Η πύρρειος νίκη του Γκέρινγκ
Κυριακή 26 Μαΐου 2013
Του Βιστωνίτη Αναστάση
Εβδομηνταδύο χρόνια από τη μάχη της Κρήτης, ο γερμανός ιστορικός Χάιντς Ρίχτερ παρουσιάζει την τελευταία «καθαρή» στρατιωτική επιχείρηση του Β Παγκοσμίου Πολέμου μέσα από γερμανικές, αγγλικές, αυστραλιανές και νεοζηλανδικές πρωτογενείς και δευτερογενείς πηγές O γερμανός ιστορικός Χάιντς Ρίχτερ είναι γνωστός στη χώρα μας και αρκετά βιβλία του κυκλοφορούν στα ελληνικά. Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μανχάιμ, θεωρείται ειδικός σε θέματα της σύγχρονης ελληνικής και κυπριακής Ιστορίας. Με τη συμπλήρωση πέρυσι 71 ετών από τη Μάχη της Κρήτης, οι εκδόσεις Γκοβόστη κυκλοφόρησαν την ογκώδη ομότιτλη μελέτη του που, σύμφωνα με τον ίδιο, στοχεύει όχι μόνο στο να παρουσιάσει τα γεγονότα που σχετίζονται με μία από τις αποφασιστικότερες μάχες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου αλλά και να την αντιμετωπίσει ως κομμάτι της πολιτικής και στρατιωτικής αντιπαράθεσης εκείνων των ετών μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας και των συμμάχων της από τη μια και των δυνάμεων του Αξονα από την άλλη. Η μάχη αυτή έχει ειδική σημασία όχι μόνο επειδή για πρώτη φορά ένα νησί καταλαμβάνεται με επιχείρηση από αέρος αλλά και γιατί, κατά τον Ρίχτερ, επιβεβαιώνει τον αφορισμό του Κλαούζεβιτς πως ο πόλεμος είναι η συνέχεια της διπλωματίας με άλλα μέσα. Ετσι αφιερώνει περίπου 150 σελίδες του βιβλίου του στα γεγονότα που προηγήθηκαν προκειμένου να εξηγηθούν τα αίτια της απόβασης των Γερμανών και η σημασία που απέδιδε ο Χίτλερ στο νησί.
Το σχέδιο «Ερμής»
Η επιχείρηση των Γερμανών έφερε το όνομα Ερμής (Unternehmen Μerkur) και το σχέδιο είχε καταστρώσει ο αντιπτέραρχος Κουρτ Στουντέντ. Το νησί υπερασπίζονταν 9.000 έλληνες στρατιώτες και χωροφύλακες και 25.000 στρατιώτες της Βρετανικής Κοινοπολιτείας που αποτελούνταν από τη 2η Μεραρχία Νεοζηλανδών, τη 19η Ταξιαρχία Αυστραλών και τη 14η Βρετανική Ταξιαρχία Πεζικού. Διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων ήταν ο νεοζηλανδός υποστράτηγος Μπέρναρντ Φρέιμπεργκ, ο οποίος γνώριζε λεπτομερώς τα σχέδια της επίθεσης, αφού οι Σύμμαχοι είχαν καταφέρει να υποκλέψουν και να αποκρυπτογραφήσουν τα σχετικά γερμανικά σήματα. Αλλά ο Φρέιμπεργκ, παρά την υποστήριξη του Τσόρτσιλ, απεδείχθη ανεπαρκής, κι ας διέθετε πάνω στο νησί υπέρτερες δυνάμεις των γερμανικών. Επιπλέον τα γερμανικά σήματα δεν τα μετέφρασαν ειδικοί σε στρατιωτικά θέματα αλλά γλωσσολόγοι, με αποτέλεσμα ο Φρέιμπεργκ να περιμένει αμφίβια απόβαση και όχι από αέρος. Η επίθεση εκδηλώθηκε κατ΄ εντολήν του Γκέρινγκ νωρίς το πρωί της 20ής Μαΐου 1941 με τη ρίψη χιλιάδων αλεξιπτωτιστών στο αεροδρόμιο του Μάλεμε και με ανηλεή βομβαρδισμό. Οι Γερμανοί υπερείχαν στον αέρα, ως το τέλος όμως της πρώτης ημέρας δεν κατάφεραν να καταλάβουν το αεροδρόμιο και υπέστησαν βαρύτατες απώλειες. Η πρόβλεψη του Χίτλερ ότι η Κρήτη θα καταλαμβανόταν μέσα σε ένα 24ωρο δεν επαληθεύθηκε.
«Πύρρειος νίκη»
Οι Γερμανοί χρειάστηκαν οκτώ ημέρες για να καταλάβουν το νησί. Στην επιχείρηση αυτή έχασαν περίπου 14.000 στρατιώτες. Μεγάλο μέρος του επίλεκτου σώματος των αλεξιπτωτιστών τους αποδεκατίστηκε. Σκοτώθηκε το 23% όσων έλαβαν μέρος στη Μάχη της Κρήτης, ενώ οι απώλειές τους λ.χ. στη Γαλλία υπολογίζονται στο 5%-7%. Ο Τσόρτσιλ στα Απομνημονεύματά του τη χαρακτηρίζει «πύρρειο νίκη του Γκέρινγκ»
και παρατηρεί πως «με τις δυνάμεις που διέθεσε στην Κρήτη θα μπορούσε να έχει καταλάβει την Κύπρο,το Ιράκ,τη Συρία, ακόμη και την Περσία». Ο τοπικός πληθυσμός επέδειξε απίστευτο ηρωισμό. Παρ΄ ότι οι Κρήτες δεν διέθεταν όπλα (το μεταξικό καθεστώς τους είχε αφοπλίσει μετά την εξέγερσή τους εναντίον του τον Αύγουστο του 1938), επέφεραν βαρύτατα πλήγματα στα γερμανικά στρατεύματα αγωνιζόμενοι με όσα μέσα διέθεταν, ακόμη και με πέτρες και τσουγκράνες. Την αντίστασή τους την πλήρωσαν ακριβά, αφού αμέσως μετά υπέστησαν τα αντίποινα των κατακτητών, γνωστότερα από τα οποία είναι η σφαγή στο Κοντομαρί και η πυρπόληση της Κανδάνου. Ας σημειωθεί ακόμη ότι οι επιθέσεις των ανταρτικών ομάδων των Κρητών εναντίον των δυνάμεων κατοχής ήταν οι πρώτες που εκδηλώθηκαν στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μεγάλες ήταν και οι απώλειες των Συμμάχων, με αποτέλεσμα, στην Αυστραλία κυρίως, η Μάχη της Κρήτης να θεωρηθεί από πολλούς «σφαγή» και να καταλογίσουν ευθύνες στον ίδιο τον Τσόρτσιλ, για τον οποίο ούτε ο Ρίχτερ έχει την καλύτερη γνώμη. Τη φράση του μάλιστα «πύρρειος νίκη» τη χαρακτηρίζει υπερβολική. Η Κρήτη είχε τεράστια σημασία, λέει ο Ρίχτερ, ήταν ένα «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» από το οποίο η Γερμανία μπορούσε να ελέγχει τα Βαλκάνια, τα πετρέλαια της Ρουμανίας στο Πλοέστι, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, σε μια περίοδο μάλιστα που ο Ρόμελ προήλαυνε προς την Αίγυπτο.
