Ιδεολογικό Κράτος.

Του Φαήλου Κρανιδιώτη

Η πολιτική αποϊδεολογικοποιήθηκε. Τώρα κάνουν κουμάντο οι επικοινωνιολόγοι, οι αμπιγιέζ του ανούσιου λόγου. Θα ‘σαι αδύνατος ή δυνατόν, αν όχι θα σε πουλάμε ως καλοκάγαθο χοντρό, θα φοράς γραβάτες με παλ χρώματα ή δεν θα φοράς καθόλου και θα ‘χεις το σακκάκι στον ώμο, δεν θα λες «επικίνδυνα» πράγματα, θα φωτογραφίζεσαι με παιδάκια, θα λες γενικόλογες αισιόδοξες φλατ μπούρδες και θα πείσεις όσους πείθει και το AZAX ότι τα κάνει αόρατα.

Σήμερα είναι η εποχή του χαμογελαστού μαλάκα που διαφημίζει οδοντόκρεμα και αγαπάει τις αδερφές, τους αφγανοπακιστανοσκοπιανούς, λέει το όνομα του Κεμάλ με λαγνεία στο βλέμμα και είναι σε όλα μετριοπαθής, τιμάει τον …Κύρκο και καταδικάζει όσα δεν κάνει κέφι η καθεστωτική ροζ αριστερά της γνωστής πλατείας. Σαν ξεθυμασμένη μπύρα αφημένη στον ήλιο. Δεν πίνεται με τίποτα.

Οι σοσιαλιστές παχιοί – παχιοί από τις συμβάσεις, τις μίζες και τις ιδιωτικοποιήσεις, κάθονται σαν βατράχια στην όχθη του βάλτου και ψελλίζουν κάτι για αναδιανομή του πλούτου. Ααα, αυτό έκανε ο «Ρόκο». Τώρα κατάλαβα.
Έχουμε λοιπόν σοσιαλιστές που τα κονομάγανε και δεξιούς που ντρέπονται που είναι δεξιοί, Ενοχική Δεξιά, χωρίς εθνικό λόγο, και ψάχνονται τώρα κι αυτοί να δουν εάν και ποιοι δικοί τους βουτάγανε την ουρά τους στο λάδι. Που είναι η Δεξιά που δεν έχει συμπλέγματα, που έχει εθνικό σχέδιο, που δεν τρέχει κάθε τόσο να βρει δικαίωση στα μάτια αυτών που οδήγησαν την μισή Ευρώπη στην ανέχεια και έπνιξαν σε αλλεπάλληλους γύρους την μισή υφήλιο στο αίμα; Που είναι η μεγάλη Κεντροδεξιά, αυτή που θα συγκέντρωνε τις καλύτερες παραδόσεις του Βενιζελικού Φιλελευθερισμού και της Λαϊκής Δεξιάς; Η διαφορά τους τότε ήταν κυρίως το λυμένο πια Πολιτειακό, στο κοινωνικό καθεστώς ελάχιστες οι διαφορές. Που είναι λοιπόν αυτή η Εθνικά προσανατολισμένη Κεντροδεξιά, με μικτή οικονομία, σχέδιο, τόλμη, ξεκάθαρη αντίληψη, σύμβολα, εχθρούς και συμμάχους και κυρίως Εθνικό Όραμα;

