Όταν σε φτύνουν, κι εσύ επιμένεις ότι ψιχαλίζει...

Στις 11/12/2009 έλαβε χώρα ένα πρωτοφανές για τα ελληνικά χρονικά περιστατικό.

"Άγνωστοι" διέρρηξαν τον τάφο του Έλληνα Ηγέτη (ναι, τελευταία υπόμνηση ότι είναι ακόμη δυνατόν να υπάρξει τέτοιο πράγμα...) Τάσσου Παπαδόπουλου.

Το γεγονός, ειδικά στην παρούσα στιγμή, είχε κραυγαλέο μήνυμα, και προφανείς δράστες. Ακόμη κι αν δε μπορεί κανείς να αποδείξει την φυσική αυτουργία. Εάν, ενώπιον της πρωτοφανούς αυτής πρόκλησης, η κυπριακή κυβέρνηση επέλεγε και διεκήρυττε μία στάση διπλωματικής έκφρασης της ενόχλησής της, ή έστω υποχρεωτικής αυτοσυγκράτησης εν όψει των διεθνών συσχετισμών, θα μπορούσε κανείς να δείξει κατανόηση.Όμως η κυπριακή κυβέρνηση, (με τη ζηλευτή, φυσικά, συμπαράσταση της ελλαδικής) επέλεξε να αυτοεξευτελιστεί πανηγυρικώς.

Συνέλαβε αμέσως (τις πρώτες κρίσιμες ώρες, που οι εντυπώσεις είναι και πιο έντονες) τρεις... ελλαδίτες στρατιωτικούς, με την υποψία της προβοκάτσιας - χωρίς καμία φυσικά ένδειξη. Απλά, για να πετάξει την μπάλα έξω από το γήπεδο.

Όταν, σύμφωνα με τους στοιχειώδεις δικονομικούς κανόνες, τελείωσε το περιθώριο αυτής της περίσπασης, σε μία πρωτοφανή επίδειξη χατζηαβατισμού, η κυπριακή κυβέρνηση διεμήνυσε προς πάσαν κατεύθυνσιν ότι εξετάζει το σενάριο της ... ρουμανικής σπείρας τυμβωρύχων (sic) που δρα στην Ευρώπη, για να αποσπά, λέει, "λύτρα".

Μόνον το προφανές δεν πέρασε από το μυαλό της κυβέρνησης του κ. Χριστόφια.

Επειδή, λοιπόν, ο κ. Χριστόφιας επέμενε, ενώπιον όλων, στεντορεία τη φωνή, ότι δεν μας φτύνουν, αλλά απλά έχει πιάσει ψιλόβροχο, για να μας ταπεινώσουν ακόμη περισσότερο, και για να μην αφήσουν καμία αμφιβολία σε κανέναν μας για την.. προέλευση της υγρασίας, "άγνωστοί" (πάντα) αφαίρεσαν και την ελληνική σημαία από το συλημένο μνήμα του Έλληνα Ηγέτη.

Έπιασε μπόρα, κύριε Χριστόφια...