Ενστάσεις και αμφιβολίες
Το βιβλίο του Ρίχτερ είναι μια σφαιρική επισκόπηση και ανάλυση των συνεπειών της Μάχης της Κρήτης, αλλά κάποιες απόψεις του θα προκαλέσουν αντιδράσεις. Είναι εμφανής λ.χ. η συμπάθεια που εκφράζει για τον Κουρτ Στουντέντ, που μετά την κατάληψη του νησιού ανέλαβε τη στρατιωτική του διοίκηση. Κατ΄ εντολήν του Γκέρινγκ- αλλά με δική του διαταγή εφαρμόστηκαν τα αντίποινα εναντίον των Κρητών μετά την κατάληψη του νησιού. Ο Στουντέντ συνελήφθη το 1945 από τους Βρετανούς, δικάστηκε από βρετανικό στρατοδικείο (όχι όμως για τα εγκλήματα εναντίον αμάχων αλλά βρετανών στρατιωτών), καταδικάστηκε σε φυλάκιση πέντε ετών, αργότερα έκανε έφεση, αποφυλακίστηκε το 1948 και πέθανε σε βαθιά γεράματα (88 ετών) το 1978. Την απόφαση του δικαστηρίου ο Ρίχτερ τη θεωρεί «άδικη». Το ελληνικό κράτος βέβαια (για να μη μιλήσουμε για τους Κρήτες) δεν είχε την ίδια γνώμη, αφού το 1947 ζήτησε την έκδοση του Στουντέντ, αίτημα το οποίο απερρίφθη. «Το γεγονός ότι ο Στουντέντ ήταν υπεύθυνος για την έγκριση καταστροφών και εκτελέσεων εξηγεί τον μικρό αριθμό τους» γράφει ο Ρίχτερ και συμπληρώνει: «Πιθανώς, όπως ελέχθη, να ήταν ένα μέσον για να αποφευχθούν χειρότερα αντίποινα». Αυτό βέβαια, ακόμη κι αν περιέχει δόση αλήθειας, δεν μπορούμε να το καταπιούμε, έστω κι αν έχουν περάσει εβδομήντα χρόνια από τότε.
Πηγή
_____________________
Αφιερωμα του ΓΕΣ στη Μάχη της Κρήτης.
Απόσπσμα από ντοκυμαντέρ της ΕΡΤ που αναφέρεται στη μάχη της Κρητης:
Εβδομηνταδύο χρόνια από τη μάχη της Κρήτης, ο γερμανός ιστορικός Χάιντς Ρίχτερ παρουσιάζει την τελευταία «καθαρή» στρατιωτική επιχείρηση του Β Παγκοσμίου Πολέμου μέσα από γερμανικές, αγγλικές, αυστραλιανές και νεοζηλανδικές πρωτογενείς και δευτερογενείς πηγές O γερμανός ιστορικός Χάιντς Ρίχτερ είναι γνωστός στη χώρα μας και αρκετά βιβλία του κυκλοφορούν στα ελληνικά. Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μανχάιμ, θεωρείται ειδικός σε θέματα της σύγχρονης ελληνικής και κυπριακής Ιστορίας. Με τη συμπλήρωση πέρυσι 71 ετών από τη Μάχη της Κρήτης, οι εκδόσεις Γκοβόστη κυκλοφόρησαν την ογκώδη ομότιτλη μελέτη του που, σύμφωνα με τον ίδιο, στοχεύει όχι μόνο στο να παρουσιάσει τα γεγονότα που σχετίζονται με μία από τις αποφασιστικότερες μάχες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου αλλά και να την αντιμετωπίσει ως κομμάτι της πολιτικής και στρατιωτικής αντιπαράθεσης εκείνων των ετών μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας και των συμμάχων της από τη μια και των δυνάμεων του Αξονα από την άλλη. Η μάχη αυτή έχει ειδική σημασία όχι μόνο επειδή για πρώτη φορά ένα νησί καταλαμβάνεται με επιχείρηση από αέρος αλλά και γιατί, κατά τον Ρίχτερ, επιβεβαιώνει τον αφορισμό του Κλαούζεβιτς πως ο πόλεμος είναι η συνέχεια της διπλωματίας με άλλα μέσα. Ετσι αφιερώνει περίπου 150 σελίδες του βιβλίου του στα γεγονότα που προηγήθηκαν προκειμένου να εξηγηθούν τα αίτια της απόβασης των Γερμανών και η σημασία που απέδιδε ο Χίτλερ στο νησί.
Το σχέδιο «Ερμής»
Η επιχείρηση των Γερμανών έφερε το όνομα Ερμής (Unternehmen Μerkur) και το σχέδιο είχε καταστρώσει ο αντιπτέραρχος Κουρτ Στουντέντ. Το νησί υπερασπίζονταν 9.000 έλληνες στρατιώτες και χωροφύλακες και 25.000 στρατιώτες της Βρετανικής Κοινοπολιτείας που αποτελούνταν από τη 2η Μεραρχία Νεοζηλανδών, τη 19η Ταξιαρχία Αυστραλών και τη 14η Βρετανική Ταξιαρχία Πεζικού. Διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων ήταν ο νεοζηλανδός υποστράτηγος Μπέρναρντ Φρέιμπεργκ, ο οποίος γνώριζε λεπτομερώς τα σχέδια της επίθεσης, αφού οι Σύμμαχοι είχαν καταφέρει να υποκλέψουν και να αποκρυπτογραφήσουν τα σχετικά γερμανικά σήματα. Αλλά ο Φρέιμπεργκ, παρά την υποστήριξη του Τσόρτσιλ, απεδείχθη ανεπαρκής, κι ας διέθετε πάνω στο νησί υπέρτερες δυνάμεις των γερμανικών. Επιπλέον τα γερμανικά σήματα δεν τα μετέφρασαν ειδικοί σε στρατιωτικά θέματα αλλά γλωσσολόγοι, με αποτέλεσμα ο Φρέιμπεργκ να περιμένει αμφίβια απόβαση και όχι από αέρος. Η επίθεση εκδηλώθηκε κατ΄ εντολήν του Γκέρινγκ νωρίς το πρωί της 20ής Μαΐου 1941 με τη ρίψη χιλιάδων αλεξιπτωτιστών στο αεροδρόμιο του Μάλεμε και με ανηλεή βομβαρδισμό. Οι Γερμανοί υπερείχαν στον αέρα, ως το τέλος όμως της πρώτης ημέρας δεν κατάφεραν να καταλάβουν το αεροδρόμιο και υπέστησαν βαρύτατες απώλειες. Η πρόβλεψη του Χίτλερ ότι η Κρήτη θα καταλαμβανόταν μέσα σε ένα 24ωρο δεν επαληθεύθηκε.
«Πύρρειος νίκη»
Οι Γερμανοί χρειάστηκαν οκτώ ημέρες για να καταλάβουν το νησί. Στην επιχείρηση αυτή έχασαν περίπου 14.000 στρατιώτες. Μεγάλο μέρος του επίλεκτου σώματος των αλεξιπτωτιστών τους αποδεκατίστηκε. Σκοτώθηκε το 23% όσων έλαβαν μέρος στη Μάχη της Κρήτης, ενώ οι απώλειές τους λ.χ. στη Γαλλία υπολογίζονται στο 5%-7%. Ο Τσόρτσιλ στα Απομνημονεύματά του τη χαρακτηρίζει «πύρρειο νίκη του Γκέρινγκ»
και παρατηρεί πως «με τις δυνάμεις που διέθεσε στην Κρήτη θα μπορούσε να έχει καταλάβει την Κύπρο,το Ιράκ,τη Συρία, ακόμη και την Περσία». Ο τοπικός πληθυσμός επέδειξε απίστευτο ηρωισμό. Παρ΄ ότι οι Κρήτες δεν διέθεταν όπλα (το μεταξικό καθεστώς τους είχε αφοπλίσει μετά την εξέγερσή τους εναντίον του τον Αύγουστο του 1938), επέφεραν βαρύτατα πλήγματα στα γερμανικά στρατεύματα αγωνιζόμενοι με όσα μέσα διέθεταν, ακόμη και με πέτρες και τσουγκράνες. Την αντίστασή τους την πλήρωσαν ακριβά, αφού αμέσως μετά υπέστησαν τα αντίποινα των κατακτητών, γνωστότερα από τα οποία είναι η σφαγή στο Κοντομαρί και η πυρπόληση της Κανδάνου. Ας σημειωθεί ακόμη ότι οι επιθέσεις των ανταρτικών ομάδων των Κρητών εναντίον των δυνάμεων κατοχής ήταν οι πρώτες που εκδηλώθηκαν στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μεγάλες ήταν και οι απώλειες των Συμμάχων, με αποτέλεσμα, στην Αυστραλία κυρίως, η Μάχη της Κρήτης να θεωρηθεί από πολλούς «σφαγή» και να καταλογίσουν ευθύνες στον ίδιο τον Τσόρτσιλ, για τον οποίο ούτε ο Ρίχτερ έχει την καλύτερη γνώμη. Τη φράση του μάλιστα «πύρρειος νίκη» τη χαρακτηρίζει υπερβολική. Η Κρήτη είχε τεράστια σημασία, λέει ο Ρίχτερ, ήταν ένα «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» από το οποίο η Γερμανία μπορούσε να ελέγχει τα Βαλκάνια, τα πετρέλαια της Ρουμανίας στο Πλοέστι, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, σε μια περίοδο μάλιστα που ο Ρόμελ προήλαυνε προς την Αίγυπτο.
Ενστάσεις και αμφιβολίες
Το βιβλίο του Ρίχτερ είναι μια σφαιρική επισκόπηση και ανάλυση των συνεπειών της Μάχης της Κρήτης, αλλά κάποιες απόψεις του θα προκαλέσουν αντιδράσεις. Είναι εμφανής λ.χ. η συμπάθεια που εκφράζει για τον Κουρτ Στουντέντ, που μετά την κατάληψη του νησιού ανέλαβε τη στρατιωτική του διοίκηση. Κατ΄ εντολήν του Γκέρινγκ- αλλά με δική του διαταγή εφαρμόστηκαν τα αντίποινα εναντίον των Κρητών μετά την κατάληψη του νησιού. Ο Στουντέντ συνελήφθη το 1945 από τους Βρετανούς, δικάστηκε από βρετανικό στρατοδικείο (όχι όμως για τα εγκλήματα εναντίον αμάχων αλλά βρετανών στρατιωτών), καταδικάστηκε σε φυλάκιση πέντε ετών, αργότερα έκανε έφεση, αποφυλακίστηκε το 1948 και πέθανε σε βαθιά γεράματα (88 ετών) το 1978. Την απόφαση του δικαστηρίου ο Ρίχτερ τη θεωρεί «άδικη». Το ελληνικό κράτος βέβαια (για να μη μιλήσουμε για τους Κρήτες) δεν είχε την ίδια γνώμη, αφού το 1947 ζήτησε την έκδοση του Στουντέντ, αίτημα το οποίο απερρίφθη. «Το γεγονός ότι ο Στουντέντ ήταν υπεύθυνος για την έγκριση καταστροφών και εκτελέσεων εξηγεί τον μικρό αριθμό τους» γράφει ο Ρίχτερ και συμπληρώνει: «Πιθανώς, όπως ελέχθη, να ήταν ένα μέσον για να αποφευχθούν χειρότερα αντίποινα». Αυτό βέβαια, ακόμη κι αν περιέχει δόση αλήθειας, δεν μπορούμε να το καταπιούμε, έστω κι αν έχουν περάσει εβδομήντα χρόνια από τότε.
Πηγή
_____________________
Αφιερωμα του ΓΕΣ στη Μάχη της Κρήτης.
Απόσπσμα από ντοκυμαντέρ της ΕΡΤ που αναφέρεται στη μάχη της Κρητης:
23 σχόλια:
Καλό είναι να αναφερθεί και η εγκατάλειψη της κρητικής μεραρχίας στην ηπειρωτική Ελλάδα από την ελληνική στρατιωτική ηγεσία την παραμονή της μάχης της Κρήτης.
Η ελληνική ηγεσία (ότι είχε μείνει από αυτήν μετά το θάνατο του Μεταξά) είχε εγκαταλείψει ολόκληρο τον Ε.Σ. όχι μόνο τους Κρήτες. Ο μόνος που ασχολήθηκε ήταν ο Τσολάκογλου που με τη συνθηκολόγηση κέρδισε την αξιοπρεπή επιστροφή των Ελλήνων στρατιωτών στα σπίτια τους και μάλιστα με πρωτοφανείς τιμές από μέρους των Γερμανών σε ορισμένες περιπτώσεις (βλέπε μάχη οχυρών), αντί να καταλήξουν στο Νταχάου και το Άουσβιτς όπως στρατιώτες άλλων χωρών. Δε το γράφω για να εξυψώσω τον Τσολάκογλου, αλλά πρέπει να μάθουμε κοιτάζουμε το νόμισμα κι απ' τις δύο όψεις και να μην αναφερόμαστε μόνο στη σκοτεινή που όλοι γνωρίζουμε.
Ανώνυμε 27/5 8:03:00 μ.μ.
έχεις δίκιο, τους ζητούσαν να κατέβουν κατω και σφυριζαν αδιάφορα,
ενώ ο στόλος έφευγε για την Αίγυπτο!
Γιάννης
Το έγκλημα που έγινε ήταν ότι δεν κατέστρεψαν τα αποθέματα καυσίμων που υπήρχαν στις δεξαμενές στο πέραμα (εκεί που είναι και τώρα).
Χωρίς αυτά τα Γερμανικά αεροπλάνα δεν θα μπορούσαν να κάνουν αεραπόβαση στη Κρήτη.
Κάποιοι "πατριώτες" είχαν αναθέσει το Εθνικά κρίσιμο αυτό έργο στον Άγγλο στρατιωτικό ακόλουθο !
H V "Κρητικη" Μεραρχια , εμεινε μεχρι τελευταια στιγμη στα συνορα, οπως και οι αλλες, εξυπηρετωντας τα Βρεττανικα σχεδια επαφης του αδυναμου ΒΕΣ με τη Βερμαχτ και ταχειας απεμπλοκης του. Δεν θα ειμασταν λαθος εαν πουμε οτι η υπαρξη μιας τετοιας πληρους και εμπειροπολεμης μεραρχιας στο νησι, θα το καθιστουσε φρουριο. Οπως Μαλτα.
Είμαι σίγουρος πως αν η μεραρχια Κρητών είχε μεταφερθεί στην Κρήτη, οι Γερμανοί θα γνώριζαν την απόλυτη σφαγή.
έχετε αρχίσει τα παραμύθια..."εγκατάλειψη" της 5ης κτλ... η κοκκινοσκουφίτσα λείπει.
αν υπήρχε η 5η στην κρήτη - η λιγότερο μάχιμη μεραρχία του ΕΣ καθώς ήταν εφεδρία και δεν μπήκε νωρίς στον αγώνα - θα διαλυόταν οπως και οι βρεττανοί απλώς νωρίτερα.
ο πόλεμος είχε χαθεί απο τέλη μάρτη όταν άρχισαν να αδειάζουν και οι αποθήκες πυρομαχικών που είχαμε καταλάβει απο τους ιταλούς τον νοέμβρη. οι γερμανοί μπήκαν άνετα γιατί κανείς δεν τους έριχνε ότι έπρεπε να ρίξει. 6 μήνες τα είχαν φάει όλα στη μάπα οι ιταλοί. είχαν μείνει του ΑΠΠ και πέτρες.
καθώς η ελλάδα στο σύνολο είχε παραδωθεί ορισμένοι ψάχνουν να βρουν γιατί εν μέσω παράδωσης του συνόλου του ΕΣ, μια μεραρχία έπρεπε να μετακινηθεί στην κρήτη... και γιατί όχι στην αίγυπτο που θα είχε και νόημα;
τέσπα ας πούμε δεν καταλαβαίνουν τί εστί παράδωση, ειδικά όταν στο έγγραφο που ΥΠΟΓΡΑΨΑΜΕ μας έκαναν την ΧΑΡΗ και δεν πήραν 600,000 άντρες στην γερμανία για καταναγκαστικά.
έχω ξαναπεί όσο υπάρχει τοπικισμός...
μηδενιστής
Μηδενιστή είσαι πολύ λάθος...
@μηδενιστή
Δεν το έχεις μηδενιστή το κεφάλαιο. Άστο. Δε λέω περισσότερα, θα τσακωθούμε πάλι. Ήταν έγκλημα αυτό που έγινε με την 5η. Οι άνθρωποι έμειναν Αθήνα και πέθαιναν από την πείνα τον χειμώνα του '41 καθώς δεν μπορούσαν να πάνε στα σπίτια τους. Μπορεί και να ήταν η εκδίκηση του καθεστώτος το ότι δεν στάλθηκαν Κρήτη νωρίτερα. Έμεινε το νησί σχεδόν ανυπεράσπιστο και με διοικητή έναν ξεροκέφαλο Εγγλέζο. Όσο για όπλα και σφαίρες δεν υπάρχει δικαιολογία. Τα ιταλικά λάφυρα από τη Λιβύη απέναντι ήταν αρκετά για να εξοπλίσουν μεραρχίες, άλλωστε κάμποσες παρτίδες είχαν ήδη φτάσει στο μέτωπο της Ηπείρου από τις αρχές του '41. Απλώς οι Εγγλέζοι κατάφεραν να χάσουν δικό τους ματς. Ούτε πολιτοφυλακή δεν σκέφτηκαν να συστήσουν. Μπορεί βέβαια (και έτσι μάλλον είναι)και να μην το ήθελαν οι μεταξικοί. Υπήρξε περίπτωση που γεμάτη αποθήκη όπλων λεηλατήθηκε κατά τη εισβολή από τους κατοίκους που ήθελαν να οπλιστούν. Όπλα συνεπώς υπήρχαν και σφαίρες - αν και εκεί υπήρχαν ελλείψεις.
Καμιά χάρη δε μας έκαναν οι Γερμανοί. Σπάσιμο στους Ιταλούς έκαναν και πουλούσαν παραμύθι στους γερμανόφιλους εδώ για τον θαυμασμό τους στην αρχαία Ελλάδα και άλλα γραφικά. Τα περί χάρης είναι για να δικαιολογούνται οι γερμανόφιλοι που έσπευσαν να υπογράψουν άρον άρον την ώρα που ο πόλεμος συνεχιζόταν. Βέβαια, όλως τυχαίως, όλοι τους μετέπειτα "ανταμείφθηκαν" με θέσης στις κυβερνήσεις δοσίλογων που ακολούθησαν. Κατά τα άλλα τις χάρες τους τις είδαμε στην Κάνδανο, στο Κοντομαρί, στο Κολυμβάρι και αργότερα σε Δίστομο, Καλάβρυτα, Κομμένο, Χορτιάτη, Μεσόβουνο, Καισαριανή και άλλα μαρτυρικά μέρη ων ουκ έστι αριθμός. Πόσες χώρες ήταν άραγε στην Ευρώπη τόσο "τυχερές" όσο η Ελλάδα; Εδώ όλη η Ευρώπη προσκυνά τους 200 νεκρούς στο Λίντιτσε ενώ διακόσους εκτέλεσαν μόνο στην Καισαριανή την 1η Μαΐου του 1944. Τι να λέμε τώρα, ευτυχώς που μας αγαπούσαν πολύ δηλαδή...σκέψου να μας μισούσαν κιόλας.
Ἐντοπίζω κάποια ἀντίφαση,σχετικά με την λεπτομερή ἐνημέρωση του Freyberg:ἀφοῦ ϋποτίθεται ὅτι ἦταν λεπτομερής,πώς δικαιολογείται να περίμενε εἰσβολή ἀπό θαλάσσης,ἐνώ τήν 20ή Μαϊου κατά τις 9:00,βλέποντας τους πρώτους Γερμανούς ἀλεξιπτωτιστές,εἶπε,κατά μαρτυρία κάποιου ἐπιτελοῦς:ἀκριβῶς στην ὥρα τους;
Ἀλλά ἐπ΄αὐτοῦ θα ἐπανέλθω.
Σχετικά με το τί θα προσέφερε ἡ παρουσία της V ΜΠ στην Κρήτη τον Μάϊο του ΄41,ὁπωσδήποτε,20.000 ὁπλισμένοι και ἐπειροπόλεμοι Κρήτες θα μποροῦσαν να προσφέρουν πολλά-ἄν δέν ἐτίθεντο ὑπό τις διαταγές του Freyberg,ἐννοείται.
Ὅμως,ἄς σκεφτοῦμε ποιά θα μποροῦσε να εἶναι ἡ ἐπίδραση στο ἠθικό τοῦ ἐν Ἀλβανία Στρατοῦ μας ἡ ἀπόσυρση της πέμπτης,με προορισμό την Μεγαλόνησο.
Μήπως θα ἐπιδροῦσε διαβρωτικά;
Εἶναι γνωστή ἡ ἐπιρρέπεια ἡμῶν των Ἑλλήνων στις μεταπτώσεις και μεταστροφές του ἠθικοῦ,το ΄22 δέν ἦταν μακρινό γεγονός τότε ἀκόμη,ἡ στρατιωτική ἡγεσία ὑπό τον Παπάγο το εἶχε βιώσει,και ὡς γνωστόν,ὅποιος ἔχει καεί στο γάλα...
Για να ἐπανέλθουμε στον Freyberg,δέν νομίζω ὅτι ἦταν ἀνεπαρκής,μᾶλλον ἦταν ἄχαρη ἡ ἀποστολή που του εἶχε ἀνατεθεί,και που πολλοί στην Ἑλλάδα πιστεύουν ὅτι ἦταν ἡ με εὔσχημο τρόπο ἐγκατάλειψη της Κρήτης στον Χίτλερ,ὥστε να μήν διστάσει να ἐπιτεθεί κατά της Σοβιετικῆς Ἑνώσεως-ὁ Χίτλερ φοβόταν ὅτι ἡ Κρήτη,ὡς βάση βομβαρδιστικῶν μακράς ἀκτίνος θα ἀπειλοῦσε το Πλοέστι και τις πετρελαιοπηγές του.
Ὑπ΄αὐτό το πρίσμα,ἐξηγείται γενικώτερα ἡ βρεττανική στάση ἔναντι της Ἑλλάδος ἀπό την στιγμή που ἀνιχνεύθηκε ἡ γερμανική πρόθεση για ἐπίθεση ἐναντίον της.
Τέλος,φρονῶ ὅτι ἔχει δίκηο ὁ Φκμκ ὅταν συγκρίνει την στάση της Εὐρώπης,γενικώτερα του κόσμου, σχετικά με το Lindice,και ἀντιστοίχως,μᾶλλον καθόλα ἀναντιστοίχως με τα δυσαρίθμητα δικά μας ὁλοκαυτώματα.
Ὅσο για τον Τσολάκογλου,θα ἔπρεπε να εἶχε ἐγκαίρως στηθεί στα ἕξη μέτρα,μαζί με ἀρκετούς ἀκόμη της συνομοταξίας.
Ἴσως εἶχαμε ἀποφύγει και την κατοχή,τον λιμό,τους μαυραγορίτες,τους γερμανοτσολιάδες,τους δωσιλόγους,την διασπασμένη και ἀλληλοϋπονομευόμενη Ἑθνική Ἀντίσταση και τον ἐμφύλιο,και,ἴσως το κυριώτερο,τις λίστες Χριστοφοράκου και τις ἀπολήξεις τους.
Πάμε ξανά:
Υπογράψαμε ή όχι παράδοση; -> Υπογράψαμε.
Μετακινήθηκε κάποια μεραρχία για μετέπειτα συγκρούσεις; Υπήρχαν σχέδια; Υπήρχαν προοπτικές; -> Όχι.
Ξέμειναν οι κρήτες στην αθήνα; -> Ναι. Το ίδιο και οι 12νήσιοι και οι κυπραίοι εθελοντές, το ίδιο και οι λοιποί έλληνες που πήγαν σπίτια τους ποδαράτο.
Είχαν όπλισμό στην κρήτη; -> Όχι. Απομεινάρια του ΑΠΠ που έφεραν οι άγγλοι απο τη λιβύη μαζί με ιταλικά λάφυρα δεν θα κράταγαν τους γερμανούς. Γάμο κάνεις. Πόλεμο όχι.
Υπήρχε ΔΜ στην κρήτη για να ταίσει, οπλίσει, ζήσει 1 ή περισσότερες μεραρχίες μέσα στο 41 και βάλε; ->Όχι. η κρήτη δεν είχε τοπική βιομηχανία. με σκέτο λάδι και τομάτα δεν κερδίζεις πόλεμο.
Έκαναν π@@στιές οι άγγλοι; ->Ναι. Τα ίδια που θα κάναμε και μεις στην θέση τους.
Μας έκαναν χάρη οι γερμανοί που δεν πήραν το 1/11 του πλυθησμού όμηρο; ->Ναι.
Το έκαναν για τους ιταλούς; ->Μας είναι αδιάφορο.
Ο αγώνας χάθηκε το 41; ->Ναι. Αν δεν ερχόταν η Αμερική στη μεσόγειο θα μιλάγαμε γερμανικά σήμερα.
Είναι οι γερμανοί μλκς; -> ΝΑΙ. όχι τόσο όμως όσο εμείς.
μηδενιστής
Υγ
Έστω οτι στην κρήτη το 41 υπήρχε ολόκληρη μεραρχία πεζοναυτών των ΗΠΑ αλα γκουανταλκανάλ. Θα κατέβαζαν οι γερμανοί 6-10 ορεινές και το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο.
Αεροναυτικός πόλεμος χωρίς εφόδεια και ΙΣΧΥΡΗ αεροπορική και ναυτική υποστήριξη δεν γίνεται.
το 41 οι γερμανοί ήταν ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΟΙ.
μηδενιστή τα είπες ΟΛΑ και έχεις δίκιο!
ειδικά με το τελευταίο:"...το ΄41 οι γερμανοί ήταν ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΟΙ"
να ρωτήσω κάτι "άσχετο";
αν δεν υπέγραφε ο τσολάκογλου, θα νικούσαμε και τους γερμανούς;;!!!
φαντάροι του ΄40 από αφηγήσεις στην ΤV σχετικά με το αλβανικό έπος έχουν δηλώσει, πως είχαν πια ξεπεράσει τα ανθρώπινα όρια από την πείνα και την εξαθλίωση πάνω στα αλβανικά βουνά και περίμεναν τους γερμανούς, για να τελειώσει ο πόλεμος! σακατεμένοικαι χωρίς βοήθεια τι θα μπορούσαν να κάνουν και ως πότε;!
Γιάννης
@Mηδενιστή
Μεταπολεμικά,κατέστη κοινός τόπος ὅτι ἡ ἀπόσυρση των Νεοζηλανδῶν ἀπό το Μάλεμε το βράδυ της 20ής Μαϊου στάθηκε ἡ αἰτία για την γερμανική ἐπικράτηση,ψάξτο.
Και,ὅχι,οἱ Γερμανοί δέν ἦσαν ἀσταμάτητοι το 1941,φάνηκε ἄλλωστε λίγο ἀργότερα,και ἄν θέλεις την ταπεινή μου γνώμη,δέν ἦσαν ἀσταμάτητοι οὔτε το 1940,ψάξτο και αὐτό.
@Γιάννη
Στίς ἐλάχιστες(γιατί ἄραγε;)περιπτώσεις ὅπου προβλήθηκε ὀργανωμένη ἀπό ἑλληνικής πλευράς ἄμυνα ἔναντι των Γερμανῶν,οἱ τελευταίοι "σακκουλεύτηκαν" κατά το κοινώς λεγόμενο.
Ἀκόμη και ἡ πολυθρύλητη σωματοφυλακή SS του Ἀδόλφου (Leibstandarte Adolf Hitler,LSSAH) τα βρήκε σκούρα στην Κλεισούρα Κοζάνης,ὅπου ἡ μάχη δόθηκε πρακτικῶς ἐκ συναντήσεως,δλδ ὁ Ε.Σ δέν εἶχε προετοιμαστεί με σχετική ἄνεση χρόνου,ἀπλώς κάποιοι ἔκριναν ὅτι ἡ τοποθεσία προσφερόταν για ἄμυνα,ἐνώ οἱ ἑλληνικές δυνάμεις ἀπλώς ὑποχωροῦσαν ἀποφεύγοντας την ἐπαφή με τον ἐχθρό.
Περισσότερη αὐτοπεποίθηση ἀλλά και πραγματισμός ἐκ μέρους μας ἤδη ἀπό τον Νοέμβριο του 1940,ἴσως εἶχαν προδιαγράψει πολύ διαφορετικά την ἔκβαση του ἀγώνος το 1941.
Οἱ καθημαγμένοι Ἕλληνες στρατιώτες που ἀναφέρεις,κρατοῦσαν ἀκόμη το ὕψωμα 731 ἀπέναντι στους Ἰταλούς την 20ή Ἀπριλίου,δύο ἑβδομάδες μετά την ἐκδήλωση της γερμανικής ἐπιθέσεως,και αὐτό νομίζω ὅτι λέει πολλά.Πάρα πολλά.
@Γιάννη
"αν δεν υπέγραφε ο τσολάκογλου, θα νικούσαμε και τους γερμανούς;;!!!"
1. αν δεν έμπαιναν οι γερμανοί σε κανα μήνα θα κέρδιζαν οι ιταλοί τον πόλεμο απο ελληνική εξάντληση. το μόνο που πέταγε ήταν χαρταετός.
2. αφού μπήκαν οι γερμανοί το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε είναι αντάρτικο και μαζική αποστολή δυνάμεων στην μ ανατολή. δυστυχώς και ευτυχώς οι γερμανοί μπήκαν τόσο γρήγορα που δεν καταφέραμε τίποτα απο τα δύο. φοβάμαι οτι πεζοκίνητες μεραρχίες στην αίγυπτο θα στόχος για τον ρόμελ ενώ οι απώλεις σε πολίτες θα ξεπερνούσαν και αυτές του εμφυλίου χώρια που οι γερμανοί θα καλούσαν τουρκικά, αλβανικά ή βουλγαρικά 'ειρηνευτικά' τμήματα. ο τσολάκογλου υπέγραψε για αλλους λόγους και όχι για την διάσωση της ελλάδας και την πάτησε όπως ο Πεταίν
3. Στον ΒΠΠ έπαιξαν 2 λαχεία και κερδίσαμε: η τεράστια ήττα του 23 που έδωσε φτερά στους έλληνες ημίθεους οι οποίοι αγνόησαν επιδεικτικά την ζωή τους και ο μοντέρνος ιταλικός στρατός που είχε ΔΜ στα πρώτα κλιμάκια. οι ελληνες εφοδιάζονταν συστηματικά απο τους ιταλούς απο αρχές νοέμβρη.
4. ο ΕΣ ήταν τόσο χάλια που οι ιταλοί τον είχαν για κανα δυβδόμαδο. Να ναι καλά οι ηγήτορες γραμμής και η μνήμη του κεμάλ και των ταγμάτων εργασίας που δεν γίναμε ρεζίλι.
μηδενιστής
Αγαπητε μηδενιστή,
Καλό θα ήταν πριν γράφεις κάτι, να το ψάχνεις πρώτα. Η μεραρχία Κρήτης στάλθηκε από το Μεταξικό καθεστώς στο όρος Μπουτανόρι, με αποκλειστικό σκοπό να αποδεκατιστεί από τις κακουχίες και το κρύο. Αλλωστε οι απώλεις που υπέστησαν από τις καιρικές συνθήκες ήταν περισσότερες από τους Ιταλούς.Ολα ήταν βάση σχεδίου για να εξολοθρευτούν οι Κρήτες, μια και ήταν βενιζελικοί , άρα εχθροί του καθεστώτως.
