What is tsigeli?

Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009

Το ακόλουθο κειμενάκι μας έστειλε ανώνυμος αναγνώστης του Εν Κρυπτώ,προφανώς δημοσιογράφος ή διπλωματικός και πιστεύουμε ότι αξίζει να το δημοσιεύσουμε..


Εχθές βρέθηκα σε μία εορταστική εκδήλωση εν όψει των Χριστουγέννων. Μεταξύ των προσκληθέντων ήταν και Αμερικανοί. Μού συστήθηκε ένας συμπαθής κύριος που εργάζεται στην Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα και σύντομα η συζήτηση ήλθε στα Ελληνοτουρκικά. Μού έκανε κουβέντα για τις πρόσφατες δηλώσεις του Βαρθολομαίου και την σχετική απάντηση του Νταβούτογλου, ο οποίος, με αφορμή την έκφραση του Οικουμενικού Πατριάρχη ότι αισθάνεται σταυρωμένος, προέβη στην καθόλου διπλωματική δήλωση ότι στην τουρκική ιστορία και "κουλτούρα" είναι άγνωστη η σταύρωση ως μέθοδος τιμωρίας.
Ο Αμερικανός συνομιλητής μου, ανέφερε ότι είχε 4 χρόνια προϋπηρεσίας στην Άγκυρα και κατά συνέπεια γνώριζε αρκετά τον τουρκικό λαό. Η δε αναφορά του στο σχόλιο Νταβούτογλου, είχε έναν αδιόρατο τόνο ειρωνίας εις βάρος του Βαρθολομαίου και των Ελλήνων γενικότερα.
Θέλησα να απαντήσω αμέσως στον συνομιλητή μου. Θεώρησα όμως ότι δεν είχε κανένα νόημα να αναφερθώ στο παλούκωμα, τον Αθανάσιο Διάκο κ.λπ καθώς ο άνθρωπος απλά ήταν ανενημέρωτος. Έτσι τού είπα ότι όντως η σταύρωση δεν αποτελεί την "παραδοσιακή" μέθοδο τιμωρίας και βασανισμού των Τούρκων. Οι Οθωμανοί ήταν εξπέρ στα βασανιστήρια και η πλέον "παραδοσιακή" μέθοδός τους ήταν το τσιγκέλι.

- What is tsigeli? με ρώτησε.
Προσπάθησα να είμαι όσο πιο παραστατικός μπορούσα. Τσιγκέλι είναι ένας μεγάλος σιδερένιος γάντζος όπου συνήθως κρεμούν τα σφαχτά. Οι Τούρκοι έδεναν τον αιχμάλωτο πισθάγκωνα και τον σήκωναν με ένα σκοινί σε μία διάταξη. Σε χαμηλότερο ύψος από το κρεμασμένο θύμα, βρισκόταν ένας μεγάλος γάντζος. Οι βασανιστές άφηναν απότομα το θύμα που καρφωνόταν στον γάντζο και κρεμόταν πλέον έτσι μέχρι να ξεψυχήσει. Αυτό ήταν το τσιγκέλι. Πριν ακόμη ολοκληρώσω την περιγραφή, το πρόσωπο του Αμερικανού ζωγραφίστηκε από μία έκφραση αποστροφής. Σίγουρα η ροζέ σαμπάνια που απολάμβανε, δεν ήταν η αιτία. Εκεί σταμάτησε και η σύντομη συζήτηση..

3 σχόλια:

Ανώνυμος 27 Δεκεμβρίου 2009 στις 9:05:00 μ.μ. EET  

Επίσης και το παλούκωμα. Ο Νεοκλής Σαρρής έχει γράψει ολόκληρη μελέτη γιά το πώς οι Οθωμανοί είχαν φτάσει την τέχνη του παλουκώματος σε...δυσθεώρατα ύψη καταφέρνοντας να διαπερνούν από τον πρωκτό το ανθρώπινο σώμα με το παλούκι, μη βλάπτοντας σοβαρά ζωτικά όργανα ώστε το θύμα να επιζεί σφαδάζοντας απ'τους πόνους γιά πολλές ώρες. Αλλά και το γδάρσιμο. Είχαν καταφέρει να γδέρνουν το θύμα τους ζωντανό και αυτό να επιζεί γιά πολλές ώρες. Πολιτισμένοι αυτοί οι Τούρκοι

fstav 30 Δεκεμβρίου 2009 στις 6:32:00 μ.μ. EET  

Δεν μπορούσε νά λείπει καί η σταύρωση από τήν ποικιλία των βασανιστηρίων πού προσέφεραν οι οθωμανοί (τό πρώτυπο των πολιτισμών σύμφωνα μέ τήν Δραγώνα) στούς χριστιανούς.

Φωτογραφία στήν διεύθυνση

http://www.agiasofia.com/turco/turco.php

fstav 30 Δεκεμβρίου 2009 στις 6:54:00 μ.μ. EET  

Καί φωτογραφία από κέρινο ομοίωμα του Διονυσίου Σκυλοσόφου τόν οποίον έγδαραν ζωντανό οι Τούρκοι, καί πήγαν τό δέρμα του πεσκέσι στόν σουλτάνο. Καί άλλο στοιχείο πολιτισμού πού μας προσέφεραν οι οθωμανοί σύμφωνα με τη Γ.Γ υπουργείου Παιδείας πού μάς φόρτωσε τό ΠΑΣΟΚ. Βρίσκεται στό site

http://www.agiasofia.com/1821/1821menu.html (ottoman occupation)

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
“Κι αν είναι κ’ έρθουνε χρόνια δίσεχτα, πέσουν καιροί οργισμένοι, κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δέντρα, για τίποτ’ άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια, μη φοβηθείς το χαλασμό.

Φωτιά! Τσεκούρι! Τράβα!, ξεσπέρμεψέ το, χέρσωσε το περιβόλι, κόφτο, και χτίσε κάστρο απάνω του και ταμπουρώσου μέσα, για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα, π’ όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για νάρθει, κι’ όλο συντρίμμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων!..

Φτάνει μια ιδέα να στο πει, μια ιδέα να στο προστάξει,κορώνα ιδέα , ιδέα σπαθί, που θα είναι απάνου απ’ όλα!"

Κωστής Παλαμάς
«Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται,ζυγόν δουλείας ας έχωσι·

θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία»


Α.Κάλβος
«Τι θα πει ραγιάς; Ραγιάς είναι εκείνος που τρέμει από τον φόβο τον Τούρκο, που είναι σκλάβος του φόβου του, που θέλει να ζήσει όπως και να είναι. Που κάνει τον ψόφιο κοριό για να μην τον πατήσει κάποιος. Την ραγιαδοσύνη του την ονομάζει αναγκαία φρονιμάδα».

Ίωνας Δραγούμης

  © Free Blogger Templates Columnus by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP