Η Αχίλλειος πτέρνα των Τούρκων στο Κυπριακό

Toυ καθηγητή Νεοκλή Σαρρή

Δύο χρόνια μετά την εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο, η Άγκυρα πίστευε ότι είχε «λύσει» το κυπριακό πρόβλημα και πως ήταν ζήτημα χρόνου η ελληνική πλευρά να το «χωνέψει». Σειρά είχαν το πλέγμα των υπολοίπων ζητημάτων που θεωρούσαν ότι ήταν σε εκκρεμότητα, δίδοντας άμεση προτεραιότητα στο Αιγαίο, για το οποίο κάτω από το πρόσχημα της χάραξης της υφαλοκρηπίδας του (στο οποίο με τον χρόνο προστέθηκαν και οι θεωρίες των «γκρίζων» ζωνών) υπέβοσκε η ίδια με την Κύπρο στοχοθεσία: μια ιδιότυπη ελληνοτουρκική συγκυριαρχία με βαρύνουσα σ' αυτήν την τουρκική επικυριαρχία επί του συνόλου, κατά τον τύπο «τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μας».
Ουσιαστικά επρόκειτο για έκδηλη αναβίωση της οθωμανικής θέασης των σχέσεων που προκύπτουν από τη δομή εξουσίας του ιστορικού αυτού τύπου, ο οποίος, όπως θα εξηγήσουμε στη συνέχεια, έμεινε όπως φαίνεται αμετάβλητος όχι μόνο σε επίπεδο πολιτικό, αλλά και σε επίπεδο κοινωνικών αναπαραστάσεων των Τούρκων, εθνικών στερεοτύπων και συγκρότησης της βασικής ή θεμελιακής προσωπικότητάς τους, για να χρησιμοποιήσω όρους Κοινωνικής Ψυχολογίας, προκειμένου να με κατανοήσει, πιστεύω, και η κ. Θάλεια Δραγώνα ως ειδική!

Το απογοητευτικό αυτό τοπίο είχε όμως ένα δυο αχίλλειες πτέρνες, τις οποίες μπορούσε να διακρίνει ένα προσεκτικό μάτι και οι οποίες φαίνονταν έμμεσα αλλά σαφώς από τις ίδιες τις ίδιες τις τουρκικές πηγές από τις οποίες προέκυπτε ο όλος σχεδιασμός. Ο Τουράν Γκιουνές ειδικά, πέραν των όσων ανέφερα, μου εξήγησε διά μακρών τους λόγους για τους οποίους η Τουρκία φοβάται και προσπαθεί όπως αποφύγει τη διχοτόμηση στην Κύπρο.
Είχε μάλιστα, με τη θυμοσοφία που τον χαρακτήριζε, σχεδιάσει και τι μπορούσε να συμβεί στην περίπτωση διαμελισμού της Μεγαλονήσου. Στο τμήμα το οποίο θα περιερχόταν στην Ελλάδα θα ήταν δυνατόν να εγκατασταθούν, για παράδειγμα, βαλλιστικά οπλικά συστήματα τα οποία να απειλούσαν και την κεντρική ακόμη Μικρά Ασία (εάν κανείς μελετήσει το περισπούδαστο σύγγραμμα του σημερινού υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου «Στρατηγική σε Βάθος», θα διαπιστώσει τον φόβο που προκάλεσε στην Άγκυρα η πιθανότητα εγκατάστασης των πυραύλων S300 στην Κύπρο (ανάλογη ενέργεια προς εκείνη του Μακαρίου που απετράπη το 1964, γεγονός που τον είχε κάνει γνωστό ως «Κάστρο της Μεσογείου»).

Έτσι η Τουρκία, κατά τον Γκιουνές, «στοχεύει στον έλεγχο ολοκλήρου της Κύπρου». Η πρόθεσή της αυτή δεν έχει άμεση σχέση με την ύπαρξη των Τουρκοκυπρίων, αλλά σχετίζεται με τα ευρύτερα συμφέροντά της στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Άλλωστε και ο Νταβούτογλου σήμερα, στο ίδιο σύγγραμμά του, προκλητικά αναφέρει πως «και αν δεν υπήρχαν Τούρκοι στην Κύπρο», η πολιτική της Τουρκίας έναντι αυτής θα ήταν η ίδια, δεδομένου ότι διακυβεύονται (τα ηγεμονικά της) συμφέροντα στην ευρύτερη γεωστρατηγική περιοχή και προς επίρρωση του ισχυρισμού του τονίζει ότι το ίδιο συμβαίνει με τα νησιά του Αιγαίου τα οποία «κατέχει η Ελλάδα», όπως είναι η Δωδεκάνησος, στην οποία, αν και δεν διαβιούν πλέον ενάριθμοι Τούρκοι, η Τουρκία επιδεικνύει (ή πρέπει να επιδείξει) το ανάλογο προς την Κύπρο ενδιαφέρον. Με βάση τα παραπάνω στόχος της Τουρκίας είναι ο έλεγχος της Κυπριακής Δημοκρατίας, δηλαδή η μετατροπή της σε ελεεινό ανδρείκελο της Άγκυρας. Πώς όμως μπορεί λοιπόν να συμβεί αυτό;
Το πλεονέκτημα της διεθνούς προσωπικότητας

Αναμφίβολα η σημερινή κατάσταση στην Κύπρο είναι άμεσο αποτέλεσμα των επονείδιστων συμφωνιών Ζυρίχης - Λονδίνου, όταν η τότε ελληνική ηγεσία υπέκυψε στον εκβιασμό του υποστηριζόμενου από τη Μεγάλη Βρετανία (και τις ΗΠΑ) τουρκικού συνταγματικού σχεδίου. Ωστόσο οι συμφωνίες αυτές έδιναν ένα προτέρημα στην Ελλάδα το οποίο ταυτόχρονα λειτουργούσε ως τροχοπέδη για την Τουρκία. Όπως είχε επισημάνει ο Ισμέτ Ίνονου κατά την αγόρευσή του στη Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας, υπό την ιδιότητα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κατά τη συζήτηση επί της κυρώσεως των συμφωνιών της Ζυρίχης, αφού απηύθυνε τα συγχαρητήριά του προς την τότε κυβέρνηση Μεντερές για την αδόκητη διπλωματική της επιτυχία, παρατήρησε ότι τα κέρδη που αποκομίζει απ' αυτές η Τουρκία τα εξανεμίζει η νομική ή διεθνής προσωπικότητα που θα κέκτηται του λοιπού η Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία θα είναι μέλος του ΟΗΕ και άλλων διεθνών Οργανισμών και θα έχει τύχει διεθνούς αναγνώρισης. Συνεπώς στο μέλλον κανείς δεν προδικάζει την πολιτική που θα ακολουθήσει η χώρα αυτή. Προς αποτροπή ακριβώς αυτού του ενδεχομένου, όπως είχε αποκαλύψει λίγους μήνες πριν από την εισβολή, το 1974, ο Νουρεττίν Βεργκίν, πρεσβευτής κατά την εποχή των συνομιλιών Ζυρίχης - Λονδίνου, στις οποίες συμμετείχε, η τουρκική πλευρά είχε επιτύχει τη Συνθήκη Εγγύησης και τη βάσει αυτής αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων. Μάλιστα, κατά τον τούρκο διπλωμάτη, η ελληνική πλευρά τότε το είχε αντιληφθεί, αλλά φαίνεται πως δεν κατόρθωσε να εξαλείψει αυτή την «Κερκόπορτα».
Οι οθωμανικές δομές των συμφωνιών Ζυρίχης - Λονδίνου

Συμπερασματικά από τα λεγόμενα του Γκιουνές προέκυπτε η αναδιοργάνωση επί νέων βάσεων του κράτους στην Κύπρο, στο οποίο η διπεριφειακή (και διζωνική) ομοσπονδιακή βάση (στην αρχή του συνεταιρισμού στη βάση 50% και 50% των δύο μερών) ήταν αναπόφευκτη. Οποιαδήποτε όμως λύση δεν θα προέβλεπε την επιστροφή των προσφύγων στις εστίες τους. Οι Έλληνες θα έπρεπε να το έπαιρναν απόφαση, δηλαδή να το χώνευαν. Το διαζύγιο ήταν οριστικό και αμετάκλητο. Προκειμένου να νοηματοδοτήσει τις τουρκικές προθέσεις θα πρέπει να ανατρέξει στις σχετικές εκφράσεις που χρησιμοποιούνται στα τουρκικά και οι οποίες δηλώνουν τις μορφές συνύπαρξης. Η πρώτη από αυτές είναι το ic - ice (ιτς - ιστέ) που σημαίνει «ο ένας εντός του άλλου», δηλαδή σε κατάσταση ανάμειξης. Ο δεύτερος είναι yan - yana (ο ένας δίπλα στον άλλο), δηλαδή μαζί και χώρια και ο τρίτος το ayrι - ayrι (αϊρί - αϊρί), που σημαίνει απολύτως χωριστά.

Ο όρος που χρησιμοποιούσε ο συνομιλητής μου ήταν ο τελευταίος. Αυτή η τουρκική στοχοθεσία όμως δεν είναι δυνατό να κατανοηθεί δίχως μια επιβεβλημένη εμβάθυνση στον τρόπο διαβίωσης των διαφόρων εθνικοθρησκευτικών κοινοτήτων κατά την οσμανική περίοδο με βάση τη δομή που ανέφερα προηγουμένως. Επί αιώνες οι μη μουσουλμανικές κοινότητες (cemmaatι gayrι muslimin) διαβίωναν στις πόλεις (αλλά και σε χωριά) σε ξεχωριστές συνοικίες (σε κάποιες πόλεις μάλιστα, όπως στο Φανάρι στην Κωνσταντινούπολη, περιβάλλονταν από τείχη των οποίων η πύλη έκλεινε τη νύχτα). Αυτό όσον αφορά τους τόπους διαμονής και κατοικίας (και λέμε διαμονής, γιατί απαγορευόταν η έστω και διαφορετικού θρησκευτικού δόγματος, ομοθρήσκου ή «ομοεθνούς» διαμονή, όπως γραικού καθολικού χριστιανού (φράγκου), (Τηνιακού λόγου χάριν ή Σαντορινιού, σε οικία ορθοδόξου γραικού (Ρωμιού) με κίνδυνο αφορισμού του φιλοξενούντος ή εκμισθωτή).
Η μόνη κοινή για όλες τις κοινότητες περιοχή ήταν η έκταση που περιέκλειε την αγορά (το «παζάρι») και τα κτίρια της διοίκησης. Αυτός είναι ο τρόπος του «μαζί και χώρια» και ανταποκρίνεται σ' έναν κοινωνικό τύπο όπως της οσμανικής κοινωνίας που είναι παραδοσιακός. Με άλλη έκφραση ως παραδοσιακή κοινωνία το μόρφωμα, η γκετοποίηση, όπως θα λέγαμε σήμερα, ήταν λειτουργική, όπως λειτουργικές ήταν και οι εθικοθρησκευτικές (φυλετικές) διακρίσεις (η υποχρέωση των μη μουσουλμάνων να φέρουν ενδύματα από υφάσματα κατώτερης ποιότητας απ' ό,τι οι μουσουλμάνοι ή εν πάση περιπτώσει διαφορετικού χρώματος, όπως και η υποχρέωση να φέρουν αναλόγου προς το θρήσκευμά τους χρώματος υποδήματα). Επίσης και η υποχρέωσή τους να σκύβουν γονυπετείς όταν περνούσε από μπροστά τους μουσουλμάνος (συνήθεια που επέζησε μέχρι πρόσφατα σε χωριά της Μικράς Ασίας από φανατικές μουσουλμάνες που έπρατταν το ίδιο στη θέα ανδρών - σε ένδειξη σεβασμού και υπακοής προς αυτούς).

Ακόμη τα σπίτια των μη μουσουλμάνων δεν μπορούσαν να είναι βαμμένα άσπρα (αλλά να είναι σκούρου χρώματος) και σαφώς χαμηλότερα του ύψους των μη μουσουλμανικών σπιτιών. Όλα αυτά ήταν αποτέλεσμα της αρχής κατά την οποία ο πρώτος τη τάξει των μη μουσουλμάνων ακολουθούσε τον τελευταίο στην τάξη μουσουλμάνο. Αρχή από την οποία προκύπτει και το διπλό κριτήριο το οποίο εφαρμόζουν οι Τούρκοι στις σχέσεις τους με την Ελλάδα (αλλά συνήθως και με τους Έλληνες σε μακροχρόνια διαβίωση μ' αυτούς). Το διπλό αυτό κριτήριο είναι ακριβώς εκδηλωτικό της δομής εξουσίας η οποία διέπει τις σχέσεις της Τουρκίας με βάση την κάθετη αντίληψη των σχέσεών της με τρίτους τους οποίους θεωρούν ως υποκείμενους, ως ασθενέστερους, στη δική της εξουσία. Σχετικά κάποτε, σε φιλική συζήτηση με τον συνάδελφο, πολύ γνωστό και καλό καθηγητή Ιστορίας Ζαφέρ Τοπράκ του Πανεπιστημίου του Βοσπόρου (και μαθητή και αυτού του κοινού μας δασκάλου Ταρίκ Ζαφέρ Τούναγια), συμφώνησε στην παρατήρησή μου ότι «δεν γίνεται τίποτε, Ζαφέρ, γιατί οι Τούρκοι αντιλαμβάνονται τις σχέσεις τους με τους άλλους κάθετα, όχι οριζόντια», σηκώθηκε όρθιος και μου είπε «να σε φιλήσω, εσύ ακτινογράφησες την ψυχή των Τούρκων» (sen Turklerin ruhunu rontgen etmissin).

Παρενθετικά θα πρέπει να τονίσουμε ότι τα παραπάνω δεν είναι άσχετα και με την Κύπρο, αλλά και με όλο το πλέγμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Στην Κύπρο, όπως έχουμε ήδη αναφέρει, η γενεσιουργός της Κυπριακής Δημοκρατίας Συνθήκη του Λονδίνου στηρίχτηκε στην οσμανική αρχή των εθνικοθρησκευτικών κοινοτήτων και μάλιστα πολύ χονδροειδώς, γιατί την εξέλαβε με βάση τον διαχωρισμό μουσουλμάνων - μη μουσουλμάνων. Απόδειξη αυτού είναι ότι οι κοινότητες Αρμενίων, Μαρωνιτών και Λατίνων της Μεγαλόνησου υπολογίστηκαν (και υπολογίζονται) στο ποσοστό των Ρωμιών (όπως αποκαλούν τους Ελληνοκυπρίους οι Τούρκοι και η Τουρκία, που σημαίνει ορθόδοξοι χριστιανοί - με αντίστοιχο για την άλλη πλευρά το μουσουλμάνοι και όχι Τούρκοι). Αυτή η παρατήρηση έχει εξαιρετική σημασία, στην περίπτωση της κ. Δραγώνα (και όλου του «σιναφιού της» - η έκφραση δεν είναι καθόλου προσβλητική δεδομένου σημαίνει κατά την οσμανική προέλευσή της «συντεχνία»: sιnιf = επαγγελματική τάξη, ενικός, esnaf πληθ., hirfet το ίδιο και ως συντεχνία, τα «ρουσφέτια» στα ελληνικά). Και έχει σημασία γιατί καταβλήθηκε προσπάθεια σε εμβριθές κείμενο προ ετών αναστηλωθέν από συνάδελφο της κυρίας και ατυχώς και δικό μου στην Πάντειο να καταδειχθεί ότι οι Κυπριοι «έγιναν Έλληνες από το 1912 και εδώ» (όπως και μια άλλη συνάδελφος στο ίδιο πανεπιστήμιο από προχθεσινή της ανακοίνωση σε συνέδριο που οργανώθηκε από το Ιστορικό/Αρχαιολογικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών εξήγησε πώς οι Ρωμιοί της Μικράς Ασίας έγιναν Έλληνες).
Το τρίτο σχήμα της συμβίωσης και η Κύπρος

Το τρίτο σχήμα της συμβίωσης Ελλήνων και Τούρκων που προβλέπει ανάμεικτους τους πληθυσμούς υπήρξε αποτέλεσμα των εκδυτικιστικών προσπαθειών του οσμανικού κράτους από το 1838, από την αγγλοτουρκική οικονομική συμφωνία, που βεβαιώνονται από δειλά βήματα (όχι τόσο στις διακηρύξεις όσο στην εφαρμογή τους) με τη Διακήρυξη του Τανζιμάτ τον επόμενο χρόνο. Αυτό δεν σημαίνει ότι εξέλιπαν στις πόλεις οι διάφορες συνοικίες (μαχαλάδες), όπως ο ρωμαίικος, ο αρμενομαχαλάς, ο εβραιομαχαλάς, ο φραγκομαχαλάς και οι τουρκομαχαλάδες. Απλούστατα κάμφθηκε το άτεγκτο του κανόνα και ιδιαίτερα οι «ευρωπαΐζοντες» οσμανοί μετοικούσαν σε «ευρωπαϊκές συνοικίες», όπου αρχικά είχαν αναμειχθεί οι μη μουσουλμάνοι με τους Ευρωπαίους (το κυριότερο παράδειγμα είναι το Σταυροδρόμι/Πέραν της Κωνσταντινούπολης, όπου ήταν οι ξένες πρεσβείες και το συνακόλουθο εμπορικό κέντρο).

