«Aσύλο» και προβοκάτσια

Του Ν.Ζ

Αλήθεια πρώτη: Όταν η Πολιτεία, διαπραγματεύεται με παράνομους – αλλοδαπούς και ημεδαπούς – για να εφαρμόσει τον νόμο, τότε ομολογεί εμπράκτως, ότι δεν υπάρχει κράτος!

Πώς θα διαπραγματευθεί με την Τουρκία;
Πώς θα ανακόψει παραβιάσεις του ελληνικού εναερίου χώρου στο Αιγαίο, όταν δεν μπορεί να ανακόψει παράνομες καταλήψεις μέσα στο κέντρο της πρωτεύουσας; Πώς;
Τελικά οι λαθρομετανάστες εγκατέλειψαν το κτίριο της Νομικής «οικειοθελώς»; Και λοιπόν; Και οι τούρκοι πιλότοι εγκαταλείπουν τον εθνικό εναέριο χώρο οικειοθελώς (και προσωρινώς, μέχρι να… επανέλθουν)

Αλλά αυτό δεν παύει να είναι και παρανομία και πρόκληση.

Και συνεχής κλιμάκωση παρανομίας και πρόκλησης…

Αλήθεια δεύτερη: Το «πανεπιστημιακό άσυλο» δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο.
Δεν θα μπορούσε, άλλωστε. Γιατί η έννοια του «ασύλου ιδεών» μέσα στα Πανεπιστήμια, υποδηλώνει ότι παντού αλλού υπάρχει καταδίωξη ιδεών!
Όμως, σε μια δημοκρατική χώρα οι ιδέες δεν διώκονται πουθενά.

Και δεν χρειάζονται ιδιαίτερη «προστασία» (ασυλία) κάπου…

Αλήθεια τρίτη: Η κατάργηση του «Πανεπιστημιακού ασύλου» δεν απαιτεί «συνταγματική μεταρρύθμιση»! Πολύ απλά η έννοια του «πανεπιστημιακού ασύλου» δεν αναφέρεται πουθενά στο Σύνταγμά μας. Πουθενά!

Υπάρχει η έννοια της «ακαδημαϊκής ελευθερίας», για την οποία αναφέρεται ρητά, ότι: «H ακαδημαϊκή ελευθερία και η ελευθερία της διδασκαλίας δεν απαλλάσσουν από το καθήκον της υπακοής στο Σύνταγμα» (Άρθρο 16, #1)

Καταλάβατε; Το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό που ισχυρίζονται κάποιοι!

Το Σύνταγμα λέει ότι δεν μπορείς στο όνομα της «ακαδημαϊκής Ελευθερίας» να παραβιάζεις το Σύνταγμα, να ζητάς νομιμοποίηση παρανόμων πράξεων ή – πολύ περισσότερο – να προβαίνεις σε παράνομες πράξεις.

Το άσυλο θεσπίζεται από απλό Νόμο και μπορεί να καταργηθεί με απλό νόμο. Και πρέπει να καταργηθεί, για να αποκτήσουμε ξανά Πανεπιστήμια…

Αλήθεια τέταρτη: Ο νόμος περί ασύλου είναι πλήρως ανεφάρμοστος! Προβλέπει πως, για να μπει η Αστυνομία στους Πανεπιστημιακούς χώρους αυτεπαγγέλτως, πρέπει να συντελείται «αυτόφωρο κακούργημα» ή «έγκλημα κατά της ζωής».

• Δηλαδή, αν συντελείται αυτόφωρο πλημμέλημα (ξυλοδαρμός, λαθρεμπόριο κλπ.) η αστυνομία δεν μπορεί να επέμβει!
• Αν έχει συντελεστεί κακούργημα εκτός Πανεπιστημιακού χώρου και ο αυτουργός έχει καταφύγει στο «άσυλο», και πάλι η αστυνομία δεν μπορεί να επέμβει!Και τέλος τι θα πει «αν συντελείται αυτόφωρο κακούργημα…»;

Αφού οι διωκτικές αρχές δεν επιτρέπεται να είναι μέσα και να εποπτεύουν, ποιος θα βεβαιώσει αν και τι «συντελείται»;

«Αστυνόμευση» από… μακριά δεν υπάρχει!

