Ομιλία καθηγητού κ. Θ. Καρυώτη στην εκδήλωση για την ΑΟΖ
Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012
Κυρίες και Κύριοι καλησπέρα σας.
Πριν 30 χρόνια, συγκεκριμένα στις 10 Δεκεμβρίου του 1982, υπογράφτηκε στο Montego Bay της Ιαμαϊκής η Συνθήκη των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. Σήμερα 162 κράτη, μεταξύ των οποίων η Ελλάδα και η Κύπρος , είναι συμβαλλόμενα μέρη.
Τότε, ήμουν μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στην διάσκεψη αυτή που συνέταξε το Σύνταγμα των Ωκεανών και Θαλασσών του πλανήτη Γη και κατάλαβα την αξία της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ για την Ελλάδα. Εδώ και 30 χρόνια τώρα προσπαθώ να πείσω τους συμπατριώτες μου για την αξία αυτής της έννοιας που τόσο βοηθάει τα εθνικά μας συμφέροντα στην περιοχή.
Ξεκίνησα, λοιπόν, έναν ανηφορικό δρόμο, γράφοντας και δημοσιεύοντας βιβλία και άρθρα στα ελληνικά και αγγλικά εις ώτα μη ακουόντων. Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 έγραψα ένα πολύ μικρό άρθρο στο περιοδικό «ΑΝΤΙ» που έπεσε στην αντίληψη του βουλευτή Στέφανου Μάνου ο οποίος και έκανε μία επερώτηση στη Βουλή για αυτό το θέμα ζητώντας από τον Υπουργό Εξωτερικών να μάθει εάν γνωρίζει τι γράφει ο Καρυώτης για την ΑΟΖ. Ο τότε Υπουργός, σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας απάντησε ότι η ελληνική κυβέρνηση γνωρίζει τις θέσεις του Καρυώτη και γνωρίζει και το θέμα της ΑΟΖ.
Αργότερα, σε μία συνάντηση που είχα με τον Ανδρέα Παπανδρέου, στην πιο δύσκολη περίοδο της πολιτικής του ζωής, μου είπε « Θόδωρε παιδί μου αυτό είναι ένα σημαντικό θέμα και θέλω να πας να το συζητήσεις με τον Κάρολο και τον Γιάννη. Θα τους τηλεφωνήσω για να πας να τους δεις.»
Ο Κάρολος ήταν ο Παπούλιας και ο Γιάννης ήταν ο Καψής. Ακόμα
περιμένω το τηλεφώνημά τους.
Ξαφνικά, πριν μερικά χρόνια, ο φίλος μου δημοσιογράφος Μιχάλης Ιγνατίου μου τηλεφώνησε και μου είπε: «Καρυώτη θέλω να πάμε απόψε στο Μουράγιο (ελληνικό εστιατόριο της Ουάσιγκτον) για να μου εξηγήσεις τι ακριβώς είναι η ΑΟΖ γιατί διότι με έχεις ζαλίσει και θέλω να μάθω».
Προς μεγάλη μου έκπληξη ο Ιγνατίου ήρθε στο εστιατόριο κρατώντας έναν ελληνικό χάρτη, ένα τετράδιο και ένα στυλό. Άρχισα εξηγώ το θέμα με λεπτομέρειες. Όταν τέλειωσα φάνηκε εντυπωσιασμένος και μου είπε να γράψω δύο άρθρα, ένα για την εφημερίδα «Έθνος» και ένα για την εφημερίδα «Φιλελεύθερος» της Λευκωσίας. Από τότε ο δρόμος έγινε ευκολότερος και με την εξάπλωση του διαδικτύου οι ιδέες μου έγιναν ευρύτερα γνωστές σε όλη τη χώρα.
Αυτά ως σύντομη εισαγωγή στην προϊστορία των προσπαθειών μου.
Ας έρθουμε τώρα στο θέμα μας.
Υπάρχουν σήμερα 137 παράκτια κράτη που διαθέτουν ΑΟΖ. Η Σύμβαση του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας αναφέρει ρητά (άρθρο 121, παράγραφο 2) ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ ενός νησιού καθορίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζεται και για τις ηπειρωτικές περιοχές. Επομένως, η Τουρκία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει για την ΑΟΖ τα ίδια επιχειρήματα που προβάλλει για την υφαλοκρηπίδα των νησιών του Αιγαίου, ότι, δηλαδή, τα νησιά μας δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα ή ότι «κάθονται» πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας διότι απλώς η ΑΟΖ δεν έχει κανένα γεωλογικό «παρελθόν». Άλλωστε, η νέα Σύμβαση έχει καταργήσει τη γεωλογική έννοια της υφαλοκρηπίδας και έτσι η Τουρκία έχει χάσει και αυτό το επιχείρημα.
Η Τουρκία ήταν ένα από 4 κράτη που δεν υπέγραψαν τη Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας και ο κύριος λόγος ήταν η ύπαρξη της ΑΟΖ. Επομένως δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός στο Διεθνές Δίκαιο για να αντιληφτεί την αξία της ΑΟΖ για την Ελλάδα. Αλλά δυστυχώς όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων 30 ετών σεβάστηκαν την επιθυμία της Τουρκίας να μη συζητήσουν το θέμα της ΑΟΖ.
Η άρνηση των δυο τελευταίων ελληνικών κυβερνήσεων να οριοθετήσουν την ελληνική ΑΟΖ με αυτή της Κύπρου δεν αποτελεί μόνο πράξη δειλίας αλλά και μεγάλης απερισκεψίας. Κλειδί σ’ αυτήν την οριοθέτηση είναι το Καστελόριζο, νησί το οποίο κατοικείται - δεν πρόκειται δηλαδή για κάποια ακατοίκητη βραχονησίδα - και κατά συνέπεια κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι διαθέτει ΑΟΖ. Εάν η Ελλάδα δεχτεί να προχωρήσει σε οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο χωρίς τον υπολογισμό του Καστελόριζου η εμφανής συνέπεια θα είναι η Ελλάδα να μην έχει θαλάσσια σύνορα με τη Κύπρο!
Τώρα τελευταία, κάποιοι προσπαθούν να μειώσουν την αξία της ΑΟΖ επιδιώκοντας να μας πείσουν ότι δεν αποτελεί παρά «ΜΟΔΑ»!. Ξεχνούν βέβαια ότι για πολλά χρόνια κανένα κράτος δεν έχει προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο στη Χάγη ζητώντας μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας αλλά ζητώντας ταυτόχρονα και την οριοθέτηση της ΑΟΖ. Οι ίδιοι κύκλοι, όχι μόνο αγνοούν την αξία της ΑΟΖ αλλά προσπαθούν να μας πείσουν ότι το Ισραήλ και η Κύπρος κακώς προχώρησαν σε οριοθέτηση της ΑΟΖ απεμπολώντας τα εθνικά τους συμφέροντα μια και αγνόησαν την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Είναι ξεκάθαρο σε όλους ότι η οριοθέτηση της ΑΟΖ ανάμεσα στην Κύπρο και το Ισραήλ αποτελεί όχι μόνο μία σημαντική οριοθέτηση αλλά ταυτόχρονα το γεγονός αυτό είχε και άμεσες πρακτικές συνέπειες εφόσον τα κράτη αυτά έχουν προχωρήσει σε θαλάσσιες έρευνες για την εξερεύνηση πετρελαίου και φυσικού αερίου και δεν σχεδιάζουν να οριοθετήσουν ποτέ την υφαλοκρηπίδα τους, διότι η έννοια αυτή έχει ξεπεραστεί από το 1982 από την έννοια της ΑΟΖ.
Πρόσφατες έγκυρες μελέτες που έχουν γίνει στην Ανατολική Μεσόγειο καθιστούν πολύ πιθανή την ύπαρξη μεγάλων κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου. Αυτό εξηγεί την έντονη κινητικότητα στο Αιγαίο και ιδίως στην Ανατολική Μεσόγειο και επιβάλλει στην Ελλάδα να προβεί τώρα στις αναγκαίες κινήσεις για την προάσπιση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, που έχουν μεγάλη γεωπολιτική και γεωοικονομική σημασία.
Η Ελλάδα, όταν αποφασίσει να ανακηρύξει ΑΟΖ σε όλες τις θάλασσές της ακολουθώντας πιστά τις διατάξεις του Δίκαιου της Θάλασσας, δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από την Τουρκία. Απλώς η Τουρκία θα αρνηθεί να αναγνωρίσει μια ελληνική ΑΟΖ, όπως ακριβώς έκανε και με την κυπριακή ΑΟΖ. Ωστόσο, η Κύπρος ούτε φοβήθηκε ούτε σταμάτησε τις έρευνες εξ αιτίας της στάσης αυτής της Τουρκίας - αγνόησε συνάμα και τις απειλές της - και μάλιστα πήρε και την έγκριση της ΕΕ και των ΗΠΑ. Η Άγκυρα θα πρέπει να συνειδητοποιήσει και να αποδεχτεί ότι δεν μπορεί να επιβάλει τις όποιες νέο-οθωμανικές βλέψεις της στη σύγχρονη διεθνή πραγματικότητα.
Επομένως, ο δισταγμός της ελληνικής κυβέρνησης είναι εντελώς αδικαιολόγητος διότι η οριοθέτηση της ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου θα δημιουργήσει ένα προηγούμενο για το Καστελόριζο και ΑΟΖ που de facto και de jure θα αποτελεί επίσης και ΑΟΖ της ΕΕ. Τι εννοούσε ο Πρόεδρος της Γαλλίας όταν έλεγε πρόσφατα “Θέλουμε μια ενωμένη Ευρώπη. Η Ευρώπη πρέπει να έχει σύνορα. Διότι μια Ευρώπη χωρίς σύνορα θα είναι μια Ευρώπη χωρίς θέληση, χωρίς ταυτότητα, χωρίς αξίες. Και αν η Ευρώπη δεν υπερασπίζεται τις αξίες της, τότε ποιος θα το κάνει γι’ αυτήν;”
Τώρα που η Κύπρος αποφάσισε θαρραλέα να οριοθετήσει την ΑΟΖ της με αυτή του Ισραήλ δεν υπάρχει πλέον καμία δικαιολογία για την Ελλάδα να μην κάνει το ίδιο με την Κύπρο. Η Τουρκία προσπαθεί για πολύ καιρό τώρα να πείσει την διεθνή κοινότητα ότι η περιοχή ανάμεσα στο Καστελόριζο, την Κρήτη και την Κύπρο είναι μέρος της τουρκικής ΑΟΖ. Αυτό αποτελεί ξεκάθαρη παραβίαση όλων των κανόνων του Δίκαιου της Θάλασσας.
