Εις το επανιδείν!
Πέμπτη 11 Απριλίου 2013
Για εμάς, η είδηση δίνει μια περίεργη αίσθηση απώλειας, σα να χάσαμε έναν παιδικό φίλο. Και πράγματι, παιδικός φίλος ήταν η "Πτήση": σταθερή απώλεια για το μηνιαίο χαρτζηλίκι, θέμα "κολλημένης" συζήτησης σε παιδικές παρέες, πηγή εφηβικών ονειροπολήσεων. Καμιά φορά οι μέρες μέχρι την κυκλοφορία του επόμενου τεύχους δεν περνούσαν και ο περιπτεράς απαντούσε γελώντας "Είπαμε, δε βγήκε ακόμα"...
Σε μια εποχή που ο υλισμός κατέκλυζε την ελληνική κοινωνία, η "Πτήση" δε δίδασκε μόνο την αεροπορική ιδέα, αλλά και γενικότερα την πίστη σε ιδέες και ιδανικά. Τόσο η αρθρογραφία του Κ. Καββαθά, όσο και τα υπόλοιπα κείμενα και η θεματολογία, είχαν σταθερή αναφορά σε αξίες. Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι μια ολόκληρη γενιά Ελληνόπουλα διδάχθηκαν ήθος και πατριωτισμό μέσα από τις σελίδες της "Πτήσης". Μερικά από αυτά, τα καλύτερα ίσως, έκαναν την Αεροπορία επάγγελμα και τρόπο ζωής.
Ελπίζουμε ότι ο αποχαιρετισμός είναι προσωρινός. Όπως ζητάει και το blog του περιοδικού, "θα μείνουμε συντονισμένοι". Εις το επανιδείν λοιπόν.
46 σχόλια:
Πτήση από το 1986 . (12 χρονών)
Δυστυχώς .
Ευχομαι κάθε επιτυχία στον ΚΚ και είθε να ξαναδούμε την πτήση .
Στο καλό αγαπημένο μου περιοδικό.Θυμώνω με τον εαυτό μου που παλιός αναγνώστης δε συνέβαλα τα τελευταία χρόνια όσο έπρεπε.
Μακάρι το παιδί μου να μυηθεί σε ένα αντάξιο της"ΠΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΣΤΗΜΑ"περιοδικό.
Η Πτήση που περιγράφεις πέθανε πριν δύο δεκαετίες.
Θέλω να πιστεύω ότι η ΠΤΗΣΗ θα επανακάμψει. Αναπολώ με νοσταλγία όταν έπιασα για πρώτη φορά την ΠΤΗΣΗ στα χέρια μου το 1983. Η επαφή αυτή, έμελλε να καθορίσει την ζωή μου, με πρώτο σταθμό την έναρξη αρθρογραφίας το 1987. Ο Μεγάλος Δάσκαλος Κώστας Καββαθάς, έπλασε μια ολόκληρη γενιά. Σε αυτόν και τους καλούς συναδέλφους της ΠΤΗΣΗΣ, εύχομαι ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ και ΣΥΝΤΟΜΑ ΠΑΛΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ.
Σάββας Δ. Βλάσσης
Είναι κρίμα να σταματάει την έκδοση του ένα ιστορικό περιοδικό, το οποίο κατάφερε να κρατήσει την ποιότητα του και να παραμείνει σημείο αναφοράς όλα αυτά τα χρόνια.
Ελπίζω να ξεπεραστούν τα προβλήματα σύντομα.
"Εις το επανιδείν!"
Κεραυνός εν αιθρία....Τι να πρωτοθυμηθώ,την όμορφη καλοκαιρινή ημέρα της δεκαετίας του ογδόντα που μαθητής του Δημοτικού κράτησα το πρώτο μου τεύχος στα χέρια ,του οποίου το εξώφυλλο κοσμούσε ένα Φάντομ της ΠΑ σε απόχρωση Μπλε του Αιγαίου σε απογείωση με πλήρη μετάκαυση,τα δυο λυκειακά χρόνια σκληρής προετοιμασίας για την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο στα μέσα της δεκαετίας του '90 όπου η ''Π'' ξεκούραζε το μυαλό όποτε έπηζε απο τη μελέτη ή το οτι πριν λίγα χρόνια στο γαμήλιο ταξίδι έφτασα να αγνοήσω τα μαγευτικά νερά του Ινδικού Ωκεανού στη παραλία ενός επίγειου παραδείσου,απορροφημένος απο εκείνο το καταπληκτικό αφιέρωμα σε μια ιπτάμενη μηχανή-θρύλο;
Μνήμες,αφορμές για ατέρμονες συζητήσεις με φίλους που είχαν την ίδια τρέλα όποτε έβγαινε ένα νέο τεύχος...Απο σήμερα ο χώρος δε θα είναι πιο φτωχός,θα είναι μόνο φτωχός.Μεγάλε Δάσκαλε Κ.Κ.,Γλάρε Ιωνάθαν,έλα ξανά πίσω γρήγορα.Μην αφήσεις τους μέτριους να πανηγυρίσουν.....
Μέντωρ
Αν και η πτώση ήταν εμφανής εδώ και καιρό δεν μπορώ παρά να νοιώσω μια πραγματική θλίψη για το γεγονός. Η ΠΤΗΣΗ με συντρόεφευε ανελλιπώς στα τρυφερά μου χρόνια 12-18 (και πιο μετά πιο αραιά) και πάνω από όλα με έμαθε να σκέφτομαι τεχνοκρατικά και αναλυτικά. Ένα 12χρονο παιδί ήμουν και προσπαθούσα να καταλάβω τι σημαίνει "λόγος ώσης προς βάρος", "πτερυγικός φόρτος" "στιγμιαίος κ παρατεταμένος ρυθμός στροφής" για να μη μιλήσω για την ορολογία των ραντάρ όπως: "...με τη χαμηλή επανάληψη παλμών να οξύνεται το πρόβλημα επιστροφών εδάφους..." (ανάλυση του RDM των Mirage 2000). Και πόσα άλλα. Όταν με ενδελεχή ανάγνωση τα κατάλαβα, αντιλήφθηκα κάτι βαθύτερο: πίσω από κάθε τι υπάρχει σκεπτικό, υπάρχει αιτία και μηχανισμός σαφής και πέρα από ρομαντισμούς. Και αυτή η γνώση με συνόδευσε σε όλη μου τη ζωή μέχρι τώρα κ ποτέ δε με πρόδωσε.
Κ πέρα από το "τεχνοκρατικό" κομμάτι, όλη η αεροπορική ιδέα δοσμένη με μια α-κομματική αλλα σαφή θέση απέναντι σε πρόσωπα κ πράγματα στα "ενδότερα".
Ας είναι καλά όλοι οι δημοσιογράφοι που συμμετείχαν σε αυτήν τόσα χρόνια και κάποιους από εμάς βοήθησαν να γίνουμε άνθρωποι.
Μέντωρ:
Μήπως λες για το αφιέρωμα στα F-104? Στο άρθρο εκείνο τα λίγα λόγια του παλαίμαχου του αεροσκάφους αυτού, Του Δημήτρη Τζάννε με είχαν συγκινήσει με την αγάπη που πρόδιδαν. Μου έρχονται ακόμα στο μυαλό μετά από τόσα χρόνια: "Ο πιλότος που θα πετάξει το F-16 στο 90% των δυνατοτήτων του θα γυρίσει στην πίστα ενθουσιασμένος. Ο πιλότος που θα πετάξει το F-104 στο 90% των δυνατοτήτων του θα γυρίσει συγκλονισμένος, έχοντας κάνει την Τέλεια Πτήση, κατά το Τέλεια Διαδρομή".... ή αλλού κάνοντας χιούμορ: "Ξέρετε γιατί το F-104 είναι καλό στη χαμηλή πτήση; Γιατί έχει κοντά φτερά και δεν κινδυνεύουν να ακουμπήσουν πουθενά όταν στρίβει"...
Η νοσταλγία και αγάπη εκείνου του ανθρώπου έσταζε κυριολεκτικά μέσα από τις σελίδες και το ότι θυμάμαι τα λόγια του μετά από δεκαετίες τα λέει όλα.
Η πτήση το περιοδικό, η νοητική υπέρπτηση και η πτήση της πολεμικής αεροπορίας έχουνε τελειώσει ή σχεδόν τελειώσανε στην σημερινή Ελλάδα.
Το αγαπημένο μου τεύχος ήταν το αφιέρωμα στα Corsair της Σούδας ~84. Μακράν το καλύτερο περιοδικό του χώρου & απ' τα κορυφαία γενικώς εν Ελλάδι. Ωστόσο, νομίζω ότι είχε κλείσει ο κύκλος του πια & τα τελευταία 10 χρόνια δε συγκινούσε τόσο έντονα...
@ Ανώνυμο 2.04:
Ο Μέντωρ αναφέρεται στο περίφημο τεύχος 44 του 1987 (πτήση Καββαθά με F-4) και οι φωτογραφίες εδώ μάλλον θα του το θυμίσουν...
Το τεύχος που λες εσύ ήταν αργότερα, καλοκαίρι 1988 αν δεν κάνω λάθος, όταν είχε πετάξει ο Καββαθάς με F-104 από την 116 ΠΜ. Ήταν το δικό μου πρώτο τεύχος της Πτήσης.
Την καλύτερη φωτογραφία δεν κοτσάρατε ωρέ Οδυσσέα: εκείνη στο ηλιοβασίλεμα που είχε βάψει το φάντομ χρυσό. Ωραία χρόνια ρε φίλε...
Θα έχεις πάντα μια θέση στην ψυχή μου
ΣΕΛΕΥΚΟΣ
@ HBS:
Αυτή δυσκόλεψε το σκάνερ λόγω λάμψης ;)
Εαν επρεπε απο τα 326 τευχη της "Πτησης" που εχω φυλαγμενα για το γιο μου, να διαλεξω ενα μονον αρθρο, αυτο θα ηταν το F-104 του Δημήτρη Τζάννε. Ηταν Ό,τι Πιο Κοντα στην Πτηση Μαχητικου μπορει να ονειρευτει καποιος που δεν ηταν πιλοτος του "επανδρωμενου πυραυλου". Αμεσως μετα και πολυ κοντα , οι πτησεις του ΚΚ με τη Φαντομαρα και τα αλλα θρυλικα μαχητικα της ΠΑ, μοναδικα αρθρα για το διαστημα , τα ιστορικα αεροπλανα και τα warbirds - και βεβαια αυτο που εγραψε ο Χριστογιαννακης μετα το θανατο του Σιαλμα. Συνηθιζεται οταν καποιος πεθαινει να λεγονται καποια λογια παρηγορητικα γι'αυτους που μενουν πισω και αυτο γινεται εδω και στο το blog τους. Το οτι το κανουμε οχι για εναν ανθρωπο αλλα για ενα περιοδικο , σημαινει οτι τελικα, ειχε ψυχη... Εαν ομως δεν βγει αλλο τευχος της Πτησης (που μακαρι να συνεχισει με ολη μου την καρδια) η νεκρολογια δεν αρμοζει στην περιπτωση. Ο ΚΚ και η Πτηση του (και οι 4Τ) εχουν αφησει καλη και πολλη μαγια πισω. Ο Καβαθθας τους ελεγε "η αλλη Ελλαδα" και περιμενω ποτε επιτελους θα αφυπνισθουν και θα παρουν τα ηνια του τοπου μας απο τους Εφιαλτες.
