Επιλογή αναδόχου για το τουρκικό ελικοπτεροφόρο

Η τουρκική Γραμματεία Αμυντικών Βιομηχανιών (SSM) ανακοίνωσε την επιλογή του ναπηγείου Sedef Gemi İnşaat A.Ş., ως αναδόχου του διαγωνισμού για το τουρκικό πρόγραμμα με την ονομασία "πρόγραμμα LPD" (Landing Platform Dock) που στην πραγματικότητα αφορά ελικοπτεροφόρο (LHD - Landing Helicopter Dock). Η πρόταση των ναυπηγείων Sedef αφορά μια σχεδίαση βασισμένη στο ισπανικό LHD Juan Carlos, σε συνεργασία με το ισπανικό ναυπηγείο Navantia. Μετά την κατακύρωση του διαγωνισμού αναμένεται να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις για τη σύναψη της σύμβασης.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η επιλογή των ναυπηγείων Sedef, ιδιοκτησίας Metin Kalkavan, αντί των ανταγωνιστικών προσφορών των ναυπηγείων Desan (που βασιζόταν στη νοτιοκορεάτικη κλάση Dokdo) και των ναυπηγείων RMK Marine, ιδιοκτησίας του ομίλου Koç (που προσέφερε μια "τοπική" σχεδίαση) έχει και πολιτική χροιά. Τον τελευταίο χρόνο μαίνεται η σύγκρουση του Ερντογάν με τον επιχειρηματία Koç που υποστήριξε τους διαδηλωτές του πάρκου Gezi τον Αύγουστο, ενώ ο Kalkavan είναι γνωστός για τους πολιτικούς δεσμούς του με το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ του Ερντογάν. Επίσης η κατακύρωση ενός διαγωνισμού από τον Ερντογάν εν μέσω της πολιτικής κρίσης μεταδίδει την αίσθηση ότι παραμένει ισχυρός, ενώ ενισχύει και τα ερείσματά του στο στράτευμα (σχετική ανάλυση εδώ). Μέσα στη δίνη της κρίσης που διέρχεται η Τουρκία, όλα έχουν τη σημασία τους...

Το σκάφος αρχικά θα αξιοποιηθεί ως πλοίο αποβάσεων και ελικοπτεροφόρο, αλλά είναι κοινό μυστικό ότι η Τουρκία αποβλέπει στην αξιοποίηση αεροσκαφών VSTOL, με βασικό υποψήφιο το F-35. Αξίζει να αναφερθούν ορισμένες λεπτομέρειες:

Το ισπανικό ελικοπτεροφόρο Juan Carlos I (L-61) που είχε επισκεφθεί την Κωνσταντινούπολη το Μάιο του 2011 στα πλαίσια προώθησης της σχεδίασης του "Σκάφους Στρατηγικής Προβολής" (Strategic Projection Vessel) της Νavantia
στο Τουρκικό Ναυτικό, παραγγέλθηκε το 2003, άρχισε να ναυπηγείται το 2005, καθελκύστηκε το 2009 και τέθηκε σε υπηρεσία το 2010. Σχεδιάστηκε ως ένα σκάφος πολλαπλών ρόλων, για επιχειρήσεις ναυτικού ελέγχου με αεροσκάφη STOVL, είτε ως πλατφόρμα αμφίβιας επίθεσης με ελικόπτερα και αερόστρωμνα. Το μήκους 202 μέτρων κατάστρωμα πτήσεων (επί συνολικού μήκους πλοίου 230 μέτρων), δύναται να φιλοξενήσει οκτώ α/φ βραχείας αποπροσνήωσης (ΑV-8 Harrier, F-35Β) ή μεσαία ελικόπτερα και τέσσερα βαρέα ε/π μεγέθους CH-47 Chinook. Σε διαμόρφωση αεροπλανοφόρου, το σκάφος μπορεί να μεταφέρει συνολικά 30 αεροσκάφη, κάνοντας χρήση και του χώρου αποθήκευσης οχημάτων.

Το πλοίο μπορεί να φιλοξενήσει συνολικά προσωπικό 1.200 ατόμων (συμπεριλαμβανομένου πληρώματος 240-260 ατόμων και ενδεχομένως 170 ατόμων αεροπορικού προσωπικού), δηλ. σε διαμόρφωση αποβάσεων μπορεί να φιλοξενήσει αποβατική δύναμη περίπου 900 ανδρών. Διαθέτει χώρο υποστέγων συνολικής έκτασης 6.000 τ.μ. σε δύο επίπεδα και η πρυμναία δεξαμενή μπορεί να φιλοξενήσει τέσσερα αποβατικά σκάφη (LCM-1) και τέσσερις λέμβους RHIB, ή εναλλακτικά ένα αερόστρωμνο (LCAC). Στο χώρο μεταφοράς βαρέων οχημάτων μπορούν να μεταφερθούν ως 46 άρματα μάχης τύπου Leopard ή περίπου 100 οχήματα γενικής χρήσης. Το πλοίο θα διαθέτει αυτονομία πλεύσης για 30 ημέρες και 1.700 ναυτικά μίλια. Η μέγιστη ταχύτητά του σε διαμόρφωση αεροπορικών επιχειρήσεων είναι 21 κόμβοι, ενώ σε διαμόρφωση αποβάσεων 19,5 κόμβοι.

Οπωσδήποτε είναι μια εξέλιξη που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη στο μεσοπρόθεσμο ελληνικό αμυντικό σχεδιασμό. Όμως όσοι σπεύδουν να κινδυνολογήσουν και να μοιρολογήσουν, καλά θα κάνουν να διαβάσουν πρώτα αυτήν την ψύχραιμη ανάλυση...