Από το Σχέδιο Μάρσαλ στην Γερμανική σφαίρα επιρροής

Το νέο Ελληνικό κράτος στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα, βρισκόταν κυρίως στην Αγγλική σφαίρα επιρροής, ενώ από το 1946 και μετά και ειδικά μετά το Σχέδιο Μάρσαλ, η Αμερική αντικατέστησε την Αγγλία ως η ξένη δύναμη έχουσα υπό την πολιτική και στρατιωτική κηδεμονία της την Ελλάδα. Η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας σήμερα έχει άμεση σχέση με την Γερμανία. Ενώ λοιπόν οι Αμερικανοί λόγω Ψυχρού Πολέμου ενδιαφέρονταν για την πολιτική και το πως αυτή επηρέαζε τα στρατιωτικά πράγματα στην χώρα, το πεδίο στον οικονομικό τομέα έμεινε ανοιχτό στην ανοικοδομημένη και αναπτυσσόμενη Γερμανία. Οι Έλληνες πολιτικοί της τελευταίας εικοσαετίας ειδικότερα, έπαιξαν το παιχνίδι της Καγκελαρίας.

Ουδέποτε υπήρχαν πολιτικοί τόσο εξαρτημένοι από την Γερμανία, σε σημείο να θυμίσουν τον Όθωνα και την Βαυαρική του αυλή. Όσον αφορά στους Αμερικανούς, με την απόσυρση των Αμερικανικών βάσεων από τη Ευρώπη από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, η εμπλοκή τους στα Ελληνικά πράγματα μειώθηκε αισθητά. Αν συγκρίνουμε τον επηρεασμό των Αμερικανών στην δικτατορία του 1967-74, ειδικά με χαμηλόβαθμους "παίκτες" όπως ο Αβράκωτος στο Κυπριακό, ενώ ο πρεσβευτής Τάσκα είχε μαύρα μεσάνυχτα, με τον επηρεασμό της Ελλάδος από τους όχι και τόσο αθώους Γερμανούς, η διαφορά είναι σαν τη μέρα με τη νύχτα. Όσο και εάν αυτό φαίνεται παράλογο, οι παρακάτω γραμμές θα αποδείξουν το προφανές.

Οι Γερμανοί ενώ έχουν αποζημιώσει άλλες χώρες πού είχαν κυριεύσει κατά το 'Β Παγκόσμιο Πόλεμο, έχουν αρνηθεί να αποζημιώσουν την Ελλάδα. Υπάρχει ο ισχυρισμός ότι χρησιμοποιώντας το προσωπείο του φίλου μεταπολεμικά, και με την σύναψη μυστικών συμφωνιών, έγινε εφικτή η διευθέτηση χιλιάδων Ελλήνων μεταναστών σε θέσεις εργασίας στις φάμπρικες της Δυτικής Γερμανίας με αντάλλαγμα την μη διεκδίκηση των αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου. Από την άλλη πλευρά χιλιάδες Τούρκοι που δεν είχαν επηρεαστεί αρνητικά από την δίνη του πολέμου, βρήκαν κι εκείνοι εργασία στην Γερμανία την ίδια ακριβώς χρονική περίοδο, συνεπώς ένας τέτοιος ισχυρισμός μάλλον δεν ισχύει.



