Grenadier 2010 : Ένας Έφεδρος αφηγείται

Τα πλεονεκτήματα που προσφέρει η παρουσία σε διεθνείς ασκήσεις κατά την διάρκεια των οποίων οι συμμετέχοντες μπορούν να έρθούν σε επαφή με με ξένους στρατιωτικούς μηχανισμούς, νοοτροπίες και τακτικές, είναι προφανή. Θα πρέπει να τονίσουμε ότι την οργάνωση και εποπτεία της άσκησης στην οποία αναφερόμαστε (Grenadier 2010), αναλαμβάνουν οι ένοπλες δυνάμεις της Αυστρίας (σχηματισμός του αυστριακού στρατού, με παρουσία μεγάλου αριθμού μονιμου προσωπικού και αυστριακών εφέδρων επιστρατευόμενων με φύλλο πορείας) , μιας χώρας η οποία προφανώς δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα ασφαλείας της χώρας μας, παραταύτα δίνει -φυσικά- την δέουσα βαρύτητα στην τακτική εκπαίδευση των εφέδρων της.

Μέσω των εμπειριών που μας μεταφέρουν οι Έλληνες έφεδροι που συμμετέχουν κατά καιρούς σε τέτοιες ασκήσεις,μας δίνεται η ευκαιρία να πάρουμε μια μικρή γεύση από το κλίμα που επικρατεί σε μια διεθνή άσκηση εφέδρων καθώς και τα πιθανά οφέλη που μπορούμε να αποκομίσουμε μέσω της συμμετοχής σε τέτοιες δραστηριότητες..Όπως είναι φυσικό, η επαφή με ορισμένες ευρωπαϊκές πραγματικότητες γεννά και εύλογες απορίες.. Ας δούμε τι συμβαίνει στην υπόλοιπη Ευρώπη, την ώρα που στην χώρα μας η λέξη έφεδρος κατασυκοφαντείται καθημερινά και κάθε προσπάθεια στήριξης της εφεδρείας από μέρους του ΕΣ στοχοποιείται από τους ίδιους "προοδευτικούς" κύκλους που προωθούν την ανυποταξία και την συμφιλίωση με την "αλήθεια του άλλου".. Μακροσκελέστατη η αφήγηση που ακολουθεί, πιστεύουμε όμως ότι αξίζει τον κόπο να την παρακολουθήσετε μέχρι το τέλος...

-------------------------------------------------------------------------------------------

"Την εβδομάδα που μας πέρασε (26/6 - 2/7) ολοκληρώθηκε με μεγάλη επιτυχία η διεθνής άσκηση/αγώνας Grenadier 2010 στο κέντρο εκπαίδευσης του Αυστριακού στρατού TUPL Marwiessen στην επαρχία Karnten στον νότο της Αυστρίας που συνορεύει με την Ιταλία και την Σλοβενία. Η άσκηση/αγώνας οργανώνεται από την 7η Ορεινή ταξιαρχία του Αυστριακού στρατού , την ένωση αξιωματικών φρουράς Βιέννης και κατόπιν προσκλήσεως εθνικές ομάδες που σαν συνδιοργανωτές αναλαμβάνουν να βοηθήσουν στην οργάνωση στην εκπαίδευση και να λειτουργήσουν ΣΤΕΚ ( Σημείου Τακτικού Ελέγχου Κίνησης).

Η Λ.Εφ.Ε.Δ. συμπλήρωσε την 3η της συμμετοχή το 2009 δίνοντας το παρών από την πρώτη κιόλας διοργάνωση ,έχοντας δείξει σοβαρότητα ,στρατιωτική γνώση αλλά και αγωνιστικό πνεύμα δέχτηκε μια πρόσκληση για συμμετοχή σαν συνδιοργανώτρια του Grenadier 2010. Μετά από πολύ σκέψη ατελείωτα συμβούλια και έχοντας πάντα στο μυαλό την προβολή της Ελλάδας αλλά και τα περιορισμένα οικονομικά μας εν μέσω κρίσης αποφασίσαμε και ανακοινώσαμε στην οργανωτική ότι θα θέλαμε να οργανώσουμε ένα ΣΤΕΚ αμφίβιων επιχειρήσεων, κάτι που γνωρίζουμε πολύ καλά από τις ασκήσεις της Λ.Εφ.Ε.Δ. Ιερός Λόχος άλλα και από τους τρεις Μακεδονομάχους που έχουμε οργανώσει.

Η οργανωτική δέχτηκε σχεδόν αμέσως με την διαφορά ότι μας ζητήθηκε να οργανωθεί και μια ελληνική βραδιά το τελευταίο βράδυ της άσκησης με ελληνική μουσική χορό και εδέσματα καθώς και αν μπορούσε να έρθει μαζί μας η φωτογραφική ομάδα fotonium που κάλυψε τον Μακεδονομάχο 2010 ώστε να καλύψουν την όλη διοργάνωση, αυτό ήταν και το σημείο έναρξης μια ατελείωτης αλληλογραφίας με σκοπό να γεφυρωθούν διαφορετικές νοοτροπίες και να οριστούν λεπτομέρειες από το πόσα κιλά ντομάτες θα χρειαστούμε μέχρι το πόσα οχήματα και οδηγούς θα έχουμε στις μετακινήσεις μας. Με την αλληλογραφία να μην τελειώνει αφού τα προβλήματα προέκυπταν το ένα μετά το άλλο και με το άγχος να βρούμε χορηγούς γιατί το κόστος ανέβαινε ημέρα με την ημέρα είχαμε δουλειά μέχρι την τελευταία στιγμή πριν αναχωρήσουμε .

