Κυβέρνηση «μαθητευόμενων μάγων»
Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010
Του Σταυρου Λυγερου
Η πιο σοβαρή κουβέντα του πρωθυπουργού είναι ότι η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε πειραματόζωο. Απέφυγε επιμελώς, όμως, να μιλήσει και για το είδος του συντελούμενου πειράματος και για τον δικό του ρόλο. Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν ευθύνεται για τη δημοσιονομική βόμβα που κληρονόμησε, αλλά έχει καταλυτικές ευθύνες για τον τρόπο που τη διαχειρίσθηκε, προκαλώντας την έκρηξή της με τις γνωστές συνέπειες.
Λογικά, η κρίση έπρεπε να λειτουργήσει σαν καταλύτης για την αντικατάσταση του ανορθολογικού, κλεπτοκρατικού και σπάταλου μοντέλου ανάπτυξης από ένα υγιές και παραγωγικό. Αντ’ αυτού, χρησιμοποιείται ως ευκαιρία για τον βίαιο μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας - κοινωνίας, σύμφωνα με τις κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες. Το Μνημόνιο περιέχει επιβεβλημένες διατάξεις, αλλά συνολικά λειτουργεί σαν προκρούστια κλίνη. Γι’ αυτό και εγκλωβίζει την οικονομία σε ανατροφοδοτούμενη ύφεση. Ακόμα κι αν η αποδοχή του συγκεκριμένου Μνημονίου ήταν ο μόνος τρόπος για να κρατήσει η Ελλάδα το κεφάλι έξω από το νερό, δεν συνεπάγεται ότι το Μνημόνιο συνιστά πράγματι αποτελεσματική θεραπεία.
Τα «αιματηρά» μέτρα δεν είναι καθαρτήριο. Το πραγματικό δίλημμα είναι παραγωγικά ή αντιπαραγωγικά μέτρα και όχι σκληρότερα ή ηπιότερα. Η ανάταξη της οικονομίας απαιτεί δέσμες στοχευμένων εξυγιαντικών και αναπτυξιακών παρεμβάσεων. Η Ελλάδα έχει περιέλθει σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Για να υπάρξει διέξοδος χρειάζονται νέα πολιτικά εργαλεία, νέες ευφάνταστες προσεγγίσεις και αποτελεσματικές πρακτικές. Εξυπνες και ρεαλιστικές προτάσεις παραμένουν στα συρτάρια. Η κρίση διευκολύνει την εφαρμογή τους. Λειτουργεί σαν καταλύτης, αλλάζοντας συμπεριφορές και νοοτροπίες στο επίπεδο της κοινωνίας. Καθιστά εφικτό ό,τι μέχρι πρότινος ήταν σχεδόν ανέφικτο.
Αντί, όμως, η κυβέρνηση Παπανδρέου να εφαρμόζει παραλλήλως ένα τέτοιο δικό της πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, έχει αφεθεί στον αυτόματο πιλότο του Μνημονίου. Ο λόγος είναι ότι έχει βολευθεί πολιτικά με τη συνταγή του ΔΝΤ και της Ευρωζώνης. Λειτουργώντας ως εντολοδόχος της «τρόικας», κρύβει την ανικανότητά της να αντιμετωπίσει δραστικά την κρίση. Το ελληνικό πρόβλημα είναι πρωτίστως πολιτικό και δευτερευόντως οικονομικό. Με κυβέρνηση που θυμίζει κάτι μεταξύ «παιδικής χαράς» και «μαθητευόμενων μάγων», η περιορισμένη, αλλά υπαρκτή δυνατότητα να αποφύγουμε τον γκρεμό τείνει να ακυρωθεί.
Kαθημερινή
3 σχόλια:
γνώμη μας είναι ότι ο πρωθυπουργός έχει σημαντικές -σημαντικότατες- ευθύνες και για την δημοσιονομική βόμβα που παρέλαβε, όπως λέει ο εξαίρετος Σ.Λυγερός.
Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Ολα αυτα τα πολιτικα τζακια επρεπε να εξοριστουν απο την Ελλαδα και τη χωρα αυτη ουτε στο στομα τους να τη πιανουν.Οι ευθυνες του ηταν και ειναι πολλες γιατι πηρε μερος σαν υπουργος σε πολλες κυβερνησεις.Και δεν ειναι ουτε μαθητευομενοι μαγοι,ουτε ανηλικα.Ξερουν που το πανε το καραβι.... ανατολικα!
Το μνημόνιο δεν είναι πρόγραμμα εξόδου από την κρίση.
Είναι μία δανειστική σύμβαση προσχώρησης (δηλ. χωρίς δυνατότητα διαπραγμάτευσης των όρων από τον οφειλέτη), σαν αυτές που υπογράφουν οι δανειολήπτες στεγαστικών δανείων, με λίγο πιο επαχθείς όρους για τον δανειζόμενο.
Πρώτιστος στόχος, είναι η εξασφάλιση της απόδοσης της επενδυσης (του ΔΝΤ και της ΕΕ), ήτοι η επιστροφή του κεφαλαίου και των τόκων.
Αυτό αποδεικνύεται και από τη διατύπωση των όρων, όπου όλοι οι στόχοι των μέτρων υπολογίζονται σε εκατομμύρια ευρώ και μόνο.
Κανένα άλλο κριτήριο. Καμία διασύνδεση των μέτρων με λοιπούς - πολιτικούς - στόχους (ανάπτυξη, δικαιοσύνη, παραγωγικότητα κλπ.).
Προσοχή όμως: Ακριβώς επειδή οι συντάκτες του μνημονίου ενδιαφέρονταν μόνο για την εξασφάλιση των χρημάτων που δανείζουν, τα μέτρα στο μνημόνιο ΔΕΝ εξειδικεύονται. Απλά περιγράφονται τομείς, στους οποίους το Κράτος υποχρεούται να παρέμβει και δίδεται η γενική κατεύθυνση της παρέμβασης (και φυσικά ο στόχος, π.χ. "εξοικονόμηση 500 εκατομμ. ευρώ").
Η εξειδίκευση και ο προσδιορισμός των πληττομένων από τα μέτρα κοινωνικών ομάδων ανήκουν στην ευθύνη αποκλειστικά της κυβέρνησης.
Όταν π.χ. μιλάει για "περικοπές" στις συντάξεις με διατήρηση των κατώτερων, δεν θέτει καμία εξειδίκευση των κατώτερων, που δεν θα πρέπει να θιγούν, ούτε του ποσοστού που πρέπει να περικοπεί από τις ανώτερες. Επομένως, η απόφαση για γενικευμένη διακοπή χορήγησης λ.χ. της 13ης και 14ης σύνταξης, ακόμα και στους συνταξιούχους των 600 ευρώ είναι απόφαση αποκλειστικά κυβερνητική.
Τουλάχιστον δε σε ένα σημείο (αλλαγή του καθεστώτος προσφυγής στη διαιτησία), το μνημόνιο ΔΕΝ απαιτεί την κατάργηση του δικαιώματος μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία, πράγμα που ωστόσο αποφάσισε το ΥπΕργασίας.
Επίσης, όταν κάνει λόγο για μείωση των αποζημιώσεων, ΔΕΝ ορίζει ότι αυτή πρέπει οπωσδήποτε να φτάσει το 50%, όπως αποφάσισε το ίδιο Υπουργείο, με το "τέχνασμα" της τεράστιας μείωσης στο χρόνο προειδοποίησης (μεταφέροντας την προστασία της εργασίας στην Ελλάδα στο 1919, πριν από τη θέσπιση του Ν. 2112/1920).
Πράγμα που πιστοποιεί, ότι η σημερινή Κυβέρνηση απαρτίζεται από ψεύτες και υποκριτές, με υποψήφιο για όσκαρ τον Λοβέρδο.
Αλλά αυτό έπρεπε να το υποψιαστούμε ήδη από τη διάψευση της υπερατάκας "τα λεφτά υπάρχουν"...
Δημοσίευση σχολίου