Όσον αφορά στις Γερμανικές αποζημιώσεις, αλλά και την ολοένα αυξανόμενη επιρροή της Γερμανίας στην Ελλάδα, είναι ενδιαφέρον να την εξετάσουμε μέσα από τον τομέα της Άμυνας. Ήδη μέσα στα πλαίσια του ΝΑΤΟ είχε αρχίσει η παραχώρηση πολεμικού υλικού από την τότε Δυτική Γερμανία από την δεκαετία του 60. Από εκπαιδευτικά Τ-33 σε διάφορες δόσεις, έως τα 40 Nord 2501 Noratlas που εντάχθηκαν στην ΠΑ το 1969, όλα μεταχειρισμένα φυσικά, πήγαμε στα καινούρια Υποβρύχια Τype-209 και τα Άρματα Μάχης Leopard, στα τυφέκια G3, τα οπλοπολυβόλα ΗΚ11 κοκ. Αργότερα το 1982 εντάχθηκαν 15 μεταχειρισμένα αεροσκάφη Dornier-28D στην 355 ΜΤΜ ενώ με την απόσυρση των F-104G τον Μαίο του 1987 από το Γερμανικό Ναυτικό (MFG–2), και την προμήθεια Φρεγατών ΜΕΚΟ από το ΠΝ, το Γερμανικό Ναυτικό παραχώρησε ως αντισταθμιστικά ωφέλη (offsets) 60 F-104G στην Ελληνική Πολεμική Αεροπορία. Αυτά περιελάμβαναν 17 αναγνωριστικά RF-104 και 13 διθέσια TF–104 από τη ΜFG-2 που ενίσχυσαν όχι μόνο το ΣΜΕΤ της 116 ΠΜ στον Άραξο, αλλά και τις 2 Μοίρες (335ΜΚ και 336ΜΚ), ενώ παράλληλα δημιουργήθηκαν Σμήνος Φωτοαναγνώρισης με εγκαταστάσεις φωτοερμηνείας, καθώς επίσης και Σμήνος Απεικόνισης Απειλής. Αυτή η ενίσχυση ήρθε μάλιστα τον καιρό που οι Κυβερνήσεις Reagan δεν είχαν και τα καλύτερα αισθήματα προς τις Κυβερνήσεις Α. Παπανδρέου, με αποτέλεσμα τα πλεονασματικά Phantom να καταλήγουν όλα σχεδόν στην Τουρκία, κατά παράβαση της περιβόητης αναλογίας 7 προς 10, ως προς την ετήσια στρατιωτική Αμερικανική βοήθεια προς Ελλάδα και Τουρκία αντίστοιχα.



Από το 1992 με την ενοποίηση των αεροποριών Δυτικής και Ανατολικής Γερμανίας θεωρήθηκαν ως πλεονάζον υλικό, όσα από τα 88 Γερμανικά RF–4E της Luftwaffe είχαν παραγγελθεί το 1968-69. Με συνοπτικές διαδικασίες τα πρώτα από τα 27 επιλεγμένα αεροσκάφη των Πτερύγων Μάχης AKG–51 και -52 (Aufklarungs Geschwader) των βάσεων Bremgarten και Leck παραχωρήθηκαν χωρίς αρκετά από τα συστήματά τους στην ΠΑ στις αρχές Απριλίου του 1993. Πέραν της αρχικής παραγγελίας των οκτώ αναγνωριστικών Phantom το 1977, η ΠΑ παρέλαβε δωρεάν περί τα 27 ακόμα από την Γερμανία, με τα οποία εξόπλισε αμιγώς την 348 Μοίρα/Phantom. Στις 28 Ιουλίου 1994 εντάχθηκαν επίσημα στη ΠΑ. Με αυτό το τρόπο αυξήθηκαν δραματικά από το 1994 και μετά οι φωτοαναγνωριστικές δυνατότητες της Αεροπορίας μας.

