Υπουργείο Εξω(φρεν)ικών

• Μάλλον είναι οικογενειακό το να μην πιστεύουν στην οικογένεια Μητσοτάκη ότι το Σκοπιανό είναι εθνικό ζήτημα. Η κ. Μπακογιάννη είναι γνωστό ότι, ακόμη και μετά το βέτο που προέβαλε ο κ. Καραμανλής στο Βουκουρέστι, αναζητούσε τρόπους για εξεύρεση συμβιβασμού που θα παρέκαμπταν τα σημεία εκείνα της ελληνικής θέσης τα οποία απέρριπταν οι Σκοπιανοί…

• Για να μην επαναλαμβάνουμε την ιστορία: Η κ. Μπακογιάννη ζήτησε το όνομα «Βόρεια Μακεδονία» από τους Αμερικανούς (στη συνάντησή της με την Κοντολίζα Ράις στην Ουάσινγκτον) και αυτό ακριβώς της έδωσαν. Το εύρος χρήσης ποτέ δεν τέθηκε με «φανατισμό» από το υπουργείο Εξωτερικών. Ούτε φυσικά το θέμα της ταυτότητας και της γλώσσας… Έτσι δίνεται η δυνατότητα στον κ. Νίμιτς να δηλώνει αισιόδοξος…

• Οι Σκοπιανοί έχουν κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένοι, καθώς το πλαίσιο Νίμιτς οδηγεί ουσιαστικά σε μια παραλλαγή της διπλής ονομασίας. Το «Βόρεια Μακεδονία» θα είναι για κάποιους διεθνείς οργανισμούς και για την Ελλάδα, και όλοι οι άλλοι θα χρησιμοποιούν το όνομα που επιλέγουν. Και ως γνωστόν στις διμερείς σχέσεις, εφόσον τα Σκόπια δεν επιθυμούν (και κανείς δεν τους το επιβάλλει) να χρησιμοποιούν το νέο όνομα, όλος ο κόσμος θα συνεχίσει να συνάπτει σχέσεις με τη «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

• Εκτός αν μας πουν ότι θα γίνει η συμφωνία, θα δώσουμε διαβατήριο για ΝΑΤΟ και ΕΕ στη χώρα που σχεδόν παντού θα ονομάζεται «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και μετά ο αγώνας θα συνεχισθεί στα επόμενα... πενήντα χρόνια για να πείσουμε τις χώρες του πλανήτη να αποαναγνωρίσουν και να δεχθούν τη νέα ονομασία…

Και κάτι ακόμη: Το θέμα της ταυτότητας και της γλώσσας δεν είναι κάτι τυπικό, όπως το εμφανίζουν ορισμένοι. Αποτελεί βασικό και κυρίαρχο συστατικό του μακεδονισμού, του οποίου το άλλο σκέλος είναι το θέμα της ονομασίας.

Εάν δεν υπάρχει πρόβλεψη απολύτως για erga omnes χρήση της νέας ονομασίας, τότε αυτομάτως προκύπτει θέμα καθορισμού στη διαδικασία και του πώς θα ονομάζεται η εθνικότητα και η γλώσσα. (Αν υπήρχε μόνο μία ονομασία ήταν αυτονόητο ότι θα ήταν ταυτόσημες και η εθνικότητα και η γλώσσα.)

• Τις εξυπνάδες του κ. Νίμιτς ότι η διαφορά αφορά στο όνομα μόνο (και ότι η εθνικότητα και η γλώσσα είναι γνωστές και επομένως δεν έχει σημασία να ασχοληθεί κανείς μαζί τους) σπεύδουν δυστυχώς να τις υποδεχθούν με ανακούφιση κάποιοι στη Βασ. Σοφίας. Είναι οι διαχρονικοί οπαδοί της ήσσονος εθνικής προσπάθειας και του διακαούς πόθου να γίνουν αρεστοί στην εκάστοτε κ. Κοντολίζα ή κ. Χίλαρι.

• Ετοιμάζονται να δώσουν το Σκοπιανό και νομίζουν ότι θα τους γράψει η ιστορία επειδή η κ. Χίλαρι, μετά τους εξευτελιστικούς όρους και προϋποθέσεις, θα καταργήσει μέχρι το τέλος του χρόνου τη βίζα για τους έλληνες πολίτες…

• Αλήθεια, πότε θα μιλήσει η Αθήνα για την εκλογική διαδικασία στην Αλβανία; Και ως προεδρεύουσα του ΟΑΣΕ, αλλά και διμερώς, η Ελλάδα όφειλε να τοποθετηθεί για τη διαδικασία η οποία μάλλον θα έπρεπε να αφήσει την Αλβανία στον προθάλαμο της ΕΕ για αρκετό διάστημα ακόμη.

