Δούρειος Ίππος
Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010
Για την κυκλοφορία του τρίτου τεύχους του περιοδικού Δούρειος Ίππος μας ενημερώνει ο ΣΔΒ. Σύμφωνα με το δελτίο τύπου των εκδόσεων,το νέο τεύχος περιλαμβάνει τα παρακάτω θέματα:
• Eπιχειρησιακή εκπαίδευση Αμφίβιων Καταδρομών: Παρακολουθούμε την εκπαίδευση μιας Μοίρας Αμφιβίων Καταδρομών και μεταφέρουμε την εικόνα από την σταδιακή μετατροπή των μονάδων Ειδικών Δυνάμεων σε επαγγελματικές.
• ΜΥΑ/ΛΣ: Επίδειξη στα Ηνωμένα Έθνη Αναδεικνύουμε τον κρίσιμο ρόλο της Μονάδος για την εθνική ασφάλεια της χώρας, με αφορμή τα όσα ακούσθηκαν μετά το ατυχές περιστατικό στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου, που έφερε τους βατραχανθρώπους του Λιμενικού Σώματος στο προσκήνιο.
• Δοκιμή Οπλισμού - Vz.58 Το«Τσέχικο»
Δοκιμάζουμε ένα ιστορικό όπλο, με το οποίο εξοπλίστηκαν εκτάκτως και πολέμησαν οι Κύπριοι Καταδρομείς τον Τούρκο εισβολέα, το 1974.
• ΤΑΜΣ «Ανορθόδοξος -10/1» Με τους Κύπριους Καταδρομείς στο Τρόοδος
Στο σκοτεινό και παγωμένο Τρόοδος, παρακολουθούμε μία τυπική άσκηση ανορθοδόξου πολέμου των Κυπρίων Καταδρομέων.
• ΕΛΔΥΚ 1960-2010 50 χρόνια Ελλαδικής Στρατιωτικής παρουσίας στην Κύπρο (Α΄ μέρος) Με αφορμή την επέτειο των 50 ετών από την συγκρότηση της ΕΛΔΥΚ, προβαίνουμε σε ένα εκτενές αφιέρωμα. Στο Α΄ Μέρος αυτού του τεύχους, παρουσιάζεται η ιστορία της ΕΛΔΥΚ και για πρώτη φορά τόσο αναλυτικά και διεξοδικά η πολεμική της δράση το 1974.
• Συνέντευξη: Γιώργος Λιλλήκας «Η διχοτόμηση έπαψε να αποτελεί μπαμπούλα για τον Κυπριακό Ελληνισμό. Ο δοκιμασμένος Κύπριος πολιτικός σχολιάζει την πορεία των απευθείας διαπραγματεύσεων με την τουρκική πλευρά, εκφράζει τις επιφυλάξεις του και δίχως να μασά τα λόγια του, ασκεί κριτική στην πολιτική που εφαρμόζεται από την κυβέρνηση Χριστόφια όσον αφορά στην συνεργασία με την Ελλάδα, στην τακτική που ακολουθείται στην Εθνική Φρουρά κ.λπ.
• Μουσείο Χωροφυλακής Ρεθύμνου
Περιήγηση σε ένα ξεχωριστό και άγνωστο μουσείο, αφιερωμένο στην Μάχη της Κρήτης.
Και ακόμη στην υπόλοιπη αρθρογραφία:
• Αιγαίο Ελληνικό: Έως Πότε;
• Ανακοίνωση: Ζητείται Ηγεσία με όραμα
• Εθνική Φρουρά. Εκπληκτική ομολογία: Αναδιοργάνωση χωρίς εκπλήρωση των προϋποθέσεων!
• Δοκιμαστική βολή AIM-120C7 από F-16 Block 52 + της ΠΑ
• «Στρατηγική Ψυχραιμία»: Πολιτική ανοησία με περιτύλιγμα…
• Χωρικά ύδατα: Η στρατιωτική διάσταση
• Συνεργασία της Εθνικής Φρουράς με το Charles de Gaulle
5 σχόλια:
2/6
Παίρνοντας αφορμή από το αρχικό μέρος της ανάρτησης σας και το ακόλουθο τμήμα της που παραθέτω σε εισαγωγικά, "Παρακολουθούμε την εκπαίδευση μιας Μοίρας Αμφιβίων Καταδρομών και μεταφέρουμε την εικόνα από την σταδιακή μετατροπή των μονάδων Ειδικών Δυνάμεων σε επαγγελματικές.", θα μου επιτρέψετε μερικές παρατηρήσεις:
Για να μετατραπεί ο Ελληνικός Στρατός όχι σε επαγγελματικό, αλλά σε ημιεπαγγελματικό απαιτείται η πρόσληψη ενός πολύ μεγάλου αριθμού επαγγελματιών οπλιτών. Μέχρι σήμερα αυτό δεν κατέστη δυνατό και είναι σίγουρο ότι οι όποιοι στόχοι τεθούν σχετικά με την οροφή δεν θα επιτευχθούν ποτέ.
Θα σας φέρω σαν παράδειγμα τους ελάχιστους αριθμούς επαγγελματιών οπλιτών που απαιτούνται για τα Μ/Κ τάγματα, τις Επιλαρχίες αρμάτων και τις Μοίρες πυροβολικού και ίσως δοθεί μία αρκετά ικανοποιητική εικόνα για το τι χρειάζεται. Οι αριθμοί είναι κατά προσέγγιση, στο περίπου και πιστεύω ότι δεν απέχουν από την πραγματικότητα.
1) 1600 ΤΟΜΠ – 40 Μ/Κ Τάγματα Πεζικού – 24.000 άνδρες
Ομαδάρχες: 1200
Β. Ομαδάρχες: 1200
Οδηγοί ΤΟΜΠ: 1600
Χειριστές Βαρέων Όπλων: 2800
Τεχνίτες: 800
Σύνολο: 7.600
2) 1250 Άρματα – 30 Επιλαρχίες – 12.000 άνδρες
Πληρώματα αρμάτων: 4800
Τεχνίτες : 1200
Πληρώματα ερπυστριοφόρων: 500
Σύνολο: 6.200
3) 400 Α/Κ και Ρ/Μ Πυροβόλα – 45 Μοίρες
Πληρώματα Πυροβόλων: 1600
Οδηγοί: 400
ΚΔΠ: 200
Τεχνίτες: 500
Σύνολο: 2.200
Γενικό Σύνολο: 16.500 ΕΠΟΠ
Υπάρχουν όμως και πάρα πολλές άλλες μονάδες που απαιτούν επαγγελματίες στρατιώτες:
Τάγματα απλού πεζικού
Μοίρες Καταδρομών – Πεζοναυτών
Μοίρες Αλεξιπτωτιστών
Μοίρες Αμφιβίων Καταδρομών
Αερομεταφερόμενα Τάγματα
Μοίρες Α/Α πυροβολικού
Μοίρες MLRS
Τάγματα Διαβιβάσεων και Μηχανικού
Μονάδες Σωμάτων (ΣΕΜ, ΣΥΠ, ΤΧ)
Τάγματα Ελικοπτέρων
Κατόπιν των ανωτέρω ένας αριθμός 30.000 περίπου ανδρών θα πρέπει να θεωρείται, φαντάζομαι, ικανοποιητικός για να πούμε ότι έχουμε ημιεπαγγελματικό στρατό!!!
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
(ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ ΜΟΥ)
Το ζήτημα όμως είναι, τι στρατιώτες θα είναι αυτοί όταν θα φθάσουν στην ηλικία, ας μη πάμε μακριά, των σαράντα ετών και δεν θα μπορούν να πάρουν τα πόδια τους. Τι θα τους κάνουμε όταν θα έχουν αποκτήσει οικογένειες και θα σκέφτονται σαν δημόσιοι υπάλληλοι. Από ότι πληροφορούμαι τα σχετικά προβλήματα έχουν αρχίσει και παρουσιάζονται. Θα τους κάνουμε όλους αξιωματικούς; Οι Αμερικανοί, που οι διάφοροι αμερικανοτραφείς συνάδελφοι μου φέρνουν συνεχώς σαν παράδειγμα, πόσα χρόνια κρατούν τους επαγγελματίες στρατιώτες τους; Τους κρατούν όλους;
Θα πω όμως κάτι το οποίο είναι και το σοβαρότερο. Η πατρίδα μας δεν έχει σκοπό να εκστρατεύσει και να καταλάβει το (Ιράκ;), το δόγμα μας είναι αμυντικό, η αποστολή των Ε.Δ. είναι η προστασία της εδαφικής ακεραιότητας και της ανεξαρτησίας της πατρίδας, δεν έχουμε βλέψεις εναντίον άλλων λαών, δεν διεκδικούμε εδάφη που δεν μας ανήκουν και κακώς τρέχουμε στις «δήθεν» ειρηνευτικές αποστολές για να καλύψουμε τα αποκαΐδια που αφήνουν πίσω τους οι Αμερικάνοι. Αυτό που χρειάζονται οι Ε.Δ. είναι ελεύθερους πολίτες που θα είναι και στρατιώτες στην υπηρεσία της πατρίδας. Δηλαδή χρειαζόμαστε κληρωτούς στρατιώτες, στρατιώτες της πατρίδας, όχι μισθοφόρους. Οι απόψεις που επικράτησαν με πλάγιο τρόπο, ότι δηλαδή οι κληρωτοί δεν είναι σε θέση να χειριστούν τα «σύγχρονα» όπλα, αποτελούν απλώς παπαρολογίες και ασυγχώρητες μπουρδολογίες.
