Από την εμπόλεμη Λευκωσία στο ΤΕ Αμφίσσης..
Τρίτη 24 Ιουλίου 2012
Αναδημοσιεύουμε το ακόλουθο κείμενο με αφορμή σχόλιο του αναγνώστη "μηδενιστή", σχετικά με την ανάγκη επιστροφής της πολεμικής διάθεσης στο στράτευμα. "Ξιφολόγχη αντί για γαλόνι" όπως χαρακτηριστικά αναφέρει. Ας περάσουμε στην αφήγηση ενός νεαρού ΔΕΑ, ο οποίος υπηρετούσε την δεκαετία του 1980 σε τάγμα Εθνοφυλακής της Άμφισσας, και τα όσα διδακτικά μας μεταφέρει :
Πρὸ ἡμερῶν, ξανάδα τὴν ἐξαιρετικὴν ταινίαν τοῦ σπουδαίου Γάλλου σκηνοθέτου Yves Angelo, μὲ τοὺς Gérard Depardieu, Fanny Ardant, Fabrice Luchini κ.ἄ. Τὸ μυθιστόρημα αὐτὸ τοῦ Ὁνωρίου δὲ Μπαλζάκ, ποὺ περιγράφει ἕνα παραπεταμένον ἥρωα τῶν ναπολεοντείων πολέμων, τὸ εἶχα ἤδη διαβάσει ἤδη ἀπὸ τὴν 10ετίαν τοῦ ᾿80, ὑπὸ περιέργους συνθήκας.
Τὸ 1984 εὑρέθην ὡς δόκιμος ἔφεδρος ἀνθυπολοχαγός, ὑπηρετῶν εἰς τὸ Στρατολογικὸν Γραφεῖον τῆς Ἀμφίσσης. Ἐκεῖ, ἐν μέσῳ μιᾶς ἡρέμου γραφειοκρατικῆς καθημερινότητος, ὁ χρόνος διεσκεδάζετο μὲ κρασοκατανύξεις καὶ ἐκδρομάς...
Ταχέως ἐγνωρίσθην μὲ ὁλίγους στρατιωτικοὺς ὑπηρετούντας στὸ ἐκεῖ Τάγμα Ἐθνοφυλακῆς.
Ἡ δύναμις τοῦ «Τάγματος» αὐτοῦ, ἀπετελεῖτο ἀπὸ ἕνα ταγματάρχην ὡς διοικητήν, δύο Δ.Ε.Α., ἕνα πολιτικὸν ὑπάλληλον καὶ ἕνα ὁπλουργόν. Ἀποστολὴ τοῦ τάγματος ἦτο κατὰ τακτὰ χρονικὰ διαστήματα, νὰ καλῇ τοὺς ἐν ἐφεδρείᾳ ἐφέδρους τοῦ νομοῦ εἰς ἐκπαίδευσιν, ὡς καὶ νὰ συντηρῇ εἰς καλὴν κατάστασιν τὸν ὁπλισμὸν του. Ὁ ὁπλισμὸς συνέκειτο ἀπὸ ἀψόγως συντηρημένα ὅπλα τοῦ β΄ Παγκ. Πολέμου: Lee Enfield, M1 Springfield, Bren, Sten!!!
Ὁ ταγματάρχης λοιπόν, ἐμάζευε τοὺς ἐθνοφύλακές του καὶ τοὺς ὡδήγει εἰς πεδίον βολῆς παρὰ τῷ ἀρχαίῳ λιμένι τῆς Κίρρας, ὅπου παλαίποτε ἀπεβιβάσθησαν τὸ πρῶτον, οἱ πρῶτοι τοῦ Ἄνακτος τῶν Δελφῶν ἱερουργοί.
Ἐκεῖ, τότε, ἐστήνετο παμμεγίστη πολεμικὴ πανήγυρις! Ἐκρότουν τὰ ἀρχαῖα ὅπλα, συντηρημένα ὑπὸ τοῦ ἐμπείρου ὁπλουργοῦ -καὶ καφφεπώλου τῆς Ἀμφίσσης- Θεοδώρου Γενναίου τὸ ὄνομα.
Βράχοι ἐθρυματίζοντο ὑπὸ τὰ πλήγματα τῶν βολίδων καὶ στόχοι κατεκερματίζοντο.
Ἡ φιλία μου –καὶ αἱ στρατιωτικαὶ φιλίαι εἶναι ἀκατάβλητοι-, προσεπόρισε τὸ προνόμιον τῆς συμμετοχῆς εἰς τὸ μέγα αὐτὸ δρώμενον, ὡς καὶ μίαν «κουμπαριάν» μαζὶ μὲ ἀφθόνους «κουμπουριὲς» διὰ τῶν θαυμαστῶν ἐκείνων ὅπλων, πολλὰ ἐκ τῶν ὁποίων, βεβαίως εἶχον κροταλίσει ἐν Βορείῳ Ἀφρικῇ, ἐν Ἰταλίᾳ, ἴσως καὶ ἐν τῷ φιλιππινικῷ Μιντανάῳ ἀκόμη!