Από την άλλη πλευρά του Αιγαίου, στις 21 Απριλίου του 1992 παραχωρήθηκε το πρώτο RF-4E στην ΤΗΚ σε επίσημη εκδήλωση στην Γερμανία στην οποία παρέστη ο Τούρκος Υπτχος Yuyanik. Η δωρεά των 46 αεροσκαφών της Luftwaffe στην Τουρκία δεν κύλησε αρχικά τόσο ομαλά. Η παραχώρηση θα συνεχίζονταν με ρυθμό δύο αεροσκαφών ανά μήνα. Μετά από την διακοπή των παραδόσεων από Γερμανικής πλευράς τον Απρίλιο -η Γερμανική Βουλή τις είχε μπλοκάρει μιας και Γερμανικά όπλα υπό χρησιμοποιούνταν από την Τουρκία στο μέτωπο κατά των Κούρδων- η παραχώρηση των αεροσκαφών αυτών συνεχίστηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 1992. Ανάμεσα σε αυτά τα όπλα περιλαμβάνονταν και ΤΟΜΠ BTR-60PB από τον στρατό της πρώην Ανατολικής Γερμανίας δίπλα στα οποία Τούρκοι στρατιώτες φωτογραφίζονταν με κομμένα κεφάλια Κούρδων. Ο τότε νέος Γερμανός ΥΠΑΜ Βόλκερ Ρού (Volker Ruhe) υπέβαλε βέτο στην παραχώρηση αυτή. Μετά από κυβερνητικές έρευνες που έδειξαν ότι δεν υπήρχε εμπλοκή γερμανικής προέλευσης όπλων σε μάχες εναντίον Κούρδων, άρθηκε το άτυπο εμπάργκο τον Ιούλιο του 1994. Το πακέτο της παραχώρησης αφορούσε την παράταση του ορίου ζωής, την μερική αναβάθμιση σε 33 αεροσκάφη από την ΜΒΒ στο Μάνσινγκ, και την διάθεση των υπόλοιπων 13 ως πηγή ανταλλακτικών. Ακόμα και αυτούς τους ευνοϊκούς όρους ήθελαν οι Τούρκοι να τους παρακάμψουν με το να βρεθεί δεύτερη λύση και να γίνουν οι εργασίες αυτές στην Τουρκία με την αγορά του εξοπλισμού από την ΤSΤ. Η γερμανική εταιρεία απέρριψε την πρόταση των Τούρκων διατηρώντας την δυνατότητα αυτή για την πιθανή συντήρηση των RF-4E της Ελλάδας και της Τουρκίας. Η συμμετοχή της εταιρείας στις εργασίες αναβάθμισης παρέμεινε αβέβαιη. Με την άρση του βέτο και τα υπόλοιπα 13 RF-4E παραδόθηκαν στην Τουρκική Αεροπορία ευθύς αμέσως. Μέχρι τότε τα 13 -από τα 46 συνολικά α/φη- που δεν είχαν αναβαθμιστεί παρέμεναν σε υπόστεγα της MBB στο Μάνσινγκ, που τότε μετονομαζόνταν σε DASA.



Παραδόξως οι παραδόσεις δωρεάν ή με χαμηλή τιμή αμυντικού υλικού από την Γερμανία διακόπηκαν με την μη αποδοχή από την χώρα μας 40 εκπαιδευτικών αεροσκαφών Alpha-jet από την Γερμανία το 1994. Η ΠΑ έχασε τότε την ευκαιρία να αναβαθμίσει τον στόλο των προκεχωρημένων εκπαιδευτικών και να συμπληρώσει και αντικαταστήσει τα Τ-2. Η παραχώρηση αυτή έγινε δυνατή με την ενοποίηση των δύο Γερμανιών, Δυτικής και Ανατολικής, θέτοντας σχεδόν το σύνολο του οπλοστασίου της Ανατολικής Γερμανίας διαθέσιμο σε συμμαχικές χώρες. Τελικά τα Alpha Jet κατέληξαν στην Πορτογαλία μετά την Ελληνική άρνηση και μεταξύ άλλων χρησιμοποιούνται και από το ακροβατικό σμήνος Asas de Portugal. Όντως μεγάλο τμήμα αυτού του οπλοστασίου παραχωρήθηκε στην Ελλάδα, αλλά ακόμη μεγαλύτερο παραχωρήθηκε στην Τουρκία και σε άλλες χώρες. Άρα δεν μιλάμε για αποπληρωμή του κατοχικού δανείου και των αποζημιώσεων σε καμμία περίπτωση. Εκτός των α/φων, τότε είχαν παραδοθεί στην Ελλάδα και ΤΟΜΑ ΒΜΡ-1 καθώς και αντιαεροπορικά συστήματα OSA(SA-8 Gecko).

Μετά την Γερμανική διείσδυση στον αμυντικό τομέα, ήρθε στην δεκαετία του 2000 η Γερμανία μέσω των εταιρειών της να εκμεταλλευτεί οικονομικά το Ελληνικό Δημόσιο. Εκτός από τις τηλεπικοινωνιακές συμβάσεις και τις Γερμανικές εταιρίες που τις "κέρδιζαν", ήρθε και το κερασάκι στην τούρτα. Βάσει της σύμβασης με τη έναρξη πτήσεων από το νέο αεροδρόμιο των Σπάτων τον Μάρτιο το 2001 απαγορεύτηκε η διεξαγωγή προγραμματισμένων πτήσεων από πολιτικά αεροδρόμια σε ακτίνα 100 χλμ. Έτσι ένα μεγάλο κεφάλαιο όχι μόνο στην πολιτική αεροπορία αλλά και στην άμυνα της χώρας έκλεισε. Μα καλά πως είναι δυνατό αυτό θα πει κάποιος.