Η συνολική συμμετοχή ορίστηκε στα 18 άτομα ( 2 ομάδες από Θεσσαλονίκη, 2 από Αθήνα και 6 οργανωτική) η μετάβαση θα γινόταν αεροπορικώς για την Λ.Εφ.Ε.Δ. Αττικής μέσω Βιέννης και οδικός για την Λ.Εφ.Ε.Δ. Θεσσαλονίκης σε δύο ομάδες μία τα ξημερώματα της 25/6 για την οργανωτική με ιδία οχήματα για να μεταφερθούν τα φουσκωτά οι μηχανές , σωστικά μέσα ,υλικά ΣΤΕΚ , κατεψυγμένα τρόφιμα , μικροφωνική εγκατάσταση και προσωπικά υλικά και μια δεύτερη ομάδα με τους διαγωνιζόμενους και την φωτογραφική ομάδα που θα ξεκινούσε το πρωί της 26/6. Η διαδρομή που επιλέχθηκε ήταν από Θεσσαλονίκη- Ηγουμενίτσα - Βενετία- Βίλαχ που αν είχε πολλές ώρες στο πλοίο (23 ώρες) είχε την λιγότερη οδήγηση και κατ΄επέκταση το μικρότερο κόστος καυσίμου για τα βαρυφορτωμένα οχήματα.






Η άφιξη της οργανωτικής στο TUPL Marwiessen έγινε το μεσημέρι του Σαββάτου 26/6 μια πολύ ευχάριστη στιγμή όπου παλιοί φίλοι μας υποδέχτηκαν με μεγάλη εγκαρδιότητα, μας βοήθησαν να εγκατασταθούμε και να αρχίσουμε να προετοιμάζουμε τον εξοπλισμό μας καθώς έπρεπε την ίδια μέρα να αρχίσουν οι αναγνωρίσεις για το προσωπικό των ΣΤΕΚ.








Από την πρώτη στιγμή άρχισαν να υπάρχουν πολλά προβλήματα στην συνεργασία με τους διοργανωτές όχι γιατί δεν υπήρχε καλή διάθεση, τουναντίον μάλιστα. Απλά ο τρόπος που λειτουργούσαν, φαινόταν σε εμάς αργός και γραφειοκρατικός γιατί δεν είχαμε συνειδητοποιήσει ακόμα ότι συνεργαζόμασταν με έναν στρατό. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για να γίνει πιο κατανοητό το παραπάνω. Για να πάρουμε καύσιμα για τις βάρκες στην Λεφεδ στέλνουμε ένα από τα οχήματα μας στο πλησιέστερο βενζινάδικο με τον οδηγό να πληρώνει προκαταβολικά από την τσέπη του και μετά να περιμένει να του επιστραφούν τα χρήματα. Οι Αυστριακοί θέτουν το θέμα ιεραρχικά παίρνουν γραπτή άδεια για το πλησιέστερο ΤΥΠ βγάζουν κίνηση για ειδικό όχημα μεταφοράς καυσίμων, αν υπάρχει και αν είμαστε εντός ωραρίων λειτουργίας, θα φέρουν το καύσιμο την επομένη όπου αν ο δήμος δώσει ειδική άδεια για σημείο εφοδιασμού καυσίμου κοντά στην λίμνη (περιβαλλοντικό έγκλημα να πέσει μια σταγόνα) και πληρούνται όλοι οι κανόνες προστασίας του περιβάλλοντος αλλά και ασφαλείας τότε σε δύο μέρες θα μπορούσαμε να κάνουμε δοκιμή στις βάρκες). Έτσι με πολλές πιέσεις από την πλευρά μας άρχισαν τα πράγματα να κινούνται.

Η Κυριακή 27/6 είχε οριστεί σαν μέρα κατάταξης και οι ομάδες κατέφθαναν συνεχώς από όλη την Ευρώπη, για όσες από αυτές το επιθυμούσαν, οι διοργανωτές οργάνωσαν επίσκεψη στο μουσείο των οχυρών της περιοχής των συνόρων με την πρώην Γιουγκοσλαβία, τώρα Σλοβενία. Το μουσείο είναι καινούργιο μιας και τα συγκεκριμένα οχυρά είναι δημιούργημα του ψυχρού πολέμου και ξεκίνησαν να κατασκευάζονται το 1968 με άκρα μυστικότητα. Σκοπό είχαν να προστατεύσουν την χώρα από εισβολή του συμφώνου της Βαρσοβίας στον Νότιο τομέα της τότε Γιουγκοσλαβίας. Η ύπαρξη τους παρέμενε κρυφή μέχρι πρόσφατα (2002) και μάλιστα είχαν ενεργοποιηθεί πλήρως στην κρίση της Γιουγκοσλαβίας το 1991 για την οποίο μας έδειξαν ένα ντοκιμαντέρ με αποχαρακτηρισμένα πλάνα της εποχής.