Το ΚΚΕ παίζει στις λάσπες με τον Πάγκαλο, ενώ ο Αλέξης είναι χαρούμενος, γιατί ο «νέος Λένιν», ο κηδεμόνας του, τον αφήνει να πηγαίνει στις καφετέριες, να λέει κάτι «χαλαρά» κλπ και να γυρίζει μετά τις 11. Έχουν προβλήματα τώρα στην Κουμουνδούρου γιατί εμφανίστηκαν κάτι τύποι με ποδήλατα και συγκροτήματα, φράγκα και πρεσβείες από πίσω, που αγαπάνε τους σκοπιανούς, τον Κεμάλ, τους λαθρομετανάστες και τις χελώνες πιο πολύ από τον Αλέξη, τον παιδονόμο του και τους φίλους τους. Προτείνω στον Αλέξη να τους διεμβολίσει με μια ρηξικέλευθη πρόταση: η Λεωφόρος Κεμάλ Ατατούρκ στην Θεσσαλονίκη να καταλήγει στην Πλατεία Αδόλφου Χίτλερ. Ο Αδόλφος, Αλέξη, ήταν εκλεγμένο μέλος της Επαναστατικής Επιτροπής της μονάδας του στην Κομμούνα του Μονάχου, ήταν χορτοφάγος, αγαπούσε την φύση και τα σκυλάκια και είχε και αυτός σχέση με την Θεσσαλονίκη, αφού ξεκλήρισε τους εβραίους της. Ενώ ο Κεμάλ ο μπαγάσας, αν και Σαλονικιό καρντάση έσφαξε Έλληνες κι Αρμένηδες αλλά μακριά απ’ το Γεντί Κουλέ. Την ξέχασε την Πατρίδα. Πάντως ο Αδόλφος ήταν πιο οικολόγος από τον Κεμάλ, τον οποίο όμως θαύμαζε: «Ποιος θυμάται σήμερα του Αρμενίους», είπε ο Αδόλφος μιλώντας για τους Εβραίους. Να λοιπόν μια σεμνή πρόταση για να τιμήσουμε δυο ομοϊδεάτες. Λέω, μάλιστα, εκεί στην πλατεία να φτιάξουμε και δημόσιες τουαλέτες προς τιμήν του Γκότσε Ντέλτσεφ, του Μιχαήλοφ και των ελληνόφωνων σαλονικιών φίλων τους. Εγώ δίνω πρώτος 1 σεντ.

Ο Καρατζαφέρης απ’ την άλλη έπιασε τον ταύρο από τα κέρατα. Αφού η Γιαννάκου, με τον Σκυλακάκη θα υπερασπιστούν τα εθνικά συμφέροντα και ήδη τρέμει η Φραγκιά την άφιξη τους, τους υπερκέρασε και περνώντας από την ΙΝΤΡΑΚΟΜ, το Ίδρυμα Λάτση και τον ΑΝΤΕΝΝΑ, πήρε την Τζαβέλα, που ως γνωστόν ήταν πάντα Μπουμπουλίνα αλλά το έκρυβε μην το μάθει ο Μητσοτάκης. Τώρα της κάνει μαθήματα ο φίλος μου ο Μάκης για να ξεχωρίζει την Βόρειο Ήπειρο από την Νότιο Αλβανία. Τι ήταν αυτό, φίλοι; Δήλωση νομιμοφροσύνης προς το καθεστώς των μπετατζήδων, καναλαρχών και μεσαζόντων, επιλογή - καπέλωμα που αδικεί πολλούς αληθινούς πατριώτες.

Λοιπόν, αδέρφια, όσο εμείς περνάμε ωραία εδώ στην εξοχή κι οι επικοινωνιολόγοι διαλέγουν γραβάτες για τους πελάτες τους και τους μιλάνε για την «γλώσσα του σώματος», ο Νταβούτογλου έγινε Υπουργός Εξωτερικών. Λύκος ντυμένος με δορά λύκου, που αλυχτάει σαν λύκος, με μάτι κόκκινο, κατευθείαν από την στέππα και την γιούρτα του Ερτογρούλ, έχει θεωρητικοποιήσει το πλιάτσικο και την νεοοθωμανική βουλιμία. Τα αεροπλάνα τους ξυρίζουν τις ελιές μας πια αλλά εμείς ακόμη συζητάμε πως θ’ αγαπηθούμε με τ’ αδέλφια μας που ακονίζουν τα λεπίδια τους πάνω στον τράχηλο των Κούρδων.

Η θέση μέρους της εγχώριας καθεστωτικής πολιτικής - δημοσιογραφικής τάξης είναι πως πρέπει να τα βρούμε με όποιο κόστος. Η Τουρκία είναι πολύ μεγάλη, εμείς μικροί, ας αποδεχθούμε έναν περιφερειακό ρόλο. Οσποδάροι της Υψηλής Πύλης εν ολίγοις.