Γι’ αυτό το λόγο η απραξία των κυβερνήσεων της Ελλάδας τα τελευταία 30 χρόνια να μην ανακηρύξει ΑΟΖ και να κάνει ταυτόχρονη οριοθέτηση με την Αίγυπτο και την Κύπρο αποτελεί μια τεράστια παράλειψη.
Βέβαια, ακόμα και σήμερα δεν είναι καθόλου αργά να γίνει κάτι τέτοιο. Πρέπει να συμφωνήσουμε για μια τριεθνή οριοθέτηση της ΑΟΖ ανάμεσα στην Ελλάδα, την Κύπρο και την Αίγυπτο που θα δίνει πλήρη επήρεια στο Καστελόριζο και στην Στρογγύλη. Η Τουρκία, σίγουρα, θα μπορεί να ζητήσει παρέμβαση της Χάγης, κάτι που δικαιούται να κάνει, αλλά η θέση της θα είναι νομικά πιο αδύνατη εάν υπάρχει αυτή η τριεθνής οριοθέτηση που θα έχει και την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε περίπτωση που τελικά δεν έχουμε θαλάσσια σύνορα με τη Κύπρο η ζημιά πέραν από πολιτική, και ιδεολογική είναι και οικονομική. Διότι, μπορεί να υπάρξει οικονομική ζημιά στην περίπτωση που τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου που θα χάσουμε, σε περίπτωση μείωσης της ΑΟΖ του Καστελόριζου και της Στρογγύλης, αποδειχτεί ότι είναι αρκετά μεγάλα.
Ξεκίνησα έναν ανηφορικό δρόμο πριν 30 χρόνια και νομίζω ότι έχω φτάσει στη τελική ευθεία. Έχω την εντύπωση ότι το 2012 δεν θα σημάνει μόνο το τέλος της οικονομικής μας τραγωδίας αλλά θα είναι και η χρονιά που η επόμενη κυβέρνηση θα ανακηρύξει την Ελληνική ΑΟΖ! Κάποτε θα έρθει και η δική μου σειρά να αφήσω αυτόν τον κόσμο και η τελευταία επιθυμία μου θα είναι οι στάχτες μου να ριχτούν στην ελληνική ΑΟΖ του Αιγαίου.
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2012/03/blog-post_2434.html
34 σχόλια:
Αν και στο παρόν ιστολόγιο έχουν υπάρξει πολυάριθμα άρθρα και πολύ περισσότερα σχόλια για το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ, η ομιλία του καθηγητή κ. Καρυώτη, ο οποίος ουσιαστικά ανέδειξε το συγκεκριμένο ζήτημα, είναι μια σημαντική ευκαιρία για να επισημανθούν εκ νέου μερικά σημεία, έστω και επιγραμματικά.
Α) Ο κ. Καρυώτης ισχυρίζεται πως το άρθρο 121 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας αναφέρει ρητά πως «όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ» και «η ΑΟΖ ενός νησιού καθορίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζεται και για τις ηπειρωτικές περιοχές». Στην πραγματικότητα το εν λόγω άρθρο αναφέρει (παράγραφος 2): «…η χωρική θάλασσα, η συνορεύουσα ζώνη, η αποκλειστική οικονομική ζώνη και η υφαλοκρηπίδα μιας νήσου καθορίζονται σύμφωνα με τις διατάξεις της παρούσας σύμβασης που εφαρμόζονται στις άλλες ηπειρωτικές περιοχές». Επομένως δεν προκύπτει από το εν λόγω άρθρο πως «όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ». Επιπλέον, κάποιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί ποιες είναι οι «διατάξεις της παρούσας σύμβασης». Πέρα από τα άρθρα 57 και 76 περί καθορισμού ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας αντίστοιχα, υπάρχουν και τα άρθρα 74 και 83, περί καθορισμού ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας «μεταξύ Κρατών με έναντι ή προσκείμενες ακτές». Είναι προφανές ότι, λόγω της γεωγραφικής πραγματικότητας, τα δύο αυτά άρθρα είναι καίριας σημασίας στο ζήτημα του καθορισμού της ελληνικής ΑΟΖ και προκαλεί εντύπωση η απουσία αναφοράς τους στο κείμενο του κ. Καρυώτη.
Β) Ο κ. καθηγητής φαίνεται να θεωρεί πως, επειδή το Καστελόριζο κατοικείται, δικαιούται de facto ΑΟΖ. Η άποψη αυτή ωστόσο καταρρίπτεται από αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης (Δ.Δ.Χ.), με πιο πρόσφατη αυτή αναφορικά με τον καθορισμό των θαλάσσιων συνόρων Ρουμανίας και Ουκρανίας, στο σκεπτικό της οποίας αναλύεται γιατί το ουκρανικό Νησί των Φιδιών δεν ελήφθη υπόψη στην οριοθέτηση (για λόγους γεωγραφικούς και χωρίς να εξεταστεί εάν ήταν κατοικημένο ή όχι).
Γ) Το όριο μεταξύ των υφαλοκρηπίδων/ΑΟΖ δύο κρατών διαχωρίζει εκτάσεις όπου τα κράτη έχουν κυριαρχικά δικαιώματα σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο και δεν προορίζεται να αποτελέσει διαχωριστικό όριο για τις επικράτειες Κρατών, όπως αναφέρει το Δ.Δ.Χ. στην προαναφερθείσα απόφασή του. Συνεπώς είναι λανθασμένη η διατύπωση πως, εάν η ΑΟΖ δε λάβει υπόψη το Καστελόριζο, «η Ελλάδα δε θα έχει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο».
Δ) Ο κ. καθηγητής θεωρεί πως η Ελλάδα, εφόσον ανακηρύξει την ΑΟΖ της ακολουθώντας πιστά τις διατάξεις του Δικαίου της Θάλασσας, δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από την Τουρκία. Η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, όμως, αναφέρει πως για να αποκτήσει μια χώρα ΑΟΖ πρέπει α) να την ανακηρύξει και β) να την οριοθετήσει. Η οριοθέτηση, δε, γίνεται ή με συμφωνία μεταξύ των εμπλεκομένων κρατών ή, σε περίπτωση αποτυχίας των συνομιλιών, με προσφυγή σε διεθνές δικαστήριο. Εάν λοιπόν η χώρα μας κινηθεί σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, όπως προτείνει ο κ. Καρυώτης, είτε θα πρέπει να φτάσει σε συμφωνία με την Τουρκία είτε οι δύο χώρες θα προσφύγουν σε διεθνή διαιτησία. Εάν πάλι ανακηρύξει μονομερώς την ΑΟΖ της θα έχει παραβιάσει το Διεθνές Δίκαιο και θα έχει κάνει μια οπή εις το ύδωρ, χωρίς πρακτικό αποτέλεσμα. Σε κάθε περίπτωση η μονομερής ανακήρυξη ΑΟΖ έρχεται σε αντίφαση με τη συμμόρφωση ως προς τις διατάξεις του Δικαίου της Θάλασσας.
Ε) Ο ισχυρισμός ότι η θέση της Τουρκίας θα αδυνατήσει σημαντικά από νομικής άποψης εάν έχει προϋπάρξει μια τριπλή οριοθέτηση μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου έρχεται σε αντίθεση με σχετικές ερμηνείες του Διεθνούς Δικαίου εκ μέρους του Δ.Δ.Χ. Για παράδειγμα, στην απόφαση του Δικαστηρίου για τον καθορισμό των ορίων μεταξύ της Γροιλανδίας και του νορβηγικού νησιού Γιαν Μάγιεν αναφέρεται πως η οποιαδήποτε προηγούμενη συμφωνία μεταξύ κρατών για καθορισμό θαλάσσιων ορίων, ακόμα και αν ήταν μεταξύ των ίδιων των αντιδίκων, δεν μπορεί να δημιουργήσει νομικό προηγούμενο. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που η Τουρκία καθόρισε θαλάσσια σύνορα με τα υπόλοιπα κράτη της Μαύρης Θάλασσας ακολουθώντας την αρχή της «μέσης γραμμής».
Αγαπητέ Ηλία, να με συμπαθάς αλλά πραγματικά έχω κουραστεί να πηγαίνουμε "με το σταυρό στο χέρι" και να μην έχουμε αποτέλεσμα. Ας διεκδικήσουμε επιτέλους και πράγματα που "δεν τα δικαιούμαστε" και δεν τα αναφέρει καμμία σύμβαση. Αυτό κάνουν οι Τούρκοι και μας έχουν μπλοκάρει τόσες δεκαετίες. Οι Τούρκοι παζαρεύουν και στο παζάρι πάντα υπερβάλλεις και κινείσαι πονηρά για να καταλήξεις στο λογικό αποτέλεσμα. Αν παζαρέψεις τίμια θα χάσεις.
Όποιος πονηρά αμφιβάλει για το ότι το Δίκαιο είναι με το μέρος μας ας δει αυτό, με παραδείγματα από άλλες χώρες στα βίντεο που υπάρχουν του Ν. Λυγερού:
- elliny.gr/event.htm
Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟ ΛΕΕΙ ΚΑΘΑΡΑ:
"ΟΤΙ ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΑ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΤΟΙΚΗΜΕΝΕΣ ΝΗΣΟΥΣ"!!!
Δείτε στα βιντεο παραδείγματα νησιών και κτήσεων της Γαλλίας, της Ισπανίας κλπ.
