Kαλή Χρονιά!
Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009
,και ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος, με υγεία και ευτυχία για όλους και ειδικά τους αδελφούς μας στο εξωτερικό..
Κάρτ ποστάλ απο τον Οθωμανικό παράδεισο
Μιας και αρχίσαμε τις "αφιερώσεις" τις τελευταίες μέρες, δεν θα μπορούσαμε να λησμονήσουμε το δίδυμο Δραγώνα/Ρεπούση το οποίο έχει αναλάβει εργολαβία την τελευταία 5ετία την εκπαίδευση των Ελληνοπαίδων. Αφιερωμένη λοιπόν στις αρχιέρειες του ιστορικού αναθεωρητισμού η ακόλουθη φωτογραφία του φωτογράφου C.D Morris η οποία ελήφθη μερικές μέρες μετά την μεγάλη καταστροφή της Σμύρνης. Δημοσιεύτηκε 3 χρόνια αργότερα το 1925 , σε άρθρο του National Geographic (Melville Chater) για την ανταλλαγή των πληθυσμών. Η λεζάντα; "Μακάβριο ψάρεμα κατα την καταστροφή της Σμύρνης"
Όχι κυρία Δραγώνα, δεν ψαρεύουν τσιπούρες οι εικονιζόμενοι φεσοφόροι...Χρησιμοποιώντας χοντρό σύρμα προσπαθούν να ψαρέψουν κάποιο από τα εκατοντάδες πτώματα που εξακολουθούν να επιπλέουν πλησίον της αποβάθρας αρκετές μέρες μετά την φωτιά, ώστε να αποτελειώσουν το θεάρεστο έργο του αλαλάζοντος όχλου..
Όσοι Μικρασιάτες γλίτωσαν από το "Τσικάρ!,Τσικάρ!" ( βγάλε!) των τσετών, σκυλεύονται απο τους "ψαράδες" τις προκυμαίας της Σμύρνης. Πραγματικά δύσκολο να βρούν ησυχία οι κοντόφθαλμοι Μικρασιάτες εθνικιστές στο παραδεισένιο Οθωμανικό τοπίο της κυρίας Δραγώνα..
1979 :Μέχρι Μύκονο και Αλόννησο έφθαναν οι τουρκικές αξιώσεις
Της Ματίνας Στεβη
Τα προβλήματα στις σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας καταλαμβάνουν σημαντικό μέρος των αρχείων του Φόρεϊν Οφις που αποχαρακτηρίζονται σήμερα και περιλαμβάνουν -ουσιαστικά- τα ίδια ζητήματα που πρωταγωνιστούν στην ατζέντα και σήμερα: το θέμα της υφαλοκρηπίδας, των χωρικών υδάτων και του εναέριου χώρου, της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, της μειονότητας της Θράκης και το Κυπριακό.
Σε αυτά προστίθεται και το ζήτημα της επανένταξης της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ. Ο Κ. Καραμανλής είχε αποσύρει τη χώρα από τη συμμαχία μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Το 1977 ο Καραμανλής είχε ζητήσει επανένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, εξέλιξη η οποία είχε μπλοκάρει λόγω τουρκικού βέτο. Το 1979 ο Καραμανλής έχει φτάσει στο μη περαιτέρω με το ζήτημα και ζητούσε από τους Βρετανούς να πιέσουν προκειμένου να αρθεί το τουρκικό βέτο και να ξαναμπεί η Ελλάδα στους κόλπους του ΝΑΤΟ.
Για υφαλοκρηπίδα
Σύμφωνα με την αλληλογραφία της 30ής Οκτωβρίου 1979, που αφορούσε τη συνάντηση Καραμανλή - Θάτσερ στο Λονδίνο, ο Ελληνας πρωθυπουργός είχε πει στη Βρετανίδα ομόλογό του ότι «αφού απέτρεψε τον πόλεμο (μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας) για την Κύπρο του 1974, υπήρχαν πλέον τρεις προσεγγίσεις στα προβλήματα στο Αιγαίο: διάλογος, διαμεσολάβηση ή πόλεμος. Τέσσερα χρόνια διαλόγου και διαπραγματεύσεων δεν είχαν οδηγήσει πουθενά».
Σε ανάλυση του Φόρεϊν Οφις για τις διμερείς σχέσεις, της 22ας Νοεμβρίου 1979, αναφέρεται ότι «το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας είναι πολύ σοβαρότερο από το Κυπριακό». Σε άλλη επιστολή, της 22ας Φεβρουαρίου, το Φόρεϊν Οφις σε συνεργασία με τον αρμόδιο νομικό σύμβουλό του απαντούν σε ερώτηση του Βρετανού πρέσβη στην Αθήνα για τη νομική βάση των τουρκικών αξιώσεων σε σχέση με την υφαλοκρηπίδα. Οι Βρετανοί αξιωματούχοι αναφέρουν χαρακτηριστικά: «Ο μόνος τρόπος απόφασης βάσει διεθνούς Δικαίου για το μοίρασμα της υφαλοκρηπίδας είναι η συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Υπό αυτή την έννοια, οποιαδήποτε από τις δύο χώρες θα μπορούσε να αξιωθεί οποιοδήποτε σημείο ως όριο, και αυτό θα ήταν νομικά ορθό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα είχε οποιοδήποτε βάρος δεδικασμένου για να το υποστηρίξει».
Ο συγκεκριμένος χάρτης ήταν συνημμένος σε επιστολή του πρέσβη της Βρετανίας στην Αθήνα, Ι. Σάδερλαντ, την 1η Φεβρουαρίου 1979. Σύμφωνα με τον πρέσβη, ο χάρτης είναι μετάφραση τουρκικού χάρτη που χρησιμοποιή-θηκε από την τουρκική αντιπροσωπεία κατά τη συνάντηση που είχε με την ελληνική στη Βιέννη, από τις 9-12 Ιανουαρίου του 1979. Τον χάρτη παρέδωσε στον κ. Σάδερλαντ ο τότε γενικός γραμματέας του υπουργείου Εξωτερικών, Ιωάννης Τζούνης
Ο τουρκικός χάρτης
Αλλη αλληλογραφία, από τον πρέσβη Σάδερλαντ προς το Φόρεϊν Οφις, της 22ας Ιανουαρίου 1979, αναφέρεται σε συνάντησή του με τον τότε γενικό γραμματέα του υπουργείου Εξωτερικών, Ιωάννη Τζούνη. Σύμφωνα με την επιστολή, ο κ. Τζούνης είχε αποκαλύψει στον Βρετανό πρέσβη ότι κατά τη διάρκεια ελληνοτουρκικών διαπραγματεύσεων στη Βιέννη, η ελληνική πλευρά είχε προσφέρει τον θαλάσσιο χώρο, «τα "δάχτυλα θάλασσας" ανάμεσα στη Λήμνο και τη Λέσβο, τη Λέσβο και τη Χίο και τη Χίο και την Ικαρία, στην Τουρκία», προκειμένου να εγκαταλείψει τις πάγιες αξιώσεις της, που ήθελαν ο θαλάσσιος χώρος των δύο χωρών να μοιραστεί ώς το ήμισυ της απόστασης από την Εύβοια ώς τα τουρκικά παράλια.
Μάλιστα, στη συγκεκριμένη συνάντηση ο κ. Τζούνης προσκόμισε στον Βρετανό πρέσβη και χάρτη, μεταφρασμένο από τα τουρκικά, που παρουσίαζε τις αξιώσεις των γειτόνων μας εκείνη την εποχή. Οπως διακρίνεται, οι Τούρκοι πρότειναν τα θαλάσσια ύδατα της χώρας τους να ξεκινούν ανοιχτά της Μυκόνου και της Αλοννήσου!
Στην αλληλογραφία του Φόρεϊν Οφις, εκτός από το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας, γίνεται αναφορά και σε άλλα διμερή ελληνοτουρκικά θέματα, μεταξύ των οποίων και το ζήτημα της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης. Συγκεκριμένα, επιστολή της 11ης Ιουνίου 1979 αναφέρει ότι «οι αλλοδαποί καλύτερα να αποφεύγουν δικαστικές διαμάχες με Ελληνες, όσο ισχυρή και αν είναι η πλευρά τους. Το ίδιο ισχύει και για την τουρκόφωνη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης, η οποία υποφέρει από διάφορες διοικητικές διακρίσεις».
Οι πιέσεις για ΝΑΤΟ
Ενα ακόμη αγκάθι στα ελληνοτουρκικά ήταν τις ημέρες εκείνες η επανένταξη της Ελλάδας στο στρατιωτικό σκέλος ΝΑΤΟ. Σύμφωνα με επιστολή της 4ης Ιουνίου 1979 που περιγράφει τη συνάντηση του Γεωργίου Ράλλη με τον Βρετανό ομόλογό του Λόρδο Κάριγκτον στην Αθήνα, ο Γ. Ράλλης είπε, σε έξαλλη κατάσταση, ότι οι στρατηγοί του ΝΑΤΟ Χέιγκ και Νταβός, μετά το τουρκικό βέτο, έκαναν την εξής αντιπρόταση στην Ελλάδα για την επαναφορά της: «Καλούμαστε να συμφωνήσουμε σε μια κατάσταση βάσει της οποίας όλα τα ελληνικά νησιά θα περάσουν σε ξένο έλεγχο, ενώ μόνο δύο τουρκικά θα έχουν το ίδιο καθεστώς».
Διαβάζοντας και την επιστολή της 30ής Οκτωβρίου με τις λεπτομέρειες της συνάντησης Καραμανλή - Θάτσερ, προκύπτει ότι οι Τούρκοι πίεσαν τότε το ΝΑΤΟ να μη δεχθεί πίσω την Ελλάδα παρά μόνο υπό όρους που θα στερούσαν από τη χώρα τον έλεγχο των νησιών του Αιγαίου! Τόσο ο Καραμανλής όσο και ο Ράλλης φαίνεται να εξηγούν στη Θάτσερ και τον Κάριγκτον αντίστοιχα ότι κάτι τέτοιο ήταν απολύτως απίθανο να συμβεί και ότι προτιμούσαν να μείνει η χώρα εκτός ΝΑΤΟ για κάποιο χρονικό διάστημα ακόμα. *
Eλευθεροτυπία
Έν Αμύνη
Μερικά ενδιαφέροντα νέα απο την στήλη του Μ.Ηλιάδη για το θέμα των πυρομαχικών αρματων, πρόγραμμα το οποίο τελικά ξεπέρασε τον "σκόπελο" Βασιλάκου και βαίνει προς υπογραφή της αρχικής εγκρίσεως προμήθειας..
(κλίκ στην εικόνα)
Οι ρίζες της Ελληνοτουρκικής διαμάχης και η Οθωμανική φαντασίωση
Του Νεοκλή Σαρρή*
Με αφορμή τον διορισμό της Θάλειας Δραγώνα στο υπουργείο Παιδείας...
Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις από το 1974 και εδώ υπήρξαν ο καταλύτης για ιδεολογικοπολιτικές μετεξελίξεις στην Ελλάδα που παρασύρουν και το μεγάλο κεφάλαιο της εθνικής ταυτότητας.
Ιστορικά η ταυτότητα αυτή παρά τον φόρτο της πολιτιστικής παρακαταθήκης που εμπεριέχει σημαδεύεται και από την αντιπαράθεσή της προς την «τουρκική» ταυτότητα, ανεξάρτητα αν τρίμματα παγιωθείσας καθημερινής συμπεριφοράς ή/και πρακτικών ενυπάρχουν σε αμφότερες τις ταυτότητες. Η κυριότερη αιτία οφείλεται στο ότι επί αιώνες ο τελευταίος μουσουλμάνος στο οθωμανικό κράτος προηγείτο του πρώτου τη τάξει ρωμιού ορθοδόξου χριστιανού (όπως άλλωστε συνέβαινε και με τους υπόλοιπους μη μουσουλμανικούς λαούς και εθνότητες). Όποια ψιμυθίωση αυτής της κατάστασης, εκτός του ότι είναι ανιστόρητη, είναι και καταγέλαστη. Στον δεύτερο τόμο του έργου του «Ιστορία Χαμένων Ευκαιριών» ο Ευάγγελος Αβέρωφ Τοσίτσας ομολογεί πως μετά την υπογραφή των συμφωνιών Ζυρίχης - Λονδίνου η στάση της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας είχε χροιά της «σουλτανικής περιόδου». Συνεπώς στην πραγματικότητα η επίσημα πια διακηρυγμένη από τον τούρκο υπουργό των εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου νεο-οθωμανική πολιτική (σύμφωνα προς την οποία η Άγκυρα οφείλει σε πραγμάτωση του «στρατηγικού της βάθους να ελέγχει την Ευρωοασιαφρική (sic)», δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ τρεις ηπείρους, έχοντας ως δορυφόρους της όλες τις περιοχές που υπήρξαν κάποτε τμήματα του οθωμανικού κράτους), δεν είναι καινοφανής. Απλώς ενυπήρχε στα πλαίσια των μύχιων πόθων που ήλθαν στην επιφάνεια λόγω των διεθνών συγκυριών από τη μια και της οικονομικής έκρηξης που σημειώθηκε στη χώρα.
