Όσο υπάρχουμε εμείς, έχει μαγιά η Πατρίδα να ζυμώνει ελευθερία

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Στην πολιτική δεν υπάρχουν επιτήδειοι ουδέτεροι. Κι εν πάση περιπτώσει, ακόμη κι αν υπάρχουν, εγώ δεν είμαι απ’ αυτούς. Πάντα διαλέγω πλευρά και παίζω μπουνιές. Και χρόνια τώρα ήμουν και θα είμαι στην ίδια πλευρά.



Παρακολούθησα την κωμωδία «Φεύγει ο Γιώργος που μένει, ο Πετσάλνικος κι η θυμωμένη Κομανέτσι». Παρακολούθησα βεβαίως και το ρεσιτάλ μαύρης προπαγάνδας της διαπλοκής εναντίον του Αντώνη και της ΝΔ. Έστησαν πολύωρα πάνελ, συζητούσαν ώρες με οργή, ζωντανές συνδέσεις, λοιδορίες, παρεμβάσεις νεκραναστημένων, για τους όρους που έθεσε ο Παπαδήμος στον Σαμαρά. Του απηύθυναν και νουθεσίες, όταν δεν τον χλεύαζαν. Νεοφιλελεύθερα μπάζα, όλη η φλωρούμπα με ανταύγειες, γνώμη και σολάριουμ, έβγαινε κι έκανε περισπούδαστες αναλύσεις με σαρδόνεια χαμόγελα ανοχής όταν άλλοι βρίζανε τον Σαμαρά.



Θα θυμίσω βέβαια, πριν λίγα χρόνια, το φοβερό ρεπορτάζ εφημερίδας για τα μούτρα που έκανε συνοφρυωμένος ο Ερντογάν κατά την συνάντηση του στην Αθήνα με τον Κ. Καραμανλή και τις αναλύσεις για την αποτυχία της επίσκεψης, η οποία όμως δεν ..έγινε, ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή! Το φύλλο της εφημερίδας όμως κυκλοφόρησε, πριν πάρουν χαμπάρι οι φιλιππινέζες της παραπληροφόρησης. Φυσικά η εν λόγω δημοσιογραφάρα είναι από αυτούς που κάνουν αναλύσεις και κουνάνε το δάχτυλο και στο Σαμαρά και σε σας. Τον πήρε το μάτι μου και τώρα τον κυριούλη. Ποιανού του έπεσε η τσίπα από την τσέπη για να την βρουν αυτοί;

Μετέδιδαν μάλιστα ορισμένοι, πως ο Σαμαράς δέχτηκε τους όρους. Όπως όμως απεδείχθη και από την δήλωση Παπαδήμου, όροι δεν υπήρχαν! Το παραμύθι διακινήθηκε από το βαθύ ΠΑΣΟΚ και ορισμένα φερέφωνα των γνωστών «επιχειρηματιών» με τον ένα πελάτη, το Κράτος. Μούφα, δηλαδή, «πέτσινο» το θέμα των πάνελ και των δελτίων, δύσοσμη λάσπη με το πηλοφόρι πούλαγαν οι ρεπατζούδες του Μόσιαλου. Άραγε, στα wikileaks του μέλλοντος θα δούμε, αν τα καλόπαιδα είχαν ενημερώσει και γι’ αυτές τις εκπομπές την Πρεσβεία, ΜΙΑ είναι η Πρεσβεία, όπως και για την εικόνα που «φιλοτέχνησαν» στον Σαμαρά; I wonder…


Τι έγινε λοιπόν, αδέρφια;

1. Ναι, θα προτιμούσα να επιμέναμε σκληρά και να γκρεμοτσακιζόταν ο απερίγραπτος τυχοδιώκτης, πριν σχηματιστεί μεταβατική κυβέρνηση και να πηγαίναμε σε εκλογές εντός μηνός.

2. Ναι, θεωρώ ότι η απειλή εξόδου από το Ευρώ ήταν χάρτινη. Δεν υπάρχει μηχανισμός, δεν προβλέπεται και θα έπρεπε να απαντήσουμε «αν το κάνετε, αν μας εξαναγκάσετε σε έξοδο οδηγώντας μας στη χρεωκοπία, αυτό σημαίνει αυτομάτως και μονομερή διαγραφή όλου του χρέους και πυροδότηση των CDS, με ότι αυτό συνεπάγεται». Γιατί, αδέρφια, αν χρωστάς δέκα χιλιάδες σε μια τράπεζα, είσαι κακομοίρης. Αν χρωστάς 400 δισεκατομμύρια, είσαστε συνέταιροι.

3. Ναι, θα προτιμούσα να μην μετέχουμε με κανένα πρόσωπο στην μεταβατική κυβέρνηση, να έχουμε την ελάχιστη δυνατή ταύτιση, να την ελέγχουμε αντιπολιτευτικά, να τηρήσουμε την δημόσια δέσμευση μας για ψήφιση μόνο της δανειακής, εκεί που μας έφερε ο τυχοδιώκτης κωπηλάτης, να βάλουμε πλάτη για την εκταμίευση της 6ης δόσης και εκλογές.

Έχουμε και λέμε:

Ο Αντώνης Σαμαράς, πείτε ότι θέλετε, όμως έριξε τον Γιώργο Παπανδρέου. Το καλοκαίρι του πήρε στο προφορικό την παραίτηση, μετά τον μάλωσε η μαμά του κι ο «μεταμφιεσμένος Έλληνας με την αμερικάνικη καρδιά» και κείνος την πήρε πίσω, λέγοντας και ψέματα για τα διαμειφθέντα. Τώρα, στα μισά της θητείας του, μετά την απίστευτη ξεφτίλα που έκανε στη χώρα και το τελεσίγραφο του Αντώνη, καταγράφηκε επιτέλους στα πρακτικά της Προεδρίας η δήλωση του, ότι δεν θα ηγηθεί της μεταβατικής κυβέρνησης και στη συνέχεια παραιτήθηκε για να αναλάβει ο κ. Παπαδήμος. Βέβαια, έχει γαντζωθεί στο λαιμό του ΠΑΣΟΚ και σας ορκίζομαι θα τους πάει στο 9%, αλλά σε ξένα νιτερέσα δεν ανακατεύομαι. Αποδείχθηκε πάντως ότι αυτός ο sui generis τύπος, μπορεί να έλκει μέρος της καταγωγής του από την μαγευτική και φλατ Μινεσότα, όμως έχει το πείσμα των διασήμων θεόρατων ημίονων του Μιζούρι. Σωστά λοιπόν ο Αντώνης εκτίμησε ότι δεν ήταν τόσο απλό, «στέλνω τελεσίγραφο κι αύριο αυτός φεύγει». Εκεί, πακτωμένος ο ποδηλάτης με την διαστημική γυαλούμπα. Έπρεπε Ο Αντώνης να κάνει, όπως έκανε, κι άλλα πράγματα κι ελιγμούς για να τον ξεπακτώσει και να χάσετε, ωρέ Έλληνες, το μπερκέτι που σας έλαχε για Πρωθυπουργός στην πιο δύσκολη στιγμή από το 1974. Για σκεφθείτε το, χάρις στον Αντώνη, χάσατε άλλα δύο (2) χρόνια πρωθυπουργίας ΓΑΠ. Ε;

Εγώ, που το ΄χω και λίγο το φιλοπόλεμον στο αίμα μου, θα μπορούσα να αγνοήσω την ευθεία απειλή της εξόδου από το Ευρώ και να ανταπαντήσω, «τότε θα πάρετε ό,τι έδειχνε ο Καραϊσκάκης στον εχθρό σηκώνοντας την φουστανέλα», αλλά δεν είμαι Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ένας από εσάς είμαι. Ο Αντώνης λοιπόν που είναι Αρχηγός της ΝΔ, ακόμη κι αν θεωρούσε την απειλή πιθανή μόνο κατά ποσοστό 10%, ως θεσμικός παράγοντας κι αυριανός Πρωθυπουργός, ήταν υποχρεωμένος να την λάβει σοβαρά υπ’ όψιν.

Θα προτιμούσα να μην συμμετείχαμε στην κυβέρνηση, γιατί θα πουν αυτό που ήδη λένε, ό,τι συγκυβερνούμε. Υποθέτω όμως ότι έπαιξαν ρόλο δυο πράγματα. Πρώτον αίτημα του νέου Πρωθυπουργού για όσο το δυνατό μεγαλύτερη συνδρομή στο έργο του και δεύτερον, η άποψη να έχει κι η ΝΔ κάποια μάτια από μέσα σε όσα θα γίνονται σε αυτές τις εκατό ημέρες.

Ο Γιώργος, ο Παπακωνσταντίνου, ο Βενιζέλος, ο Ραγκούσης και τ’ άλλα καλά παιδιά, οι αρχιτέκτονες του ζόφου των δυο αυτών χρόνων, θα θελήσουν να πουν «όλοι το ίδιο είμαστε». Ήδη το λένε κι από κοντά επιχαίρει ο τυχοδιώκτης των μαϊμού Δεκεμβριανών, νομίζοντας ότι τώρα που στα σαράντα ανακάλυψε το Έθνος και την Πατρίδα, ό,τι θα βρει κεντροδεξιούς πελάτες. Όταν έχεις στο βιογραφικό σου τις καταλήψεις σε..Λύκεια, καλά κρασιά.

Προσέξτε όμως κι αυτό. Η μεταπολιτευτική παράγκα, δυο μόλις μέρες αφού ορκίστηκε η μεταβατική κυβέρνηση των Εκατό Ημερών, βγάζει και δημοσκοπήσεις ότι ο κόσμος, λέει, δεν θέλει εκλογές στις 19/2. Θέλει, τάχα, να συνεχίσει να κυβερνά αυτός που ακόμη δεν κυβέρνησε! Σουρεαλιστικά πράγματα, που στόχο έχουν να κόψουν τον δρόμο του Σαμαρά για την εξουσία και να γίνουν και διάφορες βολικές διευθετήσεις. Ή τουλάχιστον θα προσπαθήσουν να τις κάνουν. Θα σας πω τώρα μερικές κακές λέξεις: απλές, προνομιούχες, Blackrock κλπ. Αδυνατούν εκεί στην Εσπερία να καταλάβουν ότι δίνουν λεφτά, που οι τράπεζες μετά τα δίνουν στον Μπάμπη το Σουγιά, που ‘χει μπίζνες από μπετά και ΜΜΕ, μέχρι σκουπίδια. Θα επιληφθούν λοιπόν αρμοδίως…


Υπογραμμίζω λοιπόν:

Η κυβέρνηση αυτή είναι μεταβατική, ειδικού σκοπού, με τρεις αποστολές, ήτοι δανειακή, εκταμίευση έκτης δόσης, εκλογές στις 19/2/2012. Οι δημοσκοπήσεις ποτέ δεν μπορούν να υποκασταστήσουν την βούληση του Λαού, ούτε να αποτυπώσουν αληθινά την δυσαρμονία της παρούσας Βουλής με το εκλογικό σώμα.

Η κυβέρνηση αυτή δεν θα επιτρέψουμε να γίνει πλυντήριο των ευθυνών του Παπανδρέου και των συνεργών της πολιτικής του για όσα έγιναν αυτά τα δυο χρόνια.

Ο κ. Παπαδήμος, δεν προέρχεται από παρθενογένεση, είναι χρόνια στον δημόσιο βίο. Σίγουρα όμως είναι ικανός κι έχει κύρος. Προέρχεται δε από ένα χώρο, όπου έχει μάθει να σηκώνει το τηλέφωνο κι η εντολή του να μεταδίδεται και να εκτελείται πάραυτα. Θα παρακολουθήσω με ενδιαφέρον την συνάντηση του με το δοβλέτι μας.

Τα συνωμοσιολογία περί Τριμερούς να τα λαμβάνετε σοβαρά υπ όψιν όσοι γουστάρετε Ελλοχίμ, θεωρίες για την Κούφια Γη και καλλικαντζάρους. Αν δεν επηρεάζεστε από τον Λιακόπουλο, τότε σημειώστε ότι η Τριμερής δεν είναι τίποτε άλλο από ένα είδος παγκόσμιας «Αθηναϊκής Λέσχης», όπου πολιτικοί, επιχειρηματίες και άλλοι μαζεύονται και συζητούν άτυπα για μεγάλα πολιτικά και οικονομικά προβλήματα.

