Η Ινδία επέλεξε το Rafale ως νέο της μαχητικό

Σε μια εξέλιξη κρίσιμη για το μέλλον της γαλλικής αεροναυπηγικής βιομηχανίας, η Ινδία επέλεξε το Rafale της Dassault ως το νέο μαχητικό της αεροσκάφος. Το γιγαντιαίο συμβόλαιο, συνολικής αξίας 10,4 δις δολλαρίων, αφορά 126 μαχητικά αεροσκάφη που θα παραδοθούν μέσα στα 10 επόμενα χρόνια.

Πρόκειται για μία στρατηγικής σημασίας επιτυχία για την Dassault, η οποία προσπαθούσε επί πολλά χρόνια να επιτύχει μια πώληση του Rafale στο εξωτερικό. Το μέγεθος του ινδικού συμβολαίου, και μάλιστα σε μια εποχή "ισχνών αγελάδων" για την αεροναυπηγική βιομηχανία, δίνει σημαντική ώθηση στο Rafale, του οποίου το μέλλον φαινόταν σε κίνδυνο μετά από δηλώσεις του γάλλου υπουργού Άμυνας Gerard Longuet, ότι αν δεν επιτευχθούν πωλήσεις στο εξωτερικό η γραμμή παραγωγής θα κλείσει.

Στο διαγωνισμό της Ινδίας για την προμήθεια του νέου μέσου μαχητικού αεροσκάφους πολλαπλών ρόλων (medium multi-role combat aircraft - MMRCA), έναν από τους μεγαλύτερους που έγιναν ποτέ διεθνώς, έλαβαν μέρος έξι αεροσκάφη: το ρωσικό MiG- 35, τα αμερικανικά F-16 και F-18 Hornet, το σουηδικό Gripen, το πολυεθνικό EuroFighter Typhoon και το γαλλικό Rafale. Από αυτά, το Eurofighter Typhoon και το Rafale επιλέχθηκαν για το τελικό στάδιο επιλογής, καθώς τα υπόλοιπα αεροσκάφη κρίθηκαν ότι δεν ανταποκρίνονταν στις τεχνικές προδιαγραφές.

Στις Νοεμβρίου 2011 το ινδικό υπουργείο Άμυνας άνοιξε το τελικό στάδιο προσφορών για τους δύο "τελικούς μονομάχους", με σκοπό την επιλογή του φθηνότερου προμηθευτή (L1 - lowest bidder). Στο διάστημα αυτό κορυφώθηκαν και οι παρασκηνιακές διεργασίες, με την υποψηφιότητα του Eurofighter να υποστηρίζεται πολιτικά από τη Γερμανία, την Ισπανία, την Ιταλία και τη Μ. Βρετανία, και την υποψηφιότητα του Rafale να υποστηρίζεται από τη Γαλλία.

Σημαντικό μέρος της διαδικασίας επιλογής του φθηνότερου προμηθευτή αφορούσε τον καθορισμό του κόστους κύκλου ζωής κάθε αεροσκάφους, συμπεριλαμβανομένου του κόστους του οπλισμού του. Η διαδικασία αυτή ολοκληρώθηκε, και όλες οι πηγές από την Ινδία αναφέρουν ότι η πλάστιγγα έγειρε υπέρ του Rafale, και το συμβόλαιο θα υπογραφεί εντός του επόμενου οικονομικού έτους. Κάποιες λεπτομέρειες, όπως το κόστος του οπλισμού και τα δικαιώματα εγχώριας παραγωγής είναι ακόμα υπό διαπραγμάτευση.

108 από τα 126 αεροσκάφη θα κατασκευαστούν επιτόπια, από την κρατική αεροπορική βιομηχανία της Ινδίας Hindustan Aeronautics Ltd., με μεταφορά τεχνογνωσίας από την Dassault, ενώ τα πρώτα 18 αεροσκάφη θα κατασκευαστούν στη Γαλλία.

Ως προς τους παράγοντες που έγειραν την πλάστιγγα υπέρ του Rafale, μπορούν να πιθανολογηθούν οι εξής:

1. Η γενικότερη στρατηγική της Ινδίας για ανεξαρτησία από μοναδικούς προμηθευτές: ήδη διαθέτει πολλά ρωσικά αεροσκάφη (146 Su-30MKI, 68 MIG-29, 125 MIG-21), και προφανώς η επιλογή αμερικανικού αεροσκάφους αποκλείστηκε για τον ίδιο λόγο, οπότε απέμενε μόνο η ευρωπαϊκή επιλογή.
2. Τα ανταλλάγματα που προσφέρθηκαν από γαλλικής πλευράς σε επίπεδο μεταφοράς τεχνογνωσίας - πιθανώς ο κρισιμότερος λόγος.
3. Το γεγονός ότι το Rafale έχει ήδη χρησιμοποιηθεί επιχειρησιακά σε αποστολές αέρος εδάφους, τόσο στο Αφγανιστάν, όσο και στην πρόσφατη αεροπορική εκστρατεία του ΝΑΤΟ κατά του Καντάφι στη Λιβύη.
4. Οι εξαιρετικές εντυπώσεις της ινδικής αεροπορίας από τον προκάτοχο του Rafale, το Mirage 2000. Στη σύγκρουση του Kargil το 1999 τα ινδικά Mirage 2000 απέδωσαν εξαιρετικά, με υψηλό βαθμό διαθεσιμότητας παρά τις δύσκολες συνθήκες των Ιμαλαϊων και με καλή απόδοση σε αποστολές βομβαρδισμού.
5. Τέλος, δεν αποκλείεται στην απόφαση να έπαιξε κάποιο ρόλο η δυνατότητα χρήσης από αεροπλανοφόρα. Η Ινδία αρχίζει να δίνει έμφαση στη ναυτική αεροπορία, αυξάνοντας τον αριθμό των αεροπλανοφόρων της από 1 σε 3. Σε αυτό το πλαίσιο, το γεγονός ότι το Rafale διαθέτει ήδη επιχειρησιακή ναυτική έκδοση, ενώ η αντίστοιχη έκδοση του Eurofighter είναι "στα χαρτιά", ίσως έπαιξε κάποιο ρόλο.

Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για μια εξέλιξη καθοριστικής σημασίας για την ευρωπαϊκή αεροναυπηγική βιομηχανία, καθώς θα επιτρέψει στη Dassault να χρηματοδοτήσει με άνεση την περαιτέρω ανάπτυξη του Rafale (π.χ. του κινητήρα), μειώνοντας το κόστος μονάδας. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν αποκλείεται το αεροσκάφος να καταστεί ελκυστικό και για άλλες χώρες. Ακόμα και για την Ελλάδα, αν αλλάξουν οι οικονομικές συνθήκες...

Διαβάστε περισσότερα...

Ίμια, 31 Ιανουαρίου 1996

Μόνο φτερά των αετών βρίσκεις μετά τις μπόρες,
γιατί εκείνα τα πουλιά πετούνε τέτοιες ώρες.

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Ας μείνει η ιερή μνήμη.



Αντιπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης
Αντιπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος
Σημαιοφόρος Έκτορας Γιαλοψός

ΑΘΑΝΑΤΟΙ!

Διαβάστε περισσότερα...

Δομή Δυνάμεων ΕΣ - Οι Ειδικές Δυνάμεις, Μέρος Γ΄

γράφει ο Βελισάριος

13η Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων – Οι Αμφίβιοι Καταδρομείς

Η σύλληψη της ύπαρξης μιας μονάδας για τη διεξαγωγή αμφιβίων επιχειρήσεων στο χώρο το Αιγαίου είναι απολύτως ορθή, αλλά είναι αμφίβολο αν το δόγμα της εν λόγω μονάδας έχει προσαρμοστεί επαρκώς τόσο στις επιχειρησιακές όσο και στις πολιτικές απαιτήσεις του θεάτρου επιχειρήσεων. Βασική φιλοσοφία της Διοίκησης είναι η διασπορά των μοιρών στα μεγάλα νησιά, εξοπλισμένων με ελαφρά πλωτά (ελαστικές λέμβους σταθερής γάστρας), οι οποίες είναι σε θέση να διασπαρούν στο περιβάλλον γύρω από τα νησιά και να έχουν τον αντίπαλο σε αμφιβολία σχετικά με τη φίλια διάταξη. Μπορούν επίσης να διεισδύσουν με πολύ χαμηλό οπτικό και ακουστικό ίχνος σε εχθρικές περιοχές και να αποβιβάζουν τους επιβαίνοντες καταδρομείς ώστε αυτοί – τουλάχιστον θεωρητικά – να προβούν σε καταδρομικές ενέργειες. Επιπλέον, μια συγκεκριμένη μοίρα, η Ζ’, δεν έχει προκαθορισμένη περιοχή ευθύνης αλλά προετοιμάζεται για δράση σε όλο το χώρο του Αιγαίου, δηλαδή όπου θα έχει εντοπιστεί η εχθρική απειλή ή ενέργεια.

Η παραπάνω φιλοσοφία δημιουργεί σοβαρούς περιορισμούς σε ότι αφορά τις δυνατότητές της και το ρόλο της στο Αιγαίο. Η βασική αδυναμία της μονάδας προέρχεται από τον διπλό ρόλο που έχει, συνειδητά ή μη, αναλάβει, καθώς η παρουσία της ανταποκρίνεται σε δύο διαφορετικές επιχειρησιακές ανάγκες στο Ανατολικό Αιγαίο. Στο Ανατολικό Αιγαίο υπάρχουν:

■ H επιχειρησιακή ανάγκη για κυριαρχία στον θαλάσσιο αρχιπελαγικό χώρο και στο πυκνό σύμπλεγμα μικρών νησιών, νησίδων και βραχονησίδων που αποτελούν μέρος της ελληνικής επικράτειας και χώρο σημασίας τόσο στρατιωτικής όσο και πολιτικής. Ένας τέτοιος χώρος δε μπορεί να οργανωθεί αμυντικά με την λογική των διεσπαρμένων φρουρών. Αυτά μπορεί να υπάρχουν, σε κάποιο βαθμό μόνον, περισσότερο για λόγους επίδειξης κρατικής κυριαρχίας και λιγότερο για λόγους στρατιωτικής σκοπιμότητας. Ένας τέτοιος χώρος απαιτεί την ύπαρξη στρατιωτικής παρουσίας προσαρμοσμένης στο ιδιαίτερο αυτό επιχειρησιακό περιβάλλον, με σκοπό την κυριαρχία σε αυτόν.
■ Η επιχειρησιακή ανάγκη για τη δυνατότητα των Ελληνικών Ενόπλων δυνάμεων να καταφέρουν πλήγματα σε στρατιωτικούς στόχους του αντιπάλου στην μικρασιατική ακτή. Η μικρασιατική ακτή είναι ο χώρος εξόρμησης των επιθετικών επιχειρήσεων της Τουρκίας. Καμία αντίληψη για την άμυνα του Αιγαίου δεν είναι επιχειρησιακώς επαρκής, ούτε επαρκώς αποτρεπτική αν δεν περιλαμβάνει ενέργειες που θα αποδιοργανώνουν σοβαρά την τουρκική επιθετική προσπάθεια. Θα ήταν σοβαρό λάθος να αφεθεί η τουρκική επιθετική προσπάθεια να εκδιπλωθεί ανενόχλητη. Αν το μεγάλο τουρκικό γεωγραφικό πλεονέκτημα στο Ανατολικό Αιγαίο είναι η άμεση γειτνίαση της ακτής με τα νησιά που επιτρέπει άμεση πρόσβαση δια θαλάσσης στα νησιά, χωρίς την ανάγκη μεγάλου αποβατικού στόλου και της έκθεσής του στα ανοικτά, η ελληνική στρατιωτική σκέψη οφείλει να αναδείξει την άλλη όψη του νομίσματος: η εγγύτητα της ακτής στα νησιά θέτει την ευρύτερη περιοχή οργάνωσης της επίθεσης εντός του βεληνεκούς ελληνικών επιθετικών ενεργειών. Αν για την άμυνα της Κύπρου η Μερσίνα είναι υπερβολικά μακριά, για την άμυνα της Χίου η Ερυθραία είναι – εκτός από επικίνδυνα κοντά – και ελκυστικά κοντά.

Κάθε μια από τις δύο προηγούμενες επιχειρησιακές απαιτήσεις εξυπηρετείται από διαφορετικών ειδών μονάδες, ή πάντως απαιτεί διαφορετικές επιχειρησιακές ικανότητες. Η 13η ΔΕΕ πάσχει και κατά τις δύο επιχειρησιακές ικανότητες. Πάσχει κατά τη δυνατότητα να διενεργήσει επιθετικές επιχειρήσεις εναντίον της μικρασιατικής ακτής, και κυρίως κατά της περιοχής εξαπόλυσης της τουρκικής αποβάσεως (που θα πρέπει να αναμένεται ότι θα φρουρείται εντατικά και θα έχει κορεστεί από στρατό. Η 13η ΔΕΕ πάσχει επίσης από την αδυναμία της να κινηθεί μαζικά σε όλο το μήκος του Αιγαίου για να επιβάλει στρατιωτική κυριαρχία στο περιβάλλον αυτό με τα μέσα που το συγκεκριμένο ιδιαίτερο περιβάλλον απαιτεί.

Η δεύτερη αδυναμία προκύπτει από το είδος των πλωτών μέσων που η μονάδα χρησιμοποιεί. Η κριτική αυτή δεν αφορά την ποιότητα της ελληνικής σχεδίασης και κατασκευής λέμβου Magna 960, αλλά την κατηγορία πλωτών που έχει επιλεγεί. Κατ΄ εξοχήν στην περίπτωση της 13ης ΔΕΕ, η κατηγορία του χρησιμοποιούμενου πλωτού μέσου δεν επιβάλει απλώς περιορισμούς ή δίνει επιπλέον δυνατότητες, αλλά αλλάζει ριζικά τον χαρακτήρα της μονάδας και το ρόλο της στο Αιγαίο. Η επιλογή που έχουν αντίστοιχοι σχηματισμοί με πεδίο δράσης αρχιπελαγικά περιβάλλοντα ή ό,τι γενικότερα αποκαλείται “παράκτιος πόλεμος” είναι διαφορετική. Τόσο οι σκανδιναβικές χώρες, οι κατ’ εξοχήν εξειδικευμένες και έμπειρες σε περιβάλλον αυτής της μορφής, όσο άλλοι οργανισμοί που ενεργούν σε παρόμοιο περιβάλλον, έχουν από χρόνια στραφεί στη χρήση μικρών πλοίων-σκαφών εφόδου. Πρόκειται για την κατηγορία σκαφών που οι χαρακτηριστικότεροι εκπρόσωποι είναι σήμερα το σουηδικό CB-90, και το φιλλανδικό Jurmo, αλλά που περιλαμβάνει ένα μεγάλο φάσμα τύπων σκαφών. Τα βασικά χαρακτηριστικά των σκαφών αυτών είναι το μικρό τους εκτόπισμα, η υψηλή τους ταχύτητα, η καλή τους συμπεριφορά στη θάλασσα, η δυνατότητά τους να μεταφέρουν υπό προστασία περί τους είκοσι άνδρες, και η δυνατότητά τους να φέρουν σημαντικό οπλισμό και αισθητήρες.



Η διαφορά που δημιουργείται από την παρουσία ή απουσία τέτοιων σκαφών μπορεί να αναλυθεί στα εξής επί μέρους επιχειρησιακά χαρακτηριστικά της μονάδας:

Δυνατότητα παρουσίας στην περιοχή μάχης ή έντασης

Οι λέμβοι σταθερής γάστρας από τη φύση τους είναι σχεδιασμένες για τη διεξαγωγή καταδρομικών επιχειρήσεων, δηλαδή για την κρυφή και αθόρυβη μεταφορά καταδρομέων σε ελάχιστα ή καθόλου επιτηρούμενη και φυλασσόμενη περιοχή του εχθρού. Εφ’ όσον οι λέμβοι γίνουν αντιληπτές κατά τη διάρκεια του πλοός, το μεταφερόμενο τμήμα είναι εξαιρετικά ευάλωτο σε σχεδόν οποιαδήποτε εχθρική ενέργεια, με μηδενική προστασία και δυνατότητα αντίδρασης. Αυτό είναι αποδεκτός κίνδυνος σε μία καταδρομική επιχείρηση που στηρίζεται ουσιωδώς στον αιφνιδιασμό, δεν είναι όμως αποδεκτή κατάσταση για μία μονάδα που θέλει να συγκεντρώνεται σε περιβάλλον που είναι ήδη επιτηρούμενο από τον εχθρό, και πιθανότατα με σημαντική εχθρική παρουσία. Αντίθετα, τα σκάφη εφόδου επιτρέπουν όχι μόνον την εμφανή παρουσία αλλά και σημαντική προστασία, ενώ με απολύτως εφικτές οικονομικά και τεχνικά διαμορφώσεις εξοπλισμού έχουν εξαιρετική δυνατότητα αυτοπροστασίας και επιθέσεως. Επιπλέον, τα μεγαλύτερα σκάφη εφόδου έχουν τη δυνατότητα να φέρουν αισθητήρες που παρέχουν ικανοποιητικά επίγνωση τακτικής κατάστασης. Ιδιαίτερα η δυνατότητα σταθεροποιημένων οργάνων υπερύθρων δίνει κρίσιμες δυνατότητες παρατήρησης τόσο της θάλασσας όσο και του εδάφους.

Οι παραπάνω διαφορές σημαίνουν ότι η μονάδα εξοπλισμένη με τέτοια σκάφη θα μπορεί να επιδιώκει ανοιχτά την παρουσία της και την κυριαρχία της σε ένα μικρονησιακό περιβάλλον. Στην αντίθετη περίπτωση (όπως τώρα) η μονάδα θα επιδιώκει απλώς να μη γίνει αντιληπτή και να αιφνιδιάσει τον αντίπαλο, και μάλιστα όχι εκεί που αυτός αναπτύσσει τη δραστηριότητά του, αλλά κάπου στην ευρύτερη περιοχή. Η δυνατότητα για αποτροπή και επιδίωξη κυριαρχίας που παρέχουν τα σκάφη εφόδου δεν είναι απλώς χρήσιμη επιχειρησιακά. Είναι κρίσιμη πολιτικά. Για την ακρίβεια, στο περιβάλλον του Αιγαίου και με τις συγκεκριμένες πολιτικές συνθήκες που επικρατούν τα τελευταία είκοσι χρόνια, αυτή είναι μια κορυφαία προτεραιότητα. Για να το πούμε λίγο σχηματικά: 30 σκάφη εφόδου στο Αιγαίο θα ήταν απείρως πιο σημαντικά από 30 άρματα στον Έβρο



Δυνατότητα συγκέντρωσης

Στην παρούσα κατάσταση η δυνατότητα θαλάσσιας μεταφοράς υπόκειται σε σημαντικούς περιορισμούς καιρικών συνθηκών, ταχύτητας και εμβέλειας. Οι ελαστικές λέμβοι σταθερής γάστρας μπορούν να είναι ταχύτατες, αλλά η καταπόνηση στον προσωπικό που επιφέρει η ταχύτητα δεν επιτρέπει την διατήρησή της για σημαντικό χρονικό διάστημα. Η έκθεση στις καιρικές συνθήκες είναι επίσης παράγοντας που επιφέρει ανεπίτρεπτη καταπόνηση στο προσωπικό, ακόμη και σχετικά ασθενής κακοκαιρία δεν επιτρέπει τον πλού (τουλάχιστον όχι επιχειρησιακά χρήσιμο). Δεν αναφερόμαστε σε “κακουχίες” που κάποιοι περισσότερο “σκληραγωγημένοι” άντρες θα μπορούσαν να αντέξουν, ούτε για ενόχληση που μπορεί να αγνοηθεί. Μιλάμε για συνθήκες απαγορευτικές για τον ανθρώπινο οργανισμό και, στην περίπτωση των καιρικών συνθηκών, και για τα σκάφη.

Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι δυνατότητα της μονάδας να ενεργήσει ως μονάδα δεν υφίσταται. Οι μοίρες (με εξαίρεση την Ζ’) είναι “δεμένες” σε περιοχές ευθύνης, και, ακόμη κι αν διαφανεί με σαφήνεια η περιοχή την οποία ο εχθρός απειλεί, μόνον η τοπική μοίρα και στοιχεία της Ζ’ΜΑΚ θα αντιμετωπίσουν τις εχθρικές δυνάμεις. Καμία δυνατότητα συγκεντρωτικής δράσης της 13ης ΔΕΕ δεν υφίσταται, παρ’ όλο που αυτό είναι ουσιώδες χαρακτηριστικό των δυνάμεων αυτού του είδους: η άμεση συγκέντρωση όλης της μονάδας εκεί που εκδηλώνεται η εχθρική απειλή. Η αδυναμία της 13ης ΔΕΕ να ενεργήσει σαν επίλεκτη αμφίβια δύναμη συγκεντρωτικά, εκεί που εντοπίζεται η εχθρική πρόθεση και δραστηριότητα είναι κρίσιμη, στρατηγικής σημασίας αδυναμία της άμυνας του Αιγαίου, η οποία πρέπει να έχει απόλυτη προτεραιότητα στην αντιμετώπισή της. Για να το πούμε πιο απλά: η βασική μας αδυναμία στο Αιγαίο είναι ότι υπάρχουν δεκάδες διάσπαρτοι και απομονωμένοι στόχοι, τους οποίους αδυνατούμε να υπερασπιστούμε (και μάλιστα: να προστατεύσουμε εκ των προτέρων) αποτελεσματικά. Αυτό είναι, ως ένα βαθμό, αναπόφευκτο, αλλά η προσπάθεια της ΑΣΔΕΝ θα πρέπει να είναι όχι μόνον η – αναπόφευκτη – ενίσχυση των καίριων στόχων αλλά και η δυνατότητα άμεσης συγκέντρωσης δυνάμεων στο σημείο ενδιαφέροντος. Η βασική αρχή της οικονομίας δυνάμεων στο Αιγαίο τείνει να ατονήσει. Με δεδομένο τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του θεάτρου επιχειρήσεων, αυτό είναι κατανοητό, αλλά η δική μας προσπάθεια πρέπει να κατατείνει συνεχώς προς τα εκεί: την άρση αυτής της αδυναμίας.

Δυνατότητα υποστήριξης των χερσαίων τμημάτων

Η δυνατότητα προσβολής στόχων σε νησίδες από πλευράς πλωτών, είτε για υποστήριξη των ομάδων που θα επιβιβαστούν, είτε στο πλαίσιο του γενικού σχεδίου δράσης τους, είναι εξαιρετικά περιορισμένες έως ανύπαρκτες. Τα πλωτά είναι εξοπλισμένα με πενηντάρια για να υποστηρίξουν το καταδρομικό τμήμα σε περίπτωση που αυτό γίνει αντιληπτό κατά τη φάση της αποβίβασης ή της απαγκίστρωσης. Όμως, αυτή η δυνατότητα προσβολής και υποστήριξης με βαρέα όπλα πεζικού (με βαριά πολυβόλα, βομβιδοβόλα, όλμους ή πυραύλους) είναι κρίσιμη για την επικράτηση σε ένα τέτοιο επιχειρησιακό περιβάλλον – άσχετα με το πόσο καλά είναι εκπαιδευμένοι και εξοπλισμένοι οι αμφίβιοι καταδρομείς που θα αποτελούν τα τμήματα κρούσεως. Και δυνατότητα παροχής πυρών υποστήριξης από τις ελαστικές λέμβους είναι απλούστατα ανεπαρκής. Κανένα αμφίβιο τμήμα δε θα μπορέσει να καταβάλει τη φρουρά ενός νησιού, νησίδας ή βραχονησίδας στην οποία ο εχθρός θα έχει εγκατασταθεί αμυντικά με τη βοήθεια αιφνιδιασμού και κάνοντας χρήση ελαφρού οπλισμού Στο επιχειρησιακό περιβάλλον των μικρών νησιών του Αιγαίου και σε περίοδο εντάσεως ή πολέμου, οι δυνατότητες αιφνιδιασμού θα είναι πολύ περιορισμένες, και ο αντίπαλος θα είναι επίλεκτα και εμπειροπόλεμα τμήματα .



Τρία σημεία ενδιαφέροντος

Η αναφορά στην 13η ΔΕΕ περιλαμβάνει μία πρόταση που φαίνεται να ακυρώνει το χαρακτήρα της 13ης ΔΕΕ ως δυνάμεως καταδρομών και να τους μετατρέπει σε τακτική δύναμη, δεδομένου ότι αναφέρεται “μαζική παρουσία των σκαφών”, “υποστήριξη με βαρέα όπλα” και “δυνατότητα εμφανούς παρουσίας” των σκαφών εφόδου. Τίποτα τέτοιο δεν ισχύει. Μαζική παρουσία σκαφών δε σημαίνει ότι αυτά θα ενεργούν σε “πυκνή τάξη”. Προφανώς, η ανάπτυξή τους στο χώρο των επιχειρήσεων θα γίνεται σε πολύ μικρές ομάδες που θα επιδιώκουν να παραμένουν αθέατες μέχρι, ενδεχομένως, να εντοπιστούν. Πέραν της φύσης του χερσαίου αγώνα σε νησίδες, που παραμένει ο ίδιος και με τις ίδιες υψηλές απαιτήσεις για τους καταδρομείς, και η δράση των πλωτών μέσων οφείλει να είναι στην ουσία της ανορθόδοξη. Απλώς, συνολικά ο αριθμός των σκαφών (με τον οπλισμό υποστήριξης και τους αμφίβιους καταδρομείς που θα μεταφέρουν) θα είναι τέτοιος που να εξασφαλίζει τοπική υπεροχή, και μάλιστα αποφασιστική. Η υποστήριξη με βαρέα όπλα (όλμους, κατ’ ελάχιστον) δεν είναι ασύμβατη με καταδρομικές ενέργειες ή με τη δράση των καταδρομέων. Και η δυνατότητα εμφανούς παρουσίας των σκαφών δε σημαίνει ότι αυτά την επιδιώκουν. Σημαίνει, όμως, ότι στην (πολύ πιθανή) περίπτωση που αυτά γίνουν αντιληπτά κατά την ανάπτυξή τους στην περιοχή ενδιαφέροντος, αυτά δεν είναι ανυπεράσπιστα αλλά μπορούν να εμπλακούν και να καταβάλουν τις πιθανότερες υφιστάμενες απειλές. Ο υψηλός βαθμός ανεξαρτησίας των επιχειρησιακών μονάδων, καθώς και η φύση του χερσαίου αγώνα όποτε αυτός προκύπτει απαιτεί καταδρομείς υψηλής ποιότητας κι επιπέδου.



Ένα δεύτερο σημείο ενδιαφέροντος θα μπορούσε να αφορά την απαιτούμενη ακτίνα δράσης των σκαφών αυτών. Πράγματι, οι αποστάσεις που πρέπει να διανύονται προκειμένου τα σκάφη αυτά να δρουν μαζικά, είτε εξορμούν από πιο κεντρικά νησιά του Αιγαίου, είτε παραμένουν διασκορπισμένα στα κύρια νησιά, είναι πολύ μεγαλύτερες από την ακτίνα δράσης των σκαφών – ακόμη και του Mark V, με την αισθητά μεγαλύτερη ακτίνα δράσης από τα υπόλοιπα. Όμως τα σκάφη αυτά θα ενεργήσουν εντός ενός Αρχιπελάγους που η ελληνική πλευρά κατέχει η ίδια. Η κατοχή του Αρχιπελάγους της δίνει το δικαίωμα να το οργανώσει σαν αμυντικό χώρο, κι όχι απλώς να ανησυχεί για τον διασπασμένο του χαρακτήρα. Αυτό σημαίνει ότι είναι εύκολο να έχει εκ των προτέρων ετοιμαστεί ένα σύστημα σημείων ανεφοδιασμού των σκαφών σε μεγάλη έκταση στο Αιγαίο, και αυτό χωρίς ιδιαίτερη νέα δαπάνη ή επένδυση. Είναι μάλλον απλός ο σχεδιασμός του ανεφοδιασμού των σκαφών σε πάμπολλα σημεία στο Αιγαίο στα οποία υπάρχει στρατιωτική (ή και απλή κρατική) παρουσία.

Τέλος, ένα τρίτο σημείο ενδιαφέροντος – και πολύ πιο σημαντικό από τα δύο προηγούμενα – είναι η μορφή της σχέσης με το ΠΝ που μία τέτοια εξέλιξη θα απαιτούσε ή θα επέφερε. Οι λέμβοι σταθερής γάστρας μπορεί να μην ενδιέφεραν ιδιαίτερα το ΠΝ και να ήταν εύκολο να τις αγνοεί, κατ’ ουσίαν, επιχειρησιακά, όμως κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν με τα σκάφη εφόδου, τα οποία είναι, στην ουσία, μικρά πλοία. Και, φυσικά, το θέμα πέραν του επιχειρησιακού στοιχείου, έχει και το καθαρά τεχνικό. Η διακυβέρνηση και η συντήρηση τέτοιων σκαφών είναι μάλλον καθαρά ναυτικό αντικείμενο, και θα ήταν αντιπαραγωγικό να εκπαιδευτούν άνδρες του ΕΣ στο αντικείμενο αυτό. Ας σημειωθεί ότι περισσότερες χώρες που έχουν αμφίβιες δυνάμεις, είτε είναι “τακτικού” χαρακτήρα, είτε “καταδρομικού”, οι δυνάμεις αυτές ανήκουν στο οικείο ναυτικό (και όχι στον οργανισμό του στρατού ξηράς) γεγονός που παρέχει απλή κι ασφαλή οργανωτική λύση στο πρόβλημα του χειρισμού των πλοίων.

Συμπερασματικά

Συμπερασματικά, η ύπαρξη μιας μεγάλης μονάδας αμφιβίων καταδρομών είναι επιτακτική για την άμυνα του Αρχιπελάγους. Όμως ο χαρακτήρας της οφείλει να τροποποιηθεί σημαντικά σε σχέση με το σημερινό χαρακτήρα της 13ης ΔΕΕ που διαδραματίζει το ρόλο αυτό σήμερα. Στην παρούσα κατάσταση, η 13η ΔΕΕ είναι η διοικητική συσσωμάτωση κατ’ ουσίας ανεξάρτητων μικρών μονάδων που σε περίπτωση επιχειρήσεων θα τεθούν υπό τη διοίκηση της οικείας ΑΔΤΕ για να ενισχύσουν την άμυνα του κάθε μεγάλου νησιού και να καλύψουν με τη δράση τους το μικρονησιακό περιβάλλον γύρω από αυτό. Θεωρητικά μπορούν να προβούν και σε επιθετικές ενέργειες στη μικρασιατική ακτή, αλλά η δυνατότητα αυτή θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με σχετική επιφύλαξη, τόσο ως προς τη ρεαλιστική δυνατότητα ανάληψης τέτοιας δράσης όσο (και κυρίως) ως προς την επιχειρησιακή της αποτελεσματικότητα. Ρεαλιστικός εδώ σημαίνει ότι ένας ρόλος ή μία αποστολή που σχεδιάζεται θεωρητικά εν καιρώ ειρήνης, όταν ο σχεδιασμός, ο εξοπλισμός κι εκπαίδευση δεν είναι ρεαλιστικά και αξιόπιστα, , όταν θα προκύψει η περίσταση για την πραγματική της εκτέλεση, δε θα εκτελεστεί και θα εγκαταλειφτεί, είτε ευθέως είτε προσχηματικά.

Εάν υιοθετηθεί το προτεινόμενο σχήμα, τότε από πλευράς δυνάμεων η 13η ΔΕΕ θα μετατραπεί πάλι σε 13ο ΣΑΚ, με την πραγματική σύμπτυξη των ΕΤΕΘ σε δύο ή, ενδεχομένως, τρεις μοίρες, και με ταυτόχρονη απόσπαση της Ζ΄ΜΑΚ από αυτήν. Το ΣΑΚ θα πρέπει να έχει το ρόλο των λυκόσκυλων του Αιγαίου, και να επιδεικνύει και να επιβάλει αξιόπιστα την ελληνική κυριαρχία στο περιβάλλον αυτό που τα τελευταία 20 χρόνια έχει αποκτήσει ιδιαίτερα μεγάλη πολιτική σημασία, πέραν της στρατιωτικής του. Οι δυνάμεις της μονάδας μπορούν να εδρεύσουν σε ένα ή, προτιμότερο, σε δύο στρατόπεδα, στο Ανατολικό Αιγαίο (ή λίγο δυτικότερα, ώστε να είναι ασφαλέστερα τα σκάφη κατά την ανάπτυξή τους στους χώρους επιχειρήσεων) και εν καιρώ ειρήνης μόνον περιοδική ανάπτυξη θα έχουν αποσπάσματα στις περιοχές ενδιαφέροντος.

Η Ζ΄ΜΑΚ, μαζί με το ΕΤΑ θα πρέπει, ενοποιούμενες, να αποτελέσουν τον πυρήνα μιας ενιαίας μονάδας (πραγματικών) ειδικών δυνάμεων, με προσανατολισμό τη διενέργεια αναγνώρισης και κρούσης και με απευθείας υπαγωγή στον Αρχιστράτηγο. Περί αυτού, σε ιδιαίτερο, ξεχωριστό απόσπασμα. Η μονάδα αυτή θα είναι ο κατ’ εξοχήν υπεύθυνη για να αποδιοργανώσει την τουρκική προσπάθεια αυστηρά επιλεγμένα πλήγματα στη Μικρασιατική ακτή ή και στα ενδότερα.

Η διενέργεια καταδρομικών επιχειρήσεων μεγάλης κλίμακας έναντι της Μικρασιατικής ακτής οφείλει να είναι δευτερεύων στόχος του ΣΑΚ, γιατί πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι η γενική περιοχή της εξαπόλυσης της τουρκικής επιχειρήσεως θα είναι ιδιαίτερα καλά προστατευμένη και κορεσμένη από στρατεύματα . Μόνον αν εμφανιστεί συγκεκριμένη ευκαιρία θα πρέπει να αναλαμβάνεται τέτοια αποστολή, και όχι αυτό να αποτελεί μέρος του βασικού σχεδιασμού.

Αντίθετα, ως δευτερεύουσα αποστολή του ΣΑΚ θα πρέπει να εξεταστεί η υποβοήθηση της αρχικής φάσης αποβατικής επιχειρήσεως εκ μέρους των Πεζοναυτών. Ο επιχειρησιακός χαρακτήρας του ΣΑΚ συμπίπτει εν πολλοίς με τις απαιτήσεις κατά την αρχική φάση μιας τέτοιας ενέργειας στο Αιγαίο, και ο μόνος περιορισμός είναι η διαθεσιμότητα του ΣΑΚ με δεδομένες την κύρια αποστολή του. Αν κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό, θα πρέπει να εξεταστεί σοβαρά ο εξοπλισμός των Πεζοναυτών με τον τύπο αυτό και την αντίστοιχη εκπαίδευση.

Ακροτελεύτια Παρατήρηση

Το σημείωμα για τους αμφίβιους καταδρομείς είναι το μοναδικό από όλα αυτής της σειράς, το οποίο αποδίδει τόση σημασία στον εξοπλισμό της μονάδας, έστω κι αν η σημασία αφορά μία γενική κατηγορία σκάφους. Η κατηγορία αυτή εξοπλισμού δεν είναι κάτι καινοφανές, είναι ουσιώδες χαρακτηριστικό του αγώνα σε αρχιπελαγικό περιβάλλον, και ως εκ τούτου θα όφειλε να αποτελεί πάγια απαίτηση των Εν. Δυνάμεων. Ταυτόχρονα, είναι μια σχετικά απλή κατασκευή ενός βιομηχανικού κλάδου στον οποίο η Ελλάδα έχει κάποιες αξιώσεις, ακόμη και στη χειρότερη κατάστασή της. Ο αμυντικός σχεδιασμός της χώρας (αν υπάρξει ποτέ κάτι τέτοιο) θα όφειλε να εντάξει μια τέτοια απαίτηση στο εθνικό κατασκευαστικό πρόγραμμα. Ο σχεδιασμός και η κατασκευή ενός τέτοιου σκάφους δεν είναι εκτός των δυνατοτήτων της ελληνικής ναυπηγικής βιομηχανίας. Αλλά αυτό είναι ένα ευρύτερο θέμα…

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

"Λάστιχο" για άλλη μια φορά η αβλαβής διέλευση...

Για άλλη μια φορά, τουρκικό πολεμικό σκάφος διήλθε από τα ελληνικά χωρικά ύδατα στο Αιγαίο, εκμεταλλευόμενο (στα όριά του) τον θεσμό της "αβλαβούς διέλευσης" που προβλέπει η Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας (την οποία σημειωτέον δεν έχει υπογράψει η Τουρκία).

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση του ΓΕΕΘΑ, η τουρκική κορβέτα “BΑNDIRMA”, προερχόμενη από Ανατολική Μεσόγειο, κινούμενη αρχικά μεταξύ Ν. Κάσου και Ν. Κρήτης και στη συνέχεια Βόρεια Κρήτης σε διεθνή ύδατα, εισήλθε την 29 Ιανουαρίου (20:15) σε Ελληνικά Xωρικά Ύδατα μεταξύ Ν. Μήλου και Ν. Φολέγανδρου. Στη συνέχεια με Βόρεια πορεία κινήθηκε μεταξύ Ν. Σίφνου και Ν. Αντίπαρου και εξήλθε την 30 Ιανουαρίου (01:15) μεταξύ Ν. Τήνου και Ν. Μυκόνου κατευθυνόμενη στο λιμάνι της Σμύρνης. Πλοία και μέσα του Πολεμικού Ναυτικού παρακολουθούσαν το τουρκικό πλοίο, καθόλη τη διάρκεια του πλου του.

Η "Bandirma" (F 502) είναι μία από τις έξι κορβέτες της κλάσης D'Estienne d'Orves που απέκτησε μεταχειρισμένες η Τουρκία από τη Γαλλία μεταξύ 2001 και 2002 (αρχική ναυπήγηση 1973 ως 1977). Έχουν εκτόπισμα 1.100 τόνων, μέγιστη ταχύτητα 24 κόμβων και κυρίως ανθυποβρυχιακό ρόλο, για τον οποίο είναι εξοπλισμένες με τετραπλούς τορπιλοσωλήνες και εκτοξευτή ανθυποβρυχιακών ρουκετών των 375 χιλ. Κατά στόχων επιφανείας διαθέτουν Κ/Β τύπου Exocet, ένα πυροβόλο των 100 χιλ., 2 πυροβόλα των 20 χιλ. και 4 πολυβόλα των 12,7 χιλ.

Οι κορβέτες αυτού του τύπου είχαν απασχολήσει την επικαιρότητα το 2009, όταν η Bodrum (F 501), παραβιάζοντας τα ελληνικά χωρικά ύδατα στην περιοχή του Καστελλόριζου, είχε προσκρούσει σε ύφαλο, αφήνοντας εκεί το θόλο του σόναρ της (βλ. "Βράχο βράχο τον καημό μου")...

Διαβάστε περισσότερα...

Σύμβαση των Η.Ε. για το δίκαιο της θάλασσας

Του Ουράνιου Ιωαννίδη

Η τόσο σημαντική για την Κυπριακή Δημοκρατία και την Ελληνική Δημοκρατία απόφαση του ΔΕΚ δεν προβλήθηκε όσο άξιζε από τα ΜΜΕ

Η προ ολίγων ημερών ληφθείσα απόφαση του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, σύμφωνα με την οποία η σύμβαση του ΟΗΕ για το δίκαιο της θάλασσας, την οποία ειρήσθω εν παρόδω δεν έχει αποδεχθεί και δεν έχει υπογράψει η Τουρκία και κατ’ επέκταση αρνείται να εφαρμόζει, έχει ήδη καταστεί μέρος του Ευρωπαϊκού Δικαίου.

Η απόφαση λήφθηκε μετά από προσφυγή πολίτη της Ολλανδίας εναντίον πετραλαϊκής εταιρείας της Ολλανδίας.

Η τόσο σημαντική για την Κυπριακή Δημοκρατία και την Ελληνική Δημοκρατία απόφαση του ΔΕΚ δεν προβλήθηκε όσο άξιζε από τα ΜΜΕ και δεν σχολιάστηκε όπως και όσο έπρεπε και δεν προοιωνίζεται ότι θα αξιοποιηθεί όπως πρέπει από την Κύπρο και την Ελλάδα.

Η απόφαση αυτή του ΔΕΚ υιοθετεί πλήρως τη Σύμβαση των Η.Ε. για το δίκαιο της θάλασσας. Τούτο οδηγεί στο αβίαστο συμπέρασμα ότι η Τουρκία που μέχρι τώρα αρνείται να επικυρώσει τη σύμβαση του ΟΗΕ, θέλοντας και μη είναι υποχρεωμένη, ως χώρα υποψήφια για την ένταξη στην Ε.Ε., να εφαρμόσει τις πρόνοιες της σύμβασης, που είναι ήδη, ως εκ της δικαστικής αποφάσεως, μέρος του Ευρωπαϊκού Δικαίου.

Η απόφαση στερεί από την Τουρκία κάθε επιχείρημα απειλής εναντίον των χωρών που εφαρμόζουν τη σύμβαση. Αφαιρεί το δικαίωμα της Τουρκίας να απειλεί και να παρενοχλεί την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ελλάδας.

Η σύμβαση του ΟΗΕ και η απόφαση του ΔΕΚ αναγνωρίζουν τα δικαιώματα των κρατών εντός της αποκλειστικής οικονομικής τους ζώνης.

Το ότι η σύμβαση προβλέπει ρητώς ότι “το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα επί της υφαλοκρηπίδας για τους σκοπούς της εξερευνήσεως και της εκμεταλλεύσεως των φυσικών πόρων της” και ότι “τα δικαιώματα αυτά είναι αποκλειστικά”, αποκλείοντας όποιον άλλο να παρεμβαίνει σ’ αυτά, δίνει νέα διάσταση στις εδαφικές πραγματικότητες, ιδιαίτερα μικρών νησιωτικών κρατών, όπως η Κύπρος, που επεκτείνονται μέχρις εκεί που αρχίζει η ΑΟΖ του γειτονικού ή των γειτονικών κρατών.

Τούτο το γεγονός που κατανόησαν και εφαρμόζουν τα γειτονικά κράτη της Κύπρου όπως το Ισραήλ, ο Λίβανος, η Αίγυπτος, η Συρία, μέχρι τώρα δεν το κατανοεί και δεν το εφαρμόζει η Τουρκία που η επέκτασή της περιορίζεται στον Κόλπο της Λατάκιας. Και δυστυχώς παρά και τις προτροπές του κυρίου Μαρκεζίνη, ούτε η Ελλάδα στέργει να αξιοποιήσει τη σύμβαση του ΟΗΕ για το δίκαιο της θάλασσας και μονομερώς να ανακηρύξει την ΑΟΖ στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο, ώστε να ξεκαθαρίσει οριστικά και αμετάκλητα ότι ο υποθαλάσσιος πλούτος είναι δικός της και δεν τον μοιράζεται με την Τουρκία.

Η σύμβαση του ΟΗΕ και η ένταξή της από το ΔΕΚ ως μέρος του Ευρωπαϊκού Δικαίου, δίνει τούτο το δικαίωμα και στην Κύπρο και στην Ελλάδα.

Στην Κυπριακή Δημοκρατία να ανακηρύξει μονομερώς και στον Βορρά την ΑΟΖ της και στην Ελλάδα να αγνοήσει τις αγεωγράφητες γεωγραφικές αιτιάσεις της Τουρκίας για το Καστελόριζο και να ανακηρύξει τη δική της ΑΟΖ στο Αιγαίο και να οριοθετήσει την ΑΟΖ της με την Κυπριακή Δημοκρατία.

Όμως δικαίωμα που δεν ασκείται, παύει να είναι δικαίωμα. Και αν δεν ανακηρυχθεί μονομερώς η ΑΟΖ της Κύπρου στον Βορρά και της Ελλάδας στο Αιγαίο θα είναι δικαίωμα ανύπαρκτο ή μη δικαίωμα, όπως προ του casus belli της Τουρκίας έπαψε να είναι δικαίωμα η επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης της Ελλάδας στα δώδεκα μίλια.

Αναμένεται επιτέλους να ασκηθούν τα κυριαρχικά δικαιώματα και να μη γίνονται διαπραγματεύσιμα, πριν πάψουν να είναι δικαιώματα και οι μεσολαβητές να βρίσκουν μέσες λύσεις. Γιατί έτσι χάνονται τα κράτη και τα έθνη. Ιδιαίτερα τα μικρά, που -όταν δεν ασκούν την κυριαρχία τους- γίνονται πιο μικρά.

Σημερινή

Διαβάστε περισσότερα...

Ποιος φοβάται τις εκλογές;

Του Βασίλειου Μαρκεζίνη, Ακαδημαϊκού

Ο τίτλος αυτού του άρθρου αντικατοπτρίζει ένα από τα παράδοξα που αντιμετωπίζει η σύγχρονη Ελλάδα. Πράγματι, καθώς η χώρα μας ετοιμάζεται να λάβει μια σειρά από μέτρα απίστευτης σκληρότητας, τα οποία επιπλέον θα την εγκλωβίσουν επί πολλά χρόνια,η άρχουσα ελίτ του πολιτικού μας κόσμου, μαζί με τα άλλα οικονομικά κατεστημένα που κακοκυβερνούν τη χώρα μας εδώ και τουλάχιστον μία δεκαετία –ή και περισσότερο, σύμφωνα με ορισμένους σχολιαστές–, προσπαθούν καθημερινά να αναβάλουν τη διεξαγωγή των εκλογών. Το γεγονός ότι αυτές οι οδυνηρές αποφάσεις μπορούν να ληφθούν, και θα ληφθούν, από βουλευτές και πολιτικά κόμματα που, στην πειοψηφία τους ξεκάθαρα δεν αντιπροσωπεύουν τη βούληση του ελληνικού λαού διόλου δεν εμποδίζει αυτή την κατηγορία ανθρώπων, ειδικά από τον χώρο του Τύπου, να θεωρεί ότι είναι δικαίωμά της να διορίζει η ίδια την κυβέρνηση της χώρας. Η τελευταία φορά που εφαρμόστηκε αυτή η πρακτική, οδηγώντας τη χώρα σε καταστροφικά αποτελέσματα, ήταν το 1965, αν και ορισμένοι πιστεύουμε ότι δεν μπορεί να επαναληφθεί σήμερα ένα τέτοιο εχείρημα.Πώς εξηγείται όμως η σημερινή απροθυμία να ανατεθεί η λήψη αποφάσεων σε μια Βουλή εκλεγμένη από τον λαό; Τα διάφορα τμήματα της κοινωνίας δίνουν διαφορετικές απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα.

***

Η πρώτη ομάδα που εναντιώνεται στη διεξαγωγή εκλογών περιλαμβάνει πολιτικούς όλων των πολιτικών αποχρώσεων (εξαιρουμένης της Αριστεράς) οι οποίοι ξέρουν καλά πως δεν πρόκειται να επανεκλεγούν. Από αριθμητική άποψη, η ομάδα αυτή δεν είναι μεγάλη∙φροντίζει, όμως, μέσω των ΜΜΕ, να κάνει πολύ θόρυβο. Στην ομάδα αυτή οφείλουμε να προσθέσουμε τα ΜΜΕ και ορισμένα άλλα τμήματα των κατεστημένων που κυβερνούν την Ελλάδα.Διότι όλοι τους επιδιώκουν να διατηρηθεί πάση θυσία η πολύ βολική σχέση που έχουν με τον ετοιμοθάνατο πολιτικό κόσμο, τουλάχιστον μέχρι να διαμορφώσουν ένα νέο, πειθήνιο υποκατάστατό του.

Πολλά από τα μέλη αυτής της ομάδας θεωρούν «κατάλληλο»τον κ. Παπαδήμο, προκειμένου να επιτύχουν τον στόχο τους. Δυστυχώς, όμως, μέχρι τώρα, το μόνο που έχει καταφέρει ο Έλληνας πρωθυπουργός είναι να μην «ενοχλήσει» ιδιαίτερα τον λαό, και όχι να δώσει δείγματα γνήσιου ηγέτη. Επί του παρόντος, λοιπόν, ο στηρίζων Τύπος ενισχύει αυτή την τεχνητή εικόνα!

Εντούτοις, αν και αυτά τα «άχρωμα» χαρακτηριστικά είναι ελκυστικά σε περιόδους πολιτικής νηνεμίας, είναι εντελώς ακατάλληλα για περιόδους μεγάλων κρίσεων,στις οποίες ο πραγματικός ηγέτης οφείλει να εμπνέει και να βοηθάει τον πολιορκημένο λαό του. Έτσι, οι εν λόγω παρασκηνιακοί παράγοντες θεωρούν ότι μπορούν να διαμορφώσουν μια κάποια ομάδα γύρω από τον τεχνοκράτη πρωθυπουργό, αποτελούμενη, φέρ’ ειπείν, από ένα ετερόκλητο σύνολο γνωστών,σχετικά γνωστών και παντελώς άγνωστων φιλελευθεριζόντων πανεπιστημιακών, «αυθεντιών» του ΕΛΙΑΜΕΠ, οπαδών του Σχεδίου Ανάν και«ασυνήθιστων» εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης. Οι άνθρωποι όμως που χρειάζεται πραγματικά η χώρα μας–οι επιτυχημένοι επιχειρηματίες– δεν έχουν ακόμη περιληφθεί στους υποστηρικτές της νέας ομάδας, κίνησης, ή κομματικής παράταξης η οποία –ελπίζουν– θα θέσει τελικά εκτός μάχης τον «ενοχλητικό κύριο Σαμαρά», τον οποίο, προφανώς, δεν μπορεί να ελέγξει!

***

Η δεύτερη ομάδα ατόμων που φαίνεται να διαφωνεί με τη διεξαγωγή εκλογών αποτελείται από απλούς πολίτες, τα βάσανα των οποίων πολλαπλασιάζονταικαθημερινά κατά τρόπο απαράδεκτο. «Τι μπορεί ακόμη να μας συμβεί εάν γίνουν εκλογές;», αναρωτιούνται οι αδικημένοι, οι ταλαιπωρημένοι, οι υποφέροντες. Και κάποιοι τούς φοβίζουν: «Προσέξτε, θα επιστρέψουμε στη δραχμή!»

Πράγματι, η πολυσυζητημένη αυτή επιστροφή θα αποτελούσε μια εξέλιξη γεμάτη κινδύνους και δυσκολίες. Ποιος όμως έχει θελήσει να παρουσιάσει στον λαό μια διεξοδική συγκριτική μελέτη για το πόσο διαφορετική, ή ανεπιθύμητη, θα ήταν μια τέτοια κίνηση σε σχέση με τη σχεδιαζόμενη υποδούλωσή μας για τα επόμενα δέκα,δεκαπέντε χρόνια, μόνο και μόνο για να μείνουμε στο ευρώ;

Και κάτι ακόμη πιο σημαντικό: όσοι υποστηρίζουν την παραμονή μας στο ευρώ πιστεύουν ειλικρινά ότι είναι όντως εφικτή αυτή η παραμονή; Μήπως θα ήταν πιο ρεαλιστικό, αντί να ρωτάμε αν θέλουμε εμείςνα βγούμε από το ευρώ, να διερωτηθούμε επί πόσο ακόμη καιρό θα θέλουν οι Ευρωπαίοι να μας κρατούν στο ευρώ;

Πού οφείλεται λοιπόν η διάχυτη, μελαγχολική αδιαφορία προς μιαν απόφαση τόσο ζωτική σημασίας όσο είναι η διεξαγωγή εκλογών;

Κατά την άποψή μου, ο βασικός λόγος σχετίζεται με την εξουθένωση, την πλήρη απάθεια, στην οποία έχει βυθίσει τον λαό η διετία της κυβέρνησης Παπανδρέου. Μια μέρα, οι κοινωνιολόγοι και οι πολιτικοί επιστήμονες πρέπεινα εξετάσουν τον αδίστακτο και μελετημένα ψυχοφθόρο τρόπο με τον οποίο η τελευταία κυβέρνηση υπονόμευσε το πνεύμα και την αυτοπεποίθηση του μέσου Έλληνα πολίτη, προκειμένου να εξασφαλίσει την παθητική του στάση απέναντι σε μια σειρά άδικων αποφάσεων, οι οποίες επιβλήθηκαν από το εξωτερικό και εφαρμόστηκαν ανεπιτυχώς από διχασμένους και συνεχώς διαπληκτιζόμενους πολιτικούς που σήμερα εμφανίζονται ως ανανεωμένοι δελφίνοι! Ακόμη και ο προκάτοχος του κ. Παπανδρέου ετοιμάζεται να μας εξηγήσει πού έσφαλε ο διάδοχός του, στοχεύοντας Κύριος οίδε σε τι όφελος για τον εαυτό του.

Οι σοβαροί παρατηρητές πρέπει επίσης να σκεφτούν πολύ προσεκτικά κατά πόσον η συνεχής καθοδική πορεία στην οποία εξώθησαν τη χώρα μας η Τρόικα και οι εγχώριοι οπαδοί της μπορεί να κρατήσει για πάντα ή μήπως πλησιάζει η στιγμή που θα ξεσπάσει στους δρόμους ένας πραγματικός και –πολύ φοβάμαι–αιματηρός και εκτεταμένος ξεσηκωμός.

Μπορεί να προειδοποιούμε για αυτό το ενδεχόμενο∙ μπορεί να προβλέπουμε και να ανησυχούμε για τα φοβερά επακόλουθα που θα είχε κάτι τέτοιο∙ ποιος όμως μπορεί, με το χέρι στην καρδιά, να ισχυριστεί ότι ο εξαθλιωμένος λαός δεν θα έχει δίκιο εάν, πολύ σύντομα,επιτρέψει στη φτώχεια του να υπερισχύσει της λογικής του;

Τα ΜΜΕ που ασκούν πιέσεις προκειμένου η κυβέρνηση να περάσει στα χέρια των ευνοουμένων τους σπανίως συζητούν πόσο ακόμη μπορεί να διαρκέσει η επισφαλής ηρεμία της σημερινής κατάστασης. Ας το ξανασκεφτούν όμως:Ποιος είναι ικανοποιημένος από την κατάσταση αυτήν;Το συνεχώς αυξανόμενοπλήθος των ανέργων; Ο αυξανόμενος αριθμός των ζητιάνων στους δρόμους; Η αγορά που έχει στεγνώσει από ρευστό και βλέπει τα εμπορικά καταστήματα να κλείνουν το ένα μετά το άλλο; Τα μόνιμα θύματα, οι συνταξιούχοι; Οι πολίτες που συναλλάσσονται με μιαν αποθαρρυμένη και, ενίοτε, εντελώς απρόθυμη γραφειοκρατία; Ή μήπως, τέλος, οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, που πρόκειται σύντομα και αυτοί να βιώσουν τη βαναυσότητα που κατά κανόνα συνοδεύει τις απαιτήσεις του κυρίου Τόμσεν;

***

Όλα αυτά μάς επαναφέρουν στις διαρκώς επαναλαμβανόμενες απειλές για το μέλλον μας στην Ευρώπη, το ευρώ κ.ο.κ. Έχω θίξει αυτό το θέμα τόσο στην αρχή αυτού του άρθρου όσο και σε διάφορα άλλα κείμενά μου. Θα ήθελα ωστόσο να κλείσω θέτοντας τα ακόλουθα ζητήματα.

Κάθε ευφυής ή πονηρός δημοσιογράφος είναι πράγματι σε θέση να διατυπώσει επιχειρήματα τα οποία ο μέσος ή και ο καλλιεργημένος αναγνώστης ενδέχεται να αποδεχτεί ανεξέταστα. Και πράγματι, η δημοσιογραφική προπαγάνδα που «προβάλλει» συγκεκριμένους πολιτικούς ή διανοουμένους μπορεί να λειτουργήσει επί ένα διάστημα. Οι άνθρωποι, όμως, που κρατούν τη δημοσιογραφική πένα και σχεδιάζουν περίτεχνα τη δημόσια εικόνα αυτών των ατόμων δεν μπορούν άραγε να συνειδητοποιήσουν ότι η δημοσιότητα δεν αρκεί αφ’ εαυτής για να «πουληθεί» ένα προϊόν; Δεν καταλαβαίνουν άραγε ότι το κοινό έχει ήδη αγοράσει «προϊόντα» που έχουν αποδειχθεί δυσλειτουργικά– για να μην πω: άχρηστα ή επικίνδυνα;

Δεν είναι, λοιπόν, καιρός να πούμε στους Έλληνες τι ακριβώς είναι αυτό που εμποδίζει τις διαπραγματεύσεις για το PSI;Δεν είναι καιρός να τους προειδοποιήσουμε ότι δεν πρέπει να θέσουν τους πόρους τους –σημερινούς και μελλοντικούς– στη δικαιοδοσία ξένων δικαστηρίων; Δεν πρέπει να τους πούμε ότι αυτές οι εσπευσμένες κινήσεις επιβάλλονται από τους ξένους «φίλους» μας, οι οποίοι προσπαθούν να υψώσουν προστατευτικά «αναχώματα» γύρω τους, προτού τους πνίξει και αυτούς η ελληνική πλημμύρα; Κι ακόμη: δεν οφείλουμε άραγε να πούμε στους Έλληνες ότι ο μόνος τρόπος για να νικήσουμε τους κερδοσκόπους είναι να είμαστε εξίσου επινοητικοί,ευκίνητοι, απρόβλεπτοι και ανεξάρτητοι με αυτούς; Ας δοκιμάσουμε κάτι νέο, ας προσπαθήσουμε να δείξουμε ανεξαρτησία και φαντασία, και ίσως τότε δούμε τους κερδοσκόπους να μας αφήνουν ήσυχους, για να στραφούν σε νέους στόχους.

Άμεση απαλλαγή από τους κερδοσκόπους και την Τρόικα:αυτός θα έπρεπε να είναι ο στόχος μας! Είναι ανέφικτος; Ναι, αλλά μόνον αν δεν σκεφτόμαστε πρωτότυπα και παραμένουμε προσηλωμένοι σε πολιτικές και προκαταλήψεις του παρελθόντος.

Θεωρώ ότι κανείς δεν μπορεί να αντικρούσει αυτό το επιχείρημα, ακριβώς διότι ποτέ μέχρι τώρα δεν έχουμε δοκιμάσει έναν εναλλακτικό τρόπο σκέψης!

http://antibaro.gr/node/3695

Διαβάστε περισσότερα...

Εξασφάλιση «οδοιπορικών» - «εκτός έδρας» για το 2012 και αναμονή πυρομαχικών 120 mm από το ΓΕΣ

Του Σάββα Δ. Βλάσση*

Με την δύσκολη οικονομική συγκυρία που έχει οδηγήσει στις γνωστές δραστικές μειώσεις των αποδοχών των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, φυσικό είναι το ΓΕΣ να θέτει ως πρώτη μέριμνα την εξασφάλιση των προϋποθέσεων εκείνων ώστε να μην επιδεινωθεί περαιτέρω η κατάσταση για το προσωπικό. Στο πλαίσιο αυτό, ο Α/ΓΕΣ εξασφάλισε ήδη το μεγαλύτερο μέρος των πιστώσεων που προορίζονται για την καταβολή των εξόδων «οδοιπορικών», «εκτός έδρας» κ.λπ. Από τα 108 εκατ. ευρώ που απαιτούνται το 2012 για την συγκεκριμένη κατηγορία δαπανών, το ΓΕΣ έχει εξασφαλίσει ήδη τα 98 εκατ. ευρώ κι ευελπιστεί ότι τα υπόλοιπα 10 θα εξευρεθούν ευχερώς στο μέλλον.

Αναφορικώς με τις εξελίξεις στα ζητήματα εξοπλισμού, το ΓΕΣ αναμένει εντός των αμέσως επομένων ημερών την παραλαβή των πυρομαχικών αρμάτων 120 mm που εξασφαλίσθηκαν από τα αποθέματα του Στρατού των ΗΠΑ στο Ιράκ. Η δεύτερη προμήθεια πυρομαχικών 120 mm από τον Ολλανδικό Στρατό έχει δρομολογηθεί επίσης, με την πληρωμή των δαπανών κόστους και μεταφοράς. Η συγκεκριμένη παρτίδα πυρομαχικών αναμένεται να παραληφθεί μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου και με αυτό τον τρόπο να επιλυθεί προσωρινώς το μείζον πρόβλημα ελλείψεως πυρομαχικών για τα άρματα μάχης Leopard 2 HEL και Leopard 2A4.


*Ο Σάββας Δ. Βλάσσης είναι εκδότης του περιοδικού ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ

Διαβάστε περισσότερα...

Τι δεν μάθαμε στα Ίμια

του Γεωργίου Π. Μαλούχου

Δεκάξι χρόνια πέρασαν από την κρίση των Ιμίων. Οι τηλεοπτικές εικόνες του στόλου να φεύγει από το ναύσταθμο και την ελληνική ηγεσία πίσω του να τα χει χαμένα, έχουν αντικατασταθεί με εκείνες, τις εξίσου τραγικές, των πολιτών που κάνουν ουρές στο Σύνταγμα για δωρεάν πατάτες.

Όμως, παρά τη σημερινή τραγωδία, ο χρόνος είναι ικανός αλλά και απόλυτα κατάλληλος για να αναρωτηθούμε τι πραγματικά διδάχθηκε η Ελλάδα από εκείνη την περιπέτεια. Κι η απάντηση, δυστυχώς, είναι ελάχιστα… Θα αναρωτηθεί ίσως κάποιος από πού προκύπτει αυτό το συμπέρασμα. Η απάντηση είναι πολύ απλή: από την πραγματικότητα και μάλιστα σε πολλά επίπεδα.
Με την Ελλάδα να έχει εισέλθει και επισήμως στην εποχή της μειωμένης κυριαρχίας και με τον κόσμο γύρω μας να τρίζει συθέμελα από πρωτοφανείς ανακατατάξεις, η χώρα βρίσκεται στο θανατερό επίκεντρο μιας πολύ μεγάλης ευρωπαϊκής κρίσης, αλλά, ταυτόχρονα, και στις παρυφές μιας άλλης, γεωπολιτικής, που ουδείς γνωρίζει πού και πώς θα καταλήξει. Και με όλα αυτά να συμβαίνουν, υπάρχουν ακόμα κάποιοι που θεωρούν ότι τα ζητήματα ασφάλειας, εσωτερικής και εξωτερικής, είναι δευτερεύοντα και ελάχιστη σημασία τους αποδίδουν. Μάλιστα, αντί να ανησυχούν ακόμα πιο πολύ λόγω ακριβώς της κρίσης και των αντικειμενικών αδυναμιών που φέρνει, την επικαλούνται για να ξεφύγουν από την ουσία του ζητήματος. Ας μείνουμε όμως προς στιγμή σε ότι έχει να κάνει με την τόσο άκριτα και επιπόλαια υποβαθμισμένη στα μάτια πολλών, αμυντική επάρκεια της Ελλάδας.

Πρώτον, η Ελλάδα έζησε από τότε μέχρι σήμερα με το ψευδές ιδεολόγημα μιας ευρωπαϊκής Τουρκίας που θα σεβαστεί τις διεθνείς συνθήκες και την καλή γειτονία: με δύο λέξεις, κοροιδεύουμε τον εαυτό μας. Κάνουμε δηλαδή ακριβώς ότι κάναμε και με το χρέος, από την κρίση του οποίου δεν διδαχθήκαμε και πολλά για το τι μπορεί να σημαίνει το να σκάσει ξαφνικά μια μέρα το κακό…

Δεύτερον, στο επίπεδο των συμμαχιών, δεν καταφέραμε ακόμα ούτε διπλωματικά ούτε αμυντικά να καταστήσουμε τη χώρα ισχυρό και αξιόπιστο περιφερειακό παράγοντα, που να είναι σε θέση ο λόγος της και τα συμφέροντά της να γίνονται επαρκώς σεβαστά. Απλούστατα η Ελλάδα είναι μια χώρα χωρίς ρόλο, ενώ θα μπορούσε, αξιοποιώντας σειρά πλεονεκτημάτων της, να είναι μια χώρα με ισχυρό ρόλο. Το τελευταίο διάστημα γίνονται πράγματι κάποιες προσπάθειες. Είναι όμως τόσο λίγος ο χρόνος, που είναι αντικειμενικά πολύ δύσκολο να αποτιμηθούν αυτή τη στιγμή το βάθος, η αποτελεσματικότητα και η πιθανή διάρκειά τους.

Τρίτον, παρά τη μείζονα εκείνη κρίση του 1996, το αμυντικό ισοζύγιο της χώρας σε σχέση με την Τουρκία έχει, σε αυτά τα χρόνια, επιδεινωθεί και μάλιστα ουσιωδώς. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα προχώρησε, αμέσως μετά την κρίση, σε πολύ μεγάλες εξοπλιστικές δαπάνες, οι οποίες, όμως, όχι μόνον δεν έφεραν επαρκή αποτελέσματα για την άμυνά της, αλλά, αντιθέτως, λειτούργησαν σε πλήθος περιπτώσεις μόνον ως πεδία διαφθοράς...

Στο καθοριστικό όπλο, την πολεμική αεροπορία, η εικόνα είναι ήδη απογοητευτική και, σύντομα, θα καταστεί δραματική: η είσοδος του τύπου στελθ αεροσκάφους F 35 στο Αιγαίο περίπου από το 2015-2016 για λογαριασμό των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων θα αλλάξει ριζικά το μεταπολιτευτικό τοπίο της αμυντικής ισορροπίας. Όλα αυτά τα χρόνια, ζούμε με το μοντέλο «παραβιάσεις – αναχαιτίσεις», το οποίο θα εξαφανιστεί. Όχι επειδή οι Τούρκοι δεν θα μπαίνουν, αλλά επειδή εμείς δεν θα μπορούμε να τους δούμε όταν θα μπαίνουν, παρά μόνον μόλις το θελήσουν… Αλλά και στο ποσοτικό επίπεδο, η αναλογία δυνάμεων στον αέρα προκαλεί τρόμο: η ψαλίδα ανοίγει γρήγορα και επικίνδυνα.

Στη θάλασσα, το πάγιο ελληνικό πλεονέκτημα, τα πράγματα είναι επίσης πολύ άσχημα. Μάλιστα, για πρώτη φορά στην ελληνοτουρκική ιστορία, σήμερα το πλεονέκτημα αυτό σταδιακά χάνεται. Ο ελληνικός στόλος δεν ανανεώνεται, σε αντίθεση με τον τουρκικό που μεγαλώνει και εξελίσσεται σε βαθμό πλήρους ανατροπής των δεδομένων: η Τουρκία οδηγείται σταθερά σε υπεροχή στη θάλασσα κι αυτό πρέπει να προβληματίσει πάρα πολύ όλους όσους πιστεύουν ότι οι ένοπλες δυνάμεις της δεν χτίζονται κοιτώντας προς το Αιγαίο. Μπορεί η αεροπορία και ο στρατός ξηράς της να έχουν να κάνουν σε μεγάλο βαθμό με τα ανατολικά της, όμως, πολύ σημαντικός αριθμός από φρεγάτες, κορβέτες, ελικόπτερα και αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας και άλλα μέσα που ήδη χτίζονται για το τουρκικό ναυτικό, μάλλον δεν έχουν να κάνουν…

Ο στρατός ξηράς ίσως είναι το μοναδικό όπλο που, παρά τα μεγάλα προβλήματα, δεν παρουσιάζει τέτοιο βαθμό αποκλίσεων. Όμως κι εκεί, θέματα πυρομαχικών και ανταλλακτικών έχουν μείνει πολύ πίσω…
Τέλος, πολλά από τα ζητήματα χειρισμού κρίσεων, επαφής στο τρίγωνο πρωθυπουργικό γραφείο – υπουργείο Αμυνας – υπουργείο Εξωτερικών, παραμένουν ακόμα και σήμερα, ανεξάρτητα από τα πρόσωπα. Οι μηχανισμοί πάσχουν. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι η χώρα δεν έχει ακόμα σκεφτεί καν να δημιουργήσει ένα απολύτως απαραίτητο για την ελληνική ιδιαιτερότητα Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας.

Στην Ελλάδα λίγοι έχουν προβληματισθεί από το γεγονός ότι η Τουρκία βρίσκεται αυτή τη στιγμή στα μέσα του μεγαλύτερου εξοπλιστικού προγράμματος στην ιστορία της. Αρκούνται στις τουρκικές ρητορείες και αγνοούν τα γεγονότα. Εν τω μεταξύ, η οικονομική κρίση, ανοίγει ακόμα περισσότερο την ψαλίδα, καθώς οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις μένουν στάσιμες. Ο χρόνος που περνά, κυλά εντελώς εις βάρος μας.

Ούτε στα προηγούμενα, τα πριν την κρίση, χρόνια, ούτε, πολύ περισσότερο, σήμερα, ζητά κανείς η Ελλάδα να μπει σε μια ξέφρενη πορεία εξοπλισμών. Όμως, από αυτό, μέχρι το να μην διαθέτει ούτε τα απαιτούμενα ανταλλακτικά, υπάρχει πολύς δρόμος και πάρα πολλά που πρέπει και μπορούν να γίνουν. Υπάρχουν έξυπνοι τρόποι και συνέργιες που μπορούν να στηρίξουν αμυντικά την Ελλάδα ώστε να διαθέτει επαρκή αμυντικό βραχίονα χωρίς να πρέπει να γίνει ξανά ένα «πάρτι» όπως αυτό μετά τα Υμια. Γιατί, βασικά, αυτό συνέβη…

Κάτι τα μεταπολιτευτικά σύνδρομα, κάτι τα πολιτικά παιγνίδια, κάτι η επιπολαιότητα, κάτι οι ψευδαισθήσεις, κάτι τα οικονομικά προβλήματα, τελικά, οι ελληνικές ηγεσίες δεν έχουν πάρει στο σύνολό τους όλα αυτά τα χρόνια στα σοβαρά την απειλή. Οι απίστευτοι πρόσφατοι χειρισμοί της προηγούμενης κυβέρνησης με την πρώην ηγεσία των Ε.Δ. το απέδειξαν άλλωστε με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο. Δεν κατάλαβαν ότι, όπως ένα πρωί βρεθήκαμε ξαφνικά μπροστά στη χρεοκοπία που επί χρόνια κάναμε ότι δεν βλέπαμε πώς θα έρθει, έτσι ακριβώς, ένα άλλο πρωί, κινδυνεύουμε να βρεθούμε και μπροστά στην έμπρακτη εκδήλωση της εξωτερικής απειλής. Και τότε…

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

Σαμαράς: στόχος μας η αποκατάσταση των ελληνορωσικών σχέσεων

Με μία συνέντευξη εφ΄ όλης της ύλης στο ρωσικό πρακτορείο Ειδήσεων RIA Novosti ξεκίνησε την επίσημη επίσκεψή του στη Μόσχα ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς.

Ο κ. Σαμαράς, δηλώνει μεταξύ άλλων, ότι κύριος στόχος της επίσκεψής του στη Ρωσία είναι η αποκατάσταση των ελληνωρωσικών σχέσεων καθώς τα τελευταία δύο χρόνια δεν είναι εκείνες που θα έπρεπε να ήταν. Στη συνέντευξή του ο πρόεδρος της ΝΔ αναφέρεται και στην υπόθεση του Βατοπεδίου για την οποία τονίζει ότι πρέπει να κλείσει επειδή δηλητηριάζει την πολιτική ζωή και την εικόνα της Ορθοδοξίας

«Είμαστε αποφασισμένοι να προσπαθήσουμε να το αλλάξουμε. Κι όχι απλώς να προσπαθήσουμε, αλλά να φέρουμε και χειροπιαστά αποτελέσματα. Όσοι με ξέρουν θα σας πουν, ότι έχω λόγο και τον τηρώ. Κι όταν λέω «we mean business», το εννοώ. Αυτό αγκαλιάζει, ασφαλώς, πολλές επιχειρηματικές πρωτοβουλίες που ξεκίνησαν στο παρελθόν και στη συνέχεια βάλτωσαν, σταμάτησαν ή ανεστάλησαν πλήρως. Από τον αγωγό αερίου «South Stream» ως τον πετρελαιαγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, που είναι και τα πιο γνωστά παραδείγματα», τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Σαμαράς.

Υπενθυμίζουμε, ότι ο πρόεδρος της ΝΔ θα συναντηθεί αύριο με τον επικεφαλής της Προεδρικής Διοίκησης της Ρωσικής Ομοσπονδίας Sergey Ivanov και με την Πρόεδρο της Γερουσίας Valentina Matviyenko. Επίσης, θα επισκεφθεί το Ναό του Σωτήρος.

Την Πέμπτη, θα έχει συνάντηση με τον Πρωθυπουργό της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Vladimir Putin.

Ολόκληρη η συνέντευξη:

Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να σας ρωτήσω τι θα συζητήσετε με την πολιτική ηγεσία της Ρωσίας και ποια γενικά άποψη έχετε για την πορεία των ελληνορωσικών σχέσεων τα τελευταία δύο χρόνια. Βλέπετε προοπτικές για αναζωογόνηση κοινών πρότζεκτ ή και για ουσιαστική αύξηση επενδύσεων, για την οποία μπορώ να πω ότι υπάρχει ενδιαφέρων Ρώσων επιχειρηματιών;

Απάντηση: Γνωρίζω ότι τα τελευταία δύο χρόνια οι ελληνορωσικές σχέσεις δεν είναι εκείνες που θα μπορούσαν να ήταν, δεν είναι εκείνες που θα έπρεπε να ήταν, δεν είναι εκείνες που θα θέλαμε να ήταν. Κι αυτό πρέπει να αλλάξει. Κι είμαστε αποφασισμένοι να προσπαθήσουμε να το αλλάξουμε. Κι όχι απλώς να προσπαθήσουμε, αλλά να φέρουμε και χειροπιαστά αποτελέσματα. Όσοι με ξέρουν θα σας πουν, ότι έχω λόγο και τον τηρώ. Κι όταν λέω «we mean business», το εννοώ.

Αυτό αγκαλιάζει, ασφαλώς, πολλές επιχειρηματικές πρωτοβουλίες που ξεκίνησαν στο παρελθόν και στη συνέχεια βάλτωσαν, σταμάτησαν ή ανεστάλησαν πλήρως. Από τον αγωγό αερίου «South Stream» ως τον πετρελαιαγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, που είναι και τα πιο γνωστά παραδείγματα.

Αφορά, ακόμα, και σε πλήθος άλλους τομείς, όπως η ενέργεια, οι υποδομές, οι μεταφορές, οι υπηρεσιών – όπως ο Τουρισμός και η παραθεριστική κατοικία – και οι εξαγωγές ελληνικών αγροτικών προϊόντων.

Ακόμα υπάρχουν και εμπορικές συμφωνίες που έχουν υπογραφεί ήδη και έχουν βαλτώσει. Κι αυτά όλα πρέπει να τα ξεμπλοκάρουμε.

Πέρα όμως από την οικονομική συνεργασία και τις επενδύσεις, υπάρχει κι ένα βαθύτερο – πνευματικό – περιεχόμενο που θα έπρεπε να αναδειχθεί στις ελληνορωσικές σχέσεις. Αυτό που σχετίζεται με τους στενούς και στέρεους δεσμούς των λαών μας, δεσμούς που γαλβανίστηκαν από την Ιστορία κι από τις πολιτιστικές μας σχέσεις: κυρίως από τον Ορθοδοξία.

Η Ορθοδοξία δεν είναι απλά η θρησκεία των δύο λαών μας. Είναι συνυφασμένη με την ιστορία τους, είναι ισχυρό στοιχείο της πολιτιστικής ταυτότητας και των σύγχρονων Ελλήνων και των Ρώσων και καθορίζει με πολλούς τρόπους την ψυχοσύνθεση και τη συμπεριφορά τους. Καθορίζει και τον τρόπο που βλέπουν τον υπόλοιπο κόσμο. Και την ευκολία να διακρίνουν τους φίλους τους.

Με τέτοια γνήσια αισθήματα εκτίμησης και αγάπης προς το ρωσικό λαό, έρχομαι στη χώρα σας. Και ξέρω ότι θα βρω αντίστοιχα αισθήματα και στη Ρωσία.

Υπάρχουν κάποιοι αναλυτές οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να βγει από την ευρωζώνη, έστω και προσωρινά, για να αποκαταστήσει την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών μέσω μείωσης της αγοραστικής δύναμης του εθνικού νομίσματος. Εσείς πιστεύετε ότι αυτό δεν αποτελεί επιλογή σε καμία περίπτωση;

Απάντηση: Όπως το είπατε: η έξοδος από το ευρώ δεν αποτελεί λύση, θα ήταν πολύ κακή, ολέθρια εξέλιξη για την Ελλάδα. Άμεσα, αλλά και μεσοπρόθεσμα.

Αντίθετα, αν δοθεί στην Ελλάδα η ευκαιρία να αναπτυχθεί με ανταγωνιστικότητα και εξωστρέφεια, αν της δοθεί η δυνατότητα να αξιοποιήσει τα μεγάλα – και ως τώρα ανενεργά – συγκριτικά της πλεονεκτήματα, τον ορυκτό της πλούτο και τη μεγάλη ακίνητη περιουσία της, νομίζω ότι μπορεί να δημιουργήσει αληθινό αναπτυξιακό άλμα.

Κι αυτό ακριβώς φιλοδοξούμε: να μεταμορφώσουμε την Ελλάδα, από μια χώρα οικονομικής δυσπραγίας και κρίσης σήμερα, σε ένα αληθινό αναπτυξιακό υπόδειγμα.

Με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του λαού μας και της χώρας μας. Και με διάθεση στενής συνεργασίας, όχι μόνο με τους ευρωπαίους εταίρους μας, αλλά και με όλους τους λαούς της περιοχής μας.

Είναι κάτι που αν είσαι άξιος θα τη δημιουργήσεις εσύ.

Σήμερα η Ελλάδα δεσπόζει στα πρωτοσέλιδα του διεθνούς τύπου, ως κέντρο μιας παγκόσμιας κρίσης. Νομίζω ότι ο Ελληνικός λαός μπορεί σύντομα να μετατρέψει τη χώρα του σε ένα σύγχρονο υπόδειγμα Ανάπτυξης. Κι εδώ υπάρχουν ευκαιρίες που θα τις αναζητήσουμε και θα τις αξιοποιήσουμε μαζί με όλους τους φίλους μας.

Είστε ικανοποιημένος από την μορφή που παίρνει αυτές τις μέρες το πρόγραμμα μείωσης του ελληνικού χρέους με συμμετοχή ιδιωτών επενδυτών (PSI); Πιστεύετε ότι μπορεί να κάνει βιώσιμο το χρέος ή τουλάχιστον να σταθεροποιήσει τη δυναμική του, δεδομένου ότι προϋποθέτει τη μείωσή του στο υψηλό επίπεδο των 120% του ΑΕΠ μέχρι το 2020;

Απάντηση: Δεν θα ήταν σωστό να σχολιάσω το PSI, αυτή τη στιγμή που οι σχετικές διαπραγματεύσεις βρίσκονται στο πιο κρίσιμο σημείο τους. Εκείνο που μπορώ να σας πω είναι πως αποτελεί απόλυτη και κρίσιμη προτεραιότητα να γίνει το ελληνικό δημόσιο χρέος «βιώσιμο». Δηλαδή να μπορεί να εξυπηρετηθεί στο μέλλον. Κι αυτό ελπίζω ότι θα γίνει πολύ σύντομα. Από κει και ύστερα, βέβαια, πρέπει να ανασκουμπωθούμε και να δουλέψουμε σκληρά. Αλλά πρέπει να υπάρξει και κάποιο φως στην άκρη του τούνελ.

Τον ελληνικό λαό – όπως και το ρωσικό, άλλωστε – δεν τον τρομάζουν οι δυσκολίες. Αντίθετα, τις θεωρεί και ως «πρόκληση» (challenge) για να βγάλει τον καλύτερο εαυτό του.

Όμως η προσπάθεια πρέπει να επιτρέπει μια ρεαλιστική ελπίδα και να ξεδιπλώνει τη δύναμή του, να αναδεικνύει τα πλεονεκτήματά του.

Προσπαθούμε να ανατάξουμε την αυτοπεποίθησή του, την πίστη στον εαυτό του και την Ελπίδα στο μέλλον του. Και, είμαι σίγουρος, θα τα καταφέρουμε…

Ασκήσατε στο παρελθόν έντονη κριτική στην εφαρμοζόμενη κάτω από την πίεση των πιστωτών πολιτική, όταν οι περικοπές δαπανών οδηγούν στην ύφεση, μη εκπλήρωση των δημοσιονομικών στόχων, νέες περικοπές και ούτω καθ’ εξής. Υποστηρίζετε όμως την υλοποίηση της νέας δανειακής σύμβασης, η οποία κινδυνεύει να γίνει προβληματική για τους ίδιους λόγους. Τη θεωρείτε τώρα καλό για τη χώρα ή αναγκαίο κακό; Στην περίπτωση που κερδίσετε τις εκλογές μετά την υπογραφή της σύμβασης, θα σας επιτρέψουν οι όροι τις να ασκήσετε διαφορετικό μείγμα αναπτυξιακής πολιτικής που επιδιώκετε;

Απάντηση: Δεν είχαμε καμία αντίρρηση να περικοπούν οι σπατάλες του κρατικού τομέα. Το πρόβλημα είναι ότι πολλές φορές κόπηκαν «οριζόντια» δαπάνες, που έθιξαν άμεσα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, ενώ άφησαν άθιχτες πολλές σπατάλες. Όμως, άλλο απαραίτητες δαπάνες κι άλλο σπατάλες…

Ακόμα μπήκαν πολλοί φόροι – και πρόσθετοι φόροι, κι άλλοι φόροι – που υπονόμευσαν την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας και προκάλεσαν νέα ύφεση, όχι μικρότερο έλλειμμα.

Η κατάσταση της οικονομίας επιδεινώθηκε πολύ. Και τώρα το χρέος μας πρέπει να ξαναγίνει βιώσιμο. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό που γίνεται τώρα, να βγαίνουμε κάθε τρεις μήνες για δανεικά. Και να μας επιβάλουν νέα μέτρα, επειδή με τα προηγούμενα δεν πιάστηκαν οι στόχοι. Αυτή η εξασφάλιση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους – μια και καλή – είναι σήμερα η υψίστη προτεραιότητα. Αυτό δεν είναι «αναγκαίο κακό». Είναι απλώς αναγκαίο. Απαραίτητο!

Μόλις γίνει αυτό, πρέπει να επιδιωχθεί η Ανάκαμψη. Γιατί η Ανάκαμψη και η Ανάπτυξη θα μας επιτρέψουν και το έλλειμμα να μειώσουμε και το χρέος να ελέγξουμε, και στα πόδια μας να σταθούμε και από την κρίση να βγούμε. Κι αυτό θα επιδιώξουμε.

Στη Ρωσία υπήρχαν πολλές αντιδράσεις για την πρόσφατη σύλληψη του Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου Εφραίμ, ο οποίος είναι δημοφιλής στη Ρωσία και έφερε εκεί από το Άγιον Όρος την Αγία Ζώνη μόλις πριν από δύο μήνες. Δεν μπορώ να σας ζητήσω να σχολιάσετε τις αποφάσεις της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης, αλλά θα ήθελα να ρωτήσω για τη γενική σας στάση ως προς το λεγόμενο σκάνδαλο Βατοπεδίου, δεδομένου ότι πρώην στελέχη του κόμματός σας είχαν κατηγορηθεί στο παρελθόν όχι από δικαιοσύνη, αλλά από ΜΜΕ και πολιτικούς για τις συναλλαγές του κράτους με τη Μονή.

Απάντηση: Όπως σωστά το είπατε, δεν μπορώ να σχολιάζω τις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Πρέπει να ξέρετε, όμως, ότι η υπόθεση αυτή χρησιμοποιήθηκε για να ανατραπεί η προηγούμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Στο μεταξύ, όμως, δύο εξεταστικές επιτροπές της Ελληνικής Βουλής διερεύνησαν την υπόθεση του Βατοπεδίου – η δεύτερη επί διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ – και οι δύο δεν κατάφεραν να βρουν το παραμικρό επιβαρυντικό στοιχείο, κατά ουδενός, ούτε για «βλάβη του δημοσίου συμφέροντος», ούτε για «ροή πολιτικού χρήματος». Και για όλα αυτά έχω κάνει πολύ σαφείς δηλώσεις εδώ και πολύ καιρό.

Επομένως η υπόθεση αυτή, σε ό,τι αφορά την πολιτική της πτυχή – δηλαδή την ευθύνη πολιτικών προσώπων – έχει κλείσει οριστικά.

Τώρα πρέπει να κλείσει και η δικαστική πλευρά της. Με πλήρη διερεύνηση σε βάθος, ώστε να λάμψει όλη η αλήθεια. Κι αυτό θα συμβεί. Να είστε σίγουροι!

Και να έχετε εμπιστοσύνη στην Ελληνική Δικαιοσύνη. Η οποία όχι μόνο θα ξεκαθαρίσει τα πράγματα, αλλά θα τελειώσει αυτή την ιστορία που δηλητηριάζει και το εσωτερικό πολιτικό κλίμα στην Ελλάδα και την εικόνα της Ορθοδοξίας διεθνώς.

www.antinews.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Έρχονται M113A2, M557A2 και M901A2 ITV από τις ΗΠΑ

Προς επίλυση βαίνει το πρόβλημα της εύρεσης χρηματοδότησης για τη μεταφορά δια θαλάσσης μεγάλης ποσότητας μεταχειρισμένου κύριου υλικού (Μ113Α2 και Μ901Α2 ITV) που αποκτήθηκε δωρεάν από τα αποθέματα του Αμερικανικού στρατού, ως πλεονάζον (EDA: Excess Defense Articles) από τις ΗΠΑ στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με πληροφορίες του περιοδικού ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ & ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ, το κόστος μεταφοράς τους ανέρχεται σε περίπου 5 εκατ. ευρώ, και ήδη το ΓΕΣ, σε συνεννόηση με την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, έχει κινήσει τις διαδικασίες για την εύρεση και διάθεση του ποσού από τον προϋπολογισμό του. Υπενθυμίζεται ότι το ΓΕΣ είχε αιτηθεί μέσω σχετικής επιστολής (LOR: Letter of Request) και επιτύχει την αποδέσμευση και διάθεση στη χώρα μας 400 αρμάτων μάχης M1A1 Abrams εξοπλισμένων με πυροβόλο L44 των 120 χιλ., 225 τεθωρακισμένων μεταφοράς προσωπικού (ΤΟΜΠ) Μ113Α2, περισσότερων από 100 M577A2 και 106 τεθωρακισμένων οχημάτων-αντιαρματικών καταστροφέων Μ901Α2 Improved TOW Vehicle (ITV).

Εξ αυτών οι διαδικασίες για τα M113A2, M577A2 και τα M901A2ITV έχουν ολοκληρωθεί και παρέμενε προς επίλυση το ζήτημα της μεταφοράς τους, που πλέον διευθετείται. Επιπρόσθετα, σύμφωνα με πληροφορίες της «ΣΙ&Γ» θα εντατικοποιηθούν οι διαδικασίες για τη χωρίς κόστος παραχώρηση επιπλέον οχημάτων των δύο προαναφερόμενων τύπων, όπως επίσης και ειδικών τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς φορτίου Μ548 (αρχικά είχαν εντοπιστεί προς διάθεση 57 οχήματα του τύπου) και ομάδας υποστήριξης πυρός M981 FIST-V (οι αρχικές αναφορές έκαναν λόγο για 80 οχήματα του τύπου). Τα τελευταία θα αποτελέσουν εξαιρετικά σημαντική προσθήκη στο οπλοστάσιο του Ελληνικού Στρατού (ΕΣ) καθώς θα ικανοποιήσουν μία πάγια επιχειρησιακή απαίτηση για τεθωρακισμένα οχήματα για τους Προκεχωρημένους Αξιωματικούς Παρατηρητές (ΠΑΠ) του Πυροβολικού στις μονάδες ελιγμού. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι επίσης το γεγονός ότι για όλους τους προαναφερόμενους τύπους οχημάτων ο ΕΣ διαθέτει ήδη την υποδομή, επάρκεια ανταλλακτικών και την τεχνογνωσία για την υποστήριξη τους (στο σύνολο τους αποτελούν παραλλαγές της οικογένειας του M113).

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

Η πυραυλική απειλή της Τουρκίας

Του Χρήστου Μηνάγια

Στις 13/1/2012 ο καθηγητής Yücel Altınbaşak, πρόεδρος του Τουρκικού Ιδρύματος Επιστημονικών και Τεχνολογικών Ερευνών (ΤÜBITAK), σε ενημέρωση δημοσιογράφων αναφορικά με τις εξελίξεις στο πυραυλικό πρόγραμμα της Τουρκίας δήλωσε ότι την παρούσα περίοδο πραγματοποιούνται δοκιμές στο βεληνεκές των 300 χλμ, ενώ εντός του 2012 θα αρχίσουν οι δοκιμές για επίτευξη βεληνεκούς 500 χλμ.

Στη συνέχεια, ο Τούρκος καθηγητής ανέφερε ότι θα ακολουθήσουν δοκιμές για επίτευξη βεληνεκούς 1.500 χλμ με τελική επιδίωξη, το 2014, αυτό να φθάσει στα 2.500 χλμ. Επισημαίνεται ότι, το Ινστιτούτο Μελετών και Ανάπτυξης της Αμυντικής Βιομηχανίας (Savunma Sanayii Araştırma ve Geliştirme Enstitüsü/SAGE), που υπάγεται στο ΤÜBITAK, είναι υπεύθυνο για το πυραυλικό πρόγραμμα της Τουρκίας και σύμφωνα με τα τουρκικά ΜΜΕ κατά τις δοκιμαστικές βολές πυραύλων εδάφους-εδάφους προσβάλλονται στόχοι στα 300 χλμ με απόκλιση 5 μέτρων.

Σε ότι αφορά την πληροφορία για το βεληνεκές των 2.500 χλμ. είχε προηγηθεί ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρ. Τ. Ερντογάν, ο οποίος, κατά τη συνεδρίαση του Ανωτάτου Στρατιωτικού Συμβουλίου στις 15/12/2011, απευθυνόμενος στην ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων ζήτησε να μάθει το βεληνεκές των τουρκικών πυραυλικών συστημάτων. Όταν οι Τούρκοι στρατηγοί ανέφεραν ότι το μέγιστο βεληνεκές είναι 150 χλμ ο Ερντογάν τους είπε τα εξής:
«Αυτό είναι αδύνατο. Πρέπει να βελτιώσουμε το βεληνεκές. Το Ιράν κατασκεύασε πυραύλους με βεληνεκές 2.000!2.500 χλμ. Και εμείς μπορούμε να το επιτύχουμε αυτό. Αυτό ζητάω από εσάς.»

Αυτό που προκύπτει από την ανάλυση του συνόλου των τουρκικών εξοπλιστικών προγραμμάτων είναι ότι αποκαλύπτονται τα στοιχεία μιας χαρακτηριστικής προσπάθειας για παραγωγή στρατιωτικών πληροφοριών μεγάλου βάθους και διεξαγωγή επιχειρήσεων, ημέρα και νύκτα, σε μεγάλες αποστάσεις με την υποστήριξη οπλικών συστημάτων μεγάλου βεληνεκούς, στηριζόμενες στην αρχή της διακλαδικότητας. Ειδικότερα για τα πυραυλικά
συστήματα εδάφους-εδάφους κρίνεται σκόπιμο να παρατεθεί το ακόλουθο απόσπασμα από το βιβλίο του συντάκτη του παρόντος άρθρου με τίτλο: «Η γεωπολιτική στρατηγική και η στρατιωτική ισχύς της Τουρκίας», απ’ όπου διαπιστώνεται ότι αυτά εντάσσονται σε μια μακροπρόθεσμη εθνική στρατηγική, την οποία όλες οι τουρκικές κυβερνήσεις αποφάσισαν να κρατήσουν μακριά από τα κόμματα και τις εσωτερικές πολιτικές διενέξεις.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1990 η Τουρκία υπέγραψε συμφωνία με την Κίνα για την αγορά 19 εκτοξευτών F-302T Kasırga 302 mm, με βεληνεκές 80 χλμ. Στη συμφωνία προβλεπόταν η μεταφορά τεχνογνωσίας στην Τουρκία, η οποία κατασκεύασε στη συνέχεια 35 εκτοξευτές και πέτυχε να αυξήσει το βεληνεκές τους στα 100 χλμ. Πληροφορίες που δεν έχουν επιβεβαιωθεί κάνουν λόγο για την κατασκευή επιπλέον 6 εκτοξευτών του ιδίου τύπου, βεληνεκούς 150 χλμ, στους οποίους εδόθη η ονομασία Jaguar. Οι Kasırga ανήκουν στην 58 Ταξιαρχία Πυροβολικού που εδρεύει στο Polatli της Άγκυρας. Στις 22-3-2007 η Τουρκία ενημέρωσε, για πρώτη φορά, επίσημα τον Ο.Η.Ε. ότι κατασκεύασε 54 εκτοξευτές Kasırga, οι οποίοι μάλιστα παρουσίασθηκαν στην παρέλαση της 30-08-2006
(Ημέρα Νίκης). Σύμφωνα με το υφιστάμενο οργανόγραμμα, η κάθε πυροβολαρχία
Kasırga διαθέτει 1 όχημα διοικήσεως, 9 οχήματα εκτοξευτές και 9 οχήματα μεταφοράς. Πληροφορίες που δεν έχουν επιβεβαιωθεί κάνουν λόγο για 100 εκτοξευτές.

Η ενασχόληση της Τουρκίας με την κατασκευή πυραυλικών συστημάτων εδάφους-εδάφους δεν είναι καινούργια υπόθεση. Το πρώτο τουρκικό εθνικό πυραυλικό σύστημα, κατασκευάσθηκε το 1999 από το TÜBİTAK/SAGE (Τουρκικό Ίδρυμα Επιστημονικών Ερευνών/Ινστιτούτο Αμυντικών Ερευνών και Ανάπτυξης) με την ονομασία Toros. Πρόκειται για ένα πυραυλικό σύστημα εδάφους-εδάφους ή θαλάσσης-εδάφους που έχει δύο τύπους. Το Toros-230 (230 mm βεληνεκούς 65 χμ) και το Toros-260 (260 mm βεληνεκούς 110 ή 115 χλμ). Το σύστημα
παρουσιάσθηκε για πρώτη φορά στην έκθεση IDEF 1999, την οποία είχε επισκεφθεί ο τότε πρόεδρος της ∆ημοκρατίας Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ με τον τότε αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων ∆υνάμεων Χουσεΐν Κιβρίκογλου.

Η Τουρκία, συνεχίζοντας το πυραυλικό της πρόγραμμα, κατασκεύασε εν συνεχεία
τους πυραύλους F600T Yıldırım 607 mm βεληνεκούς 150 χλμ. Πληροφορίες που δεν έχουν επιβεβαιωθεί αναφέρουν ότι το βεληνεκές τους είναι 250 χλμ. Το πρόγραμμα των Yıldırım άρχισε 7με κάθε μυστικότητα το 2002. Στις 22-3-2007, η Τουρκία ενημέρωσε τον Ο.Η.Ε. για την κατασκευή 6 εκτοξευτών και 97 πυραύλων. Για πρώτη, όμως, φορά, παρουσιάστηκαν στην παρέλαση της 30-8-2007 (Ημέρα Νίκης). Πληροφορίες που δεν έχουν επιβεβαιωθεί κάνουν λόγο για 36 εκτοξευτές. Στο τουρκικό περιοδικό Savunma ve Havacilik (Άμυνα καιΑεροπορία), τεύχος 124/2007, αναφέρονται τα ακόλουθα τα οποία
αναδημοσιεύθηκαν από τουρκικές εφημερίδες:

«Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, στο βασικό σχεδιασμό που έγινε για τον καθορισμό των μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων αναγκών των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, αποφασίσθηκε να αποκτηθεί τεχνολογία ώστε το βεληνεκές των πυραυλικών συστημάτων να φθάσει στα 500 χλμ το 2008 και στα 1.000 χλμ το 2009. Με την τεχνολογία όμως που διαθέτει η Τουρκία, στην παρούσα φάση, δεν είναι δυνατόν να φθάσει τα 1.000 χλμ και έχει εστιάσει την προσπάθειά της στην επίτευξη βεληνεκούς μεταξύ 300 και 600 χλμμ. Η Τουρκία την πυραυλική τεχνολογία την πήρε αρχικά από την Κίνα, στη συνέχεια όμως ανέπτυξε δική της τεχνολογία και συνεχίζει μόνη της και ανεξάρτητη από το εξωτερικό. ∆ύο είναι οι κύριες αιτίες που η Τουρκία αποφάσισε να δώσει εμφαση στην ανάπτυξη πυραυλικής τεχνολογίας. Το πρώτο κρίσιμο σημείο εστιάζεται στο γεγονός ότι οι γειτονικές χώρες της Τουρκίας διαθέτουν πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς. Συγκεκριμένα το Ιράν απέκτησε μία σημαντική δύναμη κατασκευάζοντας τους πυραύλους Sahab, των οποίων το βεληνεκές φθάνει στα 2.000 χλμ. Γι’ αυτό το λόγο και προκειμένου η Τουρκία να δημιουργήσει τις ισορροπίες που επιθυμεί με τις γειτονικές χώρες επιτάχυνε τις εργασίες ανάπτυξης πυραυλικής τεχνολογίας..»

Σημειώνεται πάντως ότι η ανάπτυξη πυραύλων με τόσο μεγάλα βεληνεκή αποτελεί σοβαρότατη ένδειξη περί αναπτύξεως πυρηνικών όπλων, διότι πύραυλοι συμβατικής γομώσεως με αυτά τα βεληνεκή έχουν περιορισμένη στρατιωτική αξία σε σύγκριση με το κόστος ανάπτυξης και κατασκευής τους. Η ίδια ένδειξη, κατά την άποψή μας, είναι χαρακτηριστική τόσο των προθέσεων του Ιράν όσο και της Τουρκίας. Η άποψη αυτή επιβεβαιώνεται από σχετικό δημοσίευμα στο φύλλο της εφημερίδος Milliyet, 23-11-2009, το οποίο αναγράφει τα ακόλουθα:

«Η Τουρκία είναι μία μουσουλμανική χώρα. Η πρώτη μουσουλμανική χώρα παγκοσμίως που κατασκεύασε εργοστάσιο παραγωγής πυρηνικής ενέργειας είναι το Πακιστάν, το οποίο αμέσως μετά κατασκεύασε ατομική βόμβα. Η δεύτερη μουσουλμανική χώρα που κατασκεύασε εργοστάσιο παραγωγής πυρηνικής ενέργειας είναι το Ιράν, το οποίο εισήλθε στη διαδικασία κατασκευής ατομικής βόμβας. Η Τουρκία, η οποία αποτελεί μία χώρα κλειδί στη Μέση Ανατολή, αν κατασκευάσει εργοστάσιο παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, είναι σαφές ότι θα επιχειρήσει να κατασκευάσει ατομική βόμβα.»

http://www.geostrategy.gr/

Διαβάστε περισσότερα...

Εγκρίθηκε οριστικά στη Γαλλία ο νόμος για τη γενοκτονία των Αρμενίων

Ενέκρινε η γαλλική Γερουσία το νομοσχέδιο που ποινικοποιεί την άρνηση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, ένα θέμα που έχει ήδη δημιουργήσει ένταση τις σχέσεις της Γαλλίας με την Τουρκία.


Η απόφαση ελήφθη με ψήφους 127 υπέρ, έναντι 86 κατά. Με την έγκριση του κειμένου ως έχει, χωρίς τροποποιήσεις, από τη Γερουσία, το νομοσχέδιο αποκτά τελεσίδικα ισχύ νόμου.

Το κείμενο του νομοσχεδίου θα διαβιβασθεί πλέον στον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος αναμένεται να το υπογράψει πριν τη διακοπή των συνεδριάσεων του Κοινοβουλίου στα τέλη Φεβρουαρίου, ενόψει του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών τον Μάρτιο.

Η Τουρκία έχει απειλήσει τη Γαλλία με αντίποινα σε περίπτωση που κύρωσης του νόμου. Μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου από τους βουλευτές στις 22 Δεκεμβρίου, η Τουρκία πάγωσε τη στρατιωτική και πολιτική συνεργασία της με το Παρίσι. Σύμφωνα με τουρκική πηγή, η Τουρκία είναι πιθανό να ανακαλέσει επ’ αόριστον τον πρεσβευτή της στο Παρίσι και να μειώσει τον αριθμό του διπλωματικού της προσωπικού.

Στην πρώτη του αντίδραση μετά την ψηφοφορία στη Γερουσία, ο υπουργός Δικαιοσύνης της Τουρκίας Σαντουλάχ Ερμίν χαρακτήρισε την απόφαση «πλήρη έλλειψη σεβασμού» από μέρους της Γαλλίας στη χώρα του.

www.naftemporiki.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Κύπρος: Ενεργειακή γέφυρα Ελλάδας - Ισραήλ

Η Κύπρος θα συνδεθεί με Ελλάδα και Ισραήλ με το μεγαλύτερο στον κόσμο καλώδιο

"Η" 23/1

Η Κύπρος ενεργειακά θα πάψει να είναι νησί, μετά την υλοποίηση του πιο φιλόδοξου ενεργειακού έργου για τον 21ο αιώνα EuroAsia Interconnector, ανακοίνωσε στη Λευκωσία ο πρόεδρος της ΔΕΗ - Quantum Energy Νάσος Κτωρίδης.

Στόχος της εταιρείας είναι να συνδέσει με υποθαλάσσιο ηλεκτρικό καλώδιο το Ισραήλ, την Κύπρο και την Ελλάδα μεταξύ τους
και κατ' επέκταση με το Πανευρωπαϊκό Ηλεκτρικό Δίκτυο, που αποτελεί το πρώτο εγχείρημα ενεργειακής σύνδεσης μεταξύ Ευρώπης και Ασίας.

Όπως ανακοινώθηκε, πρόκειται για το πλέον μεγαλεπήβολο έργο που έγινε μέχρι στιγμής στον κόσμο τόσο σε ό,τι αφορά το μήκος του καλωδίου όσο και το βάθος που αυτό θα ποντισθεί.

Το κόστος του έργου αναμένεται να ανέλθει στο 1,5 δισ. ευρώ και θα χρειασθεί 36 μήνες έως ότου ολοκληρωθεί. Με χρόνο έναρξης το 2013 το έργο θα μπορεί να τεθεί σε λειτουργία το 2016. Το κόστος του έργου αναμένεται να αποσβεσθεί περίπου σε τέσσερα χρόνια.

Το έργο έχει δυνατότητα μεταφοράς ενέργειας συνολικής ισχύος 2.000 MW, ενώ τα συμβαλλόμενα μέρη είναι η ΔΕΗ-Quantum Energy από την Κύπρο, η ΔΕΗ από την Ελλάδα και θεσμικοί φορείς από το Ισραήλ.

Ο κ. Κτωρίδης είπε ότι η αναμενόμενη απόδοση του έργου ανέρχεται σε 17,5 δισ. ευρώ κατά τη διάρκεια ζωής του καλωδίου. Πρόσθεσε, όμως, ότι ο υπολογισμός των εισοδημάτων είναι τρεις φορές πιο συντηρητικός σε σχέση με άλλα αντίστοιχα παράδειγμα στη βόρεια Ευρώπη.

Η απόσβεση του έργου, σύμφωνα με τον Πρόεδρο της ΔΕΗ-Quantum Energy, θα γίνει σε 1.500 μέρες από την ημέρα λειτουργίας του, ενώ τη χρηματοδότηση του έργου θα την αναλάβει η ΔΕΗ-Quantum Energy.

Το μήκος του καλωδίου μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ θα είναι 155 ναυτικά μίλια, μεταξύ Κύπρου και Κρήτης 320 ναυτικά μίλια και μεταξύ Κρήτης και Πελοποννήσου 65 ναυτικά μίλια. Πρόσθεσε εξάλλου ότι το μέγιστο βάθος πόντισης του καλωδίου είναι τα 2.000 μέτρα, ενώ το καλώδιο, βάρους 60 κιλών ανά μέτρο, θα θαφτεί σε βάθος ενός μέτρου κάτω από τον πυθμένα της θάλασσας.

Αναφερόμενος στην Ελλάδα ο κ. Κτωρίδης είπε ότι η χώρα είναι ελλειμματική σε ενέργεια κατά 1.000 MW το χρόνο και αναγκάζεται να εισάγει επιπρόσθετη ηλεκτρική ενέργεια.

Απαντώντας σε ερωτήσεις, ο κ. Κτωρίδης είπε ότι η μεταφορά ενέργειας μέσω του καλωδίου αναμένεται να ξεκινήσει από το Ισραήλ, το οποίο επιδιώκει την εξαγωγή ενέργειας που θα παράγει από το φυσικό αέριο.

Συμπλήρωσε όμως ότι και η Κύπρος θα μπορέσει να χρησιμοποιήσει το καλώδιο για εξαγωγή ενέργειας προς την Ευρώπη, όταν θα έχει τη δυνατότητα αυτή.

Σε άλλη ερώτηση, ο κ. Κτωρίδης ανέφερε ότι το έργο δεν ανατρέπει τους σχεδιασμούς για δημιουργία τερματικού υγροποίησης φυσικού αερίου στην Κύπρο με στόχο την εξαγωγή του, καθώς το καλώδιο στοχεύει στη μεταφορά της παραγόμενης ενέργειας από την πρώτη ύλη.

Είπε επίσης ότι πιθανός αγοραστής της ενέργειας που θα μεταφέρεται από το καλώδιο είναι όλη η Ευρώπη, καθώς η ενεργειακή ζήτηση είναι αυξημένη. Ως παράδειγμα, έφερε την απόφαση της Γερμανίας να σταματήσει την παραγωγή ενέργειας από τους πυρηνικούς της αντιδραστήρες ως το 2020, μετά το ατύχημα στον πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα, κάτι που θα έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια
20.000 MW.

Πρόσθεσε επίσης ότι ίσως χρειαστεί μελλοντικά η κατασκευή και δεύτερου ή ακόμη και τρίτου καλωδίου για τη μεταφορά ενέργειας προς την Ευρώπη.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Διαβάστε περισσότερα...

Συμφωνία στην ΕΕ για επιβολή εμπάργκο πετρελαίου στο Ιράν - Αναβολή εφαρμογής ως την 1η Ιουλίου λόγω Ελλάδας

Οι υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ κατέληξαν σε συμφωνία για την επιβολή εμπάργκο στην εισαγωγή, αγορά και μεταφορά ιρανικού αργού και προϊόντων του κατά τη σύνοδό τους στις Βρυξέλλες, σύμφωνα με διεθνή ΜΜΕ που επικαλούνται Ευρωπαίους αξιωματούχους.

Ωστόσο, η πλήρης εφαρμογή του εμπάργκο αναμένεται να αναβληθεί μέχρι την 1η Ιουλίου. Σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ η αναβολή εφαρμογής του μέτρου μέχρι την 1η Ιουλίου για προϋφιστάμενα συμβόλαια οφείλεται σε πιέσεις της Ελλάδας, η οποία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις εισαγωγές ιρανικού πετρελαίου για την κάλυψη των ενεργειακών της αναγκών. Εξάλλου, σύμφωνα με το πρακτορείο Dow Jones [.DJI] , αναμένεται ειδική ανακοίνωση για την Ελλάδα.

«Η οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα δεν είναι η καλύτερη αυτή τη στιγμή και δικαίως μας ζητούν να τους βοηθήσουμε να βρουν μια λύση», επισήμανε νωρίτερα διπλωματική πηγή στο Reuters.

Επιπλέον, οι υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ υιοθέτησαν ρήτρα αναθεώρησης, βάσει της οποίας τα εν λόγω μέτρα θα επαναξιολογηθούν μέχρι την 1η Μαΐου.

H σύνοδος ενέκρινε επίσης την επιβολή κυρώσεων εναντίον της ιρανικής Κεντρικής Τράπεζας με στόχο τη διακοπή της χρηματοδότησης του πυρηνικού προγράμματος.

Η επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Κάθριν Αστον δήλωσε ότι ελπίζει οι οικονομικές κυρώσεις να συμβάλουν ώστε να πειστεί η Τεχεράνη να επιστρέψει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

«Επιθυμώ η πίεση από τις κυρώσεις να οδηγήσει σε διαπραγματεύσεις. Επιθυμώ να δω το Ιράν να έρχεται πίσω στο τραπέζι και είτε να αρχίσει από τις ιδέες που αφήσαμε στο τραπέζι πέρυσι ή να έρθει με τις δικές του προτάσεις», δήλωσε η Αστον.

Εν τω μεταξύ, το Πεντάγωνο ανακοίνωσε ότι το αμερικανικό αεροπλανοφόρο USS Abraham Lincoln, μία φρεγάτα του βρετανικού ναυτικού και ένα γαλλικό πολεμικό πλοίο πέρασαν από τα Στενά του Ορμούζ χωρίς να υπάρξει πρόβλημα παρά τις απειλές του Ιράν να κλείσει το πέρασμα.

Ωστόσο, υψηλόβαθμο μέλος του ιρανικού κοινοβουλίου δήλωσε στη συνέχεια ότι η Τεχεράνη θα κλείσει τα Στενά του Ορμούζ αν εφαρμοστεί το εμπάργκο στο ιρανικό πετρέλαιο.

«Αν διαταραχθεί κατά οιονδήποτε τρόπο η πώληση ιρανικού πετρελαίου, τα Στενά του Ορμούζ θα κλείσουν σίγουρα», δήλωσε ο Μοχάμαντ Κοσαρί, αντιπρόεδρος της επιτροπής εξωτερικών και εθνικής ασφάλειας του κοινοβουλίου, στο ημιεπίσημο πρακτορείο Fars

www.naftemporiki.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Υπέρ της αύξησης της στρατιωτικής θητείας το Πανελλήνιο Άρμα Πολιτών

Πριν λίγες ημέρες είχαμε καταγγείλει τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Δημήτρη Αβραμόπουλο ότι άνοιξε, ως μη όφειλε, διάλογο με "Δίκτυα Ελεύθερων Φαντάρων" που διαπράττουν ποινικά αδικήματα, και είχαμε ρωτήσει τον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας κ. Σαμαρά, αν αυτός ο υπουργός εκφράζει τις θέσεις του κόμματός του.

Απάντηση δεν πήραμε, ούτε από τον κ. Αβραμόπουλο, ούτε από τον κ. Σαμαρά... Στο θέμα όμως πήρε θέση ένα άλλο κόμμα, το Πανελλήνιο Άρμα Πολιτών, με μια εύστοχη δήλωση του υπευθύνου Άμυνας και Εξωτερικής Πολιτικής κ. Παναγιώτη Χατζηπέρου, ο οποίος στηλίτευσε τη δημοσιοσχετίστικη στάση του ΥΕΘΑ και το δημόσιο διάλογό του με "Δίκτυα Σπάρτακος" και άλλα φαιδρά.

Επιπλέον, το Πανελλήνιο Άρμα Πολιτών τοποθετήθηκε ευθέως υπέρ της αύξησης της στρατιωτικής θητείας, με το ορθό σκεπτικό ότι θα δώσει τη δυνατότητα της επάνδρωσης των μονάδων, της αξιοποίησης του ανθρώπινου δυναμικού και της δημιουργίας βάθους με εκπαιδευμένη εφεδρεία. Είναι επίσης αξιοπρόσεκτη η τοποθέτηση ότι η συμμετοχή σε ΝΑΤΟϊκές αποστολές, την οποία κυρίως εξυπηρετεί η πρόσληψη ΕΠΟΠ, έχει δευτερεύουσα σημασία σε σύγκριση με την άμυνα της χώρας. Είχαμε πολύ καιρό να ακούσουμε τέτοια τοποθέτηση, από οποιοδήποτε ελληνικό κόμμα...

Η δήλωση του υπευθύνου του τομέα Άμυνας και Εξωτερικής Πολιτικής του "Πανελληνίου Άρματος Πολιτών" κ. Παναγιώτη Χατζηπέρου έχει ως εξής:


"Την ώρα που η Χώρα περνά την πιο κρίσιμη περίοδο της νεότερης ιστορίας της, είναι ανησυχητικό ότι, η Κυβέρνηση δεν ασχολείται με τα εθνικά θέματα, κα την εθνική άμυνα.

Ο αρμόδιος Υπουργός αναλώνεται σε τακτικές δημοσίων σχέσεων φτάνοντας στο σημείο να ανοίγει διάλογο στο διαδίκτυο περί στρατιωτικής θητείας, με ανώνυμες ομάδες!

Έτσι, ενώ τα Γενικά Επιτελεία Ενόπλων Δυνάμεων έχουν επισημάνει τα προβλήματα στελέχωσης και λόγω της μειωμένης στρατιωτικής θητείας, ο κ. Υπουργός προτιμά να αερολογεί αναλογιζόμενος το πολιτικό κόστος, συνεχίζοντας μια λογική που οδήγησε την χώρα στην σημερινή κατάσταση.

Η σταδιακή μείωση της στρατιωτικής θητείας σε μια περίοδο τόσο κρίσιμη με τα εθνικά θέματα σε έξαρση ήταν ότι, χειρότερο που μπορούσαν να κάνουν σε βάρος της Χώρας.

Η λύση των ΕΠΟΠ φάνηκε να κινείται προς την σωστή κατεύθυνση ως προς την Νατοϊκές απαιτήσεις και τη συμμετοχή μας, σε διεθνείς αποστολές.

Για εμάς, οι αποστολές αυτές είναι δευτερευούσης σημασίας.

Τώρα, προέχει η Εθνική Άμυνα αφού, η γειτονιά μας ολόκληρη η ανατολική Μεσόγειος μοιάζει καζάνι που είναι έτοιμο να εκραγεί.

Η επάνδρωση – στελέχωση των μονάδων πρέπει να είναι πλήρης και ολοκληρωμένη.

Η αύξηση της θητείας είναι αναγκαία γιατί, θα δώσει τη δυνατότητα της επάνδρωσης των μονάδων, της αξιοποίησης του ανθρώπινου δυναμικού και της δημιουργίας βάθους με εκπαιδευμένο προσωπικό.

Η προσφορά στην Πατρίδα είναι απαραίτητη σήμερα περισσότερο από κάθε φορά.

Οι Ένοπλες Δυνάμεις και η ασφάλεια της Χώρας δεν προσφέρονται για δημόσιες σχέσεις του κάθε περαστικού υπουργού.

Κάποια στιγμή πρέπει, να γίνουμε υπεύθυνοι Έλληνες, υπεύθυνοι πατριώτες. Και αυτή η στιγμή είναι Τώρα".

Προσυπογράφουμε κάθε λέξη της δήλωσης αυτής. Σε μια εποχή που όλοι "λουφάζουν" μπροστά στο τεράστιο πρόβλημα ή "πετούν τη μπάλα στην εξέδρα", είναι πραγματικά παρήγορο και ελπιδοφόρο να βλέπει κανείς ένα πολιτικό κόμμα να παίρνει σαφή θέση, προκρίνοντας τη μόνη ρεαλιστική λύση. Συγχαρητήρια και καλή συνέχεια.

Διαβάστε περισσότερα...

Παρουσίαση του δίτομου βιβλίου του Μάνου Ηλιάδη στην Καλαμάτα

Μέσα στην ερημιά του τοπίου της πολιτικής καθημερινότητας και του σκηνικού οικονομικής αφαίμαξης και κοινωνικής εξαθλίωσης που επέβαλαν στη χώρα οι διεθνείς τοκογλύφοι και το σαθρό πολιτικό σύστημα της χώρας, η εκδήλωση του Best και της «ΦΩΝΗΣ» με τις εκδόσεις INFOΓΝΩΜΩΝ για την πρώτη πανελλήνια παρουσίαση του βιβλίου του Μάνου Ηλιάδη «Η μυστική δράση των Τούρκων στην Ελλάδα και η σύγχρονη ΜΙΤ», ήταν όαση εθνικής αφύπνισης και προβληματισμού για το παρόν και το μέλλον του Ελληνισμού.
Τόσο το κύρος και η εγκυρότητα του συγγραφέα-δημοσιογράφου Μάνου Ηλιάδη, που αναγνωρίζουν οι πάντες, όσο και η δυναμική των ομιλητών Σάββα Καλεντερίδη και Φαήλου Κρανιδιώτη, καθήλωσαν το πολυπληθές κοινό του Πνευματικού Κέντρου, που αψηφώντας το τσουχτερό κρύο και τις πολλαπλές επιλογές εκδηλώσεων, συνέρρευσε για να παρακολουθήσει μια εκδήλωση ευαισθητοποίησης για ένα μείζον εθνικό θέμα, όπως είναι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Το μήνυμα έδωσαν με το χαιρετισμό τους ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας, ο δήμαρχος Καλαμάτας και ο βουλευτής Γιάννης Λαμπρόπουλος, οι οποίοι συνεχάρησαν τη «ΦΩΝΗ» και το Best για την πρωτοβουλία να διοργανώσουν μια ξεχωριστή εκδήλωση, κόντρα στα τετριμμένα, για ένα θέμα που αφορά το ελληνικό έθνος. Ο καθένας χρησιμοποίησε μια ξεχωριστή φράση για το μήνυμα της εκδήλωσης: «ευαισθητοποίηση», είπε ο Μητροπολίτης, «αφύπνιση» ο δήμαρχος, «επαγρύπνηση» ο βουλευτής.
Σε αυτά τα μηνύματα εστίασαν και οι ομιλητές Θέμης Κανελλόπουλος που παρουσίασε και συντόνισε την εκδήλωση, καθώς και οι ομιλητές Μάνος Ηλιάδης, Σάββας Καλεντερίδης και Φαήλος Κρανιδιώτης.
Ο καθένας μέσα από τη δική του οπτική, αλλά όλοι μαζί από τη σκοπιά της Ελλάδας που πρέπει να αντισταθεί στα υπονομευτικά σχέδια της Τουρκίας, ανακτώντας το χαμένο έδαφος και μη υποκύπτοντας στις πιέσεις των ισχυρών για τη διευθέτηση και την εξυπηρέτηση συμφερόντων.
Ζωντανός και ο διάλογος που αναπτύχθηκε με το κοινό στην αίθουσα, αλλά και στο φουαγιέ κατά τη μικρή δεξίωση που πρόσφερε το Μεσσηνιακό Κέτερινγκ προς τιμήν των προσκεκλημένων.
Αξίζει να σημειώσουμε την κίνηση του δημάρχου Παναγιώτη Νίκα να υποδεχθεί θερμά τους ομιλητές στο Δημαρχείο (φωτό), πριν την εκδήλωση, προσφέροντάς τους συμβολικά δώρα από την Καλαμάτα και συζητώντας μαζί τους για τα κρίσιμα θέματα που πραγματεύεται το βιβλίο, ενώ ανταποκρινόμενος στο ενδιαφέρον τους για τα τοπικά ζητήματα τους ενημέρωσε για την κατάσταση της πόλης και τις προοπτικές της.
Και οι τρεις μίλησαν με θερμά λόγια για την Καλαμάτα και ευχαρίστησαν το δήμαρχο για την τιμητική υποδοχή. Βεβαίως υπήρξαν και οι μικροψυχίες και η προσπάθεια υποβάθμισης της εκδήλωσης, από τους γνωστούς και μη εξαιρετέους «κομπλεξικούς». Αλλά τι να κάνουμε, αυτοί πάντα θα υπάρχουν για να σηματοδοτούν τον αρνητισμό και την μικροπρέπεια, αφού θεωρούν ότι η κοινωνία και η πόλη περιστρέφονται γύρω από τη ματαιοδοξία τους! Ευτυχώς που υπάρχουν και αυτοί που με την κραυγαλέα μίζερη στάση τους, αποτρέπουν την κοινωνία από τη λάθος κατεύθυνση! Έτσι κι αλλιώς ο μικρόκοσμός τους συρρικνώνεται...
Θ.Τ.Εφημερίδα ΦΩΝΗ

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2012/01/blog-post_2073.html

Διαβάστε περισσότερα...

Επίσημη παρουσίαση του NEURON με "άρωμα" ΕΑΒ

Χθες 19 Ιανουαρίου παρουσιάστηκε επίσημα στην αεροπορική βάση του Istres στη Γαλλία, το πρωτότυπο του ευρωπαϊκού Μη Επανδρωμένου Μαχητικού Αεροσκάφους (UCAV) nEUROn, προϊόν πολυεθνικού προγράμματος με συμμετοχή της Γαλλίας, της Σουηδίας, της Ισπανίας, της Ελβετίας, της Ιταλίας και της Ελλάδας.

Το nEUROn παρουσιάστηκε στους εκπροσώπους των έξι χωρών από τον Charles Edelstenne, Πρόεδρο της Dassault Aviation. Στην τελετή παρέστη και ο Serge Dassault, καθώς και εκπρόσωποι της βιομηχανικής ομάδας εταιρειών του nEUROn, που περιλαμβάνει τη Saab από τη Σουηδία, την Alenia Aermacchi από την Ιταλία, την EADS-CASA από την Ισπανία, τη RUAG από την Ελβετία και την ΕΑΒ από την Ελλάδα.

Η παρουσίαση αυτή συνιστά ένα σημαντικό σημείο καμπής μετά από πέντε χρόνια σχεδίασης, ανάπτυξης, παραγωγής, συναρμολόγησης και τις πρώτες στατικές δοκιμές του nEUROn. Οι πρώτες δοκιμές κινητήρα θα γίνουν πολύ σύντομα, με στόχο η πρώτη πτήση να γίνει στα μέσα του 2012. Στη συνέχεια θα διεξαχθεί μια πλήρης σειρά δοκιμαστικών πτήσεων επί δύο χρόνια στη Γαλλία, τη Σουηδία και την Ιταλία. Οι δοκιμές αυτές θα εξετάσουν τα πτητικά χαρακτηριστικά, τα χαρακτηριστικά απόκρυψης από ραντάρ (stealthiness), τη βολή όπλων αέρος - εδάφους από εσωτερική αποθήκη οπλισμού, την ένταξη σε περιβάλλον C4Ι, καθώς και την ομαλή εισαγωγή μη επανδρωμένων αεροσκαφών στον εναέριο χώρο.

Tο πρόγραμμα nEUROn, που ξεκίνησε με πρωτοβουλία του γαλλικού υπουργείου Άμυνας το 2003, συνιστά τριπλή "πρωτιά" για τις συμμετέχουσες ευρωπαϊκές χώρες, καθώς είναι το πρώτο μαχητικό αεροσκάφος με χαρακτηριστικά stealth, το πρώτο UCAV που αναπτύχθηκε συνεργατικά και το πρώτο μαχητικό αεροσκάφος που σχεδιάστηκε και αναπτύχθηκε αποκλειστικά σε εικονική πλατφόρμα. Σε σύντομη ομιλία του, ο κ. Charles Edelstenne είπε ότι τώρα εναπόκειται στις κυβερνήσεις που χρηματοδότησαν το nEUROn να σκεφτούν για τη συνέχεια του προγράμματος, ώστε να αξιοποιήσουν με τον καλύτερο τρόπο την εμπειρία που κερδήθηκε στα πέντε χρόνια του προγράμματος ανάπτυξης.

Το UCAV έχει μοναδικά επιχειρησιακά χαρακτηριστικά όπως να πετά με υψηλές ταχύτητες, λίγα μέτρα πάνω από το έδαφος, με απόλυτα stealth χαρακτηριστικά. Το αεροσκάφος μπορεί να επιχειρεί στις πιο δύσκολες αποστολές -όπως καταστολή αεράμυνας- χωρίς να υπάρχει κίνδυνος απώλειας χειριστή ενώ το κόστος του είναι κλάσμα του κόστους των σύγχρονων μαχητικών. Στο πλαίσιο της ισότιμης συμμετοχής της ΕΑΒ στην Κοινοπραξία, υψηλής τεχνολογικής αξίας τμήματα του αεροσκάφους σχεδιάστηκαν, αναπτύχθηκαν και κατασκευάστηκαν από Έλληνες Μηχανικούς της ΕΑΒ στις εγκαταστάσεις της εταιρείας στο Σχηματάρι Βοιωτίας.

Συγκεκριμένα, η ΕΑΒ ανέλαβε τη σχεδίαση και κατασκευή:

> του Συστήματος Εξαγωγής Καυσαερίων (Exhaust Assembly) που αποτελεί κρίσιμο σημείο εντοπισμού του ίχνους του αεροσκάφους (stealth)
> του οπισθίου μέρους της ατράκτου (Aft Fuselage) καθώς και
> του πίνακα ελέγχου των ηλεκτρονικών συστημάτων του αεροσκάφους πριν από την πτήση (VMS Avionics Test Rig).

Επιχειρησιακά, το νέο μαχητικό αεροσκάφος έχει σχεδιαστεί να πραγματοποιεί επιχειρήσεις Αέρος Εδάφους με εμπλοκή σε πλήρως ηλεκτρονικά δια-δικτυωμένο πληροφοριακό περιβάλλον:

> Επιχειρήσεις με πλήρη γεωμετρική και υπέρυθρη απόκρυψη
> Προσβολή στόχων επιφανείας με τη χρήση βομβών τοποθετημένων εσωτερικά της δομής με πολύ κλειστές απαιτήσεις από πλευράς διαθέσιμου χρόνου προσβολής του στόχου.

Ο Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΑΒ κ. Τάσος Φιλιππάκος δήλωσε σχετικά:

«Η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία -με τη συμμετοχή της στην ανάπτυξη του αεροσκάφους UCAV από την αρχική φάση του σχεδιασμού- προέβαλε τη δυνατότητά της να παίξει διεθνώς πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανάπτυξη τεχνολογιών αιχμής. Η συγκεκριμένη επιτυχία είναι αποτέλεσμα της στρατηγικής που εφαρμόζει με συνέπεια τα τελευταία χρόνια η ΕΑΒ για την Τεχνολογική Ανάπτυξη και Καινοτομία στοχεύοντας σε προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας. Αυτή η επιτυχία σημαίνει ότι, εφόσον το πρόγραμμα προχωρήσει σε στάδιο παραγωγής για τη διεθνή αγορά, η ΕΑΒ θα έχει διασφαλίσει τουλάχιστον την κατασκευή των τμημάτων που ανέπτυξε εξασφαλίζοντας έτσι σημαντικές εξαγωγικές πωλήσεις και θέσεις εργασίας. Θα πρέπει επίσης να τονισθεί ο σημαντικός ρόλος του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας με τη χρηματοδότηση του προγράμματος καθώς και την αμέριστη συμπαράστασή του στην εταιρεία καθ’ όλη τη διάρκεια υλοποίησής του. Νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω όλους τους εμπλεκόμενους -και πάνω από όλα τη Διεύθυνση Έρευνας, Σχεδίασης & Ανάπτυξης Αεροδιαστημικών Συστημάτων της ΕΑΒ- που συνέβαλε για να είμαστε σήμερα εδώ, σε μια ιστορική στιγμή για τον κλάδο της αεροναυπηγικής».

Διαβάστε περισσότερα...

Περί Ελαφρού Πεζικού - Μέρος Α΄

γράφει ο Βελισάριος

Μία πρόσφατη αναφορά στο Εν Κρυπτώ στις Ελληνικές Ειδικές Δυνάμεις ως “ελαφρύ πεζικό” ξεσήκωσε έντονες αντιδράσεις από καταδρομείς, ιδιαίτερα παλαιότερους καταδρομείς, που θεώρησαν εαυτούς θιγμένους από αυτόν τον υποβιβασμό.


9ο Τάγμα Ευζώνων - Μανωλιάσα, 1913

Είναι μια αντίδραση κατανοητή όταν προέρχεται από (παλαιότερους, κυρίως) εφέδρους καταδρομείς.Δυστυχώς, φαίνεται ότι παρεμφερείς αντιλήψεις υπάρχουν και σε μόνιμα στελέχη, ή τουλάχιστον εκφράζονται προσχηματικά, και αυτές αποτελούν έναν από τους βασικούς λόγους της οργανωτικής κάμψης τους.

Αν και η έννοια του ελαφρού πεζικού είναι παλαιά και καλώς ορισμένη, υπάρχουν συχνά παρεξηγήσεις σχετικά με αυτήν, που πηγάζουν κυρίως από την στρεβλή της κατανόηση από τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις, οι οποίες τις αντιλαμβάνονται ως “ελαφρά εξοπλισμένες”, με βασικό χαρακτηριστικό την στρατηγική ευκινησία.

Για τη διευκρίνιση της έννοιας του ελαφρού πεζικού, της φύσης του και του ρόλου του, θα παραθέσουμε τρία χαρακτηριστικά κείμενα σχετικά με αυτό. Δυστυχώς, τα κείμενα είναι στα αγγλικά, καθώς ο χρόνος δε μας επιτρέπει να τα μεταφράσουμε. Ζητούμε εκ προοιμίου συγγνώμη από όποιον αναγνώστη δεν έχει τη δυνατότητα να τα διαβάσει.

Το πρώτο κείμενο, είναι του αμερικανού στρατιωτικού αναλυτή Michael Lind, και προέρχεται από μία εξαιρετική εργασία του 2007.(

Το 1ο Κεφάλαιο της εργασίας, που αναρτάται σήμερα, ορίζει τι είναι ελαφρύ πεζικό, αφ’ ενός ανατρέχοντας στην ιστορία, αφ’ ετέρου προσδιορίζοντας τα βασικά του χαρακτηριστικά. (Στο κείμενο, η έμφαση είναι δική μας).

DEFINING LIGHT INFANTRY

1. An historical approach to the concept of Light Infantry

Due to the different meanings of the word “light” the LI concept has been understood in diverse ways around of the world. These interpretations can be grouped into two similar, but at the same time different points of view. The present American concept of LI is related to “weight”. On the other hand, Europeans understand light as agility or operational versatility. Even though both interpretations are related to each other, an analysis of the historical evolution of IL will enable the reader to determine which one of these points of view best matches the original concept of LI.

The distinction between regular or line infantry (RI) and IL goes back to ancient Greece. At that time, RI was the phalanx, a formation that based its success on the execution of well rehearsed techniques and procedures by hundreds of hoplites and the firepower of their spears. Their tactics consisted of evolutions performed by the phalanx as a whole in which each warrior contributed to group survivability by adhering to carefully executed individual drills.

In contrast, the classic LI did not fight in rigid formations, nor adhere to any type of prescribed methods. Its usual mission was to provide flank protection to the phalanx, widely dispersed throughout a large area, their soldiers lacking the usual bronze armors that the hoplites wore. LI survivability was based on speed and the availability of a great number of projectiles and light hand-thrown weapons. LI tactics consisted mainly of individual actions or barely coordinated group maneuvers, like executing a march forward or withdrawing. The Romans applied the same concept to their legions, using auxiliary troops to support the RI line formations. However, the rise of cavalry blurred the noticeable difference that used to exist between RI and LI.

The Spanish Tercios of the XVI and XVII centuries signaled the return of infantry’s dominance, and especially LI’s. The development of light forces in Europe, like the French Chasseurs, the Prussian Jaegers, or the Austrians Grenz regiments, followed the old Greek concept: in contrast to the rigid maneuvers of the RI, the light units were agile, fast and able to operate independent from the army. The LI was employed in a decentralized way to protect the flanks of larger forces, executing raids and ambushes in restricted terrain and avoiding direct contact with the enemy. When it was wisely employed, LI prevailed over the enemy’s RI, thanks to its adaptability and reliance on creative tactics other than a standard doctrine. These capabilities were achieved by selecting high-quality troops to serve on LI ranks, usually those more familiar with the hard life in the country.

In spite of the proven superiority of LI over RI, the former was not developed as a permanent formation in Europe. LI only prospered during war times and was usually dissolved when the conflicts ended. Nevertheless, the catastrophic defeat in 1755 of the British forces under General Edward Braddock’s command by one small American LI force that employed unusual tactics and took advantage of terrain, speed, and loose formations, convinced England and France about the need to develop LI units as part of their permanent forces. This event led to the creation of the Roger’s Rangers and the Royal American Regiment, refined British counterparts of the American revolutionary LI.

Although LI disappeared in America afterwards, it definitively re-appeared in Europe during the peninsular campaign of Wellington at the beginning of the XIX century. The LI stopped being just an “undisciplined group of irregulars” and become professionally trained units, able to maneuver in a fast and organized way. Between 1790 and 1815 light forces proliferated, even evolving into light artillery and cavalry units, and assumed a more significant role on the battlefield. Like their Greek predecessors, the European light infantrymen covered RI’s advance or withdrawals and harassed the enemy by executing ambushes in their deep rear.

The appearance of the breech-loading rifle and machine gun contributed to the evolution of RI. To reduce the effectiveness of these new weapons RI developed lighter equipment and more flexible formations. These changes in RI organization and equipment defined the most important differences between both original concepts, that of agility, operational versatility, capability to live off the land, and decentralized command and control for LI. The Boers, the Jaeger battalions, mountain units and stormtrupp of the German army of World War I, General Wingate’s Chindits and both parachutist units from the Israeli Defense Forces and the British army are examples of contemporary LI.


Chindits

2. The LI concept

As previously indicated, the appearance of semi-automatic and automatic weapons broadened the differences between LI and RI. Until then, distinction between both was usually related to their organization or equipment, upon which the roots of the present American Armed Forces’ mistaken concept are based. The essential difference between RI and LI actually relied on an intangible factor: the mentality of light infantrymen.

The light infantryman characterizes himself by his mental strength. Their inborn capabilities (and the reason they were chosen to integrate LI units), reinforced by hard training, convinced them that they were able to overcome the most difficult situations that combat could present. The light infantrymen do not feel defeated when isolated or confronted by superior forces. They are able to perform their duties for long periods of time without any type of comfort or logistical support, obtaining what they need from the land or the enemy. They are neither physically nor psychologically tied to the rear by the necessity to maintain open lines of communications. This attitude of self confidence provides LI a great psychological advantage over its enemies. Coupled with the decentralized command philosophy, the LI operates at a high tempo. Despite numerical inferiority, the LI has been able to break the will of its enemies for this reason. This unpredictable ambush-mentality and reluctance to follow a specified method is the essence of IL.

This ambush mentality generates other secondary, but distinctive, characteristics. Among them are the ability and speed with which the LI adapts to the terrain in which it operates. Far from resisting the adverse environment conditions, LI exploits it by turning terrain roughness to its advantage, using the terrain as a shield, a weapon and a source of supplies at the same time. As a result, IL has an incomparable superiority in those terrains that restrict RI operations (especially mechanized and armored forces), usually allowing it to face and defeat larger and better equipped enemy forces. So LI has a distinctive operational versatility, being able to operate alone in restricted terrain or in a symbiotic relationship with line units. As a corollary, IL easily adapts itself to all type of operations, and faces the natural evolution of war with no need to modify substantially the way it operates. This characteristic determines that the LI is the only one able successfully to counter the challenge imposed by the current transition towards the Fourth Generation of War.

Although other specific characteristics of LI will be addressed in detail later, it is easy to realize that the historically appropriate meaning for the term “light” is not related to the American notion of weight, but to the European notion of agility or operational versatility. This nature is the result of a unique, creative, and aggressive mentality.


Rangers

belisarius21.wordpress.com

Διαβάστε περισσότερα...