Θα πρέπει όμως να σημειωθεί ότι αυτό το σχήμα, που ανταποκρίνεται στον τύπο της σύγχρονης τεχνοκρατούμενης (και συνακόλουθα ανοιχτής) κοινωνίας, προϋποθέτει την εξ ορισμού πολιτική ισότητα των πολιτών, που γι' αυτόν τον λόγο παύουν να είναι υπήκοοι και με μέρισμα στην ενάσκηση της πολιτικής εξουσίας τουλάχιστον στο μέτρο της οικονομικής τους ισχύος (είτε ως κεφάλαιο, είτε ως εργασία και προπάντων στον πρωτογενή, δευτερογενή και τριτογενή τομέα της οικονομίας).

Ένα βασικό μειονέκτημα του οσμανικού συστήματος ήταν ότι ο κοινωνικός του εκσυγχρονισμός (γενόμενος υπό τη μορφή του εκδυτικισμού ή εξευρωπαϊσμού) είχε διαφορετικούς ρυθμούς στις διάφορες εθνικοθρησκευτικές κοινότητες. Και κοινωνικός εκσυγχρονισμός στην προκειμένη περίπτωση σημαίνει αποδοχή πολύ βαθιών τομών στη νοοτροπία, που αρχίζει από την οικονομία και καταλήγει στη διαμόρφωση μιας άγνωστης μέχρι τότε κοινωνικής συνείδησης, εντελώς αντίθετης προς εκείνη που υπαγόρευαν οι οιονεί «φεουδαρχικές» οσμανικές δομές. Πρωτοπόροι υπήρξαν οι Ρωμιοί, οι Αρμένιοι και βέβαια οι Λατίνοι υπήκοοι ενώ οι Εβραίοι καθυστέρησαν, όντας αποκομμένοι από τους υπόλοιπους ομόφυλούς τους στην Ευρώπη, που είχαν κάνει στο μεταξύ άλματα, γι' αυτό και στη συνέχεια θέλησαν να συνεργαστούν με τους Τούρκους που είχαν καθυστερήσει και αυτοί στην ανάπτυξή τους. (Σχετικά εκείνοι που τελευταίοι αποβάλλουν τις σχέσεις που αναφέραμε και εκσυγχρονίζονται με γοργούς ρυθμούς τα τελευταία σαράντα χρόνια, με τη δοθείσα έννοια, είναι οι Κούρδοι.)

Το παραπάνω μειονέκτημα σε σχέση προς την οσμανική δομή και τη συνακόλουθη νοοτροπία εξουσίας που κυριαρχεί στους Τούρκους/μουσουλμάνους κατέληξε έτσι ώστε όχι μόνο να μη δοθεί ποτέ ουσιαστικό πολιτικό μέρισμα στους μη μουσουλμάνους, και ευκαιρίας δοθείσης (1912 - 1922) να εκδιωχθούν παντοιοτρόπως από τη χώρα με παράλληλο σφετερισμό της οικονομίας που ήλεγχαν σε ασύγκριτα μεγαλύτερο βαθμό από την πληθυσμιακή τους αναλογία. Αυτό μεταφράζεται σε γενοκτονία και υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών. Έτσι πλέον μπορούσε (κατά τις τουρκικές προδιαγραφές) να λειτουργήσει η «ανοικτή κοινωνία» που θα ενσάρκωνε τον περιπόθητο εκσυγχρονισμό. Αντίγραφο αυτής ακριβώς της κοινωνικής διαδικασίας (με την ορθότερη έκφραση «πρόβασης») εξελίχθηκε και τείνει να επισημοποιηθεί με την επί θύραις συμφωνία στην Κύπρο.

Από τα παραπάνω λοιπόν είναι ολοφάνερο ότι η βασική πρόθεση της Τουρκίας για τη Μεγαλόνησο εξαρχής ήταν η διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως νομικού προσώπου, ως διεθνούς προσωπικότητας και η επιβολή όχι μιας διχοτόμησης, αλλά ενός ιδιότυπου «συνομοσπονδιακού» κράτους όπου η μειονότητα του 18%, η οποία με την πάροδο του χρόνου διά των εποίκων ή μετακινουμένων ελευθέρως λόγω Ευρωπαϊκής Ένωσης πληθυσμών από την Τουρκία θα γίνει πλειοψηφία, θα είναι σε θέση να ελέγχει απολύτως όλη την έκταση του κράτους της Κύπρου (σε επίρρωση άλλωστε της παρατήρησης του «πατέρα» της Ζυρίχης Νιχάτ Ερίμ, που έγινε στην έκθεσή του προς την τουρκική κυβέρνηση το 1956 παρακαλώ, ότι «η πλειοψηφία των Ρωμιών στην Κύπρο είναι περιστασιακή και μπορεί σε βάθος χρόνου να ανατραπεί»).

Σκόπιμα αναφέρω «κράτος της Κύπρου» και όχι «Κυπριακή Δημοκρατία». Ακριβώς το Σχέδιο Ανάν προέβλεπε τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την υποκατάστασή της από νέο κράτος που θα πληρούσε τις προδιαγραφές που ήθελε η Τουρκία (και του οποίου ένθερμοι θιασώτες ήταν σχεδόν σύσσωμος ο ελληνικός πολιτικός κόσμος και οι «καθωσπρέπει», δηλαδή όχι οι «φαιδροί» ή «γραφικοί», διαμορφωτές της κοινής γνώμης και «σοβαροί» ακαδημαϊκοί δάσκαλοι, όπως η κ. Θ. Δραγώνα και ο Νίκος Μουζέλης - είναι όντως συγκινητικό, αλλά από τότε φαίνεται χρονολογείται και το αμοιβαίο αίσθημα το οποίο και τους ένωσε αργότερα). Το επάρατο αυτό σχέδιο στην Κύπρο, που έτυχε υποστήριξης από τον εσμό των χρηματοδοτούμενων, όπως αποκαλύφθηκε στη συνέχεια, από ξένα κέντρα κεκρακτών ή ελεεινών ψιττακίσκων της δοτής άνωθεν προς αυτούς εντολής. Αλλά κατά τα φαινόμενα και το κυοφορούμενο από τις συνεχιζόμενες επί του Κυπριακού διαπραγματεύσεις της Τουρκίας (που χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο του Ταλάτ) με τον Πρόεδρο Χριστόφια κατατείνει και αυτό ωσαύτως στη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ήλθε φαίνεται ο χρόνος για να «χωνέψουν» (κατά την έκφραση του Γκιουνές το 1976) οι Έλληνες σε Ελλάδα και Κύπρο τα τετελεσμένα του 1974. Κοντός ψαλμός αλληλούια!

Ο καθηγητής Νεοκλής Σαρρής είναι πρόεδρος της ΕΔΗΚ

http://infognomonpolitics.blogspot.com

Διαβάστε περισσότερα...

Η έκθεση του ΓΕΕΦ για το 1974 Τα γεγονότα κάτω απο νέο πρίσμα

Δελτίο Τύπου εκδόσεων Δούρειος Ίππος

Για τα γεγονότα του 1974 υπάρχει πλούσια βιβλιογραφία. Ωστόσο, υπάρχουν πολλά σημεία που παραμένουν «σκοτεινά», παρά τις όποιες εξηγήσεις ή ερμηνείες έχουν δοθεί κατά καιρούς από τους διαφόρους συγγραφείς. Πολλές από αυτές τις εξηγήσεις βασίζονται σε ακραία σενάρια, γι’ αυτό και δεν αναιρούν πλήρως τις αμφιβολίες του αναγνώστη, ο οποίος παραμένει με αναπάντητα ερωτηματικά. Με δεδομένη την απαγόρευση της πρόσβασης σε επίσημα αρχεία, τα οποία παραμένουν σφραγισμένα στην Βουλή, η δυνατότητα έρευνας περιορίζεται δραστικά ενώ και ο βαθμός αξιοπιστίας των εργασιών που εμφανίζονται κατά καιρούς, δεν βελτιώνεται.
Το νέο βιβλίο του Σάββα Βλάσση, αποκαλύπτει ένα πραγματικό ντοκουμέντο. Πρόκειται για την Έκθεση που συνέταξε το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς της Κύπρου, για τα γεγονότα του 1974! Το ντοκουμέντο αυτό, που σήμερα κάθε άλλο παρά απόρρητο μπορεί να χαρακτηρισθεί, περιλαμβάνεται αυτούσιο στο πρώτο μέρος του βιβλίου. Στο δεύτερο μέρος, ο συγγραφέας, με μεθοδικό και σχολαστικό τρόπο, αναλύει τα νέα στοιχεία, τις αποκαλύψεις που προσφέρει η Έκθεση αυτή. Συνδυάζοντας τα μέχρι τώρα γνωστά στοιχεία, ο συγγραφέας εντοπίζει, απομονώνει, αναλύει ένα προς ένα τα νέα στοιχεία που προκύπτουν και στο τέλος επεκτείνει τον συλλογισμό και την αναλυτική διαδικασία, εξάγοντας άκρως ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Η ανάλυση αυτή σχετίζεται με πτυχές όπως οι αδυναμίες και ελλείψεις της Εθνικής Φρουράς, το πρόβλημα ηγεσίας, ο στρατηγικός και τακτικός αιφνιδιασμός που υπέστησαν τα επιτελεία σε Αθήνα και Λευκωσία, τα σφάλματα εκτιμήσεων και οι αυτοσχεδιασμοί, η ηττοπάθεια που επικράτησε κ.λπ. Επιμέρους κεφάλαια που φωτίζονται βάσει των νέων στοιχείων και της ανάλυσης του συγγραφέα, είναι η στρατιωτική συνδρομή της Αθήνας προς την Κύπρο, η περιβόητη υπόθεση της μεραρχίας που σχεδιαζόταν να αποσταλεί και η αδικαιολόγητη απώλεια της Αμμοχώστου.
Στο τρίτο μέρος του βιβλίου, ο συγγραφέας ασκεί κριτική στους χειρισμούς της πολιτικής ηγεσίας που ανέλαβε την εξουσία στις 24 Ιουλίου 1974. Πρόκειται για ένα κεφάλαιο το οποίο συνήθως υποβαθμίζεται, μπροστά στις τεράστιες ευθύνες του στρατιωτικού καθεστώτος και γι’ αυτό αποτελεί «ταμπού». Ο συγγραφέας αναδεικνύει και τις πολιτικές ευθύνες που υπάρχουν. Βασιζόμενος στα νέα στοιχεία που έχουν προκύψει, επεκτείνει την ανάλυσή του στις ευθύνες των Καραμανλή και Αβέρωφ, ασκεί κριτική στους χειρισμούς τους και καταλήγει σε συμπεράσματα που κάθε άλλο παρά αβάσιμα μπορούν να χαρακτηρισθούν και οπωσδήποτε θα προκαλέσουν αίσθηση.

Το βιβλίο, δεν επιδιώκει την πλήρη κάλυψη του Κυπριακού. Περιορίζεται στα νέα στοιχεία που προκύπτουν από την Έκθεση του ΓΕΕΦ και μία νέα οπτική που συνθέτουν για την εξέταση των γεγονότων της περιόδου εκείνης. Το ύφος του βιβλίου διακρίνεται από ψυχραιμία και ακρίβεια στην ανάλυση. Ο συγγραφέας στηρίζει την κριτική και τα συμπεράσματά του στην λογική, αποφεύγοντας τα ευφάνταστα σενάρια και τις υπερβολές. Έτσι, τα γεγονότα απομυθοποιούνται και παρουσιάζονται στις πραγματικές τους διαστάσεις.
Πρόκειται για ένα έργο το οποίο, όπως υποδηλώνει και ο τίτλος του, προσφέρει ένα νέο πρίσμα κάτω από το οποίο εξετάζονται τα γεγονότα του 1974. Γι’ αυτό και μόνο έχει μεγάλο ενδιαφέρον και θα συζητηθεί. Το βιβλίο κυκλοφορεί το πρώτο δεκαήμερο Αυγούστου.

Συγγραφέας: Σάββας Δ. Βλάσσης.
Εκδόσεις: Δούρειος Ίππος @ 2010, website: www.doureios.com, e-mail: doureios@doureios.com
Σελίδες: 216

Διαβάστε περισσότερα...

Υφαλοκρηπίδα, πετρέλαιο και Κύπρος: Η Τουρκία επιτίθεται, η Ελλάδα ψελλίζει

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Τις αντοχές Ελλάδας και Κύπρου δοκιμάζει τώρα η ‘Αγκυρα, πραγματοποιώντας σεισμικές έρευνες σε υφαλοκρηπίδα νοτίως του Καστελόριζου, που ανήκει στην Ελλάδα, κατά τη διεθνής σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας. ¨Εχουν προαναγγελθεί ταυτόχρονα και έρευνες στην γειτνιάζουσα κυπριακή υφαλοκρηπίδα. H Ελλάδα “αντέδρασε” στέλνοντας ένα σκάφος του λιμενικού (λες και επρόκειτο για παράνομο ψαρά) που είπε στον Τούρκο πλοίαρχο να φύγει, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Αυτό, κατά τα Υπουργείο Εξωτερικών, συνιστά άσκηση κυριαρχίας, στην πραγματικότητα όμως είναι ανεπιτυχής άσκηση κυριαρχίας. Το Πίρι Ρέις ασκεί κυριαρχία, αφού αυτό κάνει ότι θέλει. Εκτός όμως από το διεθνές δίκαιο, καλούμεθα τώρα να ξεχάσουμε και τα ελληνικά. Ταυτόχρονα ο Ανυπεξ κ. Δρούτσας που συναντήθηκε δύο φορές με τον κ. Νταβούτογλου στο Καζαχστάν του ζήτησε επίσης την διακοπή των ερευνών, ομοίως χωρίς αποτέλεσμα.

Για να δώσουμε ένα μέτρο σύγκρισης, ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πει “βυθίσατε το Χόρα” σε αντίστοιχη περίπτωση το 1976, ενώ το 1987 Ελλάδα και Τουρκία έφτασαν σε σχεδόν πόλεμο όταν το τουρκικό Σισμίκ απείλησε να βγει στο Αιγαίο. Πιο πρόσφατα, η Τουρκία έστειλε μια φρεγάτα στα ανοιχτά της Κύπρου, αναγκάζοντας νορβηγικό σκάφος που εκτελούσε έρευνες να τις διακόψει, ενώ ελληνική κανονιοφόρος ζήτησε από νορβηγικό σκάφος να αποχωρήσει από την περιοχή Καστελλόριζου.
Βεβαίως, κανείς δεν επιθυμεί αψήφιστα μια κλιμάκωση. Αλλά κάπως δεν πρέπει και η Ελλάδα να υπερασπιστεί τα δικαιώματά της; Για ποιόν ακριβώς λόγο αγοράζει πανάκριβες φρεγάτες; Γιατί δεν εμφανίζονται καν στη θαλάσσια περιοχή του Καστελλόριζου, ούτε στην περιοχή της Κύπρου, με την οποία υποτίθεται ότι μας συνδέει το δόγμα του ενιαίου αμυντικού χώρου; Αλλά τις βρίσκει κανείς να πλέουν στο ΄Αντεν κατά των … πειρατών ή στον Κόλπο κατά των “τρομοκρατών”, εις βάρος των Ελλήνων φορολογουμένων;

Προφανώς, η κυβέρνηση θεωρεί ότι τυχόν χρήση του ελληνικού πολεμικού ναυτικού θα κλιμάκωνε την ένταση. Με αυτό όμως το επιχείρημα που ακριβώς, διερωτάται κανείς, πρέπει να φτάσουν τα τουρκικά πλοία, για να ενεργοποιηθεί το ελληνικό ναυτικό; Στην πραγματικότητα, η ελληνική υποχωρητικότητα είναι που τροφοδοτεί την τουρκική επιθετικότητα και καθιστά πιθανότερη μια σοβαρότερη, πιο επικίνδυνη κρίση στο μέλλον. Η ¨Αγκυρα συμπεραίνει ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να της κάνει απολύτως τίποτα και εγγράφει δικαιώματα, την ίδια ώρα που στην Αθήνα ο Αν ΥΠΕΞ κάνει κοπλιμέντα στον εαυτό του για την μετριοπάθειά του, εφευρίσκοντας όρους όπως “ειρηνική επιθετική στρατηγική”. Σε σημείο που, ακόμη και η Ντόρα Μπακογιάννη, εγκαλεί την κυβέρνηση για υποχωρητικότητα.

Ακόμη κι αν δεχθούμε ότι η ελληνική κυβέρνηση καλώς δεν θέλει ούτε να εμφανίζει το ναυτικό και την αεροπορία της χώρας, γιατί δεν χρησιμοποιεί τα διπλωματικά όπλα που διαθέτει; Γιατί επιμένει να στηρίζει παντοιοτρόπως την τουρκική ένταξη στην ΕΕ; Μόλις προ ολίγων ημερών Αθήνα και Λευκωσία άνοιξαν ένα ακόμα κεφάλαιο των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της ¨Αγκυρας, η οποία, σε αντάλλαγμα, πολλαπλασίασε τις προκλήσεις της! Γιατί η Αθήνα συνεχίζει κανονικά τις διαπραγματεύσεις για το Αιγαίο, παρόλο που δεν σημειώνεται καμμία πρόοδος; Γιατί δεν χαλάει τον κόσμο πολιτικο-διπλωματικά, αλλά περιορίζεται σε ρηματικές διακοινώσεις, προορισμένες για τον σκουπιδοφάγο του Τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών;
Δεν είναι άλλωστε μόνο το Καστελλόριζο. ¨Εχουμε σειρά επιθετικών δράσεων, το τελευταίο διάστημα, στον εναέριο και θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου. Η κυβέρνηση αντέδρασε στις δράσεις αυτές περιορίζοντας τις αναχαιτίσεις από ελληνικά μαχητικά και υποδεχόμενη στην Αθήνα τη μισή κυβέρνηση Ερντογάν, κατά τρόπο που θα ταίριαζε στον μεγαλύτερο σύμμαχο και φίλο της Αθήνας. Όχι σε μια κυβέρνηση που απειλεί την Ελλάδα και κατέχει την Κύπρο!

Εδώ και 15 χρόνια, η Ελλάδα εμφανίζει διεθνώς την Τουρκία ως την καλύτερη φίλη της, με την οποία είναι απαραίτητο να τερματισθούν οι εθνικιστικές αντιπαραθέσεις του παρελθόντος. Εδώ και 11 χρόνια, είναι ένας από τους κυριότερους υποστηρικτές της ένταξής της στην ΕΕ και μάλιστα, τα τελευταία χρόνια, εις βάρος των σχέσεών της με τη Γαλλία και τη Γερμανία. Από τη διεθνή πολιτική και διπλωματία έχουν εξαφανισθεί η απειλή κατά της Ελλάδος, ως αποτέλεσμα της οποίας κατεστράφη οικονομικά η χώρα, όπως και η συνεχιζόμενη εισβολή και κατοχή της Κύπρου. ¨Εχουν μείνει κάποιες διαφορές που πρέπει να λυθούν, για το κυπριακό μάλιστα μάλλον μεγαλύτερη ευθύνη έχουν οι Ελληνοκύπριοι, αφού ουδείς μπήκε στον κόπο να εξηγήσει στη διεθνή κοινή γνώμη, με καταληπτά επιχειρήματα, γιατί απερρίφθη το σχέδιο Ανάν. Με δύο λόγια, η Τουρκία έχει πρακτικά αθωωθεί για όσα διαπράττει εις βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου. Θα είναι πολύ δύσκολο αύριο, να επανέλθει ξαφνικά η Αθήνα και η Λευκωσία σε μια πολιτική καταγγελίας της τουρκικής δράσης.

Την ίδια περίοδο, η ¨Αγκυρα όχι μόνο δεν παραλείπει να προβάλλει τις θέσεις της διεθνώς, χωρίς να τη συγκρατεί η επιδίωξη της προσέγγισης και της φιλίας, αλλά και δεν κάθεται καθόλου ήσυχη στο μέτωπο των διαρκώς διευρυνόμενων διεκδικήσεών της, όπως τώρα που διεκδικεί μια τεράστια περιοχή στην Αν. Μεσόγειο, πιθανώς πλούσια σε υδρογονάνθρακες, αλλά και στρατηγικής σημασίας γιατί συνδέει τον ελλαδικό με τον κυπριακό χώρο και είναι απαραίτητος κρίκος στην άμυνα του δεύτερου. (Δεν είναι τυχαίο ότι το σχέδιο ¨Ατσεσον, στο μέτρο που υπήρξε, προέβλεπε την παράδοση του Καστελόριζου στην Τουρκία).
Η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού συμμερίζεται την επιδίωξη του Γιώργου Παπανδρέου για προσπάθεια επίλυσης των ελληνοτουρκικών διαφορών και του κυπριακού. ¨Όμως δεν συμμερίζεται καθόλου την επίλυση εις βάρος των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Επιπλέον, η πολιτική του κατευνασμού που ακολουθεί συστηματικά η Αθήνα, είτε ως αποτέλεσμα του φοβικού συνδρόμου της, είτε ως αποτέλεσμα ιδεοληψιών, είτε ως αποτέλεσμα ξένης εξάρτησης, δεν οδηγεί παρά στην επιδείνωση της κατάστασης. Με δεδομένη την ελληνική οικονομική κρίση και την υπαγωγή στην εξουσία των διεθνών τραπεζιτών και του ΔΝΤ, οι διαρκείς υποχωρήσεις εγκυμονούν είτε κίνδυνο μεγάλης κρίσης από χειρότερες θέσεις αύριο, είτε τη σημαντικότερη απειλή για τα ελληνικά εθνικά δικαιώματα μετά το 1974.

Κάθε πολιτική κρίνεται εν τέλει εκ του αποτελέσματος. Η ελληνική εξωτερική πολιτική μετά το 1996, είχε μόνο αρνητικά αποτελέσματα για την Ελλάδα και την Κύπρο. Το μόνο που θα μπορούσε να θεωρηθεί θετικό ήταν η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ. Αλλά η ένταξη αυτή δεν οφείλεται στην ασκηθείσα πολιτική, έγινε παρά την πολιτική αυτή. Πρώτον, ήταν αδύνατο για το ελληνικό κοινοβούλιο να εγκρίνει τη μεγάλη διεύρυνση χωρίς την Κύπρο. Δεύτερο, ήταν αδύνατο να προχωρήσει το αγγλοαμερικανικό σχέδιο ένταξης της Τουρκίας, χωρίς προηγούμενη ένταξη της Κύπρου. Τρίτο και κυριότερο, ο προγραμματισμός ήταν να έχει διαλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία και να έχει αντικατασταθεί από ένα προτεκτοράτο τριών ξένων δικαστών και τριών ξένων στρατών πριν από την ένταξη. Η πολιτική αυτή ανετράπη με το δημοψήφισμα του 2004, που διέσωσε το κυπριακό κράτος.

Κάθε πολιτική κρίνεται εκ του αποτελέσματος και όχι εκ των προθέσεων, αληθών ή προσχηματικών. Η πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας και υποστήριξης πάση θυσία (της Ελλάδας, της Κύπρου και της Ευρώπης) της τουρκικής ένταξής στην ΕΕ έχει προ πολλού αποτύχει με το κριτήριο της πράξης και όχι των πολιτικο-ιδεολογικών προτιμήσεων. Οδηγεί μάλιστα σε απομόνωση τη χώρα, που έχει κερδίσει σφαλιάρες από αυτούς που ωφελούνται (Τουρκία, ΗΠΑ, Βρετανία) και περιφρόνηση από τους Γερμανούς και τους Γάλλους.

Επίκαιρα, 23.7.2010

www.konstantakopoulos.blogspot.com

Διαβάστε περισσότερα...

Πρόκληση στη Θράκη με αφορμή το μνημόσυνο Σαδίκ

Με το «Πίρι Ρέις» να επανέρχεται χθες σε περιοχές της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, η Τουρκία σταθερά επενδύει στην ένταση, καθώς, με αφορμή το ετήσιο μνημόσυνο του Αχμέτ Σαδίκ, βρήκε ευκαιρία να επαναβεβαιώσει το «ενδιαφέρον» της για τη Θράκη.

Την Τουρκία εκπροσώπησε στο μνημόσυνο ο αναπληρωτής πρωθυπουργός και υπουργός Επικρατείας Μπουλέντ Αρίντς, ο οποίος όμως χρησιμοποίησε την ευκαιρία για να περιοδεύσει επικεφαλής μεγάλης αντιπροσωπείας εκτός της Κομοτηνής και στον Νομό Ξάνθης, προβάλλοντας και πάλι τις γνωστές θέσεις περί «τουρκικής μειονότητας» και «τουρκισμού».

Το μνημόσυνο οργανώθηκε στην Κομοτηνή από τη λεγόμενη «Συμβουλευτική Επιτροπή Τούρκων Δυτικής Θράκης» και το DEB, το κόμμα που είχε ιδρύσει ο Σαδίκ και το οποίο γίνεται προσπάθεια να ανασυγκροτηθεί, καθώς μόλις την περασμένη εβδομάδα εξέλεξε νέο πρόεδρο και νέα ηγεσία.

Το γεγονός ότι η τουρκική κυβέρνηση επέλεξε φέτος να εκπροσωπηθεί σε τόσο υψηλό επίπεδο, καθώς ο κ. Αρίντς υπήρξε και πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης και είναι από τους στενότερους συνεργάτες του Τ. Ερντογάν, συνιστά μια ακόμη ένδειξη για την προτεραιότητα που έχει το «ζήτημα της Θράκης» στην τουρκική εξωτερική πολιτική.

Αρνητικές εντυπώσεις προκάλεσε το γεγονός ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της διήμερης παραμονής του στη Θράκη, ο κ. Αρίντς συνοδευόταν από τους δύο μειονοτικούς βουλευτές κ. Α. Χατζηοσμάν και Τ. Ματαντζή, οι οποίοι παραβρέθηκαν μάλιστα και στο μνημόσυνο του Σαδίκ.

Ο κ. Αρίντς, σε ομιλία του το Σάββατο στην Κομοτηνή, τίμησε τον Αχμέτ Σαδίκ, τον «πρωτοπόρο της υπόθεσης του τουρκισμού στη Δυτική Θράκη», όπως είπε, και εξέφρασε την ελπίδα η βελτίωση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις να βελτιώσει και τις συνθήκες ζωής της «τουρκικής μειονότητας»... Ο Τούρκος αξιωματούχος τόνισε ακόμη ότι η χώρα του δεν δέχεται ότι «το καθεστώς των συλλόγων, ο μουφτής και πλήθος άλλων προβλημάτων δεν υφίστανται...».

Αν και θεωρείται μετριοπαθής, ο κ. Αρίντς δεν απέφυγε τις ακρότητες, καθώς σε χαιρετισμό του στον Εχίνο, που κατόπιν κινητοποίησης είχαν συγκεντρωθεί σχεδόν χίλιοι μειονοτικοί για να τον υποδεχτούν, χθες το μεσημέρι, τους ζήτησε «να μη φοβούνται γιατί η Τουρκία είναι δίπλα τους» και υπενθύμισε ότι στην περιοχή αυτή η «Οθωμανική Αυτοκρατορία έμεινε για 600 χρόνια...». Ο κ. Αρίντς επισκέφθηκε και το κτίριο της λεγόμενης «Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής» και συναντήθηκε με τον ψευδομουφτή Ι. Σερήφ.

Προσδίδοντας σαφώς πολιτικό περιεχόμενο στην επίσκεψή του, ο κ. Αρίντς δεν αρκέστηκε μόνο στην παρουσία του στο μνημόσυνο του Σαδίκ στην Κομοτηνή, αλλά χθες περιόδευσε και στην Ξάνθη όπου επισκέφθηκε τα γραφεία της λεγόμενης «Τουρκικής Ενωσης Ξάνθης» και συναντήθηκε με τον ψευδομουφτή Α. Μετέ που είναι και ο πρόεδρος της «Συμβουλευτικής Επιτροπής Τούρκων Δυτικής Θράκης», πριν αναχωρήσει οδικώς για να επιστρέψει στην Τουρκία.

Nίκος Μελέτης-Έθνος

Διαβάστε περισσότερα...

Διεθνής αντιπαράθεση μετά την απόφαση της Χάγης για το Κόσοβο

Η κήρυξη το 2008 από το Κόσοβο της ανεξαρτησίας του δεν συνιστά παραβίαση της διεθνούς νομοθεσίας, σύμφωνα με το Δικαστήριο της Χάγης. Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (CIJ) έκρινε σήμερα πως η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου δεν παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, σε συμβουλευτική του γνωμοδότηση σχετικά με τη νομιμότητα αυτής της ανακήρυξης. Η απόφαση έφερε ικανοποίηση στην Πρίστινα και προβληματισμό στο Βελιγράδι.

Η Σερβία δεν αναγνωρίζει την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου, θεωρώντας τα εδάφη αυτά ως νότια επαρχία της. Θέλει διαπραγματεύσεις για το καθεστώς του Κοσόβου, κάτι το οποίο δεν θέλει να ακούσει η Πρίστινα. Εξήντα εννέα χώρες, ανάμεσα τους οι Ηνωμένες Πολιτείες και 22 από τις 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουν μέχρι στιγμής αναγνωρίσει την ανεξαρτησία του Κοσόβου, το οποίο έχει δύο εκατομμύρια κατοίκους, των οποίων το 90% είναι Αλβανοί.

Ικανοποίηση Κοσοβάρου προέδρου
Η γνωμοδότηση του Διεθνούς Δικαστηρίου (CIJ) αίρει και τις τελευταίες αμφιβολίες που θα μπορούσαν να έχουν οι χώρες που δεν έχουν αναγνωρίσει ακόμη την ανεξαρτησία του Κοσόβου, δήλωσε σήμερα στους δημοσιογράφους ο Kοσοβάρος πρόεδρος Φατμίρ Σεϊντίου.
«Η απόφαση αίρει τελικά όλες τις αμφιβολίες που θα μπορούσαν να έχουν οι χώρες που δεν αναγνωρίζουν ακόμα τη Δημοκρατία του Κοσόβου», τόνισε ο Σεϊντίου χαρακτηρίζοντας την σημερινή ημέρα «ευλογημένη για τη Δημοκρατία του Κοσόβου και όλων των πολιτών της». Ο πρόεδρος Σεϊντίου κάλεσε όλες τις χώρες που δεν έχουν αναγνωρίσει το Κόσοβο ως «κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτους» να το κάνουν «το συντομότερο δυνατόν».
«Καλούμε τη Δημοκρατία της Σερβίας και στην περίπτωση αυτή τον πρόεδρο Τάντιτς και την κυβέρνησή του να εγκαταλείψουν την προσέγγιση που είχαν μέχρι τώρα. Ο κοινός δρόμος για τις δύο χώρες, καθώς και για άλλες χώρες της περιοχής, οδηγεί προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ», είπε ακόμη ο κοσοβάρος πρόεδρος και σημείωσε: «Το Κόσοβο όμως δεν αποτελεί προηγούμενο για οποιαδήποτε άλλη περίπτωση» αυτονομιστικής επιδίωξης.
Εξάλλου, ο αναπληρωτής πρωθυπουργός του Κοσόβου Χαϊρεντίν Κούτσι χαρακτήρισε την απόφαση ιστορική επισημαίνοντας ότι αποτελεί «μεγάλη νίκη του Κοσόβου και των πολιτών του». Στην κυβέρνηση του Κοσόβου την ανακοίνωση της απόφασης γιόρτασαν με σαμπάνιες.

Μπερίσα: Ιστορική η απόφαση της Χάγης για το Κόσοβο
Ο πρωθυπουργός της Αλβανίας Σαλί Μπερίσα χαρακτήρισε «ιστορική» την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, που απεφάνθη ότι η κήρυξη το 2008 από το Κόσοβο της ανεξαρτησίας του δεν συνιστά παραβίαση του διεθνούς δικαίου.
Ο κ. Μπερίσα τόνισε ότι η απόφαση αυτή συμβάλει στη διατήρηση της ειρήνης και της σταθερότητας στα Βαλκάνια και πρόσθεσε ότι βοηθάει στην δημιουργία νέας προοπτικής στις σχέσεις Αλβανών και Σέρβων. Ο ίδιος ανέφερε ότι δύο σημαντικοί λαοί της περιοχής μοιράζονται κοινά ευρωπαϊκά ιδανικά, παρά τις διαφορές του παρελθόντος.

Σφοδρή αντίδραση Σερβίας
Στο Βελιγράδι επικρατεί απογοήτευση και δυσαρέσκεια για την απόφαση του δικαστηρίου. Ο πρόεδρος της Σερβίας Μπόρις Τάντιτς σε τηλεοπτικό διάγγελμα χαρακτήρισε «πολύ βαριά για τη Σερβία» την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης. Ο Τάντιτς επανέλαβε ότι «η Σερβία δεν θα αλλάξει την πολιτική της και δεν θα αναγνωρίσει ποτέ την ανεξαρτησία του Κοσόβου».
Νωρίτερα την απογοήτευση του για τη στάση του δικαστηρίου εξέφρασε και ο υπουργός Εξωτερικών Βουκ Γιέρεμιτς, ο οποίος επισήμανε ότι «το δικαστήριο ουσιαστικά αποφάνθηκε μόνο για ένα τεχνικό ζήτημα, που είναι η διακήρυξη ανεξαρτησίας, και δεν έλαβε θέση για την απόσχιση και το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση όπως ζητούσε η Σερβία».
Ο αρχηγός του μεγαλύτερου Κόμματος της αντιπολίτευσης, του Σερβικού Προοδευτικού Κόμματος, Τόμισλαβ Νίκολιτς χαρακτήρισε «βαριά ήττα της Σερβίας» την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης και ζήτησε συνάντηση των πολιτικών αρχηγών.
Στο βόρειο τμήμα της πόλης Μιτρόβιτσα στο Κόσοβο πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση διαμαρτυρίας των Σέρβων όπου εκφράστηκε η αποφασιστικότητα να μην γίνει αποδεκτή η ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου. Η συγκέντρωση ολοκληρώθηκε χωρίς επεισόδια.