Ο κ. Παπαδήμος λοιπόν κι η κυβέρνηση του των Εκατό Ημερών, εύχομαι να πετύχει στην υλοποίηση των τριών ειδικών σκοπών που έχει και πιστεύω, η παραπαίουσα διαπλοκή να μείνει με την όρεξη για παραβίαση της συμφωνίας για άμεσες εκλογές. Ο μεταβατικός Πρωθυπουργός δεν μπορώ καν να σκεφθώ ότι θα καταδεχθεί να παίξει το κύρος του και την αποστολή του μονά ζυγά για να κάνει χάρες σε αυτούς που σε λίγο μπορεί να μην υπάρχουν.

Ο Αντώνης ούτε «συστημικός», ούτε «μνημονιακός» έγινε. Οι αποφάσεις του, συμφωνείτε με αυτές ή όχι, ήταν πράξη αυτοθυσίας εν όψει άμεσου εθνικού κινδύνου κι όχι πράξη υποταγής.

Νέα μέτρα θα ‘ρθουν προς συζήτηση με το πολυετές. Ποιος θέλετε να το διαπραγματευθεί; Ποιον ξέρετε που να έχει πει βροντερά όχι στη ζωή του και να είναι ικανός; Γι’ αυτό θα πρέπει να γίνουν οι εκλογές κι απέναντι στους εταίρους και δανειστές μας να κάτσει ως εκπρόσωπος μας ο Αντώνης Σαμαράς.

Όσοι λοιπόν θυμώσατε κι όσοι προβληματισθήκατε, όπως κι εγώ, με όσα έγιναν, γιατί τα θέλετε όλα και τα θέλετε τώρα, κάνετε ένα βήμα πίσω, κοιτάξτε την μεγάλη εικόνα και μην υποστέλλετε την Σημαία. Εμμονή στην Αποστολή και το βλέμμα πάντα στο στόχο.

Αδέρφια, όσο υπάρχουμε εμείς, εσείς όλοι, έχει μαγιά η Πατρίδα να ζυμώνει Ελευθερία…

38 σχόλια:

Μυκηναίος 13 Νοεμβρίου 2011 στις 8:59:00 π.μ. EET  

χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Μπα σε καλό σας... με κάνατε και γέλασα πρωί πρωί.

Ας πούμε τώρα και κάτι σοβαρό:
Η ΝΔ αποδέχεται τη συνθήκη EFSF;
http://exomatiakaivlepo.blogspot.com/2011/11/efsf.html

pop quiz 1:
Πως λέγεται αυτός που θέλει να κυβερνήσει χωρίς να τον έχει εκλέξει ο λαός;

pop quiz 2:
Πως λέγονται αυτοί που συνεργούν στην έξωθεν επιβολή "κυβερνητών";

Η απάντηση στο #2 βρίσκεται στο ΦΕΚ 12 Α' / 20-Ιαν-1945.
http://gak.eyv.sch.gr/Drast/DD/PD_Ekkath/dikaiosynhs_SP06-1945_dwsil.pdf
Την απάντηση στο #1 βρείτε την μόνοι σας.

Ανώνυμος 13 Νοεμβρίου 2011 στις 10:10:00 π.μ. EET  

Κι ο Σαμαράς πολιτικά νεκραναστημένος είναι. Έδειξε με τη σειρά του την ανεπάρκειά του στο χειρισμό της κρίσης. Το λέτε και το ξαναλέτε ότι είναι μεταβατική μήπως και το πιστέψουμε-ετε. Μάλλον είναι λίγες οι μέρες του στην ηγεσία της ΝΔ. Άλλωστε από την ιστορία του φαίνεται ότι είναι ικανός μόνο στο να ρίχνει κυβερνήσεις! Να δούμε τότε που θα βρεθούν οι συμβουλάτορες!

Αρματιστής 13 Νοεμβρίου 2011 στις 10:22:00 π.μ. EET  

Θα ήθελα να προσθέσω λίγα σχόλια στο άρθρο του κυρίου Κρανιδιώτη.

Βεβαίως ο Παπανδρέου αποχώρησε (με πολλές ωδίνες) από τη κυβέρνηση. Έφυγε από το κάδρο της τρέχουσας κριτικής και σε αυτό μπήκε η ΝΔ, η οποία όσο και αν δεν το επιθυμεί, αποτελεί πλέον συγκυβέρνηση. Η ΝΔ, τουλάχιστο σαν κόμμα, θα δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στη κυβέρνηση Παπαδήμου και σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να υποστηρίζει ότι είναι αντιπολίτευση. Η ΝΔ αναγκαστικά θα πιστωθεί τα έργα και τις ημέρες του Παπαδήμου. Και η πίστωση αυτή, θα είναι πολύ βαριά.

Ο Παπανδρέου αποχώρησε, όχι γιατί το απαίτησε ο Σαμαράς, αλλά γιατί το επέβαλε η λαϊκή αντίδραση με κορωνίδα την «εξέγερση» της 28ης Οκτωβρίου. Θυμηθείτε ότι η εξαγγελία του δημοψηφίσματος, που οδήγησε στο Βατερλό του ΓΑΠ, έγινε την 29/10, υπό την πίεση της «εξέγερσης» της προηγουμένης και των πιέσεων που του ασκήθηκαν στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ.

Βεβαίως ο Σαμαράς δεν δέχθηκε κανένα όρο από το Παπαδήμο, αφού κατά τη δήλωση του ιδίου δεν επέβαλε κανένα όρο. Πλην όμως και κανένας όρος από αυτούς που έβαλε ο Σαμαράς, δεν έγινε δεκτός. Πχ η κυβέρνηση θα είναι 100 ημερών και όχι 6 εβδομάδων.

Γράφει ο κύριος Κρανιδιώτης:
«Ναι, θα προτιμούσα να μην μετέχουμε με κανένα πρόσωπο στην μεταβατική κυβέρνηση, να έχουμε την ελάχιστη δυνατή ταύτιση, να την ελέγχουμε αντιπολιτευτικά, να τηρήσουμε την δημόσια δέσμευση μας για ψήφιση μόνο της δανειακής, ……»
Σχόλια:
1) Η ΝΔ μετέχει στη κυβέρνηση με ισχυρή ταύτιση, αφού συμμετέχουν οι δύο αντιπρόεδροι της και μάλιστα έχουν την ευθύνη των δύο πολύ σημαντικών υπουργείων εξωτερικών και άμυνας.
2) Η ΝΔ δεσμεύτηκε προκαταβολικά ότι θα ψηφίσει τη δανειακή σύμβαση, χωρίς να γνωρίζει τους όρους της. Λυπάμαι, αλλά αυτό αποτελεί ασύγγνωστη αφέλεια και επιπολαιότητα, για να μη πω τίποτε άλλο. Αλλά θα το σχολιάσω παρακάτω.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Αρματιστής 13 Νοεμβρίου 2011 στις 10:24:00 π.μ. EET  

ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Γράφει ακόμη ο κύριος Κρανιδιώτης:
«Η κυβέρνηση αυτή είναι μεταβατική, ειδικού σκοπού, με τρεις αποστολές, ήτοι δανειακή, εκταμίευση έκτης δόσης, εκλογές στις 19/2/2012».

ΣΧΟΛΙΑ:

1) Πράγματι αυτή είναι η αποστολή της «δοτής» κυβέρνησης του «δοτού» πρωθυπουργού Παπαδήμου. Της «δοτής» κυβέρνησης που συγκροτήθηκε κατά παράβαση, του συντάγματος. Και το ξέρει πολύ καλά ο Φαήλος ως νομικός, ότι για να ανατεθεί η πρωθυπουργία στον Παπαδήμο, ο πρόεδρος της δημοκρατίας και οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί, ασέλγησαν επί του συντάγματος. Και αυτό επειδή υπήρχε εκλεγμένη βουλή (άσχετα αν υφίσταται διαπιστωμένη δυσαρμονία προς τη λαϊκή βούληση), υπήρχε πρωθυπουργός που διέθετε την δεδηλωμένη που μάλιστα επιβεβαιώθηκε από πρόσφατη ψήφο εμπιστοσύνης και ο νόμιμος πρωθυπουργός ουδέποτε παραιτήθηκε. Αλλά αυτά τα έχουν ήδη πει οι συνταγματολόγοι και θα πουν ακόμη περισσότερα.

2) Η Δανειακή θα υπογραφεί από όλους τους βουλευτές, πλην ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή με περισσότερους από 180 ψήφους, με ότι αυτό θα συνεπάγεται για την εθνική κυριαρχία και για τη κατοχύρωση των ληστρικών απαιτήσεων των δανειστών.

3) Η έκτη δόση θα δοθεί αφού υπογραφούν οι δεσμεύσεις που ζητούν οι ηγεμόνες. Το να δοθεί χωρίς να υπογραφούν τα προσκυνοχάρτια, το βλέπω χλωμό. Σύντομα όμως θα μάθουμε.

4) Εκλογές δεν πρόκειται να γίνουν την 19/2/2012. Σε καμιά περίπτωση. Διότι ο Παπαδήμος ήρθε για να μείνει. Είναι ο εκλεκτός του συστήματος. Τα συστημικά μέσα τον στηρίζουν με νύχια και δόντια. Και ήδη το έδαφος καλλιεργείται επιμελώς προς τούτο. Ήδη η πρώτη «δημοσκόπηση», μας λέει πόσο καλός είναι ο Παπαδήμος. Και τέτοιες «δημοσκοπήσεις» θα δούμε πολλές. Και οπωσδήποτε ο Παπαδήμος, υπερέχει χαρακτηριστικά από τους τρεις πολιτικούς αρχηγούς. Αν «βελτιώσει» και λίγο τη κατάσταση, τότε θα διεμβολίσει τα δύο μεγάλα κόμματα. Μόνος αντίπαλος του Παπαδήμου, είναι ο λαός. Προσεχώς θα μάθουμε την αλήθεια.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Αρματιστής 13 Νοεμβρίου 2011 στις 10:26:00 π.μ. EET  

ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Θέλω όμως να μείνω στη δανειακή σύμβαση. Ο Φαήλος είναι πατριώτης που πιστεύει στην Ελλάδα. Βλέπω όμως ότι με περίσσεια ευκολία αναφέρεται στη προκαταβολική δέσμευση της ΝΔ να υπογράψει τη δανειακή σύμβαση, της οποίας όμως είναι άγνωστοι οι όροι. Θα συμβούλευε ποτέ ένα πελάτη του ο Φαήλος να δεσμευτεί ότι θα υπογράψει μια σύμβαση χωρίς να την διαβάσει; Θα συμβούλευε ένα πελάτη του να υπογράψει την απολογία του ή τη κατάθεσή του χωρίς αυτή να αναγνωστεί; Πιστεύω πως όχι. Με ποιο δικαίωμα δεσμεύτηκαν οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί ότι θα υπογράψουν τη δανειακή σύμβαση, χωρίς να γνωρίζουν τους όρους της; Διαθέτουν πρόσφατη πολιτική νομιμοποίηση από το εκλογικό σώμα, που να τους εξουσιοδοτεί να προβούν σε τέτοια ενέργεια;

Αλλά ας έρθω στην ουσία του ζητήματος, αναφορικά με τη δανειακή σύμβαση.

Ποιες θα είναι οι δεσμευτικές ρήτρες που θα περιέχει προκειμένου η Ελλάδα να μην αθετήσει το χρέος της;

1) Θα υπάρχει η ρήτρα της αμετάκλητης παραίτησης από την ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας, όπως αυτή που περιλαμβανόταν στην πρώτη δανειακή σύμβαση, που, θεία τύχη, ευτυχώς, δεν κυρώθηκε από τη βουλή; Και αν υπάρχει, η ΝΔ θα την υπογράψει, ή θα υπαναχωρήσει στη δέσμευσή της;

2) Θα υπάρχει η απαίτηση της τρόικας για υπαγωγή του συνόλου του Ελληνικού χρέους κάτω από το Αγγλικό δίκαιο (όπως γράφεται); Θα αποδεχθεί η ΝΔ τη μεταφορά του συνόλου του χρέους στο Αγγλικό δίκαιο, ή θα πει το μεγάλο ΟΧΙ;

3) Θα υπάρχουν δεσμεύσεις αποδοχής επιτροπείας από «τεχνοκράτες» της ΕΕ και του ΔΝΤ; Και αν υπάρχουν, η ΝΔ ως πατριωτικό κόμμα θα αποδεχθεί τέτοιας μορφής δεσμεύσεις;

Ο Φαήλος αν ήταν βουλευτής, θα αποδεχόταν παραίτηση από την ασυλία της χώρας, θα αποδεχόταν μεταφορά του συνόλου του Ελληνικού χρέους στο Ελληνικό δίκαιο, θα αποδεχόταν επιτροπεία της χώρας από τη τρόικα;

Και είμαι πλέον ή βέβαιο, ότι κύριος Κρανιδιώτης ως νομικός, γνωρίζει πολύ καλά τι σημαίνει ότι το Ελληνικό χρέος βρίσκεται κάτω από το Ελληνικό δίκαιο και τις σημαντικές δυνατότητες που δίνει στη χώρα μας.