@Μάριος
@Manolis
Ναι,πρόκειται για το άρθρο του κου Τζάννε.Το συγκεκριμένο τεύχος έφτασε ως ένα απο τα γαμήλια δώρα που έλαβα τότε,μεταξύ άλλων απο ένα φίλο απο Αθήνα .Το πήρα μαζί μου με τις αποσκευές μου στο γαμήλιο ταξίδι όπως είπα.Μάριε παραθέτω τη πιο χαρακτηριστική φράση:''Χρειάζεται να πετάς εσύ το αεροπλάνο κι όχι εκείνο εσένα.Εάν δε μπορείς να το κάνεις αυτό,κάθεσαι σπίτι σου ή πας στη Πολιτική Αεροπορία''.
Μανώλη,αρκετά τεύχη της ''Π'' συν καμιά...τριανταριά κιτ αεροπορικής θεματολογίας στην 1/72 που δεν έχουν βγει καν απο το κουτί τους λόγω προσωπικού φόρτου εργασίας προορίζονται για τον δικό μου εναμισάχρονο μικρό....
@Οδυσσέα
Με πήγες πολύ πίσω....!Να είσαι καλά,σε ευχαριστώ....
Μέντωρ
Σ.Σ. Αναζητήστε το τεύχος των 4Τ του Ιανουαρίου 1993,όπου ο Κ.Κ. στον ''Αντίλογο'' αναφέρεται στο τραγικό δυστύχημα του αείμνηστου Σμηναγού Αλ.Μπρίντακ.Ακόμη και ο βενζινοαίματος οπαδός του βολάν δε θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητος...Αλήστου μνήμης στιγμές...
Μέντωρ
Άσχημα νέα! Το πρώτο περιοδικό του "ειδικού τύπου" και φυτώριο πολλών δημοσιογράφων και αρθρογράφων που μας κράτησαν ενήμερους για την πραγματικότητα στην Ελλάδα, την Τουρκία, τη Μεσόγειο και τα Βαλκάνια.
Ταυτόχρονα κράτησε πάντα ψηλά τον πήχη της ενημέρωσης με αξιοπρέπεια και επαγγελματισμό, χωρίς να καταπέσει στο επίπεδο διαφημιστικού λόμπι ή να καταντήσει φαιδρό φυλλάδιο όπως άλλα νεότερα δείγματα (ονόματα δεν λέμε...).
Το διάβαζα κι εγώ από το δημοτικό, στα τέλη του '80 και μπορώ να πω ότι συνέβαλε στη διάπλαση πολλών ιδεών και του χαρακτήρα μου.
Πολλές ευχές Κώστα Καββαθά και όλους τους εργαζομένους για δύναμη, κουράγιο και γρήγορα επάνοδο!
Τεύχος 19. Αυτό με εξώφυλλο τα Mirage F-1CG.
Τεύχος ... Με τον Μπρους ΜακΆντλες να "ταξιδεύει" στην πολυθρόνα του, στο διάστημα.
Τεύχη που αγκάλιαζαν την Π.Α.και τις Ε.Δ.
Τεύχη - Στιγμές Ζωής.
Ό,τι πολύτιμο στη ζωή οι καλύτερες στιγμές... Η Πτήση είναι μέρος της ζωής μου ...
Και στη χώρα του Ίκαρου και του Δαίδαλου, είμαι σίγουρος ότι θα ξανασηκωθεί να πετάξει για να υπηρετήσει την αθάνατη Αεροπορική Ιδέα
και Ιστορία μας...
Χαράλαμπος Α. Ζαρωτιάδης
το πρώτο μου τεύχος ήταν κάποτε το 1988 .... αποτελούσε μηνιαία δαπάνη για εμένα και τον πρώτο μου ξάδελφο .... τις αφίσες των αεροσκαφών τις έχω ακόμη ....τα τεύχη τα δάνεισα κάποτε και απο τότε τα έχασα .....
GEODETIS
H Πτήση είχε πεθάνει εδώ και 15 χρόνια από τους ίδιους, τους ανθρώπους της !!!
Τα άρθρα της πτήσης του f4, f5, f104, a7 ήταν ανεπανάλληπτα.
Ως εκεί, όμως!!!
Η Πτήση πέθανε γιατί έχασε τον δρόμο της. Πέθανε γιατί έχασε την ΠΑ !!! Πέθανε γιατί έγραφε τα πάντα εκτός της ΠΑ.
Πέθανε από το ίδιο της το αναγνωστικό κοινό που προδόθικε.
Από τις στάχτες της, απαλαγμένη από οικονομικά χρέη και αν μάθει από τα λάθη της, θα υπάρξει η ΝΕΑ Π&Δ.
Ο Αλάσκας.