Ο ΟΗΕ προειδοποιεί για τυχόν «προκλήσεις»
Ο γγ του ΟΗΕ Μπαν Γκι Μουν προειδοποίησε σήμερα κατά της οποιασδήποτε «πρόκλησης», μετά την γνωμοδότηση του Διεθνούς Δικαστηρίου (CΙJ). «Ο γγ καλεί τα ενδιαφερόμενα μέρη να αποφύγουν την οποιαδήποτε ενέργεια που μπορεί να εκληφθεί ως προκλητική και θα μπορούσε να προκαλέσει την αποτυχία του διαλόγου», δήλωσε ο Μάρτιν Νεσίρσκι, εκπρόσωπος του κ. Μπαν σε συνέντευξη Τύπου.
Το Βελιγράδι είχε λάβει στις 8 Οκτωβρίου του 2008 την υπόσχεση ότι η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ θα ζητήσει από το CΙJ, κύριο δικαστικό όργανο των Ηνωμένων Εθνών, γνωμοδότηση σχετικά με τη νομιμότητα της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας του Κοσόβου στις 17 Φεβρουαρίου του 2008.

Δεν αλλάζει τη θέση της η Ρωσία
Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών ανέφερε σε ανακοίνωσή του ότι η γνωμοδότηση του Διεθνούς Δικαστηρίου δεν αλλάζει σε τίποτα τη θέση της Ρωσίας, που είναι εχθρική προς την αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσόβου.
«Η θέση μας σχετικά με τη μη αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσόβου παραμένει αμετάβλητη», τονίζει το ρωσικό υπουργείο. «Πιστεύουμε ότι η επίλυση του προβλήματος του Κοσόβου είναι δυνατή μόνο μέσω της εξακολούθησης των διαπραγματεύσεων μεταξύ των ενδιαφερομένων μερών», προστίθεται στην ανακοίνωση.
«Είναι σημαντικό ότι το Δικαστήριο έχει δώσει τη γνώμη του μόνο σχετικά με τη ανακήρυξη (της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου), τονίζοντας κυρίως ότι δεν εξέτασε στο σύνολο του το ζήτημα του δικαιώματος του Κοσόβου για μονομερή χωρισμό από τη Σερβία», αναφέρει ακόμη το ρωσικό υπουργείο.

Γερμανία: Τώρα απαιτούνται η πολιτική και ο διάλογος
Ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών, Γκουίντο Βεστερβέλε, κάλεσε το Βελιγράδι και την Πρίστινα να κινηθούν προς «το ευρωπαϊκό τους μέλλον».
«Ζητώ από τους πολιτικούς ηγέτες στο Βελιγράδι και την Πρίστινα να κοιτάξουν προς το ευρωπαϊκό τους μέλλον και να αντιμετωπίσουν εποικοδομητικά και ρεαλιστικά τις υποθέσεις της καθημερινής τους συγκατοίκησης προς το συμφέρον του πληθυσμού των χωρών τους. Τώρα απαιτούνται η πολιτική και ο διάλογος», είπε ο Βεστερβέλε και πρόσθεσε ότι «το μέλλον της Σερβίας και του Κοσόβου βρίσκεται στους κόλπους της ΕΕ».

Θετική αντίδραση των ΗΠΑ
Οι Ηνωμένες Πολιτείες χαιρέτισαν τη γνωμοδότηση του Διεθνούς Δικαστηρίου (CIJ), το οποίο εκτιμά ότι η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου δεν παραβίασε το διεθνές δίκαιο, και κάλεσαν τα ευρωπαϊκά έθνη να «ενωθούν» μετά την απόφαση του δικαστηρίου.
«Η γνωμοδότηση του Διεθνούς Δικαστηρίου επιβεβαίωσε τη νομιμότητα της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας του Κοσόβου. Υποστηρίζουμε την απόφαση αυτή», δήλωσε ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Φίλιπ Κρόουλι. «Ήρθε η ώρα για την Ευρώπη να ενωθεί για ένα κοινό μέλλον», πρόσθεσε.
Από την πλευρά της, η Αμερικανίδα ΥΠΕΞ Χίλαρι Κλίντον, κάλεσε σήμερα όλες τις χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Σερβίας, να αναγνωρίσουν το Κόσοβο: «Απευθύνουμε έκκληση προς όλα τα κράτη να υπερβούν το ζήτημα του καθεστώτος του Κοσόβου, και να δεσμευτούν με εποικοδομητικό τρόπο για την υποστήριξη της ειρήνης και της σταθερότητας στα Βαλκάνια, και καλούμε όλα τα κράτη που δεν το έχουν ακόμη πράξει, να αναγνωρίσουν το Κόσοβο», αναφέρει η Χ. Κλίντον σε ανακοίνωσή της. Η γνώμη του Διεθνούς Δικαστηρίου είναι σύμφωνη «με τη γνώμη που έχουν εδώ και πολύ χρόνο οι ΗΠΑ, ότι η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου είναι σύμφωνη με το διεθνές δίκαιο», σημειώνει τέλος η Κλίντον.
Νωρίτερα, ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν είχε τηλεφωνήσει στον Σέρβο πρόεδρο Μπόρις Τάντιτς και είχε επιβεβαιώσει την πλήρη υποστήριξη της Ουάσινγκτον σε ένα δημοκρατικό, πολυεθνικό Κόσοβο.
Κατά τη συνομιλία που είχαν, πριν από την έκδοση της απόφασης του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου, ο Μπάιντεν επανέλαβε τη σταθερή προσήλωση των ΗΠΑ στην εθνική κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα του Κοσόβου και κάλεσε την κυβέρνηση της Σερβίας να εργαστεί εποικοδομητικά για την επίλυση των πρακτικών ζητημάτων με το Κόσοβο. Το διεθνές δικαστήριο απεφάνθη, λίγη ώρα μετά, πως η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου το 2008 δεν συνιστά παραβίαση της διεθνούς νομοθεσίας.

Η απόφαση δεν επηρεάζει το έργο της KFOR
Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Αντερς Φογκ Ράσμουσεν, δήλωσε ότι η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης ότι η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου δεν παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, δεν θα επηρεάσει τις δραστηριότητες της αποστολής στο Κόσοβο.
Ο κ. Ράσμουσεν ανέφερε ότι η KFOR θα συνεχίσει κανονικά το έργο της με στόχο τη διατήρηση της σταθερότητας στο Κόσοβο, προς όφελος όλων των κοινοτήτων στην περιοχή.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Διαβάστε περισσότερα...

Χιτλερικοί χαιρετισμοί στην τουρκική αντιδιαδήλωση

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ – Η Cyprus Action Network of America (CANA) διαδήλωσε ολοήμερα απέναντι από την Τουρκική Πρεσβεία στην Ουάσιγκτον DC στις 20 Ιουλίου 2010, εναντίον της συνεχιζόμενης για 36 χρόνια τουρκικής παράνομης εισβολής και κατοχής της Κύπρου που ξεκίνησε στις 20 Ιουλίου, 1974. Ελληνοκύπριοι διαδηλωτές από τη περιοχή της DC και από άλλα μέρη της Αμερικής όπως τη Φλόριδα και τη Νέα Υόρκη συμμετείχαν στην διαμαρτυρία. Η Ελληνοκυπριακή διαμαρτυρία βοηθήθηκε από υποστηρικτές της Αρμενικής κοινότητας , (οι άνθρωποι των οποίων είναι μέρος της κυπριακής κοινωνίας) και υποφέρουν από την συνεχιζόμενη τουρκική παράνομη στρατιωτική κατοχή της Κύπρου, και από φιλο-Ισραηλινούς ακτιβιστές. Η Ελληνοκυπριακή διαμαρτυρία χαιρέτισε την απόφαση της Αμερικανίδας καλλιτέχνιδας Τζένιφερ Λόπεζ να πει «ΟΧΙ» στους Τούρκους τρομοκράτες. Πανό διαμαρτυρίας τόνιζαν τα τουρκικά εγκλήματα εναντίον των Ελληνοκυπρίων και τη βαρβαρότητα της παράνομης τουρκικής εισβολής και συνεχιζόμενης στρατιωτικής παράνομης κατοχής.

Πολλοί διπλωμάτες και δημοσιογράφοι έβγαλαν φωτογραφίες και βίντεο την διαδήλωση, και διπλωματικοί υπάλληλοι από τις γειτονικές πρεσβείες όπως των Ινδιών, Ιαπωνίας και Νοτίου Κορέας εξέφρασαν τον θαυμασμό τους για την πίστη μας προς τη δικαιοσύνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα ζητώντας φυλλάδια με πληροφορίες για τα τουρκικά εγκλήματα που διέπραξαν οι Τούρκοι στην Κύπρο.

Ο Gunay Evinch και ο χιτλερικός χαιρετισμός απο νεαρό Τούρκο στην Τουρκική πρεσβεία

Έξω από την τουρκική πρεσβεία οι Τούρκοι έστησαν αντι-διαδήλωση την οποία επέβλεπε στενά o Gunay Evinch, της δικηγορικής εταιρείας Evinch and Saltzman. O Gunay Evinch είναι πλατιά γνωστός ως ο «δικηγόρος της Τουρκικής Πρεσβείας». Ο Gunay Evinch υπερασπίστηκε την Τουρκία ενάντια σε αγωγές από Ελληνοκύπριους Αμερικανούς και είναι ο Πρόεδρος του Τουρκικού λόμπυ. O Gunay Evinch είναι ένας από εκείνους που προωθούν την άρνηση της Αρμενικής Γενοκτονίας στις ΗΠΑ και η πηγή για την προπαγάνδα από την Τουρκία στις ΗΠΑ για την άρνηση της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.

Ο κύριος ομιλητής στην αντι-διαδήλωση στην τουρκική πρεσβεία (ο οποίος συχνά έπαιρνε συμβουλές και βοήθεια από τον Gunay Evinch) επανειλημμένα έκανε το χαιρετισμό του Χίτλερ και φώναζε «Heil Hitler» προς τους φιλο-ισραηλινούς ακτιβιστές και την Ελληνοκυπριακή κοινότητα. Επίσης συμμετείχαν στην αντι-διαδήλωση εναντίον των Ελληνοκυπρίων και οι υπάλληλοι της Τουρκικής πρεσβείας οι οποίοι βοηθούσαν τον Gunay
Evich και τον Τούρκο νεαρό με το χιτλερικό χαιρετισμό και ο οποίος φώναζε προς τους Ελληνοκύπριους « ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΕΒΙΑΣΑΝ ΤΙΣ ΜΗΤΕΡΕΣ ΣΑΣ» και άλλα τέτοια και ταυτόχρονα έκανε άσχημες χειρονομίες και προθέσεις εναντίον γυναικών με αισχρές χειρονομίες των γεννητικών του οργάνων και του μεγαφώνου του. Η Cyprus Action Network of America (CANA) θα δώσει στην δημοσιότητα το βίντεο με τον GUNAY EVINCH και τον νεαρό με τον χιτλερικό χαιρετισμό προς τις ομάδες των Εβραίων Αντι-Σεμετιστών και τις κυβερνήσεις του Ισραήλ και Γερμανίες που καταγράφουν τέτοιες δηλώσεις μίσους και χειρονομίες μίσους και επιβάλουν βαριές ποινές για δοξοσίες του Χίτλερ:

Παρακαλούμε διαδώστε τα ακόλουθα βίντεο και φωτογραφίες :

You Tube: TURKISH EMBASSY HITLER SALUTE ON JULY 20, 2010

http://www.youtube.com/watch?v=XaM2Ns4THxc


You Tube: TURKISH EMBASSY CELEBRATES RAPES OF GREEK-CYPRIOT WOMEN

http://www.youtube.com/watch?v=D_0pTc0MNUs


You Tube: TURKISH EMBASSY GENITALIA GESTURES (

http://www.youtube.com/watch?v=3eMzBA4lDWA


http://cyprusactionnetwork.org/yahoo_site_admin/assets/docs/100.201155017.JPG


Τα βίντεος με τον χιτλερικό χαιρετισμό έξω από την Τουρκική πρεσβεία δεν πρέπει να εκπλήττουν, το βιβλίο του Χίτλερ «Mein Kampf” έγινε ένα παράνομο bestseller στην Τουρκία, και η Τουρκία έχει στενές σχέσεις με αντι-Σεμετικές τρομοκρατικές οργανώσεις όπως την Χαμάς (την οποία η αμερικανική κυβέρνηση χαρακτηρίζει ως τρομοκρατική οργάνωση). Η υπέρ δημοφιλής αντι-Σεμετική ταινία «Κοιλάδια των Λύκων» στην Τουρκία λανθασμένα επικαλείται ότι οι Εβραίοι και οι Αμερικανοί «θερίζουν όργανα» από Μουσουλμάνους του Ιράκ.

Ο Εβραιο-Αμερικανός συγγραφέας και πολιτικός αναλυτής ( ο οποίος βρίσκεται σε επαφή με την CANA) δημοσίευσε ένα ιδιαίτερα ΕΞΑΙΡΕΤΟ κείμενο στις 20 Ιουλίου, 2010, στους Washington Times σχετικά με την τουρκική εισβολή πάνω σε «ελληνική γή» στην Κύπρο, και την ακύρωση εκ μέρους της Τζένιφερ Λόπεζ των παρουσιάσεών της στην τουρκοκρατούμενη Κύπρο.

Εις θύμηση της 20ης Ιουλίου 1974 και του ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ η Cyprus Action Network of America (CANA) υποκλίνεται προς όλους τους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και τον αγώνα και αποφασιστικότητα των διασωθέντων ανθρώπων του έθνους του Ισραήλ και των διασωθέντων Ελληνοκυπρίων.

Σημείωση: Στον φιλο-ιραηλινό σύνδεσμο πιο κάτω θα βρείτε πολλές φωτογραφίες από τα βίντεος της διαδήλωσης.

http://thesilentmajority.wordpress.com/2010/07/21/greek-cypriot-americans-demonstrate-at-turkish-embassy-dcon-36th-anniv-turkish-invasion-of-cyprus/

http://cyprusactionnetwork.org

Επικοινωνία: Νικόλας Τανέρης, Νέα Υόρκη, Τηλ. (917) 699-9935

Διαβάστε περισσότερα...

Πανηγύρια και... λύση μέχρι τέλους του χρόνου

Επιμένει στο επικοινωνιακό σλόγκαν «λύση μέχρι τέλους του 2010» ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερντογάν. Σε μήνυμά του προς τον Έρογλου, με αφορμή την επέτειο της τουρκικής εισβολής, ο Ερντογάν αρκείται στις γνωστές επαναλήψεις ότι η Τουρκία υποστηρίζει τη διαδικασία των συνομιλιών που διεξάγονται στα πλαίσια της αποστολής καλών υπηρεσιών του Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών «για μια δίκαιη, βιώσιμη και περιεκτική λύση στο Κυπριακό».

Ο Ερντογάν αναφέρει επίσης ότι στηρίζει τις «εποικοδομητικές προσπάθειες του κ. Έρογλου», ενώ προσθέτει ότι οι Τουρκοκύπριοι δεν πρέπει να είναι τα θύματα της μη επίλυσης του Κυπριακού.

Στα κατεχόμενα είχαμε χθες και τα καθεχρονικά πανηγύρια στην παρουσία Τούρκων επισήμων. Έγινε, μεταξύ άλλων, και τελετή αναπαράστασης της απόβασης των Αττίλων και πληροφορίες αναφέρουν ότι στην εκδήλωση παρέστησαν και Ελληνοκύπριοι προς τους οποίους απεστάλησαν τις προηγούμενες μέρες, σχετικές προσκλήσεις! Δεν εγνώσθησαν ονόματα Ελληνοκυπρίων που τίμησαν την εισβολή.

Στη διάρκεια των εκδηλώσεων έγιναν στρατιωτικές παρελάσεις, επίδειξη ακροβατικού σμήνους της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας και εγκαίνια έργων.

Στα πανηγύρια παρέστησαν και οι Ιταλοί γερουσιαστές Πιέτρο Πάολο Αμάτα και Σομοέτα Λικάστρος Κάρντι, οι οποίοι έχουν τη λεγόμενη ιθαγένεια του ψευδοκράτους. Σε συνάντησή του με το λεγόμενο πρόεδρο της «βουλής», ο γερουσιαστής Αμάτο δήλωσε ότι στο ιταλικό κοινοβούλιο εργάζονται επί καθημερινής βάσεως για τον «τουρκοκυπριακό λαό», υπενθυμίζοντας ότι σε ένα ιταλικό κόμμα, υπάρχουν τρεις βουλευτές που έχουν την τουρκοκυπριακή «ιθαγένεια». Πρόσθεσε ότι γίνονται προσπάθειες για κατάργηση της θεώρησης τουρκικών και τουρκικών «διαβατηρίων» για επισκέψεις στην Ιταλία.

Συμφωνίες

*Συμφωνία για μεταφορά νερού από την Τουρκία στο ψευδοκράτος υπογράφηκε από τον υπουργό άνευ χαρτοφυλακίου, αρμόδιο για κυπριακές υποθέσεις, Τσεμίλ Τσιτσέκ και ο ψευδοπρωθυπουργός Κουτσούκ. Η συμφωνία προνοεί για μεταφορά 75 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων νερού.

Το έργο συνολικού κόστους 450 εκατομμυρίων δολαρίων θα ολοκληρωθεί σε τέσσερα χρόνια.

Ο Τσιτσέκ σε δηλώσεις του ανέφερε ότι θα αρχίσουν μελέτες και για μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας από την Τουρκία. Εξάλλου, ο Τσιτσέκ τέλεσε τα εγκαίνια της τρίτης φάσης του δρόμου Λευκωσίας-Μόρφου. Εξάλλου, ο Τούρκος υπουργός κατέθεσε το θεμέλιο λίθο που ξενοδοχείου «Λάρα Παρκ», το οποίο θα έχει 2.000 κλίνες και θα στοιχίσει 140 εκατομμύρια δολάρια.

*Ο συνταξιούχος κατοχικός ηγέτης Ραούφ Ντενκτάς, σε δηλώσεις του, ανέφερε ότι απώτερος στόχος των Ελληνοκυπρίων είναι η κατάλυση της «Τ.Δ.Β.Κ». Ισχυρίστηκε ότι οι Ελληνοκύπριοι ετοιμάζονται για την ημέρα που η Τουρκία θα αποχωρήσει από το νησί και ότι έχουν δύναμη, εντός 24 ωρών, να παρατάξουν 100.000 στρατιωτικές δυνάμεις απέναντι στους Τούρκους.

Επανέλαβε τους ισχυρισμούς του ότι σε περίπτωση που δεν ερχόταν ο τουρκικός στρατός στο νησί, η Κύπρος θα μετατρεπόταν σε ελληνικό νησί, όπως η Κρήτη. Κατά τον Ντενκτάς, ο τουρκικός στρατός έσωσε τους Τουρκοκυπρίους από τη γενοκτονία και αναχαίτισε την ένωση.

Oι Ελληνοκύπριοι χάνουν την Κύπρο

Ο Μεχμέτ Αλί Μπιράντ σε άρθρο του υποστηρίζει ότι «ύστερα από 36 χρόνια, οι Ελληνοκύπριοι χάνουν την Κύπρο».

Ο Μπιράντ αναφέρει ότι η Ε.Ε. δεν έχει πια την αντίληψη ότι η ένταξη της Τουρκίας περνά μέσα από τη λύση του Κυπριακού και προσθέτει:

«Οι Ελληνοκύπριοι φίλοι μας ίσως να μην έχουν αντιληφθεί ότι χάνουν το τρένο. Ενώπιόν μας έχουμε τρία σενάρια:

1. Όσο η Τουρκία μένει εκτός Ε.Ε., στην Κύπρο δεν θα υπάρξει λύση. Η Τουρκία, στην περίπτωση αυτή, θ' αρχίσει να εργάζεται για την αναγνώριση της βόρειας Κύπρου, και θεωρείται βέβαιο, ότι σε βάθος χρόνου θα αυξάνεται και ο αριθμός των χωρών που θα αναγνωρίσουν το τουρκικό κράτος.

2. Σε περίπτωση κατά την οποία ανοίξει ο δρόμος για την πλήρη ένταξη της Τουρκίας, μια λύση την υστάτη, δεν πρόκειται να καλύψει τις προσδοκίες των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων.

3. Υπάρχει περίπτωση να βρεθεί μια λύση μέχρι το 2013. Το σχέδιο Ανάν έχει το ανάλογο υπόβαθρο».

Ο Μπιράντ ισχυρίζεται ότι η προσπάθεια των Ελληνοκυπρίων είναι να θέσουν υπό τον έλεγχό τους ολόκληρη την Κύπρο. Και καταλήγει: «Η κατάσταση είναι ξεκάθαρη. Οι Ελληνοκύπριοι θέλοντας ή μη, διχοτομούν την Κύπρο. Παράλληλα οδηγούνται στο να χάσουν για πάντα το βορρά. Αυτός είναι ο απολογισμός των 36 ετών».

Σημερινή

Διαβάστε περισσότερα...

8 ναυτικά μίλια απο την Αλεξανδρούπολη το "Τσεσμέ"

Εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας βρίσκεται από τη Δευτέρα τα μεσάνυχτα το ερευνητικό τουρκικό σκάφος «Τσεσμέ». Το σκάφος πλέει μεταξύ Θράκης και Σαμοθράκης σε απόσταση οκτώ μιλίων από τις ελληνικές ακτές.

Τις κινήσεις του τουρκικού σκάφους παρακολουθεί πλωτό του λιμενικού. Επίσης παραμένει νοτίως του Καστελόριζου το «Πιρι Ρέις» εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και παρακολουθείται από πλοίο του λιμενικού.

«Εδώ και μερικές εβδομάδες η Τουρκία επιχειρεί να δημιουργήσει συνθήκες έντασης και να οξύνει την κατάσταση στο Αιγαίο, αναμασώντας τις γνωστές της θέσεις που κινούνται εκτός διεθνούς νομιμότητας και αμφισβητώντας κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας», τόνισε τη Δευτέρα ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας σχολιάζοντας τις κινήσεις του τουρκικού ερευνητικού σκάφους «Πιρι Ρέις».

www.kathimerini.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Περίεργη στάση έναντι των προκλήσεων

Του Μιχάλη Ιγνατίου

«Πώς επιτρέπει η Ελλάδα να ελέγχουν την θάλασσα του Αιγαίου τα τουρκικά καράβια και να μη διαμαρτύρεται καν για την πρόκληση»; Το ερώτημα προέρχεται από επαγγελματικό στέλεχος του αμερικανικού Κογκρέσου που ασχολείται με τα ελληνικά θέματα, καθώς εργάζεται στο γραφείο γνωστού Αμερικανού πολιτικού. Πρόκειται για μία «νόμιμη απορία» από έναν άνθρωπο που καλείται συχνά-πυκνά να ετοιμάσει τις παρεμβάσεις του αφεντικού του για τα θέματα που ενδιαφέρουν την Ελλάδα και την Κύπρο -είναι ο ίδιος άνθρωπος που ζήτησε μία πολύ μικρή χάρη από την Αθήνα και τη Λευκωσία και έλαβε αρνητική απάντηση. Και είναι «νόμιμη απορία» επειδή οι κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Κύπρου ζητούν μέσω των ομογενών από τους Αμερικανούς πολιτικούς να πράττουν αυτά που οι ίδιες δεν κάνουν, όταν οι προκλήσεις προέρχονται από την Τουρκία.

Οι αντιδράσεις της Αθήνας στις προβοκάτσιες του κ. Ερντογάν είναι από ανύπαρκτες έως αναιμικές. Σε σημείο που συλλαμβάνει κανείς τον εαυτό του να φωνάζει από αγανάκτηση για την παθητική στάση που επιδεικνύει ο πρωθυπουργός και η ομάδα που εγκατέστησε στο υπουργείο των Εξωτερικών. Μα, δεν νευριάζουν αυτοί οι άνθρωποι όταν βλέπουν αυτές τις συμπεριφορές; Και πώς μπορεί ακόμα να πιστεύουν ότι ο ισλαμιστής πρωθυπουργός της Τουρκίας είναι άνθρωπος καλών προθέσεων; Δεν είναι λογικό να σκεφτόμαστε -όπως είπε και το επαγγελματικό στέλεχος του Κογκρέσου- ότι η πολυδιαφημισμένη ελληνοτουρκική προσέγγιση είναι μονόδρομος και τα συμφωνηθέντα τηρούνται μόνο από την Αθήνα;

Ο,τι και να υποστηρίζει ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, η Ελλάδα αυτή την στιγμή είναι ένα «ελεγχόμενο κράτος» από το ΝΤ, την ΕΚΤ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Γιατί να κοροϊδευόμαστε; Μπορεί να λάβει οποιαδήποτε απόφαση η ελληνική κυβέρνηση χωρίς να ενημερώσει τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον, όπου είναι οι έδρες των δανειστών της; Ούτε συζήτηση να γίνεται. Δεν μπορεί, δεν υπάρχει η δυνατότητα. Στο σημείο που έχουν φέρει οι πολιτικοί τη χώρα, γονατισμένη μπροστά στην παγκόσμια οικονομική ελίτ και εξαρτημένη από την (ανύπαρκτη) «βοήθεια» των δυτικών συμμάχων, δεν δύναται να πράξει το παραμικρό. Ούτε να προστατεύσει τα συμφέροντά της.

Η ελληνοτουρκική προσέγγιση και η άρον-άρον διευθέτηση του Κυπριακού που επιχειρείται, επιβλήθηκαν από το εξωτερικό. Από την εποχή των Ιμίων και τη γκριζοποίηση της περιοχής με τη σύμφωνη γνώμη της τότε κυβέρνησης, οι ΗΠΑ έχουν εκπονήσει τη λεγόμενη «πολιτική Αιγαίου» (Aegean Policy) και δεν έχουν αλλάξει ούτε μία γραμμή: Προβλέπει συνεταιρισμό στο Αιγαίο, προβλέπει συνεκμετάλλευση του πλούτου (αν υπάρχει). Η υποχώρηση της κυβέρνησης Σημίτη το μοιραίο βράδυ της 31ης Ιανουαρίου 1996 άνοιξε την όρεξη της Τουρκίας, η οποία δεν αποδέχεται καμία διευθέτηση εάν επηρεάζεται η δήθεν «ισορροπία του 50-50».

Είναι μία θέση εντελώς απαράδεκτη, η οποία επαναφέρεται σε κάθε ευκαιρία, ενώ την ίδια στιγμή η Αθήνα δεν την απορρίπτει με ισχυρό τρόπο, που να μην επιτρέπει την επαναφορά της δείχνοντας μία αδυναμία να προασπίσει τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, σε σημείο που να προκαλούνται δικαιολογημένες απορίες: Εάν δεν μπορεί να το πράξει είναι ένα θέμα, εάν δεν την αφήνουν οι υποχρεώσεις που έχει από την υπογραφή του μνημονίου, είναι ένα άλλο ζήτημα. Πάντως, είτε το ένα συμβαίνει είτε το άλλο, πρέπει να έχει το θάρρος να το ανακοινώσει στο λαό. Διότι η στάση της έναντι των προκλήσεων είναι τουλάχιστον περίεργη...

Ημερησία

Διαβάστε περισσότερα...

Μνημόσυνο στις ΗΠΑ για την επέτειο της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο

Ο Ελληνισμός της Αμερικής θα συνεχίσει «χωρίς ηττοπάθειες» και «διχαστικές αντιλήψεις» τον αγώνα του για «διεκδίκηση των δικαίων» του Κυπριακού λαού, τόνισαν οι ομιλητές στο μνημόσυνο για τους πεσόντες στο χουντικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, υπογραμμίζοντας ότι «το 1974 δεν είναι παρελθόν γιατί το έγκλημα συνεχίζεται».

Χοροστατούντος του αρχιεπισκόπου Αμερικής Δημητρίου πραγματοποιήθηκε χθες στην εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης στην Αστόρια το ετήσιο μνημόσυνο, το οποίο τέλεσαν η Κυπριακή Ομοσπονδία Αμερικής και η Παγκόσμια Συντονιστική Επιτροπή Κυπριακού Αγώνα. Την ελληνική κυβέρνηση εκπροσώπησε η γενική πρόξενος της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη, Άγη Μπάλτα.

Ο Προκαθήμενος της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας στην Αμερική και η γενική πρόξενος της Κύπρου στη Νέα Υόρκη Κούλα Σοφιανού αναφέρθηκαν στην 36χρονη δοκιμασία του Κυπριακού Ελληνισμού, στις «ανοικτές πληγές» του εγκλήματος και στην «αποφασιστικότητα των ομογενών» για συνέχιση του αγώνα, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο δράμα των αγνοουμένων.

Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 36 χρόνων από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, μέλη της Κυπριακής Ομοσπονδίας Αμερικής και της ΠΣΕΚΑ θα συναντηθούν αύριο στην Ουάσιγκτον με Αμερικανούς γερουσιαστές και βουλευτές, ενώ θα διοργανωθεί ειδική εκδήλωση σε αίθουσα του Κογκρέσου. Επίσης, τα στελέχη των ομογενειακών κυπριακών φορέων θα έχουν επαφές με αξιωματούχους του Στέιτ Ντιπάρτμεντ τους οποίους θα ενημερώσουν για τις θέσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς, ζητώντας την παρέμβασή τους «για να ασκηθούν πιέσεις στην τουρκική πλευρά ώστε να επιδείξει διαλλακτικότητα», όπως τόνισε ο πρόεδρος της Κυπριακής Ομοσπονδίας Αμερικής Πίτερ Παπανικολάου, επισημαίνοντας ότι «είναι απαράδεκτο για την αμερικανική εξωτερική πολιτική να επιτρέπεται μία ευρωπαϊκή χώρα να παραμένει μοιρασμένη με τη βία και με αμερικανικά όπλα το ένα τρίτο του πληθυσμού να μην μπορεί να επιστρέψει στις κατοικίες του και να παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα ολόκληρου του πληθυσμού».

Μήνυμα Θ. Σπυρόπουλου

Ο Συντονιστής του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ) ΗΠΑ, Θεόδωρος Σπυρόπουλος, σε μήνυμά του για την αυριανή επέτειο αναφέρει ότι «τις ημέρες αυτές ζωντανεύουν και πάλι οι μνήμες της θλιβερής επετείου της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Είναι ημέρες αποτίσεως φόρου τιμής στον ηρωικό Κυπριακό λαό, αλλά κυρίως περισυλλογής για την ευθύνη που φέρουμε έναντι του. Επί 36 χρόνια η τουρκική πλευρά περιφρονώντας το Διεθνές Δίκαιο, παραβιάζει την κυριαρχία, ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας, καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες των Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, προσβάλει τη μνήμη νεκρών και αγνοουμένων και καταστρέφει την Κυπριακή πολιτιστική κληρονομιά».

Στη συνέχεια, ο κ. Σπυρόπουλος σημειώνει ότι «στον 21ο αιώνα, οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορούν πλέον να κρατούν κλειστά τα μάτια στην παρουσία του κατοχικού στρατού στην Κύπρο και στην παραβίαση κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου, διότι καταπατούν τις ιδέες και αρχές που βρίσκονται στο επίκεντρο του δικού τους συστήματος αξιών. Η χώρα στην οποία ζούμε, η Αμερική, είναι χώρα ελευθερίας. Πιστεύει και υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα διεθνώς. Έχουμε το δικαίωμα, τη δύναμη και την υποχρέωση, ως Αμερικανοί πολίτες, να απαιτήσουμε από την κυβέρνηση των ΗΠΑ να ασκήσει πιέσεις και την επιρροή της στην Άγκυρα για να κάμψει την αδιαλλαξία της και να εγκαταλείψει τη στείρα πολιτική που ακολουθεί. Στο πλαίσιο αυτό το ΣΑΕ Περιφέρειας ΗΠΑ στηρίζει κάθε προσπάθεια και πρωτοβουλία της Κυπριακής Ομοσπονδίας Αμερικής και της ΠΣΕΚΑ για την προβολή των δικαίων του Κυπριακού λαού και την ενημέρωση του πολιτικού κόσμου της Αμερικής».

Τέλος, ο Συντονιστής του ΣΑΕ ΗΠΑ τονίζει ότι «ο απανταχού Ελληνισμός με τις ενέργειές του σε κοινή στόχευση πέτυχε την ακύρωση της προγραμματισμένης για τις 24 Ιουλίου συναυλία της διεθνούς φήμης τραγουδίστριας και ηθοποιού, Τζένιφερ Λόπεζ, στην κατεχόμενη Κύπρο. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει πως όταν συστρατευόμαστε σε κοινό στόχο μπορούμε να πετύχουμε. Θα τιμήσουμε πραγματικά τη μνήμη των πεσόντων που υπεράσπισαν την ανεξαρτησία της Κύπρου εάν ενωμένοι και συστρατευμένοι αγωνισθούμε για την επίτευξη δίκαιης και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού η οποία θα τερματίζει την κατοχή και θα αποκαθιστά τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες ολόκληρου του Κυπριακού λαού, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Το Κυπριακό παραμένει ζήτημα ζωτικής προτεραιότητας για τον Ελληνισμό μέχρι την τελική δικαίωση του Κυπριακού λαού».

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Διαβάστε περισσότερα...

Ο ενδοτισμός της Αθήνας και το «Πίρι Ρέις»

Τα πράγματα είναι απλά: Λίγες ώρες πριν από την προγραμματισμένη για το Σάββατο συνάντηση του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών Δ. Δρούτσα με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών Α. Νταβούτογλου, στο περιθώριο της υπουργικής συνόδου του ΟΑΣΕ στο Καζακστάν και παρά τις προειδοποιήσεις της Αθήνας, το «Πίρι Ρέις» μπήκε στην ελληνική υφαλοκρηπίδα νοτίως του Καστελόριζου.

Η κίνηση έχει σαφώς συμβολικό χαρακτήρα. Δείχνει ότι η Τουρκία αισθάνεται πανίσχυρη και γράφει στα παλιά της τα παπούτσια τις αντιδράσεις της ανίσχυρης κυβέρνησης των Αθηνών. Επιβεβαιώνεται εξάλλου, για μια ακόμα φορά, ότι η πολιτική του εξευμενισμού της Τουρκίας, που με τόση συνέπεια εφαρμόζουν τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, απλώς αποθρασύνει ακόμη περισσότερο την Τουρκία. Τι νόημα έχει λοιπόν η συνέχιση των “διερευνητικών επαφών”, με τους κ. Αποστολίδη και Σινιρίογλου σήμερα στην Κωνσταντινούπολη; Την έμμεση επιβεβαίωση των ισχυρισμών της Τουρκίας για την υφαλοκρηπίδα;

http://www.antinews.gr/?p=54302

Διαβάστε περισσότερα...

