Σενάρια προσομοίωσης δείχνουν ήττα του F-35 σε εναέρια μάχη

Σύμφωνα με δημοσίευμα του F-16.net, σε παρουσίαση εκτίμησης απειλής που έγινε πριν μερικούς μήνες από έναν ειδικό στην εναέρια μάχη σε αξιωματούχους χώρας του ΝΑΤΟ, διατυπώθηκε η εκτίμηση ότι το F-35 Joint Strike Fighter (JSF) δεν θα επιβίωνε σε τυχόν εναέρια μάχη απέναντι στις απειλές που είναι πιθανό να αντιμετωπίσει στην προβλεπόμενη διάρκεια ζωής του.

Μέρος της παρουσίασης περιλάμβανε μια προσομοίωση σε Η/Υ, που υπολόγισε ότι το F-35 θα υφίστατο σταθερά ήττες απέναντι σε ρωσικά μαχητικά τύπου SU-35. Το αποτέλεσμα που προέκυψε από την προσομοίωση περιλάμβανε επίσης την κατάρριψη των ιπτάμενων ραντάρ και αεροσκαφών εναέριου ανεφοδιασμού που θα υποστήριζαν τη δράση του F-35.

Η τεχνολογία του SU-35 πιθανολογείται ότι θα αξιοποιηθεί επίσης σε αναβαθμίσεις άλλων αεροσκαφών της σειράς SU, που χρησιμοποιούνται από ασιατικά κράτη όπως η Ινδονησία, η Ινδία, η Μαλαισία και το Βιετνάμ. Επίσης οι κινεζικές παραλλαγές των αεροσκαφών αυτών θα μπορούσαν με τον ίδιο τρόπο να αναβαθμίσουν τις δυνατότητές τους στα επόμενα χρόνια.

Επιπλέον, το ρωσικό αεροσκάφος στελθ T-50 (PAK-FA) που βρίσκεται στο στάδιο της εξέλιξης αναμένεται να είναι πολύ πιο επικίνδυνο για το F-35 στην εναέρια μάχη απ' ότι το SU-35. Τόσο το SU-35 όσο και το T-50 εμφανίστηκαν φέτος στην έκθεση MAKS2011 της ρωσικής αεροδιαστημικής βιομηχανίας. Και τα δύο αεροσκάφη θα διαθέτουν αισθητήρες και δικτύωση που μπορούν να ελαχιστοποιήσουν το αποτέλεσμα των περιορισμένων ιδιοτήτων χαμηλής παρατηρησιμότητας (στελθ) του F-35. Θα έχουν επίσης υψηλότερες επιδόσεις από το F-35 και θα μεταφέρουν περισσότερα όπλα αέρος - αέρος.

Η ενημέρωση σχετικά με τις πιθανότητες ήττας του F-35 διαψεύδουν τους ισχυρισμούς της Lockheed Martin ότι το F-35 θα είναι ένα αεροσκάφος ικανό να ενεργήσει αυτόνομα σε περιβάλλοντα υψηλής απειλής (παρουσίαση προς το Ισραήλ, 2007) ή ότι θα είναι "8 φορές" πιο αποτελεσματικό στην εναέρια μάχη από τα αεροσκάφη που θα αντικαταστήσει.

Το 2009, ο τότε υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ R. Gates πέτυχε να εμποδίσει την παραγωγή πρόσθετων μονάδων του F-22, που θεωρείται ως το μόνο αεροσκάφος που μπορεί να αντιμετωπίσει τις αναδυόμενες απειλές. Το σκεπτικό του ήταν ότι το F-35 — κατασκευασμένο σε μεγάλους αριθμούς — θα ήταν επαρκές για να καλύψει τα όποια στρατηγικά κενά αποτρεπτικής αεροπορικής ισχύος των ΗΠΑ και των συμμάχων τους.
Όμως από το αμερικανικό υπουργείο Αμυνας δεν εκπονήθηκε ποτέ κάποια στιβαρή στρατηγική μελέτη προς επαλήθευση της θεωρίας του Gates.

Μετά την υιοθέτησή του από τον Gates, το πρόγραμμα του F-35 συνέχισε να αντιμετωπίζει προβλήματα, υπερβάσεις κόστους και καθυστερήσεις, και δεν θεωρείται πιθανό να κατασκευαστεί τελικά σε μεγάλους αριθμούς.

Αν ο Gates έκανε λάθος, θα έχει θέσει την αεροπορική αποτρεπτική ισχύ των ΗΠΑ και των συμμάχων τους σε σημαντικό κίνδυνο για τα επόμενα χρόνια. Σύμφωνα με τις παραδοχές της κοινής επιχειρησιακής απαίτησης για το F-35 που υπεγράφη το 2000, το F-35 δεν επρόκειτο να αντιμετωπίσει απειλές υψηλής τεχνολογίας. Το κείμενο της επιχειρησιακής απαίτησης βασιζόταν στην παραδοχή ότι θα υπήρχαν εκατοντάδες ετοιμοπόλεμα F-22. Αλλά με τη λήξη του προγράμματος παραγωγής των F-22, ο μέγιστος αριθμός ετοιμοπόλεμων F-22 θα είναι μεταξύ 120 και 140.

Ανεξάρτητοι αναλυτές εναέριας μάχης από το Air Power Australia έχουν επίσης δηλώσει ότι το F-35 δεν είναι ικανό να αντιμετωπίσει απειλές υψηλής τεχνολογίας, ότι θα είναι παρωχημένο όταν παραδοθεί (αν παραδοθεί), και ότι το F-35 δεν είναι ούτε προσιτό στην τιμή του ούτε συντηρήσιμο.

Μια πρόσφατη ενημέρωση αξιωματούχων της Αυστραλίας, παρ' ότι υποστηρικτική για το πρόγραμμα του F-35, παραδέχθηκε ότι στη λειτουργία του θα κοστίζει περισσότερο από το F-18 Hornet. Σε αυτό συμφώνησε και αντίστοιχη μελέτη του U.S. Navy. Έτσι καταρρίπτεται ο ισχυρισμός της Lockheed Martin, ότι το F-35 θα είναι φτηνότερο στη λειτουργία του από τα υπάρχοντα αεροσκάφη που προορίζεται να αντικαταστήσει.

Μέσα στο 2012 το υπουργείο Αμυνας της Αυστραλίας θα πρέπει να αποφασίσει αν θα διαθέσει χρήματα για την πρώτη παραγγελία F-35 ή αν θα προχωρήσει με το “plan B” που θα μπορούσε να περιλαμβάνει την αγορά 24 ακόμη F-18 Super Hornet, κατασκευής της Boeing. Όμως το Super Hornet επίσης αδυνατεί να αντιμετωπίσει απειλές υψηλής τεχνολογίας στην περιοχή του Ειρηνικού τα επόμενα χρόνια.

Πηγή