Αεροσκάφη Ναυτικής συνεργασίας : Tο σήριαλ συνεχίζεται

Στις 30 Ιουνίου η Αμερικανική εταιρία Lockheed Martin Aeronautics παρέθεσε ενημέρωση για την πρόταση-πακέτο που κατέθεσε για τα ελληνικά αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας. Η πρόταση αφορά αρχικά την δομική ενίσχυση 2 Ελληνικών Ρ-3Β (που βρίσκονται σε σχετικά καλύτερη κατάσταση σε σχέση με τα υπόλοιπα) ώστε να επανέλθουν σύντομα σε υπηρεσία. Υπενθυμίζεται ότι μηχανικοί της εταιρίας είχαν επιθεωρήσει πέρυσι όλα τα Ελληνικά Ρ-3Β και έχουν γνώση της κατάστασης κάθε αεροσκάφους ξεχωριστά. Στη συνέχεια η πρόταση προβλέπει την παραχώρηση από τα αποθέματα του Αμερικανικού Ναυτικού 4 Ρ-3C τα οποία και αφού υποστούν εκτεταμένο πρόγραμμα δομικής ενίσχυσης το οποίο θα κρατήσει τουλάχιστον 1 έτος ανά α/φος, θα αρχίσουν να μπαίνουν σε υπηρεσία μόλις τα προαναφερθέντα 2 Ρ-3Β συμπληρώσουν τις ώρες πτήσης τους.

Το πρόγραμμα αναβάθμισης περιλαμβάνει αντικατάσταση πτερύγων, κινητήρων, ηλεκτρονικών αποστολής, προσθήκη FLIR και δομική ενίσχυση που περιλαμβάνει ενισχυτικούς δακτυλίους ατράκτου και νέες κύριες δοκούς, ώστε να αυξηθεί το όριο ζωής κατά 15000 ώρες πτήσης και είναι ανάλογο αυτού που η εταιρία εφαρμόζει στα Πακιστανικά και Νορβηγικά P-3. Το κλειδί στην πρόταση είναι ότι την αναβάθμιση δεν θα την αναλάβει το Αμερικανικό Ναυτικό, όπως έγινε π.χ. στα Α-7Ε που παραλάβαμε από το 1993 και μετά, αλλά η ίδια η Lockheed και μάλιστα σε ποσό που ο αντιπρόεδρος επιχειρηματικών αναπτυξιακών πρωτοβουλιών της LΜ για Ευρώπη, Μ. Ανατολή και Αφρική Ντένης Πλέσσας, αρνήθηκε να καθορίσει για ευνόητους λόγους.. Πάντως για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, τον Μάρτιο του 2009 η Lockheed ανέλαβε το ίδιο συμβόλαιο από την Ταϊβάν με κόστος 55 εκ. δολάρια ανά α/φος.

Η ενημέρωση αυτή ήρθε ως "απάντηση" σε δημοσιεύματα που έφεραν τα ΑΤR της παλιάς Ολυμπιακής ως υποψήφια να αναλάβουν το ρόλο Ναυτικής συνεργασίας με την εγκατάσταση σε αυτά του ανάλογου ηλεκτρονικού εξοπλισμού. Τα συγκεκριμένα α/φη έχουν διαμόρφωση επιβατικού, ήταν σε υπηρεσία στην ΟΑ περίπου 15-20 χρόνια και είναι λογικό να περιμένουμε εκτός της εγκατάστασης του ηλεκτρονικού εξοπλισμού και κάποιου είδους δομική συντήρηση/επέκταση ορίου ζωής για την αποφυγή των ίδιων προβλημάτων που παρουσίασαν τα Ρ-3Β. Η συγκεκριμένη πρόταση για τα ATR δεν έχει λάβει επίσημη ακόμα μορφή, προωθείται από τον "Σύλλογο Αεροναυπηγών" και περισσότερες λεπτομέρειες δεν έχουν γίνει γνωστές παρά από σποραδικά δημοσιεύματα τα οποία την κατακρίνουν ή την εκθειάζουν (ανάλογα της πολιτικής του εκάστοτε μεγαλοεκδότη) χωρίς όμως να έχουν γίνει γνωστές περισσότερες οικονομικές και τεχνικές λεπτομέρειες, απαραίτητες για την δημιουργία ολοκληρωμένης άποψης.