Η κρίση στις σχέσεις των δύο χωρών δεν προήλθε, όπως είναι ευρύτερα γνωστό, από το πραξικόπημα της χούντας στην Κύπρο ή δεν προήλθε μόνο από αυτό. Στην πραγματικότητα κάποιους μήνες πριν, μια μικρή ομάδα από «τεχνοκράτες» του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών είχε υποβάλει στον Μπουλέντ Ετζεβίτ, ο οποίος ήταν πρωθυπουργός, μια έκθεση η οποία αναφερόταν στα «δικαιώματα της Τουρκίας επί του Αιγαίου» τα οποία είχαν καταπατηθεί από την Ελλάδα. Ο Ετζεβίτ, προκειμένου να ικανοποιήσει από τη μια τον δήλο εθνικισμό του και από την άλλη τους στρατιωτικούς με τους οποίους είχε από το πραξικόπημα του 1970 ανοικτούς λογαριασμούς, υιοθέτησε το κείμενο. Το αποτέλεσμα ήταν, τέλη Μαΐου του 1974 (τραγική ειρωνεία, στην επέτειο της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης), το «υδρογραφικό» σκάφος του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού «Τσανταρλή» με ειδική τελετή να αποπλεύσει από το Καμπάτας του Βοσπόρου προκειμένου να διενεργήσει υδρογραφικές έρευνες. Η ειδική αυτή τελετή ήταν απομίμηση της τελετής με την οποία την ίδια εποχή κάθε χρόνο απέπλεε ο οθωμανικός στόλος για την «Άσπρη θάλασσα», στην οποία συμμετείχαν ο σουλτάνος, ο σαντραζάμης, οι βεζύρηδες και λοιποί αξιωματούχοι. Ο στόλος, αφού διαγούμιζε από τον νησιωτικό χώρο τους φόρους και τα διάφορα δοσίματα, επέστρεφε κατά Σεπτέμβριο μήνα. Έτσι λοιπόν, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας (του ναυάρχου Κορουτούρκ), του πρωθυπουργού και άλλων επισήμων το υδρογραφικό σκάφος απέπλευσε. Όπως παρατηρεί ο Bilal Simsir, επί σειράν ετών επικεφαλής του τμήματος τεκμηρίωσης και αρχείων του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών και συγγραφέας πολλών βιβλίων και επίσημων συλλογών με αρχειακό υλικό, στον πρόλογο του δίτομου έργο του «Το πρόβλημα του Αιγαίου», το «Τσανταρλή» δεν απέπλευσε για να διεξάγει έρευνες στο Αιγαίο, αλλά για να αμφισβητήσει την ελληνική κυριαρχία επί του Αιγαίου.
Ο ίδιος συγγραφέας παρατηρεί ότι η Ελλάδα δημιουργήθηκε στη θάλασσα και ότι από την πρώτη μέρα οι στασιαστές (sic) είχαν παρατάξει έναντι του οθωμανικού στόλου έναν δικό τους στόλο. Το πρόβλημα ήταν η επίτευξη της ναυτικής ισχύος (sea power, στις μέρες μας air-sea power). Η ισχύς αυτή, κατά τον περίφημο ναύαρχο John Hamilton, είναι η ικανότητα μιας χώρας με το ναυτικό της (και σήμερα και με την αεροπορία της) να ασκεί την κυριαρχία μιας θαλάσσιας περιοχής (και του εναέριού της χώρου) διατηρώντας εντός αυτής την πρωτοβουλία κινήσεων έναντι άλλων. Και κατά την ελληνική επανάσταση του 1821 από την πρώτη ημέρα που εκδηλώθηκε μέχρι τέλους (ενώ κατά ξηρά είχε καμφθεί) διατήρησε τη ναυτική ισχύ της στο Αιγαίο. Ο Simsir ισχυρίζεται ότι μέχρι το 1912 στο Αιγαίο υπήρχε συγκυριαρχία μεταξύ του οθωμανικού κράτους και της Ελλάδας, που ανατράπηκε από τον ναύαρχο Κουντουριώτη με τη ναυμαχία έξω από το ακρωτήρι Έλλη των Δαρδανελίων. Αυτός υπήρξε ο «πρώτος γύρος». Κατά τον ίδιο, τον Μάιο του 1974 άρχιζε ο δεύτερος γύρος που θα έπρεπε να είναι για την Τουρκία νικηφόρος.
Η τουρκοελληνική συγκυριαρχία στο Αιγαίο
Το θέμα της συγκυριαρχίας στο Αιγαίο δεν είναι νέο. Προέκυψε αρχικά ως αποτέλεσμα του Βαλκανικού Πολέμου. Οι νεότουρκοι του κινήματος «Ένωση και Πρόοδος» προχώρησαν στο εγχείρημά τους όχι για να οδηγήσουν τη χώρα σε συμμαχία με τη Γερμανία, όπως εσφαλμένα είναι γνωστό, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Κινήθηκαν προκειμένου να αποτρέψουν μια λύση του Μακεδονικού που ετοίμαζαν οι σύμμαχοι η οποία προέβλεπε τον διορισμό χριστιανού γενικού διοικητή, δηλώνοντας ταυτόχρονα τη δυσαρέσκειά τους στην προσέγγιση της Γερμανίας από τον σουλτάνο Αμπντουλχαμίτ Β΄. (Συμπληρωματικό αίτιο υπήρξε και η επετηρίδα που είχε σκαλώσει σε υπερήλικες στρατηγούς οι οποίοι εμπόδιζαν την ανέλιξη των πολύ νεωτέρων). Στόχος των κινηματιών ήταν να αναζωογονήσουν τα παλαιά κλέη της συμμαχίας του οθωμανικού κράτους με την Αγγλία και τη Γαλλία (όπως στον Κριμαϊκό Πόλεμο) όταν μάχονταν εναντίον της Ρωσίας. Τους είχε διαφύγει ότι στο μεταξύ οι δυο χώρες είχαν αποκαταστήσει τις σχέσεις τους με τη Ρωσία σε τέτοιο βαθμό που ο Αμπντουλχαμίτ, προκειμένου να εξευμενίσει τους Άγγλους, τους είχε παραχωρήσει την Κύπρο. Όταν διαπίστωσε ότι οι σύμμαχοι δεν είχαν σκοπό να επανέλθουν στην αρχική τους συμμαχία με το οθωμανικό κράτος, στράφηκε προς τους Γερμανούς, όπως έκαναν τελικά και οι νεότουρκοι.
Όταν όμως εκδηλώθηκε ο Βαλκανικός Πόλεμος, στην κυβέρνηση δεν ήταν οι νεότουρκοι, αλλά ένας ευρύτερος συνασπισμός από την ετερόκλητη αντιπολίτευση (όπως ισλαμιστές και χριστιανικές εθνότητες). Η κυβέρνηση αυτή ανατράπηκε με πραξικόπημα από τους νεότουρκους, οι οποίοι πρόσβλεπαν, όπως αναφέρθηκε, στους Δυτικούς συμμάχους. Τότε Αγγλία και Γαλλία, με διακοίνωσή τους προς την ελληνική κυβέρνηση, ζήτησαν την επιστροφή της Ίμβρου και Τενέδου που ήταν εγγύς των στενών (η Ρωσία, με ξέχωρη ανακοίνωση, εκτός από τα δύο αυτά νησιά αξίωνε την επιστροφή και της Λήμνου και της Σαμοθράκης) και την άμεση έναρξη διαπραγματεύσεων προς επιβολή καθεστώτος ελληνοτουρκικής συγκυριαρχίας στο Αιγαίο. Οι διαπραγματεύσεις αυτές άρχισαν, αλλά σε λίγο διακόπηκαν όταν το οθωμανικό κράτος εξήλθε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ουσιαστικά οι διακοπείσες διαπραγματεύσεις επανάρχισαν τον Ιούλιο του 1997 στη Μαδρίτη όταν στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής των μελών του ΝΑΤΟ και υπό την καθοδήγηση της αμερικανίδας υπουργού των Εξωτερικών Μαντλίν Ολμπράιτ, συναντήθηκε ο έλληνας πρωθυπουργός Κώστα Σημίτης με τον τούρκο Πρόεδρο Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ και ο πρώτος αναγνώρισε «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο» ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για μια μελλοντική συγκυριαρχία. Με την προϋπόθεση ότι θα είχαν ασκηθεί αφόρητες πιέσεις από την Ολμπράιτ, μπορούσε η Ελλάδα να συμπληρώσει την παραπάνω δήλωση με τη φράση «όσο νόμιμα και ζωτικά είναι τα συμφέροντα της Ελλάδας στα Στενά και τη Μαύρη Θάλασσα». Και αυτό δεδομένου ότι η Ελλάδα είναι συμβαλλόμενο μέρος τόσο της Διεθνούς Σύμβασης περί Στενών της Λωζάννης (1923), όσο και της παρόμοιας Σύμβασης του Μοντρέ (1936) που θα μπορούσαν ρητά να μνημονευτούν και να αναφερθούν στη δήλωση.
Η συγκυριαρχία όμως στο Αιγαίο στις αρχές του 20ού αιώνα είχε νόημα. Γιατί η λεπτή εδαφική λωρίδα που εκτείνεται κατά μήκος των παραλίων της Δυτικής Μικράς Ασίας (Ιωνία, Καρία κ.λπ.) κατοικούνταν σχεδόν αποκλειστικά από ρωμιούς χριστιανούς, δηλαδή ο πληθυσμός ήταν ακριβώς ο ίδιος σε σύνθεση με τον πληθυσμό των νησιών.
Στην πράξη η Τουρκία πραγματοποίησε την εθνοκάθαρση στη Μικρά Ασία και εξαφάνισε τους γηγενείς Ρωμιούς απαιτώντας συγκυριαρχία στο Αιγαίο. Έτσι όπως έγινε με την Ανατολική Θράκη της οποίας ο πληθυσμός μέχρι το 1912 ήταν κατά πλειοψηφία ελληνικός - σε αναλογία που θύμιζε τον πληθυσμό της Πελοποννήσου το 1821. Και εκεί η περιοχή υπέστη εθνοκάθαρση, οπότε το αίτημα πλέον είναι η συγκυριαρχία και της Δυτικής Θράκης (διά μέσου της διαχείρισης της εκεί μειονότητας). Το ίδιο ακριβώς που συνέβη στην Κύπρο, όπου με (και από) την εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων πραγματοποιήθηκε μια βίαιη εθνοκάθαρση στο υπό κατοχήν τμήμα της μεγαλονήσου και ένας χυδαίος και προκλητικός εποικισμός από την Τουρκία. Οπότε με τα διάφορα σχέδια Ανάν ή τις κυοφορούμενες λύσεις προβλέπεται μια τουρκική συγκυριαρχία σε όλη την έκταση της Κύπρου.
Συγκυριαρχία και στην ελληνικήΘράκη και στην Κύπρο
Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1954 ο καθηγητής Νιχάτ Ερήμ (που ανήκε στην αντιπολίτευση) σε άρθρο του δημοσιευμένο στην εφημερίδα «Χαλκτσή», όργανο του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος, αναφερόμενος σε κινήσεις Ελληνοκυπρίων για αυτοδιάθεση, τόνιζε ότι «για το συμφέρον του ελευθέρου κόσμου» (μπροστά δηλαδή στον από Βορρά κίνδυνο) θα έπρεπε να πραγματοποιηθεί ελληνοτουρκική συγκυριαρχία στην Κύπρο η οποία θα έπρεπε να επεκταθεί και στα νησιά του Αιγαίου που απέχουν 50 μίλια από τις μικρασιατικές ακτές, δηλαδή αυτό που και σήμερα διεκδικείται από την Τουρκία και το οποίο οριοθετείται από τον 25ο Μεσημβρινό ο οποίος καθώς τέμνει κάθετα την Ελλάδα στα δύο προεκτείνεται προς Βορράν και περιλαμβάνει και την ελληνική Θράκη! Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το ίδιο πρόσωπο υπήρξε ο «πατέρας» της λύσης που τελικά δόθηκε στη Ζυρίχη και το Λονδίνο στο Κυπριακό.
Ο πρωθυπουργός Αντνάν Μεντερές προσέλαβε τον Ερήμ ως σύμβουλο (όπως και ο Καραμανλής τον Θεμιστοκλή Τσάτσο, πατέρα του Δ. Τσάτσου, ο οποίος ανήκε και αυτός στην αντιπολίτευση). Η συνεργασία του Ερήμ με τις βρετανικές αρχές (και από ένα σημείο και μετά και με την κυβέρνηση των ΗΠΑ) υπήρξε απόλυτη. Όλες οι «συνταγματικές προτάσεις» που προήλθαν από τη βρετανική πλευρά (σχέδιο Ράντγκλιφ 1956, Μακ Μίλλαν 1958) είχαν ως εμπνευστή τον Νιχάτ Ερήμ ο οποίος είχε ανασύρει ένα «συνταγματικό σχέδιο» που είχαν εκπονήσει οι νεότουρκοι με τους Αυστριακούς και Γερμανούς το 1911 προκειμένου να το εφαρμόσουν στην (ενιαία) Μακεδονία όπως και στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη. Το σχέδιο αυτό προέβλεπε αντί της λαϊκής κυριαρχίας την κυριαρχία των «εθνικοθρησκευτικών κοινοτήτων» εμπνευσμένο από τη δομή του οθωμανικού κράτους. Αυτό ακριβώς το σχέδιο αποτέλεσε και τον κορμό της συμφωνίας της Ζυρίχης (εν αγνοία όμως της ελληνικής πλευράς για την προέλευσή του!).
Δύο χρόνια πριν από τον Ερήμ ο διεθνολόγος Μεχμέτ Σακά υποστηρίζει τη διδακτορική του διατριβή στον γάλλο καθηγητή Ρουσσώ με τίτλο «Τα τουρκικά δίκαια στο Αιγαίο» στην οποία προτείνει την εκμίσθωση για 90 χρόνια των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου στην Τουρκία. Η Ελλάδα κατ' αυτόν τον τρόπο «θα αποδείξει ότι είναι ειλικρινής (sic) στην τουρκοελληνική φιλία» και ταυτόχρονα θα αποκτήσει τη στρατιωτική προστασία της Τουρκίας! Αξίζει να προστεθεί πως το πόνημα αυτό του Σακά μετά μισό αιώνα διανέμεται στα τουρκικά σχολεία ως βοηθητικό διδακτικό βιβλίο.
* Ο Νεοκλής Σαρρής είναι ομότιμος καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και πρόεδρος της ΕΔΗΚ.
Αθήνα αλά Αφρικάνα
Δύο αντιπροσωπευτικές εικόνες από το θέαμα που παρουσιάζει ο κεντρικός δρομος στο Πανεπιστήμιο, όπου οι κάθε λογής αλλοδαποί έχουν απλώσει την πραμάτεια τους και μόνο ένας στενός διάδρομος στο πεζοδρόμιο έχει αφεθεί για τους πεζούς.
Στα 5 δισ. ευρώ ετησίως, ανέρχεται το ύψος του παραεμπορίου από τους αλλοδαπούς στην χώρα μας. Χασούρα 2 δισ. ευρώ τουλάχιστον για το κράτος, από την μη καταβολή του ΦΠΑ. Κατά τα άλλα, το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης ψάχνει να γεμίσει τα ταμεία.
Εκτός της οικονομικής πτυχής, το ζήτημα έχει και την διάσταση της οικτρής εικόνας που παρουσιάζει η Αθήνα, ο Πειραιάς και δευτερευόντως η Θεσσαλονίκη, από την καθημερινή «λαϊκή αγορά» των αλλοδαπών, στους κεντρικούς δρόμους. Θέαμα που δεν συναντά κανείς, πουθενά στην Ευρώπη και βεβαίως δεν ταιριάζει σε πρωτεύουσα, εκτός αν μιλάμε για την Αφρική.
