Το «κούρεμα», το PSI, τα ομόλογα και το βρετανικό δίκαιο
Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012
Tου Σταυρου Λυγερου
Ηταν εξ αρχής σαφές ότι χωρίς γενναίο κούρεμα του ελληνικού χρέους ελπίδα διεξόδου από την κρίση δεν μπορούσε να υπάρξει. Από αυτές τις στήλες το τονίζαμε, αλλά ο Παπανδρέου δεν ήθελε να ακούσει κουβέντα για κούρεμα, επικαλούμενος το εθνικό συμφέρον! Ενάμιση χρόνο μετά, οι ίδιοι που ξόρκιζαν το κούρεμα το έχουν αναγάγει στην απόλυτη σωτηρία. Ο Παπαδήμος, μάλιστα, το ξόρκιζε μέχρι προ τριμήνου.
Η καθυστέρηση είχε συνέπειες. Στους 20 μήνες από την ψήφιση του Μνημονίου, η μερίδα του λέοντος από το δάνειο των 110 δισ. δόθηκε για να πληρωθούν στο ακέραιο τόκοι και χρεολύσια στους δανειστές, και όχι για μισθούς και συντάξεις όπως ισχυρίζονται οι ντόπιοι προπαγανδιστές. Εάν το κούρεμα είχε γίνει τον Μάιο 2010, το χρέος θα είχε μειωθεί κατά μερικές δεκάδες δισ. Τότε η ελληνική κρίση ήταν περισσότερο συστημικός κίνδυνος για την Ευρωζώνη απ’ ό, τι σήμερα. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση Παπανδρέου είχε διαπραγματευτική ισχύ. Δεν είχε, όμως, πολιτική βούληση.
Η ζημιά δεν περιορίστηκε εδώ.
Το δάνειο των 110 δισ. από την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ δεν κουρεύεται και επιπροσθέτως υπάγεται στο βρετανικό δίκαιο, δηλαδή είναι ενυπόθηκο. Το συζητούμενο αυτές τις ημέρες κούρεμα αφορά 206 δισ., ενώ το συνολικό χρέος είναι πάνω από 370 δισ. Από το κούρεμα θα εξαιρεθούν και τα ελληνικά ομόλογα που κατέχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Τα ομόλογα αυτά συνολικής ονομαστικής αξίας 55 - 60 δισ. έχουν αγοραστεί σε πολύ χαμηλότερη τιμή (υπολογίζεται γύρω στα 40 δισ.) από τη δευτερογενή αγορά. Η ΕΚΤ απαιτεί να τα εισπράξει στο ακέραιο, δηλαδή να κερδοσκοπήσει ασυστόλως σε βάρος ενός σκληρά δοκιμαζόμενου μετόχου της (Ελλάδας). Η ΕΚΤ δεν δέχεται ούτε να αντικαταστήσει τα ομόλογα που κατέχει με νέα, η ονομαστική τιμή των οποίων να είναι η τιμή αγοράς των παλιών, ώστε να μη χάσει ούτε ένα ευρώ.
Με το PSI, στην ιδανική περίπτωση το χρέος θα μειωθεί κατά 100 δισ. Θα κουρευτούν όμως και τα ομόλογα που έχουν στα χέρια τους τα ελληνικά ασφαλιστικά Ταμεία (περίπου 25 δισ.) και οι ελληνικές τράπεζες (περίπου 50 δισ.). Επειδή, όμως, η κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να καλύψει κάπως τις απώλειες των ασφαλιστικών Ταμείων και να επανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες, η πραγματική ελάφρυνση του χρέους θα είναι μικρότερη από 70 δισ.
Και αυτά στην ελάχιστα πιθανή περίπτωση που τελικώς συμμετάσχουν όλα τα hedge funds, τα οποία υπολογίζεται ότι κατέχουν περίπου 80 από τα 206 δισ. Τα περισσότερα hedge funds αντιδρούν παρότι έχουν αγοράσει τα ελληνικά ομόλογα σε τιμές 30 - 40% της ονομαστικής αξίας τους και ως εκ τούτου θα κερδίσουν ένα 10 - 20% και μετά το κούρεμα. Αλλα αντιδρούν επειδή κατέχουν ασφάλιστρα κινδύνου (CDS) και θέλουν να τα ενεργοποιήσουν και άλλα επειδή ελπίζουν ότι μπορούν να εκβιάσουν για να εξασφαλίσουν υψηλά επιτόκια για τα νέα ομόλογα - κατά πιθανότητα 30ετούς διάρκειας.
Ας σημειωθεί ότι οι τοκογλυφικές απαιτήσεις των τραπεζών για επιτόκια 7 - 8% αναχαιτίσθηκαν όχι τόσο λόγω της αντίστασης της κυβέρνησης Παπαδήμου όσο λόγω της παρέμβασης του ΔΝΤ. Το συζητούμενο επιτόκιο είναι της τάξεως του 4 - 5%, αλλά φαίνεται ότι υπάρχει πρόβλεψη για αύξησή του στην πορεία των ετών.
Εκτός από το γεγονός ότι το PSI είναι ανεπαρκές για να καταστήσει το ελληνικό χρέος εξυπηρετήσιμο, θα υπαγάγει τα νέα ομόλογα στο βρετανικό δίκαιο. Το ίδιο θα ισχύσει και για τη νέα δανειακή σύμβαση. Η κυβέρνηση Παπαδήμου έχει ήδη συμφωνήσει και για τα δύο. Με άλλα λόγια, ενώ μέχρι πριν από δύο χρόνια όλο το ελληνικό χρέος υπαγόταν στο ελληνικό δίκαιο, θα γυρίσει στο βρετανικό. Οι δανειστές θα μπορούν να βάλουν στο χέρι περιουσιακά στοιχεία και έσοδα του ελληνικού κράτους, τη στιγμή που αυτό δεν θα μπορεί να ικανοποιήσει στοιχειώδεις ανάγκες του πληθυσμού.
Οι επιπτώσεις της αλλαγής θα είναι ακόμα πιο καταστροφικές στην καθόλου απίθανη περίπτωση που και αυτό το πρόγραμμα ναυαγήσει και η Ελλάδα βρεθεί εκτός Ευρωζώνης. Εάν το χρέος υπαγόταν στο ελληνικό δίκαιο, βασίμως πιθανολογούμε ότι τα ελληνικά δικαστήρια, που θα έκριναν, θα αποφάσιζαν ότι το χρέος θα μεταφερόταν σε νέες δραχμές. Αυτό σημαίνει ότι το χρέος θα υφίστατο υποτίμηση ακριβώς όσο και η νέα δραχμή και θα υφίστατο κάθε χρόνο πρόσθετο κούρεμα αναλόγως του ντόπιου πληθωρισμού.
Με την υπαγωγή του χρέους στο βρετανικό δίκαιο, βασίμως πιθανολογούμε ότι το χρέος θα παραμείνει σε ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι θα διπλασιαστεί λόγω της αναπόφευκτης υποτίμησης της νέας δραχμής. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση Παπαδήμου θα έχει καταφέρει στην ολιγόμηνη θητεία της να ολοκληρώσει το καταστροφικό έργο της κυβέρνησης Παπανδρέου, καθιστώντας την Ελλάδα έρμαιο των δανειστών της για πολλά πολλά χρόνια.
Πηγή
21 σχόλια:
Διάβασα με πολύ προσοχή την ανάλυση του κ. Λυγερού του οποίου είμαι φανατικός αναγνώστης. Παρότι ο κ. Λυγερός συνήθως τοποθετείται με αυτοπεποίθηση που τρομάζει, εντούτοις προσπαθεί να τηρεί ίσες αποστάσεις και εν τέλει αποτελεί μια λογική και μετριοπαθή φωνή. Θα ήθελα να εισφέρω ορισμένες παρατηρήσεις στη συζήτηση που φαντάζομαι ότι θα πυροδοτήσει η τελευταία ανάρτηση του κ. Λυγερού.
1) Η οικονομική βιωσιμότητα μιας χώρας αποτελεί αναγκαία συνθήκη για την εθνική της κυριαρχία. Μοιραία, η Ελλάδα είναι αντιμέτωπη με το φάσμα της υποβάθμισης της όχι μόνο σε οικονομικό αλλά και σε γεωστρατηγικό επίπεδο. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που η προηγούμενη αλλά και η παρούσα κυβέρνηση έκαναν την στρατηγική επιλογή της υπαγωγής της Ελλάδος σε ένα ιδιότυπο καθεστώς οικονομικής και πολιτικής επικυριαρχίας. «Σε καιρό πολέμου» πρέπει να διαλέγεις τους συμμάχους σου και σχεδόν σύσσωμη η ελληνική πολιτική τάξη έκρινε ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να εντάξει το πρόβλημα της υπό την ομπρέλα της ΕΕ. Δεδομένης της οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής ισχύος που η ΕΕ διαθέτει, δεν είμαι έτοιμος ακόμα να συμφωνήσω ή να διαφωνήσω με αυτή την επιλογή.
2) Κατά την άποψη μου, η κρίση που μαίνεται στην περιφέρεια της Ευρωζώνης μπορεί εύκολα να αντιστοιχηθεί με την κρίση του 1987στις ΗΠΑ ή την καταβαράθρωση των «ασιατικών τίγρεων» προς τα τέλη της δεκαετίας του ‘90. Δεν εννοώ με αυτό ότι οι προαναφερθείσες κρίσεις μοιάζουν απαραίτητα ως προς τον τρόπο, την έκταση ή την ταχύτητα με την οποία εκδηλώθηκαν. Υπονοώ την ύπαρξη ενός κοινού, διαχρονικά παθογενούς υποβάθρου το οποίο επιτρέπει στο διεθνές χρηματωπιστωτικό σύστημα να παράγει κρίσεις στις διάφορες περιφέρειες του και μάλιστα ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Συνεπώς, δεν θα έπρεπε ούτε να υποδεχόμαστε την εκάστοτε κρίση ως εάν να ήταν ένα απρόβλεπτο – αναπόφευκτο καιρικό φαινόμενο αλλά ούτε βέβαια να καταρρέουμε και από έκπληξη. Πρόκειται για αφηγήσεις με πολύ αίμα, δάκρυα, ιδρώτα και τρείς οίκους αξιολόγησης.