Οι αποφάσεις του ΔΔΧ δεν είναι ακριβώς δικαστικές αποφάσεις στηριζόμενες σε αυστηρούς κανόνες δικαίου,αλλά εμπεριέχουν και στοιχεία πολιτικής, γεωγραφικής ερμηνείας, σε πολλές δε περιπτώσεις ακόμη και συμβιβαστικές μέσες λύσεις.Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι είναι διαιτητικό δικαστήριο.Μην θεωρούμε λοιπόν ως δεδομένο ότι σε περίπτωση απόφασής του θα δικαιωθούμε απόλυτα στις επιδιώξεις μας καθώς και τα ίδια τα άρθρα της συνθήκης,ακριβώς επειδή είναι συνθήκη,εμπεριέχουν στοιχεία ασάφειας δεκτικά διαφορετικών ερμηνειών και δη από ένα διαιτητικό δικαστήριο.Αυτό βέβαια δεν έχει καμία σχέση με την άκρως φοβική από μέρους μας απουσία όλα αυτά τα χρόνια εργασίας χάραξης ΑΟΖ με Κύπρο και Αίγυπτο εξαιτίας μιας αντίδρασης της Τουρκίας. Τα έθνη και οι χώρες κερδίζουν εφόσον διεκδικούν.Η αδράνειά μας έχει σαν αποτέλεσμα και αυτά τα δικαιώματά μας ακόμα που είναι αδύνατον να αμφισβητηθούν να μην ασκούνται. Τ ο παράδειγμα της Κύπρου μας δείχνει το δρόμο. Ανάληψη πρωτοβουλίας και όχι παθητική αναμονή δήθεν ευνοϊκότερων πολιτικών συνθηκών στην περιοχή που όμως-πώς γίνεται μόνο για μας- δεν έρχονται.Η Κύπρος με το Αττίλα στον έδαφος της τόλμησε.Εμείς;
Ανώνυμε 10 Μαρτίου 2012 12:34 π.μ.,
Συμφωνώ ότι στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης πρέπει να ζητάμε όσο το δυνατόν περισσότερα. Όμως αυτό ισχύει στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης. Το πρόβλημα στην Ελλάδα (αλλά και στην Τουρκία) είναι πως αυτά που διεκδικούμε, είτε τα δικαιούμαστε είτε όχι, είτε θα τα αποκτήσουμε είτε όχι, η κοινή γνώμη νομίζει ότι ήδη μας ανήκουν de facto γιατί κυριαρχεί η άγνοια και η παραπληροφόρηση. Άλλο πράγμα το «παζάρι» που αναφέρεις κατά τη διάρκεια των συνομιλιών και άλλο η εντύπωση που έχει δοθεί στον κόσμο, ότι όλα είναι δικά μας (αναφέρομαι στο θέμα της ΑΟΖ γύρω από το Καστελόριζο).
Unknown,
Το τι ακριβώς λέει ο νόμος μπορεί να το δει κανείς στο πρώτο μου σχόλιο ή ακόμη καλύτερα, να διαβάσει το ίδιο το κείμενο (Ν. 2321/1995 «Κύρωση της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας…», ΦΕΚ 136/Α/1995). Δεν είναι ορθό να απομονώνονται μικρές προτάσεις από κείμενα όπου και η παραμικρή λέξη έχει τη σημασία της. Όσο για τα παραδείγματα με τα νησιά στα βίντεο της παρουσίασης του Ν. Λυγερού, αυτά απέχουν κατά πολύ από τη γεωγραφική πραγματικότητα που ισχύει για το Καστελόριζο. Αντίθετα, τα παραδείγματα των βρετανικών νησιών της Μάγχης Τζέρσεϋ και Γκέρνσεϋ αλλά και του Νησιού των Φιδιών στα ανοιχτά της Ρουμανίας είναι σαφώς πιο κοντινά με το δικό μας ζήτημα από την άποψη της γεωγραφίας. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις στα νησιά δεν αποδόθηκε ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδα. Γιατί αυτές οι αποφάσεις των διεθνών δικαστηρίων δεν αναφέρθηκαν στην παρουσίαση; Μήπως γιατί δε συμφωνούν με αυτά που ελέχθησαν; Και είναι αυτό αντικειμενική προσέγγιση της πραγματικότητας; Εμένα μάλλον χάιδεμα των αυτιών της κοινής γνώμης μου φαίνεται…
"Απλώς η Τουρκία θα αρνηθεί να αναγνωρίσει μια ελληνική ΑΟΖ, όπως ακριβώς έκανε και με την κυπριακή ΑΟΖ. Ωστόσο, η Κύπρος ούτε φοβήθηκε ούτε σταμάτησε τις έρευνες εξ αιτίας της στάσης αυτής της Τουρκίας - αγνόησε συνάμα και τις απειλές της - και μάλιστα πήρε και την έγκριση της ΕΕ και των ΗΠΑ. Η Άγκυρα θα πρέπει να συνειδητοποιήσει και να αποδεχτεί ότι δεν μπορεί να επιβάλει τις όποιες νέο-οθωμανικές βλέψεις της στη σύγχρονη διεθνή πραγματικότητα."
Και εδώ είναι το όλο ζουμί του άρθρου θα σχολίαζα... Δεν πρέπει να φοβηθούμε τίποτα απο τους Τούρκους.Οσες φρεγάτες και υποβρύχια μας στείλουν πεσκέσι, να περνούν τα στενά του Καφηρέα, είτε τις υπερπτήσεις τους στους Φούρνους και στο Αγαθονήσι.Επειδή δεν υπάρχει χρόνος πλέον γιατί πλησιάζουν οι εκλογές, η επόμενη Κυβέρνηση-τουλάχιστον- έχει την υποχρέωση και την αποστολή να ανακηρύξει την Ελληνική ΑΟΖ!!
Ηλία από την Κομοτηνή. Τέτοιους σαν κι σένα θέλουμε για να χάσουμε και τη Μακεδονία...
Με τον Ηλία από Κομοτηνή έχω διαφωνήσει κι εγώ στο παρελθόν, αλλά αν μη τι άλλο έχει συγκεκριμένα επιχειρήματα.
Όποιος θέλει να απαντήσει, ας απαντήσει επίσης με συγκεκριμένα επιχειρήματα και όχι με προσωπικές επιθέσεις.
Το Serpent Island (μεταξύ των άλλων διαφορών) είναι ένα νησί. Στην περίπτωση του Καστελλόριζου αναφερόμαστε στην πραγματικότητα σε σύνολο νησιών, με σημαντικότερα τα Καστελλόριζο, Ρω και Στρογγύλη. Ειδικά το τελευταίο, είναι πιο σημαντικό και από το Καστελλόριζο με την έννοια ότι είναι αυτό που επιτρέπει την επαφή ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ. Η Αίγυπτος είναι χώρα-κλειδί στις διαπραγματεύσεις που θα ακολουθήσουν μετά την ανακήρυξη (η οποία έπρεπε να έχει ΗΔΗ συμβεί διότι είναι δικαίωμα της χώρας που απορρέει από διεθνή σύμβαση). Και αυτό γιατί, αν συμφωνήσουν Ελλάδα, Κύπρος, Αίγυπτος, κάθε διαφωνία της Τουρκίας θα τη φέρει αντιμέτωπη με τρεις χώρες, εκ των οποίων οι δύο είναι μέλη της Ε.Ε. εκ των οποίων η μία είναι μέλος και της ευρωζώνης. Και ως γνωστόν, οι αποφάσεις των δικαστηρίων τα λαμβάνουν όλα αυτά υπόψη.
Νομίζω το serpent island είναι ακατοίκητο η έχει κατοικηθεί τα τελευταία 5 χρόνια...
www.romanianewswatch.com
Serpent Island.
Καμία σχέση με το σύμπλεγμα του Καστελόριζου...
Snake Island...
Ο Ηλὶας ὲχει τεκμηριὼσει ὸλες του τις θὲσεις,ἢ μὰλλον επιφυλὰξεις,αφοὺ σε καμμὶα περὶπτωση δεν θεὼρησε δεδομὲνη την ὸποια μας απὼλεια,οπὸτε δεν μπορεὶ κανεὶς να του καταμαρτυρὴσει ηττοπὰθεια,και βεβαὶως,η Μακεδονὶα δεν εὶναι ΑΟΖ,εὶναι δυστυχὼς πολὺ περισσὸτερο πολιτικὸ παρὰ τεχνικὸ θὲμα.Unknown,μην συγχὲεις την μονὸτονα φοβικὴ στὰση του ΥΠΕΞ με την προσὲγγιση του Ηλὶα.
Εγὼ ὸμως ὲχω και ὲναν ακὸμη φὸβο:μὴπως τα σα'ὶ'νια,ξὲρετε ποιὰ,ανοὶξουν στο πλαὶσιο της ὸποιας διαπραγματεὺσεως περὶ ΑΟΖ κὰποιες νὲες κερκὸπορτες,ὸπως την απεμπὸληση των χωρικὼν υδὰτων,αφιστὰμενοι απὸ τα 12 μὶλια,αλλὰ ακὸμη και απὸ τα 6(χωρικὰ ὺδατα ''χτὲνα'').
Εν ολὶγοις,μὴπως αντὶ ΑΟΖ,βρεθοὺμε με ακὸμη λιγὼτερα χωρικὰ ὺδατα,και ως παρενὲργεια τοὺτου,και με λιγὼτερο εναὲριο χὼρο.
Θα με ενδιὲφερε ζωηρὸτατα η ὰποψη του Ηλὶα επ´αυτοὺ.
Μερικές προφανείς διαφορές του Καστελόριζου με το νησί των φιδιών είναι το ότι μιλάμε για σύμπλεγμα και όχι μεμονωμένο νησί, το πολύ μεγαλύτερο μέγεθος, την συνεχή κατοίκηση από τα αρχαιότατα χρόνια κλπ.
Οι διαφορές αυτές διαφοροποιούν την συγκεκριμένη υπόθεση και επιτρέπουν (κατά την κρίση του δικαστηρίου) να δοθεί μία διαφορετική απόφαση. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα είναι σίγουρα διαφορετική η απόφαση, αλλά αντίστοιχα δεν σημαίνει ότι σίγουρα η απόφαση θα είναι ίδια.
(1/2)
Ο 'Ηλιας απο Κομοτηνη' δεν παραθετει επιχειρηματα η τεκμηριωμενες επιφυλαξεις. Ο τροπος που 'ερμηνευει' αυτα που διαβαζει ειναι γεματος λαθη:
Α) "Επομένως δεν προκύπτει από το εν λόγω άρθρο πως «όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ»."