Ο κ. Χρυσοχοΐδης που είναι; Που είναι οι πεζές περιπολίες; Που είναι η Δημοτική Αστυνομία; Δεν βλέπει αυτά τα χάλια που αντιμετωπίζουν οι πολίτες καθημερινά; Η υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, ιδίως στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, που έχει αλλοιωθεί ανεπανόρθωτα, δεν απασχολεί κανέναν;
Ή μήπως απλώς γυρίζουν το κεφάλι, αφού προέχει να δοθεί δικαίωμα ψήφου στους ξένους, οπότε έχουν ανάγκη από την ψήφο αυτών των πλανόδιων αλλοδαπών;
Έτσι για να μην κοροϊδευόμαστε.
Το ανέκδοτο της ημέρας από την Άννα Διαμαντοπούλου
Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009
Για τα δίγλωσσα μειονοτικά νηπιαγωγεία και την εν γένει Παιδεία
Ήταν μόλις πριν ένα μήνα και πιο συγκεκριμένα τη Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου όταν ύστερα από την πολύ τιμητική για μένα πρόσκληση του δήμου Ασπροπύργου, βρέθηκα στο πνευματικό του κέντρο ως ο κεντρικός ομιλητής σε μια εκδήλωσης με θέμα: «Οι πιέσεις που δέχονται οι μουσουλμάνοι της Θράκης προκειμένου να αποδεχτούν την τουρκική ταυτότητα και η αδιαφορία της ελληνικής Πολιτείας». Σε κάποιο σημείο της ομιλίας μου, αναφερόμενος στον τομέα της μειονοτικής εκπαίδευσης, εξέφρασα το φόβο ότι μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον μόνο στα χαρτιά Έλληνα Γιώργο Παπανδρέου, τα ελληνόφωνα για την ώρα νηπιαγωγεία στους μουσουλμανικούς οικισμούς της περιοχής θα μετατραπούν σε δίγλωσσα, αφού πρόκειται για ένα πάγιο αίτημα της Άγκυρας και κατά συνέπεια και των μειονοτικών βουλευτών της νέας κυβέρνησης.
Είναι κάτι που δε θέλει και πολύ σκέψη, όλοι ξέρουμε εδώ και πολλά χρόνια τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ για το μειονοτικό ζήτημα της Θράκης, δε θα τη μάθουμε τώρα.
Τους φόβους μου αυτούς λοιπόν ήρθε να επιβεβαιώσει πολύ γρήγορα η υπουργός παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου η οποία κατά την επίσκεψη της στην Κομοτηνή την Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου, μίλησε καθαρά για προσπάθειες εισαγωγής της τουρκικής γλώσσας στα νηπιαγωγεία που φοιτούν μουσουλμανόπαιδα. Δεν κατάλαβα μόνο γιατί η κυρία Διαμαντοπούλου μέσα στις δηλώσεις της, αποφάσισε να μας πει και το ανέκδοτο της ημέρας, ότι δηλαδή: «Η Τουρκία δεν έχει το δικαίωμα να ζητάει σχολεία στη Θράκη». Η σωστή φράση κυρία Διαμαντοπούλου είναι η εξής: «Η Τουρκία δεν έχει κανέναν λόγο να ζητάει σχολεία στη Θράκη γιατί πολύ απλά η κυβέρνησή σας φροντίζει να κάνει όλα όσα ζητάει η Τουρκία πριν καν αυτή προλάβει να τα ζητήσει».
Επίσης δεν κατάλαβα γιατί η κυρία Διαμαντοπούλου τόνιζε και ξανατόνιζε πως βασική προϋπόθεση για αν μάθει ένα μουσουλμανόπαιδο την ελληνική γλώσσα, είναι να διδαχτεί σωστά τη μητρική του γλώσσα. Μήπως ξεχνά η κυρία Διαμαντοπούλου πως με ευθύνη των κυβερνήσεων του κόμματός της, ορισμένοι μουσουλμάνοι της Θράκης δεν είναι σε θέση να διδαχτούν τη μητρική τους γλώσσα; Ή μήπως η κυρία αυτή που την έκαναν και υπουργό είναι τόσο άσχετη με το θέμα, ώστε να μη γνωρίζει ότι στη Θράκη δεν είναι η τουρκική, μητρική γλώσσα όλων των μουσουλμάνων;
Γιατί δε μας ξεκαθάρισε αν μαζί με τα δίγλωσσα αυτά νηπιαγωγεία θα εξακολουθούν να λειτουργούν και τα ελληνόφωνα ώστε, όπως άλλωστε ορίζουν και οι κανόνες της δημοκρατίας, ο κάθε μουσουλμάνος γονέας να έχει το δικαίωμα της επιλογής, του κατά τη γνώμη του καλύτερου σχολείου για το παιδί του; Γιατί δεν είπε ούτε λέξη για το δικαίωμα των μουσουλμάνων να έχουν και ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία; Μέχρι εκείνη φτάνουν οι ευαισθησίες της κυρίας υπουργού για τα ανθρώπινα δικαιώματα;
Ποιος της είπε της κυρίας Διαμαντοπούλου πως όλοι οι μουσουλμάνοι θέλουν την τουρκική γλώσσα στα σχολεία των παιδιών τους; Ποιος φωστήρας της είπε πως ένα παιδί που μέχρι τα 6 του χρόνια μιλάει μόνο την πομάκικη γλώσαα, μπορεί να διδαχτεί και να μάθει τέλεια δύο ξένες γι’ αυτό γλώσσες, την ελληνική και την τουρκική;
Με τέτοιους υπουργούς Παιδείας θα πάει μπροστά η μειονότητα και γενικότερα η χώρα μας; Γιατί η κυρία υπουργός απέφυγε όπως ο διάβολος το λιβάνι, να αναφερθεί στα ήδη υπάρχοντα τέσσερα (4) ιδρυθέντα ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία στα πομακοχώρια της ορεινής Ξάνθης; Γιατί δε μας είπε αν σκοπεύει να τα λειτουργήσει ή όχι; Μήπως δεν ήθελε να διαταράξει την ηρεμία του τουρκικού προξενείου; Αν είναι αυτό, το καταλαβαίνω απόλυτα, 17.000 ψήφοι είναι αυτοί, δε μπορεί να τις πετάξει έτσι εύκολα.
Αλήθεια, έχει ενημερωθεί η κυρία Διαμαντοπούλου για τον αριθμό των μουσουλμανοπαίδων που φοιτούν σε ελληνόφωνα δημόσια δημοτικά σχολεία της πόλης και μάλιστα τα περισσότερα από αυτά, διανύουν κάθε πρωί και μεσημέρι δεκάδες χιλιόμετρα, αφού κατοικούν σε οικισμούς της ορεινής Ξάνθης; Γιατί δε μας είπε τίποτα γι’ αυτό;
Τελικά, εκδηλώσεις όπως αυτή που προανέφερα για το δήμο Ασπροπύργου, στη θεματολογία τους δε θα έπρεπε να μιλάνε για αδιαφορία της ελληνικής Πολιτείας, αλλά για πόλεμο εναντίον εκείνων που με τόσες θυσίες αγωνίζονται να διασώσουν τη μητρική τους γλώσσα και τον πολιτισμό που κληρονόμησαν από τους προγόνους τους.
Ας τα δώσουμε λοιπόν όλα στο τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής κυρία Διαμαντοπούλου, ας θυμόμαστε ότι υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα μόνο γι’ αυτούς και ότι οι Πομάκοι της Θράκης εξαιρούνται από αυτά. Να σας χαίρονται αυτοί που σας ψήφισαν, να ξέρετε όμως ότι για τους αληθινούς Πομάκους της Θράκης είστε ανίκανη να διαχειριστείτε σωστά το θέμα της μειονοτικής εκπαίδευσης.
Εδώ μιλάμε για το μέλλον των παιδιών μας και εσάς το μόνο που σας ενδιαφέρει είναι να ικανοποιήσετε τα αιτήματα των μειονοτικών βουλευτών της παράταξης σας. Αν μια ολόκληρη κυβέρνηση αντιλαμβάνεται έτσι το θέμα της παιδείας και παίζει με τόση ευκολία με το μέλλον των παιδιών μας, τότε εγώ ντρέπομαι που είμαι Έλληνας, αλλά παράλληλα καμαρώνω που όπως αποδεικνύεται, είμαι πολύ πιο Έλληνας από εσάς.
Σεμπαϊδήν Καραχότζα
http://xronos.gr/detail.php?ID=51274
Πρωτοφανείς ισχυρισμοί από πρώην συνεργάτη του τουρκικού Γενικού Επιτελείου
Mε δυσκολία μπορεί να παρακολουθήσει κανείς τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις που έρχονται συνεχώς στο φως της δημοσιότητας και σχετίζονται με τη δράση του τουρκικού (παρα)κράτους, με πιο πρόσφατο γεγονός τη σύλληψη 8 αξιωματικών της Διοίκησης Ειδικών Δυνάμεων οι οποίοι θα εκτελούσαν σχέδιο δολοφονίας του Αντιπροέδρου της τουρκικής κυβέρνησης Βulent Arinc.
Ξεχωριστό ενδιαφέρον έχουν οι αποκαλύψεις του Yıldırım Beğler, ενός Τουρκμάνου από το Κιρκούκ, που εργαζόταν ως διερμηνέας του τουρκικού Γενικού Επιτελείου επί 14 έτη στο ιρακινό και τουρκικό Κουρδιστάν. Σχετικά με τη δολοφονία του αστυνομικού διευθυντή του Ντιγιαρμπακίρ Gaffar Okkan στις 24 Ιανουαρίου 2001, ο Beğler ισχυρίζεται ότι ο Οkkan και άλλοι 5 αστυνομικοί δε δολοφονήθηκαν από τη τουρκική Hizbullah αλλά από την Ομάδα C, μια επίλεκτη διμοιρία καταδρομών της τουρκικής Διοίκησης Ειδικών Δυνάμεων. Επιγραμματικά, ο Beğler που συνεργάστηκε με μέλη της Ομάδα C, καταγγέλλει βασανισμούς και ύπαρξη ομαδικών τάφων Κούρδων, αποκαλύπτει τη διεξαγωγή αντι-αντάρτικων επιχειρήσεων του Τουρκικού Στρατού (οι Τούρκοι καταδρομείς έφεραν πάντοτε Kalashnikov και παραλλαγές που χρησιμοποιούν οι αντάρτες του PKK) ενώ ισχυρίζεται ότι η Άγκυρα διοχέτευσε στους Κούρδους αντάρτες με κάλυψη τον Ερυθρό Σταυρό 4.000 τυφέκια Kalashnikov από την Ουγγαρία για να συντηρείται η ένταση στη Τουρκία. Αποκαλύπτει ακόμα ότι οι Murat Karayılan και Cemil Bayık, οι αμέσως ανώτεροι στην ιεραρχία του ΡΚΚ μετά τον Ocalan, είχαν συλληφθεί από τους Τούρκους το 1992 στο βόρειο Ιράκ και αφέθηκαν ελεύθεροι κατόπιν εντολών!
Η Ομάδα C συγκεντρώθηκε στο Ντιγιαρμπακίρ τη νύχτα της δολοφονίας του Okkan από αξιωματικό με το κωδικό όνομα Μete (λοχαγού ε.α. L.G. φυλακισμένου για την υπόθεση Εργένεκον) για να λάβει οδηγίες και σύμφωνα πάντα με τον Beğler, είναι εκείνοι που δολοφόνησαν τον Okkan. Το πλέον εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι ολόκληρη η Ομάδα C φέρεται να εξουδετερώθηκε όταν κατέπεσε το μεταφορικό αεροσκάφος CN-235 στις 16 Μαΐου 2001 στη Μαλάτεια στο οποίο είχαν διαταχθεί να επιβιβαστούν από τον L.G. Τότε το τουρκικό Γενικό Επιτελείο είχε δηλώσει ότι η πλειοψηφία μεταξύ των 34 νεκρών ήταν άνδρες των Ειδικών Δυνάμεων. Ο Şemdin Sakık, υψηλόβαθμο στέλεχος του ΡΚΚ, ισχυρίστηκε ότι ανάμεσα στους επιβαίνοντες βρισκόταν και ο Mahmut Yıldırım (γνωστός και ως Yeşil), επαγγελματίας δολοφόνος και ύποπτος για τις πιο μυστηριώδεις πολιτικές δολοφονίες στη Τουρκία.
Ο Yıldırım Beğler ζει σήμερα στη Νορβηγία ως πολιτικός πρόσφυγας και οι αποκαλύψεις του έρχονται στο φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες με συνεχή δημοσιεύματα από τη τουρκική εφημερίδα Zaman.
http://strategy-geopolitics4.blogspot.com/2009/12/blog-post_29.html
Από τον Ταλάτ στον Ερογλου
Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009
Tου Σταυρου Λυγερου
Οσοι προσδοκούν την επαναφορά του σχεδίου Ανάν με άλλο όνομα ανησυχούν από τη διαφαινόμενη άνετη νίκη του Ντερβίς Ερογλου στις προεδρικές εκλογές της άνοιξης στα Κατεχόμενα. Η προοπτική αυτή, άλλωστε, είχε διαγραφεί σαφώς από την επικράτηση του Κόμματος Εθνικής Ενότητας στις βουλευτικές εκλογές της περασμένης άνοιξης.
Ο νυν πρωθυπουργός και αυριανός πρόεδρος είναι πολιτικό τέκνο του Ραούφ Ντενκτάς, παρ’ ότι εδώ και χρόνια τους χωρίζει προσωπικό μίσος. Συμμερίζεται τη μονοδιάστατη θέση ότι το Κυπριακό έχει λυθεί στην πράξη με την εισβολή του 1974 και την ανακήρυξη του ψευδοκράτους το 1983.
Ως εθνικιστής θέτει σε πρώτη μοίρα τα εθνικά συμφέροντα της Τουρκίας, με τον παρωχημένο τρόπο που ο ίδιος τα αντιλαμβάνεται. Θεωρεί εχθρικό οτιδήποτε απομακρύνει τους Τουρκοκυπρίους από τη μητέρα - πατρίδα. Γι’ αυτό και απορρίπτει ακόμα και τον πιο ευνοϊκό «γάμο» με τους Ελληνοκυπρίους. Είναι επιφυλακτικός σε λύση τύπου Ανάν, επειδή προτιμάει την καθαρή από την έμμεση διχοτόμηση.
Η παραδοσιακή αυτή αντίληψη, όμως, ήρθε σε ευθεία αντίθεση με τη φιλοδοξία της Τουρκίας να τεθεί σε τροχιά ένταξης στην Ενωμένη Ευρώπη. Ο Ταγίπ Ερντογάν δεν περιορίσθηκε μόνο σ’ αυτό το επιχείρημα για να πείσει τη στρατογραφειοκρατία να υιοθετήσει μία πιο ευέλικτη στρατηγική. Επικαλέσθηκε και το βάσιμο επιχείρημα ότι με μία λύση τύπου Ανάν αφ’ ενός θα νομιμοποιηθεί το ψευδοκράτος και αφ’ ετέρου η Τουρκία θα αποκτήσει έμμεσο πλην σαφή έλεγχο και στη νότια Κύπρο.
Το αποτέλεσμα αυτής της συμφωνίας των δύο πόλων εξουσίας στην Αγκυρα ήταν η αντικατάσταση του Ντενκτάς στην προεδρία του ψευδοκράτους (στις παραμονές του δημοψηφίσματος το 2004) από τον πιο ευέλικτο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ και η υπερψήφιση του σχεδίου Ανάν από τους Τουρκοκυπρίους. Η πολιτική του Ερντογάν προσκόμισε ορατά διπλωματικά οφέλη στην Τουρκία και γι’ αυτό πέρασε.
Ο Ερογλου, που έχει κατηγορηθεί για τις σχέσεις του με το βαθύ κράτος και την Εργκένεκον, κέρδισε την αυτοδυναμία στις βουλευτικές εκλογές και θα εκλεγεί πρόεδρος για δύο λόγους:
Πρώτον, επειδή το κυβερνών Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα του Ταλάτ προκάλεσε έντονα το κοινό αίσθημα με τα κρούσματα διαπλοκής και διαφθοράς.
Δεύτερον, επειδή η ελπίδα των Τουρκοκυπρίων για γρήγορη ένταξη στην Ε. Ε. διαψεύσθηκε.
Ο Ερογλου υποστηρίχθηκε από τους εποίκους, που αποτελούν τη μεγάλη πλειοψηφία του εκλογικού σώματος (100.000 περίπου από τους 161.000 ψηφοφόρους). Πάγια θέση του είναι ότι θα συμφωνήσει μόνο σε λύση που θα αναγνωρίζει ξεκάθαρα δύο λαούς και δύο κράτη στην Κύπρο.
Στην πραγματικότητα, όμως, ο ουσιαστικός διαπραγματευτής δεν είναι ο εκάστοτε πρόεδρος των Τουρκοκυπρίων. Είναι η ίδια η Αγκυρα. Ο Ταλάτ είχε την ειλικρίνεια να το ομολογήσει δημοσίως. Ποια Αγκυρα, όμως; Η κυβέρνηση ή το κεμαλικό κατεστημένο; Ο Ερογλου είναι πρόβλημα για τον Ερντογάν, επειδή συνδέεται με το βαθύ κράτος και ως εκ τούτου μεταφέρει στην Κύπρο τον πόλεμο εξουσίας στην ίδια την Τουρκία.
Καθημερινή
Τα Στενά του Εντυπωσιασμού
Προσφάτως διαβάσαμε σε ελληνικό ιστοχώρο είδηση που αφορούσε την πρόσκρουση σε κυματοθράστη εμπορικού πλοίου στα Δαρδανέλια. To περιστατικό έλαβε χώρα στην περιοχή Εceabat όταν το εμπορικό πλοίο M/V Lady Juliet το οποίο μετέφερε αρκετούς τόνους εκρηκτικών προσέκρουσε σε κυματοθραύστη μετά από λάθος χειρισμό. Μέχρι εδώ όλα καλά. Με έκπληξη όμως διαπιστώσαμε ότι ο συντάκτης δεν περιορίστηκε στην παράθεση των γεγονότων που διαδραματίστηκαν πριν απο μερικές μέρες στα Δαρδανέλια αλλά πήγε ένα βήμα παραπέρα τονίζοντας την απουσία πιλότου επάνω στο πλοίο και την άγνοια των τουρκικών αρχών για το φορτίο του πλοίου.. Συνεπαρμένος από την χαρακτηριστική λογική του φτηνού εντυπωσιασμού έκλεισε την αναφορά του για το "ελλιπές επίπεδο ασφαλείας" προσθέτοντας : "Πως γίνεται σε μία χώρα που φημίζεται για τα αυστηρά μέτρα προστασίας να επιτρέπεται σε ένα πλοίο που διασχίζει μία περιοχή που κατοικούν 12 εκατ. άνθρωποι να μεταφέρει παράνομα τέτοιο «εκρηκτικό» φορτίο." Σε αυτό το σημείο οι φίλοι του "τμήματος" πιάστηκαν αδιάβαστοι. Και σαν να μην έφτανε αυτό αυτό, άθελά τους επιχειρηματολογούν υπέρ των πάγιων Τουρκικών θέσεων περί του καθεστώτος των Στενών. Γιατί το λέμε αυτό;
Η Σύμβαση του Montreux δεν υποχρεώνει κανένα καράβι ή ναυτιλιακή εταιρία να ενημερώσει τις Τουρκικές αρχές ούτε για το φορτίο που μεταφέρει, πολύ περισσότερο δε, να ζητήσει κανενός είδους άδεια προκειμένου να πλεύσει διαμέσου των Στενών. Ακόμα και η επιβίβαση πλοηγού παραμένει προαιρετική.
"Merchant shipping of any flag and with any cargo has freedom of transit in the straits during peacetime and during wartime whenever Turkey is not a belligerent." μας λέει η επίμαχη συνθήκη..
Η Τουρκία προσπαθεί με νύχια και με δόντια να αλλάξει το καθεστώς των Στενών και να τα μετατρέψει σε "Τουρκικά Στενά", όπως άλλωστε και τα ονομάζει ο μηχανισμός προπαγάνδας της. Ειδικότερα από το 1994 με πρόσχημα τους περιβαλλοντικούς λόγους και την ενδεχόμενη οικολογική καταστροφή που θα υπάρχει εάν και εφόσον έχουμε την προσάραξη κάποιου υποθετικού τάνκερ και την διαρροή πετρελαίου στην θάλασσα και λοιπά "ζητήματα ασφαλείας", η Τουρκία προσπαθεί να επιβάλει παράνομα κανονισμούς οι οποίοι αντίκεινται τόσο στην Σύμβαση του Montreux όσο και στο Δίκαιο της Θάλασσας.
Εξόχως αποκαλυπτικό των τουρκικών προθέσεων να ξεφύγουν των δεσμευτικών κειμένων που έχουν υπογράψει, είναι το άρθρο του Τούρκου διπλωμάτη Yucel Guclu (Τhe legal regulation of passage through the Turkish straits) στο οποίο αναπτύσεται η τουρκική επιχειρηματολογία με την οποία δυστυχώς συμπλέουν και ελληνικές φωνές. "Ερμηνείες" επι "ερμηνειών" επάνω σε ένα σαφέστατο κείμενο, επίκληση "ειδικών περιπτώσεων" στο γνωστό μοτίβο του ανατολίτικου παζαριού που έχει υιοθετήσει η τουρκική διπλωματία.
Καλό θα ήταν λοιπόν να αντιμετωπίζουμε τόσο σημαντικά θέματα με την δέουσα σοβαρότητα και να αποφεύγουμε τοποθετήσεις που υιοθετούν τις πάγιες θέσεις της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.Όχι τίποτε άλλο,μπορεί κάποιος κακεντρεχής να αρχίσει τις φαιδρότητες περι ύποπτων θέσεων κτλ...
Τουρκικές γιορτές και κηρύγματα κεμαλισμού στη Θράκη υπό τα αμέριμνα βλέμματα της τοπικής πολιτικής ηγεσίας
Παρών στην εκδήλωση ήταν (φυσικά!) και ο τότε (και νυν) νομάρχης Ροδόπης Άρης Γιαννακίδης, που (για μια ακόμη φορά) κυριολεκτικά έθελξε! Ένα πολύ χαρακτηριστικό σημείο της προσφώνησής του ήταν βέβαια η πλήρης απροθυμία του να αναφέρει έστω και μία φορά τη λέξη «Ελλάδα» (υποψιαζόμαστε για να μη…φανεί εθνικιστής), την οποία αντικατέστησε – όποτε χρειάστηκε – με τη λέξη «Θράκη» (ίσως να ξεχνάει καμιά φορά ότι δεν πρόκειται – ακόμη τουλάχιστον – για κάποιο…ανεξάρτητο κράτος)! Ασφαλώς για την αναφορά της λέξης «Τουρκία» εννοείται ότι δεν είχε το παραμικρό πρόβλημα. Αξίζει όμως να σταθεί κανείς και στο υπέροχο ειδυλλιακό κλίμα της αγάπης και της ομόνοιας που αναδύεται (με τον περίφημο πλέον λυρισμό του νομάρχη μας) μέσα από την ομιλία του και το οποίο φυσικά δείχνει να προέρχεται (για να μην πούμε κάτι άλλο βαρύτερο) από κάποιο άλλο…παράλληλο σύμπαν! Αναλυτικότερα ο νομάρχης Ροδόπης είπε τα εξής: Αμέσως μετά βέβαια, κάποια παιδάκια – σε προδήλως πλήρη…εναρμόνιση με το προαναφερθέν κλίμα της αγάπης, της ομόνοιας, αλλά και της ανάδειξης της…τοπικής μουσουλμανικής πολιτιστικής ταυτότητας και κουλτούρας – απάγγειλαν ποιήματα του τύπου «Ας κυματίσουν οι σημαίες», «Για τα βουνά της πατρίδας μου της Τουρκίας», «Τουρκία μου», κλπ. (με στίχους του τύπου «σε αγαπώ πολύ, ωραία µου Τουρκία, / με σένα θα κλάψω, µε σένα θα γελάσω, / θα υψώσω στο πιο ψηλό σηµείο την ηµισέληνο σηµαία σου, / αν χρειαστεί για σένα µε χαρά θα πεθάνω» και πολλά άλλα παραπλήσια)! 2) Ρόλο μεταφραστή των επί σκηνής δρωμένων έπαιξε – για τους ελληνόφωνους – ο…μεταφραστής του πρόξενου (ε, αλλοίμονο, αν δεν υπάρχει κι εμπιστοσύνη μεταξύ μας…)! 3) Χορηγοί σε γλυκά ήταν ο γνωστός Νεντίμ και κάποιοι ακόμη ζαχαροπλάστες. Υ.Γ. Κρύο πάντως και μάλλον άκεφο το κοινό! Ε, δεν αποκλείεται άλλωστε οι ντόπιοι μουσουλμάνοι για πρώτη φορά στη ζωή τους να τους έβλεπαν αυτούς τους περίφημους…τοπικούς, παραδοσιακούς χορούς, που διδάσκουν στα παιδιά τους όλοι αυτοί οι εγκάθετοι «πολιτιστικοί» τουρκο-σύλλογοι… ΟΜΑΔΑ «ΠΡΟΞΕΝΕΙΟ-ΣΤΟΠ» Ακολουθούν σχετικά βίντεο :
Το γεγονός στο οποίο αναφερόμαστε δεν είναι βέβαια πολύ πρόσφατο (καθώς έλαβε χώρα το 2006), είναι ωστόσο εξαιρετικά ενδεικτικό μιας κατάστασης που έχει παγιωθεί πλέον στη Θράκη εδώ και πολλά χρόνια (και συνεχίζει, εννοείται, να υφίσταται και σήμερα). Πρόκειται για την πραγματοποίηση εντός ελληνικού εδάφους κάποιων γιορτών της Τουρκίας, στις οποίες απροκάλυπτα παραδίδονται μαθήματα τουρκισμού και κεμαλισμού και παρουσιάζονται εξ…Ανατολών εισαγόμενα πολιτιστικά στοιχεία ως ντόπια, υπό τα μακάρια και αμέριμνα μάλιστα βλέμματα των χριστιανών τοπικών πολιτικών παραγόντων!
Η ιστοσελίδα μας λοιπόν (www.proxeneio-stop.org) σας προσφέρει σήμερα πλήρη και αποκαλυπτική ενημέρωση για μια τέτοια εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε στις 13 Μαΐου 2006 στο καλοκαιρινό δημοτικό αμφιθέατρο του Δήμου Σαππών. Μια εκδήλωση που βεβαίως τα είχε…όλα! Και εξυμνητικές αναφορές στον Ατατούρκ και απαγγελίες ποιημάτων προς τιμήν της…Μητέρας Πατρίδας και συγκροτήματα που χόρεψαν εισαγόμενους τουρκικούς χορούς (μεταμφιεσμένους σε…τοπικούς) και φυσικά την παρουσία του Τούρκου προξένου και κάποιων…ελληνόφωνων τοπικών πολιτικών (από τους συνήθεις μόνιμους μαϊντανούς σε τέτοιου είδους θεάματα). Η εκδήλωση έγινε για να εορταστεί η τουρκική «Γιορτή του Παιδιού και της Εθνικής Ηγεμονίας». Ποιας «εθνικής ηγεμονίας» βέβαια θεωρούμε εντελώς περιττό να το αναφέρουμε…
Στην προσφώνηση του ο Σαδίκ Σαλίχ, πρόεδρος της «Ένωσης Τούρκων Δασκάλων» (που ήταν ο οργανωτής της εκδήλωσης) ευχαρίστησε τον δήμαρχο Σαππών Γιώργο Πιλιλίτση, ενώ ακόμη ευχαρίστησε για τη βοήθεια τους και την «Ένωση Επιστημόνων Μειονότητας», την «Τουρκική Ένωση Ξάνθης» (Τ.Ε.Ξ.) και την «Ένωση θεολόγων και ιεροκηρύκων». Στο τέλος της προσφώνησης ήρθαν βέβαια και τα ωραιότερα, με την αναφορά στον Ατατούρκ και τη φράση πως «ο μεγάλος αυτός άνθρωπος, ο μεγάλος άνθρωπος του κράτους, ανακήρυξε αυτήν την ημέρα για τα παιδιά και ως τέτοια πλέον στηρίζεται από τον ΟΗΕ και την Ουνέσκο».