Ἠκολούθησαν ἀξέχαστα κυνήγια ἀγριοχοίρων ἐν τῇ παρακειμένῃ Γκιώνᾳ. Ὁ ταγματάρχης ἦτο ἕνας ἐκπληκτικὸς Νεμρώδ, ὅστις ἄνευ κυνῶν, ἐκυνηγέτει ἐν τοῖς φωκικοῖς ὄρεσιν.
Τὰ προϊόντα τῶν κυνηγίων αὐτῶν, συνήθως κατέληγον εἰς ὑπόγειον καπηλεῖον ἑνὸς ἐξαιρέτου ταβερνιάρη, πρώην ἀξιωματιοῦ τοῦ ΕΛΑΣ, ὅστις ἦτο ἐπιδεξιώτατος μάγειρος καὶ ...σαλπιγκτής.
Τὰ δεῖπνα μας μὲ τοὺς ἐψημμένους ἀγριοχοίρους καὶ τὰ λοιπὰ θηράματα, ἑνίοτε ἠκολουθοῦντο ὑπὸ ῥεσιτάλ σάλπιγγος τοῦ ἀπομάχου ΕΛΑΣίτου, ὅστις μαζὶ μὲ διαφόρους ἱσπανικοὺς σκοπούς, ἐσάλπιζε καὶ προσφιλῆ του ἀνταρτικὰ ἐμβατήρια!
Ἦτο Νοέμβριος καὶ ἡ μικρὰ ἀκολουθία ἰδιωτικῶν αὐτοκινήτων, ἀσθμαίνουσα, προσήγγιζε τὸ χωρίον τῶν Καρουτῶν, ἔνθα κατὰ τὴν Κατοχὴν ἐδόθη μεγάλη καὶ νικηφόρος μάχη τῶν ΕΛΑΣιτῶν κατὰ τῶν Ἰταλῶν. Τότε, διὰ πρώτην φοράν, εἰς μίαν ἀνάπαυλαν τοῦ κυνηγίου, εἶχα μιὰν συζήτησιν μετὰ τοῦ ταγματάρχου.
Ἀφορμὴ ὑπῆρξε μία παρατήρησίς μου ἐπὶ τῶν διακρίσεων αἱ ὁποῖαι ἐκόσμουν τὸ στῆθος του. Πουλᾶδες τῶν εἰδικῶν δυνάμεων καὶ πολλὰ ἄλλα διακριτικὰ καὶ διεμβολαί παρασήμων, δεικνύοντα ἀσυμβατότητα ἑνὸς τέτοιου ΠΟΛΕΜΙΣΤΟΥ ἀξιωματικοῦ πρὸς τὴν θέσιν του ὡς ἐπικεφαλὴς μιᾶς ...μουσειακῆς μονάδος.
Ὁ ταγματάρχης ἔριξε μιὰ καχύποπτον ματιὰν γύρω του καὶ μετὰ μ᾿ ἅρπαξε ἀπ᾿ τὸ μανίκι!
-Δόκιμε, μοῦ εἶπε, μερικὲς φορὲς ὅσο λιγώτερα ξέρεις, τόσο καλύτερα περνᾶς...
Ὅμως, ἔλα αὔριο τὸ ἀπόγευμα στὸ Τάγμα, νὰ πιοῦμε ἕνα καφέ.
Ξέχασα νὰ πῶ, ὅτι μὲ τὸν ταγματάρχην εἶχον προηγηθεῖ ἀπίστευτοι συζητήσεις ἐπὶ θεμάτων στρατιωτικῆς τακτικῆς καὶ ἱστορίας, παρουσίᾳ καὶ ἄλλων ἀξιωματικῶν. Εἰς μίαν τέτοιαν συζήτησιν, εἶχον σθεναρῶς ὑποστηρίξει τὸν θαυμασμὸν μου, διὰ δυνάμεις ἐμπλεκομένας εἰς μάχην ὑπὸ δυσμενεῖς συνθήκας. Μάλιστα, εἶχα φέρει ὡς παράδειγμα τὴν ἐμπλοκὴν τὸ 1974, τῶν καταδρομέων τῆς Α΄ Μοίρας Καταδρομῶν εἰς τὴν νικηφόρον Μάχην τοῦ Ἀεροδρομίου τῆς Λευκωσίας.
Ὁ ταγματάρχης τότε, εἶχε τηρήσει μιὰν περίεργον σιγὴν καὶ μάλιστα μὲ παρετήρει μὲ μίαν καχυποψίαν.
Νὰ ὑπενθυμίσω ὅτι τότε διανύαμε τὸ 3ον Ἔτος τῆς «Ἀλλαγῆς» καὶ οἱ μισοὶ Ἕλληνες προσπαθοῦσαν τότε νὰ ἀποδείξουν ὅτι εἶναι «προοδευτικοὶ» κλπ., οἱ ἄλλοι μισοί δε, κατέδιδον «φασίστας»...
