Ο "Gümülcineli"(*), ο Yorgo και η προπαγάνδα

Το Τουρκικό βαθύ κράτος ξανακτύπησε, αυτή τη φορά μέσω του ημιεπίσημου οργάνου του, της εφημερίδας Χουριέτ, γνωστής άλλωστε από τον ρόλο της να προκαλέσει στην ουσία την κρίση των Ιμίων, στέλνοντας (χωρίς σχέδιό πτήσης φυσικά) πολιτικό ελικόπτερο Βell 206 στα Λιμνιά (Ιταλική παραφθορά: Ίμμια) με δημοσιογράφους της για να στήσουν την Τουρκική σημαία σε Ελληνικό έδαφος.



Η εφημερίδα λοιπόν που εκφράζει το Κεμαλικό βαθύ κράτος, που περνάει στα πεταχτά την οργάνωση Εργένεκον και που θεωρεί τις διώξεις εναντίον αξιωματικών των ΤΕΔ ως πολιτικές από το κόμμα ΑΚΡ του πρωθυπουργού Έρντογαν, αναπαράγει πολύ εύκολα είναι η αλήθεια, τις κεκαλυμμένες κατηγορίες -χωρίς καμμία απόδειξη- περί πραξικοπήματος που γράφτηκαν στον Ελληνικό τύπο και μάλιστα τις προσωποποιεί στον πρώην Α/ΓΕΣ Στρατηγό Φραγκούλη Φράγκο. Είναι προφανές ότι πρώτον οι εξ ανατολών σύμμαχοι δεν έχουν καλές αναμνήσεις από την θητεία του συγκεκριμένου Αρχηγού και δεύτερον και σπουδαιότερον δίνουν το παράδειγμα σε κάθε επίδοξο να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο Α/ΓΕΣ, ότι δεν είναι μακρυά από το πρωτοσέλιδο της συγκεκριμένης -και όχι μόνο- εφημερίδας, με ότι αυτό θα συνεπάγεται για την καρριέρα του. Η αισχρή αυτή έμμεση απειλή είναι χαρακτηριστικό ψυχολογικών επιχειρήσεων. Αν συνδυάσουμε τα δημοσιεύματα του Τουρκικου τύπου σχετικά με την Ελλάδα τον τελευταίο καιρό, το παζλ συμπληρώνεται.


Ακολουθεί η μετάφραση από το γνωστό ιστολόγιο http://www.tourkikanea.gr/ :

Ο Ελληνικός τύπος που διερευνά το παρασκήνιο των φιλοχουντικών ομιλιών που έγιναν στην σχολή Ευελπίδων, ισχυρίζεται πως γύρω από τον απομακρυνθέντα Διοικητή Στρατού Ξηράς στρατηγό Φράγκο είχε σχηματιστεί ένα παρακράτος.

Ο Φράγκος που έβαλε να σκαφτεί ένα χαντάκι μήκους 120 χιλιομέτρων στον Έβρο στα σύνορα με την Τουρκία, απομακρύνθηκε των καθηκόντων του στις αρχές του μήνα. Όταν ο Παπανδρέου ήταν πρωθυπουργός είχε πει στον υπουργό Άμυνας : "Αμάν Πάνο το μυαλό σου να είναι στο Στρατό".

Το γεγονός πως στην σχολή Ευελπίδων κατά την 38η επέτειο των αιματηρών γεγονότων του Πολυτεχνείου –γεγονός που αποτέλεσε την αρχή του τέλους για την χούντα των Συνταγματαρχών (1967-1974)- έγιναν φιλοχουντικές ομιλίες και είπαν φιλοχουντικά τραγούδια προκάλεσε αγωνία στην Αθήνα και προκάλεσε συζητήσεις του τύπου "Τι γίνεται στον στρατό".

Ξήλωσαν τα δόντια του συστήματος Φράγκου

Η εφημερίδα με το μεγαλύτερο τιράζ στη χώρα Τα Νέα αποκάλυψε το παρασκήνιο υπό το οποίο στην παραμονή της παραίτησης της κυβέρνησης Παπανδρέου στις 2 Νοεμβρίου, ο τέως υπουργός Άμυνας Πάνος Μπεγλίτης έβγαλε στην σύνταξη 16 στρατηγούς, μεταξύ των οποίων τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου και τους αρχηγούς των Όπλων.

Με βάση την εφημερίδα στόχος της επιχείρησης ήταν η απομάκρυνση του Κομοτηναίου γνώστη τουρκικών Διοικητή του Στρατού Ξηράς Φραγκούλη Φράγκου –που θεωρείται και ο αρχιτέκτονας του συνεχιζόμενου τεράστιου χαντακιού στον Έβρο- καθώς και των συντρόφων του.

Στην είδηση των Νέων αναφέρεται πως οι προ του 1974 απόφοιτοι της σχολής Ευελπίδων ακραίοı εθνικιστές είχαν συγκεντρωθεί γύρω από τον Φράγκο και καταγράφοντας πως είχαν σχηματίσει ένα "παρακράτος" στον Στρατό Ξηράς, γράφει πως "Είχε ιδρυθεί στον Στρατό ένα σύστημα Φράγκου. Η κυβέρνηση ξεδόντιασε αυτό to σύστημα".

Εφ. Χουριέτ 29-11-2011
Αρθρογράφος Γιώργκο Κιρμπάκι

(*) Gümülcineli = Κομοτηναίος. Οι Τούρκοι αν και ζητούν από μας να λέμε Ειστανπόλ, εντούτοις χρησιμοποιούν τα Τουρκικά τοπωνύμια για όλη την Ελληνική επικράτεια.

Διαβάστε περισσότερα...

Κατά της προμήθειας των Abrams ο Γ. Καρατζαφέρης

Με μια αψυχολόγητη δήλωση, ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γ. Καρατζαφέρης τάχθηκε κατά της προοπτικής δωρεάν παραχώρησης 400 αρμάτων μάχης Abrams από τα αμερικανικά απόθεματα, που συζητείται εδώ και μερικούς μήνες και αποτελεί τη μόνη ορατή προοπτική ανανέωσης του αρματικού δυναμικού του ΕΣ.

Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΛΑΟΣ με αφορμή την επικείμενη επίσημη επίσκεψη του αντιπροέδρου των ΗΠΑ Joseph Biden: "Ο Αμερικάνος Αντιπρόεδρος κ. Μπάιντεν έρχεται στην Ελλάδα και δώρα φέρων. Μερικά “σαπάκια” άρματα μάχης που περίσσεψαν από τον Πόλεμο του Κόλπου, με αντιπαροχή προφανώς την εκχώρηση της ονομασίας της Μακεδονίας στον επειγόμενο κ. Γκρουέφσκι. Φυσικά θα συναντήσει όλο το πελατολόγιο της Ουάσιγκτον. Ευτυχώς ο Πρόεδρος του ΛΑΟΣ κ. Γ. Καρατζαφέρης δεν ανήκει στους πελάτες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ“.

Πρόκειται για σοβαρό λάθος, που σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες οφείλεται στον εκνευρισμό του κ. Καρατζαφέρη, επειδή ο κ. Μπάιντεν δεν τον περιέλαβε στο πρόγραμμα των συναντήσεων που θα έχει στην Αθήνα. Όμως η πικρία και ο εκνευρισμός είναι κακοί σύμβουλοι, καθώς εμφανίζουν τον κ. Καρατζαφέρη, παρά την πατριωτική ρητορική του, να υπονομεύει το εθνικό συμφέρον.

Τα 400 άρματα Abrams που μας προσφέρονται δωρεάν από τις ΗΠΑ είναι ουσιαστικά η μόνη ευκαιρία που έχει απομείνει στον ΕΣ για την αντικατάσταση των γηραιών Μ48Α5 MOLF και την ομογενοποίηση όλου του αρματικού δυναμικού της ηπειρωτικής Ελλάδας στο διαμέτρημα των 120 mm, μετά την απώλεια των Leopard 2A4 που αποσύρονταν από τον γερμανικό και άλλους ευρωπαϊκούς στρατούς. Η μετάβαση στο διαμέτρημα των 120 mm είναι αναγκαία, καθώς ο τουρκικός στρατός ήδη διαθέτει περισσότερα άρματα από τον ΕΣ σε αυτό το διαμέτρημα (Leopard 2A4 και Μ60 Sabra), και κυρίως προχωρά στην υλοποίηση του προγράμματος «εθνικού άρματος» (Altay) που θα ανατρέψει κάθε αριθμητική ισορροπία.

Δεδομένου λοιπόν ότι οι πηγές μεταχειρισμένων Leopard 2 έχουν σχεδόν στερέψει, και η οικονομική κατάσταση της χώρας δεν επιτρέπει νέο πρόγραμμα κατασκευής, η μοναδική ελπίδα εξισορρόπησης του μελλοντικού αρματικού δυναμικού της Τουρκίας είναι τα αμερικανικά αποθέματα μεταχειρισμένων M1A1 Abrams. Όποιος τα απορρίπτει, θα πρέπει να απαντήσει στα ερωτήματα, (α) πώς θα αντικατασταθούν τα Μ48 που έχουν ήδη ξεπεράσει τα 50 χρόνια ηλικίας, και (β) πώς θα αντιμετωπιστεί η τουρκική αρματική απειλή, όταν θα ενταχθεί σε μεγάλους αριθμούς το Altay. Αν δε μπορεί να απαντήσει, ας αναθεωρήσει τη θέση του.

Και ας βάλει το εθνικό συμφέρον πάνω από το θιγμένο εγωισμό του...

Διαβάστε περισσότερα...

Ανοιχτό το ενδεχόμενο αύξησης της στρατιωτικής θητείας

Αύξηση της στρατιωτικής θητείας προανήγγειλε, εμμέσως πλην σαφώς, ο υφυπουργός Άμυνας Κ. Σπηλιόπουλος, μιλώντας στο ραδιοσταθμό "Βήμα". Ο κ. Σπηλιόπουλος υπονόησε σαφώς ότι η πολυκομματική στήριξη της παρούσας κυβέρνησης δίνει τη δυνατότητα ρεαλιστικής αντιμετώπισης του θέματος, όπως είχαμε γράψει και εδώ.

"Η μεγάλη μείωση της θητείας στο Στρατό έχει δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στις Ένοπλες Δυνάμεις και να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Το να αυξηθεί η θητεία, νομίζω ότι είναι ένα στοιχείο που πρέπει να το δουν με ειλικρίνεια όλες οι πολιτικές δυνάμεις και πιστεύω ότι θα τεθεί σύντομα στο τραπέζι", ανέφερε ο κ. Σπηλιόπουλος, μιλώντας στον ραδιοσταθμό "ΒΗΜΑ".

Υποστήριξε ότι η χωρίς σχεδιασμό μείωση της θητείας και ο περιορισμός προσλήψεων 5ετούς θητείας οπλιτών καθώς δεν υπάρχουν πλέον κονδύλια, προκαλούν προβλήματα, σημείωσε πως σε όλους τους στρατούς στον κόσμο υπάρχουν έφεδροι και πρόσθεσε:
"Χρειάζονται και οι έφεδροι οπλίτες. Είναι αναντικατάστατο στοιχείο του Στρατού. Και πρέπει να το δούμε με ειλικρίνεια και να πάρουμε με σοβαρότητα τις πρέπουσες αποφάσεις, οι οποίες θα διατηρηθούν και στον χρόνο και δεν θα αλλάζουν με βάση τις κομματικές βλέψεις και τους σχεδιασμούς κάθε κόμματος ή της κάθε κυβέρνησης".

www.otenet.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Ερντογάν και Κούρδοι: Πολύ αργά για "συγγνώμες"

του Δημήτρη Φάρου

Σημαντική για την προσπάθεια του Ερντογάν να διαμορφώσει μία νέα ισορροπία στην τουρκική κοινωνία είναι η πρόσφατη (23/11) επίσημη «συγγνώμη» του Τούρκου πρωθυπουργού για τον διωγμό των Κούρδων το 1937 στην τότε επαρχία Ντερσίμ -νυν Τουντζελί- της ΝΑ Τουρκίας.

Με τον τρόπο αυτό, ο Ερντογάν συνεχίζει το ξήλωμα της κληρονομιάς του Κεμάλ, σε επίπεδο πολιτικών συμβολισμών. Επιπλέον, επιχειρεί να προβάλει μία «νέα ιστορική αφήγηση», που προσπαθεί να πείσει τους Κούρδους ότι το μέλλον τους βρίσκεται εντός μίας νέο-οθωμανικής ταυτότητας και ενός ενιαίου τουρκικού κράτους, που θα τους σέβεται ως ισότιμους πολίτες.

Διερωτάται, όμως, κανείς, αν πραγματικά μπορεί η συμβολική αυτή κίνηση να αντισταθμίσει την ένταση που επικρατεί σήμερα ανάμεσα στο επίσημο τουρκικό κράτος και το κουρδικό στοιχείο της χώρας. Ο Ερντογάν επιχειρεί να «πατήσει σε δύο βάρκες», καθώς, την ίδια στιγμή, επικρατεί ένα κύμα διώξεων στην ΝΑ Τουρκία, ενώ νωπές είναι και οι μνήμες από την σχεδόν ρατσιστική συμπεριφορά των τουρκικών αρχών προς τους Κούρδους πληγέντες από τον πρόσφατο πολύνεκρο σεισμό στην ίδια περιοχή.

Ο Τούρκος πρωθυπουργός και το κόμμα του έχουν να αντιμετωπίσουν, εξάλλου, την προϊούσα συνειδητοποίηση των Κούρδων της Τουρκίας και τις προσπάθειες πολιτικής χειραφέτησής τους με πρωτοβουλίες για «πολιτική αυτονομία» που θέτουν σε κίνδυνο τον ενιαίο, συγκεντρωτικό και μονοεθνικό χαρακτήρα του κράτους. Η κίνησή του στοχεύει, πιθανότατα, σε μία διπλή κίνηση και προς το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα - τον πολιτικό κληρονόμο του κεμαλισμού - και προς τους ανεξάρτητους Κούρδους βουλευτές εν όψει της ψήφισης του νέου Συντάγματος. Προς τους κεμαλιστές η κίνηση έχει τον χαρακτήρα προσπάθειας πολιτικής πίεσης και απομόνωσης, ενώ προς τους Κούρδους βουλευτές, που αρχικά απείχαν από τις εργασίες της νεοεκλεγείσας Βουλής, αποτελεί μία κατευναστική χειρονομία.



Πρέπει να ομολογήσουμε πως ο Ερντογάν προέβη στην έκφραση συγγνώμης γι' αυτό το παλαιό έγκλημα του τουρκικού κράτους προς τους Κούρδους πολίτες του δείχνοντας, επίσης, ρεαλισμό και σε διεθνές επίπεδο. Αντιλαμβάνεται ότι η αναταραχή στη Συρία, που σταδιακά λαμβάνει εκρηκτικές διαστάσεις, θα ενισχύσει τον ρόλο των Κούρδων της χώρας αυτής και, σε περίπτωση ανατροπής του καθεστώτος Άσαντ, θα τους μετατρέψει από παρίες - όπως είναι σήμερα - σε κομβικό πολιτικό παίκτη την «επόμενη μέρα». Παράλληλα, έχει συνειδητοποιήσει ότι η αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ, στα τέλη του έτους, θα ενισχύσει την θέση και την de facto ανεξαρτησία του κουρδικού κρατιδίου στα βόρεια της χώρας. Κι επειδή καταλαβαίνει πως οι συνέπειες της εξέλιξης αυτής θα ενισχύσουν τον ρόλο και των εντός της Τουρκίας Κούρδων, φαίνεται ότι λαμβάνει από τώρα τα μέτρα του.

Το «μαστίγιο και το καρότο», όμως, ίσως πλέον να μην μπορεί να λειτουργήσει και ο Ερντογάν να χρειαστεί σύντομα να προβεί σε νέες παραχωρήσεις προς τους Κούρδους ή, αντίθετα, να προβεί σε νέα μέτρα καταστολής. Είδαμε να το κάνει αυτό ταυτόχρονα από το καλοκαίρι και εντεύθεν. Η συμπεριφορά αυτή είναι σίγουρα αντιφατική, αλλά είναι και εύλογη, γιατί ο ρόλος του κουρδικού στοιχείου στην Τουρκία αυτονομείται και αναβαθμίζεται.

Έτσι, ο Ερντογάν είναι αναγκασμένος να εφεύρει μία νέα φόρμουλα που θα αναθεωρεί ριζικά τον χαρακτήρα της Τουρκίας ως εθνικού κράτους, μακριά από τα κεμαλικά δόγματα, που παραμένουν ακόμη ζωντανά στην πολιτική ιδεολογία του κράτους, παρ' ότι τα ερείσματά τους (στρατός, δικαιοσύνη) έχουν αφοπλιστεί. Η νέα αυτή «πολιτική εφεύρεση», εντούτοις, δεν μπορεί να είναι χωρίς κραδασμούς και παλινδρομήσεις, γεγονός που συνεπάγεται μακροχρόνια εσωτερική αστάθεια στην γειτονική μας χώρα. Ίσως η τελευταία ευκαιρία για μία ομαλή μετάβαση σε μία εποχή ειρηνικής ενσωμάτωσης των Κούρδων, τελικά, να ήταν η περίοδος Οζάλ - και οι «συγγνώμες» να μην αρκούν πλέον για να διασφαλίσουν τον ενιαίο χαρακτήρα της Τουρκίας …


(Το άρθρο αφιερώνεται στην μνήμη του πρόσφατα εκλιπόντος Καθηγητή της Κοινωνιολογίας της Ιστορίας και κορυφαίου εν Ελλάδι γνώστη της τουρκικής πραγματικότητας Νεοκλή Σαρρή).

Ο Δημήτρης Φάρος είναι διεθνολόγος, επιστημονικός συνεργάτης του «Ινστιτούτου Ενέργειας ΝΑ Ευρώπης» (ΙΕΝΕ)

Διαβάστε περισσότερα...

Μπορεί το δεύτερο Μνημόνιο να επιτύχει εκεί που απέτυχε το πρώτο;

Του Σταυρου Λυγερου

Ενάμιση χρόνο μετά την επιβολή του Μνημονίου, ο απολογισμός είναι δραματικός. Η αρχική διαβεβαίωση και της τρόικας και της κυβέρνησης Παπανδρέου, ότι το δάνειο των 110 δισ. θα εξασφάλιζε τον αναγκαίο χρόνο ώστε με τη θεραπεία-σοκ να επιτευχθεί η δημοσιονομική εξυγίανση και η επιστροφή στις αγορές, διαψεύσθηκε παταγωδώς.

Οι αποκλίσεις από τους στόχους είναι μεγάλες. Η Ελλάδα έχει εγκλωβιστεί στον φαύλο κύκλο της ύφεσης, η οποία προκαλεί ολοένα και περισσότερα οικονομικά και κοινωνικά ερείπια. Το χειρότερο είναι ότι δεν διαφαίνεται διέξοδος.

Για μεγάλο διάστημα, η τρόικα δεν αναγνώριζε την ευθύνη της συνταγής της. Εριχνε όλη την ευθύνη στην κυβέρνηση Παπανδρέου, με το επιχείρημα ότι δεν την εφάρμοσε σωστά. Αναμφίβολα, υπήρξαν και ολιγωρίες και καθυστερήσεις και αβελτηρία και σφάλματα που επιδείνωσαν την κατάσταση. Η βασική αιτία, όμως, που βύθισε την οικονομία στην ύφεση είναι η συνταγή της εσωτερικής υποτίμησης.

Οσοι εντός της Ελλάδας αναμασούν το επιχείρημα της τρόικας επικαλούνται τον ισχυρισμό ότι το Μνημόνιο είχε αποτέλεσμα στην Ιρλανδία (έχει χαρακτηριστεί υποδειγματικός μαθητής) και στην Πορτογαλία. Η πραγματικότητα, όμως, είναι διαφορετική. Αν και συγκριτικά με την Ελλάδα οι δύο αυτές χώρες ήταν ελαφρά περιστατικά, η αισιοδοξία των πρώτων μηνών εφαρμογής του Μνημονίου εξατμίζεται. Τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα εκεί οξύνονται και όλα δείχνουν ότι η κατάσταση θα επιδεινωθεί πολύ περισσότερο.

Είναι αξιοσημείωτο ότι και στο ΔΝΤ και στο ευρωιερατείο τελευταία ακούγονται κάποια ίχνη αυτοκριτικής, αλλά χωρίς να συνοδεύονται από βούληση τροποποίησης της συνταγής. Προ ημερών, η Μέρκελ δήλωσε ότι η τρόικα τους έλεγε πως το ελληνικό πρόβλημα ήταν πρόβλημα ρευστότητας! Προκαλεί ανατριχίλα το γεγονός ότι αποφασίζουν για την ελληνική κοινωνία άνθρωποι που έχουν κάνει μια τόσο λάθος διάγνωση. Η ελληνική κρίση δεν είναι καν μια τυπική κρίση χρέους. Καταρρέει ένα ολόκληρο μοντέλο πλασματικής ανάπτυξης. Ως εκ τούτου απαιτούσε άλλου τύπου αντιμετώπιση.

Γιατί, όμως, να περιμένεις από τους ξένους να κάνουν αυτό που δεν έκανε η ελληνική κυβέρνηση; Οι γραφειοκράτες της τρόικας εφάρμοσαν την κακόφημη συνταγή του ΔΝΤ. Την καταλυτική ευθύνη έχει η κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία κρύφτηκε πίσω από την τρόικα αντί να επεξεργαστεί ένα εθνικό σχέδιο δημοσιονομικής εξυγίανσης και αξιοποίησης των λιμναζουσών αναπτυξιακών δυνατοτήτων της χώρας.

Τώρα πια, το κύριο ζήτημα είναι η ορθολογική απάντηση ενός ζωτικού ερωτήματος: Συμφέρει την Ελλάδα να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο ή μήπως επιβάλλεται αναθεώρηση; Οπως προαναφέραμε, η πολιτική που εφαρμόστηκε αποδείχθηκε όχι μόνο κοινωνικά επώδυνη, αλλά και από οικονομικής απόψεως αναποτελεσματική. Φως στην άκρη του τούνελ δεν φαίνεται και τίποτα δεν δείχνει ότι θα φανεί αργότερα.

Η απόφαση της 27ης Οκτωβρίου για νέα δανειακή σύμβαση και νέο Μνημόνιο είναι μια ομολογία αποτυχίας του πρώτου Μνημονίου. Μπορεί το δεύτερο Μνημόνιο να επιτύχει εκεί που απέτυχε το πρώτο; Το γεγονός ότι το συνυπέγραψε ο Παπανδρέου και έχει δεσμευτεί να το ψηφίσει η Ν.Δ. δεν είναι από μόνο του απόδειξη ότι μπορεί. Ούτε είναι απόδειξη η στάση των ελληνικών ελίτ. Ο επαρχιωτισμός τους τις κάνει να αντιμετωπίζουν σαν θεόσταλτες τις εντολές του ευρωιερατείου (οι New York Times το αποκαλούν «Ομάδα της Φρανκφούρτης» και συμπεριλαμβάνουν τη Μέρκελ, τον Σαρκοζί και τους αξιωματούχους και μεγαλοτραπεζίτες που χειρίζονται την κρίση της Ευρωζώνης).

Εκτιμούμε ότι στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα η Ελλάδα δεν μπορεί να αποφύγει τη χρεοκοπία. Το συζητούμενο «κούρεμα» είναι πολύ μικρό για να την αποτρέψει. Το μόνο που προσφέρει το νέο Μνημόνιο είναι μια μικρή χρονική μετάθεση του αναπόφευκτου. Αυτή η αγορά χρόνου, όμως, κοστίζει πανάκριβα. Πρώτον, επειδή συσσωρεύει οικονομικά και κοινωνικά ερείπια, αποσαθρώνοντας τον παραγωγικό ιστό. Δεύτερον, επειδή με το νέο Μνημόνιο θα υποθηκευτεί η δημόσια περιουσία που θα ήταν ζωτική βάση για την ανασυγκρότηση. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η Ελλάδα και θα αποδυναμωθεί πολλαπλά και τελικώς δεν θα αποφύγει τη χρεοκοπία. Η όξυνση της κρίσης του ευρώ έρχεται να ενισχύσει αυτές τις εκτιμήσεις και να υπογραμμίσει τους κινδύνους.

Το διά παραλείψεως έγκλημα είναι ότι η κυβέρνηση δεν προετοιμάζει το κράτος και την κοινωνία ώστε η χρεοκοπία να γίνει με συντεταγμένο τρόπο και με το μικρότερο δυνατό οικονομικοκοινωνικό κόστος. Αντιθέτως, το νέο Μνημόνιο τροφοδοτεί τις ψευδαισθήσεις πως η χρεοκοπία μπορεί να αποτραπεί. Η κοινωνία τείνει να μετατραπεί σ’ ένα πρεζόνι που δίνει κάθε φορά τα πάντα για να εξασφαλίσει τη δόση του, αντί να μπει σε πρόγραμμα αποτοξίνωσης. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι καθίσταται πιο πιθανή η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία-κατάρρευση, η οποία εκ των πραγμάτων θα θέσει την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης, εάν αυτή δεν έχει εν τω μεταξύ καταρρεύσει.

Διαβάστε περισσότερα...

Τα "χουντικά σταγονίδια" και η ιδεολογική ηγεμονία...

Ας πούμε εξ αρχής το αυτονόητο, για να περάσουμε μετά στα σοβαρότερα: η εξύμνηση της δικτατορίας της 21ης Απριλίου σε στρατιωτικές μονάδες, και πολύ περισσότερο σε στρατιωτικές σχολές, είναι καταδικαστέα. Η προσήλωση των Ενόπλων Δυνάμεων στη δημοκρατική νομιμότητα είναι κεκτημένο δεκαετιών και δεν μπορεί να αμφισβητείται.

Επομένως, στο βαθμό που αληθεύει η πληροφορία ότι ο αρχηγός των Ευελπίδων επαίνεσε ενώπιον των συμμαθητών του την επταετή δικτατορία, το περιστατικό είναι λυπηρό και πρέπει να επιβληθούν οι δέουσες κυρώσεις. Τελεία.

Προκύπτουν όμως και τρία ερωτήματα από αυτό το περιστατικό:

Το πρώτο ερώτημα είναι, αν η Ελληνική Δημοκρατία μπορεί να αξιολογήσει σωστά το περιστατικό αυτό και να εντοπίσει τον πραγματικό κίνδυνο που αντιμετωπίζει. Γιατί ο κίνδυνος που αντιμετωπίζει σήμερα η Ελληνική Δημοκρατία δεν είναι ο κίνδυνος πραξικοπήματος, όπως ίσως θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε το "Βήμα" και άλλα ΜΜΕ, για τους δικούς τους λόγους. Είναι ο κίνδυνος απώλειας της πίστης των παιδιών της, και μάλιστα των πιο αγνών παιδιών της. Η Ελληνική Δημοκρατία για έναν νέο 22 ετών, και μάλιστα ένα νέο με ιδανικά και ήθος, όπως κατά τεκμήριο είναι ένας Εύελπις, είναι σήμερα αποκρουστική. Ο νέος σήμερα αντικρύζει μια κοινωνία τόσο χρεωκοπημένη πνευματικά, ώστε να δίνει στα παιδιά της στρεβλή παιδεία, και τόσο χρεωκοπημένη οικονομικά, ώστε ελλείψει επαγγελματικών προοπτικών να τα στρέφει στη μετανάστευση. Πάνω απ' όλα όμως αυτή η κοινωνία δεν δίνει πια την συνεκτική κλωστή, την αίσθηση του συνανήκειν στο πλαίσιο ενός "κοινού τρόπου", ενός εθνικού προτύπου και ενός κοινωνικού συμβολαίου. Εδώ και χρόνια, το λαμπρό ένδυμα των δημοκρατικών θεσμών ντύνει μια κοινωνία που σαπίζει μέσα στη γενική αρχή "ο καθένας για την πάρτη του" - από τη φοροδιαφυγή και τη φυγοστρατία μέχρι τη γενικευμένη ανοχή στην παρανομία (που μάλιστα στην περίπτωση του πανεπιστημιακού ασύλου θεσμοθετήθηκε). Απέναντι σε μια τέτοια Δημοκρατία, δεν είναι περίεργο να αυξάνεται η απόρριψη των νέων και η αναζήτηση νέων προτύπων, εκτός δημοκρατίας.

Και εδώ έρχεται το δεύτερο ερώτημα: η αναζήτηση προτύπων εκτός Δημοκρατίας δεν είναι νέο φαινόμενο στη μεταπολιτευτική Ελλάδα. Εδώ και πολλά χρόνια, κάποιοι νέοι αναζητούν τα εξωδημοκρατικά τους πρότυπα στα διδάγματα της άκρας αριστεράς, στη βία του αριστερισμού και στα γκρουπούσκουλα των Εξαρχείων. Το κάνουν αυτό όχι μόνο με θεωρητικές συζητήσεις, ούτε μόνο με ομιλίες και τραγούδια (όπως κατηγορείται ο Εύελπις), αλλά και με βίαιες πράξεις, που περιλαμβάνουν εμπρησμούς, επεισόδια σε πορείες, ακόμα και ένοπλες επιθέσεις με Καλάσνικοφ. Το κάνουν με την ανοχή του κράτους, που θέσπισε και επίσημο χώρο εκτός δημοκρατικής νομιμότητας προς εξυπηρέτησή τους (το "πανεπιστημιακό άσυλο"). Και κυρίως, το κάνουν με την ανοχή (ή καλύτερα, τον συγκεκαλυμμένο θαυμασμό) της "προοδευτικής" ιντελλιγκέντσιας και των κυρίαρχων ΜΜΕ, που τους αποκαλούν "παιδιά" και δημοσιεύουν σε κάθε ευκαιρία τις απόψεις τους (ακόμα και προκηρύξεις τρομοκρατικών οργανώσεων). Τώρα λοιπόν, φαίνεται ότι κάποιοι άλλοι νέοι, ελάχιστοι Ευέλπιδες, αναζήτησαν εξωδημοκρατικά πρότυπα στο άλλο άκρο του πολιτικού φάσματος. Και ξαφνικά, το δημοκρατικό κράτος, το τόσο ανεκτικό με τους θιασώτες του αριστερού ολοκληρωτισμού, αγανακτεί με λίγους θιασώτες του δεξιού ολοκληρωτισμού. Και το σύστημα της κυρίαρχης ιντελλιγκέντσιας και των ΜΜΕ τους "κρεμάει στα μανταλάκια", δια της ναυαρχίδας του ΔΟΛ. Γιατί άραγε;

Εδώ έρχεται να μας βοηθήσει το τρίτο ερώτημα, το οποίο είναι το γνωστό λατινικό "cui bono?" Ποιος ωφελείται από την ανακίνηση και έντονη προβολή του συγκεκριμένου περιστατικού στη Σχολή Ευελπίδων και τη συζήτηση περί "χουντικών σταγονιδίων"; Η απάντηση είναι απλή: ωφελείται το "προοδευτικό" σύμπλεγμα πολιτικών προσώπων, οικονομικών συμφερόντων και ΜΜΕ που διοίκησε την Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, και προσπαθεί απεγνωσμένα να διατηρήσει την ιδεολογική ηγεμονία της χώρας, παρά την χρεωκοπία (οικονομική και ηθική) στην οποία την οδήγησε. Πρόκειται για μια ιδεολογική ηγεμονία που βασίστηκε στη δαιμονοποίηση της "επάρατης δεξιάς" (υπό τους ευνοϊκούς όρους αντιπαράθεσης που δημιούργησε η αρνητική εμπειρία της δικτατορίας), και στην αποθέωση πράξεων αντίστασης όπως το Πολυτεχνείο (εξ ου και η πληθώρα "αντιδικτατορικών αγωνιστών" που εμφανίστηκαν μεταδικτατορικά δίπλα στους λίγους που πράγματι αντιστάθηκαν).
Πάνω σε αυτή την ιδεολογική ηγεμονία βασίστηκε ένα ολόκληρο σύστημα νομής εξουσίας (με πυρήνα το ΠΑΣΟΚ, αλλά όχι μόνο) που ειδικά στη δεκαετία του '80 κατέστρεψε κάθε έννοια αξιοκρατίας με αθρόους διορισμούς κομματικών εγκαθέτων, νομιμοποίησε ηθικά τη διαφθορά με πρωθυπουργικές δηλώσεις ("είπαμε να πάρει ένα δωράκι" κλπ) και υποθήκευσε το μέλλον της Ελλάδας, εκτινάσσοντας το δημόσιο χρέος για να κάνει κοινωνική πολιτική με δανεικά. Αυτό το σύστημα εξουσίας πνέει σήμερα τα λοίσθια, θανάσιμα λαβωμένο από την κατάρρευση του κοινωνικοοικονομικού μοντέλου που οικοδόμησε, και μάλιστα στα χέρια του "πρίγκιπα" Γ. Παπανδρέου που κλήθηκε να ξηλώσει το δημιούργημα του πατέρα του. Καθώς το σύστημα στερείται πλέον, λόγω της οικονομικής κρίσης, των κλασικών μέσων εξαγοράς συνειδήσεων (ρουσφέτια και διανομή κονδυλίων σε ημετέρους), το μόνο που απομένει είναι η απελπισμένη ανακίνηση των παλιών "αντιδεξιών" αντανακλαστικών, με σκοπό τη συσπείρωση των ψηφοφόρων.

Είναι ένα τέχνασμα που χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά πολύ αμφιβάλλουμε αν θα πιάσει σήμερα... Η ελληνική κοινωνία σήμερα είναι πολύ θυμωμένη με το πολιτικό σύστημα που την έφερε ως εδώ και δεν είναι βέβαιιο ότι θα καταπιεί πάλι αμάσητο το ίδιο "ποίημα". Δεν αποκλείεται μάλιστα πολλοί να συμμερίζονται την απογοήτευση του νεαρού Εύελπι με τους δημοκρατικούς θεσμούς. Και αν οι δημοκρατικοί θεσμοί δεν μπορούν πια να πείσουν την κοινωνία, ανοίγεται δρόμος ολισθηρός.

Ας είμαστε λοιπόν ξεκάθαροι: οι αρμόδιοι ας δουν το θέμα στις πραγματικές του διαστάσεις και ας αφήσουν την ιδεολογική του εκμετάλλεσυη. Το Σύνταγμα και η δημοκρατική νομιμότητα είναι υπέρτατοι νόμοι, και όποιος τους αμφισβητεί, πρέπει να υφίσταται και τις συνέπειες. Αλλά ο υπέρτατος νόμος πρέπει να ισχύει για όλους, και οι συνέπειες να επιβάλλονται σε όλους τους αμφισβητίες της δημοκρατικής νομιμότητας. Όχι μόνο σε όσους ενοχλούν την κυρίαρχη ιντελλιγκέντσια, ούτε μόνο όταν αυτό βολεύει πολιτικούς σχεδιασμούς...

Διαβάστε περισσότερα...

Συμμαχίες και συμφέροντα

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Ο υφυπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ, Ντάνι Αγιαλόν, είναι το "αγαπημένο παιδί" του αμερικανικού πολιτικοστρατιωτικού κατεστημένου. Υπηρέτησε στην Ουάσιγκτον και είχε την ευκαιρία να αναπτύξει στενές σχέσεις με τους "εγκεφάλους" της αμερικανικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής. Είχε και την ευθύνη για τον συντονισμό του "εβραϊκού λόμπι", άρα και των σχέσεων με τους Τουρκο-αμερικανούς.



Ο Υφυπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ Ντάνι Αγιαλόν στην συνάντηση που είχε με τον Έλληνα ομολογό του Δημήτρη Δόλη. Συναντήθηκε επίσης με τον ΥΠΕΞ Σταύρο Δήμα και τον ΥΕΘΑ Δημήτρη Αβραμόπουλο.(Φωτογραφία Σαμπρίνα Παρασκευοπούλου)

Εχει, λοιπόν, ιδιαίτερη σημασία η δήλωσή του ότι το Ισραήλ θα προστατεύσει τις κυπριακές γεωτρήσεις εάν απειληθούν. Οι πάντες γνωρίζουν ότι οι απειλές προέρχονται μόνο από την Τουρκία, η ηγεσία της οποίας κυριαρχείται από φασιστικό ηγεμονισμό. Γι' αυτό είναι επικίνδυνη.


Το Ισραήλ προστατεύει τα συμφέροντά του και το αποδεικνύει από την ίδρυση του εβραϊκού κράτους. Στηρίχθηκε στην υποστήριξη των Αμερικανών όταν όλη η ανθρωπότητα ήταν εναντίον του, και κατάφερε εκβιαστικά να ταυτίσουν οι Αμερικανοί τα συμφέροντά τους με τα δικά του. Εκμεταλλευόμενο τη δική του ΑΟΖ με την Κύπρο προσπάθησε να "βάλει στο παιχνίδι" και την Ελλάδα, χωρίς επιτυχία. Μετά την πρόταση που μετέφερε ο κ. Αγιαλόν προς την Αθήνα την περασμένη εβδομάδα, για να γίνει η χώρα μας ενεργειακός κόμβος, θα αναγκαστούν οι κυβερνώντες να "χορέψουν" μαζί με το Τελ Αβίβ και τη Λευκωσία.

Η οικονομική κρίση άλλαξε σχεδιασμούς, προγραμματισμούς και συμμαχίες. Είναι λογικό πολλοί να νιώθουμε άβολα με τα γεγονότα που ξεδιπλώνονται μπροστά στα μάτια μας. Το να ήταν κανείς φιλοπαλαιστίνιος και αντιισραηλινός ήταν "πρέπει". Η κατοχή, η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι καταστροφές των παλαιστινιακών οικισμών και των προσφυγικών καταυλισμών δικαιολογημένα μας συγκλόνιζαν. Οι Παλαιστίνιοι πια στράφηκαν προς την Τουρκία, που πάντα τους έδειχνε την πλάτη, και ο πρόεδρός τους ισχυρίστηκε στον ΟΗΕ και ενώπιον του Προέδρου της Κύπρου ότι μόνο η Παλαιστίνη είναι κατεχόμενη πατρίδα. Είναι δικαίωμά τους να αποφασίζουν για την τύχη τους. Αρα είναι δικαίωμα και του κ. Χριστόφια να συμμαχεί με οποιονδήποτε για να προστατεύσει τα συμφέροντα της Κύπρου, που απειλούνται αποδεδειγμένα από την Τουρκία.

Το Ισραήλ πρότεινε στην ελληνική κυβέρνηση συνεργασία για την έρευνα και εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στην περιοχή της Κρήτης. Οπως επιβεβαίωσα, οι συζητήσεις είχαν ξεκινήσει με τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου. Πρέπει να συνεχιστούν χωρίς καθυστέρηση...


Έθνος

Διαβάστε περισσότερα...

Ετοιμος το καλοκαίρι ο φράχτης στον Εβρο

Η πλήρης προστασία των χερσαίων συνόρων μας με την Τουρκία από λαθραία είσοδο, στο μικρό κομμάτι που ανήκει στην γειτονική χώρα από τη "δική μας" πλευρά του Εβρου, θα έχει ολοκληρωθεί ως τα μέσα του 2012, σύμφωνα με τον υφυπουργό Προστασίας του Πολίτη.



Την Κυριακή ο Μιχάλης Οθωνας βρέθηκε σε μονάδες του Εβρου στο πλαίσιο περιοδείας του στα κυριότερα σημεία εισόδου λαθρομεταναστών διαμέσου του ποταμού. Μεταξύ άλλων, επισκέφθηκε και το Κέντρο Φύλαξης Μεταναστών Φυλακίου και το Τμήμα Συνοριακής Φύλαξης Φερών.



Κατά την επίσκεψή του στην περιοχή βόρεια της Ορεστιάδας όπου και θα κατασκευαστεί ο "φράχτης", ο υφυπουργός τόνισε ότι "σε λίγες εβδομάδες, μετά τον προσυμβατικό έλεγχο της σύμβασης από το Ελεγκτικό Συνέδριο θα εγκατασταθεί η ανάδοχος εταιρεία για να ξεκινήσει το έργο του τεχνητού εμποδίου, στη χερσαία ζώνη. Με την ολοκλήρωση του θα υπάρξει μια καλύτερη επιχειρησιακή στόχευση η οποία ενδεχομένως και θα ενισχυθεί με πλωτά μέσα επιτήρησης της παραποτάμιας περιοχής. Με αυτούς τους τρόπους προσδοκούμε η επιτήρηση των συνόρων μας, μέσα στο 2012 να παρουσιάσει σημαντική και ουσιαστική βελτίωση".

Αναφερόμενος εξάλλου στην κατασκευή νέων κέντρων φύλαξης μεταναστών ο κ.Οθωνας δήλωσε ότι "είναι γνωστά τα προβλήματα αλλά πρέπει να τονίσω ότι για πρώτη φορά υπάρχει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο διαχείρισης μεταναστευτικών ροών στη χώρα, που έχει εγκρίνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και χρηματοδοτεί την υλοποίησή του. Πιστεύουμε πως ξεπερνώντας μια σειρά δυσκολίες που πάντα υπάρχουν όταν εφαρμόζεις ένα σχέδιο διαχείρισης τόσο ευαίσθητων θεμάτων, θα υπάρξει και συνέχεια και αποτελέσματα θεαματικά".

Σημειώνεται ότι όπως έχει αποφασιστεί στην περιοχή ανατολικά από τις Καστανιές θα κατασκευαστεί διπλή περίφραξη ισχυρού συρματοπλέγματος μήκους περίπου 10,3 χλμ. Ανάμεσα στις δύο περιφράξεις, σε ολόκληρο το μήκος τους, θα τοποθετηθούν χαλύβδινα λεπιδοφόρα συρματοπλέγματα.

Η εξωτερική περίφραξη που θα κατασκευαστεί κατά μήκος της συνοριακής γραμμής μεταξύ των δύο χωρών θα έχει ύψος 2,5 μέτρα.

Η δεύτερη περίφραξη που θα κατασκευαστεί εσωτερικά προς την ελληνική πλευρά και σε απόσταση 1,2 μέτρων από την εξωτερική περίφραξη θα έχει ύψος 3 μέτρα.

Το συρματόπλεγμα και στις δύο περιφράξεις θα καλύπτει εξ ολοκλήρου το ύψος κάθε περίφραξης.

Οι στύλοι της εξωτερικής και της εσωτερικής περίφραξης θα απέχουν δύο μέτρα μεταξύ τους και θα ενώνονται με χαλύβδινη και γαλβανισμένη τετραγωνική διατομή.

Το κόστος του εκτιμάται σε 5.498.000 ευρώ.

Κατά μήκος του τεχνητού εμποδίου και σε σημεία που θα υποδειχθούν από το αρχηγείο της Αστυνομίας, θα εξασφαλιστεί πρόσβαση για την αντιμετώπιση φυσικών φαινομένων. Στο νότιο άκρο του φράχτη όπου υπάρχουν δέντρα, θα πραγματοποιηθεί κλάδεμα μέχρι το ύψος των 4 μέτρων και επένδυση των κορμών με ειδικά συρματοπλέγματα.

Έθνος

Διαβάστε περισσότερα...

Πρόβλημα εισαγωγής πετρελαίου και εξάρτησης από Ιράν

Tης Xρυσας Λιαγγου

Yπαρκτός είναι ο κίνδυνος να ξεμείνει η χώρα από καύσιμα εάν δεν μετριασθεί η πολιτική και οικονομική αβεβαιότητα. Eκπρόσωποι των δύο διυλιστηρίων της χώρας, των EΛΠE και της Motor Oil, τονίζουν στην «K» ότι το θέμα της χρηματοδότησης έχει επιδεινωθεί το τελευταίο δίμηνο και εκτιμούν ότι εάν δεν αναστραφεί το κλίμα, θα βρεθούμε σύντομα αντιμέτωποι και με την έλλειψη καυσίμων.

Tαυτοχρόνως προκύπτουν σοβαρότατα γεωπολιτικά ζητήματα, μιας και έχει αυξηθεί κατά πολύ η εξάρτηση της χώρας απο το Ιράν. Συγκεκριμένα έχει ανέλθει στο 35% το ποσοστό των εισαγόμενων καυσίμων από την εν λόγω χώρα ενώ ως πρόσφατα έφτανε το 18%. Ηδη τόσο η αμερικανική κυβέρνηση όσο και η Κομισιόν έχουν εκφράσει την ανησυχία τους στην ελληνική κυβέρνηση, επισημαίνοντας το γεγονός ότι έχουν γίνει πολύ πιο αυστηρές οι διεθνείς κυρώσεις κατά του Ιράν. Η Αθήνα απαντά όμως πως δεν υπάρχει άλλη διέξοδος, καθώς το Ιράν είναι η μόνη χώρα που διευκολύνει την Ελλάδα και δεν υπάρχει ευρωπαϊκή στήριξη για τις προμήθειες καυσίμων με άλλο τρόπο. Oι παραδοσιακοί προμηθευτές της χώρας σε αργό, εμφανίζονται επιφυλακτικοί, λόγω του επιδεινούμενου ρίσκου, κι έτσι έχουν αυξηθεί οι εισαγωγές από το Iράν. Tο θέμα έχει προκαλέσει την ανησυχία των HΠA, οι οποίες, σύμφωνα με πληροφορίες, απηύθυναν διάβημα προς την ελληνική πλευρά. «Mας έχουν κόψει τις πιστώσεις οι άλλοι παραγωγοί», ήταν η εξήγηση της ελληνικής πλευράς.

Ωστόσο, ο διευθύνων σύμβουλος του ομίλου κ. Γιάννης Kωστόπουλος ρίχνει τους τόνους, δηλώνοντας στην «K» ότι οι ποσότητες του μείγματος αργού διαφοροποιούνται ανάλογα με το πώς κινείται η αγορά. «Σε περιόδους που η ρευστότητα είναι περιορισμένη εκμεταλλευόμαστε ως εταιρεία τους καλύτερους πιστωτικούς όρους» τονίζει, αναγνωρίζοντας όμως έτσι εμμέσως την αύξηση προμήθειας ιρανικού αργού. «Δεν απαγορεύονται οι εισαγωγές από το Iράν σε ευρωπαϊκές εταιρείες. Συγκαταλέγεται εξάλλου στους παραδοσιακούς μας προμηθευτές, με ποσοστά που κυμαίνονται από 20 - 35%» σημειώνει ο ίδιος.

Aναφερόμενος στο γενικότερο θέμα της προβληματικής τροφοδοσίας της χώρας σε αργό, η οποία σε ποσοστό 70% καλύπτεται από τα EΛΠE, ο κ. Kωστόπουλος μάλλον το υποβαθμίζει. «Προς το παρόν εξελλίσσεται ομαλά. Tα EΛΠE εισάγουν αργό από μια “πλατιά βάση προμηθευτών (Pωσία, Σαουδική Aραβία, Λιβύη, Kασπία και Iράν), που καθιστά πιο ασφαλή και την προμήθεια της αγοράς», τονίζει.

Eκτιμά ωστόσο ότι στον βαθμό που δεν προχωρήσουν κρίσιμα πολιτικά θέματα (6η δόση, Mνημόνιο κ.λπ.) τότε με την έναρξη του νέου έτους θα εμφανιστούν και οι πρώτες ελλείψεις σε καύσιμα.

O κ. Kωστόπουλος παραδέχεται ότι η αγορά έχει «σφίξει» λόγω της κατάστασης της χώρας. Ξένες τράπεζες αλλά και traders δυσκολεύουν τις πιστώσεις είτε σε χρηματοδότηση είτε σε πετρέλαιο. H κατάσταση έχει δυσκολέψει περισσότερο το τελευταίο δίμηνο, σύμφωνα με τον ίδιο, εξαιτίας και της πολιτικής αβεβαιότητας που κυριάρχησε. «Tα προβλήματα στην πραγματική οικονομία υποεκτιμώνται σήμερα, εάν όμως δεν προχωρήσουν γρήγορα τα αναγκαία μέτρα για τη βελτίωση του κλίματος, οι συνέπειες θα είναι μη αναστρέψιμες» τονίζει. Eίναι όμως «ρεαλιστικά αισιόδοξος» όπως δηλώνει.

Aπό πλευράς της Motor Oil, ο αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος κ. Πέτρος Tζαννετάκης περιγράφει την κατάσταση λίγο πιο αισιόδοξα στο σκέλος που αφορά τον όμιλο που εκπροσωπεί. «H Motor Oil είναι σαν να πατάει με το ένα πόδι στην Eλλάδα, αφού το 70% της παραγωγής της κατευθύνεται σε εξαγωγές. Aυτό περιορίζει την έκθεσή της στον ελληνικό κίνδυνο» αναφέρει. «Δεν έχουμε αντιμετωπίσει προς το παρόν δυσκολίες στη χρηματοδότηση, ο κλοιός όμως σφίγγει» δηλώνει εκφράζοντας και ο ίδιος την εκτίμηση ότι ο περιορισμός της ρευστότητας θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε έλλειψη καυσίμων αλλά και άλλων πρώτων υλών.«Oσο στερεύει η ρευστότητα δεν μπορεί να ανατροφοδοτηθεί η δραστηριότητα» τονίζει και προβλέπει «κανόνια» για τον κλάδο στην εγχώρια αγορά καυσίμων.

www.kathimerini.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Καταδικαστική η Χάγη στην υπόθεση των Σκοπίων;

Καταδικαστική για την Ελλάδα θα είναι - σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύει η "Καθημερινή" - η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης στην υπόθεση με τα Σκόπια. Υπενθυμίζεται ότι μετά την απόφαση της συνόδου κορυφής στο Βουκουρέστι να μην εντάξει την ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, τα Σκόπια είχαν προσφύγει στη Χάγη, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι είχε ασκήσει βέτο και ως εκ τούτου είχε παραβιάσει το άρθρο 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας.

Η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου (αναμένεται να εκδοθεί σε οκτώ ημέρες) αποδέχεται ότι η Ελλάδα παραβίασε την Ενδιάμεση Συμφωνία, με κεντρικό επιχείρημα τις δηλώσεις των Κώστα Καραμανλή (πρώην πρωθυπουργού) και Ντόρα Μπακογιάννη (πρώην υπουργού Εξωτερικών) ότι θα ασκήσουν βέτο. Κι αυτό παρότι τελικώς δεν χρειάστηκε να το πράξουν.

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, το Διεθνές Δικαστήριο δεν αποδέχεται το αίτημα των Σκοπίων να καταδικάσει προκαταβολικά την Ελλάδα εάν ασκήσει βέτο σε ένταξη της ΠΓΔΜ σε διεθνή οργανισμό. Το επιχείρημά του είναι ότι δεν έχει δικαίωμα να κρίνει κράτη για την άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων τους στο μέλλον.

Αυτός ο τελευταίος συλλογισμός παρέχει και την επόμενη γραμμή άμυνας της Ελλάδας απέναντι στις πιέσεις που σίγουρα θα ασκηθούν μετά την απόφαση. Επιφυλασσόμαστε για εκτενέστερη ανάλυση όταν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες...

Διαβάστε περισσότερα...

Πρώτη επαφή του ΥΕΘΑ Δ. Αβραμόπουλου με τους διαπιστευμένους δημοσιογράφους

Αύξηση στρατιωτικής θητείας – πάγωμα Νέας Δομής

Του Σάββα Δ. Βλάσση*

Την πρώτη του συνάντηση είχε την Πέμπτη 24 Νοεμβρίου ο ΥΕΘΑ Δημήτρης Αβραμόπουλος με τους διαπιστευμένους στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης δημοσιογράφους, εν μέσω λιτού γεύματος.

Ο υπουργός δήλωσε απολύτως ικανοποιημένος από την ατμόσφαιρα που επικρατεί μεταξύ των μελών της κυβερνήσεως συνεργασίας υπό τον Λουκά Παπαδήμο, με τον οποίο όπως ανέφερε, πρόκειται να συναντηθεί εντός των ημερών για να συζητήσουν θέματα της αρμοδιότητός του. Εισαγωγικώς, αναφέρθηκε στις Ένοπλες Δυνάμεις, λέγοντας χαρακτηριστικώς ότι είναι από τα λίγα κομμάτια του κρατικού μηχανισμού που λειτουργούν κανονικά, παρά τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν, εξαιτίας και της δυσχερούς οικονομικής καταστάσεως των τελευταίων ετών. Σημείωσε δε ενδεικτικώς ότι ο προϋπολογισμός για τις λειτουργικές δαπάνες των Ενόπλων Δυνάμεων, από το 2009 έχει μειωθεί κατά 37%!

Σε συνάφεια με τις λειτουργικές δαπάνες και τις διεθνείς συμμετοχές της χώρας, ο Δ. Αβραμόπουλος σημείωσε ότι αυτές μειώνονται με την ανάκληση προσωπικού σε δευτερευούσης σημασίας αποστολές. Ωστόσο η σημασία των διεθνών υποχρεώσεων δεν συζητείται, λόγω των οφελών σε στρατηγικό επίπεδο. Για να δοθεί μία εικόνα της οικονομικής επιβαρύνσεως που συνεπάγεται η συμμετοχή των Ενόπλων Δυνάμεων σε διεθνείς επιχειρήσεις, αναφέρθηκε ότι αυτές ανέρχονται σε 119 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση, εκ των οποίων το 50% αφορά καύσιμα των πολεμικών πλοίων που συμμετέχουν σε διεθνείς αποστολές.

Στο πεδίο των διεθνών σχέσεων, ο ΥΕΘΑ είπε ότι η πρώτη του επίσκεψη ήταν στην Κύπρο, μια κίνηση με σαφή υψηλό συμβολισμό, δήλωσε ικανοποιημένος από την «επαφή ουσίας» που είχε με τον Ισραηλινό υφυπουργό Εξωτερικών και σημείωσε ότι οι σχέσεις με την Ρωσία έχουν «παγώσει» σε όλα τα επίπεδα, πράγμα το οποίο σαφώς και δεν επιδοκιμάζει.

Στο θέμα της στρατιωτικής θητείας, ο κ. Αβραμόπουλος εμφανίσθηκε να τάσσεται απολύτως υπέρ της αυξήσεώς της, λόγω των μεγάλων προβλημάτων που έχει δημιουργήσει η μείωση στους 9 μήνες. Διερωτήθηκε μάλιστα, τί προλαβαίνει να μάθει ένας στρατιώτης σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Απέρριψε δε κατηγορηματικώς το λεγόμενο «πολιτικό κόστος» σε μία τέτοια περίπτωση, θεωρώντας ότι οι πάντες αναγνωρίζουν το πρόβλημα και τάσσονται υπέρ της συγκεκριμένης λύσεως. Ο υπουργός κρίνει αυτονόητο ότι το μέτρο θα προχωρήσει ταυτόχρονα με την προσπάθεια καταργήσεως μονάδων των μετόπισθεν, προκειμένου να ενισχυθεί το ποσοστό επανδρώσεως των μονάδων των πρόσω.

Αναφορικώς με την Νέα Δομή Δυνάμεων ο ΥΕΘΑ ξεκαθάρισε ότι αυτή έχει «παγώσει» πλήρως, αναφερόμενος σε απόρριψη των προθέσεων του προκατόχου του για μεγαλύτερες επεμβάσεις, με την κατάργηση της 1ης Στρατιάς κ.λπ. Υπενθυμίζεται ότι τον Απρίλιο του 2011 εγκρίθηκε από το Συμβούλιο Άμυνας (ΣΑΜ) η Δομή Δυνάμεων των Ενόπλων Δυνάμεων 2011-2025, η οποία ως πρόταση του ΥΕΘΑ παρουσιάσθηκε στις 2 Ιουνίου στην Διαρκή Επιτροπή Εθνικής Άμυνας & Εξωτερικών της Βουλής. Έκτοτε, εκκρεμούσε η έγκρισή της από το ΚΥΣΕΑ, πλην όμως μετά την ανάληψη των καθηκόντων ΥΕΘΑ από τον Π. Μπεγλίτη, αυτός απαίτησε επανεξέταση από τα Γενικά Επιτελεία, με περαιτέρω μείωση σχηματισμών, στρατηγείων κ.λπ. Σε αυτές τις κατευθύνσεις, η στρατιωτική ηγεσία ήταν κάθετα αρνητική.

Αναφερόμενος σε άλλα θέματα αρμοδιότητός του, ο κ. Αβραμόπουλος είπε ότι ήδη έκανε μια πρώτη κίνηση όσον αφορά τα υποβρύχια Τύπου 214. Η υπόθεση αυτή κρίνεται ιδιόμορφη και το μήνυμα «παγώματος» από πλευράς υπουργού, έγινε, προφανώς, για λόγους πολιτικής τακτικής.

Ο υπουργός τόνισε ότι προήδρευσε των πρώτων, κατά την θητεία του, συνεδριάσεων του Ανωτάτου Στρατιωτικού Συμβουλίου (ΑΣΣ) και του Ανωτάτου Ναυτικού Συμβουλίου (ΑΝΣ) και σύντομα πρόκειται να το επαναλάβει στην περίπτωση του Ανωτάτου Αεροπορικού Συμβουλίου. Πρόκειται, όπως άφησε να εννοηθεί, για συμβολική κίνηση, η οποία αποβλέπει στον τονισμό της εμπιστοσύνης με την οποία περιβάλλει η πολιτική την στρατιωτική ηγεσία. Επίσης, επικοινωνιακά, ίσως δεν ήταν άσχετο το ότι προ της συναντήσεως με τους δημοσιογράφους, ο υπουργός είχε συνάντηση με εκπροσώπους των αποστράτων.

*Ο Σάββας Δ. Βλάσσης είναι εκδότης του περιοδικού ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ

Διαβάστε περισσότερα...

ملي پرمختیایي تګلارې (Αστυνομικό Δελτίο)

Έντεκα ληστείες μέσα σε 12 ώρες στην Αττική

Ανεξέλεγκτες διαστάσεις λαμβάνει το φαινόμενο κλοπών και ληστειών. Μέσα σε 12 ώρες στην Αττική σημειώθηκαν 11 περιστατικά: τρεις εισβολές κουκουλοφόρων σε σπίτια - στο ένα από τα οποία τραυμάτισαν και τον ιδιοκτήτη, ενώ σε άλλο αστυνομικοί συνέλαβαν δύο από τους δράστες - τρεις επιθέσεις ληστών και διαρρηκτών σε κοσμηματοπωλεία και ακόμη ληστείες σε μίνι μάρκετ, εις βάρος οδηγού ταξί, σε πρατήριο υγρό καυσίμων, σε υποκατάστημα των ΕΛΤΑ...
Η τελευταία ληστεία έγινε στις 8 το πρωί στα ΕΛΤΑ Καισαριανής, στην οδό Ούλοφ Παλμέ 22. Ένας άγνωστος εισέβαλε στο υποκατάστημα, έσπασε με έναν λοστό το τζάμι του ταμείου, άρπαξε άγνωστο χρηματικό ποσό και εξαφανίστηκε.

Τα ξημερώματα, με διαφορά 8 λεπτών, σημειώθηκαν δύο πανομοιότυπες επιθέσεις σε κοσμηματοπωλεία, στην Ηλιούπολη και στον Πειραιά, από τις συμμορίες ή τη συμμορία που εισβάλλει με κλεμμένα αυτοκίνητα.

Στις 4:20, στη λεωφόρο Ειρήνης 30 στην Ηλιούπολη, άγνωστοι αποκόλλησαν τη βιτρίνα του κοσμηματοπωλείου δένοντας τα ρολά με ιμάντες σε κλεμμένο ΙΧ, άρπαξαν κοσμήματα άγνωστης αξίας και διέφυγαν με άλλο όχημα, εγκαταλείποντας στο σημείο το κλεμμένο αυτοκίνητο.

Στις 4:28, στην οδό Σαχτούρη 75 στον Πειραιά, με τον ίδιο τρόπο γκρέμισαν την πρόσοψη κοσμηματοπωλείου, άδειασαν τις προθήκες από τα χρυσαφικά και διέφυγαν με ΙΧ αυτοκίνητο που έφερε ξένες πινακίδες κυκλοφορίας.

Το βράδυ της Πέμπτης, στις 9:00, στο Νέο Ψυχικό, στην οδό Καμπουρόγλου, τρεις άγνωστοι εισήλθαν σε κοσμηματοπωλείο, και με την απειλή όπλων αφαίρεσαν κοσμήματα, άγνωστης χρηματικής αξίας.

Νωρίτερα, στις 7 το απόγευμα στη Σαλαμίνα, στην οδό Τήνου, τρεις άγνωστοι διέρρηξαν μονοκατοικία και με την απειλή μαχαιριού αφαίρεσαν από τον ιδιοκτήτη άγνωστο χρηματικό ποσό.

Στις 9:39 το βράδυ, τρεις άγνωστοι εισήλθαν σε άλλη μονοκατοικία, στη θέση Ασπροχώρι Αυλώνας, τραυμάτισαν ελαφρά τον ιδιοκτήτη και με την απειλή όπλου αφαίρεσαν άγνωστο χρηματικό ποσό. Οι δράστες διέφυγαν με ΙΧ αυτοκίνητο και αναζητούνται.

Στις 3:25 τα ξημερώματα στον Ασπρόπυργο, στην οδό Παλαιολόγου, τέσσερα άτομα μπήκαν σε μονοκατοικία και με την απειλή πιστολιού και μαχαιριού αφαίρεσαν δύο κινητά τηλεφωνά, μικρό χρηματικό ποσό και διάφορα έγγραφα.

Κατά τη διάρκεια έρευνας από την αστυνομία, εντοπίστηκαν τρεις αλλοδαποί να επιβαίνουν σε ΙΧ αυτοκίνητο, προσήχθησαν στο αστυνομικό τμήμα, όπου οι δύο εξ αυτών αναγνωρίστηκαν ως οι δράστες της ληστείας.

Τέλος, σημειώθηκαν άλλες τέσσερις ληστείες, σε βάρος οδηγού ταξί στο Ηράκλειο, σε κατάστημα στη Γλυφάδα, σε πρατήριο υγρών καυσίμων στο Αιγάλεω και σε μίνι μάρκετ στο 33ο χιλιόμετρο της εθνικής οδού Αθηνών - Κορίνθου.

www.in.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Μια άλλη άποψη για τη Δομή Δυνάμεων του Στρατού Ξηράς

Γράφει ο Αρματιστής

Τα τελευταία χρόνια παριστάμεθα ως μάρτυρες σε ένα «παιχνίδι» που παίζετε από διάφορους «κύκλους», αναφορικά με την ανάγκη μείωσης και αναδιάρθρωσης της δομής διοίκησης και δυνάμεων των Ε.Δ.. Το παιχνίδι αυτό παίζεται σε πολλά επίπεδα και σε αυτό θέλουν να έχουν το βασικό λόγο, οι άσχετοι. Το κανόνα δεν τον απέφυγε και ο πρώην ΥΕΘΑ, ο οποίος ύστερα από την απόπειρα κατάργησης της ιεραρχίας, έβγαλε το κοστούμι του, θέλησε να «αναλάβει» αρχιστράτηγος και να αποφασίσει αυτός και μόνο αυτός, για τη δομή διοίκησης και δυνάμεων των ΕΔ. Υπερβαίνοντας λοιπόν κάθε όριο, απαίτησε από το ΣΑΓΕ (έτσι διέρρευσε) την κατάργηση συγκεκριμένων διοικήσεων και σχηματισμών, του Στρατού. Η άρνηση, ή ο προβληματισμός του ΣΑΓΕ, φαίνετε ότι αποτέλεσε την αφορμή για τον αποκεφαλισμό από το ΚΥΣΕΑ, κατόπιν εισήγησης του πρώην ΥΕΘΑ, όλων των αρχηγών καθώς και των Ανωτάτων Συμβουλίων και των τριών κλάδων.

Πολιτική Εθνικής Άμυνας (ΠΕΑ), Εθνική Στρατιωτική Στρατηγική και Δομή Δυνάμεων

Η κυβέρνηση, είναι θεσμικά η μόνη υπεύθυνη για το καθορισμό της Εθνικής Στρατηγικής. Με βάση το κείμενο της Εθνικής Στρατηγικής, συντάσσονται από το ΥΕΘΑ, με την υποστήριξη των υπουργείων, των επιτελείων των ΕΔ, διάφορων κρατικών υπηρεσιών, καθώς και ειδικών επιστημόνων, τα κείμενα της Πολιτικής Εθνικής Άμυνας της χώρας και της Εθνικής Στρατιωτικής Στρατηγικής, που εγκρίνονται από το ΚΥΣΕΑ. Το ΣΑΓΕ, με βάση τα υπόψη κείμενα, καταρτίζει τη δομή δυνάμεων, η οποία λαμβάνει τη τελική της μορφή στο Συμβούλιο Άμυνας (ΣΑΜ) και εγκρίνεται από το ΚΥΣΕΑ. Πάντοτε όμως, υπήρχε αναντιστοιχία μεταξύ των στόχων και αποστολών που προβλέπονταν στα κείμενα και των μέσων που διατίθεντο στις Ε.Δ. για να υλοποιήσουν τις καθοριζόμενες αποστολές, με αποτέλεσμα τις γνωστές αδυναμίες που παρουσιάστηκαν στις μεγάλες κρίσεις.

Κατόπιν των ανωτέρω, μειώσεις και καταργήσεις διοικήσεων και δυνάμεων, χωρίς μάλιστα να έχουν μειωθεί ή εκλείψει οι απειλές (οι οποίες αντιθέτως αναβαθμίζονται και προστίθενται νέες) και χωρίς να έχουν καταρτιστεί νέα κείμενα Εθνικής Στρατηγικής, ΠΕΑ και Εθνικής Στρατιωτικής Στρατηγικής, θα πρέπει να θεωρούνται αδιανόητες, ειδικά μάλιστα αν επιβάλλονται μόνο με την εντολή του ΥΕΘΑ (αν βεβαίως έτσι έχει συμβεί).

Είναι εύκολο να υποστηρίζει κάποιος ότι ο στρατός πρέπει να μειωθεί και ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να διατηρεί μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις, όταν μάλιστα όλες οι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες μειώνουν δραστικά τις δικές τους. Όμως η αμυντική μας ισχύς, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να εξαρτάται από αυτό που κάνουν οι άλλες χώρες, που μάλιστα δεν αντιμετωπίζουν απειλές, αλλά θα πρέπει να καθορίζεται αποκλειστικά και μόνο από τα προβλήματα ασφάλειας που υπάρχουν στην εύφλεκτη γειτονιά μας και από τις απειλές που αντιμετωπίζουμε.

Πιστεύω ότι πολλά είναι αυτά που θα πρέπει να αλλάξουν και πολλά θα πρέπει να καταργηθούν στο Στρατό. Ποια όμως; Είναι πολύ εύκολο κάποιος, αδαής, να υποστηρίζει ότι πρέπει να καταργηθούν η 1η Στρατιά στη Λάρισα, το Α’ ΣΣ στη Κοζάνη, το Β’ ΣΣ στη Βέροια, η IVη Μεραρχία στη Τρίπολη, η Vη Μεραρχία στη Κρήτη, η VIIIη Μεραρχία στα Ιωάννινα και η XXη Τεθωρακισμένη Μεραρχία στη Καβάλα. Πρέπει όμως; Εξετάστηκε ποτέ ποια είναι η αποστολή τους και ο ρόλος τους;

Οι απειλές

Ασφαλώς η ενεργή απειλή που αντιμετωπίζουμε, προέρχεται από την Τουρκία. Σε περίπτωση όμως που δημιουργηθεί μεγάλη ένταση που θα απαιτήσει πλήρη κινητοποίηση, ή οδηγηθούμε σε σύρραξη, οι ανάγκες εσωτερικής ασφάλειας και προστασίας, θα είναι τεράστιες. Κανένας δεν μπορεί να αποκλείσει την προσβολή σημαντικών ζωτικών κέντρων, εγκαταστάσεων και έργων υποδομής, από ανορθόδοξες ενέργειες που θα εκδηλωθούν από τις δυνάμεις ειδικού πολέμου του αντιπάλου, ή από άτομα, ή και ομάδες ατόμων που έχουν στρατολογηθεί ή συνεργάζονται με τον αντίπαλο (πχ παράνομοι μετανάστες). Ασφαλώς κάποιοι θα υποστηρίξουν ότι τη προσβολή μιας κρίσιμης εγκατάστασης στο εσωτερικό της χώρας, μπορεί να τη κάνει καλύτερα η ΠΑ του αντιπάλου. Βεβαίως. Πλην όμως, η αεροπορία πολλές φορές χρειάζεται κατάδειξη των στόχων από το έδαφος. Το σημαντικότερο όμως είναι, ότι η χρησιμοποίηση της αεροπορίας για τη προσβολή κρίσιμων εγκαταστάσεων και ειδικά εγκαταστάσεων κοινής ωφελείας υπό ενός εκ των δύο αντιπάλων στο εσωτερικό του άλλου, θα ανοίξει τις πύλες της κολάσεως, που κανένας δεν επιθυμεί. Είναι προτιμότερο το «έργο» να αναληφθεί από άλλους, προκειμένου να είναι αδύνατος ο προσδιορισμός και καταλογισμός ευθυνών, που θα είχε σαν αποτέλεσμα ανταποδοτικές ενέργειες. Ακόμη, σε περίπτωση πολέμου με την Τουρκία, επιβάλλεται να κλείσουν, να σφραγιστούν και να ελέγχονται σε όλο το μήκος τους (και κατά βάθος), τα βόρεια σύνορα μας. Βεβαίως κανένας από τους βόρειους γείτονές μας δεν αποτελεί στρατιωτική απειλή. Αλλά «ασύμμετρες απειλές» από την Αλβανία, τα Σκόπια και το Τουρκικό στοιχείο της Βουλγαρίας (που ενδεχομένως θα κατευθύνονται από την Τουρκία), μπορούν να προέλθουν και είναι δυνατές.

Οι Ζωτικοί Χώροι (ΖΧ) της Ελλάδας

Οι σημαντικότεροι (ΖΧ) της πατρίδας μας, είναι οι περιοχές της Αττικοβοιωτίας, το ενεργειακό πεδίο της Κοζάνης, η Θεσσαλονίκη και η Κρήτη. Πέρα από τις κρίσιμες εγκαταστάσεις και υποδομές που βρίσκονται στους παραπάνω (ΖΧ), θα πρέπει να προσθέσουμε και ένα μεγάλο αριθμό γεφυρών, σηράγγων, φραγμάτων, πολεμικών αεροδρομίων, εργοστασίων, διυλιστηρίων, δεξαμενών καυσίμων, αποθηκών πυρομαχικών και πρώτων υλών, καθώς και πολλά άλλα κρίσιμα έργα, που βρίσκονται σε όλη τη χώρα και χρήζουν προστασίας. Ως εκ τούτου οι δυνάμεις που απαιτούνται για τη φρούρηση, τη προστασία και την ευρεία εξασφάλιση των υπόψη περιοχών, των εγκαταστάσεων και των υποδομών, είναι σημαντικές.

Οι αποστολές των προς κατάργηση Σχηματισμών:

• Η διοίκηση και η προς πόλεμο προετοιμασία των υπ’ αυτών δυνάμεων.
• Η κάλυψη των βορείων συνόρων.
• Η εσωτερική ασφάλεια της χώρας σε περίοδο πολέμου.
• Η κάλυψη των σημαντικότερων (ΖΧ)
• Η εξασφάλιση και προστασία νευραλγικών εγκαταστάσεων και υποδομών, που είναι κρίσιμες για την εθνική οικονομία, την επιβίωση του πληθυσμού και την διεξαγωγή των επιχειρήσεων.
• Η διοίκηση και η προς πόλεμο προπαρασκευή των δυνάμεων αμέσου αντιδράσεως.
• Η επιστράτευση των ενεργών και επιστρατευομένων μονάδων τους και η προώθηση των προβλεπομένων ενισχύσεων όπου προβλέπεται από τα σχέδια.

Κατόπιν των ανωτέρω, έχω την άποψη ότι:

1)Η IVη Μεραρχία
Δεν πρέπει να καταργηθεί, αλλά να μεταφερθεί στην Αθήνα, με αποστολή σε περίοδο πολέμου την εσωτερική ασφάλεια του (ΖΧ) της Αττικοβοιωτίας και της Πελοποννήσου και των κρίσιμων εγκαταστάσεων και υποδομών που υπάρχουν στον υπόψη χώρο, με δυνάμεις που θα επιστρατεύονται από τα ΚΕΝ Θήβας, Αυλώνας, Μεγάλου Πεύκου και Πελοποννήσου (όσα διατηρηθούν).

2)Η VIIIη Μεραρχία
Θα πρέπει να διατηρηθεί για όσο χρόνο θα παραμένει ενεργός ο Αλβανικός μεγαλοϊδεατισμός και οι ένοπλες οργανώσεις του. Για τον ίδιο λόγο θα πρέπει να διατηρηθεί και η 15η Ταξιαρχία πεζικού στη Καστοριά, που θα μπορούσε να είναι οργανική της VIIIης Μεραρχίας.

3)Η Vη Μεραρχία
Η Vη μεραρχία έχει συνδεθεί με τη Κρήτη, με δεσμούς αίματος. Αλλά πέρα από τους ιστορικούς λόγους, η διατήρηση της Μεραρχίας επιβάλλεται από τις κρίσιμες ανάγκες ασφάλειας της μεγαλονήσου, η οποία με τα λιμάνια της, τους ναυστάθμους της και τα 4 πολεμικά αεροδρόμια της, αποτελεί το σημαντικότερο Ζωτικό Χώρο της Μεσογείου. Μπορεί να μείνει η Κρήτη χωρίς στρατιωτική δύναμη; Ποιος θα αναλάβει την ασφάλεια της αν καταργηθεί η Vη Μεραρχία; Ο 6ος στόλος;

4)Η ΧΧη Τεθωρακισμένη Μεραρχία (ΤΘΜ)

Πολλοί υποστηρίζουν ότι πρέπει να καταργηθεί και ότι η ύπαρξή της αποτελεί αναχρονισμό. Το υποστηρίζουν κυρίως οι μη τεθωρακισμένοι, επειδή αδυνατούν να αντιληφθούν τις δυνατότητες και τα αποτελέσματα των επιθετικών επιχειρήσεων μεγάλων ΤΘ σχηματισμών. Για να δοθεί μια αξιόπιστη απάντηση στο ερώτημα αν είναι απαραίτητη η διατήρηση της ΧΧης ΤΘΜ, είναι ανάγκη να γίνει κατανοητός ο ρόλος και οι αποστολές που μπορεί να αναλάβει ο υπόψη σχηματισμός σε περίπτωση πολέμου. Δύο είναι κατά βάση οι κρίσιμες αποστολές που θα κληθεί να αναλάβει η ΧΧ ΤΘΜ και για αυτές και μόνο υφίσταται:

Πρώτη αποστολή
Σε περίπτωση αποτυχίας κάποιων εκ των εμπρός διοικήσεων και δημιουργίας κρίσιμης κατάστασης που δημιουργεί μεγάλους κινδύνους απώλειας εθνικού εδάφους και καταστροφής των φιλίων δυνάμεων, η ΧΧ ΤΘΜ θα αναλάβει υπό διοίκηση 2-4 ΤΘ και Μ/Κ Ταξιαρχίες, κατά τεκμήριο ανέπαφες, καθώς και άλλες δυνάμεις και θα αντεπιτεθεί προκειμένου να εξαλείψει το ευρύ προγεφύρωμα που θα έχει δημιουργηθεί, να αποκαταστήσει το εθνικό έδαφος, να καταστρέψει τις εχθρικές δυνάμεις εντός του προγεφυρώματος και σε περίπτωση ευνοϊκών συνθηκών να συνεχίσει ανατολικά του Έβρου. Εννοείται ότι την υπόψη αποστολή, θα αδυνατούν να την αναλάβουν οι εμπρός διοικήσεις που απέτυχαν στον αμυντικό αγώνα και οι οποίες θα βρίσκονται σε μεγίστη σύγχυση.

Δεύτερη αποστολή
Σε περίπτωση δημιουργίας ευνοϊκών συνθηκών, η ΧΧ ΤΘΜ να αναλάβει ΥΔ 3-5 ΤΘ και Μ/Κ Ταξιαρχίες και να ενεργήσει επιθετικά ανατολικά του Έβρου, βάσει των αποστολών που θα της ανατεθούν.

Υπόψη ότι όλοι οι παραπάνω σχηματισμοί, καθώς και οι Ταξιαρχίες πεζικού κατά μήκος των βορείων συνόρων, αποτελούν στρατηγεία χαμηλής επάνδρωσης, που διαθέτουν ελάχιστες ενεργές δυνάμεις, τις περισσότερες τις έχουν σε επιστράτευση και το εκπαιδευτικό τους έργο είναι περιορισμένο. Δηλαδή σχηματισμοί με πολύ μικρό λειτουργικό κόστος. Κλάσμα του ποσού που διατίθεται ετησίως για τις ΜΚΟ, τα μυστικά κονδύλια των υπουργείων, το κανάλι της βουλής, το ραδιόφωνο του δήμου της Αθήνας, τα τροφεία των παπαγάλων των ΜΜΕ (κατά Μπεγλίτη) και άλλες άχρηστες δραστηριότητες που η ανίκανη διοίκηση και η ανίσχυρη βουλή, αδυνατούν να ελέγξουν.

Οι εκφρασθείσες προθέσεις για τη κατάργηση της Στρατιάς και των Α’ και Β’ ΣΣ, το λιγότερο θα πρέπει να χαρακτηριστούν ανόητες. Αν όμως αρχίσουμε να σκεφτόμαστε ότι μπορούμε να καταργήσουμε «ελαφρά τη καρδία» Μείζονες Σχηματισμούς που διαθέτουν μεγάλη ιστορία και τεράστια γνώση και εμπειρία του επιχειρησιακού περιβάλλοντος, είναι πλέον ή βέβαιο ότι θα βρεθούν κάποιοι άλλοι, με απύθμενη ανοησία, που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν τη κατάργηση του Δ’ ΣΣ και της ΑΣΔΕΝ και την υπαγωγή όλων των Ταξιαρχιών στο ΓΕΣ. Τη μόνη κατάργηση που βλέπω εγώ ως λογική και δυνατή και η οποία θα μπορούσε να υλοποιηθεί χωρίς σοβαρά προβλήματα, είναι η κατάργηση του Α’ ΣΣ. Όχι όμως και των δύο Σωμάτων. Και αυτό επειδή το μεν Α’ ΣΣ έχει ως αποστολή την εσωτερική ασφάλεια και τη κάλυψη των βορείων συνόρων, το δε Β’ ΣΣ αποτελεί τη δεξαμενή των στρατηγικών εφεδρειών. Θα ήταν σχετικά εύκολο την αποστολή του Α’ ΣΣ να την αναλάβει το Β’ ΣΣ, απαλλασσόμενο όμως από κάποιες άλλες, όπως θα γίνει κατανοητό παρακάτω.

Κατόπιν των ανωτέρω (και κατά την άποψη μου), η δομή διοικήσεως και δυνάμεων του Στρατού, θα μπορούσε να διαμορφωθεί (σε γενικές γραμμές) ως εξής:


1.ΓΕΣ
1η Στρατιά
ΑΣΔΕΝ
ΑΣΔΥΣ (Ανωτάτη Στρατιωτική Διοίκηση Υποστήριξης Στρατού)
Ιη Μεραρχία Ειδικών Δυνάμεων (πληροφορίες παρακάτω)

2.1η Στρατιά
Β’, Γ’ και Δ’ ΣΣ, 1η Ταξιαρχία Αεροπορίας Στρατού και οι απ’ ευθείας στη Στρατιά υπαγόμενες μονάδες ΠΒ, ΜΧ και ΔΒ.

3.Β’ ΣΣ
VIIIη Μεραρχία στα Ιωάννινα με το 15ο Σύνταγμα ΠΖ στην Ήπειρο και τη 15η Ταξιαρχία στη Καστοριά.
9η Ταξιαρχία στη Κοζάνη.
IIη Μ/Κ Μεραρχία στη περιοχή του Αξιού, με τις 33, 34 Μ/Κ Ταξιαρχίες και την XXIV ΤΘΤ.
1η Ταξιαρχία Καταδρομών στη Ρεντίνα (όχι Αλεξιπτωτιστών).
Επιστρατευόμενες δυνάμεις διαφόρων όπλων και σωμάτων για το Δ’ ΣΣ και την ΑΣΔΕΝ.

4.Γ’ ΣΣ (Νατοϊκό Στρατηγείο)
4η Ταξιαρχία στο πεδινό διάδρομο του Αξιού μέχρι και το Στρυμόνα
10η Ταξιαρχία στις Σέρρες (από το Στρυμόνα μέχρι το Νέστο)
Σύνταγμα Ασφαλείας Μετόπισθεν (ΕΜ) για την προστασία του (ΖΧ) της Θεσσαλονίκης.

5.Δ’ ΣΣ
Ως έχει

6.ΑΣΔΕΝ
Ως έχει, συν την Vη Μεραρχία

7.ΑΣΔΥΣ (Ανωτάτη Στρατιωτική Διοίκηση Υποστήριξης Στρατού)
IVη Μεραρχία

Οι στρατηγικές εφεδρείες

Με την αναδιοργάνωση της δεκαετίας του 1990, προέκυψε το Β’ ΣΣ ως ο Μείζων Σχηματισμός που θα διέθετε τις δυνάμεις της στρατηγικής εφεδρείας. Ήταν η εποχή των μεγάλων πειραματισμών και της δημιουργίας των πολλών διακλαδικών στρατηγείων. Το περίπου σκεπτικό ήταν, ότι το Β’ ΣΣ με τις δυνάμεις του, θα ανελάμβανε να καθαρίσει τη κατάσταση, αν κάπου κάτι στράβωνε. Αργότερα εμφανίστηκαν σενάρια με το Β’ ΣΣ να μεταφέρεται στο Διδυμότειχο στη θέση της XVIης Μ/Κ Μεραρχίας. Κάτι δηλαδή σαν το Α’ ΣΣ, που την 13η Αυγούστου του 1922, την ημέρα έναρξης της μεγάλης Τουρκικής επίθεσης που οδήγησε στη καταστροφή, είχε το στρατηγείο του μέσα στο Αφιόν Καραχισάρ σε απόσταση 4 χλμ από τη γραμμή του πυρός!!! Μόνο που το Διδυμότειχο βρίσκεται στο ΠΟΤ. Ευτυχώς, προς το παρόν, το σενάριο αυτό δεν περπάτησε.

Με βάση το παραπάνω σκεπτικό το Β’ ΣΣ απαλλάχθηκε από τις όποιες αποστολές εδαφικής άμυνας είχε προηγουμένως και ανέλαβε υπό την διοίκησή του όλες τις Ειδικές Δυνάμεις (ΚΔ, Αλεξιπτωτιστών, Πεζοναυτών και Αμφιβίων Καταδρομών), την 71 Α/Μ Ταξιαρχία, τη 1η Ταξιαρχία Αεροπορίας Στρατού και τη ΙΙη Μ/Κ Μεραρχία.

Επιπλέον συγκροτήθηκε υπό το Β’ ΣΣ, το επιχειρησιακό στρατηγείο της Ιης Μεραρχίας, που θα αναλάμβανε να εκτελέσει όποιες αποστολές του ανατίθεντο!!! Στην ουσία, το Β’ ΣΣ είναι η δεξαμενή των στρατηγικών εφεδρειών του Αρχιστρατήγου, για την πολεμική προπαρασκευή των οποίων έχει την ευθύνη και τις οποίες θα διαθέτει στους εμπρός μείζονες σχηματισμούς, ανάλογα με τις ανάγκες των επιχειρήσεων. Από τα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, καθίσταται σαφές ότι το Β’ ΣΣ διαθέτει δυνάμεις με διαφορετικούς προορισμούς και αποστολές.

Ειδικότερα:

Η ΙΙη Μ/Κ Μεραρχία και το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεων Καταδρομών, έχουν σαφή προσανατολισμό προς το Δ’ ΣΣ.

Η 71η Α/Μ Ταξιαρχία, η 32η Ταξιαρχία Πεζοναυτών, η 13η Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων και οι δυνάμεις Αλεξιπτωτιστών, έχουν σαφή προσανατολισμό προς το Αιγαίο, χωρίς βεβαίως να αποκλείεται η διάθεση κάποιων εξ αυτών και στο Δ’ ΣΣ.

Η προτεινόμενη κατάργηση του Α’ ΣΣ και η ανάληψη της αποστολής του από το Β’ ΣΣ και η ως εκ τούτου συνεπαγόμενη αδυναμία του Β’ ΣΣ να διοικεί το σύνολο των στρατηγικών εφεδρειών, σε συνάρτηση με την διασπορά αυτών σε όλη την επικράτεια και τον προσανατολισμό τους για εμπλοκή στις επιχειρήσεις, επιβάλει μια διαφορετική διοικητική υπαγωγή των υπόψη δυνάμεων, που θα είναι συμβατή και με το μείζον μέρος των αποστολών τους.

Κατόπιν των ανωτέρω, έχω την άποψη, ότι πρέπει:

Το Β’ ΣΣ να διατηρήσει τη διοίκηση της ΙΙης Μ/Κ Μεραρχίας και της 1ης Ταξιαρχίας ΚΔ.
Η Ιη Μεραρχία να τεθεί υπό το διοικητικό έλεγχο του ΓΕΣ και ταυτόχρονα υπό την επιχειρησιακή διοίκηση του Αρχιστρατήγου, να αναλάβει ΥΔ (ως οργανικές) όλες τις Ειδικές Δυνάμεις και να μεταφερθεί σε κεντρικότερη θέση (Βόλος, Χαλκίδα, Αθήνα) για καλύτερη ενάσκηση της διοίκησης στις δυνάμεις της. Συγκρότηση της Ιης Μεραρχίας ως ακολούθως:

Ιη Μεραρχία Ειδικών Δυνάμεων
32η Ταξιαρχία Πεζοναυτών
71η Α/Μ Ταξιαρχία
13η Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων (ΔΕΕ)
1ο Σύνταγμα Αλεξιπτωτιστών (επανασυγκρότηση)
2η Ταξιαρχία Αεροπορίας Στρατού (2η ΤΑΞ ΑΣ)

Πολλά είναι αυτά που μπορούν και πρέπει να καταργηθούν και πολλά στρατόπεδα πρέπει να κλείσουν. Και οπωσδήποτε, επιβάλλεται να καταργηθούν κάποια από τα ΚΕΝ. Ειδικά αυτά που διεξάγουν μόνο τη βασική εκπαίδευση των τριών εβδομάδων. Πριν όμως αρχίσουμε να κλείνουμε στρατόπεδα και μονάδες, ας καταργήσουμε τους 2 ΑΝΥΕΘΑ και τον 1 ΥΦΕΘΑ, που θα έχουν και καμιά 50ρια παρατρεχάμενους ο καθένας. Τέσσερις (4) πολιτικοί προϊστάμενοι για τις ΕΔ, είναι πάρα πολλοί; Ένας φθάνει και περισσεύει. Και ακόμη ας ελαφρώσουν το υδροκέφαλο «ΠΕΝΤΑΓΩΝΟ» και ας στείλουν στα σύνορα τα «καλόπαιδα» που υπηρετούν εκεί. Ας αρχίσουν πρώτα από το κεφάλι.

Ειδική παρατήρηση

Καλό είναι να μη διαφεύγει της προσοχής μας, ότι κάτω από τις διαχρονικά επαναλαμβανόμενες προσπάθειες για τη κατάργηση σχηματισμών, μονάδων και στρατοπέδων, που προωθούνται από πολλούς παράγοντες, φαινομενικά αθώους και καλής πίστης και πάντοτε βεβαίως για το «καλώς εννοούμενο συμφέρον της οικονομίας και της εθνικής άμυνας», κρύβονται τεράστια οικονομικά συμφέροντα. Οι σχηματισμοί των οποίων μετά μανίας προωθείται η κατάργηση, διαθέτουν στρατόπεδα που τα περισσότερα από αυτά είναι μεγάλης εκτάσεως και πανάκριβα φιλέτα.

Διαβάστε περισσότερα...

Αποσύρσεις υλικού από τον αυστριακό στρατό - Άλλη μια ευκαιρία για Leopard 2A4 θα πάει χαμένη;

Ο αυστριακός στρατός θα αποσύρει το 2/3 των τεθωρακισμένων οχημάτων του μέχρι το 2013, μεταξύ αυτών και άρματα μάχης Leopard 2A4, τεθωρακισμένα Saurer 4K4E/F (πρόδρομα του "Λεωνίδας") και πυροβόλα M109A5. Η απόσυρση είχε ανακοινωθεί ως πρόθεση το 2010, αλλά σήμερα έγιναν συγκεκριμένες ανακοινώσεις από τον υπουργό Άμυνας της Αυστρίας N. Darabos.

Σύμφωνα με αυτές, θα αποσυρθούν ως το τέλος του 2013:
• Τα ελαφρά άρματα μάχης Kürassier στο σύνολό τους (126 οχήματα)
• Τα τεθωρακισμένα (ΤΟΜΠ και ΤΟΜΑ) Saurer A1 (4K4E/F) στο σύνολό τους (432 οχήματα)
• Τα τεθωρακισμένα M578 στο σύνολό τους (32 οχήματα)

Ενώ θα μειωθεί ο αριθμός:
• Των αρμάτων μάχης Leopard 2A4 από 114 σε 56. Δηλαδή 58 άρματα διατίθενται προς πώληση, και κατά το σχετικό δημοσίευμα υπάρχει ήδη ενδιαφέρον από πέντε κράτη.
• Των Α/Κ πυροβόλων M109A5 από 193 σε 83, δηλαδή αποσύρονται 110 πυροβόλα.

Ακούγεται ίσως ανεδαφικό εν μέσω της οικονομικής κατάρρευσης της χώρας, αλλά η Ελλάδα θα έπρεπε να επιδιώξει την απόκτηση των αποσυρόμενων αυστριακών Leopard, όχι μόνο για την ενίσχυση του ελληνικού αρματικού δυναμικού, αλλά και για να αποτρέψει την κατάληξη των αρμάτων στην Τουρκία. Οι πηγές μεταχειρισμένων Leopard 2 "στερεύουν" σταδιακά, και δεν θα περιμένουν την Ελλάδα να ξεπεράσει την οικονομική κρίση...

Επίσης θα μπορούσε να εξεταστεί η δωρεάν απόκτηση των αποσυρόμενων τεθωρακισμένων Saurer A1 (4K4E/F) ή έστω του αποθέματος ανταλλακτικών τους, καθώς έχουν πολλά κοινά σημεία με τα υπηρετούντα στον ΕΣ "Λεωνίδας".

Διαβάστε περισσότερα...

Ιταμές δηλώσεις Γκιουλ κατά της Κύπρου και της ΕΕ

Σε ιταμές δηλώσεις κατά της Κύπρου, αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης προέβη ο Τούρκος πρόεδρος Αμπντουλλάχ Γκιουλ κατά τη διάρκεια της επίσημης επίσκεψής του στη Βρετανία, τουλάχιστον σύμφωνα με σχετικές αναφορές των σημερινών τουρκικών εφημερίδων.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την εφημερίδα "Aksam", ο Γκιουλ δήλωσε "Τώρα αυτή η μισή χώρα, αυτή η ανολοκλήρωτη χώρα θα αναλάβει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα είναι μια μισή προεδρία επικεφαλής μιας άθλιας ένωσης. Αυτή ακριβώς την εντύπωση μετέφερα στους ηγέτες της ΕΕ".

Οι δηλώσεις αυτές, που σημειωτέον δεν έγιναν προς τους Βρετανούς συνομιλητές του, αλλά προς τους Τούρκους δημοσιογράφους που τον συνοδεύουν στην επίσκεψη, υπογραμμίζουν τον εκνευρισμό της Άγκυρας για το "πάγωμα" των ενταξιακης ενταξιακής διαδικασίας, τόσο λόγω του Κυπριακού όσο και λόγω της αντίθεσης της Γαλλίας και της Γερμανίας.

Ο Γκιουλ είπε επίσης ότι η αδυναμία να ανοίξουν νέα κεφάλαια στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας πλήττει τη φήμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ότι η αξιοπιστία της ΕΕ θα υποστεί μεγάλο πλήγμα, αν η Κύπρος αναλάβει την κυλιόμενη προεδρία της τον Ιούλιο του 2012. Υπενθυμίζεται ότι η Τουρκία είχε παλιότερα δηλώσει ότι θα παγώσει τις σχέσεις της με την Ευρωπαϊκή Ένωση όταν η Κύπρος αναλάβει την προεδρία της.



Η επίσημη επίσκεψη του Α. Γκιούλ στη Βρετανία ξεκίνησε χθες Τρίτη και θα ολοκληρωθεί αύριο Πέμπτη. Ο Τούρκος πρόεδρος συνοδεύεται από τους υπουργούς Α. Νταβούτογλου και Α. Μπαμπατζάν. Η επίσκεψη διεξάγεται με όλο το τελετουργικό και τις ανάλογες τιμές (βλ. φωτογραφίες), σε μια προφανή προσπάθεια της Βρετανίας να τονώσει τις σχέσεις της με την Τουρκία και να "χρυσώσει το χάπι" στη γείτονα για τη συνεχιζόμενη εμπλοκή των ενταξιακών της διαπραγματεύσεων. Σημειωτέον ότι η Βρετανία δέχεται δύο μόνο επίσημες επισκέψεις αρχηγών κρατών ετησίως, και η άλλη επίσημη επίσκεψη μέσα στο 2011 ήταν αυτή του προέδρου των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα. Άλλωστε επί βρετανικής προεδρίας ξεκίνησαν, το 2005, οι επίσημες ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας με την ΕΕ.



Όμως τόσο η Βρετανία όσο και η Τουρκία γνωρίζουν καλά ότι η ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι στο χέρι τους - και ότι τέτοιες δηλώσεις μάλλον την απομακρύνουν ακόμη περισσότερο...

Διαβάστε περισσότερα...

Δραχμή;

Πριν από μερικές ημέρες αναδημοσιεύσαμε άρθρο του καθηγητή Οικονομικών κ. Στέργιου Σκαπέρδα που αναλύει τους "επτά μύθους για την κρίση του χρέους" και, μεταξύ άλλων, συνηγορεί εμμέσως υπέρ ενός εθνικού νομίσματος. Σήμερα αναδημοσιεύουμε ένα σχετικό άρθρο του καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιάννη Βαρουφάκη, που διατυπώνει τον αντίλογο σε αυτή τη θέση. Όπως γράψαμε και προ ημερών, δεν είμαστε οικονομολόγοι, δε γράφουμε για πράγματα που δεν γνωρίζουμε, και γι' αυτό καταφεύγουμε στους ειδικούς. Γιατί είναι άλλο η (κοινή) διαπίστωση ότι η "συνταγή του Μνημονίου" έχει αποτύχει, και άλλο η υπεύθυνη διατύπωση γνώμης για το "δέον γενέσθαι" από εδώ και μπρος. Σημειωτέον ότι ο Γ. Βαρουφάκης δε μπορεί να θεωρηθεί "μνημονιακός", καθώς υπήρξε ένας από τους ελάχιστους που τον Απρίλιο του 2010 είχαν το θάρρος να προτείνουν δημοσίως τη στάση πληρωμών, αντί της υπογραφής του Μνημονίου. Όμως έκτοτε έχει διαχωρίσει τη θέση του από προτεινόμενες "μαγικές" λύσεις τύπου ολικής στάσης πληρωμών, επιστροφής στη δραχμή κλπ., διατυπώνοντας και μια αναλυτική πρόταση για την έξοδο της Ευρωζώνης από την κρίση, με τον τίτλο "Modest Proposal". Η ιστοσελίδα του παρέχει διεισδυτική ανάλυση για την οικονομική κρίση και είναι ίσως ο μόνος οικονομολόγος που έδωσε σωστή πρόβλεψη σε κάθε φάση της κρίσης, απομυθοποιώντας τις εκάστοτε ανοησίες περί "τελικής λύσης", πάτου του βαρελιού" κλπ. Δίνουμε λοιπόν και πάλι το λόγο στους ειδικούς:


Δραχμή;

του Γιάννη Βαρουφάκη
Καθηγητή Τμήματος Οικονομικών Επιστημών
του Πανεπιστημίου Αθηνών



Το ευρώ πεθαίνει. Για αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία. Οι λόγοι έχουν εξηγηθεί πολλές φορές και δεν χρειάζεται να τους επανα-εξηγήσουμε εδώ (για όσους χρειάζονται επανάληψη, βλ. εδώ για μια παλιότερη εξήγηση και εδώ για μια slow motion περιγραφή της αποδόμησης της ευρωζώνης - μια διαδικασία που μπήκε στην τελική ευθεία με την ανόητη 21η Ιουλίου και την ακόμα πιο ανόητη 26η Οκτωβρίου - βλ. το σχετικό παράρτημα).

Ευρώ-δρυός πεσούσης, πολλοί είναι εκείνοι που τείνουν στο λογικοφανές συμπέρασμα: Μια ψυχή που είναι να βγει, ας βγει. Αν η κατάρρευση του ευρώ είναι σχεδόν αναπόφευκτη, και δεδομένου ότι το ισχυρό ευρώ συνθλίβει την ασθενική ελληνική οικονομία, μήπως ήρθε η ώρα της επιστροφής σε εθνικό νόμισμα; Επιστρέψτε μου να απαντήσω άμεσα και κατηγορηματικά: Όχι, δεν έχει έρθει αυτή η ώρα! Και δεν θα έρθει όσο υπάρχει το ευρώ.

Ας εξηγηθώ. Στις δύσκολες αυτές ώρες καλούμαστε να απαντήσουμε σε δύο ερωτήματα: Πρώτον, τι θέλουμε να συμβεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο; Δεύτερον, τι πρέπει να κάνουμε εμείς, εδώ στην Ελλάδα, δεδομένων όχι αυτών που θέλουμε να γίνουν στην Ευρώπη αλλά δεδομένων αυτών που γίνονται. Αυτά τα δύο καίρια ερωτήματα πρέπει να τα απαντήσουμε ξεχωριστά.

Τι θέλουμε για την Ευρώπη;

Να μην καταρρεύσει το ευρώ, είναι η απάντησή μου. Πρόκειται για μια απάντηση ανεξάρτητη του κατά πόσον θεωρούμε ότι το ευρώ έπρεπε ή όχι να έχει δημιουργηθεί. Πάγια θέση μου ήταν ότι το ευρώ χτίστηκε σε σαθρές βάσεις. Ότι ήταν λάθος μέγιστο η δόμησή του. Ότι, δεδομένης της αρχιτεκτονικής του, δεν έπρεπε να είχε εισέλθει η Ελλάδα σε αυτό. Ούτε και καμία άλλη χώρα (πλην της Γερμανίας και της Ολλανδίας). Άλλο όμως αυτό και άλλο το τι θέλουμε τώρα που το ευρώ υπάρχει και οι χώρες μας βρίσκονται εντός της ευρωζώνης. Μετά από δέκα και πλέον χρόνια συμμετοχής σε αυτό, η κατάρρευση του ευρώ θα επιφέρει μεγάλα δεινά για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή ήπειρο.

Πιο συγκεκριμένα, η κατάργηση του κοινού νομίσματος θα οδηγήσει στο σπάσιμο του γαλλο-γερμανικού άξονα καθώς το Βερολίνο δεν θα δεχθεί ξανά να δέσει νομισματικά την γερμανική οικονομία με ελλειμματικές οικονομίες. Το Παρίσι θα βρεθεί λοιπόν από την απέναντι όχθη του Ρήνου, αναγκασμένο να προβεί σε μια λατινική νομισματική ένωση με την Ιταλία και την Ισπανία. Ο θάνατος του γαλλο-γερμανικού άξονα θα σημάνει, ουσιαστικά, το τέλος της ευρωπαϊκής ενοποίησης καθώς η Γερμανία θα στραφεί προς (α) τις υπόλοιπες πλεονασματικές χώρες της τέως ευρωζώνης (Ολλανδία, Αυστρία, Φινλανδία) και (β) στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης των οποίων οι οικονομίες έχουν δεθεί στο άρμα της Γερμανικής βιομηχανίας (Πολωνία, Σλοβακία, Τσεχία, Εστονία). Το κόστος για αυτή την νέα ζώνη του μάρκου θα είναι μια βαθειά ύφεση καθώς το νέο μάρκο (το κοινό νόμισμα αυτής της νέας ένωσης που θα ξεκινά από τον Ρήνο και θα αγγίζει την τέως Σοβιετία) θα ανατιμηθεί και η Γερμανική βιομηχανία θα χάσει σημαντικό μέρος των εξαγωγών της προς την Κίνα και την υπόλοιπη τέως ευρωζώνη. Παράλληλα, το νόμισμα της νέας λατινικής ένωσης, αλλά και λοιπών χωρών (όπως η Ελλάδα) που μπορεί να μείνουν εκτός των νέων κοινών νομισμάτων, θα υποτιμάται συνεχώς με αποτέλεσμα από την μία μεριά να σταθεροποιηθεί η ανταγωνιστικότητα των οικονομιών αυτών (σε σχέση με την Γερμανία) αλλά με κόστος τον μεγάλο πληθωρισμό που θα συνδυάζεται με πεισματικά υψηλά επίπεδα ανεργίας (τον λεγόμενο στασιμοπληθωρισμό). Εν συντομία, η Ευρώπη θα μπει σε πολιτικές και οικονομικές περιπέτειες που θα κάνουν την παρούσα να μοιάζει υποφερτή. Σε μια εποχή όπου η ανεργία θα πλήττει τον Γερμανική ζωτικό χώρο και ο στασιμοπληθωρισμός την υπόλοιπη Ευρώπη, ο έως τώρα πολιτικά σταθεροποιητικός παράγοντας, ο Γαλλο-γερμανικός άξονας, θα αποτελεί παρελθόν. Με δεδομένο μάλιστα τον υφεσιακό αντίκτυπο που θα έχει αυτή η εξέλιξη στην παγκόσμια οικονομία, ο θάνατος του ευρώ θα σπρώξει στην οικουμένη σε μια βαθειά Παγκόσμια Ύφεση. Το πάθημα της δεκαετίας του '30 δεν θα μας έχει γίνει μάθημα.

Θα μου πείτε; Αφού πεθαίνει το ευρώ (όπως είπα εξ αρχής), τι μπορεί να γίνει; Επειδή σας έχω κουράσει πολλές φορές με την απάντησή μου επ' αυτού, δεν θα το κάνω άλλη μία φορά. Θα πω μόνο ότι μοναδική λύση είναι η έκδοση από την ΕΚΤ ομολόγων (στο όνομα μόνο της ΕΚΤ) με τον διττό σκοπό: (α) της εξυπηρέτησης του μεγαλύτερου ποσοστού χρέους της ευρωζώνης και (β) την συγχρηματοδότησης, από κοινού με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, ενός αναπτυξιακού New Deal για ολόκληρη την Ευρώπη. Ίσως, πράγματι, να είναι πολύ αργά πια για κάτι τέτοιο. Όμως, μπροστά στο φάσμα μίας νέας δεκαετίας του '30, αξίζει τον κόπο η προσπάθεια.

Τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα;

Αν συμφωνούμε ότι η κατάρρευση του ευρώ θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για ολόκληρη την Ευρώπη, αλλά και την παγκόσμια οικονομία, με συνέπειες καταστροφικές και για εμάς εδώ στην Ελλάδα, θα πρέπει (όσο το ευρώ εξακολουθεί να υφίσταται) να ξεχάσουμε τα περί επιστροφής στην δραχμή. Κι αυτό επειδή, πολύ απλά, μία έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα σημάνει το τέλος του κοινού νομίσματος. Πράγματι, κόντρα σε ανεδαφικές εικασίες διαφόρων κύκλων, το ευρώ δεν θα αντέξει μια ελληνική έξοδο (εθελούσια ή μη). Δεν είναι τυχαίο που η Συνθήκη της Λισαβόνας δεν προβλέπει διαδικασία εξόδου και, μάλιστα, ξεκαθαρίζει ότι έξοδος από το ευρώ σημαίνει και αποπομπή από την ΕΕ. Ο λόγος είναι απλός: Μόλις ανακοινωθεί η ελληνική έξοδος, θα στεγνώσουν τα ΑΤΜ στην Ιρλανδία και την Πορτογαλία, τα Ιταλικά spreads θα φτάσουν το 25%, η αξιολόγηση του γαλλικού χρέους θα πέσει στο ΑΑ-, το Βέλγιο θα διαλυθεί και, πολύ σύντομα, η Γερμανία για ανακοινώσει την δική της έξοδο από το ευρώ.

Περιληπτικά, έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ σημαίνει κατάρρευση της ευρωζώνης. Αν έχω δίκιο (βλ. παραπάνω) ότι κάτι τέτοιο θα το μετανιώσουν όλοι οι ευρωπαίοι (Έλληνες και Γερμανοί, Πορτογάλοι και Ολλανδοί κλπ), η επιστροφή στην δραχμή δεν ενδείκνυται από την σκοπιά του συνολικότερου γίγνεσθαι. Αν μάλιστα λάβουμε υπ' όψη το τι θα σημάνει μια τέτοια κίνηση στο εσωτερικό της χώρας, βλ. παρακάτω (ανεξάρτητα από τον δυσμενέστατο αντίκτυπο στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία), η επιστροφή στην δραχμή όσο το ευρώ εξακολουθεί να ισχύει θα έχει ανυπολόγιστο και ειδεχθέστατο ανθρώπινο κόστος.

Πολλοί συνάδελφοι, ιδίως στις ΗΠΑ (όπου βρισκόμουν τις περασμένες δύο εβδομάδες), μου λένε ότι συμφωνούν με την άποψη που εκφράζω από τον Ιανουάριο του 2010, τότε που επιχειρηματολόγησα ότι η ελληνική στάση πληρωμών, κούρεμα, αναδιάρθρωση κλπ (πρόκειται για διαφορετικούς όρους του ίδιου πράγματος) ήταν αναπόφευκτη και έπρεπε να έχει γίνει δίχως καθυστέρηση (βλ. άρθρο σχετικό εδώ και εδώ στο protagon εκείνης της περιόδου). Αμέσως όμως μετά, μου λένε ότι δεν κατανοούν γιατί δεν προχωρώ λίγο παραπέρα, προτείνοντας ότι, αμέσως μετά την στάση πληρωμών, την έξοδο από το ευρώ και την επιστροφή στην δραχμή. Ο λόγος, όπως τους εξηγώ, είναι ότι εκείνοι δεν κατανοούν την διαφορά μεταξύ (α) ενός συστήματος σταθερής ισοτιμίας δύο ή περισσότερων διαφορετικών νομισμάτων και (β) ενός κοινού νομίσματος.

Στην πρώτη περίπτωση (ενός συστήματος σταθερής ισοτιμίας δύο ή περισσότερων διαφορετικών νομισμάτων) το να σπάσεις την σταθερή ισοτιμία (το peg), όπως έκανε η Αργεντινή μετά την δική της στάση πληρωμών, είναι απλή υπόθεση. Απλώς ανακοινώνεις ότι η σταθερή αυτή ισοτιμία σπάει και γίνεται μεταβλητή βάσει της ζήτησης και της προσφοράς του κάθε (ήδη υπάρχοντος) διαφορετικού νομίσματος. Στην Αργεντινή, π.χ., οι πολίτες είχαν στις τσέπες τους πέσος. Αυτό που άλλαξε ήταν ότι εκεί που το κάθε πέσος ισοδυναμούσε, σταθερά, με ένα δολάριο, ξάφνου ισοδυναμούσε με λιγότερο από ένα δολάριο (υποτίμηση) και μάλιστα η αξία του, σε δολάρια, μειωνόταν συνεχώς. Στην Ελλάδα όμως δεν έχουμε δικό μας νόμισμα σε σταθερή ισοτιμία με κάποιο ξένο. Οι έλληνες έχουν στην τσέπη τους, στα σεντούκια τους, στις καταψύξεις τους (όπου, μου λένε, κρύβουν ό,τι έχει μείνει από τις οικονομίες τους), ξένο νόμισμα - ευρώ. Η δημιουργία νέου εθνικού νομίσματος (όσο το 'ξένο' ευρώ εξακολουθεί να υπάρχει), σε αυτή την περίπτωση, θα είναι καταστροφική. Γιατί;

Με μεγάλα ποσά σε ευρώ να κυκλοφορούν ήδη στην αγορά, και ακόμη μεγαλύτερα να έχουν αποθηκευτεί εκτός τραπεζών στα διαφόρων ειδών σεντούκια ανά την επικράτεια και σε ξένους λογαριασμούς στο εξωτερικό, η έκδοση νέου νομίσματος θα δημιουργήσει μια διπλή, διαιρεμένη οικονομία. Από την μία θα έχουμε τις περισσότερες αποταμιεύσεις σε ευρώ. Από την άλλη θα έχουμε τους μισθούς και τις συντάξεις να βγαίνουν από τα ΑΤΜ των τραπεζών σε δραχμές. Με το που θα εισπράττονται, οι πολίτες θα προσπαθούν να ανταλλάσσουν τις δραχμές σε ευρώ, γνωρίζοντας ότι σε μερικές ώρες οι δραχμές τους θα υποτιμηθούν. Έτσι, θα έχουμε δύο Ελλάδες. Την Ελλάδα εκείνων που δεν έχουν πρόσβαση σε ευρώ, και οι οποίοι θα εγκλωβιστούν σε μια τριτοκοσμική Ελλάδα. Και την Ελλάδα που έχουν πρόσβαση σε ευρώ η εξουσία των οποίων θα είναι μεγάλη επί των υπόλοιπων. Για να νοικιάσεις ένα αξιοπρεπές διαμέρισμα θα πρέπει να έχεις ευρώ. Για να στείλεις τα παιδιά σου σε ιδιωτικό σχολείο, το ίδιο. Πολλοί έμποροι θα εμπορεύονται μόνο σε ευρώ ή θα ζητούν "τοκογλυφικά" ποσά σε δραχμές. Όμως οι μισθοί και οι συντάξεις θα παρέχονται σε δραχμές. Εν πολλοίς, η Ελλάδα θα θυμίζει την Τουρκία της δεκαετίας του '80 όπου η διττή οικονομία (μία για τους εξαθλιωμένους 'ανατολίτες' που λειτουργούσε με ντόπιο νόμισμα και μία για τους 'εξευρωπαϊσμένους' πολίτες που χρησιμοποιούσαν μάρκα, φράγκα και δολάρια) δεν επέτρεπε την ανάπτυξη παρά μόνο ενίσχυε την ανισότητα και την υποανάπτυξη.

Τι κάνουμε λοιπόν;

Πρώτον, δεν συζητάμε την επιστροφή στην δραχμή όσο το ευρώ υφίσταται αλλού. (Αν το ευρώ πεθάνει, και το σκεπάσει η ταφόπλακα, τότε η δημιουργία ενός νέου νομίσματος θα είναι εύκολη υπόθεση.)
Δεύτερον, δεν αποδεχόμαστε τις πολιτικές της ΕΕ που αποτελούν τον βασικό λόγο που το ευρώ σήμερα πεθαίνει. Λέμε το μεγάλο όχι στις ανοησίες της 26ης Οκτωβρίου επειδή μόνο έτσι μπορούμε να συμβάλουμε στην διάσωση του ευρώ.
Τρίτον, ξεκινάμε συζητήσεις με την Ιταλία και την Ισπανία για μια πιθανή νομισματική ενοποίηση μαζί τους στην περίπτωση αποχώρησης των πλεονασματικών χωρών από την ευρωζώνη, και κατάργηση του ευρώ.
Τέταρτον, εγκαλούμε τόσο τον κ. Παπανδρέου (ο οποίος έθεσε το ερώτημα με στόχο την προσωπική του πολιτική επιβίωση) όσο και τον κ. Παπαδήμο (ο οποίος δίνει συνέχεια στο έγκλημα Παπανδρέου για να εμπεδώσει την δική του κυριαρχία επί του νέου κυβερνητικού εξαμβλώματος) για το γεγονός ότι επένδυσαν σε μια φιλολογία για το αν θα καταφέρει η Ελλάδα να μείνει εντός της ευρωζώνης. Μια φιλολογία που μειώνει ακόμα περισσότερο τις αντιστάσεις του ανοσοποιητικού συστήματος του ευρώ.

Σημείωση "Εν Κρυπτώ: Επίσης πολύ ενδιαφέρουσα είναι η συνολική ανάλυση του Γ. Βαρουφάκη για το μεταπολεμικό παγκόσμιο οικονομικό σύστημα στο νέο βιβλίο του με τίτλο "The Global Minotaur" (Δείτε εδώ μια εξαιρετική σχετική διάλεξή του στο Πανεπιστήμιο Columbia της Ν. Υόρκης).

Διαβάστε περισσότερα...

Σε σωστή βάση οριοθετείται η ΑΟΖ

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση για ένα μείζον εθνικό θέμα, όπως είναι η δημιουργία Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, ήταν η αναφορά του υπουργού Εξωτερικών, Σταύρου Δήμα, κατά τη συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης της κυβέρνησης ενότητας.


Πολλοί άνθρωποι, κυρίως στο εξωτερικό, σημείωσαν τη δήλωση του νέου υπουργού, καθώς πιστεύουν πως ο τρόπος με τον οποίο έθεσε το θέμα υποκρύπτει απόφαση -τουλάχιστον της ΝΔ- να μην απεμπολήσει τα νόμιμα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας.