Οπωσδήποτε χρειαζόμαστε αυξημένο αριθμό κατώτερων επαγγελματικών στελεχών, άρτια καταρτισμένων, που θα προέρχονται από αυστηρή επιλογή και οπωσδήποτε για ορισμένα οπλικά συστήματα χρειάζονται επαγγελματίες χειριστές. Όχι όμως όλα τα μέλη των πληρωμάτων των αρμάτων, ούτε οι πυροβολητές ή οι γεμιστές των πυροβόλων, ή οι χειριστές των Α/Τ όπλων. Ένας πυροβολητής άρματος μαθαίνει άριστα όλα τα του πύργου σε 15 ημέρες σύντονης και ουσιαστικής εκπαίδευσης που διεξάγεται εντός του άρματος και όχι στο μαυροπίνακα. Στη συνέχεια υπάρχουν οι εξομοιωτές και τα πεδία ασκήσεων και βολής. Όλα είναι ζήτημα σωστής επιλογής, αποτελεσματικής εκπαίδευσης, πειθαρχίας και βεβαίως ισονομίας, ισοπολιτείας και όχι μεσαζόντων.
Τα περί μετάπτωσης των μονάδων σε επαγγελματικές με αφήνουν παντελώς αδιάφορο και τα θεωρώ απολύτως παραπλανητικά. Με κληρωτούς στρατιώτες, κατά βάση, πορεύτηκα επί είκοσι χρόνια από το 1977 μέχρι και 1994 που τελείωσα και σαν διοικητής Επιλαρχίας και θεωρώ τον εαυτό μου ευτυχή που είχα τόσο ικανούς και καλούς κληρωτούς στρατιώτες και το κυριότερο περισσότερο στρατιώτες από τους περισσοτέρους ΟΠΥ, ΕΠΥ κλπ.
Ο προλαλήσας Αρματιστής έχει απόλυτο δίκιο. Με βρίσκει σύμφωνο 100%. Το ζητούμενο δεν είναι ο επαγγελματικός στρατός, αλλά ένας στρατός καλοεκπαιδευμένων κληρωτών, με ραχοκοκαλιά από καλοεκπαιδευμένα στελέχη.
Εξαιρετικό σχόλιο-ανάλυση.
Αυτό που χρειάζεται η χώρα μας επιτέλους είναι επαγγελματίες Ελληνες παντού, με όραμα, στόχους και ηθικό.
Σε σχέση με τον προβληματισμό του φίλου Αρματιστή για "το τι θα γίνει όταν αυτοί οι ΕΠΟΠ φτάσουν στην ηλικία των σαράντα, με οικογένειες κλπ.", η μόνη στοιχειωδώς σοβαρή πρόβλεψη για την θέσπιση ενός τέτοιου θεσμού θα ήταν η αυτονόητη μη ανανέωση της θητείας μετά την επταετία (πλην λάχιστων εξαιρετικά διακεκριμένων περιπτώσεων), με την απόδοση κάποιας αποζημείωσης, πλασματικών ανσήμων κλπ. Αν ο στρατός χρειάζεται 16700 εικοσιπεντάρηδες στρατιώτες, αυτό δεν σημαίνει και 16700 σαραντάρηδες ανθυπασπιστές. Δυστυχώς, στην Ελλάδα είμαστε και βλέπω να συμβαίνει το δεύτερο.
Κατά τ' άλλα καταρχήν συμφωνώ με τη δυσπιστία απέναντι στην προοπτική των "επαγγελματιών" σε σχέση με τους κληρωτούς.
Δημοσίευση σχολίου