Στις πηγές πλούτου της Ελλάδος ξεχωρίζουν ο τουρισμός και η ναυτιλία, με σημαντικό κλάδο του τουρισμού να εξαρτάται από την πολιτική αεροπορία. Ποιος τουρισμός μπορεί να επιβιώσει δίχως τις αεροπορικές γραμμές; Για ποιόν τουρισμό μιλάμε χωρίς τα εκατομμύρια πού επισκέπτονται την χώρα μας τους θερινούς μήνες; Ο τουρισμός είναι αλληλένδετος με τη πολιτική αεροπορία, αυτό είναι ξεκάθαρο. Όταν η γερμανική εταιρεία Χόχτιφ βάζει λουκέτο στο μεγαλύτερο Κρατικό Αερολιμένα αυτό είναι ζημιά, οικονομική ζημία.

Ζημιά πού την πληρώνει ο τουρίστας αλλά και ο Έλληνας, που όταν ταξιδεύει με Σπατόσημα και αυξημένα τέλη στάθμευσης, οι τιμές των αεροπορικών εισιτηρίων εκτοξεύονται πέραν του κανονικού. Έχει φτάσει να κοστίζει ένα εισιτήριο για αεροπορικό ταξίδι στον Καναδά στα 700 ευρώ, και 200 από την Αθήνα για την Ρόδο. Δηλαδή έρχονται με 100 και 200 ευρώ οι Ευρωπαίοι στα αεροδρόμια των Ελληνικών νησιών από τη Πράγα και το Λονδίνο, καθώς τα νησιώτικα αεροδρόμια δεν έχουν τόσο υψηλά κόμιστρα λόγω τελών στάθμευσης. Ποιά Ευρωπαική πρωτεύουσα δεν διαθέτει δεύτερο πολιτικό αεροδρόμιο; Ας αφήσουμε το Λονδίνο με τέσσερα, το Παρίσι με τρία. Ακόμα και το Βουκουρέστι έχει δύο! Πέραν τούτου αποκλείσαμε το Ελληνικό ως εναλλακτικό αεροδρόμιο, σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης στο λεκανοπέδιο της Αττικής. Το εναλλακτικό αεροδρόμιο είναι για εμάς τους επιβάτες, και την ασφάλεια πτήσεων. Το Ελληνικό δεν έκλεισε ποτέ λόγω καιρού, τα Σπάτα έχουν κλείσει 3 φορές! Η δε τσιμεντοποίηση στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού που επιχειρείται εσχάτως και το τσιμέντο εντός του "πάρκου" δεν θα ωφελήσει τους κατοίκους ούτε την οικονομική ανάπτυξη της Χώρας, αφού τα μεγάλα υπερ-καταστήματα βγάζουν τον τζίρο τους στο εξωτερικό! Σαφώς έχουν μεγάλη ευθύνη οι εκάστοτε πολιτικές δυνάμεις πού τα βρίσκουν με τους Γερμανούς, συνήθως κάτω από το τραπέζι, ενώ για παραπλάνηση συνεχίζεται ο αντιαμερικανισμός ώστε να μην υπάρξει "αντιγερμανισμός".