3) Το ξέσπασμα της κρίσης συνέλαβε απροετοίμαστη την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της. Από τη μία ένα μέτριο πολιτικό προσωπικό που είχε μάθει μόνο «στα εύκολα», από την άλλη πολίτες οι οποίοι είχαν γαλουχηθεί με «υβριδικές» νοοτροπίες που ενσωμάτωναν μόνο τα οφέλη των αρχών του διαφωτισμού (π.χ. «πρόοδος») και έστελναν στο πυρ το εξώτερον κάθε έννοια υποχρέωσης. Διαιτητές αυτής της άτυπης διελκυστίνδας και άρα ρυθμιστές του παιχνιδιού, ήταν τα πάσης φύσεως κατεστημένα συμφέροντα και οι επίσημοι ή ημιεπίσημοι διαμεσολαβητές τους (π.χ. Media). Το πνεύμα αυτής της παραγράφου θα μπορούσε κάλλιστα να συμπυκνωθεί στη φράση: «Φταίμε όλοι παρότι δεν τα φάγαμε μαζί» ή για να το θέσω κάπως διαφορετικά, τι είναι ανάδελφο, χρεοκοπημένο και η χρεοκοπία δεν του θυμίζει τίποτα παρότι η τελευταία είναι το 4ο déjà-vu στην ιστορία του.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Που συμφωνώ με τον κ. Λυγερό:
Όντως η επίτευξη ενός γενναίου «κουρέματος», ας πούμε της τάξεως του 50%, θα μπορούσε να καταπραΰνει τις πληγές της ελληνικής οικονομίας σήμερα, βέβαια αυτό δεν ήταν καθόλου αυτονόητο 15-20 μήνες πριν (βλ. παρακάτω). Επίσης, ο κ. Λυγερός πολύ σωστά επισημαίνει ότι ακόμα και αν η συνολική ελάφρυνση που θα προέλθει από το PSI είναι η μέγιστη δυνατή (περίπου 100 δις), λόγω της αναγκαστικής αποζημίωσης των ασφαλιστικών ταμείων και της επιβεβλημένης ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών, το δημόσιο χρέος θα έχει τελικά απομειωθεί κατά ένα ποσό μικρότερο από 100 δις. Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι σε περίπτωση που η διαδικασία του PSI είναι επιτυχής (δεν είναι το πιο πιθανό σενάριο), η απομείωση του δημοσίου χρέους θα είναι μεγαλύτερη από 70 δις. Συμφωνώ απόλυτα με την περιγραφή του κ. Λυγερού σε σχέση με το ρόλο που διαδραματίζουν ορισμένα Hedge Funds παρότι θεωρώ υπερβολικό να έχουν πωληθεί ελληνικά ομόλογα με discount μεγαλύτερο του 55%, τουλάχιστον τους δυο τελευταίους μήνες. Με λίγα λόγια, τα Hedge Funds που φέρονται να τορπιλίζουν το PSI θεωρώ πως αγόρασαν τα ομόλογα σε μια τιμή γύρω στο 45% της ονομαστικής τους αξίας, αν όχι και παραπάνω. Ο κ. Λυγερός πολύ σωστά ανέφερε ότι η ΕΚΤ κατέχει ελληνικά ομόλογα που αγόρασε με σημαντικό discount και θα μπορούσε εν μια νυκτί να μας απαλλάξει από 7-10 δις δημοσίου χρέους ανταλλάσσοντας τα παλιά ομόλογα με νέα που θα είχαν ονομαστική αξία ίση με την τιμή αγοράς τους και «λογικό» επιτόκιο. Όλοι όμως ξέρουμε ότι κάτι τέτοιο προϋποθέτει την λήψη πολιτικής απόφασης της ευρωπαϊκής ηγεσίας και κυρίως της Γερμανίας, στη συνείδηση της οποίας κάτι τέτοιο ισοδυναμεί με κοπή χρήματος από την ΕΚΤ.
Που διαφωνώ με το κ. Λυγερό:
Ο κ. Λυγερός θα ήθελε 20 μήνες πριν η Ελλάδα να προκαλέσει μια διαδικασία αντίστοιχη του σημερινού PSI. Εν προκειμένω, είναι από τις λίγες φορές που ένα δημοσιογραφικό κλισέ – το γνωστό «βαδίζουμε σε αχαρτογράφητα νερά» - βρίσκει τη δικαίωση του. Γιατί; Πολύ απλά διότι την άνοιξη του 2010 δεν ήταν αυτονόητο ότι ένα ελληνικό «κούρεμα» είναι ευκταίο ή/και εφικτό. Για την ακρίβεια πιστεύω ότι ακόμα και τώρα οι εταίροι μας θα προτιμούσαν να γυρίσει ο κόσμος ανάποδα παρά να βάλουν την σφραγίδα τους σε μια διαδικασία που ανακηρύσσει ένα κράτος – μέλος της Ευρωζώνης χρεοκοπημένο. Από την μικρή μου πείρα πάνω στις διεθνείς χρηματαγορές ως οικονομολόγου, ξέρω ότι η υπό οποιεσδήποτε συνθήκες αθέτηση ενός κράτους επί των δανειακών του υποχρεώσεων σημαίνει την ταυτόχρονη αποβολή του από τις αγορές για χρόνια. Μεγάλες οικονομίες που προέβησαν σε αθέτηση του χρέους τους, όπως π.χ. η Ρωσία, έμειναν εκτός αγορών για περισσότερα από δέκα χρόνια τη στιγμή που όλοι γνώριζαν ότι δεν τίθεται θέμα μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας. Για να μιλήσουμε σε όρους επιχειρήσεων, πρόκειται για ένα είδος διεθνούς «Τειρεσία» που σου απαγορεύει να δανειστείς είτε επενδυτικά κεφάλαια είτε κεφάλαια κίνησης, πιστωτική ασφυξία. Προφανώς, η καταφυγή σε μια λύση τύπου PSI φαντάζει αυτή τη στιγμή η σωστότερη, αυτή τη στιγμή όμως. Ακόμα και τώρα όμως δεν είναι ορατές οι επιπτώσεις που μπορεί να έχει στην ελληνική κι ευρωπαϊκή οικονομία μέσο-μακροπρόθεσμα. Πολλοί υποστηρίζουν ότι άνοιξαν «οι ασκοί του Αιόλου», αυτό θα φανεί στο απώτερο μέλλον. Πως όμως φτάσαμε ως εδώ;
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Η συντηρητική ευρωπαϊκή Ηγεσία έραψε για την Ελλάδα ένα κοστούμι που δεν της έκανε, η ελληνική κυβέρνηση όμως δεν μπήκε καν στο κόπο να το δοκιμάσει. Το πρόγραμμα προσαρμογής που εκπονήθηκε δεν ήταν καλοσχεδιασμένο διότι παρέβλεπε κάποιες δομικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας και εκτός αυτού περιελάμβανε υπερφιλόδοξους στόχους οι οποίοι σχετίζονταν περισσότερο με την διαχείριση της κακής διεθνούς επικαιρότητας παρά με την οικονομική Λογική. Στη 2η παράγραφο του άρθρου του ο κ. Λυγερός αναφέρθηκε σε «ντόπιους προπαγανδιστές» οι οποίοι αποσιώπησαν το γεγονός ότι το σύνολο των πρώτων 110 δις δόθηκε για την αποπληρωμή τοκοχρεολυσίων. Θα δεχόμουν αυτή τη θέση αν δεν γνώριζα ότι το ελληνικό κράτος τότε, όπως και τώρα, παρουσιάζει πρωτογενές έλλειμμα. Η πικρή αλήθεια είναι ότι ακόμα και τώρα το ελληνικό κράτος ξοδεύει περισσότερα από όσα εισπράττει και προφανώς ο μόνος τρόπος να χρηματοδοτήσει αυτά τα ελλείμματα είναι νέος δανεισμός και άρα νέο χρέος που καμία σχέση δεν έχει με την εξυπηρέτηση του ήδη υπάρχοντος. Βέβαια, αυτό ουδέποτε απασχόλησε τους ντόπιους decision makers όπως και τους ντόπιους opinion makers οι οποίοι είχαν τόσα χρόνια μια μεστή συνεργασία με τους πρώτους. Παρενθετικά θα πω πως δεν θεωρώ εφικτό το στόχο του μηδενικού πρωτογενούς ελλείμματος για φέτος, κάτι που σημαίνει ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να φύγει από τους αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης το νωρίτερο το 2015. Στην ίδια παράγραφο, ο κ. Λυγερός γράφει: «Τότε η ελληνική κρίση ήταν περισσότερο συστημικός κίνδυνος για την Ευρωζώνη απ’ ό, τι σήμερα. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση Παπανδρέου είχε διαπραγματευτική ισχύ». Διαφωνώ. Ο συστημικός κίνδυνος για την Ευρωζώνη σήμερα είναι μεγαλύτερος από ποτέ και φυσικά δεν είναι εύκολο να απομονωθεί και να εκτιμηθεί η «συμμετοχή» της Ελλάδας σε αυτόν. Μόνο αυτό θα ήταν αρκετό για να υποθέσει κανείς ότι ο σημερινός ή ο αυριανός πρωθυπουργός της Ελλάδος έχει περισσότερα διαπραγματευτικά εργαλεία από πριν, όμως ούτε αυτό θα ήταν σωστό.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Μιλώντας παιγνιοθεωρητικά θα λέγαμε ότι έχουμε ένα επαναλαμβανόμενο παίγνιο ατελούς πληροφόρησης απείρων σταδίων. Τέτοιο παίγνιο είναι και η διαπραγμάτευση που διεξάγεται για το PSI παρότι στο τελευταίο τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα. Η όλη αβεβαιότητα που υπάρχει σε σχέση με την στάση που ενδέχεται να τηρήσει η ΕΕ έναντι του ελληνικού προβλήματος πιστεύω ότι θα αρθεί μερικώς τον Μάρτιο. Αν τότε η ΕΕ μας έχει δώσει την παχυλή δόση των 80-90 δις θα μιλάμε για παίγνιο τέλειας πληροφόρησης, η στρατηγική της ΕΕ ουσιαστικά θα έχει αποκαλυφθεί. Αν όλα εξελιχθούν λοιπόν σύμφωνα με το καλό σενάριο, δεν θα υπάρχει γυρισμός για την ΕΕ καθώς θα είναι αυτό που λέμε στρατηγικά δεσμευμένη (strategically committed). Στα παίγνια λοιπόν, πηγή δύναμης για ένα παίκτη είναι η πληροφορία και αυτή την πληροφορία θα την έχει η Ελλάδα. Σωστά ο κ. Λυγερός αναφέρει ότι οι Ευρωπαίοι κατέχουν περίπου 170 δις ελληνικού χρέους και μάλλον το ποσό αυτό θα αυξηθεί κι άλλο. Δεν είμαι όμως καθόλου σίγουρος ότι τα πράγματα θα παραμείνουν ως έχουν σε σχέση με τη μεταχείριση αυτού του χρέους και πιστεύω ότι η ΕΕ θα αναγκαστεί για πολλοστή φορά να υπαναχωρήσει. Σε συνάρτηση πάντα με την κατάληξη που θα έχει το PSI αλλά και τα αντανακλαστικά που θα επιδείξει η ελληνική οικονομία, προβλέπω ότι θα υπάρξει «κούρεμα» αυτού του χρέους μέσω ενός μηχανισμού που θα εμπλέκει την ΕΚΤ. Η ελάφρυνση αυτή θα μπορούσε να ξεπερνά τα 60 – 70 δις ευρώ και τότε θα μπορούσαμε να κάνουμε υποθέσεις για την πορεία της ελληνικής οικονομία από άλλη βάση. Επίσης, δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει συμφωνήσει να υπαγάγει τα νέα ομόλογα του PSI όπως και τη νέα δανειακή σύμβαση στο βρετανικό δίκαιο. Ακόμα κι αν αυτό ισχύει, θα έχει γίνει επί ανταλλάγματι (κυρίως σε ότι αφορά το ύψος των επιτοκίων).
ΥΓ: Θα περίμενα από έναν άνθρωπο με τον ορθολογισμό και τον καλώς νοούμενο κοσμοπολιτισμό του κ. Λυγερού να αντιμετωπίσει με μεγαλύτερη επιείκεια το εγχείρημα Παπαδήμου. Ούτως ή άλλως, το ανάπηρο ελληνικό πολιτικό σύστημα του επιφύλαξε ένα αυστηρά εκτελεστικό χαρακτήρα.
Φιλικά,
Δημήτρης Ταραβίρας
Αγαπητέ κύριε Ταραβίρα καλησπέρα
Ήμουν πλέον ή βέβαιος ότι κάποια στιγμή θα τα ξαναλέγαμε. Μερικά ερωτήματα:
1)Αν κατάλαβα καλά, πιστεύετε ή έτσι λέτε, ότι η προηγούμενη και η παρούσα κυβέρνηση προκειμένου να αποφύγει «… το φάσμα της υποβάθμισης της Ελλάδας όχι μόνο σε οικονομικό αλλά και σε γεωστρατηγικό επίπεδο ….», επέλεξαν (στρατηγική επιλογή το αποκαλείται) να «υπαγάγουν τη χώρα σε ένα ιδιότυπο καθεστώς οικονομικής και πολιτικής επικυριαρχίας». Γράφετε μάλιστα ότι αυτό ήταν απόφαση σύσσωμης της Ελληνικής πολιτικής τάξης.
Ερωτήματα:
α) Δηλαδή η υπαγωγή της χώρας σε κατάσταση προτεκτοράτου, δεν αποτελεί γεωστρατηγική υποβάθμιση και μάλιστα απείρως χειρότερη από την κατάσταση στην οποία θα περιερχόταν αν προέβαινε σε μονομερή στάση πληρωμών;
β) Η εθελούσια υπαγωγή της χώρας σε κατάσταση επικυριαρχίας υπό κάποια άλλη δύναμη, δεν αποτελεί έγκλημα εσχάτης προδοσίας για αυτούς που το αποφάσισαν, χωρίς μάλιστα να ρωτήσουν το λαό (αν και ούτε ο ίδιος ο λαός μπορεί να αποφασίσει τη παράδοση της κυριαρχίας του κράτους); Συμμερίζεστε αυτή την απόφαση των Ελληνικών κυβερνήσεων;
γ) Μήπως πρέπει να επανεξετάσετε τη θέση σας για τα «περί σύσσωμης απόφασης της Ελληνικής πολιτικής τάξης»; Τουλάχιστο το αρχικό μνημόνιο το καταψήφισε η ΝΔ και τα αριστερά κόμματα, τα οποία και συνεχίζουν να απαρτίζουν το αντιμνημονιακό μέτωπο και να αγωνίζονται εναντίον των μνημονιακών πολιτικών, πράγμα που τους αναγνωρίζει και ένα πολύ μεγάλο μέρος του Ελληνικού λαού.
δ) Αλήθεια συνεχίζετε να πιστεύετε ότι η ΕΕ διαθέτει πολιτική, στρατιωτική και οικονομική ισχύ και ότι δεν είναι ένας γίγαντας με πήλινα πόδια;
2) Γράφετε: «Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι σε περίπτωση που η διαδικασία του PSI είναι επιτυχής (δεν είναι το πιο πιθανό σενάριο), η απομείωση του δημοσίου χρέους θα είναι μεγαλύτερη από 70 δις».
Ερωτήματα:
α) Πιστεύετε ότι αν πετύχει το PSI, τότε το κούρεμα το δημοσίου χρέους θα είναι μεγαλύτερο από 70 δις; Δηλαδή το χρέος θα μειωθεί στα 300 δις από τα 370 δις που βρίσκεται τώρα; Μα πως μπορεί να γίνει αυτό, όταν όλοι ισχυρίζονται ότι μετά το κούρεμα, το χρέος θα συνεχίσει να βρίσκεται στα 370 δις;
β) Αφού όπως λέτε, η επιτυχής κατάληξη της διαδικασίας του PSI δεν είναι το πιθανότερο σενάριο, τι το ελάχιστο απομένει να πράξουμε προκειμένου να μην χάσουμε τα πάντα;
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
3) Γράφετε: «….. Από την μικρή μου πείρα πάνω στις διεθνείς χρηματαγορές ως οικονομολόγου, ξέρω ότι η υπό οποιεσδήποτε συνθήκες αθέτηση ενός κράτους επί των δανειακών του υποχρεώσεων σημαίνει την ταυτόχρονη αποβολή του από τις αγορές για χρόνια. …»
Ερώτημα:
Αν τελικά εφαρμοστεί επιτυχώς το PSI (απίθανο σενάριο…), πότε πιστεύετε ότι η Ελλάδα μπορεί να βγει και πάλι στις αγορές, όταν είναι ήδη αποκομμένη από αυτές από τις αρχές του 2010; Πιστεύετε ότι η χρεωκοπημένη Ελλάδα, μπορεί να απευθυνθεί στις αγορές το 2015 και να βρει ανταπόκριση, όπως ισχυρίζονται οι θεράποντες του μνημονίου, ντόπιοι και αλλοδαποί; Υπόψη ότι όλοι οι θεράποντες του μνημονίου, έχουν πέσει έξω σε όλες τις μέχρι σήμερα προβλέψεις τους.
4) Γράφετε: «…. Παρενθετικά θα πω πως δεν θεωρώ εφικτό το στόχο του μηδενικού πρωτογενούς ελλείμματος για φέτος, κάτι που σημαίνει ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να φύγει από τους αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης το νωρίτερο το 2015. …»
Ερώτημα:
Ειλικρινά κύριε Ταραβίρα, μπορείτε να πιστεύετε ότι με τις ακολουθούμενες υφεσιακές πολιτικές (σας μιλώ και ως ένας μικρός «επιχειρηματίας» που έβαλε λουκέτο), τις οποίες θέλει να συνεχίσει και ο εντολοδόχος «κηπουρός», υπάρχει ποτέ περίπτωση να δημιουργηθούν πρωτογενή πλεονάσματα και η οικονομία να επανέλθει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης;
5) Γράφετε: «Επίσης, δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει συμφωνήσει να υπαγάγει τα νέα ομόλογα του PSI όπως και τη νέα δανειακή σύμβαση στο βρετανικό δίκαιο.».
Ερώτημα:
Δεν γνωρίζετε ότι όλοι ισχυρίζονται και κυρίως το επίσημο κανάλι ενημέρωσης της κυβέρνησης ότι το θέμα του δίκαιου των ομολόγων έχει κλείσει με βάση το Βρετανικό δίκαιο;
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Τώρα θα ήθελα να δούμε κάποια δεδομένα του όλου προβλήματος όπως εγώ τα αντιλαμβάνομαι.
1) Το δημόσιο χρέος ανέρχεται σε 370 δις περίπου, και συνεχίζει να αυξάνεται.
2) Η Ελλάδα απέχει από τις αγορές από τις αρχές του 2010.
3) Η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει, αφού δεν μπορεί να εξυπηρετήσει το χρέος της, απλά δεν το έχει δηλώσει επίσημα.
4) Κάποιοι άλλοι εξοφλούν τους πιστωτές της Ελλάδας στο ακέραιο, επιβάλλοντας στη χώρα σοβαρές δεσμεύσεις επί της κυριαρχίας της και της περιουσίας της.