Προσωπικά πιστεύω ότι οι ηγεμόνες της ΕΕ έδειξαν το αληθινό τους πρόσωπο και το τι θέλουν. Θα μας πετάξουν έξω από την Ευρωζώνη και μάλιστα πολύ σύντομα, εκτός αν κάποιοι είναι τόσο αφελείς και πιστεύουν τις διαβεβαιώσεις της Μέρκελ του Σαρκοζί και του Γιούνκερ; Θα έχουμε όμως προηγουμένως υπογράψει, τη δανειακή σύμβαση με πλειοψηφία 250 βουλευτών, θα έχουμε υπαγάγει το σύνολο του χρέους μας στο Αγγλικό δίκαιο, το χρέος μας θα αποτιμάται σε ευρώ ενώ εμείς θα επιστρέψουμε στη δραχμή, θα έχουμε παραιτηθεί από την ασυλία μας και θα έχουμε εκχωρήσει την εθνική μας κυριαρχία σε επιτρόπους.

Και όποιος δεν τα βλέπει αυτά, ή από κομματικό πατριωτισμό θέλει να σιωπά, δικαίωμα του.

Ανώνυμος 13 Νοεμβρίου 2011 στις 11:08:00 π.μ. EET  

Κάθε μέρα που περνάει χωρίς να παίζουμε το χαρτί της χρεωκοπίας και εξόδου από το Ευρώ, κάνει την θέση μας όλο και χειρότερη.

Η μεγαλύτερη απάτη των συμβάσεων της κυβέρνησης ΓΑΠ και αυτής που μας επέβαλλαν τώρα είναι η μεταφορά του χρέους από το Ελληνικό στο Αγγλικό δίκαιο.

Και μάλιστα ενός χρέους που αν επανεξεταστεί σε μεγάλο ποσοστό του θα μπορούσε να χαρακτηριστεί παράνομο και ειδεχθές και να παραγραφεί.

Η μόνη λύση, όσο και αν μας έχουν κάνει να νομίζουμε ότι είναι η χειρότερη, είναι η Ελλάδα να βαρέσει μια κανονιά που θα τρίξει όλη η Ευρώπη και να γυρίσει στην Δραχμή.

Και πριν το κάνει αυτό να εξασφαλίσει την υποστήριξη τουλάχιστον της Ρωσίας και της Κίνας για οικονομική βοήθεια έτσι ώστε να μην πεθάνουμε από την πείνα τους πρώτους 6 μήνες που τα πράγματα θα είναι δύσκολα.

Μετά από αυτούς τους 6 μήνες τα πράγματα θα είναι καλύτερα από ότι με το σχέδιο της ΕΕ σε 15 χρόνια.

Φιλικά.

Pro από Συμβασιλεύουσα 13 Νοεμβρίου 2011 στις 11:22:00 π.μ. EET  

Αρματιστή .
Ας προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε την διαφορά μεταξύ του "Θεωρητικά" και του του "Πρακτικά" .

Θεωρητικά , η ΝΔ , συνεχίζοντας την πολιτική του ΠΑΣΟΚ , πρόδωσε την ΕΛΛΆΔΑ .

Πρακτικά όμως , σε απευθείας αντίθεση με τις δεσμέυσεις της ΝΔ και του αρχηγού της Σαμαρά , απλά έχουμε πολλούς (ψευδο) προφήτες οι οποίοι προφητεύουν την στάση που θα ήθελαν να κρατάει/κρατήσει η ΝΔ , για να δικαιολογήσουν την άποψη που έχουν για το κόμμα .
Δυστηχώς τα περισσότερα αν όχι όλα τα σενάρια , καταλήγουν με την καταστροφή της χώρας .

ΥΓ. Η δέσμευση Σαμαρά , είναι για τις αποφάσεις της 26ης/10 και όχι για καμιά δανειακή σύμβαση ή μνημόνιο από όσο ξέρω . ΟΚ το λέει ο Φαήλος , αλλά εννοεί αυτό . Μη μου πει κανείς ότι ο Φαήλος έγινε μνημονιακός , γιατί θα αλλάξω χρώμα της ανταύγειές μου .

Ο Σαμαράς δεν εκβιάζεται περεταίρω . Θα ρίξει την κυβέρνηση (αν μπορεί) αν αλλάξουν οι όροι της συμφωνίας .

Ανώνυμος 13 Νοεμβρίου 2011 στις 12:20:00 μ.μ. EET  

σοβαρά λέει ο Κρανιδιώτης ότι η Τριμερής είναι μία λεσχούλα ; για δείτε πχ πόσους αμάχους έχει βομβαρδίσει η κυρία Ολμπράιτ στην Σερβία και πόσα παιδιά δολοφόνησε στο Ιράκ με το εμπάργκο η συνάδελφος του Παπαπδήμου.

Ανώνυμος 13 Νοεμβρίου 2011 στις 12:27:00 μ.μ. EET  

@Pro από Βασιλεύουσα

Να προτείνω ένα ξανθό σαντρέ Νο 23?

Φοβάμαι αγαπητέ ότι έχεις μεγαλύτερη εκτίμηση στον Σαμαρά από ότι πρέπει.

Και αυτός παιδί του συστήματος είναι δυστυχώς και αρκεί μια έρευνα του πόσοι υπάλληλοι του μουσείου της Ακρόπολης είναι από Καλαμάτα μεριά για να σε πείσει.

Δυστυχώς αγαπητοί από πολιτικούς έχουμε βαρέσει κανόνι εδώ και πολύ καιρό. Μην σας πω από τότε που το Κολέγιο Αθηνών άρχισε να βγάζει αποφοίτους.

Χμμ,τώρα που το ανέφερα, και ο Κρανιδιώτης απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών δεν είναι;

Κακό χωριό τα λίγα σπίτια παιδιά, και δη τα κολεγιακά.

Φιλικά

ΑΧΕΡΩΝ 13 Νοεμβρίου 2011 στις 1:19:00 μ.μ. EET  

H Tριμερὴς εὶναι μὶα λεσχοὺλα,ὸπου μαζεὺονται πολιτικοὶ,επιχειρηματὶες,κλπ,κλπ,και συζητοὺν ΑΤΥΠΑ γιὰ θὲματα διεθνοὺς πολιτικὴς...
Ὸταν βαριοὺνται,παὶζουν και μπιρὶμπα...
Ὶσως και ο Φαὴλος ὲτσι να γνωρὶστηκε με τον Παπαδὴμο,παὶζοντας μπιρὶμπα.
Ἢ πὰλι ὶσως ὲτσι ελπὶζει να γνωριστεὶ μαζὶ του.

Ανώνυμος 13 Νοεμβρίου 2011 στις 2:15:00 μ.μ. EET  

Με παχιά λόγια δεν αγαπάς την πατρίδα.

Αν η ΝΔ αγάπαγε την πατρίδα δεν την αφήνει να κατρακυλήσει δημοσιονομικά ενώ ήδη ισορροπούσε σε τεντωμένο σκοινί. . Και όποιος αγαπάει την πατρίδα του δεν σηκώνει το τηλέφωνο για να πιέσει για "ευνοϊκές" αραχτές μεταθέσεις φαντάρων και αξιωματικών.

Αρκετά με την κοροϊδία των δύο "μεγάλων" κομμάτων.. ΕΛΕΟΣ κύριοι..

Ανώνυμος 13 Νοεμβρίου 2011 στις 2:50:00 μ.μ. EET  

Λοιπόν το γνωστό μέσο που ανεβοκατεβάζει τις τιμές του πετρελαίου και της βαζελίνης με τα δημοσιεύματα του έχει κύριο άρθρο κάτι με το οποίο συμφωνώ απόλυτα και ήθελα να το γράψω πιο πάνω αλλά είπα να μην οξύνω τα πνεύματα.

Η μόνη μας λύση φαίνεται να είναι η συσπείρωση της Αριστεράς και η δημιουργία ενός αντί-μνημονιακού μετώπου με εθνικό προσανατολισμό και στόχο την έξοδο από την ΕΕ και το Ευρώ πριν είναι πολύ αργά.

Και φυσικά χωρίς κανένα από τους 2 "μεγάλους" τους "ηγέτες" για αρχηγό και χωρίς κομμουνιστικές παπαρδέλες για παντιέρες.

Ήρεμα και απλά, αντιευρωπαϊκό μέτωπο εθνικής σωτηρίας. Άχρωμο και με εθνικό προσανατολισμό. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να μαζέψει πολύ λαό, πάρα πολύ, και να στείλει τους άλλους για λαχανάκια στις Βρυξέλλες.

Αν το καταλάβουν οι Αριστεροί και ξυπνήσουν ίσως να δούμε και άσπρη μέρα. Εγώ προσωπικά το σκέφτομαι πια πολύ σοβαρά να ψηφίσω Δημοκρατική Αριστερά σε αυτές τις εκλογές. Δεν μου πάει το χέρι για κανένα άλλο.

iSihtir πια με τα λαμόγια και τους προδότες..

Φιλικά

Ανώνυμος 13 Νοεμβρίου 2011 στις 3:09:00 μ.μ. EET  

ΤΩΡΑ ΠΟΥ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΝΤΑΡΤΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ ΘΑ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΤΗΝ ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΠΛΕΟΝ ΘΑ ΛΕΜΕ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΚΑΤΙ ΤΟ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ ΟΠΩΣ ΑΛΛΩΣΤΕ ΕΛΕΓΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΟΤΑΝ ΨΗΦΙΖΕ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ.

Ανώνυμος 13 Νοεμβρίου 2011 στις 4:21:00 μ.μ. EET  

"Ο Παπανδρέου αποχώρησε, όχι γιατί το απαίτησε ο Σαμαράς, αλλά γιατί το επέβαλε η λαϊκή αντίδραση με κορωνίδα την «εξέγερση» της 28ης Οκτωβρίου."

Ρε αρματιστή, ποιός λαός; Οι τραπεζίτες και τα "παιδιά" της Γουόλ-Στρήτ είδαν ότι ο έφορος της αποικίας δεν έχει την απαραίτητη πλειοψηφία στη βουλή για την όσο-όσο πώληση των περουσιακών στοιχείων της χώρας και έδωσαν την καραμέλα σε όσους θα δημιουργήσουν αυτή την πλειοψηφία.

Αποτέλεσμα. Συνεχίζουμε να δανειζόμαστε με πενταπλάσιο επιτόκιο, όλοι οι φόροι πηγαίνουν στην πληρωμή τόκων όχι αποπληρωμή χρεών και πρέπει ο νεος πρωθ. να πουλήσει τα πάντα δηλ. όλες τις υπηρεσίες κοινωνικής ωφέλειας και εθνικής ασφάλειας. Μόλις όλα αποπουληθούν και ανήκουν σε ξένους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς (σε έξι μήνες) τότε μπορούμε να καταρεύσουμε με άνεση.

Τι να μπαλώσει αυτός ο Κρανιδιώτης. Ας βγεί να πεί την αλήθεια για τον Σαμαρά αφού είναι άντρας και όχι ντιγκιντόνγκας.

Ανώνυμος 13 Νοεμβρίου 2011 στις 6:22:00 μ.μ. EET  

Ο Σαμαράς για άλλη μια φορά θυσίασε το προσωπικό του συμφέρον και ΄προφίλ' προκειμένου να βοηθήσει τη χώρα του. Ο Έλληνας όμως δε γουστάρει τέτοιους πολιτικούς, θέλει τους άλλους τους 'ξύπνιους' που μπροστά στο 'προφίλ' τους πουλάνε και τη μάνα τους. Μετά όμως ας μην παραπονιόμαστε κι από πάνω.

