Δομή Δυνάμεων ΕΣ - Οι Ειδικές Δυνάμεις, Μέρος Β΄
Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012
γράφει ο Βελισάριος
Αν γίνει δεκτός ο διαχωρισμός του ελληνικού χώρου σε τρία θέατρα επιχειρήσεων, τότε οι επιχειρησιακές ανάγκες μπορούν να διατυπωθούν με βάση αυτό το διαχωρισμό:
Θέατρο επιχειρήσεων Αιγαίου
Με το υφιστάμενο καθεστώς, στο θέατρο επιχειρήσεων του Αιγαίου Πελάγους δραστηριοποιούνται δύο σχηματισμοί επίλεκτου ελαφρού πεζικού: Η 32α Ταξιαρχία Πεζοναυτών και η 13η Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων (πρακτικά, δυνάμεως συντάγματος), σε δύο διακριτούς ρόλους:
Η 32α Ταξιαρχία στο ρόλο της αμφίβιας συμβατικής δύναμης στη διάθεση του Αρχιστρατήγου για την επέμβαση σε περίπτωση συμβατικών επιχειρήσεων. Σε παλαιότερο σημείωμα έχουμε εκθέσει την εκτίμηση ότι για ευρύτερους επιχειρησιακούς λόγους, που δεν έχουν σχέση με τις δυνατότητες του ίδιου του σχηματισμού, η δυνατότητα για ανακατάληψη μείζονος ελληνικού νησιού που έχει καταληφθεί από τους τούρκους είναι ένα μάλλον θεωρητικό ενδεχόμενο, εξαιρετικά δύσκολο στην πράξη. Αυτό αφήνει στην 32α Ταξιαρχία τρεις ρόλους:
α. Την ανακατάληψη μικρότερου νησιού το οποίο έχει καταληφθεί αιφνιδιαστικά από τους τούρκους, με σημαντικές δυνάμεις επί του νησιού, δηλαδή μια συμβατική επιχείρηση μέτριας εντάσεως, και με ρευστή τη γενικότερη αεροναυτική κατάσταση.
β. Την ενίσχυση ενός μεγάλου ελληνικού νησιού που έχει υποστεί επίθεση, αλλά η οποία δεν έχει ευοδωθεί πλήρως, κι η ελληνική πλευρά εξακολουθεί να ελέγχει μέρος του νησιού – πάλι σε σχετικά ρευστό περιβάλλον επιχειρήσεων, και
γ. Την αποτρεπτική ενίσχυση νησιού ή νησιών του Αιγαίου, στο οποίο έχει εγκαίρως εντοπιστεί απειλή πριν αυτή εκδηλωθεί, οπότε η εκεί μετάβαση και παρουσία της ανατρέπει το σχεδιασμό του αντιπάλου.
Η 13η ΔΕΕ προσανατολισμένη στις επιχειρήσεις που εκμεταλλεύονται τον αρχιπελαγικό χαρακτήρα του Αιγαίου, δηλαδή την ύπαρξη πάρα πολλών μικρών και πολύ μικρών νησιών, νησίδων και βραχονησίδων. Από επιχειρησιακής απόψεως, ο βασικός της προσανατολισμός αφορά τη δυνατότητά της να είναι παρούσα (με τη διασπορά της) στο μικρονησιακό περιβάλλον του Αιγαίου, αποτρέποντας τον αντίπαλο, και παρέχοντας δυνατότητα αντίδρασης σε περιβάλλον που οι βαρύτερες δυνάμεις των πεζοναυτών θα αδυνατούσαν.
Επιπλέον, από τους δύο αυτούς σχηματισμούς, η 32α συνδέεται (ή οφείλει να συνδέεται) στενά με τη Διοίκηση Αμφιβίων Δυνάμεων του Στόλου, ενώ η 13η ΔΕΕ χρησιμοποιεί κυρίως τα ελαφρά πλωτά της για δράση στο μικρονησιακό περιβάλλον που ενεργεί.
Η ύπαρξη δύο διαφορετικών και διαφορετικού προσανατολισμού δυνάμεων στο Αιγαίο είναι ορθή ως σύλληψη και πρέπει να διατηρηθεί, με κάποιες βασικές παρατηρήσεις. Το παρόν μέρος θα ασχοληθεί με αυτές που αφορούν τους Πεζοναύτες.
32α Ταξιαρχία Πεζοναυτών
Σε ότι αφορά την υπαγωγή των δυνάμεων:
Η 32α Ταξιαρχία Πεζοναυτών υπάγεται οργανικά στο Β’ ΣΣ. Αυτό είναι λάθος, και προκαλεί σοβαρά προβλήματα διοικήσεως. Η ταξιαρχία θα δράσει στο Αιγαίο, είναι το βασικό εργαλείο του Αρχιστρατήγου και της ΑΣΔΕΝ για να επηρεάσουν τη μάχη, και πρέπει να αποδοθεί οργανικά, ήδη από την ειρηνική περίοδο, στον επιχειρησιακό διοικητή του θεάτρου επιχειρήσεων, δηλαδή της ΑΣΔΕΝ. Η ταξιαρχία είναι το ένα από τα δύο βασικά μέσα που έχει ο επιχειρησιακός διοικητής του αρχιπελάγους για να επηρεάσει τη μάχη (μαζί με την 13η ΔΕΕ), και δεν είναι δυνατόν ούτε να παρεμβάλλεται άλλος μείζων σχηματισμός (το Β’ ΣΣ) στην διενέργεια επιχείρησης στον χώρο ευθύνης του, ούτε να του διατίθεται η ταξιαρχία την τελευταία στιγμή.