Με τις ομάδες να καταφθάνουν μέχρι και τις πρώτες πρωινές ώρες η έναρξη του Grenadier 2010 έγινε στις 7:30 με αναφορά και έπαρση της πολεμικής σημαίας του Αυστριακού στρατού. Στην γραμμή της εκκίνησης στοιχήθηκαν 36 ομάδες ένα νέο ρεκόρ συμμετοχών για την διοργάνωση , με ομάδες από Αυστρία, Γερμανία, Φινλανδία, Σουηδία, Δανία, Ολλανδία, Ελβετία, Τσεχία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ηνωμένες Πολιτείες, Ιταλία, Κύπρο και Ελλάδα. Στην γενική ενημέρωση δόθηκε για πρώτη φορά ένα ολοκληρωμένο σενάριο πάνω στο οποίο πατούσε όλη η άσκηση και αφορούσε παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας και στρατιωτική υποστήριξή σε υπηρεσίες των ηνωμένων εθνών σε μια φανταστική χώρα (Villachia) όπου επενέβησαν οι δυνάμεις του ΟΗΕ μετά από εθνοφυλετικές συγκρούσεις και προσπάθεια ανεξαρτητοποίησης ενός τμήματος της χώρας.

Στην παρουσίαση των οργανωτών της άσκησης βρισκόταν και η ελληνική σημαία κάτι που απλά το ονειρευόμασταν την προηγούμενη χρονιά, όταν μάλιστα ανακοινώθηκε στο πρόγραμμα ότι θα υπάρχει και ελληνική βραδιά στο τέλος της άσκησης όλοι ξέσπασαν σε χειροκροτήματα. Οι ομάδες χωρίστηκαν σε δύο τμήματα το πρώτο κατευθύνθηκε στον χώρο της εκπαίδευσης και στο δεύτερο δόθηκαν χρόνοι εκκίνησης για το Evade & Escape.

Evade & Escape

Η απόδραση και διαφυγή οργανώθηκε από την Γερμανική αποστολή, σκοπός του ΣΤΕΚ ήταν η ομάδα αφού συλληφθεί να μην δώσει πληροφορίες αλλά να συλλέξει και αφού αποδράσει να εισέλθει στις φίλιες γραμμές μέσω μιας κυκλικής διαδρομής που στο μέσον της περιελάμβανε διάβαση υδάτινου κωλύματος. Το όλο εγχείρημα δεν έπρεπε να ξεπεράσει την 1ώρα και 30 λεπτά για μία διαδρομή 3-4 χιλιομέτρων το πρόβλημα ήταν ότι δεν έγινε ενημέρωση για την κατάσταση από τους διοργανωτές του ΣΤΕΚ οι πρακτικές τους και το ζητούμενο ήταν εκ διαμέτρου αντίθετο από αυτό που έχουμε εκπαιδευτεί κανείς δεν έλεγχε τις οδικές αρτηρίες έτσι ώστε κάποιες ομάδες να κρύβονται και κάποιες να κάνουν σπριντ στην άσφαλτο, τέλος στην λίμνη μας έδωσαν σχισμένες σακούλες για την διάβαση με αποτέλεσμανα καταστρέψουμε κινητά, φωτογραφικές και έγγραφα. Μια πραγματικά άσχημη στιγμή... Πολλές ομάδες μηδενίστηκαν από το πρώτο κιόλας ΣΤΕΚ μην αφήνοντας τους καμία πιθανότητα για διάκριση και καταρρακώνοντας το ηθικό τους.


Για οποιοδήποτε αντικείμενο θα διαγωνιζόμασταν τις επόμενες μέρες, για όλες οι ομάδες, στήθηκαν σχολεία έτσι ώστε να ξέρουν τι θα τους ζητηθεί και πως θα αξιολογηθούν . Από τα πλέον ενδιαφέροντα σχολεία για μας τους Έλληνες είναι τα σχολεία του φορητού οπλισμού όπου με την παρακάτω σειρά εκπαιδευτήκαμε σε λύση αρμολόγηση, χειρισμό και διαδικασίες στο πεδίο, των StG77(Steyr AUG), P80(Glock17), PAR88(Carl Gustaf), Steyr SSG69 και ΜG3. Τα υπόλοιπα αντικείμενα που έγινε εκπαίδευση αφορούσαν την αίτηση πυρών πυροβολικού, τις πρώτες βοήθειες μάχης αλλά και τις αμφίβιες επιχειρήσεις.

Στο ελληνικό ΣΤΕΚ και επειδή θα γινόταν χρήση οπλισμού, συστήματος laser Miles αλλά και σωστικών μέσων, αποφασίστηκε να γίνει επίδειξη στα δύο γκρουπ μία το πρωί και μια το απόγευμα και να μην γίνει πρακτική από κάθε μια ομάδα για οικονομία χρόνου. Έτσι στήθηκε το ένα φουσκωτό στον χώρο εκπαίδευσης και τα μέλη της οργανωτικής με πλήρη εξοπλισμό και κάτω από της εντολές του επικεφαλής της Ελληνικής αποστολής εκτέλεσαν όλες τις προβλεπόμενες προς αξιολόγηση διαδικασίες εισπράττοντας στο τέλος της επίδειξης το χειροκρότημα των παρευρισκομένων χωρίς να καταλαβαίνουν το γιατί.


Το πρόγραμμα της ημέρας τελείωνε στις 17:00 και αφού όλες οι ομάδες πέρασαν από τα εστιατόρια για να πάρουν τροφή για την επομένη , άρχισαν με σειρά να επιβιβάζονται στα οχήματα που θα τις μετέφεραν στον χώρο της βραδινής κατασκήνωσης όπου θα προετοιμάζονταν για την Αλπική πορεία της επομένης.


Αλπική πορεία

Το εγερτήριο της δεύτερης μέρας ορίστηκε στις 04:00 στην στρατοπεδία του Wiesen ένα χωριό σε απόσταση μίας ώρας από το Marwiesen σε υψόμετρο 700 μέτρα στους πρόποδες του όρος Mirnock (2100m) που ήταν και ό προορισμός των ομάδων. Σκοπός των διοργανωτών ήταν οι ομάδες να ξεκινήσουν το αργότερο στις 5:30 και με διαχωρισμό μεταξύ του 2 λεπτών έτσι ώστε να προλάβουν τον ήλιο και να φτάσουν στην κορυφή πριν το μεσημέρι . Η συνολική πορεία μέχρι την κορυφή δεν πρέπει να ξεπερνούσε τα 8 χιλιόμετρα αλλά η ένταση ήταν πολύ μεγάλη ,πουθενά δεν ίσιωσε το μονοπάτι για να πάρουμε μια ανάσα παρά στο μέσον της διαδρομής όπου το Ιατρικό κλιμάκιο είχε εγκατασταθεί σε μια ορεινή φάρμα και ανεφοδίαζε τις ομάδες με νερό 600 μέτρα πριν το σταυρό του Mirnock. Η συνέχεια της πορεία περιελάμβανε λιβάδια και αλπικό τοπίο με το μονοπάτι να συνεχίζει μονότονα την έντονη κλίση.

Ολες τις ομάδες συμφωνήσαν ότι η περσινή αλπική ήταν παιχνιδάκι σε σχέση με αυτή, και μετά την καθιερωμένη φωτογραφία στην κορυφή και ολιγόλεπτη ξεκούραση μας δόθηκαν συντεταγμένες για το κατέβασμα στο πρώτο ΣΤΕΚ Ghf Klammer έναν ξενώνα σε απόσταση 8 χιλιομέτρων μέσο ενός φιδίσιου δασικού δρόμου που αν δεν τον έκοβες κάθετα από το δάσος δεν θα έφτανες ποτέ.

Στο Ghf Klammer συναντήσαμε το ΣΤΕΚ πρώτων βοηθειών μάχης που οργάνωσε η Φινλανδική αποστολή και σαν σενάριο είχε ένα φίλιο θωρακισμένο όχημα που χτυπήθηκε από "αντάρτες". Η κάθε ομάδα, ώς πρώτη ανταπόκριση στο συμβάν βάση του σεναρίου, έπρεπε να δώσει τις πρώτες βοήθειες σε τρεις τραυματίες αφού κάνει διαχωρισμό και να καλέσει MEDEVAC με τον ασύρματο. Οι πρώτες βοήθειες δεν ήταν πρόβλημα ούτε ο διαχωρισμός των τραυματιών μιας και μας βοήθησε καταλυτικά η συμμετοχή μας πριν μερικούς μήνες στην άσκηση πολιτικής προστασίας "Ικαρος" όπου το αντικείμενο ήταν START TRIAGE το μόνο δύσκολο ήταν η τυποποίηση των διαδικασιών MEDEVAC καθώς απαγορευόταν να χρησιμοποιήσουμε τις σημειώσεις μας.

To επόμενο ΣΤΕΚ βρισκόταν χωριό Tscheuritsch σε απόσταση 5 Km όπου έπρεπε να πάμε τρέχοντας μιας και από εδώ και πέρα οι πόντοι από τα ΣΤΕΚ αλλά και ο χρόνος μεταξύ τους μετρούσαν για το GLB (Πιστοποίηση Ικανοτήτων πεζικού με λίγα λόγια) μια διάκριση του αυστριακού πεζικού που θέλει γνώσεις και φυσική κατάσταση και απονέμεται στις ομάδες που θα συμπληρώσουν το 75% της βαθμολογίας της πρώτης ομάδας. Το αντικείμενο του Tscheuritsch ήταν παρατηρητήριο πυροβολικού όπου αφού έβρισκες την θέση σου στον χάρτη με δεκαψήφιες συντεταγμένες και ένα στόχο στα 5 χιλιόμετρα. Στην συνέχεια περνούσες ένα τεστ αναγνώρισης εχθρικών τεθωρακισμένων, αρκετά εύκολα όλα.

Επόμενη στάση σε 4 χιλιόμετρα στην εκκλησία του Weissenstein όπου γράψαμε ένα τεστ περί διεθνούς κατάστασης και έγινε η ενημέρωση από τους Γερμανούς μόνο στην Σουηδική ομάδα που προπορευόταν για το τι θα κάνουμε στο Αμφίβιο ΣΤΕΚ λόγο μη ύπαρξης χρόνου την όποια και έθεσαν επικεφαλής για να μας στείλουν στο Drauinsel την τοποθεσία του ελληνικού ΣΤΕΚ.