Μάλλον είμαι παππούς εδώ μέσα, με δεδομένο ότι ξεκίνησα να διαβάζω Πτήση το 1980 στην τράκα και από το 1982 κανονικά. Συνέχισα σταθερά πάνω από δώδεκα χρόνια και σε κάθε τεύχος που αγόραζα αντιστοιχούσαν τουλάχιστον άλλοι δύο αναγνώστες (στο στρατό η αντιστοιχία αγοραστή αναγνώστη ήταν κοντά στο 1/10 με το λοχαγό να προηγείται στη σειρά αναγνωστών). Η Πτήση υπήρξε για χρόνια το βαρύ πυροβολικό στην ενημέρωση για αμυντικά θέματα αλλά και για παρουσιάσεις ιστορικών αεροσκαφών, αναλύσεις για στρατιωτικές συγκρούσεις, συγκρίσεις οπλικών συστημάτων, ισορροπία δυνάμεων στη γειτονιά μας (μες στη δεκαετία του 90 αυτό)και ο βασικός "προπαγανδιστής" για γενιές ολόκληρες αποφοίτων Λυκείου που έβαλαν στόχο τη Σχολή Ικάρων. Εγκατέλειψα την Πτήση όταν, στα μέσα της δεκαετίας του 90 άρχισε να βγαίνει η Στρατηγική που - τότε, καμία σχέση με τώρα - ήταν εξαιρετικό περιοδικό (μετά γέμισε σαλταρισμένους ακροδεξιούς). Με κούρασε και η κινδυνολογία του Καββαθά που μια ζωή έφερνε την καταστροφή. Να σημειώσουμε για την Πτήση τις εκδόσεις της, τα μοντελιστικά της (φοβερό χόμπι ο αερομοντελισμός αλλά δαπανηρό πολύ...) Τα τελευταία χρόνια ξεφυλλίζοντάς την είχα την (υποκειμενική) εντύπωση ότι δεν τραβούσε και πολύ. Κρίμα ωστόσο να χαθεί ένα τέτοιο περιοδικό που μεγάλωσε τουλάχιστον τρεις γενιές με το όνειρο να κάτσουν στο κόκπιτ ενός Μιράζ F1 ή ενός Α7 και που πυροδότησε συζητήσεις εκατοντάδων ωρών για απίθανα τεχνικά ζητήματα: ραντάρ, κινητήρες, ευελιξία εμβέλεια, οπλισμός αεροσκαφών και μύρια άλλα τόσα.
Η Πτήση πέθανε γιατί έχασε τον δρόμο της.Αλάσκας,πόσο δίκιο έχεις;Δυστηχως η πλειοψηφία μένει στο ρομαντισμό του 80 παραβλέποντας τι ακολούθησε.
Το 1980 μαθητής 1ης Γυμνασίου ξεκίνησα το ταξίδι μαζί της. Αγωνία για να βρω τα τεύχη του 1979. Αγωνία για το αν έφτασε στο περίπτερο το καινούργιο τεύχος. Το ταξίδι κράτησε πολλά χρόνια όμως στα τελευταία θύμιζε τους γάμους που τους κρατά η ρουτίνα και η συνήθεια , ίσως και η σύνδεση με τη χαμένη νεότητα. Κουραστικό και αδιάφορο για μένα πλέον αυτό το ταξίδι. Το διαζύγιο σκληρό και επώδυνο, όμως αναγκαίο.Η ΠΤΗΣΗ μεγάλωσε 2 γενιές αναγνωστών, όμως εδώ και αρκετά χρόνια είχε σταματήσει να συγκινεί τους εραστές της που έφηβοι περίμεναν έξω από το περίπτερο την άφιξή της.
Στο καλό ΠΤΗΣΗ, έφυγες όπως και τα νιάτα μας.....
@Αλάσκας
Είναι γεγονός οτι η ''Π'' έχασε ένα μεγάλο μέρος του χαρακτήρα της που αφιερωνόταν στη ΠΑ.Σίγουρα τα τελευταία χρόνια ο αναγνώστης επιθυμούσε μεγαλύτερη αναφορά στα τεκταινόμενα στη ΠΑ.Βέβαια λόγω της οικονομικής κρίσης της τελευταίας τετραετίας οι πτήσεις π.χ. με μαχητικό και δημοσιογράφο στο πίσω κάθισμα ήταν μια πολυτέλεια καθώς και οι εξελίξεις σε θέματα όπως π.χ. νέο μαχητικό αεροσκάφος πάγωσαν.Σίγουρα διαβάζαμε και άρθρα ξένων συντακτών που μας έκαναν να χασμουριόμαστε.Ωστόσο,ήταν και το μοναδικό περιοδικό στο χώρο για τα ελληνικά δεδομένα ,το οποίο απευθυνόταν στο λάτρη του στρατιωτικού αεροσκάφους γενικότερα, ανεξαρτήτως των εθνοσήμων που έφερε.Απο αυτή την άποψη,έχουν γραφεί αριστουργηματικά ιστορικά και σχετικά με την εκάστοτε επικαιρότητα άρθρα...
@ΦΚΜΚ
Δίνεις μια καλή πάσα σχετικά με το στατικό μοντελισμό,κάτι το οποίο έχουν απεμπολήσει σχεδόν όλα τα περιοδικά του χώρου,πλην μιας μόνιμης στήλης που υπάρχει στη Στρατιωτική Ιστορία.
Όσον αφορά στη γκρίνια και στη κινδυνολογία του Κ.Κ.,νομίζω οτι οι εξελίξεις που βιώνουμε τον δικαιώνουν απόλυτα.Καλώς ή κακώς επαληθεύτηκε στα περισσότερα....
Μέντωρ
Οσοι φιλοι γραφουν οτι η Πτηση πεθανε εδω και 15-20 χρονια , πιθανολογω οτι επαψαν και να το αγοραζουν εκτοτε , δικαιωμα τους. Ας υποδειξουμε λοιπον καποιο αλλο εντυπο τακτικης κυκλοφοριας που την αντικαθιστα. Ειδικα σε θεματολογια καθαρα αεροπορικη , διαστηματος , warbirds κλπ. - γιατι καθαρα αμυντικα περιοδικα , αλιμονο, υπηρξαν κατα καιρους και καλυτερα. Δυστυχως δεν υπαρχει.