Ουτε το αρθρο λεει "ολα τα νησια διαθετουν ΑΟΖ" ουτε και ο Καρυωτης ειπε κατι τετοιο οπως το διατυπωνεις. Ο Καρυωτης ομως λεει αυτα που λεει απο θεση επιγνωσης, επαγγελματος, εμπειριας και κατανοησης του δικαιου της θαλασσης οσον αφορα ολες τις διαταξεις του. Εσυ τι θες να πεις; ποια ειναι η θεση σου και πως την τεκμηριωνεις;
"Επιπλέον, κάποιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί ποιες είναι οι «διατάξεις της παρούσας σύμβασης». Πέρα από τα άρθρα 57 και 76 περί καθορισμού ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας αντίστοιχα, υπάρχουν και τα άρθρα 74 και 83, περί καθορισμού ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας «μεταξύ Κρατών με έναντι ή προσκείμενες ακτές». Είναι προφανές ότι, λόγω της γεωγραφικής πραγματικότητας, τα δύο αυτά άρθρα είναι καίριας σημασίας στο ζήτημα του καθορισμού της ελληνικής ΑΟΖ και προκαλεί εντύπωση η απουσία αναφοράς τους στο κείμενο του κ. Καρυώτη."
Αναρωτιεσαι χωρις να λες τιποτα. Τι θα πει προκαλει εντυπωση η απουσια αναφορας τους απο τον Καρυωτη. Ο ανθρωπος δεν εκανε μαθημα, ενημερωτικη διαλεξη εκανε. Δεν ειναι δυνατον ο Καρυωτης να διδαξει σε μια ωρα σε ασχετους το πως να ερμηνευουν το δικαιο της θαλασσας.
Το κανεις σαν αυτον που επισκεπτεται μερικους γιατρους για τα προβληματα που εχει, διαβαζει τα φαρμακα που παιρνει και μετα αποκταει γνωμη σχετικα με διαγνωσεις και θεραπειες και προσπαθει να αντικρουσει τον επομενο γιατρο. Παραβλεποντας οτι η κατανοηση του γιατρου απαιτει καμια δεκαρια χρονια σπουδες και εμπειρια.
Β) "Ο κ. καθηγητής φαίνεται να θεωρεί πως, επειδή το Καστελόριζο κατοικείται, δικαιούται de facto ΑΟΖ. "
Παλι ο κ. καθηγητης δεν το ειπε ετσι οπως το εγραψες. Ερμηνευεις επιπολαια και γραφεις πραγματα επιπολαια.
"το ουκρανικό Νησί των Φιδιών δεν ελήφθη υπόψη στην οριοθέτηση (για λόγους γεωγραφικούς και χωρίς να εξεταστεί εάν ήταν κατοικημένο ή όχι)."
Η ιστορια με το Νησι των Φιδιων εξηγειται σε 35 σελιδες περιληψη. Αυτο που γραφεις εσυ "για λόγους γεωγραφικούς και χωρίς να εξεταστεί εάν ήταν κατοικημένο ή όχι" ειναι μια ακομα επιπολαια γραφη που οδηγει σε λαθος συνειρμους, το οποιο δεν ξερω αν το κανεις σκοπιμα. Το αν ενα νησι κατοικειται η οχι εχει σημασια και οι γεωγραφικοι οροι δεν ειναι απο μονοι τους αρκετοι. Το αν εσυ δεν καταλαβαινεις την διαφορα μεταξυ του Νησιου των Φιδιων και του Καστελλοριζου, δεν σημαινει τιποτα γιατι δεν εισαι σχετικος με τον χωρο για να εκφερεις ερμηνειες.
Γ) Παλι γραφεις τα πραγματα με δικα σου λογια και μετα λες οτι ο καθηγητης ειναι λαθος σε αυτο που ειπε. Δεν ειναι αρκετα αλλαζονικο αυτο που κανεις;
Δ) Οπως και στο (Γ), γραφεις τα πραγματα με τα δικα σου λογια και ισχυριζεσαι οτι ο καθηγητης τα λεει λαθος.
Ε) Οπως και στο (Γ) και στο (Δ) αλλα τωρα κανεις την δικη σου ερμηνεια οτι μια συμφωνια μεταξυ Ελλαδας, Κυπρου και Αιγυπτου δεν εχει αλλη ουσια εκτος απο την απλη υπαρξη ενος νομικου προηγουμενου. Αυτο δεν ειναι λογικο συμπερασμα, ειναι μονο μια ελαφρια ερμηνεια των πραγματων.
(2/2)
Συνεχιζεις στο επομενο σχολιο σου:
"Δεν είναι ορθό να απομονώνονται μικρές προτάσεις από κείμενα όπου και η παραμικρή λέξη έχει τη σημασία της."
Ομως αυτο ακριβως κανεις εσυ: (α) γραφεις ισχυρισμους με βαση καποια αποσπασματικη αναγνωση κειμενων, τα οποια ομως πρεπει να ερμηνευονται μεσα στο γενικοτερο πλαισιο της νομικης - το οποιο ομως εσυ παραβλεπεις σε βαθμο ακραιο καθ'οτι ουτε καν εισαι ειδικος, και (β) παρ'οτι λες οτι η παραμικρη λεξη εχει την σημασια της, κανεις τοσο ελευθερη μεταφραση αυτων που γραφονται και αυτων που λεγονται που τα λαθη λογικης ειναι ολοφανερα.
"Το πρόβλημα στην Ελλάδα (αλλά και στην Τουρκία) είναι πως αυτά που διεκδικούμε, είτε τα δικαιούμαστε είτε όχι, είτε θα τα αποκτήσουμε είτε όχι, η κοινή γνώμη νομίζει ότι ήδη μας ανήκουν de facto γιατί κυριαρχεί η άγνοια και η παραπληροφόρηση."
Εχεις μελετησει την ιστορια μεταξυ Ελλαδας και Τουρκιας και σου φαινεται εσενα οτι τα ιδια πραγματα γινονται απο τις δυο πλευρες; Μηπως δεν εχεις συναισθηση του τι γραφεις, οταν παραπανω κανεις υποδειξεις για το οτι και η παραμικρη λεξη εχει την σημασια της;
Η καθε προπαγανδα και ειδικα η τουρκικη προπαγανδα περιεχει τα ακολουθα στοιχεια:
1. Να κανεις ξεκρεμαστους ισχυρισμους και μετα να ζητας την ευθυνη απο τον αλλον να σου αποδειξει οτι εχεις λαθος. Το κανεις εσυ οταν ισχυριζεσαι οτι ο Καρυωτης ειναι λαθος και μετα απαιτεις να σου εξηγησει αυτα που λεει. Απο την πλευρα σου ομως οχι μονο δεν εξηγεις αυτα που εσυ λες αλλα αυτα που λες δεν εχουν καν λογικη.
2. Η αρχη της μεσης γραμμης. Να κανεις παλι αοριστους ισχυρισμους και μετα να λες οτι η αληθεια ειναι καπου στην μεση. Αυτο κανεις οταν δηθεν αντικρουεις τον Καρυωτη σε αυτα που λεει και μετα μιλας για την Ελλαδα και Τουρκια σαν δυο χωρες που κανουν παρομοιες αυθαιρεσιες - οταν οι μονες αυθαιρεσιες που ειναι αποδεδειγμενες ειναι αυτες απο την πλευρα της Τουρκιας, αυθαιρεσιες απο την πλευρα της Ελλαδας υπαρχουν μονο στα γραφομενα σου που ομως στερουνται λογικης.
Δεν μπορω να ξερω ποιος ειναι πισω απο την ονομασια "Ηλιας απο την Κομοτηνη". Αν ειχα να μαντεψω με βαση τα γραφομενα θα ταιριαζαν περισσοτερο σε ανθελληνα που προσποιειται οτι ειναι Ελληνας. Αν εισαι πραγματικα "Ηλιας", τουλαχιστον να ξανασκεφτεις αυτα που εγραψες και να κανεις κριτικη στον εαυτο σου.
ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΟΣ!!! και εγώ έχω αμφιβολία για την εθνικότητα του "ΗΛΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΜΟΤΗΝΗ".
Δείτε όλες τις ομιλίες και τους 2 χάρτες
(Α) ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΦΙΔΙΩΝ της ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ και
(Β) το ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ των 14 νησιών του ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟΥ
εδώ: ELLINY.GR
ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΊΝΕΤΕ για να αντιληφθείτε τα "επιχειρήματα" του ΗΛΙΑ απο την ΚΟΜΟΤΗΝΗ!!!
ΥΓ: Παρακαλώ θερμά για την δημοσίευση, γιατί προηγούμενο μήνυμα μου δεν το δημοσιεύσατε!!!
Κάποιο λάθος έκανες, δεν υπήρχε άλλο μήνυμα από σένα.
Και παρακαλώ να τελειώνει η κουβέντα για την εθνικότητα του Ηλία από Κομοτηνή. Έχω συνολική εικόνα των σχολίων του και δε δικαιολογείται τέτοια υποψία.
Ας μείνουμε στα συγκεκριμένα επιχειρήματα, γίνεται καλή συζήτηση.
Παρ' ότι υπάρχουν αντεπιχειρήματα στηα επιχειρήματα του Ηλία, μερικοί αναγνώστες επέλεξαν δυστυχώς την εύκολη λύση των προσωπικών κατηγοριών.
Ευτυχώς οι διαχειριστές του ιστολογίου δεν έχουν επιλέξει αυτή την εύκολη λύση.
Τι σχέση μπορεί να έχει το ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ των 14 νησιών του Καστελόριζου της Ελλάδας, με την ακατοίκητη βραχονησίδα Snake island της Ουκρανίας? (Σημείωση: Οι εικόνες είναι υπό την ίδια κλίμακα - eye alt: 50Km).
Γιατί δεν δημοσιεύονται τα μηνύματα μου, αλλά βάζετε κυρίως φιλοτουρκικές απόψεις?
Έχω δημοσιεύσει 2 χάρτες δύο φορές και τα έφαγε η μαρμάγκα!!!!