Στο κέντρο της φωτογραφίας, ο δήμαρχος Σαππών Πιλιλίτσης, ο πρόξενος Γιαρντίμ, ο νομάρχης Γιαννακίδης και ο αντινομάρχης Γρηγορόπουλος.
«Αξιότιμε Γενικέ Πρόξενε της Τουρκικής Δημοκρατίας, συνάδελφοι της αυτοδιοίκησης από την Τουρκία. Τα παιδιά της Θράκης, αυτά τα παιδιά στέλνουνε μήνυμα αγάπης, ειρήνης και ελπίδας στα παιδιά της Τουρκίας. Είμαστε εδώ για να τιμήσουμε τα παιδιά της μειονότητας που θα χορέψουνε και θα τραγουδήσουνε για να αναδείξουνε την δική της πολιτισμική διαδρομή και την δική της πολιτισμική ταυτότητα. Για να αναδείξουνε τα ήθη και τα έθιμα τους, τις παραδόσεις των παππούδων τους και των προγόνων τους. Κι όλοι εμείς εδώ εγγυόμαστε και το δικαίωμα των παιδιών, για το δικαίωμα τους να αναδεικνύουν την δική τους πολιτισμική κουλτούρα. Και θέλω να δώσω ένα μήνυμα τελειώνοντας, γιατί φεύγοντας από εδώ θα πάω στα άλλα παιδιά της πλειονότητας, και εύχομαι πολύ σύντομα τα παιδιά της μειονότητας και της πλειονότητας να βαδίσουνε χέρι-χέρι μαζί στο δρόμο της ανάπτυξης της πατρίδας μας της Ροδόπης και της Θράκης μας. Και θέλω να ενώσουμε όλοι οι Θρακιώτες την φωνή μας και να γίνουμε πιο δυνατοί. Στις κραυγές της μισαλλοδοξίας και του παρελθόντος που ακούστηκαν πρόσφατα, εμείς απαντούμε: Έχουμε δικαίωμα να ζήσουμε όλοι μαζί αγαπημένοι και μονιασμένοι. Και αυτό θα πράξουμε για να παραδώσουμε μια καλύτερη ζωή σε αυτά τα παιδιά. Να είστε καλά και πάντα να χαμογελάμε σαν τα παιδιά»!
1) Παρόντες – πλην Γιαννακίδη – ήταν ακόμη ο δημοτικός σύμβουλος Κομοτηνής Δάμων Δαμιανός (ε, αλλοίμονο!), ο αντινομάρχης Παναγιώτης Γρηγορόπουλος (στο πρώτο από τα επισυνημμένα βίντεο, τον βλέπουμε μάλιστα πανευτυχή και σε εγκάρδιους – κάποια στιγμή – χαριεντισμούς με τον τότε Τούρκο πρόξενο Ουμίτ Γιαρντίμ) και ο δήμαρχος Σαππών Γιώργος Πιλιλίτσης.
Τουρκικοί χοροί (μεταμφιεσμένοι σε τοπικούς παραδοσιακούς) από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Αρσακείου Ροδόπης
http://proxeneio-stop.org/2009/12/%C
Ελληνικό C - 130 παραβίασε τον..τουρκικό εναέριο χώρο καταγγέλλει η Άγκυρα
Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009
Από το ΓΕΕΘΑ έγινε γνωστό ότι αεροσκάφος C-130 της Πολεμικής Αεροπορίας που εκτελούσε τακτικό δρομολόγιο στο Νότιο Αιγαίο για τη μεταφορά προσωπικού και είχε απογειωθεί στις 12:35 από τη Ρόδο, δέχθηκε στις 12:38 δύο κλήσεις απο Τουρκικό ραντάρ, που ανέφεραν ότι παραβιάζει τον Τουρκικό εναέριο χώρο.
Στις 12.40 στο Εσκί Σεχίρ ενεργοποποίησε την γνωστή «κόκκινη γραμμή» για να ενημερώσει σχετικά τη Λάρισα.
Η ελληνική πλευρά αφού παρατήρησε ότι η «κόκκινη γραμμή» ενεργοποιείται μόνο οταν υπάρχει κίνδυνος ατυχήματος, απέρριψε τις τουρκικές αιτιάσεις, υπογραμμίζοντας τις σχετικές προβλέψεις του Διεθνούς Δικαίου.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠ
H φωτογραφία της εβδομάδας
Η παραπάνω φωτογραφία είναι εξαιρετικά αφιερωμένη στην στρατηγική ψυχραιμία του κ.Βενιζέλου και στο πλεόνασμα ειρήνης του "dongfire" κυρίου Μπεγλίτη...
Το εικονιζόμενο patch φέρει στο μπράτσο του ιπταμένος της 162 Filo της συμμαχικής -κατά τα άλλα- ΤΗΚ η οποία εδρεύει στην αεροπορική βάση Πανόρμου (Βandirma) . Η συγκεκριμένη μοίρα πετάει με F-16 Block 40 και το κωδικό της όνομα είναι Ζipkin δηλαδή "καμάκι"...
Στο συγκεκριμένο σήμα διακρίνουμε ένα τουρκικό μαχητικό να καμακώνει ένα μπλέ Μιράζ με κατακόκκινο καμάκι επάνω απο το νοτιοανατολικό Αιγαίο. Η επιγραφή "Malkoçoğlu Zipkinlar" (καμάκια των Μαλκότσογλου) συμπληρώνει τον συμβολισμό έτσι ώστε να μην υπάρχει κανένα περιθώριο παρερμηνείας. Η οικογένεια Malkoçoğlu είναι μέρος της Οθωμανικής κληρονομιάς των γειτόνων και ηγήθηκε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα (15ο-16ο αιώνα) το σώμα των Αkinci (μτφ επιδρομείς), ατάκτων ιππέων οι οποίοι επέδραμαν σε γειτονικούς λαούς της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, με συστηματικό πλιάτσικο και σφαγές ..
Πέρα απο την ξεκάθαρη εκδήλωση προθέσεων που αντιπροσωπεύουν, τα συγκεκριμένα προκλητικά patch των Τούρκων στοχεύουν και στην τόνωση του ηθικού των ιπταμένων τους, καθώς συνήθως στο Αιγαίο το "καμάκωμα" το κάνουν άλλοι...
Απαράδεκτη επίθεση τσάμηδων
Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009
Βάρβαρη επίθεση πραγματοποίησαν οι τσάμηδες βουλευτές στην χθεσινή συνεδρίαση της αλβανικής Βουλής εναντίον του προέδρου του Κ.Ε.Α.Δ. Βαγγέλη Ντούλε.
Αφορμή στάθηκε η ομιλία του προέδρου του Κ.Ε.Α.Δ. στο συνέδριο του κόμματος του που διεξήχθη πριν από λίγες ημέρες. Ο κύριος Ντούλες υποστήριξε ότι η πολιτική σκηνή στην Αλβανία είναι σε μαύρο χάλι, υπάρχουν κόμματα τα οποία προσπαθούν να βρουν κομματική πελατεία σε φαντάσματα του παρελθόντος.
Στην δήλωση αυτή του προέδρου του Κ.Ε.Α.Δ. αντέδρασαν οι τσάμηδες βουλευτές Ιντρίζι και Ταχίρι καθώς αναγνώρισαν τους εαυτούς τους. Στην πεντάλεπτη ομιλία του ο κύριος Ταχίρι αναφέρθηκε στον κύριο Ντούλε βρίζοντας τον και χαρακτηρίζοντας τον ανθαλβανό και εχθρό των τσάμηδων κ.α..Ο κύριος Ντούλες απάντησε λέγοντας ότι δεν έκανε καμιά συγκεκριμένη αναφορά και όποιος έχει την μύγα μυγιάζεται.
Η τακτική αυτή μπορεί να αποφέρει κάποιους ψήφους στους τσάμηδες βουλευτές αλλά δεν βοηθά την ευρωπαϊκή προοπτική της Αλβανίας.
Με ακόμη πιο βαριές εκφράσεις καταφέρθηκε εναντίον του κυρίου Ντούλε και ο έτερος τσάμης βουλευτής Αυλώνος κύριος Ιντρίζι. Την στιγμή που ο πρόεδρος του Κ.Ε.Α.Δ. απαντούσε στις αιτιάσεις του κυρίου Ιντρίζι, όπως προβλέπει ο κανονισμός της αλβανικής Βουλής, ο κύριος Ταχίρι κινήθηκε απειλητικά εναντίον του κυρίου Ντούλε και χάρις την ψυχραιμία των περισσοτέρων αποφεύχθηκαν τα χειρότερα.
Οι προκλήσεις προς τον πρόεδρο του Κ.Ε.Α.Δ. συνεχίστηκαν και σήμερα καθώς άτομο κάλεσε από αναγνωρίσιμο τηλέφωνο κάνοντας αναφορά στο τσάμικο θέμα ενώ απείλησε ακόμη και για την ζωή του. Ο κύριος Ντούλες έκανε αναφορά και καταγγελία στην εισαγγελία του κράτους. Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να τονίσουμε και να υπενθυμίσουμε ότι ο κύριος Ταχίρι είναι στην Βουλή χάρις στους ψήφους που μάζευαν για την δεξιά συμμαχία οι κύριοι Μπάρκας, Μήτσιος κ.α. συνεπικουρούμενοι από κάποιους ανεύθυνους νομάρχες στον ελληνικό χώρο.
Μέσω των διπλωματικών αρχών ενημερώθηκε η ελληνική πολιτεία για την αναίτια και βάρβαρη πρόκληση ενώ αναμένεται η αντίδραση της.
http://www.nenanews.eu/politics/321-2009-12-24-16-25-24.html
What is tsigeli?
Το ακόλουθο κειμενάκι μας έστειλε ανώνυμος αναγνώστης του Εν Κρυπτώ,προφανώς δημοσιογράφος ή διπλωματικός και πιστεύουμε ότι αξίζει να το δημοσιεύσουμε..
Εχθές βρέθηκα σε μία εορταστική εκδήλωση εν όψει των Χριστουγέννων. Μεταξύ των προσκληθέντων ήταν και Αμερικανοί. Μού συστήθηκε ένας συμπαθής κύριος που εργάζεται στην Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα και σύντομα η συζήτηση ήλθε στα Ελληνοτουρκικά. Μού έκανε κουβέντα για τις πρόσφατες δηλώσεις του Βαρθολομαίου και την σχετική απάντηση του Νταβούτογλου, ο οποίος, με αφορμή την έκφραση του Οικουμενικού Πατριάρχη ότι αισθάνεται σταυρωμένος, προέβη στην καθόλου διπλωματική δήλωση ότι στην τουρκική ιστορία και "κουλτούρα" είναι άγνωστη η σταύρωση ως μέθοδος τιμωρίας.
Ο Αμερικανός συνομιλητής μου, ανέφερε ότι είχε 4 χρόνια προϋπηρεσίας στην Άγκυρα και κατά συνέπεια γνώριζε αρκετά τον τουρκικό λαό. Η δε αναφορά του στο σχόλιο Νταβούτογλου, είχε έναν αδιόρατο τόνο ειρωνίας εις βάρος του Βαρθολομαίου και των Ελλήνων γενικότερα.
Θέλησα να απαντήσω αμέσως στον συνομιλητή μου. Θεώρησα όμως ότι δεν είχε κανένα νόημα να αναφερθώ στο παλούκωμα, τον Αθανάσιο Διάκο κ.λπ καθώς ο άνθρωπος απλά ήταν ανενημέρωτος. Έτσι τού είπα ότι όντως η σταύρωση δεν αποτελεί την "παραδοσιακή" μέθοδο τιμωρίας και βασανισμού των Τούρκων. Οι Οθωμανοί ήταν εξπέρ στα βασανιστήρια και η πλέον "παραδοσιακή" μέθοδός τους ήταν το τσιγκέλι.
- What is tsigeli? με ρώτησε.
Προσπάθησα να είμαι όσο πιο παραστατικός μπορούσα. Τσιγκέλι είναι ένας μεγάλος σιδερένιος γάντζος όπου συνήθως κρεμούν τα σφαχτά. Οι Τούρκοι έδεναν τον αιχμάλωτο πισθάγκωνα και τον σήκωναν με ένα σκοινί σε μία διάταξη. Σε χαμηλότερο ύψος από το κρεμασμένο θύμα, βρισκόταν ένας μεγάλος γάντζος. Οι βασανιστές άφηναν απότομα το θύμα που καρφωνόταν στον γάντζο και κρεμόταν πλέον έτσι μέχρι να ξεψυχήσει. Αυτό ήταν το τσιγκέλι. Πριν ακόμη ολοκληρώσω την περιγραφή, το πρόσωπο του Αμερικανού ζωγραφίστηκε από μία έκφραση αποστροφής. Σίγουρα η ροζέ σαμπάνια που απολάμβανε, δεν ήταν η αιτία. Εκεί σταμάτησε και η σύντομη συζήτηση..
Οι αυτοκτονίες Τούρκων αξιωματικών, η ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ και το βαθύ κράτος
Aξιωματικοί της τουρκικής στρατοχωροφυλακής ποζάρουν σε αναμνηστική φωτογραφία με τον δολοφόνο του Αρμένιου δημοσιογράφου Χραντ Ντινκ, Ογούν Σαμάστ, λίγο μετά την προσαγωγή του στα γραφεία της υπηρεσίας τους. Ο Ογούν Σαμάστ πήρε εντολή για τη δολοφονία από το βαθύ κράτος.
του Σάββα Καλεντερίδη
Το βαθύ κράτος στην Τουρκία έχει τις ρίζες του στις μυστικές παρακρατικές και παραστρατιωτικές οργανώσεις που έδρασαν στις αρχές του 20ού αιώνα στο οθωμανικό κράτος και τον οθωμανικό στρατό, με κεντρικό πυρήνα το λεγόμενο Κίνημα των Νεοτούρκων. Οι μηχανισμοί αυτοί, που σχεδίασαν και εκτέλεσαν τη Γενοκτονία των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής τη δεύτερη δεκαετία του 20ού αιώνα, συνέχισαν απρόσκοπτα τη δράση τους και μετά την κατάληψη της εξουσίας από τον Μουσταφά Κεμάλ, δολοφονώντας και εξαλείφοντας οτιδήποτε μπορούσε να θεωρηθεί ως απειλή για το φασιστικό κεμαλικό καθεστώς και τη λεγόμενη «αδιάσπαστη ενότητα του τουρκικού έθνους και κράτους».