Τὴν ἐπομένην ἐπεσκέφθην τὸν ταγματάρχην στὸ γραφεῖον του, στὸ Τάγμα, ὅπου «Τάγμα» ἦτο ἕνα ἐνοικιασμένον κτήριον τριῶν ὀρόφων.
Μὲ ἐπερίμενε μὲ δυὸ φλυντζάνια καφφέν.
Παρὰ τὸ ὅτι ἀπὸ πολλοῦ χρόνου, εἰς τὰς κατ᾿ ἰδίαν μας συζητήσεις, εἴχομεν ἀφήσει τὰς ἱεραρχικὰς τυπικότητας, ἐστάθην «προσοχή» καὶ τὸν ἐχαιρέτισα διὰ κάμψεως τῆς κεφαλῆς, ὡς καὶ -κατὰ τρόπον μὴ προβλεπόμενον παρ᾿ οὐδενὸς κανονισμοῦ, ἀρκούντως ὅμως κινηματογραφικόν-, διὰ κτυπήματος ...τῶν τακουνιῶν.
-Κάθησε παιδί μου! Καὶ ἄκου τὶ θὰ σοῦ πῶ. Πρὸ δεκαετίας ἤμουν ὑπολοχαγός τῶν Καταδρομῶν, ὅταν ἡ Μοῖρα μας μετήχθη ἀεροπορικῶς εἰς τὴν Κύπρον, ὅπου οἱ Τοῦρκοι εἶχον ἤδη ἐπιτεθεῖ.
Ἐκεῖ ἔκανα κάποια πράγματα, ποὺ ὑπὸ ἄλλας συνθήκας καὶ ὑπὸ ἄλλον ἴσως καθεστώς, σήμερον, ἀφοῦ ἐπέζησα, θὰ ἀρκοῦσαν νὰ μὲ χαρακτηρίσουν ὡς πολεμικὸν ἥρωα.
Όμως, κάποιοι, δὲν ἐπιθυμοῦν ἀξιωματικοὶ ποὺ «ἔμπλεξαν» σὲ τέτοιες «περιπέτειες», νὰ ἔρχωνται σ᾿ ἐπαφὴν μὲ ἐνεργὰς μονάδας τοῦ Στρατοῦ μας καὶ νὰ μεταδίδουν εἰς νέα στελέχη καὶ στρατευσίμους τὰ γεγονότα.
Αὐτοὶ οἱ κάποιοι, ἔκριναν ὅτι εἶμαι καταλληλότερος στὸ νὰ καλῶ δύο φορὰς τὸν χρόνον, κάποιους ἀποστράτους ἐφέδρους εἰς μίαν ἐκπαίδευσιν, ἡ ὁποία δὲν θέτει εἰς κίνδυνον τὸ νέον πνεῦμα ποὺ διέπει τὸ Κράτος μας καὶ τὸν Στρατὸν μας...
Δὲν ξέρω δόκιμε, τὶ καπνὸν φουμάρεις καὶ οὔτε θὰ ἠσχολούμην μαζὶ σου, ἀλλὰ μοῦ ἔκανεν ἐντύπωσιν ἡ λεπτομερὴς γνῶσις σου τῶν τότε γεγονότων.
Κύταξε νὰ τελειώσῃς τὴν θητείαν σου χωρὶς μπελάδες καὶ νὰ ξέρῃς ὅτι, μᾶς περιμένουν πολὺ χειρότερα πράγματα στὰ ἐπόμενα χρόνια.
Τὰ Τάγματα Ἐθνοφυλακῆς θὰ διαλυθοῦν, ὅπως διαλύθηκε ἡ Χωροφυλακή. Γιατί; Προτιμῶ νὰ μὴ σοῦ πῶ τὶς ἀπαίσιες σκέψεις μου.
Νὰ ξέρῃς ὅμως! Ἡ Ἑλλάδα δὲν θὰ μείνῃ αὐτὸ ποὺ ξέραμε. Μηχανισμοὶ ὅπως ἡ Χωροφυλακή, τὰ Τάγματα Ἐθνοφυλακῆς, ὁ Στρατὸς ὁ ἴδιος! Θὰ διαλυθοῦν, θὰ ἀχρηστευθοῦν, ὥστε τίποτε νὰ μὴ μπορέσῃ νὰ ἀντισταθῇ στὰ προμελετημένα...
Τότε, ἐσχημάτισα τὴν ἐντύπωσιν ὅτι ὁ Ταγματάρχης, πρέπει, σὰν τὸν Συνταγματάρχην Σαμπέρ, νὰ εἶχε πάθει κάποιον τραῦμα, τὸ ὁποῖον τὸν ἔκαμε νὰ παραλογίζεται καὶ νὰ λέῃ ...προφητείας.
