Τουρκία και LPH : Μια ψύχραιμη ματιά..

Γράφει ο Βελισσάριος

Στο σήριαλ του εκφοβισμού της ελληνικής κοινής γνώμης σε σχέση με τα ελληνοτουρκικά (μιας και αυτή η ενοχλητική «κοινή γνώμη» παραμένει ο βασικός λόγος που δεν έχουν καταφέρει οι καλοθελητές να δώσουν γήν και ύδωρ) προστέθηκε και νέο επεισόδιο: η είδηση για πρόθεση αγοράς ελικοπτεροφόρου από το Τουρκικό Ναυτικό.

"Η Τουρκία είναι πλέον υπερδύναμη – καιρός να διαπραγματευτούμε μαζί τους όσο ακόμη προλαβαίνουμε"... (δηλαδή, να διαπραγματευτούμε πόσα και ποια ακριβώς κυριαρχικά μας δικαιώματα θα τους εκχωρήσουμε). Ας δούμε, λοιπόν, τι σημαίνει από στρατιωτικής απόψεως το ενδεχόμενο αγοράς ενός τέτοιου σκάφους από το ΤΝ. Αναφερόμαστε σε ένα σκάφος κατηγορίας LPH κατά την κατηγοριοποίηση του αμερικανικού ναυτικού, δηλαδή, σκάφος μεγάλου εκτοπίσματος, με τη δυνατότητα να φέρει

• σημαντικό αριθμό ελικοπτέρων
• αριθμό από οργανικές αποβατικές ακάτους (LCU) για διεκπεραίωση δυνάμεων σε αποβατική ακτή

ΑΝ το ΤΝ προβαίνει σε τέτοια αγορά, αυτό είναι κάτι που

• δεν έχει σαν στόχο τα νησιά της Ελλάδας
• αν έχει σαν στόχο τα νησιά της Ελλάδας είναι μεγάλο λάθος (σε βαθμό που μάλλον επιβεβαιώνει την παραπάνω εκτίμηση)
• Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να προβεί και η Ελλάς σε τέτοια ενέργεια

Τα σκάφη αυτά, για ναυτικά εκτός του αμερικανικού, είναι σκάφη προβολής ισχύος και επίδειξης σημαίας. Είναι το είδος του σκάφους που κάνει δυνατή οποιαδήποτε «επέμβαση», στρατιωτική ή «ειρηνευτική», χωρίς τη συνδρομή του αμερικανικού ναυτικού. Τέτοιου είδους σκάφη είναι πολιτική δήλωση των χωρών τους, ότι θέλουν να έχουν αυτόνομη παρουσία σε ζώνες επιρροής, κι όχι κατ’ ανάγκην επιβολή στρατιωτικής ισχύος (γιατί άλλωστε δεν έχουν επαρκή ισχύ για στρατιωτική επιβολή – γι’ αυτό αμέσως παρακάτω) (Διευκρίνιση: οι αμερικανοί τα έχουν σε μέγεθος πλοίου, αριθμό τέτοιων πλοίων και ισχύ συνοδευτικών αποβατικών και αεροπλανοφόρων που μπορούν να υποστηρίξουν αποβατικές επιχειρήσεις. Ακόμη κι αυτοί δε μπορούν να υποστηρίξουν τέτοιες επιχειρήσεις εναντίον αεροπορικά και χερσαία ισχυρού αντιπάλου χωρίς τη συνδρομή της αεροπορίας και του στρατού).

Τέτοιου είδους σκάφη δεν προσθέτουν τίποτα στην στρατιωτική απειλή της Τουρκίας κατά του ελληνικού Αρχιπελάγους. Αντιθέτως, η χρήση τους σε τέτοιες επιχειρήσεις αποτελεί μειονέκτημα για την Τουρκία. Αυτό, για τους εξής λόγους:

