Ο στρατηγός της ήττας
Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011
του Γ. Μαλούχου
Ο υπερήφανος (!), κατά τη χθεσινή δήλωσή του, για την κυβέρνησή του Γιώργος Παπανδρέου είναι ο πατέρας μιας πρωτοφανούς τραγωδίας: μας έφτασε στο σημείο ώστε ο μόνος τρόπος για να σωθεί πια η χώρα την οποία ο ίδιος και η κυβέρνησή του από ανικανότητα και μικροπολιτική συμπεριφορά διέλυσαν, είναι να λιώσουν οι άνθρωποί της.
Γιατί αυτό ακριβώς ζούμε σήμερα. Την τραγωδία ότι η σωτηρία της Ελλάδας, που είναι και πρέπει να είναι πάνω απ’ όλα, περνά πια μονάχα μέσα από τον αποδεκατισμό των πολιτών της. Και η ευθύνη είναι στα χέρια αυτής της κυβέρνησης. Αυτής, που χθες μας κάλεσε να λειτουργήσουμε σα να είμαστε σε πόλεμο, που πράγματι είμαστε. Αλλά με τέτοιους «στρατηγούς», πόλεμος δεν κερδίζεται ποτέ. Εχουν διαπράξει τόσα πολλά και εγκληματικά λάθη στο μέτωπο κι έχουν υπάρξει τόσο λίγοι, που έφεραν οι ίδιοι την άτακτη κατάρρευση.
Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι πράγματι στρατηγός, αλλά είναι ο στρατηγός της ήττας. Γιατί κι αυτό που μας περιγράφει ως σωτηρία και είναι όντως απαραίτητο να γίνει, μόνον σωτηρία δεν είναι. Είναι η κρίσιμη διαφορά μεταξύ ενός θανάτου και μιας διασωλήνωσης σε κωματώδεις συνθήκες, που θα διαρκέσουν χρόνια. Ασφαλώς και ουδείς δικαιούται να τραβήξει τα σωληνάκια και τα καλώδια από τη θέση τους…
Γι αυτό και δεν υπάρχουν πλέον λόγια για να περιγράψει κανείς την ανικανότητα όσο, κυρίως, την πολιτική ανηθικότητα αυτής της κυβέρνησης που εδώ και δύο χρόνια, λέγοντας συστηματικά όλο και πιο πολλά ψέματα και στους πολίτες αλλά και στους δανειστές, μας οδήγησε ως το λαιμό στην κινούμενη άμμο και που κάθε κίνηση διαφυγής μας ρίχνει όλο και πιο βαθειά μέσα της.
Ομως, την ίδια στιγμή, ένα είναι βέβαιο: η Ελλάδα δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αφεθεί να πτωχεύσει. Πάση θυσία, η χρεοκοπία πρέπει να αποφευχθεί. Κι εδώ που μας έφτασαν, βρισκόμαστε σήμερα υπό απόλυτη ομηρία. Επιλογή δεν υπάρχει.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που στην αρχή είπαν «λεφτά υπάρχουν». Και βγήκαν. Στη συνέχεια, έκαναν παγκόσμια προπαγάνδα λέγοντας ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα απατεώνων. Γιατί; Για να δικαιολογήσουν το ψέμα τους: επειδή λεφτά δεν υπήρχαν και το γνώριζαν πολύ καλά. Δεν τους ένοιαξε που άναψαν έτσι το πράσινο φως στη διεθνή κερδοσκοπία – και το ήξεραν. Αργότερα, προσέφυγαν στο διεθνή οικονομικό έλεγχο που, πάλι λέγοντας ψέματα, τον προετοίμαζαν από πολύ πιο νωρίς. Μετά, στους ιθαγενείς, είπαν ψέματα ως προς το τι ακριβώς σημαίνει αυτός ο έλεγχος. Σε όλο αυτό το διάστημα, παρά την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, έδωσαν όλο το χρόνο και τις δυνατότητες σε ότι χρήμα υπήρχε στην Ελλάδα να εξαφανιστεί – κάτι που, λ.χ, δεν μπορούν να κάνουν τα σπίτια… Την ίδια στιγμή, άρχισαν να λένε ψέματα και στους δανειστές και κατέφυγαν σε κόλπα για να κρύψουν αυτά που δεν έκαναν, για τα οποία φταίνε όλοι οι άλλοι πλην των ιδίων. Γιατί δεν τα έκαναν; Επειδή προτίμησαν να διαλύσουν έναν ολόκληρο λαό παρά να θίξουν τις κάστες που είναι σάρκα από τη σάρκα τους. Τώρα όμως, τα ψέματα τελειώσανε αλλά κι αυτά, πάλι με ψέματα: έχουν ευθέως εδώ και μέρες επισήμως ειδοποιηθεί για έξοδο της χώρας από το ευρώ και πάλι το αποκρύπτουν...
