Νεοκλής Σαρρής : Eκπομπή Τομές 26/5

Μέρος 1ο: Το σχισμένο Μουσκά.Τα τραγελαφικά γεγονότα της "διαδήλωσης" των μουσουλμάνων και η ισλαμολαγνεία των ΜΜΕ.Ορισμός του μουσκά ,ή ιερού φυλαχτού που κουβαλούσε ο Σύρος ,καθώς κοράνι μιας σελίδος προφανώς δεν υπάρχει...

Mέρος 2ο:Πολυπολιτισμικότητα και γκέτο.

Mέρος 3ο: Εξαιρούνται οι αυτόχθονες χριστιανοί στη Μέση Ανατολή

Μέρος 4ο: Ισλάμ- Γιατί δεν είναι μια απλή θρησκεία , αλλά εμπεριέχει και πολιτικά στοιχεία

Μέρος 5ο: Τζαμί και Αθήνα .Φετουλαχ Γκιουλέν

Μέρος 6ο:Διαμαρτυρία Τουρκικού ΥΠΕΞ για τις εκδηλώσεις μνήμης για την Γενοκτονία του Πόντου (αναφερθήκαμε και εμείς σε προηγούμενη ανάρτηση)

Διαβάστε περισσότερα...

Σημαντική επιτυχία της ελληνική Miltech

ΜFD των Ελληνικών Μ2000 της εταιρίας MILTECH .Η εταιρία έχει αναπτύξει και κατασκευάσει και ενα σύστημα AVTR (καταγραφέα βίντεο) σε χρήση με τα αεροσκάφη της ΠΑ

Εξαιρετικά κρίθηκαν τα αποτελέσματα των δοκιμών της οθόνης HDD-55L (τεχνολογίας AMLCD) που ανέπτυξε η Miltech Hellas για τα αεροσκάφη Μ2000 EGM/BGM της Πολεμικής Αεροπορίας .Οι δοκιμές έγιναν 18-20 Μαίου απο ελληνικά αεροσκάφη τα οποία πέταξαν ημέρα και νύχτα σε συνθήκες υψηλών επιταχύνσεων. Το σύστημα εξολοκλήρου σχεδιασμένο και κατασκευασμένο στην Ελλάδα με χρηματοδότηση της ΜΒDA (μέρος αντισταθμιστικών ωφελημάτων) είναι καρπός μια προσπάθειας 4 ετών και προβλέπεται να χρησιμοποιηθεί εκτός απο τον στόλο των ελληνικών Mirage 2000 ,και απο άλλες αεροπορίες που πετάνε με γαλλικά μαχητικά που χρήζουν αναβάθμισης -στα πλαίσια συμφωνίας με την Thales- ,με πρώτη την ΠΑ του Περού.Το σύστημα το οποίο είναι συμβατό με φωτισμό νυχτερινής όρασης ,θα αντικαταστήσει για αρχή τις παλαιότερες οθόνες Head Down Display τεχνολογίας CRT των Μ2000 EGM/BGM

Τονίζεται επισης ότι η εταιρία εχει αναπτύξει ένα Αερομεταφερόμενο Καταγραφικό σύστημα (AVTR) το οποίο πρόκειται να τοποθετηθεί σε αεροσκάφη της Πολεμικής Αεροπορίας

Διαβάστε περισσότερα...

Η Ελλάδα εξάγει ταχύπλοα περιπολικά στην Ινδία

Ο Γενικός Διευθυντής Αστυνομίας - Ασφάλειας Ακτογραμμής (Ακτοφυλακή που ανήκει στην Ινδική αστυνομία) Γιαγκάν Σεσάντρι επιθεωρεί ένα απο τα ελληνικά περιπολικά

Να και ένα ευχάριστο νέο ,που θα διαβάσετε πρώτα σε αυτό το ιστολόγιο..Το πρώτο απο τα 12 ταχύπλοα περιπολικά ελληνικής σχεδίασης και κατασκευής που παρείγγειλε η Ινδία για την Ινδική Ακτοφυλακή ,έφτασε στις 8 Μαίου στην Ινδία και είναι ήδη επιχειρησιακό .Το ταχύπλοο περιπολικό 12 τόνων της MotoMarine διαθέτει 2 κινητήρες υδροτζέτ των 574 ίππων οι οποίοι του επιτρέπουν να αναπτύσει ταχύτητες μέχρι και 40 ναυτικών κόμβων/ώρα (70 χμ/ώρα),μπορεί να μεταφέρει 20 επιβάτες και είναι εξοπλισμένο με σύχρονα μέσα ναυτιλίας GPS ,ραντάρ κτλ .

"Οδήγησα προσωπικά ένα απο τα πρωτότυπα εντός του ποταμού Χουγκλι ,η ταχύτητα και η επιδεξιότητα του σκάφους είναι εξαιρετική" φερεται να δήλωσε ο περιχαρής κ Σεσάντρι

Η καμπίνα του σκάφους είναι ενισχυμένη με αντιβαλιστικές πλάκες για προστασία απο πυρά φορητών όπλων ,χαρακτηριστικό που διαθέτει και η μικρότερη έκδοση για την οποία θα διαβάσετε παρακάτω .Υπάρχει φυσικά πρόβλεψη για μεταφορά οπλισμού φυσικά αλλά το περιπολικό ταξίδεψε "άοπλο" μέχρι το καινούργιο του σπίτι ,έναν απο τους 12 καινούργιους ναυτικούς σταθμούς περιπολίας που στείνει η Ινδία στο Ταμίλ Ναντού ,για να επιτηρεί καλύτερα μια ακτογραμμή 1.076 χιλιομέτρων

Η κυβέρνηση της Ινδίας έχει παραγγείλει ακόμη 12 περιπολικά των 5 τόννων σχεδίασης επίσης της MotoMarine τα οποία προορίζει για την ίδια περιοχή ,στην οποία υπάρχει έντονο πρόβλημα λαθρεμπορίου..Κατα τις διαθέσιμες πληροφορίες κανένα απο τα μικρότερα 5τονα περιπολικά ελληνική σχεδίασης δεν θα κατασκευαστεί εδώ αλλά σε ινδικό ναυπηγείο ,εν αντιθέση με τα μεγαλύτερα περιπολικά 12 τόνων ,εκ των οποίων απροσδιοριστος αριθμός εκ των 12 παραγελθέντων θα κατασκευαστεί τοπικά απο την MotoMarine .Ομάδα Ελλήνων τεχνικών βρίσκεται ήδη στην Ινδία για να εκπαιδεύσει το προσωπικό που θα συντηρεί τα περιπολικά.Το επόμενο περιπολικό απο την Ελλάδα αναμένεται να φτάσει στην Ινδία σε 3 μήνες περίπου

Μεταξύ των πελατών της εταιρίας συγκαταλέγονται όλοι οι κλάδοι των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων ,η ακτοφυλακή της Σαουδικής Αραβίας,η ακτοφυλακή της Γουινέας ,το ναυτικό του Μπουρούντι, το ΝΑΤΟ ,λιμενικές αρχές της Γαλλίας και της Αλγερίας και η Αιγυπτιακή αρχή του καναλιού του Σουέζ.

Διαβάστε περισσότερα...

Η αναβάθμιση των F-16 της ΠΑ στο προσκήνιο

Κινητικότητα επικρατεί στο θέμα της αναβάθμισης των παλαιότερων F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας ,μετά την παρουσίαση πρότασης την Lockheed Martin πριν απο μερικές ημέρες στην ηγεσία της ΠΑ. Το συνολικό "πακέτο" που προτείνει η εταιρία περιλαμβάνει προτάσεις για τα μαχητικά F-16 Block 30 του προγράμματος Peace Xenia I ,τα F-16 Block 50 (Peace Xenia II) και τα Block 52+ της παραγγελίας του 1999 .

Η άσκηση ή όχι των διαφόρων επιλογών για τα συγκεκριμένα μαχητικα ειναι στην διακριτική ευχέρεια των αρμοδίων ,σε συνάρτηση πάντα με το κόστος και τις επιχειρησιακές απαιτήσεις .Σύμφωνα με πληροφορίες το συνολικό κόστος σε περίπτωση που ασκηθούν όλες οι option για το σύνολο των μαχητικών θα ανέλθει σε 650 εκ ευρώ (900 εκ δολλάρια).

Υπάρχουν σκέψεις για μια αναβάθμιση στα πρότυπα του CCIP για τα Block30 και κοινή διαμόρφωση στο επίπεδο των καινούργιων Block 52+ Advanced ,για τα Block 50 και Block 52+ έτσι ώστε να επιτευχθεί η μεγαλύτερη δυνατή ομογενοιοποίηση του στόλου των F-16 ,ο οποίος θα αποτελείται απο 32 F-16 CCIP και 128 F-16 Block 52+ Advanced σε περίπτωση αποδοχής της πρότασης .Τα πλεονεκτήματα τόσο στην κατακόρυφη αναβάθμιση της επιχειρησιακής αξίας των παλαιότερων F-16 όσο και στην μείωση του κόστους λειτουργίας και στην αύξηση της διαθεσιμότας τους ,είναι προφανή..

Υπενθυμίζουμε ότι η αναβάθμιση των F-16 του στόλου της ΠΑ είναι ανάμεσα στα προγράμματα Α' προτεραιότητας του ΕΜΠΑΕ 2006-2015 (με προυπολογισμό σαφώς μικρότερο των 650 εκ),αν και ουσιαστικά ολόκληρος ο αμυντικός σχεδιασμός έχει καταντήσει πλέον κενό γράμμα..

Διαβάστε περισσότερα...

Η παράνομη μετανάστευση κριτήριο για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ

Αίτημα της Αθήνας στην Κομισιόν

Στην Ευρωπαϊκή Ενωση έχει προσφύγει η χώρα μας, καλώντας την να ασκήσει πιέσεις στην Τουρκία να τηρήσει τις συμβατικές υποχρεώσεις που έχει αναλάβει γύρω από το θέμα της παράνομης μετανάστευσης.

Στις 8 Νοεμβρίου 2001 η χώρα μας συνήψε με την Τουρκία Πρωτόκολλο Επανεισδοχής παράνομων μεταναστών που κυρώθηκε με τον Ν. 3030/2002. Παρά ταύτα η Τουρκία, όπως επισημαίνεται στην έκθεση του υπουργείου Εσωτερικών, δεν εφαρμόζει τα συμφωνηθέντα.
Στο πλαίσιο αυτό, έχει ζητήσει από τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μπαρόζο η συμπεριφορά της Αγκυρας στο θέμα της μετανάστευσης χωρίς άδεια να τεθεί ως κριτήριο για τη μελλοντική ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η ελληνική πλευρά έχει διαπιστώσει ότι η Αγκυρα όχι μόνο δεν αναχαιτίζει τα κύματα των μεταναστών χωρίς χαρτιά που διέρχονται μέσω της Τουρκίας αλλά διευκολύνει και παρέχει πλήρη προστασία στα κυκλώματα των δουλεμπόρων που τους προωθούν στην Ευρώπη από τα νησιά του Αιγαίου.

Στόχος της Αθήνας είναι να πιεστεί η Τουρκία μέσω των ενταξιακών της διαπραγματεύσεων με την ΕΕ να συμμορφωθεί με τις συμβατικές της υποχρεώσεις, με το σκεπτικό ότι μετά την υπογραφή του Συμφώνου για τη Μετανάστευση τα σύνορα της χώρας μας είναι και σύνορα της Ευρώπης.

Ο κ. Μπαρόζο, όπως αναφέρουν πληροφορίες που έχει στη διάθεσή του «Το Βήμα», δεν βλέπει απλώς με κατανόηση το ελληνικό αίτημα αλλά προτίθεται να επισκεφθεί και ο ίδιος τη χώρα μας ώστε να δει ιδίοις όμμασι την κατάσταση που επικρατεί στο Αιγαίο και τα μέτρα τα οποία έχει λάβει η Ελλάδα στο Μεταναστευτικό.

Σύμφωνα με έκθεση την οποία έχουν συντάξει οι υπηρεσίες του υπουργείου Εσωτερικών και έχει παραδώσει ο κ. Παυλόπουλος στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κατά την τελευταία διετία, σημειώθηκε ραγδαία αύξηση του αριθμού των μεταναστών χωρίς χαρτιά που καταγράφηκαν να εισέρχονται στα θαλάσσια σύνορα, ιδιαίτερα δε το 2008 όπου παρατηρήθηκε αύξηση 75,4% σε σχέση με το 2007.

in.gr

Διαβάστε περισσότερα...

«Ο στόλος μας θα κτυπήσει»

του Κωστάκη Αντωνίου

Κρίση ετοιμάζονται να προκαλέσουν οι Τούρκοι με αφορμή τις έρευνες για ανακάλυψη υδρογονανθράκων στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου και προειδοποιούν απροκάλυπτα ότι ο πολεμικός τους στόλος θα απομακρύνει κάθε ερευνητικό σκάφος από την περιοχή, ακόμη και εάν είναι αμερικανικό.

Η δήλωση του Αμερικανού Πρεσβευτή στη Λευκωσία ότι αμερικανική εταιρεία θ' αρχίσει πετρελαϊκές έρευνες στην κυπριακή περιοχή, έχει προκαλέσει οργισμένες αντιδράσεις στην Άγκυρα και στα κατεχόμενα, αντιδράσεις που συνοδεύονται με απροκάλυπτες απειλές κατά της Κύπρου.

Η εφημερίδα «Χουριέτ», υπό τον τίτλο «Κρίση 400 δισεκατομμυρίων δολαρίων», δημοσιεύει ανταπόκριση από τα κατεχόμενα, στην οποία αναφέρει ότι αμερικανική εταιρεία πετρελαίου, που πραγματοποίησε «μυστικές επαφές» με την ελληνοκυπριακή πλευρά, θα αναζητήσει πετρέλαιο στα διεθνή ύδατα της «νότιας Κύπρου» παρά τις προειδοποιήσεις της Τουρκίας. Η «Χουριέτ», αν και δεν κατονομάζει την αμερικανική εταιρεία, τη χαρακτηρίζει «γίγαντα πετρελαίου».

Η εφημερίδα δημοσιεύει απειλητικές δηλώσεις Τούρκων αρμοδίων, οι οποίοι ανέφεραν: «Ο στόλος μας είναι εκεί. Δεν είναι δυνατό να επιτρέψουμε κάτι τέτοιο, έστω και αν πρόκειται για αμερικανική εταιρεία».
Σύμφωνα με τη «Χουριέτ», η αξία του πετρελαίου στην κυπριακή περιοχή εκτιμάται ότι ανέρχεται στα 400 δισ. δολάρια.
Επικαλούμενη τη σχετική δήλωση του Αμερικανού Πρεσβευτή στη Λευκωσία, η τουρκική εφημερίδα σημειώνει και τη μυστικότητα με την οποία η κυπριακή κυβέρνηση περιβάλλει το θέμα των ερευνών. Επίσης, επικαλείται εκτιμήσεις εμπειρογνωμόνων, σύμφωνα με τις οποίες, το κόστος για την ανόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου στην περιοχή είναι πολύ υψηλό, γιατί τα κοιτάσματα βρίσκονται σε βάθος πέραν των δύο χιλιάδων μέτρων. Γι' αυτό απαιτείται η χρησιμοποίηση υψηλής τεχνολογίας. Συμπεραίνεται, συνεπώς, προσθέτει, ότι η ενδιαφερόμενη αμερικανική εταιρεία πρέπει να είναι κολοσσός. Αναφέρει σχετικά ότι την απαιτούμενη τεχνολογία για τέτοιες έρευνες, διαθέτουν μόνο εταιρείες, όπως η Shell, η Exxon Mobil, η Petro Brass και η ρωσική Lukoil.

H «Xoυριέτ» αναφέρει ότι υψηλά ιστάμενοι Τούρκοι αρμόδιοι, που παρακολουθούν την κατάσταση, δήλωσαν: «Ο τουρκικός στόλος απομακρύνει από την περιοχή τα πλοία που διενεργούν έρευνες πετρελαίου. Στην περιοχή περιπολούν τα πολεμικά μας πλοία. Ακόμη και αν χρειαστεί να επέμβουμε κατά των Αμερικανών, θα το πράξουμε».

Με το θέμα ασχολείται και η «Σαπάχ» η οποία στεγάζει τη σχετική είδηση υπό τον τίτλο: «Στα πρόθυρα νέας έντασης στην Κύπρο». Γράφει ότι οι δηλώσεις του Αμερικανού Πρεσβευτή «αναστάτωσαν το νησί» και προβάλλει τις δηλώσεις του ψευδοϋπουργού εξωτερικών ότι οι έρευνες μπορούν να δυναμιτίσουν τις συνομιλίες, όπως και η απόφαση για τους Όραμς.
Επίσης ευρεία αναφορά κάνουν η «Τζουμχουριέτ» και η «Ζαμάν».

Κυπριακή αντίδραση
Ο Υπουργός Εμπορίου και Βιομηχανίας Αντώνης Πασχαλίδης, κληθείς να σχολιάσει τις τουρκικές απειλές, δήλωσε: «Όλες οι διαδικασίες προχωρούν βάσει του αρχικού προγραμματισμού». Τόνισε ότι «το θέμα είναι ευαίσθητο και λεπτό και όσο λίγο μιλάμε τόσο το καλύτερο». Ανέφερε ακόμη ότι ο οιοσδήποτε πλούτος υπάρχει στην Κύπρο ανήκει στην Κυπριακή Δημοκρατία και στον κυπριακό λαό και σε κανέναν άλλο. Ευχήθηκε να λυθεί το Κυπριακό και οι Τουρκοκύπριοι ως πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας θα επωφεληθούν το ίδιο όπως οι Ελληνοκύπριοι.
Εξάλλου, ο εκπρόσωπος Τύπου του ΑΚΕΛ Σταύρος Ευαγόρου, κληθείς να σχολιάσει τις απειλές των Τούρκων ότι το θέμα των ερευνών θα επηρεάσει τις συνομιλίες στο Κυπριακό, απάντησε: «Αν αυτό είναι αφορμή για να εγκαταλείψουν το τραπέζι των συνομιλιών, ή για να παρακωλύσουν τις συνομιλίες, είναι ένα. Την ίδια στιγμή, η Κύπρος έχει κάνει ξεκάθαρο στο διεθνή παράγοντα και προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι είναι κυριαρχικό της δικαίωμα η έρευνα και η πιθανή εξεύρεση πετρελαίου. Και προς αυτή την κατεύθυνση προχωρούμε».

ΣΗΜΕΡΙΝΗ

Διαβάστε περισσότερα...

Θα γίνει πόλεμος στην Κορέα;

του Γιώργου Δελαστίκ

Υπάρχει πραγματικά κίνδυνος έκρηξης πολέμου στην Κορέα; Το ερώτημα αυτό απασχολεί για ακόμα μία φορά τη διεθνή κοινότητα μετά τα γεγονότα αυτής της εβδομάδας: πυρηνική δοκιμή της Βόρειας Κορέας, απόφαση της Νότιας Κορέας να συμμετάσχει στο αμερικανικό πρόγραμμα παράνομων νηοψιών σε βορειοκορεατικά πλοία, δήλωση του βορειοκορεατικού καθεστώτος ότι θα προβεί σε στρατιωτικό πλήγμα εναντίον της Νότιας Κορέας σε περίπτωση που οι Νοτιοκορεάτες όντως συμμετάσχουν σε νηοψία βορειοκορεατικού πλοίου.

Ακόμη χειρότερα, η Πιονγιάνγκ ανακοίνωσε ότι δεν δεσμεύεται πλέον από την εκεχειρία του 1953, που έδωσε τέλος στον πόλεμο της Κορέας, καθώς ουδέποτε υπεγράφη συνθήκη ειρήνης. Αν λάβει κανείς υπόψη του ότι η Σεούλ, η πρωτεύουσα της Νότιας Κορέας, απέχει μόλις 56 χιλιόμετρα από τα σύνορα των δύο χωρών και ότι η Βόρεια Κορέα έχει πυραύλους βεληνεκούς εκατοντάδων (ορισμένους μάλιστα και χιλιάδων) χιλιομέτρων αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να αδιαφορήσει για τις βορειοκορεατικές απειλές.

Η κατάσταση είναι ανησυχητική. Ο δεξιός πρόεδρος της Νότιας Κορέας Λι Μιουνγκ Μπακ έχει εγκαταλείψει το πολιτικό άνοιγμα προς τη Βόρεια Κορέα, που είχε ως άξονα των ενδοκορεατικών σχέσεων ο προκάτοχός του, ο κεντροαριστερός Ρο Μου Χιουν, μια πολιτική προσέγγισης που είχε εγκαινιάσει από το 1998 ο προηγούμενος πρόεδρος Κιμ Ντάε Γιουνγκ. Σίγουρα ήταν λανθασμένη και αψυχολόγητη η απόφαση της Σεούλ να δηλώσει συμμετοχή στις υπό αμερικανική ηγεσία νηοψίες βορειοκορεατικών πλοίων, αφού δικαίως το βορειοκορεατικό καθεστώς δήλωσε ότι θα θεωρήσει «πράξη πολέμου» οποιαδήποτε νηοψία και απείλησε με «ισχυρό στρατιωτικό πλήγμα».

Δεν είναι αδύνατο να προκληθούν πολεμικά επεισόδια. Αιματηρές αψιμαχίες π.χ. ανάμεσα στο βορειοκορεατικό και το νοτιοκορεατικό πολεμικό ναυτικό είχαμε τόσο το 1999 όσο και το 2002. Ας ελπίσουμε ότι οι Νοτιοκορεάτες δεν θα κάνουν την πολιτική ανοησία να συμμετάσχουν όντως σε νηοψία, γιατί είναι βέβαιο πως αποκλείεται η Βόρεια Κορέα να μην προχωρήσει στην πρόκληση πολεμικού επεισοδίου σε τέτοια περίπτωση.

Η Κορεατική Χερσόνησος όμως δεν προσφέρεται καθόλου για ένοπλα επεισόδια, τα οποία έχουν συχνά τη δική τους δυναμική και δεν υπακούουν πάντα σε λογικές εκτιμήσεις.

Είναι άκρως αμφίβολο αν οι νοτιοκορεατικές ένοπλες δυνάμεις μπορούν να αντιμετωπίσουν μόνες τους τον σκληροτράχηλο βορειοκορεατικό στρατό. Πιθανότατα θα απαιτηθεί άμεση ανάμειξη των αμερικανικών στρατευμάτων δύναμης 28.000 (!) ανδρών που σταθμεύουν στις αμερικανικές βάσεις στη Νότια Κορέα εδώ και... εξήντα χρόνια - βάσεις που είναι εξοπλισμένες και με πυρηνικά όπλα.

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι πόλεμος μεγάλης κλίμακας με τη Νότια Κορέα θα επιφέρει την ανατροπή του βορειοκορεατικού καθεστώτος μέσω της πλήρους στρατιωτικής ανάμειξης των ΗΠΑ. Κανένας στον κόσμο όμως δεν επιθυμεί να διαπιστώσει εμπράκτως αν ένα καθεστώς εξοπλισμένο με πυρηνικές βόμβες τις χρησιμοποιεί ή όχι την ώρα της ανατροπής του ή πόσες εκατοντάδες χιλιάδες Κορεάτες και από τις δύο πλευρές των συνόρων θα κληθούν να πληρώσουν με τη ζωή τους την άσκοπη ανατροπή του Κιμ Γιονγκ Ιλ από τους Αμερικανούς. Είδαμε την τραγωδία του Ιράκ και την εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων άμαχων Ιρακινών από τους Αμερικανούς κατακτητές, δεν υπάρχει κανένας λόγος να γνωρίσει η ανθρωπότητα στην Κορέα μια επανέκδοση αυτής της ανείπωτης φρίκης και μάλιστα σε πολύ χειρότερη εκδοχή, καθώς οι Βορειοκορεάτες είναι πολύ σκληρότεροι μαχητές από τους Ιρακινούς.

Ο Κιμ Γιονγκ Ιλ δεν πρόκειται να προκαλέσει πόλεμο αν δεν εξαναγκαστεί. Εχοντας όμως δει τι έπαθε ο Σαντάμ, που αφοπλίστηκε και υπάκουσε στους όρους του ΟΗΕ, ο Κιμ Γιονγκ Ιλ έχει προφανώς την πεποίθηση ότι μόνο στον βαθμό που όχι μόνο κατέχει πυρηνικά όπλα αλλά και κάνει διαρκώς επίδειξη της πυρηνικής του ισχύος, θα το σκεφθούν εκατό φορές οι Αμερικανοί πριν επιχειρήσουν την ανατροπή του.

Η εμπειρία του τα δεκαπέντε χρόνια που ηγείται της Βόρειας Κορέας μέχρι στιγμής τον δικαιώνει. Στο πλαίσιο αυτό κινείται και τώρα.

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΚΤΟΝΩΣΗΣ
Να τηρήσουν οι ΗΠΑ όσα υποσχέθηκαν

Η κυβέρνηση Μπους προχώρησε συνειδητά σε «πολιτική ναρκοθέτηση» του κορεατικού ζητήματος για τον Ομπάμα λίγο πριν εγκαταλείψει την εξουσία. Τον Δεκέμβριο οδήγησε σε αδιέξοδο και διακοπή των συνομιλιών με τη Βόρεια Κορέα, παραβιάζοντας για πολλοστή φορά τις δεσμεύσεις που είχαν αναλάβει οι ΗΠΑ στη συμφωνία που είχαν κάνει με τη Βόρεια Κορέα από την εποχή του Μπιλ Κλίντον ακόμη, για να κλείσει η Πιονγιάνγκ το πυρηνικό εργοστάσιό της στο Γιονγκμπιόν (προμήθεια πετρελαίου, ηλεκτρισμού κ.λπ.). Πολύ πιο αποτελεσματικός δρόμος εκτόνωσης είναι η τήρηση των δεσμεύσεων των ΗΠΑ παρά η κλιμάκωση των αμερικανικών προκλήσεων με νηοψίες αποικιοκρατικού τύπου σε βορειοκορεατικά πλοία.

ΕΘΝΟΣ

Διαβάστε περισσότερα...

Εγκαίνια ειδικής εγκατάστασης της AgustaWestland στην Ιταλία για το τουρκικό πρόγραμμα Τ129

Η ιταλική AgustaWestland ανακοίνωσε χθες 28 Μαΐου τα εγκαίνια νέας εγκατάστασης αποκλειστικά για το τουρκικό πρόγραμμα Επιθετικού και Τακτικού Αναγνωριστικού Ελικοπτέρου (ΑΤΑΚ) Τ129, στην Κασίνα Κόστα της Ιταλίας.

Στην επίσημη τελετή παρευρέθηκαν εκπρόσωποι της τουρκικής Γραμματείας Αμυντικής Βιομηχανίας (SSM), της Διοίκησης Τουρκικών Χερσαίων Δυνάμεων και του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου, καθώς και αντιπροσωπείες των εμπλεκόμενων εταιρειών, της Τουρκικής Αεροδιαστημικής Βιομηχανίας (TAI) και της Aselsan. Η ανακοίνωση τονίζει πως το πρόγραμμα Τ129 εξελίσσεται κατά το χρονοδιάγραμμα και τον προϋπολογισμό του, ενώ ήδη ολοκληρώθηκε με επιτυχία μια Ανασκόπηση Απαιτήσεων Συστήματος τον Ιανουάριο και βρίσκεται σε εξέλιξη η Προκαταρκτική Ανασκόπηση Σχεδίασης.

Η νέα εγκατάσταση στελεχώνεται με περισσότερους από 70 τεχνικούς της ολοκληρωμένης ομάδας Τ129 από την Τουρκία και την AgustaWestland, ενώ περιλαμβάνει περιοχή συναρμολόγησης πρωτοτύπων και χώρο γραφείων για τα μέλη της ομάδας. Η όλη εγκατάσταση είναι σχεδιασμένη να συγκεντρώνει την ολοκληρωμένη ομάδα σε μοναδική τοποθεσία, παρέχοντας σε όλους τους βιομηχανικούς εταίρους τη δυνατότητα να εργάζονται μαζί με υψηλή αποδοτικότητα.

Πάντα κατά την ανακοίνωση, το πρόγραμμα Τ129 αντιπροσωπεύει ένα νέο εγχείρημα μεταξύ της AgustaWestland και της τουρκικής αεροδιαστημικής βιομηχανίας, με σκοπό την ανάπτυξη στην Τουρκίας μιας σύγχρονης βιομηχανίας ελικοπτέρων για να ικανοποιήσει τις μελλοντικές απαιτήσεις των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, καθώς και να ενισχύσει τις τεχνολογικές ικανότητες της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας. Διαμέσου του προγράμματος Τ129, η AgustaWestland μεταφέρει την τεχνογνωσία της στους Τούρκους βιομηχανικούς εταίρους της για να καταστήσουν το Τ129 το πλέον προηγμένο ελικόπτερο στην κατηγορία του, ικανοποιώντας έτσι τις απαιτήσεις των Τουρκικών Χερσαίων Δυνάμεων και προσελκύοντας το ενδιαφέρον της διεθνούς αγοράς, όπου η τουρκική βιομηχανία θα αναλάβει πρωταρχικό ρόλο.

Το πρώτο ελικόπτερο Τ129 επίδειξης (Ρ1) προβλέπεται να πετάξει στην Ιταλία σύντομα, για να ακολουθήσουν τα πρωτότυπα Ρ2 και Ρ3 το 2010. Το Ρ4 προγραμματίζεται να παραδοθεί στην ΤΑΙ στις αρχές του 2010 για τελική συναρμολόγηση στην Τουρκία και θα χρησιμοποιηθεί για την επίτευξη στρατιωτικής πιστοποίησης της πλήρους διαμόρφωσης Τ129. Κατόπιν το Ρ4 θα παραδοθεί στον Τουρκικό Στρατό ως το πρώτο ελικόπτερο παραγωγής. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει και δεύτερο πρωτότυπο συναρμολόγησης από την ΤΑΙ, το Ρ5 που θα πετάξει στο πρώτο εξάμηνο του 2011.

Το AW129 της AgustaWestland επελέγη να να καλύψει την απαίτηση ΑΤΑΚ της Διοίκησης Τουρκικών Χερσαίων Δυνάμεων τον Μάρτιο του 2007, για να ακολουθήσει η υπογραφή σύμβασης τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους. Κύριος ανάδοχος είναι η ΤΑΙ με κύριους υπεργολάβους τις AgustaWestland και Aselsan. Πρόσθετες ηγετικές εταιρείες της Τουρκίας συμμετέχουν στο πρόγραμμα με σημαντικά βιομηχανικά οφέλη, περιλαμβάνοντας εγχώρια τελική συναρμολόγηση, παράδοση και αποδοχή των ελικοπτέρων. Οι εταίροι σχημάτισαν την Ομάδα ΑΤΑΚ για την ανάπτυξη του Τ129.

hellenicdefense.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Στήριξη ζητεί η ελληνική μειονότητα στη Β.Ηπειρο

Συγκρατημένη αισιοδοξία ότι το ΚΕΑΔ θα πετύχει ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα στις αλβανικές εκλογές της 28ης Ιουνίου που ερμηνεύεται σε τρεις έδρες. Αποστασιοποιημένο εμφανίζεται το υπ. Εξωτερικών

Μήνυμα στήριξης από την Αθήνα αναμένει το ΚΕΑΔ και η ΟΜΟΝΟΙΑ εν όψει των εκλογών της 28ης Ιουνίου, που αποτελούν καμπή για την ευρωπαϊκή πορεία της Αλβανίας, αλλά και για την ίδια την υπόσταση του φορέα της πολιτικής εκπροσώπησης της ελληνικής μειονότητας.

Χθες ο πρόεδρος του ΚΕΑΔ Β. Ντούλες και ο πρόεδρος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ Β. Μπολάνος συναντήθηκαν με την υπουργό Εξωτερικών Ντ. Μπακογιάννη και συζήτησαν ζητήματα που αφορούν την εκλογική διαδικασία.

Η ελληνική κυβέρνηση πάντως θα διευκολύνει τους Αλβανούς πολίτες, μειονοτικούς και μη, που εκκρεμεί η διαδικασία των δικαιολογητικών παραμονής τους, ώστε να μεταβούν στην πατρίδα τους, εκδίδοντας ειδική εγκύκλιο που θα δίνει το δικαίωμα διπλής εισόδου και εξόδου από την Ελλάδα.

Τα δύο στελέχη της μειονότητας εμφανίστηκαν συγκρατημένα εκφράζοντας πάντως την εκτίμηση ότι το ΚΕΑΔ θα πετύχει ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα (που ερμηνεύεται σε τρεις έδρες), μέσα από ένα ιδιαίτερα πολύπλοκο εκλογικό σύστημα που εφαρμόζεται για πρώτη φορά στην Αλβανία και πιθανότατα θα οδηγήσει σε τριβές μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων του Δημοκρατικού του κ. Μπερίσα και του Σοσιαλιστικού του κ. Ράμα.

Το ΚΕΑΔ το οποίο συμμετείχε μέχρι τώρα στην κυβέρνηση Μπερίσα, αιφνιδιάστηκε όταν, λίγο μετά την επίσκεψη Καραμανλή στα Τίρανα, ο Αλβανός πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι θα συνεργαστεί προεκλογικά με το κόμμα των... «Τσάμηδων».

Ετσι το ΚΕΑΔ αποφάσισε να συνεργαστεί με το Σοσιαλιστικό Κόμμα όχι τόσο λόγω των εγγυήσεων που προσέφερε ο πρόεδρός του, κ. Ράμα, αλλά λόγω του νέου εκλογικού νόμου, καθώς μόνο η συνεργασία με ένα μεγάλο κόμμα εξασφαλίζει πιθανότητες εκπροσώπησης στη Βουλή των μικρών κομμάτων.

Περιουσιακό
Το μεγάλο θέμα που απασχολεί τη μειονότητα είναι κυρίως το περιουσιακό, καθώς ακόμη δεν έχει ρυθμιστεί οριστικά η απόδοση των τίτλων ιδιοκτησίας στα μέλη της ελληνικής μειονότητας, με το πρόβλημα να έχει πάρει οξύτερη μορφή στη Χειμάρρα.

Εντύπωση προκαλεί πάντως η αποστασιοποίηση με την οποία το υπουργείο Εξωτερικών αντιμετωπίζει τις αλβανικές εκλογές αποφεύγοντας την οποιαδήποτε στήριξη έστω και διακριτική στο ΚΕΑΔ, προφανώς λόγω και των εσωτερικών προβλημάτων που έχουν ενσκήψει στο κόμμα αλλά και της συνεργασίας του με το Σοσιαλιστικό Κόμμα.

Ν. ΜΕΛΕΤΗΣ ,EΘΝΟΣ

Διαβάστε περισσότερα...

Προφητικό το άρθρο του Ν.Ζ..

Επι τη ευκαιρία των τελευταίων γεγονότων στο κέντρο της Αθήνας ,ρίχτε μια ματιά στο πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Ν.Ζ με τίτλο " Το στοίχημα του επόμενου μήνα" το οποίο είχαμε αναρτήσει στις αρχές Απριλίου ..

και το οποίο μίλαγε για σενάρια καθοδηγούμενης εξέργερσης αλα Δεκέμβρη ,λίγο πρίν απο τις ευρωεκλογές...

• " Το στοίχημα του επόμενου μήνα"
  

http://enkripto.blogspot.com/2009/04/blog-post_9638.html

Διαβάστε περισσότερα...

Νέα πορεία μουσουλμάνων σήμερα στην Αθήνα - Ο σημερινός διοργανωτής καθοδηγούσε τα χθεσινά επεισόδια...

Αυτή την φορά υπο την αιγίδα αρκετών ακροαριστερών (και πάσης φύσεων ψευδεπίγραφων "αντιρατσιστών") οι οποίοι φαίνεται να θέλουν να εκτραχύνουν τα πράγματα ,εξυπηρετώντας άλλες σκοπιμότητες

Ήδη στους γνωστούς διαδικτυακούς χώρους έχουν ανέβει σχετικες αφίσες ώστε να διαλυθούν οι όποιες αμφιβολίες υπήρχαν για το "αυθόρμητο" του ξεσηκωμού των μουσουλμάνων λαθρομεταναστών του κέντρου.

Σύμφωνα με τα φυλλάδια που κυκλοφορούν την διαδήλωση οργανώνουν η "Επιτροπή κατά του Συμφώνου Μεταναστευσης και Ασύλου της ΕΕ" και κάποιος κύριος Πέτρος Κωσταντίνου .Ευτυχώς οι μετριοπαθείς μουσουλμανοι έχουν καταλάβει το παιχνίδι που παίζεται στην πλάτη τους ,όπως αποκαλύπτει ο πρόεδρος της Μουσουλμανικής Ένωσης Ελλάδος κ
Ναίμ Ελγαντούρ .Ας ελπίσουμε ότι τα ακραία στοιχεία θα απομονωθούν..




κάντε και εσείς ένα "κλίκ" όπως λέει και ο συμπαθής κ Ελγαντούρ και δείτε ποιοι καθοδηγούσαν τα τελευταία επεισόδια πατώντας ΕΔΩ..Δεν πρόκειται παρα για τον ίδιο άνθρωπο που διοργανώνει και το σημερινό συλλαλητήριο ,τον κκ Πέτρο Κωνσταντίνου!

ΑΝΑΝΕΩΣΗ

Διαβάζουμε κάτι ενδιαφέρον στο greekalert ,σχετιζόμενο με αυτά που κατήγγειλε ο πρόεδρος των Μουσουλμάνων...Ο κκ Πέτρος Κωνσταντίνου ο οποίος φέρεται ως ο διοργανωτής της "διαδήλωσης" συμμετέχει στις ακόλουθες "κινήσεις"

• "Επιτροπή κατά του Συμφώνου Μεταναστευσης και Ασύλου της ΕΕ"
• εκπρόσωπος τύπου της Συμμαχίας Σταματήστε τον Πόλεμο
• administrator μεχρι προτινως στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ
• μέλος της πρωτοβουλίας Πράγα 2000
• συντονιστής της πρωτοβουλίας Γένοβα 2001
• ένας εκ των οργανωτών των αρκετών "αντιρατσιστικών" συγκεντρώσεων στον Αγ.Παντελεήμονα
• τον βρίσκουμε στο ΕΝΑΝΤΙΑ
  
• στο Σοσιαλιστικό εργατικό Κόμμα

Ποιός είπε ότι η πορτοκαλί επανάσταση δεν χρειάζεται κόπο?

όσοι απο τους καταστηματάρχες και κατοίκους του κέντρου θέλουν να ξαναδούν ποιός ακριβώς είναι υπεύθυνος για τις τυχόν ζημίες που θα υποστούν δεν έχουν παρά να κάνουν κλίκ ΕΔΩ . O πολυάσχολος κ Κωνσταντίνου είναι ο συμπαθής κύριος με τα γυαλιά ,δεύτερος απο αριστερά

Διαβάστε περισσότερα...

Διακριτική παρουσία του ΠΝ κατα την διάρκεια της Efes 2009

Ολοκληρώθηκε η τουρκική άσκηση Efes 2009 στην περιοχή Ντογάνμπει βορείως της Σάμου.Το σενάριο της φέτος κινήθηκε στα γνωστά πλαίσια δλδ περιελάμβανε αποβατική ενέργεια συντάγματος πεζοναυτών σε νησιωτική περιοχή της γειτονικής εχθρικής "κιτρινης χωρας" μετα απο ραγδαία επιδείνωση των σχεσεων λογω της καταπιεσης της μειονοτητας της "ερυθρής" χώρας . Η άσκηση αυτή γίνεται σε ετήσια βάση με το σενάριο ίδιο και απαράλαχτο ,όπως και ο επιχειρησιακός σχεδιασμός της. Το Πολεμικό Ναυτικό όπως κάθε φορά παρακολούθησε στενά τις τουρκικές δραστηριότητες όπως δείχνουν και οι σχετικές φωτογραφίες



Κομβόι τουρκικών αποβατικών υπο την διακριτική παρακολούθηση του ΠΝ εισέρχεται στο στενό της Χίου κινούμενο βόρεια προερχόμενο απο τον χώρο της άσκησης (νοτίως της χερσονήσου της Ερυθραίας


Περιπολικό του ΠΝ παρακολουθεί διακριτικά τουρκικά LCT στο στενό της Χίου

Ο κύριος όγκος των τουρκικών αποβατικών σκαφών βρίσκεται στον ναύσταθμο Φώκαιας (στην είσοδο του κόλπου της Σμύρνης) ενώ στην ίδια περιοχή εδρεύει και η Ταξιαρχία Πεζοναυτών . Κατα συνέπεια τα φορτωμένα αποβατικά και τα συνοδευτικά τους που συμετέχουν στην άσκηση κάθε χρόνο πραγματοποιούν μια χαρούμενη "παρέλαση" εμπρός απο την πόλη της Χίου καθώς διέρχονται απο τον δίαυλο Κρήνης(Τσεσμέ)-Χίου για να καταλήξουν στην περιοχή ασκήσεων Υψηλής(Ντογκάνμπέι) βορείως της Σάμου.



Άξιο αναφοράς είναι επίσης το γεγονός ότι το τουρκικό γενικό επιτελείο δημοσιευσε πριν απο μερικές μέρες ανακοίνωση στην οποία "κατήγγειλε" μεταξύ άλλων την παρενόχληση απο ελληνικό περιπολικο ενός εκ των συνοδευτικών των αποβατικών ,και συγκεκριμένα της κορβέτας Α-69 Bafra (Πάφρα) .Ως ημερομηνία και τόπος αναφέρονται η 23η Μαίου και η θαλάσσια περιοχή μεταξύ Χίου και Κρήνης αντίστοιχα (απεικονίζεται στις φωτογραφίες αυτής της ανάρτησης).Ίσως θα ήταν υπερβολικά αισιόδοξο να περιμένουμε να υπάρξει κάποια σοβαρή αντίδραση στα τουρκικά παραμύθια απο το Υπουργείο της κυρίας Μπακογιάννη ή το ΥΠΕΘΑ (χρησιμοποιώντας ίσως και φωτογραφικό υλικό) καθώς αμφότερα τα υπουργεία έχουν επιλέξει να κάνουν γαργάρα τις τουρκικές αιτιάσεις για χάρη του "καλού κλίματος" μεταξύ των δύο χωρών .Το θέμα της έλλειψης επίσημης αντίδρασης στο κλίμα που προσπαθούν να επιβάλουν οι Τούρκοι μέσω των συνεχών ανακοινώσεων αυτού του τύπου , είναι εξόχως σημαντικό και δεν θα σταματήσουμε να το θέτουμε ,ελπίζωντας σε κάποιο θαύμα..Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία λένε.



Μεταξύ των αρκετών LCT και ενός ναρκαλιευτικού ,στις φωτογραφίες διακρίνονται το αρματαγωγό LST Osmangazi καθώς και η "παρενοχληθείσα" κορβέτα Α-69 Bafra ...όπως φαίνεται ξεκάθαρα στις φωτογραφίες το περιπολικο "Στάμου" απλά παρακολουθεί διακριτικά και εξ'αποστάσεως τα παραπλεόντα αποβατικά


Η κορβέτα Πάφρα (Bafra) του ΤΝ ,χιλίων και κάτι τόνων ,παρενοχλήθηκε απο το περιπολικό Στάμου (80 τόνων) σύμφωνα με τους απιστευτους τύπους που ανεβάζουν τις ανακοινώσεις στην ιστιοσελιδα του τουρκικού επιτελείου. Σημειώνεται επίσης ότι τα περιπολικά σκάφη αυτής της κατηγορίας είναι ξύλινα σκαρια..


Η κορβέτα τύπου Α-69 ,εκτελεί χρέη συνοδευτικού των αποβατικών


Το αρματαγωγό LST Osmangazi ,που πήρε μέρος στην άσκηση επιστρέφει στον ναύσταθμο Φωκαιας

Διαβάστε περισσότερα...

Υπόθεση κατασκοπίας στον Έβρο

Καταδικάστηκαν οι Βούλγαροι υπήκοοι, που είχαν συλληφθεί για κατασκοπεία την Κυριακή στο Ορμένιο του Έβρου ,με την κατηγορία ότι φωτογράφησαν στρατόπεδο στην Ορεστιάδα.

Στον οδηγό του αυτοκινήτου και στη γυναίκα που τράβηξαν τις φωτογραφίες επιβλήθηκε 18μηνη φυλάκιση, ενώ σε ένα χρόνο καταδικάστηκαν οι δύο άλλοι συλληφθέντες. Όλοι άσκησαν έφεση και απελάθηκαν από τη χώρα.

Οι κατηγορούμενοι για κατασκοπεία, είναι τρεις γυναίκες και ένας άνδρας, από το Χάσκοβο της Βουλγαρίας, μουσουλμάνοι Τουρκικής καταγωγής.

Σημειώνεται πως στην ίδια περιοχή, τον Αύγουστο του 2008, είχαν συλληφθεί ένα ζευγάρι Βούλγαρων στρατιωτικών και ένας Βούλγαρος αυτοκινητιστής οι οποίοι και καταδικάστηκαν σε 15μηνη φυλάκιση, με την κατηγορία της κατασκοπείας, σε μονάδες του Έβρου. Στην κατοχή των τριών Βουλγάρων είχαν βρέθει μια ψηφιακή φωτογραφική μηχανή με φωτογραφικό υλικό από στρατιωτικές εγκαταστάσεις.

Το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών είχε κάνει έντονο διάβημα, προς την Βουλγαρία, η οποία έδωσε διαβεβαιώσεις πως ουδεμία εμπλοκή στην υπόθεση είχαν οι Βουλγαρικές Υπηρεσίες ή ο Βουλγαρικός Στρατός. ΄Αλλωστε οι «στόχοι» των κατασκόπων, ήταν Στρατιωτικές Μονάδες που ενδιαφέρουν την Τουρκία και όχι την Βουλγαρία.

Η Τουρκικές Μυστικές υπηρεσίες, φαίνεται πως στρατολογούν Βούλγαρους, κυρίως μεταξύ της πολυπληθούς Τουρκικής μειονότητος στην Βουλγαρία, για να διενεργούν κατασκοπεία εις βάρος της Ελλάδος, για λογαριασμό της Τουρκίας.

Πρόσφατα, είχε απελαθεί Τούρκος θρησκευτικός λειτουργός που συμμετείχε σε ΜΚΟ για θέματα των Μουσουλμάνων της Βουλγαρίας, με την κατηγορία της κατασκοπείας.

Η Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας της Βουλγαρίας (DANS), που συστάθηκε μόλις πριν από ένα χρόνο, απέλασε, μετά από πολύωρη ανάκριση, τον Αντέμ Γιεριντέ, υπεύθυνου Βουλγαρίας του Ιδρύματος Ντιανέτ της Τουρκίας (TDV), με την αιτιολογία ότι ο Γενικός Διευθυντής του παραρτήματος «αποτελούσε κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια της Βουλγαρίας». («ΑFP» 15.01.2009) Σύμφωνα με τις δημοσιεύσεις, η απόφαση των βουλγαρικών υπηρεσιών είχε ληφθεί τον Οκτώβριο του περασμένου έτους, αλλά εκκρεμούσε η υλοποίησή της. Ο Γιεριντέ κατείχε τη θέση του Αντιπρύτανη του Ανώτατου Ισλαμικού Ινστιτούτου της Σόφιας. Αυτό που ενόχλησε τις βουλγαρικές αρχές, λέγεται ότι είχε να κάνει κυρίως με τις δραστηριότητες που ανέπτυξε στους κόλπους των ιεροδιδασκαλείων (Ιμάμ-Χατίπ) της Βουλγαρίας, καθώς ήταν υπεύθυνος τόσο για τα διοικητικά όσο και για τα οικονομικά τριών τέτοιων σχολείων. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι είχε προσπαθήσει να επιβάλλει την ισλαμική μαντίλα στις μαθήτριες που φοιτούσαν σε αυτά τα λύκεια, με ό, τι αυτό συνεπάγεται. Άλλοι πάλι λένε ότι δεχόταν πιέσεις από κύκλους προσκείμενους στις θρησκευτικές αδελφότητες των Φετχουλάχ Γκιουλέν και Σουλεϊμαντζί για να ενδώσει στις απαιτήσεις τους. Όπως και να έχει το πράγμα, τα αίτια της απέλασης του Γιεριντέ παραμένουν ασαφή, καθώς, από τη μια, δεν δόθηκαν επαρκείς εξηγήσεις από τη Σόφια, και από την άλλη, δεν υπήρξε σοβαρή αντίδραση - ούτε δόθηκε δημοσιότητα στο θέμα - από την Άγκυρα, στάση που, όχι αδικαιολόγητα ίσως, προκαλεί εντύπωση.

Οι Τουρκογενείς Μουσουλμάνοι κυρίως της ορεινής Ροδόπης στην Βουλγαρία, γίνονται στόχος των Μυστικών Υπηρεσιών της Τουρκίας και στρατολογούνται έναντι ελάχιστων αμοιβών, καθώς είναι πολύ φτωχοί, για κατασκοπεία εις βάρος της Ελλάδος.

Η είσοδος της Βουλγαρίας στην ΕΕ και η ελευθεροεπικοινωνία με την Ελλάδα, χωρίς τους απαιτούμενους ελέγχους και με συνοπτικές διαδικασίες, αποτελεί μεγάλο πλεονέκτημα για την Τουρκική ΜΙΤ.

Επίσης, η είσοδος της Βουλγαρίας στο ΝΑΤΟ, ενίσχυσε τις συνεργασίες μεταξύ Τουρκίας-Βουλγαρίας και στον τομέα των Υπηρεσιών Πληροφοριών.

Πρόσφατα, η μεθοριακή αστυνομία της Βουλγαρίας συνέλαβε έναν Τούρκο, μέλος της εκτός νόμου αριστερής οργάνωσης DHKP-C Dev Sol και θα τον εκδώσει στην Τουρκία, όπου έχει καταδικαστεί ερήμην του για τρομοκρατία. Ο 36χρονος Τούρκος, με τα αρχικά του Μ.Ε., καταζητείται από την τουρκική αστυνομία για συμμετοχή και χρηματοδότηση της εκτός νόμου ακροαριστερής οργάνωσης Επαναστατικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο-Κόμμα (DHKP-C) και για τη διεξαγωγή τρομοκρατικών επιθέσεων, σημειώνεται στην ανακοίνωση του βουλγαρικού υπουργείου Εσωτερικών. Το τουρκικό Ανώτατο Δικαστήριο τον είχε καταδικάσει το 2007 ερήμην του σε επταετή κάθειρξη για τρομοκρατικές ενέργειες.

Οι Ελληνικές Υπηρεσίες Πληροφοριών και τα κλιμάκια αντικατασκοπίας μας, παρακολουθούν πολύ στενά το θέμα, και οι συλλήψεις των Βουλγάρων υπηκόων, αποτελούν σημαντικές επιτυχίες, καθώς είναι αυτονόητο πως οι συλληφθέντες θα έδωσαν πολύτιμες και σημαντικές πληροφορίες για την δράση της ΜΙΤ.

Παράλληλα, εξάγεται το συμπέρασμα, πως υπάρχει σημαντική διείσδυση των Ελληνικών Υπηρεσιών, στους Τουρκικούς κύκλους της Βουλγαρίας, και «εσωτερική πληροφόρηση» καθώς οι Βούλγαροι υπήκοοι τέθηκαν σε παρακολούθηση αμέσως μετά την είσοδό τους στην Ελλάδα.

Το Τουρκικό Γεν. Προξενείο της Φιλλιπούπολης, το οποίο φιλοξενεί, μεγάλο κλιμάκιο της ΜΙΤ με επικεφαλή Ταξίαρχο, είναι επιφορτισμένο με την διεξαγωγή ευρείας κλίμακας δράσεων στρατολόγησης μεταξύ των Τουρκογενών της Ροδόπης. Ισχυρός πυρήνας κατασκοπευτικής δράσης και άλλων δραστηριοτήτων της ΜΙΤ θεωρείται η Μουσουλμανική πόλη του Κίρτζαλι, η οποία λειτουργεί ως υπομονάδα της ΜΙΤ της Φιλλιπούπολης.

Κατά την Ισραηλινή επίθεση στην Γάζα, στις αρχές του έτους, και όταν υπήρχε γενικότερη μουσουλμανική δυσαρέσκεια παγκοσμίως και σημειώθηκε το σοβαρό επεισόδιο, μεταξύ Τούρκου Πρωθυπουργού και του Ισραηλινού Προέδρου, στην Βουλγαρία εξελίχθηκαν πρωτοφανείς διαδηλώσεις μουσουλμάνων που διαμαρτύρονταν για τα γεγονότα της Γάζας. Ουδέποτε οι Βούλγαροι Μουσουλμάνοι, δώσανε παρουσία στα μεγάλα αστικά κέντρα της Βουλγαρίας, καθώς διαμένουν στα ορεινά και μακριά από αυτά. Ειδικά στην Φιλλιπούπολη, επικράτησε μεγάλη ένταση στις μουσουλμανικές διαδηλώσεις και ακούστηκαν ακραία Ισλαμικά συνθήματα, αλλά και φιλοτουρκικά, υπέρ του Τ. Ερντογκάν, ενώ υπήρχαν πλήθος Τουρκικές σημαίες. Οι τοπικές εφημερίδες κατηγόρησαν ευθέως το Τουρκικό Προξενείο της Φιλλιπούπολης για την διοργάνωση των διαδηλώσεων αυτών. Παρόμοιες σε ένταση μουσουλμανικές εκδηλώσεις, έγιναν και στην πόλη της Στενήμαχου (Ασένοβγκράντ) στην οποία δεν κατοικούν μουσουλμάνοι, αλλά η πόλη γειτνιάζει με χωρία με Τουρκογενή πληθυσμό.

Η Φιλλιπούπολη η οποία και θεωρείται «πνευματική πρωτεύουσα» της Βουλγαρίας κοντεύει να καταντήσει κάτι σαν την δική μας Κομοτηνή, από την δράση του Τουρκικού Προξενείου και του εκεί κλιμακίου της ΜΙΤ.

Οι Τουρκικές Μυστικές Υπηρεσίες, δρουν ως παράγων αποσταθεροποίησης στα Βαλκάνια και εκμεταλλεύονται τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς για κατασκοπευτικές δραστηριότητες.
Φαίνεται πως η έντονη δράση της ΜΙΤ και το γεγονός πως έχει αποθρασυνθεί εσχάτως, θα οδηγήσει τις χώρες Ελλάδα και Βουλγαρία, σε έντονες παραστάσεις στο ΝΑΤΟ το επόμενο διάστημα.

http://spynews-gr.blogspot.com

Διαβάστε περισσότερα...

Συνεχίζεται ο εποικισμός της Κύπρου, καταγγέλλει ο δήμαρχος Μόρφου

Το συνεχιζόμενο εποικισμό της Κύπρου κατήγγειλε στον πρόεδρο της Δημοκρατίας ο δήμαρχος Μόρφου, Χαράλαμπος Πίττας.

Ο δήμαρχος της Μόρφου κατήγγειλε την αδιαλλαξία της Τουρκίας και του κατοχικού καθεστώτος του Ταλάτ, λέγοντας χαρακτηριστικά: "Ενώ εμείς προσπαθούμε για λύση του προβλήματος αυτοί αποθρασύνονται και δημιουργούν τετελεσμένα και δύσκολες καταστάσεις".

"Δεν μπορεί σήμερα μετά από όλες αυτές τις προσπάθειες να εξακολουθούν να φέρουν εποίκους", είπε χαρακτηριστικά, τονίζοντας ότι ακόμη και ο ίδιοι οι Τουρκοκύπριοι αυτή τη στιγμή τρομάζουν με τον εποικισμό που γίνεται από Τούρκους από την Ανατολή, που αγγίζει το μισό εκατομμύριο.

Ταυτόχρονα, ο κ. Πίττας κατήγγειλε ότι συνεχίζουν να οικοδομούν παράνομα στην ελληνοκυπριακή γη και να πωλούν σε ξένους αγοραστές, παρά τις αποφάσεις των διεθνών δικαστηρίων και την έκκληση της κυπριακής πλευράς για διάλογο, προκειμένου να βρεθεί μία λύση στο εθνικό πρόβλημα.

enet.gr

Διαβάστε περισσότερα...

4ος ....πόλος και 5η φάλαγγα

Σε τέταρτη δύναμη αναδεικνύουν οι δημοσκοπήσεις τους "Πράσινους" οικολόγους του κ Τρεμόπουλου (βλέπε παλαιότερη ανάρτηση) σύμφωνα με τις σημερινές εφημερίδες .Αναρωτιώμαστε πόσοι Έλληνες θα επέλεγαν συνειδητά τον θαυμαστή του Μουσταφά Κεμάλ ,εάν γνώριζαν τι πρεσβεύει στα εθνικά θέματα...

Για τον λόγο αυτό παραθέτουμε ενα εξαιρετικό βίντεο απο την παρουσίαση του Σκοπιανού αναγνωστικού στην Θεσσαλονίκη με πρωταγωνιστές τους κκ Τρεμόπουλο ,Ουζούνογλου (Οθωμανός ελληνόφωνος κατα δήλωση του) και Βοσκόπουλο

Η κατακλείδα του κυρίου ..4ος πόλος, για την Μακεδονία ? :

"Αυτός ο χώρος (Μακεδονία) υπέφερε από τους Πελοποννήσιους γραφιάδες και τους Κρητικούς Χωροφύλακες"

Διαβάστε περισσότερα...

Συνέλαβαν αντιπλοίαρχο στο πλαίσιο της υπόθεσης Εργκενεκόν

Συνελήφθη χθες στο πλαίσιο της υπόθεσης Εργκενεκόν ο εν ενεργεία αντιπλοίαρχος του τουρκικού ναυτικού Τουράν Ετζεβίτ.

Το όνομά του συνδέεται με τον οπλισμό που είχε βρεθεί σε συνοικία της Κωνσταντινούπολης, τον περασμένο μήνα.

Οι έρευνες στην περιοχή Ποϊράζκιοϊ στην ανατολική ακτή του Βοσπόρου είχαν γίνει στις 21 Απριλίου. Είχαν βρεθεί εκρηκτική ύλη, χειροβομβίδες, διάφορα όπλα και σφαίρες. Στη συνέχεια συνελήφθησαν τέσσερις αξιωματικοί, εκ των οποίων ο ένας απόστρατος. Ταυτόχρονα εκδόθηκε ένταλμα για τον εν λόγω αντιπλοίαρχο.

Την περασμένη Παρασκευή, κατά το τακτικό εβδομαδιαίο μπρίφινγκ του τουρκικού γενικού επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων, ανακοινώθηκε ότι ο αντιπλοίαρχος είναι σε υπηρεσία σε πολεμικό πλοίο, ότι βρίσκεται στο εξωτερικό και ότι μόλις επιστρέψει θα γίνουν οι δέουσες ενέργειες. Προχθές, ο αντιπλοίαρχος επέστρεψε στην Τουρκία και παραδόθηκε στις στρατιωτικές αρχές. Χθες οδηγήθηκε στο δικαστήριο όπου και συνελήφθη για να οδηγηθεί στις φυλακές. Κατηγορείται ως μέλος σπείρας, αλλά και για παραβίαση του νόμου περί όπλων. Πρόκειται για τη γνωστή μονάδα SAT (μονάδα υποβρύχιων αποστολών). Δεν είναι ο πρώτος άντρας της συγκεκριμένης μονάδας που συλλαμβάνεται στην υπόθεση «Εργκενεκόν». Αρκετοί εν ενεργεία και απόστρατοι άντρες της μονάδας έχουν συλληφθεί από τότε που ξέσπασε η υπόθεση πριν από 1,5 χρόνο

enet.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Συνεκπαίδευση 32ης ΤΞ Πεζοναυτών και Αμερικανικής 22 ΜΕU

του Μάκη Πολλάτου

«Επιχειρησιακή συνεκπαίδευση» επίλεκτων τμημάτων των ελληνικών και των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων χαρακτηρίζονται επισήμως τα κοινά γυμνάσια μεταξύ Αμερικανών «marines» της (22nd Marines Expeditionary Unit – MEU) και Ελλήνων πεζοναυτών της 32 ταξιαρχίας που εδρεύει στο Βόλο.

Τις επόμενες ημέρες αναμένεται να φτάσουν στον Παγασητικό τρία αμερικανικά πλοία (δύο αποβατικά και ένα ελικοπτεροφόρο που θα παραμείνουν αρόδο κοντά στη βάση της Νέας Αγχιάλου) μεταφέροντας περίπου 1.000 Αμερικανούς πεζοναύτες. Για ένα ολόκληρο δεκαπενθήμερο (από 31 Μαϊου μέχρι 15 Ιουνίου) -εκτός από το σαββατοκύριακο των ευρωεκλογών που τα κομάντος θα έχουν ρεπό- τα γνωστά «marines» θα κάνουν κοινές ασκήσεις με τους Έλληνες πεζοναύτες.

Ημερήσιες και νυκτερινές πτήσεις, αεροκίνητες ενέργειες, ρίψεις αλεξιπτωτιστών, εγγύς αεροπορική υποστήριξη, εκκένωση περιοχών, επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης, θα είναι μερικά από τα κυριότερα αντικείμενα της συνεκπαίδευσης, στην οποία θα λάβουν μέρος επιθετικά ελικόπτερα Απάτσι της 1ης ταξιαρχίας αεροπορίας στρατού (εδρεύει στο Στεφανοβίκειο της Μαγνησίας), μαχητικά αεροσκάφη F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας (από την 110 πτέρυγα μάχης στη Λάρισα) αμερικανικά αποβατικά πλοία και ελικόπτερα.

Έλληνες αξιωματικοί αναμένουν με ενδιαφέρον τις ασκήσεις, προκειμένου να διαπιστώσουν από πρώτο χέρι τις δυνατότητες των φημισμένων Αμερικανών πεζοναυτών και να αντιστοιχήσουν το αξιόμαχο των ελληνικών ειδικών δυνάμεων με τα «κομάντος» της υπερδύναμης.

http://spynews-gr.blogspot.com/2009/05/blog-post_1745.html

Διαβάστε περισσότερα...

Η Ευρώπη πιέζει την Τουρκία για το κύμα λαθρομεταναστών

Συνδέει το έντονο πρόβλημα με τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι αποφασισμένη να κλιμακώσει τις πιέσεις της προς την Αγκυρα προκειμένου να αλλάξει στάση στο θέμα της επανεισδοχής των λαθρομεταναστών, που διέρχονται από το έδαφός της καθ' οδόν προς την Ελλάδα και την Ευρώπη. Οπως μάλιστα δηλώνει στην «Κ» ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Ζακ Μπαρό, το θέμα θα τεθεί με έντονο τρόπο στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Ενωσης με την Τουρκία.

Το πρόβλημα των λαθρομεταναστών, που έχουν κατακλύσει την Ελλάδα προερχόμενοι από τις χώρες της Κεντρικής Ασίας και της Μέσης Ανατολής, ανάγεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε μείζον θέμα, που χρήζει άμεσης αντιμετώπισης. Απασχόλησε δε ειδική συνάντηση των επιτρόπων χθες στις Βρυξέλλες εν όψει της κατάθεσης, σήμερα, εισήγησης στους υπουργούς Εσωτερικών των κρατών-μελών της Ε.Ε. για να εγκριθεί πακέτο βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων μέτρων αντιμετώπισης του προβλήματος. Προς ανακούφιση της Ελλάδας, αλλά και της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Μάλτας και της Κύπρου, που αντιμετωπίζουν ανάλογα προβλήματα, ο κ. Μπαρό κάνει γνωστό ότι θα ζητήσει άμεσα από τα κράτη του Βορρά να δεχθούν στο έδαφός τους μέρος των αιτουμένων ασύλου, που έχουν εγκλωβιστεί σε αυτές τις χώρες.

Ενδεικτική της ανησυχίας που επικρατεί στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες είναι και η επίσκεψη στην Αθήνα της υφυπουργού Δικαιοσύνης της Ολλανδίας κ. Νεμπαχάτ Αλμπαραγιάκ προκειμένου να ενημερωθεί και να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι το μέγεθος του προβλήματος. Σε συνέντευξή της στην «Κ», η κ. Αλμπαραγιάκ διαφωνεί με τη μεταφορά λαθρομεταναστών σε άλλα κράτη της Ε.Ε. και επισημαίνει ότι η χώρα της και η Ενωση θα βοηθήσουν την Ελλάδα να υιοθετήσει σύντομες διαδικασίες στην εξέταση των αιτημάτων παροχής ασύλου με νομικές εγγυήσεις.

Kαθημερινή

Διαβάστε περισσότερα...

Το αεροδρόμιο Ντεμιρέλ γίνεται στρατιωτικό

Akşam
(25/5/2009)

Στην Ισπάρτα, γενέτειρα του 9ου Προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, το αεροδρόμιο, το οποίο φέρει και το όνομά του, θα μετατραπεί σε «στρατιωτική βάση».

Το εν λόγω αεροδρόμιο έκλεισε πριν από δύο χρόνια, μετά την πτώση ενός πολιτικού αεροσκάφους και το θάνατο 57 επιβατών. Τώρα, στο αεροδρόμιο αυτό θα εγκατασταθεί η Σχολή Αεροπορίας Πεζικού, η οποία θα μεταφερθεί από την περιοχή Ετιμεσγκούτ της Άγκυρας.

http://geopolitics-gr.blogspot.com/

Διαβάστε περισσότερα...

Αρχηγός ΓΕΝ: Αποδοχή τριών υποβρυχίων Τύπου 214 -εκτός του ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ- εξετάζει το ΥΠΕΘΑ

Σε σύνοψη των προσφάτων εξελίξεων επί των εξοπλιστικών προγραμμάτων του ΠΝ, προέβη σήμερα ο Αρχηγός ΓΕΝ Αντιναύαρχος Γεώργιος Καραμαλίκης ΠΝ, με την ευκαιρία της επίσημης παρουσίασης του νέου Εκπροσώπου Τύπου ΓΕΝ στους διαπιστευμένους συντάκτες.

Ο Αρχηγός αποκάλυψε επίσημη πρόταση της γερμανικής πλευράς προς το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας σχετικά με το πρόγραμμα τεσσάρων υποβρυχίων Τύπου 214, η οποία προβλέπει την εξαίρεση του αρχικού σκάφους ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ και την παράδοση στο ΠΝ των υπολοίπων τριών, που ναυπηγούνται στα Ελληνικά Ναυπηγεία ΑΕ. Το ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ είτε θα αποκτηθεί από το Γερμανικό Ναυτικό, είτε θα πωληθεί σε τρίτη χώρα. Ο Α/ΓΕΝ αποδέχθηκε ρητά την υπέρβαση των προβλημάτων του υποβρυχίου -αναφέροντας πως η μέγιστη κλίση είναι πλέον 18°- αλλά κατόπιν επιχείρησε να καλύψει τις αποφάσεις του ΥΠΕΘΑ και την αδυναμία καταβολής των υπολειπόμενων πληρωμών της σύμβασης. Ανέφερε συγκεκριμένα πως η πρόταση αυτή ικανοποιεί γενικά το ΠΝ για οικονομικούς, επιχειρησιακούς και ψυχολογικούς λόγους. Το ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ παραμένει ακινητοποιημένο από την ολοκλήρωση της ναυπήγησης, ενώ σε διάστημα ενός έτους περίπου θα απαιτηθεί η αντικατάσταση του συσσωρευτή κόστους 4 εκατ. χωρίς το υποβρύχιο να έχει χρησιμοποιηθεί από το ΠΝ. Αναφέρθηκε επίσης πως το ΠΝ δεν έχει σαφή εικόνα για τυχόν φθορές του υποβρυχίου από τις διαδοχικές τροποποιήσεις. Προστέθηκαν ακόμη και λόγοι γοήτρου του ΠΝ, επειδή το ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ είναι πλέον «δυσφημισμένο» υποβρύχιο!

Στην απαιτούμενη αναθεώρηση της σύμβασης, θα προβλέπεται η τροποποίηση των τριών επόμενων υποβρυχίων κατά τα πρότυπα των παρεμβάσεων στο ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ και η υποβολή τους σε δοκιμές, ενώ θα περιλαμβάνεται δικαίωμα προαίρεσης για τέταρτο σκάφος ελληνικής ναυπήγησης. Στην πραγματικότητα το κύριο πλεονέκτημα της γερμανικής πρότασης για την ελληνική κυβέρνηση, είναι πως την απαλλάσσει από την απαίτηση καταβολής των καθυστερούμενων πληρωμών της σύμβασης.

Σχετικά με το πρόγραμμα Neptune II, γνωστοποιήθηκε η τελική συμφωνία για τροποποίηση της σύμβασης. Μετά τον εκσυγχρονισμό του «ΩΚΕΑΝΟΣ» θα προχωρήσει στα ΕΝΑΕ η ναυπήγηση δύο νέων υποβρυχίων Type 209 Plus με σύστημα αναερόβιας πρόωσης (ΑΙΡ). Το τίμημα της σύμβασης δεν θα επιβαρυνθεί, αλλά θα καταβληθούν 110 εκατ. για πραγματοποιημένες εργασίες, όπως ενέκρινε το Ελεγκτικό Συνέδριο. Το www.hellenicdefense.gr και το περιοδικό «Ελληνική Άμυνα & Ασφάλεια» αποκάλυψαν σε αποκλειστικότητα την είδηση αυτή, στις 30 Απριλίου και στο τεύχος Μαΐου αντίστοιχα.

Ο Α/ΓΕΝ ανακοίνωσε την επικείμενη έναρξη διαπραγματεύσεων με αντιπροσωπεία της γαλλικής DCNS, για την υλοποίηση της απόφασης του ΚΥΣΕΑ με αντικείμενο την προμήθεια φρεγατών. Μέχρι το τέλος του μηνός θα συσταθεί η αρμόδια επιτροπή του ΓΕΝ, ενώ διευκρινίστηκε ότι πρόκειται για ένα «πακέτο» το οποίο καλύπτει φρεγάτες και οπλικά συστήματα. «Μία σύμβαση για όλα», είπε χαρακτηριστικά ο Α/ΓΕΝ. Ο αριθμός των σκαφών υπό διαπραγμάτευση θα είναι 4 με προαίρεση για δύο ακόμη.

Ο διαγωνισμός για 5 Αεροσκάφη Ναυτικής Συνεργασίας κηρύχθηκε άγονος διότι παρατηρήθηκαν λάθη στα δικαιολογητικά των δύο εταιρειών κατέθεσαν προσφορές. Εκτίμηση του Α/ΓΕΝ είναι ότι ο διαγωνισμός θα επαναπροκηρυχθεί περί τα τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου. Οι προδιαγραφές του αεροσκάφους προβλέπουν ικανότητα συμμετοχής σε επιχειρήσεις Έρευνας & Διάσωσης. Στο μεταξύ, εξασφαλίστηκαν άλλες 200 ώρες πτήσεως για το τελευταίο αεροσκάφος Ρ-3Β της 353 ΜΝΑΣ που εξακολουθεί να επιχειρεί, το έργο του οποίου συνδράμει αεροσκάφος C-130Η της ΠΑ.

Σχετικά με την απαίτηση Εκσυγχρονισμού Μέσης Ζωής των τεσσάρων φρεγατών ΜΕΚΟ 200ΗΝ, άποψη του ΓΕΝ που εκφράζεται προς την πολιτική ηγεσία, είναι ότι θα πρέπει να ξεκινήσει τα επόμενα δύο έτη. Διαφορετικά δεν κρίνεται σκόπιμη η εκτέλεση ενός τέτοιου προγράμματος και τα πλοία θα αποσυρθούν με την συμπλήρωση 30 ετών υπηρεσίας. Πρόγραμμα ΕΜΖ εκτελείται όταν το πλοίο έχει ηλικία 15 ετών ενώ οι 4 φρεγάτες του ΠΝ είναι ηλικίας 11-17 ετών.

Μία άλλη απαίτηση που έχει εντάξει πλέον στο ΕΜΠΑΕ το ΓΕΝ, είναι η απόκτηση ενός πλοίου διάσωσης υποβρυχίων. Το πρόγραμμα ύψους 100 εκατ. περίπου, έχει εγκριθεί από το Ανώτατο Ναυτικό Συμβούλιο και βρίσκεται προς έγκριση στον ΥΕΘΑ. Σημειώνεται ότι πρόκειται για υψηλής σημασίας πρόγραμμα που εκφεύγει των εθνικών πλαισίων, δεδομένου ότι δεν υπάρχει άλλο σκάφος τέτοιου ρόλου στην Ανατολική Μεσόγειο. Το πλοίο θα διαθέτει νοσοκομείο, οργανικό ελικόπτερο και μίνι υποβρύχιο για κατάδυση μέχρι βάθος 1.000 μέτρων. Σχετικά με τα υπόλοιπα προγράμματα:

*Το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των υπολοίπων φρεγατών Standard θα ολοκληρωθεί εντός του 2009, με την παραλαβή των «ΕΛΛΗ» και «ΑΙΓΑΙΟ».

*Εντός του 2010 θα έχει ολοκληρωθεί και ο εκσυγχρονισμός των ΤΠΚ τύπου Combattante III.

*Οι δύο ΤΠΚ τύπου Super Vita «ΡΙΤΣΟΣ» και «ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ», θα ενταχθούν σε υπηρεσία εντός του 2009.

*Το ΠΝ θα προμηθευτεί 16 βλήματα επιφανείας-επιφανείας ΜΜ40 Exocet Block3 για τις ανάγκες του έκτου και έβδομου ΤΠΚ τύπου Super Vita Παράλληλα θα αποκτηθεί συσκευή ελέγχου των βλημάτων της συγκεκριμένης έκδοσης, για να διαμορφωθεί το μοναδικό κέντρο ελέγχου/επισκευών στη Μεσόγειο. Το ΠΝ διαθέτει ήδη συσκευή ελέγχου για την έκδοση Block 2, τώρα όμως που ο αριθμός των βλημάτων εκδόσεως Block 3 αυξάνεται και το κόστος μεταφοράς τους στην Γαλλία για εκτέλεση εργασιών συντηρήσεως είναι υψηλό, η απόκτηση της σχετικής συσκευής κρίνεται άκρως απαραίτητη.

Ο Α/ΓΕΝ αναφέρθηκε και σε πρόγραμμα ανανεώσεως των βοηθητικών πλοίων του Στόλου, που βρίσκεται σε εξέλιξη. Στο πλαίσιο αυτό, το ΑΝΣ ενέκρινε την προμήθεια 6 ρυμουλκών -δύο ανοικτής θαλάσσης, τεσσάρων λιμένα- και δύο πλοίων μεταφοράς προσωπικού.

Σε ερώτηση της «ΕΑ&Α» σχετικά με κάποιο πρόγραμμα προμήθειας σκαφών για τις ανάγκες της Διοικήσεως Υποβρυχίων Καταστροφών, ο Α/ΓΕΝ διευκρίνισε ότι στην παρούσα φάση δεν προβλέπεται τίποτα.

Τέλος ο Α/ΓΕΝ δήλωσε ότι από τις 24 Ιουνίου, μία δεύτερη ελληνική φρεγάτα, η «ΝΑΒΑΡΙΝΟΝ» θα επιχειρεί στη θαλάσσια περιοχή της Σομαλίας. Η συγκεκριμένη μονάδα ανήκει στη δύναμη της ΝΑΤΟΪκής ναυτικής δύναμης της Μεσογείου NSMG-2, που θα μεταβεί στην περιοχή Σομαλίας για περίοδο τεσσάρων μηνών, προς αντικατάσταση της NSMG-1 που επιχειρεί ήδη εκεί.

hellenicdefense.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Νέα υπερπτήση στο Φαρμακονήσι

Ζεύγος τουρκικών F-4 πραγματοποήσε υπερπτηση του Φαρμακονησίου σε εξαιρετικά χαμηλό ύψος (300 μέτρα) λίγο μετά τις 12.00 σήμερα , ενώ στο Αιγαίο γίνεται του "Θαλασσόλυκου"* το κάγκελο..

Ως συνήθως ,ούτε φωνή ούτε ακρόαση απο ΥΠΕΞ και ΥΠΕΘΑ ενώ την ίδια στιγμή σωρεία καταγγελιών για δήθεν ελληνικές παραβιάσεις και προκλήσεις δημοσιεύονται στην ιστιοσελίδα του Τουρκικού γενικού επιτελείου..

