Ολυμπιακή και εναέριος ανεφοδιασμός για την ΠΑ: μια χρυσή ευκαιρία

Γράφει ο papapteryx

Ακούγεται φυσικά παράδοξο σε περίοδο παγκόσμιας οικονομικής κρίσης να προτείνει κανείς την αγορά αεροσκαφών εναέριου ενεφοδιασμού για την Πολεμική Αεροπορία. Όμως δεδομένης της εξαγοράς των Ολυμπιακών Αερογραμμών από τον επενδυτικό όμιλο MIG (Marfin Investment Group) δημιουργείται μια τεράστια ευκαιρία για την ΠΑ και την Ελλάδα γενικότερα. Η MIG αγόρασε μεταξύ άλλων το πτητικό έργο, την τεχνική βάση και τη διαχείρηση εδάφους, εξαιρουμένων όμως των αεροσκαφών της υπάρχουσας Ολυμπιακής. Σε αυτό το σημείο εδράζεται και η σημασία της εν λόγω πρότασης.

Είναι γνωστό ότι το 1999 είχαν παραγγελθεί από το ελληνικό κράτος 4 αεροσκάφη Airbus A340-313X (για την Ολυμπιακή). Αυτά σήμερα συνεχίζουν να ανήκουν στο κράτος και τα διαχειρίζεται το Υπουργείο Οικονομικών (καθώς και ένα Α300) *. Πρόκειται για τετρακινητήρια αεροσκάφη μεγάλων αποστάσεων, με μέσο όρο ζωής 9.8 χρόνια και αποτελούν αρκετά ελκυστικές πλατφόρμες στο χώρο του leasing μεταχειρισμένων αεροσκαφών. Μια έξυπνη λύση απο πλευράς ελληνικού δημοσίου θα ήταν μια πιθανή ανταλλαγή των τεσσάρων αυτών Α340 με τουλάχιστον 3 Airbus τύπου A310 MRTT (βλέπε εικόνα) ,κατόπιν συμφωνίας με την Airbus . Αυτή τη στιγμή τα αεροσκάφη αυτά αποτελούν δεδομένων των συνθηκών με την ΟΑ τη μοναδική επιλογή με μειωμένο ρίσκο (παγκοσμίως) και με σοβαρές χώρες όπως η Γερμανία και ο Καναδάς να τα έχουν στην υπηρεσία των πολεμικών τους αεροποριών.

Το Airbus A310 MRTT της Luftwaffe με τα δυο πτερυγικά συστήματα hose and drogue σε προέκταση.

Ένα επιπρόσθετο θετικό της πρότασής αυτής είναι η ύπαρξη τουλάχιστον τριών αποκλειστικά ελληνικών πληρωμάτων που επιχειρούσαν με παραπλήσιο αεροσκάφος μέχρι πολύ πρόσφατα. Πρόκειται για τους χειριστές των τριών ..

Α300-600R της Ολυμπιακής, τα οποία αποσύρθηκαν σταδιακά τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Κάποιοι από αυτούς τους χειριστές θα μπορούσαν πολύ εύκολα να μεταπηδήσουν στην Π.Α. ως χειριστές, εκπαιδευτές ή το λιγότερο σύμβουλοι και να δώσουν τα φώτα τους σε πολύ σημαντικά σημεία χειρισμού του αεροσκάφους. Σαφώς και θα χρειαστεί σκληρή επιπλέον εκπαίδευση αυτών ή νέων πληρωμάτων στα καθήκοντα εναέριου ανεφοδιασμού και πρακτικών της ΠΑ, αλλά αδιαμφισβήτητα υπάρχει ένα γερό θεμέλιο πάνω στο οποίο μπορεί να στηριχθεί η όλη προσπάθεια.

Παράλληλα, πρέπει να αναφερθεί ότι υπάρχουν και τεράστιες εγχώριες δυνατότητες υποστήριξης εδάφους για τα Α310 ΜRTT. Αυτό γιατί η τεχνική βάση στο αεροδρόμιο Αθηνών αλλά και το προσωπικό της, υποστήριζε πλήρως τα παραπλήσια Α300-600R (μέχρι και επίπεδο D-check) συν τους κινητήρες αυτών (General Electric CF6). Οπότε δε θα ήταν δύσκολο να γίνεται εκεί η συντήρηση των ανεφοδιαστικών της ΠΑ (με τα κατάλληλα συμβόλαια σαφώς) .

Εδώ όμως πρέπει να σημειωθεί ότι προϋπόθεση για να καταστεί ελκυστικό ένα τέτοιο πακέτο αγοράς του Α310 ΜRTT θα είναι η εγκατάσταση συστήματος flying boom AAR (air-to-air refuelling) στο πίσω μέρος της ατράκτου (για ανεφοδιασμό των F-16 και μελλοντικών επιλογών). Οι υπάρχουσες εκδόσεις του Καναδά ή της Γερμανίας διαθέτουν δυο μόνο πτερυγικά συστήματα hose-and-drogue. Σύστημα τύπου boom έχει ήδη αναπτυχθεί και δοκιμαστεί πάνω σε αεροσκάφος Α310. Πρόκειται για το EADS Boom Demonstrator Aircraft και η μετασκευή έγινε από την EADS (μητρική της Airbus) ώστε να αρχίσει η πιστοποίησή πριν τελικά εγκατασταθεί σε αυστραλιανό Α330 ΜRTT (τον περασμένο χρόνο). Δηλαδή ακόμα και τα ειδικά χαρακτηριστικά τηε ελληνικής απάιτησης για boom έχουν καλυφθεί και δοκιμαστεί επιτυχως στο Α310, μειώνοντας περισσότερο το ρίσκο της επιλογής .

Έτσι, δεδομένου ότι η παραγωγή του Α310 έχει σταματήσει από το 2007, δε θα ήταν πολύ δύσκολο να βρεθούν τρεις πλατοφόρμες κατασκευής αρχών της δεκαετίας του ’90 (1991-1993). Αν υπάρχει θέληση από τη μεριά της κυβέρνησης θα μπορούσαν να σωθούν δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες εκατομύρια ευρώ από μια τέτοια συμφωνία. Η ΠΑ θα αποκτήσει ποιοτικά ανώτερες δυνατότητες εναέριου ανεφοδιασμου (εν συγκρίσει με την υπάρχουσα buddy-buddy κατάσταση των Α-7) αλλά και υπο-στρατηγικών αερομεταφορών.

Με αυτό τον τρόπο θα υποστηρίζονται άμεσα και χωρίς ενδιάμεσους σταθμούς οι όποιες επιχειρήσεις στο Αιγαίο, στα πλαίσια του ΕΑΧ στην Κύπρο, η αεροπορική κάλυψη του στόλου στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά και οι αερομεταφορές για το Αφγανιστάν. Επίσης σε περιπτώσεις εκτάκτων αναγκών, τέτοιες πλατφόρμες θα μπορούν να συμβάλλουν στον άμεσο απεγκλωβισμό Ελλήνων πολιτών αλλά και πολιτών συμμαχικών χωρών (βλέπε Τσουνάμι 2004), αναβαθμίζοντας την χώρα μας σε γεωστρατηγικό αλλά και διπλωματικό επίπεδο. Και ας μην αναφερθούμε καν στην διερεύνηση πιθανής αξιοποίησης μερικών ΑΤR ως πλατφόρμες για το πρόγραμμα ΑΦΝΣ του Πολεμικού Ναυτικού,γιατί θα στεναχωρηθούν αρκετοί λομπίστες.. (στόχος της ΜΙG είναι η ριζική ανανέωση του στόλου)

Θα ήταν κρίμα να επαναληφθεί το σκηνικό των τελών της δεκαετίας του ’80, με τα Boeing 707/720 της Ολυμπιακής να αποσύρονται και να πωλούνται στο Ισραήλ, όπου και μετασκευάστηκαν σε ανεφοδιαστικά και πωλήθηκαν με κέρδος σε εξωτερικούς πελάτες.

* απο τον στόλο της Ολυμπιακής ιδιόκτητα αεροσκάφη είναι μόνο τα Β737-400 που αποκτήθηκαν το 1991 τα ΑΤR-42/72 και τα Dash 8/ ...Ta 4 A340 που αναφέρθηκαν προηγουμένως και το ένα Α300 είναι ιδιοκτησία του Υπουργείου Οικονομικών