Ελληνική Μεταναστευτική πολιτική : το νέο σύντομο ανέκδοτο
Πέμπτη 25 Ιουνίου 2009
απο εκεί που τους ευχαριστούσαμε που μας επέλεξαν ! (δια στοματος του αρμοδιου υπουργού ,δειτε το βίντεο) ,τώρα τους πληρώνουμε για να αποχωρήσουν! Αυτό θα πεί μακροπρόθεσμος πολιτικός σχεδιασμός....
Μπόνους αποχώρησης στους παράνομους μετανάστες
Την ώρα που στα κρατητήρια επικρατεί το αδιαχώρητο, μετά τις επιχειρήσεις - σκούπα, η ΕΛ.ΑΣ. προσανατολίζεται στην καταβολή μπόνους αποχώρησης 1.000 ευρώ σε όσους παράνομους μετανάστες θελήσουν να εγκαταλείψουν τη χώρα, χωρίς προηγουμένως να έχουν συλληφθεί.
Σύμφωνα με την εφημερίδα Τα Νέα,το πρόγραμμα της εθελοντικής αποχώρησης από τη χώρα θα περιλαμβάνει
επίσης δωρεάν αεροπορικό εισιτήριο από την Αθήνα προς τη χώρα των παράνομων μεταναστών. Από την ηγεσία του υπουργείου Εσωτερικών σε πρώτη φάση θα διατεθούν 600.000 ευρώ, τα οποία προέρχονται από ευρωπαϊκά κονδύλια.
Στο υπουργείο Εσωτερικών επεξεργάζονται τις τελικές λεπτομέρειες για την υλοποίηση του σχεδίου, το οποίο έχει εφαρμοσθεί και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Σύμφωνα με στελέχη της ΕΛ.ΑΣ., θα διεξαχθεί διαγωνισμός μεταξύ Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, στις οποίες και θα ανατεθεί η προώθηση της πρωτοβουλίας. Ο διαγωνισμός θα έχει ολοκληρωθεί μέσα στον Αύγουστο και στη συνέχεια η ΜΚΟ θα αναλάβει να διαφημίσει την πρωτοβουλία και να βρει τους εθελοντές λαθρομετανάστες
antinews
3 σχόλια:
Φαντάζομαι ότι είναι ανέκδοτο το να τους πληρώνομε 1000 Ευρώ....
Χαχαχαχα πλάκα έχει!!
Εγώ προτείνω να τους κάνει ένα τσιμπουκάκι ο Πάκης για να φεύγουν.
ΚΚΕ: ΠΟΡΕΙΑ …ΜΑΚΡΙΑ ΑΠ ΤΟ ΛΑΟ
Θα ήταν προτιμότερο το ΚΚΕ να είχε εγκαταλείψει τον πεισματικά αυτοκτονικό του προσεγγισιακό μονόδρομο στο ζήτημα της λαθρομετανάστευσης.
Κι αυτό γιατί θα ήταν ωφελιμότερο – πριν απ όλα για το ίδιο αλλά και για τις κοινωνικές δυνάμεις που εκπροσωπεί, αλλά γιατί όχι και για τον ελληνικό λαό ευρύτερα - να μην παραδίδεται η πολιτική του πρακτική στις αυθαίρετες θεωρητικές λαθροχειρίες στελεχών που έχουν αποκοπεί από την πραγματικότητα, ούτε και κοντόφθαλμων επιλογών που αντιμετωπίζουν με καιροσκοπισμό τους συσχετισμούς σε κάποιες συνδικαλιστικές οργανώσεις.
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Η εποχή που μπορούσε κανείς να κάνει το καθημερινό του νταλαβέρι στην πολιτική με επιλεκτική – παραμορφωτική τσιτατολογία, έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Το ίδιο ανεπιστρεπτί έχει περάσει και η εποχή που οι «πολιτικές» προτάσεις πετάγονταν σαν σαπουνόφουσκα, αρκεί να είχαν ένα και μοναδικό χαρακτηριστικό. Να χτυπάνε φιλικά τους κάθε λογής «δυστυχισμένους» στην πλάτη.
Σήμερα η πολιτική οφείλει να πείθει…
Οφείλει να αντιστοιχίζεται με την πραγματικότητα και την ιστορική αλήθεια…
Οφείλει να μην παραβλέπει και κατά συνέπεια να μην προσπερνά τις παράπλευρες παραμέτρους που συνθέτουν το συνολικότερο πρόβλημα…
Οφείλει να μη χαρακτηρίζεται από κοινωνική υπεροψία…
Όπως οφείλει να μην παρασύρεται στη λογική του κοινωνικού ισοπεδωτισμού, άκριτα, αβασάνιστα, εύκολα, ανέξοδα και φυσικά παπαγαλίζοντας το γνωστό φάρμακο «δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν» που συνίσταται στην εύκολη διέξοδο της πληρωμής των πάντων από το …μεγάλο κεφάλαιο.
Διότι όταν μια πολιτική επεξεργασία και κατ επέκταση μια πολιτική πρακτική που εκπορεύεται από αυτήν, παραβλέπει όσα είναι ανεπίτρεπτο να παραβλέπονται και αποδέχεται όσα οφείλει τουλάχιστον να φιλτράρει γνωσιολογικά πριν τα αποδεχτεί, τότε είναι καταδικασμένη να μη γίνεται κτήμα αυτών στους οποίους απευθύνεται, να προκαλεί θυμό, αγανάκτηση, οργή και απόρριψη. Κι αυτό είναι κατάντια και για την πολιτική επεξεργασία αλλά και για την πολιτική πρακτική.
Στις μέρες μας το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, δεν είναι το προσωπικό πρόβλημα του μεμονωμένου «δυστυχισμένου» το οποίο οφείλουμε να προσεγγίσουμε με συμπάθεια, και με αποκλειστικό δεδομένο την κοινωνική του καταβολή.
Άλλωστε κανείς δεν αμφισβητεί τη δυστυχία του μεμονωμένου μετανάστη, όπως και κανείς δεν έχει την αυταπάτη πως κάποιος αντίστοιχος Σομαλός Βαρδινογιάννης πήρε των ομματίων του ένα βράδυ και έφτασε κακήν κακώς στην Ελλάδα για ν αναζητήσει μια καλύτερη ζωή.
Το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης στις μέρες μας έχει εκ των πραγμάτων μια πολυσύνθετη διάσταση που και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα οφείλει να μη την παραβλέπει, αλλά και το κομμουνιστικό κόμμα είναι ανεπίτρεπτο να την προσπερνά.
Είναι πρόβλημα πριν απ όλα πολιτικό. Και ως τέτοιο είναι και πολύ καλά οργανωμένο. Είναι πρόβλημα κατασκευασμένο από την πλέον επικίνδυνη συνταγή των νεοταξικών εργαστηρίων με ξεκάθαρα συστατικά, με πολύ συγκεκριμένο ρόλο, είναι πρόβλημα «ζωντανό», πρόβλημα που «δουλεύει», πρόβλημα που το έστησαν οι νεοταξικές επιλογές όχι φυσικά διότι ξαφνικά ασπάστηκαν το μαρξισμό και τις διεθνιστικές του προσεγγίσεις...
η συνεχεια: http://ellinikoforum.blogspot.com/
Δημοσίευση σχολίου