5) Στην Ελλάδα εφαρμόζεται μια περιοριστική πολιτική υποτίμησης της οικονομίας και κατ’ επέκταση των πολιτών, που μέχρι σήμερα έχει οδηγήσει σε μεγάλη ανεργία (περίπου 1 εκατομμύριο καταγεγραμμένοι άνεργοι), πτώση του βιοτικού επιπέδου, κατάρρευση της οικονομίας, αδυναμία συλλογής των δημοσίων εσόδων, εξάντληση της φοροδοτικής ικανότητας των πολιτών και μεγάλη ύφεση. (Παρενθετικά θα πω πως δεν θεωρώ εφικτό το στόχο του μηδενικού πρωτογενούς ελλείμματος για φέτος, κάτι που σημαίνει ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να φύγει από τους αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης το νωρίτερο το 2015)!!!
6) Η δημοσιονομική πολιτική της χώρας διευθύνεται από ένα διευθυντήριο της ΕΕ της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, αποκαλούμενο τρόικα, το οποίο έχει αποφασιστικές αρμοδιότητες επί των ακολουθούμενων οικονομικών πολιτικών.
7) Όλοι οι στόχοι και οι προβλέψεις που τέθηκαν κατ’ απαίτηση των πιστωτών της χώρας, ουδέποτε επετεύχθησαν και τα ελλείμματα συνεχίζουν να κινούνται σε διψήφια νούμερα. Παρ’ όλα ταύτα, το διευθυντήριο της τρόικας και η «κυβέρνηση της Ελλάδας», συνεχίζουν χωρίς καμιά αλλαγή τις ίδιες πολιτικές.
8) Το ΔΝΤ υποστηρίζει ότι το χρέος της Ελλάδας συνεχίζει να είναι μη βιώσιμο και ότι για να καταστεί βιώσιμο, θα πρέπει να κουρευτεί και το εναπομείναν να ανταλλαχθεί με νέα ομόλογα με επιτόκιο 2,5%.
9) Το διευθυντήριο υποστηρίζει ότι αν εφαρμοστεί το PSI και αν η Ελλάδα εφαρμόσει με θρησκευτική ευλάβεια τις πολιτικές που αυτό θα αποφασίζει, τότε μπορεί (;;;!!!) το 2020 το χρέος της χώρας να βρίσκεται στο 120% του ΑΕΠ (βεβαίως δεν δίνεται καμιά εγγύηση).
10) Βεβαίως οι πιστωτές, για να κουρέψουν τα ομόλογα που κατέχουν, ζητούν εμπράγματες εγγυήσεις, υποθήκες, Βρετανικό δίκαιο, δικαιώματα κατάσχεσης επί των ακατάσχετων, παραίτηση από την ασυλία του κράτος κλπ και οπωσδήποτε την εγκατάσταση προτεκτόρων με αποφασιστικές αρμοδιότητες επί της λειτουργίας του κράτους.
11) Το δημοκρατικό πολίτευμα βρίσκεται στο απόσπασμα, η δε ανάθεση της πρωθυπουργίας στον Παπαδήμο για άλλους κινείται στα όρια του συντάγματος και για άλλους έχει παραβιαστεί κατάφορα το σύνταγμα.
Ερωτήματα:
Τι πρέπει να κάνουμε; Ποια είναι η θέση σας κύριε Ταραβίρα; Απλά πράγματα. Μπορούμε να συνεχίσουμε την εφαρμογή της ίδιας πολιτικής χωρίς να υπάρχει η έστω και ελάχιστη βεβαιότητα ότι αυτή θα έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα; Η ακολουθούμενη πολιτική υποτίμησης της οικονομίας, μπορεί να οδηγήσει με κάποια βεβαιότητα σε ανάκαμψη; Μπορούμε να παραδώσουμε την ασυλία της χώρας και μάλιστα με την έγκριση των 3/5 της βουλής; Μπορούμε να αποδεχθούμε το Βρετανικό δίκαιο; Μπορούμε να υποθηκεύσουμε τη δημόσια περιουσία; Μπορούμε να ρισκάρουμε τη συνέχεια του κράτους στη βάση ενός προγράμματος που άλλοι μας επιβάλλουν και χωρίς να δίνουν καμιά εγγύηση για την επιτυχία του; Μπορούμε να αποδεχόμαστε επικυρίαρχους; Πόσο ακόμη μπορούμε να φτωχοποιήσουμε το λαό; Μπορούμε να παραβιάζουμε το σύνταγμα;
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Αγαπητέ κύριε Ταραβίρα
Μήπως η Ελλάδα θα πρέπει να ανακτήσει και πάλι τη κυριαρχία της και να πάψει να εφαρμόζει όλες αυτές τις αδιέξοδες πολιτικές που άλλοι τις επιβάλλουν και μάλιστα εν πολλοίς για να τη τιμωρήσουν προκειμένου να παραδειγματιστούν οι λοιποί Ευρωπαίοι για αυτό που τους περιμένει αν δεν ακολουθούν τη Πρωσική πειθαρχία και τη Γερμανική "ηθική";
Μήπως η λύση βρίσκεται στη στάση πληρωμών (αθέτηση) και στη μονομερή διαγραφή μέρους του χρέους; Οπωσδήποτε και αυτή η λύση είναι δύσκολη, επικίνδυνη και θα οδηγήσει σε περιοριστικές πολιτικές. Δηλαδή θα οδηγήσει στην ίδια περίπου κατάσταση που αντιμετωπίζουμε και σήμερα, αλλά θα υπάρχει κάποια ελπίδα σωτηρίας, εφόσον αναληφθούν προσπάθειες για τη θεραπεία του κράτους και του πολιτεύματος.
Και ακόμη θα πρέπει να δούμε όλα τα παραπάνω, κάτω από τη πιθανότητα, βεβαιότητα τη θεωρούν πολλοί, αύριο το ευρώ να μην υπάρχει, ή η Ελλάδα να εξαναγκαστεί σε έξοδο από το ευρώ, ή η χώρα μας να μην έχει άλλη λύση επιβίωσης από την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα.
Εγώ σαν στρατιώτης, απόμαχος βεβαίως, είχα μάθει να μη βάλω κατά των δεδομένων ενός προβλήματος και να σχεδιάζω με βάση το δυσμενέστερο σενάριο.
Οποιαδήποτε «αθέτηση» πληρωμής δανείων, θα έχει σαν αποτέλεσμα το Ελληνικό κράτος να θεωρηθεί χρεοκοπημένο, και σαν συνεχεία αμφιβάλω πολύ αν θα θελήσει κανένας να το δανείσει τα επόμενα 5 - 10 χρόνια. Τότε το ελληνικό κράτος θα πρέπει να συμβιβαστεί με τα έσοδα από τους φόρους, που με τα δεδομένα του 2011 είναι περίπου 50 δις. €. Αν λάβουμε υπόψη ότι τα έξοδα ήταν περίπου 70 δις. € (πάνω - κάτω) σημαίνει μια μείωση της τάξεως του 40%. Και αυτό μέσα σε λίγους μήνες. Είναι εφικτό;
Φιλικά
@ Αρματιστής
Αγαπητέ Αρματιστή καλησπέρα,
Με μεγάλη μου χαρά θα μετάσχω στο δημόσιο διάλογο που ξεκινήσατε. Θα επιχειρήσω να απαντήσω στα ερωτήματα σας όσο πιο περιεκτικά γίνεται και ταυτόχρονα να αποσαφηνίσω κάποια ζητήματα στα οποία έχουμε αποκλίνουσες οπτικές.
Ξεκινώ με ένα εισαγωγικό σχόλιο το οποίο αφορά στην τελευταία αποστροφή του κειμένου σας. Γράφετε: «Εγώ σαν στρατιώτης, απόμαχος βεβαίως, είχα μάθει να μη βάλω κατά των δεδομένων ενός προβλήματος και να σχεδιάζω με βάση το δυσμενέστερο σενάριο». Πολύ σωστά. Ενώ θα συμφωνήσω μαζί σας επί της αρχής, οφείλω να σας πω πως δεν προκύπτει από το κείμενο σας κανένα από τα παραπάνω. Κατά την άποψη μου βάλλετε κατά των δεδομένων του προβλήματος ενώ ταυτόχρονα δεν προτείνετε μια ολοκληρωμένη αντιμετώπιση της κρίσης κι εν πάση περιπτώσει ποιο είναι το δυσμενέστερο σενάριο το οποίο επικαλείστε; Το να σχεδιάζεις με βάση το δυσμενέστερο σενάριο δεν σημαίνει πως πρέπει και να αποκλείεις την εκδήλωση κάποιων από τα πιο ευνοϊκά σενάρια. Αυτός είναι και ο λόγος που όταν θέλουμε να σχεδιάσουμε δράσεις ή να αντιμετωπίσουμε κρίσεις σε διάφορα επίπεδα, κατανέμουμε πιθανότητες στα διάφορα σενάρια. Το κείμενο σας διαπνέεται από μια ισχυρή προκατάληψη: οι «άλλοι» θέλουν το κακό μας και άρα το καλύτερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε είναι να τους ξεφορτωθούμε μια ώρα αρχύτερα. Κάτι τέτοιο δεν είμαι έτοιμος να το απορρίψω ή να το αποδεχθώ εκ προοιμίου, εξάλλου η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη από όσο μια τέτοια ανάλυση υποδηλώνει. Για λόγους που έχω αναφέρει σε παλαιότερο σχόλιο μου, το να επιχειρούσε κάποιος να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας δια της εξόδου από την Ευρωζώνη και της υιοθέτησης ενός υποτιμημένου και ασταθούς εθνικού νομίσματος, θα ήταν ισοδύναμο με την προσπάθεια να θεραπεύσεις έναν καρκινοπαθή με ασπιρίνες.