Επιπλέον, εάν προκύψει ανάγκη επιχειρήσεων ανακατάληψης νησιού, η ταξιαρχία πρέπει να έχει την επιχειρησιακή αυτοτέλεια ώστε να είναι η δύναμη που θα διενεργήσει την επιχείρηση. Η ταξιαρχία δεν πρέπει να αποτελέσει ούτε απλώς τον βασικό πυρήνα της επιχείρησης που την τελευταία στιγμή θα συμπληρωθεί με μύριες όσες μονάδες και υπομονάδες, ούτε απλώς δεξαμενή από την οποία θα αντληθούν οι δυνάμεις για την επιχείρηση. Οτιδήποτε λαμβάνει μέρος στην επιχείρηση θα πρέπει όχι απλώς να τίθεται την τελευταία στιγμή υπό τον επιχειρησιακό του έλεγχο, αλλά να του ανήκει οργανικά, με προφανή εξαίρεση μέσα που μπορεί άμεσα να διατεθούν και αλλού, όπως αυτά της ΑΣ. Καμία έκπτωση και κανένας συμβιβασμός δεν πρέπει να γίνει επ’ αυτού, τόσο από απόψεως εξειδίκευσης – αφού η ταξιαρχία και το επιτελείο της είναι (ή θα πρέπει να είναι…) οι κατ’ εξοχήν ειδικοί στην διεξαγωγή των αποβατικών επιχειρήσεων – όσο και από απόψεως σχήματος διοίκησης, που θα πρέπει να είναι λιτό, απλό και απολύτως σαφές. Η εμπειρία και τα προβλήματα της αποβατικής επιχείρησης στα νησιά Φώκλαντ, που μάλιστα έγιναν υπό συνθήκες πιο εύκολες απ’ ότι θα γίνει οτιδήποτε στο Αιγαίο, είναι εξόχως διδακτικές.
Η παραπάνω θέση επηρεάζει την απαίτηση για τη σύνθεση της ίδιας της ταξιαρχίας:
Με δεδομένο ότι η Ταξιαρχία θα είναι ο σχηματισμός που θα αναλάβει την διεξαγωγή των κινητών επιχειρήσεων στο Αιγαίο, ο χαρακτηρισμός “Ταξιαρχία” δίνει απλώς την τάξη μεγέθους του και δεν θα πρέπει να παραπέμπει σε τυπικό σχήματα ταξιαρχίας. Σε αντίθεση με την παρούσα κατάσταση, κατά την οποία η ταξιαρχία έχει το τυπικό σχήμα και τη συγκρότηση μιας ταξιαρχίας πεζικού που απλώς έχει εξειδίκευση σε ένα είδος αποστολών, η σύνθεση της ταξιαρχίας θα πρέπει να προσαρμοστεί εξ αρχής στην εκτέλεση της – δεδομένης – αποστολής της. Με άλλα λόγια, η Ταξιαρχία δε θα πρέπει να είναι απλώς μία δύναμη προσανατολισμένη στη διενέργεια αποβάσεως, αλλά στην διεξαγωγή της συνολικής μάχης για ανακατάληψη ενός νησιού.
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να συγκροτηθεί σαν ενιαίος και μόνιμος σχηματισμός το συγκρότημα που τελικά θα απαιτηθεί για τη διενέργεια των βασικών της αποστολών. Οι λόγοι για αυτό είναι εξής:
1. Η διενέργεια απόβασης είναι ίσως η πιο απαιτητική επιχείρηση από απόψεως συνεργασίας και συντονισμού. Υπό τις ειδικές συνθήκες του Αιγαίου, γίνεται ακόμη πιο πολύπλοκη. Οι ειδικές συνθήκες στο Αιγαίο είναι τα ελάχιστα (αν όχι μηδαμινά) περιθώρια αιφνιδιασμού του αντιπάλου.
2. Στις επιχειρησιακές συνθήκες του Αιγαίου αν υπάρξει απαίτηση για αποβατική ενέργεια, και σε αντίθεση με άλλες γνωστές αποβατικές επιχειρήσεις, θα έχει ασφυκτικά χρονικά περιθώρια και μηδενικό χρόνο προετοιμασίας. Δε θα υπάρχει χρόνος ούτε για μεταφορές μονάδων που βρίσκονται εκτός θεάτρου επιχειρήσεων, ούτε για ιδιαίτερη προετοιμασία τους, ούτε καν για ενημέρωση και συντονισμό που δεν είναι ήδη αυτοματοποιημένος. Για να το πούμε πιο απλά, δε θα υπάρχει κανένα χρονικό περιθώριο για να έρθουν στις κατάλληλες θέσεις στο θέατρο επιχειρήσεων του Αιγαίου, μονάδες από την Μακεδονία, είτε της 71ης Ταξιαρχίας, ούτε της Ταξιαρχίας Καταδρομών/Αλεξιπτωτιστών, ούτε, ενδεχομένως, στοιχεία από τη 2α Μηχανοκίνητη Μεραρχία, ώστε να ενταχθούν στις δυνάμεις ανακατάληψης, ακόμη κι ενίσχυσης. Για την εφεδρεία του Αιγαίου τίθεται το θέμα του χρόνου ακόμη πιο επιτακτικά απ΄ότι της Θράκης.
