Αμυντική Βιομηχανία: Η ξεχασμένη ατμομηχανή
Σάββατο 15 Ιουνίου 2013
Η θλιβερή κατάσταση της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας είναι γνωστή. Η εγκατάλειψή της από το Κράτος, είναι πλήρης. Υπ’ αυτές τις συνθήκες, η σύναψη συμβάσεων της τάξεως των 200 εκατ. ευρώ, κατά το 2012, βάσει ενός προχείρου υπολογισμού (βλέπε ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ ALMANAC 2012-2013, Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία Ημερολόγιο 2012) αντιπροσωπεύει αξιέπαινη επίδοση, η οποία αποδεικνύει τις δυνατότητες που υπάρχουν. Το ίδιο επιβεβαιώνει και η πρόσφατη αποκάλυψη ότι μεγάλη αμερικανική εταιρεία επιζητεί την ανάθεση συμβάσεως στην ΕΑΣ ΑΒΕΕ, ύψους 180 εκατ. $ περίπου για πυρομαχικά, πλην όμως η εξωφρενική κατάσταση που έχει προκαλέσει η ίδια η κυβέρνηση στην διοίκησή της, δεν επιτρέπει την σχετική υπογραφή... Για μια κυβέρνηση κι ένα Κράτος, που υποτίθεται ότι παλεύει με νύχια και με δόντια να φέρει την ανάπτυξη, δεν υπάρχουν σχόλια.
Ο τραγέλαφος με την ΕΑΣ είναι χαρακτηριστικός. Στις 14 Μαρτίου 2012 μόλις, ανέλαβε καθήκοντα Προέδρου ΔΣ & Διευθύνοντος Συμβούλου ο κ. Κωνσταντίνος Πιλάλης. Επιδεικνύοντας μοναδική δραστηριότητα, σε εύλογο χρονικό διάστημα εκτίμησε την κατάσταση, κατέστρωσε τους άξονες αναπτυξιακής πολιτικής κι επιδόθηκε στο κυνήγι συμβάσεων στο εξωτερικό. Οι διεθνείς επαφές, άρχισαν να αποδίδουν. Η ΕΑΣ ΑΒΕΕ έθεσε σοβαρή υποψηφιότητα σε μεγάλους διαγωνισμούς ξένων κρατών. Η προαναφερθείσα περίπτωση, που την έχει φέρει ένα βήμα προ της υπογραφής συμβάσεως με την αμερικανική ΑΤΚ, είναι καρπός αυτής ακριβώς της δραστηριότητος. Δίχως να συντρέχει σοβαρός λόγος, στις 21 Φεβρουαρίου 2013, ανακοινώθηκε ο ορισμός νέου Διευθύνοντος Συμβούλου και στις 2 Μαρτίου 2013 νέου Προέδρου, συγγενή συνεργάτη του πρωθυπουργού. Τα νέα πρόσωπα, παραμένουν σε διπλανά γραφεία εδώ και μήνες, δίχως έργο, αφού ακόμη δεν έχει εγκριθεί η τοποθέτησή τους από την Βουλή. Και υπογραφή συμβάσεως δεν γίνεται. Η ίδια η κυβέρνηση, φρενάρει την πορεία της ΕΑΣ ΑΒΕΕ.
Σε μια χώρα που από την δεκαετία του 1980 αποβιομηχανοποιήθηκε ραγδαίως, η Αμυντική Βιομηχανία αντιπροσωπεύει τον τελευταίο πυρήνα «βαρειάς βιομηχανίας», με εφαρμογές υψηλής τεχνολογίας, που απασχολεί επιστημονικό προσωπικό υψηλού επιπέδου. Σε μία πτωχευμένη χώρα, με καλπάζουσα ανεργεία και σοβαρή μεταναστευτική διαρροή νέων ανθρώπων με σπουδές επιπέδου, η ενίσχυση της Αμυντικής Βιομηχανίας θα εξασφάλιζε ροή δημοσίων εσόδων σε εύλογο χρονικό διάστημα. Σε βραχυπρόθεσμο πλαίσιο, μία συνεπής πολιτική στηρίξεως της Αμυντικής Βιομηχανίας, μπορεί να αποφέρει κύκλο εργασιών αρκετών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, με ανάλογη ανταπόδωση στα δημόσια ταμεία.
Με επικεφαλής τον υπουργό Εθνικής Αμύνης Π. Παναγιωτόπουλος, στο ΥΠΕΘΑ και τις υπηρεσίες του, εξακολουθούν να συγκεντρώνονται ακατάλληλα πολιτικά πρόσωπα, δίχως βούληση. Οι εκκλήσεις εκπροσώπων της Αμυντικής Βιομηχανίας, για αξιοποίηση της σχετικής νομοθεσίας, δεν συγκίνησαν κανέναν.
