Γιωργάκης και μετανάστες – ας τα πούμε μια φορά έξω απ’ τα δόντια...

Γράφει ο Κωνσταντής Ο.

Και ξαφνικά θυμηθήκαμε όλοι το πρόβλημα των μεταναστών και λαθρομεταναστών... Η κυβέρνηση, εκεί που είχε (και) αυτό το ζήτημα στον «αυτόματο πιλότο», ξαφνικά ενεργοποιήθηκε, καθάρισε το κέντρο της Αθήνας και το λιμάνι της Πάτρας, αύξησε τις περιπολίες στο Αιγαίο και έθεσε τη συνεργασία της Τουρκίας ως όρο για την ευρωπαϊκή πορεία της.

Ήδη ετοιμάζονται και στρατόπεδα «υποδοχής» των λαθρομεταναστών και παρατείνεται με νόμο ο επιτρεπόμενος χρόνος προσωρινής κράτησης στους δέκα μήνες, ώστε να μην αφήνονται ελεύθεροι πριν ολοκληρωθεί η γραφειοκρατιική διαδικασία για την απέλασή τους. Αλλά και τα κανάλια και οι δημοσιογράφοι, που μέχρι χθες σιωπούσαν ή απέρριπταν κάθε σχετική συζήτηση ως «ρατσιστική» και αντίθετη στο πολυδιαφημισμένο πρότυπο της «πολυπολιτισμικής κοινωνίας», ανακάλυψαν το προφανές: ότι ο αριθμός των μεταναστών έχει κατά πολύ ξεπεράσει τις αντοχές της ελληνικής κοινωνίας. Και ότι η λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση του φαινομένου δεν είναι ούτε «ρατσισμός», ούτε «φασισμός», ούτε «ακροδεξιά ατζέντα»… είναι πρωτίστως θέμα κοινής λογικής.

Σε τι οφείλουμε αυτή την ξαφνική αλλαγή; προφανώς στο αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Η εκτόξευση της εκλογικής δύναμης του ΛΑΟΣ και ο καταποντισμός του ΣΥΡΙΖΑ έδειξε σε όλους, ότι η ελληνική κοινωνία έχει ξεπεράσει τα όρια της ανοχής της στο θέμα των λαθρομεταναστών. Ότι δεν πείθεται πια από σαπουνόφουσκες περί «πολυπολιτισμικότητας», όταν βλέπει τη γειτονιά της να γίνεται γκέτο και την έννομη τάξη να καταλύεται για ένα (δήθεν) Κοράνι που σκίστηκε. Ότι το «κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος» φαντάζει ίσως πρωτότυπο στους τοίχους των Εξαρχείων, και η «ανοχή στον Άλλο» ακούγεται ωραία στα κουλτουριάρικα καφέ του Κολωνακίου, αλλά η κοινωνική πλειοψηφία που ζει τη δύσκολη πραγματικότητα της Κυψέλης και της Αχαρνών, δεν εκφράζεται ούτε από τα Εξάρχεια ούτε από το Κολωνάκι. Και ότι αυτή η κοινωνική πλειοψηφία απέφυγε μεν ως τώρα τις ακραίες πολιτικές επιλογές, αλλά είναι πλέον διατεθειμένη να στραφεί ακόμα και σε αυτές, αν οι «ορθόδοξες» πολιτικές δυνάμεις συνεχίσουν να αδιαφορούν για το πρόβλημα – αν δεν αποδείξουν ότι μπορούν να εγγυηθούν στην κοινωνία το στοιχειώδες αγαθό της ασφάλειας.