Ο νόμος περί ασύλου είναι απολύτως ανεφάρμοστος και δεν επιδέχεται καμίας βελτίωσης! Μόνον αν καταργηθεί και εφαρμοστεί ό,τι και στην Ευρώπη, θα αποκατασταθεί η ακαδημαϊκή Ελευθερία…

Αλήθεια πέμπτη: Αυτοί που έφεραν τους λαθρομετανάστες στην Αθήνα και τους εγκατέστησαν στη Νομική είναι προβοκάτορες! Με την κυριολεκτική σημασία του όρου: αφού απεργάζονται την «κοινωνική πρόκληση». Και το διακηρύσσουν μάλιστα…

• «Προβοκάτορες» είναι όσοι εκμεταλλεύονται ένα πραγματικό κοινωνικό πρόβλημα για να πυροδοτήσουν ανεξέλεγκτη έκρηξη.

Δεν τους ενδιαφέρει η δικαιοσύνη. Δεν τους ενδιαφέρει η πολιτική λύση. Τους ενδιαφέρει η πρόκληση κοινωνικής έκρηξης.

Και συνήθως πρώτα θύματα αυτής της έκρηξης είναι οι άμοιροι τους οποίους βάζουν μπροστά.

Αλήθεια έκτη: Είναι και παρακρατικοί! Διότι έχουν την πρωτοφανή ανοχή των αρχών. Αν δεν την είχαν, οι λαθρομετανάστες δεν θα ξεκίναγαν ποτέ από την Κρήτη, ούτε θα έφταναν ποτέ στον Πειραιά κι από κει στην Αθήνα, στο κτίριο της Νομικής. Κι όλα αυτά φανερά και «ειδοποιημένα»! Χωρίς την ανοχή των αρχών αυτά δεν γίνονται…

Κι όσοι έφεραν τους λαθρομετανάστες και τους «εγκατέστησαν είναι και προβοκάτορες και παρακρατικοί!

Αλήθεια έβδομη: Το πρόβλημα δεν «λύθηκε αναίμακτα».

Η αιματηρή του έκρηξη μετατέθηκε χρονικά. Την επόμενη φορά η απειλή αιματοχυσίας θα είναι μεγαλύτερη. Και όσο ενθαρρύνονται τέτοιες ενέργειες, τόσο θα μεγαλώνει η απειλή…
Κάποια στιγμή θα έχουν τόσο αποθρασυνθεί οι «αλληλέγγυοι» και θα έχουν τόσο πληθύνει οι ίδιοι οι λαθρομετανάστες, που θα είναι αδύνατο πια να «εκτονώνουμε» την κατάσταση.

Νομίζουν ότι «έσβησαν μια πυρκαγιά»…

Αλλά ενθάρρυναν παρακρατικούς προβοκάτορες να ανάψουν το φυτίλι!.

Γι’ αυτό σε κάθε άλλη χώρα τέτοια φαινόμενα αντιμετωπίζονται έγκαιρα με κατασταλτική βία! Γιατί όσο πιο έγκαιρα τα αντιμετωπίσεις, τόσο λιγότερη βία θα χρειαστεί για να τα εξουδετερώσεις;

Σε αυτές τις περιπτώσεις, καλύτερη ελεγχόμενη βία τώρα, παρά ανεξέλεγκτη βία αύριο.
Όλες οι άλλες δημοκρατικές χώρες, επιλέγουμε το πρώτο.

Οι δικοί μας, εδώ, επιλέγουν μονίμως το δεύτερο…

Εν μέρει, γιατί είναι πανικόβλητοι.
Eν μέρει, γιατί είναι «διαβρωμένοι».
Εν μέρει, γιατί έχουν δημιουργήσει ή ανεχθεί παρακρατικά κυκλώματα που, πια, συχνά αυτονομούνται.
Εν μέρει, γιατί έχουν αυτονομηθεί και τα ΜΜΕ των εργολάβων, τα οποία εκφράζουν περισσότερο την προπαγάνδα ενός καταρρέοντος καθεστώτος, παρά την αγωνία της κοινής γνώμης.

Μόνοι τους βάζουν φωτιά στην «πυριτιδαποθήκη», που επίσης μόνοι τους δημιούργησαν και πάνω στην οποία στρογγυλό- κάθισαν.

Τώρα πια δεν σώζονται.

Σώζεται όμως η χώρα.

Ακόμα…


To Παρόν 30-01-2011