Νίκη Ερντογάν κατά του στρατού, επαναπροσδιορίστηκε ο ρόλος των ΕΔ
Κυριακή 14 Ιουλίου 2013
Μέχρι πρότινος, το επίμαχο άρθρο όριζε πως καθήκον των Ενόπλων Δυνάμεων της Τουρκίας είναι να «προασπίζουν και να προστατεύουν την δημοκρατία», διατύπωση που μπορεί να εκληφθεί ως εντολή για την εγγύηση ενός αυστηρά κοσμικού κράτους.
Πλέον, το καθήκον του στρατού επαναπροσδιορίζεται ως εξής: «Να υπεραμύνεται της τουρκικής γης έναντι εξωτερικών απειλών και κινδύνων, και να διατηρεί και να ενισχύει τις στρατιωτικές δυνάμεις προκειμένου να διασφαλίζεται η αποτροπή».
Σημειώνεται ότι ο αρχικός προγραμματισμός προέβλεπε ότι η ψηφοφορία για την εν λόγω τροποποίηση θα γινόταν τον Οκτώβριο, μετά την διακοπή του καλοκαιριού, αλλά τελικά έγινε τα μεσάνυχτα του Σαββάτου.
Η τροποποίηση στο καταστατικό των Ενόπλων Δυνάμεων έρχεται στον απόηχο των μαζικών αντικυβερνητικών διαδηλώσεων που συγκλόνισαν την Τουρκία τον Ιούνιο, αλλά και του πραξικοπήματος που έθεσε τέλος στην προεδρία του ισλαμιστή Μοχάμεντ Μόρσι στην Αίγυπτο.
Η Άγκυρα έχει καταδικάσει απερίφραστα την ανατροπή Μόρσι. καθώς και την επέμβαση του αιγυπτιακού στρατού στην πολιτική ζωή της χώρας.
Η μακρά θητεία του κ. Ερντογάν και του ισλαμικού-συντηρητικού κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) στην εξουσία έχει σημαδευθεί από μία σειρά συγκρούσεων μεταξύ της κυβέρνησης και των Ενόπλων Δυνάμεων, με την Άγκυρα να διαλύει τελικά ομάδες υψηλόβαθμων αξιωματικών που φέρονται να συνωμοτούσαν εναντίον της κυβέρνησης.
Εκατοντάδες αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων έχουν συλληφθεί.
Πηγή: www.skai.gr
8 σχόλια:
Αυτο ειναι ενα θετικο βημα προς την εκδημοκρατισμο του Τουρκικου κρατους. Ο προσανατολισμος του στρατου στην αντιμετωπιση εξωτερικων απειλων και μονο, ειναι κατι αυτονοητο στην δυση αλλα οχι και στον υπολοιπο κοσμο.
Την Ελλαδα μαλλον την συμφερει μια εκδημοκρατισμενη, πολιτισμενη με εντονες δυτικες επιρροες Τουρκια. Μια Τουρκια λιγοτερο ή και καθολου επιθετικη, δεδομενης της ορατης αδυναμιας της Ελλαδας των τελευταιων χρονων (και του επομενου ορατου διαστηματος) να σταθει ως ισαξιος στρατιωτικος αντιπαλος απεναντι στην Τουρκια.
Το αν ποτε θα συμπεριφερθει η Τουρκια απεναντι στην Ελλαδα οπως η Ιταλια μετα τον Β'ΠΠ ειναι ενα ερωτημα, αλλα η αλλαγη του πνευματος για τον ρολο του στρατου στην Τουρκια επιτρεπει μια συγκρατημενη αισιοδοξια οτι θα μπορουσε να αρχισει μια μεταβολη στην νοοτροπια που θα καταληξει να συμπεριφερεται η Τουρκια σαν ενα συγχρονο πολιτισμενο Ευρωπαικο κρατος. Πρεπει να επισημανω οτι δεν αρκει βεβαια μονο η αλλαγη της νοοτροπιας για τον ρολο του στρατου αλλα χρειαζεται μια ευρυτερη αλλαγη στην νοοτροπια της Τουρκιας για να γινει ενα κρατος με συμπεριφορα Ευρωπαικου κρατους.
Σημ. Στο παρον το ισοζυγιο στρατιωτικης ισχυος μεταξυ Ελλαδας Τουρκιας εχει μεταβληθει υπερ της Τουρκιας λογω της οικονομικης καταρρευσης και δημογραφικης στασιμοτητας της Ελλαδας και αναμενεται να συνεχισει επιδεινουμενο με βαση τα δεδομενα του παροντος, τουλαχιστον και στην επομενη δεκαετια.
Πιθανώτερο θεωρῶ ἡ Τουρκία να πάψει να εἶναι Τουρκία,παρά να πάψει να ἀποτελεί ἀπειλή.
Βαγγέλη,
Η Τουρκία δεν εκδημοκρατίζεται, διότι είναι κράτος βαθιά μουσουλμανικό. Το είχε καταστήσει σαφές αυτό ο αείμνηστος Νεοκλής Σαρρής, εξηγόντας ότι το Ισλάμ δεν είναι συμβατό με την Δημοκρατία, διότι:
α) Κατά το Ισλάμ, η εξουσία (πρέπει να) πηγάζει από τον Αλλάχ (Θεό) και να ασκείται από τους επί της Γης εκπροσώπους του, ο δε λαός οφείλει υποταγή και μόνον υποταγή, ενώ
β) Κατά την Δημοκρατία, η εξουσία (πρέπει να) πηγάζει από τον λαό και να ασκείται για λογαριασμό του από τους απ' αυτόν νομίμως εκλεγμένους εκπροσώπους.
Για τον λόγο αυτό, δεν υπάρχουν δημοκρατικά μουσουλμανικά κράτη. Ή θα κυβερνά ο στρατός (εκ του προσκηνίου, ή του παρασκηνίου), ώστε να διατηρούν τον κοσμικό τους χαρακτήρα (βλέπε κεμαλική Τουρκία, Ιορδανία, Ιράν επί Σάχη κλπ.), ή κινδυνεύουν να κυλήσουν στην θεοκρατία (βλέπε σημερινό δρόμο της Τουρκίας, Αίγυπτο του Μόρσι, Ιράν του Χομεϊνί κλπ).
Ασχέτως των ανωτέρω, η Τουρκία θα είναι ... Τουρκία για την Ελλάδα, είτε κεμαλική, είτε ισλαμική, είτε δημοκρατική.
Συμφωνώ με τον Αχέροντα.
Θα συμφωνήσω με τον nativist. Το Ισλάμ δεν είναι απλά μια θρησκεία, είναι ένα πολιτικοθρησκευτικό σύστημα το οποίο θεωρεί τον εαυτό του ως εκ θεού διακαιούχο στην εξουσία. Σαφώς και είναι μη-συμβατό με την Δημοκρατία η οποία σε συλλογικό επίπεδο είναι εργαλείο εφαρμογής αυτού που ο Καστοριάδης ονομάζει "αυτοθέσμιση" δηλαδή ότι οι θεσμοί της κοινωνίας δεν είναι αυθύπαρκτοι, δεν προέρχονται από τον όποιο θεό, δεν είναι δηλαδή απλησίαστοι και απόλυτα δεδομένοι αλλά είναι αιρετοί και προς επιλογή των ανθρώπων. Είναι ένα σύστημα δεσποτισμού κάτω από τον μανδύα μιας θρησκείας, είναι σαν ένα δεσποτικό σύστημα στο οποίο ο Βασιλιάς είναι και Πάπας ταυτόχρονα.
Για να μιλήσουμε και πιο "συναισθηματικ'α" θεωρώ το Ισλάμ το πιο σκοταδιστικό σύστημα πιστεύω που υπάρχει αυτή τη στιγμή στον πλανήτη, περισσότερο από κάποια πολιτικά μορφώματα με σαφείς "ατζέντες" γιατί το Ισλάμ δεν έχει αρχική ατζέντα, σου λέει απλά "εμένα να πιστεύεις και να υπακούς" και από εκεί και πέρα ξεκινούν όλα τα δεινά. Δεν σου δίνει δηλαδή λαβή, μια αρχική θέση για να κρίνεις αλλά απλώς σου λέει "εμένα θα υπακούς γιατί έτσι λέει ο θεός".
Σε μία δημοκρατικη χώρα το Ισλαμ δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως σκέτη θρησκεία, με την έννοια του να απασχολεί μόνο τα θεσμικά κομμάτια μιας θρησκείας (αν και που θα χτίζονται ναοί, ποιοι θα είναι οι παπάδες, ποιο το ιδιοκτησιακό καθεστώς κλπ) αλλά και ως ολοκληρωτικό πολιτικό μόρφωμα, δηλαδή να μπαίνει στο μικροσκόπιο υπό το πρίσμα νόμων περί διακρίσεων, βίας κλπ.
Συμφωνω με τους προλαλησαντες, με μια (απλουστευτικη λογω χρονου) παρατηρηση ομως: Οπως το Ισλάμ δεν είναι απλά μια θρησκεία, αλλα ένα πολιτικοθρησκευτικό σύστημα , ετσι ακριβως ηταν και ο Χριστιανισμος εως το Διαφωτισμο (18ος αι.) - και αργοτερα στη χωρα μας. Ξεχασαμε τις σταυροφοριες , την Ιερα Εξεταση , τους εξουσιαστες Παπες (αλλα και το" Ελεω Θεου Βασιλευς")? Το Ισλαμ ειναι 622 χρονια νεωτερη θρησκεια απο αυτην του Χριστου και εμφανως δεν εχει εισελθει στη φαση "διαφωτισμου" του ποιμνιου ακομη. Ισως στο απωτερο μελλον. Ισως η "Αραβικη Ανοιξη" να ειναι ακριβως η αρχη.
@ Manolis
Καμμία σχέση. Οι πράξεις των φανατικών της εκκλησίας αφορούν αυτούς και όχι την Διδασκαλία Του. Ο Χριστιανισμός είναι πάνω και πέρα από κάθε κοσμική εξουσία, δεν διακρίνει κράτη, πατρίδες, έθνη κλπ.
Εάν θέλεις κάποια θρησκεία, με την οποία να συγκρίνεις το Ισλάμ, αυτή είναι ο Ιουδαϊσμός, όπως ακριβώς τον εκφράζει η Παλαιά Διαθήκη. Άλλωστε, αυτός είναι και η βάση του Ισλάμ.
O λόγος που ο χριστιανισμός έπαψε να αποτελεί ισχυρό πόλο εξουσίας είναι ο Διαφωτισμός που αναπτύχθηκε παράλληλα με την πρόοδο της επιστήμης και την αργή αλλά σταθερή μεταφορά του βάρους της οικονομίας/παραγωγής από τη γη στην βιοτεχνία και το εμπόριο, δηλαδή με λίγα λόγια στην ανάπτυξη της αστικής τάξης. Αυτή η αστική τάξη, η ομάδα ανθρώπων δηλαδή με οικονομική δύναμη οι οποίοι να ενδιαφέρονται για την περαιτέρω ανάπτυξη της δύναμής τους ποτέ δεν αναπτύχθηκε με τον ίδιο τρόπο στα κράτη της μέσης ανατολής. Στην Ευρώπη έγιναν επαναστάσεις και ανατροπές αλλά στην ανατολή ο δεσποτισμός και η γενικότερη κουλτούρα της περιοχής δεν επέτρεψαν κάτι τέτοιο.
Η Ελλάδα, βρισκόμενη στο ενδιάμεσο γεωγραφικά, βρίσκεται στο ενδιάμεσο και πολιτικά/θρησκευτικά. αν και υπάρχει Αστική Τάξη, δεν είναι τόσο ισχυρή ώστε να άρει τα προβλήματα της αναξιοκρατίας και της διαφθοράς που υπάρχουν στα νεποτικά συστήματα εξουσίας όπως είναι το δικό μας (τζάκια, ρουσφέτια κλπ). Επίσης αν και η εκκλησία δεν ασκεί επ ουδενί εξουσία όπως στα ισλαμικά κράτη, παρ' όλα αυτά έχει ολοφάνερα "μακρά χέρια" (που δεν υπάρχουν στα "πιο δυτικά" κράτη) και έχει πετύχει να μην αμφισβητηθούν γκρίζα περιουσιακά στοιχεία της, οι αμοιβές των ιερέων, κλπ και γενικά να βρίσκεται στο απυρόβλητο παρ' όλη την κοσμογονία της κρίσης χρέους και την κατακόρυφη πτώση του βιοτικού επιπέδου εκατομμυρίων συμπολιτών μας.
«θρησκεία, με την οποία να συγκρίνεις το Ισλάμ, αυτή είναι ο Ιουδαϊσμός, όπως ακριβώς τον εκφράζει η Παλαιά Διαθήκη. Άλλωστε, αυτός είναι και η βάση του Ισλάμ.»
Παρ΄ὅτι δέν εἶμαι εἰδικός,βρίσκω σωστή την παρατήρηση,και ἐπιπροσθέτως,νομίζω ὅτι το Ἰσλάμ εἶναι λιγώτερο ἐξεζητημένο,ἅρα πιό πρωτόλειο ἀπό τον Ἰουδαϊσμό,ἐξ οὖ και ὁ πιό ἄκομψος τρόπος με τον ὁποίον πολιτεύεται.
Ἀφού ὅμως ἀναφερόμαστε στην πολιτική διάσταση του Ἰσλάμ,θα ἤθελα να παραθέσω κάποιες παρατηρήσεις σχετικά με την Τουρκία,χωρίς αὐτό να σημαίνει ὅτι ἀφίσταμαι ἀπό την προηγούμενη τοποθέτηση μου.
Λοιπόν,στην Τουρκία σήμερα ἀναδύεται ἕνα κίνημα ἐκκοσμικεύσεως,στο ὁποίο συναντώνται Ἀλεβίτες,παραδοσιακά φίλα προσκείμενοι στον κεμαλισμό,ἀριστεροί,οἱ ὁποίοι κρίνουν ὅτι ἀπειλοῦνται περισσότερο ἀπό το πολιτικό Ἰσλάμ ἀπ΄ὅτι ἀπό τον κεμαλισμό,Σουννίτες ἀμβλυμένης θρησκευτικῆς προσηλώσεως και «ἀπροσδιορίστου» ἑθνικῆς συνειδήσεως,συμπτωματικά κάτοικοι των παραλίων και της Κωνσταντινουπόλεως κυρίως,και βεβαίως,οἱ Κοῦρδοι που ἀποστασιοποιοῦνται λόγω ἑθνικῆς αὐτοσυνειδητοποιήσεως,ἤ/και ἀλεβιτικοῦ δόγματος.
Μετά την ἐπικράτηση του κεμαλισμοῦ,το 1922,ἐπικράτησε στην Τουρκία ἕνας ἄτυπος διαχωρισμός ἀνάμεσα σε λευκούς και μαύρους Τούρκους,ὅπου οἱ πρώτοι εἶναι οἱ ἐκ Βαλκανίων πρόσφυγες/ἐπήλυδες, ἐξισλαμισμένοι κυρίως,που θεωροῦνται οἱ εὐνοημένοι της νέας κεμαλικῆς τάξεως,και οἱ δεύτεροι οἱ ἑντόπιοι συντηρητικοί ἀνατολίτες που δέν ὡφελήθηκαν ἀρκετά,(κατά την κρίση τους),ἀπό την ἐκδίωξη,μᾶλλον ἐξόντωση του Χριστιανικοῦ στοιχείου.
Σύμφωνα με μία τουλάχιστον δημοσιογραφική πληροφορία,ὁ Ρ.Τ Ἐρντογάν,σε ἐπίσκεψη του στην Ουάσιγκτον,κατέταξε τον εαὐτό του στους «μαύρους Τούρκους».
Τελευταία ἔχει ἀρχίσει να γίνεται λόγος και για τους ««πράσινους Τούρκους»,τους ἰσλαμιστές δηλαδή,ἀπέναντι στους ὁποίους συνασπίζονται πλέον ὅσοι προκρίνουν την ἐκκοσμίκευση,και εἶτε βλέπουν να χάνουν προνόμια,εἶτε νοιώθουν ὅτι πνίγονται ἀπό το πολιτικό Ἰσλάμ.
Το Ταξίμ θα ἔχει συνέχεια,την ὁποία θα πρέπει να παρακολουθήσουμε με προσοχή,γιατί,ἐκτός ἀπό τις ἀναταράξεις που μπορεί να φέρει,ἑνδέχεται να μεταλλάξει,ἤ μᾶλλον να μεταμφιέσει την τουρκική ἀπειλή,και,ἄς μήν ξεχνοῦμε,κάποιοι ἀναζητοῦσαν πάντοτε προσχήματα για να ἐπιβραβεύσουν την Τουρκία για τις ὁποιεσδήποτε «προόδους» της.
Δημοσίευση σχολίου