Ισραηλινή άσκηση στο Αιγαίο

Χρήση του Ελληνικού εναερίου χώρου θα μπορέσουν να κάνουν για δύο ημέρες οι αεροπορικές δυνάμεις του Ισραήλ, στα πλαίσια στρατηγικής συνεργασίας που προωθείται προσεκτικά από τις δυο κυβερνήσεις.

Όπως φαίνεται Αθήνα και Τελ Αβίβ διαβλέπουν πλέον μόνο οφέλη από μια συνεργασία η οποία περιλαμβάνει ένα πλέγμα κοινών διπλωματικών, οικονομικών-επιχειρηματικών και στρατιωτικών δραστηριοτήτων. Η διακοπή της κοινής αεροπορικής ελληνοισραηλινής άσκησης Μίνωας 2010 τον περασμένο Μάιο με απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης λόγω της επίθεσης τμήματος ισραηλινών ειδικών δυνάμεων στον στολίσκο που είχε ως προορισμό την Γάζα, δεν επηρέασε την πρόθεση των δυο χωρών για στενότερη συνεργασία στον στρατιωτικό τομέα.

Έτσι μόλις ένα μήνα μετά το επεισόδιο τα Ισραηλινά αεροσκάφη επιστρέφουν στους Ελληνικούς ουρανούς υπό τις ευλογίες των υπουργείων Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας. Η σχεδιαζόμενη άσκηση θα διεξαχθεί σήμερα και αύριο κυρίως στον χώρο του Αιγαίου και μόνο από Ισραηλινά μέσα, χωρίς συμμετοχή της ΠΑ.

Συγκεκριμένα, ύστερα από έγκριση των αρμόδιων ελληνικών αρχών, 7 ισραηλινά ελικόπτερα CH-53 και 3 μεταγωγικά αεροσκάφη C-130 θα εκπαιδευτούν κατά μήκος ενός αεροδιαδρόμου που εκτείνεται από την Κάρπαθο και τη Ρόδο μέχρι το Άγιον Όρος (στα 6000 ft). Το σενάριο των γυμνασίων προβλέπει εναέριο ανεφοδιασμό των ελικοπτέρων από τα ειδικά διαμορφωμένα C-130, προσομοιώνοντας "διείσδυση τμήματος ειδικών δυνάμεων στο βάθος της εχθρικής ενδοχώρας". Tα Ισραηλινά CH-53 ανήκουν στις 114η και 118η Μοίρες της Chel Havir οι οποίες εδρεύουν στην αεροπορική βάση Tel Nof, νοτίως του Τελ Αβίβ.


Πέρα από τις αεροπορικές ασκήσεις στους ελληνικούς ουρανούς,η ελληνοισραηλινή συνεργασία είναι πιθανό να περάσει και στον τομέα των ειδικών επιχειρήσεων καθώς όπως αναφέρεται σε χθεσινά , ο Α/ΓΕΣ Αντιστράτηγος Φραγκούλης Φράγκος έγινε αποδέκτης ισραηλινής πρότασης για συνεκπαίδευση μονάδων Ειδικών Δυνάμεων των δυο χωρών. Συγκεκριμένα, κατά τη ετήσια σύνοδο των Α/ΓΕΣ που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο μήνα στην Κροατία ο Αντιστράτηγος Φράγκος έστειλε μέσω του υπασπιστή του δύο βιβλία με ιστορικό και φωτογραφικό υλικό από τα νησιά του Αιγαίου. Ο Ισραηλινός Α/ΓΕΣ ανταπέδωσε τη χειρονομία με σφραγισμένο φάκελο που περιείχε επιστολή-πρόσκληση για διμερή άσκηση Ειδικών Δυνάμεων στο Τελ Αβίβ τον Οκτώβριο.

Διαβάστε περισσότερα...

Σκάνδαλο συγκλονίζει την Τουρκική Αεροπορία

Τούρκος αξιωματικός ο οποίος αναφέρεται στους αντάρτες του ΡΚΚ ως "οι δικοί μας" και συνωμοτεί για την κατάρριψη τουρκικών ΜΕΑ Heron, παραμένει σε υπηρεσία παρά τις κατηγορίες που τον βαρύνουν, σύμφωνα με τον τουρκικό τύπο.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα τουρκικών εφημερίδων, αξιωματικός της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας σε τηλεφωνική συνομιλία με δεύτερο αξιωματικό, του ζήτησε να αλλάξει σχέδιο πτήσης ή ακόμα και να προκαλέσει την πτώση του μη επανδρωμένου α/φ καθώς η ύπαρξη του προκαλούσε προβλήματα στις επιχειρήσεις του ΡΚΚ στο τουρκικό Κουρδιστάν. Κατά την διάρκεια της συνομιλίας ένας εκ των αξιωματικών αναφέρθηκε στους αντάρτες λέγοντας "οι δικοί μας" ενώ ο έτερος συνομιλητής δεσμεύθηκε να "αναλάβει το θέμα αυτός". Η συνομιλία την οποία -παντα σύμφωνα με τα δημοσιεύματα- κατέγραψαν οι υπηρεσίας πληροφοριών της γείτονος έλαβε χώρα στις 10 Οκτωβρίου 2007, 11 ημέρες πριν από την φονική επίθεση Κούρδων ανταρτών σε στρατιωτικό φυλάκιο στην περιοχή Dağlıca του Χάκαρι κατά την οποία σκοτώθηκαν συνολικά 16 στρατιώτες και ακόμα 8 συνελήφθησαν και κρατήθηκαν όμηροι από τους Κούρδους αντάρτες. Ο διοικητής του φυλακίου Onur Dirik, απουσίαζε κατά την διάρκεια της επίθεσης, καθώς έπρεπε να παραβρεθεί σε γάμο φιλικών προσώπων (οι εικόνες του,να χορεύει στον γάμο είχαν κάνει τον γύρο των τουρκικών ΜΜΕ εκείνες τις ημέρες)

Παράλληλα με την δημοσίευση των συνομιλιών, επιβεβαιώθηκε από τουρκικές πηγές η πτώση 3 ΜΕΑ Heron, ενός στην επαρχία Batman και δύο στο Ντιγιαρμπακιρ, η οποίες ίσως να οφείλονται στις ενέργειες αξιωματικών που ενεργούν για λογαριασμό των Κούρδων ανταρτών.

Οι δύο αξιωματικοί αναγνωρίστηκαν ώς o σμηναγός Fırat Ç, ενώ το δεύτερο πρόσωπο το οποίο δεσμεύτηκε να "επιληφθεί του θέματος" αναγνωρίστηκε ώς ο αντισμήναρχος Selçuk Ç.. Η αντιμετώπιση του θέματος από την τουρκική στρατιωτική δικαιοσύνη έχει προκαλέσει σφοδρές αντιδράσεις από συλλόγους συγγενών πεσόντων τούρκων στρατιωτών, καθώς όπως έγινε γνωστό ο σμηναγός Fırat Ç παρέμεινε υπό κράτηση για μόνο ένα βράδυ, και στην συνέχεια απελευθερώθηκε ενώ ο αντισμήναρχος Selçuk Ç παρουσίαστηκε ως μάρτυρας στο δικαστήριο και καμία νομική διαδικασία δεν κινήθηκε εναντίον του! Γεγονός το οποίο δημιουργεί υποψίες για ανάμιξη και άλλων ανώτερων και ανώτατων αξιωματικών στην υπόθεση..

Διαβάστε περισσότερα...

Συνεχίζονται οι επιθέσεις Κούρδων ανταρτών

Πέντε Τούρκοι αστυνομικοί και τρεις στρατιώτες τραυματίστηκαν χθες το βράδυ σε επίθεση που εξαπέλυσαν κούρδοι αντάρτες εναντίον αστυνομικού σταθμού στην πόλη Περβαρί της επαρχίας Σιίρτ, στα νοτιοανατολικά της χώρας.

Η επίθεση σημειώθηκε μετά τη διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος στη πόλη, την οποία εκμεταλεύτηκαν οι αντάρτες του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) για να πλησιάσουν στο κτίριο και να εξαπολύσουν επίθεση με ρουκέτες και πυροβόλα όπλα. Η ανταλλαγή πυρών διήρκησε περίπου μια ώρα και σύμφωνα με τουρκικές πηγές,τραυματίστηκαν 5 στρατιώτες ένας εκ των οποίων σοβαρά. Παράλληλα σε πληθώρα επιθέσεων προέβησαν αντάρτες του ΡΚΚ τις τελευταίες ώρες σύμφωνα με Κουρδικές πηγές.

8 νεκρούς τούρκους στρατιώτες άφησε η επίθεση ανταρτών σε στρατιωτικό βάν στην πόλη Ελαζίγ. Μετά το επεισόδιο ο αυτοκινητόδρομος Karakoçan Okçiyan παρέμεινε κλειστός για δύο ώρες. Σύμφωνα με κουρδικές πηγές η επίθεση έγινε στην μνήμη των θυμάτων της τραγωδίας του Ντερσίμ. Σε διαφορετικό περιστατικό στην Γιουκσέκοβα της επαρχίας Χακαρι, τον θάνατο βρήκε λοχίας της τουρκικής στρατοχωροφυλακής (Yasin Ak), μετά απο επίθεση ανταρτών.

Δύο νεκροί στρατιώτες και άγνωστος αριθμός τραυματιών ήταν ο απολογισμός της έκρηξης μηχανισμού που τοποθέτησαν Κούρδοι αντάρτες στον αστυνομικό σταθμό του Gurpinar (Van.)

Διαβάστε περισσότερα...

Εντός ελληνικής υφαλοκρηπίδας το Πιρι Ρέις

Στα 25 νμ απο το Καστελόριζο έφτασε χθες βράδυ το ωκεανογραφικό Πίρι Ρέις κατα την διάρκεια παρανομων ερευνών εντός ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Σύμφωνα με σήμα που εξέπεμψε το σκάφος, έχει ποντίσει καλώδια για την πραγματοποίηση σεισμολογικών ερευνών. Αναμένεται με ενδιαφέρον η αντίδραση των συνήθως λαλίστατων κυρίων Δρούτσα, Μπεγλίτη και Βενιζέλου.

Διαβάστε περισσότερα...

Grenadier 2010 : Ένας Έφεδρος αφηγείται

Τα πλεονεκτήματα που προσφέρει η παρουσία σε διεθνείς ασκήσεις κατά την διάρκεια των οποίων οι συμμετέχοντες μπορούν να έρθούν σε επαφή με με ξένους στρατιωτικούς μηχανισμούς, νοοτροπίες και τακτικές, είναι προφανή. Θα πρέπει να τονίσουμε ότι την οργάνωση και εποπτεία της άσκησης στην οποία αναφερόμαστε (Grenadier 2010), αναλαμβάνουν οι ένοπλες δυνάμεις της Αυστρίας (σχηματισμός του αυστριακού στρατού, με παρουσία μεγάλου αριθμού μονιμου προσωπικού και αυστριακών εφέδρων επιστρατευόμενων με φύλλο πορείας) , μιας χώρας η οποία προφανώς δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα ασφαλείας της χώρας μας, παραταύτα δίνει -φυσικά- την δέουσα βαρύτητα στην τακτική εκπαίδευση των εφέδρων της.

Μέσω των εμπειριών που μας μεταφέρουν οι Έλληνες έφεδροι που συμμετέχουν κατά καιρούς σε τέτοιες ασκήσεις,μας δίνεται η ευκαιρία να πάρουμε μια μικρή γεύση από το κλίμα που επικρατεί σε μια διεθνή άσκηση εφέδρων καθώς και τα πιθανά οφέλη που μπορούμε να αποκομίσουμε μέσω της συμμετοχής σε τέτοιες δραστηριότητες..Όπως είναι φυσικό, η επαφή με ορισμένες ευρωπαϊκές πραγματικότητες γεννά και εύλογες απορίες.. Ας δούμε τι συμβαίνει στην υπόλοιπη Ευρώπη, την ώρα που στην χώρα μας η λέξη έφεδρος κατασυκοφαντείται καθημερινά και κάθε προσπάθεια στήριξης της εφεδρείας από μέρους του ΕΣ στοχοποιείται από τους ίδιους "προοδευτικούς" κύκλους που προωθούν την ανυποταξία και την συμφιλίωση με την "αλήθεια του άλλου".. Μακροσκελέστατη η αφήγηση που ακολουθεί, πιστεύουμε όμως ότι αξίζει τον κόπο να την παρακολουθήσετε μέχρι το τέλος...

-------------------------------------------------------------------------------------------

"Την εβδομάδα που μας πέρασε (26/6 - 2/7) ολοκληρώθηκε με μεγάλη επιτυχία η διεθνής άσκηση/αγώνας Grenadier 2010 στο κέντρο εκπαίδευσης του Αυστριακού στρατού TUPL Marwiessen στην επαρχία Karnten στον νότο της Αυστρίας που συνορεύει με την Ιταλία και την Σλοβενία. Η άσκηση/αγώνας οργανώνεται από την 7η Ορεινή ταξιαρχία του Αυστριακού στρατού , την ένωση αξιωματικών φρουράς Βιέννης και κατόπιν προσκλήσεως εθνικές ομάδες που σαν συνδιοργανωτές αναλαμβάνουν να βοηθήσουν στην οργάνωση στην εκπαίδευση και να λειτουργήσουν ΣΤΕΚ ( Σημείου Τακτικού Ελέγχου Κίνησης).

Η Λ.Εφ.Ε.Δ. συμπλήρωσε την 3η της συμμετοχή το 2009 δίνοντας το παρών από την πρώτη κιόλας διοργάνωση ,έχοντας δείξει σοβαρότητα ,στρατιωτική γνώση αλλά και αγωνιστικό πνεύμα δέχτηκε μια πρόσκληση για συμμετοχή σαν συνδιοργανώτρια του Grenadier 2010. Μετά από πολύ σκέψη ατελείωτα συμβούλια και έχοντας πάντα στο μυαλό την προβολή της Ελλάδας αλλά και τα περιορισμένα οικονομικά μας εν μέσω κρίσης αποφασίσαμε και ανακοινώσαμε στην οργανωτική ότι θα θέλαμε να οργανώσουμε ένα ΣΤΕΚ αμφίβιων επιχειρήσεων, κάτι που γνωρίζουμε πολύ καλά από τις ασκήσεις της Λ.Εφ.Ε.Δ. Ιερός Λόχος άλλα και από τους τρεις Μακεδονομάχους που έχουμε οργανώσει.

Η οργανωτική δέχτηκε σχεδόν αμέσως με την διαφορά ότι μας ζητήθηκε να οργανωθεί και μια ελληνική βραδιά το τελευταίο βράδυ της άσκησης με ελληνική μουσική χορό και εδέσματα καθώς και αν μπορούσε να έρθει μαζί μας η φωτογραφική ομάδα fotonium που κάλυψε τον Μακεδονομάχο 2010 ώστε να καλύψουν την όλη διοργάνωση, αυτό ήταν και το σημείο έναρξης μια ατελείωτης αλληλογραφίας με σκοπό να γεφυρωθούν διαφορετικές νοοτροπίες και να οριστούν λεπτομέρειες από το πόσα κιλά ντομάτες θα χρειαστούμε μέχρι το πόσα οχήματα και οδηγούς θα έχουμε στις μετακινήσεις μας. Με την αλληλογραφία να μην τελειώνει αφού τα προβλήματα προέκυπταν το ένα μετά το άλλο και με το άγχος να βρούμε χορηγούς γιατί το κόστος ανέβαινε ημέρα με την ημέρα είχαμε δουλειά μέχρι την τελευταία στιγμή πριν αναχωρήσουμε .

Η συνολική συμμετοχή ορίστηκε στα 18 άτομα ( 2 ομάδες από Θεσσαλονίκη, 2 από Αθήνα και 6 οργανωτική) η μετάβαση θα γινόταν αεροπορικώς για την Λ.Εφ.Ε.Δ. Αττικής μέσω Βιέννης και οδικός για την Λ.Εφ.Ε.Δ. Θεσσαλονίκης σε δύο ομάδες μία τα ξημερώματα της 25/6 για την οργανωτική με ιδία οχήματα για να μεταφερθούν τα φουσκωτά οι μηχανές , σωστικά μέσα ,υλικά ΣΤΕΚ , κατεψυγμένα τρόφιμα , μικροφωνική εγκατάσταση και προσωπικά υλικά και μια δεύτερη ομάδα με τους διαγωνιζόμενους και την φωτογραφική ομάδα που θα ξεκινούσε το πρωί της 26/6. Η διαδρομή που επιλέχθηκε ήταν από Θεσσαλονίκη- Ηγουμενίτσα - Βενετία- Βίλαχ που αν είχε πολλές ώρες στο πλοίο (23 ώρες) είχε την λιγότερη οδήγηση και κατ΄επέκταση το μικρότερο κόστος καυσίμου για τα βαρυφορτωμένα οχήματα.






Η άφιξη της οργανωτικής στο TUPL Marwiessen έγινε το μεσημέρι του Σαββάτου 26/6 μια πολύ ευχάριστη στιγμή όπου παλιοί φίλοι μας υποδέχτηκαν με μεγάλη εγκαρδιότητα, μας βοήθησαν να εγκατασταθούμε και να αρχίσουμε να προετοιμάζουμε τον εξοπλισμό μας καθώς έπρεπε την ίδια μέρα να αρχίσουν οι αναγνωρίσεις για το προσωπικό των ΣΤΕΚ.








Από την πρώτη στιγμή άρχισαν να υπάρχουν πολλά προβλήματα στην συνεργασία με τους διοργανωτές όχι γιατί δεν υπήρχε καλή διάθεση, τουναντίον μάλιστα. Απλά ο τρόπος που λειτουργούσαν, φαινόταν σε εμάς αργός και γραφειοκρατικός γιατί δεν είχαμε συνειδητοποιήσει ακόμα ότι συνεργαζόμασταν με έναν στρατό. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για να γίνει πιο κατανοητό το παραπάνω. Για να πάρουμε καύσιμα για τις βάρκες στην Λεφεδ στέλνουμε ένα από τα οχήματα μας στο πλησιέστερο βενζινάδικο με τον οδηγό να πληρώνει προκαταβολικά από την τσέπη του και μετά να περιμένει να του επιστραφούν τα χρήματα. Οι Αυστριακοί θέτουν το θέμα ιεραρχικά παίρνουν γραπτή άδεια για το πλησιέστερο ΤΥΠ βγάζουν κίνηση για ειδικό όχημα μεταφοράς καυσίμων, αν υπάρχει και αν είμαστε εντός ωραρίων λειτουργίας, θα φέρουν το καύσιμο την επομένη όπου αν ο δήμος δώσει ειδική άδεια για σημείο εφοδιασμού καυσίμου κοντά στην λίμνη (περιβαλλοντικό έγκλημα να πέσει μια σταγόνα) και πληρούνται όλοι οι κανόνες προστασίας του περιβάλλοντος αλλά και ασφαλείας τότε σε δύο μέρες θα μπορούσαμε να κάνουμε δοκιμή στις βάρκες). Έτσι με πολλές πιέσεις από την πλευρά μας άρχισαν τα πράγματα να κινούνται.

Η Κυριακή 27/6 είχε οριστεί σαν μέρα κατάταξης και οι ομάδες κατέφθαναν συνεχώς από όλη την Ευρώπη, για όσες από αυτές το επιθυμούσαν, οι διοργανωτές οργάνωσαν επίσκεψη στο μουσείο των οχυρών της περιοχής των συνόρων με την πρώην Γιουγκοσλαβία, τώρα Σλοβενία. Το μουσείο είναι καινούργιο μιας και τα συγκεκριμένα οχυρά είναι δημιούργημα του ψυχρού πολέμου και ξεκίνησαν να κατασκευάζονται το 1968 με άκρα μυστικότητα. Σκοπό είχαν να προστατεύσουν την χώρα από εισβολή του συμφώνου της Βαρσοβίας στον Νότιο τομέα της τότε Γιουγκοσλαβίας. Η ύπαρξη τους παρέμενε κρυφή μέχρι πρόσφατα (2002) και μάλιστα είχαν ενεργοποιηθεί πλήρως στην κρίση της Γιουγκοσλαβίας το 1991 για την οποίο μας έδειξαν ένα ντοκιμαντέρ με αποχαρακτηρισμένα πλάνα της εποχής.






Με τις ομάδες να καταφθάνουν μέχρι και τις πρώτες πρωινές ώρες η έναρξη του Grenadier 2010 έγινε στις 7:30 με αναφορά και έπαρση της πολεμικής σημαίας του Αυστριακού στρατού. Στην γραμμή της εκκίνησης στοιχήθηκαν 36 ομάδες ένα νέο ρεκόρ συμμετοχών για την διοργάνωση , με ομάδες από Αυστρία, Γερμανία, Φινλανδία, Σουηδία, Δανία, Ολλανδία, Ελβετία, Τσεχία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ηνωμένες Πολιτείες, Ιταλία, Κύπρο και Ελλάδα. Στην γενική ενημέρωση δόθηκε για πρώτη φορά ένα ολοκληρωμένο σενάριο πάνω στο οποίο πατούσε όλη η άσκηση και αφορούσε παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας και στρατιωτική υποστήριξή σε υπηρεσίες των ηνωμένων εθνών σε μια φανταστική χώρα (Villachia) όπου επενέβησαν οι δυνάμεις του ΟΗΕ μετά από εθνοφυλετικές συγκρούσεις και προσπάθεια ανεξαρτητοποίησης ενός τμήματος της χώρας.

Στην παρουσίαση των οργανωτών της άσκησης βρισκόταν και η ελληνική σημαία κάτι που απλά το ονειρευόμασταν την προηγούμενη χρονιά, όταν μάλιστα ανακοινώθηκε στο πρόγραμμα ότι θα υπάρχει και ελληνική βραδιά στο τέλος της άσκησης όλοι ξέσπασαν σε χειροκροτήματα. Οι ομάδες χωρίστηκαν σε δύο τμήματα το πρώτο κατευθύνθηκε στον χώρο της εκπαίδευσης και στο δεύτερο δόθηκαν χρόνοι εκκίνησης για το Evade & Escape.

Evade & Escape

Η απόδραση και διαφυγή οργανώθηκε από την Γερμανική αποστολή, σκοπός του ΣΤΕΚ ήταν η ομάδα αφού συλληφθεί να μην δώσει πληροφορίες αλλά να συλλέξει και αφού αποδράσει να εισέλθει στις φίλιες γραμμές μέσω μιας κυκλικής διαδρομής που στο μέσον της περιελάμβανε διάβαση υδάτινου κωλύματος. Το όλο εγχείρημα δεν έπρεπε να ξεπεράσει την 1ώρα και 30 λεπτά για μία διαδρομή 3-4 χιλιομέτρων το πρόβλημα ήταν ότι δεν έγινε ενημέρωση για την κατάσταση από τους διοργανωτές του ΣΤΕΚ οι πρακτικές τους και το ζητούμενο ήταν εκ διαμέτρου αντίθετο από αυτό που έχουμε εκπαιδευτεί κανείς δεν έλεγχε τις οδικές αρτηρίες έτσι ώστε κάποιες ομάδες να κρύβονται και κάποιες να κάνουν σπριντ στην άσφαλτο, τέλος στην λίμνη μας έδωσαν σχισμένες σακούλες για την διάβαση με αποτέλεσμανα καταστρέψουμε κινητά, φωτογραφικές και έγγραφα. Μια πραγματικά άσχημη στιγμή... Πολλές ομάδες μηδενίστηκαν από το πρώτο κιόλας ΣΤΕΚ μην αφήνοντας τους καμία πιθανότητα για διάκριση και καταρρακώνοντας το ηθικό τους.


Για οποιοδήποτε αντικείμενο θα διαγωνιζόμασταν τις επόμενες μέρες, για όλες οι ομάδες, στήθηκαν σχολεία έτσι ώστε να ξέρουν τι θα τους ζητηθεί και πως θα αξιολογηθούν . Από τα πλέον ενδιαφέροντα σχολεία για μας τους Έλληνες είναι τα σχολεία του φορητού οπλισμού όπου με την παρακάτω σειρά εκπαιδευτήκαμε σε λύση αρμολόγηση, χειρισμό και διαδικασίες στο πεδίο, των StG77(Steyr AUG), P80(Glock17), PAR88(Carl Gustaf), Steyr SSG69 και ΜG3. Τα υπόλοιπα αντικείμενα που έγινε εκπαίδευση αφορούσαν την αίτηση πυρών πυροβολικού, τις πρώτες βοήθειες μάχης αλλά και τις αμφίβιες επιχειρήσεις.

Στο ελληνικό ΣΤΕΚ και επειδή θα γινόταν χρήση οπλισμού, συστήματος laser Miles αλλά και σωστικών μέσων, αποφασίστηκε να γίνει επίδειξη στα δύο γκρουπ μία το πρωί και μια το απόγευμα και να μην γίνει πρακτική από κάθε μια ομάδα για οικονομία χρόνου. Έτσι στήθηκε το ένα φουσκωτό στον χώρο εκπαίδευσης και τα μέλη της οργανωτικής με πλήρη εξοπλισμό και κάτω από της εντολές του επικεφαλής της Ελληνικής αποστολής εκτέλεσαν όλες τις προβλεπόμενες προς αξιολόγηση διαδικασίες εισπράττοντας στο τέλος της επίδειξης το χειροκρότημα των παρευρισκομένων χωρίς να καταλαβαίνουν το γιατί.


Το πρόγραμμα της ημέρας τελείωνε στις 17:00 και αφού όλες οι ομάδες πέρασαν από τα εστιατόρια για να πάρουν τροφή για την επομένη , άρχισαν με σειρά να επιβιβάζονται στα οχήματα που θα τις μετέφεραν στον χώρο της βραδινής κατασκήνωσης όπου θα προετοιμάζονταν για την Αλπική πορεία της επομένης.


Αλπική πορεία

Το εγερτήριο της δεύτερης μέρας ορίστηκε στις 04:00 στην στρατοπεδία του Wiesen ένα χωριό σε απόσταση μίας ώρας από το Marwiesen σε υψόμετρο 700 μέτρα στους πρόποδες του όρος Mirnock (2100m) που ήταν και ό προορισμός των ομάδων. Σκοπός των διοργανωτών ήταν οι ομάδες να ξεκινήσουν το αργότερο στις 5:30 και με διαχωρισμό μεταξύ του 2 λεπτών έτσι ώστε να προλάβουν τον ήλιο και να φτάσουν στην κορυφή πριν το μεσημέρι . Η συνολική πορεία μέχρι την κορυφή δεν πρέπει να ξεπερνούσε τα 8 χιλιόμετρα αλλά η ένταση ήταν πολύ μεγάλη ,πουθενά δεν ίσιωσε το μονοπάτι για να πάρουμε μια ανάσα παρά στο μέσον της διαδρομής όπου το Ιατρικό κλιμάκιο είχε εγκατασταθεί σε μια ορεινή φάρμα και ανεφοδίαζε τις ομάδες με νερό 600 μέτρα πριν το σταυρό του Mirnock. Η συνέχεια της πορεία περιελάμβανε λιβάδια και αλπικό τοπίο με το μονοπάτι να συνεχίζει μονότονα την έντονη κλίση.

Ολες τις ομάδες συμφωνήσαν ότι η περσινή αλπική ήταν παιχνιδάκι σε σχέση με αυτή, και μετά την καθιερωμένη φωτογραφία στην κορυφή και ολιγόλεπτη ξεκούραση μας δόθηκαν συντεταγμένες για το κατέβασμα στο πρώτο ΣΤΕΚ Ghf Klammer έναν ξενώνα σε απόσταση 8 χιλιομέτρων μέσο ενός φιδίσιου δασικού δρόμου που αν δεν τον έκοβες κάθετα από το δάσος δεν θα έφτανες ποτέ.

Στο Ghf Klammer συναντήσαμε το ΣΤΕΚ πρώτων βοηθειών μάχης που οργάνωσε η Φινλανδική αποστολή και σαν σενάριο είχε ένα φίλιο θωρακισμένο όχημα που χτυπήθηκε από "αντάρτες". Η κάθε ομάδα, ώς πρώτη ανταπόκριση στο συμβάν βάση του σεναρίου, έπρεπε να δώσει τις πρώτες βοήθειες σε τρεις τραυματίες αφού κάνει διαχωρισμό και να καλέσει MEDEVAC με τον ασύρματο. Οι πρώτες βοήθειες δεν ήταν πρόβλημα ούτε ο διαχωρισμός των τραυματιών μιας και μας βοήθησε καταλυτικά η συμμετοχή μας πριν μερικούς μήνες στην άσκηση πολιτικής προστασίας "Ικαρος" όπου το αντικείμενο ήταν START TRIAGE το μόνο δύσκολο ήταν η τυποποίηση των διαδικασιών MEDEVAC καθώς απαγορευόταν να χρησιμοποιήσουμε τις σημειώσεις μας.

To επόμενο ΣΤΕΚ βρισκόταν χωριό Tscheuritsch σε απόσταση 5 Km όπου έπρεπε να πάμε τρέχοντας μιας και από εδώ και πέρα οι πόντοι από τα ΣΤΕΚ αλλά και ο χρόνος μεταξύ τους μετρούσαν για το GLB (Πιστοποίηση Ικανοτήτων πεζικού με λίγα λόγια) μια διάκριση του αυστριακού πεζικού που θέλει γνώσεις και φυσική κατάσταση και απονέμεται στις ομάδες που θα συμπληρώσουν το 75% της βαθμολογίας της πρώτης ομάδας. Το αντικείμενο του Tscheuritsch ήταν παρατηρητήριο πυροβολικού όπου αφού έβρισκες την θέση σου στον χάρτη με δεκαψήφιες συντεταγμένες και ένα στόχο στα 5 χιλιόμετρα. Στην συνέχεια περνούσες ένα τεστ αναγνώρισης εχθρικών τεθωρακισμένων, αρκετά εύκολα όλα.

Επόμενη στάση σε 4 χιλιόμετρα στην εκκλησία του Weissenstein όπου γράψαμε ένα τεστ περί διεθνούς κατάστασης και έγινε η ενημέρωση από τους Γερμανούς μόνο στην Σουηδική ομάδα που προπορευόταν για το τι θα κάνουμε στο Αμφίβιο ΣΤΕΚ λόγο μη ύπαρξης χρόνου την όποια και έθεσαν επικεφαλής για να μας στείλουν στο Drauinsel την τοποθεσία του ελληνικού ΣΤΕΚ.

Αμφίβιες Επιχειρήσεις

Το ΣΤΕΚ της Λ.Εφ.Ε.Δ. απείχε περίπου ένα χιλιόμετρο από την ενημέρωση και περνώντας μέσα από τον σιδηροδρομικό σταθμό φτάσαμε στην ακτή του ποταμού σε έναν χώρο που μάλλον πάρκινγκ στρατιωτικών οχημάτων θύμιζε, αν και μας ξάφνιασε η εικόνα καταλάβαμε ότι το ΣΤΕΚ αποτελούσε την ατραξιόν της άσκησης και γιαυτό είχε μαζευτεί πολύς κόσμος από το στρατόπεδο αλλά και πολίτες για να το παρακολουθήσουν.

Οι διοργανωτές σύμφωνα με τις στατιστικές τους και τον νόμο του Μέρφυ ήταν σίγουροι ότι έστω ένας από τους συμμετέχοντες θα πέσει στην λίμνη. Το ότι χρησιμοποιήσουμε ταυτόχρονα δύο φουσκωτά και εφοδιάσαμε με αυτόματα σωσίβια όλους τους εμπλεκόμενους δεν ήταν αρκετά για να τους καθησυχάσουν έτσι έφεραν δυο πεντάτονα ΜΑΝ με ισάριθμες βάρκες μηχανικού και πληρώματα που περιπολούσαν πάνω κάτω το ποτάμι έτοιμοι να επέμβουν. Επίσης μια ιατρική μονάδα και διασώστες βρίσκονταν σε ετοιμότητα στην ακτή που μάλλον με κινηματογραφικό σκηνικό έμοιαζε παρά με σημείο που θα γίνει καταδρομική επιχείρηση. Ευτυχώς τίποτα στραβό δεν συνέβη και το μόνο που έμεινε ήταν η φασαρία.

Οι συνάδελφοι της Λ.Εφ.Ε.Δ. μας υποδέχτηκαν σε άπταιστα αγγλικά (εντολή του αφεντικού είπαν μετά) και μας ζήτησαν να περιμένουμε την σειρά μας, όσο βαφόμασταν με τα χρώματα του πολέμου κάτι που έκανε και κάθε άλλη ομάδα που μας έβλεπε και επειδή είχαμε χρόνο κάναμε μια επίσκεψη στην ιατρική ομάδα που είχε βγάλει τα φορεία από το Pinzgauer και έκανε ηλιοθεραπεία για τον πόνο στο γόνατο ενός μέλους της ομάδας που συνεχώς επιδεινωνόταν από την υπερπροσπάθεια .Η αλήθεια είναι ότι δεν περιμέναμε πολλά από τους γιατρούς(σκεπτόμενοι ελληνικά) και με τον φόβο να του απαγορεύσουν την συνέχεια το αναβάλαμε συνεχώς , οι γιατροί ψηλάφισαν το γόνατο του συναδέλφου και έβγαλαν τόσο ακριβές πόρισμα που στο ΕΣΥ θα θελαν μια εβδομάδα. Το ακόμα πιο εκπληκτικό είναι ότι είχαν διαθέσιμους ψυκτικούς επιδέσμους που σε συνδυασμό με παυσίπονα μας έλυσαν μέσα σε δέκα λεπτά ένα πρόβλημα που μας ταλαιπωρούσε από το πρωί.