Για οσους (φιλους, ξαναλεω) ομως πιστευουν οτι δεν υπηρχαν προσφατες δυνατες στιγμες, σας παραπεμπω στο τευχος 302, 1ος/2011
και στο ανεπαναληπτο αρθρο του Αλ. Θεολογου (παλι) για το Starfighter και τις αναμνησεις του κ. Βαγιακακου. Οσοι δεν το εχετε , κατεβαστε το , βρητε το στο Μοναστηρακι - δεν περιγραφω αλλο.
Μεντωρ
Μαριε
Η παραπομπη ισχυει και για εσας , ανασυρατε το απο τη χρονομηχανη έεε, τη βιβλιοθηκη σας εννοουσα.
ΦΚΜΚ
Και εμενα καπου με κούραζε η συνεχης γκρινια και κινδυνολογία του Καββαθά που μια ζωή έφερνε την καταστροφή. Η καταστροφη αργησε , ηρθε ομως και καποιοι διαβαζαμε απο πριν γι'αυτο, τι λες?
Πτήση από το 1983!!!
Μεγαλώσαμε με αυτό το περιοδικό.
Κρίμα.
''Στο καλό ΠΤΗΣΗ, έφυγες όπως και τα νιάτα μας.....''
Και οἱ μεγάλες μας προσδοκίες...
@Manolis
Η δική μου προσωπική λίστα των πιο δυνατών στιγμών της ΠΤΗΣΗΣ τα τελευταία χρόνια(αναφορικά με την ΠΑ πάντα):
-Τεύχος 294(Απρίλιος 2010):NF-5 στους ουρανούς του Αιγαίου:Κατάθεση εμπειριών του Σμηνάρχου(Ι) ε.α. κου Γεωγιάδη.
-Τεύχος 296(Ιούνιος 2010):F-4 SRA,τα άλλα Phantom της ΠΑ,με τις μοναδικές μαρτυρίες του Αντισμηνάρχου(Ι) κου Χριστοδούλου.
-Τεύχος 300(Νοέμβριος 2010):ΠΑ F-5 vs F-16 THK,μαρτυρίες του κου Γεωργιάδη.
-Τεύχος 304(Μάρτιος 2011):Όταν τα ελληνικά RF-5 αναχαίτιζαν στο Αιγαίο.
Σημειωτέον,όλο αυτό το υλικό,προέρχεται απο το προσωπικό αρχείο του κου Πασχάλη Παλαβούζη.Απλά αν παρατηρήσει κανείς,θα διαπιστώσει οτι τέτοιου είδους ιστορικές αναφορές στη ΠΑ,απο το 2011 και μετά είχαν γίνει πιο αραιές(η μοναδική μου υποκειμενική ένσταση).
Μέντωρ
@Μέντορα και Μανώλη.
Ρε παιδιά, και εγώ μπορώ να κάνω πρόβλεψη ότι θα πέσει μετεωρίτης στη Γη και δε θα πέσω έξω. Αυτό δε με κάνει προφήτη. Στον τόπο αυτό επιπλέον, όποιος προέβλεψε συμφορές ουδέποτε έπεσε έξω. Με τέτοιους "φίλους" και γείτονες είναι αναμενόμενο. Άλλωστε η καταστροφή ήλθε σχεδόν τριάντα χρόνια μετά όταν αποφάσισε η Γερμανία να μετατρέψει τον ευρωπαϊκό νότο σε υποσαχάρια Αφρική και ξεκίνησε με Ελλάδα γιατί ήταν ο πιο εύκολος στόχος αλλά και ο πιο προσοδοφόρος (ήρθε η ώρα να μπει χέρι στους υδρογονάνθρακες της Μεσογείου). Γι αυτό και η Κύπρος κατέρρευσε μέσα σε μισό χρόνο. Τα άλλα για το "δεν παράγουμε" και "είμαστε τεμπέληδες" είναι καλά για σουαρέ αργόσχολων νεοφιλελέδων. Εδώ χώρες στο Βορρά που προσπαθείς να βρεις τι παράγουν και δε βρίσκεις βρίσκονται στο απυρόβλητο. Και εν τέλει απ΄' όσο φαίνεται, αυτοί που μας κουνάν το δάχτυλο δεν είναι διόλου αδιάφθοροι. Ο Καββαθάς είναι ένας χαρισματικός άνθρωπος που όμως η γκρίνια του δεν αντέχεται. Ούτε και τώρα ακόμη.
Υ.Γ Μόλις τώρα έμαθα ότι έναν από τους χασάπηδες στο Δίστομο που τον είχαμε γραπώσει, τον πήραν πίσω οι Γερμανοί και μάλλον (δεν εξακριβώθηκε) τον άφησαν ελεύθερο. Όταν τους λέμε ύστερα ναζήδες παρεξηγιούνται.
ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΗΔΗ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ. ΤΑ ΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟΥ ΘΑ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΜΙΣΑ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΤΟΥΣ. ΟΤΑΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΣΕΣ ΗΞΕΡΑ ΠΑΝΤΑ ΟΤΙ ΕΙΧΑ ΜΙΑ ΑΞΙΟΠΙΣΤΗ ΠΗΓΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ. ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΤΑ ΞΑΝΑΠΟΥΜΕ ΣΥΝΤΟΜΑ, ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ ΠΕΡΑ, ΩΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΗΣ ΣΟΥ.
1ο τεύχος στο περίπτερο και εγώ πιτσιρικάς δημοτικού...τα άλα παιδάκια ζητάγαν αυτοκινητάκια και εγώ Πτήση..από το 18 σκέφτηκα να τα κρατήσω και τα φυλλάω όπως ο Σαμψων τα μαλλιά του..σπούδασα ηλεκτρ. μηχανικός χάρη στο μικρόβιο που με κόλλησε. Όπως θα θυμούνται οι πάλιοί, νομίζω πως η Πτήση θα διάλεγε κάτι σαν αυτό:
"Ένας γλάρος δεν αντιμιλά ποτέ στο Συμβούλιο τού Σμήνους, αλλά η φωνή του Ιωνάθαν ξέσπασε. «Ανευθυνότητα; Αδέλφια μου!» φώναξε. «Ποιός είναι πιο υπεύθυνος από το γλάρο που ανακαλύπτει κι ακολουθεί ένα νόημα, έναν ανώτερο σκοπό στη ζωή; για χίλια χρόνια τσαλαβουτούμε ψάχνοντας να βρούμε ψαροκεφαλές, αλλά τώρα έχουμε ένα σκοπό στη ζωή - να μάθουμε, να ανακαλύψουμε, να 'μαστε λεύτεροι! Δώστε μου μια ευκαιρία μόνο, αφήστε με να σας δείξω τι ανακάλυψα...».
Το Σμήνος θαρρείς πως ήταν πέτρινο.
«Δεν ανήκεις πια στην Αδελφότητα» φώναξαν όλα μαζί, και μονομιάς έκλεισαν τ' αυτιά τους και του γύρισαν τις πλάτες.
Ο Ιωνάθαν Γλάρος πέρασε τις υπόλοιπες του μέρες μόνος, αλλά πέταξε μακριά, πιο μακριά από τους Πέρα Βράχους. Ήταν θλιμμένος όχι από μοναξιά, αλλά γιατί οι γλάροι αρνήθηκαν να πιστέψουν στο μεγαλείο της πτήσης που τους περίμενε· αρνήθηκαν ν’ ανοίξουν τα μάτια τους καί να δουν." k@
Ευχαριστούμε την ΄΄Πτήση΄΄, για τόσα και τόσα…
Φίλε ΑΧΕΡΩΝ, έτσι νιώθω και εγώ αλλά να μην το βάζουμε κάτω.
Απρίλιος 1995, τεύχος 123, 11 χρονών τότε. Η ΠΤΗΣΗ μου έβαλε το μικρόβιο, μέσα από τα άρθρα της αποφάσισα ότι αυτό θέλω να κάνω. Να πετάω. Δυστυχώς η μυωπία μου δεν μου το επέτρεψε. Πετούσα όμως πάντα μέσα από τις σελίδες της. Κρίμα. Ελπίζω με κάποιο τρόπο να ξεπεραστούν τα όποια προβλήματα και να την ξαναδώ στο περίπτερο να ξεχωρίζει.
Η Πτήση δεν ήταν μόνο Πτήση, αεροπλανάκια και ονειροπολούντες (να εισαχθούν στην Σχολή Ικάρων) εφήβοι.
Η Πτήση ΚΑΙ ΔΙΑΣΤΗΜΑ είχε εκτενή άρθρα για το Διάστημα, τον ανταγωνισμό των δύο υπερδυναμέων (τότε) στην κούρσα για τον Άρη και παρουσίαζε ορισμένες πρωτοποριακές προτάσεις (όπως το να πάμε στον Άρη το 1999 με... φουσκωτά διαστημόπλοια.
Η Πτήση αφιέρωνε το 1988 ολόκληρο τεύχος στην Επιστήμη και την Τεχνολογία, έγραφε για TGV την εποχή που ο ΟΣΕ κινούνταν με Δηζελοηλεκτράμαξες του 1960 κ.ο.κ
Μιλάμε για την εποχή προ Ίντερνετ, κατά την οποία το επίπεδο του Τύπου στην Ελλάδα ήταν ελεεινό και τρισάθλιο, και αυτό το περιοδικό ήταν κυριολεκτικά φάρος για κάθε σκεπτόμενο πολίτη.
Τα άρθρα του Κ.Κ δεν ήταν σε καμμία περίπτωση προβλέψιμα, δεν γκρίνιαζε απλώς, και σήμερα βλέπουμε το γιατί.
Δεν θυμάμαι ΟΥΔΕΜΜΙΑ άλλη δημόσια πένα να γράφει κατά την διάρκεια του μεθυσιού με δανεικά (1999-2009) για όσα ήρθαν σήμερα.
Προσωπικά περίμενα το GAME OVER με την ένταξη νέων μέλων στην ΕΕ και την δραστική μείωση των κοινοτικών πόρων, καθώς ήταν ηλίου φαεινότερο ότι μία χώρα που δεν παράγει απολύτως τπτ (εκτός τουρισμού που δεν λογίζεται ως πρωτογενής παραγωγή) δεν θα μπορούσε να συνεχίζει να καταναλώνει όπως κατανάλωνε η χώρα μας όλη την διάρκεια του 2000.
Τα περί Γερμανών, Ναζίδων και άλλων γραφικών είναι να ΄χαμε να λέγαμε.
@ΚΛΕΑΝΘΗΣ
Ὅχι ἀδελφέ,δέν το βάζουμε κάτω,δέν ἔχουμε το δικαίωμα οὔτε και την πολυτέλεια της παραιτήσεως.
Ἀντικειμενικά ὅμως,ἡ γεννεά μου ἀποχαιρετᾶ την δική της Ἀλεξάνδρεια που χάνεται,και τώρα θα πρέπει να ἐπιβιώσει μίας Ὀδύσσειας για να ἐξασφαλίσει τουλάχιστον μία Ἰθάκη για τις ἐπερχόμενες γεννεές,αὐτό ἐννοούσα.
Ἔρρωσο.
@ΦΚΜΚ
Δε θα διαφωνήσω οτι πρόκειται για ένα πολύ καλά οργανωμένο σχέδιο απο πλευράς Γερμανών που ως σκοπό είχε και έχει όλα αυτά που αναφέρεις.Ένα μεγάλο όμως ερωτηματικό το οποίο για΄μένα παραμένει είναι οτι ενώ οι αξιωματούχοι μας γνώριζαν οτι αφενός η ύπαρξη υδρογονανθράκων,αφετέρου το υπέρογκο εξωτερικό χρέος θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως κερκόπορτα για την επιβουλή του γερμανικού μπλοκ εναντίον μας,τι ακριβώς έπραξαν.Ξέρεις,το σκεπτικό μου είναι μήπως στο όνομα των εχθρών και των άσπονδων φίλων που είναι όντως μια υπαρκτή κακοδαιμονία, οι εθνοπατέρες μας αποποιηθούν τις δικές τους ευθύνες που είναι τεράστιες.
Θα ήθελα όμως να σταθώ σε πιό συγκεκριμένα σημεία των απόψεων του Κ.Κ.Θεωρώ οτι δεν είχε καθόλου άδικο όταν μιλούσε για μια επικίνδυνα ανερχόμενη ψευτοαστική τάξη(τους τυρόβλαχους που έλεγε) της μεταχρηματιστηριακής εποχής,των Καγιέν και των Τσερόκι,της Μυκόνου,της αρπαχτής,της πελατειακής σχέσης.Μια τάξη που στο βωμό του κέρδους σφύριζε αδιάφορα για τον αν η χώρα αιμορραγούσε,για το αν η Ιστορία δε διδάσκονταν σωστά στα σχολεία,για το αν οι νέοι επιστήμονες μετανάστευαν πριν ακόμη απο τη κρίση σωρηδόν προκειμένου να βρουν τη δικαίωσή τους στο εξωτερικό,στερώντας πολύτιμο δυναμικό απο την Ελλάδα.
Κάποτε είχε πει(Π&Δ Μαρτίου 2009,πτήση Κ.Κ με Μ2000-5 της ΠΑ) οτι ''γνωστή αγελάδα της πολιτικής ''είπε για τους ιπτάμενους της ΠΑ:''Ε σιγά και τι κάνουν πια...''.Τα σχόλια δικά σου.Ο Καββαθάς ήταν(και είναι) ένας απο τους τελευταίους του δημοσιογραφικού χώρου που πήγε κόντρα στο ρεύμα της γκλαμουριάς του Νίτρο,του κάθε Κωστόπουλου,Θέμου κτλ.
Συμπερασματικά ΦΚΜΚ,θα έλεγα να επικεντρωθούμε,τώρα που εκφωνείται ο...''επικήδειος'',στις γενιές που έχουν γαλουχηθεί με τη χαρά της αυτοκίνησης,του αεροπορικού ιδεώδους και της ''άλλης Ελλάδας'' που ορθά αναφέρει ο Μανώλης,μακρυά απο το πελατειακό κράτος και τον ωχαδερφισμό(μάλλον εκεί αναφέρεσαι κι εσύ όταν κάνεις λόγο για την Ελλάδα που παράγει και μοχθεί).Απο αυτές τις απόψεις η προσφορά του Κ.Κ υπήρξε τεράστια....
Μέντωρ
Ο κύριος κόντρα στο ρεύμα και την γκλαμουριά http://library.techlink.gr/4t/article-main.asp?mag=1&issue=580&article=12108
@Ανώνυμο 14 Απριλίου 2013
Θέμα ιδεολογίας. Στο χώρο της αριστεράς ήταν κοινός τόπος ότι μετά τη διάλυση της Σοβιετίας θα ακολουθήσει το ξύλο της αρκούδας και ότι το χρήμα που μοιραζόταν αφειδώς θα γίνει θηλειά στο λαιμό των ηλιθίων που πίστεψαν πως θα γίνουν ιν και τρέντυ με δανεικό χρήμα. Την ίδια εκείνη εποχή γνωστοί και φίλοι με λοιδωρούσαν που δεν χρεώθηκα ως το λαιμό να πάρω σπίτι 150 ή και 200 τετραγωνικών και προτίμησα να ανακινήσω τα ταπεινά 90 τετραγωνικά του πατρικού μου. Δεν ήμουν μάντης, απλώς αν σκας 800 και πλέον ευρώ για δάνειο, περισσότερο από τον μισό μισθό, δεν έχεις πολύ μέλλον. Όπως δεν έχεις όταν κάνεις το Παρίσι - Αθήνα ίσαμε το Ομόνοια - Πειραιά. Ο Καββαθάς έγινε προφήτης επειδή στον χώρο που κινούνταν τέτοιες θέσεις ήταν σχεδόν αιρετικές καθώς όλοι κατάπιναν με τις χούφτες χάπια βλακείας. Προσωπικά δε μου έλεγε τίποτα που δεν έβλεπα ή δεν ήξερα. Υπήρξε ωστόσο συνεπέστατος στις θέσεις του και προς τιμή του ουδέποτε ενέδωσε στις σειρήνες της διαπλοκής. Και φυσικά το πλήρωσε: πάντα στις τραγωδίες οι αθώοι την πληρώνουν (συχνά μαζί με τους ανόητους). Το αν έχει παραγωγή ο τόπος είναι μεγάλη ιστορία και δεν ορίζεται με αφορισμούς και γενικότητες. Απ' όσο φαίνεται μέχρι και οι Ολλανδοί δεν παράγουν τίποτα γιατί και αυτοί για μνημόνιο ετοιμάζονται (σε κανένα χρόνο...) ενώ η φωτιά της κρίσης φτάνει πια ως τη Δανία και το Βέλγιο. Ο Γερμανικός εθνικισμός απλώς έχει τώρα όχημα τον καπιταλισμό με τις δήθεν κρίσεις του (αφορμή να μαζέψουν ξανά οι τράπεζες το χρήμα και να ξεκαθαριστούν οι πιο αδύναμοι παίχτες στον τραπεζικό χώρο)και φυσικά είναι ένας ξεκάθαρος ιμπεριαλισμός. Παρεμπιπτόντως, με αρκετά στοιχεία ρεβανσισμού - δεν εξηγείται το μένος του γερμανικού τύπου και η επιμονή της τρόικας στο να διαλυθεί καθετί όρθιο στον τόπο.
