Αν μπορεί να σωθεί κάτι στην Κύπρο...
Τρίτη 19 Μαρτίου 2013
 |
| Μπροστά σε κρίσιμες αποφάσεις η Κύπρος |
Ο προβληματισμός είναι βαρύς, καθώς η αδιανόητη αφροσύνη της ευρωπαϊκής (δηλαδή γερμανικής) ηγετικής ελίτ έχει οδηγήσει σε ένα δίλημμα του τύπου "μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα", χωρίς να διαφαίνονται εναλλακτικές επιλογές.
Κι όμως: πάντα υπάρχουν στην πολιτική εναλλακτικές επιλογές - και συνήθως τα εκβιαστικά διλήμματα τίθενται από όσους έχουν συμφέρον να τις περιορίσουν. Όμως για να δει κανείς τις πραγματικές εναλλακτικές επιλογές, απαιτείται σωστή ανάλυση του προβλήματος, αποστασιοποιημένη από ψευδαισθήσεις και συναισθηματικές αντιδράσεις. Είναι λοιπόν χρήσιμο να διαλυθεί κατ' αρχήν μια ψευδαίσθηση που κυκλοφορέί τα τελευταία εικοσιτετράωρα:
Η ψευδαίσθηση είναι ότι οι χθεσινές αποφάσεις του Eurogroup που "επιτρέπουν" στην Κύπρο να τροποποιήσει την αρχική συμφωνία και να ακυρώσει το κούρεμα για τους μικροκαταθέτες (κάτω των 100.000 Ευρώ) ή οποιαδήποτε άλλη λύση ελάφρυνσης της κοινωνίας, λύνουν το πρόβλημα. Στην πραγματικότητα, μια τέτοια απόφαση καθιστά μεν τη πρόταση πιο "εύπεπτη" από την κυπριακή κοινωνία και την υπερψήφισή της πιθανότερη, αλλά θα επιδεινώσει την κατάσταση.
Το κρίσιμο πρόβλημα που δημιουργούν οι αποφάσεις του Eurogroup στην Κύπρο δεν είναι η στέρηση (μέρους) των καταθέσεων των Κυπρίων πολιτών, όσο κι αν αυτό είναι άμεσα οδυνηρό και προκαλεί την οργή τους. Το κρίσιμο πρόβλημα είναι η φυγή των μεγάλων αλλοδαπών καταθέσεων, όχι μόνο λόγω του άμεσου "κουρέματος" σε ποσοστό 10% αλλά και λόγω της βαριάς φορολογίας (20-25%) που θα επιβληθεί στους τόκους των καταθέσεων, αλλά και της αύξησης της εταιρικής φορολογίας.
Είναι περίπου βέβαιο ότι τα μέτρα αυτά θα οδηγήσουν σε ομαδική φυγή των αλλοδαπών καταθέσεων από την Κύπρο και στην κατάρρευση του μοντέλου ανάπτυξης στο οποίο βασίστηκε η επιβίωση και η ευημερία της Κυπριακής Δημοκρατίας μετά το 1974 (και το οποίο δεν είναι η ώρα να κριθεί). Ολόκληρος ο χρηματοπιστωτικός τομέας της κυπριακής οικονομίας, που δεν περιλαμβάνει μόνο τις τράπεζες, αλλά και εκατοντάδες άλλες επιχειρήσεις που παρέχουν σχετικές υπηρεσίες (λογιστικά, δικηγορικά και χρηματιστηριακά γραφεία, brokers κλπ.) κινδυνεύει με δραματική συρρίκνωση, ουσιαστικά με εξαφάνιση. Αυτό, και όχι η απώλεια μέρους των καταθέσεων, είναι ο μεγάλος κίνδυνος για την Κύπρο, γιατί η οικονομική κατάρρευση θα συνεπιφέρει και την πολιτική της αποδυνάμωση, και κατ' αποτέλεσμα τις εθνικές υποχωρήσεις.
