Η έκθεση του ΓΕΕΦ για το 1974 Τα γεγονότα κάτω απο νέο πρίσμα
Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010
Δελτίο Τύπου εκδόσεων Δούρειος Ίππος
Για τα γεγονότα του 1974 υπάρχει πλούσια βιβλιογραφία. Ωστόσο, υπάρχουν πολλά σημεία που παραμένουν «σκοτεινά», παρά τις όποιες εξηγήσεις ή ερμηνείες έχουν δοθεί κατά καιρούς από τους διαφόρους συγγραφείς. Πολλές από αυτές τις εξηγήσεις βασίζονται σε ακραία σενάρια, γι’ αυτό και δεν αναιρούν πλήρως τις αμφιβολίες του αναγνώστη, ο οποίος παραμένει με αναπάντητα ερωτηματικά. Με δεδομένη την απαγόρευση της πρόσβασης σε επίσημα αρχεία, τα οποία παραμένουν σφραγισμένα στην Βουλή, η δυνατότητα έρευνας περιορίζεται δραστικά ενώ και ο βαθμός αξιοπιστίας των εργασιών που εμφανίζονται κατά καιρούς, δεν βελτιώνεται.
Το νέο βιβλίο του Σάββα Βλάσση, αποκαλύπτει ένα πραγματικό ντοκουμέντο. Πρόκειται για την Έκθεση που συνέταξε το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς της Κύπρου, για τα γεγονότα του 1974! Το ντοκουμέντο αυτό, που σήμερα κάθε άλλο παρά απόρρητο μπορεί να χαρακτηρισθεί, περιλαμβάνεται αυτούσιο στο πρώτο μέρος του βιβλίου. Στο δεύτερο μέρος, ο συγγραφέας, με μεθοδικό και σχολαστικό τρόπο, αναλύει τα νέα στοιχεία, τις αποκαλύψεις που προσφέρει η Έκθεση αυτή. Συνδυάζοντας τα μέχρι τώρα γνωστά στοιχεία, ο συγγραφέας εντοπίζει, απομονώνει, αναλύει ένα προς ένα τα νέα στοιχεία που προκύπτουν και στο τέλος επεκτείνει τον συλλογισμό και την αναλυτική διαδικασία, εξάγοντας άκρως ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Η ανάλυση αυτή σχετίζεται με πτυχές όπως οι αδυναμίες και ελλείψεις της Εθνικής Φρουράς, το πρόβλημα ηγεσίας, ο στρατηγικός και τακτικός αιφνιδιασμός που υπέστησαν τα επιτελεία σε Αθήνα και Λευκωσία, τα σφάλματα εκτιμήσεων και οι αυτοσχεδιασμοί, η ηττοπάθεια που επικράτησε κ.λπ. Επιμέρους κεφάλαια που φωτίζονται βάσει των νέων στοιχείων και της ανάλυσης του συγγραφέα, είναι η στρατιωτική συνδρομή της Αθήνας προς την Κύπρο, η περιβόητη υπόθεση της μεραρχίας που σχεδιαζόταν να αποσταλεί και η αδικαιολόγητη απώλεια της Αμμοχώστου.
Στο τρίτο μέρος του βιβλίου, ο συγγραφέας ασκεί κριτική στους χειρισμούς της πολιτικής ηγεσίας που ανέλαβε την εξουσία στις 24 Ιουλίου 1974. Πρόκειται για ένα κεφάλαιο το οποίο συνήθως υποβαθμίζεται, μπροστά στις τεράστιες ευθύνες του στρατιωτικού καθεστώτος και γι’ αυτό αποτελεί «ταμπού». Ο συγγραφέας αναδεικνύει και τις πολιτικές ευθύνες που υπάρχουν. Βασιζόμενος στα νέα στοιχεία που έχουν προκύψει, επεκτείνει την ανάλυσή του στις ευθύνες των Καραμανλή και Αβέρωφ, ασκεί κριτική στους χειρισμούς τους και καταλήγει σε συμπεράσματα που κάθε άλλο παρά αβάσιμα μπορούν να χαρακτηρισθούν και οπωσδήποτε θα προκαλέσουν αίσθηση.
Το βιβλίο, δεν επιδιώκει την πλήρη κάλυψη του Κυπριακού. Περιορίζεται στα νέα στοιχεία που προκύπτουν από την Έκθεση του ΓΕΕΦ και μία νέα οπτική που συνθέτουν για την εξέταση των γεγονότων της περιόδου εκείνης. Το ύφος του βιβλίου διακρίνεται από ψυχραιμία και ακρίβεια στην ανάλυση. Ο συγγραφέας στηρίζει την κριτική και τα συμπεράσματά του στην λογική, αποφεύγοντας τα ευφάνταστα σενάρια και τις υπερβολές. Έτσι, τα γεγονότα απομυθοποιούνται και παρουσιάζονται στις πραγματικές τους διαστάσεις.