Αμφίβιες Επιχειρήσεις

Το ΣΤΕΚ της Λ.Εφ.Ε.Δ. απείχε περίπου ένα χιλιόμετρο από την ενημέρωση και περνώντας μέσα από τον σιδηροδρομικό σταθμό φτάσαμε στην ακτή του ποταμού σε έναν χώρο που μάλλον πάρκινγκ στρατιωτικών οχημάτων θύμιζε, αν και μας ξάφνιασε η εικόνα καταλάβαμε ότι το ΣΤΕΚ αποτελούσε την ατραξιόν της άσκησης και γιαυτό είχε μαζευτεί πολύς κόσμος από το στρατόπεδο αλλά και πολίτες για να το παρακολουθήσουν.

Οι διοργανωτές σύμφωνα με τις στατιστικές τους και τον νόμο του Μέρφυ ήταν σίγουροι ότι έστω ένας από τους συμμετέχοντες θα πέσει στην λίμνη. Το ότι χρησιμοποιήσουμε ταυτόχρονα δύο φουσκωτά και εφοδιάσαμε με αυτόματα σωσίβια όλους τους εμπλεκόμενους δεν ήταν αρκετά για να τους καθησυχάσουν έτσι έφεραν δυο πεντάτονα ΜΑΝ με ισάριθμες βάρκες μηχανικού και πληρώματα που περιπολούσαν πάνω κάτω το ποτάμι έτοιμοι να επέμβουν. Επίσης μια ιατρική μονάδα και διασώστες βρίσκονταν σε ετοιμότητα στην ακτή που μάλλον με κινηματογραφικό σκηνικό έμοιαζε παρά με σημείο που θα γίνει καταδρομική επιχείρηση. Ευτυχώς τίποτα στραβό δεν συνέβη και το μόνο που έμεινε ήταν η φασαρία.

Οι συνάδελφοι της Λ.Εφ.Ε.Δ. μας υποδέχτηκαν σε άπταιστα αγγλικά (εντολή του αφεντικού είπαν μετά) και μας ζήτησαν να περιμένουμε την σειρά μας, όσο βαφόμασταν με τα χρώματα του πολέμου κάτι που έκανε και κάθε άλλη ομάδα που μας έβλεπε και επειδή είχαμε χρόνο κάναμε μια επίσκεψη στην ιατρική ομάδα που είχε βγάλει τα φορεία από το Pinzgauer και έκανε ηλιοθεραπεία για τον πόνο στο γόνατο ενός μέλους της ομάδας που συνεχώς επιδεινωνόταν από την υπερπροσπάθεια .Η αλήθεια είναι ότι δεν περιμέναμε πολλά από τους γιατρούς(σκεπτόμενοι ελληνικά) και με τον φόβο να του απαγορεύσουν την συνέχεια το αναβάλαμε συνεχώς , οι γιατροί ψηλάφισαν το γόνατο του συναδέλφου και έβγαλαν τόσο ακριβές πόρισμα που στο ΕΣΥ θα θελαν μια εβδομάδα. Το ακόμα πιο εκπληκτικό είναι ότι είχαν διαθέσιμους ψυκτικούς επιδέσμους που σε συνδυασμό με παυσίπονα μας έλυσαν μέσα σε δέκα λεπτά ένα πρόβλημα που μας ταλαιπωρούσε από το πρωί.

Με αυτά και με αυτά, ήρθε η σειρά μας και ενώ περιμέναμε να επιχειρήσουμε με τους Σουηδούς μας είπαν ότι το μηχανικό σχόλασε και έφυγε και για λόγους ασφαλείας θα επιχειρούμε μια μια ομάδα. Μεταβήκαμε στην έναρξη και αφού οι αυστριακοί που προσκολλήθηκαν σαν βοήθεια στο ελληνικό ΣΤΕΚ (περίπου 6 άτομα) μας εφάρμοσαν την συσκευή MILES στον κορμό και στο κεφάλι, μας φόρεσαν τα σωσίβια και μας έδωσαν στο δεξί χέρι τυφέκιο Steyr AUG εφοδιασμένο με γεμιστήρα 10 αβολίδοτων φυσιγγίων και σύστημα MILES στην κάννη, με τα Bergen μας στον αριστερό ώμο κατευθυνθήκαμε στην λέμβο. Σε μια γρήγορη ενημέρωση μάθαμε ότι έπρεπε να καταλάβουμε το πολυβολείο που απ'οτι μάθαμε την επομένη βρισκόταν όπως και εμείς στην εχθρική πλευρά και έριχνε στις φίλιες δυνάμεις που ήταν απέναντι, οι Γερμανοί πάλι το έκαναν το θαύμα τους. Ακολουθώντας τυποποιημένες διαδικασίες εισόδου βάλαμε την βάρκα στο νερό ασφαλίσαμε τα Bergen στο κεντρικό σχοινί πήραμε τις προβλεπόμενες θέσεις πάνω στα μπαλόνια και ξεκινήσαμε για απέναντι αιτούμενοι ταυτοχρόνως ρίψη πράσινης φωτοβολίδας η οποία σύμαινε έναρξη φίλιων πυρών υποστήριξης. Σε συγκεκριμένη απόσταση από την αντίπερα όχθη ρίξαμε την κόκκινη φωτοβολίδα για να σταματήσουν τα φίλια πυρά και βγήκαμε στην ακτή . Το πότε αποβιβάστηκε η ομάδα έφυγε η βάρκα απλωθήκαμε βεντάλια στην ακτή και αποφασίσαμε πως θα καταλάβουμε το πολυβολείο δεν το πήραμε χαμπάρι. Σε τέτοιες στιγμές που το στρες χτυπάει κόκκινο δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς, απλά εκτελείς τις εντολές του περιπολάρχη και πας μόνο εμπρός κάνοντας ενέργειες αυτόματα όπως έχεις εκπαιδευτεί .


Πλησιάσαμε στο πολυβολείο από δύο κατευθύνσεις, ο πολυβολητής προσπάθησε να γυρίσει τον τρίποδα αλλά δεν πρόλαβε τον προλάβαμε εμείς το MILES με μια γλυκιά γυναικεία φωνή "φώναζε" νεκρός και παραδίπλα '"έπεσε " νεκρός και ο βοηθός του που μας αντιλήφθηκε νωρίτερα και βγήκε με το ατομικό του όπλο να προστατεύσει την φωλεά του πολυβόλου, ευτυχώς αν και άρχισε να ρίχνει πρώτος με πέτυχε στο αριστερό χέρι και όχι στο δεξί αλλιώς το MILES θα κλείδωνε το όπλο και δεν θα μπορούσα να του ανταποδώσω τα πυρά.


Με μεγάλη χαρά που "σκοτώσαμε" τους φίλους μας (αλλιώς θα μας κορόιδευαν για μια χρονιά) και με την πεποίθηση ότι σε γενικές γραμμές τα πήγαμε καλά στο ΣΤΕΚ ώστε να μην ντροπιάσουμε τον εκπαιδευτή μας, επιβιβαστήκαμε στα Unimog νομίζοντας ότι θα γυρίσουμε στο στρατόπεδο αφού είχε πια νυχτώσει αντ΄ αυτού μας άφησαν σε ένα σταυροδρόμι όπου έπρεπε από τον χάρτη να διαλέξουμε από ποια διαδρομή (και ήταν αρκετές) θα γυρίσουμε πίσω, ευτυχώς διαλέξαμε τον γρήγορο δρόμο και γύρω στις 22:00 είμασταν στο στρατόπεδο.

3η Μέρα Συνέχεια GLB

H τρίτη μέρα συνεχίστηκε με τα ΣΤΕΚ του GLB που για μας ήταν η ρίψη χειροβομβίδας που οργανώθηκε από τους Αμερικάνους, ένα πολύ ενδιαφέρων Στέκ αν και δύσκολο να πάρεις καλή βαθμολόγια γιατί οι χειροβομβίδες πηδούσαν πολύ στο χορτάρι. Για τα μέλη της οργανωτικής της ΛΕΦΕΔ το πρόγραμμα είχε αλπική πορεία στο Mirnock που την οργάνωσαν οι Αυστριακοί με οδηγούς άλλα και με μελή της οργανωτικής γιατί ήταν μια καλή ευκαιρία για όσους μπορούσαν να πάνε για το Endelweiss. Πίσω στο στρατόπεδο επόμενη δοκιμασία ήταν το P80(Glock17) με 10 βολίδες double tap στα 10 μέτρα που αν ακούγεται εύκολο θέλει σοβαρότητα για να πάρεις αποτέλεσμα.

Οι Φινλανδοί που φέτος ήταν η μεγαλύτερη αποστολή οργάνωσε και δεύτερο ΣΤΕΚ το Check Point. Σύμφωνα με το σενάριο έπρεπε ως δυνάμεις του ΟΗΕ να επανδρώσουμε ένα σημείο έλεγχου απ΄όπου αν και περνούσαν πολλοί πολίτες με τα οχήματα τους δεν έπρεπε να περάσουν "παράνομοι¨ και όπλα, στο όχημα που σταματήσαμε για έλεγχο είμασταν τυχεροί γιατί βρήκαμε τον παράνομο οπλισμό εν αντιθέση με τα έγγραφα που μετά από έλεγχο προέκυψαν αυθεντικά.


Τελευταίο στέκ της ημέρας ήταν η τακτική αποστολή κατά την οποία το περίπολο μας θα συνόδευε δύο αστυνομικούς για να συλλάβουν έναν ύποπτο που σύμφωνα με πληροφορίες βρισκόταν στην θερμή περιοχή, αρκετά έξυπνο το σενάριο σχεδιασμένο από την Αυστριακή Χωροφυλακή με την συμμετοχή ενός Αμερικάνου SWAT που ήρθε για αυτό τον λόγο από τις ΗΠΑ. Αφού πάλι εξοπλιστήκαμε με το σύστημα MILES και τρία Steyr AUG συστήσαμε κοινό περίπολο με τους αστυνομικούς και μπήκαμε στον χώρο ελέγχου.

Ο ύποπτος βγήκε από μια σκηνή τον ακινητοποιήσαμε και οι αστυνομικοί προέβησαν σε σύλληψη, μέχρι να ψάξουν τον ύποπτο για όπλα και να του βάλουν χειροπέδες το ένα μέλος του περιπόλου τους κάλυπτε ενώ τα άλλα δύο εκκαθάρισαν την σκηνή απ΄ όπου βγήκε και γύρισαν για να κάνουν περιμετρική, εκείνη την στιγμή εντοπίσαμε κίνηση δύο ενόπλων μπροστά μας ανταλλάξαμε πυρά και εκτελέσαμε άμεση απεμπλοκή τραβώντας μαζί μας τους αστυνομικούς και τον συλληφθέντα που είχαν πέσει κάτω και έμεναν ακίνητοι . Δυστυχώς αν και εξουδετερώσαμε αμέσως τους ενόπλους (με το AUG κάνεις γρήγορη βολή με τα δύο μάτια ανοιχτά) δεν εντοπίσαμε έναν sniper που αν και πρόλαβε να ρίξει δύο βολές δεν πέτυχε κανένα γιατί η απαγκίστρωση ήταν πολύ γρήγορη παίρνοντας τα προσωπικά συγχαρητήρια του SWAT operator για αυτή μας την ενέργεια. Οι περισσότερες ομάδες ενεπλάκησαν σε ανταλλαγή πυρών με τους ενόπλους γρήγορα έμειναν από πυρομαχικά δεν μπορούσαν να απαγκιστρωθούν και ο ελεύθερος σκοπευτής τους αποτελείωσε έναν προς έναν.