Είναι μάταιο τη στιγμή αυτή να αναλύσει ποιες είναι οι διεθνείς δυνάμεις που πυροδοτούν αυτές τις εξελίξεις και ποια είναι τα κίνητρά τους: πολλοί ευλόγως σκέπτονται ότι η εξουθένωση της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι η συντομότερη οδός για την αποδοχή ενός νέου σχεδίου Ανάν (ενδιαφέρουσα εδώ η σιωπή της Μ. Βρετανίας ενώ η απόφαση του Eurogroup πλήττει οικονομικά της συμφέροντα) ή για τον έλεγχο των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Είναι επίσης φανερή η διάθεση της γερμανικής ελίτ να "τιμωρήσει" την Κύπρο ως πλυντήριο βρώμικου χρήματος, κατά την κοντόφθαλμη (επιεικώς) λογική που διαχρονικά χαρακτηρίζει τις γερμανικές πολιτικές επιλογές. Αλλά αυτές οι αναλύσεις θα έχουν σημασία από αύριο, μαζί με τις επικρίσεις για τον κ. Αναστασιάδη. Σήμερα προέχει να αποτραπεί η καταστροφή, όσο ακόμα είναι καιρός.
Οι εναλλακτικές λύσεις που βλέπει ο γράφων, και τις καταθέτει με όση ταπεινότητα επιβάλλεται σε έναν εξωτερικό σχολιαστή, αλλά και όση έγνοια δικαιούται να έχει κάθε Έλληνας για την τύχη της Κύπρου, είναι οι εξής:
Η πρώτη λύση είναι να ζητηθεί ευθέως από το Eurogroup η πλήρης αναθεώρηση των αποφάσεών του, με την απειλή της αποχώρησης της Κύπρου από την Ευρωζώνη, καθώς ήδη οι διαφωνίες, η αλληλοεπίρριψη ευθυνών μεταξύ Φρανκφούρτης και Βερολίνου και η χθεσινή υπαναχώρηση κατόπιν έκτακτης σύσκεψης, δείχνουν ότι τα πράγματα δεν εκτυλίσσονται σύμφωνα με το σχέδιο και εξετάζονται εναλλακτικές επιλογές. Σε αυτή την κατεύθυνση σίγουρα βοηθά η προσέγγιση του ρωσικού παράγοντα και η προβολή του ως φόβητρο προς τη Δύση (αν και η διάψευση της Gazprom για τη φημολογούμενη προσφορά της δείχνει ότι και η ρωσική πολιτική είναι πιο περίπλοκη απ' όσο υποθέτουμε). Θα μπορούσε επίσης η Κύπρος να ζητήσει τη δέσμευση του Eurogroup στους όρους που έθεσε το ΔΗΚΟ, και κυρίως τη γραπτή διαβεβαίωση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ότι θα στηρίξει το κυπριακό τραπεζικό σύστημα, εάν φύγουν κεφάλαια από την Κύπρο. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι τέτοιες προτάσεις θα γίνουν δεκτές, αλλά ενδεχομένως οι αντιδράσεις των χρηματαγορών, η πτώση του Ευρώ και η δριμεία κριτική που δέχονται από όλες τις πλευρές (IIF, Moody's, Bloomberg, Boffinger, διεθνή ΜΜΕ) να έχουν κλονίσει την υπεροψία των ιθυνόντων της ΕΚΤ, του Eurogroup και της Γερμανίας. Βέβαια η ιστορία διδάσκει ότι συνήθως η γερμανική υπεροψία κλονίζεται μόνο όταν έχουν καταστραφεί τα πάντα, και η Γερμανία μαζί...
Η δεύτερη λύση (εφ' όσον δε γίνει δεκτή η πρώτη) είναι να αποφασιστεί η ανάληψη ολόκληρου του βάρους της διάσωσης των κυπριακών τραπεζών από τους Κύπριους καταθέτες (έναντι τραπεζικών μετοχών όπως προβλέπεται και τώρα), να εξαιρεθούν πλήρως οι αλλοδαποί και να μην επιβληθεί φορολογία επί των τόκων των καταθέσεων. Αυτό βέβαια θα σήμαινε ότι το κούρεμα των τραπεζικών καταθέσεων των Κυπρίων καταθετών θα έφτανε σε πολύ υψηλότερα ποσοστά, ίσως 40% ή και 50%. Θα σήμαινε όμως επίσης ότι θα αποτρεπόταν η φυγή των αλλοδαπών κεφαλαίων από τις κυπριακές τράπεζες και η κατάρρευση του κυπριακού οικονομικού μοντέλου.
Ακούγεται βέβαια εξαιρετικά άδικο να επιβαρυνθούν πολλαπλάσια οι Κύπριοι καταθέτες, για να μη θιγούν τα βρώμικα χρήματα κάποιων Ρώσων ολιγαρχών ή Σαουδαράβων εμίρηδων. Όμως μια τέτοια λύση θα διέσωζε τουλάχιστον το οικονομικό μοντέλο της Κύπρου, δηλαδή τη μηχανή παραγωγή πλούτου της νήσου. Αν διασωθεί η μηχανή, μπορούν και οι αποταμιεύσεις σε βάθος χρόνου να αποκατασταθούν. Ενώ αν καταστραφεί η μηχανή, σύντομα θα εξανεμιστούν και οι αποταμιεύσεις που σήμερα διασώζονται. Αν λοιπόν σήμερα θυσιαστεί το 40% ή 60% των τραπεζικών καταθέσεων των Κυπρίων έναντι τραπεζικών μετοχών, η διάσωση των τραπεζών και μια μελλοντική υγιέστερη οικονομική ανάπτυξη (ιδίως με την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων), η απώλεια μπορεί μακροπρόθεσμα να αναπληρωθεί. Αν όμως καταρρεύσει το οικονομικό μοντέλο, δεν θα διασωθεί ούτε το 93,25% των καταθέσεων που σήμερα σώζεται.
Στη σκληρή πρόταση που καταθέτουμε έχουμε μια τελευταία προσθήκη: Σε αυτό το πολύ βαθύτερο "κούρεμα" θα πρέπει να συμμετέχουν και οι καταθέσεις Ελλαδιτών, φυσικών και νομικών προσώπων, στην Κύπρο - και μάλιστα με τη ρητή συναίνεση και στήριξη της κυβέρνησης της Ελλάδας. Εφ' όσον η Ελλάδα δε μπορεί να στηρίξει την Κύπρο αλλιώς, ας το κάνει με αυτόν τον τρόπο. Ας μην ξεχνάμε ότι η βασική αιτία των οικονομικών προβλημάτων της Κύπρου είναι το πλήγμα που δέχθηκαν οι κυπριακές τράπεζες από το "κούρεμα" των ελληνικών ομολόγων. Η τωρινή κρίση δεν είναι η πρώτη φορά που η μητέρα Ελλάδα "κρεμάει" την Κύπρο: και οι συμφωνίες του 1959, και η ελληνική στάση το 1974 έδειξαν ότι διαχρονικά "το άδειο μας πρόσωπο η Κύπρος το πληρώνει". Ας γίνει αυτή τη φορά διαφορετικά...
11 σχόλια:
Το τελευταίο σημείο είναι άκυρο και προσβλητικό για την Ελλάδα.
Υπάρχουν στοιχεία τα οποία αποδεικνύουν ότι η Κύπρος ήδη από το 2007 προέβη σε σωρεία σφαλμάτων οικονομικής πολιτικής. Για να μην πλατιάζω, μπορείτε να διαβάσετε μια παρουσίαση αυτών των λαθών στις πρώτες σελίδες του παρακάτω άρθρου:
http://www.foreignaffairs.gr/articles/69205/xristina-ioannoy-kai-axilleas-aimilianidis/pos-kai-giati-i-kypros-bythistike-stin-krisi?page=show
Δημήτρης Σ.