Pro από Συμβασιλεύουσα 13 Νοεμβρίου 2011 στις 8:44:00 μ.μ. EET  

Σεβαστες ολες οι αποψεις . Η πραγματικοτητα ομως βρισκεται στις πραξεις και οχι στις θεωριες . Εδω θα ειμαστε για να δουμε ποιος θα δικαιωθει .

Ανώνυμος 13 Νοεμβρίου 2011 στις 10:20:00 μ.μ. EET  

Απολογισμός:Ραγκούσης εκτός.Μπεγλίτης εκτός.Παπανδρέου εκτός.Αλλαγή στο Υπ.Εξωτερικών και έλεγχός του απο το Δήμα.Μετακίνηση κομματάνθρωπων (σχετικό άρθρο στη "Δημοκρατία")με άγνωστο προορισμό(μπορεί προς το Περού...).Η Ανατροπή είναι γεγόνος, σαν κεντρική ιδέα στα γεγονότα των τελευταίων ημερών.Επόμενος στόχος ο "εγώ πολέμησα".... ΚΑΛΗΜΈΡΑ ΣΑΣ!!!

Ανώνυμος 14 Νοεμβρίου 2011 στις 12:32:00 π.μ. EET  

@Pro από Συμβασιλεύουσα
"Θα ρίξει την κυβέρνηση (αν μπορεί) αν αλλάξουν οι όροι της συμφωνίας."

Εδώ δεν την έριξε όταν έβριζαν τον ΓΑΠ και οι πέτρες και θα την ρίξει τώρα που θα είναι και συγκυβέρνηση.

Ο Σαμαράς σε ένα χρόνο το πολύ θα είναι ancient greek history που λένε και οι "φίλοι" μας οι αμερικάνοι.

Ανώνυμος 14 Νοεμβρίου 2011 στις 11:17:00 π.μ. EET  

Όχι έτσι, ρε Φαήλο, όχι έτσι. Είπαμε ότι έχεις τις συμπάθειές σου, έχεις την γνώμη σου, αλλά δεν αποτείνεσαι σε κάφρους του προπερασμένου αιώνα.

Αυτή η αγιογραφία εξευτελίζει πρωτίστως εσένα και δευτερευόντως τον Σαμαρά. Έλεος!

Ανώνυμος 14 Νοεμβρίου 2011 στις 11:40:00 π.μ. EET  

Ο κ. Κρανιδιώτης είναι πατριώτης αλλά εν προκειμένω υπερισχύει η ιδιότης του δικηγόρου, ου μήν και του "δικολάβου".
Και τούτο ποιείν, κακείνο μή αφιέναι... Οχι κ. Κρανιδιώτη : Πάρτε θέση !
Κατά η υπέρ του "Μαύρου μετώπου" ?

Ανώνυμος 15 Νοεμβρίου 2011 στις 4:48:00 π.μ. EET  

Προσωπικά νιώθω μια φυσική αποστροφή προς κάθε έκφραση φανατισμού και ακρότητας. Συνεπώς, δεν συμφωνώ ούτε με τις λεκτικές παρεκτροπές αλλά ούτε και με τους λογικούς ακροβατισμούς του κ. Κρανιδιώτη. Μερικές αυτονόητες παρατηρήσεις:

1) Η προκήρυξη εκλογών τώρα θα συναγωνιζόταν (με αξιώσεις) σε καταστροφικότητα την απόφαση διεξαγωγής δημοψηφίσματος. Επί ένα ολόκληρο μήνα η Ελλάδα αλλά και η Ευρωζώνη θα υφίσταντο τις ολέθριες συνέπειες της πλήρους αποσταθεροποίησης των διεθνών αγορών χρήματος και κεφαλαίου.

2) Το ότι δεν υπάρχει σήμερα μια νομική φόρμουλα που να επιτρέπει την αποβολή μιας χώρας από τη ζώνη του Ευρώ δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει και αύριο. Ας υπερβούμε όμως την νομικίστικη ανάγνωση που επιχείρησε ο κ. Κρανιδιώτης και ας δούμε την ουσία. Αν η ελληνική οικονομία δεν μπορεί να λειτουργεί στα υψηλά ευρωπαϊκά standards, μοιραία δεν μπορεί να ανήκει στην Ευρωζώνη. Το θεμελιώδες ερώτημα λοιπόν δεν είναι αν "μπορούν να μας διώξουν" αλλά αν και πως μπορούμε να μείνουμε.

3) Η πιθανότητα άτακτης χρεοκοπίας σήμερα είναι μεγαλύτερη από 10% και θα ήταν απολύτως βέβαιη (ναι, 100% κ. Κρανιδιώτη!) στην περίπτωση που η ευρωπαϊκή ηγεσία αποφάσιζε να μας εγκαταλείψει στον πλανήτη μας και να αναλάβει το ρίσκο της ενεργοποίησης των CDS μαζί με πολλά άλλα (βλ. παρακάτω). Αυτό βέβαια είναι κάτι που δεν θα προβλημάτιζε ιδιαίτερα έναν ενστικτώδη ήρωα (και μνημειώδη τυχοδιώκτη) όπως τον Καραϊσκάκη, θα περίμενα όμως να απασχολεί περισσότερο το περιβάλλον ενός "wannabe" πρωθυπουργού.

4) Η άτακτη χρεοκοπία θα σήμαινε τον ακαριαίο οικονομικό και πολιτικό αποκλεισμό της χώρας για δεκαετίες. Από εδώ και στο εξής το κράτος θα έπρεπε εκ των πραγμάτων να ξοδεύει το πολύ όσα θα εισέπραττε χωρίς την παραμικρή δυνατότητα διεθνούς δανεισμού για αναπτυξιακούς σκοπούς (π.χ. υποδομές, υποστήριξη νέων κλάδων κ.α.) και φυσικά όλα αυτά έξω από το Ευρώ. Η "νέα δραχμή", δηλαδή το νέο εθνικό μας νόμισμα, θα υφίστατo συνεχείς βίαιες υποτιμήσεις ως προς το Ευρώ οι οποίες συνολικά θα άθροιζαν στο ποσοστό του 70-80%. Οι εισαγωγές ζωτικών πρώτων υλών (π.χ. πετρέλαιο) θα κατακρημνίζονταν, η εμπορική κι ευρύτερα η οικονομική δραστηριότητα θα πάγωναν και δυστυχώς όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να ανασχεθούν από την ενδεχόμενη αύξηση των εξαγωγών διότι πολύ απλά δεν θα ήμασταν σε θέση να το κάνουμε, τουλάχιστον σε εύλογο χρόνο. Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα ήταν ήδη μια γλυκόπικρη ανάμνηση και όλοι μαζί, εθνικά υπερήφανοι φυσικά, θα είχαμε εμπλακεί σε αυτό που οι αμερικανοτραφείς οικονομολόγοι –όπως ο “Αντώνης”- αποκαλούν “spiral death”. Ευτυχώς ή δυστυχώς, η υπέρβαση της εθνικής κρίσης και η σωτηρία της πατρίδας χρειάζονται πολύ περισσότερα από τα μπαρουτόβολα του Καραϊσκάκη και τον ακατέργαστο πατριωτικό τσαμπουκά του κ. Κρανιδιώτη.

Ανώνυμος 15 Νοεμβρίου 2011 στις 4:50:00 π.μ. EET  

Συνέχεια σχολίου

5) Η σοβούσα κρίση είναι πρωτίστως κρίση εμπιστοσύνης. Το 2007, το διεθνές επενδυτικό κεφάλαιο (κλάσμα του οποίου αποτελούν οι διαβόητοι κερδοσκόποι) συνειδητοποίησε ότι επέβαινε σε ένα σκάφος του οποίου ούτε τον προορισμό αλλά ούτε και τον κυβερνήτη γνώριζε. Hedge Funds, Pension Funds, τράπεζες και κάθε είδους χρηματοοικονομικά ιδρύματα εκτίθεντο επί μακρόν σε κινδύνους που εν πολλοίς δεν γνώριζαν και σίγουρα δεν καταλάβαιναν. Η εκτυλισσόμενη διεθνής ανωμαλία που ξεκίνησε ως κρίση του χρηματοπιστωτικού τομέα, μεταδόθηκε στην "πραγματική οικονομία" και τούμπαλιν, δεν θα τελειώσει γρήγορα και δεν θα τελειώσει έτσι απλά. Στον πυρήνα αυτής της κρίσης βρίσκεται η διάρρηξη της σχέσης εμπιστοσύνης που συνέδεε τον δότη με τον λήπτη (και τον διαμεσολαβούντα), σχέση που αποτελεί conditio sine qua non για την ύπαρξη κι εξέλιξη των δομών και των λειτουργιών του διεθνούς οικονομικού συστήματος. Θα μπορούσα να αναφερθώ σε εξωτικά παράγωγα, σε κινδύνους αντισυμβαλλομένου (counterparty risks), σε "πραγματικούς" μηχανισμούς μετάδοσης, σε αυτοτροφοδοτούμενες προσδοκίες και πολλά αλλά πράγματα που δεν έχουν σχέση με τα CDS αλλά συνιστούν υπαρκτό κίνδυνο για το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, άρα και για τη χώρα. Δεν θέλω όμως να το κάνω διότι αν η συζήτηση γίνει πιο τεχνική, ενδεχομένως να βαρεθούν όσοι αναγνώστες του εν κρυπτώ τυχαίνει να είναι υπερπατριώτες δικηγόροι με καταγωγή από τον Κορυδαλλό.

6) Κανείς δεν θα μπορούσε να κατανοήσει, πολύ δε περισσότερο να επηρεάσει, το παγκόσμιο γεωπολιτικό-οικονομικό παιχνίδι στηριζόμενος σε αυτοαναφορικές θεωρήσεις κι ευζωνικού τύπου αναλύσεις. Με λίγα λόγια, οι διεθνείς σχέσεις δεν βασίζονται σε διλήμματα του τύπου "ρίξτε με ή αλλιώς σκάστε". Για να δώσουμε και μια σημασιολογική διάσταση στην κουβέντα, ως εκ της ετυμολογίας της η λέξη δίλημμα εντάσσεται πάντα σε κάποιο αρνητικό συγκείμενο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το "δίλλημα του κρατουμένου" ("prisoner's dilemma" για τους αποφοίτους του Κολλεγίου) στο οποίο οι απομονωμένοι αλλά στρατηγικά αλληλεπιδρώντες κρατούμενοι τελικά καταλήγουν σε μια απόφαση που είναι αμοιβαία επιζήμια. Ομολογούν και οι δύο και πάνε φυλακή.

7) Προκαλεί απορία, αν όχι θυμό, η σπουδή του "Αντώνη" να επιβάλλει προκαταβολικά ρητούς περιορισμούς τόσο στην αρμοδιότητα όσο και στον χρονικό ορίζοντα της νέας κυβέρνησης. Ο "Αντώνης" δεν χάνει ευκαιρία να υπενθυμίζει ότι αυτή η κυβέρνηση είναι μεταβατική και ότι οι εκλογές θα γίνουν στις 19 Φεβρουαρίου. Εναγωνίως προσπαθεί να προκαταλάβει έτσι τη βούληση των πολιτών οι οποίοι μπορεί για πρώτη φορά στην ιστορία να θελήσουν να απεμπλακούν από το πλαίσιο της συμβατικής κομματικής αντιπαράθεσης και να δώσουν μια ευκαιρία σε έναν κατά τεκμήριο διαπρεπή άνθρωπο, τον κ. Παπαδήμο.

ΥΓ: Παρότι αναγκαστικά απευθύνομαι στον κ. Κρανιδιώτη, ξεκαθαρίζω ότι οι χαρακτηρισμοί μου δεν έχουν προσωπικό χαρακτήρα αλλά στοχεύουν αυτό που πρεσβεύει ο κ. Κρανιδιώτης, δηλαδή αυτό που εγώ αποκαλώ καταπιεσμένη Δεξιά.