Η άρνηση της προηγούμενης κυβέρνησης να ασχοληθεί με το ζήτημα προκάλεσε απορίες αλλά και ισχυρισμούς για "συμφωνίες κάτω από το τραπέζι" με την Τουρκία.

Η αλήθεια είναι ότι όποτε τέθηκε το θέμα στον κ. Παπανδρέου ή το απέφυγε, ή απάντησε με την κλασική υπεκφυγή ότι θα το συζητούσε με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας. Φαίνεται ότι δεν το έπραξε, ενώ όταν το έθεταν στελέχη του υπουργείου Εξωτερικών εισέπρατταν την κλασική τουρκική απάντηση και εκβιασμό: ότι δήθεν ο καθορισμός της ΑΟΖ σήμαινε... πόλεμο.

Ο κ. Δήμας παρουσίασε το προφανές και το ορθόν: ότι "η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου, πέρα από τις σημαντικές οικονομικές ευκαιρίες που δημιουργεί, λειτουργεί και ως καταλύτης περιφερειακής ειρήνης και ασφάλειας".

Η χώρα μας βρίσκεται στην πολύ δυσάρεστη θέση να οδεύει προς χρεοκοπία εάν δεν γίνει ένα θαύμα, όπως υποστηρίζουν οι αναλυτές. Αρα, εάν θεωρήσουμε ως δεδομένο τον ισχυρισμό αυτό, η Ελλάδα έχει ελάχιστες δυνατότητες να ασκήσει τα δικαιώματά της.

Υπάρχει και ο αντίλογος. Ο κ. Δήμας έχει δίκιο να υποστηρίζει ότι "η οριοθέτηση όλων των θαλασσίων ζωνών με όλους τους γείτονες της Ελλάδας θα της δώσει και ένα τεράστιο πλεονέκτημα για να εκμεταλλευθεί τον θαλάσσιο πλούτο της". Ο πρώην πρωθυπουργός έριξε το πυροτέχνημα από το βήμα της Βουλής για τα κοιτάσματα της Κρήτης, για τα οποία ως κυβερνήτης της Ελλάδας δεν έπραξε τίποτα. Του πρόσφεραν την ευκαιρία οι Κύπριοι και οι Ισραηλινοί και την αρνήθηκε.

Ας ελπίσουμε ότι η κυβέρνηση σωτηρίας, που ανέλαβε να υλοποιήσει τη χειρότερη πολιτική λιτότητας, θα ασχοληθεί σοβαρά με την ΑΟΖ, η οποία μπορεί να αποτελεί... πρόκληση για την Τουρκία, αλλά πιθανότατα θα αποδειχθεί διαβατήριο για τη σωτηρία της Ελλάδας.

Έθνος

Σημ Εν Κρυπτώ: Ιδού η Ρόδος λοιπόν για την αξιωματική αντιπολίτευση, όχι μόνο να ανακηρύξει την Ελληνική ΑΟΖ, αλλά και να μας ενημερώσει σχετικά με τις περίφημες διερευνητικές επαφές των δύο υπουργείων Εξωτερικών.

Διαβάστε περισσότερα...

Νεοκλής Σαρρής - Η απώλεια ενός μεγάλου ανθρώπου

Toυ Παναγιώτη Ήφαιστου

Τον Νεοκλή θα τον θρηνήσει η οικογένειά του και θα λείψει στο αμούστακο παιδί του. Θα λείψει και σε όσους από εμάς έτυχε να τον γνωρίσουμε από κοντά και νοιώσαμε την ανθρωπολογική του βαθύτητα, τη δύναμη του πνεύματός του και τον τίμιο και ακέραιο χαρακτήρα του. Θα λείψει όμως και από όσους τον γνώρισαν σαν πανεπιστημιακό δάσκαλο, σαν πνευματική μορφή και σαν μοναδικά εμβριθή γνώστη της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής σε δύσκολα πεδία όπου η γνώση σπανίζει και οι γνώμες κυριαρχούν. Όλοι όσοι τον γνωρίσαμε θα θυμόμαστε αυτό που συνολικά ήταν: Μια μεγάλη ανθρώπινη μορφή και ένα σπανίζων είδος προικισμένου φορέα της μακραίωνης ελληνικότητας.

Δύο λόγια μόνο θα πω όπως τον γνώρισα ως ακαδημαϊκό, ως άνθρωπο και ως φίλο. Συναντηθήκαμε πριν δύο περίπου δεκαετίες, όταν εντάχθηκα στο Πάντειον Πανεπιστήμιο όπου και αυτός δίδασκε. Ακαριαία με εντυπωσίασε η ευθύτητά του, η ειλικρίνειά του, η καλοσύνη του και η βαθιά πρωτογενής και βιωματική συνάμα και ακαδημαϊκή γνώση της Τουρκίας. Επίσης ο μετριοπαθής του χαρακτήρας και η μετριοφροσύνη του. Συνδυασμός προτερημάτων που δεν συναντάς εύκολα. Περισσότερο με εντυπωσίασε το γεγονός ότι ακόμη και γι’ αυτούς που του επιτίθονταν ανελέητα και άδικα δεν ένοιωθε μίσος. Λίγη πίκρα μόνο, συμπάθεια για την κατάντια τους και ετοιμότητα να συζητήσει μαζί με όλους και για όλα.

Πιο καλά, αν όχι πολύ καλά, τον γνώρισα όταν έκανε την επιμέλεια του βιβλίου του Αχμέτ Νταβούτογλου, Στρατηγικό Βάθος. Η διεθνής θέση της Τουρκίας το οποίο εγώ μεν πρότεινα να κυκλοφορήσει στην ελληνική γλώσσα, πλην τη μετάφρασή του ο Νεοκλής επιθυμούσε διακαώς. Πέραν της γνωστής θέσης «να γνωρίσουμε τον αντίπαλό μας» οι λόγοι είναι βαθύτεροι. Πρωτίστως ήθελε οι συμπατριώτες του να ακούσουν από έναν κορυφαίο τούρκο ηγέτη και ακαδημαϊκό αναλυτή τα ίδια πράγματα που ο ίδιος επί δεκαετίες τους έλεγε, όταν ανάλυε την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας.

Ο Νεοκλής Σαρρής εδώ και πολλές δεκαετίες πρόσφερε στους νεοέλληνες κάτι ανεκτίμητο: Μια βαθιά, μοναδικά εξειδικευμένη και απίστευτα ακριβής γνώση της διαδρομής, της συγκρότησης, του χαρακτήρα, της φυσιογνωμίας και του τρόπου σκέψης των Τούρκων. Λαό που όχι μόνο δεν μισούσε αλλά και που ένοιωθε πως, αν και βαθύτατα Έλληνας, ο ίδιος υπήρξε γέννημα θρέμμα της ταραχώδους, αντιφατικής και τραγικής πορείας του νεοτουρκικού κράτους. Μαζί τους μεγάλωσε, βίωσε την τουρκική κοινωνία και τις αντιθέσεις της και μελέτησε επιστημονικά τη συγκρότησή της και την εξέλιξή της. Τελικά, όπως οι περισσότεροι Έλληνες της Ανατολής ξεριζώθηκε και βρέθηκε στο νεοελληνικό κράτος. Είχε την πνευματική και ηθική δύναμη, εν τούτοις, να μην βλέπει εχθρικά τον τουρκικό λαό. Παρέμεινε φίλος με όσους τούρκους γνώριζε και επικοινωνούσε συχνά μαζί τους. Ο Σαρρής ουσιαστικά βίωσε απέραντα την αντιφατική συγκρότηση του νεοτουρκικού κράτους, την επικινδυνότητά του, την ποικιλόμορφη ανθρωπολογική σύνθεση της κοινωνίας του και τις τραγικές αντιθέσεις της αλλά και τις συγγένειες μαζί μας. Αναμφίβολα, ο Νεοκλής Σαρρής όσο κανείς άλλος ήταν σπάνιος γνώστης της διαφοροποιημένης ανθρωπολογικής δομής του λαού του νεοτουρκικού κράτους και των ιδιομορφιών της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.

Τα δύο τελευταία χρόνια και κυρίως στη φάση της επιμέλειας του Στρατηγικού Βάθους είχαμε πολύωρες συζητήσεις, οπότε και τον κατάλαβα βαθύτερα και πλατύτερα. Ο Νεοκλής Σαρρής, συνθέτοντας με μοναδικό και απαράμιλλο τρόπο βιωματική γνώση και ακαδημαϊκή γνώση, πολλές φορές μου εξιστορούσε τη διαδρομή των προπάππων του, της οικογένειάς του, των φίλων του στη Μικρά Ασία μέχρι και τον ξεριζωμό τους. Μεταξύ σοβαρού και αστείου του πρότεινα να του πάρω συνέντευξη για να γράψω την προσωπική και πολιτική βιογραφία του. Θα άξιζε τον κόπο γιατί ο Νεοκλής Σαρρής, πνευματικά, βιωματικά και γνωστικά, κυριολεκτικά ενσάρκωνε τη νεότερη ιστορία των νεοελλήνων.

Ο Νεοκλής μιλούσε πάντοτε ισορροπημένα, δίκαια, σωστά και με ακρίβεια που τσάκιζε κόκκαλα. Έλαχε να βρεθώ μαζί του με τούρκους φίλους του και συναδέλφους του. Με άφησε άφωνο ο σεβασμός των Τούρκων για τον Σαρρή. Τον θεωρούσαν τον καλύτερο τουρκολόγο. Αυτό όμως ήταν και το πρόβλημα στην προσωπική και ακαδημαϊκή παρουσία του στο νεοελληνικό κράτος. Τα εγχώρια καθωσπρέπει τρωκτικά, τα ίδια που τελικά κατέστρεψαν το νεοελληνικό κράτος, τον κτυπούσαν ασταμάτητα και ανελέητα. Μιλούμε για τα γνωστά σε όλους μας τρωκτικά στα ποικίλα πεδία της πολιτικής, της επικοινωνίας και της δήθεν επιστήμης που δεν ήθελαν μια τέτοια φωνή να ακούγεται. Το εγχώριο ξενοκρατικό σύστημα που υιοθετούσε μια καταστροφική κατευναστική στάση απέναντι στην Άγκυρα, δεν ήθελε να ακούγεται η φωνή του Σαρρή. Ανθρώπους όπως τον Σαρρή η συμβατική σοφία επιχειρεί πάντοτε να τους κλείσει το στόμα. Είναι όμως σαν να προσπαθεί κανείς να δέσει έναν γίγαντα με κλωστές. Δεν κατάφεραν να τον καταδικάσουν σε σιωπή. Μόνο δολοφονούσαν τον χαρακτήρα του νυχθημερόν και είναι αλήθεια μερικές φορές τον εκνεύριζαν. Ο Νεοκλής παρέμεινε πάντα ο ίδιος: Ένας εγγενώς ήπιος άνθρωπος, γεμάτος καλοσύνη για όλους, ταυτόχρονα δυνατός, αδέκαστος και ακλόνητος, κύρια έγνοια του οποίου ήταν να διατυπώνει απερίφραστα εδραία και αληθή επιχειρήματα και να μην αδικεί κανέναν.

Μεγάλες ανθρώπινες μορφές όπως ο Νεοκλής Σαρρής, όταν αποχωρούν από τον γήινο κόσμο, συνεχίζουν να είναι μαζί μας με το πνεύμα τους, την πανίσχυρη προσωπικότητά τους και τις βαθυστόχαστες αναλύσεις τους. Η επιβλητική παρουσία του Νεοκλή Σαρρή ήταν πάντα ζωντανή και δυνατή και έτσι θα συνεχίσει να είναι. Ο Νεοκλης Σαρρής θα είναι πάντα μαζί μας. Καλό ταξίδι Νεοκλή.

Παναγιώτης Ήφαιστος 19.11.2011

www.ifestosedu.gr
info@ifestosedu.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Απεβίωσε ο Νεοκλής Σαρρής

Φτωχότερος είναι από σήμερα ο Ελληνισμός, καθώς έσβησε, μετά από πολυετή μάχη με τον καρκίνο, η σοφή, πατριωτική φωνή του καθηγητή Νεοκλή Σαρρή. Η απώλεια είναι μεγάλη, καθώς ο καθηγητής Σαρρής ήταν ο εμβριθέστερος γνώστης της τουρκικής πολιτικής πραγματικότητας, αλλά και ανυποχώρητος πατριώτης.

Ο Νεοκλής Σαρρής γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Απόφοιτος της Μεγάλης του Γένους Σχολής, σπούδασε με υποτροφία του Οικουμενικού Πατριαρχείου νομικά, πολιτικές και οικονομικές επιστήμες στα Πανεπιστήμια της Πόλης και της Αθήνας, ενώ αργότερα σπούδασε και στη Γενεύη. Από τα φοιτητικά του χρόνια αναμείχθηκε στην πολιτική ζωή της Τουρκίας. Η ενεργή συμμετοχή του στα πολιτικά γεγονότα την εποχή της ανατροπής του Μεντερές (1960) τον ανέδειξε σε ηγετικές θέσεις στη νεολαία του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, όπου συμμετείχε στην επεξεργασία της νέας προοδευτικότερης πολιτικής γραμμής του. Έτσι γνώρισε και τους σημαντικότερους πρωταγωνιστές της πολιτικής ζωής της Τουρκίας κατά το δεύτερο ήμισυ του 20ου αιώνα.

Διετέλεσε σύμβουλος επί πολιτικών υποθέσεων του Οικουμενικού Πατριάρχη Αθηναγόρα. Βλέποντας το τέλος του Ελληνισμού της Πόλης, εγκατέλειψε τη γενέτειρά του το 1962 και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Διετέλεσε καθηγητής της Κοινωνιολογίας της Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ενώ δίδαξε και σε παραγωγικές και ανωτέρες Σχολές του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Συνεργάστηκε κατά καιρούς με ορισμένες από τις εγκυρότερες εφημερίδες και περιοδικά στην Ελλάδα και την Τουρκία.

Κλασικό έχει μείνει το βιβλίο του "Η Άλλη Πλευρά", στο οποίο κατέγραψε τα γεγονότα και το παρασκήνιο της τουρκικής εισβολής του 1974 στην Κύπρο με βάση τουρκικές πηγές, χωρίς μισαλλοδοξία, αλλά με τη σιγουριά της αυστηρής επιστημονικής μεθοδολογίας.

Υπήρξε πάντοτε πολέμιος της ελληνικής υποχωρητικότητας και εθελοδουλείας έναντι της Τουρκίας, υποστηρίζοντας τις απόψεις του με τον τεράστιο πλούτο γνώσεών του. Αυτές οι γνώσεις, η κεντρώα πολιτική του τοποθέτηση και ο ήπιος λόγος του καθιστούσαν εξαιρετικά δύσκολη τη συκοφάντησή του ως "υπερπατριώτη", όπως συνέβη με πολλές άλλες πατριωτικές φωνές, και επελέγη η μέθοδος του αποκλεισμού. Κατά την τελευταία δεκαπενταετία των υποχωρήσεων της Ελλάδας σε όλα τα μέτωπα της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης, ο Ν. Σαρρής, που θα έπρεπε να είναι ο βασικός σύμβουλος κάθε ελληνικής κυβέρνησης στα ελληνοτουρκικά, είχε "εξοριστεί" όχι μόνο από συμβουλευτικές θέσεις αλλά και από τα κυρίαρχα ΜΜΕ. Βρήκε όμως καταφύγιο στην εκπομπή "Τομές" του High Channel, αφήνοντας και εκεί τη σοφία του ως παρακαταθήκη. "Εδώ" θα βρείτε αρκετές εκπομπές του και εδώ το σύνολο των δημοσιευμάτων του "Εν Κρυπτώ" με πηγή τον Νεοκλή Σαρρή.

Ο Ν. Σαρρής ανέπτυξε πολιτική δραστηριότητα και στην Ελλάδα, διαδεχόμενος τον Ιωάννη Ζίγδη στην Προεδρία της Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου (ΕΔΗΚ). Στις εκλογές του 2009 ήταν υποψήφιος βουλευτής, συνεργαζόμενος με τη Δημοκρατική Αναγέννηση, τοποθετημένος στην τιμητική τελευταία θέση του ψηφοδελτίου επικρατείας του κόμματος.

Η κηδεία του θα γίνει την Τρίτη 22 Νοεμβρίου στις 3 το μεσημέρι από το Πρώτο Νεκροταφείο.

Καλό ταξίδι κύριε καθηγητά. Θα λείψετε και σε εμάς, και σε όλο τον Ελληνισμό.

Διαβάστε περισσότερα...