Έχουμε λοιπόν δύο προτάσεις που δε γνωρίζουμε πόσο θα κοστίσουν, για την δεύτερη δεν γνωρίζουμε το ακριβές πακέτο ηλεκτρονικών που προτείνεται (θα είναι καινούριο, ίδιο με αυτό των Τουρκικών ή όχι, μετεγκατάσταση συστημάτων από τα Ελληνικά Ρ-3Β κλπ.), δεν γνωρίζουμε πόσες ώρες πτήσης έχουν απομείνει στα ATR και πόσο θα κοστίσει πιθανή επέκταση του ορίου ζωής, η εκπαίδευση των πληρωμάτων, το follow on support κλπ.

Σε αυτό το σημείο να υπενθυμίσουμε ότι το 2006 το Αμερικανικό πολεμικό Ναυτικό (USN) είχε προτείνει στο ΠΝ την παραχώρηση ώς "grant", δηλαδή δωρεάν, αριθμού S-3 Viking, α/φων εξειδικευμένων στον ανθυποβρυχιακό πόλεμο με μεγαλύτερες επιχειρησιακές δυνατότητες από τα μεγάλα και αργά (στην ουσία προσαρμοσμένα πολιτικά α/φη) Orion/Electra και ATR42-72 τα οποία σε περίοδο πολεμικών επιχειρήσεων δεν πρόκειται να βρίσκονται κοντά στις περιοχές ενδιαφέροντος. Το S-3 έχει γράψει την δική του ιστορία στο κλειστό αρχιπέλαγος του Αιγαίου όντας σε υπηρεσία με το Αμερικανικό Ναυτικό, διαθέτοντας δυνατότητες ελιγμών κοντινές σε αυτές μαχητικού, δυνατότητα ασφαλούς εξαιρετικά χαμηλής πτήσης, και έχοντας καταρρίψει στο παρελθόν με ελιγμούς ( maneuver kill) ένα Ελληνικό και δύο Τουρκικά F-4E που επιχείρησαν να τα αναχαιτίσουν. Είναι προφανής η διαφορά φιλοσοφίας του S-3 και το ότι έχει τη δυνατότητα να εισέρχεται στις περιοχές ενδιαφέροντος ταχύτατα, να εκτελεί την αποστολή του και να αποχωρεί και πάλι ταχύτατα προσδίδοντας στο ΠΝ μεγαλύτερη ευελιξία όχι μόνο εν καιρώ ειρήνης αλλά και σε κρίσεις και σε πολεμικές επιχειρήσεις.

Το ΠΝ δυστυχώς δεν έχει τις δομές και τη νοοτροπία να ξαναφτιάξει αεροπορία σταθερών πτερύγων. Η διστακτικότητα του ΠΝ και οι όποιες διακλαδικές αντιζηλίες με την ΠΑ κόστισαν στο να έχει πλέον διαλυθεί η 353ΜΝΑΣ, το προσωπικό της να μετατίθεται αλλού με αποτέλεσμα να χάνεται η όποια εμπειρία έχει αποκτηθεί στα Ρ-3Β και καθιστώντας απαραίτητη την επανεκπαίδευση ιπταμένου και μη προσωπικού, ώστε ακόμα και στην περίπτωση που επιλεγεί η πρόταση της Lockheed για τα Ρ-3Β/C να μην υπάρχει στην πράξη κανένα θέμα "ομοιοτυπίας¨.

Η ολιγωρία από το ΥΕΘΑ συνεχίζεται και δυστυχώς η χώρα με την μεγαλύτερη ακτογραμμή της Μεσογείου έχει μείνει χωρίς α/φη ανθυποβρυχιακού πολέμου και ναυτικής επιτήρησης, την ίδια ώρα που οι "σύμμαχοι" εξ'ανατολών παραλαμβάνουν νέα α/φη τόσο για το Ναυτικό όσο και για την Ακτοφυλακή και καιροφυλακτούν, επιδιώκοντας να αναλάβουν ρόλο επιτήρησης σε περιοχές ο έλεγχος των οποίων έχει ανατεθεί στην Χώρα μας από διεθνείς οργανισμούς, αμφισβητώντας δηλαδή -εμπράκτως- ελληνικά κυριαρχικά και οικονομικά δικαιώματα.

Οι κκ Βενιζέλος και Δρούτσας έχουν προφανώς σοβαρότερα πράγματα για να ασχοληθούν.