Θα σας καταγγείλω σε όλο το ΙΝΤΕΡΝΕΤ
@ Unknown:
Σταμάτα να βλέπεις φαντάσματα. Κανένα μήνυμα δεν κόπηκε, ούτε έστειλες τίποτα δύο φορές. Ό,τι έστειλες δημοσιεύτηκε. Τα σχόλια περνάνε από έλεγχο, και δε φαντάζομαι να περίμενες να δημοσιευτεί αμέσως κάτι που έστειλες στις 3.30 τα ξημερώματα. Αλλά αν ξαναδιαβάσω απειλές ή ότι γράφουμε "φιλοτουρκικές απόψεις", το σχόλιο θα κοπεί. Για να είμαστε ξηγημένοι.
Βλέποντας το πλήθος και το ύφος των σχολίων της παρούσας ανάρτησης αναφορικά με τα γραφόμενά μου, η πρώτη μου σκέψη ήταν να μην απαντήσω, τουλάχιστον όχι σήμερα. Ο λόγος είναι προφανής: Απόψε είναι βραδιά Champions League .
Πέρα από το χιούμορ, πάντως, θα προσπαθήσω να γίνω περισσότερο κατανοητός.
Καταρχήν, αναφορικά με την αντιμετώπιση του Καστελόριζου, υπάρχει η άποψη ότι αυτή θα είναι διαφορετική π.χ. από το νησί των Φιδιών, μια και α) το Καστελόριζο είναι κατοικημένο εδώ και αιώνες, β) πρόκειται για σύμπλεγμα και όχι για μεμονωμένο νησί, γ) το μέγεθός του είναι μεγαλύτερο από το νησί των Φιδιών. Χωρίς να μπορώ να συμφωνήσω ή να διαφωνήσω τελεσίδικα (μόνο τα διεθνή δικαστήρια μπορούν να κρίνουν κάτι τέτοιο), επισημαίνω εκ νέου ότι:
α) το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (Δ.Δ.Χ.) δεν ενδιαφέρθηκε για το εάν το νησί των Φιδιών είναι κατοικημένο ή όχι, όπως προκύπτει από το κείμενο της απόφασής του για την υπόθεση Ρουμανίας εναντίον Ουκρανίας. Επιπλέον, το Δ.Δ.Χ. δήλωσε ρητά πως μπορεί να μη λάβει υπόψη πολύ μικρά νησιά ή να μην τους αποδώσει πλήρη δικαιώματα σε υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ. Για του λόγου το αληθές, η παράγραφος 185 της συγκεκριμένης απόφασης λέει: «… όπως έχει αποδείξει η νομολογία, το Δικαστήριο μπορεί κατά περίπτωση να αποφασίσει να μη λάβει υπόψη πολύ μικρά νησιά ή να αποφασίσει να μην τους αποδώσει πλήρη δυνητικά δικαιώματα σε θαλάσσιες ζώνες, εάν αυτή η προσέγγιση (ενν. η απόδοση πλήρους δικαιώματος) έχει δυσανάλογο αποτέλεσμα στη γραμμή οριοθέτησης υπό εξέταση».
β) το εάν πρόκειται για σύμπλεγμα ή για μεμονωμένο νησί καθώς και το «μέγεθός» του δεν έχει μεγάλη σημασία. Σημασία έχουν, πρώτον, το μήκος των ακτών του, και πιο συγκεκριμένα των «συναφών» ακτών σε σχέση με αυτές της Τουρκίας (δηλ. των ακτών οι οποίες παράγουν δικαιώματα ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας επί εκτάσεων οι οποίες επικαλύπτονται με αντίστοιχες τουρκικές) και δεύτερον η θέση του ως προς τις πλησιέστερες ελληνικές και τουρκικές ακτές. Ενώ το νησί των Φιδιών απέχει 20 ναυτικά μίλια από τις ακτές της Ρουμανίας και της Ουκρανίας, το σύμπλεγμα του Καστελόριζου βρίσκεται απομονωμένο, μακριά από ελληνικές ακτές και σε απόσταση αναπνοής από τις τουρκικές (και οι συναφείς τουρκικές ακτές έχουν πολύ μεγαλύτερο μήκος από αυτές του συμπλέγματος). Από την άποψη της γεωγραφίας, η οποία είναι και ο καθοριστικός παράγοντας, πρόκειται για αντίστοιχη περίπτωση με αυτήν των δύο βρετανικών νησιών στα στενά της Μάγχης (Channel Islands) στα οποία δεν αποδόθηκε υφαλοκρηπίδα παρά μόνο χωρικά ύδατα. Σημειωτέον, δε, ότι πρόκειται για νησιά πολύ μεγαλύτερης έκτασης (194 χλμ2) και πληθυσμού (158.000) από το Καστελόριζο (όχι ότι αυτό έπαιξε κάποιο ρόλο).
(συνέχεια)
Σχετικά με την όποια βαρύτητα θα έχει τυχόν προηγούμενη συμφωνία οριοθέτησης μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου σε περίπτωση προσφυγής της Τουρκίας στο Δ.Δ.Χ.: στην υπόθεση Γροιλανδίας – Γιαν Μάγιεν (Δανία εναντίον Νορβηγίας) το Δ.Δ.Χ. υπογράμμισε (παρ. 86): «…Αλλά στο υπόβαθρο των σχέσεων που διέπονται από συνθήκες εναπόκειται πάντοτε στα εμπλεκόμενα μέρη να αποφασίσουν, με συμφωνία, σε ποιες συνθήκες οι αμοιβαίες σχέσεις τους μπορούν καλύτερα να εξισορροπηθούν. Στην ιδιαίτερη περίπτωση της θαλάσσιας οριοθέτησης, το διεθνές δίκαιο δεν προδιαγράφει, με απώτερο σκοπό την άφιξη σε μια δίκαιη λύση, την υιοθέτηση μιας μοναδικής μεθόδου για την οριοθέτηση των θαλάσσιων χώρων (…) Η συμπεριφορά των μερών επομένως σε πολλές υποθέσεις δεν θα έχει καμία επιρροή σε μια τέτοια οριοθέτηση». Με δύο λόγια, η όποια συμφωνία επιλέγουν να κάνουν τα Κράτη μεταξύ τους δεν μπορεί να δεσμεύει τις αποφάσεις των Διεθνών Δικαστηρίων. Έτσι εξηγείται, μεταξύ άλλων, και η επιλογή της Τουρκίας να αποδεχτεί τη μέθοδο της μέσης γραμμής για τον καθορισμό των θαλάσσιων ορίων στη Μαύρη Θάλασσα –οι Τούρκοι γνωρίζουν ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να επικαλεστεί τη συμφωνία αυτή ως «προηγούμενο» για το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Όσον αφορά, δε, την εκτίμηση πως θα παίξει ρόλο το γεγονός πως δύο εκ των τριών χωρών (Ελλάδα, Κύπρος) είναι μέλη της Ε.Ε. και της ευρωζώνης, αρκεί να τη συγκρίνει κάποιος με την απόφαση του Δ.Δ.Χ. στην προσφυγή της Π.Γ.Δ.Μ. (κράτος που ακόμη δεν έχει σταθεροποιήσει την ίδια του την ύπαρξη) κατά της Ελλάδας (κράτος - μέλος της Ε.Ε., του ΝΑΤΟ κλπ.).
ΑΧΕΡΩΝ,
Δε συμμερίζομαι απόλυτα την άποψη ότι το ΥΠ.ΕΞ. έχει φοβικά σύνδρομα (για το ζήτημα της ΑΟΖ πάντα), πάντως χαίρομαι που υπολογίζεις την άποψή μου. Το ενδεχόμενο που αναφέρεις υπάρχει, αν και δεν είναι εξ ορισμού αρνητικό, και θα θυμάσαι πως έχει γίνει σχετική ανάρτηση και στο παρόν ιστολόγιο (έγγραφο του ΥΠ.ΕΞ. για τη στρατηγική των συνομιλιών μας με την Τουρκία στο θέμα της ΑΟΖ που αποκάλυψαν οι Λυγερός και Κωνσταντακόπουλος). Η Τουρκία μπορεί, με βάσει τις διατάξεις του διεθνούς δικαίου, να διεκδικήσει τμήματα ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας που «εισέρχονται» στο χώρο του Αιγαίου στα σημεία που αυτός δεν περικλείεται από ελληνικά χωρικά ύδατα. Με εύρος χωρικών υδάτων 6 ν.μ., οι «δίοδοι» αυτές θα είναι μεταξύ Θράκης – Σαμοθράκης, Σαμοθράκης – Λήμνου, Λήμνου – Λέσβου, Λέσβου – Χίου και Χίου – Σάμου. Με εύρος χωρικών υδάτων 12 ν.μ. η κατάσταση απεικονίζεται στο χάρτη που συνοδεύει το κείμενο του Γάλλου ειδικού για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών στο Αιγαίο (υπήρξε σχετική ανάρτηση πριν λίγες μέρες στο Εν Κρυπτώ), και προφανώς είναι πολύ ευνοϊκότερη για τη χώρα μας μια και οι περιοχές που δύναται να διεκδικήσει η Τουρκία περιορίζονται κατά πολύ. Αυτό οφείλεται στη λεγόμενη «αρχή της φυσικής προέκτασης», δηλαδή τα τμήματα ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας που θα αποδοθούν (εάν αποδοθούν) στην Τουρκία πρέπει να αποτελούν προέκταση της διαμόρφωσης των ακτών της, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να «διαπεράσουν» χερσαίες και θαλάσσιες εκτάσεις όπου η Ελλάδα ασκεί εθνική κυριαρχία (γι’ αυτό στο χάρτη του Γάλλου ειδικού η έκταση μεταξύ Θάσου, Σαμοθράκης και Λήμνου αποδίδεται όλη στην Ελλάδα). Η αρχή αυτή εξασφαλίζει, επίσης, ότι δεν μπορεί να κυκλωθεί ελληνικό νησί στο Αιγαίο από τουρκική ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδα. Για να δεχτούμε λοιπόν οποιαδήποτε συμφωνία που θα προβλέπει τη μη επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ. (και ειδικά στα νησιά που βρίσκονται ανατολικότερα), θα πρέπει να αποκομίσουμε τα αντίστοιχα ανταλλάγματα (π.χ. ευνοϊκές ρυθμίσεις στην οριοθέτηση ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο ή γύρω από το Καστελόριζο).