Αφού σημειώσω ότι χρειάζεται μια διευκρίνιση ως προς τον συντάκτη του άρθρου (βλέπω ότι αναρτήθηκε από τον Οδυσσέα), να σχολιάσω την ουσία. Στρουθοκαμηλισμός χωρίς όρια. Αμφιβάλλει κανείς ότι ένα μοντέλο "ανάπτυξης" στηριγμένο στο ξέπλυμα χρήματος κάποια στιγμή (τη χειρότερη δυνατή) θα σκάσει; Οι Κύπρος νομοτελειακά πληρώνει το τίμημα των επιλογών της των τελευταίων 4 δεκαετιών. Η πρόταση του άρθρου εκτός από ανεδαφική, δεν είναι δυνατόν να αποτρέψει την απώλεια αξιοπιστίας του τραπεζικού συστήματος της Κύπρου. Η ζημιά έγινε. Όπως άλλαξαν τα πράγματα άπαξ δια παντός για την Ελλάδα, έτσι αλλάζουν για την Κύπρο. Για την δε Κύπρο πολύ χειρότερα, γιατί δεν αποτελεί συστημικό κίνδυνο σε οικονομικούς όρους. Σε ψυχολογικούς όρους, βραχυπρόθεσμα ο κίνδυνος είναι μεγάλος συνολικά για την Ευρωζώνη. Και τώρα, τι προτείνει το άρθρο; Να επωμισθεί η Ελλάδα το κόστος! Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ όμως γνωρίζουν τη λογική που επικρατούσε και συνεχίζει να επικρατεί στην Κύπρο: τα δικά μας δικά μας και τα δικά σας δικά μας! Και κάτι τελευταίο, οι λαοί είναι άξιοι των ηγεσιών τους.
Συφχαρητήρια για το άρθρο. Μια ψυχραιμη ματιά που είναι πιστή στο τίτλο της ("Αν μπορεί να σωθεί κάτι στην Κύπρο...") Όσο για προηγούμενο σχολιαστή που ανέφερε πως δεν αποτελεί συστημικό κίνδυνο η Κύπρος να πω πως το βλέπουμε 2 μέρες τώρα (δε κάθισα να τις μετρήσω αλλά νομίζω πως η κεφαλαιοποίηση των απωλειών στα χρηματιστήρια μάλον μηδένιζε το χρέος Ελλάδας και Κύπρου). Και που να δεις αύριο αν έχει απορίψει το πακέτο χωρίς ορατό "τσιρότο" από πόσες τράπεζες του Ευρωπαικού νότου θα τραβάνε λεφτά.
Οδυσσέα καλησπέρα
Υπό τις παρούσες συνθήκες το πρωτεύον ζήτημα δεν είναι αν θα πρέπει να κουρευτούν οι καταθέσεις, από ποιο ύψος και πάνω θα πρέπει να κουρευτούν και πόσο βαθύ πρέπει να είναι το κούρεμα.
Το πρωτεύον ζήτημα κατά τη ταπεινή μου άποψη, είναι το μέχρι πότε οι χώρες της περιφέρειας της Ευρωζώνης θα υποκύπτουν στα τελεσίγραφα της Γερμανίας. Ή μέχρι πότε θα γίνεται ανεκτή η ιταμή και ηγεμονική συμπεριφορά της ηγετικής Γερμανικής ελίτ; Ή τι ένωση «αλληλεγγύης» είναι αυτή στην οποία συμμετέχουμε, όπου τα αδύναμα οικονομικά κράτη της Ευρωζώνης φτωχοποιούνται και καταστρέφονται οικονομικά, προς όφελος των ισχυρών οικονομιών του βορρά; Ή τι συνεταιρισμός είναι αυτός της ΕΕ, στον οποίο τα ισχυρά κράτη λειτουργούν με τελεσίγραφα προς τους εταίρους τους; Ή αν αξίζει να συνεχίσουμε να παραμένουμε σε αυτό τον αποικιακό συνεταιρισμό (μιλώ για την Ευρωζώνη);
Σε όλα τα παραπάνω, νομίζω ότι σήμερα η «μικρή και αδύναμη» Κύπρος, έδωσε απάντηση. Είπε ένα απόλυτο ΟΧΙ στα τελεσίγραφα του Δ’ Ράιχ. Αρνήθηκε να υποκύψει στα τελεσίγραφα της Μέρκελ και του Σόιμπλε. Παρά την απειλή περί χρεοκοπίας.
Πιστεύω ακόμη, ότι τη τελευταία δεκαετία, η «μικρή» Κύπρος σώζει για τρίτη φορά τη τιμή του Ελληνισμού.
Η πρώτη ήταν το ΟΧΙ του αείμνηστου Τάσου Παπαδόπουλου στο επαίσχυντο σχέδιο Ανάν, το οποίο υποστηρίχθηκε με νύχια και με δόντια από το μεγαλύτερο μέρος της Ελλαδικής πολιτικής ελίτ (πλην ελάχιστων εξαιρέσεων).
Η δεύτερη ήταν η ανακήρυξη ΑΟΖ, η οριοθέτησή της και η εκτέλεση ερευνών και γεωτρήσεων για την ανακάλυψη υδρογονανθράκων, παρά τη λυσσασμένη αντίδραση και τις απειλές της «μεγάλης» Τουρκίας.
Η Τρίτη, είναι η σημερινή απόλυτη άρνηση της Κυπριακής βουλής να συμμορφωθεί στο τελεσίγραφο του Δ’ Ράιχ (Δεν θα διαφωνήσουμε. Αν δεν αρέσει το Ράιχ, να πούμε της τρόικας, αλλά να πούμε και ποιων τις εντολές διεκπεραιώνει η τρόικα).
Κάθε σύγκριση με τη μιζέρια και την απερίγραπτη υποτέλεια των δικών μας πολιτικών ηγετών, μόνο αισθήματα λύπης απογοήτευσης και ταπείνωσης μπορεί να προκαλέσει.
Χαίρομαι σήμερα για τη Κύπρο. Είχα πολύ καιρό να αισθανθώ εθνική περηφάνια και συγκίνηση. Σήμερα η Κύπρος, στην οποία οι Ελλαδικές πολιτικές έχουν προκαλέσει ανείπωτο πόνο και καταστροφή, μας έκανε ως Έλληνες περήφανους.
Και είναι ιδιαίτερα σημαντικό να ακούσουμε τις τοποθετήσεις των Κυπρίων βουλευτών σήμερα στη κρίσιμη συζήτηση της Κυπριακής βουλής. Εθνικές και περήφανες τοποθετήσεις.
"Αφού σημειώσω ότι χρειάζεται μια διευκρίνιση ως προς τον συντάκτη του άρθρου"
Τι διευκρίνιση χρειάζεσαι;
@Αρματιστής
Δέν θέλω να σου χαλάσω την ἠμέρα φίλτατε,κάθε ἄλλο,ὄμως ἐγώ δέν νοιώθω ἀκόμα υπερηφάνεια,ἀλλά μόνο μία κάποια ἀνακούφιση.
Ο Κυπριακός λαός εἶναι οὐσιαστικά ἀπῶν,ἔχοντας ἀναδείξει πρόεδρο,πρίν οὔτε κἄν ένα μήνα τον Ἂννάν-αστασιάδη.
Τήν παρτίδα σήμερα ἔσωσαν πέντε ἀποχές του ΔΗΣΥ,ἔτσι ἀπλά.
Κλασσική περίπτωση καραμπόλας,ὄπως συνηθίζεται στην Μεγαλόνησο.
@enkripto
Τα ανυπόγραφα άρθρα είναι πονήματα του χρήστη που τα αναρτά ή όχι κατ' ανάγκη; Αυτό ρωτάω.
@ 6.31 & 10.54:
Το άρθρο δεν είναι ανυπόγραφο, το υπογράφω εγώ. Αν δεν υπάρχει άλλη αναφορά συγγραφέα ή παραπομπή σε πηγή, ισχύει η υπογραφή αυτού που το ανάρτησε.
@ Αρματιστή:
Καταλαβαίνω τα αισθήματα εθνικής υπερηφάνειας, αλλά προσωπικά είμαι ανήσυχος και δεν θα έβαζα (ακόμα) αυτό το "Όχι" δίπλα στο "Όχι" στο σχέδιο Ανάν. Ο λόγος είναι ότι το 2004 υπήρχε σαφής προοπτική μετά το Όχι (άσχετα από τις κραυγές των καταστροφολόγων). Σήμερα δεν ξέρουμε τι προοπτική υπάρχει, και το Σχέδιο Β αναζητείται ακόμα.
Οι κυπριακές τράπεζες παραμένουν κλειστές και αυτός που τις έχει ανάγκη να ανοίξουν είναι η Κύπρος - όχι η Γερμανία.
Εστάλη (ορθώς) ο υπουργός Οικονομικών στη Ρωσία, αλλά ας θυμηθούμε ότι οι ρωσικές προτάσεις επί Χριστόφια (δηλ. χωρίς καμία πίεση επί της Κύπρου) ήταν τέτοιες, που δεν δέχθηκε τους όρους ούτε ο κάργα ρωσόφιλος Χριστόφιας. Τώρα που η Κύπρος έχει ανάγκη και μάλιστα άμεση, τι όρους θα προσφέρουν οι Ρώσοι; Ληστρικούς, φοβάμαι, ιδίως σε σχέση με τα κοιτάσματα αλλά όχι μόνο.
Από την άλλη μεριά η ΕΕ και οι Γερμανοί με την παροιμιώδη στρατηγική μυωπία τους, δεν φοβούνται όσο θα έπρεπε τον προσεταιρισμό της Κύπρου από τη Ρωσία, για να έρθουν με μια καλή αντιπρόταση.
Έτσι λείπει το επόμενο βήμα μετά το "Όχι". Και κατά τη γνώμη μου αγαπητέ Αρματιστή, μάγκας δεν είναι αυτός που βγάζει το άχτι του στιγμιαία, αλλά αυτός που πετυχαίνει τον αντικειμενικό σκοπό του. Αυτό επί Τάσσου υπήρχε, τώρα δεν το βλέπω.
Μακάρι να βρεθεί μια λύση, που να μετουσιώνει το όντως περήφανο αποψινό "Όχι" σε προοπτική για το μέλλον. Μια τέτοια λύση προσπάθησα να υποδείξω κι εγώ.
Και Να είσαι σίγουρος ότι η έμπαρκτη επιβίωση του κυπριακού χρηματοπιστωτικού συστήματος (το οποίο σαφώς προσπαθούν να καταστρέψουν) θα είναι για τους Γερμανούς πιο οδυνηρή από χίλια "Όχι".
Υποθέτω ότι το Λιχτενστάιν, το Μονακό και η Ελβετία έχουν φοβερή ανάπτυξη. Αλλά ξέχασα, εκεί ξεπλένουν χρήμα των ναζί, της καθολικής εκκλησίας, των φίλων του ράιχ εν γένει. Είναι σοβαρές τράπεζες, όχι έωλα ιδρύματα της αρπαχτής όπου συχνάζουν ρώσσοι μαφιόζοι και πετροκαμηλιέρηδες. Συνεπώς: το αν έχεις ανάπτυξη ή όχι έχει σχέση με το πως βλέπει το θέμα η κομαντατούρ.