Κι έτσι, άνοιξε επιτέλους η συζήτηση για το πρόβλημα των λαθρομεταναστών... Τα ΜΜΕ θέλοντας και μη, εγκατέλειψαν τη συνασπισμίτικη ατζέντα. Η κυβέρνηση πήρε κάποιες πρωτοβουλίες για να δείξει ότι «έλαβε το μήνυμα». Ο ΛΑ.Ο.Σ. περηφανεύεται ότι τη «ρυμούλκησε» στις πολιτικές του θέσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ ομφαλοσκοπεί, μη θέλοντας να παραδεχτεί ότι ο καταποντισμός του στις ευρωεκλογές οφείλεται σε μεγάλο βαθμό (πέραν της στάσης του στα γεγονότα του Δεκεμβρίου) και στο ζήτημα των μεταναστών. Αλλά η πραγματικά ενδιαφέρουσα τοποθέτηση ήρθε από το ΠΑΣΟΚ, με τις «οκτώ θέσεις» που διατύπωσε ο Γιωργάκης για τους μετανάστες αμέσως μετά τις ευρωεκλογές. Ας σχολιάσουμε μερικές από αυτές:

1) "Μηδενική ανοχή στην παράνομη μετανάστευση.Στόχος 0% λαθρομετανάστες."

Εδώ βλέπουμε το Γιωργάκη, με μια ανέξοδη εξαγγελία, να προσπαθεί να ευθυγραμμιστεί με το κυρίαρχο κοινωνικό ρεύμα, που απαιτεί τον περιορισμό της μετανάστευσης, εξαγγέλλοντας «μηδενική ανοχή» στην παράνομη μετανάστευση – ασχέτως αν ο ίδιος ως υπουργός Εξωτερικών το 2003 δέχθηκε τον κανονισμό «Δουβλίνο ΙΙ» 343/2003 του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, στο οποίο μετείχε ο Γιωργάκης) που επιβάλλει στην Ελλάδα να δέχεται πίσω τυχόν λαθρομετανάστες που θα φτάσουν από την Ελλάδα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες... ασχέτως αν οι εκλεκτές του στο Ευρωκοινοβούλιο () επιμένουν φανατικά στην εφαρμογή του κανονισμού αυτού που γεμίζει την Ελλάδα λαθρομετανάστες... «Μηδενική ανοχή» λοιπόν ο Γιωργάκης... γιατί όχι; Τζάμπα είναι τα λόγια.

2) "Ενίσχυση της φύλαξης των συνόρων.Και ειδικότερα σκληρή διεκδίκηση στην ΕΕ για περαιτέρω πόρους και στήριξη για την προστασία των κοινών μας συνόρων".

Είναι εξοργιστικό να μιλάει ένας πολτιικός για διεκδίκηση κοινοτικών κονδυλίων με σκοπό την αυστηρότερη φύλαξη των συνόρων μας, ενώ ο ίδιος ως αρμόδιος υπουργός Εξωτερικών είχε αποτύχει σε αυτό το στόχο...Π.χ. κατά την ελληνική προεδρία της ΕΕ το 2003 το θέμα της φύλαξης των συνόρων τέθηκε σε δεύτερη μοίρα και προτάχθηκε η «αναπτυξιακή βοήθεια στις χώρες προέλευσης των μεταναστών» κλπ. – και ως το 2004 που ο Γ. Παπανδρέου έφυγε από το ΥπΕξ, η κοινή φύλαξη των ελληνικών συνόρων ως ευρωπαϊκών δεν είχε προχωρήσει καθόλου...Μόλις το 2007 ξεκίνησαν οι θαλάσσιες περιπολίες των ευρωπαϊκών συνόρων,χάρη στην πίεση των μεσογειακών χωρών της ΕΕ, μεταξύ των οποίων πρωτοστάτησε η Ελλάδα με παρέμβαση του Κ. Καραμανλή στη σύνοδο κορυφής του Λάχτι της Φινλανδίας το 2006. Έτσι, από πέρυσι για πρώτη φορά τα ελληνικά σύνορα φυλάσσονται από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις της FRONTEX, με ιταλικά και σλοβακικά ελικόπτερα, αεροσκάφη και ταχύπλοα. Ο Γιωργάκης που κάνει και κριτική, ως υπουργός Εξωτερικών είχε πετύχει κάτι ανάλογο; Όχι. Το είχε προσπαθήσει μήπως; Ούτε. Κατά τα άλλα, μιλάει σήμερα για αυστηρή φύλαξη των συνόρων με κοινοτική βοήθεια. Όπως είπαμε, τα λόγια είναι τζάμπα...