Μετά το θάνατο του Μουσταφά Κεμάλ και την ανάληψη της εξουσίας από τον Ισμέτ Ινονού (1938), οι μηχανισμοί συνέχισαν τη δράση τους, με κύριο στόχο πλέον, εκτός από τους πολιτικούς εχθρούς του καθεστώτος, τους εναπομείναντες Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου. Οι μηχανισμοί αυτοί είναι υπεύθυνοι για το Φόρο Περιουσίας (Βαρλίκ Βεργκισί) που εξόντωσε οικονομικά τον ελληνισμό της Πόλης, για τα Γεγονότα του 1955, για τις Απελάσεις του 1964 και γενικά για την άσκηση τρομοκρατίας που ασκήθηκε και συνεχίζει να ασκείται μέχρι σήμερα στους ελάχιστους πλέον Έλληνες της Πόλης, της Ίμβρου και του της Τενέδου και στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Η κύρια πηγή εξουσίας του βαθέος κράτους ήταν παραδοσιακά οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις και το Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, που ίδρυσε ο Μουσταφά Κεμάλ το 1923, ενώ οργανωτικά ο σχεδιασμός και η δράση των διαφόρων μηχανισμών είχε ανατεθεί στη Διεύθυνση Ανορθοδόξου Πολέμου, που μετονομάστηκε σε Διοίκηση Ειδικών Δυνάμεων (Özel Harp Dairesi, τώρα Özel Kuvvetler Komutanlığı) του τουρκικού ΓΕΕΘΑ και ειδικώτερα στην Υπηρεσία Επιθεώρησης και Επιστράτευσης (STK, Seferberlik Tetkik Kurulu), που υπάγεται στη Διοίκηση Ειδικών Δυνάμεων.
Η ίδρυση της ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ
Ενώ μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’90 οι μηχανισμοί του βαθέος κράτους δρούσαν «αποτελεσματικά» εναντίον των παραδοσιακών εχθρών, που ήταν οι Έλληνες, οι Αρμένιοι, μετά το 1960 οι αριστεροί και μετά το 1980 οι Κούρδοι, η εμφάνιση δυο νέων παραμέτρων στο πολιτικό και γεωπολιτικό σκηνικό της περιοχής, επέβαλε τον εκσυγχρονισμό των δομών του βαθέος κράτους και τη δημιουργία μηχανισμών που θα μπορούσαν να εξουδετερώσουν τις νέες απειλές.
Οι δυο νέες παράμετροι-απειλές για το βαθύ κράτος ήταν η εμφάνιση στο προσκήνιο του πολιτικού Ισλάμ και η πολιτική των ΗΠΑ στο Ιράκ και συγκεκριμένα η πρόθεση της Ουάσιγκτον να ιδρύσει ένα αυτόνομο (στην αρχή) κουρδικό κράτος στο Νότιο Κουρδιστάν (Β. Ιράκ).
Η πρώτη παράμετρος από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 προσωποποιείται στον Ρετζέπ Ταγίπ Εντρογάν και στο Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), που, σύμφωνα με τη λογική του βαθέος κράτους, απειλεί τον κοσμικό χαρακτήρα του τουρκικού κράτους και την ίδια την Τουρκική Δημοκρατία, και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με μια σειρά ενεργειών, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται παρασκηνιακές κινήσεις και επεμβάσεις στα πολιτικά κόμματα και σε προσωπικότητες της πολιτικής ζωής, στις τάξεις της Δικαιοσύνης και των υψηλόβαθμων δικαστικών λειτουργών, στις τάξεις της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, των πρυτάνεων και των καθηγητών, των ΜΜΕ κλπ.
Η δεύτερη παράμετρος, δηλαδή η πολιτική των ΗΠΑ στο Κουρδικό, που έχει δυο κύρια σκέλη, το κουρδικό κράτος του Νοτίου Κουρδιστάν και τους πολιτικούς σχηματισμούς των Κούρδων στην Τουρκία, με κυρίαρχο το ΡΚΚ, σύμφωνα πάντα με τη λογική και τις εκτιμήσεις του βαθέος κράτους, συνιστά άμεση απειλή εναντίον της «αδιάσπαστης ενότητας του τουρκικού έθνους και κράτους».
Για να αντιμετωπιστούν οι δυο νέες παράμετροι-απειλές, το βαθύ κράτος αποφάσισε να προχωρήσει στην ίδρυση ενός μυστικού υπερκράτους, ισχυρότερου από το θεσμικό κράτος, το οποίο θα είναι σε θέση να εξουδετερώσει την «ισλαμική απειλή» και την «κουρδική απειλή», στο βαθμό που αυτή αντλούσε δύναμη και δυναμική από την πολιτική των ΗΠΑ στην περιοχή.
Η οργάνωση αυτή ονομάστηκε ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ και άρχισε να δρα από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 σε όλους τους προαναφερόμενους τομείς.
Η σύγκρουση ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ-Ερντογάν
Η ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ ήταν η δύναμη που υποχρέωσε την κυβέρνηση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης και την τουρκική βουλή να αρνηθεί τη διέλευση αμερικανικών στρατευμάτων, την 1η Μαρτίου του 2003, παραμονές της επιχείρησης των ΗΠΑ για την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν, ενώ ανάμεσα στα «έργα» της απαριθμούνται δεκάδες παρεμβάσεις στην πολιτική ζωή της Τουρκίας, στο Κυπριακό και την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν, δικαστικά πραξικοπήματα, σχέδια δολοφονίας προσωπικοτήτων, μεταξύ των οποίων και του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, καθώς και οι δολοφονίες του Αρμένιου δημοσιογράφου Χραντ Ντινκ, του καθολικού ιερέα Σαντόρο στην Τραπεζούντα, των χριστιανών της Μαλάτειας κλπ.
Σε κάποια στιγμή, η κυβέρνηση Ερντογάν, εκμεταλλευόμενη τις αντιπαλότητες που υπάρχουν ανάμεσα στις τάξεις της Αστυνομίας, της ΜΙΤ και του Στρατού, κατάφερε να θέσει υπό τον έλεγχό της τη Γενική Διεύθυνση Ασφάλειας της Τουρκίας και μέσω των ενισχυμένων από την κυβέρνηση με αρμοδιότητες και τεχνικό εξοπλισμό μηχανισμών της άρχισε να συλλέγει στοιχεία και αποδείξεις για την παράνομη δράση των μηχανισμών και των στελεχών της ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ, με αποτέλεσμα να τεκμηριώσει κατηγορίες και να παραπέμψει το θέμα στη δικαιοσύνη, η οποία με τη σειρά της έκανε ανακρίσεις και προέβη σε συλλήψεις και διώξεις ατόμων που φέρονται ως ύποπτοι για συμμετοχή στη φασιστική-παρακρατική τρομοκρατική οργάνωση ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ.
Στα πλαίσια των ανακρίσεων και της άσκησης διώξεων συνελήφθηκαν, προφυλακίστηκαν και παραπεμφθήκαν σε δίκη πολλές δεκάδες άτομα, μεταξύ τους δεκάδες αξιωματικοί, με κορυφαίους δυο πρώην αρχηγούς κλάδων των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, γεγονός πρωτοφανές για τα δεδομένα της Τουρκίας.
Το περίεργο είναι ότι ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η δίκη των στελεχών της ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ, οι μηχανισμοί του βαθέος κράτους συνεχίζουν τον πόλεμο εναντίον του Ερντογάν και της κυβέρνησής του, η οποία με τη σειρά της συνεχίζει να συλλέγει στοιχεία και να στέλνει στον εισαγγελέα υπόπτους αξιωματικούς των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Τη στιγμή, μάλιστα, που γράφονται αυτές οι γραμμές, βρίσκεται σε εξέλιξη επιχείρηση έρευνας των εισαγγελέων στο επιτελείο της Περιφερειακής Διοίκησης Άγκυρας της Υπηρεσίας Επιθεωρήσεων και Επιστράτευσης, για συλλογή στοιχείων που σχετίζονται με σχέδιο δολοφονίας του Προέδρου της Δημοκρατίας, Γκιούλ, του Πρωθυπουργού Ερντογάν και του βοηθού Πρωθυπυοργού, Αρίντς.
Αποτέλεσμα του αδυσώπητου και αμφίρροπου αυτού αγώνα, είναι μια σειρά αυτοκτονιών Τούρκων αξιωματικών που με τον έναν ή άλλον τρόπο ενέχονται στην υπόθεση αυτή.
Ας δούμε όμως το ιστορικό των αυτοκτονιών αυτών.
Οκτώ εύγλωττες αυτοκτονίες Τούρκων αξιωματικών σε δυο χρόνια
Με την αυτοκτονία του αντισυνταγματάρχη Αλί Τατάρ (Yarbay Ali Tatar), στις 21 Δεκεμβρίου 2009, ο αριθμός των Τούρκων αξιωματικών που επέλεξαν την οδό της αυτοκτονίας, για να μην υποβληθούν στη «βάσανο» της ανάκρισης ως ύποπτοι για την υπόθεση της φασιστικής-παρακρατικής-τρομοκρατικής οργάνωσης ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ, έφθασε στους οκτώ.
Οι αξιωματικοί που ήταν ύποπτοι για συμμετοχή στην ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ και έχασαν τη ζωή τους τα δυο τελευταία χρόνια είναι εξής:
Συνταγματάρχης ΠΝ (ε.α.) Μπιρόλ Ατακάν (Birol Atakan, 2 Μαΐου 2007)
Έχασε τη ζωή του σε ύποπτο αυτοκινητιστικό δυστύχημα στο δρόμο Άγκυρας-Κωνσταντινούπολης. Ο Ατακάν γνώριζε κρίσιμες πληροφορίες για την οργάνωση ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ. Ο Ατακάν διατέλεσε υπασπιστής των πρώην αρχηγού του τουρκικού πολεμικού ναυτικού (ΤΠΝ), ναυάρχου Γενέρ Καραχάνογλου (Yener Karahanoglu), ενώ συνεργάστηκε και με τον επίσης αρχηγό του ΤΠΝ ναύαρχο Οζντέν Ορνέκ (Ozden Ornek), στο προσωπικό ημερολόγιο του οποίου υπήρχαν λεπτομερείς αναφορές και στοιχεία για πραξικοπήματα που σχεδίαζαν να διαπράξουν, με τη συνέργεια της ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ, οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, εναντίον της κυβέρνησης Ερντογάν.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Ατακάν, που ήταν ο σύνδεσμος μεταξύ Καραχάνογλου και Ορνέκ, θεωρήθηκε ως ένας από τους υπόπτους για τη διαρροή του προσωπικού ημερολογίου του Ορνέκ στον τύπο.
Αντισυνταγματάρχης υγειονομικού Νουρσάλ Γκεντίκ (Nursal Gedik , 11 Νοεμβρίου 2007)
Αυτοκτόνησε με το υπηρεσιακό του πιστόλι στο γραφείο του, στη Ναυτική Διοίκηση Βόρειας Θαλάσσιας Περιοχής, στην Κωνσταντινούπολη. Ακόμα δεν έχουν φωτιστεί τα αίτια της αυτοκτονίας. Αναφέρθηκε ότι δολοφονήθηκε επειδή έγινε γνώστης μυστικών πληροφοριών.
Συνταγματάρχης στρατοχωροφυλακής (ε.α.) Αμπντουλκερίμ Κιρτζά (Abdulkerim Kirca, 10 Ιανουαρίου 2009)
Αυτοκτόνησε με το υπηρεσιακό του πιστόλι στο σπίτι του, στο Ετισμεσγούτ της Άγκυρας. Ο Κιρτζά βραβεύτηκε το 2004 με το Μετάλλιο Τιμής του Τουρκικού Κράτους, επειδή σε συμπλοκή με τους αντάρτες του ΡΚΚ, το 1998, τραυματίστηκε, με αποτέλεσμα να μείνει παράλυτος από τη μέση και κάτω. Το όνομα του Κιρτζά, που διετέλεσε διοικητής της Περιφερειακής Διοίκησης JITEM* του Ντιγιαρμπακίρ, αναμείχθηκε στην ανάκριση που έγινε για την ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ. Ο Αμπντουλκαντίρ Αϋγκάν (Abdulkadir Aygan), πρώην στέλεχος του ΡΚΚ που φέρεται να αυτομόλησε και να συνεργάστηκε για ένα διάστημα με τη JITEM και στη συνέχεια διέφυγε και ζήτησε πολιτικό άσυλο στην Ευρώπη, σε δηλώσεις που έκανε για τη δράση των εγκληματικών παρακρατικών οργανώσεων στο Κουρδιστάν ανέφερε ότι ο Κιρτζά έδινε τις εντολές για την δολοφονία δεκάδων Κούρδων πατριωτών.
Μπεχτσέτ Οκτάυ (Behcet Oktay), διευθυντής της Υπηρεσίας Ειδικών Επιχειρήσεων της Κρατικής Ασφάλειας (27 Φεβρουαρίου 2009)
Ο επί δεκατρία χρόνια διευθυντής της Υπηρεσίας Ειδικών Επιχειρήσεων της Κρατικής Ασφάλειας της Τουρκίας (Emniyet Ozel Harekat Dairesi), Οκτάυ, στις 27 Φεβρουαρίου 2009 αυτοκτόνησε στο γραφείο του με το υπηρεσιακό του περίστροφο. Ο Οκτάυ περνούσε δύσκολες στιγμές, λόγω της εμπλοκής του ονόματός του στις ανακρίσεις της ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ και σχετικά δημοσιεύματα του τουρκικού τύπου. Επίσης, ο Οκτάυ εθεωρείτο δεξί χέρι του Ιμπραήμ Σαχίν (Ibrahim Sahin) απόστρατου υψηλόβαθμου αξιωματικού της αστυνομίας, που φέρεται να ανέλαβε ρόλο επικεφαλής ομάδας εκτελέσεων για λογαριασμό της ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ.
Ο διευθυντής του Γραφείου Ειδικών Επιχειρήσεων της Ασφάλειας του νομού Ελαζίγκ (Elazig Emniyeti Ozel Harekat Sube Muduru), Αϋχάν Αταμπέκ (Ayhan Atabek) και ο επικεφαλής του Συγκροτήματος Ειδικών Επιχειρήσεων της Ασφάλειας του νομού Αττάλειας (Antalya Ozel Hareket Grup Amiri), Σερβέτ Καϋνάκ (Servet Kaynak), στις καταθέσεις που έδωσαν στον εισαγγελέα που διεξήγαγε την ανάκριση της ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ, ως κατηγορούμενοι για συμμετοχή στις ομάδες εκτελέσεων που συγκρότησε ο Ιμπραήμ Σαχίν κατέθεσαν ότι έλαβαν εντολή από τον Μπεχτσέτ Οκτάυ.