Σε ότι αφορά τώρα στα ερωτήματα που μου θέσατε, απαντώ με τη σειρά που εμφανίζονται στο κείμενο σας:
1α) Με την φράση «υποβάθμιση σε γεωστρατηγικό επίπεδο» εννοώ την απώλεια κυριαρχικών δικαιωμάτων στην περιοχή του Αιγαίου (στο μεσοπρόθεσμο ορίζοντα) ή/και αλλού (βλ. Έβρος). Ως γνωστόν, ο μόνιμος βραχνάς της Ελλάδας είναι η αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας η οποία δεν μας έχει επιτρέψει ακόμα την ανακήρυξη των 12 μιλίων, έχει εισαγάγει στη μεταξύ μας «διαπραγμάτευση» την έννοια των γκρίζων ζωνών, αποτρέπει τη μονομερή διακήρυξη ΑΟΖ κοκ. Όλα αυτά τη στιγμή που η Τουρκία «τρέχει» με το δεύτερο υψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης παγκοσμίως (πάνω από 8%), αναπτύσσει εγχώρια πολεμική τεχνολογία (π.χ. κορβέτες Milgem, άρμα μάχης ALTAY, ελικοπτεροφόρα LPD), εξοπλίζεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς (γέφυρες ζεύξης υδάτινων κωλυμάτων, υποβρύχια 214, επιθετικά ελικόπτερα T-129, μαχητικά F-35) αναπτύσσει στενούς οικονομικούς, πολιτικούς και στρατιωτικούς δεσμούς με χώρες της «Αραβικής Άνοιξης» (π.χ. Τυνησία, Λιβύη) αλλά και της Μέσης Ανατολής.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Η λεγόμενη «στρατηγική περικύκλωση» της Ελλάδας με τη μόνιμη ναυτική παρουσία της Τουρκίας στην Αλβανία (αύριο μάλλον και στη Λιβύη) και τον θερμό εναγκαλισμό με τη FYROM, τώρα αποκτά και τη μορφή της τουρκικής οικονομικής διείσδυσης στην Ελλάδα μέσω της εξαγοράς ελληνικών βιομηχανιών κυρίως στα βόρεια της χώρας (π.χ. ΜΕΛ) όπως επίσης και με την αύξηση της παρουσίας των τουρκικών τραπεζών σε περιοχές με μουσουλμανικό πληθυσμό (π.χ. Κομοτηνή, Ρόδος) αλλά και αλλού. Το Αιγαίο είναι για την Ελλάδα πηγή ευκαιριών όπως και απειλών, το Αιγαίο θα μπορούσε να κάνει την Ελλάδα μεγάλη όσο και μικρή ακριβώς επειδή στον ίδιο χώρο διακυβεύονται τοις πράγμασι ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας. Επαναλαμβάνω λοιπόν, «σε καιρό πολέμου» επιλέγεις τους συμμάχους σου και απαντώ στο ερώτημα σας μέσω ερώτησης: Ποιος είναι ο φυσικός μας συνομιλητής (σε οικονομικό, πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο) σε περίοδο κρίσης;
1β) Αγαπητέ Αρματιστή, δεν θέλω να σας αιφνιδιάσω αλλά έχω την αίσθηση ότι η Ελλάδα πάντα ασκούσε την εξωτερική αλλά και εσωτερική της πολιτική υποκείμενη σε έξωθεν περιορισμούς. Μπορεί να μην μας είναι ευχάριστο, μπορεί πολλές φορές οι «πάτρωνες μας» να το παράκαναν (μετεμφυλιακή αστάθεια, Χούντα), αλλά στην πραγματικότητα η Ελλάδα ποτέ δεν χάραξε αυτόνομα την πορεία της. Σε ένα ρευστό διεθνές περιβάλλον στο οποίο η κατανομή πλούτου και ισχύος είναι ανισομερής κι επομένως η δυνατότητα άσκησης διεθνούς επιρροής πολώνεται πάντα σε κάποιες λίγες συγκεκριμένες περιφέρειες του πλανήτη, τα περιθώρια για μας είναι μικρά. Υπό αυτή την έννοια, η Ελλάδα δεν ήρθε για πρώτη φορά αντιμέτωπη με το φάσμα της επικυριαρχίας. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να παραιτηθούμε από το παιχνίδι; Απαντώ κατηγορηματικά, όχι. Αυτό που πάντα πρέπει να κάνουμε είναι να εντάσσουμε την επιδίωξη των στενών εθνικών μας συμφερόντων σε μια ευρύτερη ατζέντα και να προσπαθούμε να επωφελούμαστε από τις όποιες συγκλίσεις ή συνέργειες μπορεί να παράγονται. Θα ενισχύσω τα γραφόμενα μου με έναν παραλληλισμό: Ποια είναι η βέλτιστη στρατηγική για μια αντιλόπη που ζει σε μια ζούγκλα γεμάτη από σαρκοφάγα θηλαστικά όπως π.χ. τίγρεις; Υποθέτω πως η απάντηση σας θα είναι το να βρίσκεται σε συνεχή επαγρύπνηση και να κινείται μαζί με πολλές άλλες αντιλόπες. Σίγουρα όχι να διαμαρτύρεται συνεχώς για το γεγονός ότι δεν γεννήθηκε λιοντάρι. Αναφερθήκατε σε τυχόν ευθύνες του πολιτικού προσωπικού και μιλήσατε για εσχάτη προδοσία. Ο όρος εσχάτη προδοσία είναι αρνητικά φορτισμένος ιστορικά, με παραπέμπει στη διαβόητη «καταδίκη των έξι». Και τότε, όπως και τώρα, η χώρα βίωνε τις συνέπειες μιας ήττας που είχε στρατηγικά χαρακτηριστικά, η αλήθεια όμως είναι ότι η ποινή επί εσχάτη προδοσία στην Ελλάδα πάντα (με ελάχιστες εξαιρέσεις) επιβάλλεται για να συσκοτίσει και όχι για να διαφωτίσει, για να εκδικηθεί και όχι για να δικαιώσει. Εκτελέσεις έγιναν στο Γουδί, εκτελέσεις έγιναν και στην Ελλάδα του ’50, τότε που η Ελλάδα εφάρμοζε πιστά τις επιταγές των ΗΠΑ στον «διεθνή πόλεμο κατά του μπολσεβικισμού». Ο όρος εσχάτη προδοσία είναι πρώτιστα ένας νομικός όρος, σε τι αντιστοιχεί όμως για τους πολίτες του σήμερα, που βρίσκεται στο συλλογικό υποσυνείδητο των σύγχρονων Ελλήνων; Ποιος και πως θα έθετε κάποιον τέτοιον προδότη ενώπιον του φυσικού του δικαστή; Οι σύγχρονες δυτικές-νεωτερικές δημοκρατίες έχουν προ πολλού καταλήξει στον τρόπο με τον οποίο θα λαμβάνονται αποφάσεις και θα ασκείται διοίκηση εντός τους, η λέξη είναι αντιπροσώπευση.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Η πρώτιστη πηγή νομιμοποίησης για μια εξουσία είναι οι εκλογές κι εκλογές γίνονται σε αυτή την χώρα εδώ και πολλά χρόνια. Τις αποφάσεις που καταγγέλλετε τις πήρε κάποιος που είχε αποσπάσει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τη λαϊκή εντολή για να παίρνει αποφάσεις. Ξέρω τι θα μου πείτε: «ο τότε πρωθυπουργός κέρδισε τις εκλογές εξαπατώντας τους πολίτες διότι άλλα είπε κι άλλα έκανε». Πολύ σωστά, μόνο που το ίδιο μοτίβο επαναλαμβάνεται στην Ελλάδα τα τελευταία εκατό χρόνια. Τουλάχιστον μεταπολιτευτικά και διατηρώντας κάποια επιφύλαξη για την περίοδο 1974-1981, δεν υπήρξε πρωθυπουργός που να «είπε όσα εννοούσε και να εννοούσε όσα είπε». Τόσα χρόνια λοιπόν, δεν άκουσα κανέναν να ολοφύρεται για την χαρακτηριστική ασυνέπεια της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας διότι πολύ απλά ήταν ακόμα εν ισχύ μια σιωπηρή συμφωνία διαφθοράς και συναλλαγής πολιτών και πολιτικών. Είναι «παράνομη» η σημερινή διακυβέρνηση και η αμέσως προηγούμενη; Ενδεχομένως ναι, όμως τότε ήταν παράνομες και όλες οι προηγούμενες. Ποια ήταν τα αντανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας τόσα χρόνια, ποιο ήταν το κριτήριο; Στο ερώτημα σας υποκρύπτεται ένα δεύτερο ερώτημα: Γιατί ο τότε πρωθυπουργός δεν ζήτησε την έγκριση μιας τέτοιας απόφασης μέσω δημοψηφίσματος; Ως δημοκράτης είμαι υποχρεωμένος να το δεχτώ, θα σας θυμίσω όμως ότι ο Καραμανλής δεν ρώτησε κανέναν για να εντάξει την χώρα στην ΕΕ και μάλιστα σε μια περίοδο που η αντιπολίτευση είχε στο σύνολο της σηκώσει το αντικοινοτικό λάβαρο και το «όχι» ήταν μάλλον πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία. Ποια θα ήταν άραγε η εικόνα της χώρας σήμερα αν ο Καποδίστριας έθετε σε δημοψήφισμα την πολιτειακή φύση και την οργανωτική δομή του κράτους; Ποια θα ήταν τα σύνορα της χώρας αν ο Ε. Βενιζέλος είχε διεξαγάγει δημοψηφίσματα πριν αποφασίσει τελικά τη συμμετοχή μας σε δύο Βαλκανικούς κι έναν Παγκόσμιο Πόλεμο; Σε ότι αφορά τα περί συνταγματικότητας, ειλικρινά δεν έχω άποψη και πως θα μπορούσα άλλωστε από τη στιγμή που δεν είμαι συνταγματολόγος. Ακόμα και η τάξη των συνταγματολόγων εμφανίζεται διαιρεμένη επί του θέματος και γι’ αυτό παραθέτω αυτούσια μια παράγραφο από παλαιότερη σας ανάρτηση: «Είστε οικονομολόγος και έχετε τη τιμητική σας αυτή τη περίοδο. Όπως οι σεισμολόγοι όταν έχουμε ρίχτερ. Ξέρετε όμως τι έχω παρατηρήσει; Ότι κανένας οικονομολόγος δεν συμφωνεί με τους άλλους. Διαπίστωσα ότι η επίλυση των οικονομικών προβλημάτων, είναι σαν την επίλυση των τακτικών προβλημάτων στη σχολή πολέμου. Όσοι μαθητές, τόσες και οι λύσεις». Αν αντικαταστήσετε τη λέξη «οικονομολόγος» με τη λέξη «συνταγματολόγος» αποκαλύπτεται μια ενδιαφέρουσα πραγματικότητα.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
1γ) Θα απαντήσω στο συγκεκριμένο ερώτημα ξεκινώντας από μια μικρή διόρθωση. Δεν έγραψα «σύσσωμη η ελληνική πολιτική τάξη» αλλά «σχεδόν σύσσωμη η ελληνική πολιτική τάξη» θεωρώντας ότι η ΝΔ δεν ήταν αντίθετη επί της αρχής με τη λογική της διάσωσης από την ΕΕ (θα αναφερθώ εκτενέστερα σε αυτό στη συνέχεια). Αυτό το «σχεδόν» οφείλεται στην αντίθεση των κομμάτων της Αριστεράς τα οποία εκείνη τη περίοδο εμφάνιζαν περιθωριακά ποσοστά με εξαίρεση το σταλινικό ΚΚΕ το οποίο παραδοσιακά κινείται μεταξύ του 6% και 8%. Στο ανεκδιήγητο ΛΑΟΣ, το οποίο ούτως ή άλλως ψήφισε το μνημόνιο, δεν χρειάζεται να κάνω καμία άλλη αναφορά. Ας επιστρέψουμε τώρα στη ΝΔ. Κατά την άποψη μου, η αντιμνημονιακή στάση που τήρησε είναι ασυμβίβαστη με ένα (πρώην;) ευρωπαϊστικό κεντροδεξιό κυβερνητικό κόμμα, ένα κόμμα εξουσίας. Σε μένα, όπως και σε πολλούς άλλους, ήταν εμφανές ότι η απόφαση καταψήφισης του μνημονίου δεν αποτελούσε τίποτε άλλο παρά ένα φτηνό τακτικισμό που ενδεχομένως να την ωφελούσε εκλογικά, στο βραχυπρόθεσμο ορίζοντα πάντα. Αναφέρομαι στο χρονικό ορίζοντα της απόφασης διότι ακόμα δεν έχουμε απομακρυνθεί από αυτόν, βρισκόμαστε εντός του. Ποια ήταν λοιπόν η κατάληξη όλης αυτής της αντιμνημονιακής τακτικής; Η συμμετοχή σε μια κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑΟΣ και καμιά πεντακοσαριά διαδηλώσεις που κράτησαν κλειστό το κέντρο της Αθήνας. Ο πρόεδρος της ΝΔ είχε κι ένα επιπρόσθετο προσωπικό όφελος, κέρδισε το προσωνύμιο «κωλοτούμπας» κι έτσι απέκτησε κι αυτός θέση σε ένα πάνθεον του οποίου εξέχοντα μέλη είναι ο Καρατζαφέρης, ο Μαυρογιαλούρος και ο Θανάσης Βέγγος. Σε ότι αφορά το τέταρτο υποερώτημα σας, καλύτερα να το συζητήσουμε ανεξάρτητα και με κάποια άλλη ευκαιρία.
