«Ιδιωτικές επισκέψεις» σε «ανοιχτόκαρδους» γείτονες

*Του Σάββα Δ. Βλάσση

Ήλθε για άλλη μια φορά ο Νταβούτογλου στην Θράκη, στο πλαίσιο νέας «ιδιωτικής επισκέψεως». Σειρά τώρα για μια νέα «ιδιωτική επίσκεψη», στην Δωδεκάνησο. Και καθώς την προηγουμένη, είχε επισκεφθεί την Ρόδο, αυτή την φορά ίσως προτιμήσει την Κω. Προσεκτικοί οι Τούρκοι, δεν αναφέρονται σε τουρκικό πληθυσμό, όταν μιλούν για την Δωδεκάνησο. Μιλούν για κατοίκους «τουρκικής κουλτούρας», σύμφωνα με το ευρύτερο όραμα των νεο-οθωμανών περί γειτόνων «στρατηγικού βάθους» – λέγε με περιοχές ελεγχόμενες από την νέα οθωμανική αυτοκρατορία.

Το παιχνίδι στην Δωδεκάνησο, δεν είναι κάτι καινούργιο. Μεθοδικοί οι Τούρκοι, περιμένουν πότε θα αναλάβει την εξουσία νέα ελληνική κυβέρνηση με διάθεση να τα «βρει», ώστε να πετύχουν την ικανοποίηση ενός ακόμη αιτήματός τους, ως ένδειξη «καλής θελήσεως»… Για να «πέσει» μετά επάνω στον τυπικό τοίχο των τουρκικών αμετακίνητων θέσεων και να συμμαζευτεί άτακτα. Δεν πειράζει όμως, διότι οι Τούρκοι θα έχουν πετύχει αυτό το, έστω μικρό, βήμα που θα τούς φέρει πιο κοντά στον στόχο τους, ενώ οι Έλληνες σύντομα θα το… ξεχάσουν, μέχρι να αναλάβει την εξουσία ο επόμενος «ανοιχτόκαρδος» ηγέτης τους.

Η Τουρκία κλιμακώνει πλέον την εκμετάλλευση της άρσεως του άρθρου 19 που προέβλεπε ο Κώδικας Ελληνικής Ιθαγενείας. Το υπ’ όψιν άρθρο, προέβλεπε ότι Έλληνες πολίτες οι οποίοι αναχωρούσαν από την χώρα χωρίς προοπτική επανόδου, αυτομάτως έχαναν την ελληνική ιθαγένεια. Το άρθρο 19 αποτελούσε την ασφαλιστική δικλείδα του ελληνικού κράτους, διότι με τις διαγραφές όσων μουσουλμάνων έφευγαν για την Ευρώπη ή την Τουρκία, όλες αυτές τις δεκαετίες συγκρατήθηκε ο αριθμός των μουσουλμανικών μειονοτήτων σε χαμηλά επίπεδα, σε Θράκη και Δωδεκάνησο, δεδομένου ότι οι συγκεκριμένες πληθυσμιακές ομάδες διακρίνονται ακόμη από δυναμική τάση γεννητικότητος. Επί σειρά ετών η Άγκυρα ζητούσε την κατάργηση του άρθρου 19 (στην ουσία επέμβαση στα εσωτερικά γειτονικής χώρας) βλέποντας ότι ενώ αυτή ξεφορτώθηκε την ελληνική μειονότητα στην Κωνσταντινούπολη, δεν μπορούσε να ενισχύσει την πίεσή της μέσω της μουσουλμανικής μειονότητος στην Θράκη, ενώ στην Δωδεκάνησο το μουσουλμανικό στοιχείο παρέμενε αμελητέο.

Μέχρι που εμφανίσθηκε ο νέος «ανοιχτόκαρδος» Έλληνας ηγέτης, ο οποίος στο πλαίσιο βελτιώσεως του κλίματος αποφάσισε να «χαρίσει» κάτι. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ήταν αυτή που κατήργησε το άρθρο 19.

Έκτοτε, ξεκίνησε μια οργανωμένη εκστρατεία από την Τουρκία, ώστε να ενισχυθεί το μουσουλμανικό στοιχείο στην Ελλάδα. Πώς; Με την σταδιακή εικονική «επιστροφή» όλων όσων έφυγαν από την Ελλάδα. Η διαδικασία απλή. Εφόσον το τουρκικό κράτος επιδοτεί μυστικά «ιδιωτικές επισκέψεις» στην Θράκη ή την Δωδεκάνησο (χαζοί είναι να μην κάνουν τσάμπα διακοπές;), οι επίγονοι εμφανίζονται και ζητούν εφαρμογή του άρθρου 1 του Κώδικος Ελληνικής Ιθαγενείας. Τί προβλέπει αυτό; Ότι τα τέκνα Έλληνος ή Ελληνίδος λαμβάνουν αμέσως την ελληνική ιθαγένεια. Έτσι, μουσουλμάνοι που εδώ και δεκαετίες ζουν, κυρίως στην Τουρκία, ξαφνικά «αναζητούν» τις ρίζες τους στην Ελλάδα και στην περίπτωση που επιβεβαιωθεί η αναγραφή στα Μητρώα Αρρένων των παραπάνω περιοχών, κάποιου παππού ή πατρός και αντιστοίχως στα Δημοτολόγια γιαγιάς ή μητρός, τότε αυτομάτως οι επίγονοι αποκτούν την ελληνική ιθαγένεια…

Το φαινόμενο έχει ενταθεί τα τελευταία χρόνια, όσο οι επόμενοι «ανοιχτόκαρδοι» Έλληνες ηγέτες ενθαρρύνουν την εφαρμογή των υποβολιμαίων σχεδίων της Τουρκίας. Οι Τούρκοι που ξαφνικά «θυμήθηκαν» τις ελληνικές ρίζες τους, πυκνώνουν τις «ιδιωτικές επισκέψεις» τους στην Ελλάδα, μην διστάζοντας ακόμη και να υποβληθούν σε δικαστικά έξοδα προκειμένου να διεκδικήσουν την αναγνώρισή τους. Το αποτέλεσμα αναμενόμενο: σε μερικά χρόνια, στην Δωδεκάνησο θα εμφανίζεται μουσουλμανική μειονότητα μερικών δεκάδων χιλιάδων, ασχέτως εάν αυτοί διαμένουν μονίμως στην Τουρκία ή αλλού. Αυτό που θα μετράει στα αιτήματα με τα οποία θα αρχίσει να βομβαρδίζει η Τουρκία τους διεθνείς οργανισμούς, θα είναι τα νούμερα που θα «φαίνονται» στα επίσημα χαρτιά και αυτά θα βλέπουν και οι ξένοι.

Η αυτοαφοπλισμένη ελληνική πολιτεία, κάθεται και παρακολουθεί, δίχως τα αρμόδια όργανά της να μπορούν να αντιδράσουν. Οι απέναντι εργάζονται μεθοδικά και υπομονετικά. Οι δικοί μας, και ανυπόμονοι είναι, και αιθεροβάμονες και, φυσικά… «ανοιχτόκαρδοι».

*Ο Σάββας Δ. Βλάσσης είναι εκδότης του περιοδικού ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