6) "Ένταξη των νομίμων μεταναστών στην κοινωνία μας. Με σοβαρές πολιτικές στο χώρο της παιδείας, της καταπολέμησης της μαύρης εργασίας, της απόδοσης του δικαιώματος της ιθαγένειας σε όσους πληρούν τις προϋποθέσεις και ιδιαίτερα στους νέους της δεύτερης γενιάς."
7) "Διαμόρφωση και εφαρμογή μιας σχεδιασμένης πολιτικής προσέλκυσης εργατικού δυναμικού στους τομείς όπου υπάρχουν μεγάλες εποχιακές ή μονιμότερες ανάγκες. Για τον λόγο αυτό, στην κυβέρνησή μας, η συνολική αντιμετώπιση της μεταναστευτικής μας πολιτικής στην Ελλάδα θα γίνεται από ένα Υπουργείο, με εξειδικευμένες υπηρεσίες."

Εδώ, «κρυμμένο» στα σημεία 6 και 7, βρίσκουμε το «ζουμί» της υπόθεσης: ο Γιωργάκης, κάπως διακριτικά, αλλά πάντως ευθέως, εξαγγέλλει τη χορήγηση της ελληνικής ιθαγένειας (προσοχή! όχι την απλή νομιμοποίηση με άδεια παραμονής, αλλά τη χορήγηση πλήρους ελληνικής ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ, δηλαδή και ΨΗΦΟΥ) στους μετανάστες, "ιδίως δεύτερης γενιάς’’ (δηλ. χωρίς να αποκλείεται η χορήγησή της και σε άλλους, πρώτης γενιάς). Και σα να μην έφτανε αυτό, στο σημείο (7) ο Γ. Παπανδρέου εξαγγέλλει ευθέως την προσέλκυση και άλλων μεταναστών "στους τομείς που υπάρχουν μεγάλες εποχιακές ή μονιμότερες ανάγκες" - επομένως μιλάμε πάλι για ανειδίκευτους εργάτες για τα χωράφια και τις οικοδομές, την ώρα που οι άνεργοι συμπατριώτες τους έχουν ήδη γεμίσει το κέντρο της Αθήνας...

Δηλαδή με λίγα λόγια, ο Γιωργάκης δε συμμερίζεται καθόλου τους προβληματισμούς της ελληνικής κοινωνίας για το θέμα των μεταναστών. Βάζει στην προμετωπίδα των θέσεών του τη «μηδενική ανοχή στη λαθρομετανάστευση» για να δώσει την εντύπωση ότι κινείται στο ίδιο μήκος κύματος με την κοινωνία, αλλά στην πραγματικότητα επιμένει στην είσοδο ακόμα περισσότερων μεταναστών στην Ελλάδα και μάλιστα σκοπεύει να τους χορηγήσει και την ελληνική ιθαγένεια.

Ερώτηση: Γιατί επιμένει σε αυτό το σημείο ο Γιωργάκης; Απάντηση: Διότι ο Γιωργάκης, όπως είχε δηλώσει απερίφραστα στο «Κλικ» το 1999, αντιπαθεί την έννοια του «μονοεθνικού κράτους». Πιστεύει στην «πολυπολιτισμικότητα», σε μια «παγκόσμια πολυπολιτισμική κοινωνία βασισμένη στη διαφορετικότητα» (Πρόλογος στο βιβλίο «Πετυχαίνω τη συμφωνία», Καστανιώτης 2001), θεωρώντας ότι «η πολυπολιτισμική κοινωνία είναι το μόνο ρεαλιστικό σχέδιο για την Ευρώπη του 21ου αιώνα»” (Πρόλογος στο βιβλίο «Ανάγκη Δράσης- Συνηγορία για μια άλλη πολιτική», Πόλις 1998). Επομένως είναι απόλυτα φυσικό για τον Γιωργάκη να επιμένει στην είσοδο και άλλων μεταναστών και τη χορήγηση ιθαγένειας, αφού αυτό προωθεί το στόχο της «πολυπολιτισμικής Ελλάδας...

Αλλά για εμάς, τους Έλληνες πολίτες και ψηφοφόρους, από πού κι ως πού είναι επιθυμητός στόχος η μετεξέλιξη της Ελλάδας σε πολυπολιτισμική κοινωνία; Η πολυπολιτισμικότητα είναι ακόμα όρος της μόδας στην Ελλάδα, αλλά στο εξωτερικό έχει απομυθοποιηθεί προ πολλού... Η έννοια της «πολυπολιτισμικότητας» (multi-culturalism) ξεκίνησε στις ΗΠΑ το ’60 – ’70 μέσα στη γενικά εναλλακτική τάση που κυριαρχούσε τότε, ως εναλλακτικό πρότυπο χειρισμού των μεταναστών και ειδικά της παιδείας τους, σε σχέση με το ως τότε κυρίαρχο πρότυπο του «χωνευτηριού» (melting pot) που είχε εφαρμοστεί με επιτυχία στις παλιότερες γενιές μεταναστών, με στόχο να «χωνευτεί» ο μετανάστης στην αμερικανική κουλτούρα. Σε αντιδιαστολή με το «χωνευτήρι», το πρότυπο της «πολυπολιτισμικότητας», που εφαρμόστηκε μετά το ‘70 κυρίως στους ισπανόφωνους μετανάστες, είχε στόχο τη διατήρηση της «πρώτης» ταυτότητας των μεταναστών, ειδικά με την διδασκαλία της «πρώτης» τους γλώσσας ως κύριας στο σχολείο.

Το αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία ισπανόφωνων γκέτο, η απόδειξη της αποτυχίας του πολυπολιτισμικού προτύπου και η επιστροφή στο «χωνευτήρι» και την κοινή κουλτούρα. Αλλά και στην Ευρώπη, το πολυπολιτισμικό πρότυπο έχει δείξει τα αρνητικά του αποτελέσματα: στη Γερμανία οι διακριτές «τουρκικές γειτονιές» που δεν αφομοιώνονται αποτελούν πια μεγάλο πρόβλημα... στη Σουηδία οι βιασμοί γυναικών από νεαρούς μουσουλμάνους έχουν αυξηθεί κατακόρυφα... στην Αγγλία υπάρχουν ήδη περιοχές (όπως το Ληντς),όπου ήδη λειτουργούν ισλαμικά δικαστήρια με βάση τη σαρία.... η οποία θεωρείται και από τους Άγγλους αναπόφευκτη... Αυτή την εξέλιξη θέλουμε και στην Ελλάδα;

Η εμμονή του Γιωργάκη στο αποτυχημένο μοντέλο της «πολυπολιτισμικότητας» εξηγείται από τα βιώματά του στα χίπικα κοινόβια των ΗΠΑ και του Καναδά τη δεκαετία του ’70. Τον καταλαβαίνουμε τον άνθρωπο... έχει τις εμμονές του... Αλλά ο κόσμος προχώρησε, το πολυπολιτισμικό πρότυπο απέτυχε σε Αμερική και Ευρώπη... η Ελλάδα τι φταίει να γίνει πειραματόζωο στις ιδεολογικές εμμονές του Γιωργάκη;

Σημειώστε ότι η πρόθεση του Γιωργάκη να δώσει την ελληνική ιθαγένεια στους μετανάστες δεν είναι μια χίμαιρα... είναι επίσημη θέση, διατυπωμένη στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ για τις εκλογές του 2007:

«η χορήγηση ιθαγένειας σ’ όσα παιδιά μεταναστών γεννιούνται και μεγαλώνουν στην Ελλάδα κι η αυτόματη απόκτησή της μετά την παρέλευση τριετίας για όλα τα υπόλοιπα που είναι μαθητές στη χώρα μας.»

