Από τους λαδέμπορους της Κατοχής στα «καλόπαιδα» του Σόρρος…

του Ν.Ζ

Υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν ότι η έννοια του εθνικού συμφέροντος και του έθνους γενικότερα είναι «ξεπερασμένη», «αναχρονιστική», «αντιδημοκρατική» στην πολιτική ουσία της και «ολοκληρωτική» στο εννοιολογικό της περιεχόμενο.
Ορισμένοι μάλιστα διακηρύσσουν ότι η μόνη έννοια «πατριωτισμού» που (μας) επιτρέπουν είναι ο «πατριωτισμός του Συντάγματος». Δηλαδή αφοσίωση στο δημοκρατικό πολίτευμα. Όχι στο «Έθνος» ή την «Πατρίδα»...
Έλα, όμως, που το Ελληνικό δημοκρατικό Σύνταγμα είναι κατ’ εξοχήν «εθνοκεντρικό»! Έννοιες όπως «έθνος», «εθνικό συμφέρον», «πατρίδα» και «πατριωτισμός» αφθονούν στις διατυπώσεις του και μάλιστα σε μερικές από τη πιο κρίσιμες. Ας δούμε μερικά παραδείγματα:

Άρθρο 1 παρ. 3: Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους…
-- Γιατί ο συνταγματικός Νομοθέτης νιώθει την ανάγκη να προσθέσει «…και του Έθνους»; Διότι το «Έθνος» αποτελεί τη «φαντασιακή κοινότητα», που προσδίδει στο Λαό ταυτότητα, παρελθόν, μέλλον, ιστορικό βάθος και κοινωνική συνοχή. Χωρίς αυτά τα χαρακτηριστικά, ο πληθυσμός δεν μπορεί να γίνει «λαός», δεν μπορεί να αποτελέσει «κοινότητα», δεν μπορεί να κυβερνηθεί δημοκρατικά.

Άρθρο 4 παρ.6: Κάθε Έλληνας που μπορεί να φέρει όπλα είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της Πατρίδας…
-- Η πατρίδα που από κοινού υπερασπίζουμε (δυνητικά έστω) μας εξισώνει χωρίς να μας ισοπεδώνει και μας ταυτίζει χωρίς να μας εξομοιώνει. Αυτός είναι και ο λόγος που ο Επιτάφιος του Περικλέους αποτελεί το σημαντικότερο ύμνο της Δημοκρατίας ανά τους αιώνες. Εκφωνήθηκε προς τιμήν όσων έπεσαν για την Πόλη-Πατρίδα τους (την Αθήνα, τον πρώτο χρόνο του Πελοποννησιακού Πολέμου, το 430 π.Χ)

Άρθρο 16, παρ. 2: H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική… αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.
-- Κατά το συνταγματικό Νομοθέτη, το κράτος οφείλει δια της (δημόσιας) Παιδείας να αναπτύσσει την εθνική και θρησκευτική συνείδηση των Ελλήνων. Αυτό θεωρείται απαραίτητο προκειμένου να διαπλάσσει ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες. Δεν μπορούν να είναι υπεύθυνοι, αν δεν αγαπάνε τον τόπο τους κι αν δεν έχουν ηθικά προτάγματα.

Άρθρο 51, παρ.2: Οι Βουλευτές αντιπροσωπεύουν το Έθνος.
-- Πώς προσπαθούν να μας πείσουν κάποιοι ότι η έννοια του Έθνους είναι «αντιδημοκρατική», αφού αυτό ακριβώς – το Έθνος - αντιπροσωπεύουν οι βουλευτές κατά το δημοκρατικό ελληνικό Σύνταγμα;

Άρθρο 59, παρ.1:Οι Βουλευτές… δίνουν… σε δημόσια συνεδρίαση τον ακόλουθο όρκο: "Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας να είμαι πιστός στην Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα, τα καθήκοντά μου".
-- Όχι μόνο αντιπροσωπεύουν το Έθνος, αλλά και υπόσχονται να είναι πιστοί στην Πατρίδα!

(Τελευταίο) Άρθρο 120 παρ. 4: Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη Βία.
-- Ο πατριωτισμός είναι τόσο άρρηκτα συνδεδεμένος με το πνεύμα και το γράμμα του Συντάγματός μας, ώστε στο ακροτελεύτιο άρθρο του εναποθέτει την τήρηση του ακριβώς σε αυτό το υπέρτατο χρέος: Στον πατριωτισμό.

* Το 1965-67, «σημαία» του δημοκρατικού κινήματος υπήρξε το ίδιο ακροτελεύτιο άρθρο (τότε με αύξοντα αριθμό 114, αντί για 120 σήμερα) που εναπέθετε την τήρηση του Συντάγματος «στον πατριωτισμό των Ελλήνων»
Κι ακόμα, στα στρατοδικεία της χούντας, κατά την επταετία 1967-74, όλοι οι αντιστασιακοί επικαλούνταν το άρθρο αυτό. Κι εμφάνιζαν την Αντίσταση ως πατριωτικό τους καθήκον…

* Θυμίζουμε ότι το Σύνταγμα του 1975 έχει υποστεί δύο μείζονες αναθεωρήσεις – η μία επί Ανδρέα Παπανδρέου το 1985 και η άλλη επί Κώστα Σημίτη το 2001. Σε καμία από τις δύο περιπτώσεις δεν προτάθηκε αλλαγή οποιουδήποτε από τα ανωτέρω άρθρα. Όλα μπορούσαν να αλλάξουν - κανένα τους δεν είναι «θεμελιώδες». Αλλά δεν τα άλλαξαν. Τα σεβάστηκαν και τα διατήρησαν ακόμα και οι «εκσυγχρονιστές»…
Γιατί άραγε;

Γιατί στην Ελλάδα – και όχι μόνο – ο πατριωτισμός είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τη δημοκρατία:
-- Οι Βενιζελικοί το 1916 ονόμασαν το Κίνημα τους «Εθνική Άμυνα» (εξ ού και «της Αμύνης τα παιδιά διώξανε το Βασιλιά…»).
-- Οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης στη διάρκεια της Κατοχής τραγουδούσαν «εμπρός ΕΛΑΣ-ΕΛΑΣ για την Ελλάδα».
-- Οι «Λαμπράκηδης» κραύγαζαν ρυθμικά «1-1-4» (προτάσσοντας τον πατριωτικό τους καθήκον για την υπεράσπιση του Συντάγματος).
-- Το «Πολυτεχνείο» του 1973 διακήρυσσε αγώνα για «εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία».

Μπορεί οι δικτάτορες να επικαλέστηκε το τρίπτυχο «Πατρίς-Θρησκεία- Οικογένεια», αλλά όσοι ξεσηκώθηκαν εναντίον τους δεν τους «χάρισαν» την Πατρίδα. Έκαναν αντίσταση, όχι κατά της «πατρίδας» που σφετεριζόταν η χούντα, αλλά κατά του τυραννικού καθεστώτος της.
Οι μόνοι που ταύτισαν την Πατρίδα με τη χούντα είναι οι σημερινοί διώκτες του πατριωτισμού!
Μετά τους λαδέμπορους μαυραγορίτες της Κατοχής και τους λακέδες του Πιουριφόϊ τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, έχουμε τώρα τα… «καλόπαιδα» του Σόρρος.
Κοινός παρανομαστής: όλοι τους μίσησαν την Ελλάδα, τη δημοκρατία και τον πατριωτισμό των Ελλήνων.
Κι όλοι τους γράφονται με φαιά γράμματα στους υπονόμους της Ιστορίας.
Της Ελληνικής Ιστορίας…

http://www.diktyo21.gr/