Εν τω μεταξύ μετά από προσφυγή των Κ.Καββαθά και Π.Σακελλαρίου υπάρχει απόφαση του Σ.τ.Ε που χαρακτηρίζει το Ελληνικό Αεροδρόμιο. Συγκεκριμένα ως παράνομη κρίθηκε η υπουργική απόφαση για την κατάργηση του παλαιού αεροδρομίου του Ελληνικού, αποφάσισε το Δ’ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας (1938/2010). Κρίθηκε ότι ούτε βάσει διατάξεως νόμου ούτε βάσει της συμβάσεως του Ιουλίου 1995 για την κατασκευή του νέου διεθνούς αεροδρομίου στα Σπάτα Αττικής έχει επέλθει κατάργηση του αερολιμένα του Ελληνικού ως αεροπορικής εγκαταστάσεως. Παρ’ όλα αυτά, ο αρμόδιος υπουργός διατηρεί τη δυνατότητα να αποφασίσει την κατάργηση του αερολιμένα του Ελληνικού αν κρίνει ότι αυτό επιβάλλεται. Στο ΣτΕ είχαν προσφύγει μέλη της Αερολέσχης Αθηνών και δικαιώθηκαν. Αλλά δυστυχώς οι υπουργοί μυρίζονται μούλτιπλεξ! Είναι καιρός πια ν' αλλάξουν τα πράγματα στην χώρα και να μπει μπροστά το γενικό καλό από τα συμφέροντα διαπλεκομένων που ονειρεύονται περιοχές-φιλέτα όπως το Κρατικό Αερολιμένα του Ελληνικού.

Οι ίδιοι πολιτικοί μας που είχαν αγαστές σχέσεις τόσο με τις Γερμανικές εταιρίες, όσο και με την Γερμανική κυβέρνηση, είναι εκείνοι που αναμασούν το κλισέ ότι με την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, οι διεκδικήσεις της Τουρκίας εις βάρος της Ελλάδας θα λυθούν ως δια μαγείας υπέρ μας. Ο Αδόλφος Χίτλερ είχε πεί στους Ανώτατους αξιωματικούς του το 1939 για να δικαιολογήσει την ανάγκη για ζωτικό χώρο: “Θυμάται κανείς την σφαγή των Αρμενίων;” Πως λοιπόν η Χάγη θα έκρινε υπέρ ημών τυχόν προσφυγή για διευθέτηση της ΑΟΖ, της υφαλοκρηπίδας και οριοθέτησης των θαλάσσιων συνόρων, όταν εμείς οι Έλληνες έχουμε δώσει όχι μόνο άφεση αμαρτιών αλλά και άφεση οικονομικών επανορθώσεων στους Γερμανούς, την ώρα πού είμαστε στο Μνημόνιο;

δίκαια μὲν ἐν τῷ ἀνθρωπείῳ λόγῳ ἀπὸ τῆς ἴσης ἀνάγκης κρίνεται, δυνατὰ δὲ οἱ προύχοντες πράσσουσι καὶ οἱ ἀσθενεῖς ξυγχωροῦσιν. Θουκυδίδης - Ἱστοριῶν ε' (5.84 - 5.116)

Όσο δια των κυβερνήσεών μας ξυγχωροῦμε στους Γερμανούς για αυτό το θέμα, άλλο τόσο ανοίγουμε την όρεξη στην Τουρκία και στους λοιπούς γείτονες. Δίνουμε την εντύπωση ενός κράτους αδύναμου, προκαλώντας τους να συνεχίσουν τις διεκδικήσεις τους. Όταν η περίπτωση των Γερμανικών αποζημιώσεων και του αναγκαστικού κατοχικού δανείου έρθουν να πιέσουν την Γερμανική κυβέρνηση, το χρέος μας στο ΔΝΤ θα μπορεί να υπερκαλυφθεί, με ότι αυτό θα συνεπάγεται. Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν λύνεται με την υπαγωγή σε κανένα ΔΝΤ, αλλά με την αυστηρή αυτοκριτική, ημών και αλλήλων, ιδιαιτέρως στην πολιτική εξουσία και τους ταγούς της. Η υπόθεση SIEMENS μπροστά στις Γερμανικές αποζημιώσεις είναι ψίχουλα. Έχει έρθει η ώρα της Ελληνικής Νυρεμβέργης για τους αλαζόνες Γερμανούς. Όσο αυτό δεν το επιθυμούν οι Έλληνες πολιτικοί, πρέπει να το απαιτούμε εμείς οι Έλληνες πολίτες από αυτούς, και να το διαφημίζουμε όσο μπορούμε. Οι σχέσεις μας πλέον έχουν διαρραγεί σε σημείο να ξυπνούν μνήμες κατοχής. Και η ώρα της Νεμέσεως ίσως να είναι κοντά. Εκτός αν δεν μάθαμε τίποτα.