Είναι επίσης μια πρακτική που ο Γιωργάκης δε δίστασε να εφαρμόσει στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το 2008, όπου ξεφτίλισε τις δημοκρατικές διαδικασίες του κόμματος του πατέρα του, επιτρέποντας να ψηφίσουν, ως «μέλη και φίλοι», μετανάστες χωρίς ελληνική ιθαγένεια, και νοθεύοντας έτσι το αποτέλεσμα. Η ρύθμιση αυτή έχει πλέον κατοχυρωθεί επίσημα και στο καταστατικό του ΠΑΣΟΚ (βλ. άρθρο 18 καταστατικού ΠΑΣΟΚ).
Είναι, τέλος, ένα πολιτικό σχέδιο για το οποίο ο Γιωργάκης θα βρει άμεσα πρόθυμους συμμάχους, αφού σε αυτό το σημείο το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ συμφωνεί απόλυτα με του ΣΥΡΙΖΑ, που λέει ότι «όλα αυτά τα παιδιά θα πρέπει αυτοδίκαια να παίρνουν την ελληνική ιθαγένεια (εφόσον φυσικά το επιθυμούν) χωρίς καμία διαδικασία κρίσης»
Επομένως μια κυβερνητική συνεργασία ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ είναι βέβαιο ότι θα προωθήσει αυτόν τον κοινό στόχο, αφού μάλιστα η χορήγηση της ελληνικής ιθαγένειας στους μετανάστες υπόσχεται τεράστιο κομματικό όφελος: εκατοντάδες χιλιάδες νέους (και πιστούς) ψηφοφόρους, ικανούς να αλλάξουν τις πολιτικές ισορροπίες στην Ελλάδα για πάντα..

Λοιπόν Συνέλληνες το θέμα είναι απλό: ο Γιωργάκης, έστω με λίγο «καμουφλάζ», μας έχει αποκαλύψει τις προθέσεις του... κανείς μας δε μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν προειδοποιηθήκαμε... Αν στις επόμενες βουλευτικές εκλογές το ΠΑΣΟΚ βγει πρώτο κόμμα και πάρει το «μπόνους» των 40 εδρών, θα μπορέσει με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ ή των Οικολόγων του Τρεμόπουλου να σχηματίσει κυβέρνηση και να περάσει τις νομοθετικές ρυθμίσεις που προαναγγέλλει από τώρα: δηλαδή να δώσει αυτόματα την ελληνική ιθαγένεια (και το δικαίωμα ψήφου) σε όλους τους μετανάστες δεύτερης γενιάς, και σε πολλούς από την πρώτη γενιά... Μιλάμε για 500.000 – 1.000.000 καινούριους ψηφοφόρους, που θα αλλάξουν για πάντα τον πολιτικό χάρτη της χώρας... που θα βγάζουν κυβέρνηση... και θα επιβάλουν με τα αιτήματά τους (ίδρυση τζαμιών, σχολεία στη γλώσσα τους κλπ.), την «πολυπολιτισμική κοινωνία» που απέτυχε σε όλη την Ευρώπη, και που την οραματίζεται ο Γιωργάκης για την Ελλάδα μας. ...

Έλληνες πολίτες, θα το αφήσουμε αυτό να συμβεί; Κυκλοφορήστε αυτό το θέμα… Για να καταλάβουμε όλοι τι παίζεται στις επόμενες εκλογές. Και να μην έχει κανείς μας το ελαφρυντικό της άγνοιας, αν ψηφίσει Γιωργάκη...