Αντί η κυβέρνηση να βασίζει τις ελπίδες της στις επενδύσεις ξένων και στις αποκρατικοποιήσεις, ώστε να ρεύσει «ζεστό χρήμα» στα ταμεία του Κράτους, θα μπορούσε να «βάλει μπρος» άμεσα την ακινητοποιημένη ατμομηχανή της Αμυντικής Βιομηχανίας. Ο σχεδιασμός για την ανάπτυξη, πρέπει να είναι απλός, στοιχειωδώς λογικός και να δίνει έμφαση στις εθνικές δυνατότητες, αντί να βασίζεται στις διαθέσεις ξένων. Η Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία είναι ένα εθνικό κεφάλαιο που έχει απαξιωθεί. Μπορεί όμως, ακόμη και τώρα, να αναγεννηθεί και να συντελέσει στην ανάκαμψη του τόπου.
*Ο Σάββας Δ. Βλάσσης είναι εκδότης του περιοδικού ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ
5 σχόλια:
Κατα την γνωμη μου η γνωση και η τεχνολογια ειναι βασικος πυλωνας της ισχυος και της αποτελεσματικοτητας μιας κοινωνιας και ενος κρατους σε ολες τις ιστορικες περιοδους και εποχες.
Η αμυντικη βιομηχανια προσφερει ενα πεδιο αναπτυξης γνωσης και υψηλης τεχνολογιας. Οι εφαρμογες της τεχνολογιας που θα αναπτυξει για οπλικα συστηματα δεν περιοριζονται στον αμυντικο χωρο και μπορουν να αποδειχτουν επιτυχημενες στον εμπορικο τομεα οσο και χρησιμες για την κοινωνια. Το υψηλου επιπεδου επιστημονικο, διοικητικο και εργατικο δυναμικο οπως και η υψηλη αποτελεσματικοτητα στην οργανωνση και στις μεθοδους παραγωγης που απαιτει η αμυντικη βιομηχανια δημιουργει νησιδες διαχυσης αυτης της γνωσης σε ολους τους παραγωγικους τομεις και την κοινωνια.
Η παραγωγικη απογειωση των ΗΠΑ και της Σοβ. Ενωσης κατα την διαρκεια του Β'ΠΠ οδηγησε αυτα τα κρατη (ειδικα τις ΗΠΑ) σε μια μεταπολεμικη ευημερια που ειναι αμφιβολο αν θα ερχοταν τοσο εντονη και τοσο γρηγορα χωρις τις παραγωγικες αναδιαρθρωσεις και τεχνολογικες επιτυχιες που πραγματοποιησαν για την εξυπηρετηση των αναγκων του πολεμου.
Συνεχιζεται...
Η Ελλαδα μια χωρα με υψηλες (ως ποσοστο του ΑΕΠ) αμυντικες δαπανες απο το 1974 εως περιπου στις μερες μας επιχειρησε να αναπτυξει την δικη της αμυντικη βιομηχανια για να καλυψει καποιες αναγκες της με εισαγομενη βιομηχανικη οργανωση και τεχνογνωσια. Οι αρχικοι στοχοι της συμπαραγωγης ηταν εφικτοι και θετικοι ως πρωτο βημα σε μια χωρα που δεν ειχε βιομηχανικη παραδοση ουτε αξιολογη βιομηχανια.
Ομως καπου εκει στο ξεκινημα σταματησε ο προσανατολισμος στην παραγωγη και αναπτυξη οπλικων συστηματων και η κρατικη αμυντικη βιομηχανια στραφηκε στην εξυπηρετηση αλλων ασχετων με την φυση του αμυντικου χωρου, Ελληνικης ιδιαιτεροτητας και ενδιαφεροντος στοχων, οπως βολεμα ημετερων, κοινωνικη πολιτικη, αναπτυξη συνδικαλισμου και πλουτισμος των καμματικων εκλεκτων. Αυτοι οι προσανατολισμοι ταχιστα απεκλεισαν την ορθολογικη διαχειριση των κονδυλιων και αρχισαν να απαιτουν ολοενα και περισσοτερη χρηματοδοτηση με ελαχιστο εως ανυπαρκτο αμυντικο εργο.
Αυτες οι πρακτικες και συμπεριφορες εφαρμοστηκαν βεβαια σε ολο το κρατος απο τις υπηρεσιες του μεχρι τις βιομηχανιες του οδηγωντας σε καταρρευση και την ιδιωτικη παραγωγικη δυνατοτητα ως συγκοινωνουντα δοχεια.