Όσο για τις επιλογές του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών δεν χρειάζεται να πούμε οτιδήποτε. Αρκεί να δει κανείς τα αποτελέσματα. Το ΚΕΑΔ από τρεις βουλευτές που είχε εξέλεξε μόνον τον πρόεδρό του Β. Ντούλε (πετυχαίνοντας τον... προσωπικό στόχο του), ενώ εξελέγησαν πέντε ακόμη μειονοτικοί με τα δύο μεγάλα κόμματα. Το μήνυμα της μειονότητας είναι καθαρό, η ιδιότητα του μέλους της ελληνικής μειονότητας και η εθνική καταγωγή δεν έχει σχέση με την πολιτική τοποθέτηση…

• Πολύ περισσότερο όταν η ηγεσία της μειονότητας έχει αποξενωθεί πλήρως από τους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου και τα τελευταία χρόνια επιδίδεται σε προσωπικά παιχνίδια… Παίζοντας πότε με τον Μπερίσα, πότε με τον Νάνο, ποτέ με τον Ράμα. Δηλώνοντας ακραιφνώς ΠΑΣΟΚοι ή εθνικόφρονες… Και η Αθήνα, όταν θεωρεί ότι έχει να αποκομίσει πολιτικά οφέλη στο εσωτερικό, προσφέρει τα πάντα αφειδώς και όταν κρίνει ότι δεν είναι αναγκαίο, απλώς γυρίζει την πλάτη. Και το αποτέλεσμα το είδαμε…

• Για την ιστορία, και δυστυχώς η Ιστορία θα το καταγράψει, το κόμμα των Τσάμηδων εξέλεξε έναν βουλευτή (όσους και το ΚΕΑΔ). Ο κ. Ταχίρ Μουχεντίνι μάλιστα δηλώνει ότι το πρώτο που θα ζητήσει από τον (κατά τα φαινόμενα) νικητή των εκλογών Σ. Μπερίσα είναι να υπάρχει τσάμης βουλευτής στην αλβανική αντιπροσωπεία στο Συμβούλιο της Ευρώπης, για να θέσει εκεί τα ζητήματα των Τσάμηδων. Προς το παρόν πάντως, και μόλις συγκροτηθεί σε σώμα η αλβανική Βουλή, να περιμένετε την κατάθεση ψηφίσματος για τους Τσάμηδες.

• Η κυρία υπουργός βρήκε τον εκπρόσωπο Τύπου που χρόνια αναζητούσε. Ο κ. Δαλαβέκουρας έχει διαπρέψει, προς το παρόν, όχι τόσο στην ενημέρωση όσο στον συντονισμό των συνεντεύξεων Τύπου της κ. Μπακογιάννη. Εξάλλου δεν είναι και δύσκολη δουλειά. Στην επίσκεψη Νίμιτς η ενημέρωση που έδινε ήταν πίσω και από τα δημοσιεύματα του Τύπου των Σκοπίων. Αλλά και στην Κέρκυρα ήταν... παιχνιδάκι το να διαλέξει ποιος δημοσιογράφος θα υπέβαλε ερώτηση στη συνάντηση π.χ. της κ. Μπακογιάννη με τον αμερικανό Τζέιμς Στάινμπερκ. Γιατί άντε να τη ρωτούσε κάποιος για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το «πράσινο φως» που δίνει στην έκδοση ελλήνων πολιτών στις ΗΠΑ, χώρα όπου και η θανατική ποινή ισχύει και εντελώς διαφορετικό δικαιικό σύστημα ισχύει... Τυχεροί όσοι δεν πέσουν θύματα των νομικών «εξυπηρετήσεων» που έσπευσε και πρόσφερε η Ντόρα στην Ουάσινγκτον.

• Πολλοί τα έχουν βάλει με την κ. Μπακογιάννη, αλλά εκ των… έσω δέχεται τα πιο σκληρά πλήγματα: Ο σερ Βασίλειος Μαρκεζίνης, με συνεχή αρθρογραφία, όπου απλώς εκφράζει την κοινή λογική, ξετινάζει και αποσυνθέτει την υποτιθέμενη εξωτερική πολιτική την οποία πρεσβεύει η κ. Μπακογιάννη. Το τελευταίο άρθρο του περί «μονογαμικότητας της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής επί Ντ. Μπακογιάννη» μάλλον πρέπει να διανεμηθεί όχι μόνο στο υπουργείο Εξωτερικών αλλά και στη… Ρηγίλλης.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