Για του λόγου το αληθές από τα Ρεθυμνιώτικα νεα ακολουθεί το παρακάτω κείμενο. :
Η συνολική δύναμη της Μεραρχίας αποτελούνταν από 566 αξιωματικούς, 18.662 οπλίτες, 687 υποζύγια και 81 οχήματα.
Η V Μεραρχία με τη μεταφορά της στη Βόρεια Ελλάδα, αντικαταστάθηκε από τη Στρατιωτική Διοίκηση Χανίων, υπό τον Αντιστράτηγο Ιωάννη Αλεξάκη. Η δύναμη της νέας μονάδας αποτελούνταν από τρία Τάγματα, τα οποία λίγο αργότερα, μετακινήθηκαν επίσης στην ηπειρωτική Ελλάδα. Με την αποστολή 3.000 ακόμα Κρητικών στις 5-4-1941, που μόλις είχαν τελειώσει την βασική τους εκπαίδευση, η Κρήτη έμεινε εντελώς ανυπεράσπιστη. Την στρατιωτική αυτή απογύμνωση, την αναφέρει σε έκθεσή του ο Προσωπάρχης του Υπουργείου Στρατιωτικών Στρατηγός
.Η Μεραρχία από τη Μακεδονία μετακινήθηκε οδικώς και έφτασε στην περιοχή Μπομπετσίστας, Κιάφε Ψεξές, Βυθκούκι, όπου και στάθμευσε.
Στις 29 Ιανουαρίου, η Μεραρχία πήρε μέρος στον αγώνα, καλύπτοντας τον τομέα Κλεισούρας-Τρεπεσίνας. Σ’ όλο το διάστημα των επιχειρήσεων στα μέτωπα των συγκρούσεων, που κράτησαν από τις 29-1-1941 μέχρι τις 12-4-1941, η V Μεραρχία έδωκε πεισματώδεις μάχες για να κρατήσουν τις θέσεις τους στα υψώματα που είχαν καταλάβει οι στρατιώτες. Σε μάχες σώμα με σώμα πολλές φορές, καταλήφθηκαν οχυρωμένα υψώματα, καθώς και πλησιόχωρα χωριά, μεγάλος αριθμός αιχμαλώτων, όπλα, καθώς και ολόκληρες αποθήκες πυρομαχικών. Προκειμένου να διασπάσουν οι Ιταλοί την ελληνική διάταξη, εξαπέλυσαν την εαρινή καλούμενη επίθεση στις 9 Μαρτίου, η οποία κράτησε 17 ολόκληρες μέρες. Την επίθεση αυτή, παρακολούθησε από παρατηρητήριο ο ίδιος ο Μουσολίνι. Η έντασή της ήταν ιδιαίτερα μεγάλη τις επτά πρώτες μέρες...Το ανυπόφορο κρύο που κυμαινόταν στους -10 και -20ο C στην Τρεπεσίνα, δεν ευνοούσε την επιμελητεία και τον ανεφοδιασμό, ευνοούσε όμως τα κρυοπαγήματα. Τα νοσοκομεία είχαν γεμίσει από ακρωτηριασμένους μαχητές μας. Υπολογίζεται ότι 30.000 Έλληνες στρατιώτες μας, έπαθαν κρυοπαγήματα διάφορων βαθμών στη διάρκεια του πολέμου. Οι κάθε είδους απώλειες της V Μεραρχίας στο μέτωπο του πολέμου, υπήρξαν απογοητευτικά μεγάλες. Είχε 1.141 νεκρούς, 2.025 τραυματίες, 2.553 παγόπληκτους και 434 με διάφορα νοσήματα. Το σύνολο δηλαδή, των απωλειών, έφτασε τους 6.154. Η V Μεραρχία είχε τις μεγαλύτερες απώλειες, συγκριτικά με όλες τις άλλες ελληνικές Μεραρχίες.
Οι Ιταλοί, απογοητευμένοι από τις αλλεπάλληλες αποτυχίες τους, χρησιμοποίησαν ακόμα και προκηρύξεις, προκειμένου να κάμψουν το ηθικό του στρατού μας. Ιδού το περιεχόμενο μιας τέτοιας προκήρυξης:
«Στρατιώται της Κρήτης, Η Αγγλία δια το αποκλειστικόν της συμφέρον σας έσπρωξε εις τα βουνά και τον θάνατον, πάνω εις αυτά τα άγρια αρβανίτικα βουνά. Εις την θέσιν σας εν τη θαυμασία νήσω σας απολαύουν δεσποτικώς οι Άγγλοι στρατιώται. Μέσα εις το σπίτι σας κάθονται οι Άγγλοι. Αι γυναίκες σας ενοχλούνται από τους Άγγλους. Δια ποίον λόγον πολεμάτε; Διότι το θέλει η Αγγλία, η οποία έχει αγοράσει την Κυβέρνησίν σας. Μην ξεχάσετε ότι ο μεγάλος σας συμπολίτης, ο Βενιζέλος, επεθύμησε και εζήτησε την φιλίαν της Ιταλίας. Ρίξετε τα όπλα και ελάτε. Ημείς θα φερθούμε προς σας αδελφικά και θα σας επαναφέρωμεν είς την νήσον σας και εις τας οικογενείας σας. Ως πρώτον σημείον της συμπαθείας μας θα δώσουμε 500 δραχμάς εις τον καθέναν που θα παραδοθή εις ημάς με αυτήν την προκήρυξιν».
Πετάχτε τα όπλα σας κι επιστρέψτε στην πατρίδα σας».
Δεν άκουσαν όμως. Ο δραματικός επίλογος αυτής της ανυπακοής, είναι: 3.755 νεκροί, 50.874 τραυματίες, 12.368 κρυοπαγημένοι και 25.067 αγνοούμενοι. Σύνολο ιταλικών απωλειών 102.064 άνδρες...
Για περισσοτερες λεπτομέρειες..
http://mydaimoncom.blogspot.gr/2011/10/normal-0-false-false-false-el-x-none-x.html
Tο ΄΄τι θα γινόταν αν΄΄ είναι αυθαίρετο στην ιστορική μελέτη αλλά και ταυτόχρονα αναπόφευκτο.
1. Ο ΕΣ δεν φαίνεται να απώλεσε το μαχητικό του πνεύμα μετά τον σκληρότατο χειμώνα του ΄40 - ΄41 στα αλβανικά βουνά. Τουλάχιστον αυτό δείχνει η πολύ καλή επίδοση του στην εαρινή επίθεση των Ιταλών μέχρι τέλος Μάρτιου του 1941.
2. Οι Γερμανοί ήταν ασταμάτητοι το 1941, εκτός όμως των περιπτώσεων που… δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν. Δεν μπόρεσαν να αποκτήσουν αεροπορική υπεροχή πάνω από την Αγγλία και έτσι αποφάσισαν –στρουθοκαμηλικά- να ΄΄αναβάλουν΄΄ την τελική νίκη στη Δύση. Δεν ήθελαν και να αναβάλουν την εισβολή στην ΕΣΣΔ το ΄41, την οποία ο Χίτλερ αντιμετώπιζε περισσότερο μεταφυσικά παρά γεωστρατηγικά.
3. Λόγω αυτής της εμμονής του Χίτλερ με την άμεση εισβολή στην ΕΣΣΔ, τυχόν παρατεταμένη προσπάθεια για κατάληψη της Κρήτης από την Λουτβάφφε (μόνο αυτή μπορούσε) δεν φαίνεται αρκετά πιθανή περίπτωση. Η αναγκαία αεροπορική υπεροχή απαίτησε για τους γερμανούς το 8ο Αεροπορικό Σώμα που περιλάμβανε μεγάλη αναλογία βομβαρδιστικών και τα οποία ήταν απαραίτητα για τον εισβολή στην Ανατολή. Αυτά έπρεπε να μετακινηθούν για να συμμετέχουν στην –ήδη καθυστερημένη- εισβολή στην ΕΣΣΔ μέσα στον Ιούνιο του 1941. Δεν φαίνεται πιθανό ότι ο Χίτλερ θα έχανε πολυτιμότατο καλοκαιρινό μήνα από τη Ρωσία, επιμένοντας ξανά και ξανά στην πτώση της Κρήτης. Το πιθανότερο είναι ότι θα έκανε ότι έκανε το φθινόπωρο του 1940 στην Αγγλία και το 1941 και 1942 στην Μάλτα: θα ανέβαλε την τελική νίκη αφού υποτίθεται πρώτα θα ΄΄εξουδετέρωνε΄΄ την Ρωσία.
Παρά τη εντύπωση που έχουν μερικοί, τα γερμανικά υλικά μέσα ήταν ανεπαρκή για τους στρατηγικούς στόχους του Χίτλερ.
4. Στην Κρήτη οι Γερμανοί δεν είχαν αεροναυτική υπεροχή αλλά μόνο αεροπορική, δεν είναι το ίδιο. Είχαν απόλυτη ανάγκη από ένα τουλάχιστον αεροδιάδρομο στα χέρια τους κάτι που όπως αποδείχτηκε την 20 Μαΐου ήταν αρκετά δύσκολο. Χρειάστηκε η εγκατάλειψη των αμυντικών θέσεων στο Μάλεμε από νεοζηλανδικό τάγμα για να μπορέσουν να αποβιβασθούν τα γερμανικά ορεινά στρατεύματα.
5. Η επίδοση των βρετανικών χερσαίων στρατευμάτων στην Κρήτη δεν ήταν καλή, βασικά λόγω της παθητικής στάσης τους και της αδυναμίας τους να περιλάβουν τις αντεπιθέσεις σαν κύριο συστατικό των αμυντικών επιχειρήσεων. Αυτό φανερώνει τακτική ακαμψία και μάλλον μια απροθυμία των Μονάδων τους να εκτεθούν σε σοβαρό κίνδυνο, κάτι που δεν κάνει εντύπωση. Γιατί να πολεμούσαν σκληρά;
6. Ο ΕΣ του 40 – 41 ήταν καλύτερος σε αυτόν τον τομέα, χάρη και στις εμπειρίες της Μικρασίατικης Εκστρατείας. Όμως κανονικά ελληνικά συντάγματα δεν πήραν μέρος στη Μάχη της Κρήτης μια και η μάχη (για άλλη μια φορά) δεν σχεδιάστηκε από το Ελληνικό Κράτος.
Υ.Γ. Αν και διαφωνώ σε επιμέρους θέματα με τον Μηδενιστή, επικροτώ την επιμονή του στο θέμα της υλικής Ισχύος. Είναι απαραίτητο να είναι συγκρίσιμη σε κύριους παράγοντες (π.χ μαχητικά) με τον αντίπαλο και πιστεύω ότι μπορούμε. (Αν δεν κάνω λάθος το ελληνικό κράτος βρίσκει και ξοδεύει καμιά 80αριά δις ευρώ ετησίως για διάφορες δαπάνες).
@Κλεάνθη
Ὅπως συνήθως,τεκμηριωμένος και νηφάλιος.
Για λόγους τυπικής τάξεως,θα κάνω κάποια διευκρίνηση σχετικά με το σημείο 3 της παρεμβάσεως σου,ἐπειδή φοβᾶμαι πιθανή παρερμηνεία της δικής μου θέσεως ὅτι οἱ Ἄγγλοι θυσίασαν την Κρήτη( ἀλλά και γενικώτερα την Ἑλλάδα) προκειμένου να ἐνθαρρύνουν τον Χίτλερ να ἐπιτεθεί στην Σοβιετική Ἔνωση.
Αὐτό που ἐγώ ἐξέθεσα,εἶναι ἡ ἄποψη πολλών Ἑλλήνων σχετικά με την ἀγγλική θεώρηση,ὅχι την ἀντικειμενική θεώρηση,ὅπως την παρουσίασες, οὔτε κἄν την ἑλληνική θεώρηση,δλδ αὐτήν της τότε ἑλληνικής ἠγεσίας.
Οἱ Ἄγγλοι ἔπαιζαν με τα ρέστα ἄλλων,ἑν προκειμένω τα δικά μας,και μποροῦσαν να φανοῦν "γενναιόδωροι".
1.Δεν καταλαβαίνω για ποιό λόγο κατεβάσατε ολόκληρο το ιστορικό της 5ης. Είπα πουθενά οτι δεν πολέμησε; όχι. είπα οτι μπήκε αργότερα στον αγώνα – κοντά 40 μέρες.
είχε περισσότερες απώλειες καθαρά λόγω απειρίας και την τάσης των κρητικών να σκέφτονται και να πολεμούν «ηρωικά». Στον ΑΒΠ ήταν τρομεροί. Στον ΒΠΠ ήταν ξεπερασμένοι. Πολέμησαν όπως και οι άλλοι γιατί δεν υπήρχε άλλος δρόμος. Το '23 ήταν κοντά. Το αίμα έβραζε. Και αυτό ήταν ολικό και όχι τοπικό σε 5 χωριά του ρεθύμνου.
2.Η μεραρχία λέει ένας φίλος στάλθηκε επίτηδες στο όρος Μπουτανόρι όπου και πάγωσαν γιατί ήταν βενιζελικοί. οι άλλοι έλληνες που πολέμησαν φόραγαν γούνα, ήταν βασιλικοί και είχαν τατού κορώνα στο μέτωπο...
το 1/3 όλων ήταν πρόσφυγες!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
3.Το ιστορικό αυτής δεν διαφέρει από τις άλλες μεραρχίες. Μετωπικές επιθέσεις σε πολυβόλα, υποστήριξη της πλάκας και εκατοντάδες νεκροί. Υπήρξαν λόχοι που έβγαλαν μάτια με τις επιδόσεις τους και επίσης με τις μλκς τους. Η 5 δεν ήταν η καλύτερη ούτε και η χειρότερη.
4.Λέτε οτι η κρήτη δεν είχε πάνω στρατό. Ούτε η μύκονος. Ο εχθρός ήταν 1000 χλμ μακριά. Μήπως έπρεπε να διατηρηθεί – όπως και σήμερα- το διαβόητο τάγμα δκσεως;
@Κλεάνθη
Για το 1: Δεν λες τέλη μάρτη τι είχε μείνει από υλικό.
Για το 3: 2 πράγματα άφησε ο αδόλφος στον ΒΠΠ: την μάλτα και το γιβραλταρ. Και στα 2 ήξερε ότι με α/φ δυνάμεις δεν θα τα έπαιρνε. Στην κρήτη δεν το ήξερε και οι ρίψεις στην ολλανδία ήταν επιτυχημένες. Είτε με καΐκια, είτε με βάρκες θα έστελνε τις ορεινές μεραρχίες και τους αλεξιπτωτιστές να την πάρουν.
Για το 4: η αεροπορική κυριαρχία αρκούσε καθώς ο αντίπαλος δεν είχε ούτε πυροβολικό ούτε μ/κ δυνάμεις. Αν δεν σκορπούσαν σε 4-5 μέρη την αεραπόβαση θα είχαν πάρει το νησί νωρίτερα.
Για το 5: Δεν πολέμησαν διαφορετικά από οποιοδήποτε άλλο μέτωπο. Είτε στην βιρμανία είτε στην κρήτη. Πολέμησαν πάντως πολύ καλύτερα πο την σιγκαπούρη και την γαλλία.
Για το 6: το ελληνικό κράτος είχε παραδοθεί και ο βασιλιάς την είχε κάνει με το χρυσάφι. Η μάχη της κρήτης δόθηκε άσκοπα.
μηδενιστής
Εχεις φίλε μου τελικά την τάση να τα μηδενίζεις όλα όπως λέει και το ονομα σου.
Το να έχεις μια μεραρχία στην ουσία χωρίς αντικειμενικό σκοπό ανάμεσα σε δυο στενά εκτεθημένη από παντοτυ τι άλλο νόημα θα είχε εκτός από την εξόντωση της.