* Τουρκική αεροναυτική άσκηση σε εξέλιξη

Διαβάστε περισσότερα...

H Toυρκορθόδοξη εκκλησία και η Εργκενεκόν

Sabah
(26/5/2009)

Η Σεβγκί Ερένερολ [εγγονή του Παπα Ευθύμη του λεγόμενου τουρκορθόδοξου πατριαρχείου], νυν υπόδικος για την υπόθεση Εργκενεκόν, έγινε γνωστό πως το 2006 είχε δώσει διάλεξη στις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις, αναφέροντας στους Τούρκους αξιωματικούς ότι σκοπός των ιεραποστόλων είναι να βάλουν στο χέρι την Ανατολία.

Τα cd της διάλεξης αυτής εστάλησαν στο 14ο Κακουργιοδικείο Κωνσταντινούπολης, όπου διεξάγεται και η δίκη για τη δολοφονία του Χραντ Ντινκ. Μέσα από αυτά γίνεται φανερό ότι στις διαλέξεις, που η εκπρόσωπος Τύπου του “τουρκορθόδοξου πατριαρχείου” και υπόδικος της Εργκενεκόν, Ερένερολ, είχε δώσει τόσο στη Διοίκηση του Γενικού Επιτελείου, όσο και στο Αρχηγείο των Αεροπορικών Δυνάμεων, υπήρξε συμμετοχή μεγάλου αριθμού αξιωματικών.

Η ίδια είχε αναφέρει, επίσης, ότι η επιλογή της Κωνσταντινούπολης ως Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης για το 2010 αποσκοπούσε στην οικουμενικότητα του Πατριαρχείου. Η ίδια χαρακτηριστικά είχε πει: «Ο ιεραποστολισμός, όσο και εάν είναι γνωστός ως μια κίνηση αλλαγής θρησκείας, εν τούτοις αποτελεί και ένα πιόνι της πολιτικής. Ο μοναδικός σκοπός είναι εν ονόματι της θρησκείας η κατάληψη των εδαφών αυτών. Ένα τμήμα αυτού είναι και η υπόθεση της οικουμενικότητας. Αυτός είναι και ο λόγος, για τον οποίο τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει μια ανακαίνιση των βυζαντινών μνημείων, εργασία η οποία συνεχίζεται με ταχύτητα. Με τον τρόπο αυτό, θα αρχίσει και η περίοδος του διαμελισμού του κράτους».

http://geopolitics-gr.blogspot.com/

Διαβάστε περισσότερα...

ΛΕΦΕΔ : Άσκηση Ιερός Λόχος 2009

Σε συνέχεια της επιτυχίας που γνώρισε η άσκηση σε αμφίβιες επιχειρήσεις Ιερός Λοχος 2008 καθώς η επιτακτική αναγκή για εκπαίδευση σε περιβάλον που ο Ε.Σ. θα αναγκαστεί να επιχειρήσει και σε τακτικές και ικανότητες που ο έλληνας οπλίτης πρέπει να γνωρίζει , αν και ο Ε.Σ. δεν παρέχει καμία εκπαίδευση , η Λ.ΕΦ.Ε.Δ. καθιέρωσε σαν ετήσια πιθανόν και εξαμηνιαία την ΤΑΜΣ Ιερός Λόχος.

H άσκηση διεξήχθη το Σαββατοκύριακο 19-20/04 στην περιοχή της Ουρανούπολης Χαλκιδικής . Τά ασκούμενα μέλη συγκεντρώθηκαν νωρίς το Σάββατο για να εξασκηθούν σε πρακτικό επίπεδο σε αντικείμενα αμφιβίων επιχειρήσεων όπως τα διδάχτικαν την προηγούμενη Τετάρτη σε σχολείο που διοργανώθηκε στην λέσχη από τον Εφ.Ανθλγο.(ΠΖΝ) Γ.Ν. Τα σχολείο κάλυψε θέματα όπως επιβίβαση αποβίβαση ομάδας κρούσης σε ελαστική λέμβο , θέσεις και ασφάλιση κατά την πλεύση , προσέγγιση και εξασφάλιση ακτής , ανάπτυξη ομάδας κ.α.

Το σενάριο περιελάμβανε καταστροφή εχθρικού ραντάρ επιτήρησης επιφανείας εγκατεστημένου επι μικρονήσου από ομάδα κρούσης επί τριών ελαστικών λέμβων ,το ραντάρ προστατευόταν από διμοιρία του εχθρού που κάλυπτε με περίπολα και τις ακτές.
Η άσκηση ουσιαστικά ξεκίνησε από το προηγούμενο βράδυ όταν ένα φουσκωτό αποβίβασε σε ερημική παραλία στοιχείο ελευθέρων σκοπευτών με σκοπό να αναγνωρίσουν τις ακτές ,τα δρομολόγια και τον στόχο.


Το κυρίως σκέλος ξεκίνησε με το τελευταίο φως της ημέρας και με πίεση χρόνου καθώς το φεγγάρι ήταν γεμάτο την ημέρα της άσκησης και η ομάδα κρούσης είχε ένα "παράθυρο"τριών ωρών για να ολοκληρώσει την αποστολή πριν γίνει η νύχτα μέρα.
Οι λέμβοι ξεκίνησαν από ακτή στην Ουρανούπολη και αφού ήρθαν σε επαφή μέσω VHF με το στοιχείο ελ.σκοπευτών κατευθύνθηκαν πρός επιλεγμένη ακτή της νήσου Αρτεμις μια απόσταση 3 ν.μ. Σε απόσταση 300μ. από την βόρεια ακτή "εριξαν" ζευγάρι ανιχνευτών θαλάσσης το όποιο αναγνώρισε , ασφάλισε και κατεύθυνε με υπέρυθρο στροβοσκοπικό την όμαδα κρούσης ή οποία κωπηλατόντας αθόρυβα αποβιβάστηκε ασφάλισε την ακτή και κινήθηκε πρός σημείο ραντεβού με το στοιχείο ελ.σκοπευτών/παρατηρητών όπου ενημερώθηκε για τον στόχο και την φρουρά του.


Η ομάδα άρχισε να λαμβάνει θέσεις πρό της εφόδου όταν μια υπομάδα έπεσε πάνω σε περίπολο της απεικόνισης και η κρούση εξελίχθηκε σε βίαια.
Με την καταστροφή της φρουράς και την τοποθέτηση εκρηκτικών στο RADAR η όμαδα κρούσης κατευθύνθηκε τρέχοντας προς την βορειο-ανατολική παραλία όπου τους περίμεναν τα φουσκωτά και οι θαλάσσιοι ανιχνευτές για να τους μεταφέρουν με μεγάλη ταχύτητα πίσω στην βάση.






http://www.lefed.gr/

Διαβάστε περισσότερα...

Ηλιάκεια 2009

Στις 23 Μαϊου 2009, στο πλαίσιο εκδηλώσεων μνήμης του Επγού (Ι) Κωνσταντίνου Ηλιάκη, παρουσία του κ. Α/ΓΕΑ Αντιπτεράρχου (Ι) Ιωάννη Γιάγκου και του ΥΦΕΘΑ Γιάννη Πλακιωτάκη πραγματοποιήθηκε επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο «Σμηναγού (Ι) Κωνσταντίνου Ηλιάκη» στη Νήσο Κάρπαθο.



Περισσότερεςφωτογραφίες

Διαβάστε περισσότερα...

Περισσότερες φωτογραφίες απο την άφιξη των νέων F-16

Νέες φωτογραφίες απο την άφιξη των F-16 52+ Adv έδωσε στην δημοσιότητα η Πολεμική Αεροπορία .Στην ανακοίνωση αναφέρεται ότι :

Στις 22 Μαΐου 2009 και περί ώρα 16:00, προσγειώθηκαν στην Αεροπορική Βάση του Αράξου (116 Πτέρυγα Μάχης), τα τέσσερα πρώτα μονοθέσια αεροσκάφη F-16 Block 52+ Advanced. Η άφιξη των αεροσκαφών σηματοδοτεί την έναρξη των παραδόσεων του προγράμματος "PEACE XENIA IV" που αναμένεται να ολοκληρωθούν αρχές 2010 και περιλαμβάνει είκοσι (20) μονοθέσια και δέκα (10) διθέσια αεροσκάφη.


Υπενθυμίζεται ότι η προμήθεια των μαχητικών έγινε μέσω FMS κατα συνέπεια πρώτα παραδόθηκαν στην USAF και απο εκεί σε εμάς ,εξού και τα αμερικανικά εθνόσημα

Διαβάστε περισσότερα...

Βαχίτ Τουρσούν - Ένας Πόντιος στην Ελλάδα

Μια ιστορία που τις τελευταίες ημέρες έχει έρθει στην επικαιρότητα μετά απο συνεχείς αναρτήσεις ελληνικών blog ,είναι αυτή του Βαχίτ Τουρσούν ,Ποντίου εκ Τραπεζούντος (και συγκεκριμένα εκ του χωριου Οκένα) ,ο οποίος διαμένει στην Ελλάδα τα τελευταία 18 χρόνια..

Αναδημοσιεύοντας αυτή την μίνι-αυτοβιογραφία (δημοσιεύτηκε στην ιστιοσελίδα του Βαχίτ www.romeyka.com σε 5 κομμάτια ),θέλουμε να φωτίσουμε μερικές -πολύ ενδιαφέρουσες - καταστάσεις σχετιζόμενες με το Ποντιακό κίνημα στην Ελλάδα και την αντιμετώπιση του Ελληνικού κράτους έναντι των Ποντίων της γειτονικής Τουρκίας..Ενός "κράτους" το οποίο κυνηγά και αρνείται μέχρι και την έκδοση αδειών παραμονής σε αυτούς τους ανθρώπους.

Την ίδια στιγμή που σχεδόν όλοι οι ομογενείς μας από τον Πόντο, την Κωνσταντινούπολη και την Βόρειο Ήπειρο αντιμετωπίζονται με σκαιό τρόπο , τα μέλη της Πακιστανικής κοινότητας (φερ 'ειπειν) παίρνουν άδεια παραμονής με συνοπτικές διαδικασίες... Αυτή την φορά όμως δεν ευθύνεται η παρομοιώδης ελληνική γραφειοκρατία αλλά έχουμε να κάνουμε με κάτι απείρως χειρότερο.Η ευθυνόφοβη ελληνική πολιτική "ελίτ" λειτουργώντας υπο το καθεστώς άκρατου φόβου έχει αποφασίσει να αποφύγει κάθε είδους "τριβές" με τους απέναντι ,με οποιο-δή-πο-τε κόστος.

Η παρούσα καταγγελία έρχεται να επιβεβαιώσει κάτι το οποίο όλοι -λιγο πολύ- γνωρίζουμε. Δεν έχουμε απολύτως καμία πολιτική για τα ζητήματα των ομογενών μας έναντι της Τουρκίας , ή μάλλον έχουμε: το συνεχές σκύψιμο...

Η ανάρτηση είναι μακροσκελής ,αλλά αξίζει τον κόπο να την διαβάσουν όλοι, ειδικά οι αναγνώστες Ποντιακής καταγωγής...



Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Κύριες και κύριοι, λέγομαι Vahit Tursun. Γεννήθηκα 1966 στο χωριό Ότσενα (Όκενα), σημερινό "Köknar" κοντά στην κωμόπολη Κατωχόρι (Caykara), στην περιοχή της Τραπεζούντας. Με την λέξη ‘πουλόπομ’ άνοιξα τα μάτια μου στον κόσμο. Μέχρι επτά χρονών μιλούσα κάποια γλώσσα πού δεν ήξερα τι είναι. Ξεκίνησα να μάθω τα Τουρκικά στο δημοτικό σχολείο. Τότε κατάλαβα πως μιλούσαμε μία άλλη γλώσσα. Τότε ξεκίνησα να αναρωτιέμαι για την μητρική μου γλώσσα. Ρωμαίικα την λέγανε.

Στα 21 μου χρόνια, πρώτη φορά συνάντησα κάποιον έλληνα από την Πόλη και από τον οποίον έμαθα, πώς την γλώσσα μου την λένε Ποντιακά και ομιλείται από πολλούς στην Ελλάδα.

Στα 22 μου χρόνια συνάντησα κάποιους Έλληνες τουρίστες. Τους πέτυχα την ώρα που έμπαιναν στο λεωφορείο για αναχώρηση. Μπήκα μέσα και φώναξα δυνατά, αν γνωρίζει κανείς ποντιακά. Μια ηλικιωμένη γυναίκα με ρώτησε από πού είμαι. Όταν της απάντησα ‘από την Τραπεζούντα’, σηκώθηκε από την θέση της και ήρθε με αγκάλιασε τόσο σφιχτά και τόσο ζεστά, σα να ήμουν παιδί της, που είχε χρόνια να δει. Συγκλονίστηκα. Σκέφτηκα πώς πρέπει να είναι όμορφα, φιλόξενα εκεί στην Ελλάδα.

Ήρθα στην Ελλάδα

Τελικά, στα 23 μου χρόνια, δηλαδή, σχεδόν σε παιδική μου ηλικία, αποφασίζω να ταξιδέψω στην φιλόξενη χώρα που ονειρευόμουν για μία καλύτερη ζωή. Έτσι μπαίνω στην Ελλάδα στις 25.11.1989. Ήταν η πρώτη φορά που έπρεπε να χρησιμοποιώ μία γλώσσα που την μιλούσαμε κρυφά ανάμεσα στον λαό της Τουρκιάς, μία γλώσσα που όταν μας ρωτούσαν γι’ αυτήν, λέγαμε ότι είναι Λαζική, για να γλιτώσουμε από διάφορες προσβλητικές ερωτήσεις και για να ξεφύγουμε από τυχόν ταπεινώσεις. Ήταν η πρώτη φορά που ελεύθερα πια, θα χρησιμοποιούσα τη γλώσσα του χωριού μου, τη γλώσσα της μανούλας μου, τα Ρωμαίικα μου, σε μία ξένη χώρα για να συνεννοηθώ. Το τί χαρά είχα τότε και τί αισθήματα κουβαλούσα δεν εξηγείται.

Βρήκα δουλειά
Ένα μήνα περίπου έψαχνα δουλειά και αφού είχε τελειώσει και η βίζα μου, δεν μπόρεσα να κουνηθώ πουθενά. Ύστερα βρήκα μία δουλειά σε μία οικοδομική εταιρία στην οποία δούλευα ως εργάτης, ενώ ήμουν μάστορας. Επειδή ήμουν μικρός, δεν με πίστευαν ότι καταφέρνω καλά κάποια δουλειά. Έτσι πέρασαν τρεις μήνες περίπου και μόλις στάθηκα όρθιος οικονομικά, άρχισα να ψάχνω του πόντιους. Ήθελα πολύ να τους βρω και να τους μιλήσω. Ήξερα ότι θα μάθαινα αρκετά από την ιστορία τους που είχε και άμεσα σχέση με την ιστορία των προγόνων μου. Αλλά πριν ξεκινήσω να μαθαίνω κάτι από την ιστορία, έπρεπε να τους πω για το πρόβλημα μου με την άδεια παραμονής. Διότι από καιρό είχε τελειώσει η βίζα που είχα και πλέον έμενα λαθραία στην Ελλάδα.

Ο πρώτος Ποντιακός Σύλλογος που πήγα
Ρωτώντας μερικούς ανθρώπους πού μπορώ να βρω πόντιους ή ποντιακούς συλλόγους, με κατευθύνανε στην Καλλιθέα. «εκεί θα βρεις αρκετούς πόντιους» μου είπανε. Το πόσο αγωνία είχα δεν λέγεται. Θα έβρισκα Έλληνες πολίτες, με τους οποίους ήμουν πατριώτης. Με τους οποίους είχα ιστορική σχέση. Θα μου λέγανε για την ιστορία και εγώ θα μάθαινα για τους προγονούς μου. Θα άκουα πράγματα που δεν είχα ακούσει από την ημέρα που είχα γεννηθεί.
Τελικά πείρα το τρένο από την Ομόνοια και κατέβηκα στην Καλλιθέα. Ρωτώντας πάλι τους ανθρώπους, με κατεύθυναν στο σύλλογο «Αργοναύτες Κομνηνοί». Δεν θυμάμαι καλά αλλά νομίζω ένα απόγευμα ήταν. Όταν έφτασα στην είσοδο του συλλόγου, κόντεψα να πάθω καρδιακό από την αγωνία μου. Σκεπτόμουν ποίους θα συναντήσω και τι θα τους πω. Τι κουβέντα θα πιάσουν μαζί μου και τι να τους πω. Τελικά μένω μέσα. Στο τραπέζι καθόταν μία κυρία. Μόλις με είδε, «ορίστε, τι θέλετε;» μου είπε. Ξεκίνησα να της λέω από που είμαι και πως θέλω να γνωρίσω τους πόντιους. Της είπα και το πρόβλημα μου με την άδεια παραμονής. Η κυρία αυτή, φάνηκε ψυχρή απέναντι μου. Δεν με ρώτησε και πολλά πράγματα. Μου είπε ότι δεν μπορεί κανείς από το σύλλογο να βοηθήσει στο πρόβλημα με την άδεια παραμονής. Μου έγραψε μία διεύθυνση πίσω από μία παλαιή πρόσκληση του συλλόγου και μου την έδωσε. Μου είπε κάτι αλλά δεν κατάλαβα και καλά. Δεν ήξερα και καλά Ελληνικά ακόμη. Εγώ νόμισα ότι με στέλνει κάπου, ώστε εκεί θα βρω κάποιον ο οποίος θα με βοηθήσει. Τελικά φεύγω από εκεί και την άλλη μέρα, δείχνοντας το γράμμα που ήταν πίσω από την πρόσκληση σε κάποιους, με κατεύθυναν σε ένα κτίριο δίπλα στο σύνταγμα. Μπαίνω μέσα και στην είσοδο υπήρξε ένα μικρό δωματιάκι με τζάμι μπροστά. Από την τρύπα με ρώτησε ο υπάλληλος ποιον ψάχνω. Του έδωσα την πρόσκληση που μου έδωσε η κυρία από τον σύλλογο. «Εδώ είναι αυτό που ψάχνεις αλλά τι θέλεις εδώ και ποίον ψάχνεις» με ρώτησε ο κύριος που καθότανε μέσα. Κατάλαβα πως κάτι δεν πάει καλά. Του ζήτησα την πρόσκληση πίσω και αμέσως αποχώρισα από εκεί. Άρχισα να αναρωτιέμαι για το τι έγραφε πίσω από την πρόσκληση. Κατέβηκα στο καφενείο όπου σύχναζα και βρήκα κάποιον κούρδο που ήταν χρόνια εδώ στην Ελλάδα και ήταν πολιτικός πρόσφυγας με τον οποίον λίγο πολύ είχα γνωριστεί. Τον παρακάλεσα να μου διαβάσει και να μου εξηγήσει τι έγραφε πίσω από την πρόσκληση. Μου είπε ότι πίσω στην πρόσκληση είναι γραμμένη η διεύθυνση του Υπουργείου Εξωτερικών και τίποτα άλλο. Έπαθα σοκ. Πικράθηκα κιόλας. Αυτήν την κυρία που συνάντησα στο σύλλογο, της είχα πει ότι δεν έχω άδεια παραμονής. Αυτή με στέλνει έτσι όπως ήμουν λαθραίος στην χώρα, στο στόμα του λύκου.

Μέχρι σήμερα, μάλλον πέντε φορές βρέθηκα σε αυτόν τον σύλλογο για κάποιες εκδηλώσεις αλλά δεν έτυχε να γνωρίσω με κανέναν. Μάλλον φαίνετε πώς δεν κατάφερα να τους δώσω τον αέρα του Πόντου που έφερα μαζί μου. Αν έχω γνωριστεί με κάποιον από τον σύλλογο «Αργοναύτες Κομνηνοί» που δεν τον θυμάμαι, ας με συγχωρέσει.

Βρήκα δικούς μας ανθρώπους
Μετά από την άτυχη προσπάθεια μου με τον σύλλογο «Αργοναύτες Κομνηνοί», συνέχισα να ψάχνω να βρω τους Πόντιους. Μία μέρα ρωτώντας κάποιους, με κατεύθυναν προς το Μενίδι. «Εκεί όλοι Πόντιοι είναι» μου είπαν. Αμέσως παίρνω ένα ταξί και πάω στο Μενίδι. Ρωτάω την διεύθυνση του συλλόγου και με κατευθύνουν. Τελικά βρίσκω τον σύλλογο. Ήταν ακόμη κλειστός. Κάνοντας βόλτες εκεί γύρω για να περάσει η ώρα, ώστε να ανοίξει ο σύλλογος και να έρθει ο πρόεδρος, παρατήρησα πώς κάποιοι γέροι μαζί με τις οικογένειες τους, κάνοντας και αυτοί βόλτες γύρω από τον σύλλογο, μιλούσαν την δική μας γλώσσα. Δηλαδή τα Ρωμαϊκά. Μία στιγμή έπαθα ένα γλυκό σοκ. Αφού μήνες ήταν πού δεν είχα ακούσει την μητρική μου διάλεκτο, την είχα επιθυμήσει πολύ. Ειλικρινά, την Ελλάδα δεν την αισθάνθηκα ως ξένη χώρα, όμως από τη στιγμή που άκουσα τα Ποντιακά, πλέον αισθάνθηκα σαν να ήμουν σε ένα γειτονικό χωριό του Πόντου. Άλλωστε πριν να έρθω στην Ελλάδα, είχα βρεθεί σε Αραβικές χώρες με τον πατέρα μου, είχα πάει και στην Περσία μόνος μου και γι’ αυτό ήξερα το «ξένο» πώς είναι.
Προσπάθησα λοιπόν να μείνω κοντά σε αυτήν την οικογένεια για να ακούσω την όμορφη γλώσσα μου. Μία στιγμή αυτοί με παρατήρησαν και νόμισαν ότι τους παρακολουθώ σκόπιμα. Άρχισαν να με κοιτάνε. Τότε, εγώ ντράπηκα και αναγκάστηκα να τους μιλήσω. Τους ρώτησα: «με συγχωρείτε, από πού είστε;» Μου απάντησαν πώς ήρθαν από ένα μέρος της Ρωσίας. «Σας ακούω να μιλάτε μία γλώσσα σαν την δική μου, γι’ αυτό προσπαθώ να ακούσω την ομιλία σας» τους είπα. Ύστερα διακόπηκε η συζήτηση. Έκαναν οικογενειακό περίπατο και εγώ ήμουν περιττός. Εξ άλλου δεν ήξεραν και από που είμαι. Ίσως να νόμισαν ότι είμαι ντόπιος. Διότι είχαν έλθει πρόσφατα από την Ρωσία και πολύ πιθανόν να μην ήξεραν Νεοελληνικά.

Ο πρόεδρος με φέρθηκε πολύ φιλικά
Σε μερικά δεκάλεπτα λοιπόν, έρχεται ο πρόεδρος του συλλόγου και εγώ απευθύνομαι σε αυτόν. Του λέω από που είμαι και του εξηγώ το πρόβλημα μου με την άδεια παραμονής. Ο πρόεδρος μόλις άκουσε ότι είμαι από την Τραπεζούντα, έπαθε ένα σοκ που όσο παρέμενα εκεί κοντά του, δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί. Η συμπεριφορά του ήταν πάρα πολύ φιλική. Στη ζωή μου πρώτη φορά ένοιωσα να μου δίνει τόση σημασία ένας άνθρωπος. Τελικά παίρνει τηλέφωνο σε δύο τρεις και μίλησε για μένα και για το πρόβλημα μου. Μάλλον τον παρέπεμψαν σε κάποιον άλλον, τον οποίον δεν τον έβρισκε στο τηλέφωνο. Με κέρασε ένα καφέ και πιάσαμε κουβέντα. Ότι του έλεγα, ενθουσιαζόταν. Για μένα αυτά που ήταν συνηθισμένα, αυτόν τον σοκάρανε. Με ρωτούσε διάφορα για μας εκεί στον Πόντο. Τελικά αφού δεν βρήκε το άτομο που έψαχνε και επειδή εγώ έπρεπε να φύγω, διότι η ώρα είχε περάσει, μου έδωσε το τηλέφωνο του σπιτιού του και μου είπε να τον πάρω σε μία δυο μέρες για να μου πει ποιον να πάω να βρω, ώστε να με βοηθήσει. Επειδή από τον πολύ ενθουσιασμό μόνο αυτός ρωτούσε και εγώ απαντούσα, δεν βρήκα την ευκαιρία να ρωτήσω το όνομα του. Τελικά αποχώρισα από εκεί και έφυγα για την Ομόνοια, όπου λίγο παρακάτω ήταν και το σπίτι που έμενα. Σε δύο μέρες πού ήθελα να τον πάρω τηλέφωνο για να ρωτήσω το τί έγινε, δεν ήξερα ποιον θα αναζητήσω στο τηλέφωνο. Δείχνω την κάρτα που μου έδωσε σε κάποιον κύριο και του ζήτησα να μου διαβάσει το όνομα. «Θεόδωρος Κϊαχόπουλος» γράφει στην κάρτα μου είπε. Ίσως στο μικρό του όνομα να κάνω λάθος αλλά το επίθετο το θυμάμαι καλά.

Απόκτησα την πρώτη μου Άδεια Παραμονής
Τελικά η διεύθυνση που μού είπε να πάω, ήταν το «Υπουργείο Πολιτισμού Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού». Μου είπε: «Εκεί να πάς να βρεις τον κύριο Δημήτρη Φίλη» ο οποίος ήταν Γενικός Γραμματείας. Η διεύθυνση αυτή, παλιά ήταν πάνω στην οδό Αχαρνών, τώρα δεν ξέρω αν είναι ακόμη εκεί. Όταν πήγα εκεί και ανέβηκα στον πρώτο όροφο, ζήτησα τον κ. Δημήτρη Φίλη. «Δεν ήρθε ακόμη» μου είπαν. Ύστερα με ρώτησαν γιατί τον ψάχνω και τους είπα το πρόβλημα μου. Οι υπάλληλοι εκεί δεν είχαν καταλάβει ότι εγώ είχα ραντεβού με τον κ. Γενικό Γραμματεία και νόμισαν ότι ήρθα να ζητήσω απλώς την βοήθεια του. Ήμουν σε μια ολόκληρη αίθουσα και ήταν αρκετοί υπάλληλοι εκεί. Σε λίγο χρονικό διάστημα έμαθαν όλοι τους από που είμαι. Ενθουσιασμένοι και αυτοί, έπαιρναν δεξιά αριστερά τηλέφωνα για να μάθουν πώς θα μπορούσα να ταχτοποιηθώ. Δεκάδες τηλέφωνα έπαιρναν για να μάθουν την διαδικασία. Διότι ήμουν Τούρκος πολίτης και είχα έρθει με διαβατήριο. Ούτε άσυλο μπορούσα να ζητήσω, ούτε κανένας νόμος υπήρξε, συγκεκριμένα για Τούρκους υπηκόους. Επί δύο ώρες περίπου προσπαθούσανε να βρούνε μία λύση για να με βοηθήσουν. Τελικά ο Γενικός ήλθε αλλά είχε ξεχάσει το ραντεβού μαζί μου. Μία στιγμή τον ρωτάνε για μένα και τότε θυμάται το ραντεβού που είχαμε. Με φέρνουν στο γραφείο του και με ρωτάει από που είμαι, κλπ. Από εκεί και ύστερα πού με έστειλε και πού πήγα δεν θυμάμαι, αλλά στο τέλος κατάφερα να πάρω άδεια παραμονής για ένα εξάμηνο που μου την έδωσαν για ανθρωπιστικούς λόγους , χάρη στην βοήθεια αυτών των δύο ανθρώπων, του κυρίου Κϊαχόπουλου και του κυρίου Φίλη.

Γνωρίζω αρκετό κόσμο
Σε μερικούς μήνες, βρέθηκα και γνωρίστηκα με αρκετούς συμπατριώτες μου εδώ στην Ελλάδα. Γνώρισα διάφορους πρόεδρους συλλόγων, γραφειοκράτες, διπλωμάτες, κλπ. Όλοι τους ήταν ενθουσιασμένοι μαζί μου. Τουλάχιστον σε μένα έτσι φαινότανε. Εντωμεταξύ, εγώ είχα βρει δουλειά στην Ανάβυσσο και μετακόμισα εκεί. Όμως όλοι ήθελαν να με δούνε, ήθελαν να συμμετέχω στην εκδήλωση, στην βραδιά, στα γλέντια τους. Και εγώ το ήθελα. Γνώριζα περισσότερο κόσμο, μάθαινα κάτι παραπάνω από την ιστορία. Ο καθένας μου εξηγούσε όσο ήξερε και εγώ πεινούσα για να μάθω. Άρχισα συχνά, να πηγαινοέρχομαι στην Αθήνα. Έπαιρνα το λεωφορείο από την Ανάβυσσο και επειδή οι εκδηλώσεις και οι βραδιές τελείωναν συνήθως αργά, εγώ γύριζα πίσω, πληρώντας ταξί. Όλοι «Βαχίτ, οπωσδήποτε θα έρθεις, σε περιμένουμε» μου λέγανε. Κανείς όμως δεν με ρώταγε με τι μέσον θα γίνει αυτό. Πολλές φορές, μετά τις εκδηλώσεις, με έπαιρναν μαζί τους και πηγαίναμε για φαγητό. Περνούσαν οι ώρες και ο γυρισμός μού στοίχιζε διπλάσια, συν το αυριανό μεροκάματο.

Παίρνω την οικογένεια μου στην Ελλάδα
Το 1990, φέρνω στην Ελλάδα την γυναίκα και το κοριτσάκι μου που ήταν μόλις δυόμισι χρονών. Αρχίζουμε πλέον οικογενειακά να ζούμε στην Ελλάδα. Για την δεύτερη Άδεια Παραμονής, πάλι έτρεξα και πάλι παρακάλεσα. Τότε καθόμασταν στην Καλλιθέα. Είχα αναλάβει ως εργολάβος μια οικοδομή του κύριου Μελέτη Σιδηρόπουλου. Ακόμη και με την γυναίκα του που γνώριζε καλά τον κύριο Καρατζαφέρη (Σήμερα πρόεδρος ΛΑΟΣ) που τότε ήταν δημοσιογράφος και είχε γραφείο στην Καλλιθέα πήγαμε. Παρόλο που η κυρία Ελένη που πήγαμε μαζί, του μίλησε για μένα (πώς είμαι πόντιος από τον σημερινό Πόντο, κλπ), ούτε σημασία μου έδωσε ούτε με καλωσόρισε. Τελικά έτρεξα από δω έτρεξα από ‘κι και βρήκα κάποια άτομα (ξέχασα ακριβός ποιοι) με κλείνουν ραντεβού με τον τότε υπουργό Εξωτερικών, τον κύριο Σαμαρά. Βρέθηκα μαζί του και ήταν κοντά μας και ο κύριος Λυκίδης. Ο κ. Λυκίδης δεν ξέρω τι ιδιότητα είχε εκεί στο υπουργείο αλλά, του είπε ο υπουργός: «ταχτοποιήστε το πρόβλημα του παιδιού ώστε να μην έχει ποτέ πρόβλημα». «τελειώσαμε με τα προβλήματα της Άδειας Παραμονής για πάντα» είπα από μέσα μου. Βγαίνουμε λοιπόν από το γραφείο του υπουργού και πάμε στο γραφείο του Λυκίδη. Μου λέει ο Λυκίδης, με ένα σκληρό ύφος: «κοιτά, ξέχνα αυτά που είπε ο υπουργός, ένα εξάμηνο θα πάρεις και ύστερα βλέπουμε». Λες κι λεφτά θα πλήρωνε από την τσέπη του.

Τελευταία φορά επισκέπτομαι το χωριό μου
Ύστερα από την συνάντηση μου με τον υπουργό εξωτερικών, με την εξάμηνη Άδεια Παραμονής που κατάφερα να πάρω, πήγα για πρώτη φορά από τότε που είχα έρθει, για να επισκεφτώ την πατρίδα μου. Ήταν ενδέκατος μήνας του 1991. Έμεινα εκεί ένα μήνα περίπου. Όταν πήγα στο χωριό, όλοι οι άνθρωποι με ρωτούσαν διάφορα για την Ελλάδα και την ιστορία μας. Είχαν μεγάλη περιέργεια να μάθουν και αυτοί μερικά που δεν ήξεραν από πρώτο χέρι. Ατελείωτες ερωτήσεις μου κάνανε. Εγώ δεν είχα μάθει και δεν ήξερα τόσα πράγματα ώστε να απαντήσω σε κάθε ερώτηση που μου κάνανε. Όμως προσπαθούσα να τους πω αυτά που συνάντησα στην Ελλάδα και τους εξηγούσα την φιλοξενία και τον ενθουσιασμό απέναντι μας. Πολλοί με ζήλευαν. Πολλοί ήθελαν να έρθουν στην Ελλάδα. Γι’ αυτό και με παρακαλούσανε να κάνω κάτι ώστε να πάρουν και αυτοί βίζα.

Γυρίζω πίσω στην Ελλάδα
Ύστερα από ενός μηνός επίσκεψη μου στο χωριό που γεννήθηκα, γυρίζω ξανά στην Ελλάδα. Το 1992, με τις γνωριμίες που είχε ο κύριος Βλάσης Αγτζίδης, με τον οποίον γνωριζόμασταν καλά από το σύλλογο «Αργώ» που εδρεύει στην Καλλιθέα, καταφέρνουμε και ξεκινάμε μαζί μια εκπομπή στην ΕΡΤ ΕΡΑ-5 στα Ποντιακά που την άκουε όλος ο Απόδημος Ελληνισμός. Η εκπομπή αυτή γινόταν κάθε Κυριακή για 15 λεπτά και στα βραχέα κύματα. Έτσι ξεκίνησα να δουλεύω με σύμβαση πλέον, με έναν κρατικό ραδιοσταθμό. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό για μένα. Γνωριζόμουν άνετα με κάθε έναν που συναντούσα, αφού είχα την δύναμη πλέον ενός δημοσιογράφου. Παρ’ όλες τις δυσκολίες που συναντούσα με την γραφειοκρατία, όλα φαινόντουσαν κάπως καλά. Εγώ συνέχιζα κανονικά το πήγαινε-έλα στους συλλόγους, στις εκδηλώσεις, στις γιορτές, στα πανηγύρια, στις βραδιές, στα γλέντια, κλπ. Σύντομα κατάφερα να πάρω εδώ τα αδέρφια μου και μερικούς άλλους. Κάτι όμως δεν πήγαινε καλά. Άρχισαν τα πράγματα να ζορίζουν. Παρόλο που είχα πρόσβαση παντού, αποτέλεσμα δεν έβγαινε εύκολα, όσον αφορά τις Άδειες Παραμονής. Εκτός αυτού, άρχισαν να κόβονται και οι βίζες προς τους δικούς μας.
Μία μέρα παίρνω τηλέφωνο σε έναν γνωστό μου και του ζητάω βοήθεια, ώστε να πάρει βίζα η νύφη μου για την Ελλάδα. Μου λέει τώρα θα στείλω φαξ στο Ελληνικό Προξενείο της Πόλης και από αύριο ας πάει να πάρει την βίζα της η γυναίκα. Ενημερώνω την νύφη μου και αυτή, σηκώνεται από την Τραπεζούντα και πάει στην Κωνσταντινούπολη, ώστε να πάρει την βίζα της και να έρθει στην Ελλάδα. Τελικά επί έξι μήνες μας κορόιδευαν. Επί έξι μήνες με τυράννησαν. Η νύφη μου στην πόλη ταλαιπωρήθηκε άσχημα. Από το Υπουργείο Εξωτερικών μου δίνανε τον αριθμό πρωτοκόλλου του φαξ του αιτήματος και εγώ έπαιρνα τηλέφωνο στο προξενείο και τους το έδινα. «Δεν μας ήρθε τίποτα με αυτόν τον αριθμό» μου λέγανε. Τελικά ποίος έλεγε ψέματα ακόμη μου είναι άγνωστο. Η ο γνωστός από το υπουργείο, ή αυτοί από το προξενείο. Τσατίζομαι και μία μέρα παίρνω τηλέφωνο στο προξενείο και τους τα μετράω άσχημα.
Εκείνες τις μέρες γινόταν το Ποντιακό Πανηγύρι που πραγματοποιείται κάθε χρόνο. Πάω στο πανηγύρι και εκεί βρίσκω έναν γνωστό μου, τον κ. Σάββα Καλεντερίδη, τον όποιον είχα γνωρίσει πριν μερικούς μήνες, όταν δούλευα σε μία οικοδομή στην Καλλιθέα. Με ρώτησε τι κάνω, πως πάω, κλπ. δεν τού έδωσα και πολύ σημασία. Διότι είχα κουραστεί πλέον από τις επαφές και από τις ατελείωτες και πολλές φορές ασήμαντες ερωτήσεις του κόσμου. «Αυτοί που γνωρίζω φτάνουν» έλεγα. Μόλις παρατήρησε την απροθυμία μου να τού μιλήσω, με ρώτησε: «τι έχεις και φαίνεσαι στενοχωρημένος;». Του λέω: «το και τό με την νύφη μου». Μου λέει «έχω έναν γνωστό στο Ελληνικό Προξενείο της Σμύρνης, θα τον πάρω τηλέφωνο και θα ταχτοποιηθεί το πρόβλημα σου. Πες την νύφη σου να πάει στη Σμύρνη». Χαμογελώντας, τον κοίταξα περίεργα. «εγώ που έχω τόσους γνωστούς στην γραφειοκρατία και δεν το κατάφερα, εσύ θα το καταφέρεις» έλεγα από μέσα μου. «άσε φιλέ, έχω κουραστεί και η νύφη μου ταλαιπωρήθηκε πολύ» του είπα. Μόλις κατάλαβε ότι δεν τον εμπιστεύτηκα, «κάτσε να πάρω ένα τηλέφωνο και να σου πω για σίγουρα» μου είπε και απομακρύνθηκε λίγο από κοντά μου. Ήθελε να μου κάνει να πιστέψω ότι πράγματι πήρε τηλέφωνο και ότι δέχτηκε ο φίλος του να δώσει βίζα, ώστε να πω την νύφη μου να πάει στη Σμύρνη.
Ο Σάββας Καλεντερίδης, όταν τον γνώρισα, μου είχε πει ότι δουλεύει σε κάποια εταιρία στην Ελβετία. Γι’ αυτό και εγώ δεν έδινα σημασία σε αυτά που έλεγε.

Σε λίγα λεπτά ξανά έρχεται κοντά μου ο κ. Καλεντερίδης και μου λέει: « πήρα τηλέφωνο και μίλησα με αυτόν τον φίλο μου και δέχτηκε να δώσει βίζα την νύφη σου, παρ’ την αμέσως τηλέφωνο και πες την αύριο να πάει στη Σμύρνη». Παρόλο που είχα ακόμη αμφιβολίες για το αν θα πάρει βίζα η νύφη μου ή όχι, ντροπαλά ντροπαλά παίρνω την νύφη μου τηλέφωνο και της λέω να πάει για τελευταία φορά στη Σμύρνη. Τελικά παίρνει βίζα η νύφη μου και έρχεται και αυτή εδώ στην Ελλάδα.

Είχα δημιουργήσει σχεδόν μία «Ατομική Αυτοκρατορία»
Σε τρία με τέσσερα χρόνια, μαζί με τα γυναικόπαιδα, είχαμε φτάσει στα 40 άτομα περίπου, που ήμασταν Ελληνόφωνοι από τον Πόντο. Ήθελα να έρθουν και άλλοι ώστε να δημιουργήσουμε μια μικρή κοινότητα, η οποία θα αποτελούσε μια γέφυρα μεταξύ των εδώ Ποντίων και των δικών μας ανθρώπων στον Πόντο. Όμως τα πράγματα όσο περνούσαν η ημέρες, δυσκόλευαν. Εκεί πού παλαιά έτρεχα να πάρω Άδεια Παραμονής για μένα και την οικογένεια μου, τώρα έπρεπε να τρέχω για πολλά άτομα. Αφού άρχισαν και τα παιδιά να πηγαίνουν σχολείο εδώ και χρειαζόντουσαν χαρτιά. Γι’ αυτό και έπρεπε να τρέχω περισσότερο για να κάνω δημόσιες σχέσεις. Και ποιους δεν γνώρισα σε λίγα χρονιά; Προέδρους συλλόγων, γραφειοκράτες, βουλευτές (κανένα από πόντιο!), υπουργούς, κλπ. τελικά στην εποχή του ΠΑΣΟΚ που ήταν υπουργός Δημόσιας Τάξης ο κύριος Στέλιος Παπαθεμελής, κατάφερα να πάρω δύο φορές Άδεια Παραμονής, σχεδόν για όλους. Όμως όχι για πάντα, όλες οι άδειες ήταν εξάμηνες και πάλι για ανθρωπιστικούς λόγους. Πάντως, στην εποχή του κύριου Παπαθεμελή, αισθανόμουν άρχοντας. Μαζί με τις άλλες γνωριμίες που είχα και ειδικά στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, είχα δημιουργήσει σχεδόν μία «Ατομική Αυτοκρατορία».

Ξεκίνησα να αγωνίζομαι για τον πολιτισμό μου
Μέσα στα πρώτα δυο χρόνια που βρισκόμουν εδώ στην Ελλάδα, κατάφερα να μάθω αρκετά γύρω από τα ποντιακά ζητήματα και ξεκίνησα να ασχολούμαι κι εγώ. Ο μοναδικός μου σκοπός ήταν να μπορέσω να κάνω κάτι για να σωθεί η μητρική μου γλώσσα. Να κάνω κάτι για μία γλώσσα που κάθε μέρα που περνάει, αυτή πεθαίνει. Κάθε κάτοχος αυτής της γλώσσας που ξεψυχάει, παίρνει μαζί του πανάρχαιες λέξεις, τοπωνύμια, ονόματα δέντρων, φυτών, χόρτων, βοτάνων και έτσι αυτά, εξαφανίζονται από το λεξιλόγιο του πλανήτη. Γι’ αυτό ήθελα πολύ να ενημερώσω τους δικούς μας στον Πόντο. Πριν απ’ αυτό όμως, έπρεπε να ξεκινήσω από την Ελλάδα. Διότι πολλοί από τους πόντιους εδώ στην Ελλάδα δεν ήξεραν για μας. Στης εκδηλώσεις, μάς παρουσίαζαν οι φίλοι μας ως εξισλαμισμένους και κάποιοι λέγανε στο κοινό, ότι είμαστε κρυπτοχρηστιανοί. Δεν μπορούσαν ανοικτά να πούνε τον κόσμο ότι είμαστε απλά Μουσουλμάνοι. Έτσι ξεκινάω να γράφω. Το πρώτο μου άρθρο ήταν στα Ελληνικά. Παρουσιάστηκε στην Ελευθεροτυπία και αυτό πάλι με τις γνωριμίες του κύριου Αγτζίδη. Στη ζωή μου ποτέ πουθενά δεν είχα γράψει τίποτα μέχρι τότε. Ακόμη το δεύτερο και το τρίτο μου άρθρο, τα έγραψα στα Ελληνικά.

Είχαμε έναν Αθηναίο πλέον στην οικογένεια μας
Το 1992 κάναμε ένα δεύτερο παιδί το οποίο γεννήθηκε εδώ στην Αθήνα. Αφού γεννήθηκε εδώ, αυτόματα γράφτηκε στο Ληξιαρχείο της Αθήνας. Μετά από κάμποσο καιρό, όταν πήγαμε να τού δώσουμε όνομα, μας ρώτησε η υπάλληλος του Ληξιαρχείου τι όνομα του δώσαμε. «Φίλιππος» της είπαμε. Μας ζήτησε το βαφτιστήρι του παιδιού. «δεν έχουμε τέτοιο χαρτί και το παιδί είναι αβάφτιστο» της απαντήσαμε. Αρνιότανε να γράψει το παιδί, λες κι το όνομα «Φίλιππος» ήταν ιδιοκτησία της. Με ολόκληρη φασαρία, καταφέραμε να τον γράψουμε ως «Φίλιππο». Ύστερα πήγαμε στο Τουρκικό προξενείο για να τον δηλώσουμε και εκεί. Πάμε στο Τουρκικό Προξενείο και τους λέμε: «Θέλουμε να γράψουμε ένα παιδί». Μας ζητάνε την Ληξιαρχική Πράξη Γεννήσεως και τους την δίνουμε. Μόλις βλέπουνε εκεί το όνομα «Φίλιππος» αρχίζουν να αντιδρούνε. «Μα Μουσουλμάνοι δεν είστε» μας ρώτησαν. «Και τι σχέση έχει αυτό; Και τα ονόματα Τουράν, Τζενκίζ, Ατιλλά δεν είναι Μουσουλμανικά αλλά τα παίρνουν και αυτοί που είναι Μουσουλμάνοι» τους απαντήσαμε. «Μα αυτά είναι Τουρκικά» μας είπανε. Τελικά γίνεται φασαρία εκεί και χωρίς να γράψουμε το παιδί, φεύγουμε.


Γνωρίστηκα με τον κύριο Ömer Asan
Μέσα σε αυτά τα χρόνια (Μάλλον το 1995), γνωρίστηκα με τον κύριο Ömer Asan, ο οποίος λίγο πολύ ενδιαφερότανε γιά την ιστορία και τον πολιτισμό μας. Όταν πρώτη φορά τον πήρα τηλέφωνο, μου είπε πώς ήθελε να έρθει σε επαφή με ποντιακούς συλλόγους και ότι γι’ αυτόν τον λόγο πήγε στο Ελληνικό προξενείο, από όπου και τον έδιωξαν. Μου είπε και για την επιθυμία του πώς θέλει να έρθει στην Ελλάδα για να μάθει τα Νέα Ελληνικά, ώστε να μπορέσει να διαβάσει τα Ελληνικά ιστορικά βιβλία. Διότι ενδιαφερότανε για την γλώσσα και τον πολιτισμό του Πόντου. Τελικά με τη δική μου βοήθεια ήρθε στην Ελλάδα για μαθήματα Νέας Ελληνικής γλώσσας. Πρέπει να θυμάται πολύ καλά ο κύριος Βλάσης Αγτζίδης της μέρες που τον έπαιρνα συχνά τηλέφωνο και ζητούσα βοήθεια γι’ αυτόν. Τελικά ήρθε, έμαθε λίγα Ελληνικά, γύρισε πίσω και αργότερα έγραψε το βιβλίο «Ποντιακός Πολιτισμός». Το βιβλίο αυτό, αργότερα μπήκε στο στόχαστρο τον γκρίζων λύκων και παρουσιάσθηκαν προβλήματα με τις αρχές.


Άρχισαν τα προβλήματα με τις αρχές
Περίπου το 1996, οι Ελληνόφωνοι από τον Πόντο που ζούσαν στην Ελλάδα, αρχίζουν να έχουν προβλήματα με τις Τουρκικές αρχές. Όσες φορές ταξίδευαν προς τον Πόντο, τους σταματούσανε στα σύνορα ή στο αεροδρόμιο και τους ρωτούσανε διάφορα και ειδικά για μένα. Τα παιδιά αυτά ήταν απλοί άνθρωποι και δεν ήταν ενημερωμένοι ούτε για τα δικαιώματα τους. Ότι τους ρώταγε η αστυνομία, αυτοί απαντούσαν. Όπου κολλούσανε, «εγώ δεν ξέρω, ο Vahit Tursun ξέρει. Αυτός μας βοηθάει εκεί.» λέγανε. Ρίχνοντας όλες τις ευθύνες πάνω μου, προσπαθούσαν να γλιτώσουν από διάφορες ερωτήσεις της αστυνομίας.

Μία μέρα ταξιδεύει προς Τουρκία ένας δικός μας και στον γυρισμό πάει στο Ελληνικό προξενείο για βίζα. Βρίσκεται από έξω και περιμένει να έρθει η σειρά του για να μπει μέσα. Τόν πλησιάζει ένας τύπος και του λέει πως θέλει να του μιλήσει για κάτι σημαντικό. Προχωράνε λίγο παραπέρα και ξαφνικά μπαίνει στην παρέα ένας δεύτερος. Με βια τον βάζουν στο αυτοκίνητο και του κλείνουν τα μάτια. Μετά από μισή ώρα σταματάνε κάπου και τον βάζουν σε ένα υπόγειο με λίγο φώς. Τον ξεβρακώνουν μέχρι και το εσώρουχό του. Ύστερα αρχίζουν να τον ρωτάνε διάφορα. Τελικά επί είκοσι ώρες περίπου τον κρατούσαν εκεί και τον ρωτούσαν συνέχεια τα ίδια και τα ίδια. Ρωτούσαν για μένα, για την σχέση του με τον κύριο Σάββα Καλεντερίδη και για κάποια άλλα ονόματα. Ότι ήξερε απαντούσε. Ύστερα τον αφήσανε σε ένα μέρος και του είπανε χωρίς να κοιτάς πίσω σου προχώρα και φύγε.

Τέτοιου είδους προβλήματα, συνεχίστηκαν επί δύο χρόνια περίπου. Ο κάθε ένας Ελληνόφωνος που ταξίδευε από Ελλάδα προς Τουρκία, έπρεπε να περάσει ανάκριση από την αστυνομία.


Μας έβαλε στη λίστα ο Kemal Yazıcıoğlu
Σε εκείνα τα χρόνια, διοικητής της αστυνομίας της Κωνσταντινούπολης, ήταν ένας Τραπεζούντιος (Kemal Yazıcıoğlu) και μάλλον σε αυτόν είχαν αναθέσει οι Τουρκικές αρχές να μαζεύει όλα τα ονόματα των ανθρώπων που ήταν από τον Πόντο και ζούσαν στην Ελλάδα. Αυτός έβγαλε μία λίστα και ετοίμασε διάφορες κατηγορίες εναντίων μας και τήν έδωσε στο πρώην Δικαστήριο Κρατικής Ασφάλειας. Αυτά, μου τα έλεγε κάποιος ξάδερφος του (Mehmet Kul) που ήταν μεγαλέμπορος βαρέων εργοστασιακών μηχανών εδώ στην Ελλάδα. Εγώ που τα ήξερα όλα αυτά, δεν μπορούσα πλέον να σκεφτώ να κάνω ταξίδι προς τον Πόντο. Είχα την οικογένεια μου εδώ και δεν μπορούσα να μπω σε περιπέτειες με τις Τουρκικές αρχές. Αλλιώς πολύ θα ήθελα να τους πω κατάμουτρα ότι δεν είμαι Τούρκος και εσείς είσαστε ψεύτες που πάτε να μας εξαφανίσετε.

Και εδώ στην Ελλάδα τα προβλήματα φούντωναν
Τα προβλήματα εδώ στην Ελλάδα, όσο περνούσε ο καιρός φούντωναν. Άρχισα να έχω προβλήματα και με τους Πόντιους. Ο καθένας κατηγορούσε τον άλλον και μου έλεγε να μην κάνω παρέα μαζί του. Εγώ όμως, ερχόμενος από έξω και έχοντας ανάγκη την βοήθεια όλων, δεν μπορούσα να κόψω την επαφή μου με κάποιον, επειδή μου το ζήτησε ένας άλλος. Άλλωστε σιγά σιγά άρχισα να καταλαβαίνω πώς πολλοί από αυτούς που γνώρισα, δεν ενδιαφερότανε για μας και τον πολιτισμό μας πραγματικά. Μερικοί προσπαθούσαν να πείσουν τα δικά μας παιδιά που ήρθαν από τον Πόντο, ώστε να βαφτιστούν Χριστιανοί για να μην έχουνε γραφειοκρατικά προβλήματα. Εγώ ήμουν ενάντια σε αυτό. Διότι μου έκανε ζημιά στον αγώνα που έδινα για την αφύπνιση του Ελληνόφωνου πληθυσμού στον Πόντο.

Εκτός από αυτά τα προβλήματα, συνέχιζε και το πρόβλημα της Άδειας Παραμονής. Τελευταία φορά όταν μάζεψα τα ονόματα των δικών μας και πήγα στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης για ανανέωση των αδειών, εκεί βρέθηκα με κάποιον κύριο (ξέχασα το όνομα του), πού μου είπε να μην κουβαλώ διάφορα ονόματα για Άδεια Παραμονής. «αν θέλεις να σου δώσουμε όσο Άδεια θέλεις αλλά δεν θα ασχοληθείς άλλο με κανέναν και από αυτά τα ονόματα που έφερες, δεν θα πάρουν και όλοι» μου είπε. Του απάντησα: «αν δεν δώσετε Άδεια, έστω και σε έναν, δεν θέλω και εγώ». Δεν ξέρω τι ήθελε αλλά, πράγματι σε κάποια παιδιά δεν έδωσε. Από τότε, άλλο δεν μου ξανάέδωσαν και Άδεια Παραμονής.

Παρόλη την αρνητική κατάσταση που επικρατούσε και τα προβλήματα που με τυραννούσαν, η «Ατομική Αυτοκρατορία» που είχα δημιουργήσει ακόμη ήταν όρθια. Άρχισα να γνωρίζω άλλους ανθρώπους. Γνώρισα αρκετούς μη πόντιους.


Παιχνίδια τις ΜΙΤ και ΕΥΠ εναντίον μας
Δεν θυμάμαι πια χρονιά ήταν, (πάντως εποχή ΠΑΣΟΚ) μία μέρα λοιπόν, είχε εξαφανιστεί ένας δικός μας από την περιοχή Νέας Μάκρης όπου είχαμε εγκατασταθεί και ζούσαμε μαζί. Τον ψάξαμε παντού και δεν τον βρήκαμε. Το γεγονός το καταγγείλαμε στην αστυνομία και τους ρωτήσαμε αν τον έχουν αυτοί. Μας είπαν «δεν τον έχουμε εμείς». Το μεταφέραμε ακόμη και στης εφημερίδες. Μόλις καταλαβαίνουν οι αρχές ότι το θέμα πάει να βγεί στα ΜΜΕ, παίρνουν τηλέφωνο στην ΟΠΣΝΕ, τον τότε πρόεδρο Νίκο Αμανατίδη και του λένε πώς το παιδί βρίσκεται και ανακρίνεται στο «Τμήμα Κατασκοπίας». Η είδηση έπεσε σαν κεραυνός . Παθαίνουμε μεγάλο σοκ. Το παιδί που το βοήθησα εγώ ο ίδιος να έρθει στην Ελλάδα, ανακρινότανε σαν «κατάσκοπος». Μα αυτός ήταν ένα παιδί που δεν γνώριζε καλά καλά το όνομα του ακόμη. Αυτός ήταν τόσο απλοϊκός και αγράμματος, θα έκανε τον κατάσκοπο; Τον γνώριζα καλά. Στο χωριό ήταν γείτονας μας. Το δημοτικό με το ζόρι είχε τελειώσει. Ότι και να ήταν, πλέον δεν μπορούσα να τον υπερασπιστώ. Ενημερώνω όλα τα παιδιά και τους λέω το και το. Φυσικά όλοι παθαίνουν το ίδιο σοκ. Έτσι αρχίζουμε να περιμένουμε το αποτέλεσμα. Με παίρνει τηλέφωνο ξανά ο Νίκος Αμανατίδης και μου λέει: «Βαχίτ, κοίταξε, την Δευτέρα θα τον αφήσουν ελεύθερο. Αλλά από κι και πέρα δεν θα τού κάνετε τίποτα. Μου είπαν από την Αστυνομία, αν πάθει κάτι, εσύ θα είσαι υπεύθυνος». Τρελάθηκα. Μα τι σχέση θα είχα εγώ μαζί του και γιατί αυτός ο εκβιασμός. Δηλαδή αν πάθει κάτι από κάποιον άλλον, εγώ θα έφταιγα; Δεν μπορούσα να βγάλω συμπέρασμα. Είχε σταματήσει το μυαλό μου. Τελικά πράγματι την Δευτέρα το πρωί βγήκε και ήρθε. Όλα τα δικά μας παιδιά που ζούσαν εδώ στην Νέα Μάκρη ήταν εξοργισμένοι. Ένας έλεγε: «ας τον καθαρίσουμε». Άλλος μιλούσε για βασανισμό, άλλος για κάτι άλλο. Δηλαδή ολόκληρος μπελάς στο κεφάλι μου. Μου είπε ένας «ας πάμε πρώτα να τού μιλήσουμε, να δούμε τι έγινε και γιατί τον πήραν». Λογικό μου φάνηκε. Μία μέρα το βράδυ, οι δύο μαζί πήγαμε στο σπίτι του. Ξεκίνησα να τού λέω: « κοίτα φιλέ, τα ξέρω όλα αλλά πρέπει να τα ακούσω από σένα. Αν τολμήσεις να πεις το παραμικρό ψέμα, σε φάγαμε εδώ ζωντανό». Άρχισε να μας κοιτάει με φόβο και έπειτα να τρέμει. «Μίλα ρε... αν μιλήσεις και πεις την αλήθεια, δεν θα σε κάνουμε τίποτα» του είπα. Άρχισε σιγά σιγά να μας εξηγεί όλη την υπόθεση. Μας λέει λοιπόν: «μία μέρα που πήγα στο Τουρκικό Προξενείο εδώ στην Αθήνα, με ρώτησαν πώς ήρθα και τώρα πού ζω εδώ στην Αθήνα, κλπ. Με ρώτησαν αν θα μείνω για πολύ καιρό ακόμη εδώ και τους είπα ότι ετοιμάζομαι να φύγω. Μου ρώτησαν αν μπορώ να κάνω μια δουλειά γι’ αυτούς. Τους είπα «ναι, φυσικά αν μπορώ». «Μπορείς, μπορείς» μου είπανε. Μου είπανε πώς ήξεραν ότι έζησα σαν Πόντιος εδώ στην Ελλάδα και αν κάνω αυτό που θα μου πούνε δεν θα είχα κανένα πρόβλημα στην Τουρκία, κλπ. Τελικά με φέρνουν στην Ξάνθη κάπου, σε κάποιο σπίτι για μία βδομάδα και εκεί με μαθαίνουν τι πρέπει και πώς πρέπει να μάθω για σένα, την παρέα και τις επαφές σου, κλπ.» αυτός όσο συνέχιζε, εγώ έπεφτα από τα σύννεφα. Μία στιγμή με παίρνει η τρέλα και ήθελα πλέον να τον αρπάξω. Με εμποδίζει ο φίλος μου και με βγάζει έξω. Ύστερα φεύγουμε και οι διό. Μετά από κάμποσες μέρες, του στέλνουμε ένα μήνυμα με άλλα παιδιά. Το μήνυμα ήταν πως το συντομότερο δυνατόν έπρεπε να φύγει από την Ελλάδα, διότι τον πήραν χαμπάρι οι αριστερές και Κουρδικές οργανώσεις και σκέπτονταν να τον καθαρίσουν. Τελικά μέσα σε μία βδομάδα, αφού κατάφερε να πουλήσει και μερικά πράγματα που είχε, ξαφνικά και κρυφά εξαφανίστηκε. Αργότερα μάθαμε πως πήγε στην Τουρκία.

Αυτός έφυγε ενώ εγώ ήμουν εδώ... είχα να αντιμετωπίσω άτομα, ερωτήσεις, καταστάσεις, δυσκολίες, κουταμάρες, λασπολογίες, αμφιβολίες και ένα σωρό άλλα. Είχα να υποφέρω τόσα και τόσα...

Αργότερα κάθομαι και σκέπτομαι ποιο ήρεμα. Ρωτώ στον εαυτό μου: «γιατί τον πήραν και γιατί τον άφησαν; Αφού τον άφησαν, γιατί τον έστειλαν πάλι στην Νέα Μάκρη; Αφού θα τον στέλνανε κοντά μας στην Νέα Μάκρη, γιατί τότε δεν τον αφήσανε σιωπηλά και ανακοίνωσαν το πού και γιατί ανακρινότανε; Δεν ήξεραν ότι θα αντιδράσουμε; Δεν φοβήθηκαν ότι μπορεί κάποιος από μας να τον σκότωνε;
Μάλλον περιπέτειες ήθελαν και αφού από την αρχή με φόρτωσαν την ευθύνη, αν πάθαινε κάτι θα με ρίχνανε μέσα... αυτά θα τα καταλάβω αργότερα.


Η Αυτοκρατορία μου κατέρρευσε και οι γνωστοί μου εξαφανίστηκαν
Ύστερα από αυτό το απίστευτο γεγονός, η αυτοκρατορία μου κατέρρευσε. Όλοι οι φίλοι (?) μου οι πόντιοι, όσο περνούσε ο καιρός, αποστασιοποιούνταν από μένα. Μέχρι τότε, σχεδόν κάθε μέρα, μιλούσαμε επί ώρες στα τηλέφωνα, κι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, ξαφνικά χάθηκαν. Παλαιά, για να κρατήσω επαφή με τις εκατοντάδες γνωριμίες που είχα, την ημέρα έπαιρνα τουλάχιστον σε πέντε δέκα άτομα και μιλούσα αρκετά. Τους λογαριασμούς που μου ερχόντουσαν, ούτε οι πολυεθνικές εταιρίες δεν τους είχαν. Εκατομμύρια δραχμές, είχαν γίνει αέρα. Ότι έβγαζα με τον ιδρώτα μου, το πλήρωνα στον ΟΤΕ.
Και ξαφνικά...
Βρέθηκα μέσα στην βασανιστική σιωπή. Απομονώθηκα εντελώς. Επί ένα με ενάμισι χρόνο δεν πήρα κανέναν τηλέφωνο. Ούτε κανείς με έψαξε για να δει αν ζω, για να μάθει αν απελάθηκα, αν βρίσκομαι στα βασανιστήρια της Τουρκίας. Τίποτα...

Ευτυχώς που τότε υπήρχαν δουλειές. Αφοσιώθηκα λίγο στη δουλειά μου και προσπάθησα να αντιμετωπίσω την κατάσταση.


Μέναμε παράνομα στην Ελλάδα
Παρόλο που ήμουν επίσημα εργολάβος οικοδομών και φορολογούμενος κανονικά, παρόλο που είχα σύμβαση με την ΕΡΤ, παρόλο που ήμουν ασφαλισμένος στο ΙΚΑ, στην χώρα βρισκόμουν παράνομα και ανά πάσα στιγμή κινδύνευα από σύλληψη και απέλαση. Επί χρόνια αυτό το πρόβλημα που είχα με τις αρχές, με έκανε να κλειστώ στο σπίτι μου και να μην μπορώ να βγω έξω, να κυκλοφορώ ελεύθερα, να αναζητώ το ψωμάκι της οικογένειας μου όπως έπρεπε. Επηρεάσθηκε η οικονομική μου κατάσταση εξαιτίας αυτών των προβλημάτων. Δεν μπόρεσα να βάλω φράγκο πάνω στο άλλο. Τα χρέη, ποτέ δεν με παράτησαν. Συνέχεια μου κάνανε παρέα. Σε όλα αυτά τα χρόνια, το μόνο καλό που είχα, ήταν πως είχα αρκετές ελεύθερες ώρες, μέρες και νύχτες, ώστε να ασχοληθώ με τον πολιτισμό μου, τόσο που δεν θα μπορούσα να ασχοληθώ σε μία φυσική κατάσταση ζωής.


Ξεκίνησα έναν αγώνα μέσω του διαδικτύου
Αφού ζούσα σαν τα ποντίκια κρυφά, κλεισμένος στο σπιτάκι μου, είχα μπόλικο χρόνο να ξοδεύω για κάθε τι. Έτσι άρχισα να γνωρίζω τους υπολογιστές. Άρχισα να χρησιμοποιώ το διαδίκτυο, περίπου από την αρχή που μπήκε στη ζωή του κόσμου, για να ενημερώσω ιστορικά τους δικούς μας στην πατρίδα. Κάθισα και δημιούργησα μία ιστοσελίδα στην δική μας διάλεκτο, με λατινικές χαρακτήρες, ώστε να μπορεί να διαβάζεται από τους δικούς μας που ζούνε στην Τουρκία και σε διάφορα μέρη του πλανήτη. Έτσι άρχισα να γράφω κάτι, γύρω από την ιστορία, χωρίς να είμαι ιστορικός. Άρχισα να συμμετέχω σε ιστορικές συζητήσεις που γινόντουσαν σε διάφορα Μαυρο-θαλασσίτικα φόρουμ του διαδικτύου. Χωρίς να το συνειδητοποιήσω, βρέθηκα μέσα σε έναν πόλεμο, που κανένας εδώ στην Ελλάδα δεν γνώριζε. Έπρεπε να αντιδράσω στις κουταμάρες που γράφανε. Έπρεπε να διορθώσω τα λάθη που κάνανε. Έπρεπε να απαντήσω στα ερωτηματικά που βάζανε. Έπρεπε να αντιμετωπίσω το παραπλανητικό βομβαρδισμό που κάνανε. Έπρεπε να σκουπίσω τις λάσπες που μου ρίχνανε. Έπρεπε και έπρεπε...


Ούτε είχα, ούτε ήξερα
Για όλα αυτά, έπρεπε να ήξερα και έπρεπε να είχα. Να ήξερα καλά την Τουρκία, την Ελλάδα, τον πλανήτη. Να ήξερα αρκετά από την ιστορία του Πόντου, της Μικρά Ασίας, της Ελλάδος, του Ελληνισμού. Τίποτα από αυτά... Έπρεπε να ήξερα την αρχαιότητα, την αρχαιολογία, που εγώ ακόμη δεν είχα πάει σε κανένα μουσείο. Έπρεπε να ήξερα από κλασικά βιβλία, που εγώ ακόμη δεν είχα ακούσει τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Ιπποκράτη. Δεν είχα ακούσει για τον Ξενοφώντα, για τον Όμηρο. Δεν γνώριζα ούτε τους πατριώτες μου τον γεωγράφο Στράβωνα, τον φιλόσοφο Διογένη. Τίποτα από κανένα...

Έτσι αισθάνθηκα την ανάγκη για να ξαναέρθω σε επαφή με κάποιους συγκεκριμένους πόντιους. Έπαιρνα τηλέφωνα σε διάφορους ιστορικούς για να μάθω κάτι ώστε να απαντήσω. Πολύ καλά ξέρουν πόσες φορές πήρα για να μάθω κάτι, οι κύριοι Κώστας Φωτιάδης, Βλάσης Αγτζίδης, Νεοκλής Σαρρής και πολλοί άλλοι, σχετικοί και άσχετοι.

Και για τα παραπάνω έπρεπε να είχα αλλά δεν είχα. Να είχα περιουσία, επιχειρήσεις, λεφτά, δραχμές, ευρώ. Τίποτα από αυτά...

Έπρεπε να είχα υποστήριξη, επιδότηση, χρηματοδότηση, σε μια εποχή που όπως άκουα, πάρα πολλοί πόντιοι τσακωνόντουσαν ποιος να πάρει πόσα και από που. Ποίος έφαγε πόσα και πώς.

Δεν έπρεπε να είχα ψυχολογική υποστήριξη τουλάχιστον; Ενώ εγώ είχα την αστυνομία που έπρεπε να παίζω κρυφτό μαζί της, διότι δεν είχα άδεια παραμονής. Έτρεμα όταν έβλεπα τροχονόμο, διότι δεν είχα δίπλωμα οδηγήσεως. Πάντα ζούσα τον φόβο της απέλασης και φυλάκισης.



Οι φίλοι μου δεν μπορούσαν χωρίς τους Ελληνόφωνους
Όμως από την άλλη, οι πόντιοι που είχαν μάθει να κάνουν πολιτική στις πλάτες των Ελληνόφωνων Ποντίων, έπρεπε να βρουν άλλους και το κατάφεραν. Δεν ήθελαν δύσκολο άτομο σαν κ’ εμένα.

Μία μέρα ακούω ότι ήρθαν κάποια παιδία από τον Πόντο και άρχισαν να σπουδάζουν εδώ στα πανεπιστήμια. Τους είχαν φέρει από την Τουρκία, άνθρωποι που σύχναζα μαζί τους. Ενώ μέχρι τότε, με ενημέρωναν όταν ήτανε να πάνε στον Πόντο και με ρωτούσαν ποιους μπορούν να βρούνε εκεί, κλπ. ξαφνικά φέρνουν άτομα από τον Πόντο και εγώ το μαθαίνω μετά από μήνες. Μάλλον δεν ήθελαν καν να έρθω σε επαφή με αυτά τα παιδιά. Ίσως φοβόντουσαν μήπως τους ενημερώσω για κάποια πράγματα που δεν πήγαιναν καλά εδώ. Για να τους χειριστούν εύκολα, να τους βαφτίσουν Χριστιανούς χωρίς να αντιδράσει κανείς. Ίσως θέλανε έτσι να δικαιολογήσουν τα επιχειρήματα τους κάποιοι άνθρωποι εδώ που συνέχεια μιλούσανε και γράφανε για «Κρυπτοχριστιανούς» στον Πόντο. Με μένα αυτό δεν γινότανε...

Τελικά, μετά από μήνες, σιγά σιγά γνωρίστηκα με αυτά τα παιδιά αλλά, παρατήρησα πώς προσπαθούσαν να κρατήσουν μια περίεργη απόσταση μαζί μου. Και εγώ από την δική μου πλευρά κράτησα μια απόστασή, ώστε να μην ενοχληθούν εξαιτίας μου από τις Τουρκικές αρχές.

Αργότερα ξεκίνησαν κάποιοι από αυτούς που τους έφεραν, να μαζεύουν βοήθεια για να τους συντηρήσουν. Ακόμη και σε αυτό βοήθησα, οργανώνοντας μία εκδήλωση στην Νέα Μάκρη. Σε αυτήν την εκδήλωση, είχαν έρθει κάποιοι τύποι, που με ρώτησαν με περίεργο τρόπο, πώς μάζεψα τόσο κόσμο και από που τους γνωρίζω, κλπ.

Υποψιάζομαι ότι, μάλλον ήτανε κάποιοι από τον κρατικό μηχανισμό, οι οποίοι θέλανε να ελέγχουνε τις μάζες και αυτούς που μπορούσαν να μαζέψουν τις μάζες.

Πόλεμος, απειλές, φόβος και τρόμος
Εγώ συνεχίζοντας τον αγώνα μου μέσω του διαδικτύου, έγραφα συνέχεια στην ιστοσελίδα που είχα ανεβάσει στο διαδίκτυο με διεύθυνση www.sumela.org αλλά ο μεγαλύτερος πόλεμος γινότανε στο φόρουμ της ιστοσελίδας www.karalahana.com το οποίο είχε 15.000 μέλη και σχεδόν όλοι τους ήταν από την Μαύρη Θάλασσα. Καταρχήν όταν πρωτοξεκίνησα να γράφω και να τους λέω ότι είμαι Έλληνας Τραπεζούντιος με το όνομα Vahit Tursun, κόντεψαν να τρελαθούν και οι ποιό δημοκρατικοί, ή τουλάχιστον αυτοί που εμφανιζόντουσαν δημοκρατικοί. Κάθε μέρα σελίδες ολόκληρες έγραφα και ανέβαζα. Σχεδόν είχα παρατήσει την δουλειά μου. Σκεπτόμουν τι θα γράψω. Πλέον ζούσα με αυτόν τον πόλεμο και είχα ξεχάσει όλα τα υπόλοιπα προβλήματα. Οι απειλές συνέχιζαν. Εγώ όσο και να μην έκανα πίσω, η αλήθεια είναι ότι φοβόμουν. Ειδικά τις βραδιές, όταν έξω άκουα θόρυβο, η καρδιά μου λαχταρούσε. Όσο και αν δεν ενημέρωνα για όλα την γυναίκα μου, και αυτή τα είχε πάρει χαμπάρι και ήξερε το τι γινότανε. Και αυτή φοβότανε, αλλά δεν ανοίγαμε τη συζήτηση του τρόμου και δεν έλεγε κανείς τίποτα στον άλλον. Για να μην το φουντώνουμε τον φόβο μέσα μας . Αυτό το πρόβλημα, αρκετά χρόνια το ζήσαμε και στο τέλος το συνηθίσαμε. Πλέον δεν δίναμε σημασία στις απειλές.


Οι γκρίζοι λύκοι και το βαθύ κράτος ξεκινούν να αγριεύουν
Τελικά η Τραπεζούντα είχε φτάσει σχεδόν να αναρωτιέται για το παρελθόν της. Από όσα μάθαινα μέσα από τηλεφωνήματα και από τις ιστοσελίδες πού παρακολουθούσα, καταλάβαινα πώς αρκετός κόσμος ήταν σε αναζήτηση τις πραγματικής του ταυτότητας. Αρκετοί άρχισαν να με υποστηρίζουν. Αρκετοί που δεν ήταν ούτε καν Ελληνόφωνοι, μου έδιναν δίκιο στον αγώνα που έδινα για τον πολιτισμό μου. Οι «Γκρίζοι Λύκοι» είχαν εξαγριωθεί. Μόλις είδαν ότι κάθε μέρα κερδίζω τον πόλεμο, άρχισαν να γράφουν ότι είμαι δικός τους άνθρωπος. Ότι όσο διαφορετικά και αν έγραφα, ήμουν άνθρωπος του κράτους. Ότι ήμουν στην «Ομάδα Νεολαίας» της ΜΙΤ στο εξωτερικό και βραβεύτηκα για τις δουλειές που κατάφερα, κλπ. Ο στόχος ήταν να απομακρύνουν από μένα όλους όσους είχα κερδίσει, όλους αυτούς που θα με εμπιστευόντουσαν. Αλλά ένα είχαν ξεχάσει, πώς ότι και αν ήμουνα εγώ, η αλήθειες που έγραφα μετρούσαν και όχι η προσωπικότητα μου. Ένα διάστημα κατάφεραν να κόψουν κάποιες επαφές μου αλλά, τελικά χάσανε για πάντα. Ένας γνωστός μου από την Τραπεζούντα μου είπε: «Βαχίτ βρέθηκα σε μία εκδήλωση και καθόμασταν μια παρέα μαζί. Ήταν εκεί και ο διευθυντής της Αστυνομίας της Τραπεζούντας. Άνοιξαν κουβέντα για το Ποντιακό πρόβλημα και γύρισε και μας είπε ο διευθυντής: «παιδιά, το ποτάμι άρχισε να τρέχει και δεν γυρίζει πίσω. Από δω και προς η συνάντηση τον Τραπεζούντιων με τους Πόντιους είναι αναπόφευκτη. Πλέον πρέπει να πάρουμε αντίστοιχα μέτρα».

Όντως, από κι και ύστερα άρχισαν τα ζόρια για τα Ελληνόφωνα χωριά. Το βαθύ κράτος ξεκίνησε τον εκφοβισμό του προς τον πληθυσμό. Με της εντολές του διοικητή της Περιφερικής Διοίκησης Στρατό-χωροφυλακής Κερασούντος, οι στρατιώτες άρχισαν επιδρομές στα Ελληνόφωνα χωριά. Ο ίδιος πραγματοποιούσε εκδηλώσεις δεξιά και αριστερά, ώστε να ενημερώσει τον κόσμο για το δήθεν Ποντιακό Πρόβλημα. Ζητούσε από τον κόσμο να είναι έξυπνοι και να καταγγείλουν στην Στρατο-χωροφυλακή τους πόντιους τουρίστες που θα κινούνταν ύποπτα. Έγραφε διάφορα άρθρα και μιλούσε για τα παιχνίδια των ποντίων στην Μαύρη Θάλασσα, κλπ.
Στα χωριά του Κατωχωριού (Çaykara) και ιδικά στο δικό μου το χωριό οι επιδρομές των στρατιωτών δεν τελείωναν. Έμπαιναν στα σπίτια εκείνα που ο άνδρας δεν υπήρχε και ψάχνανε δήθεν κάποια άτομα. Φωτογράφιζαν σπίτια δήθεν ύποπτα και τριγύριζαν γύρω από τους μικρό οικισμούς. Ακόμη και μέλη της ιστοσελίδας www.ocena.info ψάχνανε. Στην καταπίεση και στον εκφοβισμό του Ελληνόφωνου πληθυσμού, λένε ότι έπαιξε ρόλο και ο στρατηγός «Veli Küçük» που σήμερα είναι κρατούμενος στην φυλακή για την υπόθεση του «Ergenekon»,


Εξαιτίας μου και ο πατέρας μου είχε πρόβλημα
Ο πατέρας μου όταν κατέβαινε κάτω στην κωμόπολη για δουλειές στην Κρατική Διοίκηση, άκουε προσβλητικά λόγια από τον απλό υπάλληλο μέχρι και από τον καϊμακάμη. «Το παιδί σου είναι διαμελιστής και κάνει ζημιά στη χώρα μας» του λέγανε. Ο καημένος ούτε ήξερε το τι κάνω και πως το κάνω. Σιωπηλός, ταπεινωμένος, χωρίς να πει κουβέντα έφευγε. Στο χωριό, στα καφενεία δεν μπορούσε να πάει. «εξαιτίας του παιδιού σου χάσαμε την ησυχία μας» του λέγανε. Και τι δεν τον μετρούσαν για μένα. Εγώ τα άκουα, αλλά έπρεπε να συνέχισω. Κατάλαβα ότι όλα αυτά που γίνονται, επειδή εγώ κερδίζω τον πόλεμο. Κερδίζει η αλήθεια, κερδίζει η πραγματική ιστορία. Χάνουν τα ψέματα, χάνουν οι ψεύτες, χάνουν οι δολοφόνοι του πολιτισμού μας. Και τι προσπάθειες εναντίον μας δεν έχουν γίνει.. Ακόμη και στα τοπικά τηλεοπτικά κανάλια μας κατηγορούσανε. Λέγανε ότι η Ελλάδα έπεισε κάποια παιδιά και τα πείρε εκεί και τα βαφτίζει χριστιανούς, τα στρέφει εναντίον της χώρας, κλπ. Πλούσιες οικογένειες χρηματοδότησαν ιστορικούς ώστε να τους γράψουνε την οικογενειακή ιστορία για να δείξουν πόσο Τούρκοι είναι. Χαμός γινότανε. Ενώ εγώ εδώ μόνος... ένας άνθρωπος... παράνομος και στη χώρα που ζούσα... με μειωμένες δυνατότητες... από τους πόντιους ούτε μετάφραση στα Αγγλικά που χρειαζόμουν μπορούσα να πάρω. Δίο τρία άτομα που είχα στο MSN με βοηθούσαν σε μικρά μηνύματα για επικοινωνία με τους Αμερικάνους που είχαν τον χώρο «server» της ιστοσελίδας μου.


Στην Ελλάδα τα πράγματα χειροτερεύουν
Γύρω στα 1999 - 2000 ξεκινάει η Ελλάδα τα συρτάκια, τα στεφάνια, τα γλέντια και τα ποτά μαζί με την Τουρκία. Ποια ημερομηνία ήταν ακριβώς δεν θυμάμαι αλλά σε μία τουρκική εφημερίδα παρουσιάζουν κοντά στα εκατόν τριάντα περίπου (δεν θυμάμαι τον αριθμό ακριβός) μικρούς Οτζαλάν που ζούνε στην Ελλάδα. Μέσα σε αυτά τα ονόματα ήταν και ένας δικός μας από τον Πόντο. Ο Recai Yıldız. Ευτυχώς που δεν υπήρξα στη λίστα κι εγώ. Αυτά τα άτομα ήταν από αριστερές οργανώσεις και ήταν εναντίον του καθεστώτος της Τουρκίας. Αυτά τα άτομα δεν ζητήσανε άσυλο από εφημερίδες, ούτε από εκδότες. Τα ονόματα αυτών των ανθρώπων, τα είχε το κρατικό σύστημα της Ελλάδος. Το πώς διαρρεύσανε στις εφημερίδες, ρωτήστε στους πολιτικούς της τότε εποχής. Σε εκείνη την εποχή, άκουσα από αριστερούς προσφυγές, ότι παράδωσαν αρκετούς πολικούς προσφυγές στην Τουρκία. Πριν από αυτούς, συνέβη και η παράδοση του Οτζαλάν. Ολόκληρο πακέτο ξεπουλήματος δηλαδή...
Ύστερα, όταν η σειρά έφτασε σε μας, καλούνε στην Αστυνομία τα παιδιά που σπουδάζανε στα πανεπιστήμια. Όλοι κι όλοι οκτώ ήταν. Από πριν είχαν καταφέρει να πάρουν Άδεια Παραμονής. Από την Αστυνομία τους λένε: «παιδιά κάναμε λάθος στις άδειες σας. Έπρεπε να τις είχαμε κάνει πενταετούς διάρκειας και τις κάναμε για ένα χρόνο. Δώστε τις πίσω για να τις ανανεώσουμε». Τις δίνουν πίσω τις άδειες που είχαν και περιμένουν να βγει η καινούρια πεντάχρονη άδεια. Δεν ξέρω οι αστυνομικοί αν τους έδωσαν από πίσω κι άλλα πέντε μουντζώνοντας τους, αλλά, σε λίγες μέρες βγαίνει η απόφαση απέλασης τους από την χώρα. Γίνεται χαμός... Εφημερίδες έγραψαν, καθηγητές και πρυτάνεις πανεπιστήμιων αντέδρασαν, αρκετοί πόντιοι ξεσηκώθηκαν και έτσι σταμάτησε η απέλαση τους. Απλά σταμάτησαν τις απελάσεις. Αλλά από κει και ύστερα άδειες δεν δόθηκαν. Τα παιδιά μόλις κατάλαβαν ότι η κατάσταση δεν πάει άλλο, μερικοί από αυτούς παράτησαν τις σπουδές τους και μερικοί έφυγαν πίσω στην Τουρκία.



Η πρώτη σύλληψη γύρω από ποντιακά ζητήματα
Ο Fethi Gültepe, που ήταν ένας από αυτά τα παιδιά, μία μέρα ( 2002) αποφασίζει να πάει στην πατρίδα του για επίσκεψη. Τον αρπάζουν στα σύνορα οι Τουρκικές αρχές και τον χώνουν στη φυλακή. Σε κάποιες εφημερίδες πρωτοσέλιδος ο Φετχί... Ηγέτης της Ποντιακής Οργάνωσης που θέλει να διαμελίσει την Τουρκία και θα ιδρύσει στον Πόντο κράτος... Ένα σορό άλλες κουταμάρες και ψέματα... Επί μήνες τον κρατούσαν μέσα. Κάθε μέρα περνούσε ανακρίσεις και οι ερωτήσεις ήταν ίδιες. Τελικά δικάζεται, αθωώνεται και τον αφήνουν. Μόλις τον αφήνουν, ο Φετχί ξαναφεύγει στην Ελλάδα. Από τότε ζει εδώ. Μέχρι και σήμερα δεν έχει Άδεια Παραμονής.

Ύστερα από την υπόθεση του Φετχί, ζήτησα από τον δικηγόρο του, το κατηγορητήριο που ετοίμασε εναντίον του Φετχί η Τουρκική αστυνομία. Μου έστειλε μία φωτοτυπία. Και τι δεν έγραφε μέσα... από στρατιωτική εκπαίδευση μέχρι και ποντιακό εθνικός ύμνο ανέφερε... Όπως έγραφε η δικογραφία, εμείς εδώ στην Ελλάδα ιδρύσαμε μία ποντιακή οργάνωση, εκπαιδευόμασταν στρατιωτικά, είχαμε γράψει και έναν ύμνο για τον Πόντο και σκοπεύαμε να κτυπήσουμε την Τουρκία. Είχαμε στόχο να την διαμελίσουμε και θα ιδρύαμε ένα Ποντιακό κράτος, κλπ, κλπ, κλπ...
Γελάς ή κλαις;

Είναι δηλαδή να τρελαθεί κανείς...

Τότε κατάλαβα ότι Mehmet Kul έλεγε αλήθεια για τον Kemal Yazıcıoğlu και την λίστα του. «Κοίτα να δεις» λέω από μέσα μου. Τέτοιο στήσιμο ούτε ο θεός μπορούσε να καταφέρει. Επειδή εμείς, σαν Ελληνόφωνοι που ήρθαμε από τον Πόντο στην Ελλάδα, εκφράσαμε τον εαυτό μας ως Έλληνες, χάλασε ο κόσμος...

Μα να μας καταγράφει και να μας βάζει στην κόκκινη λίστα, να μας απαγγέλει κατηγορίες και να μας στέλνει στο Δικαστήριο Κρατικής Ασφάλειας, ένας διοικητής Αστυνομίας ο οποίος είναι Ελληνόφωνος πόντιος και εδώ στην Ελλάδα να παίρνει απόφαση απέλασης ένας πόντιος (ο Χρυσοχοίδης) που είναι υπουργός δημόσιας τάξης.

Στον θεό να το έλεγε κανείς, θα ζήλευε αυτήν την τυχαία (?) σύμπτωση.

Έτσι δεν είναι;


Κατάλαβα πως δεν θέλουν να μείνω στην Ελλάδα
Από την άλλη εγώ, παρακολουθούσα τα γεγονότα απελπισμένος. Αφού δεν είχα πλέον επαφή και με πολλούς πόντιους, έπρεπε κάτι να σκεφθώ. Μία μέρα αποφασίζω να φύγω από την Ελλάδα. Το είπα και στα δικά μας παιδιά που ζούσαν εδώ. Στεναχωρήθηκαν αλλά δεν μπορούσαν να μου πουν κάτσε. Άρχισα να πουλώ τα εργολαβικά μου εργαλεία. Πριν ολοκληρώσω την πώληση των πραγμάτων, είπα «ας επισκεφθώ και τον Σάββα Καλεντερίδη ο οποίος μας βοήθησε σε μερικές βίζες ώστε να έρθουν κάποια παιδιά εδώ». Έτσι μία μέρα με έναν από τα δικά μας τα παιδιά πάμε και τον βρίσκουμε. Του λέω: «Σάββα εγώ θα φύγω από την Ελλάδα». Χωρίς δεύτερη κουβέντα, χωρίς να με ρωτήσει το γιατί, μου λέει: «καλά θα κάνεις». Δεν το περίμενα έτσι. Εγώ περίμενα να αντιδράσει, να μου πει κάτι. Τουλάχιστον να με ρωτούσε το γιατί. «καλά θα κάνεις» και τέρμα... έτσι ψυχρά...
«χιμ... αυτοί δεν θέλουν να μέινω εδώ» είπα από μέσα μου. Αφού είχαν εξαφανιστεί τόσο πολύ από το περιβάλλον μου, τι άλλο μπορούσα να σκεφθώ; «άντε πάμε» λέω τον φίλο μου και βγαίνουμε έξω. «μετάνιωσα, δεν πάω πουθενά, εδώ θα μείνω» του λέω του φίλου μου. «τί έπαθες, γιατί μετάνιωσες» μου ρωτάει. «φαίνεται αυτοί εδώ δεν με θέλουν και εγώ επίτηδες θα μείνω» του απάντησα. Με είχε πάρει το ποντιακό πείσμα και έτσι συνέχισα να μένω εδώ στην Ελλάδα.

Σε ατύχημα που είχε, μένει ανάπηρος ο αδελφός μου

Μία μέρα, πηγαίνοντας στη δουλειά ο αδελφός μου με το αυτοκίνητό του, παθαίνει ένα τροχαίο ατύχημα. Τον πάνε στο νοσοκομείο της Βούλας. Εκεί οι ιατροί τον είδαν και αποφάσισαν να τον εγχειρίσουν το βράδυ, διότι όπως είπαν, δεν υπήρχαν τα απαραίτητα υλικά, κλπ. Με παίρνουν τηλέφωνο και με ειδοποιούν για το συμβάν. Πετάγομαι και εγώ στο νοσοκομείο και βλέπω τον αδελφό μου να είναι ξαπλωμένος σε ένα καρότσι από αυτά που κουβαλάνε τους άρρωστους. Ρωτάω δεξιά αριστερά τι έχει ο αδελφός μου και γιατί περιμένει επάνω στο καρότσι χωρίς να κινείται. Μου εξήγησαν κάτι αλλά δεν είχα καταλάβει και καλά. Άλλωστε δεν ήξερα και καλά από ιατρικούς όρους. Αισθάνθηκα ότι οι ιατροί δεν του έδωσαν σημασία όσο έπρεπε και γι’ αυτό τον άφησαν πάνω στο καρότσι. Εκείνη τη στιγμή σκέφθηκα ποίον γνωρίζω ως ιατρό, για να ζητήσω βοήθεια. Μήπως και ενδιαφερθεί κανείς γιά τον αδελφό μου, ώστε να γίνουν οι απαραίτητες επεμβάσεις όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Παρόλο που γνώριζα δύο τρεις ιατρούς, εκείνη τη στιγμή κανείς δεν ήρθε στο μυαλό μου. Αναγκάστηκα να πάρω τηλέφωνο τον κύριο Σάββα Καλεντερίδη, από τον οποίον και ζήτησα βοήθεια. Του είπα «Σάββα, το πρωί ο αδελφός μου πηγαίνοντας στη δουλειά, έπαθε ένα τροχαίο ατύχημα και είναι πολύ σοβαρή η κατάσταση του. Βρίσκεται εδώ στο νοσοκομείο της Βούλας. Σε παρακαλώ, αν έχεις κάποιον γνωστό γιατρό, ρώτησέ τον αν έχει κάποιον γνωστό εδώ στην Βούλα. Διότι ο αδελφός μου περιμένει εδώ και κανένας δεν ασχολείται μαζί του». «Kλείσε και θα σε πάρω αργότερα για να σου πω» μου είπε και έκλεισε το τηλέφωνο. Ύστερα θυμήθηκα κάποιους ιατρούς αλλά, αφού έβαλα τον κ. Καλεντερίδη, σκέφθηκα πως δεν πρέπει να κάνω άνω κάτω όλο τον κόσμο. Μία ώρα... δύο ώρες... τρεις... ο κ. Καλεντερίδης δεν πήρε. «Κάτσε να τον πάρω εγώ» είπα από μέσα μου. Τον παίρνω, κλειστό το τηλέφωνο. Ξανά και ξανά δοκίμασα για να τον βρω. Μάταιες οι προσπάθειες μου. Πήρα και κάποιους άλλους ιατρούς που θυμήθηκα. Ούτε εκείνους πέτυχα. Απελπισμένος περίμενα το βράδυ. Ο γιατρός που τον είχε δει το πρωί, μας κάλεσε στο γραφείο του. Μας είπε: «Αυτή η εγχείριση είναι πολύ δύσκολη και ο αδελφός σας μπορεί να μείνει ανάπηρος. Η κατάσταση του είναι πολύ βαριά και εμείς θα κάνουμε μία προσπάθεια. Έχει χτυπηθεί στον αυχένα πολύ άσχημα». Πέσαμε από τα σύννεφα αλλά δεν περνούσε και από τα χέρια μας κάτι. Τον αφήσαμε στα χέρια του ιατρού που τον ανάλαβε. Επί ώρες ασχολήθηκαν με την εγχείριση του. Τον έφεραν πάνω σε κάποιο δωμάτιο αλλά δεν μπορούσε να κουνήσει ούτε χέρια, ούτε πόδια. Δεν αισθανόταν τίποτα. Ο γιατρός μας είπε: «Ακόμη είναι νωρίς και θα δούμε τα αποτελέσματα μετά από μέρες». Την ίδια βραδιά, ξαναπροσπάθησα να έρθω σε επαφή με τον κ. Καλεντερίδη αλλά ο άνθρωπος είχε εξαφανιστεί. Μία στιγμή σκέφθηκα: «Αυτός που δεν είναι κοντά μου σε μία τέτοια δύσκολή στιγμή, ας χάνεται για πάντα από τη ζωή μου» και έσβησα το τηλέφωνο του από τον κατάλογο μου. Από την άλλη, είχα την περιέργεια και έλεγα από μέσα μου: «Για να δούμε τι θα μου πει όταν θα με πάρει». Έξι χρόνια περίμενα για να μου πει κάτι. Είχε εξαφανιστεί από τη ζωή μου εντελώς. Ο αδελφός μου, όπως μας είχε πει ο γιατρός, έμεινε παράλυτος. Έπαθε τετραπληγία. Μετά από δεκαπέντε χρόνια ζωή στην Ελλάδα, μονό πέντε με δέκα Πόντιοι με πήραν και μου είπαν περαστικά. Πέντε με έξι ήρθαν μέχρι το νοσοκομείο και μας επισκέφτηκαν. Μερικούς από αυτούς που θυμάμαι: ήταν ο κ. Στολτίδης Θεόδωρος, ο κ.Αμανατίδης Χρόνης, ο ιατρός κ. Νικολαίδης (ξέχασα το μικρό του) και μερικοί άλλοι που δεν θυμάμαι τώρα.

Βοήθησαν τον αδελφό μου στο χρέος που είχε στην εφορία

Αφού ο αδελφός μου έμεινε παράλυτος, είχε κάποια μικρά χρέη στην εφορία από την εργολαβία που είχε σαν επάγγελμα. Αυτά τα είχαμε ξεχάσει με τις στεναχώριες που είχαμε και με τον καιρό αυξήθηκαν και έφτασαν περίπου στις δέκα χιλιάδες Ευρώ. Ο αδελφός μου ανέφερε αυτό το πρόβλημα σε κάποιους φίλους του από την Κοζάνη και ένας από αυτούς, ο κ. Δημήτρης Σαπανίδης, τον βοήθησε, μαζεύοντας σχεδόν όλο το ποσόν που χρεωστούσε. Αυτός και κάποιος φίλος του, τρις τέσσερις φορές ήρθαν από την Κοζάνη και τον επισκέφτηκαν στην Νέα Μάκρη που έμενε (με τον αδελφό μου υπάρχουν και άλλες λεπτομέρειες τις οποίες θα αναφέρω όταν γράψω όλη μου την ιστορία αναλυτικά και σε βιβλίο). Πάντως, επί μήνες, αρκετά υποφέραμε ψυχολογικά και κοντά μας υπήρξαν ελάχιστοι άνθρωποι. Μερικοί από τους πόντιους φίλους μας, παρόλο που ερχόντουσαν στην Νέα Μάκρη, δεν εμφανιζόντουσαν στο σπίτι μου. Ένας από αυτούς ήταν και ο κ.Μιχάλης Χαραλαμπίδης, τον οποίον γνώριζα από παλαιά. Το σπίτι μου το ήξερε πάρα πολύ καλά, διότι τον είχα φιλοξενήσει δύο με τρεις φορές. Περνούσε δίπλα από την πόρτα μου για να επισκεφτεί μία γειτόνισσα μου και μάθαινα τον ερχομό του από αυτήν. Ο κ.Βλάσης Αγτζίδης που τόσα χρόνια κάναμε μαζί εκπομπή, ούτε αυτός πέρασε. Αλώστε, μετά από αυτό το γεγονός, έδωσα τέλος στην εκπομπή που κάναμε. Ο κ. Γιώργος Ανδρεάδης και κ.Κώστας Φωτιάδης, παρόλο που βρέθηκαν στα .... (αυτό το κομμάτι θα το αναφέρω στο βιβλίο μου), δεν ήρθαν ποτέ για να επισκεφτούν τον αδελφό μου. Αυτό που κάνανε, θα το έχω πόνο μέσα μου μέχρι να πεθάνω. Όμως εδώ, αισθάνομαι χρέος να σημειώσω και τις όποιες βοήθειες μου παρείχανε αυτοί οι άνθρωποι. Πρώτον ο κ. Κώστας Φωτιάδης μου χάρισε πριν από το γεγονός, το Αρχείον Πόντου και τα δικά του βιβλία που έγραψε για την γενοκτονία. Ο κ. Βλάσης Αγτζίδης με βοήθησε στην πρώτη άδεια παραμονής μου, που νόμιζα ότι την είχε κανονίσει ο κ. Δημήτρης Φίλης. Με βοήθησε να παρουσιαστούν κάποια άρθρα μου στις εφημερίδες και κατάφερε να πάρει την εκπομπή και να τήν κάνουμε μαζί. Στην μητέρα μου δεν έδωσαν άδεια παραμονής, ούτε για ανθρωπιστικούς λόγους. Αφού έπαθε αυτό το κακό που ανέφερα παραπάνω, έπρεπε κάποιος να τον προσέχει κάθε λεπτό και κάθε ώρα. Γι’ αυτό λοιπόν αναγκαστήκαμε να φέρουμε την μητέρα μου από τον Πόντο εδώ στην Ελλάδα. Χωρίς να θέλει να μείνει μακριά από τις φίλες και τις γειτόνισσες της, ήρθε εδώ, διότι το παιδί της, η ψυχή της, ήταν σε τέτοια κατάσταση που μόνο αυτή μπορούσε να τον φροντίζει. Έπρεπε να τον ταΐζει, έπρεπε να τον λούζει, έπρεπε να τον φέρνει στην τουαλέτα και να τον καθαρίζει. Έπρεπε να εξυπηρετεί όλες του τις στοιχειώδεις ανάγκες . Αφού ήρθε λοιπόν η μητέρα μου, έπρεπε να ζήσει εδώ νόμιμα με Άδεια Παραμονής. Γι’ αυτό πήγαμε στο Υπουργείο Εσωτερικών (εποχή Νέας Δημοκρατίας) και ζητήσαμε γι’ αυτήν Άδεια Παραμονής για ανθρωπιστικούς λόγους, κουβαλώντας μαζί μας όλα τα αποδεικτικά χαρτιά που είχε ο αδελφός μου για την κατάσταση του. Ούτε αίτηση μας αφήσανε να κάνουμε. Τελικά αναγκαστήκαμε να της αγοράσουμε οικοδομικά ένσημα από κάποιους εργοδότες και την εμφανίσαμε σαν εργάτη. Έτσι με αυτόν τον τρόπο, καταφέραμε να πάρουμε Άδεια Παραμονής για δύο χρόνια

Κλείνομαι στον κόσμο μου

Κάποια χρόνια, εδώ στην Νέα Μάκρη και γενικά σε όλη την Αττική, γινότανε το ανθρωποκυνηγητό με τους αλλοδαπούς. Κάθε μέρα η αστυνομία αλλοδαπούς κυνηγούσε στους δρόμους, μπροστά στους φούρνους, στα σουπερμάρκετ, κλπ. με έπαιρναν τηλέφωνο οι δικοί μας που είχαν Άδεια Παραμονής και μου λέγανε: «Βαχίτ, μη βγαίνεις έξω, στους δρόμους γίνεται χαμός με την Αστυνομία». Εγώ ο καημένος, ούτε γιά δουλειά μπορούσα να βγω. Αυτό κράτησε δύο χρόνια περίπου. Από τη μία η κατάσταση του αδελφού μου, από την άλλη η δική μου κατάσταση, οι οικονομικές δυσκολίες, η κατάσταση του πατέρα μου ο οποίος έμενε στο χωριό και σε ένα σπίτι μοναχός, η δύσκολη ζωή που περνούσε η μητέρα μου, η στάση των Ποντίων και γενικά της Ελλάδας απέναντι μας, με έσπρωξαν κάπως στην κατάθλιψη. Πλέον δεν ήθελα να δω κανέναν. Εγώ που δεν χωρούσα πουθενά, δεν ήθελα να βγω από το μικρό μου δωματιάκι που όλο κ’ όλο είναι οκτώ με δέκα τετραγωνικά. Μέσα σε αυτό το δωμάτιο αφοσιώθηκα στον αγώνα μου και ξέχασα ότι ζω στην Ελλάδα. Ζούσα απ’ όσες δουλειές μου βρίσκανε τα αδέλφια μου και απ’ όσες μου ερχόντουσαν από γνωριμίες. Μόνος μου δεν έβγαινα να πάω να κυνηγήσω δουλείες, να μοιράσω κάρτες, να δώσω προσφορές. Τίποτα.... Λες κι περίμενα να πεθάνω. Ήμουν ένας άνθρωπος που τόσα χρόνια αγωνιζόμουν για την μητρική μου γλώσσα, για μια γλώσσα που πάει να πεθάνει και ούτε για ανθρωπιστικούς λόγους δεν με υποστήριζε κανείς. Διάβαζα κάτι οργανισμούς για τις γλώσσες, διάβαζα παγκόσμιες προσπάθειες για ζώα που πάνε να εξαφανιστούν, διάβαζα διάφορα και εμένα δεν με έβλεπε ούτε ο Θεός, ούτε ο Αλλάχ, ούτε ο Δίας. Κανείς... Πόσες φορές έκλαψα για τη γλώσσα μου δεν θυμάμαι. Μόνος μου, ψιθυρίζοντας στα κρυφά, σαν να μιλούσα με την ίδια μου την τη γλώσσα, έλεγα: «μα εσύ, που επί χιλιάδες χρόνια έδειξες τον δρόμο σε εκατομμύρια ανθρώπους, τι τους έκανες και σε αφήσανε τόσο μόνη;». Ζούσα σε μία χώρα που λέγεται Ελλάδα και υποτίθεται ότι υποστηρίζει ότι έχει σχέση με τον Ελληνισμό, ζούσα μέσα σε κάποιους ανθρώπους που λένε ότι είναι Πόντοι και εγώ που έπρεπε τουλάχιστον να είχα μία ψυχολογική υποστήριξη, είχα τους υπάλληλους του τμήματος αλλοδαπών, που με την συμπεριφορά τους έδειχναν πώς μας βλέπανε σαν τα ζώα. Κάθε φορά που πήγαινα για να εξυπηρετηθώ, περιμένοντας επί ώρες την ουρά των αλλοδαπών, υπέφερα μέσα μου. Πολλές φορές παρατούσα τι σειρά μου και γύριζα πίσω αηδιάζοντας και από τον εαυτό μου. Είχα την Αστυνομία που έπαιζα κρυφτό. Το μόνο που με κρατούσε στη ζωή, ήταν ο αγώνας για τη γλώσσα μου Παρ όλα τα παραπάνω προβλήματα, εγώ συνέχιζα τον αγώνα μου μέσω του διαδικτύου. Βρισκόμουν μέσα σε έναν δυνατό και αθόρυβο πόλεμο, ο οποίος είχε δυο αντιπάλους. Στη μία βρισκόταν σχεδόν όλη η Τουρκιά και στην άλλη βρισκόμουν εγώ. Το πολεμικό μου υλικό ήταν το μυαλό μου, η γνώση μου, τα δάκτυλα μου, το πληκτρολόγιο μου, ο υπολογιστής μου. Ενώ οι άλλοι από απέναντι είχαν τα ίδια με μένα, συν την λασπολογία, συν τον εκβιασμό, συν την απειλή, συν την οικονομική άνεση, συν τον χρόνο, συν τον αριθμό. Μπόρεσα να αντισταθώ, διότι πίστευα στην δύναμη της αλήθειας, στην δύναμη της γνώσης και της ελευθερίας. Βέβαια για την γνώση έπρεπε να διαβάσω. Έτσι λοιπόν αισθάνθηκα και την ανάγκη να γνωριστώ με βιβλία, με βιβλιοθήκη που για έναν οικοδόμο, για έναν παράνομο σε μία χώρα, για έναν πρόσφυγα, δεν είναι και τόσο συνηθισμένο. Είχα κάμποσα βιβλία από παλαιά αλλά δεν μου φτάνανε. Άρχισα να κουβαλώ στο σπίτι βιβλία. Πολλές φορές και κρυφά από τη γυναικά μου την οποία στέρησα από πολλά.. Διότι δεν ήθελα να ακούσω τα παράπονα της. Οι γνωστοί και οι γύρω μας ζούσαν σε καλά σπίτια, έκτιζαν δικές τους βίλλες, οδηγούσαν μοντέρνα αυτοκίνητα, ενώ εμείς ζούσαμε σε μιζέρια, σε φτώχια. Την λυπόμουν αρκετά και σκεφτόμουν ότι η κακή της μοίρα, την έφερε κοντά σε μένα που βγήκα άχρηστος και ανίκανος για τα όνειρα της. Και τα παιδιά μου λυπήθηκα αρκετές φορές. Η ζωή πλέον δεν μου έδινε χαρά αλλά, κρατιόμουν επειδή ήθελα να αγωνιστώ ακόμη για τη γλώσσα μου.

Τα αποτελέσματα του αγώνα

Το βιβλίο του Ομέρ Ασάν, η ιστοσελίδα που είχα εγώ στο διαδίκτυο, οι συζήτησης και οι αλληλογραφία που γινόταν μέσω του διαδικτύου, έφτασαν να δημιουργήσουν ένα ερωτηματικό στα μυαλά των ανθρώπων που μιλούσαν ποντιακά στον Πόντο. Δηλαδή καταφέραμε να δημιουργήσουμε μία συγκρατημένη και κρυφή αφύπνιση ενός λαού, ο οποίος ήταν στο παρά πέντε πριν πεθαίνει πολιτισμικά. Τουλάχιστον εμποδίσαμε να περάσει τόσο εύκολα η Τουρκική προπαγάνδα. Σε όλο αυτό το διάστημα, δημοσιεύτηκαν δικά μου άρθρα και ρεπορτάζ που έκανα, σε διάφορες εφημερίδες και σε διάφορα περιοδικά όπως «Καθημερινή», «Ελευθεροτυπία», «Έθνος», «Prestime», «Εύξεινος πόντος», «Ποντος», «Άρδην», «Ελλοπία», κτλπ. Δημοσιεύτηκαν και σε ελληνικές ιστοσελίδες όπως το «www.hri.org» το οποίο είναι η μεγαλύτερη ιστοσελίδα του ελληνισμού της Αμερικής, στο «www.apodimos.com» και σε πολλά άλλα. Επίσης σχολιάστηκα αρκετά από την συγγραφέα κυρίαΒούλα Δαμιανάκου στο βιβλίο της «Οδοιπορώ στην πατρίδα» που εκδόθηκε πρόσφατα από τον εκδοτικό οίκο Επικαιρότητα και στο ίδιο βιβλίο δημοσιεύτηκε ένα ποίημα μου στα ποντιακά. Αναφέρθηκε το όνομα μου γύρω από τα ποντιακά ζητήματα και στα ευχαριστήρια των βιβλίων όπως «Ποντιακός Ελληνισμός» του Βλάση Αγτζίδη και σε άλλα που δεν θυμάμαι. Παρουσιάστηκαν ρεπορτάζ μου και στις τηλεοράσεις όπως Alter tv, Alpha tv, Mega tv. Τελευταία, ένα άρθρο μου δημοσιεύτηκε στην Αγγλική έκδοση της Καθημερινής στο EKATHIMERINI με τίτλο «A Pontic village slowly dies». Στην Τουρκία αναφέρθηκε το όνομα μου στα ευχαριστήρια του βιβλίου «Pontos K?lt?r?» του ?mer Asan, στην Μαύρο-θαλασσίτικη εγκυκλοπαίδεια «Karadeniz ansiklopedisi» του ?zhan ?zt?rk, για την οποία ετυμολόγησα διακόσες πενήντα περίπου Ποντιακές λέξεις και έδωσα εργασίες γύρω από την φυτολογία. Επίσης αναφέρθηκε το όνομα μου στα ευχαριστήρια του βιβλίου «Trabzon yer adlar?» του ?lyas Karag?z που εκδόθηκε στην Τουρκία και στο οποίο είχα ετυμολογικές αναλύσεις. Δημοσιεύτηκε ένα άρθρο μου 11 σελίδων και ένα ποίημα μου στα ποντιακά, στο βιβλίο «Temel Kimdir», που εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο «Heyamola yay?nlar?» στην Πόλη. Δημοσιεύτηκαν κατά καιρούς δικά μου άρθρα γύρω από την πραγματική μας ταυτότητα, τον πολιτισμό και την γλώσσα μας που χάνεται, στην μεγαλύτερη κέντρο-αριστερή Τουρκική εφημερίδα «Radikal», με τίτλους: «Πεθαίνουν τα Ρωμαίικα της Ανατολής», «Ποιος είναι ο Τεμέλ», «Γιαγιά χωρίς όνομα» που το έγραψα για την πόντια γιαγιά που συνάντησα στην Τουρκία, «Ο κόστος το να μιλάς Ρωμαϊκά». Δημοσιεύτηκαν δικά μου ρεπορτάζ σε μερικές τοπικές Μαυροθαλασσίτικες εφημερίδες και σε πολλές ιστοσελίδες που δεν θυμάμαι πια. Επίσης αναφέρθηκε το όνομα μου με αρνητικό τρόπο στην τηλεόραση ATV και σε διάφορες εφημερίδες και ιστοσελίδες των γκρίζων λύκων. Δέχτηκα απειλές αρκετές φορές από τους γκρίζους λύκους. Επίσης κατά καιρούς κατηγορήθηκα από διάφορους εθνικιστές σε τοπικές εφημερίδες της Τραπεζούντας και γενικά της Μαύρης Θάλασσας.

Οι φάκελοι στο MEGA TV και το πρόβλημα με τον İsmail Sonay
Μια μέρα με καλεί στο τηλέφωνο η κυρία Κατερίνα Λομβαρδέα η οποία ήταν συνεργάτρια του κυρίου Αλέξη Παπαχελά στην τηλεοπτική εκπομπή «Οι Φάκελοι» στο MEGA TV. Μου ζήτησε βοήθεια για έναν ποντιακό ντοκιμαντέρ που ήθελαν να κάνουν. Συναντηθήκαμε μια μέρα στο σπίτι μου και μου ζήτησε να τους βρω κάποιον που να μπορέσουν να συναντηθούν μαζί του σαν τηλεοπτική ομάδα, ώστε να τους βοηθήσει για να μπορέσουν να φιλοξενηθούν σε κάποια Ελληνόφωνη οικογένεια στον Πόντο. Ήθελαν να κάνουν ρεπορτάζ και να καταγράψουν τις ομιλίες των Ελληνόφωνων στα ποντιακά.
Από τις επαφές που είχα, κάλεσα στο τηλέφωνο κάποιους φίλους και τους ρώτησα αν μπορεί κανείς να φιλοξενήσει Έλληνες δημοσιογράφους για έναν ντοκιμαντέρ. Μερικοί φοβηθήκαν και μερικοί το δεχτήκανε. Αλλά εγώ βρήκα σαν κατάλληλο τον İsmail ο οποίος δούλευε στην Κωνσταντινούπολη σε μια μεταφορική εταιρία ως τουριστικός οδηγός.
Τελικά ο İsmail τους δέχεται και τους πάει στο χωριό μου Όκενα , όπου ήταν και το πατρικό του σπίτι. Τους φιλοξένησε εκεί και κάνανε κάποιες τηλεοπτικές λήψεις. Στον γυρισμό λοιπόν, όπως περνούσανε από την κωμόπολη Κατωχώρι, σημερινό «Çaykara», τους σταματάνε κάποιοι στρατιώτες από την στρατο-χωροφυλακή και τους πάνε στο τμήμα. Ρωτάνε τον İsmail για τους φιλοξενούμενους του και αυτός τους απαντάει: «φίλοι μου είναι από την Ελλάδα». Τον ρωτάνε για το επάγγελμα τους και εκείνος απαντάει: «δάσκαλοι είναι και οι δύο». Τους παίρνουν τα ονοματεπώνυμα και τους αφήνουν ελεύθερους. Συνεχίζουν αυτοί το ταξίδι τους προς την Πόλη και από πίσω τους, γίνεται μια έρευνα για την ομάδα των Ελλήνων από την στρατο-χωροφυλακή. Πριν φτάνουν στην Πόλη, κάποιος γνωστός του İsmail, τον καλεί στο τηλέφωνο και τόν ρωτάει: «τι έκανες και σε ψάχνει η Αστυνομία;». Ο İsmail κατάλαβε αμέσως το πρόβλημα, διότι είχε δώσει ψευδή δήλωση.
Φτάνουν στην Πόλη, αλλά, ο İsmail πλέον δεν μπορούσε να πάει στο σπίτι του. Πάει σε ένα φιλικό σπίτι και κρύβεται εκεί. Η τηλεοπτική ομάδα από την εκπομπή «Οι Φάκελοι» γυρίζουν στην Ελλάδα. Ο İsmail με ειδοποιεί για το γεγονός και ζητάει να τον βγάλουμε έξω από την Τουρκία. Τόν ρώτησα: «γιατί δεν πάς στο Ελληνικό Προξενείο να τους ζητήσεις βίζα για να έρθεις στην Ελλάδα;». Μου απάντησε: «πήγα αλλά αυτή τη φορά δεν μού δώσανε και δεν ξέρω γιατί».
Επειδή ο İsmail ήταν «Τουριστικός οδηγός», πολύ συχνά έπαιρνε βίζα από το Ελληνικό Προξενείο, διότι συχνά μπαινοέβγαινε στην Ελλάδα για τις δουλειές της εταιρίας του. Εκτός αυτού, γνώριζε και μερικά άτομα στο Προξενείο με τους οποίους είχε φιλική σχέση.. Τί έγινε, πια εντολή δόθηκε και από πού, μού είναι άγνωστο, αλλά ο İsmail δεν μπορούσε να πάρει βίζα πια. Ήξερα ότι κάθε τόσο ερχόταν στην Ελλάδα και δεν είχε ανάγκη να μου πει ψέματα.

Δεν έφταναν τα προβλήματα μου, συμπληρώθηκε και ο İsmail...
Εξαιτίας μου θα έβρισκε τον μπελά του ο άνθρωπος...
Εκεί που είχε μια καλή δουλειά, θα τήν έχανε και το χειρότερο, θα έχανε και την πατρίδα του.
Τρελάθηκα για μια στιγμή, αλλά ότι έγινε, έγινε και έπρεπε να κάνω κάτι.

Αμέσως καλώ στο τηλέφωνο κάποιους από την ομάδα «Οι Φάκελοι» και τους λέω «το και το με τον İsmail».
Τελικά, καταφέρνουν με πολύ δυσκολία να πείσουν τον πρόξενο να δώσει βίζα στον İsmail. Την άλλη μέρα ο İsmail φτάνει στην Ελλάδα. Το προξενείο τού έδωσε βίζα για δέκα πέντε μέρες αλλά νομίζοντας ο İsmail ότι έχει βίζα για ένα μήνα, κάθεται λίγο παραπάνω από τι έπρεπε. Όταν καταλάβαμε ότι πλέον ο İsmail είναι εκπρόθεσμος, πήγαμε στο τμήμα αλλοδαπών και ζητήσαμε παράταση της βίζας του. Ο İsmail ήθελε να μείνει μερικούς μήνες ακόμη ώστε να δει ο δικηγόρος του τι μπορεί να κάνει γι’ αυτόν. Από το τμήμα αλλοδαπών δεν παίρνουμε θετική απάντηση. Ζητάμε βοήθεια από τον κύριο Τάσο Τέλογλου που ήταν στην ομάδα «Οι Φάκελοι». Ο κ. Τέλογλου πάει στο Υπουργείο Εσωτερικών και ζητάει να εξυπηρετηθεί κατά κάποιο τρόπο ο İsmail. Ο υπουργός (Εποχή Ν.Δ) τόν ρωτάει: «μπορείς να μας βεβαιώσεις ότι δεν θα παρουσιαστεί πρόβλημα μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας;». Ο Τέλογλου παθαίνει σοκ και γυρίζει πίσω και μας λέει «το και το».
Τελικά αποφασίζουμε ώστε να πάει να ζητήσει «πολιτικό άσυλο». Ύστερα από την αίτηση του İsmail για το άσυλο, του δίνουν μία προσωρινή άδεια διαμονής, μέχρι να εξεταστεί το αίτημα του.

Δεν είχαν περάσει κάμποσες μέρες από την ημέρα που έκανε την αίτηση του, τον καλούν στο «Τμήμα Αλλοδαπών» και του λένε να ξανακάνει αίτηση στην οποία δεν θα γράψει ότι είναι «Ποντιακής καταγωγής». Στην αίτηση, εκεί που γράφει «Καταγωγή:», απέναντι έπρεπε να γράψει «Τουρκική». «Αλλιώς θα έχεις πρόβλημα και δεν θα γίνει δεκτό το αίτημα σου» του είπανε. Με καλεί στο τηλέφωνο και μέ ρωτάει τι να κάνει. Ε δεν τρελάθηκα πια... Πλέον, ήξερα πού ζούσαμε και με τι κρατικό μηχανισμό είχαμε να κάνουμε. Λέω του Ismail: «ρε İsmail, ούτως ή άλλως δεν θα δεχτούν την αίτηση που έκανες. Εδώ και αρκετά χρόνια περιμένουν για άσυλο, άτομα που όντως έχουν πρόβλημα στην Τουρκία και δεν δέχονται τα αιτήματα τους. Το δικό σου θα δεχτούν; Τώρα δεν ξέρω τι τρέχει και που κολλήσανε αυτοί και σε κάλεσαν εκεί για να αλλάξεις τη δήλωση σου και να γράψεις ότι είσαι Τουρκικής καταγωγής, αλλά φαίνεται πως έχουν κάποιο κοιλόπονο. Μην τους κάνεις τη χάρη σε παρακαλώ... Άσ’ τους να πα’ να σκάσουν...».

Τελικά ο İsmail αποχωρεί από το Τμήμα αλλοδαπών, χωρίς να δεχτεί να αλλάξει την αίτηση του.

Ο İsmail παντρεύτηκε εδώ με μια Ελληνίδα, έκανε ένα παιδί, το παιδί κοντεύει να γίνει άνδρας και το αίτημα του ακόμη περιμένει...

Βάλανε πρόστιμο στην μητέρα μου
Αφού τα τελευταία χρόνια δεν βρίσκαμε ένσημα ούτε για μας, δεν μπορούσαμε και για την μητέρα μας, ώστε να πάρει Άδεια παραμονής. Έμεινε για κάμποσο καιρό παράνομα στην Ελλάδα, για να μπορεί να φροντίζει το ανάπηρο παιδί της. Ύστερα, όταν πήγε να αναχωρήσει από την Ελλάδα, της βάλανε (αν δεν κάνω λάθος, 1600 Ευρώ) πρόστιμο.
Μια Ελληνόφωνη μητέρα, που τόσα χρόνια μεγάλωνε τα παιδιά της εκεί, στα βάθη της Ανατολίας μιλώντας τους Ελληνικά, και τούς μάθαινε τις όμορφες λεξούλες του Όμηρου, της βάλανε τόσο μεγάλο πρόστιμο, επειδή αναγκαστικά έμεινε λίγο παραπάνω στην Ελλάδα (?). Μάλλον τόσα τους έλειπαν...

Ζήτησα βοήθεια από την ΠΟΕ
Φέτος τα πράγματα ήταν ακόμη πιο δύσκολα. Έκανα αίτηση για Άδεια παραμονής με λίγα (55) ένσημα και όπως μου είπαν από το τμήμα αλλοδαπών, σίγουρα θα έρθει αρνητική απάντηση Ούτε πλέον έχω το δικαίωμα να αγοράσω αυτά που μου λείπουν.

Αφού έβλεπα τα πράγματα ότι δεν πάνε καλά, σκέφθηκα να ζητήσω βοήθεια για τα γραφειοκρατικά μου προβλήματα από τον πρόεδρο της ΠΟΕ (Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος), τον κύριο Παρχαρίδη. Τον καλώ στο τηλέφωνο και αρχίζω να του λέω τα προβλήματα που έχω. «Μήπως και βρει καμία λύση, εφόσον είναι και Νεοδημοκράτης» έλεγα από μέσα μου. Ακόμη δεν είχα ξεκινήσει καλά καλά να του λέω το τι και το πώς, και σαν να μου έκλεισε στα μούτρα το τηλέφωνο, λέγοντας: « καλά καλά, θα συζητήσουμε το πρόβλημα σου στο διοικητικό συμβούλιο». «Μα αφού δεν άκουσε το πρόβλημα μου, τι να συζητήσει;» είπα από μέσα μου και πικραμένος άφησα τον εαυτό μου πάνω στον καναπέ και έτσι κοιμήθηκα.

Αργότερα όταν ξύπνησα, κάθισα και τού έγραψα μια επιστολή (ξέροντας ότι δεν θα κάνει κάτι αλλά για να μην πει ότι δεν τον ειδοποίησα ποτέ) και του την έστειλα με τον κύριο Κώστα Αλεξανδρίδη ο οποίος είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΠΟΕ. Επίσης του την έστειλα και μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Είτε θετική είτε αρνητική, ακόμη απάντηση δεν πήρα...

Ήθελα να φύγω αλλά δεν μπόρεσα
Αφού ήταν τα πράγματα τόσο δύσκολα πια, αισθάνθηκα στριμωγμένος και έπαθα κρίση πανικού. Όλα μαύρα τα έβλεπα πια. Μέσα μου ο φόβος και ο τρόμος κυριαρχούσε. Από ελπίδα για το μέλλον, σταγόνα δεν είχε μείνει. Άλλο δεν πήγαινε. Έπρεπε να κάνω κάτι. Μια στιγμή κλείνω την ιστοσελίδα που είχα και αποφασίζω να φύγω από την Ελλάδα. Γι’ αυτό μια μέρα, πάω στα γραφεία του ΟΗΕ εδώ στην Αθήνα. Τους ζητάω βοήθεια για να με βγάλουν από την Ελλάδα και να με στείλουν σε μία άλλη χώρα που να με δεχτεί, όποια και αν είναι αυτή. Ακόμη και στην χειρότερη χώρα της Αφρικής να με στέλνανε, ήμουν έτοιμος να φύγω. Μου είπαν: εφόσον βρίσκεσαι εκτός της χώρας σου και είσαι έτοιμος να ζητήσεις άσυλο, θα ζητήσεις στην πρώτη χώρα που βρίσκεσαι. Δηλαδή έπρεπε να ζητήσω άσυλο από την Ελλάδα. «καλά...» τους είπα από μέσα μου και έφυγα από το γραφείο τους. Απελπισμένος, κατέβηκα στην Πλατεία Βάθης που βρίσκεται κοντά στην Ομόνοια. Ήθελα να πάω να δω εκείνο το παγκάκι που τις πρώτες μέρες τότε όταν ήρθα στην Ελλάδα, μετά από άσκοπο περίπατο κουραζόμουν και πήγαινα και ξάπλωνα εκεί. Εξαντλημένος ψυχολογικά, ήθελα να πάω να ξαναξαπλώσω. Δεν ήταν εκεί πια το παγκάκι. Το σήκωσαν από εκεί. Ψιθυρίζοντας από μέσα μου είπα στον εαυτό μου: «α ρε Βαχίτ... βλέπεις, ούτε παγκάκι σου άφησαν...».

Αυτά που με βασανίζουν
Τα προβλήματα που έχω μέσα μου, υπερβαίνουν την αντοχή ενός ανθρώπου.
Αισθάνομαι πάρα πολύ κουρασμένος. Η μητέρα μου έπαθε τρεις φορές εγκεφαλικό και δεν μπόρεσα να πάω να την επισκεφτώ και έχω τον πόνο της μέσα μου. Οι γονείς μου θα πεθάνουν και πολύ πιθανόν δεν θα μπορέσω να παραβρεθώ ούτε στην κηδεία τους. Από τώρα αυτή η σκέψη με βασανίζει.
Πέρασαν δέκα οχτώ χρόνια από τότε που έχω επισκεφθεί τελευταία την πατρίδα μου.
Δεν πήγα και δεν μπορώ, διότι εκτός από το νομικό πρόβλημα, υπάρχει κίνδυνος και για τη ζωή μου.
Το ένα το παιδί μου που γεννήθηκε εδώ στην Ελλάδα, είναι χωρίς υπηκοότητα και ανά πάσα στιγμή μπορεί να παρουσιασθεί πρόβλημα με της αστυνομικές αρχές και με το σχολείο του.
Χίλια δύο άλλα προβλήματα που εδώ δεν χρειάζεται να τα αναφέρω.
Βρίσκομαι σε μία χώρα, πού ούτε μπορώ να μπω, ούτε και να βγω. Τι άλλο χειρότερο;

Μάζεψα αρκετό υλικό γιά τον πολιτισμό μας
Όλα αυτά τα χρόνια, μάζεψα αρκετό υλικό για τον πολιτισμό που μπόρεσε να ζήσει στον Πόντο μέχρι σήμερα. Έχω εργασίες που δεν τελείωσαν ακόμη. Από αυτά είναι ένα που το ετοίμασα στα Ποντιακά «Οι διάλογοι στον Πόντο». Από αυτήν την εργασία, έχω πέντε με έξι διαφορετικά παραδείγματα τα οποία φτάνουν τις είκοσι σελίδες περίπου. Και πάλι στα Ποντιακά έχω ποιήματα και τραγούδια τα οποία ξεπερνούν τα δέκα πέντε κομμάτια. Έχω αρχίσει στα Ελληνικά ένα «Ετυμολογικό Φυτολογικό λεξικό» με 310 ονομασίες περίπου και βρίσκεται στη μέση. Έχω μία εργασία στα Τουρκικά γύρω από την ιστορία του Κατωχωριού με τίτλο «Η πικρή ιστορία ενός εξαφανισμού» που βρίσκεται σχεδόν στο τέλος της (250 Α4 σελίδες χωρίς φωτογραφίες). Έχω ένα λαογραφικό του χωριού μου που και αυτό βρίσκεται προς το τέλος του με τίτλο «Τα απομεινάρια του Ελληνικού πολιτισμού» (240 Α4 σελίδες χωρίς φωτογραφίες). Τέλος, έχω και ένα «Ποντιακό λεξικό» με τις λέξεις που χρησιμοποιούνται στον Πόντο (6.000 λέξεις περίπου).

Σώζω διαρκώς ότι γράφω, τα δίνω και σε έμπιστους φίλους, ώστε αν μου συμβεί κάτι, να μην χαθεί το πολύτιμο υλικό..

Οι ιδεολογικές μου τάσεις
Δεν θα πω ότι είμαι πολύ δημοκρατικός αλλά προσπαθώ όσο μπορώ. Είμαι ανενεργός αριστερός., βλέπω σαν ίσους όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής, θρησκείας και υπηκοότητας. Δεν είμαι εθνικιστής, ούτε ακραίος σε κάτι.

Τελειώνοντας
Τελειώνοντας θέλω να σας πω ότι, προσπάθησα να σας περιγράψω το ιστορικό μου με έναν απλό τρόπο, στα γρήγορα και σε γενικές γραμμές. Αυτό το έκανα, διότι πικράθηκα από τον χαρακτηρισμό που απεύθυνε εναντίον μου ο πρώην Υπουργός Δημόσιας Τάξης, ο κ. Χρυσοχοίδης, σε μία εκδήλωση που πραγματοποίησε τελευταία η Νεολαία ΠΟΕ για την Ποντιακή γενοκτονία. Έτσι αποφάσισα να τα πω έξω από τα δόντια και δεν ξέρω αν έκανα καλά.

Πάντως όλα αυτά τα παραπάνω που υπέφερα, τα υπέφερα στην προσπάθειά μου για ελεύθερη έκφραση και συνεχίζω να υποφέρω, σε μία χώρα που μιλάει για ανθρώπινα δικαιώματα και η ημερομηνία δείχνει το 2009.

Τέλος, ακόμη συνεχίζω να ασχολούμαι με τον δικό μου πολιτισμό και αυτό θα το κάνω μέχρι και να πεθάνω.

Ευχαριστώ Ελλάδα... ευχαριστώ Τουρκία...

Διαβάστε περισσότερα...