Με αυτά και με αυτά, ήρθε η σειρά μας και ενώ περιμέναμε να επιχειρήσουμε με τους Σουηδούς μας είπαν ότι το μηχανικό σχόλασε και έφυγε και για λόγους ασφαλείας θα επιχειρούμε μια μια ομάδα. Μεταβήκαμε στην έναρξη και αφού οι αυστριακοί που προσκολλήθηκαν σαν βοήθεια στο ελληνικό ΣΤΕΚ (περίπου 6 άτομα) μας εφάρμοσαν την συσκευή MILES στον κορμό και στο κεφάλι, μας φόρεσαν τα σωσίβια και μας έδωσαν στο δεξί χέρι τυφέκιο Steyr AUG εφοδιασμένο με γεμιστήρα 10 αβολίδοτων φυσιγγίων και σύστημα MILES στην κάννη, με τα Bergen μας στον αριστερό ώμο κατευθυνθήκαμε στην λέμβο. Σε μια γρήγορη ενημέρωση μάθαμε ότι έπρεπε να καταλάβουμε το πολυβολείο που απ'οτι μάθαμε την επομένη βρισκόταν όπως και εμείς στην εχθρική πλευρά και έριχνε στις φίλιες δυνάμεις που ήταν απέναντι, οι Γερμανοί πάλι το έκαναν το θαύμα τους. Ακολουθώντας τυποποιημένες διαδικασίες εισόδου βάλαμε την βάρκα στο νερό ασφαλίσαμε τα Bergen στο κεντρικό σχοινί πήραμε τις προβλεπόμενες θέσεις πάνω στα μπαλόνια και ξεκινήσαμε για απέναντι αιτούμενοι ταυτοχρόνως ρίψη πράσινης φωτοβολίδας η οποία σύμαινε έναρξη φίλιων πυρών υποστήριξης. Σε συγκεκριμένη απόσταση από την αντίπερα όχθη ρίξαμε την κόκκινη φωτοβολίδα για να σταματήσουν τα φίλια πυρά και βγήκαμε στην ακτή . Το πότε αποβιβάστηκε η ομάδα έφυγε η βάρκα απλωθήκαμε βεντάλια στην ακτή και αποφασίσαμε πως θα καταλάβουμε το πολυβολείο δεν το πήραμε χαμπάρι. Σε τέτοιες στιγμές που το στρες χτυπάει κόκκινο δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς, απλά εκτελείς τις εντολές του περιπολάρχη και πας μόνο εμπρός κάνοντας ενέργειες αυτόματα όπως έχεις εκπαιδευτεί .


Πλησιάσαμε στο πολυβολείο από δύο κατευθύνσεις, ο πολυβολητής προσπάθησε να γυρίσει τον τρίποδα αλλά δεν πρόλαβε τον προλάβαμε εμείς το MILES με μια γλυκιά γυναικεία φωνή "φώναζε" νεκρός και παραδίπλα '"έπεσε " νεκρός και ο βοηθός του που μας αντιλήφθηκε νωρίτερα και βγήκε με το ατομικό του όπλο να προστατεύσει την φωλεά του πολυβόλου, ευτυχώς αν και άρχισε να ρίχνει πρώτος με πέτυχε στο αριστερό χέρι και όχι στο δεξί αλλιώς το MILES θα κλείδωνε το όπλο και δεν θα μπορούσα να του ανταποδώσω τα πυρά.


Με μεγάλη χαρά που "σκοτώσαμε" τους φίλους μας (αλλιώς θα μας κορόιδευαν για μια χρονιά) και με την πεποίθηση ότι σε γενικές γραμμές τα πήγαμε καλά στο ΣΤΕΚ ώστε να μην ντροπιάσουμε τον εκπαιδευτή μας, επιβιβαστήκαμε στα Unimog νομίζοντας ότι θα γυρίσουμε στο στρατόπεδο αφού είχε πια νυχτώσει αντ΄ αυτού μας άφησαν σε ένα σταυροδρόμι όπου έπρεπε από τον χάρτη να διαλέξουμε από ποια διαδρομή (και ήταν αρκετές) θα γυρίσουμε πίσω, ευτυχώς διαλέξαμε τον γρήγορο δρόμο και γύρω στις 22:00 είμασταν στο στρατόπεδο.

3η Μέρα Συνέχεια GLB

H τρίτη μέρα συνεχίστηκε με τα ΣΤΕΚ του GLB που για μας ήταν η ρίψη χειροβομβίδας που οργανώθηκε από τους Αμερικάνους, ένα πολύ ενδιαφέρων Στέκ αν και δύσκολο να πάρεις καλή βαθμολόγια γιατί οι χειροβομβίδες πηδούσαν πολύ στο χορτάρι. Για τα μέλη της οργανωτικής της ΛΕΦΕΔ το πρόγραμμα είχε αλπική πορεία στο Mirnock που την οργάνωσαν οι Αυστριακοί με οδηγούς άλλα και με μελή της οργανωτικής γιατί ήταν μια καλή ευκαιρία για όσους μπορούσαν να πάνε για το Endelweiss. Πίσω στο στρατόπεδο επόμενη δοκιμασία ήταν το P80(Glock17) με 10 βολίδες double tap στα 10 μέτρα που αν ακούγεται εύκολο θέλει σοβαρότητα για να πάρεις αποτέλεσμα.

Οι Φινλανδοί που φέτος ήταν η μεγαλύτερη αποστολή οργάνωσε και δεύτερο ΣΤΕΚ το Check Point. Σύμφωνα με το σενάριο έπρεπε ως δυνάμεις του ΟΗΕ να επανδρώσουμε ένα σημείο έλεγχου απ΄όπου αν και περνούσαν πολλοί πολίτες με τα οχήματα τους δεν έπρεπε να περάσουν "παράνομοι¨ και όπλα, στο όχημα που σταματήσαμε για έλεγχο είμασταν τυχεροί γιατί βρήκαμε τον παράνομο οπλισμό εν αντιθέση με τα έγγραφα που μετά από έλεγχο προέκυψαν αυθεντικά.


Τελευταίο στέκ της ημέρας ήταν η τακτική αποστολή κατά την οποία το περίπολο μας θα συνόδευε δύο αστυνομικούς για να συλλάβουν έναν ύποπτο που σύμφωνα με πληροφορίες βρισκόταν στην θερμή περιοχή, αρκετά έξυπνο το σενάριο σχεδιασμένο από την Αυστριακή Χωροφυλακή με την συμμετοχή ενός Αμερικάνου SWAT που ήρθε για αυτό τον λόγο από τις ΗΠΑ. Αφού πάλι εξοπλιστήκαμε με το σύστημα MILES και τρία Steyr AUG συστήσαμε κοινό περίπολο με τους αστυνομικούς και μπήκαμε στον χώρο ελέγχου.

Ο ύποπτος βγήκε από μια σκηνή τον ακινητοποιήσαμε και οι αστυνομικοί προέβησαν σε σύλληψη, μέχρι να ψάξουν τον ύποπτο για όπλα και να του βάλουν χειροπέδες το ένα μέλος του περιπόλου τους κάλυπτε ενώ τα άλλα δύο εκκαθάρισαν την σκηνή απ΄ όπου βγήκε και γύρισαν για να κάνουν περιμετρική, εκείνη την στιγμή εντοπίσαμε κίνηση δύο ενόπλων μπροστά μας ανταλλάξαμε πυρά και εκτελέσαμε άμεση απεμπλοκή τραβώντας μαζί μας τους αστυνομικούς και τον συλληφθέντα που είχαν πέσει κάτω και έμεναν ακίνητοι . Δυστυχώς αν και εξουδετερώσαμε αμέσως τους ενόπλους (με το AUG κάνεις γρήγορη βολή με τα δύο μάτια ανοιχτά) δεν εντοπίσαμε έναν sniper που αν και πρόλαβε να ρίξει δύο βολές δεν πέτυχε κανένα γιατί η απαγκίστρωση ήταν πολύ γρήγορη παίρνοντας τα προσωπικά συγχαρητήρια του SWAT operator για αυτή μας την ενέργεια. Οι περισσότερες ομάδες ενεπλάκησαν σε ανταλλαγή πυρών με τους ενόπλους γρήγορα έμειναν από πυρομαχικά δεν μπορούσαν να απαγκιστρωθούν και ο ελεύθερος σκοπευτής τους αποτελείωσε έναν προς έναν.

Το απόγευμα της ίδια μέρας και μετά από πολύ έντονη καταιγίδα έγινε η τελετή απονομής του Edelweiss σε όσους ολοκλήρωσαν με επιτυχία την Αλπική πορεία και μάλιστα έγινε ειδική απονομή στα μέλη της οργανωτικής της ΛΕΦΕΔ που πέτυχαν την απονομή μόλις γύρισαν από την πορεία. Εδώ να δώσουμε συγχαρητήρια σε όσους ολοκλήρωσαν την Αλπική και να πούμε ότι το Edelweiss "άξιζε τα λεφτά του" μιας και κατά γενική ομολογία η πορεία ήταν δυο φορές πιο δύσκολη από πέρσι.


Τελευταία μέρα , Βολές , Απονομή ,Ελληνική Βραδιά

Η αγαπημένη μέρα των συμμετεχόντων, μια μέρα χωρίς βιασύνη άγχος και μόνο βολές. Για να αποφευχθεί συνωστισμός οι ομάδες χωρίστηκαν σε 4 γκρουπ και ξεκίνησαν για το πεδίο που βρίσκεται μέσα στο στρατόπεδο, η ενεργοποίηση του γίνεται κατεβάζοντας δύο μπάρες και υψώνοντας κόκκινη σημαία. Φέτος και σε αντίθεση με την περσινή διοργάνωση το πεδίο έγινε τρισδιάστατο , ταυτόχρονα γινόταν βολή προς τα δυτικά με Steyr Aug και Carl Gustaf στο ίδιο επίπεδο και 100 μέτρα ψηλότερα από την πλαγιά του λόφου βολή SSG69 πάνω από τα κεφάλια μας ,παράλληλα πίσω μας βρισκόταν το πεδίο βολής του πολυβόλου ΜG3. Όλα αυτά σε απόσταση 100μέτρων από τους θαλάμους χωρίς κανένα άγχος , με τα πυρομαχικά να τα μετρούν στο χέρι να παίρνεις γεμιστήρα και να περιμένεις την σειρά σου.

Η πρώτη βολή της μέρας έγινε από τυφέκιο ελεύθερου σκοπευτή SSG69 σε διαμέτρημα 7.62 χ 51χιλ. από την πλαγιά του λόφου Pollaner Hohe με υψομετρική διαφορά 100 μέτρα και βολή 2 φυσιγγίων στα 800 μέτρα και 2 στα 600 μέτρα με διόπτρα Χ6

Μπορώ να πω ότι η συγκεκριμένη βολή έκλεψε την παράσταση σε όλη την διοργάνωση γιατί πολύ λίγοι από μας είχαν την ευκαιρία να ρίξουν σε τέτοια απόσταση. Επόμενη στάση το πεδίο βολής πολυβόλων και βολή με το γνωστό μας ΜG3 και ταινία 15 φυσιγγίων σε ηλεκτρονικό στόχο στα 25μέτρα που προσομοιώνει βολή στα 300 μέτρα .


Η βολή με το πολυβόλο είναι ένα ακόμα από τα ατού του Grenadier, ίσως και μοναδικότητα στις διεθνείς ασκήσεις που μαζί με την εκπαίδευση βλέπεις "αποτελέσματα" όχι μόνο στις επιδώσεις στην βολή αλλά και στην λύση αρμολόγηση και τον καθαρισμό των όπλων για όσους εθελοντές ενδιαφέρονται . Με το τέλος του πολυβόλου κατευθυνθήκαμε στο coordination point για να μας στείλει για μεσημεριανό λόγο μεγάλης αναμονής και μετά στο τυφέκιο

Η βολή του AUG ήταν σε μικρό οβάλ στόχο στα 10 και 20 μέτρα από 5 φυσίγγια και θέση ορθίου, η βολή ξεκινούσε με το τυφέκιο ασφαλισμένο σε χαμηλή ετοιμότητα επώμιση, απασφάλιση, σκόπευση, βολή ενός φυσιγγίου, ασφάλιση και χαμηλή ετοιμότητα. Η διαδικασία επαναλήφθηκε για τις πέντε πρώτες βολές και συνεχίστηκε κάνοντας δύο βήματα δεξιά εμπλέκοντας τον μεμακρισμένο στόχο με τον ίδιο τρόπο με άλλες 5 βολές. Για όσους ήθελαν μπορούσαν με πέντε ευρώ να επαναλάβουν την βολή με χρονικό όριο 60 δευτερολέπτων, και να διεκδικήσουν το διάσημο της ένωσης αξιωματικών φρουράς Βιέννης, δύο διασταυρωμένα FN FAL σε χρυσό αργυρό και χάλκινο με 10-9-8 επιτυχείς βολές αντίστοιχα, φυσικά πιστοί στο ρητό μας "όταν βρεις σφαίρες ρίξε" δεν θα το χάναμε για τίποτα.


Τελευταία βολή της ημέρα το αντιαρματικό Carl Gustav που αν και εξοπλίζει τις μονάδες μας το γνωρίσαμε και εκπαιδευτήκαμε σε αυτό εδώ στην Αυστρία. Η βολή έγινε εναντίον στόχου που προσομοίαζε τεθωρακισμένο όχημα στα 200 μέτρα με 3 βολές υποδιαμετρήματος 7.62Χ51 χιλ. τροχιοδεικτικό. Το όπλο είναι εύκολο και η εξοικείωση έρχεται γρήγορα, προσωπική μου γνώμη είναι ότι όλοι οι οπλίτες του ΕΣ θα έπρεπε να εκπαιδεύονται στην χρήση του ανεξαρτήτως ειδικότητας.

Απονομή

Η τελετή απονομής ξεκίνησε στις 19:00 παρουσία της στρατιωτικής ηγεσίας του 7StB και τοπικών παραγόντων, με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων να αρχίζει από το τέλος προς την αρχή. Την πρώτη και δεύτερη θέση κατέλαβαν ομάδες της Στρατιωτικής Ακαδημίας της Δανίας και τρίτη θέση μια από τις ομάδες των Φρουρών του Ελσίνκι που παρεμπιπτόντως είναι και η προεδρική φρουρά της Φινλανδίας.

Η Λ.Εφ.Ε.Δ. κλήθηκε να απονείμει το βραβείο στην πρώτη ομάδα του αμφίβιου ΣΤΕΚ που "δυστυχώς" για εμάς ήταν ελληνική. Αν και είχαμε ζητήσει από τον αξιολογητή του ΣΤΕΚ να μην βγάλει πρώτη Ελληνική ομάδα για λόγους πολιτικής, τα νούμερα έδειξαν άλλο και άντε να αλλάξεις μυαλό σε κάποιον με υπηρεσία 23χρόνια στις ειδικές δυνάμεις ¨όπως θα σας έβαζα την χειρότερη βαθμολογία αν δεν είσασταν καλοί έτσι σας βαθμολογώ και τώρα που είστε οι καλύτεροι" μας είπε.

Το μυστικό κρατήθηκε επτασφράγιστο από την οργανωτική για να αποφευχθούν αντιδράσεις από το μέρος μας και έτσι ο αιφνιδιασμός ήταν απόλυτος, σίγουρα σε κάποιους δεν άρεσε, σε αυτούς όμως που έπρεπε να καταλάβουν πέρασε το μήνυμα ότι η ελληνική αποστολή στο Grenadier έκανε σωστά την δουλειά της ακόμα και αν αυτό μπορεί να είναι ενάντια στα "συμφέροντα" της.

Ελληνική Βραδιά

Με τον χρόνο να μας πιέζει αφόρητα αμέσως μετά από την απονομή αρχίσαμε το στήσιμο για την ελληνική βραδιά. Η οργανωτές για να μας τιμήσουν ετοίμασαν για βραδινό Μουσακά και αυτό έδωσε ένα περιθώριο μίας ώρας μέχρι να αρχίσουμε να ψήνουμε. Μαζί μας από την Ελλάδα φέραμε 600 σουβλάκια, τυρί φέτα, τζατζίκι, ελιές, λάδι και λαχανικά. Επίσης τσίπουρο και Μεταξά κατόπιν παράκλησης των αυστριακών που όλοι μα όλοι τους έχουν κάνει διακοπές στην Ελλάδα για τουλάχιστον μία φορά. Η βραδιά άρχισε με πολλά προβλήματα τα ηχεία της μικροφωνικής μας κάηκαν, το αυτοκίνητο που θα χρησιμοποιούσαμε για παίξουμε μουσική δεν έπαιρνε μπρος, η σχάρα για σουβλάκια που μας έφεραν ήταν για μπιφτέκια και αργούσε και παρολίγον κόντεψε να αποτύχει.
Με σύντομες προσπάθειες όλης της αποστολής από Θεσσαλονίκη, Αθήνα και Ξάνθη, με πατέντες παντού το κλίμα άρχισε να αλλάζει και με την βοήθεια των αδελφών μας Κυπρίων (πραγματικοί πολεμιστές) που φρόντισαν να ανέβει το κέφι στα ύψη η βραδιά σώθηκε. Όλοι έμειναν κατενθουσιασμένοι, το φαγητό που σερβίραμε μέσα σε μιάμιση ώρα εξαφανίστηκε και συνεχίσαμε μαθαίνοντας σε όλους τους συμμετέχοντες να χορεύουν από Συρτάκι μέχρι Ποντιακά.

Το πρωί της επομένης έγινε η τελευταία αναφορά της οργανωτικής ανταλάξαμε αναμνηστικά με τους διοργανωτές οι οποίοι βράβευσαν τα μέλη της ελληνικής αποστολής αποχαιρετήσαμε αγαπημένους φίλους και με την υπόσχεση ότι όποτε μας χρειαστούν θα είμαστε εκεί ξεκινήσαμε για το ταξίδι της επιστροφής."

Διαβάστε περισσότερα...