3. Τα διαθέσιμα μεταφορικά μέσα της χώρας, καθώς και οι κλίμακες στο Αιγαίο, τόσο σε ότι αφορά την έκταση των νησιών που εξετάζονται, όσο και τις αποστάσεις τους από τα βασικά στρατόπεδα και λιμάνια εκκίνησης των εφεδρειών (και συνεπώς και οι σχετικοί χρόνοι), καθιστούν εξαιρετικά απίθανη τη δυνατότητα εμπλοκής περισσότερων σχηματισμών σε μία επιχείρηση. Με άλλα λόγια, δεν είναι ρεαλιστικό από την ελληνική πλευρά να περιμένει ότι θα εμπλέξει σαν ένα “πρώτο κύμα” την 32α και εν συνεχεία θα φέρει και άλλες δυνάμεις για τη διεξαγωγή της διάσπασης και της εκμετάλλευσης. Η 32α θα πρέπει να είναι έτοιμη να δώσει τη μάχη μόνη της, αυτοτελώς, χωρίς βοήθεια από άλλες χερσαίες δυνάμεις, και χωρίς διοικητικές παρεμβολές πέραν του αμέσου προϊσταμένου κλιμακίου της, που θα πρέπει να είναι η ΑΣΔΕΝ, μετά τη διεκπεραίωσή της στην ακτή.
Είτε πρόκειται για επιχείρηση αποβάσεως, είτε πρόκειται για επιχείρηση ενισχύσεως υπό πίεση, είτε πρόκειται για αποτρεπτική ενίσχυση, ο σχηματισμός θα πρέπει να συνδυάζει δύο βασικές ικανότητες: α) την ικανότητα ταχείας διείσδυσης στην ακτή, τόσο με αμφίβια όσο και με αεροπορικά μέσα, από σημαντική απόσταση, εναντίον σημαντικής εχθρικής παρουσίας, και β) την ικανότητα να δώσει μάχη υψηλής εντάσεως, εμπλεκόμενη με βαριές δυνάμεις του εχθρού. Με άλλα λόγια: την ικανότητα να διεισδύσει σε μια ακτή (ή και πιο βαθιά), να αγκιστρωθεί σε αυτήν και να την εξασφαλίσει, και την ικανότητα να έχει επαρκή μαχητική ισχύ ώστε να αντιμετωπίσει τις βαριές δυνάμεις που θα σπεύσουν στη συνέχεια, να τις κατανικήσει και να επικρατήσει.
Υπό το πρίσμα αυτό, το υφιστάμενο σχήμα με τρία τάγματα πεζικού είναι ανεπαρκές. Η παρουσία της 32ας ΙΜΑ δεν επαρκεί, ούτε από απόψεως ισχύος ούτε από απόψεως δομής, να προσδώσει την απαραίτητη ισχύ στο σχηματισμό.
Η δομή της Ταξιαρχίας θα πρέπει να περιλαμβάνει ένα βαρύ τάγμα (ή επιλαρχία) τετραγωνικής δομής, με δύο ίλες αρμάτων (ενδεχομένως ενισχυμένες, με δύναμη 16 αρμάτων) και δύο βαρείς ΜΚ λόχους, με το ισχυρότερο ΤΟΜΠ/ΤΟΜΑ του ΕΣ σε υπηρεσία. Η μονάδα αυτή θα έχει σαν αποστολή την παροχή πραγματικά βαριάς ισχύος στο σχηματισμό, ο οποίος θα είναι έτσι σε θέση να αντιμετωπίσει και βαριές εχθρικές δυνάμεις. Σε περίπτωση αποβατικής ενέργειας, αυτό σημαίνει ότι οι εχθρικές δυνάμεις αντεπιθέσεως θα αντιμετωπίσουν αντίπαλο εξ ίσου (ή, πιθανότατα πιο) ισχυρό από αυτές, ενώ σε περίπτωση ενισχύσεως νησιού που πιέζεται, η ενίσχυση με ένα βαρύ τάγμα ανατρέπει το συσχετισμό δυνάμεων κατά τρόπο που ένα τάγμα, όσο καλής ποιότητας και υψηλού ηθικού και αν είναι, δε μπορεί να το κάνει. Και όλα αυτά, από μία μονάδα που θα ανήκει οργανικά στους Πεζοναύτες, θα έχει τα ίδια υψηλά επίπεδα εκπαίδευσης και ηθικού με αυτούς, και, κυρίως, θα έχει την ετοιμότητα και την άνεση άμεσης κινητοποίησης, επιβίβασης σε πλοία και διενέργειας των ενεργειών απόβασης, αποβίβασης κι επιβίβασης. Ας μην ξεχνάμε ότι σε διαγωνιστικές ασκήσεις του Τεθωρακισμένου, η 32α ΙΜΑ έχει σταθερά κορυφαίες επιδόσεις.
Μία πιο προωθημένη λύση σε ότι αφορά τη δομή του βαρέως τάγματος θα μπορούσε να είναι η συγκρότησή του σε τέσσερις βαριές μεικτές υπομονάδες, με δύο ουλαμούς αρμάτων και δύο διμοιρίες ΜΚ ΠΖ, σχήμα που ήδη δοκιμάζεται στη Γερμανία και στις ΗΠΑ, και πιθανόν να είναι η μορφή του μέλλοντος. Με δεδομένο ότι είναι πιθανόν η βαριά μονάδα των ΠΖΝ να κληθεί να ενεργήσει σε μικρά κλιμάκια και διασπασμένη, μια τέτοια σύνθεση έχει κάποια πλεονεκτήματα.
