Ο ακήρυχτος πόλεμος φθοράς έχει πλέον αποτελέσματα

Με έκπληξη διαβάσαμε σε προχθεσινό δημοσίευμα, ότι υπάρχει η σκέψη στο ΓΕΑ για λόγους οικονομίας να " καταργηθούν δύο εκ των τριών προωθημένων αεροδρομίων επιφυλακής". Καστέλλι και Σκύρος είναι τα «προτεινόμενα», με την Λήμνο να επιβιώνει, απλώς γιατί "είναι αναντικατάστατη λόγω θέσεως."!

Άν κάτι τέτοιο αληθεύει, τότε πρόκειται για το πρώτο ίσως χειροπιαστό αποτέλεσμα του πολέμου φθοράς που ξεκίνησε η Τουρκική αεροπορία στο Αιγαίο από το 1974 και μετά. Ενός πολέμου ακήρυχτου μεν, που όμως έχει πολλά στοιχεία τόσο πραγματικού αεροπορικού πολέμου, όσο και Ψυχολογικών Επιχειρήσεων, καθώς φυσικά και νομικές και διπλωματικές πτυχές κι επιπτώσεις διόλου ευκαταφρόνητες. Και φυσικά πολύ κόπο, ιδρώτα αλλά και δυστυχώς αίμα. Η Τουρκία φαίνεται πως θα αναγκάσει την Ελλάδα σε υποχώρηση δια του κορεσμού. Και μάλιστα όχι κατά τη διάρκεια πραγματικών επιχειρήσεων, αλλά εν καιρώ ειρήνης για λόγους ...οικονομίας! Ακριβώς όπως το σχεδίαζε εδώ και δεκαετίες.

Με μέθοδο, με σύστημα και ανυποχώρητη επιμονή, οι παραβάσεις της Περιοχής Πληροφοριών Πτήσεων Αθηνών και οι παραβιάσεις του Εθνικού μας Εναέριου Χώρου, παρουσίαζαν στην αρχή αριθμητική και εδώ και 13-14 χρόνια, γεωμετρική πρόοδο. Παρ' όλο που στην αρχή οι Τούρκοι χειριστές ήταν κατώτεροι σε επιδόσεις από τους δικούς μας. Επέμειναν. Έπαθαν κι έκτοτε μαθαίνουν καθημερινά από τους καλύτερους δασκάλους. Δεν πτοήθηκαν. Απέκτησαν αυτοπεποίθηση. Απέκτησαν πιο σύγχρονα μέσα. Αναπτύσσουν την πολεμική τους βιομηχανία με αξιοζήλευτη επιμέλεια, προκειμένου να φτάσουν στην αμυντική επάρκεια και την απεξάρτηση από άλλες χώρες. Επιμένουν ξανά και ξανά. Καθημερινά. Πάνω από τα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου.

Κι εκεί υπήρχαν και υπάρχουν πάντα οι αναχαιτιστές μας, τα α/φη ετοιμότητας. Να αναγνωρίσουν και να αναχαιτίσουν τους εισβολείς, ανάλογα με τα επιχειρησιακά σχέδια και τους κανόνες εμπλοκής. Τη νύχτα των Λιμνιών (Ιμμίων) με καιρό όταν η Τουρκική Αεροπορία δεν σήκωσε τίποτα, η ΠΑ είχε 2 ζευγάρια σε περιπολία μάχης καθ' όλη τη διάρκεια της νύχτας. Εκτός από την επιχειρησιακή πλευρά του θέματος, υπάρχει και η πολιτική. Η συμβολική. Η επίδειξη Σημαίας. Τα βρεγμένα Γαλανόλευκα Εθνόσημα πάνω στα F-4E και τα Mirage-2000 αλλά και στο μοιραίο ΠΝ-21 εκείνη τη νύχτα, έστειλαν το μήνυμα. Προς όλες τις κατευθύνσεις. Είμαστε εδώ. Παντός καιρού, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Στο Αρχιπέλαγος. Ακρίτες. Υψικρατούντες. Με 11 μποφόρ και μηδενική ορατότητα. Και φυσικά όχι μόνο εκείνη τη νύχτα αλλά κάθε νύχτα και μέρα από το 1974 και μετά.


Μια ολόκληρη προσπάθεια έγινε για να χτιστεί το "αεροπλανοφόρο του Αιγαίου", η 135 Σμηναρχία Μάχης στην Σκύρο. Ο ακρογωνιαίος λίθος της διάταξης μάχης της ΠΑ που μας επιτρέπει ν' αναχαιτίζουμε στα ελάχιστα λεπτά τα Τουρκικά μαχητικά. Ο πονοκέφαλος των Τούρκων επιτελών. Το αεροδρόμιο που άρχισε να χτίζεται το 1975 ακριβώς γι αυτό το λόγο. Με συνοπτικές διαδικασίες. Από το 1982 φιλοξενεί 24 ώρες το 24ωρο τα πληρώματα και τα α/φη ετοιμότητος: τα readiness! Από εκεί σηκώθηκαν ο Υποσμηναγός Σιαλμάς και ο Σμηναγός Μανωλάκος στις 18 Ιουνίου 1992. Από έκεί σηκωνόταν ο Κωνσταντινουπολίτης Αλέξης Μπριντάκ πού όχι μόνο τους αντιμετώπιζε επιτυχώς, αλλά έμπαινε και στη συχνότητά τους και τους μιλούσε στα Τουρκικά εκνευρίζοντάς τους αφάνταστα! Η Σκύρος σήκωσε το βάρος των αναχαιτίσεων ήδη από την δεκαετία του 80, στην κρίση του 1987 και σε εκατοντάδες άλλα περιστατικά η σημασία της ήταν καθοριστική. Η στρατηγική της τοποθεσία την καθιστά ανεκτίμητη για την άμυνα της χώρας.