ΥΓ1: "Αν συνεχίσετε να υπάρχετε εσείς, δεν θα έχει μαγιά η Πατρίδα ούτε για ψωμί"

Μετά τιμής,
Δημήτρης Ταραβίρας

Ανώνυμος 15 Νοεμβρίου 2011 στις 10:39:00 π.μ. EET  

Το μπανεράκι της ΠΟΛΑΝας σας λείπει, άντε και σας πήραμε χαμπάρι

Ανώνυμος 15 Νοεμβρίου 2011 στις 12:14:00 μ.μ. EET  

Αγαπητέ κ. Ταραβίρα υπάρχει όμως και η άλλη άποψη που παρότι αμερικανοσπουδαγμένη και αυτή, τα παρουσιάζει πολύ διαφορετικά.

http://www.socsci.uci.edu/~sskaperd/SkaperdasMythoiEllhvika1111.pdf

Αρματιστής 15 Νοεμβρίου 2011 στις 5:09:00 μ.μ. EET  

@ Ταραβίρας

Ξέρετε πως τη διαβάζω την άποψη σας ότι «η προκήρυξη εκλογών τώρα θα συναγωνιζόταν (με αξιώσεις) σε καταστροφικότητα την απόφαση διεξαγωγής δημοψηφίσματος.»;
Ότι ακόμη και αν σήμερα έληγε η θητεία της παρούσας βουλής, δεν θα έπρεπε να κάνουμε εκλογές. Εκλογές όμως κύρια Ταραβίρα, τα πολιτισμένα κράτη, διεξάγουν ακόμη και σε καιρό πολέμου. Η χρησιμοποίηση προφάσεων για τη μη διεξαγωγή τους, αποτελεί στην ουσία κατάργηση της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας. Κάτι παρόμοιο έλεγαν και οι Απριλιανοί. Επιβάλετε να γίνουν εκλογές πάραυτα, προκειμένου να αποφασίσει ο κυρίαρχος λαός, αν επιθυμεί τη «σωτηρία» που του προσφέρουν όλοι αυτοί οι επίδοξοι «σωτήρες» του.

Η άποψη μου είναι ότι το ευρώ, είναι το μάρκο με άλλο όνομα. Είναι το μέσο με το οποίο η Γερμανία πέτυχε, προς το παρόν, να ηγεμονεύσει οικονομικά στην Ευρώπη. Το ευρώ είναι ένα τεχνικό νόμισμα, ένα δομημένο παράγωγο, που προσπαθεί κατά τρόπο ανεπιτυχή, να «ενοποιήσει» διαφορετικές οικονομίες, που στερούνται πολιτικής ενοποίησης. Στη πραγματικότητα, αυτό που επιτυγχάνεται με το ευρώ, είναι να μεταφέρεται πλούτος από τις ασθενείς οικονομικά χώρες, στις ισχυρές χώρες του βορά. Σε ένα κράτος, ή σε μια πολιτική ένωση, μέρος του παραγόμενου πλούτου στις οικονομικά εύρωστες περιοχές, μεταβιβάζεται στις ασθενέστερες και δεν συμβαίνει το αντίθετο. Το ευρώ είναι ένα κακό νόμισμα, ένα νόμισμα που οδηγεί τις ασθενέστερες χώρες της ευρωζώνης, αργά και σταθερά στην απόλυτη καταστροφή. Δεν έχετε ακούσει ότι από τις 17 χώρες της ευρωζώνης, οι 4 βρίσκονται σε πορεία κατάρρευσης και ακολουθεί με γοργά βήματα η Ισπανία. Εσείς ο οικονομολόγος, δεν έχετε δει που βρίσκονται τα spreads; (Στην Ιταλία 516 μ,β, στην Ισπανία στις 451 μ.β,, στην Πορτογαλία στις 962 μ.β, στην Ιρλανδία στις 644 μ.β. στη Γαλλία στις 173 μ.β, στο Βέλγιο στις 288 μ.β,). Τόση καλή είναι η ευρωζώνη, ώστε σε 10 χρόνια από την είσοδό μας στο ευρώ να οδηγηθούμε στη καταρρευση; Για μένα το δίλημμα τίθεται ως εξής: «Ευρώ, ζήτουλας, υποταγμένος και ταπεινωμένος ή κυρίαρχος στη χώρα σου σε καθεστώς ελευθερίας και δημοκρατίας;». Πιστεύω όμως ότι δεν θα χρειαστεί να απαντήσω σε αυτό το δίλημμα, επειδή η ευρωζώνη λόγω της ηγεμονικής αλαζονικής και ανελαστικής στάσης της κυρίαρχης Γερμανίας και των δορυφόρων της, θα διαλυθεί.

Το ότι η πιθανότητα της άτακτης χρεοκοπίας είναι 10% το ακούω βερεσέ. Επειδή είμαι πλέον ή βέβαιος ότι πολύ σύντομα θα μας εγκαταλείψουν στη τύχη μας, αφού βεβαίως προηγουμένως θα τα έχουν πάρει όλα. Εθνική κυριαρχία, δημόσια περιουσία, πλουτοπαραγωγικές πηγές, δημόσια έσοδα και θα μας έχουν δέσει για δεκαετίες με μια άκρως δεσμευτική και συνάμα ληστρική δανειακή σύμβαση, που θα έχει κυρωθεί μάλιστα από τα 5/6 της παρούσας βουλής (250 ψήφοι), που σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύει σήμερα τη βούληση του κυρίαρχου λαού. Γι αυτό και οι ηγεμόνες δεν επιθυμούν εκλογές. Όσο αφορά τη περίπτωση ενεργοποίησης των CDS, μένω παγερά αδιάφορος. Αυτοί που τα έχουν να τα πληρωθούν και αυτοί που τα εξέδωσαν να τα πληρώσουν. Είναι πλέον ή βέβαιο, ότι δεν έχει εκδώσει η χώρα μας.

Ώστε κύριε Ταραβίρα για σας, ο Καραϊσκάκης ήταν μνημειώδης τυχοδιώκτης; Μόνο και μόνο αυτή η φράση σας, αποδεικνύει και τα πιστεύω σας και το ήθος σας και στέλνει το άρθρο σας στο κάδο απορριμμάτων. Δεν έχετε μάθει, ότι οι άνθρωποι εξαγνίζονται με τους αγώνες τους και το αίμα τους, για ότι ενδεχομένως επιλήψιμο έπραξαν στο προηγούμενο βίο τους. Ή, ότι και οι τιμημένοι ήρωες καταδικάζονται στην αιώνια χλεύη και ατίμωση, όταν στα στερνά τους προδίδουν τον όρκο τους (Πεταίν, Τσολάκογλου). Απαιτείται λίγος σεβασμός για αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους προκειμένου εσύ και εγώ, να είμαστε ελεύθεροι.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Αρματιστής 15 Νοεμβρίου 2011 στις 6:02:00 μ.μ. EET  

ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Το τι προβλήματα θα δημιουργήσει η άτακτη χρεοκοπία το ξέρουμε. Αλλά φθάνει πια αυτή η τρομοκρατία. Η Ελλάδα μεταπολεμικά έζησε 55 χρόνια με το εθνικό της νόμισμα, πέρασε από τα χίλια κύματα, αντιμετώπισε τεράστιες δυσκολίες, αλλά ποτέ δεν χρεοκόπησε. Αντίθετα μπορούσε και πρόσφερε στους πολίτες της ένα αξιοπρεπή τρόπο ζωής και ένα αρκετά ικανοποιητικό επίπεδο κοινωνικής προστασίας. Και έκανε εισαγωγή και καυσίμων και τροφίμων και φαρμάκων. Εγώ σε καμιά περίπτωση δεν πιστεύω ότι θα οδηγηθούμε σε καταστροφή αν η Ελλάδα προχωρήσει τώρα σε μονομερή αναδιάρθρωση του χρέους της με βάση το Ελληνικό δίκαιο. Οπωσδήποτε θα αντιμετωπίζαμε τεράστιες δυσκολίες, αλλά σύντομα η μηχανή θα έπαιρνε και πάλι εμπρός. Και κάτι ακόμη. Το 1.000.000 ανέργους και το μεγαλύτερο μέρος του λαού που ζει με 3 και 60, δεν το ενδιαφέρει αν θα χρεοκοπήσουμε σε ευρώ ή σε δραχμή.
Ακόμη δεν χρειάζεται να δείχνετε τόσο πόνο και τόση ανησυχία για την υγεία του διεθνούς επενδυτικού κεφαλαίου.
Και ειλικρινά θα χαιρόμουν πολύ, αν «από εδώ και στο εξής το κράτος μας θα έπρεπε εκ των πραγμάτων να ξοδεύει το πολύ όσα θα εισέπραττε». Θα ήταν μια πολύ μεγάλη πρόοδος.

Το τι πρεσβεύετε κύριε Ταραβίδα για τη δημοκρατία μας, το σύνταγμα μας και τη λαϊκή κυριαρχία, γίνεται απόλυτα αντιληπτό στην παράγραφο 7 του σχολιασμού σας. Ουδόλως σας ενόχλησε η πραγματοποιηθείσα παραβίαση του συντάγματός, προκειμένου να ανατεθεί η πρωθυπουργία της χώρας σε έναν «δοτό» υπάλληλο του παγκόσμιου επενδυτικού κεφαλαίου, τον οποίο εσείς τον θεωρείτε εκ προοιμίου μεσσία και σωτήρα και επιθυμείτε να παραμείνει ίσως και μόνιμα στην εξουσία.

Εγώ όμως, ένας απλός στρατιώτης της πατρίδας μου, την οποία υπηρέτησα ευόρκως επί 30 χρόνια, που ομιλώ και γράφω την απλή Ελληνική γλώσσα χωρίς τους εξεζητημένους δικολαβισμούς του κειμένου σας και κυρίως των παραγράφων 5 και 6 στις οποίες αφήνετε να ξετυλιχθεί η αλαζονική σας εγωπάθεια, επιθυμώ να ξεκουμπιστεί μια ώρα γρηγορότερα και να πάει στον αγύριστο ο μεσσίας Παπαδήμος, αυτό το γνήσιο τέκνο του τραπεζικού συστήματος που χάλκευσε τα Ελληνικά στατιστικά στοιχεία για να μπούμε στο ευρώ. Θέλω εδώ και τώρα ο λόγος να δοθεί στο κυρίαρχο λαό.

ΑΧΕΡΩΝ 16 Νοεμβρίου 2011 στις 3:00:00 π.μ. EET  

Βρὶσκω πολὺ σωστὲς τις θὲσεις του Αρματιστὴ ἔναντι του κ.Ταραβὶρα.
Ὲχω ὸμως κὰποια επιφὺλαξη ως προς το πως θα μποροὺσαμε να εξοφλὴσουμε χρὲη που ὲγιναν σε ευρὼ,ἔχοντας επιστρὲψει σε μὶα υποτιμημὲνη δραχμὴ,και ενὼ ἔχουμε ὴδη δὼσει γὴν και ὺδωρ με την δανειακὴ.Θεωρὼ ὸτι θα πρὲπει κὰπως να εκβιὰσουμε την διὰσωσὴ μας μὲσα στο πλαὶσιο της ευρωζὼνης,ξὲρω,ὲχουμε χὰσει την ευκαιρὶα να περὰσουμε την κρὶση μας στα μαλακὰ,αλλὰ κρὶνω ὸτι δεν πρὲπει να εξὲλθουμε της ευρωζὼνης ως μονομὰχοι,αλλὰ μαζὶ με ὸλους τους ὰλλους,επειδὴ φοβὰμαι ὸτι για το σὺντομο διὰστημα που θα εὶμαστε οι πρὼτοι-και μóνοι-που την εγκατὲλειψαν,θα την πληρὼσουμε για óλους τους ὰλλους.
Επὶσης,δεν θα αποφὒγω να διατυπὼσω το ρητορικὸ πλὲον ερὼτημα,πὸσα θα εὶχαμε αποφὺγει παραμὲνοντας στην δραχμὴ,τακτοποιὼντας ὸμως τα δημοσιονομικὰ μας.
Ὶσως τὼρα γελοὺσαμε εμεὶς με την ευρωζὼνη...

Ανώνυμος 16 Νοεμβρίου 2011 στις 3:06:00 π.μ. EET  

ΣΥΝΕΧΕΙΑ

5) Σε ότι αφορά ολόκληρη την τελευταία παράγραφο της ανάρτησης σας, θέλω να σας πω ότι κι εγώ, όπως όλοι, υπηρέτησα τη στρατιωτική μου θητεία και συνεχίζω «ευόρκως» να υπηρετώ την κοινωνία από το επαγγελματικό μου μετερίζι. Παρενθετικά θα πω πως κάθε είδους όρκος (ακαδημαϊκός, στρατιωτικός, δικαστικός) θα έπρεπε να είναι πολιτικός, δηλαδή όρκος στο ελληνικό Σύνταγμα που αποτελεί τον θεμελιώδη – καταστατικό χάρτη του ελληνικού Κράτους. Η διαφορά μας αγαπητέ Αρματιστή είναι ότι εγώ δεν θεωρώ πως έκανα ή/και συνεχίζω να κάνω κάτι σπουδαίο.

6) Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την άγνοια μου περί την ύπαρξη διάκρισης ανάμεσα σε «απλή» και σύνθετη (;) ελληνική γλώσσα. Σε κάθε περίπτωση, είναι προτιμότερο να υποστηρίζει κάποιος κάτι λογικό, έστω και μ’ εξεζητημένο τρόπο, παρά κάτι εξωφρενικό με απλό τρόπο. Μιας και περί γλώσσας ο λόγος, επιτρέψτε μου και μια γλωσσική παρατήρηση. Η φράση «αλαζονική εγωπάθεια» συνιστά φραστικό πλεονασμό καθότι η εγωπάθεια αποτελεί εξ’ ορισμού έκφραση αλαζονείας.

Πάμε τώρα στην ουσία.
Λέγοντας ότι το «Ευρώ είναι ένα τεχνικό νόμισμα» φαντάζομαι πως εννοείτε ότι η Ευρωζώνη δεν είναι αυτό που οι οικονομολόγοι αποκαλούν Άριστη Νομισματική Περιοχή (ΑΝΠ). Θα συμφωνήσω μαζί σας. Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι από αυτούς που αρκούνται σε ντετερμινιστικές αναλύσεις, με λίγα λόγια δεν μου αρέσουν οι λύσεις του τύπου «πονάει πόδι κόβει πόδι». Η απόδοση όλων των δεινών της Ελλάδας στην ύπαρξη του Ευρώ σε συνδυασμό μάλιστα με την προσδοκία επιστροφής στη Δραχμή θα ήταν ισοδύναμη με το να αποφαινόταν ο Hoover ότι για την κρίση του 1929 ευθυνόταν το δολάριο. Για φανταστείτε; Το Ευρώ είναι βασικά ένα πολιτικό πρόταγμα και θεωρητικά μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης οικονομικής και πολιτικής ενοποίησης. Προφανώς και το Ευρώ ταλανίζεται από σχεδιαστικές ατέλειες (οι οποίες στο χέρι της ΕΕ είναι να διορθωθούν) αλλά μαζί με τις απειλές έφερε και τις ευκαιρίες τις οποίες η Ελλάδα δυστυχώς δεν αξιοποίησε. Η ανάλυση σας είναι, κατά την άποψη μου, μονομερής και εδράζεται περισσότερο σε συναισθηματικές παρά λογικές παραμέτρους. Δεδομένης της εχθρικότητας της ανάλυσης σας, όχι μόνο προς το πρόσωπο μου αλλά και προς το Ευρώ, νιώθω την ανάγκη να υπερασπιστώ το δεύτερο θεωρώντας πως έτσι υπερασπίζομαι ταυτόχρονα και τον εαυτό μου. Χάριν της διαφύλαξης σοβαρότητας της συζήτησης αλλά και της λογικής τάξης, θα ξεκινήσω από τα μειονεκτήματα που παρουσιάζει το Ευρώ, τα οποία συνδέονται με την αρχική μου αναφορά στην ΑΝΠ. Τρείς είναι οι βασικές προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται προκειμένου να μπορούμε να μιλάμε για την ύπαρξη μιας ΑΝΠ. Πρώτον, ελεύθερη μετακίνηση κεφαλαίων, αγαθών και ανθρωπίνου δυναμικού εντός των περιφερειών που συγκροτούν την κοινή νομισματική περιοχή, δηλαδή απουσία δασμών και λοιπών εμπορικών περιορισμών, ίση μεταχείριση επενδυτών και εργαζομένων. Δεύτερον, οι οικονομίες που συμμετέχουν στην ένωση θα πρέπει να έχουν συγκρίσιμα μακροοικονομικά χαρακτηριστικά (ανάπτυξη - ανταγωνιστικότητα, ΚΚ ΑΕΠ, πληθωρισμός, τεχνολογική βάση κ.α.). Τρίτον, πρέπει να υπάρχει ένας μηχανισμός απευθείας καταβολής μεταβιβαστικών πληρωμών από τις πλεονασματικές οικονομίες προς αυτές που είναι ελλειμματικές. Κάτι τέτοιο ουσιαστικά είναι μια μορφή αποζημίωσης των οικονομιών που δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τις υπόλοιπες. Τα τέσσερα μεγάλα κοινοτικά προγράμματα ήταν αρκετά κοντά σε αυτή την λογική αλλά δεν αποτελούν μόνιμο μηχανισμό της ΕΕ.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Ανώνυμος 16 Νοεμβρίου 2011 στις 3:08:00 π.μ. EET  

Από αυτές λοιπόν τις τρεις προϋποθέσεις ουσιαστικά δεν πληρούνται οι δύο τελευταίες. Αυτός είναι και ο λόγος που έχουμε γίνει μάρτυρες αυτής της ανωμαλίας κατά την οποία τα κράτη του ευρωπαϊκού Βορρά εμφανίζουν θετικότατα εμπορικά ισοζύγια και υψηλή ανάπτυξη, σε αντίθεση με τις χώρες του Νότου. Γι’ αυτή την κατάσταση όμως δεν ευθύνεται αποκλειστικά το Ευρώ του οποίου η κεντρική λογική είναι η οικοδόμηση ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων και υγιών οικονομιών μέσα στο περιβάλλον ασφάλειας και σταθερότητας που εξασφαλίζει. Προφανώς και η Γερμανία επωφελείται από το γεγονός ότι απολαμβάνει μια ισοτιμία χαμηλότερη από αυτή που θα είχε σε ένα σύστημα εθνικών νομισμάτων (κυρίως ως προς το δολάριο) αλλά δεν είναι αυτή η βασική αιτία της χαμηλής ελληνικής ανταγωνιστικότητας. Αν είχαμε προετοιμαστεί τις «καλές μέρες» απολαμβάνοντας με σύνεση τα οφέλη του Ευρώ και αντιμετωπίζοντας έγκαιρα τις απειλές, αυτή τη στιγμή θα είχαμε τη μηχανή που μας λείπει. Μπορεί να μπήκαμε πρόωρα στην Ευρωζώνη αλλά τώρα θα ήταν δέκα φορές πιο καταστροφικό να βγούμε.
Από τη άλλη το Ευρώ διαθέτει κάποια ισχυρά και διαρκή πλεονεκτήματα με ευεργετικές επιδράσεις σε όλες τις οικονομίες των χωρών – μελών της Ευρωζώνης. Σε ότι αφορά στα καθ’ υμάς, η υιοθέτηση του Ευρώ απάλειψε το συναλλαγματικό κίνδυνο (συνδέεται ευθέως με την εξέλιξη των άμεσων ξένων επενδύσεων), περιόρισε σημαντικά και αμετάκλητα τόσο το «ταβάνι» όσο και τα όρια διακύμανσης του εγχώριου πληθωρισμού και κατέστησε ευχερέστερη την πρόσβαση των ελληνικών επιχειρήσεων και τραπεζών στα διεθνή κεφάλαια. Η απογοητευτική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ελληνική οικονομία σήμερα δεν οφείλεται τόσο στο κοινό νόμισμα όσο στα χρόνια και σοβαρά διαρθρωτικά προβλήματα της. Ζητήματα που από καιρό έχουν διευθετηθεί σε όλο τον υπόλοιπο ανεπτυγμένο κόσμο μόλις τώρα (και υπό την απειλή της άτακτης χρεοκοπίας) αρχίζουν να συζητούνται στη χώρα. Ενδεικτικά αναφέρω ορισμένα σημεία: Επιλογή και διατήρηση «άριστου μεγέθους» του Δημοσίου Τομέα, πρότυπα οργάνωσης, διοίκησης και λειτουργίας της Δημόσιας Διοίκησης (στελέχωση, διαδικασίες ελέγχου και αξιολόγησης, στρατηγικός σχεδιασμός, διαφάνεια, IT literacy κ.α.), θεσμική πλαισίωση της ανάπτυξης και λειτουργίας του Ιδιωτικού Τομέα (υγιής ανταγωνισμός, εθνικό πλαίσιο καινοτομίας και startup επιχειρήσεων, πολιτική εξαγωγών, εποπτεία τραπεζών, επενδυτικό περιβάλλον, αγορά εργασίας και ίση μεταχείριση επαγγελματικών ομάδων), ταυτότητα και λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος (μοντέλο εισαγωγής στην 3βαθμια εκπαίδευση, διασύνδεση με αγορά εργασίας και νεανική επιχειρηματικότητα, επαγγελματικά δικαιώματα, εξωστρέφεια).
Στην 2η παράγραφο της ανάρτησης σας είδα ότι αφιερώσατε αρκετές γραμμές στα περίφημα spreads τα οποία αμφιβάλλω αν οι περισσότεροι γνώριζαν δυο χρόνια πριν. Ομολογουμένως, είστε ικανός στην περιγραφή των συμπτωμάτων αλλά δεν θα έβαζα το χέρι μου στη φωτιά για τη διάγνωση σας. Αν θέλετε την άποψη μου, καμία από τις χώρες που αναφέρετε δεν πιστεύω ότι «θα καταρρεύσει», αν και διατηρώ μια μικρή επιφύλαξη για την Πορτογαλία. Σε ότι αφορά τα υπόλοιπα, θα είμαι συνοπτικός. Η αρχική αναφορά στην πιθανότητα χρεοκοπίας ανήκει στον κ. Κρανιδιώτη και βεβαίως δεν είμαι σε θέση να προεξοφλήσω την στάση που θα τηρήσουν οι Ευρωπαίοι εταίροι. Επίσης, θα ήθελα να σας επισημάνω ότι η ενεργοποίηση των CDS θα ήταν ένα οικονομικό συμβάν αντίστοιχης έντασης με την κατάρρευση της Lehman Brothers για λόγους που υπονόησα στην αρχική μου ανάρτηση και δεν προτίθεμαι να παραθέσω εδώ. Ούτε εμένα μ’ ενδιαφέρει ποιος εξέδωσε τα CDS και πόσα θα πληρώσει, είναι όμως βέβαιο ότι το ωστικό κύμα μιας δεύτερης (και μάλιστα συναπτής) παγκόσμιας κρίσης θα φτάσει στην πόρτα του σπιτιού μας. Δεν συμφωνείτε ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο τουλάχιστον αξίζει μια δεύτερη σκέψη;

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Ανώνυμος 16 Νοεμβρίου 2011 στις 3:10:00 π.μ. EET  

ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Το οικονομικό μέλλον των συμπολιτών μας δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με συναισθηματικές εξάρσεις κι εθνικά πείσματα. Πιστέψτε με, δεν υπάρχει πιο εξαρτημένη και ανυπόληπτη χώρα από αυτή που δεν μπορεί να εξασφαλίσει τα βασικά στη μεγάλη πλειονότητα των πολιτών της. Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο αντιλαμβάνομαι την οικονομική, κοινωνική και εθνική κρίση (θέματα κυριαρχίας) που διανύουμε. Μια άτακτη χρεοκοπία, η οποία είναι ισοδύναμη της μονομερούς διαγραφής χρέους που ελαφρά τη καρδία προτείνετε, θα μας άφηνε γυμνούς στη μέση του πουθενά. Ισχυρίζομαι κάτι τέτοιο διότι δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή η «μηχανή για να πάρει πάλι μπρος». Η όποια βιομηχανική βάση διέθετε η Ελλάδα αποσαρθρώθηκε, η αγροτική παραγωγή αποδυναμώθηκε ως αποτέλεσμα της κακής διαχείρισης των κοινοτικών κονδυλίων και συνολικά όλη η οικονομία μετατοπίστηκε τα τελευταία τριάντα χρόνια προς τον τριτογενή τομέα. Ως προς το τελευταίο θα ήθελα να επισημάνω ότι ενώ οι υπηρεσίες στην Ελλάδα έχουν φαινομενικά περίπου την ίδια συμμετοχή στο ΑΕΠ με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Ο τομέας των υπηρεσιών αφορά κατά βάση «μη εμπορεύσιμα διεθνώς προϊόντα», μη εξαγώγιμα. Στην Ελλάδα η μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων που δεν απασχολούνται στο Δημόσιο, είτε δραστηριοποιείται στο μεταπρατικό εμπόριο (εισαγωγές) είτε εμπλέκεται σε δραστηριότητες που δεν μπορούν να υποστηρίξουν από μόνες τους υψηλή ανάπτυξη, π.χ. εστίαση, διασκέδαση κ.α. Η αλήθεια αγαπητέ Αρματιστή είναι ότι μηχανή δεν υπάρχει. Θα χρειαστεί μια μεταβατική περίοδος μέχρι να συναρμολογηθεί η μηχανή της ανάπτυξης από τη μια και από την άλλη το κράτος να πετύχει το στόχο των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών. Με λίγα λόγια, θα χρειαστεί μια εύλογη περίοδος προσαρμογής που θα μας επιτρέψει να μετασχηματιστούμε βαθμιαία σε πραγματικά ευρωπαϊκή χώρα. Μια απότομη μετακίνηση από το ένα σημείο στο άλλο, βλέπε άτακτη χρεοκοπία, θα επέφερε δυσβάσταχτο κοινωνικό (μιλάμε για ανθρώπους!) και οικονομικό κόστος. Αυτό ως πατριώτης, ως Έλληνας Ευρωπαίος, προφανώς δεν το θέλω.
Τέλος, θα ήθελα να κάνω δυο γενικές παρατηρήσεις και με αυτές θα τελειώσω. Πρώτον, όλη αυτή η συζήτηση για την ανάγκη ανατροπής του πολιτικού σκηνικού τώρα και μάλιστα σε συσχετισμό με την ανάγκη εκλογών ή όχι, μου θυμίζει τη φιλοσοφική - θεολογική αναζήτηση του αν είναι ηθικά επιλήψιμη η αυτοκτονία. Ο καθένας έχει την άποψη του αλλά προσωπικά δεν θα συναινούσα στην ομαδική αυτοκτονία έντεκα εκατομμυρίων Ελλήνων. Δεύτερον, η μεγαλύτερη παθογένεια του ελληνικού κράτους είναι ότι αποποιήθηκε τη γενικότητα του υποκύπτοντας έτσι στην μερικότητα των επιμέρους ομάδων και συμφερόντων. Για πολλά χρόνια οι περισσότεροι από μας κινούμασταν στην σφαίρα του «αποκλειστικού δικαιώματος», ήρθε η ώρα να «ζήσουμε την υποχρέωση μας».
ΥΓ: Παρότι είδα αγαπητέ Αρματιστή γραμμένο το επίθετο μου σε αρκετές εκδοχές, δεν θα σας αποδώσω κακή πρόθεση. Φαντάζομαι συντάξατε τη μακροσκελή επιστολή σας εν θερμώ κι επομένως δικαιολογούνται τα όποια λάθη.
ΥΓ1: Αυτή θα είναι η τελευταία μου ανάρτηση ως προς το συγκεκριμένο άρθρο. Ευχαριστώ για το βήμα κι ελπίζω η απάντηση μου να δημοσιευτεί.
Φιλικά,
Δημήτρης Ταραβίρας

Ανώνυμος 16 Νοεμβρίου 2011 στις 3:12:00 π.μ. EET  

(Αυτό είναι το 1ο μέρος του σχολίου μου, σε περίπτωση που δεν το έχω στείλει σωστά)

@ Αρματιστής

Αγαπητέ Αρματιστή,
Θα ξεκινήσω με κάποια εισαγωγικά σχόλια που θεωρώ απαραίτητα και στη συνέχεια θα διευκρινίσω όσα σημεία ανέγνωσες, φαντάζομαι ακούσια, με μη εποικοδομητικό τρόπο.
1) Θα το εκτιμούσα ιδιαιτέρως αν η απάντηση σας έφερε το ονοματεπώνυμο σας από τη στιγμή που αποφασίσατε να της προσδώσετε χαρακτήρα προσωπικής επιστολής. Εγώ που έχω την κακή συνήθεια να έχω το θάρρος της γνώμης μου, το έκανα.
2) Φαντάζομαι αγαπητέ Αρματιστή πως μου αναγνωρίζετε το δικαίωμα να εκφράζω ελεύθερα τη γνώμη μου εφόσον αυτή βέβαια δεν συνιστά προσβολή ή συκοφαντία κατά κανενός. Ορθά αντιληφθήκατε ότι είμαι οικονομολόγος και φυσικά εγώ σας αναγνωρίζω το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης παρότι είναι εμφανές ότι η σχέση σας με τα οικονομικά είναι μάλλον περιστασιακή.
3) Παρότι η ανάρτηση σας βρίθει προσωπικών χαρακτηρισμών, αρκετά επιθετικών μάλιστα, εγώ όσο μπορώ θα τους αποφύγω. Επιτρέψτε λοιπόν να σας πω ότι στο αρχικό μου κείμενο δεν εμπεριέχεται ούτε ψήγμα αλαζονείας παρά μόνο η μετριασμένη αυτοπεποίθηση του ανθρώπου που ξέρει για τι μιλάει. Αντιθέτως, θεωρώ εξαιρετικά αλαζονικό να έχει κάποιος την ψευδαίσθηση πως μπορεί να αποφανθεί επί του πόσο φιλόπατρις είναι κάποιος άλλος, διαβάζοντας ένα κείμενο 800 λέξεων. Αυτή η χώρα θα ήταν σε πολύ καλύτερη θέση αν ο καθένας από εμάς προτιμούσε να απέχει από όσα δεν γνωρίζει ή δεν καταλαβαίνει.
4) Σε ότι αφορά τα περί Καραϊσκάκη, εγώ δεν είπα τίποτε άλλο πέρα από αυτό που πολλοί έγκυροι ιστορικοί έχουν καταγράψει. Ο Καραϊσκάκης πολέμησε ως ήρωας αλλά παραμένει μια αμφιλεγόμενη ιστορική προσωπικότητα για όσους δεν θαμπώνονται από τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη. Είναι γνωστό ότι ο Καραΐσκος, όπως ήταν το πραγματικό του επίθετο, υπηρέτησε στην Αυλή του Αλή Πασά (λέγεται πως ήταν και ο εκλεκτός του) κι επίσης προτίμησε να απόσχει από τις μάχες τα πρώτα χρόνια από το ξέσπασμα της ελληνικής Επανάστασης. Σας θυμίζω μια φράση που αποδίδεται στον ίδιο τον Καραϊσκάκη: «Πριν ήμουν Διάολος και μια μέρα αποφάσισα να γίνω άγγελος». Με λύπη μου θα πω ότι μάλλον κι εσείς αγαπητέ Αρματιστή έχετε πέσει θύμα του παρωχημένου, φοβικού και ελληνοκεντρικού εκπαιδευτικού συστήματος σύμφωνα με την ιστορική αφήγηση του οποίου, οι Έλληνες είναι πάντα οι «καλοί» και βέβαια όλοι οι εθνικοί μας ήρωες δεν θα μπορούσαν να πάσχουν από ανθρώπινες αδυναμίες. Προς επίρρωση των όσων λέω, θα σας πρότεινα να ρίξετε μια ματιά στα εξής πολύ διαφωτιστικά ιστορικά αναγνώσματα:
α) Θεόδωρος Παναγόπουλος, Τα Ψιλά Γράμματα της Ιστορίας, Εκδόσεις Ενάλιος. β) Νίκος Σβορώνος, Επισκόπηση της Νεοελληνικής Ιστορίας, Εκδόσεις Θεμέλιο γ) Richard Clogg, Συνοπτική Ιστορία της Ελλάδος 1770 – 2000, Εκδόσεις Κάτοπτρο

Οδυσσέας 16 Νοεμβρίου 2011 στις 10:32:00 π.μ. EET  

@ Ανώνυμο 15.11 12.14:
Εξαιρετικό το άρθρο που μας παραπέμψατε, θα αποτελέσει σήμερα αντικείμενο ξεχωριστής ανάρτησης

@ Ανώνυμο 15.11 10.39:
Εδώ δημοσιεύονται όλες οι απόψεις, και από κακοπιστία σαν τη δική σου είμαστε συνηθισμένοι. Διάβασε και τη σημερινή ανάρτηση και πες μας μετά τι μπανεράκι πρέπει να βάλουμε. Του Τσίπρα μήπως; Καλύτερα βγάλε εσύ τα μπανεράκια από το μυαλό σου.

@ κ. Ταραβίρα:
(α) τα τμήματα του κειμένου σας δημοσιεύονται με τη χρονική σειρά που τα στείλατε, δεν έχουμε δυνατότητα πρέμβασης για να βάλουμε την αρχική παράγρφο στη σωστή της θέση.
(β) σήμερα ανεβάσαμε το άρθρο του καθηγητή Σ. Σκαπέρδα που πρεσβεύει - πειστικά νομίζω - αντίθετη γνώμη από τη δική σας. Είστε ευπρόσδεκτος να απαντήσετε.

@ όλους: τυχόν νέα σχόλια για το χειρισμό του ελληνικού χρέους παρακαλώ να αναρτηθούν στο άρθρο του Σ. Σκαπέρδα και όχι εδώ.

Ανώνυμος 16 Νοεμβρίου 2011 στις 1:30:00 μ.μ. EET  

>@ Ανώνυμο 15.11 12.14:
>Εξαιρετικό το άρθρο που μας
>παραπέμψατε, θα αποτελέσει σήμερα
>αντικείμενο ξεχωριστής ανάρτησης

Πρώτη φορά το είχα βάλει στο παρακάτω άρθρο αλλά μάλλον δεν το προσέξατε (ίσως έφταιγε η υπογραφή μου):

http://www.enkripto.com/2011/11/blog-post_10.html

Φιλικά Π.Μ.

Αρματιστής 16 Νοεμβρίου 2011 στις 2:00:00 μ.μ. EET  

Αγαπητέ κύριε Ταραβίρα

Θα σας απαντήσω όσο πιο επιγραμματικά δύναμαι.

Τα ακριβή στοιχεία μου είναι γνωστά στην ιστοσελίδα. Για λόγους καθαρά προσωπικούς, έχω επιλέξει τα στοιχεία μου να μην είναι γνωστά στον καθένα. Άλλωστε αυτή είναι και η φιλοσοφία των μπλογκς. Η δυνατότητα έκφρασης ελεύθερης γνώμης, χωρίς περιορισμούς. Κρίνετε η γνώμη και όχι το πρόσωπο. Επιθυμώ να συνεχίσω να είμαι μη αναγνωρίσιμο δημόσιο πρόσωπο. Αν όμως «ενδιαφέρεστε πολύ» να με γνωρίσετε, μπορείτε να το ζητήσετε μέσω του εν κρυπτώ!!!

Βεβαίως και αναγνωρίζω και σε σας και στο καθένα, την ελευθερία έκφρασης γνώμης. Δεν είμαι οικονομολόγος κύριε Ταραβίρα, απόστρατος αξιωματικός των τεθωρακισμένων είμαι, αλλά η σημερινή κατάσταση μου επέβαλε να διαβάσω αρκετά, προκειμένου να ενημερωθώ.

Είστε οικονομολόγος και έχετε τη τιμητική σας αυτή τη περίοδο. Όπως οι σεισμολόγοι όταν έχουμε ρίχτερ. Ξέρετε όμως τι έχω παρατηρήσει; Ότι κανένας οικονομολόγος δεν συμφωνεί με τους άλλους. Διαπίστωσα ότι η επίλυση των οικονομικών προβλημάτων, είναι σαν την επίλυση των τακτικών προβλημάτων στη σχολή πολέμου. Όσοι μαθητές, τόσες και οι λύσεις. Έτσι και εσείς κύριε Ταραβίρα, ουδόλως συμφωνείτε με την ανάλυση του καθηγητή κυρίου Σκαπέρδα που αναρτήθηκε παραπάνω.

Παρατηρώ όμως τα εξής αναφορικά με τους οικονομολόγους:
1. Ανήκουν κατά βάση σε δύο μεγάλες σχολές σκέψης με επιμέρους διαφοροποιήσεις. Η πρώτη είναι η νεοφιλελεύθερη σχολή και η δεύτερη η Κεινσιανιστές.
2. Οι πρεσβεύοντες νεοφιλελεύθερες ιδέες, υπήρξαν ως επί το πλείστον «τρόφιμοι» των διάφορων ευαγών ιδρυμάτων και οργανισμών, ενώ οι κεινσιανιστές κινούνται κατά βάση στο χώρο της αριστεράς.