2) Εδώ, θα απαντήσω στα δύο υποερωτήματα συνολικά. Αν το PSI έχει θετική έκβαση, στο τέλος του δρόμου η Ελλάδα θα έχει μειώσει το δημόσιο χρέος της κατά 75 περίπου δις κι αυτό έχοντας αφαιρέσει τα κεφάλαια που απαιτούνται για την κάλυψη των ασφαλιστικών ταμείων και την κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών. Το επιχείρημα «Μα πως μπορεί να γίνει αυτό, όταν όλοι ισχυρίζονται ότι μετά το κούρεμα, το χρέος θα συνεχίσει να βρίσκεται στα 370 δις;» μάλλον δεν αντέχει σε λογική κριτική. Κάποτε οι άνθρωποι πίστευαν ότι η γη είναι επίπεδη. Όντως το «ταβάνι» των 100 δις που έχει τεθεί για το PSI είναι πιθανό να μην επιτευχθεί λόγω της σκληρής κερδοσκοπικής στάσης ορισμένων Hedge Funds. Τι μπορούμε να κάνουμε; Να προσπαθήσουμε.
3) Η Ελλάδα θα μείνει εκτός αγορών για δέκα περίπου χρόνια, χωρίς κανένας βέβαια να μπορεί να αποκλείσει ότι θα μας πάρει λιγότερο ή περισσότερο χρόνο να ξαναβγούμε στις αγορές. Κάποια βασικά μεγέθη που σχετίζονται με το αξιόχρεο μιας χώρας είναι ο ρυθμός μεγέθυνσης, η δημοσιονομική σταθερότητα, η νομισματική σταθερότητα, η πολιτική σταθερότητα κ.α. Ο χρόνος λοιπόν στον οποίο θα μπορέσουμε να ανακτήσουμε τη δυνατότητα να χρηματοδοτούμαστε από τις αγορές εξαρτάται από το επίπεδο στο οποίο θα βρίσκονται οι πολλές παράμετροι που σχετίζονται με το αξιόχρεο, μεμονωμένα και συνδυαστικά.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
4) Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η προσαρμογή που επιχειρείται (μέχρι τώρα στο δημοσιονομικό κυρίως επίπεδο) είναι βίαιη και προκαλεί σοβαρούς τριγμούς στο βιοτικό επίπεδο όλων μας. Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι ότι η ελληνική οικονομία καλείται να ισορροπήσει σε ένα χαμηλότερο επίπεδο, να ισορροπήσει όμως. Η λογική τέτοιου τύπου λύσεων είναι ότι θα υπάρξουν σοβαρές απώλειες σε όρους κοινωνικής ευημερίας μέχρι του σημείου όπου θα ικανοποιείται η συνθήκη της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας. Εγώ δεν υιοθετώ απαραίτητα μια τέτοια λογική, περισσότερο γράφω κατά της δήθεν λύσης της νέας δραχμής. Η χώρα «κατάφερε» να χρεοκοπήσει διαθέτοντας ένα «σκληρό» νόμισμα και έχοντας αναθέσει την άσκηση της νομισματικής της πολιτικής σε έναν αξιόπιστο κεντρικό οργανισμό, την ΕΚΤ. Μπορείτε να σκεφτείτε ποια θα ήταν η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας αλλά και το αξιόχρεο της οικονομίας αν το πολιτικό προσωπικό είχε στα χέρια του τη δυνατότητα κοπής χρήματος και άρα πληθωρισμού του χρέους. Και όλα αυτά με ένα αδύναμο νόμισμα που λόγω του συναλλαγματικού του κινδύνου και μόνο θα μας επέβαλλε ακριβότερο δανεισμό και θα απέτρεπε τις Άμεσες Ξένες Επενδύσεις. Αγαπητέ Αρματιστή, δεν μπορώ να απαντήσω με βεβαιότητα σε όλες τις ερωτήσεις σας, θα ήταν χαζό και αντιδεοντολογικό εξάλλου. Το αν και πότε η οικονομία θα παράξει πρωτογενή πλεονάσματα θα εξαρτηθεί από την ποιότητα των αποφάσεων που θα παρθούν προς αυτήν την κατεύθυνση (κυβέρνηση και ιδιώτες), από το αν θα αρχίσουμε να συναρμολογούμε «τη μηχανή» που μας έλειψε τόσα χρόνια. Μακάρι να προσελκύσουμε επενδύσεις και μακάρι να κινητοποιηθεί ο εν υπνώσει ιδιωτικός τομέας επενδύοντας στα όποια συγκριτικά πλεονεκτήματα (ποιοτική αγροτική παραγωγή, στοχευμένη βιομηχανική δραστηριότητα, τουρισμός κ.α.). Το deal που έκλεισε ο συνεταιρισμός από την Νάουσα με την Κίνα είναι το γεγονός της δεκαετίας για μένα και μας δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε ως κοινωνική και οικονομική συγκρότηση.
5) Σε ότι αφορά τώρα το περιώνυμο βρετανικό δίκαιο, εγώ δεν προεξόφλησα την υπαγωγή ή μη υπαγωγή του χρέους σε αυτό. Είπα απλά ότι δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο και βεβαίως δεν αποτελεί επιχείρημα το ότι: «όλοι ισχυρίζονται και κυρίως το επίσημο κανάλι ενημέρωσης της κυβέρνησης ότι το θέμα του δίκαιου των ομολόγων έχει κλείσει με βάση το Βρετανικό δίκαιο». Είπα ότι ακόμα κι έτσι να είναι, προφανώς θα έχει τεθεί στη βάση ανταλλαγμάτων, μένει να δούμε ποια θα μπορούσαν να είναι αυτά.