Ας σημειωθεί ότι κάτι τέτοιο φαινομενικά μοιάζει – αλλά στην πράξη είναι αντίθετο – με την σχετικά πρόσφατη δημιουργία της Αμφίβιας Δύναμης Εφόδου, το πνεύμα της οποίας ήταν να μετατρέψει οργανικά το ένα από τα τάγματα της ταξιαρχίας σε ισχυρό συγκρότημα, με αποστολή να είναι το πρώτο που θα εισερχόταν στην εχθρική περιοχή, με τα άλλα δύο συγκροτήματα αποβατικών ταγμάτων να ακολουθούν, και μάλιστα με σημαντική χρονική απόσταση.
Οι άλλες δύο μονάδες ελιγμού των ΠΖΝ θα πρέπει να διατηρήσουν, λίγο-πολύ, την υφιστάμενη δομή τους, με ιδιαίτερη έμφαση, όμως, στην σημαντική εξέλιξη των τακτικών αποβάσεως. Οι επικρατούσες αντιλήψεις για απόβαση στον ΕΣ κατ’ ουσίαν προϋποθέτουν τοπική αεροναυτική υπεροχή, με προσέγγιση των δυνάμεων σε μία ακτή που – περίπου – θα έχει εξουδετερωθεί. Κάτι τέτοιο δεν είναι ρεαλιστικό. Οποιαδήποτε αποβατική ενέργεια στο Αιγαίο θα έχει πιθανότητες επιτυχίας μόνον αν αρχικά διεξαχθεί σαν μεγάλης κλίμακας καταδρομή, με αντίστοιχη τόλμη και ικανότητα. Και αυτό θα πρέπει να είναι δεξιότητα των ταγμάτων ελιγμού των ΠΖΝ και να μην αναμένεται από τους Αμφίβιους Καταδρομείς. Ως εκ τούτου, η σκέψη να τεθεί η 32α εκτός επιλέκτων δυνάμεων υπήρξε το λιγότερο ατυχής.
Ένα επιπλέον σημείο σε ότι αφορά τη δομή της ταξιαρχίας θα πρέπει να είναι η έμφαση στην εξοικείωση με τις επιχειρήσεις εναέριας διείσδυσης, μιας και μία αρχική αποβατική ενέργεια θα εξαρτάται ουσιωδώς από την διείσδυση από αέρος σημαντικών δυνάμεων, τόσο προς εξασφάλιση του προγεφυρώματος, όσο και απλώς προς παράκαμψη δυνάμεων που είναι ταγμένα σε επίκαιρα σημεία των ακτών. Επειδή, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, δεν πρέπει να αναμένεται ενίσχυση από άλλους σχηματισμούς, ούτε και είναι σκόπιμο κάτι τέτοιο, η δυνατότητα αυτή θα πρέπει να είναι οργανική. Με άλλα λόγια, ένα από τα τάγματα ελιγμού, ή ένας ή δύο λόχοι ελιγμού του κάθε τάγματος, θα πρέπει να εκπαιδεύονται εντατικά, σε συνδυασμό με την ΑΣ, στις αεραποβατικές επιχειρήσεις στο περιβάλλον του Αιγαίου.
Στο πλαίσιο αυτό είναι επίσης σκόπιμο να εξεταστεί η εκπαίδευση υπομονάδων στη ρίψη με αλεξίπτωτο. Παρά τον ασυνήθιστο χαρακτήρα της πρότασης, θα πρέπει να έχουμε υπ’ όψιν τα εξής σημεία:
1. Παρά την σχεδόν αυτονόητη σύνδεση της επιχειρησιακής ικανότητας άλματος με συγκεκριμένο τύπο μονάδας, (μονάδες αλεξιπτωτιστών) η ίδια η ικανότητα είναι απλώς μια μέθοδος εισόδου στο θέατρο επιχειρήσεων, και δεν απαιτεί άλλη εξειδίκευση από τη μονάδα ή το προσωπικό, που παραμένει το προσωπικό και η μονάδα ελαφρού πεζικού. Ο “αλεξιπτωτισμός” για συμβολικούς, κυρίως λόγους, χαρακτηρίζει ολόκληρη τη μονάδα.
2. Παρά το θρύλο που τα περιβάλει, τα επιχειρησιακά άλματα με αλεξίπτωτο σπανίως υπήρξαν επιχειρησιακώς επιτυχή. Η περίπτωση του Αιγαίου είναι μία από τις ελάχιστες στις οποίος ενδέχεται να εμφανιστούν επιχειρησιακές συνθήκες που να απαιτούν και να ευνοούν ρίψη με αλεξίπτωτο, αλλά ακόμη κι εκεί, αυτό θα είναι σε περιορισμένη έκταση – σε καμία περίπτωση μεγαλύτερη της μίας ή δύο, το πολύ λόχων.
Συμπερασματικά, η 32α Ταξιαρχία ΠΖΝ θα πρέπει να μετατραπεί στη βασική δύναμη βαριάς κρούσεως της ΑΣΔΕΝ. Θα πρέπει να ανήκει σε αυτήν από τον καιρό της ειρήνης, να μετατραπεί η μία μονάδα ελιγμού σε βαριά μονάδα, ενώ οι δυο άλλες, διατηρώντας το ρόλο της αγκίστρωσης σε περιοχή αποβάσεως, να τον αντιμετωπίσουν πιο ρεαλιστικά από πλευράς δόγματος και τακτικών.
belisarius21.wordpress.com
8 σχόλια:
Αγαπητέ φίλε Βελισάριε, είναι όντως σημαντικές οι παρατηρήσεις σου όσο αφορά τον ρόλο των Ειδικών Δυνάμεων στο ΘΕ του Αιγαίου.
Έχω όμως δυό απορίες
1. Γιατί οι ΤΕΔ να κτυπήσουν μόνο ένα νησί-στόχο, μείζονα ή ελλάσονα;
2. Στο υπόλοιπο ΘΕ θα παραμείνουν ανενεργοί;
3. Σε περίπτωση αμφιβίων, αεραποβατικών ή ανορθοδόξων επχσεων του αντιπάλου(ή και συνδυασμό αυτών), σε περισσότερα του ενός νησιά(αλλά και του υπογαστρίου του Έβρου, μην ξεχνάμε), εμείς πως θα κινηθούμε;
Nομίζω ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.
Από την άλλη πλευρά όπως είχα τονίσει και στα σχόλιά μου στο Μέρος Α΄της εξαιρετικής αυτής συζήτησης, όσο αφορά τις σημερινές Ταξιαρχίες (ΤΞΚΔ/ΑΛ, ΔΕΕ, ΤΞΠΝ, ΑΜΤΞ), που ουσιαστικά αποτελούν τις ελληνικές Ειδικές Δυνάμεις, αυτές πρέπει να αναδιοργανωθούν σε πέντε Συντάγματα Ειδικών Δυνάμεων πολλαπλής σύνθεσης και πολλαπλού ρόλου, με ενοποίηση των υφισταμένων μονάδων επιπέδου Τάγματος των ΕΔ, με σαφή επιχειρησιακό προσανατολισμό.
Συγκεκριμένα για τον χώρο του Αιγαίου είχε προταθεί η ίδρυση δύο αμφιβίων Συνταγμάτων Ειδικών Δυνάμεων με προσανατολισμό τα σαφώς διακριτά ΘΕ του Ν. και Β. Αιγαίου και βεβαίως και του αντιστοίχου ζωτικού χώρου του αντιπάλου. Επίσης προτάθηκε η ίδρυση ενός αερομεταφερόμενου ΣΕΔ με προσανατολισμό όλη την επικράτεια και το ΠΟΤ πέραν αυτής.
Χαίρομαι που στην παρούσα ανάρτηση βλέπεις τα πράγματα σε βάθος.
Η πρότασή σου για την ισχυροποίηση των Πεζοναυτών είναι ορθή. Επισημαίνω
όμως πάλι δύο σημεία. 1. Η δομή τους θα πρέπει να είναι ικανή να δράσει πολυποίκιλα και σε διαφορετικά σενάρια και επιχειρησιακά πρότυπα 2. Παραμένει όμως η ακινησία και ο όγκος που πιθανώς θα τους μετατρέψει σε ένα ωραίο θήραμα, στα χέρια ενός έξυπνου αντιπάλου, πιθανώς εν πλώ ή επί του αιγιαλού.
Όσο αφορά τους αμφίβιους Καταδρομείς, αυτοί πρέπει οπωσδήποτε να περιοριστούν στον ρόλο του ΄΄αμφίβιου΄΄ ελαφρού πεζικού;
Επανερχόμενος στις προτάσεις μου,υποβάλλω κάποια ΄΄ρητορικά΄΄ ερωτήματα, που υπονοούν όμως και κάποιες απαντήσεις:
1. Μήπως πρέπει να δούμε την πολύπλοκη δομή των Τακτικών Συγκροτημάτων, με συνδυασμό των ΜΑΚ, ΤΠΝ και ΑΜΤ, με ισχυρή ενίσχυση ΠΒ, ΤΘ, ΜΚ και ΑΣ και ισχυρή κάλυψη από το ΠΝ και την ΠΑ;
2. Μήπως πρέπει να έχουμε τέτοιες δομές που να μπορούμε να παίξουμε ΄΄μπάλλα΄΄, με διαφορετική ένταση και ΄΄σύστημα΄΄ κάθε φορά;
3. Μήπως μπορούμε να μάθουμε κάτι ΄΄κλέβοντας΄΄ κάτι από τον αντίπαλο;;;
Ελπίζω να τα ξαναπούμε και με άλλους καλούς φίλους!!!
45άρης ΚΔ/Α΄ ΜΑΚ
Οι Έλληνες πεζοναύτες εκπαιδεύονται αρκετά με την ΑΣ.
Αγαπητά Βελισάριε καλησπέρα
Γράφεις σχετικά:
«…. Η ταξιαρχία θα δράσει στο Αιγαίο, είναι το βασικό εργαλείο του Αρχιστρατήγου και της ΑΣΔΕΝ για να επηρεάσουν τη μάχη, και πρέπει να αποδοθεί οργανικά, ήδη από την ειρηνική περίοδο, στον επιχειρησιακό διοικητή του θεάτρου επιχειρήσεων, δηλαδή της ΑΣΔΕΝ. ….»
Ήδη με αυτή τη φράση, αναιρείς τη πρότασή σου για υπαγωγή της Ταξιαρχίας Πεζοναυτών στην ΑΣΔΕΝ. Είναι αδύνατο ένας σχηματισμός, ή μια μονάδα να είναι εργαλείο στα χέρια δύο διοικητών ταυτόχρονα. Ή θα είναι εργαλείο του αρχιστρατήγου, ή θα είναι εργαλείο του διοικητού της ΑΣΔΕΝ.
Αναφέρεις ακόμη ότι «η Ταξιαρχία ΠΖΝ θα πρέπει να αποδοθεί οργανικά, (από την ειρηνική περίοδο), στον επιχειρησιακό διοικητή του θεάτρου επιχειρήσεων (του Αιγαίου), δηλαδή την ΑΣΔΕΝ». Εδώ υπάρχει μια αλήθεια και ένα λάθος. Σωστά γράφεις ότι η Ταξιαρχία πρέπει να αποδοθεί στον επιχειρησιακό διοικητή του θεάτρου επιχειρήσεων του Αιγαίου, αλλά αυτός βεβαίως δεν είναι ο διοικητής της ΑΣΔΕΝ. Ασφαλώς ο διοικητής της ΑΣΔΕΝ, όπως ο Στόλαρχος και ο αρχηγός του ΑΤΑ, είναι επιχειρησιακοί διοικητές που διοικούν δυνάμεις που εμπλέκονται στο θέατρο του Αιγαίου, πλην όμως το κάθε θέατρο επιχειρήσεων, έχει ένα και μόνο ένα διοικητή. Το Αιγαίο δεν είναι μόνο τα νησιά του… αλλά ο κατ’ εξοχή χώρος στον οποίο λαμβάνει τη πλήρη εφαρμογή της η έννοια της διακλαδικότητας. Τίποτε δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη σύμπραξη όλων των Κλάδων των Ε.Δ.. Όχι ασφαλώς συνεργασία και συντονισμός, αλλά συνέργεια.
Το Αιγαίο Πέλαγος με το νησιωτικό του σύμπλεγμα και τον εναέριο χώρο του, αποτελεί ένα ενιαίο και αδιάσπαστο Θέατρο Επιχειρήσεων (στο οποίο ήδη διεξάγονται επιχειρήσεις και από τους τρεις Κλάδους των Ε.Δ.), που απαιτεί ένα και μόνο διοικητή (ΕΕ 100-1 «Επιχειρήσεις Χερσαίων Δυνάμεων», ΤΜΗΜΑ 10). Κανονικά όλες οι δυνάμεις και των τριών Κλάδων που υπάρχουν ή εμπλέκονται από τώρα στο Αιγαίο, ή προβλέπεται να εισέλθουν και να ενεργήσουν σε περίοδο επιχειρήσεων, θα πρέπει να διοικούνται από ένα διοικητή θεάτρου με το ανάλογο διακλαδικό επιτελείο. Η δημιουργία όμως μιας διοίκησης θεάτρου επιχειρήσεων, υψηλοτέρου επιπέδου από αυτό της ΑΣΔΕΝ του Αρχηγείου Στόλου και του ΑΤΑ, με ένα οπωσδήποτε πολύ μεγάλο διακλαδικό επιτελείο και με τα ανάλογα μέσα και μονάδες για την ενάσκηση της διοίκησης, εξεταζόμενη σε συνδυασμό με το μέγεθος του θεάτρου επιχειρήσεων και τα προβλήματα που θα δημιουργούνταν από επικαλύψεις αρμοδιοτήτων, θα αποτελούσε μια απαράδεκτη πολυτέλεια για τα δεδομένα της χώρας μας. Αυτός νομίζω ότι είναι και ο κυρίαρχος λόγος που οι επιχειρήσεις στο Αιγαίο διευθύνονται από τον αρχιστράτηγο και το διακλαδικό επιτελείο του. Με άλλα λόγια στο πρόσωπο του αρχιστράτηγου, ειδικά για το Αιγαίο και τη μορφή των επιχειρήσεων που θα διεξαχθούν εκεί, συνυπάρχουν και τα δύο επίπεδα του πολέμου – επιχειρήσεων. Το στρατηγικό επίπεδο και το επιχειρησιακό. Άλλωστε ο διαχωρισμός των επιπέδων πολέμου, «σπάνια είναι ξεκάθαρος» (ΕΕ 100-1 ΤΜΗΜΑ 16).
Επίσης (πολύ σωστά), γράφεις:
«Η ταξιαρχία είναι το ένα από τα δύο βασικά μέσα που έχει ο επιχειρησιακός διοικητής του αρχιπελάγους για να επηρεάσει τη μάχη (μαζί με την 13η ΔΕΕ), και δεν είναι δυνατόν ούτε να παρεμβάλλεται άλλος μείζων σχηματισμός (το Β’ ΣΣ) στην διενέργεια επιχείρησης στον χώρο ευθύνης του, ούτε να του διατίθεται η ταξιαρχία την τελευταία στιγμή.»
Και αυτό είναι που ισχυρίζομαι εγώ. Ότι δηλαδή, ο διοικητής του Θεάτρου Επιχειρήσεων του Αρχιπελάγους, θα πρέπει να διοικεί επιχειρησιακά από τούδε, την Ταξιαρχία ΠΖΝ, τη 13η ΔΕΕ, αλλά και τους Αλεξιπτωτιστές (που πρέπει και πάλι να αποτελέσουν ξεχωριστή διοίκηση από αυτή των Καταδρομών) και την ΑΜ Ταξιαρχία. Ο Αρχιστράτηγος είναι αυτός που μπορεί, χωρίς τη παρεμβολή άλλης διοίκησης, με βάση τις δικές του αποφάσεις, να κινητοποιήσει άμεσα όλα τα διαθέσιμα μέσα (ΣΞ, ΠΝ, ΠΑ) και όλες τις αναγκαίες δυνάμεις, προκειμένου να μεταφέρει σε οποιοδήποτε νησί του Αιγαίου δυνάμεις (πχ) της Ταξιαρχίας Πεζοναυτών και να τις θέσει υπό την ΑΣΔΕΝ.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Συμφωνώ με όσα αναφέρεις για τις αποστολές της Ταξιαρχίας Πεζοναυτών, ως επίσης και για το ότι «η ανακατάληψη μείζονος ελληνικού νησιού που έχει καταληφθεί από τους τούρκους είναι ένα μάλλον θεωρητικό ενδεχόμενο». Ακριβώς έτσι είναι. Αν κάτι δεν μπορείς να το κρατήσεις, είναι απείρως δυσκολότερο να το ανακτήσεις. Αν χαθεί η Λέσβος, είναι πλέον ή βέβαιο ότι οι Τούρκοι θα μεταφέρουν στο νησί δυνάμεις και μέσα πλέον του ενός Σώματος Στρατού. Παρ’ όλα ταύτα, έστω και σαν θεωρητικό ενδεχόμενο, οι Ε.Δ. οφείλουν να έχουν σχεδιάσει την περίπτωση ανακατάληψης μείζονος νησιού», όπως θα πρέπει να έχουν σχέδια για την ενίσχυση των νησιών (ειδικά των μικρονήσων) με δυνάμεις από τον ηπειρωτικό χώρο (αλήθεια υπάρχουν τέτοιες εκπαιδευμένες και κατάλληλες δυνάμεις), καθώς και για την ανακατάληψη κάποιου μικρού νησιού που καταλήφθηκε αιφνιδιαστικά.
Θέλω τώρα να αναφερθώ σε αυτά που γράφεις σχετικά με το ζήτημα ανακατάληψης νησιού, χωρίς να διευκρινίζεις αν μιλάς για μεγάλο ή μικρό νησί. Γράφεις σχετικά: «Επιπλέον, εάν προκύψει ανάγκη επιχειρήσεων ανακατάληψης νησιού, η ταξιαρχία πρέπει να έχει την επιχειρησιακή αυτοτέλεια ώστε να είναι η δύναμη που θα διενεργήσει την επιχείρηση». Δεν αμφιβάλω ότι αν πρόκειται για την ανακατάληψη μιας μικρονήσου του μεγέθους του Αγαθονησίου (πχ), θα μπορούσε την επιχείρηση αυτή να την αναλάβει η Ταξιαρχία ΠΖΝ με κάποιες από τις δυνάμεις της, καθώς και με άλλες ειδικές δυνάμεις που θα τεθούν υπό την επιχειρησιακή της διοίκηση.
Αν όμως πρόκειται για την ανακατάληψη μεγάλου νησιού, απαιτείται μια άλλη διοίκηση που θα προικοδοτηθεί με το μεγαλύτερο μέρος των Ειδικών Δυνάμεων για να μπορέσει να εκτελέσει μια αποστολή αυτού του εύρους. Αυτό το ρόλο νομίζω ότι παίζει το επιχειρησιακό στρατηγείο της Ι Μεραρχίας. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: «Γιατί να υπάρχει ένα επιχειρησιακό στρατηγείο επιπέδου Μεραρχίας που να έχει σαν μία από τις αποστολές του την ανάληψη της επιχειρησιακής διοίκησης ή ελέγχου μια δύναμης από μονάδες ειδικών δυνάμεων, καθώς και μονάδες άλλων όπλων και σωμάτων, προκειμένου να εκτελέσει μια επιχείρηση για την ανακατάληψη ενός νησιού και αυτή την αποστολή να μη μπορεί, ή να μη πρέπει να τον έχει μια διοίκηση, επιπέδου πάλι μεραρχίας που θα διοικεί από τώρα το σύνολο των ειδικών δυνάμεων και θα είναι υπεύθυνη για την εκπαίδευση και την πολεμική ετοιμότητα των υπόψη δυνάμεων;».
Αυτό είναι που πιστεύω ότι πρέπει να γίνει και από ότι γνωρίζω προσδοκούν και πάρα πολλοί αξιωματικοί των ειδικών δυνάμεων, αλλά αρνείται πεισματικά η πολιτεία, επειδή φοβάται ότι μια τέτοια διοίκηση μπορεί να κάνει πραξικόπημα και να καταλύσει το ήδη καταλυμένο «δημοκρατικό πολίτευμα», από αυτούς μάλιστα που κατά το σύνταγμα, είναι οι θεματοφύλακες του πολιτεύματος!!! Χώρια βεβαίως, που η επανασύσταση της ΙΙΙ Μεραρχίας ΚΔ δημιουργεί άλλες αντιδράσεις, άλλους συνειρμούς και φέρνει στην επιφάνεια παλιές ιστορίες.
Ασφαλώς όμως και δεν είμαι σίγουρος, αν την υπαγωγή όλων των Ειδικών Δυνάμεων υπό ένα διοικητή, την επιθυμεί και η ίδια η στρατιωτική ηγεσία. Οι αντιπαλότητες μεταξύ των όπλων ήταν πάντοτε ισχυρές και πολλοί ήσαν και είναι αυτοί που δεν επιθυμούν να δουν τη συγκέντρωση όλων των ειδικών δυνάμεων, δηλαδή ότι καλύτερο έχει ο ΕΣ, κάτω από τη διοίκηση ενός υποστρατήγου. Ειδικά αυτοί που πάντοτε αντιδρούσαν σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ήταν οι αξιωματικοί του Πεζικού, από τα σπλάχνα του οποίου προέρχονται οι Ειδικές Δυνάμεις.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Αγαπητέ Βελισάριε θα κάνω ένα ρητορικό ερώτημα:
«Αν οι ειδικές δυνάμεις, βρίσκονταν υπό την διοίκηση ενός διοικητού και υπό την επιχειρησιακή διοίκηση του αρχιστράτηγου, πόσο πιθανό θα ήταν το επεισόδιο των Ιμίων, ή πόσο πιθανό είναι να ξανασυμβεί μια ανάλογη αποτυχία;».