Συζητήσαμε ἀκόμη κάποια πράγματα περὶ ἀνέμων καὶ ὑδάτων. (Μάλιστα ἔκανα καὶ ἕνα -ὄχι δύσκολον- ῥεσιτάλ πολεμικῆς ἱστορίας, περὶ τὸν Α΄ Παγκ. Πόλεμον...). Πέρασαν πολλὰ χρόνια, «Παραπετάσματα» κατέπεσαν, πληθυσμοὶ μετεκινήθησαν ἀνέτως στὴν χώραν μας καὶ τὰ λόγια τοῦ Ταγματάρχου, συνεχῶς ἤρχοντο στὸν νοῦ μου.
«...ὥστε τίποτε νὰ μὴ μπορέσῃ νὰ ἀντισταθῇ στὰ προμελετημένα...»!
Ὁ Ταγματάρχης ἐκεῖνος, ἐλέγετο Σταῦρος Μπένος!
Καὶ φυλάω τὴν μνήμην του σὰν θησαυρόν. Κάθε τέτοιαν μέραν, τοῦ Προφήτου Ἡλιοῦ, τοῦ ἐκπληκτικοῦ ἐκείνου ἀγρίου Ἑβραίου, ποὺ ξεπάτωσε μὲ τὸ σπαθὶ του τοὺς κανάγιες, καραγκιόζηδες «ἱερεῖς» τοῦ Βαάλ, κυνηγώντας τους σὰν ποντίκια γύρω ἀπὸ ἕνα βωμὸ στὸ Κάρμηλον, θυμᾶμαι καὶ δοξάζω τὸν ἥρωα τῆς Κύπρου, τὸν Σταῦρον Μπένον. Τὸν ...προφήτην τῆς Γκιώνας!
http://freantles.blogspot.gr/2012/07/blog-post.html
Σημ Εν Κρυπτώ : O ηρωικός υπολοχαγός (ΚΔ) Σταύρος Μπένος ηγήθηκε διμοιρίας καταδρομέων στην μάχη του αεροδρομίου Λευκωσίας, όπου απο την ταράτσα του ερειπωμένου κτιρίου έστειλαν πάμπολα μηνύματα ελληνοτουρκικής φιλίας στους Τούρκους εισβολείς.
"Από την ταράτσα που βρισκόταν ο Μπένος, όπως πληροφορήθηκα εκ των υστέρων, ήταν και ένας καταδρομέας από την Πάτρα πολύ καλός σκοπευτής. Αυτός ο καταδρομέας είδε μια ομάδα Τούρκων και με μία βολή σκότωσε 12, όταν τους είδε να τρέχουν για να απομακρυνθούν από την περιοχή. Ο Υποδιοικητής με τον Κυριάκο, που ακολουθούσαν, τους μέτρησαν. Είδαν δε, και τα τούρκικα ασθενοφόρα που μάζευαν τους νεκρούς και τους τραυματίες, μετά το "παύσατε πύρ".
Τιμή και δόξα στους πολεμιστές της Κύπρου.
24 σχόλια:
Εκπληκτικη γνωση της Ελληνικης Γλωσσας απο των συγγραφεα. Ενας συγχρονος Ροϊδης! Για τη διαλυση της Χωροφυλακης απο μικροψυχους «Προοδευτικους» το 1983 τα εχουμε πει, δε χρειαζεται να τα επαναλαβουμε.
Να ειμαστε δικαιοι ομως: Η καλυτερη μοναδα στην Κυπρο ηταν η 31 ΜΚ, που εκανε απιστευτα πραγματα στο πεδιο της μαχης.
Ας δουμε την εξελιξη των τριων διοικητων λοχων της 31 Μοιρας Καταδρομων:
Ο υπολοχαγος Ηλιας Γλεντζες εγινε Υποστρατηγος και διοικητης της 32ης Ταξιαρχιας πεζοναυτων.
Ο Υπολοχαγος Αθανασιος Γαληνος εγινε Υποστρατηγος και Διευθυντης Ειδικων Δυναμεων του ΓΕΣ.
Ο Λοχαγος Ελευθεριος Σταματης εγινε Αντιστρατηγος και Διοικητης του Β Σωματος Στρατου και της 1ης Στρατιας.
Και οι 3 παραπανω αξιζαν να γινουν Αρχηγοι ΓΕΣ. Σιγουρα ομως εφθασαν σε υψηλα στρατιωτικα αξιωματα.
Φυσικα η μη αναγνωριση της πολεμικης δρασης και η μη απονομη παρασημων σε οσους πολεμησαν γενναια αποτελει ντροπη για τη χωρα.
Δυτστυχως αδικηθηκαν και αξιοι αξιωματικοι, οπως ο Σ. Μπενος,ενω εφθασαν στα υπατα στρατιωτικα αξιωματα μερικοι αξιωματικοι που δεν διακριθηκαν για την πολεμικη τους αλκή στην Κυπρο το 1974.