Πρόκειται για ένα έργο το οποίο, όπως υποδηλώνει και ο τίτλος του, προσφέρει ένα νέο πρίσμα κάτω από το οποίο εξετάζονται τα γεγονότα του 1974. Γι’ αυτό και μόνο έχει μεγάλο ενδιαφέρον και θα συζητηθεί. Το βιβλίο κυκλοφορεί το πρώτο δεκαήμερο Αυγούστου.
Συγγραφέας: Σάββας Δ. Βλάσσης.
Εκδόσεις: Δούρειος Ίππος @ 2010, website: www.doureios.com, e-mail: doureios@doureios.com
Σελίδες: 216
4 σχόλια:
Νομίζω ότι η εντατική ενασχόληση με την τακτική πλευρά του χαμένου πολέμου της Κύπρου δεν έχει - για τους μη στρατιωτικούς - και τόσο μεγάλη σημασία. Κατά την άποψή μου, οι αποφάσεις/παραλείψεις που καθόρισαν αναπότρεπτα τη μοίρα της Μεγαλονήσου ήταν 2, μία αναμφισβήτητη και μία αμφισβητούμενη:
1η μοιραία αναμφισβήτητη απόφαση, η απόσυρση της ΕΛΔΥΚ/Μ (Μεραρχίας) το Νοέμβρη του 1967: Με 8500 χιλ. στρατιώτες μας, ο ΑΤΤΙΛΑΣ Ι (εκεί χάθηκαν τα πάντα) δεν θα είχε βάλει πόδι στο νησί.
2η μοιραία, αλλά με αβέβαιη ορθότητα απόφαση, η ανάκληση των 2 Υ/Β και των 6 Α/Φ (Φάντομ): Και μόνο μερική επιτυχία της αποστολής τους, θα είχε τεράστιο αντίκτυπο, τόσο στην τόνωση της καταρρακωμένης ψυχολογίας των αμυνομένων, όσο και - κυρίως - στο ηθικό των επιτιθεμένων, που όπως αποδείχθηκε ήταν υπερβολικά συντηρητικοί και φοβισμένοι, σε βαθμό που βύθισαν το δικό τους πλοίο. Εδώ ερίζουν, η εκδοχή Ιωαννίδη-Ανδρουτσόπουλου περί "προδοσίας" ή "δειλίας" των Αρχηγών των Επιτελείων, που δεν μεταβίβασαν τις εντολές, με την εκδοχή Αραπάκη/Παπανικολάου (που αναγκαστικά υιοθετήθηκε και από τον Κ. Καραμανλή, τον οποίον ενημέρωσαν), ότι η επιχείρηση δεν θα είχε αποτέλεσμα και επιπλέον, δεν θα αντέχαμε γενικευμένο Ελληνοτουρκικό πόλεμο.
Πώς όμως μπορεί κανείς να εμπιστευθεί την "κρίση" αυτών που πίστευαν ότι η Τουρκία δεν θα αντιδράσει στο πραξικόπημα, ακόμα και με την τοποθέτηση ως "Προέδρου" ενός σφαγέα των Τ/κυπρίων;
Άσχετα από τα παραπάνω, έρχοντας διαβάσει ήδη 2 βιβλία του κ. Βλάσση (Απόρρητος Αττίλας & Ίμια-Αποκαλύψεις), αναμένω με ανυπομονησία το καινούργιο!
Κάπου αναφέρεται ότι τα επιτελεία ανεφοδιάστηκαν. Αυτό δεν είναι δύσκολο να το καταλάβεις. Εγώ προσωπικά κάθε φορά που συζητώ για την ύπαρξη του τουρκικού κινδύνου, παίρνω ως απάντηση "Δεν θα αφήσουν οι Αμερικάνοι".
Το εξοργιστικό είναι ότι αυτή η ατάκα συνεχίζεται να αναφέρεται ακόμα και τώρα που εθνικό έδαφος βρίσκεται υπό τουρκική κατοχή.
Κακά τα ψέματα, μετά την υπογραφή της συμφωνίας της Ζυρίχης, είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση με τους τούρκους, παρ αυτά μιλάμε για ελληνοτουρκική φιλία...είναι δυνατόν κάποιος να μας πάρει στα σοβαρά;
''η ανάκληση των 2 Υ/Β και των 6 Α/Φ (Φάντομ): Και μόνο μερική επιτυχία της αποστολής τους, θα είχε τεράστιο αντίκτυπο, τόσο στην τόνωση της καταρρακωμένης ψυχολογίας των αμυνομένων, όσο και - κυρίως - στο ηθικό των επιτιθεμένων, που όπως αποδείχθηκε ήταν υπερβολικά συντηρητικοί και φοβισμένοι, σε βαθμό που βύθισαν το δικό τους πλοίο''.
Η ΔΕΙΛΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΔΟΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΡΓΗΓΩΝ ΤΩΝ ΕΠΙΤΕΛΕΙΩΝ ΕΣΩΣΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΘΑΙΝΑΝ ΣΤΙΣ ΑΚΤΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ.
stin iaponia,oi apotynhanontes stratigoi kanoyn harakiri.stin ellada,kanoyn politiki!
Δημοσίευση σχολίου