Το απόγευμα της ίδια μέρας και μετά από πολύ έντονη καταιγίδα έγινε η τελετή απονομής του Edelweiss σε όσους ολοκλήρωσαν με επιτυχία την Αλπική πορεία και μάλιστα έγινε ειδική απονομή στα μέλη της οργανωτικής της ΛΕΦΕΔ που πέτυχαν την απονομή μόλις γύρισαν από την πορεία. Εδώ να δώσουμε συγχαρητήρια σε όσους ολοκλήρωσαν την Αλπική και να πούμε ότι το Edelweiss "άξιζε τα λεφτά του" μιας και κατά γενική ομολογία η πορεία ήταν δυο φορές πιο δύσκολη από πέρσι.


Τελευταία μέρα , Βολές , Απονομή ,Ελληνική Βραδιά

Η αγαπημένη μέρα των συμμετεχόντων, μια μέρα χωρίς βιασύνη άγχος και μόνο βολές. Για να αποφευχθεί συνωστισμός οι ομάδες χωρίστηκαν σε 4 γκρουπ και ξεκίνησαν για το πεδίο που βρίσκεται μέσα στο στρατόπεδο, η ενεργοποίηση του γίνεται κατεβάζοντας δύο μπάρες και υψώνοντας κόκκινη σημαία. Φέτος και σε αντίθεση με την περσινή διοργάνωση το πεδίο έγινε τρισδιάστατο , ταυτόχρονα γινόταν βολή προς τα δυτικά με Steyr Aug και Carl Gustaf στο ίδιο επίπεδο και 100 μέτρα ψηλότερα από την πλαγιά του λόφου βολή SSG69 πάνω από τα κεφάλια μας ,παράλληλα πίσω μας βρισκόταν το πεδίο βολής του πολυβόλου ΜG3. Όλα αυτά σε απόσταση 100μέτρων από τους θαλάμους χωρίς κανένα άγχος , με τα πυρομαχικά να τα μετρούν στο χέρι να παίρνεις γεμιστήρα και να περιμένεις την σειρά σου.

Η πρώτη βολή της μέρας έγινε από τυφέκιο ελεύθερου σκοπευτή SSG69 σε διαμέτρημα 7.62 χ 51χιλ. από την πλαγιά του λόφου Pollaner Hohe με υψομετρική διαφορά 100 μέτρα και βολή 2 φυσιγγίων στα 800 μέτρα και 2 στα 600 μέτρα με διόπτρα Χ6

Μπορώ να πω ότι η συγκεκριμένη βολή έκλεψε την παράσταση σε όλη την διοργάνωση γιατί πολύ λίγοι από μας είχαν την ευκαιρία να ρίξουν σε τέτοια απόσταση. Επόμενη στάση το πεδίο βολής πολυβόλων και βολή με το γνωστό μας ΜG3 και ταινία 15 φυσιγγίων σε ηλεκτρονικό στόχο στα 25μέτρα που προσομοιώνει βολή στα 300 μέτρα .


Η βολή με το πολυβόλο είναι ένα ακόμα από τα ατού του Grenadier, ίσως και μοναδικότητα στις διεθνείς ασκήσεις που μαζί με την εκπαίδευση βλέπεις "αποτελέσματα" όχι μόνο στις επιδώσεις στην βολή αλλά και στην λύση αρμολόγηση και τον καθαρισμό των όπλων για όσους εθελοντές ενδιαφέρονται . Με το τέλος του πολυβόλου κατευθυνθήκαμε στο coordination point για να μας στείλει για μεσημεριανό λόγο μεγάλης αναμονής και μετά στο τυφέκιο

Η βολή του AUG ήταν σε μικρό οβάλ στόχο στα 10 και 20 μέτρα από 5 φυσίγγια και θέση ορθίου, η βολή ξεκινούσε με το τυφέκιο ασφαλισμένο σε χαμηλή ετοιμότητα επώμιση, απασφάλιση, σκόπευση, βολή ενός φυσιγγίου, ασφάλιση και χαμηλή ετοιμότητα. Η διαδικασία επαναλήφθηκε για τις πέντε πρώτες βολές και συνεχίστηκε κάνοντας δύο βήματα δεξιά εμπλέκοντας τον μεμακρισμένο στόχο με τον ίδιο τρόπο με άλλες 5 βολές. Για όσους ήθελαν μπορούσαν με πέντε ευρώ να επαναλάβουν την βολή με χρονικό όριο 60 δευτερολέπτων, και να διεκδικήσουν το διάσημο της ένωσης αξιωματικών φρουράς Βιέννης, δύο διασταυρωμένα FN FAL σε χρυσό αργυρό και χάλκινο με 10-9-8 επιτυχείς βολές αντίστοιχα, φυσικά πιστοί στο ρητό μας "όταν βρεις σφαίρες ρίξε" δεν θα το χάναμε για τίποτα.