Μία διόρθωση στα παραπάνω φίλε. Ο Γαληνός αποστρατεύθηκε ως Αντιστράτηγος, διοικητής του Β΄ ΣΣ. Και μια διευκρίνιση. Ο Γλεντζές θα πήγαινε παραπάνω, αν στις τότε κρίσεις ο Α/ΓΕΣ δεν επέβαλλε άνευ συζητήσεως την αρνητική άποψή του (κάποιο προσωπικό πρόβλημα μάλλον)
Αυτή η γενιά των πολεμιστών του 74 εξ όσων γνωρίζω ''κόπηκε'' από Νατοικά πόστα λόγω άτυπων Τουρκικών βέτο.
υπάρχει ένα ντοκιμαντέρ του ΡΙΚ ΄γυρω στα 1995 όπου μιλάει ο Μπένος για την μάχη του Αεροδρομίου μακάρι να το βρίσκαμε
Αρχηγός που βάζει μπροστά στο καλό της υπηρεσίας και κατά συνέπεια του τόπου, τα προσωπικά του, εκτός από άνανδρος είναι και ανάξιος της θέσης που κατέχει.
Μένω άναυδος.......!
Ώστε εκεί ... "κατέληξαν" τον ηρωϊκό Μπένο .....!
Τι είδους χώρα είναι αυτή βρε παιδιά, που ανταμείβει με τέτοιο αισχρό τρόπο τους δοκιμασμένους άριστους αξιωματικούς της;
Δεν γνώριζα τίποτε για τον ήρωα Μπικάκη!
Για φαντάσου να ήταν στο Έργο που επέβλεπα στην Πάτρα και να μην το γνώριζα για να του σφίξω το χέρι!
Ο Σταύρος Μπένος ήταν ο διοικητής του Μπικάκη δεν είναι έτσι;
Μένω άναυδος!
Ευμένης Καρδιανός
Υ.Γ. Σε μια εκπομπή τηλεόρασης είχα ακούσει από το στόμα αξιωματικού της Πολεμικής Αεροπορίας, αυτού που ως ένας εκ των δύο, είχε καταρρίψει τουρκικό αεροπλάνο το 1974, πως η κυβέρνηση Καραμανλή .... τον είχε αποστρατεύσει ...προφανώς για να τον ανταμείψει δεόντως........
Πάντως για να μην λέμε οτι κάποιοι βετεράνοι χάθηκαν ένας έγινε Α/ΓΕΣ.
Είναι απο τα λίγα άτομα στο ΓΕΣ που πραγματικά μπορώ να βρίζω ώρες.
Όπως είπα και στο αρχικό σχόλιο -αφορμή του οποίου έγινε το παρών άρθρο- δεν έγινε ποτέ τίποτα μετά την κύπρο για να ανέβει το ηθικό. Για να ξεπλυθεί η ντροπή. Ο στρατός έσβησε σιγά σιγά. Θυμίζει το Βυζάντιο στα τελευταία του.
Ο στρατός πουλήθηκε απο τους ίδιους τους ηγέτες του.
Και μην ακούω για πολιτικούς γιατί αν ο Α/ΓΕΕΘΑ έσκαγε στα ίμια στο μαξίμου με 20 ΟΥΚ και ζήταγε να εφαρμόσει το νόμο "τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι" δηλαδή τους @@@ κανόνες εμπλοκής δεν θα μίλαγε κανείς. Ας έμπαινε φυλακή μετά. Ας τον κρέμαγαν στη πλατεία. Καθήκον του κάθε αξκου είναι η ασφάλειά μας. Όχι η δικιά του.
Ο Λεωνίδας έφυγε με τους "ιππείς" και όχι "πανδημεί". Οι έφοροι ούρλιαζαν για ειρήνη για υποταγή. Ακόμα και όταν ο Λεωνίδας άκουσε το γίνε "βασιλέας ελλήνων" έκανε τον κουφό γιατί υπάκουε σε ΝΟΜΟΥΣ γραπτούς και άγραφους. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΡΧΗΓΟΣ. Σκέφτηκε το παιδί του; Την γυναίκα του; Τα βασιλικά προνόμια; Ξεροκέφαλος, ηθικός, τρελός. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΡΧΗΓΟΣ.
Ένας χωριάτης, επαγγελματίας της λάσπης και του ιδρώτα βάζει γυαλιά 2500 χρόνια μετά σε "αρχηγούς" με διδακτορικά σε πολιτικές επιστήμες, ξένες γλώσσες γιατί είχε @@ να κάνει ότι ΕΠΡΕΠΕ.
Θίχτηκε ο Α/ΓΕΣ λέει γιατί ο υφυπουργός τον πήρε τηλ. Του είπε ο Α/ΓΕΣ να πάει να @@@;;;; Δηλαδή τί θα του έκανε; Θα του έκοβε τη σύνταξη; Ούτε οι ναζί δεν κατάφεραν να την κόψουν όταν ο κόσμος πέθαινε στο πεζοδρόμιο.