Κι έτσι, βρισκόμαστε σήμερα μπροστά στο άμεσο ενδεχόμενο του τέλους. Και, όπως οι μαφιόζοι στις ταινίες, η κυβέρνηση μας λέει: «τα λεφτά ή τη ζωή σου». Όμως, επειδή λεφτά πια δεν υπάρχουν, η απειλή είναι «τη ζωή σου ή τη ζωή σου»…
Την ευθύνη της κυβέρνηση για την τραγωδία, επιβεβαίωσε χθες στον πιο απόλυτο βαθμό και ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Ρητά ομολόγησε ότι τα νέα μέτρα λαμβάνονται επειδή η κυβέρνηση στάθηκε εντελώς ανίκανη να λειτουργήσει το σύστημα δημοσίων εσόδων και να περικόψει το εύρος των δημοσίων δαπανών, την ώρα που έφερε στη θέση τους τεράστια ύφεση και ανεργία. Ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών εκφώνησε χθες έναν σαρωτικό κόλαφο κατά της κυβέρνησης της οποίας είναι αντιπρόεδρος.
Γνωρίζει βέβαια πολύ καλά ότι ουδείς σώφρον άνθρωπος διανοείται να δει τη χώρα να πτωχεύει. Οποιος έχει στοιχειώδη επίγνωση της πραγματικότητας γνωρίζει ότι αυτό πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία.
Όμως, μια κυβέρνηση, δεν μπορεί να λειτουργεί σαν μαφιόζος απαγωγέας και εκτελεστής και αυτό ακριβώς έπραξε χθες, όταν εκβίασε, ακόμη μια φορά τα λύτρα της αποφυγής της πτώχευσης από πληθυσμούς οι οποίοι, σε πολύ μεγάλο βαθμό, δεν είναι πλέον εις θέση να τα καταβάλουν.
Κυτταρικό χαρακτηριστικό της κυβερνητικής ανηθικότητας, εδώ και δύο χρόνια, είναι να επικαλείται επαναστάσεις που δεν τις κάνει για να μη θίξει το βαθύ κράτος που την ανέδειξε και τη στηρίζει, αλλά, αντί γι αυτό, να ισοπεδώνει όσους δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς.
Ο κ. Βενιζέλος ομολόγησε χθες ρητά ότι γι αυτό επελέγησαν τα ακίνητα και οι λογαριασμοί της ΔΕΗ. Ακριβώς επειδή από αυτά δεν υπάρχει διαφυγή. Τα θύματα δεν μπορούν να αντιδράσουν, όπως με μεγάλη επιτυχία και με απόλυτη ευθύνη της κυβέρνησης εξακολουθεί να αντιδρά και να διαφεύγει η ακόμα τεραστίων διαστάσεων παραοικονομία, ή το ίδιο το τεράστιο σε δαπάνες κράτος, όπως η κυβέρνηση χωρίς την παραμικρή αιδώ παραδέχεται.
Χθες, από τη Θεσσαλονίκη, οι άνθρωποι που επί δύο χρόνια κυβερνούν τη χώρα οδηγώντας την εδώ που σήμερα βρίσκεται, ζήτησαν κι άλλα λύτρα. Ο ελληνικός λαός πρέπει να τα βρει και να τα δώσει, ότι κι αν γίνει – δεν μπορεί να πάρει το ρίσκο να μην τα δώσει. Αυτό, είναι απλώς αδύνατον: η τραγωδία της χρεοκοπίας πρέπει να θεωρείται αδιανόητη. Και οι «απαγωγείς» το ξέρουν πάρα πολύ καλά.
Τα λύτρα πρέπει να δοθούν. Το μόνο που μπορεί να ελπίζει ο ελληνικός λαός, είναι, τουλάχιστον να είναι τα τελευταία, πράγμα δύσκολο, και, κυρίως, και αυτά τα λύτρα να μην πέσουν στο κενό.
Αλλά πώς να ελπίζει κανείς μετά από τόσα ψέματα, τέτοια ανικανότητα και τέτοια πολιτική ανηθικότητα; Σε κάθε περίπτωση, ο ελληνικός λαός, οφείλει και να μην ξεχάσει…
www.tovima.gr
Σημείωση "Εν Κρυπτώ": αναδημοσιεύουμε αυτό το άρθρο από το χθεσινό Βήμα, που δεν είναι από τις προτιμώμενες εφημερίδες μας, για δύο λόγους: αφ' ενός γιατί είναι από μόνη της ενδιαφέρουσα η αλλαγή στάσης αυτής της εφημερίδας απέναντι στην κυβέρνηση Παπανδρέου. Και αφ' ετέρου γιατί το σκεπτικό του άρθρου σχετικά με το νέο χαράτσι (ότι πρέπει αναγκαστικά να πληρωθεί) έχει μια βάση: η χώρα είναι πραγματικά στο χείλος του γκρεμού.
5 σχόλια:
Αν δεν κάνει κάτι ο λαός για να φύγουν αυτά τα άχρηστα παράσιτα, τίποτα δεν θα αλλάξει.
Ούτε θα είναι οι τελευταίοι φόροι. Αυτά τα παράσιτα λοιπόν, ζουν σε έναν μικροκόσμο που τα ίδια έχουν δημιουργήσει προς όφελος τους. Μακρυά από την πραγματικότητα αδυνατούν εσκεμένα να πάρουν μέτρα τα οποία θα είναι υπέρ του λαού. Αυτή είναι η δουλειά της κάθε κυβέρνησης, απ'όσο ξέρω με τα λίγα που ξέρω. Γι'αυτό εκλέχθηκαν. Όχι για να τον μαστιγώνουν και να του ρουφούν το αίμα. Βρυκόλακες και τίποτα άλλο.
Εγώ αυτό που δεν καταλαβαίνω τόσον καιρό είναι όταν μιλάνε και λένε "να μην πτωχεύσουμε".
Για να καταλάβω: αν εγώ δεν δουλεύω και ζω την οικογένειά μου και πληρώνω τις υποχρεώσεις μου και κάνω την σπάταλη (γιατί όχι) ζωούλα μου με δανεικά, δεν είμαι πτωχευμένος; Έχω υγειές σπιτικό; Υπάρχει κάποιος να μου πει μήπως κάνω λάθος κάπου;
Δυστυχώς κυβερνόμαστε από άχρηστα υποκείμενα.
Δεν γίνεται να πληρώνονται χιλιάδες υπάλληλοι στο Οικονομικών, να μην εισπράττουν φόρους και να καταφεύγουμε σε κεφαλικούς φόρους.
Διώξτε τους υπαλλήλους και να πληρώνουμε κεφαλικό φόρο. Και τα δύο μαζί δεν γίνονται!!!
Να τον χαίρονται αυτοί που τον ψήφισαν. Τελικά, μεγαλύτερη ηλιθιότητα από τη σοφή κρίση του κυρίαρχου λαού δεν υπάρχει, όταν μιλάμε για τους Έλληνες.
Το υπάρχον πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να λειτουργήσει καλά στο Ευρώ και γενικά σε διάφανο/ανταγωνιστικό περιβάλλον. Πρέπει να μπορεί να τάζει/δίνει/παίρνει/μεσολαβεί για οτιδήποτε για να δίνει στον εαυτό τoy αξία. Αυτή είναι και η μεγάλη πηγή της γραφειοκρατίας και όχι οι ίδιοι οι άνθρωποι (τουλάχιστον αρκετοί απο αυτούς). Το σύστημα έχει φτιαχτεί μεθοδικά (με πολυνομία, επικαλύψεις και απίστευτα παραθυράκια) που για να ολοκληρωθεί μια διαδικασία χρειάζεται "πολιτική παρέμβαση" : όλοι οι υπάλληλοι άχρηστοι και έρχεται ο θεός-πολιτικάντης (δήμαρχος-βουλευτής-υπουργός) και καθαρίζει.
Για αυτό το λόγο το υπάρχον πολιτικό σύστημα συνειδητά ή ασυνείδητα σπρώχνει όλη τη χώρα έξω από το ευρώ και ίσως την Ευρώπη για να διασωθεί το ίδιο (το εναλλακτικό σενάριο για κάποιους εξ αυτών ήδη φαίνεται παίζει στις τηλεοράσεις: τα τούρκικα σηριαλ είναι η αρχή του άλλου δρόμου. Το σκοτάδι και η αναξιοκρατία με όμορφες κορδέλες).
Εξ αποστάσεως είναι μάλλον προφανές: πως μπορεί ένα εξορισμού αναξιοκρατικό σύστημα να "συγχρωτιστεί" με άλλα αξιοκρατικά? (έχουν κι οι άλλες χώρες θέματα αλλά όχι αυτό το πράγμα).
Για τουλάχιστον 2 χρόνια τους το λένε όλοι στα μούτρα τους ότι "ή αλλάζετε ή βουλιάζετε" (ποιός το είπε αυτό αλήθεια?).
Ο ιδιωτικός τομέας έφαγε όλες τις απολύσεις χωρίς να βγάλει κιχ, ο δημόσιος τομέας κάποιες οικονομικές θυσίες με πολύ φασαρία και το "σύστημα" εκεί ακούνητο (ίσως είναι λογικό, ένα σύστημα τόσο αναξιοκρατικό μπορεί να αυτοκαταργηθεί? Δεν θυμάμαι πολλά τέτοια παραδείγματα)
Έλεγα για καιρό ότι όσοι απλοί Έλληνες δεν είμαστε μέρος του συστήματος "ε, εμείς πάντα δουλεύαμε, βρεγμένοι είμαστε, τη βροχή θα φοβηθούμε? αυτοί όλοι που "δούλευαν" να δούμε τι θα κάνουν άμα σφίξουν τα πράγματα".
Τώρα πια όμως βλέπω ότι μας παρασύρουν στην άβυσσο και γυρνάμε πραγματικά στη δεκαετία του 50 "φαστ-τρακ" (όρος δανεισμένος από τη τρέχουσα ορολογία Ελληνικών της κυβέρνησης). Το χειρότερο δεν είναι η "δεκαετία του 50" αλλά η απόλυτη έλλειψη προοπτικής. Τι μπορούμε να κάνουμε (όσοι υγιείς)? ειλικρινά δεν γνωρίζω πλέον...
Όποιος πιστεύει ότι με νέους φόρους χαράτσια έκτακτες εισφορές, φόρους αλληλεγγύης, περικοπές σε μισθούς και συντάξεις μείωση των κοινωνικών δαπανών κλπ, το δημόσιο χρέος θα γίνει βιώσιμο και η χώρα θα αποφύγει τη χρεοκοπία, είναι βαθιά νυχτωμένος. Ακόμη και αν τελικά γίνει αυτό που είπε ο Βενιζέλος και η χώρα το 2012 παρουσιάσει πρωτογενές πλεόνασμα και πάλι θα απαιτηθεί να δανειζεται και να προσθέτει στο χρέος της, τουλάχιστο 17 δις ευρώ κάθε χρόνο για τη πληρωμή των τόκων. Αν αν αν όλα πάνε καλά... Που δεν πρόκειται να πάνε...
Ας το καταλάβουμε. Το χρέος δεν είναι πλέον διαχειρίσιμο. Και όσο βαθαίνει η ύφεση που θα συνεχίσει να βαθαίνει, το χρέος θα αυξάνει ακόμη περισσότερο. Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούν αυτό οι πολιτικές ελίτ, τόσο καλύτερα. Έχουμε αργήσει όμως πάρα πολύ.
Επίσης όσοι πιστεύουν ότι αποπληθωρίζοντας τους Έλληνες (επειδή δεν μπορούν να υποτιμήσουν το νόμισμα) η οικονομία της Ελλάδας κάποια στιγμή θα γίνει ανταγωνιστική, είναι το λιγότερο ανόητοι. Η οικονομία της πατρίδας μας δεν πρόκειται ποτέ να συνέλθει, όσο χρησιμοποιεί αυτό το σκληρό νόμισμα που λέγεται ευρώ. Η βαριά βιομηχανία μας είναι ο τουρισμός. Έτσι λένε. Όμως εδώ και δέκα χρόνια δεν μπόρεσε να ξεπεράσει το μαγικό αριθμό των 17 εκατομμυρίων. Είναι ακριβό το τουριστικό προϊόν μας. Λόγω ευρώ. Μας πέρασε και η Τουρκία. Όσο θα έχουμε το ευρώ θα τρώμε λαχανάκια βρυξελών, πατάτες Αιγύπτου, κρομύδια Τουρκίας και θα βλέπουμε τους Έλληνες να προτιμούν για τις διακοπές τους την Τουρκία. Βεβαίως θα συνεχίζουμε, μάλλον θα συνεχίζουν αυτοί που θα διαθέτουν, να αγοράζουν ακριβά προϊόντα εισαγωγής....
Δημοσίευση σχολίου