Τώρα η ζημιά στην Κύπρο έγινε. Δεν έπρεπε καν να τεθεί ζήτημα κουρέματος καταθέσεων. Η ίδια η ανακοίνωση και μόνο της πρόθεσης κουρέματος καταδίκασε την Κύπρο. Το ότι απορρίφθηκε η πρόταση δε λέει τίποτα. Ποιος θα πιστέψει ότι αυτό που δεν έγινε τώρα, δεν θα γίνει και αύριο ή μεθαύριο; Θα πρέπει κανείς να είναι ηλίθιος να κρατά λεφτά σε κυπριακή τράπεζα πλέον. Και φυσικά παραμένει και το πρόβλημα του κανονιών που θα σκάσουν από αύριο. Με άλλα λόγια: η κυπριακή ηγεσία έπαιξε συνειδητά το παιγνίδι της Μέρκελ. Γιατί το να χρεοκοπήσουν δυο τράπεζες είναι σοβαρότατο ζήτημα για ένα μικρό κράτος. Το να χρεοκοπήσει η αξιοπιστία του τραπεζικού συστήματος είναι τραγικό και για το κράτος και για το σύνολο των κρατών. Εδώ θα πρέπει να πανηγυρίσω που ο καπιταλισμός τρώει τις σάρκες του και καταστρέφει το ιερό του δισκοπότηρο, την τραπεζική πίστη. Αλλά δυστυχώς η ιστορία λέει ότι την κρίση θα την επωμιστούν οι αδύναμοι και ταυτόχρονα δε θα γίνουν καθόλου σοφότεροι από το πάθημά τους.
@Οδυσσέα
Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον την πάρα πολύ καλή ανάρτησή σου και το σύνολο των εύλογων ερωτημάτων και των προβληματισμών που διατυπώνεις.
Κατά τη δική μου κρίση,αν επιδιώξουμε να δούμε τα πράγματα απο μια άλλη οπτική,ίσως βγάλουμε κάποια χρήσιμα συμπεράσματα.Τι εννοώ:Δε συμφέρει στην ενιαία ευρωπα'ι'κή οικονομία να παραμένει ένα τέτοιου είδους πρόβλημα άλυτο δίχως να επιλεγεί μια λύση τύπου ''win-win'' όπου όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές θα μένουν ικανοποιημένες.Ήδη είδαμε τη βουτιά λόγω του τρόμου που προκλήθηκε τις προηγούμενες ημέρες στα διεθνή χρηματιστήρια.Ένα ενδεχόμενο και παρατεταμένο ''σχίσμα'' μιας χώρας-μέλους με την ΕΕ(λέγε με Γερμανία) με τις δυο πλευρές να αντιμάχονται παρά να συνεργάζονται,μόνο μια προβληματική εικόνα της πορείας της ένωσης και της συνοχής του ενιαίου νομίσματος μπορεί να προσδώσει στις διεθνείς αγορές με τους ανάλογους κλυδωνισμούς.Υπο αυτή την έννοια το σημερινό ''όχι'' ίσως λειτουργήσει και ως κρυμμένος άσσος στο μανίκι και μοχλός πίεσης,για να δώσουμε και την αισιόδοξη πλευρά.
Αν στην εξίσωση λάβω υπόψιν και το οτι ο Βλαδίμηρος σίγουρα θα έχει αρχίσει να τρίβει τα χέρια του όσον αφορά στο ενεργειακό (παρά τις διαψεύσεις απο πλευράς Gazprom μέχρι στιγμής),τότε ίσως να μην είναι μόνο η Μεγαλόνησος με τη πλάτη στο τοίχο(για τους λόγους που ορθά αναφέρεις) αυτή τη στιγμή....
Μέντωρ
@ΦΚΜΚ
Νομίζω οτι σοφία ορθή γύρω απο την πραγματική αξία και την ορθολογική ύπαρξη του τραπεζικού συστήματος μπορεί να υπάρξει σε ένα πραγματικά φιλελεύθερο πλαίσιο.Κάτω απο τις τωρινές βέβαια συνθήκες και συμφωνώ μαζί σου,η τραπεζική πίστη αντανακλά δυστυχώς άκρατο καπιταλισμό και μόνο.....
Μέντωρ
Δημοσίευση σχολίου