Παραιτήθηκε γιατί προσβλήθηκε το στράτευμα λέει.
Το στράτευμα προσβάλλεται όταν ο φορολογούμενος που έρχεται να εκτελέσει το καθήκον του δεν βλέπει να το εκτελείς εσύ "κ" Αργηγέ. Εσύ και το σινάφι σου. Οι μόνιμοι δημ. υπάλληλοι.
Και βαράει με το G3 πάπιες, γίδες και σύννεφα γιατί κανείς δεν του δείχνει. ΑΥΤΟ είναι προσβολή.
Προσβολή είναι οι μπουφέδες, το κράνος του 1930, το δόγμα της κορέας, η συμπεριφορά οθωμανού αποικιοκράτη και πόσα άλλα.
Εκεί δεν υπήρχε παραίτηση;
Ξέρω ξέρω. προσπαθούσε ο καημένος και δεν τον άφηναν...
μηδενιστής.
Μηδενιστής όνομα και πράμα πάντως
Πάταξον μεν, άκουσον δε
μηδενιστής
Χαχαχα σωστός
Παρα το ότι έχω διαφωνήσει έστω και μερικώς με τον Μηδενιστή εδώ θα συμφωνήσω 100%. Τι να θυμηθούμε την άσκηση του ναυτικού όπου εμφανίστηκαν ναύτες με Μπλε παραλλαγή σε άσκηση ξηράς, ο ένας με φούτερ! μπροστά στον αρχηγό ΓΕΕΘΑ και με κάτι κλαριά πάνω στα κράνη? Το σκέφτομαι και γελάω, οι φωτογραφίες είναι στο site της πτήσης και δεν θυμάμαι αν είχε αναρτηθεί και εδώ καμια. Εκεί δεν έπρεπε να παραιτηθεί κάποιος? επιτρέπεται αυτή η εμφάνιση και επιτρέπεται να βγούν τέτοιες φωτογραφίες?
Μερικές παρατηρήσεις.
1. Ο συγγραφέας του κειμένου μιμείται τον Χαρίλαο Δημόπουλο (ψευδώνυμο μάλλον) συγγραφέα του "Η στρατιωτική ζωή εν Ελλάδι" που καταγράφει με φοβερό χιούμορ και ακρίβεια την κατάσταση του στρατού την εποχή του Όθωνα. Θυμίζει Ροϊδη αλλά - γνώμη μου - είναι καλύτερος. Διαχρονικό κείμενο, περιγράφει καταστάσεις που μένει κανείς έκπληκτος με την επικαιρότητά τους. Υπάρχει εδώ http://invenio.lib.auth.gr/search?ln=fr&p=%CE%94%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82%2C+%CE%A7%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82&f=author
2. Ο Λεωνίδας ενεργούσε με σύμφωνη γνώμη των εφόρων. Κανένας βασιλιάς δεν κατάφερε να τους παρακάμψει: ο Κλεομένης Α΄, κάτοχος του θρόνου πριν τον Λεωνίδα και ετεροθαλής αδελφός του δολοφονήθηκε από τους εφόρους. Ο Παυσανίας που διαδέχτηκε τον Λεωνίδα κατηγορήθηκε ως προδότης με εξώφθαλμα πλαστές μαρτυρίες και πλαστά γράμματα (και αυτός πήγε να υποσκελίσει τους εφόρους).
Η Σπάρτη υπολόγιζε πάρα πολύ τη ζωή των ομοίων, της ανώτερης κοινωνικά τάξης που συνέθετε τη φάλαγγα των οπλιτών, το βαρύ πεζικό του στρατού. Όταν έστειλε τους ιππείς (=300, επίλεκτο στρατιωτικό σώμα με ρόλο τη συνοδεία του βασιλιά) ήξερε που τους στέλνει. Δεν σκόπευαν να αυτοκτονήσουν. Όταν φάνηκε οτι θα περικυκλωθούν έδιωξαν τους υπόλοιπους Έλληνες (θα ήταν μάταιη η θυσία τους) και αποφάσισαν να στείλουν ένα μήνυμα στους Πέρσες. Το να παραδοθούν ή να υποχωρήσουν ήταν αδιανόητο: δεν θα μπορούσαν να σταθούν στη Σπάρτη. Ο ένας που έφυγε για τη Σπάρτη με προβλήματα στα μάτια αντιμετωπίστηκε στην πόλη του σαν δειλός ( ο τρέσας Αριστόδημος) και μόνο μετά τη μάχη των Πλαταιών ξέπλυνε με το θάνατό του τη ντροπή. Στην τελική μάχη θέρισαν το αντίπαλο πεζικό. Μέχρι να τους περικυκλωσουν και να τους εξοντώσουν (με βέλη, όχι εκ του συστάδην),οι Αθάνατοι (σωματοφυλακή του Ξέρξη) αποδεκατίστηκαν και δύο ετεροθαλή αδέλφια του Ξέρξη έπεσαν στη μάχη. Ήταν σαφές το μήνυμα: Αν τριακόσιοι σου κάνουν τέτοια ζημιά, φαντάσου τι θα πάθεις αν αποβιβαστείς στην Πελοπόννησο. Ο Ξέρξης έλαβε το μήνυμα: μετά το κάψιμο της Αθήνας πήγε και έδωσε μια ανόητη ναυμαχία που ήταν εξ αρχής αν όχι καταδικασμένη, τουλάχιστον αμφίρροπη. Τι πιο φυσικό να διαπλεύσει με όλο το στόλο τον Αργοσαρωνικό και να αποβιβαστεί έξω από το Άργος ή την Κόρινθο; Ή μήπως μια ναυμαχία σε ανοιχτό χώρο δεν τον ευνοούσε; Γιατί δίστασε; Το κόστος φοβόταν...
Υ.Γ πιο πολύ εκτιμώ τους 700 Θεσπιείς, όλη τη δύναμη της πόλης που έμεινε οικειοθελώς με τους Σπαρτιάτες χωρίς να τους υποχρεώνει κανένας άνθρωπος ή νόμος. Η πόλη τα επόμενα χρόνια έπασχε από λειψανδρία και αναγκάστηκε να δεχτεί ξένους ως πολίτες - έσχατη παραχώρηση μιας πόλης κράτους.
@Φτωχό και μόνο κάου-μπόυ,
Η θυσία των τριακοσίων παραμένει θυσία, ήξεραν όπως το λες εξαρχής πως οδεύουν σε σίγουρο θάνατο για να καθυστερήσουν τους Πέρσες και να οργανωθούν οι άλλες πόλεις, δεν είναι εύκολο το πράγμα αυτό, αναμφισβήτητα ίδιας σημασίας και η θυσία των Θεσπιών. Να γράψω κάτι για τον Σπαρτιάτη που έστειλε ο Λεωνίδας πίσω, καταρχάς έστειλε δυο και ο ένας δεν άντεξε και γύρισε πίσω στη μάχη, αυτός που πήγε Σπάρτη αντιμετωπίστηκε όπως ήδη γράφεις, αλλά δεν ξέπλυνε ακριβώς το όνομά του στις Πλαταιές, για την ακρίβεια και ενώ σκοτώθηκε στη μάχη όπως πολύ σωστά αναφέρεις οι Σπαρτιάτες αρνήθηκαν κάποιου είδους παρασημοφόρησης που έκαναν για τους ηρωικά πεσόντες προβάλλοντας ως αιτία το ότι δεν ήταν ηρωικός ο θάνατός του αφού σκοπίμως αναζητούσε ο ίδιος το θάνατο για να ξεπλύνει την ντροπή. Δεν είχαν όντως real politics τότε και μάλλον καταδίκαζαν απερίφραστα την υστεροβουλία, απλά διευκρινίζω την ιστορία, γιατί μου φαίνεται πραγματικά ασύλληπτη.
KOSTAS V.
ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΗΣΩ ΜΕ ΤΟΝ Σ.ΜΠΕΝΟ ΩΣ ΥΔΚΤΗ ΤΟΥ ΚΕΒΟΠ ΤΟ 1990.
Ο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΣ ΑΞΚΟΣ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΑΞΙΟΣ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΔΕΝ ΕΧΑΙΡΕ ΤΗΣ ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΑΝΩΤΕΡΩΝ ΤΟΥ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΙΧΑΝ ΜΟΝΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ.
ΘΥΜΑΜΑΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΟ Ι.Χ.ΤΟΥ ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ AUDI ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 70 ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΟΝΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΔΙΝΕ ΗΤΑΝ "ΠΡΟΣΕΧΕ ΠΡΩΤΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ".
ΑΞΙΟΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Μία ερώτηση.
Ο Σταύρος Μπένος δεν ήταν δήμαρχος Καλαμάτας από το 1986;
Όχι αυτός, άλλος Σταύρος Μπένος ήταν δήμαρχος Καλαμάτας. Πρόκειται περί συνωνυμίας.
@Oδυσσέας
Ευχαριστώ για την διευκρίνηση.
Αγαπητοί αναγνώστες, τον Σταύρο Μπένο δε το γνώρισα ποτέ μου. Έμαθα για τα κατορθώματα του με αφορμή το γεγονός πως η οικογένεια του διατηρεί φιλικές σχέσεις με την σύζυγο μου.Ο Σταύρος Μπένος δεν είναι πια στη ζωή.Έχασε τη μάχη της ζωής από την επάρατη νόσο. Έχει αφήσει όμως μια εξαιρετική πνευματική κληρονομιά σε πολλούς μαχητές και φιλόδοξους υπερασπιστές της Ελευθερίας με τις ηρωικές του πράξεις αλλά και στην σπουδαία Οικογένεια του αναφορικά με τον αγώνα για ζωή, για προκοπή και ευημερία.Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.Κι ας είναι βαριά η κληρονομιά που άφησε.