Ως εκ τούτου αγαπητέ κύριε Ταραβίρα, στέκομαι πολύ επιφυλακτικός απέναντι στην νεοφιλελεύθερη σχολή, της οποίας όπως αντιλαμβάνομαι από τα λόγια σας, είστε οπαδός. Ήμουν πράγματι επιθετικός κύριε Ταραβίρα, πλην όμως εσείς με αναγκάσατε. Με το ύφος σας και τις τρομο-απειλές σας αναφορικά με την άτακτη χρεοκοπία. Δεν μου αρέσει να με απειλούν και δυστυχώς η νεοφιλελεύθερη σχολή με απειλεί διαρκώς εδώ και δύο χρόνια. Μου λένε με χίλιους δύο τρόπους ότι αν χρεοκοπήσουμε ατάκτως, θα είμαστε αποκλεισμένοι από τις αγορές στον αιώνα, ενώ σήμερα με την επιλεκτική χρεοκοπία, ένας μεγάλος αριθμός συμπολιτών μας που διαρκώς μεγαλώνει, είναι αποκλεισμένοι από το μπακάλη. Εγώ με μια καλή μέχρι πρότινος σύνταξη, δύσκολα τα βγάζω πλέον πέρα.

Αναφορικά με το χαρακτηρισμό για το Καραϊσκάκη, μη δικαιολογείστε. Κακώς αναφερθήκατε στα περί τυχοδιώκτη. Δεν είχαν καμιά θέση στο άρθρο σας. Αν θέλαμε να γράψουμε την βιογραφία του ήρωα, θα έπρεπε να αναφερθούν. Αλλά ο Καραϊσκάκης εξαγνίστηκε με το αίμα του και ως εκ τούτου σε μονολεκτικές αναφορές, δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται ως τυχοδιώκτης. Και επειδή συνεχίζετε να επιμένετε στην ορθότητα των όσων είπατε, σας θυμίζω την αναφορά σας: «Αυτό βέβαια είναι κάτι που δεν θα προβλημάτιζε ιδιαίτερα έναν ενστικτώδη ήρωα (και μνημειώδη τυχοδιώκτη) όπως τον Καραϊσκάκη». Μπορούσατε νε μείνετε στον ενστικτώδη ήρωα.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Οδυσσέας 16 Νοεμβρίου 2011 στις 5:55:00 μ.μ. EET  

@ Π.Μ.:
Έχετε δίκιο, μας ξέφυγε την πρώτη φορά. Ευχαριστούμε που επιμείνατε!

Αρματιστής 16 Νοεμβρίου 2011 στις 7:52:00 μ.μ. EET  

ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Καταβάλετε μεγάλη προσπάθεια για να μου πείτε ότι για τη κρίση χρέους που αντιμετωπίζει η ευρωζώνη, υπεύθυνο δεν είναι το ευρώ, αλλά η κακή Ελλάδα. Θα σας θυμίσω όμως, ότι η Ιρλανδία που όλοι την πρόβαλαν ως χώρα υπόδειγμα και έλεγαν ότι πρέπει να έχουμε ως παράδειγμα, βρέθηκε και αυτή στα τάρταρα. Μας λένε ότι δεν παράγουμε τίποτε και αυτό είναι ένας λόγος για τον οποίο βρεθήκαμε σε δυσχερή θέση. Η Ιταλία όμως, παράγει…

Γράφετε:
[καμία από τις χώρες που αναφέρετε δεν πιστεύω ότι «θα καταρρεύσει», αν και διατηρώ μια μικρή επιφύλαξη για την Πορτογαλία].
Καλό είναι να διαβάσετε τι έχει γράψει ο καθηγητής κύριος Βαρουφάκης για τη κατάσταση της Ιρλανδίας, στην οποία βρισκόταν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Εκτός και αν ο Βαρουφάκης δεν λαμβάνετε υπόψη ως εκτός κατεστημένης γραμμής.

Τα σχετικά που αναφέρετε περί Άριστης Νομισματικής Περιοχής, είναι πλέον ή βέβαιο ότι δεν έχουν κάποια σχέση με τη κατάσταση που επικρατεί στην Ευρωζώνη.

Θα ήθελα όμως, να σας ρωτήσω τα ακόλουθα:
Μπορεί να σταθεί ένα νόμισμα χωρίς κράτος;
Μπορεί να σταθεί μια νομισματική ένωση χωρίς να προηγηθεί πολιτική ένωση;
Το πείραμα του ευρώ, γιατί περί πειράματος πρόκειται, έχει επαναληφθεί ποτέ ιστορικά; Και αν έχει ξαναγίνει, πέτυχε;
Πιστεύετε ότι μπορεί η Ευρωπαϊκή Ένωση να μετεξελιχθεί σε μια πραγματική δημοκρατική ομοσπονδία;
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Αρματιστής 16 Νοεμβρίου 2011 στις 7:53:00 μ.μ. EET  

ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Ειδικά στο τελευταίο ερώτημα, θα σας δώσω τη δική μου απάντηση και θα επιθυμούσα να είχα και τη δική σας, αν μπορείτε να αναιρέσετε την απόφαση σας να μην επανέλθετε:

Ποτέ. Σε καμιά περίπτωση η ΕΕ δεν πρόκειται να μετατραπεί σε πολιτική ομοσπονδία, ή τουλάχιστο συνομοσπονδία. Τα ευρωπαϊκά έθνη και κράτη τα χωρίζουν αβυσσαλέες διαφορές. Ιστορικές, πολιτισμικές, θρησκευτικές, εθνικές. Τα χωρίζουν ηγεμονικά και γεωπολιτικά συμφέροντα, καταστρεπτικοί πόλεμοι, ανθρωποθυσίες, αίμα. Τα μεγάλα έθνη της Ευρώπης δεν σκέπτονται με οδηγό την αλληλεγγύη, αλλά με καθαρά κριτήρια ηγεμονίας και οικονομικού συμφέροντος. Ειδικά η κυρίαρχη πολιτική ελίτ της Γερμανίας, ουδέποτε απαρνήθηκε την επιθυμία της να ηγεμονεύσει στην Ευρώπη. Άλλωστε η ηγεμονική και ιταμή συμπεριφορά της προς τον Έλληνα πρωθυπουργό και την Ελλάδα γενικότερα, ο απαξιωτικός τρόπος που εκφράστηκαν για τον πρωθυπουργό της Ιταλίας, οι δηλώσεις Γερμανών επισήμων και των μέσων της, αποδεικνύουν τις μύχιες προθέσεις του Δ’ Ράιχ. Ξέρετε το μου θύμισε η συνεχώς επαναλαμβανόμενη πρόθεση των Γερμανών ιθυνόντων, να αφαιρούν από τα κράτη που δεν πειθαρχούν την εθνική τους κυριαρχία, ή να τα τιμωρούν αυστηρά αν δεν ακολουθούν τους κανόνες. Τις μαζικές εκτελέσεις που επέβαλαν στον Ελληνικό λαό κατά τη διάρκεια της κατοχής, όταν δεν πειθαρχούσαν στις εντολές της Γερμανικής κατοχικής διοίκησης. Και τις μαζικές εκτελέσεις τις επέβαλαν πάντοτε, σε αγαστή σύμπνοια με τους εδώ συνεργάτες τους. Δυστυχώς η ιστορία φαίνεται ότι επαναλαμβάνεται. Πολλά μπορώ να προσθέσω ακόμη για υποστήριξη της άποψης μου, αλλά θα μείνω στα εξής δύο:

1) Για να υπάρχει πολιτική ενοποίηση, απαιτείται να υπάρχει οπωσδήποτε και πρώτα απ’ όλα, κοινή εξωτερική πολιτική και κοινή πολιτική άμυνα και ασφάλειας. Κοινές ένοπλες δυνάμεις. Μπορεί αλήθεια να πιστεύει κάποιος, ότι υπάρχει περίπτωση η Γαλλία και η Βρετανία να υπαγάγουν τις Ε.Δ. και το πυρηνικό τους οπλοστάσιο κάτω από κάποια Ευρωπαϊκή κυβέρνηση και οι δυνάμεις τους και οι στρατιώτες τους να έρθουν να ταχθούν στον Έβρο;
2) Η Ε.Ε. αποτελεί ένωση κυρίαρχων κρατών. Φαντάζεστε ότι υπάρχει περίπτωση, σε κάποια στιγμή, οι λαοί της Ευρώπης να εκλέγουν τις κεντρικές κυβερνητικές αρχές (κυβέρνηση, βουλή, κλπ), μέσα από γενικές δημοκρατικές εκλογές των πολιτών της Ευρώπης; Δηλαδή σε κάποια στιγμή, ο πρόεδρος της Ένωσης να είναι Έλληνας και να διαθέτει τις εξουσίες του προέδρου των ΗΠΑ;

Θα ήθελα να προσθέσω ακόμη κάτι, αναφορικά με τη κρίση που διέρχεται η πατρίδα μας. Όλοι αυτοί που υποστήριζαν την αντίθετη από την κρατούσα άποψη, έχουν δικαιωθεί απόλυτα. Και είμαι βέβαιος, ότι και πάλι θα δικαιωθούν. Κανένας δεν θέλει να σώσει την Ελλάδα. Το μόνο που τους ενδιαφέρει, ήταν να περιορίσουν το πρόβλημα (έτσι πίστευαν) και να βρουν τον αναγκαίο χρόνο για να σώσουν το τραπεζικό τους σύστημα, που έχει αποθηκευμένους άγνωστο αριθμό σκελετών στις ντουλάπες τους. Πχ Dexia. Το μόνο που τους ενδιαφέρει τώρα, είναι να δέσουν την Ελλάδα και να την αρμέξουν στη συνέχεια. Βλέπετε το μαγαζί είναι γωνία.

Η πατρίδα μας δεν πρόκειται να σωθεί κύριε Ταραβίρα αν υπογράψει τη δανειακή σύμβαση και μεταφέρει το σύνολο του χρέους της κάτω από το Αγγλικό δίκαιο. Και οπωσδήποτε δεν πρόκειται ποτέ να αναστηθεί, αν παραδώσει την εθνική της κυριαρχία και αν καταργήσει το δημοκρατικό μας πολίτευμα.

ΥΓ. Ζητώ συγνώμη για τη καθυστερημένη συνέχεια, αλλά σοβαροί λόγοι δεν μου επιτρέπουν να κάνω κάτι διαφορετικό. Ως εκ τούτου δικαιολογείστε και πιθανές ασυνέχειες.

Φιλικά
Αρματιστής

Ανώνυμος 8 Μαΐου 2012 στις 3:58:00 μ.μ. EEST  

Μπράβο σου Φαήλο, για τις συμβουλές που παρέσχες στο Σαμαρά και οδήγησαν τη ΝΔ στο 18% και για την αποτυχία σου να εκλεγείς βουλευτής.

Υ.Γ. Γελάνε μαζί σου και τα τσιμέντα

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
“Κι αν είναι κ’ έρθουνε χρόνια δίσεχτα, πέσουν καιροί οργισμένοι, κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δέντρα, για τίποτ’ άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια, μη φοβηθείς το χαλασμό.

Φωτιά! Τσεκούρι! Τράβα!, ξεσπέρμεψέ το, χέρσωσε το περιβόλι, κόφτο, και χτίσε κάστρο απάνω του και ταμπουρώσου μέσα, για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα, π’ όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για νάρθει, κι’ όλο συντρίμμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων!..

Φτάνει μια ιδέα να στο πει, μια ιδέα να στο προστάξει,κορώνα ιδέα , ιδέα σπαθί, που θα είναι απάνου απ’ όλα!"

Κωστής Παλαμάς
«Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται,ζυγόν δουλείας ας έχωσι·

θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία»


Α.Κάλβος
«Τι θα πει ραγιάς; Ραγιάς είναι εκείνος που τρέμει από τον φόβο τον Τούρκο, που είναι σκλάβος του φόβου του, που θέλει να ζήσει όπως και να είναι. Που κάνει τον ψόφιο κοριό για να μην τον πατήσει κάποιος. Την ραγιαδοσύνη του την ονομάζει αναγκαία φρονιμάδα».

Ίωνας Δραγούμης

  © Free Blogger Templates Columnus by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP