, είναι αδιανόητη η σπατάλη πόρων για την ενοικίαση νέων πλοίων, την ώρα που το ΠΝ δεν έχει πόρους για να συντηρήσει τα υπάρχοντα (ιδίως τα υποβρύχια), να παραλάβει όσα ναυπηγούνται και να εκσυγχρονίσει τις φρεγάτες ΜΕΚΟ.

2. Είναι ακόμη πιο αδιανόητη η ενοικίαση νέων πλοίων, όταν αυτά δεν ανταποκρίνονται στις προδιαγραφές του ΠΝ. Κανένα επιχείρημα "επείγοντος", "διασφάλισης της ΑΟΖ" κλπ. δεν τη δικαιολογεί. Με πλοία που δεν ανταποκρίνονται στις προδιαγραφές του, είναι αυτονόητο ότι το ΠΝ δεν θα μπορεί να εκτελέσει ούτε αυτή την αποστολή, αλλά ούτε και τις άλλες.

3. Είναι κρίσιμο να ξεκαθαριστεί για ποιο σκοπό προορίζονται τα πλοία στο ΠΝ. Ας σημειωθεί ότι στο Γαλλικό Ναυτικό οι φρεγάτες FREMM προορίζονται για ρόλο ανθυποβρυχιακό (ASW), και ιδίως για τη συνοδεία και προστασία των πυρηνικών υποβρυχίων βαλλιστικών βλημάτων (SSBN) από εχθρικά επιθετικά υποβρύχια (SSN) κατά την έξοδό τους προς τις περιοχές περιπολίας τους. Ανάλογος είναι και ο εξοπλισμός των γαλλικών φρεγατών, δηλαδή ανθυποβρυχιακός. Στην Ελλάδα όμως έχει διαδοχικά προβληθεί ως στόχος της απόκτησης των συγκεκριμένων φρεγατών η... κρούση χερσαίων στόχων μέσω του πυραύλου SCALP Naval, αλλά και η... άσκηση καθηκόντων φρεγάτας αντιαεροπορικής άμυνας (AAW). Όμως η μεν πρώτη δε συνιστά προτεραιότητα για το ΠΝ, ενώ η δεύτερη προϋποθέτει αλλαγή βασικών στοιχείων του εξοπλισμού της φρεγάτας, ιδίως του ραντάρ Herakles με άλλο φασικής διάταξης, αλλά και του φορτίου ΑΑ πυραύλων κατά το πρότυπο της φρεγάτας αεράμυνας FREDA που βασίζεται στις FREMM. Οι αλλαγές αυτές είναι εφικτές, αλλά προφανώς σε νέες ναυπηγήσεις ελληνικών προδιαγραφών, και όχι σε πλοία που προορίζονταν για το Γαλλικό Ναυτικό.

4. Δεδομένης της οικονομικής κατάστασης της χώρας, θα πρέπει να συμφωνηθεί ότι η Ελλάδα θα πληρώσει την αξία των πλοίων μετά την παραλαβή, δοκιμή και αποδοχή τους - τα παθήματα (των υποβρυχίων) κάποτε πρέπει να γίνουν μαθήματα...

5. Όπως οι Γάλλοι φροντίζουν για την επιβίωση της ναυπηγικής τους βιομηχανίας, πρέπει να φροντίσουμε κι εμείς: θα πρέπει να θεωρείται αυτονόητη η ναυπήγηση αριθμού φρεγατών σε ελληνικά ναυπηγεία, και μάλιστα τουλάχιστον ίσου με τον αριθμό που θα ναυπηγηθεί στα γαλλικά ναυπηγεία...

Εν κατακλείδι, αν οι Έλληνες φορολογούμενοι πρόκειται να διασώσουν άλλη μια συμμαχική στρατιωτική βιομηχανία (όπως έκαναν π.χ. με τη γερμανική KMW), τουλάχιστον αυτή τη φορά ας πάρουν και το ανάλογο αντάλλαγμα..."

Όπως φαίνεται από τις δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Άμυνας, τίποτα από αυτά δεν πρόκειται να συμβεί: η Ελλάδα βαδίζει ολοταχώς προς την ενοικίαση δύο φρεγατών που δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες του ΠΝ. Πρόκειται για κολοσσιαίο σφάλμα, που θα υπονομεύσει ακόμη περισσότερο την ισχύ του ΠΝ, διοχετεύοντας δυσεύρετους πόρους σε ένα πρόγραμμα με πολιτική και μόνο σκοπιμότητα, και στερώντας τους από το λειτουργικό προϋπολογισμό του ΠΝ.

Ας ελπίσουμε ότι οι πολιτικές εξελίξεις (έστω με τη μορφή ενός ανασχηματισμού) θα αποτρέψουν το κακό, έστω την τελευταία στιγμή.

Διαβάστε περισσότερα...

Προτάσεις συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ για την αναμόρφωση του Στρατού...

Tου Στεφανου Κασιματη

«Για πρώτη φορά μετά το 1944 ένας εκπρόσωπος του ηρωικού ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος βρίσκεται τόσο κοντά στην εξουσία». Δεν το λέω εγώ - προς Θεού! Είναι διαπίστωση που προέρχεται από την εισαγωγή της «πλατφόρμας», την οποία κατέθεσε προς συζήτηση στο πλαίσιο του ιδρυτικού συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ η Κομμουνιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ. Η εν λόγω τάση διαπιστώνει, επίσης, ότι «η σοσιαλιστική επανάσταση, όπως κάθε κοινωνική επανάσταση στο παρελθόν, από τη φύση της δεν μπορεί να είναι μια ειρηνική διαδικασία». Ως εκ τούτου, λοιπόν, κρίνει ότι «ένας από τους πρώτους στόχους της νικηφόρας εργατικής τάξης θα πρέπει να είναι η καταστροφή του παλιού αστικού κρατικού μηχανισμού, που, όπως κάθε μορφή κράτους σε μια ταξική κοινωνία, αποτελεί ένα όργανο ταξικής εξουσίας και καταπίεσης».

Ιδού, λοιπόν, τα μέτρα που προτείνει στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ η Κομμουνιστική Τάση για την αναμόρφωση του Στρατού: «Πλήρη συνδικαλιστικά και πολιτικά δικαιώματα για όλους τους στρατιώτες και τους κατώτερους αξιωματικούς. Οι εκλεγμένες και ανακλητές επιτροπές στρατιωτών και κατωτέρων αξιωματικών πρέπει να αποφασίζουν για όλα τα ζητήματα που αφορούν τη μονάδα. Εκλογή και δικαίωμα ανάκλησης όλων των αξιωματικών από τους στρατιώτες. Μέτρα βελτίωσης της ζωής στις στρατιωτικές μονάδες (υγιεινή, διατροφή, επαρκείς άδειες) και αύξηση του μισθού του φαντάρου στο ύψος του επιδόματος ανεργίας. Επαρκής εκπαίδευση στα όπλα καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας.

Οχι στον επαγγελματικό στρατό. Θητεία με εκπαίδευση στα όπλα όλου του εργαζόμενου λαού, σαν εγγύηση για την προάσπιση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων του. Αμοιβή όλων των αξιωματικών με τον μισθό ενός ειδικευμένου εργάτη. Πλαισίωση του στρατού από στρατιωτικά αποσπάσματα των εργατικών οργανώσεων που θα εκπαιδευτούν στα στρατόπεδα με έξοδα του κράτους». (Σ. σ.: Φαντασθείτε μόνο να εφαρμοσθούν όλα αυτά τα ωραία και έπειτα να έχουμε μια μικρή σύρραξη! Ως και για τις ένοπλες δυνάμεις της πΓΔΜ η προέλαση στη Θεσσαλονίκη θα είναι ένας περίπατος...)

Οι προτάσεις όμως επεκτείνονται και στην αναμόρφωση των Σωμάτων Ασφαλείας: «Κατάργηση όλων των ειδικών δυνάμεων καταστολής και αστυνόμευσης των αγώνων του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας. Απαγόρευση παρουσίας των σωμάτων ασφαλείας στους χώρους στους οποίους διεξάγεται πολιτική και συνδικαλιστική δραστηριότητα και επέκταση του ασύλου σε όλους τους εκπαιδευτικούς και εργασιακούς χώρους. (Σ.σ: συγγνώμη που παρεμβαίνω, αλλά φαντάζομαι την πανεπιστημιούπολη στου Ζωγράφου να έχει μετατραπεί σε μια τεράστια χασισοφυτεία...) Κατάργηση κάθε αυτοδιοίκητου των σωμάτων ασφαλείας. υπαγωγή τους στον έλεγχο των μαζικών οργανώσεων του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας και μετατροπή τους σε πολιτοφύλακες, με εκ περιτροπή (sic) συμμετοχή σε αυτές επίλεκτων μελών των μαζικών εργατικών οργανώσεων και της νεολαίας. Καθορισμός του προγράμματος εκπαίδευσής τους από εκλεγμένη επιτροπή εκπροσώπων από τις μαζικές οργανώσεις».

Κατόπιν αυτών, δεν φαντάζομαι να καταπλαγείτε, αν σας πω ότι, για την αναμόρφωση της Δικαιοσύνης, προτείνουν «αμοιβές δικαστών στο ύψος ενός ειδικευμένου εργάτη», καθώς και «εκλογή των δικαστών απευθείας από τον λαό». Το τελευταίο θα καταστεί δυνατό, διότι προβλέπεται και «εφαρμογή ενός προγράμματος μαζικής λαϊκής επιμόρφωσης πάνω σε ένα αναμορφωμένο και εκσυγχρονισμένο Δίκαιο σύμφωνο με τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού».

Τα παραπάνω δημοσιεύθηκαν προ δύο εβδομάδων σε ειδικό ένθετο, εν όψει συνεδρίου, της «Αυγής», με τον τίτλο «Θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής - Κείμενα Συμβολής - Καταστατικό». Δεν ξέρω κατά πόσον είναι δυνατόν να συζητηθούν σοβαρά στο συνέδριό τους παρόμοιες βλακείες, μολονότι τους έχω ικανούς. Καλοπροαίρετος ως είμαι πάντα, δεν αποκλείω να εντάσσονται απλώς στο ψυχαγωγικό πρόγραμμα του συνεδρίου...

Καθημερινή

Διαβάστε περισσότερα...

Eν Τάχει

• Άσκηση αερομεταφοράς και ρίψης λόχου αλεξιπτωτιστών με την ονομασία "ΒΕΛΟΣ 1" παρακολούθησε, την Τρίτη 18/6, ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Μ.Κωσταράκος επιβαίνοντας σε α/φ C-130Η της Πολεμικής Αεροπορίας, μαζί με το ασκούμενο προσωπικό. Αξίζει να σημειωθεί ότι η μεγάλη πλειοψηφία των αλεξιπτωτιστών ήταν στρατεύσιμοι, ενώ έγινε και ρίψη φορτίων από το 865 Τάγμα Εναερίου Εφοδιασμού (ΤΕΝΕΦ) . Τον Α/ΓΕΕΘΑ συνόδευε ο Διοικητής ΒΣΣ Αντιστράτηγος Βερίγος Ζαχαρίας. Kατά την διάρκεια της παραμονής του στην 112 ΠΜ ο Α/ΓΕΕΘΑ επισκέφθηκε το  865ο Τάγμα Εναερίου Εφοδιασμού (865 ΤΕΝΕΦ) καθώς και την 31η Μοίρα Επιχειρήσεων Έρευνας και Διάσωσης της ΠΑ. Εκεί τον υποδέχτηκαν ο Α/ΓΕΑ, Αντιπτέραρχος (Ι) Ευάγγελος Τουρνάς, και ο Διοικητής της Διακλαδικής Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων, Ταξίαρχος Αντώνιος Νομικός. Ο Α/ΓΕΕΘΑ παρακολούθησε δραστηριότητες από τον Πύργο Αναρρίχησης - Καταρρίχησης της Μοίρας καθώς και το σενάριο παροχής πρώτων βοηθειών μάχης. Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια, η πραγματοποίηση σεμιναρίου JFAC (Joint Force Air Component) – JTAC (Joint terminal attack controller) – ΑΕΛΑ (Aξιωματικών Ελεγκτών Αέρος), την ημέρα της επίσκεψης Κωσταράκου.

• Παράδοση της 5ης ΤΠΚ Super Vita (Ρίτσος Ρ-71) στο Πολεμικό Ναυτικό, εντός του έτους, προβλέπει τροπολογία που ψηφίστηκε στο Κοινοβούλιο στα τέλη Απριλίου. Η τροποποίηση της σύμβασης για την προμήθεια πυραυλακάτων Super Vita προβλέπει επίσης την παράδοση των Καραθανάσης Ρ-72 και Βλαχάκος Ρ-73, τον Απρίλιο του 2015 και Φεβρουάριο του 2016 αντίστοιχα.

• Στην Λιβύη ταξίδεψε το σκάφος ειδικών επιχειρήσεων "Νέμεσις" της ελληνικής εταιρίας ELMON, για επίδειξη στις τοπικές αρχές οι οποίες προγραμματίζουν σχετικό πρόγραμμα προμήθειας. Το σκάφος έφτασε στην Τρίπολη της Λιβύης με ενδιάμεσο σταθμό για ανεφοδιασμό την Μάλτα, σε ένα ταξίδι που διήρκησε 21 ώρες.

• Aνά δύο χρόνια θα διεξάγεται πλέον η τουρκική αποβατική άσκηση Efes λόγω περικοπών στο τουρκικό στράτευμα. Στην φετινή άσκηση έγινε προσπάθεια περιορισμού της χρήσης πυρομαχικών υψηλού κόστους από την ΤΗΚ. Συμμετείχαν συνολικά 7.000 προσωπικό, 22 α/φ και 23 πλοία του TDK.

• Ένα ακόμα α/φ F-16 απώλεσε στις 13/5 η ΤΗΚ. Το F-16C Block50 του Υποσμηναγού Hamza Gümüşsoy (151 Filo) συνετρίβη κοντά στα τουρκοσυριακά σύνορα. Η 151 έχει μεταξύ άλλων και ρόλο SEAD.

• Σύμφωνα με πληροφορίες που δεν έχουν ακόμα επιβεβαιωθεί από επίσημες πηγές (να το τονίσουμε αυτό) τα τουρκικά ναυπηγεία Dearsan πέτυχαν την πώληση 8 περιπολικών σκαφών στο Τουρκμενιστάν, συνέχεια αρχικής παραγγελίας 2 σκαφών του τύπου τα οποία έχουν ήδη παραδοθεί. Τα σκάφη εκτοπίσματος 400 τόνων, φέρουν κύριο πυροβόλο 40mm της Oto Melara, και δυο τηλεχειριζόμενα πυροβόλα των 25mm.

φωτ: Ναυτικά Νέα Βοσπόρου

•  Αρκετά  σχόλια προκάλεσαν κάποιες φωτογραφίες της πρόσφατης τουρκικής αποβατικής άσκησης Efes στον κόλπο του Doganbey, οι οποίες απεικονίζουν τουρκικά άρματα μάχης Μ-48 να κινούνται παράλληλα με την ακτή. Όπως πληροφορούμαστε τα έντονα ρεύματα στην περιοχή στα τέλη Μαίου, έκαναν το έργο των Τούρκων καπετάνιων ακόμα πιο δυσχερές, με αποτέλεσμα ορισμένα LCT να πασχίζουν να "πιάσουν" στα προκαθορισμένα σημεία, χωρίς μεγάλη επιτυχία.. Καταλήγοντας ακόμα και στην άκρη της ακτής απόβασης, με συνέπεια τα Μ-48 να κάνουν παρέλαση κατα μήκος της, κίνηση εξαιρετικά ανθυγεινή σε περίπτωση πραγματικής επιχείρησης. Ας σημειωθεί ότι αυτό είναι εμφανές ακόμα και στις φιλτραρισμένες φωτογραφίες που δημοσίευσε το πρακτορείο Ανατολή για προπαγανδιστικούς λόγους .Φυσικά δεν είναι μυστικό ότι οι επιδόσεις των αξιωματικών του TDK σε αυτό τον τομέα δεν είναι ιδιαιτέρως κολακευτικές (1,2,3,4,5,6,7) Ακόμα και τα πιο σύγχρονα σκάφη χρειάζονται καπετάνιους.. 

Η προσέγγιση του νεότευκτου Ç-154 (παραδόθηκε στις  27 Απριλίου 2012) στην ακτή (1)

Η προσέγγιση του C-154 ακτή (2)

• Το πέμπτο κατα σειρά υποβρύχιο κλάσης Dolphin απέκτησε το Ισραήλ. Η τελετή ύψωσης σημαίας έλαβε χώρα στο Κίελο παρουσία του Ισραηλινού Α/ΓΕΝ Ναυάρχου Ram Rothberg, του Γεν. Γραμματέα του Ισραηλινού υπουργείου Άμυνας και λο.ιπών επισήμων των δύο χωρών. Το INS Rahav θα παραδοθεί στο Ισραηλινό Ναυτικό προς τα τέλη του έτους, μετά από σειρά θαλάσσιων δοκιμών. Το έκτο και τελευταίο υ/β της κλάσης θα παραδοθεί στην μεσανατολική χώρα προς τα τέλη της δεκαετίας. Τα συγκεκριμένα υποβρύχια αποτελούν μέρος του συστήματος στρατηγικής αποτροπής της χώρας, καθώς φέρουν κατάλληλα τροποποιημένους τορπιλοσωλήνες για την εκτόξευση πυραύλων πλεύσης Popeye Turbo ακτίνας 1500 χμ, εξοπλισμένων με πυρηνικές κεφαλές.

Ένα εκ των τριών αρχικών υ/β Dolphin του Ισραηλινού ναυτικού.

• Στην πραγματοποίηση της μεγαλύτερης άσκησης αεράμυνας των τελευταίων δεκαετιών προχώρησε στις 27 Μαίου η Μόσχα. Μονάδες αεράμυνας της Δυτικής Στρατιωτικής Περιοχής εφοδιασμένες με S-300PMU2 Favorit μετακινήθηκαν από την περιοχή του Λένινγκραντ στην περιοχή του Αστραχάν, όπου και συνασκήθηκαν με αεροσκάφη που απογειώθηκαν από την αεροπορική βάση Baltimor, πλησίον της πόλης Voronezh.

• Την επιστροφή του αεροπλανοφόρου Admiral Kuznetsov στην Μεσόγειο από τα τέλη του 2013, ανακοίνωσε ο Ρώσος ναύαρχος Viktor Chirkov. Το σκάφος βρίσκεται δεξαμενισμένο στα ναυπηγεία του Severodvinsk Sevmash για την πραγματοποίηση ενός (αρκετά φιλόδοξου) προγράμματος εκσυγχρονισμού με ορίζοντα ολοκλήρωσης το 2017. Οι εξελίξεις στην Συρία και η ανάγκη για ισχυρή ναυτική παρουσία στην περιοχή, πιθανότατα έθεσαν τέλος στα ρωσικά σχέδια εκσυγχρονισμού, τουλάχιστον για το άμεσο μέλλον.

Το δεξαμενισμένο Αdm. Kuznetsov

• Πλήθος ρωσικών οπλικών συστημάτων παραδίδονται αυτή την περίοδο στο Αζερμπαιτζάν, απότοκο συμφωνιών του 2011-2012. Ρωσικά ΜΜΕ αναφέρουν την παράδοση συνολικά 94 αρμάτων μάχης T-90S, 100 ΤΟΜΑ BMP-3, 18 αυτοκινούμενων πυροβόλων 2S19 Msta-S, 18 ΠΕΠ Smerch, 18 αυτοκινούμενων όλμων Vena, και 6 ΠΕΠ TOS-1A Solntsepek, συνολικής αξίας 700 εκ$ - ενός δις $. Η εξέλιξη αυτή ψαλιδίζει τις τουρκικές φιλοδοξίες για προώθηση του α/κ πυροβόλου Firtina -αρχικά- στον στενό σύμμαχο της Άγκυρας.

• Παραμένοντας στην περιοχή του Καυκάσου, σύμφωνα με αρμενικά ΜΜΕ η Ρωσία προχώρησε στην ανάπτυξη πυραύλων SRBM Iskander-M στην βάση που διατηρεί στο Gyumri της Αρμενίας.

Εν Κρυπτώ


Διαβάστε ακόμα:

Εν Τάχει - 2013

Ιανουάριος A', Iανουάριος Β'
Μάρτιος Α', Μάρτιος Β'
Ιούνιος
Σεπτέμβρης


Eν Τάχει - 2012

Δεκέμβριος
Νοέμβριος
Οκτώβριος
Σεπτέμβριος Α', Σεπτέμβριος Β', Σεπτέμβριος Γ'
Ιούλιος Α', Ιούλιος Β'
Ιούνιος
Μάρτιος

Διαβάστε περισσότερα...

Mεγάλη αεροπορική άσκηση εντός FIR Λευκωσίας

Τεραστίων διαστάσεων αεροπορική άσκηση εντός του FIR Λευκωσίας πραγματοποιεί απόψε η πολεμική αεροπορία του Ισραήλ. Το βασικό σενάριο της άσκησης είναι οι εναέριες περιπολίες μάχης και οι προσβολές στόχων σε προσομοιωμένο περιβάλλον ηλεκτρονικού πολέμου. Η άσκηση θα διεξαχθεί σε δεσμευμένη περιοχή εντός του FIR Λευκωσίας, στη θαλάσσια περιοχή που εκτείνεται νότια της Κυπριακής Δημοκρατίας και συγκεκριμένα πάνω από όλα σχεδόν τα οικόπεδα της Κυπριακής ΑΟΖ. Στην άσκηση λαμβάνουν μέρος περισσότερα από 20 ζεύγη πολεμικών αεροσκαφών F-16Ι Sufa και F-15Ι Ra’am, πέντε αεροσκάφη εναέριου ανεφοδιασμού καθώς και αεροσκάφη ηλεκτρονικού πολέμου.
Στην Ισραηλινή άσκηση συμμετέχει και η Λευκωσία καθώς τα Ισραηλινά μαχητικά αναμένεται να χρησιμοποιήσουν την αεροπορική βάση «Ανδρέα Παπανδρέου» στην Πάφο. Την άσκηση παρακολουθούν από το κέντρο ελέγχου πτήσεων Λευκωσίας δυο ανώτεροι Ισραηλινοί αξιωματικοί από το κέντρο ελέγχου πτήσεων Λευκωσίας.

Την ίδια ώρα, στο λιμάνι της Λεμεσού για ανεφοδιασμό και ξεκούραση του πληρώματος κατέπλευσαν το πρωί δυο πλοία του Ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού, το αντιτορπιλικό "Ναύαρχος Παντελέγιεφ" και το ρυμουλκό Krilov, μέρος του Ρωσικού στόλου που βρίσκεται στην ανατολική Μεσόγειο για περιπολία και παρακολούθηση της κατάστασης στη Συρία.


Πηγή Sigmalive

Διαβάστε περισσότερα...

Ο αναπόφευκτος άξονας Ισραήλ - Κύπρου - Ελλάδας

Ελληνικό F-16 και ισραηλινό  F-15
σε συνεκπαίδευση

του Γεωργίου Κ. Οικονόμου

Την Παρασκευή 22 Μαρτίου, την τελευταία ημέρα της επίσκεψης του Προέδρου Ομπάμα στο Ισραήλ, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Βενιαμίν Νετανιάχου, εξέφρασε τη λύπη του δημοσίως προς τον Τούρκο πρωθυπουργό, Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν, για το θάνατο των εννέα Τούρκων που επέβαιναν στο πλοιάριο Mavi Marmara το οποίο επιχείρησε να σπάσει το embargo της Γάζας το 2010.

Το επεισόδιο αυτό είχε επιφέρει την ψύχρανση των σχέσεων μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας και υπήρξε η απαρχή της προσέγγισης του Ισραήλ με την Ελλάδα και την Κύπρο. Το επεισόδιο είχαν ακολουθήσει οι πολύ σκληρές και αντικειμενικά άτυχες δηλώσεις του Ερντογάν για τον σιωνισμό τον οποίο παραλλήλισε με το ολοκαύτωμα μέχρι σημείου που αναγκάσθηκε ο υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, Τζον Κέρι, να τις αποδοκιμάσει δημοσίως κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Άγκυρα.

Είναι βέβαιο ότι ο πρόεδρος Ομπάμα πίεσε τον Νετανιάχου να υποχωρήσει στη διαμάχη αυτή εν όψει των εξελίξεων στη Μέση Ανατολή και κυρίως στην Συρία, όπου η Τουρκία έχει κομβική θέση και ρόλο. Το καθεστώς Άσαντ είναι παραδοσιακά εχθρικό προς το Ισραήλ έχοντας απολέσει σε προηγούμενο πόλεμο τα υψίπεδα Golan και έχοντας συμμαχήσει με τους πιο σκληρούς εχθρούς του Ισραήλ, το Ιράν και τους συμμάχους του καθώς και την Χεσμπολάχ του Λιβάνου. Τόσο ο Ομπάμα όσο και ο Νετανιάχου πιστεύουν ότι η Τουρκία την «επόμενη ημέρα» της αλλαγής του καθεστώτος στη Συρία θα μπορέσει να ελέγξει το νέο καθεστώς. Ενδεχομένως να έχουν δίκιο στην εκτίμηση αυτή, αν και αυτό είναι αμφίβολο εν όψει του γεγονότος ότι δυνάμεις προσκείμενες στην αλ Κάιντα είναι πολύ πιθανόν ότι θα επικρατήσουν.

Σε άλλο επίπεδο όμως, και ανεξαρτήτως των προβλέψεων ως προς την μελλοντική πορεία της Συρίας, είναι εξεταστέα η ειλικρίνεια και η τήρηση των τυχόν συμφωνηθέντων από την Τουρκία. Είναι η Τουρκία ένας αξιόπιστος/υπεύθυνος σύμμαχος; Μπορεί το Ισραήλ να εμπιστεύεται την Τουρκία; Το ερώτημα είναι καίριας σημασίας γιατί από την απάντηση εξαρτάται, κατά τη γνώμη μας, η μελλοντική τους σχέση και όχι μόνο.

Από την όλη διαδρομή των Νεότουρκων, αλλά και από την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η πολιτική της Τουρκίας συνοψίζεται στην πολύ πετυχημένη έκφραση του Frank Weber: «ο επιτήδειος ουδέτερος».

Για να ανατρέξουμε στο πρόσφατο παρελθόν, η Τουρκία ζήτησε πολλά δισεκατομμύρια δολάρια για να επιτρέψει στις Ηνωμένες Πολιτείες να χρησιμοποιήσουν τις αεροπορικές βάσεις του εδάφους της για την επίθεση στο Ιράκ, πράγμα το οποίο δυσχέρανε υπέρμετρα τα σχέδια των ΗΠΑ. Για πρώτη φορά οι ΗΠΑ άρχισαν τότε να έχουν αμφιβολίες για την «φιλία» της Τουρκίας. Τότε άρχισε η υποστήριξη του Κουρδιστάν και δειλά-δειλά η συζήτηση για δημιουργία κουρδικού κράτους, αρχικά στο Ιράκ αλλά και ως πυρήνα για την μελλοντική ενσωμάτωση του τουρκικού Κουρδιστάν και των άλλων όμορων περιοχών που κατοικούνται από Κούρδους και σήμερα αποτελούν εδάφη του Ιράν και της Συρίας.

Ενώ είχε ανοίξει ένα παράθυρο ευκαιρίας για την Ελλάδα, φαίνεται ότι αφ’ ενός η χώρα μας δεν το εκμεταλλεύτηκε σωστά και αφ’ ετέρου οι εξελίξεις στην περιοχή ήσαν τέτοιες που εξανάγκασαν τις ΗΠΑ να επαναπροσεγγίσουν την Τουρκία. Σ’ αυτό βεβαίως «βοήθησαν» και οι ραγδαίες εξελίξεις στην Μέση Ανατολή, όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες πιστεύουν ότι η Τουρκία είναι προνομιακός ομιλητής εκ του λόγου ότι είναι ένα μουσουλμανικό κράτος, ήπιας μορφής (προς το παρόν τουλάχιστον), που μπορεί να ωθήσει την περιοχή προς μια πιο μετριοπαθή πολιτική αντιμετώπιση της Δύσης και κυρίως του Ισραήλ.

Είναι φανερό ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες επιθυμούν να απεμπλακούν κατά το δυνατόν από την Μέση Ανατολή και απόδειξη αποτελεί ότι δεν έπαιξαν σχεδόν κανένα ρόλο στις πρόσφατες αλλαγές. Κοιτάζουν απλώς να διαχειριστούν μια κατάσταση που έχει ξεφύγει από τον έλεγχό τους, για την οποία και τήρησαν ουδέτερη στάση˙ αφ’ ενός δεν βοήθησαν τα υφιστάμενα φιλικά καθεστώτα και αφ’ ετέρου άφησαν την κατάσταση να εκτροχιασθεί, με αποτέλεσμα οι χώρες αυτές να ελέγχονται σήμερα από την Μουσουλμανική Αδελφότητα ή τους συμμάχους της. Είναι βέβαιο ότι προϊόντος του χρόνου τα καθεστώτα αυτά θα καθίστανται πιο αυταρχικά και σκληροπυρηνικά με αποτέλεσμα οι χριστιανοί κάτοικοι να αναγκασθούν να μεταναστεύσουν, όπως συνέβη στο Ιράκ το οποίο εγκατέλειψαν πέραν του ενός εκατομμυρίου μετά τον πρόσφατο πόλεμο. Η Τουρκία επιδιώκει να αντικαταστήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες στην περιοχή. Το μαρτυρούν τα ταξίδια του Ερντογάν στην Αίγυπτο και τις άλλες μουσουλμανικές χώρες.

Η Ελλάδα και η Κύπρος ανέκαθεν υπήρξαν φίλοι των Αράβων. Η Κύπρος, από την εποχή του Μακαρίου και του Νάσσερ, ήταν από τους πρωτοπόρους του κινήματος των Αδεσμεύτων και πάντοτε η Αίγυπτος την υποστήριζε στη διεκδίκηση της ανεξαρτησίας και της αυτοδιάθεσης. Αλλά και η Ελλάδα πάντοτε υποστήριζε τους Άραβες στη διεκδίκηση των δικαίων του Παλαιστινιακού λαού. Ένα μεγάλο κομμάτι των Παλαιστινίων ήσαν χριστιανοί ορθόδοξοι και παραδοσιακά αποδέχονταν την ελληνικότητα του Πατριαρχείου.

Γενικά ο αραβικός κόσμος και το πολιτικό όργανό τους, ο Αραβικός Σύνδεσμος, υποστήριζε τα δίκαια της Κύπρου και μέχρι τώρα αρνείται να αναγνωρίσει την Βόρεια Κύπρο ως ανεξάρτητο κράτος. Έχει, όμως, ήδη αρχίσει η διολίσθηση. Από τότε που ανέλαβε τη Γενική Γραμματεία του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης η Τουρκία, η Βόρεια Κύπρος έχει γίνει δεκτή ως Παρατηρητής (χωρίς, όμως, δικαίωμα ψήφου) και λαμβάνει μέρος σε όλες τις συνεδριάσεις. Είναι βέβαιο ότι τώρα με τα προβλήματα της Κύπρου και δευτερευόντως της Ελλάδας, εφ’ όσον δεν υπάρξει πρόοδος στα σχέδια της Τουρκίας για την Κύπρο, είναι θέμα χρόνου η αναγνώριση του κρατιδίου ως πλήρους μέλους του Οργανισμού και ως ανεξάρτητου κράτους από τα μέλη του Οργανισμού, όπως έχουν διαμορφωθεί σήμερα οι συγκυρίες.

Οι δεσμοί της Ελλάδος και της Κύπρου με τις αραβικές χώρες λόγω συγκυρίας αποδυναμώνονται. Οι Έλληνες, μαζί με τους άλλους χριστιανούς, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα αραβικά εδάφη. Η φυγή άρχισε από πολύ παλιά, αλλά τώρα θα εντείνεται όλο και περισσότερο λόγω της ισλαμοποίησης των καθεστώτων και κατ’ ακολουθίαν της αύξησης τους συντηρητισμού της μεγάλης πλειονότητας των κατοίκων των κρατών αυτών.

Ήδη η Αίγυπτος αναιρεί την κατ’ αρχήν συμφωνία με την Ελλάδα για την οριοθέτηση της ΑΟΖ, επικαλούμενη την αντίθεση της Τουρκίας. Το Πατριαρχείο στην Παλαιστίνη είναι αμφίβολο αν μπορεί να διατηρηθεί ελληνικό ή αν θα ακολουθήσει το παράδειγμα του Πατριαρχείου της Αντιοχείας.

Είναι φανερό ότι η Τουρκία, με το να προτάσσει το μουσουλμανικό της πρόσωπο, αποκτά ερείσματα στον αραβικό κόσμο ο οποίος ολισθαίνει όλο και πιο πολύ στον φονταμενταλισμό. Τα ηγεμονικά καθεστώτα των κρατιδίων του Περσικού για να διατηρηθούν πρέπει να εμφανίζονται ως άκρως συντηρητικά εφ’ όσον το Ισλάμ εξ’ ορισμού δεν συμβαδίζει με την δημοκρατία˙ κράτη δε όπως η Αίγυπτος και η Τυνησία πρέπει να προσφέρουν στους πολίτες τους όλο και μεγαλύτερες δόσεις θρησκευτικού φανατισμού και μισαλλοδοξίας ως αντιστάθμισμα της χειροτέρευσης της οικονομικής τους κατάστασης που ενδέχεται να μην είναι πλέον αναστρέψιμη.

Η Τουρκία σωστά βλέπει τον εαυτό της ως μία περιφερειακή δύναμη, η οποία την τελευταία δεκαετία έκαμε τεράστια άλματα προόδου. Εγκατέλειψε την κληρονομιά του Κεμάλ Ατατούρκ ότι η Τουρκία πρέπει να γίνει κοσμικό κράτος και ότι προέχει η πρόσδεσή της στην Ευρώπη. Ο Ερντογάν, είτε λόγω ευφυΐας είτε από συγκυρία, ορθώς εστράφη προς το Ισλάμ και κτίζει δεσμούς με τα νέα καθεστώτα της περιοχής. Όσο και αν η Τουρκία, ως κατακτητής αραβικών εδαφών μέχρι τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο, ήταν μισητή σ’ αυτά, σήμερα η νέα γενιά των Αράβων τη βλέπει ως μια μουσουλμανική χώρα που «στέκεται» ως ίση στη Δύση και είναι έτοιμη να τους συνδράμει. Εν ολίγοις, βλέπουν ένα μοντέλο διακυβέρνησης και ανάπτυξης που τους ταιριάζει, χωρίς να είναι αναγκασμένοι να δεχθούν και να εφαρμόσουν δυτικά πρότυπα που είναι ξένα στις χώρες τους.

Για να δείξει το «καλό» της πρόσωπο, η Τουρκία προσπαθεί, για πολλοστή φορά, να «τα βρει» με τους Κούρδους της Τουρκίας. Για τον σκοπό αυτό έχει «επιστρατευθεί» και ο Οτσαλάν, ο οποίος από το κελί της φυλακής του εξέδωσε «ιστορική διακήρυξη», με την οποία συνιστά την κατάληξη – επιβεβαίωση της συμφωνίας για κατάπαυση του πυρός. Η διακήρυξη αναγνώστηκε ενώπιον εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών στο Ντιγιαρμπακίρ. Είναι ενδεικτικό, όμως, της αληθινής διάθεσης του Ερντογάν ότι σε σχόλιά του χαρακτήρισε «προκλητική ενέργεια» την απουσία τουρκικών σημαιών στη συγκέντρωση. Η παρατήρηση αυτή παραπέμπει σε προηγούμενες αποτυχημένες προσπάθειες να δοθεί τέλος στην σύγκρουση. Αν κρατήσει η εκεχειρία, ο Ερντογάν με την στήριξη του κουρδικού κόμματος BDP, που κατέχει 36 έδρες στη Βουλή, θα μπορέσει να εξασφαλίσει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την αναθεώρηση του Τουρκικού Συντάγματος έτσι ώστε η Προεδρία στην οποία προσβλέπει να αποκτήσει πλήρεις εκτελεστικές αρμοδιότητες και όχι απλώς ρυθμιστικές όπως σήμερα. Σιγά αλλά σταθερά το σχέδιο του Ερντογάν να συγκεντρώσει τις εξουσίες στα χέρια του υλοποιείται. Αν επικρατήσει η ομαλοποίηση των σχέσεων με τους Κούρδους, το πιθανότερο είναι η Τουρκία να εμφανίζει όλο και μεγαλύτερη αδιαλλαξία και υπεροψία και να απαιτεί όλο και μεγαλύτερο ρόλο στα περιφερειακά και παγκόσμια δρώμενα.

Στην ανάλυση αυτή δεν πρέπει να μας διαφεύγει και ο παράγων Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες εγκαταλείπουν μεν την Μέση Ανατολή λόγω ανάγκης, αλλά ελπίζουν ότι η «σύμμαχος» Τουρκία θα καλύψει μέρος του κενού για να αποφευχθεί η ολοκληρωτική αποξένωση της περιοχής από τη Δύση. Όμως, είναι βέβαιο ότι η Τουρκία, μόλις νοιώσει αρκετά δυνατή, θα εκμεταλλευτεί την κατάσταση για τον εαυτό της χωρίς να ενδιαφέρεται για συμμάχους ή για τη Δύση. Ακόμη και η επιθυμία της να γίνει μέλος της ΕΕ δεν είναι τίποτε άλλο από την κεκτημένη ταχύτητα του κεμαλισμού να καταστεί επιτέλους ευρωπαϊκό κράτος και ίσως ορμάται από το παλιό όνειρό της να κατακτήσει την Ευρώπη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, αν η Τουρκία γίνει πλήρες μέλος της ΕΕ, θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα αρχικώς και στη συνέχεια θα προσπαθήσει να την ποδηγετήσει.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι δεσμευμένες στην υπεράσπιση και τη διατήρηση του Ισραήλ. Κανένας πρόεδρος των ΗΠΑ δεν είναι δυνατό να αποστεί από αυτή την υποχρέωση. Σήμερα, εν όψει των γεωπολιτικών ανακατατάξεων και προϊούσης της αδυναμίας των Ην. Πολιτειών να ελέγξει από μόνη της την κατάσταση στην περιοχή, ελπίζει στη συνδρομή και τη βοήθεια της Τουρκίας. Για το λόγο αυτό πίεσε τον Νετανιάχου να απολογηθεί στην Τουρκία, ούτως ώστε να υπάρξει επαναπροσέγγιση μεταξύ των δύο χωρών.

Είναι, πάντως, απορίας άξιον πώς το Ισραήλ δέχθηκε την ταπείνωση αυτή, ενώ είναι γνωστό ότι η αποστολή του Μαβί Μαρμαρά ήταν με τέτοιο τρόπο οργανωμένη ώστε να αναγκαστεί το Ισραήλ να κτυπήσει. Δεν είναι τυχαίο πως οι μόνοι επιβάτες του πλοιαρίου που σκοτώθηκαν από τους Ισραηλινούς κομάντος ήσαν Τούρκοι. Ο Ερντογάν απεδέχθη την μετάνοια «εξ ονόματος του τουρκικού λαού» θριαμβολογώντας, αλλά το θέμα δεν έχει λήξει διότι όπως έγινε γνωστό, το μεν Ισραήλ προσφέρει ως αποζημίωση στην κάθε οικογένεια των θυμάτων 100.000 δολάρια, η δε Τουρκία απαιτεί 1.000.000 δολάρια ανά οικογένεια. Είναι δε φανερό ότι η Τουρκία δεν είναι διατεθειμένη να εγκαταλείψει την φιλοαραβική πολιτική της χάριν του Ισραήλ. Αυτό θα σήμαινε μια τεράστια μετατόπιση της φιλομουσουλμανικής πολιτικής της, πράγμα το οποίο, υπό τις σημερινές συγκυρίες, η παρούσα τουρκική κυβέρνηση δεν είναι δυνατό να το επιχειρήσει. Βεβαίως θα προσπαθήσει να ωθήσει το Ισραήλ προς μια πιο μετριοπαθή πολιτική έναντι των Παλαιστινίων, αλλά δεν πρόκειται να κάνει υποχωρήσεις έναντι των αραβικών κρατών για το Ισραήλ.

Το Ισραήλ πάντως ελπίζει ενδεχομένως ότι η Τουρκία θα επηρεάσει την Αίγυπτο ούτως ώστε να διασωθεί η μεταξύ τους συνθήκη, κάτι που είναι πολύ βασικό για το Ισραήλ. Από την πλευρά της η Τουρκία θα πιέσει όπως το Ισραήλ υποστηρίξει τη διακίνηση των υδρογονανθράκων δι’ αγωγού μέσω Τουρκίας αντί της δημιουργίας τερματικού στην Κύπρο ή μεταφοράς του υγροποιημένου αερίου (LNG) δια πλοίων. Μια τέτοια εξέλιξη θα καταστήσει την Τουρκία σχεδόν μονοπωλιακό κόμβο στη διακίνηση υδρογονανθράκων προς τη νότια Ευρώπη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Πάντως, δεν προκύπτει ότι ένας αγωγός προς την Τουρκία είναι η πιο συμφέρουσα λύση, ανεξαρτήτως του ότι θα δέσμευε στρατηγικά το Ισραήλ με ένα κράτος, οι αντιδράσεις και τα σχέδια του οποίου σε βάθος χρόνου δεν μπορούν να προβλεφθούν. Σε αντίθεση με τη λύση του αγωγού, το υγροποιημένο αέριο (LNG) προσφέρει απείρως μεγαλύτερη ανεξαρτησία κινήσεων.

Αν το Ισραήλ αποδεχθεί τη διακίνηση μέσω Τουρκίας, θα είναι στρατηγικό λάθος, γιατί θα καταστεί όμηρος της Τουρκίας. Αν προχωρήσει με την Κύπρο και την Ελλάδα, θα είναι ο δεσπόζων συνέταιρος. Το χρηματικό κόστος βέβαια θα είναι ίσως μεγαλύτερο, αλλά θα πρόκειται για στρατηγική επένδυση.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Τουρκία έχει κάμει την στρατηγική επιλογή της. Έχει εγκαταλείψει τον Κεμαλισμό και το κοσμικό κράτος και με μικρά βήματα προχωρεί προς ένα νέο οθωμανισμό. Ανεξαρτήτως δε μερικών δειλών βημάτων προς μια δήθεν πιο ανεξίθρησκη αντιμετώπιση των πολιτών της, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι παραμένει μια άκρως μισαλλόδοξη χώρα όπου οι μη μουσουλμάνοι είναι πολίτες δευτέρας κατηγορίας. Αρκεί να θυμηθεί κανείς την κοροϊδία που αναμασούν οι Τουρκικές κυβερνήσεις ότι επίκειται το άνοιγμα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, που σύμφωνα με το άρθρο 40 της Συνθήκης της Λοζάνης (προνοεί για το δικαίωμα των μη μουσουλμάνων Τούρκων υπηκόων να έχουν, μεταξύ άλλων, δικά τους εκπαιδευτήρια) έπρεπε να μην έχει παύσει ούτε στιγμή να λειτουργεί. Η τελευταία εκδοχή είναι ότι η Τουρκία θα επιτρέψει τη λειτουργία της αφού κτιστεί το τζαμί στην Αθήνα και αφού δεχθεί η Ελλάδα να γίνεται ο διορισμός των Ιμάμηδων από τους μουσουλμάνους και όχι από το κράτος!

Αλλά ας στραφούμε τώρα στο Ισραήλ: Ένα μικρό κράτος μερικών εκατομμυρίων κατοίκων είναι στη μέση μιας θάλασσας από μουσουλμανικές χώρες, οι οποίες θέλουν την καταστροφή του, είτε φανερά είτε κεκαλυμμένα.

Το μακροπρόθεσμο συμφέρον του Ισραήλ είναι η ενδυνάμωση των σχέσεων με την Κύπρο και την Ελλάδα με ό, τι αυτό συνεπάγεται. Αφ’ ενός λόγω της δεσπόζουσας θέσης την οποία θα έχει σε μία τέτοια σχέση και αφ’ ετέρου λόγω της πρόσδεσης με την Ε.Ε. Εάν μάλιστα κατορθωθεί να συνδυασθεί η εξόρυξη των υδρογονανθράκων των τριών χωρών καθώς και η κοινή μεταφορά τους στην Ε.Ε., τότε η θέση και η ισχύς εκάστου κράτους αναβαθμίζεται και πολλαπλασιάζεται.

Το Ισραήλ είναι ένα σκεπτόμενο κράτος που ξέρει πολύ καλά το συμφέρον του. Δεν είναι δυνατό να μην αντιλαμβάνεται το παιχνίδι της Τουρκίας στην περιοχή και ότι οποιαδήποτε ταύτιση της πολιτικής του με την Τουρκία είναι εναντίον των καλώς νοούμενων συμφερόντων του. Συμφέρει το Ισραήλ η αποδυνάμωση της Τουρκίας, η πιθανή ανεξαρτητοποίηση και ενδυνάμωση του Κουρδιστάν και η στενότερη συμμαχία με την Ελλάδα και την Κύπρο. Από στρατηγικής άποψης το Ισραήλ δεν είναι ρεαλιστικό στο εξής να εμπιστεύεται πλήρως την Τουρκία. Η δυσπιστία είναι βαθιά.

Ενδείκνυται για την Ελλάδα και την Κύπρο η διατήρηση των φιλικών τους σχέσεων με τις αραβικές χώρες, σχέσεις οι οποίες ανάγονται στα βάθη της ιστορίας, όμως είναι ανάγκη να οικοδομήσουν μία νέα συνεργασία με το Ισραήλ προς αμοιβαίο όφελος. Το Ισραήλ, η Ελλάδα και η Κύπρος, είναι οι μόνες μη μουσουλμανικές χώρες στην περιοχή. Και κακά τα ψέματα. Όπως έγραψε ο Σάμιουελ Χάντιγκτον, εισήλθαμε στην εποχή της Σύγκρουσης των Πολιτισμών.

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...