Ως προς την περιγραφή που περιλαμβάνεται στο τρίτο μέρος της ανάρτησης σας, έχω να σας πως ότι λίγο ως πολύ συμφωνούμε παρότι τα όσα καταγράφετε διέπονται από την ορμή ενός ανθρώπου που διαφωνεί. Ίσως να διαφωνώ με τη διατύπωση υπ’ αριθμόν 11 αλλά δεν επανέρχομαι διότι αναφέρθηκα σε αυτό παραπάνω.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Θα ολοκληρώσω το κείμενο μου με μια γενική τοποθέτηση η οποία καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος των ερωτημάτων που θέτετε στο τελευταίο μέρος της ανάρτησης σας. Δεν ξέρω με βεβαιότητα ούτε τι μέλλει γεννέσθαι ούτε τι δέον γεννέσθαι και ο μόνος λόγος που το επισημαίνω αυτό είναι για να μην αμφισβητηθεί η σοβαρότητα μου. Αυτή τη στιγμή συντελούνται τεκτονικές αλλαγές στον κόσμο, την Ευρώπη αλλά και την Ελλάδα. Οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, με λίγα λόγια η ίδια η πραγματικότητα αμφισβητεί στην πράξη το μοντέλο με το οποίο αποφασίσαμε να πορευτούμε τα μεταπολιτευτικά χρόνια. Προφανώς κι έχω τη δική μου άποψη για το που θα έπρεπε να πάνε τα πράγματα στη χώρα, όμως μια κοινωνία (πόσο μάλλον η ελληνική!) δεν μπορείς να την κατευθύνεις όπου, όποτε και όπως θέλεις ως εάν να ήταν αυτοκίνητο ή πατίνι. Ζούμε σε μια Ελλάδα του κοινωνικού κατακερματισμού, της συνύπαρξης δυτικών και «οθωμανικών» νοοτροπιών, των αγκυλώσεων, της αδικαιολόγητης ευδαιμονίας (τουλάχιστον μέχρι πρότινος) και της προβληματικής λειτουργίας του «Πολιτικού». Με λίγα λόγια, η Ελλάδα είναι ένα σύστημα που εκτρέφει συνεχώς και «σε μεγάλες ποσότητες» τις συνθήκες που θα μπορούσαν να το διαλύσουν. Είμαστε μια κοινωνία με πολύ ισχυρές και ενστικτώδεις αντιστάσεις απέναντι στην αλλαγή. Με ρωτάτε αν θα πρέπει να δεχτούμε το βρετανικό δίκαιο ή την υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας ή «τους επικυρίαρχους». Ο ίδιος αναγνωρίζετε ότι η επιστροφή στη δραχμή είναι μια «λύση δύσκολη, επικίνδυνη που θα οδηγήσει σε περιοριστικές πολιτικές», στη θέση σου λοιπόν θα τηρούσα πιο χαμηλούς τόνους. Ποια θα ήταν η επόμενη μέρα; Ποιο προσωπικό θα διαχειριζόταν τις τύχες της «κυρίαρχης» χώρας της δραχμής; Ποια θα ήταν η αντίδραση της κοινωνίας; Ναι, είναι γεγονός ότι η προτεσταντική ηθική που χαρακτηρίζει τους Γερμανούς και όχι μόνο, δεν είναι το πιο δημοφιλές άθλημα στη χώρα. Ας εφεύρουμε τη δική μας «ελληνική δημιουργική ηθική», ας αποκτήσουμε όμως μια κοινή-συμφωνημένη και μελετημένη αφήγηση.
Φιλικά,
Δημήτρης Ταραβίρας
Αγαπητέ κύριε Ταραβίρα καλημέρα
Λίγα σχόλια επί των απαντήσεων σας στα ερωτήματα που σας είχα θέσει
Δυσμενέστερο σενάριο:
1) Να διαλυθεί η ευρωζώνη και η Ελλάδα να οφείλει στα πρώην μέλη αυτής και στο ΔΝΤ τεράστια ποσά και μάλιστα σε σκληρό νόμισμα, τα δε δανεικά να διέπονται από το Αγγλικό δίκαιο.
2) Να μη υλοποιηθεί το PSI και στις 24(;) Μαρτίου να μη εξοφληθεί το ομόλογο των 14,5 δις ευρώ. Κατόπιν τούτου να αναγκαστεί η χώρα να κηρύξει και επίσημα στάση πληρωμών
3) Να εφαρμοστεί τελικά το PSI, να υπογραφεί και νη κυρωθεί από τη βουλή η δανειακή σύμβαση, αλλά παρ’ όλα ταύτα η υφεσιακή πορεία της οικονομίας να συνεχιστεί για πολλά - πολλά χρόνια ακόμη, η χώρα να μη μπορέσει να δημιουργήσει πρωτογενή πλεονάσματα (εσείς προβλέπετε μετά το 2015 ότι μπορεί να δημιουργηθούν), τα δημοσιονομικά να καταβαραθρωθούν, να μη γίνουμε δεκτοί από τις αγορές, να μη μπορούμε να ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις μας και τελικά να βρεθούμε στην ανάγκη να κηρύξουμε και επίσημα στάση πληρωμών. Σε αυτή τη περίπτωση, τα ανεξόφλητα ποσά των δανείων (αλήθεια πόσα θα είναι αυτά;) να γίνουν άμεσα απαιτητά από τους πιστωτές μας, οι οποίοι θα εφαρμόσουν κατά των περιουσιακών στοιχείων της χώρας όλες τις πρόνοιες της δανειακής σύμβασης. Ακόμη με βάση αυτό το σενάριο, σε συνδυασμό με τη πλήρη σχεδόν απόσυρση του χρήματος από την αγορά, η χώρα θα εξαναγκαζόταν να εξέλθει από την ευρωζώνη και να εκδόσει δικό της νόμισμα, το οποίο και ασφαλώς αμέσως θα υποτιμηθεί. Θα είχε υποτιμημένες δραχμές και θα χρωστούσε ευρώ. Και όλες οι αγωγές κατά της χώρας θα εκδικάζονταν σε ξένα δικαστήρια με βάση το Βρετανικό δίκαιο.
Δεν χρειάζεται να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες, αφού άλλοι ειδικότεροι από μένα τον αδαή, έχουν αναφερθεί αναλυτικά σε αυτά τα δυσμενή σενάρια και στις παρεπόμενες συνέπειες. Συνέπειες που είναι όντως ανατριχιαστικές.
Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ
Η κυβέρνηση δεν πρέπει να αποδεχθεί σε καμιά περίπτωση:
α) Παραίτηση της χώρας από την ασυλία της
β) Υπαγωγή του χρέους στο Βρετανικό δίκαιο
γ) Απαγορεύσεις αναφορικά με τις δυνατότητες δανεισμού της χώρας από άλλες πηγές
δ) Υποθήκευση των ακατάσχετων στοιχείων του δημοσίου
ε) Δυνατότητα των πιστωτών να κατασχέσουν δημόσια έσοδα, σε περίπτωση αδυναμίας της χώρας να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της.
στ) Επιτηρητές, κηδεμόνες, προτέκτορες, γκαουλάιτερ, φον τοποτηρητές, λόρδους προστάτες, αρμοστές κλπ
Καμιά βουλή δεν έχει δικαίωμα να κυρώσει μια δανειακή σύμβαση που θα προβλέπει αυτής της μορφής και του περιχομένου ρήτρες. Θέλω να ελπίζω.
Κατά την άποψη μου, αυτή θα πρέπει να είναι η κόκκινη γραμμή της χώρας για να μην υποβαθμιστεί γεωπολιτικά σε ένα παρία του κόσμου.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Αναφέρετε ότι [το κείμενο μου διαπνέεται από μια ισχυρή προκατάληψη: οι «άλλοι» θέλουν το κακό μας …. κλπ).
Καμιά προκατάληψη. Πιστεύω ότι τα κράτη έχουν συμφέροντα και αυτά προωθούν με κάθε τρόπο. Και αναφορικά με τη χώρα μας, τίποτε δεν κάνουν για το καλό μας. Είναι κάτι που πολλοί Έλληνες δεν θέλουν να καταλάβουν, ή σκόπιμα κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν.
Οι Γερμανοί, αναφέρομαι σε αυτούς αφού αυτοί αποτελούν το πυρήνα της Ευρωζώνης, δεν σώζουν την Ελλάδα. Το ευρώ, το νόμισμά τους προσπαθούν να σώσουν και συγχρόνως βγάζουν και μια αξιόλογη προμήθεια. Κερδίζουν από τη «σωτηρία» της Ελλάδας. Το λένε οι ίδιοι. Η Ιταλία δανείζεται με 7% και δανείζει την Ελλάδα με 4%. Αυτή χάνει. Αλλά οι Ιταλοί είναι σαν και μας. Μεσογειακός λαός. Δεν έψησε ανθρώπους σε φούρνους... Η Γερμανία δανείζεται με αρνητικό επιτόκιο και δανείζει την Ελλάδα με 4%. Οι Τεύτονες κερδίζουν. Και αυτό το ονομάζουν κοινοτική αλληλεγγύη... Και κάποιοι ονειρεύονται, ότι αυτό αποτελεί το προθάλαμο της πολιτικής ενοποίησης…
Θα σας πω όμως και κάτι άλλο κύριε Ταραβίρα. Μου αρέσουν πολύ τα Γερμανικά αυτοκίνητα, τα τανκς και τα κανόνια τους. Φτιάχνουν καλά και αποτελεσματικά πράγματα. Είναι τελειομανείς. Αλλά δεν μου αρέσει η χώρα τους, το έθνος τους, ο λαός τους, η ηθική τους και γενικά η κουλτούρα τους. Αισθάνομαι απέχθεια για αυτό το έθνος, ίσως και για τα όσα κακά έκαναν στη πατρίδα μας κατά τη διάρκεια της κατοχής. Πιστεύω ότι είναι αρπακτικά και ότι κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες θερμοκρασίας και πίεσης θα κάνουν και πάλι τα ίδια. Δεν έχετε προσέξει τη περιφρόνηση με την οποία πολλοί πολιτικοί τους, παράγοντες της δημόσιας ζωής τους, επιχειρηματίες και τα μμε τους, εκφράζονται για τη χώρα μας;
Οι ηθικοί Γερμανοί; Ποιοι; Αυτοί που μας έσφαξαν;;; Που λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τη χώρα μας; Που πληρώθηκαν για 4 υποβρύχια και μας παρέδωσαν ένα και μάλιστα μπαταρισμένο;
Δεν προσέξατε ότι ήδη οι Γερμανοί έχουν ορίσει δύο γκαουλάιτερ για την Ελλάδα; Όρισαν υφυπουργό για την Ελλάδα!!! Ξέρουμε ποιες είναι οι αρμοδιότητες του και τι κάνει στη χώρα μας; Μη μου πείτε ότι τους όρισαν για να βοηθήσουν το κράτος μας να αντιμετωπίσει τη κρίση και να δώσουν τις κατάλληλες συμβουλές για τον εκσυγχρονισμό του… Για να καταμετρήσουν το πλούτο και να σχεδιάσουν τις διαδικασίες της νέας λεηλασίας, έχουν έρθει οι διάφοροι φον φουκς ραιχ κλπ.