Την δεκαετία του 90 είχαμε το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδος Κύπρου. Αυτό προκάλεσε τον πολλαπλασιασμό των Τουρκικών παραβιάσεων. Το αεροδρόμιο Καστελλίου, η στρατηγική σημασία του οποίου είχε ήδη γίνει προφανής από την δεκαετία του 60 και το οποίο τον Ιούλιο του 1974 φιλοξένησε τα F-84F που είχαν αποστολή να κτυπήσουν το προγεφύρωμα στο Πεντεμίλι, ανακατασκευάστηκε κι επεκτάθηκε ώστε να φιλοξενεί μόνιμα α/φη και πληρώματα readiness. Από το 2000 άλλωστε, η 126 Σμηναρχία Μάχης στο Αεροδρόμιο Ηρακλείου, έχασε τα Mirage F.1 και ο τίτλος της ώς "Μάχης" είναι μόνο κατ' ευφημισμόν μιας και έκτοτε δεν διαθέτει μαχητικά α/φη, για να μην ενοχλούνται οι έχοντες αυθαίρετα περίοικοι. Η 133 Σμηναρχία Μάχης στο Καστέλλι Ηρακλείου
είναι το ιδανικό αεροδρόμιο για πτήσεις όχι μόνο προς την Κύπρο αλλά και προς την Άμιδα (Diyarbakir) και την Μελιτινή (Malatya). Κάτω από την ομπρέλλα των S-300 PMU-1 που καθιστά το κόστος εξουδετέρωσής της απαγορευτικό για την Τουρκική Αεροπορία, είναι άλλο ένα αγκάθι για τους γείτονες.

Κι όμως, ότι χτίσαμε όλες αυτές τις δεκαετίες συνεχών Τουρκικών διεκδικήσεων και προκλήσεων, είμαστε έτοιμοι να το γκρεμίσουμε για λόγους οικονομίας.

Λες και δεν υπάρχουν άλλοι τομείς στην Εθνική Άμυνα για περικοπές. Από τα εικονικά πτητικά επιδόματα προσωπικού που δεν πετά, μέχρι τις προμήθειες ανταλλακτικών από την ελεύθερη αγορά, ενώ μέσω FMS μπορούμε να τα παίρνουμε 30% φθηνότερα! Τελικά τί είναι σημαντικότερο από την Εθνική μας Κυριαρχία; Είμαστε έτοιμοι να παραδοθούμε στις ορέξεις των γειτόνων μας για να "κάνουμε οικονομία"; Θα θυσιάσουμε την άμυνα της χώρας, θα δωσουμε στους Τούρκους τη δυνατότητα να φανούν ακόμα πιό αδιάλλακτοι και να ζητήσουν ακόμα περισσότερα, μόνο και μόνο για να μπορέσει η ηγεσία του ΥΕΘΑ να δώσει συνέντευξη τύπου και να καμαρώσει για τις περικοπές που έκανε;

Καλά θα κάνουν οι αρμόδιοι αντί να προσπαθήσουν να φανούν αρεστοί στην πολιτική ηγεσία και ν' αποφύγουν τις έκτακτες κρίσεις, να προτάξουν το Εθνικό συμφέρον και να διασφαλίσουν την απρόσκοπτη λειτουργία των προκεχωρημένων βάσεων της ΠΑ. Πάσει θυσία! Περικοπές να γίνουν εκεί που πρέπει και όχι εκεί που η ζημιά θα είναι ίσως ανεπανόρθωτη.



Γιατί όταν προκύψει η επόμενη Ελληνοτουρκική κρίση, ίσως το μόνο πράγμα που θα αποτρέψει τον πόλεμο και θα διασφαλίσει την ειρήνη και την Εθνική μας κυριαρχία, θα είναι τα χτισμένα καταφύγια στη Σκύρο και το Καστέλλι. Που θα στείλουν σε 2 λεπτά στον αέρα τ' αναχαιτιστικά μας. Αυτή είναι η αποστολή των προκεχωρημένων αεροδρομίων. Οι κύριες βάσεις όπως η Νέα Αγχίαλος και η Τανάγρα, έχουν άλλη αποστολή.

Οι Τούρκοι είναι κοντά στο να φτάσουν στον αντικειμενικό τους σκοπό: να νικήσουν χωρίς να πέσει τουφεκιά. Να κερδίσουν τον πόλεμο φθοράς και μαζί μ' αυτόν την συγκυριαρχία στο Αιγαίο και την Φινλανδοποίηση της Ελλάδας. Θα τους αφήσουμε;