Τι χρειαζόμαστε λοιπόν; Θα συνεχίζουμε ν’ αναχαράζουμε μπρος τις οθόνες; Χρειαζόμαστε Ιδεολογικό Κράτος. Κράτος με χρώμα, κατεύθυνση, στρατηγική. Χρειαζόμαστε πάλι πολιτική ζωή ιδεολογικοποιημένη, με σύμβολα, ήρωες, κατεύθυνση, ξεκάθαρους εχθρούς, εσωτερικούς κι εξωτερικούς. Χρειαζόμαστε συναίνεση αλλά και ρήξεις. Να πούμε τα πράγματα με τ’ όνομα τους.

• Το κράτος, αδέρφια, δεν δημιουργήθηκε για να πάρει συχνότητα ο Μπόμπολας και να κάνει εκπομπές ο Πρετεντέρης ή ο Λαζόπουλος.
• Το κράτος δεν δημιουργήθηκε για να παίρνει συμβάσεις ο Κόκκαλης ή για να σταλεί ο Σάκης στην Eurovision.
• Το κράτος δεν δημιουργήθηκε για να παίζει τον επαναστάτη ο Αλαβάνος κι ο Μάνος τον σώφρονα.
• Το κράτος δεν δημιουργήθηκε για να διαφυλάσσει τα δικαιώματα των αφγανών γκέϊ μεταπρατών προυσαλίδικου χασισιού, ούτε των σομαλών λεσβιών εκτροφέων καρέτα – καρέτα.

Το κράτος δημιουργήθηκε για να διασφαλίσει την συλλογική ασφάλεια κι επιβίωση, τα συμφέροντα της κοινότητας, που σήμερα είναι το Έθνος. Αυτό είναι το πρώτο μέλημα του κράτους κι όλα τ΄ άλλα έπονται. Το κράτος οφείλει πρώτ’ απ’ όλα να διαφυλάσσει τα δικαιώματα των πολιτών του, των νομίμων κατοίκων του κι ύστερα των παράνομων, των προσφύγων ή όποιων άλλων, χωρίς να διακυβεύεται η Εθνική Ασφάλεια και ευημερία των πολιτών.

Θα καταργήσουμε λοιπόν τα αποτελέσματα της Ελληνικής Επανάστασης και των Απελευθερωτικών Πολέμων, θα καταργήσουμε την ήδη περιορισμένη από τις Βρυξέλλες Ανεξαρτησία μας, μπροστά στο νεοθωμανικό όραμα του Ερντογάν και στις αριστερίστικες δωσιλογικές τρίχες των εγχωρίων; Όχι. Κι αν ακόμη αυτό φτάσει να το πιστεύει μόνον ένας βοσκός στην πιο απόμερη πλαγιά της Πίνδου, τότε αυτός θα είναι ο φορέας της νομιμότητας κι όλοι άλλοι θα ‘ μαστε επίορκοι και προδότες.

Πρέπει λοιπόν να δώσουμε πάλι χρώμα στο Κράτος, στην Παιδεία, στις Ένοπλες Δυνάμεις, στον δημόσιο λόγο. Αρκετά δεν συζητήσαμε με τα δέκατα του πυρετού; Αρκετά δεν ανεχθήκαμε την αλητεία της διαπλοκής, την στρέβλωση της Δημοκρατίας, την υπερεκπροσώπηση των πιο γελοίων μηδενιστικών κι αριστερίστικων απόψεων στην δημόσια ζωή, την άλωση των πόλεων μας από ορδές παρανόμων που τους διώχνει η Αμερική από τις πατρίδες τους και τους προωθούν σε μας οι Τούρκοι;

Λοιπόν ο εχθρός έχει όνομα και πρόσωπο και δίπλα κι απέναντι. Ας δώσουμε λοιπόν χρώμα στο Κράτος μας, ας επιστρέψουμε στα σύμβολα μας, τους ήρωες μας, στον στόχο της Εθνικής και Κοινωνικής Ολοκλήρωσης. Ας ιδεολογικοποιήσουμε και πάλι την πολιτική. Τότε θα κριθούν όλοι σε αυτά που πρέπει κι όχι στην «επικοινωνία». Γιατί μόνο μέσα από ιδεολογικούς όρους θα ξεχωρίσει ο Πρόμαχος που απαιτούν οι καιροί. Ας σηκωθούν οι Σημαίες.

diktyo21.gr