Η πιο ακριβη (κοστισε πολλα δις δραχμες) και φιλοδοξη προσπαθεια για παραγωγη οπλικου συστηματος το αντιεροπορικο Αρτεμις 30, αν και σε πολλα με εισαγωμενη τεχνολογια (κανες πυροβολου, πυρομαχικα και αλλοι μηχανισμοι) οδηγηθηκε σε παταγωδη αποτυχια παραγοντας ενα πανακριβο, ξεπερασμενο για την εποχη που θα μπορουσε να παραχθει και μαλλον κακοσχεδιασμενο οπλικο συστημα. Αλλες προσπαθειες σχεδιασης δεν βρηκαν οι περισσοτερες τον δρομο της παραγωγης και δεν συναντησαν το ενδιαφερον του Ελληνικου στρατου και των πολιτικων προισταμενων του. Μονο καποια πυρομαχικα Ελληνικης σχεδιασης παρηχθησαν σε μικρους αριθμους.
Ως αποτελεσμα αυτων τον πολιτικων και πρακτικων Οι αμυντικες βιομηχανιες ζουσαν με καποιες ανασες απο το μικρο υποκασκευαστικο εργο που τους δινοταν απο προμηθειες συστηματων του Ελληνικου στρατου και καποιο εργο απο αντισταθμιστικα οφελη των προμηθειων. Παραγγελιες απο εξωτερικο και συμφωνιες υποκατασκευαστικου εργου ελαχιστες μη δυναμενες να συντηρησουν την αμυντικη βιομηχανια.
Η αμυντικη βιομηχανια ειχε πεθανει εν την γεννεσει της και χρειαζοταν μονιμη υποστηριξη απο τον κρατικο αναπνευστηρα της χρηματοδοτησης για να εξυπηρετει αυτο που ενδιεφερε τους πολιτικους της προισταμενους. Το βολεμα διαφορων απιθανων φιλων τους στις διοικησεις που αδιαφορουσαν για την τυχη των εταιριων (και να ενδιαφεροταν δηδαδη δεν ειχαν περιθωρια διορθωτικων δρασεων) και την διατηρηση στην μισθοδοσια των ιερων κομματικα διορισμενων εργαζομενων και συνδικαλιστων τους. (Ειδικα των κηπουρων για να ειρωνευτω και λιγο).
Η συνεχεια...
Με ολες αυτες τις συμπεριφορες δεν ειναι να απορουμε που δεν εχουμε αμυντικη βιομηχανια και με αυτους που στελνουμε στην εξουσια του κρατους δεν ειναι να απορουμε που δεν θα εχουμε ποτε οχι αμυντικη βιομηχανια μονο αλλα οποιαδηποτε ανταγωνιστικη παραγωγικη δραστηριοτητα. Ας το θυμομαστε αυτο το τελευταιο οσοι ποναμε για τον τοπο και ας ενεργησουμε αναλογα στις επομενες εκλογες.
ANTE ΒΑΛΕ ΜΥΑΛΟ ΣΤΟΥΣ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ, ΟΤΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ, ΜΠΟΡΟΥΝ ΑΝΕΤΑ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΚΕΡΔΗ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΝΕΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΓΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΕΣ… ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ, ΤΩΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΩΝ ΣΟΥ ΚΑΙ ΟΡΘΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΟΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ. ΑΚΟΜΑ ΜΑΣ ΟΦΕΙΛΕΙ ΤΟ ΙΡΑΚ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΩΛΗΣΗ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ [ΚΑΠΟΥ ΣΤΟ 1988_ΘΥΜΑΤΑΙ ΟΥΔΕΙΣ ΠΟΤΕ ΑΚΡΙΒΩΣ?]
Οταν κυριαρχει η ασχετοσυνη και η παντελης ελλειψη προγραμματισμου μην περιμενετε να δειτε «ασπρη μερα» σε κανενα κρατικο τομεα. Προσθεστε και την Ελληνικη «ζηλεια» και εδεσε το «γλυκο»! Απο το κειμενο, καποιος που εκανε μια προσπαθεια να βγαλει την συγκεκρημενη εταιρια (ΕΑΣ) απο την «λασπη» στην ουσια παραγγονηστηκε σχεδον αμεσως: η καρεκλα «μαγνητιζε» πολλους; ποιος ξερει!
τ-κ-π
Σε θέματα στρατηγικής (για οποιονδήποτε τομέα) επιβάλλεται κρατική μέριμνα. Το μπάχαλο στην εγχώρια αμυντική βιομηχανία,επιβεβαίώνει για πολλοστή φορά, ότι στην Ελλάδα, απλώς δεν υπάρχει Κράτος.
Δημοσίευση σχολίου