Ο Οκτάυ ήταν βοηθός του Σαχίν, όταν εκείνος υπηρετούσε στην Γενική Διοίκηση Ασφάλειας της Τουρκίας, ως υπαρχηγός του Τμήματος Ειδικών Επιχειρήσεων.
Αρχαίος λοχαγός Ολγκούν Ουράλ (Olgun Ural, 26 Μαρτίου 2009)
Αυτοκτόνησε στη Γιάλοβα με «εξ επαφής» βολή στο κεφάλι με το υπηρεσιακό του περίστροφο. Υπηρετούσε στη Διοίκηση Εκπαίδευση του Καραμουρσέλ (Karamurselbey Egitim Komutanligi), του ΤΠΝ. Το όνομά του αναφέρθηκε στην πρώτη δίκη της ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ, στο μέρος που αφορούσε τα αποδεικτικά στοιχεία. Στο κατηγορητήριο αναφερόταν τα εξής:
«Είναι αλεβίτης και κατάγεται από το Γκεμερέκ της Σεβάστειας (Sivas Gemerek). Προσλήφθηκε από τον Αλί Τατάρ, όταν ήταν στο βαθμό του λοχαγού».
Ο Ουράλ αυτοκτόνησε μετά την ανακοίνωση του κατηγορητηρίου της δεύτερης δίκης της ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ.
Αντισυνταγματάρχης Δικαστικού ΤΠΝ Τανζού Ουνάλ (Tanju Unal, 26 Ιανουαρίου 2009)
Ο Τανζού Ουνάλ στις 26 Ιανουαρίου 2009 βρέθηκε νεκρός στο γραφείο του, στη Ναυτική Διοίκηση Νότιας Θαλάσσιας Περιοχής (Guney Deniz Saha Komutanligi), που εδρεύει στη Σμύρνη. Ήταν ο πρόεδρος του δικαστηρίου που καταδίκασε τον πρώην αρχηγό του ΤΠΝ, Ιλχαμί Ερντίλ (Ilhami Erdil) για οικονομικές ατασθαλίες και συμμετείχε στην τελετή καθαίρεσης και υποβάθμισής του στο βαθμό του ναύτη . Αναφέρθηκε ότι ο Ουνάλ έπαιξε ρόλο στην αποδιάρθρωση της Χεζμπολάχ, που αποτελούσε δημιούργημα μηχανισμών του τουρκικού βαθέος κράτους.
Συνταγματάρχης (ε.α.) Μπελγκουτάυ Βαριμλί (Belgutay Varimli, 21 Νοεμβρίου 2009)
Ο Βαριμλί έδωσε τέλος στη ζωή του, πηδώντας από το μπαλκόνι του σπιτιού του, που βρίσκεται στον ένατο όροφο πολυκατοικίας στο Μπόζτεπε της Σμύρνης. Ο Βαριμλί, που διετέλεσε διευθυντής της Διεύθυνσης Επιθεώρησης του Υπουργείου Άμυνας, ήταν ένας από τους αξιωματικούς που συμμετείχε στην τελετή καθαίρεσης και υποβάθμισης του πρώην αρχηγού του ΤΠΝ, Ιλχαμί Ερντίλ και θεωρείται ένας από τους υπόπτους αξιωματικούς για τη διαρροή των σχεδίων πραξικοπήματος με τους κωδικούς «Sarikiz» και «Ayisigi», των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και της ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ.
Αντισυνταγματάρχης Αλή Τατάρ (Ali Tatar, 21 Δεκεμβρίου 2009)
Ο Αλή Τατάρ συνελήφθη στις 7 Δεκεμβρίου, στα πλαίσια της ανάκρισης που βρίσκεται σε εξέλιξη μετά την εύρεση, στο γραφείο δικηγόρου που κατηγορείται για συμμετοχή στην ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ, στη συνοικία Ποϋράζκιοϊ της Κωνσταντινούπολης, στοιχείων που αφορούν σχέδιο δολοφονίας ναυάρχων του ΤΠΝ, και αφέθηκε ελεύθερος μετά από εννιά ημέρες, στις 16 ντοκουμέντων Δεκεμβρίου 2009. Στις 20 Δεκεμβρίου το δικαστήριο διέταξε εκ νέου τη σύλληψή του και στις 21 Δεκεμβρίου, λίγο πριν την εκ νέου σύλληψή του, ο Αλί Τατάρ αυτοκτόνησε στο σπίτι του, με το υπηρεσιακό του περίστροφο. Στην κηδεία του Τατάρ παρευρέθη και ο νυν αρχηγός του ΤΠΝ, ναύαρχος Εσρέφ Ουγούρ Γιγίτ (Eşref Uğur Yiğit), ο οποίος, σύμφωνα με τα στοιχεία που βρέθηκαν, ήταν ανάμεσα στα υποψήφια θύματα του αυτόχειρα. Να σημειωθεί ότι ο αρχηγός του ΤΠΝ το προηγούμενο δίμηνο νοσηλεύτηκε δυο φορές για δηλητηρίαση, ενώ συμμετείχε στην κηδεία με εντολή του αρχηγού ΓΕΕΘΑ, φορώντας …αλεξίσφαιρο γιλέκο τύπου κέβλαρ κάτω από τη στολή του!
Γιατί αυτοκτονούν οι Τούρκοι αξιωματικοί;
Γιατί όμως αυτοκτονούν οι οι Τούρκοι αξιωματικοί; Ας δούμε τι λέει για το θέμα ο καθηγητής ψυχιατρικής, Νεβζάτ Ταρχάν (Dr. Nevzat Tarhan), που προέρχεται από τις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις, από τις τάξεις των οποίων αποχώρησε με το βαθμό του Γενικού Αρχιάτρου, ενώ υπηρετούσε στη Στρατιωτική Ιατρική Ακαδημία Γκιουλχανέ (GATA).
Ο Ταρχάν, που μίλησε στον δημοσιογράφο της εφημερίδας ΤΑΡΑΦ, Μπουρχάν Εκιντζί (Burhan Ekinci), αναφερόμενος στις αυτοκτονίες των Τούρκων αξιωματικών είπε ότι αυτές μπορεί να στηρίζονται στη λογική του «καλύτερα να πεθάνω, παρά να ζήσω στη φυλακή». Επίσης υπάρχει και η λογική «καλύτερα να αυτοκτονήσω, παρά να αποκαλύψω μυστικά», που κυριαρχεί σε αξιωματικούς που έχουν αναλάβει ειδικές αποστολές.
Υπάρχει μια κατάσταση που δεν πάει καλά
Ο καθηγητής Ταρχάν αναφέρει ότι οι αυτοκτονίες αξιωματικών δεν είναι μια συνηθισμένη πρακτική. Συγκεκριμένα είπε:
«Οι αυτοκτονίες αξιωματικών δεν είναι κάτι το συνηθισμένο. Κανονικά, αυτό που συνηθίζεται στις υπηρεσίας της ασφάλειας και των ενόπλων δυνάμεων, είναι οι αυτοκτονίες κυρίως στρατιωτών. Οι συγκεκριμένες αυτοκτονίες των αξιωματικών είναι μια αφύσικη κατάσταση, αυτό σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά, υπάρχει μια κατάσταση που δεν πάει καλά.
Θα πρέπει να δούμε αν οι αξιωματικοί αυτοί, πριν αυτοκτονήσουν, είχαν νοσηλευτεί σε ψυχιατρικές κλινικές και αν λάμβαναν φάρμακα. Αν όμως αυτοκτόνησαν στα καλά καθούμενα, χωρίς προηγούμενο ψυχιατρικό ιστορικό, τότε υπάρχει κάτι άλλο, υπάρχει ιδεολογική διάσταση στις αυτοκτονίες αυτές».
«Είναι πιθανό να πρόκειται για πράξεις διαμαρτυρίας»
Ο καθηγητής Ταρχάν, αναφερόμενος στις αυτοκτονίες, υπενθύμισε τη φράση του στρατηγού Βελή Κιουτσούκ (Veli Küçük), που είναι ένας από τους κατηγορουμένους για ηγετικό ρόλο στον επιχειρησιακό τομέα της ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ. Ο Βελή Κιουτσούκ, μετά την αποτυχημένη απόπειρα του επίσης κατηγορουμένου για συμμετοχή στην ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ και υφισταμένου του στον επιχειρησιακό τομέα της φασιστικής-παρακρατικής οργάνωσης, απόστρατου αξιωματικού Μουζαφέρ Τεκίν (Muzaffer Tekin) είχε πει: «Αυτός δεν κατάφερε ούτε να αυτοκτονήσει».
Ο Ταρχάν στη συνέχεια είπε:
«Η κατάσταση αυτή μας κάνει να αναρωτούμαστε αν υπάρχει η δέσμευση «προτιμότερη είναι η αυτοκτονία από την αποκάλυψη μυστικών» που αφορά άτομα που ανέλαβαν ειδικές αποστολές. Και οδηγούμαστε σε αυτή τη σκέψη γιατί οι αυτοκτονίες αυξάνονται όσο είναι σε εξέλιξη οι έρευνες και οι ανακρίσεις.
Οι αυτοκτονίες μπορεί να εκληφθούν και ως πράξεις διαμαρτυρίας των αυτοχείρων αξιωματικών, όταν θεωρήσουν ότι τους «πούλησαν» οι ανώτεροί τους.
Υπάρχει η εξής ψυχολογική κατάσταση στους αξιωματικούς αυτούς: «Εμείς ό,τι κάναμε το κάναμε κατόπιν εντολών και τώρα δεν μας στηρίζουν και δεν μας προστατεύουν απόλυτα».
Τέλος, αναφερόμενος στη σοβαρότητα της κατάστασης ο καθηγητής Ταρχάν είπε:
«Ανάμεσα στους αυτόχειρες υπάρχουν συνταγματάρχες, αντισυνταγματάρχες και ταγματάρχες, ανώτεροι αξιωματικοί. Αυτό σημαίνει ότι έχουν συναίσθηση της σοβαρότητας της κατάστασης αλλά και των πράξεών τους. Κλήθηκαν και έδωσαν κατάθεση πολλές φορές στους ανακριτές και τους εισαγγελείς. Δεν μπορούν να δώσουν εξήγηση στο πώς παγιδεύτηκαν. Νοιώθουν ότι είναι τα θύματα της υπόθεσης. Αν δεν υπήρχε πρόβλημα, θα πήγαιναν χωρίς καμία αναστολή στον εισαγγελέα να καταθέσουν. Η όλη κατάσταση και οι αυτοκτονίες δείχνουν ότι υπάρχουν πράγματα που δεν πρέπει να αποκαλυφθούν. Αν δεν υπάρχει κάποια κλινική κατάσταση, η αυτοκτονία είναι ένα εγχείρημα που επιλέγεται τη στιγμή που τελειώνει κάθε ελπίδα. Αν δεν μιλήσεις, αρχίζει μια βασανιστική κατάσταση. Αυτή την κατάσταση δεν την αντέχουν όλοι. Έτσι, όσοι δεν θέλουν να μιλήσουν και να αρχίσουν μια νέα ζωή που θα τους φέρει στον αντίποδα της προηγούμενης ζωής τους, προτιμούν τον θάνατο».
Πηγή: Εφημερίδες Ταράφ, Μιλλιέτ, Χουριέτ, Ζαμάν και περιοδικό Ακσιόν
* Η JITEM, τα αρχικά της Υπηρεσίας Πληροφοριών και Καταπολέμησης της Τρομοκρατίας, που δρα στα πλαίσια της Γενικής Διοίκησης Στρατοχωροφυλακής της Τουρκίας, μαζί με τις Ομάδες Θανάτου, της Διοίκησης Ανορθοδόξου Πολέμου του Τουρκικού ΓΕΕΘΑ, είναι υπεύθυνη για 17.000 ανεξιχνίαστες δολοφονίες που έγιναν τη δεκαετία του ’90, κυρίως εναντίον Κούρδων πατριωτών. Η JITEM, που μέχρι πρόσφατα δρούσε χωρίς κανένα νομικό πλαίσιο και την ύπαρξή της αρνούνταν επιμόνως οι τουρκικές ένοπλές δυνάμεις, αντλούσε τη δύναμη και την αρμοδιότητα να σκοτώνει ανθρώπους κατά το δοκούν, από άτυπες αποφάσεις που λάμβανε το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας, με τη συμμετοχή του προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας, του πρωθυπουργού, υπουργών, του αρχηγού ΓΕΕΘΑ και των αρχηγών των κλάδων των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων.
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/12/blog-post_7643.html
Νεοκλής Σαρρής : Tομές 15/12
Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2009
Μέρος 1ο: Η ασφαλιστική δικλείδα του 3% και η αποχώρηση Ιλχάν Αχμέτ
Ανάγνωση της επιστολής με την οποία ανακοίνωσαν την αποχώρησή τους από τη Ν.Δ. εννέα στελέχη της μειονότητας. Επισημαίνεται ότι με το νέο εκλογικό νόμο δεν θα πρέπει να καταργηθεί το 3%, διότι είναι η μη δυνατότητα κομματικών σχηματισμών, οι οποίες θα εκφράζουν στενές εθνικές οντότητες μέσα στην ελληνική ιδιαιτερότητα.
Μέρος 2ο: Ένα ή δύο «όχι»
Θα αναγκαστεί η Ελλάδα να πει ένα ή δύο «όχι» στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσον αφορά την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων EE ΠΓΔM και την διακοπή της πορείας της Τουρκίας
στην ΕΕ; Σχετικά λίνκ :
Ο γνωστός Αναν-ιστής Μπεγλίτης...
http://www.sigmalive.com/simerini/anafandon/218648
Μέρος 3ο: Διαλύεται η Ελλάδα
Μήπως η Ελλάδα βρίσκεται στο στόχαστρο κάποιων, οι οποίοι πειραματίζονται, πώς θα μπορέσουν να την διαλύσουν; Μήπως στα επόμενα εκατό χρόνια αλλάξει τόσο πολύ η Ελλάδα ώστε να αλλάξει και το όνομα της; Που οδηγείται η κοινωνία η οποία οπισθοχωρεί μέσα στην αντίφαση ενός αντικληρικού πνεύματος και μιας έξαρσης του ισλαμισμού; (Το μόνο βέβαιο μέσα σ αυτή τη διάλυση είναι ότι μία ενδεχόμενη τρομαχτική ήττα στο πεδίο των εξωτερικών μας σχέσεων είναι κάτι που θα το πληρώσει πολύ ακριβά ο ελληνικός και ο κυπριακός λαός.)