(συνέχεια)
Ανώνυμε 12 Μαρτίου 2012 5:05 π.μ.
Α) Για το ότι το άρθρο (ενν. το άρθρο 121 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας) δε λέει ότι «όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ» προφανώς συμφωνούμε. Για τον ισχυρισμό σου ότι ο κ. Καρυώτης δε λέει κάτι τέτοιο, αντιγράφω από το αρχικό κείμενο τα λόγια του: «Η Σύμβαση του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας αναφέρει ρητά (άρθρο 121, παράγραφος 2) ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ…». Επομένως ο κ. Καρυώτης ισχυρίστηκε κάτι το οποίο, διαβάζοντας τη συγκεκριμένη διάταξη, εγώ τουλάχιστον βλέπω ότι δεν ισχύει. Και η άποψή μου αυτή προκύπτει από μια απλή ανάγνωση του εν λόγω άρθρου.
Στη συνέχεια αναρωτήθηκα γιατί στο λόγο του κ. καθηγητή δεν έγινε καμία αναφορά στα άρθρα 74 και 83. Η αιτία είναι ότι τα άρθρα αυτά βρίσκουν κατεξοχήν εφαρμογή στο ζήτημα της ελληνικής ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας, όπου το μεγαλύτερο τμήμα της οριοθέτησης γίνεται μεταξύ ακτών που είναι αντικρινές ή προσκείμενες. Αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό εάν κάποιος μπει στον κόπο και τα διαβάσει, σε συνδυασμό με τη γεωγραφική θέση των ελληνικών νησιών στο Αιγαίο. Ο κ. Καρυώτης, χάρη στην εμπειρία του, ήταν αναντίρρητα απολύτως κατάλληλος να εξηγήσει συνοπτικά το περιεχόμενο των συγκεκριμένων άρθρων, αλλά και να το ερμηνεύσει, έστω και σε ακροατήριο που δεν ήταν εξοικειωμένο με το θέμα. Το ότι σε μια ενημερωτική διάλεξη για την ελληνική ΑΟΖ δε γίνεται λόγος για δύο πολύ σημαντικά άρθρα που επηρεάζουν την οριοθέτηση της ΑΟΖ αυτής δημιουργεί, σε μένα τουλάχιστον, έντονο προβληματισμό και απορία.
Ακολούθως αναφέρεις πως ερμηνεύω επιπόλαια τα λόγια του κ. Καρυώτη για το εάν το Καστελόριζο δικαιούται ΑΟΖ επειδή είναι κατοικημένο. Αντιγράφω λοιπόν πάλι τα ακριβή λόγια του όπως αναφέρονται στο κείμενο: «Κλειδί σ’ αυτήν την οριοθέτηση είναι το Καστελόριζο, νησί το οποίο κατοικείται – δεν πρόκειται δηλαδή για κάποια ακατοίκητη βραχονησίδα – και κατά συνέπεια κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι διαθέτει ΑΟΖ». Βλέπεις κάποια ανακολουθία σε αυτά που λέει ο κ. Καρυώτης και σε αυτά που είπα ότι λέει; Εάν ναι, θα ήθελα να επισημάνεις το ακριβές σημείο.
Β) Για το νησί των Φιδιών δεν κατανοώ τι εννοείς όταν λες ότι έχω κάνει μια ακόμα επιπόλαια γραφή «που οδηγεί σε λάθος συνειρμούς…». Κατανοώ όμως ότι υπάρχει σύγχυση σε δύο μέτωπα: πρώτον, επιδιώκω να μην κάνω ερμηνείες αλλά να παραθέτω το σκεπτικό των αποφάσεων του Δ.Δ.Χ. Δεύτερον, ακριβώς εξαιτίας της ύπαρξης συγκεκριμένων αποφάσεων του Δ.Δ.Χ. οι οποίες ερμηνεύουν (οι αποφάσεις, όχι εγώ) το Διεθνές Δίκαιο με συγκεκριμένο σκεπτικό, προκύπτει πως είναι εσφαλμένο να θεωρούμε πως στο σύμπλεγμα του Καστελόριζου θα αποδοθεί de facto ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδα. Για να το πω πιο απλά: ένα νησί δεν μπορεί να δικαιούται ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδα εάν δεν είναι κατοικημένο, γιατί έτσι ορίζει η παρ. 3 του άρθρου 121. Ακόμα όμως και εάν είναι κατοικημένο, δεν είναι σίγουρο πως θα δικαιούται ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδα, γιατί το Δ.Δ.Χ. έχει αποφανθεί κατά της απόδοσης θαλάσσιων ζωνών σε κατοικημένα νησιά σε ορισμένες περιπτώσεις.
(συνέχεια)
Γ), Δ) Εάν θεωρείς ότι γράφω τα πράγματα με «δικά μου λόγια», θα ήθελα να μου επισημάνεις τη διαφορά ανάμεσα στα γραφόμενά μου και τις σχετικές διατάξεις για να δω που έχω αναφέρει ανακρίβειες, έτσι ώστε στη συνέχεια να υπάρξει νέα σύγκριση με τα λεγόμενα του κ. Καρυώτη. Όσο για την αλαζονεία, ορίζεται ως η αίσθηση ενός ανθρώπου ότι είναι ανώτερος από τους άλλους και όχι ως η διαφωνία μεταξύ δύο ατόμων, όποια ιδιότητα και αν έχει το καθένα από αυτά.
Ε) Για τη σημασία μιας συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου αναφέρθηκα προηγουμένως.
Σε αυτά που γράφεις στη συνέχεια απάντησα ήδη ότι δεν είναι δικές μου οι ερμηνείες αλλά αναφέρω το σκεπτικό των αποφάσεων του Δ.Δ.Χ. Καταλαβαίνεις, βέβαια, πως δεν είναι δυνατόν να παραθέτω στα σχόλιά μου σελίδες επί σελίδων νομικών κειμένων. Το σημαντικό όμως είναι οι όποιες μεμονωμένες αναφορές να εξακολουθούν να έχουν την ίδια σημασία και ερμηνεία όταν διαβαστούν σε συνδυασμό με ολόκληρο το κείμενο. Εάν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό μπορεί κάποιος να αναζητήσει τα σχετικά κείμενα και να διαπιστώσει εάν τα μεμονωμένα κομμάτια που αναφέρω πληρούν το ανωτέρω κριτήριο ή όχι. Και πάλι, θα ήθελα να παραθέσεις κάποια «λάθη λογικής» που αναφέρεις ότι κάνω.
Ξεκαθαρίζω, μια και μάλλον δεν έγινε αντιληπτό, πως το πρόβλημα της άγνοιας και της παραπληροφόρησης αναφέρεται αποκλειστικά στο θέμα της οριοθέτησης της ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας, εξάλλου με αυτό ασχολείται η παρούσα ανάρτηση και το σύνολο των σχολίων.
Όσο για την τουρκική προπαγάνδα, δεν την παρακολουθώ όσο θα έπρεπε (κακώς, με δεδομένο ότι γεννήθηκα, μεγάλωσα και ζω στην ευαίσθητη περιοχή της Θράκης) οπότε δε γνωρίζω επακριβώς ποια στοιχεία περιέχει. Γνωρίζω όμως καλά δύο χαρακτηριστικά της φυλής μας:
1. Εάν η πραγματικότητα δε συμφωνεί με τις αντιλήψεις μας, τόσο το χειρότερο για… την πραγματικότητα.
2. Όταν η πραγματικότητα δεν μπορεί πλέον να αγνοηθεί, αντί να παραδεχτούμε ότι κάναμε λάθος, να προβληματιστούμε, να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε ορθά και να πράττουμε βάσει σχεδίου, προσβλέπουμε πάντα σε κάποιον από μηχανής θεό που θα μας σώσει χωρίς να κουνήσουμε ούτε το δαχτυλάκι μας. Αυτός, στη νεότερη ιστορία του ελληνικού κράτους, μπορεί να λέγεται διορισμός στο δημόσιο, δανεικά, πιστωτικές κάρτες, Μνημόνιο 1 και 2 (προσεχώς στις αίθουσες και 3), ομόλογα της Τράπεζας της Ανατολής, PSI, ξανθό γένος, BMP-3 και SCALP EG και εσχάτως ΑΟΖ με πακτωλούς φυσικού αερίου και πετρελαίου. Η νομική, διπλωματική, στρατιωτική, οικονομική, γεωπολιτική, τεχνική κλπ. θωράκιση των θέσεών μας είναι περιττή, αφού έτσι μας λένε και έτσι μας βολεύει, μια και διαφορετικά θα πρέπει να καταβάλουμε χρόνο, κόπο και χρήμα και, πάνω από όλα, να παραδεχτούμε τα σφάλματά μας και να τα διορθώσουμε.
Τελειώνοντας, υπογραμμίζω για άλλη μια φορά ότι ούτε ειδικός είμαι, ούτε έχω υψηλότερο δείκτη ευφυΐας από το μέσο όρο. Απλά ψάχνοντας, διαβάζοντας, συζητώντας και χρησιμοποιώντας την κοινή λογική έχω πλέον σοβαρές αμφιβολίες σχετικά με το επίπεδο της ενημέρωσης που κυριαρχεί σχετικά με σοβαρά ζητήματα που θα καθορίσουν το μέλλον της χώρας για τα επόμενα 50 χρόνια. Ο λόγος που γράφω σχόλια δεν είναι για να πείσω αλλά για να προβληματίσω, και όπως είναι αναμενόμενο, άλλοι συμφωνούν με τα λεγόμενά μου (ευχάριστο), άλλοι συμφωνούν και προσθέτουν τα επιχειρήματά τους (πολύ χρήσιμο), άλλοι απλώς διαφωνούν (αδιάφορο) και άλλοι διαφωνούν με επιχειρήματα (απαραίτητο).
Αυτά προς το παρόν, καλό βράδυ από την Gumulgina – συγνώμη, Κομοτηνή ήθελα να πω...
ΗΛΙΑ απο την ΚΟΜΟΤΗΝΗ
Αν πραγματικά θα σας ενδιέφερε το ΕΘΝΙΚΟ αυτο θέμα, θα αναζητούσατε το e-mail του καθηγητού και θα λαμβάνατε τις απαντήσεις στις όποιες απορίες σας. Αντί αυτού, λόγω υπερβολικής εγωπάθειας και αυτοπροβολής, με τα γραφόμενα σας (τα οποία δεν είμαι ειδικός να κρίνω) οπλίζετε με "επιχειρήματα" την ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ διότι φαντάζομαι αντιλαμβάνεστε το γεγονός ότι ναι μεν εσείς μπορεί να μην παρακολουθείτε την ΤΟΥΡΚΙΚΉ ΠΡΟΠΑΓΆΝΔΑ, οι Τούρκοι όμως παρακολουθούν την ΕΛΛΗΝΙΚΗ άρα και το παρόν ιστολόγιο.
ΑΞΙΟΣ λοιπόν ο μισθός σας!
@ Unknown:
1. Είναι απολύτως γελοίο να καταλογίζεις εγωπάθεια και πρόθεση αυτοπροβολής σε κάποιον που γράφει ανώνυμα, δεν το καταλαβαίνεις;
2. Είναι εξ ίσου γελοίο να λες ότι οι Τούρκοι περιμένουν να βρουν τα επιχειρήματά τους από σχόλια στο Διαδίκτυο. Μπορείς να είσαι σίγουρος ότι έχουν μελετήσει το θέμα εξονυχιστικά, όπως άλλωστε και το ελληνικό ΥΠΕΞ.
3. Είπα και νωρίτερα να σταματήσουν οι προσωπικές επιθέσεις αλλά εσύ δε χαμπαριάζεις. Λοιπόν επειδή το "Αξιος ο μισθός σας" (δηλαδή τον υπαινιγμό ότι ο "Ηλίας από Κομοτηνή" γράφει επ' αμοιβή υπέρ των τουρκικών συμφερόντων) το θεωρώ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ, είτε θα το ανακαλέσεις ΡΗΤΩΣ στο επόμενο σχόλιό σου, είτε δεν θα σου ξαναδημοσιεύσω σχόλιο.
@ Ηλία από Κομοτηνή:
Τόσες μέρες δε συμμετέχω σε αυτό το διάλογο γιατί ψάχνω να βρω πού είχαμε "διασταυρώσει τα ξίφη μας" την προηγούμενη φορά, αλλά δυστυχώς δεν το βρίσκω. Τέλος πάντων θα διατυπώσω εδώ, μέσες άκρες, τη διαφωνία που είχα αναπτύξει τεκμηριωμένα παλιότερα:
Απ' όσο καταλαβαίνω το γεωγραφικό κριτήριο των αποφάσεων του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης που αρνήθηκαν ΑΟΖ στα νησιά της Μάγχης και στο Νησί των Φιδιών βασίζεται στη δυσαναλογία του συνολικού μήκους ακτής του νησιού, σε σύγκριση με την απέναντι ακτή. Κατανοητό.
Όμως αν δεν κάνω λάθος αυτό το γεωγραφικό κριτήριο δεν αναγράφεται κάπου στη Διεθνή Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας. Το ΔΔΧ το συνάγει από μια άλλη αρχής που αναγνωρίζεται στο Δίκαιο της Θάλασσας, την αρχή της ευθυδικίας (equity), που σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι αν η αυστηρή εφαρμογή των κανόνων του δικαίου οδηγεί σε μια προφανώς δυσανάλογη λύση, το ΔΔΧ "διορθώνει" αυτή τη λύση με βάση την "ευθυδικία" δηλαδή ένα γενικότερο αίσθημα περί αναλογικότητας και δικαίου.
Αυτή λοιπόν η αρχή της ευθυδικίας κατά τη γνώμη μου δεν εφαρμόζεται απαραίτητα μέσω του γεωγραφικού κριτηρίου αλλά θα μπορούσαν να εφαρμοστούν από το ΔΔΧ και άλλα κριτήρια. Ειδικά όταν μιλάμε για την ΑΟΖ, ένα εναλλακτικό κριτήριο (αντί της αναλογίας του μήκους των ακτών) θα μπορούσε να είναι η συγκριση της οικονομικής δραστηριότητας.
Αν πάρουμε λοιπόν αυτό το κριτήριο (που νομίζω είναι συμβατό με την αρχή της ευθυδικίας), βλέπουμε ότι το Καστελλόριζο έχει μια μακρόχρονη παράδοση οικονομικής κυριαρχίας στην ευρύτερη περιοχή του. Π.χ. το wikipedia μας λέει ότι ήδη το 17ο αιώνα το Καστελλόριζο είχε 500 ιστιοφόρα που κυριαρχούσαν στο εμπόριο της ευρύτερης περιοχής, από Παλαιστίνη και Κύπρο μέχρι Τουρκία, Ρόδο Κρήτη και ακόμα παραπέρα. Επίσης εννοείται ότι είχαν μεγάλη παράδοση στην αλιεία και τη σπογγαλιεία. Μπορούμε δηλαδή πράγματι να μιλήσουμε για οικονομική κυριαρχία του Καστελλορίζου στην ευρύτερη περιοχή, που για αρκετούς αιώνες αποτελούσε πράγματι την "οικονομική του ζώνη" (άσχετα αν τότε δεν υπήρχε αυτός ο όρος). Αυτή η παράδοση διατηρήθηκε ως τις αρχές του 20ου αιώνα, που το νησί είχε 12.000-14.000 κατοίκους και διακόπηκε με το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οπότε το νησί καταστράφηκε. Ακόμα και σήμερα όμως, επειδή η απέναντι τουρκική ακτή (Κας ή Αντίφελλος) δεν είναι ιδιαίτερα αναπτυγμένη σε σχέση με τη θαλάσσια δραστηριότητα, δεν είναι καθόλου προφανές ότι η αναγνώριση ΑΟΖ στο Καστελλόριζο είναι δυσανάλογη και αντίθετη στην αρχή της ευθυδικίας.
Και νομίζω ότι, επειδή δεν αποκλείεται το ΔΔΧ να επηρεάζεται από πολιτικούς συσχετισμούς, εάν τα ελληνικά συμφέροντα στην περιοχή συμπίπτουν με αυτά των ΗΠΑ και του Ισραήλ θα μπορούσε να υπάρξει μια ευνοϊκή απόφαση στηριγμένη στο παραπάνω σκεπτικό. Θα ήθελα πραγματικά τη γνώμη σου επ' αυτού.
Unknown,
Αναφορικά με τα περί εγωπάθειας και «μισθού» με κάλυψε ο Οδυσσέας. Επέτρεψέ μου όμως να επισημάνω την ανάγκη να αποδίδουμε λίγο περισσότερη προσοχή σε αυτά που γράφουμε, γιατί η φράση σου «Οι Τούρκοι παρακολουθούν την ελληνική (ενν. προπαγάνδα) άρα και το παρόν ιστολόγιο» μπορεί να οδηγήσει κάποιον τρίτο στο συμπέρασμα πως θεωρείς ότι το παρόν ιστολόγιο κάνει προπαγάνδα (κάτι που ξέρεις και ξέρω ότι απέχει παρασάγγας από την αλήθεια).
Οδυσσέα,
Είχαμε ανταλλάξει απόψεις στο άρθρο με τίτλο «Το Πίρι Ρέις έφυγε, αλλά η τουρκική πρόκληση συνεχίζεται» το οποίο αναρτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2011. Θα αναφερθώ εκ νέου σε κάποια επιχειρήματα με αφορμή το σχόλιό σου και με την όποια επιπλέον γνώση έχει αποκτηθεί από τότε:
Δε γνωρίζω το ακριβές σκεπτικό της απόφασης για τα νησιά της Μάγχης, αλλά η μη απόδοση ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας στο νησί των Φιδιών δε βασίστηκε σε δοκιμή του κριτηρίου της δυσαναλογίας αλλά στο ακόλουθο σκεπτικό: «…Σε σχέση με την επιλογή σημείων βάσης (ενν. τα εξέχοντα σημεία των ακτών από τα οποία μετράται το εύρος της ΑΟΖ) το Δικαστήριο παρατηρεί πως έχουν υπάρξει περιστάσεις όπου παράκτια νησιά έχουν θεωρηθεί τμήμα της ακτής ενός Κράτους, ιδιαίτερα όταν μια ακτή αποτελείται από μια συστάδα νησιών παρυφής. (…) Ωστόσο, το Νησί των Φιδιών, καθώς βρίσκεται μονάχο και περί τα 20 ναυτικά μίλια μακριά από την ηπειρωτική χώρα, δεν είναι ένα από μια συστάδα νησιών παρυφής που αποτελούν «την ακτή» της Ουκρανίας.
Ο υπολογισμός του Νησιού των Φιδιών ως συναφές τμήμα της ακτής θα ισοδυναμούσε με τη μεταμόσχευση ενός εξωγενούς στοιχείου στην ακτογραμμή της Ουκρανίας. Το επακόλουθο θα ήταν μια δικανική ανάπλαση της γεωγραφίας, την οποία ούτε ο νόμος ούτε η πρακτική της θαλάσσιας οριοθέτησης εξουσιοδοτούν. Το Δικαστήριο είναι συνεπώς της άποψης πως το Νησί των Φιδιών δεν μπορεί να εκληφθεί πως αποτελεί τμήμα της διαμόρφωσης ακτών της Ουκρανίας. (…) Για το λόγο αυτόν, το Δικαστήριο θεωρεί ανάρμοστο να επιλέξει οποιοδήποτε σημείο βάσης στο Νησί των Φιδιών για την κατασκευή της προσωρινής γραμμής ισαπόστασης μεταξύ των ακτών της Ρουμανίας και Ουκρανίας» (απόφαση του Δ.Δ.Χ. για την υπόθεση καθορισμού θαλάσσιων ορίων Ρουμανίας – Ουκρανίας, παρ. 149). Προκύπτει συνεπώς από το σκεπτικό του Δικαστηρίου ότι κριτήριο αποτελεί η γεωγραφική πραγματικότητα και όχι πληθυσμιακά ή οικονομικά μεγέθη (τα οποία δεν εξετάστηκαν καθόλου στη συγκεκριμένη απόφαση). Εξάλλου, το Δικαστήριο διακήρυξε σε άλλες αποφάσεις του ότι η απόδοση δικαιωμάτων ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας, λόγω της μόνιμης φύσης της, θα πρέπει να εξαρτάται από μόνιμα χαρακτηριστικά, και τέτοιο είναι μόνο η γεωγραφία, μια και τα οικονομικά, πληθυσμιακά κλπ. μεγέθη δύνανται να μεταβληθούν σημαντικά με την πάροδο του χρόνου. Ενδεικτικά, στην απόφαση του 1993 για την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ζώνης αλιείας μεταξύ Γροιλανδίας και Νήσου Γιαν Μάγιεν το Δ.Δ.Χ. αναφέρει (παρ. 80): «Το Δικαστήριο θα παρατηρούσε πως η απόδοση θαλάσσιων περιοχών στην επικράτεια ενός Κράτους, η οποία (απόδοση), από τη φύση της, προορίζεται να είναι μόνιμη, είναι μια νομική διαδικασία στηριζόμενη μόνο στην κατοχή ακτογραμμής από την εμπλεκόμενη επικράτεια».
(συνέχεια)
Επειδή όμως, κατά την άποψή μου πάντα, τα παραπάνω αδυνατίζουν σοβαρά μεν, αλλά δεν είναι δεδομένο ότι καταρρίπτουν απόλυτα, τα σχετικά ελληνικά επιχειρήματα, η ελληνική διαπραγματευτική θέση πρέπει να συμπεριλάβει και στοιχεία όπως αυτά που αναφέρεις: σημερινή οικονομική και πληθυσμιακή πραγματικότητα των κατοίκων του συμπλέγματος του Καστελόριζου, κατάσταση και θέση των αλιευμάτων, τι ισχύει αντίστοιχα για τις αντικρινές τουρκικές ακτές κλπ. Απώτερος σκοπός είναι (εφόσον βεβαίως τα στοιχεία αυτά μας ευνοούν) η χώρα μας να προσπαθήσει να αποδείξει πως η μη απόδοση έστω μερικού δικαιώματος ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας θα έχει ως αποτέλεσμα να τεθεί σε κίνδυνο η οικονομική επιβίωση των κατοίκων του συμπλέγματος. Επιχείρημα «τραβηγμένο από τα μαλλιά» ενδεχομένως, αλλά δε χάνουμε τίποτα να το χρησιμοποιήσουμε.
Για το εάν το Δ.Δ.Χ. επηρεάζεται δεν μπορούμε να γνωρίζουμε και υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις. Πάντως, εάν το «ειδικό βάρος» των ΗΠΑ, Ε.Ε. και Ισραήλ μπορεί να επηρεάσει καθοριστικά τα πράγματα, τα όποια επιχειρήματα δε θα έχουν μεγάλη αξία μια και θα πρόκειται ουσιαστικά για το μανδύα που θα καλύψει μια ειλημμένη απόφαση, είτε υπέρ μας είτε εις βάρος μας.
Ηλὶα
Η δικὴ μου ευαισθησὶα στο θὲμα του εὺρους των χωρικὼν υδὰτων ὲχει κυρὶως να κὰνει με μὶα επιχειρησιακὴ διὰσταση,συγκεκριμμὲνα,εφ´ὸσον ο ΕΕΧ θα ὲχει το ὶδιο εὺρος με τα ΧΥ,θα ὲχει ως συνὲπεια την ὺπαρξη διαδρὸμων που θα επιτρὲπουν την προσπὲλαση ξὲνων μαχητικὼν α/φ μὲχρι κὰποια ελὰχιστα μὶλια απὸ την δυτικὴ ακτὴ της Χὲρσου Ελλὰδος,ἂν αποστοὺμε απὸ τα 12 μὶλια,ἢ ακὸμη και τα 6. Δηλαδὴ,τα ξὲνα α/φ θα δικαιοὺνται να προσεγγγὶσουν νευραλγικὰ κὲντρα της ελληνικὴς επικρὰτειας,αφοὺ τα α/φ των πολεμικὼν αεροποριὼν δεν υποχρεοὺνται να καταθὲτουν σχὲδια πτὴσεως,σὺμφωνα και με μὶα δὴλωση κὰποιου πρὼην Α/ΓΕΑ,του Αντωνετσὴ νομὶζω.Ὲτσι ὸμως,εὶσαι αναγκασμὲνος απλὼς να παρακολουθεὶς μὲχρι τα ξὲνα α/φ να εκδηλὼσουν τις προθὲσεις των,οπὸτε ὸμως μπορεὶ και να εὶναι αργὰ.Επειδὴ τελευταὶα παρουσιὰζεται μὶα κὸπωση απὸ πλευρὰς μας στην αντὶδραση ὲναντι των τουρκικὼν προκλὴσεων,με δυσοὶωνα σημεὶα για το μὲλλον,κρὶνω ὸτι τα 12 μὶλια ΧΥ, ταυτιζὸμενα και με τον ΕΕΧ,θα ὴταν μὶα καλὴ εξισορρὸπιση για τα φθὶνοντα αντανακλαστικὰ μας,ἂν και βὲβαια απὸ μὸνη της η ρὺθμιση δεν εγγυὰται για τὶποτε,ἂν δεν υπὰρχουν κὸτσια.
ΑΧΕΡΩΝ,
Το σχόλιό σου αναφέρεται προφανώς σε περίπτωση αιφνιδιαστικής επίθεσης τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών σε στόχους της ηπειρωτικής Ελλάδας (πολεμικά αεροδρόμια, ναυστάθμους, αστικά κέντρα, κρίσιμες υποδομές κλπ.), με προσέγγιση των εχθρικών αεροσκαφών από διεθνή εναέριο χώρο, δηλαδή νόμιμα ή τουλάχιστον νομότυπα, οπότε εμείς δεν μπορούμε παρά να «παρατηρούμε» ως την τελευταία στιγμή. Και όπως αντιλαμβάνομαι, θεωρείς πως η μείωση των προσβάσεων της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας σε διεθνή εναέριο χώρο με την επέκταση του ΕΕΧ στα 12 ν.μ. μπορεί να μας εξασφαλίσει μεγαλύτερο χρόνο αντίδρασης. Έχω λοιπόν να παρατηρήσω τα εξής:
1. Καταρχήν, δε θεωρώ πιθανό να δεχτούμε να μειωθεί ο ΕΕΧ της χώρας μας, π.χ. από τα 6 στα 3 ν.μ., έστω και σε μεμονωμένες περιπτώσεις, γιατί αυτό συνιστά παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας, απολύτως αντίστοιχη με την παραχώρηση μιας νησίδας στο Αιγαίο ή εδάφους στον Έβρο.
2. Η Πολεμική Αεροπορία αναγνωρίζει και αναχαιτίζει τα τουρκικά (και όχι μόνο) αεροσκάφη είτε επειδή εισέρχονται στον ΕΕΧ χωρίς άδεια (παραβίαση) είτε επειδή εισέρχονται στο FIR Αθηνών χωρίς να έχουν υποβάλλει σχέδια πτήσης (παράβαση των κανόνων εναέριας κυκλοφορίας). Οι Τούρκοι, στα πλαίσια των διεκδικήσεών τους, δεν κάνουν τίποτε από τα δύο. Οπότε για να συμβεί αυτό για το οποίο ανησυχείς πρέπει να συμμορφωθούν τουλάχιστον με τη δεύτερη απαίτηση. Οφείλουν συνεπώς να γνωστοποιήσουν πόσα και ποια αεροσκάφη θα εισέλθουν στο FIR Αθηνών, σε ποιο σημείο, ποια ώρα, σε τι ύψος, τι πορεία θα ακολουθήσουν, ποιος ο σκοπός της εισόδου, τι δραστηριότητες θα πραγματοποιήσουν κλπ. Η υιοθέτηση της στάσης αυτής θα ήταν από μόνη της… ανησυχητική! Επιπλέον, κάθε μεταβολή των δηλωθέντων παραμέτρων που θα γινόταν αντιληπτή από τους σταθμούς ραντάρ (και πολύ περισσότερο από τα AWACS Erieye) θα ενεργοποιούσε τα αεροσκάφη φυλακής που θα έσπευδαν για αναγνώριση.
3. Τα παραπάνω όμως νομίζω πως είναι εν πολλοίς ακαδημαϊκή συζήτηση: η ΠΑ, ακριβώς λόγω της κακόπιστης συμπεριφοράς των γειτόνων μας, δεν περιμένει να εισέλθουν σε βάθος και σε μεγάλους αριθμούς τα τουρκικά αεροσκάφη στο Αιγαίο (κάτι απαραίτητο σε περίπτωση που έχουν σκοπό να επιτεθούν, προκειμένου να επιβιώσουν από τα μαχητικά μας που θα σπεύσουν για αναχαίτιση ή και καταδίωξη καθώς και την επίγεια αεράμυνα), όσες άδειες και να έχουν λάβει, αλλά σπεύδει να τα συνοδεύσει με συγκεκριμένους αριθμούς δικών μας αεροσκαφών «για το φόβο των Ιουδαίων». Αντίστοιχα πράττει και το Πολεμικό Ναυτικό κατά τη διάρκεια μεγάλων τουρκικών ασκήσεων στο Αιγαίο.
Με την «κόπωση» που αναφέρεις δε θα συμφωνήσω, τουλάχιστον αναφορικά με τις ένοπλες δυνάμεις. Χωρίς να ισχυρίζομαι ότι γνωρίζω εκ των έσω τα πράγματα, η εικόνα που έχω είναι πως η ΠΑ κάνει αυτό που έκανε τόσα χρόνια (τόσο με τις παραβιάσεις όσο και με τις παραβάσεις), έχοντας διοχετεύσει τις επιδράσεις της κρίσης σε άλλες, σημαντικές μεν αλλά πιο ανώδυνες παραμέτρους της λειτουργίας της. Επίσης, αν και δεν κρατάω αρχείο, έχω την αίσθηση ότι οι ασκήσεις που έχουν κάνει ο ΕΣ και το ΠΝ τους τελευταίους 12 μήνες είναι αισθητά αυξημένες σε σχέση με παλαιότερα ή τουλάχιστον προβάλλονται πιο συστηματικά, στέλνοντας τα μηνύματα που πρέπει εκεί που πρέπει.
Δημοσίευση σχολίου