Mε αφορμή ένα κατάπτυστο δημόσιο έγγραφο

Του Σάββα Καλεντερίδη

Το 1954, μόλις τριάντα χρόνια μετά τη Γενοκτονία και τον Ξεριζωμό, δώδεκα χρόνια μετά το Βαρλίκ Βεργισί και ενώ ήταν ορθάνοικτες οι πληγές του Ελληνισμού από την εξελισσόμενη και συνεχιζόμενη -όπως αποδείχτηκε ένα χρόνο μετά, με τα γεγονότα της 6/7 Σεπτεμβρίου, τουρκική βαρβαρότητα, παραμονές των εορτασμών της 25ης Μαρτίου, κυκλοφόρησε από την Επιθεώρηση Στοιχειώδους Εκπαιδεύσεως της Β΄ Περιφέρειας Βεροίας ένα κατάπτυστο έγγραφο, με το οποίο καλούσε τους υπευθύνους των σχολικών γιορτών να μην "υποθάλπτουν συναισθήματα εχθροπάθειας και μίσους προς τον τουρκικόν λαόν, ο οποίος σήμερον προασπίζει τα πολιτιστικά ιδεώδη υπέρ των οποίων ο Ελληνικός Λαός αγωνίζεται", όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο έγγραφο.

Ένα χρόνο μετά ήλθαν τα γεγονότα της 6/7 Σεπτεμβρίου 1955, τα οποία σχεδίασε το... τουρκικό βαθύ κράτος και υλοποίησαν χιλιάδες εγκάθετοι με τη συμμετοχή μεγάλου μέρους του τουρκικού λαού της Κωνστατνινούπολης, ο οποίος υποτίθεται ότι προάσπιζε "τα πολιτιστικά ιδεώδη υπέρ των οποίων ο Ελληνικός Λαός αγωνίζεται".

Μετά από δέκα χρόνια ακολούθησαν οι απελάσεις χιλιάδων Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, μετά έγινε ανοικτή φυλακή η Ίμβρος, με αποτέλεσμα τη φυγή του συνόλου σχεδόν του ελληνικού πληθυσμού, το 1974 ακολούθησε η εισβολή στην Κύπρο, αμέσως μετά ακολούθησε η αμφισβήτηση του Αιγαίου, το Ψευδοκράτος, το Casus Belli, τα Ίμια, η Μαδρίτη, η Γαύδος και μετά από όλα αυτά, ξανά-μανά οι ίδιες πρακτικές, με την κ. Ρεπούση και διάφορες άλλες μετριότητες αυτή τη φορά, που μας καλούν να δούμε "αλλοιώς" την ιστορία και ούτε λίγο ούτε πολύ, να υιοθετήσουμε την άποψη ότι η Κωνσταντινούπολη δεν αλώθηκε, αλλά απελευθερώθηκε από τους Οθωμανούς Τούρκους, το 1453 και ότι η Οθωμανοκρατία δεν ήταν σκλαβιά, αλλά μια χρηστή διοίκηση, την οποία διέκοψαν βίαιες πράξεις, όπως ήταν η "σφαγή της Τριπολιτσάς".

Κοινός παράγοντας και τότε (1954) και τώρα, τα συμφέροντα της Δύσης (ΝΑΤΟ-ΗΠΑ), στα οποία έπρεπε και πρέπει να υποτάσσουμε πάντα εμείς τα δικά μας, εθνικά συμφέροντα και τις "υπερβολικές εθνικιστικές μας φοβίες", όπως χαρακτηρίζουν οι οπαδοί της αλλαγής της ιστορίας την προφανή άποψη ότι η Ελλάδα πρέπει να προτάσσει το εθνικό συμφέρον στις σχέσεις της με το ΝΑΤΟ και το διεθνή παράγοντα, όπως περίπου κάνει η Τουρκία, η οποία αντί να είναι απολογούμενη για τη βαρβαρότητα της Γενοκτονίας του Ελληνισμού, την Εθνοκάθαρση των Ελλήνων της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου, την εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή του 40% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, τις προκλητικότατες πιέσεις στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, συνεχίζει να προωθεί τα επεκτατικά της σχέδια και να προκαλεί στο Αιγαίο, με τις πλάτες των συμμάχων μας στο ΝΑΤΟ, τις περισσότερες φορές.

Ακριβώς αυτό πρέπει να είναι το πλαίσιο του προβληματισμού για τη χάραξη μιας νέας πολιτικής όχι μόνο στο εξωτερικό, αλλά και στο εσωτερικό, συνεκτιμώντας το γεγονός ότι οι άλλοι θα μας σέβονται και θα μας υπολογίζουν, μόνον όταν πρώτα και πάνω απ' όλα μάθουμε να σεβόμαστε την ελληνική ιστορία, τα εθνικά μας συμφέροντα και τους ίδιους μας τους εαυτούς.

Πηγή : http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/03/m.html