@ Μέντορα
Συμφωνώ σε όλα. Απλώς ρε παιδιά, πολύ γκρίνια... ακόμα το θυμάμαι: "Ζούμε τις μέρες του 1453"... ε, είναι λιγάκι Κούρκουλος.
Η μεγαλύτερη προσφορά του περιοδικού ΠΤΗΣΗ και ΔΙΑΣΤΗΜΑ εδώ και τριάντα και πλέον χρόνια ήταν η δυνατότητα ανάγνωσης μιας ώριμης και ολοκληρωμένης άποψης όχι μόνο για τα αεροπορικά και γενικά αμυντικά θέματα, αλλά κυρίως για την ίδια την πατρίδα μας και την πορεία της μέσα στο διεθνές περιβάλλον.Ανάλογες γραφίδες υπάρχουν και σήμερα. Ας τις εντοπίσουμε και ας σκεφθούμε ότι το παλιό πάντα γεννά το νέο, που είναι πολλές φορές καλύτερο.
Οτι σκεφτόμουν νά γράψω, τό διάβασα ήδη στά σχόλια σας.
Νά προσθέσω μόνο ότι τά περιοδικά (4Τ, ΠΤΗΣΗ) υπήρξαν καί γιά μένα πηγές πρότυπης σκέψης καί, γιατί όχι, διαμόρφωσης χαρακτήρα, ο δέ ΚΚ, στά νιάτα μου, είχε ρόλο πνευματικού πατέρα.
Ολα τά ωραία όμως κάποτε τελειώνουν.
Νομοτελειακά.
Υγ. Φαίνεται πώς άρχισα νά μεγαλώνω γιατί σάν νά συγκινήθηκα.
@Φκμκ
Ὁ Κ.Κ "ε,είναι λιγάκι Κούρκουλος".
Ἵσως κατ΄ἀντίστιξη πρός τον μέσο Ἕλληνα,ὁ ὁποίος,ἔ,εἶναι λιγάκι...Χατζηχρήστος.
..."σταθερή απώλεια για το μηνιαίο χαρτζηλίκι, θέμα "κολλημένης" συζήτησης σε παιδικές παρέες, πηγή εφηβικών ονειροπολήσεων."...
Δεν θα μπορούσες να το εκφράσεις καλύτερα.
Polemos
Η είδηση ότι η "Π" αναστέλλει τη λειτουργία της με συγκίνησε βαθιά. Ήταν το πρώτο μου περιοδικό, τον Ιούνιο του 1982, με τον "μεγάλο" Κ.Κ. να πετά με το Μ-2000. Με συντρόφευε ως λυκειόπαιδα, κάτω από τα σχολικά βιβλία, στις παρέες όπου ονειρευόμασταν και σχολιάζαμε άρθρα κι εντυπώσεις. Στο ΣΞ το 1984, όλη η παρέα διάβαζε "Π" και συχνά η κουβέντα μας περιστρεφόταν γύρω από τα άρθρα και τις παρουσιάσεις της. Συνέχιζα ανελλιπώς να "ρουφώ" τα άρθρα των συντακτών της κι εύγε στον Σάββα τον Βλάσση που έγραψε για το περιοδικό στο οποίο τον πρωτογνωρίσαμε. Αγαπήσαμε την αεροπορική ιδέα, γνωρίσαμε τους ήρωες, παλαιούς και σημερινούς της Π.Α. Αρκετοί θα θυμούνται το άρθρο που παρουσίαζε τον σημερινό Α/ΓΕΑ σε άρθρο της "Π". Διαφωνώ για τη γνώμη αυτών που μιλούν για στροφή του περιοδικού και προς τους άλλους 2 Κλάδους των ΕΔ. Όπως διαφωνώ και με αυτούς που θεωρούν τον Κ.Κ γκρινιάρη. Όσοι διάβαζαν και 4Τ, θα πρέπει να θυμούνται τις μηνιαίες προειδοποιήσεις του, τα "καμπανάκια" του, που κανείς δεν τα άκουγε και να που οδηγηθήκαμε, εθνικά, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά. Εύχομαι ο Κ.Κ και οι πραγματικοί του φίλοι και συνάδελφοι να ξεκινήσουν μία νέα προσπάθεια τόσο στην πολυαγαπημένη μας ΠΤΗΣΗ κ΄ ΔΙΑΣΤΗΜΑ όσο και στους θρυλικούς 4ΤΡΟΧΟΥΣ. Την αγάπη και τους χαιρετισμούς μου στον φίλο Κώστα Καβαθά, τον ευπατρίδη και γενναίο Έλληνα ΔΑΣΚΑΛΟ.
Τα νεα απο την "ΠΤΗΣΗ" ακουγονται ευχαριστα, και μαλλον θα τους ξαναδουμε στο χαρτι.
Δημοσίευση σχολίου