Καλύτερα να την άφηνε στο νησί.
Οσο για το 23 ποιός σου είπε οτι στρατός δεν πολέμησε γεναια. Πολέμησε αλλα ποροδόθηκε απ΄την πολιτική ηγεσία της χώρας όπως γίνεται σχεδόν πάντα!!!!.
Οισυνθήκες που πολέμησε ο Ελληνικός στρατός ήταν οι ίδιες για όλους. Αλλωστε το φιλότιμο και η ομοψυχία του απλού στρατιώτη κράτησε τους Ιταλούς και οχι αυτες οι βαθυστόχαστες αναλύσεις που εκ των υστέρων γραφουν ορισμένοι εκ του ασφαλούς εδώ μέσα.
@Κλεάνθη και ΑΧΕΡΩΝ
θα συμφωνησετε μαζι μου οτι η κατασταση του Βρετανικου στρατου απο το καλοκαιρι του 1940 μετα την Δουνκεργη ηταν τραγικη. Ειχε σημαντικες ελειψεις και κενα σχεδον παντου οχι μονο στην Αγγλια -το πρωην BEF- αλλά και σε ολα τα πιθανα μετωπα. Τον ιουλιο του 1940 για παραδειγμα οι ΗΠΑ τους παραχωρησαν 800 περιπου (δεν θυμαμαι ακριβως τον αριθμο) πεδινα των 75χλς για να καλυψουν αμεσα τα κενα τους. Χρειαστηκε σημαντικο χρονικο διαστημα για να για να καλυψουν τις ελλειψεις. Ειδικα το Στρατηγειο της Μεσης Ανατολης στο Καϊρο ηταν στην πιο αδυνατη και εκτεθημενη θεση απο αυτη την πλευρα λογο του εκτεταμενου του θεατρου που ειχε να καλυψει και των τεραστιων αναγκων σε μοναδες και οπλισμου. Ασ μην ξεχναμε οτι τοτε οι Αγγλοι και οι πρωην αποικιες τους του commonwealth πολεμουσαν σχεδον μονοι τους σε Μεσογειο, Αφρικη, Απω ανατολη, με «νεα» μετωπα ετοιμα να ανοιχτουν οπως το Ελληνικο τον οκτωβριο του 1940 και σε δευτερο χρονο πιθανον το Τουρκικο και της Μεσης ανατολης(Ιραν, Ιρακ). Οι Αγγλοι προσπαθησαν να βοηθησουν στην εκταση που τους ηταν δυνατο να κανουν, αν και δεν μπορεσαν να αποφυγουν καποιες λαθεμενες κινησεις και επιλογες - βλεπε περιπτωση μη παραδοσης 60 μαχητικων στην Ελλαδα-. Το πιο σωστο ειναι να δει καποιος την τοτε κατασταση και απο την δικη τους οπτικη γωνια πριν τους «καταδικασει». Το Ελληνικο μετωπο ηταν τοτε ενα απο τα πολλα. Ας μην ξεχναμε οτι και η τοτε Ελληνικη ηγεσια δεν ηταν «τελεια» και χωρις λαθη.
τ-κ-π
@τ-κ-π
Κανείς δέν εἶπε ὅτι ἡ Ἑλληνική ἠγεσία ἦταν τέλεια.
Ἐδώ ὅμως κρίνεται ἡ βρεττανική στάση,ὅπως προκύπτει ἐκ των γεγονότων.
Βεβαίως ὁ Βρεττανικός Στρατός βρισκόταν σε δυσχερή θέση το 1941,με πολλές ὑποχρεώσεις σε πολλά μέτωπα,ὅμως ἄς ἐπικεντρωθοῦμε στην δράση του Β.Ε.Σ στην Ἓλλάδα.
Γνωρίζεις,πιστεύω,ὅτι οἱ πρώτες βρεττανικές προσφορές για ἐκστρατευτική βοήθεια,ἀπερρίφθησαν ὡς ἀνεπαρκείς,ἄν δέν κάνω λάθος τον Ἰανουάριο με ἀρχές Φεβρουαρίου 1941,ἀλλά ἔγιναν δεκτές σχεδόν ἀπαράλλακτες τον Μάρτιο.
Προφανώς ἐπικράτησε κάποιο πολιτικό κριτήριο.
Κατά τα λοιπά,ὅλη ἡ δράση του Β.Ε.Σ περιορίστηκε σε μάχες ὀπισθοφυλακῶν,ἀπό το Κλειδί Κέλλης ἕως τις Θερμοπύλες,και μετά ἀπό ἐκεί σε ἀγώνα δρὀμου τύπου Δουνκέρκης.
Μάλιστα,κατά την μάχη Κλειδίου-Κέλλης,το Β.Ε.Σ ἀπαγκιστρώθηκε χωρίς να ἐνημερώσει τους Ἕλληνες συμμάχους,ἀφήνοντάς τους ἔκτοτε να δίνουν τον "δικό" τους πόλεμο.
Δηλαδή,μας ἄδειασαν οἱ Ἄγγλοι κανονικά,μή ἀφήνοντας ἐλπίδες για σταθεροποίηση του μετώπου.
Με λίγη κακεντρέχεια,μποροῦμε να παραλλάξουμε το γαλλικό ἀνέκδοτο,και να ποῦμε ὅτι ὁ Τσώρτσιλλ θα πολεμοῦσε μέχρι τον τελευταίο Ἕλληνα.
Ὄχι ὅμως για την διάσωση της Ἓλλάδος,ἀλλά του Β.Ε.Σ,και την προώθηση των βρεττανικῶν σχεδιασμῶν.
Υ.Γ
Τα 800 ἤ 900 πυροβόλα που ἔστειλαν οἱ Ἀμερικανοί μετά την Δουνκέρκη ῆσαν ὑποδείγματος 1917,διαμ. 75 χλσ,και ἕνας ἁριθμός μεταβιβάστηκε στον Ε.Σ.
Ἐπρόκειτο για παραλλαγή του βρεττανικοῦ 18pdr Mk1,και περισσότερα μπορείς να βρείς στον Trackhead.gr,στο θέμα "το πυροβολικό,το πυροβολικό,πολύ το ἐρευνῶ".
Σου το συνιστῶ.
@ΑΧΕΡΩΝ
Θα συμφωνησω μαζι σου με την ποσοτικη ανεπαρκεια του Β.Ε.Σ. αλλά και οι τοτε Βρετανοι Στρατηγοι το γνωριζαν αυτο καθως οι μοναδες που ειχαν προσφερει προερχονταν απο το «αδυναμο» μετωπο της μεσης ανατολης και δεν ειχαν αλλες για να προσφερουν περισσοτερες! Δεν ειμαι σιγουρος εαν η πολιτικη αποφαση του Τσωρτσιλ για στρατιωτικη βοηθεια ειχε φερει σε περισσοτερο δυσκολη θεση τον Μεταξά εξαιτιας του φοβου για Γερμανικη στρατιωτικη αντιδραση ή τους ιδιους τους Αγγλους εξαιτιας των ελλειψεων που ειχαν κυριως στην μεση ανατολη. Απο οσα γνωριζω απο το 1939 ειχε γινει μια υποθεση για την δημιουργια ενος μετωπου στην Ν. Βαλκανικη με επικεντρο την Θεσ/ικη κατα τα προτυπα του Α'ΠΠ. Τοτε οι Αγγλο-Γαλλοι ειχαν υποθεσει την αναγκη συγκροτησης μιας δυναμης με περιπου 20 με 25 μεραρχιες συνολικα. Η διαφορα με τα οσα ειχαν υποθεσει το 1939 και οσες μοναδες διεθετε ο ΕΣ και οσες μπορεσαν να συνησφερουν οι Αγγλοι το 1941 ειναι σημαντικη.
τ-κ-π
@ΑΧΕΡΩΝ
σε ευχαριστω για το λινκ Trackhead.gr.
Το γνωριζα ηδη.
τ-κ-π
Δημοσίευση σχολίου