Λίγα λόγια για τις Ειδικές Δυνάμεις με βάση τον (ΕΕ 100-1 «ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΧΕΡΣΑΙΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ»)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ, ΤΜΗΜΑ 9
« γ. Οι χερσαίες δυνάμεις ………. . Αποτελούνται από σχηματισμούς και μονάδες ελιγμού, υποστήριξης μάχης και ΔΜ. Παράλληλα διατηρούν και αριθμό ειδικών δυνάμεων, ήτοι ειδικά εκπαιδευμένων, οργανωμένων και εξοπλισμένων δυνάμεων, για τη διεξαγωγή και/ή συμμετοχή σε αεροκίνητες, αμφίβιες, αεραποβατικές και ειδικές επιχειρήσεις. Οι ειδικές δυνάμεις του ΣΞ διακρίνονται σε Δυνάμεις Ειδικών Επιχειρήσεων (ΔΕΕ), ο ρόλος των οποίων αναλύεται σε ειδικό τμήμα του κεφαλαίου αυτού (στο ΤΜΗΜΑ 12), καθώς και στις λοιπές Ειδικές Δυνάμεις, που αποτελούν μέρος των δυνάμεων αντίδρασης, ενίσχυσης και εφεδρείας. Οι δυνάμεις αντίδρασης, ενίσχυσης και εφεδρείας συνιστούν έναν από τους κύριους συντελεστές αποτροπής της απειλής, αποτελεσματικής αντιμετώπισης ενδεχομένων καταστάσεων και παράλληλα αποφασιστικό παράγοντα αμέσου επεμβάσεως και ενισχύσεως του αγώνα σε όλο το εύρος της περιοχής των επιχειρήσεων, επηρεάζοντας αποφασιστικά την εξέλιξη του».
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ, ΤΜΗΜΑ 12, ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 5
Ειδικές Δυνάμεις
Είναι δυνάμεις οι οποίες υπαγόμενες στο ΓΕΕΘΑ, διατίθενται στο ανώτατο δυνατό κλιμάκιο Δκσεως (Μείζων Επιχειρησιακός Σχηματισμός, Σχηματισμός), όταν είναι αναγκαίο. Αποτελούνται από το σύνολο των μονάδων καταφρομών, αλεξιπτωτιστών, και ειδικών επιχειρήσεων που δύνανται να αναλάβουν ανάλογα προς το τύπο ειδικής μονάδας τη σχεδίαση, οργάνωση, διεύθυνση και διεξαγωγή επιχειρήσεων:
α. Αεραποβατικών.
β. Αεροκίνητων.
γ. Καταδρομικών μεγάλης και μικρής κλίμακας από αέρα, ξηρά και θάλασσα.
δ. Τακτικών.
ε. Εσωτερικής ασφάλειας και
στ. Ειδικών επιχειρήσεων
@45άρης ΚΔ/Α΄ ΜΑΚ
Αγαπητέ φίλε, σχετικά με το ερώτημα: "Γιατί οι ΤΕΔ να κτυπήσουν μόνο ένα νησί-στόχο, μείζονα ή ελάσσονα; Στο υπόλοιπο ΘΕ θα παραμείνουν ανενεργοί;"
Κάθε αποβατική ενέργεια δεσμεύει στρατιωτικούς πόρους πολύ πέραν των δυνάμεων ελιγμού και υποστήριξης ή του ελάσσονος σχηματισμού που συμμετέχουν στην ενέργεια. Από αυτά, οι τόυρκοι ενδεχομένως και να έχουν αρκετά ακόμη και για τρίτη ενέργεια. Όμως, για να γίνει μια αποβατική ενέργεια απαιτείται αεροπορική δύναμη που απομονώνει και βομβαρδίζει την περιοχή, πλοία που απομονώνουν την περιοχή και (αν το νησί δεν είναι "κολλημένο" πάνω στη μικρασιατική ακτή) συνοδεύουν τα αρματαγωγά πλοία. Πολύ περισσότερο, δεσμεύουν εθνικού πόρους που δεν είναι άμεσα ορατοί (σκέψου τι συνεχή αναγνωριστική κάλυψη χρειάζεται μια τέτοια επιχείρηση), στη βάση του στρατού μέχρι το ανώτατο επίπεδο. Τέτοιου είδους προσπάθειες δε μπορούν να γίνουν πολλές. Πιθανόν στο ΝΑ Αιγαίο που τα νησιά είναι πυκνά και κοντά στη μικρασιατική ακτή (και άρα σε μία μοναδική περιοχή επιχειρήσεων βρίσκονται δύο νησιά) να γίνει μια διπλή ενέργεια, αλλά νομίζω ότι μπορούμε ρεαλιστικά να θέσουμε εκεί το όριο. Αλλιώς, οι τουρκικές απόπειρες θα αποτύχουν πολύ εύκολα. Άλλωστε, οι τούρκοι δεν έχουν δώσει δείγματα ιδιαίτερα τολμηρού επιχειρησιακού σχεδιασμού.
@ Αρματιστής
Φίλε Αρματιστή, Καλημέρα.
Για λόγους οικονομίας χώρου και για να είναι πιο ευανάγνωστα τα κείμενα μετέφερα το δικό σου σχόλιο, καθώς και μία δική μου απάντηση εδώ:
http://belisarius21.wordpress.com/2012/01/20/%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CE%AE-%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%88%CE%B5%CF%89%CE%BD-%CE%BC%CE%B5-%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%BC%CE%AE-%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CE%84-%CE%BC/
Αγαπητέ ΄΄ΑΡΜΑΤΙΣΤΗ΄΄, ο ΕΕ 100-1 ΄΄ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ΄΄, που αναφέρεσθε, ποιό έτος έχει εκδοθεί ?
Νοέμβριος του 2008
Δημοσίευση σχολίου