Mε λυπεί ιδιαιτέρως αυτό που διαβάζω.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.
Ο Μπένος δεν ήταν Δκτής του Μπικάκη. Ο Μπικάκης ήταν στο 43ΛΚ, ενώ ο ΜΠένος στο 41ΛΚ.
Είχα την τύχη να γνωρίσω το Μπένο, ως δευτεροετής Εύελπις. η πρώτη φορά που βρεθήκαμε ήταν στην καφετέρια του Κάραβελ. ΄Θα χρειαζόμουν ώρα να περιγράψω τα συναισθήματα που ένιωσα οταν αντικριζα ολοζώντανο απέναντί μου, τον Ήρωα των βιβλίων. Όταν ορκίστηκα Ανθλγός μου έκανε δώρο μια εικόνα του Αγ. Γεωργίου, που αν θυμάμαι καλά είχε φιλοτεχνήσει η σύζηγός του, την οποία φέρω μαζί μου σε όλες μου τις μεταθέσεις. Ως Ανθλγός στη Χαλκίδα μας είχε κάνει πολλές φορές το τραπέζι στην Ερέτρια. Τελευταία φορά που τον είδα ήταν στο 401 στο κρεβάτι του πόνου, κι ακόμη δεν μπορώ να ξεχάσω τη σκηνή.
Τη φωτογραφία του Μπένου και την εικόνα του ΑηΓιώργη, την έχω στο "δωμάτιο Διαπαιδαγώγησης" για το γιο μου.
Με αφορμή το AUDI που αναφέρει κάποιος φίλος, θα έπρεπε να ακούγατε από τον ίδιο το Μπένο να περιγ΄ραφει τη σκηνή που έτρεχε με υπερβολική ταχύητα με το AUDI στον αυτοκινητόδρομο Πάφου - Λεμεσού και τον σταμάτησε η αστυνομία των βάσεων για έλεγχο. Πολύ γέλιο.....
Ήμουν δόκιμος στο Πυροβολικό στον Έβρο. Στα γεγονότα του Μαρτίου 1987 είχα την τιμή να γνωρίσω τον τότε Αν/χη Ηλία Γλεντζέ που ήταν διοικητής στο Τάγμα Πέπλου. Δεν γνώριζα τότε το βιογραφικό του και εντυπωσιάστηκα από το ήθος του, την προσωπικότητά του και την εν γένει άψογη συμπεριφορά του. Επίσης διαπίστωσα τον σεβασμό, την αναγνώριση αλλά και την αγάπη που έτρεφαν οι υφιστάμενοί του προς αυτόν. Από ότι πληροφορήθηκα τελευταία ο κ. Γλεντζές χαίρει άκρας υγείας και συμμετέχει σε διάφορες εκδηλώσεις μνήμης. ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΣΤΡΑΤΗΓΕ
Αγαπητέ φίλε Καλημέρα, λέγομαι Χάλαρης Αργύρης Λοχίας κ/δ το 1974, υπηρετούσα στην Α! ΜΟΊΡΑ ΚΑΤΑΔΡΟΜΏΝ στην Κύπρο, γνώριζα τον αείμνηστο Υπολοχαγό Σταύρο Μπένο με τον οποίο μετά τον επαναπατρισμό της Α! Μ.Κ, παραμείναμε στην Κύπρο μαζί με άλλους αξιωματικούς και καταδρομείς για να οργανώσουμε την 35 Μ.Κ μέχρι τόν Ιανουάριο του 1976.
Έκτοτε δεν γνωρίζω τήν πορεία του παρά μόνο από λίγες αναφορές και συζητήσεις με τους αξιωματικούς ΡΟΎΒΑ ΦΘΕΝΟ και άλλους στον σ'υλλογο (comandos 74) που δημιουργήθηκε το 1985. Έχω το blog ΚΥΠΡΟΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ και θέλω να γράψω ένα αφιέρωμα στον ΣΤΑΥΡΟ ΜΠΕΝΟ, έναν Ήρωα αξιωματικό και Άνθρωπο με ιδιαίτερο χαρακτήρα και αγαπητό από όλους τους καταδρομείς που τόν γνώρισαν, μαζεύω πληροφορίες και θα ήθελα τα φώτα σου (την χρονολογία που απεβίωσε) και ότι άλλο μπορείς και θέλεις να μου μεταφέρεις. Στο διαδίκτυο δέν υπάρχει σχεδόν τίποτα για τον αείμνηστο, μόνο λίγες μικρές αναφορές, θεωρώ καθήκον μου να κάνω ότι μπορώ για να μήνη ζωντανή η μνήμη μας και να τιμούμε τού ήρωες Αξιωματικούς και οπλίτες εκείνης της εποχής που έφυγαν πικραμένοι απο τήν αντιμετώπιση τής πατρίδας !
Ευχαριστώ !
Δημοσίευση σχολίου