Κύριε Σαμαρά, αυτός ο υπουργός Εθνικής Άμυνας εκπροσωπεί τη Νέα Δημοκρατία;

Γράφει ο Βελισάριος

Στη μακρά διαδοχή υπουργών αμύνης της χώρας από τον Ευάγγελο Αβέρωφ και μετά, είναι πραγματικά δύσκολη υπόθεση να αποφασίσει κανείς ποιος υπήρξε ο χειρότερος. Οι διαδοχικοί πολιτικοί υπεύθυνοι για την άμυνα της χώρας – με ελάχιστες εξαιρέσεις – υπήρξαν ανίκανοι, άσχετοι και ανεύθυνοι, κι αυτά είναι μόνον οι πολιτικοί χαρακτηρισμοί – γιατί για πολλούς από αυτούς, τα προηγούμενα δεν υπήρξαν τα μόνα μεμπτά. Κάθε αποχώρηση γεννούσε ανακούφιση και μία κρυφή αισιοδοξία: πόσο χειρότερος θα μπορούσε να είναι ο επόμενος;

"Όλα τριγύρω αλλάζουνε, κι όλα τα ίδια μένουν". Μετά την αποχώρηση Μπεγλίτη, μάλλον αφελώς, η σκέψη ήταν πάλι η ίδια. "Μετά και από αυτόν, πόσο χειρότερος μπορεί να είναι ο επόμενος;"



Το παρελθόν του Δημήτρη Αβραμόπουλου στην πολιτική και την άσκηση εξουσίας δεν έδινε τις καλύτερες συστάσεις και δεν προϊδέαζε για τις καλύτερες προοπτικές. Πλην όμως, υπήρχε μια κρίσιμη παράμετρος.

Η συμμετοχή της Νέας Δημοκρατίας στην παρούσα κυβέρνηση υπήρξε προϊόν πολιτικής ανάγκης, και ως ένα βαθμό πολιτική υποχώρηση του Σαμαρά, που σχετίζεται με την οικονομική περιπέτεια της χώρας. Όμως ο Σαμαράς επέλεξε να μετατρέψει την ανάγκη της περιορισμένης συμμετοχής στην κυβέρνηση σε ένα σαφέστατο πολιτικό μήνυμα: η Νέα Δημοκρατία ζήτησε και ανέλαβε τα δύο υπουργεία που σχετίζονται με την εθνική ασφάλεια της χώρας: Εξωτερικών και Αμύνης. Ήταν, κατ' ουσίαν, μια έμμεση μομφή προς την προηγούμενη κυβέρνηση ότι δεν την εμπιστεύεται για τον χειρισμό της εθνικής ασφάλειας, και επιθυμεί, στο διάστημα που φέρει και αυτός την όποια, περιορισμένη ευθύνη, να έχει υπό το δικό του έλεγχο τους δύο αυτούς κρίσιμους τομείς.
Δεν έχουν προλάβει να περάσουν δύο μήνες από την ορκωμοσία της κυβέρνησης Παπαδήμου και ο υπουργός αμύνης έδωσε το στίγμα του.

· Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος ενεπλάκη στην επίσκεψη του τούρκου υπουργού Εξωτερικών Νταβούτογλου στις Καστανιές, καθώς και σε ιδιωτική επίσκεψη του τούρκου υπουργού Μπαγίς, κατά τρόπο αντίθετο με την εξωτερική πολιτική της χώρας και επιζήμιο γι' αυτήν, κατά τρόπο αναξιοπρεπή για τη χώρα, εκτός των πολιτικών του αρμοδιοτήτων, εν αγνοία των πολιτικών υπευθύνων και εκτός διπλωματικού πρωτοκόλλου.

· Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος διακωμώδησε την έννοια της πειθαρχίας στο χώρο πολιτικής ευθύνης του, τις Ένοπλες Δυνάμεις, εμπλεκόμενος σε διάλογο, δια του Γραφείου Τύπου του, με "Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων - Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων", η οποία δεν αποτελεί απλώς εξτρεμιστική πολιτική ομάδα, αλλά είναι υπόλογη για ποινικά αδικήματα.

Ο κύριος Αβραμόπουλος είναι, βέβαια, μέλος της κυβέρνησης Παπαδήμου, και τυπικά ο έλεγχός του ανήκει στον πρωθυπουργό. Όμως όλοι γνωρίζουμε ότι αποτελεί μια ιδιόμορφη κυβέρνηση, και ότι ο κ. Αβραμόπουλος είναι ο εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας σε αυτήν. Ο έλεγχός του εναπόκειται αποκλειστικά στον κ. Σαμαρά, εξ ονόματος του οποίου συμμετέχει στην κυβέρνηση, και τον οποίον εκπροσωπεί σε αυτήν.

Το ερώτημα που τίθεται, λοιπόν, είναι τόσο απλό όσο και αμείλικτο:
Κύριε Σαμαρά, οι ενέργειες του κ. Αβραμόπουλου στο υπουργείο Αμύνης τελούν υπό την πολιτική έγκρισή σας; Aποτελούν έκφραση της πολιτικής αντίληψης του κόμματός σας;

Αν όχι, αναμένουμε να καταστεί αυτό σαφές. Σαφές στους πολίτες, όχι στους διαδρόμους της "Συγγρού".
Αν ναι, είναι ευτύχημα που μας το καθιστάτε σαφές εγκαίρως, πριν από τις εκλογές.

Και, δυστυχώς, σε αυτή την περίπτωση θα ισχύει το γνωστό: "Που 'σαι νιότη που 'δειχνες πως θα γινόμουν άλλος".