• Η πρώτη βασική απειλή για ενέργεια εναντίον των ελληνικών νησιών προέρχεται από τον εξαιρετικά ισχυρό στόλο ελικοπτέρων του τουρκικού στρατού. Αυτός (και οι αντίστοιχες α/μ δυνάμεις) έχουν το κρίσιμο πλεονέκτημα της δυνατότητας για στρατηγικό αιφνιδιασμό . Καθώς τα ε/π δεν χρειάζονται (άμεσα) σημαντική υποστήριξη, και καθώς μπορούν να αναπτυχθούν χωρίς περιορισμούς χερσαίων εγκαταστάσεων, μπορεί αιφνιδιαστικά να αναπτυχθεί πολύ μεγάλη δύναμη ε/π και αλεξιπτωτιστών σε απόσταση επιχειρήσεων από οποιοδήποτε ελληνικό νησί. Αυτό κρατάει την ελληνική πλευρά σε ανασφάλεια, κι εκτός ισορροπίας. Δε μπορεί να ξέρει που θα αναπτυχθούν τα ε/π, δε μπορεί να επιτηρεί αποτελεσματικά όλη την παράλια ζώνη της Μικρασίας (σε βάθος τουλάχιστον 200 χλμ). Κι αν τα ε/π γίνουν αντιληπτά, μπορούν να περιφέρονται κατά μήκος της Μικρασιατικής ακτής πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι μπορούν να μεταφέρονται (δια θαλάσσης – δεδομένου ότι εμείς έχουμε πολύ λιγότερα ε/π και τα θέλουμε για την εφεδρεία) δυνάμεις ενισχύσεως σε νησιά που κρίνουμε ότι κινδυνεύουν.

• Πως μεταβάλλει ένα LPH αυτή την κατάσταση; Με κακό (για τους τούρκους) τρόπο.
– το ελικοπτεροφόρο είναι άμεσα αντιληπτό και παρακολουθείται επίσης εύκολα. Αν βγαίνει στη θάλασσα δεν προσφέρει κάτι στη δυνατότητα των τούρκων να αιφνιδιάσουν την ελληνική πλευρά με αερομεταφερόμενες δυνάμεις. Αντιθέτως, βγαίνει ένας μεγάλος, πολύτιμος ναυτικός στόχος, ο οποίος είναι προκλητικός στόχος επιθέσεων (αεροναυτικών, υποβρυχίων, χερσαίων) και θα δεσμεύει ένα πολύ σημαντικό μέρος των τουρκικών δυνάμεων για την προστασία του και μόνον ενώ, αντιθέτως, δεν διασπά την ελληνική αμυντική διάταξη (γιατί δεν υπάρχει μέρος του ελληνικού αμυντικού δυναμικού που θα αλλάξει σημαντικά θέση ή αποστολή για να αντιμετωπίσει ειδικά το τουρκικό LPH).

• το τούρκικο LPH δεν βοηθά σε τίποτα την προσπάθεια των τουρκικών ελικοπτέρων. Μπορεί να εξυπηρετεί λίγα, ενώ, εφ’ όσον ο στόχος παραμένει νησί του Αν Αιγαίου, δεν προσφέρει καμία απαραίτητη επέκταση ακτίνας δράσης ή άλλο πλεονέκτημα.

• η δυνατότητα να υποστηρίξει το τούρκικο LPH κάποια αμφίβια ενέργεια εκτός Αν. Αιγαίου εναντίον της Ελλάδος ώστε να πετύχει αντιπερισπασμό είναι αμελητέα. Το τουρκικό ναυτικό είναι πολύ αδύναμο για να υποστηρίξει “task force” εκτός της άμεσης υποστήριξης της τουρκικής αεροπορίας. Και η τουρκική αεροπορία δεν είναι σε θέση να υποστηρίξει ανεξάρτητη ναυτική δύναμη πχ νότια της Κρήτης, ή δυτικότερα. Αν το επιχειρήσει, αυτομάτως δίνει το επιχειρησιακό πλεονέκτημα στην ΠΑ (και το επερχόμενο F-35 δεν είναι υποδειγματικό στον τομέα της ακτίνας δράσης…). Ούτε οι χερσαίες δυνάμεις που θα μετέφερε και θα υποστήριζε ένα τέτοιο σκάφος (μαζί με την ομάδα μάχης του) είναι τέτοιου μεγέθους ώστε να υποστηρίξουν εγχείρημα εκτός της άμεσης περιοχής της τουρκικής επικράτειας.

Τα ίδια λίγο πολύ ισχύουν και για τα LCU ή αερόστρωμνα που θα μεταφέρει ένα ελικοπτεροφόρο. Με τη διαφορά ότι αυτά είναι πολύ λιγότερα – σε αντίθεση με τα ε/π , το σκάφος δε μπορεί να εξυπηρετεί πρόχειρα σκάφη που αποπροσγειώνονται για έναν ενδιάμεσο ανεφοδιασμό .

•Ακόμη κι αν η Τουρκία κάνει μία τέτοια ενέργεια δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να κάνει η Ελλάδα κάτι αντίστοιχο!!!
Γιατί:
1) Αυτό που κάνει η Τουρκία είναι λάθος (για τους παραπάνω λόγους) και
2) (και κυριότερο) γιατί η Ελλάς και οι Τουρκία έχουν διαφορετικές επιχειρησιακές επιδιώξεις στο Αιγαίο!

Η Τουρκία επιδιώκει να καταλάβει – και μάλιστα αιφνιδιαστικά – νησιά αρχιπελάγους, και μάλιστα κοντά σε ακτές της. Η Ελλάς διαθέτει ήδη ισχυρές δυνάμεις επάνω στα εν λόγω νησιά και θέλει να τα υπερασπίσει. Η Ελλάς (πρέπει να) θέλει αμφίβιες δυνάμεις για να α) ενισχύει γρήγορα νησιά του Αιγαίου, ακόμη κι όταν αυτά βρίσκονται υπό άμεση απειλή ή δέχονται επίθεση β) να έχει τη δυνατότητα μάχης (και αμφιβίων επιχειρήσεων, δηλαδή ανακατάληψης) σε περιβάλλον μικρονησίδων και βραχονησίδων. Το (α) απαιτεί ελικόπτερα, (που δρουν από τη στεριά και εν ανάγκη ανεφοδιάζονται σε οποιοδήποτε ευλογημένο νησί είναι δικό μας!) κι ότι πλωτό μπορεί να μεταφέρει δυνάμεις γρήγορα και με σχετική ασφάλεια (Zubr, με τον περιορισμό των καιρικών συνθηκών, LST, κι ότι περίεργο κυκλοφορεί στην πιάτσα σε αυτή την κατεύθυνση πχ μεταφορικό VSV κα). Το (β) απαιτεί εξοπλισμό και δόγμα αντίστοιχα με αυτά των Σουηδών Kustenjaegere, οι οποίοι έχουν ακριβώς αντίστοιχη αποστολή. Το ΣΑΚ είναι το πλησιέστερο (αλλά πολύ μακρινό..) αντίστοιχο δικό μας.

Δε θέλουμε εμείς δυνατότητα κλασικών αμφιβίων επιχειρήσεων, όπως (ανα)κατάληψη μεγάλου νησιού με κλασικές αποβατικές επιχειρήσεις; Αν είμαστε σοβαροί, και στο υφιστάμενο πλαίσιο στρατιωτικής ισορροπίας, όχι.

ΑΝ έχει καταληφθεί ελληνικό νησί, τότε σημαίνει ότι έχουν προηγηθεί πράγματα που κάνουν την ανακατάληψή του ούτως ή άλλως εξαιρετικά δύσκολη, αν όχι αδύνατη. Σημαίνει ότι η τουρκική αεροπορία επικράτησε γύρω από το νησί, κι ενδεχομένως προσέβαλε μαζί με το ΤΝ επιτυχώς τις δυνάμεις ενισχύσεως. Αν η ΠΑ και το ΠΝ δε μπορούν στην πρώτη φάση των επιχειρήσεων να βοηθήσουν αποτελεσματικά ένα νησί που υφίσταται επίθεση, πως θα καταφέρουν να το ανακαταλάβουν την Η+6;! Καλόν είναι ο αμυντικός μας σχεδιασμός να επικεντρώσει την προσοχή του στην αποτροπή κατάληψης νησιού, κι όχι στην προσπάθεια ανακατάληψης του.

(Η εκδοχή να γίνει επιχειρησιακού επιπέδου ελιγμός αλλού, πχ στη ν. παραλία της Θράκης ή στην Καλλίπολη, με το υφιστάμενο πλαίσιο στρατιωτικής ισορροπίας είναι απλά μη-σοβαρή.)