Θα σας θυμίσω, ότι και πριν την εισβολή στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941, ένα οικονομικό γραφείο στο Κίελο, σε συνεργασία με την εδώ Γερμανική πρεσβεία, κατ’ εντολή της ναζιστικής κυβέρνησης του γ’ ραιχ, είχε συντάξει ένα πλήρη κατάλογο του πλούτου και του βιομηχανικού δυναμικού της χώρας, που θα ήταν χρήσιμος για τη Γερμανία. Όταν λοιπόν τον Απρίλιο του 1941 τα Γερμανικά στρατεύματα εισήλθαν στην Αθήνα, κράτησαν τους Ιταλούς έξω από την Αττική για μερικούς μήνες, μέχρι να ολοκληρώσουν το έργο της καταγραφής, αρπαγής και κατάσχεσης όλου του πλουτοπαραγωγικού δυναμικού της κατακτημένης χώρας.
Έτσι και τώρα. Μόνο οι ράιχ και φουκσ βρίσκονται στην Αθήνα. Κανένας Άγγλος, Γάλλος ή Πορτογάλος.
Εγώ έτσι τα βλέπω και πιστεύω ότι δεν κάνω λάθος. Εδώ οι Γερμανοί λεηλάτησαν το πλούτο της καθημαγμένης Ανατολικής Γερμανίας προς όφελος των επιχειρηματικών συμφερόντων της δυτικής…
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Αναφορικά με «τη γεωστρατηγική υποβάθμιση» της Ελλάδας»…
Πιστεύω ότι με την απάντησή σας, κατά κάποιο τρόπο μπερδεύετε τα πράγματα και δεν είστε πολύ σαφής. Αλήθεια τι θέλετε να πείτε;
Ότι η κυβέρνηση του Παπανδρέου, λόγω της οικονομικής αδυναμίας της χώρας, είχε δύο επιλογές: «Ή να αποδεχθεί το μνημόνιο και την επικυριαρχία της τρόικας, ή η χώρα να υποστεί στρατηγική ήττα στο Αιγαίο και να υποταχθεί στη Τουρκία». Και έτσι ο Παπανδρέου, αυτός ο υψηλόφρονων ηγέτης, αποδέχθηκε την επικυριαρχία της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ…
Ή, για να αντιστρέψω λίγο το λόγο μεγάλου δούκα Νοταρά, ο Παπανδρέου δήλωσε: «καλύτερα ο Γερμανικός αητός στην Αθήνα, παρά τα σαρίκι του σουλτάνου Ερντογάν»!!!
Και τώρα που τεθήκαμε κάτω από την επικυριαρχία της τρόικας, η περικύκλωση της χώρας μας από τη Τουρκία δεν θα ολοκληρωθεί και αν η Τουρκία τολμήσει να αμφισβητήσει τη κυριαρχία της Ελλάδας στο Αιγαίο, θα έχει να κάνει με τα Γερμανικά πάντσερ. Κάπως έτσι….
Κάπως έτσι λοιπόν αποφύγαμε τη γεωστρατηγική υποβάθμιση... Ειλικρινά αισθάνομαι μια ανακούφιση. Γεωστρατηγικά δεν είμαστε υποβαθμισμένοι...
Επιτρέψτε μου κύριε Ταραβίρα, να έχω μια διαφορετική άποψη. Πιστεύω ότι η Ελλάδα μπορεί να είναι κράτος ανεξάρτητο, κυρίαρχο, ακηδεμόνευτο και ελεύθερο. Θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει το μνημόνιο και την επικυριαρχία της τρόικας. Θα μπορούσαμε να βάλουμε κόκκινες γραμμές και να διαπραγματευθούμε. Και ακόμη πιστεύω ότι η πατρίδα μας μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την Τουρκική απειλή, αρκεί αυτοί που έχουν την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας να έχουν ως οδηγό των ενεργειών τους το πατριωτικό καθήκον, να είναι υπεύθυνοι και σοβαροί και να ασχολούνται με τα ζητήματα ασφάλειας της χώρας συνεχώς και όχι μόνο όταν προκύψει κάποια ανάγκη, που τότε βεβαίως θα είναι αργά.
Δυστυχώς όμως, η Τουρκική αναθεωρητική στρατηγική στο Αιγαίο και τη Θράκη συνεχίζει να εφαρμόζεται χωρίς κανένα περιορισμό και η Ελλάδα έχει βρεθεί σε μία κατάσταση που θυμίζει κάτι από την επομένη ημέρα της μάχης της Πύδνας, ή τη Παλαιολόγεια περίοδο. ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Δεν αμφιβάλω ότι η κυριαρχία της Ελλάδας από την απελευθέρωση και στη συνέχεια βρισκόταν κάτω από περιορισμούς. Για να αποκτήσουμε κράτος, αποδεχθήκαμε προστασία και ξένους βασιλείς, τοποτηρητές των προστατών. Όμως αυτή η προστασία μπορούσε να «δικαιολογηθεί» εν μέρει, από το μέγεθος και τη γενική κατάσταση της χώρας κατά το 19ο αιώνα και από το επίπεδο του πολιτικού προσωπικού που ξεπήδησε από τις στάχτες της επανάστασης. Ακόμη μπορούσε να «δικαιολογηθεί», ή καλύτερα να γίνει αντιληπτή για τη περίοδο αμέσως μετά τη κατοχή, τον εμφύλιο και την αμέσως μετά από αυτό περίοδο του ψυχρού πολέμου… Αλλά σήμερα, μπορεί να κατανοηθεί η παράδοση της κυριαρχίας και η αποδοχή επικυρίαρχων; Είναι δυνατό; Και αν αυτό έγινε στο παρελθόν, μπορεί να δικαιολογήσει τη σημερινή «κατοχή», τη σημερινή εθελούσια παράδοση; Το ένα έγκλημα μπορεί να δικαιολογήσει το άλλο;
Συμφωνώ απόλυτα με αυτό που γράφετε, ότι δηλαδή «αυτό που πάντα πρέπει να κάνουμε είναι να εντάσσουμε την επιδίωξη των στενών εθνικών μας συμφερόντων σε μια ευρύτερη ατζέντα και να προσπαθούμε να επωφελούμαστε από τις όποιες συγκλίσεις ή συνέργειες μπορεί να παράγονται.». Ασφαλώς. Αλλά σε βάση ισοτιμίας και διατηρώντας αλώβητη την εθνική μας κυριαρχία. Άλλο πράγμα η συμμετοχή της χώρας σε ισχυρές πολιτικές και στρατιωτικές συμμαχίες και γενικά σε υπερεθνικούς οργανισμούς και άλλο η παράδοση της κυριαρχίας για την παροχή ενός δανείου. Και καμιά σχέση δεν μπορεί να έχει η Ελλάδα που βγήκε απόλυτα κατεστραμμένη από τη κατοχή και για να ζήσει και να συγκροτηθεί σε κράτος στηρίχθηκε στις Βρετανικές λόγχες και στη συνέχεια στην Αμερικάνικη βοήθεια και άλλο το σύγχρονο και ανεπτυγμένο κράτος του 2009.
Γράφετε τα ακόλουθα:
«Γιατί ο (Παπανδρέου) δεν ζήτησε την έγκριση μιας τέτοιας απόφασης μέσω δημοψηφίσματος; ….. θα σας θυμίσω όμως ότι ο Καραμανλής δεν ρώτησε κανέναν για να εντάξει την χώρα στην ΕΕ …….. αν ο Καποδίστριας έθετε σε δημοψήφισμα την πολιτειακή φύση ….. Ποια θα ήταν τα σύνορα της χώρας αν ο Ε. Βενιζέλος είχε διεξαγάγει δημοψηφίσματα πριν αποφασίσει τελικά τη συμμετοχή μας σε δύο Βαλκανικούς κι έναν Παγκόσμιο Πόλεμο;»
Για τις μεγάλες αποφάσεις κύριε Ταραβίρα, απαιτούνται ηγέτες. Ηγέτες που κάνουν για τα μεγάλα και αναλαμβάνουν ρίσκα. Τέτοιοι ήταν ο Καποδίστριας, ο Βενιζέλος και ο Καραμανλής. Όλοι όμως ξέραμε ότι ο Παπανδρέου δεν ήταν ηγέτης. Ήταν μόνο ο γιος του πατέρα του και τίποτε άλλο. Και όχι μόνο δεν ήταν ηγέτης, αλλά είπε και πολλά ψέματα. Αποδεδειγμένα. Μας τα είπε ο Ντομινίκ. Δεν μπορεί να κάνει για ηγέτης κάποιος που στο στρατό δεν κάνει ούτε για υποδεκανέας. Δεν μπορεί να είναι ηγέτης κάποιος που αν και πρωθυπουργός μιας κυρίαρχης χώρας, τον πετάνε έξω από μια συνδιάσκεψη οι συνομιλητές του και δεν του παρέχουν ούτε το χώρο για να κάνει δηλώσεις. Θα το ανεχόταν αυτό ο Καραμανλής ή ο παππούς του ΓΑΠ; Και ξέρετε πως αντιμετώπισαν ανάλογες καταστάσεις αυτοί... Είναι γνωστό δε, ότι κανένας πόλεμος δεν γίνεται κατόπιν δημοψηφίσματος. Και τέλος πάντων, οι τρεις μεγάλοι που αναφέρεις, δεν παρέδωσαν τη κυριαρχία…
Εδώ θα σταματήσω, μια και πιστεύω ότι οι απόψεις μας έχουν καταγραφεί. Είμαι σίγουρος όμως, ότι σύντομα θα τα ξαναπούμε.
Φιλικά
Αρματιστής
@αρματιστή
"σύγχρονο και ανεπτυγμένο κράτος του 2009. "
Με κάθε σεβασμό, πραγματικά το πιστεύετε αυτό ή σας ξέφυγε;
Αγαπητό ενκρυπτώ,επειδή ακούγονται πολλά για το λεγόμενο αγγλικό δίκαιο και επειδή εχετε κάποιο δίαυλο επικοινωνίας με τον κ.Μαρκεζίνη ΜΗΠΩΣ θα μπορούσε να γράψει ένα κείμενο για να καταλάβουμε με επιστημονικό τρόπο τι συμβαίνει?
Δημοσίευση σχολίου