Τελευταία βολή της ημέρα το αντιαρματικό Carl Gustav που αν και εξοπλίζει τις μονάδες μας το γνωρίσαμε και εκπαιδευτήκαμε σε αυτό εδώ στην Αυστρία. Η βολή έγινε εναντίον στόχου που προσομοίαζε τεθωρακισμένο όχημα στα 200 μέτρα με 3 βολές υποδιαμετρήματος 7.62Χ51 χιλ. τροχιοδεικτικό. Το όπλο είναι εύκολο και η εξοικείωση έρχεται γρήγορα, προσωπική μου γνώμη είναι ότι όλοι οι οπλίτες του ΕΣ θα έπρεπε να εκπαιδεύονται στην χρήση του ανεξαρτήτως ειδικότητας.

Απονομή

Η τελετή απονομής ξεκίνησε στις 19:00 παρουσία της στρατιωτικής ηγεσίας του 7StB και τοπικών παραγόντων, με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων να αρχίζει από το τέλος προς την αρχή. Την πρώτη και δεύτερη θέση κατέλαβαν ομάδες της Στρατιωτικής Ακαδημίας της Δανίας και τρίτη θέση μια από τις ομάδες των Φρουρών του Ελσίνκι που παρεμπιπτόντως είναι και η προεδρική φρουρά της Φινλανδίας.

Η Λ.Εφ.Ε.Δ. κλήθηκε να απονείμει το βραβείο στην πρώτη ομάδα του αμφίβιου ΣΤΕΚ που "δυστυχώς" για εμάς ήταν ελληνική. Αν και είχαμε ζητήσει από τον αξιολογητή του ΣΤΕΚ να μην βγάλει πρώτη Ελληνική ομάδα για λόγους πολιτικής, τα νούμερα έδειξαν άλλο και άντε να αλλάξεις μυαλό σε κάποιον με υπηρεσία 23χρόνια στις ειδικές δυνάμεις ¨όπως θα σας έβαζα την χειρότερη βαθμολογία αν δεν είσασταν καλοί έτσι σας βαθμολογώ και τώρα που είστε οι καλύτεροι" μας είπε.

Το μυστικό κρατήθηκε επτασφράγιστο από την οργανωτική για να αποφευχθούν αντιδράσεις από το μέρος μας και έτσι ο αιφνιδιασμός ήταν απόλυτος, σίγουρα σε κάποιους δεν άρεσε, σε αυτούς όμως που έπρεπε να καταλάβουν πέρασε το μήνυμα ότι η ελληνική αποστολή στο Grenadier έκανε σωστά την δουλειά της ακόμα και αν αυτό μπορεί να είναι ενάντια στα "συμφέροντα" της.

Ελληνική Βραδιά

Με τον χρόνο να μας πιέζει αφόρητα αμέσως μετά από την απονομή αρχίσαμε το στήσιμο για την ελληνική βραδιά. Η οργανωτές για να μας τιμήσουν ετοίμασαν για βραδινό Μουσακά και αυτό έδωσε ένα περιθώριο μίας ώρας μέχρι να αρχίσουμε να ψήνουμε. Μαζί μας από την Ελλάδα φέραμε 600 σουβλάκια, τυρί φέτα, τζατζίκι, ελιές, λάδι και λαχανικά. Επίσης τσίπουρο και Μεταξά κατόπιν παράκλησης των αυστριακών που όλοι μα όλοι τους έχουν κάνει διακοπές στην Ελλάδα για τουλάχιστον μία φορά. Η βραδιά άρχισε με πολλά προβλήματα τα ηχεία της μικροφωνικής μας κάηκαν, το αυτοκίνητο που θα χρησιμοποιούσαμε για παίξουμε μουσική δεν έπαιρνε μπρος, η σχάρα για σουβλάκια που μας έφεραν ήταν για μπιφτέκια και αργούσε και παρολίγον κόντεψε να αποτύχει.
Με σύντομες προσπάθειες όλης της αποστολής από Θεσσαλονίκη, Αθήνα και Ξάνθη, με πατέντες παντού το κλίμα άρχισε να αλλάζει και με την βοήθεια των αδελφών μας Κυπρίων (πραγματικοί πολεμιστές) που φρόντισαν να ανέβει το κέφι στα ύψη η βραδιά σώθηκε. Όλοι έμειναν κατενθουσιασμένοι, το φαγητό που σερβίραμε μέσα σε μιάμιση ώρα εξαφανίστηκε και συνεχίσαμε μαθαίνοντας σε όλους τους συμμετέχοντες να χορεύουν από Συρτάκι μέχρι Ποντιακά.

Το πρωί της επομένης έγινε η τελευταία αναφορά της οργανωτικής ανταλάξαμε αναμνηστικά με τους διοργανωτές οι οποίοι βράβευσαν τα μέλη της ελληνικής αποστολής αποχαιρετήσαμε αγαπημένους φίλους και με την υπόσχεση ότι όποτε μας χρειαστούν θα είμαστε εκεί ξεκινήσαμε για το ταξίδι της επιστροφής."