Έναρξη συναρμολόγησης των πρώτων F-16 Block50+ στην ΤΑΙ
Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009
Την έναρξη συναρμολόγησης των 30 νέων F-16 Block 50+ του προγράμματος Peace Onyx IV για την ΤΗΚ σηματοδοτεί η παράδοση των πρώτων κομματιών των μαχητικών στην τουρκική αεροπορική βιομηχανία ΤΑΙ. Τα 30 μαχητικά θα συναρμολογηθούν στις εγκαταστάσεις τις ΤΑΙ με κομμάτια που θα αφιχθούν από τις εγκαταστάσεις της Lockheed Martin στις ΗΠΑ, με πολύ μικρή βιομηχανική συμμετοχή από πλευράς των Τούρκων εν αντιθέσει με τα προηγούμενα προγράμματα στα οποία είχε στηθεί τοπική γραμμή παραγωγής για τα αμερικανικά μαχητικά. Οπότε γίνεται λόγος για assembly line και όχι για production line.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην αρχή των συνομιλιών μεταξύ Lockheed Martin kαι Άγκυρας για την προμήθεια των μαχητικών η αμερικανική εταιρία πρότεινε την συναρμολόγηση των α/φ τοπικά στις εγκαταστάσεις του Φορτ Γουόρθ στο Τέξας για να συναντήσει την σθεναρή άρνηση της τουρκικής γραμματείας αμυντικής βιομηχανίας (SSM).Η γνωστή τακτική του παζαριού απέδωσε βάζοντας στο στο παιχνίδι την ΤΑΙ όπου θα συναρμολογηθούν τα μαχητικά και την ΤΕΙ (Τουρκική βιομηχανία κινητήρων) η οποία θα συναρμολογήσει 42 κινητήρες F110 στις εγκαταστάσεις της στο Δορύλαιον (Εσκίσεχιρ).
Τουρκικές πηγές κάνουν λόγο για πρώτες παραδόσεις στα μέσα του 2011 και τέλος των παραδόσεων και των 30 F-16 Block 50+ εντός του 2012 (ανακοίνωση της LM το 2007 έκανε λόγο για τέρμα των παραδόσεων το 2013). Απο τα 30 αεροσκάφη τα 16 θα είναι διθέσια -D. Τα τουρκικά F-16 Block 50+ θα φέρουν σύστημα αυτοπροστασίας AIDEWS ALQ-211(V)4 της ΙΤΤ, ραντάρ APG-68(V)9 και σύμμορφες Δεξαμενές Καυσίμων (CFT).
Περισσότερες πληροφορίες για το έτερο κύριο πρόγραμμα της τουρκικής αεροπορίας,αυτό της αναβάθμισης CCIP, εδώ :
Πρώτη φωτογραφία τουρκικού F-16 CCIP
Στις ΗΠΑ τα 4 πρώτα αναβαθμισμένα F-16 CCIP της Τουρκικής Αεροπορίας
Παραβίαση του μνημονίου Παπούλια-Γιλμάζ
Κλιμακώνοντας τις προκλήσεις τους στο Αιγαίο οι Τούρκοι παραβίασαν ανήμερα των Χριστουγέννων τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης Παπούλια-Γιλμάζ που ισχύουν από το 1988.
Οκτώ τουρκικά μαχητικά εισήλθαν στο FIR Αθηνών νοτίως της Λήμνου, στις 10.28, έκαναν κύκλο , και βγήκαν στις 10.53 βορείως της Σάμου. Τα τουρκικά αεροσκάφη αναγνωρίστηκαν και αναχαιτίστηκαν από ελληνικά αεροσκάφη επιφυλακής.
Με βάση το μνημόνιο Παπούλια-Γιλμάζ κατά τις μεγάλες γιορτές των δύο χωρών ,οι οποίες δηλώνονται από κάθε πλευρά, δεν γίνονται ασκήσεις και εκπαιδευτικές δραστηριότητες στο Αιγαίο.Πηγές του ΓΕΕΘΑ ανέφεραν ότι από ελληνικής πλευράς η συμφωνία αυτή τηρείται με απόλυτη ακρίβεια όπως έγινε και στην πρόσφατη θρησκευτική εορτή των Τούρκων.
www.antinews.gr
Υψωσε φράγμα ο Κ. Παπούλιας
Του Γιώργου Δελαστίκ
Πολιτική πρόκληση εκ μέρους της ηγεσίας της ΠΓΔM συνιστούσε επί της ουσίας η κίνηση του προέδρου της γειτονικής χώρας Γκιόργκι Iβάνοφ να αποστείλει πρόσκληση προς τον Πρόεδρο της Eλληνικής Δημοκρατίας Kάρολο Παπούλια να επισκεφθεί τα Σκόπια. Δεν γνωρίζουμε αν η πρόσκληση Iβάνοφ υπήρξε κυρίως αποτέλεσμα εσφαλμένης πολιτικής εκτίμησης των Σκοπίων, που προέκυψε από την προθυμία του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου να συναντήσει τον ομόλογό του Nίκολα Γκρούεφσκι για να του παρουσιάσει προσωπικά την τελεσίδικη ελληνική θέση.
Eνδεχομένως η ηγεσία της ΠΓΔM να είχε την αυταπάτη ότι θα ήταν δυνατόν η κυβέρνηση του ΠAΣOK να αποδεικνυόταν πιο υποχωρητική στο ζήτημα της ονομασίας από την κυβέρνηση Kαραμανλή ή πιο ευπειθής στις σχετικές υποδείξεις της Oυάσιγκτον και του Λονδίνου. Δεν αποκλείεται βεβαίως ακόμη και κάποιοι στα Σκόπια να είχαν την πολιτική αφέλεια να νομίζουν ότι έτσι θα... «στρίμωχναν» τον
K. Παπούλια.
H ουσία είναι πως η στάση του Προέδρου της Δημοκρατίας και το περιεχόμενο της απαντητικής επιστολής του κατέστησαν βαρύτατο το πολιτικό κόστος της πρόσκλησης Iβάνοφ. Yποκύπτοντας στον πειρασμό της τρέχουσας μικροπολιτικής σκοπιμότητας να δείξουν στην EE και στο NATO ότι δήθεν οι σχέσεις Eλλάδας - ΠΓΔM μπορούν άνετα να αναπτύσσονται ομαλά χωρίς να επηρεάζονται από τη μη επίλυση του προβλήματος της ονομασίας, τα Σκόπια οδήγησαν τον K. Παπούλια να υψώσει εμφανές φράγμα σε κάθε τέτοια αυταπάτη.
«Επιθυμώ να επισκεφθώ την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Mακεδονίας χωρίς να υπάρχει το εμπόδιο της εκκρεμότητας για το ζήτημα της ονομασίας... Eλπίζω ότι θα έχω την ευκαιρία να σας επισκεφθώ, όταν αυτή η διαφορά μας θα είναι παρελθόν» διακήρυξε χωρίς περιστροφές ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην απαντητική επιστολή του. Kαμιά επαφή σε ανώτατο πολιτειακό επίπεδο μέχρι τη λύση του προβλήματος, είναι επομένως από εδώ και πέρα η θέση της Aθήνας. Tελεία και παύλα.
Δεν ήταν μόνο αυτό το διπλωματικό και πολιτικό πλήγμα για την ηγεσία της ΠΓΔM. Mέχρι τώρα, επί ΠAΣOK, τη θέση ότι όρος για την ένταξη της ΠΓΔM στην EE και στο NATO είναι η εξεύρεση αμοιβαία αποδεκτής ονομασίας και η χρήση της έναντι όλων, η ελληνική ηγεσία την εξέφραζε δημοσίως με διάφορους τρόπους (δηλώσεις, ομιλίες, συνεντεύξεις) απευθυνόμενη πρωτίστως στον ελληνικό λαό.
Στη σύνοδο κορυφής της EE π.χ. δεν χρειάστηκε να βάλει επισήμως βέτο ο πρωθυπουργός, ούτε καν ο αναπληρωτής υπουργός Eξωτερικών σε κατώτερο επίπεδο. Tώρα όμως ο εκ του αξιώματός του εκπρόσωπος του ελληνικού κράτους K. Παπούλιας γνωστοποίησε ευθέως στον πρόεδρο της ΠΓΔM δια της απαντητικής επιστολής του πως «οφείλω να τονίσω ότι όσο δεν καταλήγουμε σε διευθέτηση, τόσο θα παραμένει εκκρεμής η πορεία της ΠΓΔM προς την EE και το NATO».
H διατύπωση, όπως είναι εξόφθαλμο, έχει τελεσιγραφικό χαρακτήρα υπό το πρίσμα τού ότι η Eλλάδα δεν πρόκειται να δεχθεί πλέον καμιά συζήτηση για ένταξη της ΠΓΔM στην EE και στο NATO, αν προηγουμένως δεν έχει λυθεί το θέμα της ονομασίας.
Aυτό είναι το πρώτο στάδιο συνειδητοποίησης της πολιτικής πραγματικότητας όπως αυτή έχει πλέον διαμορφωθεί. Aν δεν το χωνέψει αυτό η ηγεσία των Σκοπίων, καμιά απολύτως λύση δεν πρόκειται να βρεθεί.
Λαμβάνοντας αυτό υπόψη, πρέπει να επισημάνουμε ότι είναι κάκιστη η υπηρεσία που προσφέρει η απερχόμενη κυβέρνηση Mπράουν της Bρετανίας, η οποία έκανε μονομερή δήλωση προς τις 26 υπόλοιπες κυβερνήσεις των χωρών της EE, όπου μεταξύ άλλων τάσσεται και υπέρ της έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων EE - ΠΓΔM μέχρι τον Iούνιο του 2010, ανεξαρτήτως λύσης στο θέμα του ονόματος. Eνισχύει έτσι την αυτοκαταστροφική σε τελευταία ανάλυση αδιαλλαξία τους.
AYTOI AΠOΦAΣIZOYN
Δύο οι επιλογές, άφθονος ο χρόνος
Oι δρόμοι που μπορεί να ακολουθήσει η ηγεσία των Σκοπίων παραμένουν δύο, με σαφείς προϋποθέσεις και συνέπειες για την καθεμιά επιλογή. Aν η ΠΓΔM θέλει οπωσδήποτε να μπει στην EE και στο NATO, οφείλει να συμβιβαστεί στο όνομα με την Eλλάδα. Aν αρνείται να συμβιβαστεί, τότε πρέπει να αποδεχτεί ότι δεν θα μπει ποτέ στην EE και στο NATO και να αρκεστεί στις σημερινές της περίπου σχέσεις με αυτούς τους δύο οργανισμούς, γνωρίζοντας πάντως ότι δεν αποκλείεται αργότερα η Aθήνα να αυξήσει τα εμπόδια στην ομαλή συνεργασία της ΠΓΔM με EE και NATO.
Tα Σκόπια μπορούν να κάνουν όποια επιλογή από τις δύο θέλουν, όποτε θέλουν. Eχουν όσο χρόνο θέλουν στη διάθεσή τους. Oύτως ή άλλως, κανείς δεν βιάζεται για την απόφασή τους.
ethnos.gr
Toυρκία :Τρία άτομα ανακρίνονται για κατασκοπεία υπέρ Ελλάδας
Κατασκοπευτικό θρίλερ βρίσκεται σε εξέλιξη το τελευταίο 24ωρο με έντονη την οσμή τουρκικής προβοκάτσιας. Καθώς οι αστυνομικές αρχές της Τουρκίας διεξήγαγαν χθες ευρεία επιχείρηση σε 11 επαρχίες για την εξάρθρωση κουρδικών πυρήνων που πρόσκεινται στο ΡΚΚ, αποκαλύφθηκε η σύλληψη τριών Τούρκων πολιτών με τη κατηγορία της κατασκοπείας για λογαριασμό της Ελλάδας.
Συγκεκριμένα στις 14:00, η αντιτρομοκρατική υπηρεσία της Τουρκικής Αστυνομίας και κλιμάκιο της Τουρκικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΜΙΤ) συνέλαβαν 3 Τούρκους στην ευρύτερη περιοχή της Σμύρνης, οι οποίοι και ανακρίνονται. Σύμφωνα με τις αστυνομικές αρχές, τα τρία άτομα είχαν τεθεί
εδώ και καιρό υπό παρακολούθηση, ανάμεσα στους οποίους είναι και ο 40χρονος Α.Η. που εργαζόταν στην Αλικαρνασσό ως αρτοποιός και φέρεται να ταξίδευε συχνά στην Ελλάδα. Πληροφορίες αναφέρουν ότι έγινε έφοδος στην οικεία του και έλεγχος στο αυτοκίνητό του, όπου ανακαλύφθηκε κάμερα, το περιεχόμενο της οποίας εξετάζεται. Ο ύποπτος μεταφέρθηκε και αυτός στη Σμύρνη.
Ο τουρκικός Τύπος ισχυρίζεται στα δημοσιεύματά του ότι υπάρχουν ενοχοποιητικά στοιχεία ενώ ο διευθυντής ασφαλείας της Σμύρνης Ercüment Yılmaz αρνήθηκε να προβεί σε δηλώσεις "λόγω της σοβαρότητας του γεγονότος".
- Η Aksam γράφει σχετικά σε δίστηλο της πρώτης σελίδας της με τον τίτλο "Ισχυρισμός για κατασκοπεία για λογαριασμό της Ελλάδας".
- Η Zaman γράφει για το θέμα σε μονόστηλο των εσωτερικών της σελίδων με τον ίδιο τίτλο.
- Η Vatan υποστηρίζει στο δημοσίευμά της ότι διοχέτευαν στην Ελλάδα πληροφορίες σχετικά με τις τουρκικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις στην περιοχή του Αιγαίου.
- Η Sabah έχει τον τίτλο "Ισχυρισμός ότι τρεις Τούρκοι στη Σμύρνη έκαναν κατασκοπεία για την Ελλάδα".
- Η Hurriyet γράφει για το θέμα σε μονόστηλο της πρώτης σελίδας με τον τίτλο "Τρεις Τούρκοι ανακρίνονται στη Σμύρνη για κατασκοπεία". http://strategy-geopolitics4.blogspot.com/
http://strategy-geopolitics4.blogspot.com/2009/12/k_25.html
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
